-Η Ελλάδα στην ουρά….

-Ουρά …για ένα πιάτο φαΐ

-ουρά…για μερικά κιλά πατάτες

-ουρά…στο Σύνταγμα για λίγα μακαρόνια

-ουρά…για λίγα λαχανικά

-ουρά …με την αγωνία μην δεν φτάσουν

-ουρά…στον ΟΑΕΔ για κάποιο επίδομα

-ουρά…στα φαρμακεία για μερικές ασπιρίνες

-ουρά…στα νοσοκομεία

-ουρά…ουρά…ουρά…

Μια χώρα κι ένας λαός … στην ουρά

-στην ουρά… για την πέμπτη ή έκτη δόση του ΔΝΤ

-στην ουρά …περιμένοντας τον επόμενο εκβιασμό κάποιου Ράινχεμπαχ ή κάποιου ντόπιου υπηρέτη των τοκογλύφων

-στην ουρά …με τσακισμένη περηφάνια προς τέρψη κάποιου δωσίλογου

-στην ουρά ….της εξαθλίωσης και της παρακμής

-στην ουρά …με σκυμμένα κεφάλια ,τα  πρόσωπα ανέκφραστα στους καιρούς , τα βλέμματα στο πουθενά….

Όμως:

«..Η οργή βρίσκεται εκεί, η αξιοπρέπεια υπάρχει εκεί, η αξιοπρεπής οργή βρίσκεται εκεί, παντού.

-Η Πάντειος και οι 200 (;) μαλάκες «αντεξουσιαστές»….

Επανάσταση ;  Ναι! Αλλά για ποιόν;

[Από τον Χαμί Νατζάφι στους άτυχους (σοβιετο) Πόντιους]

Ποιός δεν θυμάται το 15χρονο αφγανόπουλο, που έπεσε θύμα του αυτονομαζόμενου «Επαναστατικού Αγώνα» και του ανορθολογισμού κάποιων αυτοχρισμένων επαναστατών, τάχα υποστηρικτών τόσο των μεταναστών όσο και των προλετάριων. Μόνο που τα πραγματικά τους θύματα έως τώρα ήταν ένα 15χρονο αφγανόπουλο, οι τρεις της Marfin και μια ομάδα Ποντίων προλετάριων, προσφύγων από το Καζαχστάν.

Την Πέμπτη, 7 Ιουνίου 2012, κάποιοι Πόντιοι πρόφυγες από την τ. ΕΣΣΔ τιμούσαν τα 40ήμερα ενός αγαπημένου προσώπου που είχαν χάσει. Έκλειναν τον κύκλο του 40ήμερου θρήνου  με τον τρόπο που αυτοί ξέρουν να κάνουν, μ’ ένα μνημόσυνο. Ο χώρος της δεξίωσης ήταν κοντά στη Πάντειο, σε μια ποντιακή ταβέρνα και αυτοί έτυχε λόγω του  πένθους να φορούν όλοι μαύρα, άντρες, γυναίκες, παιδιά…

Βρέθηκαν όμως σε λάθος μέρος τη λάθος ώρα. Όπως ακριβώς οι δολοφονημένοι της Μαρφίν και o  Χαμί Νατζάφι

Στην Πάντειο γινόταν μια εκδήλωση για τον Επαναστατικό Αγώνα. Κάποια στιγμή, κάποιοι ενημέρωσαν τους συμμετέχοντες ότι κάπου έξω Χρυσαυγίτες δέρνουν μικρεμπόρους μετανάστες. Και μιας και οι υποστηρικτές του «Επαναστατικού Αγώνα» θεωρούν τον εαυτό τους ως υποστηρικτή του προλεταριάτου και αναγνωρίζουν ως τέτοιο το παραβατικό μικρεμπόριο, εφόρμησαν να «την πέσουν» στους Χρυσαυγίτες. Μόνο που οι Χρυσαυγίτες είχαν γίνει καπνός απ’ την περιοχή…  Κι οι μόνοι μαυροφορεμένοι στον περίγυρο της Παντείου ήταν  οι άτυχοι οι Πόντιοι από την πρώην ΕΣΣΔ.

Η αμάθεια, ο φανατισμός, η στερεοτυπική σκέψη, ο τσαμπουκάς, το νταβατζιλίκι και  η περιφρόνηση της ανθρώπινης ζωής έκαναν έξαφνα την εμφάνισή τους, στο πρόσωπο των αγανακτισμένων «αντεξουσιαστών» που αναζητούσαν «χρυσαυγίτες».  Ο κάθε άνθρωπος με τα μαύρα για αυτούς τους ημίτυφλους ήταν και ένας χρυσαυγίτης.

Φορώντας κράνη και κρατώντας στυλιάρια , επιτέθηκαν με μανία στους ανυποψίαστους ανθρώπους, στέλνοντας τρεις στο νοσοκομείο.

Πέτυχαν διάνα τους στόχους τους -έστω και ανάποδα-  εάν ήθελαν αυτό, που μια προκήρυξη κάποιων απ’ αυτούς έλεγε παλιότερα: «Το στρατηγικής ση­μασίας ζήτημα για εμάς είναι το πώς με τις ενέργειές μας θα διαρρήξουμε τις κοινωνικές σχέσεις που συντηρούν αυτό τον κόσμο. «

Η  ανάποδη σκέψη, ο μιλιταρισμός στα κείμενα και τα μυαλά διαφόρων που υποδύονται τους αυθεντικούς  εκπροσώπους των προλετάριων, αλλά αδυνατούν να διακρίνουν τον αληθινό προλετάριο, ήταν εκεί εκείνη τη στιγμή!!!

-Απ’ τον Πειραιά δεν πέρασαν ποτέ οι πρόσφυγες του 1922

Από τη Ρεπούση στον Μιχαλολιάκο… 

Ένα μέιλ που μας έστειλε ο τ’εμέτερον ιστορικός, ο Βλάσης Αγτζίδης μας προβλημάτισε και μας κινητοποίησε. Το μέιλ έγραφε: «Ισως δεν προσέξατε ένα λεπτό (;;;) σημείο που κάνει τις συγκεκριμένες εκδηλώσεις εντελώς απαράδεκτες και προσβλητικές για το συνολικό ελληνισμό. 

Συμμετέχουν ΜΟΝΟ αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα από περιοχές που ανήκουν στη σημερινή ελλαδική επικράτεια (Πελοπόννησος και δη Μάνη, Ιόνια, Κρήτη, Κυκλάδες, Δωδεκάνησα) και αγνοούνται παντελώς οι πρόσφυγες του ’22. 

 

Είναι δυνατόν στον Πειραιά των προσφύγων να μην αντιπροσωπεύονται στη «2η Πειραϊκή Αμφικτυονία» οι  Ίωνες, οι Πόντιοι, οι Βορειοηπειρώτες κ.ά. ;;;; 

 

Φαίνεται ότι η φιλομοναρχική Δεξιά της «μικράς πλην εντίμου Ελλάδος», μετά την «αθώωση» των Έξη (από τους πολλούς) υπεύθυνους της Μικρασιατικης Καταστροφής, αποφάσισε να ολοκληρώσει το έργο τους και να εξοβελίσει από το σύγχρονο ελλαδικό χώρο κάθε τι που θυμίζει Ελληνισμό της Καθ’ ημάς Ανατολής. 

 

Για άλλη μια φορά μας θυμίζει το έγκλημα που διεπράχθη τότε από τις κρατικοδίαιτες ελίτ της Παλαιάς Ελλάδας εναντίον των Ελλήνων της Ανατολής και συνεχίστηκε με την αρνητική μεταχείριση των προσφύγων του ’22 και την υποβάθμιση των ιστορικών γεγονότων.

 

Ντροπή στο  δήμαρχο αυτής της πόλης!»

.

.

Το αντικείμενο της κριτικής υπήρξε η «2η Πειραϊκή Αμφικτυονία» που διοργανώνει ο Δήμος του  Πειραιά του Νεοδημοκράτη κ. Μιχαλολιάκου, ξαδέλφου του νεο-ναζί Μιχαλολιάκου.   Φαίνεται ότι τα δύο ξαδέλφια κινούνται μεταξύ ενός φάσματος που ξεκινά από την κυνική εκμετάλλευση της προσφυγικής εμπειρίας και καταλήγει στην παραγνώριση και την περιφρόνηση.  Και αν ο ξάδελφος της Χρυσής Αυγής κινήθηκε στην πρώτη εκδοχή, ο ξάδελφός του της Νέας Δημοκρατίας κινήθηκε στη δεύτερη. Εξ ού και η παντελής απουσία οιασδήποτε αναφοράς και παρουσίας στο λιμάνι του Πειραιά που υπήρξε βασικός τόπος υποδοχής των απόκληρων προσφύγων της Μικρασιατικής Καταστροφής.

.

-Το περιβόλι

Παιδί, το περιβόλι μου που θα κληρονομήσεις,

Όπως το βρεις κι’ όπως το δεις να μη το παρατήσεις.

Σκάψε το ακόμα πιο βαθιά και φράξε το πιο στέρεα,

και πλούτισε τη χλώρη του και πλάτηνε τη γη του,

κι ακλάδευτο όπου μπλέκεται να το βεργολογήσεις,

και να του φέρεις το νερό το αγνό της βρυσομάνας.

Κι αν αγαπάς τ’ ανθρώπινα κι’ όσα άρρωστα δεν είναι,

ρίξε αγιασμό και ξόρκισε τα ξωτικά, να φύγουν,

και τη ζωντάνια σπείρε του μ’ όσα γερά, δροσάτα.

Γίνε οργοτόμος, φυτευτής, (γίνε) διαφεντευτής.

Κι αν είναι κι έρθουνε χρόνια δίσεχτα,

πέσουν καιροί οργισμένοι,

κι όσα πουλιά μισέψουνε σκιασμένα, κι όσα δέντρα,

για τίποτ’ άλλο δε φελάν παρά για μετερίζια,

μη φοβηθείς το χαλασμό. Φωτιά! τσεκούρι! τράβα!,

ξεσπέρμεψέ το, χέρσωσε το περιβόλι, κόφ’ το,

και χτίσε κάστρο απάνω του και ταμπουρώσου μέσα,

για πάλεμα, για μάτωμα, για την καινούργια γέννα.

Π’ όλο την περιμένουμε κι όλο κινάει για νάρθει,

κι’ όλο συντρίμμι χάνεται στο γύρισμα των κύκλων.

Φτάνει μια ιδέα να στο πει, μια ιδέα να στο προστάξει,
κορώνα ιδέα, ιδέα σπαθί, που θα είναι απάνου απ’ όλα.

-Εκλογές βίας και νοθείας

του Πέτρου Παπακωνσταντίνου.

Οι εκλογές της 29ης Οκτωβρίου του 1961 έμειναν στην νεώτερη ελληνική ιστορία ως οι κατ’ εξοχήν εκλογές βίας και νοθείας. Είχε προηγηθεί η κατάρρευση του Κέντρου και η εκτόξευση της ΕΔΑ στη δεύτερη θέση, στην προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση, που προκάλεσε πανικό στον αστικό πολιτικό κόσμο και στους ατλαντικούς επικυρίαρχους. Με επιτελικό κέντρο τα Ανάκτορα και εκτελεστικά όργανα το στρατό, τη χωροφυλακή και το παρακράτος, οργανώθηκε μια ανηλεής εκστρατεία τρομοκρατίας εναντίον της Αριστεράς σ’ όλη την Ελλάδα, που άφησε πίσω της κάμποσους νεκρούς. Τη  μέρα των εκλογών, περισσότεροι από 400.000 άνθρωποι διπλοψήφισαν. Οι βιαστές της λαϊκής βούλησης δεν ενδιαφέρονταν καν να τηρήσουν τα προσχήματα- αίφνης, 218 χωροφύλακες που ψήφισαν σε μια περιοχή εμφανίζονταν να κατοικούν άπαντες στην ίδια μονοκατοικία. Μ’ αυτά και μ’αυτά, η ερυθρά απειλή αναχαιτίσθηκε και η ΕΡΕ του Κωνσταντίνου Καραμανλή ήρθε πρώτο κόμμα, για να μπει η χώρα στην ταραγμένη περίοδο του Ανένδοτου Αγώνα, της Αποστασίας και των Ιουλιανών, που θα οδηγούσε τελικά στη χούντα των συνταγματαρχών.

Μισό αιώνα αργότερα, η Ελλάδα βαδίζει σε εκλογές μεταμοντέρνας βίας και νοθείας, πολύ διαφορετικής μορφής, αλλά όχι μικρότερης σημασίας. Με το υπηρετικό, πολιτικό προσωπικό τους στην Ελλάδα παντελώς απαξιωμένο, οι ξένοι επικυρίαρχοι ανέλαβαν οι ίδιοι, προσωπικά τον προεκλογικό αγώνα εναντίον της Αριστεράς. Κάθε βράδυ στα κεντρικά δελτία ειδήσεων των ελληνικών καναλιών- μπροστά στα οποία η “Ιζβέστια” της εποχής Μπρέζνιεφ ήταν υπόδειγμα πολυφωνίας- πρωταγωνιστούν όχι ο Σαμαράς, η Μπακογιάννη κι ο Βενιζέλος, αλλά η Μέρκελ, ο Ολάντ κι ο Ομπάμα. Δεν υπάρχει προηγούμενο, ούτε καν στα πέτρινα μετεμφυλιακά χρόνια, τέτοιας πανστρατιάς όλων των μεγάλων δυνάμεων και των ηγετών τους για να αποτραπεί η επικράτηση της Αριστεράς. Μεγαλοεργολάβοι, μεγαλοεκδότες και εφοπλιστές που ελέγχουν το κύκλωμα της “ενημέρωσης” μετατρέπονται χωρίς περίσκεψη, χωρίς αιδώ, σε παιδάκια για τα θελήματα του κ. Μιχελάκη, αναπαράγοντας όλα τα βίντεο μαύρης προπαγάνδας του κόμματος της Συγγρού περί Ιφικράτη Αμυρά, αντάρτικου πόλεων, 17 Νοέμβρη, κουκουλοφόρων και άλλων δαιμονίων.

Η επιστροφή – Η οδύσσεια του Ποντιακού Ελληνισμού

Συνέντευξη στον Κώστα Στοφόρο.  Από τον «Δρόμο της Αριστεράς»Δύσκολο να μιλήσεις και να γράψεις για τα λεγόμενα «εθνικά» θέματα.

Δύσκολο να κρατήσεις τις ισορροπίες και την ψυχραιμία σου. Δύσκολο να αποφύγεις τις εθνικιστικές κορώνες…
Ο Απόστολος Παπαγιαννόπουλος καταπιάνεται με ένα δύσκολο θέμα και το φέρνει σε πέρας όχι απλώς με αξιοπρέπεια και σοβαρότητα, αλλά προσφέρει και άφθονο υλικό για να κατανοήσουμε πολλά από το γεγονότα που επηρέασαν άμεσα και τη χώρα μας. Η Επιστροφή έχει τον υπότιτλο Η αληθινή ιστορία του Μιχαήλ Θεοδόροβιτς Κυριάκοβ. Δεν πρόκειται, όμως, για μια ιστορική βιογραφία. Στην πραγματικότητα η ζωή του Κυριάκοβ (Κυριακίδη) -ενός Έλληνα Ποντίου που κατάφερε να φτάσει στα ύπατα αξιώματα στη Σοβιετική Ένωση- γίνεται η αφορμή για να μας αφηγηθεί ο συγγραφέας τη δραματική ιστορία των Ποντίων. Μια δραματική oδύσσεια του 20ου αιώνα. Ένας διαρκής ξεριζωμός. Διωγμοί ατέλειωτοι. Είναι να απορείς με το κουράγιο των ανθρώπων. Με αφορμή το βιβλίο, αλλά και τη συζήτηση που γίνεται τον τελευταίο καιρό για το ζήτημα των Ποντίων, είχαμε μια ενδιαφέρουσα συνομιλία με τον συγγραφέα.

Τι σας έκανε να ασχοληθείτε με την περίπτωση του Μιχαήλ Θεοδόροβιτς Κυριάκοβ και να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Είχα πάντα την επιθυμία να πληροφορηθώ για την τύχη και την πορεία των Ελλήνων Ποντίων, οι οποίοι μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή του ΄22 αναζήτησαν τη σωτηρία τους στην ομόδοξη Ρωσία. Για πολλές δεκαετίες ο ελληνισμός αυτός, ένεκα Ψυχρού Πολέμου, ελληνικού Εμφυλίου και πολιτικών αντιθέσεων στην Ελλάδα, έμεινε αποκομμένος από τον εθνικό κορμό και δεν γνωρίζαμε παρά ελάχιστα για την τύχη του. Με την κατάρρευση της τέως Σοβιετικής Ένωσης και τον ερχομό των πρώτων Ελλήνων προσφύγων στην Ελλάδα, έτυχε να γνωρίσω πολλούς ΄Ελληνες του Πόντου που έζησαν εκεί οι οποίοι μου διηγήθηκαν πολλά και ανάμεσα σ΄αυτούς και συγγενείς του Μιχαήλ Θεοδόροβιτς Κυριάκοβ η περίπτωση του οποίου, χωρίς να είναι μοναδική, με συγκίνησε ως αντιπροσωπευτική του αγώνα των Ελλήνων για επιβίωση αλλά και πρόοδο και προκοπή… Στην ουσία, το βιβλίο μου, πέρα από την ιστορία του Κυριάκοβ, περιγράφει και την πορεία του Ποντιακού Ελληνισμού στην τέως ΕΣΣΔ …

-Αλήτη, ΨΕΥΤΗ Μιχαλολιάκο: «Κάτω τα χέρια από Πόντο και Μικρά Ασία»

ΤΟ ΑΙΜΑ ΚΥΛΑΕΙ ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΖΗΤΑΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΦΙΛΟΜΟΝΑΡΧΙΚΗ ΑΝΤΙΠΡΟΣΦΥΓΙΚΗ ΛΑΪΚΗ ΚΑΙ ΦΙΛΟΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΔΕΞΙΑ (και αρκετούς ακόμη βέβαια…)

γιατί βρισκόμαστε στο απίστευτο εκείνο σημείο, όπου:

Οι απόγονοι των δολοφόνων του Ελληνισμού της Ανατολής να ομνύουν στη μνήμη των θυμάτων

Το ότι οι Νεοέλληνες έχουν κοντή μνήμη και ότι εύκολα μπορούν να τους δουλέψουν και να τους τουμπάρουν οι διάφοροι πονηροί και επιτήδειοι, το έχουν καταλάβει όλοι.  Ένας από τους τελευταίους που το πήρε είδηση είναι ο Μιχαλολιάκος της Χρυσής Αυγής, που τελευταία οσμίστηκε ψαχνό και σαν κοράκι όρμησε πάνω στον προσφυγικό ελληνισμό.

Τολμά να σκυλεύει στην προσφυγική Μνήμη αυτός που είναι ένας από τους κυριότερους πολιτικούς κληρονόμους των δολοφόνων του Λαϊκού Κόμματος, της μοναρχίας και του Ιωάννη Μεταξά:
–που δεν έστειλαν ούτε μια σφαίρα στους Πόντιους αντάρτες όταν έδιναν τον τίμιο εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα,
–που απαγόρευσαν τους Ίωνες να εξοπλιστούν, να δημιουργήσουν ντόπιο μικρασιατικό στρατό και να κηρύξουν την Ανεξαρτησία της Ιωνίας και εν τέλει
–τους παρέδωσαν συνειδητά στο σπαθί των τσετών του Μουσταφά Κεμάλ πασά..

Αυτών –δηλαδή του Ιωάννη Μεταξά και της φασιστικής του συμμορίας – που το 1938 μετωνόμασαν την Οδό Αποστόλου Παύλου στη Θεσσαλονίκη των προσφύγων-θυμάτων του Μουσταφά Κεμάλ  σε Οδό Κεμάλ Ατατούρκ

Τολμάει ακόμα να μιλάει για τα θύματά μας από το σταλινισμό συνεπικουρούμενος από τον άλλο αλήτη, τον Μάκη Μαϊλη. Μόνο που δεν λέει ότι στο στόχαστρο του σταλινισμού βρέθηκαν πρώτα οι Πόντιοι μαζί με τους ελλαδίτες κομμουνιστές, ότι καταστράφηκε η σοβιετική ελληνική κοινωνία.

Μόνο που θυμήθηκε πολύ αργά και αυτή τη μεγάλη τραγωδία του νεότερου ελληνισμού!!!!!

Αποσιωπά συνειδητά το γεγονός ότι ο δικός του Πατερούλης, ο δικτάτορας Ιωάννης Μεταξάς που μάλλον έτρεφε μεγάλη συμπάθεια για τον Στάλιν,  είχε απαγορεύσει την είσοδο των καταδιωγμένων Ελλήνων από τον Στάλιν στην Ελλάδα. Μόνο όταν απελάθηκαν 25.000 γυναικόπαιδα το 1938-39 αναγκάστηκε να τα δεχτεί. Ότι τους είχε υπό επιτήρηση ως ύποπτους εθνικών φρονημάτων…

-Πρωτοβάθμιες οργανώσεις : Η σοβαρή έκφραση του ελλαδικού ποντιακού ελληνισμού

Με αφορμή την εκδήλωση του Συλλόγου Ποντίων Μεταμόρφωσης Αττικής

Οι Πόντιοι της Ελλάδας αποτελούν μια από πλέον οργανωμένες εθνικοτοπικές ομάδες. Σήμερα υπάρχουν περίπου 550 πρωτοβάθμιοι σύλλογοι, ενώ διατυπώνονται πολιτικά αιτήματα και υπάρχει μεγάλη παρέμβαση σε κοινωνικές  διαδικασίες  που σχετίζονται με τη γνώση και τη Μνήμη.

Οι σύλλογοι αυτοί είναι ενταγμένοι σε δύο ελλαδικές ομοσπονδίες: την (μάλλον αγρίως) δεξιοφέρνουσα ΠΟΕ με 400 περίπου μέλη-συλλόγους, που απ’ ότι φαίνεται ελέγχεται από την ομάδα που βρίσκεται γύρω από την Εύξεινο Λέσχη Θεσσαλονίκης και την μάλλον πασοκόφιλη ΠΟΠΣ με 150 συλλόγους, που ελέγχεται κυρίως από το Σωματείο Παναγία Σουμελά Θεσσαλονίκης.

Μέσα από μια ιδιαίτερη διαδικασία, η Αθήνα που κάποτε συγκροτούσε τη σημαντικότερη και δημιουργικότερη ελλαδική Ομοσπονδία (ΟΠΣΝΕ) αυτοδιαλύθηκε μέσα στην αυταπάτη ότι μπορεί να δημιουργηθεί πραγματική πανελλαδική ενότητα. Τελικά, μέσα από μια διαδικασία που έχουμε αναλύσει παλιότερα οι ομοσπονδίες κατέληξαν στα χέρια ανάξιων κέντρων, ημιμαθών, κυνικών πολιτικάντηδων, εκμεταλλευτών του ποντιακού λαού. Γι αυτό και ήδη έχουν καταντήσει ξεφτιλισμένα και υποβαθμισμένα κουρέλια, που σέρνονται πίσω από τους πάτρωνές τους….

Αποδείχτηκε περίτρανα ότι η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ είναι ο υγιής πρωτοβάθμιος χώρος.

Σύλλογοι σαν αυτούς της Βέρροιας, του Κιλκίς, της Πρέβεζας, της Δράμας, της Σέρρας, των Σερρών, των «Αργοναυτών-Κομνηνών»,  των Ακριτών του Πόντου (Σταυρούπολη), της Πάτρας, των Χανίων,  των Ιωαννίνων, των Μελισσίων (Αττική), της ΕΠΟΝΑ, της Αγίας Βαρβάρας (Αττική), της Νέας Σμύρνης, της Ελευσίνας, του Ίλιου, του Καματερού, της Αργυρούπολης και των Σουρμένων (Αττική), των Φοιτητών και πάρα πολλών  άλλων,  παράγουν το μοναδικό σοβαρό και (εν πολλοίς) αξιόπιστο έργο….  Πολλές φορές ενάντια στο νταβατζιλίκι και την ανηθικότητα  των δευτεροβαθμίων οργάνων.

-Η κυβέρνηση της Αριστεράς και το ΚΚΕ.

Ο «αριστερός» τυχοδιωκτισμός του ΚΚΕ

Του Χρήστου Κεφαλή

 Η πρόταση για κυβέρνηση της Αριστεράς συνέβαλε καταλυτικά στην επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ στις 6 Μάη. Βοήθησε έναν κόσμο ριζοσπαστικοποιημένο από την κρίση και απογοητευμένο από τα μνημονιακά κόμματα να βρει έναν ριζοσπαστικό δρόμο. Έκανε ορατή τη δυνατότητα μιας προοδευτικής διεξόδου από τις αντιλαϊκές πολιτικές, φέρνοντας την Αριστερά στο κέντρο.

Η πρόταση διατυπώθηκε πρόσφατα, όταν η δυνατότητα μιας τέτοιας κυβέρνησης έγινε ρεαλιστική, με την κατάρρευση των δυο παραδοσιακών κομμάτων εξουσίας. Έτσι μπορεί να παρουσιάζει κενά, αδυναμίες και ασάφειες, όντας ανοικτή σε κριτική. Ωστόσο, σε αντίθεση με άλλες  δυνάμεις της Αριστεράς, το ΚΚΕ της επιφύλαξε ριζική απόρριψη, θεωρώντας την εξαρχής ανεπίτρεπτη, δείγμα συμβιβασμού με το εγχώριο κατεστημένο και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Σε πλήθος ομιλίες ηγετικών στελεχών του ΚΚΕ, άρθρα στον Ριζοσπάστη κλπ. προβλήθηκε η άποψη ότι μια κυβέρνηση της Αριστεράς δεν θα διαφέρει διόλου από τις κυβερνήσεις του κατεστημένου και ο ρόλος της θα είναι να ενσωματώσει τους εργαζόμενους. Η γ.γ. του ΚΚΕ μάλιστα ισχυρίστηκε πως το να στηρίξει ή να συμμετάσχει το ΚΚΕ σε αυτήν θα σήμαινε να πουλήσει το λαό για υπουργικές καρέκλες (Α. Παπαρήγα, Έθνος, 29.4.2012).

«Αφιέρωμα στις σταλινικές διώξεις» και η πολιτική της ΠΟΕ

Τρίτη  5-6-2012, (7-9 μ.μ.) στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο Κηφισιάς «Έπαυλη Δροσίνη»-Βιβλιοθήκη Δήμου Κηφισιάς, Αγ. Θεοδώρων & Κυριακού)….   …με θέμα: «σταλινικές διώξεις (1937-1949).»

Σας το προτείνουμε ανεπιφύλακτα, μιας και είναι η μόνη αντίστοιχη εκδήλωση Μνήμης που λαμβάνει χώρα στην Ελλάδα για μια τόσο σημαντική επέτειο.

Επειδή όμως το ζήτημα αυτό αφορά την ιδεολογική αλλά και οργανωτική συγκρότηση του ποντιακού χώρου, αναρτούμε στη συνέχεια το ενημερωτικό μήνυμα που μας απέστειλε ο οργανωτής του Σεμιναρίου, ιστορικός Βλάσης Αγτζίδης και θεωρούμε ότι έχει ιδιαίτερη σημασία εφόσον θίγει τα κακώς κείμενα και χρησιμοποιεί στοιχεία από παλιότερες δικές μας επισημάνσεις.

Το 4ο Παγκόσμιο Συνεδρίου του Ποντιακού Ελληνισμού που έγινε στη Θεσσαλονίκη (13-16 Ιουνίου 1997) έλαβε την εξής απόφαση την οποία παραβιάζει συστηματικά και συνειδητά η παρεούλα που έχει κυριαρχήσει στην ΠΟΕ :

-ΠΟΕ οι μάσκες έπεσαν

Δεν πέρασε πολύς καιρός από τότε που η ΠΟΕ καλούσε τα σωματεία της σε κομματική εκδήλωση της Νέας Δημοκρατίας ήρθε και το δεύτερο κρούσμα.

Μια ,εντός του Δ.Σ. της ΠΟΕ, παρέα υποτελών ανθρώπων κατάντησαν την Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος παιχνιδάκι κομματικών σκοπιμοτήτων και έρμαιο άλλων υποτελών ανθρώπων που μέχρι και την υπογραφή τους δεν την έβαλαν στα ελληνικά υπογράφοντας την καταστροφή της χώρας.

Υπακούοντας σε εντολές που εκπορεύονται απ’ ευθείας από το γνωστό κτίριο της Συγγρού   ανέσυραν,  (μετά από ένα χρόνο και λίγες μέρες πριν τις εκλογές ! ) το γνωστό κατάπτυστο άρθρο του Νάσου Θεοδωρίδη   στην «Αυγή» , λέγοντας ψέματα περί αναδημοσιευσης και νομίζοντας ότι απευθύνονται σε ηλιθίους προσπαθούν δημιουργήσουν κλίμα ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ.

Αλήθεια ένα χρόνο δεν το  είχαν δει το σχετικό άρθρο του Νάσου Θεοδωρίδη ?

Και καλά , ένα χρόνο εκεί στην ΠΟΕ,  η ηγετική της ομάδα, μπορεί να ήταν απασχολημένοι ή να μην τους ειδοποίησαν σχετικά από τα γραφεία της Συγγρού.  Tο άρθρο – απάντηση του καθηγητή Κώστα Φωτιάδη που δημοσιεύτηκε σε πολλές ποντιακές και όχι μόνο ιστοσελίδες  και στο περιοδικό «Άμαστρις»  δεν το είδαν ?  Ούτε αυτό έπεσε στην αντίληψή τους ?

Μήπως σας ξέφυγε το περσυνό δικό μας που γράφτηκε στην ώρα του, όταν εσείς παίζατε την μπουκάλα:

–Της κοντής ψωλής οι τρίχες της φταίνε..  (Φαίνεται ότι ζηλέψατε τον Νάσο και διεκδικήσατε και για πάρτι σας τον τίτλο που του αφιερώσαμε!!!)  

Γιατί αλήθεια τώρα μερικές μέρες πριν τις εκλογές ανασύρατε το θέμα αυτό και το επικαιροποιήσατε, ενώ γνωρίζετε ότι ΔΕΝ αναδημοσιεύτηκε  ? Ποιός είναι ο σκοπός σας ?

Και βέβαια εντύπωση προκαλεί ο ξαφνικός προεκλογικός έρωτας της ΠΟΕ με την κα Ρεπούση !
Γιατί πως αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί η παντελής έλλειψη οποιασδήποτε δημόσιας αναφοράς, έστω και μια νύξη βρε αδερφέ, στην στάσης της στην Βουλή κατά την διάρκεια της τήρησης ενός λεπτού σιγή   εις μνήμη των θυμάτων της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου ?
Ή μήπως μεριμένουν και αυτό το γεγονός να «σιτέψει»  λιγάκι ?….μην τυχόν αποδυναμωθεί το κόμμα στο οποίο ανήκει η κα Ρεπούση και κινδυνεύσει η πρωτιά της ΝΔ στις εκλογές της 17 Ιουνίου ? λέμε τώρα εμείς…μήπως !!!

Η ηγετική ομάδα της ΠΟΕ έκανε μια αρχή με την «Δίκη των εξ», όταν αρνήθηκε  επίμονα  να καταδικάσει την παραχάραξη της Ιστορίας που επιχειρήθηκε με  την «αθώωση» των ενόχων της Μικρασιατικής Καταστροφής από τον Άρειο Πάγο εξυπηρετώντας τα κομματικά συμφέροντα της Ν. Δημοκρατίας.
Σήμερα συνεχίζει τον ολισθηρό κατήφορό της .

Χρωστούν μιαν απάντηση οι κύριοι της συγκεκριμένης παρέας για αυτήν την κατρακύλλα που οδηγούν την Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος. Όχι σε μας … αλλά στα εκατοντάδες ποντιακά σωματεία μέλη της ΠΟΕ .
Τα εκατοντάδες σωματεία που καθημερινά και με πολύ κόπο ιδρώνουν για την Ιστορία του Πόντου και τον πολιτισμό του. Σωματεία που πίστεψαν ότι μέσα από την ΠΟΕ θα άνοιγε ένας δρόμος ελπίδας για την αναγέννηση και αυτονομία του  ποντιακού χώρου, ένας δρόμος ενότητας και δημιουργίας ενάντια στην φαυλότητα και στην οικογενειοκρατία.