-Mια απάντηση στα φρικιά του »Ριζοσπάστη»

Μία απάντηση στο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ, για τις διώξεις των Ελλήνων
στην πρώην ΕΣΣΔ

 

Του Θράσου Ευτυχίδη
http://bsgreeks.blogspot.gr/2017/05/blog-post_24.html?spref=fb

Είναι τραγικό όταν χρησιμοποιείς ένα κακογραμμένο κείμενο για να συγκαλύψεις και να αποκρύψεις την αλήθεια.

Πριν δύο βδομάδες κάποιος φίλος μου έστειλε την παρακάτω παραπομπή από τα ιστορικά του Ριζοσπάστη . Το εν λόγω «ιστορικό» κείμενο δημοσιέυθηκε στο Ριζοσπάστη της 23^ης Απριλίου 2017 και έχει τον βαρύγδουπο τίτλο:

«Ανάθεμά σε Στάλιν, εσύ και οι κομμουνιστές»!

Μαθαίνοντας ποντιακά γραμμένα με μαύρο μελάνι

http://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=23%2F4%2F2017&id=16626&pageNo=22

Ο «καλός» κομμουνιστής (γιατί άραγε;), Αναστάσης Γκίκας, μέλος του τμήματος ιστορίας της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. αναλαμβάνει εργολαβικά να ξεσκεπάσει αυτούς που χύνουν «το μαύρο μελάνι του αντικομμουνισμού» και τολμούν να μιλούν για διώξεις μειονοτήτων που όπως μας λέει  «Ποτέ και καμιά δίωξη δεν υπήρξε στη Σοβιετική Ενωση με εθνικά κριτήρια. Τουναντίον, η ΕΣΣΔ υπήρξε υπόδειγμα ανάπτυξης, φιλίας και ισότιμης συμβίωσης των 100 και πλέον εθνοτήτων που τη συναπάρτιζαν, καταπολεμώντας κάθε μορφή εθνικής καταπίεσης, σοβινισμού, εθνικισμού, φυλετισμού κ.ο.κ.»

-Πολεμήστε τον αντιποντιακό ρατσισμό των ψευτοαντιρατσιστών

Απελάστε τους

Καταγγελία ενάντια στους ρατσιστές που καθοδηγούν
την «Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό«

Για άλλη μια χρονιά οι ψευτοαντιρατσιστές της συγκεκριμένης Κίνησης επέλεξαν την ημέρα της επετείου να προσβάλλουν τη μνήμη των απογόνων των θυμάτων της γενοκτονίας των μη μουσουλμανικών πληθυσμών της Ανατολής, δημοσιεύοντας για πολλοστή φορά το στημένο ρατσιστικό κείμενο του ανεκδιήγητου Νακρατζά.

Λειτουργώντας ως τα γιουσουφάκια των δολοφόνων ολοκληρώνουν με την προσβλητική τους συμπεριφορά το έγκλημα της γενοκτονίας που διέπραξαν οι ακραίοι Τουρκοι εθνικιστές.

Με τον τρόπο τους αυτό αποκαλύπτονται και αποδεικνύουν ότι ούτε αντιρατσιστές είναι ούτε και αντιεθνικιστές. Αυτοί, μαζί με τους υπόλοιπους αρνητές της Γενοκτονίας εκφράζουν τη μια απεχθή πλευρά και από την άλλη οι Χρυσαυγίτες, οι οποίοι -μαζί με τον εσμό των εθνολαϊκιστών- προσπαθούν να οικειοποιηθούν τη Γενοκτονία, για την οποία συνυπεύθυνοι είναι οι πολιτικοί τους πρόγονοι.

Και οι δυό είναι απεχθείς και απαιτούν από εμάς συστηματική και σκληρή αντιπαράθεση 

-Ενάντια ΚΑΙ στους αρνητές ΚΑΙ στους εθνοχουλιγκάνους

Για το ζήτημα της γενοκτονίας ή μη γενοκτονίας των μικρασιατών Ελλήνων από τους Τούρκους εθνοφασίστες..

του Ιωάννη Τζανάκου

Η συζήτηση γύρω από το ζήτημα της γενοκτονίας ή εθνοκάθαρσης των ελληνικών χριστιανικών κοινοτήτων της Μικράς Ασίας δεν έγινε με έναν έγκυρο και στοιχειωδώς δημοκρατικό τρόπο.

Καταρχάς θεωρώ πως ήταν μεγάλο λάθος και «κακή» ιδεολογικοποιητική πρακτική, υπαγόμενη στις «ανάγκες» του ελληνικού εθνικισμού, η ένταξη του συγκεκριμένου ζητήματος σε μια άμεση και λομπίστικου τύπου πολιτική διεργασία που είχε ως αποτέλεσμα την «αναγνώριση» της γενοκτονίας από την ελληνική βουλή.

Γιατί το λέω αυτό:

 .

1) Ο προσδιορισμός μιας εγκληματικής πρακτικής τέτοιου τύπου (που γίνεται από κράτη, στρατούς κ.λπ) δεν είναι το αποτέλεσμα ενός εθνικού μόνον ενδιαφέροντος, αλλά έχει ενδογενώς οικουμενικές διαστάσεις και επίσης λειτουργεί σε ένα δια-εθνικό πλαίσιο είτε όσον αφορά στην πολιτική μορφοποίηση της (δίκαιας ή υπερβολικής) απαίτησης της θιγείσας ομάδας είτε αφορά στην αναγνώριση του ίδιου του συμβάντος.

-Απατεωνιές ακροδεξιών

Περιπλανώμενοι στο διαδίκτυο, πέσαμε πάνω σ’ ένα ακροδεξιό μπλογκ που επιγράφεται «Σκεφτόμαστε ελληνικά«… Ας παρακάμψουμε όμως το γεγονός ότι η ελληνική σκέψη όπως μας κληρονομήθηκε από την παλιά ελληνική γραμματεία είναι η αποθέωση του ουμανισμού και του ορθού λόγου (με ολίγον Επίκουρο) και όχι οι υστερικές κραυγές του καπηλευτών του.

Έτσι λοιπόν πέσαμε πάνω σε μια δημοσίευση, όπου ο πάπας (της Ρώμης) φιλά σύμφωνα με τους μπλόγκερ:

«το χέρι του Ντέιβιντ Ροκφέλερ.ΤΟΥ ΑΡΧΙΔΟΛΟΦΟΝΟΥ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗ και εκ των αρχηγών του διεθνους Σιωνισμου και Ν. Τάξης Πραγμάτων….. 

Ο φακός, δίπλα απαθανάτισε και τα υπόλοιπα κουμάσια Χένρι Κίσινγκερ και John Rothschild! «

Είναι όμως έτσι;

Στη φωτογραφία απεικονίζονται οι Ρότσιλντ, Κίσιγκερ και Ροκφέλερ;

ΦΥΣΙΚΑ  ΚΑΙ  ΟΧΙ!

-Σχετικά με την σχιζοφρένεια του Νεοέλληνα: Μ’ αφορμή την περίπτωση του Τάσου Κωστόπουλου

Ένα εξαιρετικό άρθρο του καλού μας φίλου Τάσου Κωστόπουλου δημοσιεύτηκε χθές στην Εφ.Συν (η οποία «έθαψε» την είδηση για το συνέδριο για το Ποντιακό Ζήτημα που διοργάνωσαν στην Άγκυρα Τούρκοι  αριστεροί).

Το άρθρο είχε ως τίτλο Ανεπιθύμητοι πρόσφυγες και αφορούσε τον τρόπο που το κράτος και η κοινωνία υποδέχτηκαν τους πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής περί το ΄22. Διαβάστε το μετά από αυτό το εισαγωγικό σχόλιο.

Το άρθρο είναι εξαιρετικό και από αυτή εδώ την αριστεροποντιακή γωνιά του διαδικτύου οφείλουμε ένα μεγάλο μπράβο στον σύντροφο Κωστόπουλο…

Όμως το ερώτημα παραμένει: Πώς είναι δυνατόν και γιατί ένας τύπος που ως μαθητής του Νακρατζά έχει δώσει πετυχημένες εξετάσεις αντιπροσφυγικού φανατισμού και προκατάληψης  και έχει στοχοποιήσει δυσφημώντας με ακραίο τρόπο την προσφυγική μνήμη, να τολμά να αναδείξει μια από τις πιο μαύρες σελίδες της ιστορίας της Ελλάδας (και εν μέρει της τότε παλαιοελλαδίτικης Αριστεράς του Πουλιόπουλου, της Φεντερασιόν και λοιπών ηλιθίων, που έκαναν ότι μπορούσαν για να γίνουν πρόσφυγες οι Μικρασιάτες και οι Πόντιοι-  και οι Αρμένιοι που είχαν επιζήσει από τη Γενοκτονία του ’15);

Νομίζουμε ότι η ερώτηση έχει δύο πιθανές απαντήσεις:

1. Να έχει όντως εξελιχθεί ο Κωστόπουλος και από ένας φανατικός που στα ζητήματα αυτά μπορούσε να τα προσεγγίζει μόνο με το «ουγκ» και το θράσος του θύτη, να έχει ενσωματώσει μια διαλεχτική αντίληψη στον τρόπο που μελετά τα ιστορικά γεγονότα και να έχει αποφασίσει να παραδεχτεί ότι η τουρκική εξουσία έχει τεράστια ευθύνη για τις Γενοκτονίες που προκάλεσε και για  τη διαχείριση του μειονοτικού ζητήματος από το 1911 και μετά, πολύ πριν το ΄19…
2. Να συνεχίζει να είναι ένας μονομερής και μονομανής τύπος, που το προσφυγικό το αντιμετωπίζει μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσει το μίσος που έχει για την «αστική Ελλάδα»  και για να αιτιολογήσει τη σημερινή του άποψή για τους νέους πρόσφυγες ή οικονομικούς παράτυπους μετανάστες από τη Μέση και την  Άπω Ανατολή.

-Απ’ όλα τα αποσπάσματα, του Κωστόπουλου μ’ αρέσει…

…..που ‘χει τις σφαίρες σταυρωτά, τ’ αυτόματο στη μέση 😉

 

Με αφορμή τις δηλώσεις του Φίλη τα είδαμε όλα και απ’ όλους: Χαζομάρα, εμπάθεια, νταβατζιλίκι. Δύο όμως ήταν αυτά που μας προκάλεσαν αλγεινη εντύπωση. Το πρώτο είχε να κάνει με την υιοθέτηση από τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής των προσφυγικών προβληματισμών και την εξαιρετικά αργή αντίδραση στο φαινόμενο αυτό των Ποντίων συνδικαλιστών και το δεύτερο ή επιμονή κάποιων, με κυρίαρχο τον Τάσο Κωστόπουλο, να προσπαθούν να εξευτελίσουν το προσφυγικό κίνημα και τα αιτήματά του.

Γι αυτό με μεγάλη ικανοποίηση είδαμε το κείμενο του ημέτερου Β. Αγτζίδη που προσπαθεί να σχολιάσει το αντιπροσφυγικό φαινόμενο: «Όταν η αμάθεια συναντά την προκατάληψη. Ένα άρθρο στη ΗuffingtonΡost.gr¨»

Γράφει:

«Το άρθρο αυτό, που δημοσιεύεται στο ειδησεογραφικό σάιτ ΗuffingtonΡost.gr, γράφτηκε με αφορμή ένα πρώτο αντιδραστικό κείμενο του Τ. Κωστόπουλου στην Εφ.Συν.,  και πριν το επόμενό του, όπου για άλλη μια φορά τα κάνει όλα αχταρμά -είτε από άγνοια, είτε από συνειδητή πρόθεση διαστρέβλωσης- προκειμένου να περάσει μια περιφρονητική άποψη προς το κίνημα Μνήμης των προσφύγων του ’22.

-Ο Λιάκος παραλιάκισε….

….και «ο κούκος παρακούκισε»
(ρώσικη παροιμία που σημαίνει ότι κάποιος το παράκανε)

 

Ο διάλογος:
—————

–Λιάκος: Spieglein, Spieglein an der Wand, Wer ist die Schönste im ganzen Land?

–Καθρέφτης: Frau Königin, Ihr seid die Schönste im Land.

 

και ο μύθος:
—————

Θα αναρωτιέστε αγαπητοί φίλοι πώς μας ήρθε ο παραπάνω διάλογος. Μα από το παραμύθι που έχετε διαβάσει όλοι: Η Χιονάτη και οι 7 νάνοι. Στο παραμύθι, λοιπόν, αυτό: η κακιά βασίλισσα είχε έναν μαγικό καθρέφτη, που όταν κοιταζόταν σ’ αυτόν και τον ρωτούσε: «Καθρέφτη, καθρεφτάκι στον τοίχο πάνω τώρα, Ποια είναι η ωραιότερη σ’ ολόκληρη την χώρα;» («Spieglein, Spieglein an der Wand, Wer ist die Schönste im ganzen Land?»). Ο καθρέφτης απαντούσε: «Κυρία Βασίλισσα, εσύ είσαι η ωραιότερη στην χώρα.» («Frau Königin, Ihr seid die Schönste im Land.»).

Ακριβώς αυτό μας φαίνεται ότι συμβαίνει με τον Αντώνη Λιάκο και την ομάδα του (ο καθρέφτης του παραμυθιού), που πιστεύοντας ότι είναι οι κάτοχοι της ύψιστης, μοναδικής, ανεπανάληπτης ακαδημαϊκής ιστορικής γνώσης, αποφάσισαν επιτέλους να βάλουν την εκπαίδευση σε σωστά θεμέλια και να πλύνουν τόσο πολύ τον εγκέφαλο των Ελληνόπουλων, ώστε να τα παραδώσουν στη μέλλουσα ζωή σωστούς ακαδημαϊκούς πολίτες…

Για άλλη μια φορά ασχολούμαστε με τον μνημονιακό σύντροφο Λιάκο, επειδή έχουμε βαρεθεί τον ανορθολογισμό του Νεοέλληνα, είτε αυτός είναι ελληναράς είτε ανθελληναράς, και με το δεδομένο ότι ανέλαβε θεσμικό ρόλο για την αναδιαμόρφωση του εκπαιδευτικού συστήματος από τη μνημονιακή «συμμορία του συνωστισμού» που ελέγχει το μνημονιακό Υπουργείο Παιδείας, ως λάφυρο των εκλογών και ως επιβράβευση της υποστήριξης που δόθηκε προς τον Ηγεμόνα.

Σας θυμίζουμε τα παλιότερα κείμενά μας, για όσους θέλουν να διαμορφώσουν μια πληρέστερη εικόνα:

-Ο Φίλης και η κοινωνία

Η μεγάλη αλλαγή που έχει συμβεί τα τελευταία 20 χρόνια σε θέματα, όπως αυτά της Γενοκτονίας, θα έπρεπε να ληφθεί υπόψη από όλο αυτό το συνοθύλευμα της μεταμοντέρνας-σημιτικής αριστεράς που εκσπερματώνει από ηδονή μπρός στους Νεότουρκους και στον τουρκικό εθνικισμό.

Τώρα πια η κοινωνία μπήκε στο παιχνίδι της πολιτικής και ιδεολογικής αντιπαράθεσης και αυτό αλλάζει τους όρους του παιχνιδιού.

-Ο Νίκος Φίλης και η γενοκτονία του ιστορικού παρελθόντος

Δηλώσεις Ν. Φίλη: Εθνομηδενισμός ή Ισοδύναμο;

Του Βασίλειου Κυρατζόπουλου

Στις 3/11/2015 σύσσωμος ο Ελληνικός και ο Τουρκικός Τύπος αναφέρουν τις δηλώσεις του Υπουργού Παιδείας. Νίκου Φίλη περί άρνησης «Γενοκτονίας των Ποντίων». Στις 5/11/2015 ο Υπουργός επανέρχεται υπενθυμίζοντάς μας το άρθρο του που είχε δημοσιευθεί στην Αυγή στις 20/8/2014.

Επειδή οι δηλώσεις των υπουργών δεσμεύουν μία χώρα στο διεθνές στερέωμα και δεν περιορίζονται σε επίπεδο πολιτικών συζητήσεων στη Βουλή όπως του Τατσόπουλου[1] ή σε ραδιοφωνική κουβέντα όπως της Ρεπούση[2], επιβάλλεται ο Υπουργός Παιδείας ή να ανακαλέσει ή να αποπεμθεί από την κυβέρνηση. Εξάλλου ο Ν. Φίλης μπορεί να στηρίξει τις όποιες ανιστόρητες παράνομες θέσεις του σε εθνικό – πολιτικό επίπεδο, που ναι μεν θα ακουστούν, αλλά δεν θα δεσμεύσουν ανά την οικουμένη ένα πολυπαθέστατο έθνος.

Πριν συνεχίσουμε οποιαδήποτε αναφορά, καλό θα είναι να θυμηθούμε το διεθνές και εθνικό Δίκαιο σ’ ότι αφορά την παρανομία του Υπουργού, και ιστορικά δεδομένα σ’ ότι αφορά την αμάθειά του. Εξάλλου το θεωρητικό τμήμα του θέματος έχει εξαντληθεί από τον γράφοντα εδώ και μια δεκαετία[3]. Ας δούμε περιληπτικά το ιστορικό της θεσμοθέτησης του αδικήματος…

Η Γενοκτονία στο Διεθνές και Εθνικό Δίκαιο  

-Αριστερά και οπορτουνισμός

Αναδημοσιεύουμε ένα παλιό αλλά καλό και πάντα επίκαιρο σχόλιο από το μπλογκ Κόκκινος Πόντος, που κάποια στιγμή γύρω στο 2011 έδωσε τον αγώνα του ενάντια στους ανόητους ενός ημι-τροτσκιστικού, ιδεοληπτικού, ψευτο-αντιρατσιστικού και αντιπροσφυγικού μπλογκ, που έφερε το όνομα aformi.gr :

Ημίαιμος οπορτουνισμός σε ολόκληρη την Αριστερά! 

Σκέψεις, αντιπαραθέσεις, ιδέες, κολλημένα μυαλά..

Όπως λένε κάποιοι, ο Στάλιν δεν έκανε διωγμούς στην ΕΣΣΔ εναντίον των Ποντίων? Αριστερά δεν είναι ο Στάλιν, θα πεί κάποιος άλλος, είναι ο Τρότσκι που ήταν πιο »άνθρωπος». Κι όμως πόσο αριστερά ήταν ο Τρότσκι, αφού ο ίδιος ο Μαρξ έγραψε οτι στο όνομα της επανάστασης και της αντεπίθεσης του προλεταριάτου επιτρέπεται η βία. Και πάλι όμως, τα τελευταία χρόνια βλέπουμε οτι από κάποια βιβλία ο Τρότσκι βγαίνει μία λιγότερη ωμή φιγούρα του Στάλιν απλά και όχι τόσο άγιος όπως τον έχουν κάνει οι διεθνιστές, αναρχοκομμουνιστές κλπ. Βλέπετε λοιπόν τι συμβαίνει;

.

Τί σημασία έχουν όλα αυτά; Έχει όντως τόση σημασία η Αριστερά να χωρίζεται για λόγους ιστορικούς; Ίσως να έχει. Είναι όμως αποτελεσματικό;

-Οι μακράν νυχτωμένοι Νεοέλληνες ιστορικοί

Περιπλανώμενοι στο διαδίκτυο, πέσαμε πάνω στη σελίδα στο fb του γνωστού ιστορικού Αντώνη Λιάκου.

.

Με θετική έκπληξη είδαμε ότι με αφορμή την επέτειο της 19ης Μαϊου είχε αναδημοσιεύσει το εξαιρετικό κείμενο του Ηρακλή Μήλλα που πρωτοδημοσιεύτηκε στην τουρκική εφημερίδα Zaman στις 28 Απριλίου 2014 και αναδημοσιεύτηκε πρόσφατα από το ηλεκτρονικό περιοδικό xronos.magazine, απ’ όπου το αναδημοσιεύσαμε και εμείς:

https://pontosandaristera.wordpress.com/2015/05/22/iraklis-milas/

 .

Η θετική έκπληξη από την αναδημοσίευση του Λιάκου, πολύ σύντομα μετριάστηκε από το δικό του σχόλιο που το παραθέτουμε αυτούσιο

 .

——————–

Antonis Liakos

20 Μαΐου στις 4:24 μ.μ. ·

 Για την επέτειο των σφαγών εναντίον των Ποντίων και των άλλων Χριστιανών (19 Μαίου) ένα συγκλονιστικό κείμενο του Ηρακλή Μήλλα, που θα μπορούσε να είναι στιγμές και από τη μετοικεσία των Μουσουλμάνων από τα Βαλκάνια στη Μ. Ασία, και των Χριστιανών από τη Μ.Ασία στην Ελλάδα. Η βίωση της στιγμής…

———————

.

Και για άλλη μια φορά συνειδητοποιήσαμε ότι ο ιστορικός που από μικρός φόρεσε τους παραμορφωτικούς φακούς ενός συμπλεγματικού νοτιοβαλκανικού τροτσκισμού, δύσκολα θα μπορέσει να ξεπεράσει τα στερεότυπα και να σταθεί νηφάλια απέναντι σε μια μεγάλη τραγωδία.

.

Στην ανιστορική -έως και ηλίθια- τοποθέτηση, δόθηκε μια εξαιρετικά ευγενική απάντηση από έναν σχολιαστή:

Εκδηλώσεις για την 19η Μαϊου ημέρα Μνήμης

Δεκάδες οι εκδηλώσεις ζωντανής Μνήμης από φορείς, συλλόγους κλπ με την ευκαιρία της 19ης Μαΐου ημέρας Μνήμης για την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.
Ανάμεσα στις άλλες ξεχωρίζουμε τις παρακάτω : στις Σέρρες, στην Κατερίνη και το Κιλκίς

 

 

100 χρόνια από τη γενοκτονία των Αρμενίων

 

Μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα εκδήλωση διοργανώνει το Σάββατο 9 Μαΐου στις 19.30 η εφημερίδα Δρόμος της Αριστεράς με θέμα:

100 χρόνια από τη γενοκτονία των Αρμενίων

Θα μιλήσουν:
Κουήν Μινασιάν, εκπαιδευτικός-ερευνήτρια
Λουκάς Αξελός, διευθυντής εκδόσεων Στοχαστής, περιοδικού Τετράδια

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στο Στέκι του Δρόμου στην Αθήνα
Ανδρονίκου 18 & Κωνσταντινουπόλεως
(κοντά στο σταθμό Μετρό Κεραμεικός)

-Nτροπή… Οι Αρμένιοι της Γαλλίας αρνούνται τη Γενοκτονία των Ελλήνων της Ανατολής

Πώς θα σας φαινόταν εάν σε συνέδριο για τη Γενοκτονία των Εβραίων συμμετείχε ο Ντέιβιντ Ίρβινγκ; Σίγουρα θα σας σόκαρε….

Κι όμως κάτι αντίστοιχο συμβαίνει σε συνέδριο που διοργανώνει στη Γαλλία η «Διεθνής Επιστημονική Επιτροπή για την Αρμενική Γενοκτονία», υπό τον τίτλο: « Le génocide des Arméniens de l’Empire ottoman dans la Grande Guerre 1915-2015«. Στο Συνέδριο θα επιχειρηθεί η διερεύνηση των ιστορικών αλλά και κοινωνιολογικών μελετών για το πλαίσιο εντός του οποίου πραγματοποιήθηκε η Γενοκτονία των Αρμενίων.

Είναι γνωστό ότι Γενοκτονία των Αρμενίων αποτελεί μέρος της Γενοκτονίας των μη μουσουλμανικών λαών που πραγματοποίησαν οι Νεότουρκοι σωβινιστές. Την ίδια μοίρα είχαν οι Ασσυροχαλδαίοι και οι Έλληνες της Ανατολής, με διαφορετικούς τρόπους η κάθε μία. To ιστορικό πλαίσιο όμως είναι ίδιο. Ίδιος είναι ο θύτης, ίδιοι είναι και οι λόγοι για τους οποίους από το 1911 στοχοποιήθηκαν οι χριστιανικές κοινότητες της Ανατολής….

Θεωρούσαμε ότι αυτή η θέση που έλαβε τη μορφή επίσημης απόφασης του  International Association of Genocide Scholars (IAGS), ήταν πλέον κοινά αποδεκτή και αποτελούσε τη βάση οιαδήποτε προσέγγισης του πλαισίου της Γενοκτονίας.

Κι όμως, φαίνεται ότι οι Αρμένιοι της Γαλλίας δεν την αποδέχονται, επιμένοντας στην αντιδραστική και αντιιστορική θέση της μοναδικότητας της Γενοκτονίας, περιφρονώντας τους άλλους λαούς που είχαν την ίδια τύχη με αυτούς.

Είναι η μόνη εξήγηση για την προσβολή που έκαναν στα θύματα των Ελλήνων της Ανατολής, καλώντας τη Σία Αναγνωστοπούλου, μια γνωστή Αρνήτρια  της Γενοκτονίας, να παρουσιάσει το σχετικό θέμα. Στο Πρόγραμμα του Συνεδρίου αναγράφεται: «Les Grecs ottomans.  Sia Anagnostopoulou, professeure d’histoire, université Panteion, Athènes.»

Άραγε οι διοργανωτές αγνοούσαν την ύπαρξη των σοβαρών ιστορικών που μελέτησαν το θέμα αυτό;

Γιατί επέλεξαν την τάση τών Αρνητών της Γενοκτονίας;

-Η Σία, η γενοκτονία, η υποκρισία…

 Όταν οι λέξεις χάνουν τη σημασία τους

.

Καιρό θέλαμε να κάνουμε αυτή την ανάρτηση που αναδεικνύει την υποκρισία και το βαθύτατο αμοραλισμό μιας τάσης που ενυπάρχει στην αριστερά και αποτελεί έως σήμερα το θεματοφύλακα της παραδοσιακής αντιδραστικής στάσης κατά της προσφυγιάς του 1922 και των αιτημάτων που θέτει σήμερα η κοινωνία των προσφυγικών οργανώσεων….

 .

Στο πλαίσιο του του 3ου Φεστιβάλ της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ, στις 5 του Οκτώβρη του 2014, έγινε μια εκδήλωση με αφορμή τα αιματηρά γεγονότα στη Γάζα που υπήρξαν αποτέλεσμα της σκληρής επίθεσης και καταστολής που εξαπέλυσε ο ισραηλινός στρατός:

.

.

Αυτό που μας εντυπωσίασε στη συγκεκριμένη εκδήλωση είναι ότι με ιδιαιτέρως μεγάλη ευκολία χρησιμοποιείται ο όρος «γενοκτονία» τόσο από τη Σία Αναγνωστοπούλου, όσο και από τον εκπρόσωπου του Δικτύου, τη στιγμή και οι δυό (Σία+Δίκτυο) ανήκουν στην ομάδα των Αρνητών της Γενοκτονίας που διέπραξε ο τουρκικός μιλιταριστικός εθνικισμός κατά των χριστιανικών ομάδων της Ανατολής (Αρμενίων, Ελλήνων Ασσυρίων).

 .

Άραγε δεν γνωρίζουν τι σημαίνει ο όρος αυτός στο Διεθνές Δίκαιο; Είναι τόσο ημιμαθείς;

 .

Ή συμβαίνει ακριβώς αυτό που βλέπουμε παντού ολόγυρα στο νεοελληνικό μίζερο κόσμο μας: Είναι απλώς υποκριτές!  Φτηνοί στο αλεύρι  και ακριβοί στο πίτουρο…

-Βρε άι σιχτίρ Κωστόπουλε….

Τον παπάρα κι αν τον πλένεις το σαπούνι σου χαλάς

Για άλλη μια φορά ο  Τάσος ο Κωστόπουλος ξαναχτύπησε….  Ξέρετε, αυτός που λίγα χρόνια πριν μας είχε χαφιεδίσει στους Τούρκους εθνικιστές. Σήμερα λοιπόν το πρωί λίγο πριν τις 9.00 ξαναχτύπησε στο ρ/σ «‘Κόκκινο». Καλεσμένος από ένα δημοσιογράφο -μονοπολιτισμικών απόψεων γιατί δεν ενδιαφερόταν να ακούσει την άλλη άποψη- έβγαλε και πάλι τη γνωστή χολή για τους Πόντιους, αμφισβήτησε τη Γενοκτονία, έκανε κριτική στο αντιρατσιστικό από μια αντιποντιακή ρατσιστική σκοπιά.

Το είχε ξανακάνει λίγες μέρες πριν σε κείμενο στην ‘Εφημερίδα των Συντακτών», όπου η αντιδραστική φιλοκεμαλική προσέγγιση και ο αντιποντιακός ρατσισμός, συνυπήρχαν με σωστές διαπιστώσεις, οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν ως άλλοθι για να διαστρεβλωθεί η ιστορική πραγματικότητα και να θολώσει το ζήτημα δημιουργώντας σύγχυση και αγνωστικισμό…. Και όλα αυτά με αφορμή το λεγόμενο «αντιρατσιστικό νομοσχέδιο».

-Η δικιά μας πατρίδα

Διαβάζοντας ένα παλιό κείμενό μας πέσαμε πάνω σε μια ενδιαφέρουσα συνομιλία μας μ’ έναν αναγνώστη που είχε την ίδια άποψη μ’ αυτούς με τους οποίους διαφωνούμε συστηματικά (αντιπρόσφυγες,   Αρνητές,   αναθεωρητές,   χρυσαβγίτες   και   λοιπούς ακροδεξιούς).

Η απάντηση του δικού μας Ομέρ μας ξανάρεσε (αν δεν παινέψεις το σπίτι σου θα  πέσει και θα σε πλακώσει) γιατί απαντά στο ερώτημα «Ποιά είναι η πατρίδα μας» (εκτός από την παιδική μας ηλικία βέβαια):

Ο Ομέρ έφα:

«Η δικιά μας πατρίδα ….. είναι στην άλλη πλευρά του Αιγαίου. Εκτός κι αν θεωρείς ότι μας έχουν σφραγίσει με καυτό σίδερο, όπως τα κοπάδια οι καουμπόιδες, οπότε υποχρεωτικά πρέπει να είμαστε από κοινού “πατριώτες” στην “κοινή πατρίδα”.

Το πρόβλημα ενός ολόκληρου (παλαιοελλαδίτικου) ρεύματος ιδεών είναι ότι τα σύνορα που όρισε η εποχή των εθνών-κρατών έγιναν και σύνορα του μυαλού.

-Ο Μάκης Μαϊλης και το κακό συναπάντημα…

Για όσους καλοπροαίρετους αγνοούν, θα έπρεπε να σημειώσουμε ότι ο Μάκης Μαϊλης αποτελεί τον νέο Μέγα Τιμονιέρη της ιστορίας του ένδοξου ΚΚΕ -κάτι σαν τον Σουσλόφ και λίγο παραπάνω,  στο αλήστου μνήμης ΚΚΣΕ- ο οποίος έχει γράψει με ένα νέο επαναστατικό και πρωτοπόρο τρόπο την ιστορία του πλανήτη… Στο πλαίσιο αυτό, υλοποιώντας την μαϊλική κομματική γραμμή ο σύντροφος  Αναστάσης Γκίκας εκ Πάρου ορμώμενος απέδειξε ότι καλώς ο Στάλιν κατακρεούργησε τους Πόντιους της Σοβιετικής Ένωσης (κομμουνιστές και άλλους, μεταξύ τους και τα μέλη του ΚΚΕ που είχαν καταφύγει στην ΕΣΣΔ -αλλά αυτό δεν το λέει ο πονηρούλης!!!).

Απέδειξε λοιπόν ο απίστευτος ότι τους κατακρεούργησε καλώς  το 1937-1938 γιατί τη περίοδο της γερμανικής Κατοχής (1941-1944) συνεργάστηκαν -λέει- με τους κατακτητές. Μια θέση που μόνο οι νεοέλληνες νεοναζί σύντροφοι (;) του Γκίκα υποστηρίζουν. Παράλληλα ο Γκίκας στο βιβλίο του -που είχε την τιμητική του από έναν μεγάλο και ένδοξο ως παλιό, ποντιακό σύλλογο της αττικής Καλλιθέας- υποστήριξε και απέδειξε ότι ο Τοπάλ Οσμάν είχε το δίκιο κατά τα περίεργα εκείνα χρόνια. Αυτός ήταν ο εθνικοαπελευθερωτής και ο επαναστάτης, ενώ αντιθέτως οι Πόντιοι αντάρτες ήταν πράκτορες του ιμπεριαλισμού…. Φαίνεται ότι οι σύντροφοι Πόντιοι του εν λόγω συλλόγου δεν διάβασαν το βιβλίο του Γκίκα έως το τέλος. Τους αρκούσε ότι έσωζε την τιμή του σταλινισμού ξεμπροστιάζοντας τα θύματα, τους σοβιετικούς Πόντιους, ως  αντεπαναστάτες εθνικιστές   που «καλά έπαθαν ότι τους άξιζε».

Έτσι, στο κλίμα της μεγάλης αποδοχής που έχει αυτός ο υπέρτατος νους, ο κορυφαίος ιστορικός Μάκης Μαϊλης, αναδημοσιεύουμε ένα ενδιαφέρον κείμενο του  Κώστα Π. Παντελόγλου από το καλό μπλογκ Ο Κόσμος της Ν. Φιλαδέλφειας.…

Ο Μάκης Μαΐλης «γράφει», το κακό συνεχίζεται…

22 Απριλίου 2014 

Άλλη μια έκδοση στο όνομα του Μάκη Μαΐλη κυκλοφόρησε τις προπασχαλινές μέρες του 2014 από την «Σύγχρονη Εποχή» – υποτίθεται πως διαπραγματεύεται το αστικό πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα από το 1950 έως το 1967.

Δεν πρόκειται ωστόσο περί αυτού.

 

-Η προσφυγική Μνήμη και τι δεν μπορούν να καταλάβουν οι «μεταμοντέρνοι» Ελλαδίτες

Στέφανος Παπαδόπουλος: Βραβείο Ποίησης Jeanette Haien Ballard Writer’s Prize,

Είπε σε συνέντευξή του ο ελληνοαμερικανός ποιητής Στέφανος Παπαδόπουλος: «Η τελευταία μου ποιητική συλλογή, «Η Μαύρη Θάλασσα», εστιάζει αποκλειστικά στους Ποντίους της Μαύρης Θάλασσας και της Μικρασιατικής Καταστροφής. Είναι ένα βιβλίο διαφορετικό από τα προηγούμενά μου, ένα βιβλίο με «σονέτα» που εξερευνά τα όσα υπέφεραν οι πρόγονοί μου. Ο παππούς μου από την πλευρά του πατέρα μου γεννήθηκε στη Σαμψούντα και μεγάλωσα ακούγοντας ιστορίες για τις δοκιμασίες των Ποντίων. Ο πατέρας μου (NONDA 1922-2005), που ήταν από τους λίγους Έλληνες καλλιτέχνες που έκαναν καριέρα στο μεταπολεμικό Παρίσι, ποτέ δεν ξέχασε την ποντιακή του ταυτότητα. Με ενθουσίασε η ιδέα της «κληρονομημένης μνήμης» και αναρωτήθηκα τι ήταν αυτό που με συνέδεε τόσο ισχυρά με μέρη και ανθρώπους που ποτέ δεν γνώρισα. Έτσι ξεκίνησα να γράφω ποιήματα που φαντάζονταν «φωνές» από το παρελθόν να αφηγούνται τις ιστορίες τους, όλα μέσα στο πλαίσιο της φρίκης που ακολούθησε μετά την υπογραφή της συνθήκης της Λωζάνης. Τότε, μη έχοντας μια καθαρή εικόνα του πώς έμοιαζε το τοπίο και νιώθοντας ψεύτης, πήρα τη μηχανή μου, ξεκίνησα από την Αθήνα και διέσχισα όλη την Ανατολία και τη νότια ακτή της Μαύρης Θάλασσας. Εξερεύνησα παλιά ελληνικά χωριά, τη γενέτειρα του παππού μου, τα βουνά, την ακτή. Απλά έβλεπα και άκουγα. Καμιά φορά ένιωθα πως η ποίηση είναι ο τρόπος μου για να διατηρώ την παιδική μου ηλικία, να διατηρώ εκείνες τις μνήμες χωρίς την παραλυτική επίδραση της νοσταλγίας....»

-Να θυμόμαστε το Ολοκαύτωμα των Εβραίων – να συγκρουόμαστε με τους Αρνητές της Γενοκτονίας…

27 Ιανουαρίου: Ημέρα Μνήμης των Ελλήνων Εβραίων
μαρτύρων και ηρώων του Ολοκαυτώματος
(νόμ. 3218 ΦΕΚ Α/12/27-1-04.)

Απ΄όποια πλευρά και αν το δεις, το εβραϊκό Ολοκαύτωμα -όπως και αυτό των Τσιγγάνων και των διάφορων φυλετικών ομάδων- από τους Ναζιστές Γερμανούς, αποκαλύπτει το υποκριτικό πρόσωπο ενός μεγάλου κομματιού της κοινωνίας μας. Τόσο αυτών που για δεκαετίες απέκρυψαν το γεγονός, συντασσόμενοι απολύτως με τους δωσίλογους που κερδοσκόπησαν απ’  αυτό, όσο και αυτούς που όψιμα το ανακάλυψαν και θρηνούν την ίδια στιγμή που οι ίδιοι συγκαλύπτουν άλλες γενοκτονίες ταυτιζόμενοι και αθωωώνοντας τους θύτες.

Οι μόνοι «που δικαιούνται να ομιλούν»   είναι οι απόγονοι των θυμάτων των γενοκτονιών που έχει διαπράξει μέσα στον 20ο αιώνα ο άγριος εθνικισμός και η μεσαιωνική θρησκοληψία, δηλαδή οι Εβραίοι, οι Τσιγγάνοι, οι Μικρασιάτες (Δυτικομικρασιάτες, Πόντιοι, Ανατολικοθρακιώτες), οι Αρμένιοι, οι Ασσυροχαλδαίοι, καθώς βεβαίως και όσοι από τους υπόλοιπους συμπολίτες, ειλικρινά και από άποψη αρχών που εφαρμόζονται σε κάθε περίπτωση και όχι μεροληπτικά, συμμετέχουν στην οδύνη των θυμάτων και καταδικάζουν τόσο τις πρακτικές γενοκτονίας, όσο και αυτούς που τις πραγματοποίησαν.

Όλοι οι υπόλοιποι όψιμοι και κατ’ επιλογήν -δηλαδη ανειλικρινείς- συμπαραστάτες των θυμάτων, δεξιοί και αριστεροί, είναι κληρονόμοι των πολύχρωμων δωσιλογισμών (ή του αδιάφορου μικροαστού «κυρ Παντελή«) που συνόδευσαν τους γενοκτόνους στο δολοφονικό τους έργο. Φυσικά συνένοχοι τωνΑρνητών είναι και όσοι προέρχονται από τις γενοκτονημένες πληθυσμιακές ομάδες, που αρνούνται να συναισθανθούν αλληλεγγύη προς τα θύματα των άλλων Γενοκτονιών. Και δυστυχώς τέτοιοι υπάρχουν πολλοί και στους Εβραίους, και στους Πόντιους, και στους Δυτικομικρασιάτες, και στους Αρμενίους…

Τιμώντας το Ολοκαύτωμα των Εβραίων, αναδημοσιεύουμε ένα παλιό μας κείμενο με τίτλο «Για τον Abravanel». Στη συνέχεια το κείμενο της Ελένης Καρασσαβίδου,που δημοσιεύτηκε στο Tvxs με τίτλο «Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Εβραίων στην Ελλάδα»  και στο τέλος ένα (εξαιρετικό) απόσπασμα από κείμενο του Μιχάλη Πάγκαλου για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης από έργα των Πρίμο Λέβι και Λεβινάς.

 

Τα κείμενά μας για τους δικούς μας Αρνητές της Γενοκτονίας θα τα βρείτε πατώντας ΕΔΩ……. Ενώ αυτά που έχουμε γράψει για το Ολοκαύτωμα των Εβραίων, βρίσκονται μαζί με άλλα αντίστοιχα μέσα στην ενότητα άρθρων που εμφανίζονται πατώντας  ΕΔΩ ή ΕΔΩ

-Tα κείμενά μας για τη Μικρασιατική Καταστροφή

91 χρόνια  πριν, το δράμα της Ανατολής βρέθηκε στην κορύφωσή του. Οι ξενόδουλες κυβερνήσεις της Ελλάδας (κυρίως δεξιές μοναρχικές, αλλά κι οι βενιζελικές) υποταγμένες στους ξένους αφέντες επέτρεψαν να κυριαρχήσει στην Ανατολή μια από τις πιο αιματοβαμμένες εκδοχές του ρατσιστικού-μιλιταριστικού εθνικισμού: ο κεμαλισμός.  Καμιά σφαίρα δεν θα φτάσει από την Ελλάδα στους αντάρτες του Πόντου, γιατί το απαγόρευσαν οι Βρετανοί ιμπεριαλιστές. Θα απαγορευτεί στους Μικρασιάτες να δημιουργήσουν δικό τους στρατό για να προστατεύσουν την πατρίδα τους και να  αντισταθούν στους κεμαλιστές. Οι ξενόδουλοι-εξαρτημένοι  κυβερνήτες της Ελλάδας θα απαγορεύσουν τον ίδιο το λαό να σώσει τον εαυτό του ένοπλα. Τον παρέδωσαν με πλήρη συνείδηση για το τι θα ακολουθούσε  σε μια ακραία δολοφονική εθνικιστική μηχανή, αυτή του Μουσταφά Κεμάλ. Τη Σμύρνη την εγκατέλειψαν χωρίς να ρίξουν μια τουφεκιά, έστω για την τιμή των όπλων.

Γιουσουφακια βέβαια του κεμαλικού εθνικισμού και της παλαιοελλαδίτικης ξενοδουλείας υπήρξε και η ανόητη, επίσης ξενόδουλη, ψευτοαριστερά των Πουλιόπουλου-Μπεναρόγια, που ακολούθησε τότε μια δωσιλογική πολιτική. Αντί να προσπαθήσει να συμφιλιώσει τους λαούς της Μικράς Ασίας και να  οργανώσει ένοπλα τις χριστιανικές και μουσουλμανικές μάζες, ενάντια σε κάθε εθνικισμό, δημιουργώντας σοβιέτ στα μικρασιατικά χωριά και τις πόλεις έπαιξε το ρόλο της πέμπτης φάλαγγας-χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία βέβαια βέβαια- και του υποστηριχτή της κεμαλικής νίκης και κατά συνέπεια της βίας ενάντια στις άτυχες μειονότητες. Αυτή η στάση δεν έχει καμιά σχέση με την Αριστερά.  Είναι ένας απλός και γνήσιος αντιλαϊκός δωσιλογισμός.

 Όμως η βασική ευθύνη βαραίνει τη Δεξια της Ελλάδας, τον Ιωάννη Μεταξά προσωπικά, το θεσμό της μοναρχίας, αλλά και τον Ελευθέριο Βενιζέλο, που εγκατέλειψε το εγχείρημα της απελευθέρωσης των απειλούμενων ελληνικών, αρμενικών, ασσυροχαλδαϊκών και κιρκασιανών πληθυσμών στα χέρια των δεξιών ντεφετιστών,  των εθνικών απατεώνων-δολοφόνων του Λαϊκού Κόμματος.

 Ελπίζοντας ότι θα είμαστε χρήσιμοι σε κάποιους συντρόφους μας, θυμίζουμε στην ανάρτησή μας αυτή μερικά απ’ τα άρθρα που έχουμε ανεβάσει για το θλιβερό αυτό ζήτημα, που ακόμα διχάζει την ελλαδική κοινωνία, προκαλώντας μεγάλη αμηχανία στους προσφυγικούς  πληθυσμούς (Πόντιους, Μικρασιάτες, Ανατολικοθρακιώτες) που ακόμα βιώνουν το ρατσισμό και την απόρριψη -αυτή τη φορά σε επίπεδο ιστορικής ερμηνείας και καθεστωτικής ιδεολογίας.

-Σφαγή της Σμύρνης: ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!

-Κεμάλ Ατατούρκ, ο δολοφόνος!

-Μικρασιατική Καταστροφή: ένα έγκλημα της Δεξιάς

-Σμύρνη 1922: Συνωστισμός στην παραλία!

…για τη γενοκτονία των Ελλήνων της Oθωμανικής Αυτοκρατορίας

-88 χρόνια από τη Μικρασιατική καταστροφή

-1 Νοεμβρίου 1920: οι μοιραίες εκλογές που έκριναν την ιστορία

-Το ύστατο “ΟΧΙ” ενός μικρού ανθρώπου…

-Μουσείο Ατατούρκ στην πόλη που εγκαταστάθηκαν τα θύματά του

Ο Ιωάννης Μεταξάς τώρα δικαιώνεται!!!!

Μετα τη νίκη του κατά του ελληνικού στρατού τον Αύγουστο του 1922, ο Τούρκος εθνικιστής-μιλιταριστής Μουσταφά Κεμάλ αποφάσισε να τη γιορτάσει με το αίμα των αμάχων της Ιωνίας, Ελλήνων και Αρμενίων.

(Οι τρεις υπεύθυνοι της τελικής φάσης της γενοκτονίας στην Ανατολή: Μουσταφά Κεμάλ, Ινονού, Τοπάλ Οσμάν)

Όσα από τα θύματά του εθνικιστή δολοφόνου (που οι πολυεθνοτικοί μουσουλμάνοι, εθνικά ψευδο-τούρκοι, θα τον ονομάσουν ΑΤΑΤΟΥΡΚ γιατί τους κατασκεύασε ως έθνος και τους μετέτρεψε σε απογόνους των κεντροασιατών εισβολέων του 11ου αιώνα)  επέζησαν κατέφυγαν πρόσφυγες στην Ελλάδα και ένα μέρος εγκαταστάθηκε στη Μακεδονία και στη Θεσσαλονίκη.  Οι κυρίαρχες τάξεις της Ελλάδας εκείμη την εποχή δεν είχαν κανένα πρόβλημα με τα όσα συνέβησανστη Μικρά Ασία. Το αίμα των αθώων ουδόλως τους ενδιέφερε. Αντιθέτως, ο σφαγέας τους Μουσταφά ΚΕΜΑΛ πασά θα ανακηρυχτεί σε καλό τους φίλο. Έτσι:

–ο φασίστας-δολοφόνος Ιωάννης Μεταξάς θα τον λατρέψει με τον τρόπο του, μετωνομάζοντας την Οδό Αποστόλου Παύλου στη θεσσλονίκη σε Οδό Κεμάλ Ατατούρκ (1938-1955) και θα χαρίσει στο τουρκικό κράτος το σπίτι που υποτίθεται ότι γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και που ο Μεταξάς το αγόρασε από τον ιδιοκτήτη του με έξοδα του ελληνικού λαού,

-Ανοιχτή επιστολή στον Γιώργο Μαργαρίτη

Η Σάρα Χαλκίδη έγραψε ένα κείμενο εν είδει «ανοιχτής επιστολής» προς τον Γ. Μαργαρίτη, υποψήφιο βουλευτή του ΚΚΕ, επιφανή εκπρόσωπο της κνάτ-ικης αντίληψης για το παρελθόν αυτού του κόσμου  και παρεπιπτόντως καθηγητή «σύγχρονης πολιτικής και κοινωνικής ιστορίας» στη Θεσσαλονίκη. Το παραθέτουμε παρακάτω. Ήδη έχουμε δημοσιεύσει ένα κείμενο που γράφτηκε μ’ αφορμή το άρθρο του στην «Εφημερίδα των Συντακτών«. Καλό είναι να διαβάσετε πρώτα το κείμενο του Μαργαρίτη πατώντας «κλικ» στην παράπλευρη φωτογραφία του άρθρου και στη συνέχεια την επιστολή της Χαλκίδη:

Αγαπητέ κύριε Μαργαρίτη,

Η εισαγωγή σας στο άρθρο σας με τίτλο «Η γενοκτονία των ιστορικών και της ιστορίας» στην Εφημερίδα των Συντακτών στις 10/6  με παρακίνησε να εκφράσω κάποιες σκέψεις.

Προέρχομαι από τον χώρο της «αγοράς», είμαι Διευθύντρια εταιρικής ανάπτυξης σε επιχειρηματικό όμιλο  και θεωρώ την ιστορία ένα σημαντικό εργαλείο στη δουλειά μου (όπως άλλωστε  και το σύγχρονο  management).

Έχω την εντύπωση  ότι η αναφορά σας στη σχετική με το Γαλιλαίο διαφήμιση, δεν έχει σχέση με τη γενοκτονία του Ελληνισμού της Ανατολής , που βρέθηκε στο επίκεντρο του πολιτικού διαλόγου.  Θα συμφωνήσω   μαζί σας, ότι το ζήτημα αυτό είναι αρκετά σοβαρό για να το αντιμετωπίσουμε με χιούμορ. Ο ρατσισμός δεν σηκώνει αστεία! Θέριεψε μέσα στην ελληνική κοινωνία , τρεφόμενος από υπαρκτά προβλήματα. Δυστυχώς όλα τα πολιτικά κόμματα του κοινοβουλίου  συμπεριλαμβανομένου και του ΚΚΕ (που δεν αναφέρετε στον επιμερισμό ευθυνών)  απέφευγαν να σταθούν  στα προβλήματα που το γεννούσαν. Εννοείται ότι το τραγικό μερίδιο ευθύνης ανήκει στα κόμματα εξουσίας…

Αυτό που θλίβει είναι ότι η αριστερά δεν μπόρεσε να αρθρώσει πειστικό λόγο και έδωσε το περιθώριο στη Χρυσή Αυγή να καπηλεύεται με προκλητικό τρόπο κρίσιμες πλευρές της νεώτερης ιστορίας. Όταν ακόμη υπάρχουν στην ελληνική κοινωνία  ζωντανές τραυματικές μνήμες κανείς δεν έχει το δικαίωμα να σχίζει αυτές τις σελίδες της ιστορίας ή να τις αντιμετωπίζει με ειρωνείες. Από την επιχειρηματολογία σας καταλαβαίνω ότι ο όρος γενοκτονία δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την καταστροφή του Ελληνισμού της Ανατολής. Αλήθεια πως χαρακτηρίζετε την εν ψυχρώ άμεση ή έμμεση εξόντωση 800.000 Ελλήνων από του Νεότουρκους με μόνο κριτήριο τη γλώσσα και τη θρησκεία; Μπορεί αυτή  η εξόντωση που σχεδιάσθηκε το 1908 και άρχισε να  υλοποιείται από το 1914 να θεωρηθεί παράπλευρη απώλεια της  ιμπεριαλιστικής εκστρατείας του Ελλαδικού κράτους  που έγινε χρόνια μετά;

-«Συζητώντας» με τον Γιώργο Μαργαρίτη- Ιδεολογικές συγκρούσεις στη σύγχρονη Ελλάδα (!!!)

Το παρακάτω κείμενο του Βλ. Αγτζίδη, το οποίο και δημοσιεύτηκε  στην «Εφημερίδα των Συντακτών» (18 Ιουνίου 2013), γράφτηκε με αφορμή τη δημοσίευση ενός κειμένου του Γιώργου Μαργαρίτη στην «Εφημερίδα των Συντακτών» (10 Ιουνίου 2013)  με τίτλο «Η γενοκτονία των ιστορικών και της ιστορίας«.

.

(Για να διαβάσετε το κείμενο του Μαργαρίτη πατήστε «Κλικ» πάνω στην πλαϊνή  φωτογραφια του άρθρου του)

.

.

.

Για τη Γενοκτονία στην Ανατολή και τη νεοελληνική αντίδραση

.

Του Βλάση Αγτζίδη*

.

Η πρόσφατη συζήτηση που έγινε με αφορμή το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο και αφορούσε την ποινικοποίηση ή μη την αναγνωρισμένων Γενοκτονιών από το ελληνικό κράτος, έφερε στην επιφάνεια απωθημένες μνήμες, άγνωστες σελίδες της Ιστορίας, διαφορετικές ερμηνευτικές προσεγγίσεις και θύμισε τον τρόπο με τον οποίο υποδέχτηκε η «μητέρα-πατρίδα» τους πρόσφυγες του 1922 και συνειδητά αποφάσισε να «εξορίσει» από τη συλλογική μνήμη μια τραυματική ιστορική εμπειρία. Ο κατασταλτικός και ρατσιστικός τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίστηκαν οι πρόσφυγες του ’22 από τις ελλαδικές ελίτ και η απόκλιση των ιδιαίτερων συμφερόντων τους από τα συμφέροντα του ελλαδικού Βασιλείου δεν άφησαν και πολλά περιθώρια για ενσωμάτωση και της δικής τους ιστορικής εμπειρίας στο συλλογικό εθνικό αφήγημα.

.

Κατάλληλες συνθήκες θα δημιουργηθούν μόλις τη δεκαετία του ΄80. Διαμορφώθηκε ένα νέο ιστοριογραφικό ρεύμα, προερχόμενο από τις ομάδες των θυμάτων, που συνομίλησε με τους Τούρκους αντιεθνικιστές ιστορικούς και πρότεινε νέες ερμηνευτικές σταθερές. Ετσι, σε ιδεολογικό επίπεδο ξαναβρέθηκε το νήμα που τους ένωνε με την άλλη Αριστερά, αυτή που βασίζεται στις αναλύσεις των Γληνού, Σκληρού και Λούξεμπουργκ.

.

Τα κύρια σημεία διαφοροποίησης της προσφυγικής ερμηνείας από την κατεστημένη ελλαδική είναι τα εξής:

.

-Η εθνική εκκαθάριση των χριστιανικών πληθυσμών (Ελλήνων της Ανατολής, Αρμενίων, Ασσυροχαλδαίων) από τον μιλιταριστικό τουρκικό εθνικισμό εντάσσεται σε μια αυτόνομη ενδο-οθωμανική διεργασία και όχι στο πλαίσιο της ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης. Η Γενοκτονία των ανεπιθύμητων κοινοτήτων, ως ένας τρόπος εθνικιστικής «τακτοποίησης», δρομολογήθηκε λίγο μετά το 1908, αποφασίστηκε το 1911, οργανώθηκε το 1913 και άρχισε να υλοποιείται από το 1914. Η διαδικασία αυτή εισήγαγε στην εμπειρία της ανθρωπότητας τη μεθοδευμένη στοχοποίηση πληθυσμών και στην κυνική οργάνωση των σφαγών, κάτι που θα κορυφωθεί με την ολοκλήρωση αυτής της διαδικασίας από τους Ναζί –ιδεολογικά συγγενείς των Νεότουρκων- λίγες δεκαετίες αργότερα.

.

Πόντιοι vs Χρυσή αυγή

Λάβαμε από την Ομοσπονδία Συλλόγων Ελλήνων Ποντίων Ευρώπης  ( ΟΣΕΠΕ) το παρακάτω δελτίο τύπου-καταγγελία και το δημοσιεύουμε

Δελτίο τύπου 

Αξιότιµοι,
Κυρίες και Κύριοι

Με θλίψη διαβάζουμε τις τελευταίες ημέρες στα ελληνικά ΜΜΕ και μέσα κοινωνικής δικτύωσης ότι η νεοναζιστική οργάνωση «Χρυσή αυγή» στην Ελλάδα προετοιμάζει «εκδηλώσεις» μνήμης για την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.

Εμείς ως απόδημοι Πόντιοι Έλληνες , απόγονοι προσφύγων και μεταναστών έχουμε να δηλώσουμε τα παρακάτω: 

Αποτελεί ασέβεια , μέγιστη καταισχύνη και προσβολή προς τα θύματα της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου η διοργάνωση εκδηλώσεων αλλά και η παρουσία σε εκδηλώσεις Μνήμης των εκπροσώπων μιας ιδεολογίας που συνέλαβε, οργάνωσε και εκτέλεσε τις μεγαλύτερες γενοκτονίες που γνώρισε η ανθρωπότητα. 

Οι υμνητές αυτών που αιματοκύλησαν τα χωριά και της πόλεις της Ελλάδας και αυτών που μετονόμασαν την οδό Αποστόλου Παύλου της Θεσσαλονίκης στο όνομα του Κεμάλ Ατατούρκ δεν έχουν θέση στις εκδηλώσεις μας.

Ο δρόμος της Δημοκρατίας, της Εθνικής Αξιοπρέπειας, της Αδελφοσύνης των Λαών, της Αλήθειας και του σεβασμού προς την Ιστορική Μνήμη δεν έχει τίποτα κοινό με τον ρατσισμό και τον εθνικιστικό εξτρεμισμό που εκπροσωπούν αυτοί οι κύριοι.

Αποτελούν μελανή κηλίδα για τις εκδηλώσεις μας και ως εκ τούτου μας είναι αδιανόητη μια συμπόρευση που εκτός των άλλων δυσχεραίνει την ανάδειξη του Ποντιακού ζητήματος και της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου στην Διεθνή Κοινότητα.

Καλούμε όλους τους Έλληνες , Πόντιους και μη, να λάβουν μαζικά μέρος στις εκατοντάδες εκδηλώσεις Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου που διοργανώνουν αυτήν την περίοδο τα εκατοντάδες Ποντιακά Σωματεία. 

17-5-2013

Με εκτίμηση

Ο Πρόεδρος                                                                      Ο Γεν. Γραμματέας

Ιωάννης Μπουρσανίδης                                                           Ηλίας T. Μαυρίδης

——————————————————————-

ΔΙΑΒΑΣΤΕ:

-Μπορεί ένας Πόντιος να είναι χρυσαυγίτης;;;;;

Η «Χρυσή Αυγή» και οι πρόσφυγες του ‘22

https://pontosandaristera.wordpress.com/2013/01/02/hrisi-avgi-3/

-Οι τουρκομουσουλμάνοι, οι τουρκόσποροι απ’ το Βιετνάμ και ο Έλλην γαμίκουλας «Ιός»….

anti-virus1

Δεν ξέρουμε πόσο αντιαισθητικός είναι ο τίτλος που επιλέξαμε μεταξύ άλλων, που ανήκαν σε μεγάλη γκάμα θεμάτων, όπως  «Ο Βασιλική και η Κλέων» ή «Ποιός θυμάται τον ‘Ιό’;;» ή «Δουλειά δεν είχε ο διάολος….» ή «Ο λύκος κι αν εγέρασε κι άλλαξε το μαλλί του, μήτε τη γνώμη άλλαξε, μήτε την κεφαλήν του» ή «Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι καθαρίζετε τὸ ἔξωθεν τοῦ ποτηρίου καὶ τῆς παροψίδος, ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ἐξ ἁρπαγῆς καὶ ἀδικίας….» ή «Ιός-Χρυσή Αυγή: συμμαχία κατά του κοινού εχθρού;;» κ.ά.

Αλλά ο τίτλος είναι το τελευταίο ζήτημα που μας απασχολεί. Έτσι κι αλλιώς θα αναφερθούμε σε μια ομάδα χιλιαστών της αριστεράς, που δε διακρίνεται καθόλου για το χιούμορ της. Παρότι έχουν κάνει πολύ σοβαρές και χρήσιμες έρευνες για πολιτικά και ιδεολογικά  ζητήματα που αφορούν την ακροδεξιά, τον εθνικισμό, τον εθνολαϊκισμό και τις υπόγειες διασυνδέσεις των παρακρατικών, έχουν κάνει απίστευτα «σφάλματα» όσον αφορά την αντιμετώπιση των δικών μας ιστορικών θεμάτων (πριν μετατραπούμε σε  πρόσφυγες) και έχουν κάψει μυαλά ανθρώπων για τα θέματα αυτά.

Πιθανόν να μας ρωτήσετε «προς τι όλα αυτά σε μια εποχή που το φασιστικό τέρας σήκωσε το κεφάλι και μας απειλεί;» 

Θα σας απαντήσουμε: «Έλα ντε; Εκεί που πήγαμε να ξεχάσουμε τελείως το ζήτημα αυτό, μας το θύμισαν οι ίδιοι. Ίσως γιατί πάντα ο δολοφόνος γυρνά στον τόπο του εγκλήματος (ζητώντας δικαίωση!!)» 

Γι αυτό ας πάμε στην ουσία της υπόθεσης. Είναι γνωστή η καταγγελία που έχουμε κάνει από την πρώτη μέρα που άνοιξε αυτό το μπλογκ για τον τρόπο που οι κάποιοι Νεοέλληνες (παλιοί και νέοι, ψώνια και έξυπνοι, αριστεροί και δεξιοί, φιλομεταξικοί και φιλοζαχαριαδικοί, φιλομοναρχικοί και φιλοτροτσκιστές) αντιμετώπιζαν με εντυπωσιακή ομοφωνία τη Μικρασιατική Καταστροφή, βολεύοντάς την κατά το δοκούν στις ιδεοληψίες τους, αναπαράγοντας μοντέλα του τουρκικού εθνικισμού,  κ.λπ. κλπ. κ.λπ.  Όλα αυτά έχουν τύχει σοβαρότατων αναλύσεων, κριτικής αναφοράς (εφόσον ακόμα επιτρέπεται η κριτική), δημοσιογραφικών επισημάνσεων, ευφυολογημάτων ανώνυμων σχολιαστών. Όλα αυτά λοιπόν τα μάζεψαν οι «Ιοί+αλληλέγγυοι» στο καταγγελτικό τους κείμενο και τα πρόσφεραν στους αναγνώστες τους ατάκτως ριγμένα σ’ έναν εκπληκτικό αχταρμά, για να αποδείξουν ότι τους συκοφαντούμε με βασικό-γαμάτο επιχείρημα ότι για τη Μικρά Ασία  τον όρο «Βιετνάμ των Ελλήνων» τον χρησιμοποίησαν αποκλειστικά και μόνο  για να παρουσιάσουν τα εγκλήματα των Ελλήνων στρατιωτών κατά των «τουρκομουσουλμάνων» κατά την αποχώρησή τους τον Αύγουστο του 1922 και ουχί για τους Μικρασιάτες-Ποντίους κ.ά.  Μόνο που ξέχασαν ότι πριν από 21 χρόνια οι ίδιοι ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ την ίδια άποψη (ούτε οι «Ιοί», ούτε οι «αλληλέγγυοι»). Την άποψη αυτή την ανακάλυψαν 21 χρόνια μετά και την παρουσίασαν με ιδιαίτερη πίστη και θράσος, μπερδεύοντας τα πάντα, ανακατεύοντας διαφορετικής υφής, ποιότητας και άποψης θέματα,  δαιμονοποιώντας τελικά τη διαφορετική άποψη.

Όντως!  Μεθοδολογία  «Ιού»  100%.

-Χουντική πρόκληση από τον ‘Εθνικό Κήρυκα»

Σε μια πρωτοφανή πρόκληση ενάντια στον ελληνικό λαό (Ελλάδας, Κύπρου και Διασποράς) προχώρησε ο εκδότης της ελληνοαμερικανικής εφημερίδας Εθνικός Κήρυξ ανήμερα της καταραμένης επετείου του πραξικοπήματος, που είχε ως αποτέλεσμα οι ελληνόφωνοι στρατιωτικοί, πράκτορες της CIA:

–να επιβάλουν αναίτια δικτατορία στον ελληνικό λαό,
–να αποκόψουν για μια 7ετία την Ελλάδα από την υπόλοιπη Ευρώπη,
–να δρομολογήσουν εξελίξεις που οδήγησαν στην προδοσία της Κύπρου
–να διακηρύξουν ότι ο  στόχος τους ήταν η δημιουργία μιας ελληνοτουρκικής ομοσποδίας,
–να επιτρέψουν την τουρκοποίηση της μουσουλμανικής μειονότητας της ελληνικής Θράκης,
–να συνεχίσουν και να εντείνουν την πολιτική καταπίεσης της προσφυγικής Μνήμης,
–να απαγορεύσουν τη λειτουργία των ποντιακών και  μικρασιατικών συλλόγων, την περιουσία των οποίων κατάσχεσαν,
–να καταστείλουν με βίαιο και αιματηρό τρόπο τις δημοκρατικές διαμαρτυρίες του ελληνικού λαού και εν τέλει
–να μεταβάλουν την Ελλάδα σε αμερικανική μπανανία της Ευρώπης.

Η αντίσταση της μνήμης

Η αντίσταση της μνήμης

Ένα εξαιρετικό κείμενο της Πέπης Ρηγοπούλου
Από την «Αυγή»

Ανδρείοι εσείς που πολεμήσατε και πέσατε ευκλεώς
Τους πανταχού νικήσαντες μη φοβηθέντες
Άμωμοι εσείς αν έπταισαν ο Δίαιος κι ο Κριτόλαος
Όταν θα θέλουν οι Έλληνες να καυχηθούν
«Τέτοιους βγάζει το έθνος μας» θα λένε

Κ. Καβάφης

Πλαστογραφία και τερατογένεση. Ανάμεσα σε αυτό το εφιαλτικό δίπολο κινείται κάθε ιστορικός αναθεωρητισμός, είτε διαγράφει γενοκτονίες, των Ελλήνων, των Αρμενίων, των Εβραίων ή όποιων άλλων, είτε σπιλώνει εθνικούς και κοινωνικούς αγώνες. Η εξελισσόμενη καμπάνια σπίλωσης της εξέγερσης του Πολυτεχνείου από τους νεοναζιστές δεν εκφεύγει από τα όρια αυτού του διπόλου, ανοίγει όμως νέες, εφιαλτικές προοπτικές.

Δεν πρόκειται απλώς για την προσπάθεια να βγει “λάδι” η Χούντα. Να διαγραφούν μαζί με το Πολυτεχνείο η Μπουμπουλίνας, το ΕΑΤ/ΕΣΑ και τα ξερονήσια, ο χαφιεδισμός και το κιτς των δικτατόρων, η απόσυρση της Μεραρχίας από την Κύπρο το 1967, το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου, η γελοία γενική επιστράτευση ενός γυμνού στρατού, η συνενοχή στην απολέμητη απόβαση των Τούρκων στην Κερύνεια το 1974. Είναι κάτι περισσότερο:

-«Αυγή»: προβοκάροντας τον ΣύΡιζΑ

Το νέο σύνθημα: «Αυγή- Αυγή-Χρυσή Αυγή» ;
(ή «κόφτε τις ανοησίες»!!!)

Μόνο ως προβοκάτσια ενάντια στον ΣύΡιζΑ -και εξυπηρέτηση του ανερχόμενου νεοναζισμού- μπορεί να θεωρηθεί   το μπαγιάτικο άρθρο  ενός κραγμένου ημιμαθή ανεκδιήγητου: του Νάσου Θεοδωρίδη.

Με εμφάνισή του στα «πιο δημοφιλή» άρθρα,   ανήμερα της επετείου της 28ης Οκτωβρίου 2012, το άρθρο  έρχεται να υπονομεύσει τον πολιτικό φορέα στον οποίο υποτίθεται ότι ανήκει η εφημερίδα, δίνοντας την ευκαιρία στους ξεπουλητάδες της πατρίδας που κατοικοεδρεύουν στην Συγγρού να εκμεταλευτούν άλλη μια φορά παλιές αμαρτίες-βαρίδια πλαστογραφόντας τις ημερομηνίες.

Και όταν η επίκληση της ελευθερίας του λόγου φτάνει για άλλη μια φορά στην δημοσίευση στην  «Αυγή» ανιστόρητων και ρατσιστικών απόψεων που φτάνουν να χαρακτηρίζουν την ιταλική εισβολή ως «απλή διέλευση» τότε αυτό  παίζει το  παιχνίδι προς όφελος  της ακροδεξιάς, η οποία καθαγιάζεται στα μάτια ακόμα περισσότερου κόσμου εκθέτωντας παράλληλα τον δημοκρατικό χώρο και ειδικώτερα τον ΣύΡιζΑ.

Εάν δε αυτό συνεχίζεται, με τον ΣΥΡΙΖΑ προ των πυλών της διακυβέρνησης μιας κατεστραμένης από τα μνημόνια και τους τροϊκανούς χώρας, τότε είναι εμφανής η ανεπάρκειας των υπευθύνων της εφημερίδας.

Και βέβαια κάτι παρόμοιο συναίβει και στην διάρκεια της προεκλογικής περιόδου (Μάϊος 2012 ) όταν  «ανακαλύφθηκε» από  την Συγγρού μπαγιάτικο και κατάπτυστο άρθρο του ΝΘ περί της μη γενοκτονίας των Ποντίων  , που αφού πλαστογραφήθηκε η ημερομηνία του   διακινήθηκε, με παρακρατικό τρόπο αυτήν την φορά, από καλοθελητές και υποτακτικούς.

Διαβάστε το παλιότερο  αφιέρωμά μας  για τον ανεκδιήγητο αυτό τύπο και τις ρατσιστικές του εμμονές:

-Της κοντής ψωλής οι τρίχες της φταίνε..

 

-Oι αλήτες είναι εδώ…. Να αντιδράσουμε!

Η Μνήμη για τους γενοκτονημένους λαούς προκαλεί διαρκώς τους πολιτικούς απογόνους των θυτών.

Αυτό το ζήσαμε και το ζούμε εμείς με την άρνηση της δικάς μας Γενοκτονίας, καθώς και με αναλύσεις που ωραιοποιούν τους δράστες και αιτιολογούν τη γενοκτονική τους συμπεριφορά.

Ακριβώς γι αυτό πρέπει εμείς ως Πόντιοι να είμαστε οι πρώτοι που αντιδρούν και καταγγέλουν περιπτώσεις άρνησης, αλλά και ύβρεως προς τους νεκρούς άλλων γενοκτονιών. Ειδικά όταν αυτή αφορά το Ολοκαύτωμα των Εβραίων, που αποτελεί την τρομακτικη  ολοκλήρωση της διαδικασίας μαζικού εξολοθρεμού ενός λαού (γι αυτό που είναι και όχι γι αυτό που έκανε) που άρχισε στην καθ’ ημάς Ανατολή  εις βάρος των προγόνων μας (σε Πόντο, Ιωνία και Ανατολική Θράκη), τωνΑρμενίων και των Ασσυροχαλδαίων.

Έτσι, δεν μπορούμε παρά να καταδικάσουμε τη βεβήλωση του μνημείου του Ολοκαυτώματος στη Ρόδο και να ζητήσουμε από τους συμπατριώτες μας, απογόνους των προσφύγων του ’22, να εκφράσουν εμπράκτως τα συναισθήματα αλληλεγγύης και να αντιταχθούν δυναμικά στο νεοναζιστικό τέρας που σηκώνει επικίνδυνα το κεφάλι.

Συγκεκριμένα:

Άγνωστοι βεβήλωσαν το Μνημείο του Ολοκαυτώματος των Εβραίων της Ρόδου. Το Μνημείο βρίσκεται στην Μεσαιωνική Πόλη και οι δράστες έβαψαν με μπογιά και τις έξι πλευρές του ,παράλληλα δε σχημάτισαν την σβάστικα, αναγράφοντας και τα αρχικά ΑΜΕ, που προφανώς αναφέρονται σε άγνωστη, μέχρι στιγμής, οργάνωση.

-Η συνείδηση της Ιστορίας θα μας απελευθερώσει

Χρησιμοποιώντας τον τίτλο ενός άρθρου του Τούρκου πολιτικού επιστήμονα Fikret Başkaya που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Δρόμος της Αριστεράς» προσπαθούμε να ψηλαφήσουμε ένα ζήτημα που έτυχε και τυγχάνει μεγάλης ιδεολογικής και πολιτικής χρήσης σε όλα τα επίπεδα του δημόσιου διαλόγου. Αυτό της τύχης που επιφυλάχτηκε στους χριστιανικούς πληθυσμούς της Ανατολής κατά την διαδικασία μετάβασης από την Οθωμανική Αυτοκρατορία στο τουρκικό έθνος-κράτος.

Για το ζήτημα αυτό, της ιστορικής εμπειρίας των Ελλήνων της Ανατολής, ένα κομμάτι της προοδευτικής ιστοριογραφίας και διανόησης κρατά μιαν απόσταση από την ουσιαστική εξέτασή του. Η επιδερμική του δε προσέγγιση φαντάζει ως φοβική αντίδραση απέναντι στην αναπτυσσόμενη τα τελευταία χρόνια εθνικιστική ρητορική για το θέμα αυτό. Αποτέλεσμα αυτής της στάσης είναι να υποβαθμίζει  τα ιστορικά γεγονότα  και ταυτόχρονα παραχωρεί «ελεύθερο χώρο» στις εθνικιστικές απόψεις που αλωνίζουν σε αυτά τα θέματα .

Έτσι στην καλύτερη περίπτωση ξεκινούν από την μη χρήση του όρου γενοκτονία και εθνοκάθαρση για τους Έλληνες της Ανατολής φτάνουν σε ένα ισοζύγιο αίματος ,  εξισώνοντας εγκλήματα πολέμου που διέπραξε ο ελληνικός στρατός στην Μ. Ασία με το προδιαγεγραμμένο από το 1908 έγκλημα των Τούρκων εθνικιστών, μιλιταριστών κατά της ανθρωπότητας αυτό της γενοκτονίας όχι μόνον των Ελλήνων της Ανατολής αλλά και των Αρμενίων και Ασσυροχαλδαίων.

-Απ’ τον Πειραιά δεν πέρασαν ποτέ οι πρόσφυγες του 1922

Από τη Ρεπούση στον Μιχαλολιάκο… 

Ένα μέιλ που μας έστειλε ο τ’εμέτερον ιστορικός, ο Βλάσης Αγτζίδης μας προβλημάτισε και μας κινητοποίησε. Το μέιλ έγραφε: «Ισως δεν προσέξατε ένα λεπτό (;;;) σημείο που κάνει τις συγκεκριμένες εκδηλώσεις εντελώς απαράδεκτες και προσβλητικές για το συνολικό ελληνισμό. 

Συμμετέχουν ΜΟΝΟ αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα από περιοχές που ανήκουν στη σημερινή ελλαδική επικράτεια (Πελοπόννησος και δη Μάνη, Ιόνια, Κρήτη, Κυκλάδες, Δωδεκάνησα) και αγνοούνται παντελώς οι πρόσφυγες του ’22. 

 

Είναι δυνατόν στον Πειραιά των προσφύγων να μην αντιπροσωπεύονται στη «2η Πειραϊκή Αμφικτυονία» οι  Ίωνες, οι Πόντιοι, οι Βορειοηπειρώτες κ.ά. ;;;; 

 

Φαίνεται ότι η φιλομοναρχική Δεξιά της «μικράς πλην εντίμου Ελλάδος», μετά την «αθώωση» των Έξη (από τους πολλούς) υπεύθυνους της Μικρασιατικης Καταστροφής, αποφάσισε να ολοκληρώσει το έργο τους και να εξοβελίσει από το σύγχρονο ελλαδικό χώρο κάθε τι που θυμίζει Ελληνισμό της Καθ’ ημάς Ανατολής. 

 

Για άλλη μια φορά μας θυμίζει το έγκλημα που διεπράχθη τότε από τις κρατικοδίαιτες ελίτ της Παλαιάς Ελλάδας εναντίον των Ελλήνων της Ανατολής και συνεχίστηκε με την αρνητική μεταχείριση των προσφύγων του ’22 και την υποβάθμιση των ιστορικών γεγονότων.

 

Ντροπή στο  δήμαρχο αυτής της πόλης!»

.

.

Το αντικείμενο της κριτικής υπήρξε η «2η Πειραϊκή Αμφικτυονία» που διοργανώνει ο Δήμος του  Πειραιά του Νεοδημοκράτη κ. Μιχαλολιάκου, ξαδέλφου του νεο-ναζί Μιχαλολιάκου.   Φαίνεται ότι τα δύο ξαδέλφια κινούνται μεταξύ ενός φάσματος που ξεκινά από την κυνική εκμετάλλευση της προσφυγικής εμπειρίας και καταλήγει στην παραγνώριση και την περιφρόνηση.  Και αν ο ξάδελφος της Χρυσής Αυγής κινήθηκε στην πρώτη εκδοχή, ο ξάδελφός του της Νέας Δημοκρατίας κινήθηκε στη δεύτερη. Εξ ού και η παντελής απουσία οιασδήποτε αναφοράς και παρουσίας στο λιμάνι του Πειραιά που υπήρξε βασικός τόπος υποδοχής των απόκληρων προσφύγων της Μικρασιατικής Καταστροφής.

.

-Αλήθειες για τη Γενοκτονία των Ποντίων

               του Γιάννη Χατζηαντωνίου

αναδημοσίευση από την εφ. «Αυγή»

Ο Νάσος Θεοδωρίδης δημοσίευσε, πριν από έναν χρόνο, άρθρο στην «Αυγή» της 20.5.2011 όπου επιτίθεται στη χαρακτηριζόμενη από αυτόν ως «εθνικιστική μερίδα» των Ποντίων για το ζήτημα της γενοκτονίας τους. Ο αρθρογράφος, όμως, έκανε ακριβώς αυτό που καταλογίζει στους άλλους: «Δεν διστάζει να χρησιμοποιεί μισές αλήθειες, να αποκρύπτει άλλες αλήθειες και να διαδίδει πολλά ψεύδη».

Το πρόβλημα δεν δημιουργήθηκε, όπως λέει ο Ν.Θ., λόγω της έλλειψης πίστης των «υπηκόων» του οθωμανικού κράτους Ποντίων και της δράσης τους στα μετόπισθεν του τουρκικού στρατού κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Πρόκειται για τερατώδες ψέμα. Η πολιτική της εθνοκάθαρσης είχε εγκαινιαστεί από τους Νεότουρκους πολύ νωρίτερα με τις διώξεις, τους εκτοπισμούς, τα διαβόητα Τάγματα Εργασίας (235.000, σύμφωνα με την Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα – άλλοι 80.000 κατέφυγαν στη Ρωσία), μια πολιτική που δεν είχε σχέση με την οποιανδήποτε συμπεριφορά των χριστιανικών πληθυσμών.

-O Κουβέλης, η Ρεπούση και το «πατριωτικό ΠΑΣΟΚ»

Mε αφορμή την κάθοδο της κ. Μαρίας Ρεπούση με το κόμμα του Κουβέλη, τη Δημοκρατική  Αριστερά (ΔΗΜ.ΑΡ), ο Κωσταντίνος Φωτιάδης έγραψε ένα κείμενο, του οποίου ο τίτλος στη δημοτική είναι: «Αυτός που δεν σκέφτεται όταν κάθεται, απορεί όταν σηκώνεται». Ας το διαβάσουμε, γιατί μπορεί και νάχει και δίκιο!!!

 

Που κι νουνίζ όντες κάθεται, θαμάσκεται όντες σκούται

.

του Κωνσταντίνου Φωτιάδη

Κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατικής Αριστεράς

.

Η πρόσφατη ένταξη στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματός σας, της κυρίας Μαρίας Ρεπούση, Αναπληρώτριας Καθηγήτριας του Α.Π.Θ., και του επαγγελματία γυρολόγου των πολιτικών σχημάτων, κομμάτων, και ιδεολογικών τάσεων, κυρίου Νίκου Μπίστη, μου προξένησε αλγεινή εντύπωση για τους εξής λόγους:

.

α) Ευελπιστούσα ότι εσείς θα μπορούσατε να φέρετε κάτι καινούργιο σε έναν ιδεολογικό χώρο κορεσμένο από τα προηγούμενα κόμματα και

.

β) Θεωρώ αρνητική τη νοηματοδότηση που προσφέρει η ένταξη της κυρίας Ρεπούση, αφού, όπως αποφάνθηκαν και πολλοί άλλοι, με το σχολικό βιβλίο ιστορίας της ΣΤ΄ τάξης δημοτικού περί συνωστισμού, η κυρία Ρεπούση δεν συνέβαλε στην ενίσχυση της εθνικής μνήμης και της ελληνικής αυτογνωσίας. Επέδειξε προχειρότητα κατά την προσέγγιση μείζονος σημασίας ζητημάτων του ιστορικού παρελθόντος και αδυναμία διακρίσεως του εκάστοτε ουσιώδους από το επουσιώδες, παρουσίασε ικανό αριθμό ανακριβειών, λαθών και παραλείψεων, ουσιώδους συχνά σημασίας.

.

Κύριε Πρόεδρε η επιβεβλημένη βαρύτητα στην επιταγή του Συντάγματος για την ανάπτυξη μέσω της παιδείας της εθνικής συνειδήσεως των Ελλήνων είναι κάτι που θεωρώ ότι τα πολιτικά κόμματα αποδέχονται και προστατεύουν. Ένα βιβλίο που προσβάλλει τη μνήμη των προγόνων μας και το συλλογικό υποσυνείδητο των προσφύγων που ήρθαν κυνηγημένοι στην Ελλάδα δεν αποτελεί κατά την προσωπική σας εκτίμηση καταστρατήγηση της συνταγματικής επιταγής; Και πώς κατά τη γνώμη σας ένα τέτοιο βιβλίο θα μπορούσε να συμβάλλει στην ανάπτυξη της ελληνικής συνείδησης και ταυτότητας; Με το να δίνουμε άλλοθι στη γενοκτονία που επιχειρήθηκε σε βάρος των Ελλήνων της Μικράς Ασίας μπορούμε να διαμορφώσουμε ταυτότητα, ιστορία, συλλογική συνείδηση; Ή θα τα απορρίψουμε όλα αυτά προσδιορίζοντάς τα ως εθνικισμούς και σωβινισμούς; Το καινούργιο πρέπει να εμπεριέχει έναν δυνάμει σεβασμό σε ότι παρήλθε. Και το στίγμα του κόμματός σας θα έπρεπε να ήταν απαλλαγμένο από τέτοιες θεωρήσεις.

.

-Nίκος Τσάγγας: Η Ρεπούση του Αρείου Πάγου

«Κίνητρο για τη συγγραφή αυτού του βιβλίου
(σ.τ.Π&Α: της εισήγησης στον Άρειο Πάγο), υπήρξε η βαθιά μου
πεποίθηση, και μάλιστα από πολλά χρόνια πριν, ότι οι
ΕΞ καταδικάστηκαν άδικα για κάτι που άλλοι
εμπνεύστηκαν κι άλλοι επιχείρησαν
να υλοποιήσουν… Ήταν ορατό από πολύ νωρίς πως το εγχείρημα για την
ενσωμάτωση της Ιωνίας στην ελλαδική επικράτεια ήταν ανέφικτο..»
(Νίκος Τσάγγας, Η αθώωση των Εξ και η ανατροπη της ιστορίας, 1012)

 Σίγουρα θυμάστε τη σύγκρουσή που κράτησε αρκετό καιρό και αφορούσε τη Δίκη μόνο των Έξι από το σύνολο εκείνης της εγκληματικής ηγεσίας της «Μικράς πλην Εντίμου Ελλάδος», που οδήγησε στη Μικρασιατική Καταστροφή, ευνόησε (ίσως και να επιδίωξε)  τη σφαγή του χριστιανικού πληθυσμού της Σμύρνης από τα στίφη του Μουσταφά Κεμάλ (προς τιμήν του οποίου ο δικτάτορας Ιωάννης Μεταξάς ονόμασε Οδό Κεμάλ Ατατούρκ την Οδό Αποστόλου Παύλου, ο Ελ. Βενιζέλος τον πρότεινε για Νόμπελ Ειρήνης και το ΚΚΕ ακόμα τον θεωρεί «μέγα εθνικοαπελευθερωτή»).

Θα γνωρίζετε ασφαλώς και την απίστευτη μεθόδευση και εξέλιξη εντός του Αρείου Πάγου, που έως τότε δεν είχαν καν αποτολμήσει οι ακροδεξιές δικτατορίες που έζησε αυτός ο έρμος τόπος. Η μεθόδευση έγινε μεσούσης της δημοκρατίας, αναδεικνύοντας την αλλοτρίωση που μαστίζει την κοινωνία μας.

Γιατί πως αλλιώς μπορείς να περιγράψεις το γεγονός ότι οι απολογητές των ενόχων της Μικρασιατικής Καταστροφής, αντί να δηλώσουν και να ζητήσουν έμπρακτη συγγνώμη από τους απογόνους των θυμάτων των πολιτικών τους ειδώλων,  μεθόδευσαν την απαλλαγή τους από κάθε κατηγορία ώστε ηθικά να παραδοθούν άσπιλοι στο δικαστή της ιστορίας.

Όπως φαίνεται, κύριο ρόλο σ’ αυτή την πολιτική μεθόδευση που εκμεταλλεύτηκε τη θεσμική θέση του Άρειου Πάγου εντός του πολιτειακού μας συστήματος, είχε ένας αντιεισαγγελέας. Ο Νίκος Τσάγγας, ο οποίος την ιστορικο-φιλοσοφικο-πολιτική του εισήγηση την ανεμίζει πλέον υπερηφάνως ως «Αθώωση των Εξ» και ως «Ανατροπή της Ιστορίας».

Το εγχείρημα της Ρεπούση ωχριά μπροστά στο αναθεωρητικό θράσος του Τσάγγα.

-H Γενοκτονία, η σφαγή της Σμύρνης και η υποκρισία του κυρίου Σαμαρά…

Ο αμοραλισμός  μιας  αμετανόητης  Δεξιάς

Στην προεκλογική σύναξη στελεχών (Πολιτική Επιτροπή Ν.Δ. 11-3-2012)  ο κ. Σαμαράς, στρέφοντας τα βέλη προς την Αριστερά την εγκάλεσε -εκτός των άλλων- και για αναθεωρητισμό επί της Ιστορίας χρησιμοποιώντας τη γνωστή υπόθεση του συνωστισμού της Ρεπούση, γενικεύοντας ασύστολα και ενδυόμενος το ένδυμα του εθνικού τιμητή. Ίσως να νομίζει ότι δικαιούται το ένδυμα, ένεκα της προχθεσινής προεκλογικής κομματικής φιέστας  για τις Γενοκτονίες Ελλήνων, Αρμενίων και Ασσυρίων, με την οποία «καθάρισαν» για την 90χρονη αντιδραστική αντιπροσφυγική πολιτική της παράταξής τους.

Θα είχε ένα κάποιο δίκιο ο κ. Σαμαράς και θα λέγαμε ότι η στάση ήταν έντιμη εάν είχαν προηγηθεί τρεις κινήσεις :

–είχε αποστασιοποιηθεί από τη λεγόμενη Λαϊκή Δεξιά,  που είναι κληρονόμος της παλιάς μοναρχικής Δεξιάς και του Λαϊκού Κόμματος του Δ. Γούναρη και η ΒΑΣΙΚΗ ΥΠΕΥΘΥΝΗ για τη Μικρασιατική Ήττα και την κυνική παράδοση του χριστιανικού  πληθυσμού της Μικράς Ασίας στους τσέτες του Μουσταφά Κεμάλ.
–είχε καταδικάσει την μεθόδευση ακροδεξιών κύκλων του Άρειου Πάγου που οδήγησαν στην «αθώωση» των Εξι και
–γνώριζε πόσοι από την Αριστερά είναι εγκρίνει το ρεπούσειο συνωστισμό και πόσοι είχαν αντιδράσει. (Να του θυμίσουμε ότι η συντριπτική πλειονότητα της Αριστεράς είχε καταδικάσει τον ρεπούσειο αναθεωρητισμό)….

Δυστυχώς ο κύριος Σαμαράς, πορεύτηκε  και έγινε ανέντιμος τιμητής (και εκμεταλλευτής) του προσφυγικού πόνου, χωρίς να έχει κάνει την παραμικρή κίνηση-προϋπόθεση για να εκφράσει μια τέτοια θέση.

Αντίθετα, ανακήρυξε ως βασικό του στέλεχος τον βουλευτή της Πάτρας, Νίκο Νικολόπουλο, ο οποίος υπήρξε ο ΠΡΩΤΟΣ -πριν τον Πρωτοπαπαδάκη- που κίνησε τη διαδικασία «αθώωσης» των Έξη, προσπαθώντας να εξιδανικεύσει τον πλέον ένοχο εξ αυτών, τον μοιραίο Δημήτριο Γούναρη.

Χέρι-χέρι Γκρίζοι Λύκοι και Γάλλοι υποκριτές

Τελικά η τουρκική εθνικιστική μεθόδευση και βία, καθώς και η υποκρισία ή αφέλεια κάποιων  Γάλλων  διανοουμένων θριάμβευσαν… στο όνομα της «μη ποινικοποίησης της Μνήμης»  και προς όφελος της Μνήμης των σκληρών θυτών…

Όπως μας πληροφορεί ο Τύπος: «Το Συνταγματικό Συμβούλιο απέρριψε το νόμο που ποινικοποιεί την άρνηση της γενοκτονίας των Αρμενίων.»

Το γαλλικό Συνταγματικό Συμβούλιο απέρριψε σήμερα (28-2-2012) το νόμο που ποινικοποιεί την άρνηση της γενοκτονίας των Αρμενίων το 1915, ο οποίος προκάλεσε διπλωματική κρίση μεταξύ Άγκυρας και Παρισιού, υποστηρίζοντας ότι είναι αντίθετος προς την ελευθερία της έκφρασης, ανακοίνωσε η δικαστική εξουσία.

«Το Συμβούλιο έκρινε ότι καταστέλλοντας την αμφισβήτηση της ύπαρξης και του νομικού χαρακτηρισμού των εγκλημάτων που και το ίδιο θα είχε αναγνωρίσει και χαρακτηρίσει ως τέτοια, ο νομοθέτης κατάφερε ένα πλήγμα στην άσκηση της ελευθερίας της έκφρασης και της επικοινωνίας το οποίο είναι αντισυνταγματικό», σύμφωνα με την ανακοίνωση του Συμβουλίου.

Ικανοποίηση στην Άγκυρα

Η Τουρκία εξέφρασε σήμερα την ικανοποίησή της για την απόφαση του ανώτατου δικαστηρίου της Γαλλίας η οποία απέρριψε το νόμο που καθιστά παράνομη την άρνηση του ότι η σφαγή των Αρμενίων στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ένα αιώνα πριν ήταν γενοκτονία.

Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου δήλωσε ότι το υπουργικό συμβούλιο θα συνεδριάσει για να εξετάσει εάν πρέπει να αποκαταστήσει τις οικονομικές, πολιτικές και στρατιωτικές επαφές με τη Γαλλία που είχαν παγώσει αφότου το Γαλλικό κοινοβούλιο υιοθέτησε το νόμο στις 23 Ιανουαρίου.

 ——————————————————————————–

Οι μόνοι κερδισμένοι από την εξέλιξη αυτή είναι οι  
ΤΟΥΡΚΟΙ  ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ  ΑΡΝΗΤΕΣ  ΤΗΣ  ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ….
(και οι Γάλλοι πωλητές όπλων και άλλων «αγαθών» στην Τουρκία) 

Γιατί οι ευαίσθητοι και δημοκρατικοί Τούρκοι δεν έχουν κανένα απολύτως πρόβλημα, όπως απέδειξαν στην  μαζική τους διαδήλωση όταν οι τουρκικές αρχές υποβίβασαν τη σημασία της οργάνωσης της δολοφονίας του Χράντ Ντίκ φωνάζοντας: ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΑΡΜΕΝΙΟΙ!!!

«Φυλετικός αναρχισμός» ή «Λοβοτομώντας τους πιτσιρικάδες»!

Με μεγάλη έκπληξη ενημερωθήκαμε από το indymedia για το πρόγραμμα ιδεολογικής διαπαιδαγώγισης (Κύκλος Αυτομόρφωσης) του Nosotros (Θεμιστοκλέους 66, Εξάρχεια), το οποίο βρίσκεται όπως φαίνεται υπό τον απόλυτο ιδεολογικό έλεγχο της ψευδώνυμης Αντιεθνικιστικής Κίνησης του Νακρατζά.

Το Νοσότρος είναι ένας κοινωνικός χώρος με πλούσια πολιτιστική προσφορά και ενδιαφέρουσα πολιτική δράση. Όμως, όπως φαίνεται, στο ιδεολογικό επίπεδο κυριαρχείται ολοκληρωτικά από απόψεις που κυμαίνονται μεταξύ ενός περίεργου «φυλετικού αναρχισμού» και ενός ανοιχτού ρατσισμού.

Χαρακτηριστικά είναι τα θέματα που προτιμήθηκαν στο πλαίσιο του Κύκλου Αυτομόρφωσης:

–«Ο Φαλμεράγιερ και η εθνική καταγωγή των Ελλήνων«, ομιλητές: Φίλιππας Κυρίτσης και (κρατηθείτε) Νάσος Θεοδωρίδης (12/1/2012)

–«Η Οθωμανική Αυτοκρατορία και οι τραγικές για τους κατοίκους συνέπειες της κατάρρευσής της«. Ομιλητές: Φίλιππας Κυρίτσης και (κρατηθείτε) Αμπντουλχαλίμ Ντέντε (19/1/2012),

-«Η ιστορία της Ελλάδας από εβραϊκή σκοπιά». Ομιλητές: Φίλιππας Κυρίτσης και κάποιος από το Terminal 119 (26/1/2012).

   Ας τα ψιλο-σχολιάσουμε τώρα!

-Συναντήσεις στου Σαραντάκου: «Τουρκοχριστιανοί»-«Σλαβομακεδόνες ακροδεξιοί» και άλλα…….

Τελικά , ότι θέλεις βρίσκεις στο κονάκι  του Σαραντάκου! έτσι λοιπόν, με αφορμή άλλη μια συζήτηση για τον Ζαχαριάδη, η κουβέντα έφτασε και στα εθνοτικά της ελληνικής Μακεδονίας με την εμφάνιση ενός γραφικού Σλαβομακεδόνα ακροδεξιού, για τον οποίον τα πάντα περιστρέφονται γύρω από τη σύγκρουση «γηγενών αυθεντικών σλαβόφωνων απογόνων του Μεγαλέξανδρου» με τους «τουρκοχριστιανούς Πόντιους». Όπου βέβαια ο όρος «τουρκοχριστιανοί Πόντιοι»  περιλαμβάνει όλους τους πρόσφυγες του ’22 που εγκαταστάθηκαν στις περιοχές που αυτός θεωρεί «αλύτρωτη αιγαιακή Μακεδονία».

Η συζήτηση είναι αρκετά απολαυστική. Όμως φοβόμαστε ότι οι τάσεις αυτές βαθμιαία ενσταλάζουν (ένθεν κακείθεν) στις ψυχές κάποιων το μίσος, το ρατσισμό και εν τέλει δημιουργούν  επικίνδυνη… «εχθροπάθεια».

-Τα «κομμένα βιβλία», η απωθημένη Ιστορία και η νεοελληνική υποκρισία

Με αφορμή κάποιες εκδηλώσεις του Ιδρύματος Ωνάση 

Καλά περάσαμε στις γιορτές με τον Εφραίμ, τον Παπαδήμο, τον Καρατζαφέρη και τον Γιωργάκη! Ήρθε όμως μια πρόσκληση από τη  Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση για να ταράξει τη χριστουγεννιάτικη Νιρβάνα μας.

Η πρόσκληση αφορούσε μια εκδήλωση με τίτλο:  Τα «κομμένα» σχολικά εγχειρίδια της Ιστορίας.  Το  σχετικό σκεπτικό, αναφέρει:
«Η Ιστορία της ΣΤ´ Δημοτικού είναι μόνο το πιο πρόσφατο από μια σειρά παραδειγμάτων σχολικών εγχειριδίων Ιστορίας που προκάλεσαν τόσο σφοδρές αντιπαραθέσεις, ώστε εντέλει το Υπουργείο Παιδείας να υποχρεωθεί να τα αποσύρει, προκειμένου να ηρεμήσουν τα πνεύματα… Η εκδήλωση εντάσσεται στον κύκλο Η αφήγηση της Ιστορίας και η διδασκαλία της ως ιστορικά φαινόμενα που φιλοδοξεί να αναδείξει κρίσιμα ζητήματα όπως η διαμόρφωση της συλλογικής συνείδησης μέσα από την αντιμετώπιση του μαθήματος της Ιστορίας στο σχολείο και μέσα από τη δημόσια συζήτηση για θέματα ιστορίας, ή το ζήτημα της διάστασης που συχνά παρατηρείται ανάμεσα στην Ιστορία των ειδικών ιστορικών και την «επίσημη» σχολική εκδοχή της ιστορίας αλλά και τη δημόσια ιστορία γενικότερα. Ακόμα, το πώς πολιτικοί στόχοι και γενικότερες κοινωνικές τάσεις μιας εποχής επηρεάζουν τον τρόπο διδασκαλίας της Ιστορίας.»

Με δυο λόγια, εμείς καταλαβαίνουμε ότι  η απόκρυψη σημαντικών ιστορικών γεγονότων από τους «ειδικούς ιστορικούς»  -όπως οι Γενοκτονίες που συνέβησαν στην Ανατολή από έναν ακραίο εθνικισμό, η εν ψυχρώ σφαγή της Σμύρνης από τους κεμαλικούς, η αποσιώπηση της Οκτωβριανής Επανάστασης, η εσωτερική σύγκρουση στην Κατοχή με τους δωσίλογους, η ξένη επέμβαση,  ο Εμφύλιος και τα μετεμφυλιακά γεγονότα, τα Σεπτεμβριανά του ’55, η αποκιοκρατία και ο ρόλος της στο Κυπριακό- όχι μόνο δεν καταγγέλονται ως «στρατευμένη δουλόφρων ιστοριογραφία», αλλά αντιθέτως  θεωρείται -από τους οργανωτές- ότι αποτελεί  στοιχείο προς υπεράσπιση, μιας και οι  «αντίπαλοι» είναι οι «αδαείς» -κατά τους οργανωτές πάντα- που εκφράζουν είτε την ««επίσημη» σχολική εκδοχή της ιστορίας αλλά και τη δημόσια ιστορία γενικότερα«» .

–Εγκωμιάζοντας την ακροδεξιά εθνοπροδοσία!

«Σφυρί δρεπάνι / ελιά στεφάνι»

Προεκλογικό σύνθημα της βασιλο-κομμουνιστικής,
αντιμικρασιατικής συμμαχίας του 1920

Αφού αναφερθήκαμε στην προηγούμενη ανάρτηση στις περί τα Μικρασιατικά θέσεις της  ημιμαθούς και κυνικής Αλέκας Παπαρήγα, ας καταπιαστούμε σήμερα με το ακροδεξιό ιδεολογικό αδελφάκι της -περι τα Μικρασιατικά πάντα-  το οποίο έχει σηκώσει επικίνδυνα το βρωμερό του κεφάλι, εγκωμιάζοντας την πολιτική της εθνοπροδοσίας που οδήγησε στο δραματικό ‘22 και στην οριστική εκδίωξη του ελληνισμού της Ανατολής. Ή αλλέως, εγκωμιάζοντας την πολιτική  της «Μικράς πλην εντίμου Ελλάδος» του Κωσταντίνου Γλύξμπουργκ, του  Ιωάννη Μεταξά, του Δημητρίου Γούναρη, του Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη και πολλών άλλων καθαρμάτων εκείνης της εποχής – ελάχιστα κεφάλια των οποίων έπεσαν με την περίφημη Δίκη των Εξι. Και αυτά για να εκτονωθεί απλώς η λαϊκή οργή των προσφύγων, αλλά και των οικογενειών των άτυχων στρατιωτών που έχασαν τη ζωή τους στο Μικρασιατικό Μέτωπο και στους περί την Αλμυρά Έρημο ανορθολογικούς σχεδιασμούς…

Έτσι λοιπόν χθες και σήμερα τα ακροδεξιά αυτά κυκλώματα διοργάνωσαν ένα διήμερο στην Αθήνα (9 και 10 Δεκεμβρίου 2011) για να υποστηρίξουν ότι «για όλα φταίνε οι ξένοι» και ότι οι πολιτικοί τους ή φυσικοί τους πρόγονοι δεν έχουν καμιά απολύτως ευθύνη για την τρομακτική Μικρασιατική Ήττα. Εξαπατώντας παράλληλα και αποκρύπτωντας τις πραγματικές τους διαθέσεις από  σοβαρότατους μελετητές όπως  οι Ιάκωβος Μιχαηλίδης, και Sir Michael Liewellyn Smith…

-«Βρε Αλέκα, πάλι τον καύκον έπιες;» ή «περί Παπαρήγα ο λόγος»….

Έι  συντρόφισα, «….. πάλιν τον νουν απώλεσας»;

Στη συνεδρίαση της Βουλής της 7-12-2011, όπου συζητήθηκε ο προϋπολογισμός του επόμενου έτους, η συντρόφισσα Αλέκα, καταγγέλωντας από «ιστορικής σκοπιάς» την ιμπεριαλιστική πολιτική του ελληνικού κράτους  τα ξαναέμπλεξε όλα: Μικρά Ασία, Κορέα, Αφγανιστάν και Ιράκ. Ξέχασε, εκ παραδρομής μάλλον, να αναφέρει και το Βιετνάμ!!!

Αποφασίστε επιτέλους βρε σύντροφοι! Τι είμαστε για σας εμείς που προερχόμαστε από τη Μικρά Ασία, τον Πόντο, την Ανατολική Θράκη και την υπόλοιπη λαγγεμένη Ανατολή;

-Είμαστε κάτι σαν Βιετναμέζοι; (Iός, 1992)
-Ή μήπως είμαστε κάτι σαν  Κορεάτες. (Δίκτυο21, 2007)
-Ή ακόμα καλύτερα, αν σας βολεύει βέβαια,  κάτι σαν Αφγανοί; (Βραδυνή, 1923)

Αφορμή για το αφιέρωμα αυτό στηνΑλέκα η οποία ονειρεύεται να μας κανονίσει κανονικότατα με την «λαϊκή της εξουσία», ήταν ένα σχόλιο (σχ. 7) το οποίο (αφού πρώτα λογοκρίναμε τις ανεπίτρεπτες εκφράσεις προς το πρόσωπο της γλυκυτάτης γραμματέως) έγραφε :  «Άλλο ένα ολίσθημα έκανε η …. Παπαρήγα χθές κατά τη δευτερολογία της στη συζήτηση στη Βουλή για την ψήφιση του προϋπολογισμού. Μίλησε για τη Μικρασιατική Εκστρατεία μαζί με τον πόλεμο της Κορέας και όλα τα συνέκρινε με την εισβολή των Αμερικανών στο Ιράκ και το Αφγανιστάν.

….  γυναίκα σε ένα …….  κόμμα που αναπαράγει μέχρι σήμερα την αντιμικρασιατική άποψη του Ιωάννη Μεταξά.»

-ΠΟΕ, μ’ αφορμή τη Γ.Σ. στη Δραπετσώνα

Για άλλη  μια φορά όσοι έλαβαν μέρος, παρακολούθησαν και μπορούσαν να κατανοήσουν τα τεκταινόμενα του δευτεροβάθμιου αυτού οργάνου, κατάλαβαν αυτό που ευφυέστατα διατύπωσαν οι Αργοναύτες-Κομνηνοί λίγο πριν αποχωρήσουν οριστικά απο την «τανιμανιδοποιημένη» ΠΟΕ:

«Δυστυχώς, σήμερα, αποτελεί κοινή συνείδηση ότι η νέα αυτή απόπειρα δεν εξέφρασε τις δυναμικές και τις δυνατότητες μιας άλλης παρουσίας και έκφρασης της υπόθεσής μας.

Δεν θέλουμε να αναφερθούμε σε πολλές αρνητικές εκφράσεις, ακόμη και παθολογίες που είναι πλέον ορατές και καταλήγουν να τραυματίζουν τη σχέση ανάμεσα στα μέλη, στους Συλλόγους και γενικότερα στους Ποντίους των Συλλόγων….»

Η Γ. Σ. του Σαββάτου (26-11-2011) ήταν μια αποθέωση της συνάντησης της ημιμάθειας, του χαζού λόγου -που καμιά σχέση δεν έχει με τον πραγματικό κόσμο- και με τον τραμπουκισμό των εγκάθετων.

Οι λίγοι που προσπάθησαν να αρθρώσουν ένα ψύχραιμο κριτικό λόγο μάλλον απογοητεύτηκαν βαθύτατα.

-Κεμάλ Ατατούρκ, ο δολοφόνος!

Αφού η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου δικαιώνει το φασίστα δικτάτορα  Ιωάννη Μεταξά, που χάρισε στο τουρκικό κράτος το σπίτι που υποτίθεται ότι γεννήθηκε ο ακροδεξιός εθνικιστής-μιλιταριστής χασάπης των λαών της Ανατολής Μουσταφά Kεμάλ πασά και μετωνόμασε την Οδό Αποστόλου Παύλου σε Οδό Κεμάλ Ατατούρκ (1938-1955), ας της αφιερώσουμε αυτό το ποστ.

Ας θυμηθούμε πως εξόντωσε ο Μουσταφά Κεμάλ πασά (πάλαι ποτέ αγαπημένος ήρωας της αμνήμονος ελληνικής Δεξιάς) τους άμαχους Έλληνες και Αρμένιους ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ του ελληνοτουρκικού πολέμου. Τους εξόντωσε με την ευλογία της τότε Δεξιάς της «μικράς πλην εντίμου Ελλάδος», της μοναρχικής κυβέρνησης των αχρείων του Λαϊκού Κόμματος, που τους εγκατέλειψε συνειδητά στο έλεος των τσετών του Κεμάλ, αφού πρώτα τους αφόπλισε… Δυστυχώς, η ιστορία αυτή είναι αποσιωπημένη έως σήμερα από την καθεστωτική (αλλά και αντικαθεστωτική) φιλολογία και αποτελεί άλλη μια «άγνωστη σελίδα».

Διαβάστε την  συγκλονιστική αφήγηση -όπως δημοσιεύτηκε σε ένα πρόσφατο αφιέρωμα στην Ελευθεροτυπία– ενός μικρού τότε κοριτσιού από τη Φώκαια της Μικράς Ασίας που μετά  από το Σεπτέμβρη του ’22, στάλθηκε αιχμάλωτη στα ενδότερα μαζί με τους υπόλοιπους Φωκιανούς, :

.

Η ιστορία της Αγγελικής Ματθαίου (*)

(*) Από τη Φώκαια Σμύρνης

Είμαι η Αγγελική, του καπετάν Νικολή Πολίτη η κόρη από τις Νέες Φώκιες της Σμύρνης. Το 22 ήμουν ένα κοριτσάκι 6 έως 7 χρονών.

Ο πατέρας μου ήταν καπετάνιος. Είχαμε ένα μεγάλο καΐκι. Το είχε ονομάσει ο πατέρας μου «Πανούσα», επειδή έλεγαν την μητέρα μου Παναγιώτα και επειδή την αγαπούσε πολύ ονόμασε το καΐκι.

Ημασταν 6 άτομα, παιδιά και ο πατέρας και η μητέρα. Ο πατέρας μου ήταν από την Κωνσταντινούπολη και ήλθε στις Φώκιες και παντρεύτηκε λέγανε την ωραία Παναγιώτα. Ζούσαμε πολύ καλά διότι είχαμε πολύ περιουσία. Ο πατέρας μου ήταν μοναχοπαίδι.

Είχαμε δύο σπίτια. Το ένα ήτανε στο Φαρδί Σοκάκι και το άλλο έξω από την πόλη. Ο πατέρας μου είχε 400 δένδρα ελιές, είχε ένα αμπέλι στα 3 πηγάδια και το άλλο στα Μερσινάκια.

Τώρα θα γράψω για την Καταστροφή.

-Ξεσκεπάζοντας τους Αρνητές της Γενοκτονίας

Ένα από τα πιο αντιδραστικά και αντιλαϊκά φαινόμενα της τελευταίας δεκαετίας είναι η εμφάνιση ενός αντιπροσφυγικού ιδεολογικού ρεύματος που αμφισβητεί τα πραγματικά γεγονότα που συνέβησαν στην Ανατολή εις βάρος των γηγενών λαών κατά τη διαδικασία δημιουργίας της εθνικιστικής Τουρκίας και κατασκευής του νέου τουρκικού έθνους. Οι αρχικοί εκφραστές του ρεύματος αυτού χρησιμοποίησαν τα επιχειρήματα που ανάπτυξε ο τουρκικός εθνικισμός για να δικαιολογήσει τα εγκλήματά του και τις γενοκτονίες που διέπραξε. Το φαινόμενο αυτό το έχουμε παρουσιάσει και καταγγείλει έντονα μέσα απ’ το μπλογκ μας.

Το τελευταίο κρούσμα το συναντήσαμε στο περ. ‘Έψιλον», όπου όπως φαίνεται συνεχίζουν να δραστηριοποιούνται στην κατεύθυνση αυτή τα υπολείμματα του αντιπροσφυγικού ρεύματος, που με πρωτεργάτη τον Τ. Κωστόπουλο προσπάθησαν να κωδικοποιήσουν την αντιδραστική επιχειρηματολογία.

Στο κείμενο του Δημήτρη Αγγελίδη, που ήταν ο δράστης του τελευταίου χτυπήματος, απάντησε και η Μαρίνα Φράγκου, μεταφράστρια του βιβλίου «Not even my name» της  Τhea Halο. Το κείμενο αυτό το αναδημοσιεύουμε στη συνέχεια.

«Συνωστίζονταν»: τα παραλειπόμενα μιας λέξης

Της Μαρίνας Φράγκου*

(Η Μαρίνα Φράγκου είναι Διδάκτωρ Ανθρωπογεωγραφίας, ομογενής από τις Η.Π.Α. που ζει στην Ελλάδα από το 1994. Για τη μετάφραση του αφηγήματος«Ούτε το όνομά μου» τιμήθηκε με το Α’ Βραβείο Μετάφρασης από την Ελληνική Εταιρεία Μεταφραστών Λογοτεχνίας.)

Με την παρούσα επιστολή θα ήθελα να σχολιάσω το άρθρο/παρουσίαση του συντάκτη του «Έψιλον» Δημήτρη Αγγελίδη που δημοσιεύτηκε στις 29 Μαΐου 2011 με τον τίτλο «Η ‘γιαγιά του Πόντου’ αφηγείται, η κόρη της συγγραφεί –ΟΥΤΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ». Αντιλαμβάνομαι ότι έχουν παρέλθει αρκετές εβδομάδες από τη δημοσίευση του άρθρου και ζητώ την κατανόησή σας αφού ανειλημμένες υποχρεώσεις δεν μου επέτρεψαν να ανταποκριθώ στην ανάγκη σχολιασμού νωρίτερα.

-Αρνητές, αναθεωρητές και το κακό συναπάντημα.

Άλλο ένα κρούσμα αντιπροσφυγικού αναθεωρητισμού και άρνησης της Γενοκτονίας ήρθε στο φως.

Το εν λόγω αφορά δημοσίευμα ενός καλού μαθητή του γνωστού μας Τ. Κωστόπουλου, του δημοσιογράφου Δημήτρη Αγγελίδη στο «Έψιλον» της «Ε» (που χυδαία αναπαράχθηκε στα «Νέα»). Ο Αγγελίδης συνέχισε στην «Ε» την αντιπροσφυγική παράδοση που είχε εγκαινιάσει ο δάσκαλός του  στη Sabah!

Το δημοσίευμα αυτό σχολιάστηκε από τον ιστορικό Βλάση Αγτζίδη, το κείμενο του οποίου αναδημοσιεύουμε.  Περιλαμβάνει και μια επιστολή που έστειλε στον συντάκτη του κατάπτυστου αναθεωρητικού δημοσιεύματος….  Συμφωνούμε απολύτως με τις επισημάνσεις του και ειδικά με τη διαπίστωση:

«Τελικά οι αντιεθνικιστές μας αποδεικνύονται περισσότεροι εθνικιστές στην εθνική τους πρόσληψη και από τους ίδιους τους Μεγαλοϊδεάτες εκείνης της εποχής!!!»

H Τhea Halo, θύμα του νεοελληνικού… συνωστισμού !!!

του Βλάση Αγτζίδη

Στο περιοδικό ¨Έψιλον” της Ελευθεροτυπίας (29-5-2011) διαβάσαμε ένα αφιέρωμα  για το βιβλίο “Not even my name”  (“Ούτε  καν το όνομά μου) της Τhea Halo, ενδεικτικό του νεοελληνικού αρνητισμού (negationnisme) και της προκατειλημμένης στάσης, κρυμμένης πίσω από μια ηθικιστική φρασεολογία που βασίζεται στην εξίσωση του αίματος και υποκριτικά ενδύεται τον αντιεθνικιστικό μανδύα.

.

Παρούσα η παλιά μέθοδος της διαστρέβλωσης των σημασιών των όρων μέσω της εξαφάνισης του πλαισίου. Έτσι, η λέξη “συνωστισμός” που υπάρχει στην ελληνική έκδοση του βιβλίου της Halo, χρησιμοποιήθηκε από το συντάκτη του κείμενου (Δημήτρης Αγγελίδης) με τρόπο τέτοιο, ώστε να αιτιολογηθεί η αντίστοιχη χρήση του όρου από την κ. Ρεπούση. Το ίδιο το βιβλίο της Halo με απίστευτη ευκολία κατατάσσεται από τον συντάκτη στην “εθνικιστική εκδοχή της ιστορίας”… γιατί δεν αναφέρεται στη “Μεγάλη Ιδέα” και στα “εγκλήματα του ελληνικού στρατού κατά των τούρκων αμάχων”…

.

Έτσι λοιπόν, για τους “αντιεθνικιστές” μας η Μνήμη για τη μοίρα των απόκληρων πληθυσμών -που αποφασίστηκε από το νεοτουρκικό μιλιταρισμό  στις αρχές της δεύτερης δεκαετίας του 20ου αιώνα και μεθοδικά υλοποιήθηκε από το 1914-  καθορίζεται από την αυθαίρετη παραδοχή που βασίζεται στην φαντασίωση της ενιαίας μοίρας. Μιας “μοίρας” που ξεκινά από το ακρωτήριο  του Μαλέα και τελειώνει στα όρη του Καυκάσου. Τελικά οι αντιεθνικιστές μας αποδεικνύονται περισσότεροι εθνικιστές στην εθνική τους πρόσληψη και από τους ίδιους τους Μεγαλοϊδεάτες εκείνης της εποχής!!!

.

-Η ΣΥΝ_αριστερότης ως queering

Μ’ αφορμή τη δράση του ρατσιστή-εθνικιστή
ΝΑΣΟΥ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗ

Ένα από τα θέματα που κρατήσαμε, αλλά έπρεπε να σχολιάσουμε, ήταν το «μαγιάτικο» ρατσιστικό χτύπημα κατά των Ποντίων του εν λόγω Νάσου, στον οποίο είχαμε αφιερώσει προ (λίγου) καιρού άλλο ένα κείμενο με τον τίτλο » Της κοντής ψωλής οι τρίχες της φταίνε..«.

Ο Νάσος αποτελεί μια από τις πλέον χαρακτηριστικές φιγούρες που φορά τη μάσκα του νεοέλληνα «ανανεωτή αριστερού» όταν θέλει να απευθυνθεί στα νεοελληνικά ζωντανά (γιατί έτσι φαίνεται να αντιμετωπίζει τους αναγνώστες της «Αυγής»). Φορά όμως και άλλες μάσκες: Αυτές του Βούλγαρου ή του Τούρκου εθνικιστή, όταν προσπαθεί να μιλήσει για τις αυθεντικές του απόψεις και να τις προβάλλει στους χώρους εκείνους (Bulgramak, Trakya ΄nin Sesi). Και μάλλον,  δεν προβάλλει απλώς τις απόψεις του αλλά αυτός τις διαμορφώνει και επιβάλλει  τη συγκεκριμένη ματιά στους Σλαβομακεδόνες αλυτρωτιστές και στους Τούρκους και Βούλγαρους εθνικιστές.

Στο ερώτημα, «πώς είναι δυνατόν να κάνεις τον «αντιεθνικιστή» στην Ελλάδα και να αναπαράγεις σκληρές εθνικιστικές θέσεις, τουρκικές, βουλγαρικές ή σλαβομακεδονικές απ’ την άλλη;» μόνο ένας ψυχίατρος ή ένας ταμίας  θα μπορούσε να απαντήσει….

-Ο Αντώνης Λιάκος ως ‘Αδωνις Γεωργιάδης !!!!

«Αν ο εθνικισμός δημιουργεί το έθνος και όχι το έθνος τον εθνικισμό, τότε ποιο είναι αυτό που δημιουργεί τον εθνικισμό;» 

Ο Σβορώνος και η διαμάχη των ιστορικών

Tου Νάσου Βαγενά

Η ροπή μας προς τη μυθοποίηση είναι ακατάσχετη. Αυτό δείχνει η εμφύλια σύγκρουση πολιτισμών που μαίνεται τα τελευταία χρόνια ανάμεσα στα δύο μέτωπα του ελληνικού ιστοριογραφικού φονταμενταλισμού: στους εθνικιστές και στους αντιεθνικιστές.

Τη σύγκρουση καθιστά φαινόμενο μοναδικό η ιδιοτυπία της. Διότι στην πρώτη γραμμή των δύο παρατάξεων βρίσκονται δύο ομάδες φανατικών εντελώς ανόμοιες μεταξύ τους:

-οι μουτζαχεντίν της λαϊκής εθνικοθρησκευτικής πρόσληψης της ελληνικής ιστορίας, αφενός, και
-οι ζηλωτές της υπερμοντέρνας θεωριοκρατούμενης ιστοριογραφίας, αφετέρου.

Χαρακτηρίζω φανατικούς και τους δεύτερους όχι μόνο για την ιδεολογηματική τους αντίληψη της πριν από το 1800 ελληνικής ιστορίας, που τους έχει οδηγήσει στην κατασκευή νέων μύθων, ανάλογων με τους μύθους των αντιπάλων τους, που δεν είναι ιστορικοί, αλλά και για το πάθος με το οποίο τους αντιμάχονται, πάθος ανάρμοστο σε ιστορικούς, που έργο τους είναι η ψύχραιμη και αμερόληπτη μελέτη της ιστορίας.

Σε αυτή τη σύγκρουση δύο είναι τα κύρια θύματα: η ιστορική πραγματικότητα και η σοβαρή ιστοριογράφησή της.

Επειδή αυτά τα δύο είναι ένα, οι απόψεις του Νίκου Σβορώνου για τη διαμόρφωση του νέου ελληνισμού ας δούμε τι έχουν υποστεί.

ΠΙΕΡ- ΑΝΤΡΕ ΤΑΓΚΙΕΦ: Από τον βιολογικό στον διαφοριστικό ρατσισμό

Η  ρατσιστική επίθεση που δέχεται ο ποντιακός χώρος από ένα περίεργο σύνολο ανθρώπων -κυρίως διαμορφωμένων στο ιδιόμορφο θερμοκήπιο της Θεσσαλονίκης- μας υποχρεώνει να κατανοήσουμε τη βαθύτερη σημασία της και τα  σκοτεινότερα κίνητρα.

.

Το γεγονός ότι η επίθεση αυτή δεν προέρχεται από τον ακροδεξιό  εθνολαϊκισμό -ο οποίος κατά το Μεσοπόλεμο εξέφρασε έντονα το αντιπροσφυγικό συναίσθημα- αλλά από τον λεγόμενο «αντιρατσιστικό» χώρο, μας υποχρεώνει να ερευνήσουμε τις διαδικασίες εισόδου σ’ αυτόν των ρατσιστικών κριτηρίων.

.

Οι Πόντιοι, ως η πλέον διακριτή προσφυγική ομάδα-  αποτέλεσαν στόχο διακρίσεων κατά τις προηγούμενες δεκαετίες μέσα από τη γενικευμένη γελοιοποίησή τους.  Με την έλευση των νέων προσφύγων από την πρώην ΕΣΣΔ το ρατσιστικό κλίμα θα ανζωπυρωθεί και ο «Ρωσοπόντιος« θα γίνει ο νέος στόχος του Νεοέλληνα ανθρώπου (συμπεριλαμβανομένων και των παλαιών Ποντίων).

.

Με αφορμή τον εθνολαϊκισμό που θα σαρώσει τη Μακεδονία και τη Θεσσαλονίκη λόγω των γιουγκοσλαβικών εξελίξεων και του σλαβομακεδονικού αλυτρωτισμού,  ο νέος ρατσιστικός στόχος θα είναι εκ νέου οι Πόντιοι. Το φαινόμενο «Ψωμιάδη» θα χρεωθεί εξ ολοκλήρου στους Πόντιους από τους «χρήσιμους ηλίθιους». Κανείς βέβαια δεν θα πει ότι και οι αντίπαλοί του, η Βούλα Πατουλίδου και ο Σαχίνης του ΚΚΕ ήταν επίσης Πόντιοι.  Επίσης, όπως γράψαμε παλιότερα: «η εμφάνιση ενός μαζικού ριζοσπαστικού ποντιακού κινήματος έχει προκαλέσει τα αντιδραστικά αντανακλαστικά πλήθους, φαινομενικά διαφορετικών, δυνάμεων…»

.

Για να τα κατανοήσουμε όλα αυτά καλό θα ήταν να μάθουμε περισσότερα για το φαινόμενο του νεο-ρατσισμού. Βασικά εργαλεία αποτελούν τα κείμενα του Ταγκιέφ, μέσω των οποίων κατανοούμε ότι τα αντιποντιακά συναισθήματα που καλλιεργούνται ανήκουν στην ίδια ποιοτική κατηγορία με τα αντισημιτικά.

.

Μια πρώτη θεωρητική επαφή με τη σχολή που μελετά το νεο-ρατσιστικό φαινόμενο μας δίδει η παρουσίαση του έργου του ΠΙΕΡ- ΑΝΤΡΕ ΤΑΓΚΙΕΦ με τίτλο «Από τον βιολογικό στον διαφοριστικό ρατσισμό» από τον ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟ:

.

-Ρατσιστική, αντιπροσφυγική πρόκληση στη Θεσσαλονίκη απ΄ το «Ένεκεν»

Το   «Ένεκεν» το είχαμε αγκαλιάσει όσο μπορούσαμε με τις πολύ μικρές μας δυνάμεις. Μας φαινόταν κάτι σαν όαση μέσα στην ερημιά της Θεσσαλονίκης…. Όπως φαίνεται κάναμε για άλλη μια φορά λάθος. Γιατί όταν  ξύσεις λιγάκι την επιφάνεια και φύγει το λούστρο του ντεμέκ «αντιεθνικιστικού», «αντιρατσιστικού» διανοουμενίστικου (με εισαγωγικά ή άνευ) λόγου, προβάλλει ο ξεφτιλισμένος αγράμματος εξυπνάκιας Νεοέλληνας, που είναι παράλληλα και  εμπαθής και ξερόλας .

Με μεγάλη θλίψη είδαμε την εκδήλωση που ετοιμάζουν για το πογκρόμ του Κάμπελ την Πέμπτη 23 Ιουνίου, στοχοποιώντας τους Πόντιους, με μοναδικό ομιλητή τον…. Όμηρο Ταχμαζίδη (ωωωωωχ!).

————————————————-

Αντί του δικού μας περαιτέρω σχολιασμού δημοσιεύουμε την επιστολή που έστειλε (και μας κοινοποίησε) ο ιστορικός Βλάσης Αγτζίδης στον Γιώργο Γιαννόπουλο, εκδότη του «Ένεκεν» και νομίζουμε ότι λέει όλα όσα θα θέλαμε να πούμε και μεις.

Εμείς απλώς θα τους ξεφωνίζαμε λιγάκι παραπάνω.

Άραγε οι φωνακλάδες Πόντιοι της Θεσσαλονίκης, που αρέσκονται να τσακώνονται μεταξύ τους, όπως οι Γαλάτες στο ανυπότακτο χωριό, θα αφήσουν αναπάντητη αυτή τη ρατσιστική πρόκληση; 

Η επιστολή, όπως μας  κοινοποιήθηκε, είναι:

———————————————————————————————————————–

>> Έλαβα μια πρόσκληση-ενημέρωση από τον Γιωργο  Γιαννόπουλο, εκδότη του
>> περιοδικού ‘Ένεκεν» για μια εκδήλωση που θα γίνει την Πέμπτη μεθαύριο
>> 23-6-2011 με ομιλητή τον Όμ. Ταχματζίδη και θέμα «‘Πόντιοι» και Εβραίοι.
>> Μνήμη χωρίς παρελθόν. 80 χρόνια από τον εμπρησμό του Κάμπελ», όπου ευθέως
>> συνδέει τον αντισημιτισμό, αλλά και το αντιεβραϊκό πογκρόμ που έγινε στο
>> συνοικισμό του Κάμπελ, με τους Πόντιους.  Απάντησα με το παρακάτω
>> κείμενο: