-Η ναζιστική παντουρκιστική ακροδεξιά επιστρέφει

Η “Γκρίζα Λύκαινα” δεν γίνεται… αρνάκι

---

Ανακοινώθηκε επίσημα η ίδρυση “νέου κόμματος” στην Τουρκία. Βάζω την φράση νέο κόμμα σε εισαγωγικά γιατί μόνο για νέο δεν πρόκειται. Πρόκειται για ανακύκλωση των παλιών ισλαμοκεμαλικών ιδεολογικών υλικών της τουρκικής Ακροδεξιάς, η οποία επιχειρεί να αναβαπτιστεί και να εμποδίσει κάθε αλλαγή στη χώρα. Πρόκειται για δυναμική επιστροφή στο προσκήνιο των πιο σκοτεινών δυνάμεων που πλημμύρισαν την Τουρκία με βία και αίμα και δηλητηριάζουν τις διεθνείς σχέσεις της με τις ιδεολογικές τους ακρότητες, τον φανατισμό και τις επεκτατικές τους πρακτικές.

.

-Πολεμήστε τον αντιποντιακό ρατσισμό των ψευτοαντιρατσιστών

Απελάστε τους

Καταγγελία ενάντια στους ρατσιστές που καθοδηγούν
την «Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό«

Για άλλη μια χρονιά οι ψευτοαντιρατσιστές της συγκεκριμένης Κίνησης επέλεξαν την ημέρα της επετείου να προσβάλλουν τη μνήμη των απογόνων των θυμάτων της γενοκτονίας των μη μουσουλμανικών πληθυσμών της Ανατολής, δημοσιεύοντας για πολλοστή φορά το στημένο ρατσιστικό κείμενο του ανεκδιήγητου Νακρατζά.

Λειτουργώντας ως τα γιουσουφάκια των δολοφόνων ολοκληρώνουν με την προσβλητική τους συμπεριφορά το έγκλημα της γενοκτονίας που διέπραξαν οι ακραίοι Τουρκοι εθνικιστές.

Με τον τρόπο τους αυτό αποκαλύπτονται και αποδεικνύουν ότι ούτε αντιρατσιστές είναι ούτε και αντιεθνικιστές. Αυτοί, μαζί με τους υπόλοιπους αρνητές της Γενοκτονίας εκφράζουν τη μια απεχθή πλευρά και από την άλλη οι Χρυσαυγίτες, οι οποίοι -μαζί με τον εσμό των εθνολαϊκιστών- προσπαθούν να οικειοποιηθούν τη Γενοκτονία, για την οποία συνυπεύθυνοι είναι οι πολιτικοί τους πρόγονοι.

Και οι δυό είναι απεχθείς και απαιτούν από εμάς συστηματική και σκληρή αντιπαράθεση 

-Στον Καναδά η προσφυγική μνήμη εξευτελίζεται

Μια επιστολή-καταγγελία της ΟΠΣΕ (Ομοσπονδία ΠροσφυγικώνΣωματείων Ελλάδας) ήρθε να ταράξει τα νερά της ελλαδικής μας αφασίας.

Για άλλη μιά φορά η περιφρόνηση της ιστορίας , το θράσος των τοπικιστών και τα ιδιοτελή συμφέροντα κάποιων ψευτοεπιστημόνων οδήγησαν στην περιφρόνηση των εκατοντάδων χιλιάδων θυμάτων που είχε ο ελληνισμός της Ανατολής. Η προσπάθεια να αναδειχθεί μόνο το τμήμα της Γενοκτονίας που έγινε στον οθωμανικό Πόντο και να υποβαθμιστούν τα γεγονότα στον υπόλοιπο ελληνισμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, συνιστά αποδεδειγμένα Άρνηση της Γενοκτονίας.  Για το θέμα αυτό ,δείτε ένα παλαιότερο κείμενο του Φίλιππου Γεωργουσόπουλου που αναδημοσιεύσαμε:  https://pontosandaristera.wordpress.com/2011/05/23/poe/

Το πρόσφατο κρούσμα σημειώθηκε στον Καναδά με την «επιστημονική» στήριξη του κ. Μαλκίδη που στα ελλαδικά μας πράγματα υποκρίνεται τον υποστηρικτή της ενιαίας προβολής της Γενοκτονίας. Και είναι τόσο υποκριτής, που στα ελλαδικά του δημοσιεύματα αποκρύπτει συνειδητά (για να μην τον κράξουν βεβαίως) ότι η προσπάθεια που γίνεται στον Καναδά αδιαφορεί για το σύνολο της Γενοκτονίας.

Eίναι καθήκον ΟΛΩΝ των προσφυγικών οργανισμών (μικρασιατικών, ποντιακών, θρακικών) να καταγγείλουν αυτή τη μεθόδευση, τη συνεχιζόμενη αθλιότητα και τους Αρνητές της Γενοκτονίας του ελληνισμού της καθ’ημάς Ανατολής.

Το κείμενο της ΟΠΣΕ είναι το εξής:

Εκκληση συμπαράστασης των Συλλογικών Φορέων του Προσφυγικού Ελληνισμού

Η συνεχιζόμενη προσβολή της ιστορίας των προσφύγων με την πλαστογραφία ιστορικών δεδομένων αναγκάζει την Ο.Π.Σ.Ε. να προβεί στην έκκληση συμπαράστασης  όλων των προσφυγικών σωματείων και Ομοσπονδιών προκειμένου να σταματήσει το θλιβερό φαινόμενο της καταξίωσης του ‘’τοπικισμού’’ μέσω  του τεμαχισμού της ενιαίας Γενοκτονίας του ελληνισμού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και της προνομιακής μεταχείρισης μόνο ενός τμήματος αυτής,  προωθώντας συγχρόνως ακόμη και τον παράλογο χαρακτηρισμό του συνόλου του Ελληνισμού της Ανατολής με την ονομασία προέλευσης ενός μόνο  γεωγραφικού τμήματός της.

-Ενάντια ΚΑΙ στους αρνητές ΚΑΙ στους εθνοχουλιγκάνους

Για το ζήτημα της γενοκτονίας ή μη γενοκτονίας των μικρασιατών Ελλήνων από τους Τούρκους εθνοφασίστες..

του Ιωάννη Τζανάκου

Η συζήτηση γύρω από το ζήτημα της γενοκτονίας ή εθνοκάθαρσης των ελληνικών χριστιανικών κοινοτήτων της Μικράς Ασίας δεν έγινε με έναν έγκυρο και στοιχειωδώς δημοκρατικό τρόπο.

Καταρχάς θεωρώ πως ήταν μεγάλο λάθος και «κακή» ιδεολογικοποιητική πρακτική, υπαγόμενη στις «ανάγκες» του ελληνικού εθνικισμού, η ένταξη του συγκεκριμένου ζητήματος σε μια άμεση και λομπίστικου τύπου πολιτική διεργασία που είχε ως αποτέλεσμα την «αναγνώριση» της γενοκτονίας από την ελληνική βουλή.

Γιατί το λέω αυτό:

 .

1) Ο προσδιορισμός μιας εγκληματικής πρακτικής τέτοιου τύπου (που γίνεται από κράτη, στρατούς κ.λπ) δεν είναι το αποτέλεσμα ενός εθνικού μόνον ενδιαφέροντος, αλλά έχει ενδογενώς οικουμενικές διαστάσεις και επίσης λειτουργεί σε ένα δια-εθνικό πλαίσιο είτε όσον αφορά στην πολιτική μορφοποίηση της (δίκαιας ή υπερβολικής) απαίτησης της θιγείσας ομάδας είτε αφορά στην αναγνώριση του ίδιου του συμβάντος.

-Απατεωνιές ακροδεξιών

Περιπλανώμενοι στο διαδίκτυο, πέσαμε πάνω σ’ ένα ακροδεξιό μπλογκ που επιγράφεται «Σκεφτόμαστε ελληνικά«… Ας παρακάμψουμε όμως το γεγονός ότι η ελληνική σκέψη όπως μας κληρονομήθηκε από την παλιά ελληνική γραμματεία είναι η αποθέωση του ουμανισμού και του ορθού λόγου (με ολίγον Επίκουρο) και όχι οι υστερικές κραυγές του καπηλευτών του.

Έτσι λοιπόν πέσαμε πάνω σε μια δημοσίευση, όπου ο πάπας (της Ρώμης) φιλά σύμφωνα με τους μπλόγκερ:

«το χέρι του Ντέιβιντ Ροκφέλερ.ΤΟΥ ΑΡΧΙΔΟΛΟΦΟΝΟΥ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗ και εκ των αρχηγών του διεθνους Σιωνισμου και Ν. Τάξης Πραγμάτων….. 

Ο φακός, δίπλα απαθανάτισε και τα υπόλοιπα κουμάσια Χένρι Κίσινγκερ και John Rothschild! «

Είναι όμως έτσι;

Στη φωτογραφία απεικονίζονται οι Ρότσιλντ, Κίσιγκερ και Ροκφέλερ;

ΦΥΣΙΚΑ  ΚΑΙ  ΟΧΙ!

-Σχετικά με την σχιζοφρένεια του Νεοέλληνα: Μ’ αφορμή την περίπτωση του Τάσου Κωστόπουλου

Ένα εξαιρετικό άρθρο του καλού μας φίλου Τάσου Κωστόπουλου δημοσιεύτηκε χθές στην Εφ.Συν (η οποία «έθαψε» την είδηση για το συνέδριο για το Ποντιακό Ζήτημα που διοργάνωσαν στην Άγκυρα Τούρκοι  αριστεροί).

Το άρθρο είχε ως τίτλο Ανεπιθύμητοι πρόσφυγες και αφορούσε τον τρόπο που το κράτος και η κοινωνία υποδέχτηκαν τους πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής περί το ΄22. Διαβάστε το μετά από αυτό το εισαγωγικό σχόλιο.

Το άρθρο είναι εξαιρετικό και από αυτή εδώ την αριστεροποντιακή γωνιά του διαδικτύου οφείλουμε ένα μεγάλο μπράβο στον σύντροφο Κωστόπουλο…

Όμως το ερώτημα παραμένει: Πώς είναι δυνατόν και γιατί ένας τύπος που ως μαθητής του Νακρατζά έχει δώσει πετυχημένες εξετάσεις αντιπροσφυγικού φανατισμού και προκατάληψης  και έχει στοχοποιήσει δυσφημώντας με ακραίο τρόπο την προσφυγική μνήμη, να τολμά να αναδείξει μια από τις πιο μαύρες σελίδες της ιστορίας της Ελλάδας (και εν μέρει της τότε παλαιοελλαδίτικης Αριστεράς του Πουλιόπουλου, της Φεντερασιόν και λοιπών ηλιθίων, που έκαναν ότι μπορούσαν για να γίνουν πρόσφυγες οι Μικρασιάτες και οι Πόντιοι-  και οι Αρμένιοι που είχαν επιζήσει από τη Γενοκτονία του ’15);

Νομίζουμε ότι η ερώτηση έχει δύο πιθανές απαντήσεις:

1. Να έχει όντως εξελιχθεί ο Κωστόπουλος και από ένας φανατικός που στα ζητήματα αυτά μπορούσε να τα προσεγγίζει μόνο με το «ουγκ» και το θράσος του θύτη, να έχει ενσωματώσει μια διαλεχτική αντίληψη στον τρόπο που μελετά τα ιστορικά γεγονότα και να έχει αποφασίσει να παραδεχτεί ότι η τουρκική εξουσία έχει τεράστια ευθύνη για τις Γενοκτονίες που προκάλεσε και για  τη διαχείριση του μειονοτικού ζητήματος από το 1911 και μετά, πολύ πριν το ΄19…
2. Να συνεχίζει να είναι ένας μονομερής και μονομανής τύπος, που το προσφυγικό το αντιμετωπίζει μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσει το μίσος που έχει για την «αστική Ελλάδα»  και για να αιτιολογήσει τη σημερινή του άποψή για τους νέους πρόσφυγες ή οικονομικούς παράτυπους μετανάστες από τη Μέση και την  Άπω Ανατολή.

-Η «αριστερά» ως πρόβλημα;

Διαβάζοντας τη νέα γελοία, ανιστόρητη και συμπλεγματική άποψη της Σίας Αναγνωστοπούλου : «….Η Μικρασιατική Καταστροφή δεν συνέβη επειδή οι Έλληνες είναι Έλληνες με μια συγκεκριμένη μοίρα, αλλά είναι ένα μεγάλο εθνικό γεγονός, επειδή το προσφυγικό είναι μεγάλο ζήτημα στην ανθρώπινη ιστορία» το μόνο που μπορέσαμε να κάνουμε είναι να καταφύγουμε στον Ρούντι μήπως και πάρουμε κάποιες απαντήσεις για την απύθμενη αυτή ανοησία:

…………..

Η αριστερά ως πρόβλημα 

20.12.2015 | από Ρούντι Ρινάλντι

Σύμφωνο συμβίωσης με το σύστημα

Η αναγνώριση της δομικής ανεπάρκειας πρώτο καθήκον για όποιον ενδιαφέρεται για μια διαφορετική πορεία

Είναι αναγκαίο να κατανοηθεί το γεγονός της χρεοκοπίας της Αριστεράς, όσο οδυνηρή κι αν είναι η διαπίστωση αυτή για τους αριστερούς ανθρώπους και να περιγραφούν οι σημερινοί όροι της χρεοκοπίας, σε σχέση με τη στάση της στο νέο καθεστώς που έχει επιβληθεί μέσα από τη «μνημονιακή θεραπεία».

Σύστημα αγάπη μου…

-Απ’ όλα τα αποσπάσματα, του Κωστόπουλου μ’ αρέσει…

…..που ‘χει τις σφαίρες σταυρωτά, τ’ αυτόματο στη μέση 😉

 

Με αφορμή τις δηλώσεις του Φίλη τα είδαμε όλα και απ’ όλους: Χαζομάρα, εμπάθεια, νταβατζιλίκι. Δύο όμως ήταν αυτά που μας προκάλεσαν αλγεινη εντύπωση. Το πρώτο είχε να κάνει με την υιοθέτηση από τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής των προσφυγικών προβληματισμών και την εξαιρετικά αργή αντίδραση στο φαινόμενο αυτό των Ποντίων συνδικαλιστών και το δεύτερο ή επιμονή κάποιων, με κυρίαρχο τον Τάσο Κωστόπουλο, να προσπαθούν να εξευτελίσουν το προσφυγικό κίνημα και τα αιτήματά του.

Γι αυτό με μεγάλη ικανοποίηση είδαμε το κείμενο του ημέτερου Β. Αγτζίδη που προσπαθεί να σχολιάσει το αντιπροσφυγικό φαινόμενο: «Όταν η αμάθεια συναντά την προκατάληψη. Ένα άρθρο στη ΗuffingtonΡost.gr¨»

Γράφει:

«Το άρθρο αυτό, που δημοσιεύεται στο ειδησεογραφικό σάιτ ΗuffingtonΡost.gr, γράφτηκε με αφορμή ένα πρώτο αντιδραστικό κείμενο του Τ. Κωστόπουλου στην Εφ.Συν.,  και πριν το επόμενό του, όπου για άλλη μια φορά τα κάνει όλα αχταρμά -είτε από άγνοια, είτε από συνειδητή πρόθεση διαστρέβλωσης- προκειμένου να περάσει μια περιφρονητική άποψη προς το κίνημα Μνήμης των προσφύγων του ’22.

-Ο Λιάκος παραλιάκισε….

….και «ο κούκος παρακούκισε»
(ρώσικη παροιμία που σημαίνει ότι κάποιος το παράκανε)

 

Ο διάλογος:
—————

–Λιάκος: Spieglein, Spieglein an der Wand, Wer ist die Schönste im ganzen Land?

–Καθρέφτης: Frau Königin, Ihr seid die Schönste im Land.

 

και ο μύθος:
—————

Θα αναρωτιέστε αγαπητοί φίλοι πώς μας ήρθε ο παραπάνω διάλογος. Μα από το παραμύθι που έχετε διαβάσει όλοι: Η Χιονάτη και οι 7 νάνοι. Στο παραμύθι, λοιπόν, αυτό: η κακιά βασίλισσα είχε έναν μαγικό καθρέφτη, που όταν κοιταζόταν σ’ αυτόν και τον ρωτούσε: «Καθρέφτη, καθρεφτάκι στον τοίχο πάνω τώρα, Ποια είναι η ωραιότερη σ’ ολόκληρη την χώρα;» («Spieglein, Spieglein an der Wand, Wer ist die Schönste im ganzen Land?»). Ο καθρέφτης απαντούσε: «Κυρία Βασίλισσα, εσύ είσαι η ωραιότερη στην χώρα.» («Frau Königin, Ihr seid die Schönste im Land.»).

Ακριβώς αυτό μας φαίνεται ότι συμβαίνει με τον Αντώνη Λιάκο και την ομάδα του (ο καθρέφτης του παραμυθιού), που πιστεύοντας ότι είναι οι κάτοχοι της ύψιστης, μοναδικής, ανεπανάληπτης ακαδημαϊκής ιστορικής γνώσης, αποφάσισαν επιτέλους να βάλουν την εκπαίδευση σε σωστά θεμέλια και να πλύνουν τόσο πολύ τον εγκέφαλο των Ελληνόπουλων, ώστε να τα παραδώσουν στη μέλλουσα ζωή σωστούς ακαδημαϊκούς πολίτες…

Για άλλη μια φορά ασχολούμαστε με τον μνημονιακό σύντροφο Λιάκο, επειδή έχουμε βαρεθεί τον ανορθολογισμό του Νεοέλληνα, είτε αυτός είναι ελληναράς είτε ανθελληναράς, και με το δεδομένο ότι ανέλαβε θεσμικό ρόλο για την αναδιαμόρφωση του εκπαιδευτικού συστήματος από τη μνημονιακή «συμμορία του συνωστισμού» που ελέγχει το μνημονιακό Υπουργείο Παιδείας, ως λάφυρο των εκλογών και ως επιβράβευση της υποστήριξης που δόθηκε προς τον Ηγεμόνα.

Σας θυμίζουμε τα παλιότερα κείμενά μας, για όσους θέλουν να διαμορφώσουν μια πληρέστερη εικόνα:

-Ο Φίλης και η κοινωνία

Η μεγάλη αλλαγή που έχει συμβεί τα τελευταία 20 χρόνια σε θέματα, όπως αυτά της Γενοκτονίας, θα έπρεπε να ληφθεί υπόψη από όλο αυτό το συνοθύλευμα της μεταμοντέρνας-σημιτικής αριστεράς που εκσπερματώνει από ηδονή μπρός στους Νεότουρκους και στον τουρκικό εθνικισμό.

Τώρα πια η κοινωνία μπήκε στο παιχνίδι της πολιτικής και ιδεολογικής αντιπαράθεσης και αυτό αλλάζει τους όρους του παιχνιδιού.

Η επιστήμη ως… ποντιακό ανέκδοτο

του Βασίλη Ξυδιά
από τον «Δρόμο της Αριστεράς»

Είναι επιστημονική, λέει, η διάκριση μεταξύ γενοκτονίας και εθνοκάθαρσης. Εννοείται! Τόσο επιστημονική όσο ήταν και η διάκριση μεταξύ τρόικας και «θεσμών», «παλαιού» που φεύγει και «νέου» που έρχεται κ.ο.κ.! Το υπονόησε ο Όργουελ πως η Νέα Γλώσσα θα ήταν αριστερής κοπής, αλλά εμείς δεν τον πήραμε στα σοβαρά. Έτσι το κατάπιαμε κι αυτή τη φορά, αμάσητο: άλλο γενοκτονία, άλλο εθνοκάθαρση!

Η κοινή λογική λέει πως δεν μπορεί να υπάρξει εθνοκάθαρση χωρίς κάποια μορφή γενοκτονίας. Πως δεν είναι νοητό το ξεκαθάρισμα μιας περιοχής από τον επί χιλιετίες αυτόχθονα πληθυσμό (=εθνοκάθαρση) χωρίς τη συστηματική, με βίαια ως επί το πλείστον μέσα, εξόντωση ολόκληρου αυτού του πληθυσμού ή τμήματός του (=γενοκτονία).

-Ο Νίκος Φίλης και η γενοκτονία του ιστορικού παρελθόντος

Δηλώσεις Ν. Φίλη: Εθνομηδενισμός ή Ισοδύναμο;

Του Βασίλειου Κυρατζόπουλου

Στις 3/11/2015 σύσσωμος ο Ελληνικός και ο Τουρκικός Τύπος αναφέρουν τις δηλώσεις του Υπουργού Παιδείας. Νίκου Φίλη περί άρνησης «Γενοκτονίας των Ποντίων». Στις 5/11/2015 ο Υπουργός επανέρχεται υπενθυμίζοντάς μας το άρθρο του που είχε δημοσιευθεί στην Αυγή στις 20/8/2014.

Επειδή οι δηλώσεις των υπουργών δεσμεύουν μία χώρα στο διεθνές στερέωμα και δεν περιορίζονται σε επίπεδο πολιτικών συζητήσεων στη Βουλή όπως του Τατσόπουλου[1] ή σε ραδιοφωνική κουβέντα όπως της Ρεπούση[2], επιβάλλεται ο Υπουργός Παιδείας ή να ανακαλέσει ή να αποπεμθεί από την κυβέρνηση. Εξάλλου ο Ν. Φίλης μπορεί να στηρίξει τις όποιες ανιστόρητες παράνομες θέσεις του σε εθνικό – πολιτικό επίπεδο, που ναι μεν θα ακουστούν, αλλά δεν θα δεσμεύσουν ανά την οικουμένη ένα πολυπαθέστατο έθνος.

Πριν συνεχίσουμε οποιαδήποτε αναφορά, καλό θα είναι να θυμηθούμε το διεθνές και εθνικό Δίκαιο σ’ ότι αφορά την παρανομία του Υπουργού, και ιστορικά δεδομένα σ’ ότι αφορά την αμάθειά του. Εξάλλου το θεωρητικό τμήμα του θέματος έχει εξαντληθεί από τον γράφοντα εδώ και μια δεκαετία[3]. Ας δούμε περιληπτικά το ιστορικό της θεσμοθέτησης του αδικήματος…

Η Γενοκτονία στο Διεθνές και Εθνικό Δίκαιο  

-ΠΟΕ, χουντικοί και χρυσαυγίτες, χέρι-χέρι στο Σύνταγμα

Η προσπαθεια της ανύπαρκτης και διαλυμένης ΠΟΕ να δηλώσει την παρουσία της, οι εμπρηστικές δηλώσεις των αντιπάλων της, της ΠΟΠΣ με αφορμή τις δηλώσεις του Φίλη, οδήγησαν στον πλήρη εκτραχηλισμό και στη κυριαρχία των φασιστών και των χουντικών και στην απενοχοποίηση όλων αυτών που έχουν ακριβώς την  ίδια ιδεολογία με τους Τούρκους Γκρίζους Λύκους.

Οι δικοί μας λοιπόν Γκρίζοι Λύκοι, οι χρυσαυγίτες και οι χουντικοί, έκαναν πάρτι το σημερινό απόγευμα της ντροπής στο Σύνταγμα, προκαλώντας επεισόδια….

Έτσι τιμάμε τη Γενοκτονία; Με κραυγές  ηλιθίων και τραμπουκισμούς ακροδεξιών; Χωρίς την παραμικρή περιφρούρηση;

Οι ηθικές ευθύνες των διοργανωτών είναι τεράστιες, γιατί ακριβώς ήταν γνωστό ότι στις ποντιακές εκδηλώσεις παρεισφρύουν φασιστικά στοιχεία εκμεταλλευόμενα τη χαλαρότητα και τον κάλπικο εθνικισμό που εύκολα κάποιοι ποντιοπατέρες  καλλιεργούν.

Δείτε ένα παλιότερο κείμενο:   -Οι χρυσαυγίτες εκμεταλλεύονται την ποντιακή αφασία

Τεράστια ευθύνη γι αυτή την κατάσταση έχει βέβαια και η Αριστερά, η οποία περιφρόνησε εκχώρησε σε άλλους ένα πολύ σημαντικό ιστορικό ζήτημα και ένα κίνημα Μνήμης των πολιτών…

-Α ρε Φίλη!!! Τι σου φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ και τον εκθέτεις έτσι;

Για άλλη μια φορά ο Νίκος ο Φίλης χτύπησε με το γνωστό του τρόπο, που κατά καιρούς έχουμε κριτικάρει στο μπλογκ μας.

Με την αφέλεια που τον διακρίνει και την πονηρή συμπαράσταση της Σίας, έκανε το καλύτερο δώρο στη δεξιά και στην ακροδεξιά γι άλλη μια φορά. Με ανάμικτα συναισθήματα ακούσαμε τον Κασιδιάρη να σχίζει τα ιμάτιά του ως άλλος ένας  υπερασπιστής των προσφύγων και να απειλεί το Ν. Φίλη με μηνύσεις. Διαβάσαμε και την καταγγελία των βουλευτών της Ν.Δ. που λίγους μήνες πριν ψήφισαν μνημονιακώς την αποβολή από τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα, δηλαδή την εξόντωση, των γερόντων Ποντίων προσφύγων από την ΕΣΣΔ.

Γιατί τους δίνεις τέτοια όπλα;

Για τη σημασία και τον ορισμό της Γενοκτονίας παραπέμπουμε στο άρθρο του Βλάση Αγτζίδη, ο οποίος αναφέρει:

-Αντώνης Λιάκος: από προσφυγομάχος, προσφυγοκτόνος!!!

Οι παππούδες σας μας αποκαλούσαν τουρκόσπορους
και έκαιγαν τους προσφυγικούς καταυλισμούς

Οι πατεράδες σας μας έλεγαν «εαμοβούλγαρους»
και μας έσερναν για επιμόρφωση στα Μακρονήσια

Εσείς τους ξεπεράσατε  όλους, ευλογώντας και
δοξάζοντας τους δολοφόνους μας

Αυτά μας ήρθαν αυθόρμητα στο νου, καθώς διαβάσαμε το κείμενο «έχει η ελλάδα «νεότουρκους»;» του Αντώνη Λιάκου στο ηλεκτρονικό περιοδικό της ομάδας του με τίτλο chronosmag.eu….  Πηγαίνετε να το διαβάσετε. Είναι απόλαυση (sic!) γιατί αποκαλύπτει το βάρβαρο πρόσωπο μιας αντιπροσφυγικής παλαιοελλαδίτικης αντίληψης της ιστορίας που σπάνια την βλέπεις να εκφράζεται τόσο απροκάλυπτα: http://chronosmag.eu/index.php/ls-lle.html

Ίσως η τελευταία φορά που τόσο συμβολικά, αλλά και φυσικά, μας αποκαλύφθηκε ήταν το 1938, όταν ο δικτάτορας Ιωάννης Μεταξάς -αντικομμουνιστής, εθνικιστής και φασίστας- μετονόμασε την Οδό Αποστόλου Παύλου στη Θεσσαλονίκη σε Οδό Κεμάλ Ατατούρκ.

Ο Λιάκος αποτελεί ίσως τον πιο χαρακτηριστικό τύπο αυτής της νοτιοβαλκανικής εκδοχής μεταμοντέρνας ιστοριογραφίας, που με αυθαίρετο τρόπο ορίζει τις ιστορικές κατηγορίες και τις δίνει τέτοιο περιεχόμενο, ώστε να αιτιολογούνται οι εξαρχής ιδεοληπτικές προσλήψεις.

-Αριστερά και οπορτουνισμός

Αναδημοσιεύουμε ένα παλιό αλλά καλό και πάντα επίκαιρο σχόλιο από το μπλογκ Κόκκινος Πόντος, που κάποια στιγμή γύρω στο 2011 έδωσε τον αγώνα του ενάντια στους ανόητους ενός ημι-τροτσκιστικού, ιδεοληπτικού, ψευτο-αντιρατσιστικού και αντιπροσφυγικού μπλογκ, που έφερε το όνομα aformi.gr :

Ημίαιμος οπορτουνισμός σε ολόκληρη την Αριστερά! 

Σκέψεις, αντιπαραθέσεις, ιδέες, κολλημένα μυαλά..

Όπως λένε κάποιοι, ο Στάλιν δεν έκανε διωγμούς στην ΕΣΣΔ εναντίον των Ποντίων? Αριστερά δεν είναι ο Στάλιν, θα πεί κάποιος άλλος, είναι ο Τρότσκι που ήταν πιο »άνθρωπος». Κι όμως πόσο αριστερά ήταν ο Τρότσκι, αφού ο ίδιος ο Μαρξ έγραψε οτι στο όνομα της επανάστασης και της αντεπίθεσης του προλεταριάτου επιτρέπεται η βία. Και πάλι όμως, τα τελευταία χρόνια βλέπουμε οτι από κάποια βιβλία ο Τρότσκι βγαίνει μία λιγότερη ωμή φιγούρα του Στάλιν απλά και όχι τόσο άγιος όπως τον έχουν κάνει οι διεθνιστές, αναρχοκομμουνιστές κλπ. Βλέπετε λοιπόν τι συμβαίνει;

.

Τί σημασία έχουν όλα αυτά; Έχει όντως τόση σημασία η Αριστερά να χωρίζεται για λόγους ιστορικούς; Ίσως να έχει. Είναι όμως αποτελεσματικό;

-«H συμμορία του συνωστισμού», το υπουργείο Παιδείας και ο παρευξείνιος ελληνισμός

Τον όρο «συμμορία της δραχμής» τον γνωρίσαμε καλά καθ’ όλη την περίοδο πριν την υπογραφή του τρίτου (και μακρύτερου) Μνημονίου.

Αυτό όμως που μας διαφεύγει είναι ότι η Ελλάδα είναι γεμάτη από συμμορίες και μαφίες, οι οποίες είτε οικονομικά είτε ιδεολογικά έφεραν την κοινωνία σ’ αυτό το σημείο της απόλυτης υπερχρέωσης, δηλαδή του απόλυτου εξευτελισμού

Μια από τις πλέον επικίνδυνες (ιδεολογικά) Μαφίες είναι αυτή που θα την αποκαλούσαμε «H συμμορία του συνωστισμού«. Η συμμορία αυτή λειτουργεί ως θεματοφύλακας της παλαιοελλαδίτικης αντιπροσφυγικής παράδοσης. Λειτουργεί υπογείως, αλλά διαθέτει και «επιφανείς» εκπροσώπους. Έχει δώσει δήγματα γραφής από τη στιγμή που ο προσφυγικός ελληνισμός διεκδίκησε τη συμπερίληψη της ιστορικής του εμπειρίας στο κοινό εθνικό αφήγημα. Η συμμορία αυτή μπορεί να εντοπιστεί στο πρόσωπο των Αρνητών της Γενοκτονίας. Όμως φαίνεται ότι υπάρχει ένα υπόγειο Δίκτυο ατόμων που μοιράζονται την ίδια απέχθεια προς τη Μνήμη των προσφύγων της Μικρασιατικής Καταστροφής…

Αυτό το αντιδραστικό και αντιπροσφυγικό Δίκτυο είναι υπεύθυνο για την πρόσφατη αφαίρεση από την εξεταστέα ύλη της Γ΄ Λυκείου του κεφαλαίου για τον «Παρευξείνιο Ελληνισμό κατά το 19ο και 20ο αιώνα». Διαφωνώντας πλήρως με την πράξη αυτή, χωρίς να έχουμε καμιά διάθεση υπεράσπισης της ιστορικής εγκυρότητας ή της εκπαιδευτικής επάρκειας του συγκεκριμένου κεφαλαίου, δημοσιεύουμε την ανακοίνωση της «Κοινωνίας Αξιών«, ενός μικρού κόμματος του φιλελεύθερου Κέντρου, που έδειξε πολύ μεγαλύτερη ευαισθησία από κόμματα, είτε της Αριστεράς, είτε της Κεντρο-αριστερο-δεξιάς….

-Yπουργείο Παιδείας: Ο αντιπροσφυγικός παλαιοελλαδιτισμός σηκώνει κεφάλι;

Η εξόντωση της Μνήμης των προσφύγων της Μικρασιατικής Καταστροφής υπήρξε η κατεξοχήν πολιτική που ακολούθησε ο «αστικός» παλαιοελλαδιτισμός, όπως και ο φασισμός του Μεταξά και της Χούντας.

Η πολιτική αυτή υποχώρησε εν μέρει μετά τη Μεταπολίτευση, όταν οι γόνοι των προσφύγων διεκδίκησαν και πέτυχαν το αυτονόητο: τη συμπερίληψη της ιστορίας του ελληνισμού της Ανατολής στο γενικό εθνικό αφήγημα. Έστω και αν μόνο ένα ελάχιστο μέρος της πραγματικής ιστορίας συμπεριλήφθηκε τελικά, φαίνεται ότι κάποιοι καρεκλοκένταυροι της νέας διοίκησης επανέρχονται στις παλιές αντιδραστικές προσεγγίσεις.

Αναδημοσιεύουμε ένα κείμενο της   Πόπης Παπαγεωργίου   ελπίζοντας να διαψευστεί από τους υπεύθυνους:

«Εκτός εξεταστέας ύλης η Γενοκτονία των Ποντίων από την Ιστορία της Γ’ Λυκείου

-Οι μακράν νυχτωμένοι Νεοέλληνες ιστορικοί

Περιπλανώμενοι στο διαδίκτυο, πέσαμε πάνω στη σελίδα στο fb του γνωστού ιστορικού Αντώνη Λιάκου.

.

Με θετική έκπληξη είδαμε ότι με αφορμή την επέτειο της 19ης Μαϊου είχε αναδημοσιεύσει το εξαιρετικό κείμενο του Ηρακλή Μήλλα που πρωτοδημοσιεύτηκε στην τουρκική εφημερίδα Zaman στις 28 Απριλίου 2014 και αναδημοσιεύτηκε πρόσφατα από το ηλεκτρονικό περιοδικό xronos.magazine, απ’ όπου το αναδημοσιεύσαμε και εμείς:

https://pontosandaristera.wordpress.com/2015/05/22/iraklis-milas/

 .

Η θετική έκπληξη από την αναδημοσίευση του Λιάκου, πολύ σύντομα μετριάστηκε από το δικό του σχόλιο που το παραθέτουμε αυτούσιο

 .

——————–

Antonis Liakos

20 Μαΐου στις 4:24 μ.μ. ·

 Για την επέτειο των σφαγών εναντίον των Ποντίων και των άλλων Χριστιανών (19 Μαίου) ένα συγκλονιστικό κείμενο του Ηρακλή Μήλλα, που θα μπορούσε να είναι στιγμές και από τη μετοικεσία των Μουσουλμάνων από τα Βαλκάνια στη Μ. Ασία, και των Χριστιανών από τη Μ.Ασία στην Ελλάδα. Η βίωση της στιγμής…

———————

.

Και για άλλη μια φορά συνειδητοποιήσαμε ότι ο ιστορικός που από μικρός φόρεσε τους παραμορφωτικούς φακούς ενός συμπλεγματικού νοτιοβαλκανικού τροτσκισμού, δύσκολα θα μπορέσει να ξεπεράσει τα στερεότυπα και να σταθεί νηφάλια απέναντι σε μια μεγάλη τραγωδία.

.

Στην ανιστορική -έως και ηλίθια- τοποθέτηση, δόθηκε μια εξαιρετικά ευγενική απάντηση από έναν σχολιαστή:

Αφιέρωμα:100 χρόνια από την Γενοκτονία των Αρμενίων

Ο Δρόμος της Αριστεράς που κυκλοφορεί το Σάββατο 9 Μαΐου, φιλοξενεί ένα ενδιαφέρον οκτασέλιδο αφιέρωμα. Με την ευκαιρία των 100 χρόνων από την Γενοκτονία των Αρμενίων από τον τουρκικό εθνικισμό, θα παρουσιαστούν μια σειρά άρθρα Αρμενίων, Τούρκων και Ελλήνων διανοουμένων σχετικά με τα ιστορικά γεγονότα εκείνης της περιόδου.

Οι τίτλοι και οι συγγραφείς των άρθρων του αφιερώματος:

Αρμενική Γενοκτονία ή η ηθική διάσταση της Μνήμης
του Λουκά Αξελού

Μνήμες της Ανατολής
της Κουήν Μινασιάν

Η μάχη της Καλλίπολης
της Άντζελα Γκιζιτριάν

Στον αγαπητό φίλο Γιολντάς, Χράντ
του Σαρκίς Σεροπιάν

Η Περίοδος της Γενοκτονίας από το 1915 σημαίνει ταυτόχρονα την Αρπαγή της Περιουσίας των Χριστιανών
του Sait Çetinoğlu

Οι καρτ ποστάλ που συγκλόνισαν τον κόσμο
του Μάικ Τσιλιγκιριάν

Αναφορά στην Αρμενική Γενοκτονία
του Σήφη Κασσεσιάν

Το ιστορικό της Άρνησης
του Χάικ Κασαρτζιάν

Η Αρμενική Γενοκτονία, το Ζήτημα της Ανατολής και η νεοελληνική αλλοτρίωση
του Βλάσση Αγτζίδη

 

Στο Δρόμο της Αριστεράς που κυκλοφορεί το Σάββατο. Μην τον χάσετε.

– See more at: http://www.e-dromos.gr/prodhmosiefsh-100-xronia-genoktonia/#sthash.E4BekE3l.dpuf

100 χρόνια από τη γενοκτονία των Αρμενίων

 

Μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα εκδήλωση διοργανώνει το Σάββατο 9 Μαΐου στις 19.30 η εφημερίδα Δρόμος της Αριστεράς με θέμα:

100 χρόνια από τη γενοκτονία των Αρμενίων

Θα μιλήσουν:
Κουήν Μινασιάν, εκπαιδευτικός-ερευνήτρια
Λουκάς Αξελός, διευθυντής εκδόσεων Στοχαστής, περιοδικού Τετράδια

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στο Στέκι του Δρόμου στην Αθήνα
Ανδρονίκου 18 & Κωνσταντινουπόλεως
(κοντά στο σταθμό Μετρό Κεραμεικός)

-Ανοιχτή επιστολή στην πρέσβειρα του Ισραήλ

 Με αφορμή τις εκδηλώσεις Μνήμης για το Ολοκαύτωμα και την ομιλία της πρέσβειρας του Ισραήλ στα Γιάννενα ο Φίλιππος Γεωργουσόπουλος απέστειλε την παρακάτω επιστολή, την οποία κοινοποίησε και στα Μέσα. Πιστεύοντας ότι θέτει κάποια καίρια ζητήματα την αναδημοσιεύουμε παρακάτω.

.

Τη δική μας άποψη για το Ολοκαύτωμα των Εβραίων από τους Ναζι, τις Γενοκτονίες των μη μουσουλμανικων κοινοτήτων της Ανατολής από τους Νεότουρκους και τους Κεμαλικούς, καθώς και τη συνάφεια των ιδεολογιών των δυνάμεων αυτών του ολέθρου, που προκάλεσαν τις μεγάλες αυτές ανθρωπιστικές τραγωδίες, την  έχουμε παρουσιάσει εδώ: https://pontosandaristera.wordpress.com/2008/07/01/abravanel/

.

 

Η επιστολή Φίλιππου Γεωργουσόπουλου

.

Αποφάσισα να σας γράψω την παρούσα με αφορμή την πρόσφατη ομιλία σας σε εκδήλωση στα Ιωάννινα επ’ αφορμή της Ημέρας Μνήμης των Θυμάτων του Εβραϊκού Ολοκαυτώματος κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο από τους Ναζιστές της Γερμανίας (http://embassies.gov.il/athens/AboutIsrael/Conferences_exhibitions_events/Pages/AmbassadorBen-AbbaIoannina2015.aspx).

Διάβασα με προσοχή τη σχετική ομιλία σας, και θα ήθελα να σας κάνω κοινωνό ορισμένων σκέψεών μου, οι οποίες, είμαι βέβαιος, απηχούν και άλλους:

-Nτροπή… Οι Αρμένιοι της Γαλλίας αρνούνται τη Γενοκτονία των Ελλήνων της Ανατολής

Πώς θα σας φαινόταν εάν σε συνέδριο για τη Γενοκτονία των Εβραίων συμμετείχε ο Ντέιβιντ Ίρβινγκ; Σίγουρα θα σας σόκαρε….

Κι όμως κάτι αντίστοιχο συμβαίνει σε συνέδριο που διοργανώνει στη Γαλλία η «Διεθνής Επιστημονική Επιτροπή για την Αρμενική Γενοκτονία», υπό τον τίτλο: « Le génocide des Arméniens de l’Empire ottoman dans la Grande Guerre 1915-2015«. Στο Συνέδριο θα επιχειρηθεί η διερεύνηση των ιστορικών αλλά και κοινωνιολογικών μελετών για το πλαίσιο εντός του οποίου πραγματοποιήθηκε η Γενοκτονία των Αρμενίων.

Είναι γνωστό ότι Γενοκτονία των Αρμενίων αποτελεί μέρος της Γενοκτονίας των μη μουσουλμανικών λαών που πραγματοποίησαν οι Νεότουρκοι σωβινιστές. Την ίδια μοίρα είχαν οι Ασσυροχαλδαίοι και οι Έλληνες της Ανατολής, με διαφορετικούς τρόπους η κάθε μία. To ιστορικό πλαίσιο όμως είναι ίδιο. Ίδιος είναι ο θύτης, ίδιοι είναι και οι λόγοι για τους οποίους από το 1911 στοχοποιήθηκαν οι χριστιανικές κοινότητες της Ανατολής….

Θεωρούσαμε ότι αυτή η θέση που έλαβε τη μορφή επίσημης απόφασης του  International Association of Genocide Scholars (IAGS), ήταν πλέον κοινά αποδεκτή και αποτελούσε τη βάση οιαδήποτε προσέγγισης του πλαισίου της Γενοκτονίας.

Κι όμως, φαίνεται ότι οι Αρμένιοι της Γαλλίας δεν την αποδέχονται, επιμένοντας στην αντιδραστική και αντιιστορική θέση της μοναδικότητας της Γενοκτονίας, περιφρονώντας τους άλλους λαούς που είχαν την ίδια τύχη με αυτούς.

Είναι η μόνη εξήγηση για την προσβολή που έκαναν στα θύματα των Ελλήνων της Ανατολής, καλώντας τη Σία Αναγνωστοπούλου, μια γνωστή Αρνήτρια  της Γενοκτονίας, να παρουσιάσει το σχετικό θέμα. Στο Πρόγραμμα του Συνεδρίου αναγράφεται: «Les Grecs ottomans.  Sia Anagnostopoulou, professeure d’histoire, université Panteion, Athènes.»

Άραγε οι διοργανωτές αγνοούσαν την ύπαρξη των σοβαρών ιστορικών που μελέτησαν το θέμα αυτό;

Γιατί επέλεξαν την τάση τών Αρνητών της Γενοκτονίας;

-Η Σία, η γενοκτονία, η υποκρισία…

 Όταν οι λέξεις χάνουν τη σημασία τους

.

Καιρό θέλαμε να κάνουμε αυτή την ανάρτηση που αναδεικνύει την υποκρισία και το βαθύτατο αμοραλισμό μιας τάσης που ενυπάρχει στην αριστερά και αποτελεί έως σήμερα το θεματοφύλακα της παραδοσιακής αντιδραστικής στάσης κατά της προσφυγιάς του 1922 και των αιτημάτων που θέτει σήμερα η κοινωνία των προσφυγικών οργανώσεων….

 .

Στο πλαίσιο του του 3ου Φεστιβάλ της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ, στις 5 του Οκτώβρη του 2014, έγινε μια εκδήλωση με αφορμή τα αιματηρά γεγονότα στη Γάζα που υπήρξαν αποτέλεσμα της σκληρής επίθεσης και καταστολής που εξαπέλυσε ο ισραηλινός στρατός:

.

.

Αυτό που μας εντυπωσίασε στη συγκεκριμένη εκδήλωση είναι ότι με ιδιαιτέρως μεγάλη ευκολία χρησιμοποιείται ο όρος «γενοκτονία» τόσο από τη Σία Αναγνωστοπούλου, όσο και από τον εκπρόσωπου του Δικτύου, τη στιγμή και οι δυό (Σία+Δίκτυο) ανήκουν στην ομάδα των Αρνητών της Γενοκτονίας που διέπραξε ο τουρκικός μιλιταριστικός εθνικισμός κατά των χριστιανικών ομάδων της Ανατολής (Αρμενίων, Ελλήνων Ασσυρίων).

 .

Άραγε δεν γνωρίζουν τι σημαίνει ο όρος αυτός στο Διεθνές Δίκαιο; Είναι τόσο ημιμαθείς;

 .

Ή συμβαίνει ακριβώς αυτό που βλέπουμε παντού ολόγυρα στο νεοελληνικό μίζερο κόσμο μας: Είναι απλώς υποκριτές!  Φτηνοί στο αλεύρι  και ακριβοί στο πίτουρο…

-Βρε άι σιχτίρ Κωστόπουλε….

Τον παπάρα κι αν τον πλένεις το σαπούνι σου χαλάς

Για άλλη μια φορά ο  Τάσος ο Κωστόπουλος ξαναχτύπησε….  Ξέρετε, αυτός που λίγα χρόνια πριν μας είχε χαφιεδίσει στους Τούρκους εθνικιστές. Σήμερα λοιπόν το πρωί λίγο πριν τις 9.00 ξαναχτύπησε στο ρ/σ «‘Κόκκινο». Καλεσμένος από ένα δημοσιογράφο -μονοπολιτισμικών απόψεων γιατί δεν ενδιαφερόταν να ακούσει την άλλη άποψη- έβγαλε και πάλι τη γνωστή χολή για τους Πόντιους, αμφισβήτησε τη Γενοκτονία, έκανε κριτική στο αντιρατσιστικό από μια αντιποντιακή ρατσιστική σκοπιά.

Το είχε ξανακάνει λίγες μέρες πριν σε κείμενο στην ‘Εφημερίδα των Συντακτών», όπου η αντιδραστική φιλοκεμαλική προσέγγιση και ο αντιποντιακός ρατσισμός, συνυπήρχαν με σωστές διαπιστώσεις, οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν ως άλλοθι για να διαστρεβλωθεί η ιστορική πραγματικότητα και να θολώσει το ζήτημα δημιουργώντας σύγχυση και αγνωστικισμό…. Και όλα αυτά με αφορμή το λεγόμενο «αντιρατσιστικό νομοσχέδιο».

-«Η Τουρκική Δημοκρατία είναι αποτέλεσμα γενοκτονιών»

Ελευθεροτυπία, Δευτέρα 19 Μαΐου 2014

«Η Τουρκική Δημοκρατία είναι αποτέλεσμα γενοκτονιών»

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Με τον δρα ΒΑΣΙΛΕΙΟ Θ. ΜΕΪΧΑΝΕΤΣΙΔΗ

1. Ηταν «ένα Αουσβιτς εν ροή», κατά τον πανεπιστημιακό Πολυχρόνη Ενεπεκίδη. Το σχέδιο αφανισμού του ποντιακού ελληνισμού έλαβε χώρα grosso modo μεταξύ 1914-22, ως αποτέλεσμα και συνέπεια του τουρκικού εθνικισμού και ως κρίσιμη πτυχή της «τελικής επίλυσης» του «τουρκικού προβλήματος των μειονοτήτων».

«Σημαντική ήταν η συν-ευθύνη της Γερμανίας και της Αυστρίας, στη σύλληψη και την
εκτέλεση της πρώτης φάσης του γενοκτονικού σχεδίου» Β.Θ.Μ.

Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου γενοκτονικού σχεδίου και γεγονότος, το οποίο είχε σκοπό και στόχο την καταστροφή του συνόλου των οθωμανικών ελληνικών πληθυσμών, και ευρύτερα των οθωμανικών χριστιανικών πληθυσμών. Συνεπώς, η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου αποτελεί μέρος της Γενοκτονίας των Ελλήνων της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Μιλάμε με τον δρα Βασίλειο Θ. Μεϊχανετσίδη, μέλος της Διεθνούς Ενώσεως Μελετητών Γενοκτονίας (IAGS).

– Εθνική εκκαθάριση;

«Ενώ η γενοκτονία συνιστά συγκεκριμένο έγκλημα του διεθνούς (ποινικού) δικαίου, ο όρος εθνοκάθαρση χρησιμοποιείται ως γενική ονομασία (generic term) για να περιγράψει ένα σύνολο εγκλημάτων, όπως π.χ. τα εγκλήματα πολέμου, τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, αλλά και το ίδιο το έγκλημα της γενοκτονίας. Με άλλα λόγια, ο όρος εθνοκάθαρση δεν έχει λάβει ρητή νομική αναγνώριση, αν και επιμέρους στοιχεία της πρακτικής αυτής ορίζονται και τιμωρούνται από το διεθνές ή το εθνικό δίκαιο. Ως εκ τούτου, τα γεγονότα κατά των Ελλήνων του Πόντου και ευρύτερα κατά των Οθωμανών Ελλήνων νομικώς στοιχειοθετούν το έγκλημα της γενοκτονίας, μπορούν όμως να περιγραφούν και ως εθνοκάθαρση».

– Πόσοι εξοντώθηκαν;

-Η δικιά μας πατρίδα

Διαβάζοντας ένα παλιό κείμενό μας πέσαμε πάνω σε μια ενδιαφέρουσα συνομιλία μας μ’ έναν αναγνώστη που είχε την ίδια άποψη μ’ αυτούς με τους οποίους διαφωνούμε συστηματικά (αντιπρόσφυγες,   Αρνητές,   αναθεωρητές,   χρυσαβγίτες   και   λοιπούς ακροδεξιούς).

Η απάντηση του δικού μας Ομέρ μας ξανάρεσε (αν δεν παινέψεις το σπίτι σου θα  πέσει και θα σε πλακώσει) γιατί απαντά στο ερώτημα «Ποιά είναι η πατρίδα μας» (εκτός από την παιδική μας ηλικία βέβαια):

Ο Ομέρ έφα:

«Η δικιά μας πατρίδα ….. είναι στην άλλη πλευρά του Αιγαίου. Εκτός κι αν θεωρείς ότι μας έχουν σφραγίσει με καυτό σίδερο, όπως τα κοπάδια οι καουμπόιδες, οπότε υποχρεωτικά πρέπει να είμαστε από κοινού “πατριώτες” στην “κοινή πατρίδα”.

Το πρόβλημα ενός ολόκληρου (παλαιοελλαδίτικου) ρεύματος ιδεών είναι ότι τα σύνορα που όρισε η εποχή των εθνών-κρατών έγιναν και σύνορα του μυαλού.

-Ο Μάκης Μαϊλης και το κακό συναπάντημα…

Για όσους καλοπροαίρετους αγνοούν, θα έπρεπε να σημειώσουμε ότι ο Μάκης Μαϊλης αποτελεί τον νέο Μέγα Τιμονιέρη της ιστορίας του ένδοξου ΚΚΕ -κάτι σαν τον Σουσλόφ και λίγο παραπάνω,  στο αλήστου μνήμης ΚΚΣΕ- ο οποίος έχει γράψει με ένα νέο επαναστατικό και πρωτοπόρο τρόπο την ιστορία του πλανήτη… Στο πλαίσιο αυτό, υλοποιώντας την μαϊλική κομματική γραμμή ο σύντροφος  Αναστάσης Γκίκας εκ Πάρου ορμώμενος απέδειξε ότι καλώς ο Στάλιν κατακρεούργησε τους Πόντιους της Σοβιετικής Ένωσης (κομμουνιστές και άλλους, μεταξύ τους και τα μέλη του ΚΚΕ που είχαν καταφύγει στην ΕΣΣΔ -αλλά αυτό δεν το λέει ο πονηρούλης!!!).

Απέδειξε λοιπόν ο απίστευτος ότι τους κατακρεούργησε καλώς  το 1937-1938 γιατί τη περίοδο της γερμανικής Κατοχής (1941-1944) συνεργάστηκαν -λέει- με τους κατακτητές. Μια θέση που μόνο οι νεοέλληνες νεοναζί σύντροφοι (;) του Γκίκα υποστηρίζουν. Παράλληλα ο Γκίκας στο βιβλίο του -που είχε την τιμητική του από έναν μεγάλο και ένδοξο ως παλιό, ποντιακό σύλλογο της αττικής Καλλιθέας- υποστήριξε και απέδειξε ότι ο Τοπάλ Οσμάν είχε το δίκιο κατά τα περίεργα εκείνα χρόνια. Αυτός ήταν ο εθνικοαπελευθερωτής και ο επαναστάτης, ενώ αντιθέτως οι Πόντιοι αντάρτες ήταν πράκτορες του ιμπεριαλισμού…. Φαίνεται ότι οι σύντροφοι Πόντιοι του εν λόγω συλλόγου δεν διάβασαν το βιβλίο του Γκίκα έως το τέλος. Τους αρκούσε ότι έσωζε την τιμή του σταλινισμού ξεμπροστιάζοντας τα θύματα, τους σοβιετικούς Πόντιους, ως  αντεπαναστάτες εθνικιστές   που «καλά έπαθαν ότι τους άξιζε».

Έτσι, στο κλίμα της μεγάλης αποδοχής που έχει αυτός ο υπέρτατος νους, ο κορυφαίος ιστορικός Μάκης Μαϊλης, αναδημοσιεύουμε ένα ενδιαφέρον κείμενο του  Κώστα Π. Παντελόγλου από το καλό μπλογκ Ο Κόσμος της Ν. Φιλαδέλφειας.…

Ο Μάκης Μαΐλης «γράφει», το κακό συνεχίζεται…

22 Απριλίου 2014 

Άλλη μια έκδοση στο όνομα του Μάκη Μαΐλη κυκλοφόρησε τις προπασχαλινές μέρες του 2014 από την «Σύγχρονη Εποχή» – υποτίθεται πως διαπραγματεύεται το αστικό πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα από το 1950 έως το 1967.

Δεν πρόκειται ωστόσο περί αυτού.

 

-«Πόντος» σημαίνει άρνηση του ρατσισμού και του εθνικισμού…

 

Σε αντίθεση με τους ποικιλώνυμους «αντιρατσιστές και αντιεθνικιστές» της περίεργης χώρας μας, που είναι στην πραγματικότητα ΚΑΙ ρατσιστές ΚΑΙ εθνικιστές ως ΑΡΝΗΤΕΣ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ, ο Πόντος και ο ποντιακός πολιτισμός εμπεριέχουν τον ουμανισμό και μεταφέρουν ένα ξεκάθαρο αντιρατσιστικό μήνυμα.

Ένα μήνυμα που αφορά όλες τις κατευθύνσεις, τόσο τους Αρνητές όσο και κάποιους χρήσιμους (στους Αρνητές) ηλίθιους  του «δικού μας» οργανωμένου χώρου, αλλά και κάποιους που συνειδητά επενδύουν στην ξενοφοβία για να μεταφέρουν αλλού το πραγματικό κοινωνικό, πολιτικό και ιδεολογικό πρόβλημα…

  Ξαναδιαβάστε:

ΠΙΕΡ- ΑΝΤΡΕ ΤΑΓΚΙΕΦ: Από τον βιολογικό στον διαφοριστικό ρατσισμό

Η  ρατσιστική επίθεση που δέχεται ο ποντιακός χώρος από ένα περίεργο σύνολο ανθρώπων -κυρίως διαμορφωμένων στο ιδιόμορφο θερμοκήπιο της Θεσσαλονίκης- μας υποχρεώνει να κατανοήσουμε τη βαθύτερη σημασία της και τα  σκοτεινότερακίνητρα.

.

Το γεγονός ότι η επίθεση αυτή δεν προέρχεται από τον ακροδεξιό  εθνολαϊκισμό -ο οποίος κατά το Μεσοπόλεμο εξέφρασε έντονα το αντιπροσφυγικό συναίσθημα- αλλά από τον λεγόμενο“αντιρατσιστικό” χώρο, μας υποχρεώνει να ερευνήσουμε τις διαδικασίες εισόδου σ’ αυτόν των ρατσιστικών κριτηρίων.

.

Οι Πόντιοι, ως η πλέον διακριτή προσφυγική ομάδα-  αποτέλεσαν στόχο διακρίσεων κατά τις προηγούμενες δεκαετίες μέσα από τη γενικευμένη γελοιοποίησή τους.  Με την έλευση των νέων προσφύγων από την πρώην ΕΣΣΔ το ρατσιστικό κλίμα θα ανζωπυρωθεί και ο “Ρωσοπόντιος“ θα γίνει ο νέος στόχος του Νεοέλληνα ανθρώπου (συμπεριλαμβανομένων και των παλαιών Ποντίων).

.

Με αφορμή τον εθνολαϊκισμό που θα σαρώσει τη Μακεδονία και τη Θεσσαλονίκη λόγω των γιουγκοσλαβικών εξελίξεων και του σλαβομακεδονικού αλυτρωτισμού,  ο νέος ρατσιστικός στόχος θα είναι εκ νέου οι Πόντιοι. Το φαινόμενο “Ψωμιάδη” θα χρεωθεί εξ ολοκλήρου στους Πόντιους από τους “χρήσιμους ηλίθιους”. Κανείς βέβαια δεν θα πει ότι και οι αντίπαλοί του, η Βούλα Πατουλίδου και ο Σαχίνης του ΚΚΕ ήταν επίσης Πόντιοι.  Επίσης, όπως γράψαμε παλιότερα: “η εμφάνιση ενός μαζικού ριζοσπαστικού ποντιακού κινήματος έχει προκαλέσει τα αντιδραστικά αντανακλαστικά πλήθους, φαινομενικά διαφορετικών, δυνάμεων…”

-Η προσφυγική Μνήμη και τι δεν μπορούν να καταλάβουν οι «μεταμοντέρνοι» Ελλαδίτες

Στέφανος Παπαδόπουλος: Βραβείο Ποίησης Jeanette Haien Ballard Writer’s Prize,

Είπε σε συνέντευξή του ο ελληνοαμερικανός ποιητής Στέφανος Παπαδόπουλος: «Η τελευταία μου ποιητική συλλογή, «Η Μαύρη Θάλασσα», εστιάζει αποκλειστικά στους Ποντίους της Μαύρης Θάλασσας και της Μικρασιατικής Καταστροφής. Είναι ένα βιβλίο διαφορετικό από τα προηγούμενά μου, ένα βιβλίο με «σονέτα» που εξερευνά τα όσα υπέφεραν οι πρόγονοί μου. Ο παππούς μου από την πλευρά του πατέρα μου γεννήθηκε στη Σαμψούντα και μεγάλωσα ακούγοντας ιστορίες για τις δοκιμασίες των Ποντίων. Ο πατέρας μου (NONDA 1922-2005), που ήταν από τους λίγους Έλληνες καλλιτέχνες που έκαναν καριέρα στο μεταπολεμικό Παρίσι, ποτέ δεν ξέχασε την ποντιακή του ταυτότητα. Με ενθουσίασε η ιδέα της «κληρονομημένης μνήμης» και αναρωτήθηκα τι ήταν αυτό που με συνέδεε τόσο ισχυρά με μέρη και ανθρώπους που ποτέ δεν γνώρισα. Έτσι ξεκίνησα να γράφω ποιήματα που φαντάζονταν «φωνές» από το παρελθόν να αφηγούνται τις ιστορίες τους, όλα μέσα στο πλαίσιο της φρίκης που ακολούθησε μετά την υπογραφή της συνθήκης της Λωζάνης. Τότε, μη έχοντας μια καθαρή εικόνα του πώς έμοιαζε το τοπίο και νιώθοντας ψεύτης, πήρα τη μηχανή μου, ξεκίνησα από την Αθήνα και διέσχισα όλη την Ανατολία και τη νότια ακτή της Μαύρης Θάλασσας. Εξερεύνησα παλιά ελληνικά χωριά, τη γενέτειρα του παππού μου, τα βουνά, την ακτή. Απλά έβλεπα και άκουγα. Καμιά φορά ένιωθα πως η ποίηση είναι ο τρόπος μου για να διατηρώ την παιδική μου ηλικία, να διατηρώ εκείνες τις μνήμες χωρίς την παραλυτική επίδραση της νοσταλγίας....»

-Να θυμόμαστε το Ολοκαύτωμα των Εβραίων – να συγκρουόμαστε με τους Αρνητές της Γενοκτονίας…

27 Ιανουαρίου: Ημέρα Μνήμης των Ελλήνων Εβραίων
μαρτύρων και ηρώων του Ολοκαυτώματος
(νόμ. 3218 ΦΕΚ Α/12/27-1-04.)

Απ΄όποια πλευρά και αν το δεις, το εβραϊκό Ολοκαύτωμα -όπως και αυτό των Τσιγγάνων και των διάφορων φυλετικών ομάδων- από τους Ναζιστές Γερμανούς, αποκαλύπτει το υποκριτικό πρόσωπο ενός μεγάλου κομματιού της κοινωνίας μας. Τόσο αυτών που για δεκαετίες απέκρυψαν το γεγονός, συντασσόμενοι απολύτως με τους δωσίλογους που κερδοσκόπησαν απ’  αυτό, όσο και αυτούς που όψιμα το ανακάλυψαν και θρηνούν την ίδια στιγμή που οι ίδιοι συγκαλύπτουν άλλες γενοκτονίες ταυτιζόμενοι και αθωωώνοντας τους θύτες.

Οι μόνοι «που δικαιούνται να ομιλούν»   είναι οι απόγονοι των θυμάτων των γενοκτονιών που έχει διαπράξει μέσα στον 20ο αιώνα ο άγριος εθνικισμός και η μεσαιωνική θρησκοληψία, δηλαδή οι Εβραίοι, οι Τσιγγάνοι, οι Μικρασιάτες (Δυτικομικρασιάτες, Πόντιοι, Ανατολικοθρακιώτες), οι Αρμένιοι, οι Ασσυροχαλδαίοι, καθώς βεβαίως και όσοι από τους υπόλοιπους συμπολίτες, ειλικρινά και από άποψη αρχών που εφαρμόζονται σε κάθε περίπτωση και όχι μεροληπτικά, συμμετέχουν στην οδύνη των θυμάτων και καταδικάζουν τόσο τις πρακτικές γενοκτονίας, όσο και αυτούς που τις πραγματοποίησαν.

Όλοι οι υπόλοιποι όψιμοι και κατ’ επιλογήν -δηλαδη ανειλικρινείς- συμπαραστάτες των θυμάτων, δεξιοί και αριστεροί, είναι κληρονόμοι των πολύχρωμων δωσιλογισμών (ή του αδιάφορου μικροαστού «κυρ Παντελή«) που συνόδευσαν τους γενοκτόνους στο δολοφονικό τους έργο. Φυσικά συνένοχοι τωνΑρνητών είναι και όσοι προέρχονται από τις γενοκτονημένες πληθυσμιακές ομάδες, που αρνούνται να συναισθανθούν αλληλεγγύη προς τα θύματα των άλλων Γενοκτονιών. Και δυστυχώς τέτοιοι υπάρχουν πολλοί και στους Εβραίους, και στους Πόντιους, και στους Δυτικομικρασιάτες, και στους Αρμενίους…

Τιμώντας το Ολοκαύτωμα των Εβραίων, αναδημοσιεύουμε ένα παλιό μας κείμενο με τίτλο «Για τον Abravanel». Στη συνέχεια το κείμενο της Ελένης Καρασσαβίδου,που δημοσιεύτηκε στο Tvxs με τίτλο «Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Εβραίων στην Ελλάδα»  και στο τέλος ένα (εξαιρετικό) απόσπασμα από κείμενο του Μιχάλη Πάγκαλου για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης από έργα των Πρίμο Λέβι και Λεβινάς.

 

Τα κείμενά μας για τους δικούς μας Αρνητές της Γενοκτονίας θα τα βρείτε πατώντας ΕΔΩ……. Ενώ αυτά που έχουμε γράψει για το Ολοκαύτωμα των Εβραίων, βρίσκονται μαζί με άλλα αντίστοιχα μέσα στην ενότητα άρθρων που εμφανίζονται πατώντας  ΕΔΩ ή ΕΔΩ

-ΕΔΑΔ: H Γενοκτονία και η «δικαιοσύνη» των συνενόχων…

Ο μητροπολίτης Τραπεζούντας Χρύσανθος, μετά το τέλος της ανθρωποσφαγής στην Ανατολή  την περίοδο
1914-1923 έγραψε:
«Με την ένοχη συμμετοχή δύο μεγάλων δυνάμεων της Δύσεως,
της Γερμανίας και της Αυστρίας κατά τα έτη 1914-1918,
εσφάγη από τους Νεότουρκους ολόκληρον έθνος, το Αρμενικόν και εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων απεσπάσθησαν βιαίως των εστιών τους και απέθανον εις την εξορία.
Με την ένοχη συμμετοχή των συμμαχικών Χριστιανικών δυνάμεων της Δύσεως κατά τα έτη 1919-1922, το εθνικό κίνημα των Τούρκων υπό τον Μουσταφά Κεμάλ, συνεπλήρωσε το έργο των Νεοτούρκων«.

Η διαπίστωση αυτή επανήλθε ξανά στη θύμισή μας μετά την πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστήριου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) που δικαίωσε έναν Τούρκο εθνικιστή (εθνικοσοσιαλιστή καλύτερα), που είχε ζητήσει να μπορεί να αμφισβητεί τη Γενοκτονία των Αρμενίων, ενάντια στον πολιτισμικό αγαθό που είχε κερδίσει έως τώρα η Ευρώπη: την υπεράσπσιη της Μνήμης των θυμάτων από τους απογόνους των δολοφόνων. Επίσης το δικαστήριο ξεχωρίζει τη Γενοκτονία των Εβραίων από τους Ναζί, θεωρώντας ότι είναι η μόνη αδιαμφισβήτητη. Σύμφωνα λοιπόν με το νομικό πολιτισμό της Ευρώπης -όπως εκφράζεται από το ΕΔΑΔ- υπάρχουν γενοκτονημένοι α’  διαλογής και γενοκτονημένοι για πέταμα (που συνεχώς πρέπει να αποδεικνύουν στους απογόνους των δολοφόνων και τους πληρωμένους συμπαραστάτες τοτυς ότι υπέστησαν γενοκτονία)!!! Η απόφαση αυτή είναι η καλύτερη απόδειξη ότι εκείνη η συνενοχή των δυτικών της περιόδου 1914-1923 συνεχίζεται και σήμερα με τον ίδιο κυνικό τρόπο….

 Η είδηση, όπως μεταδόθηκε από το ΑΠΕ-ΜΠΕ, είναι η εξής:

ΕΔΑΔ: Δεν είναι ποινικό αδίκημα η άρνηση της γενοκτονίας των Αρμενίων 

Η άσκηση ποινικής δίωξης κατά ενός ανθρώπου και η καταδίκη του επειδή αρνείται την γενοκτονία των Αρμενίων το 1915 συνιστά επίθεση στην ελευθερία της έκφρασης, απεφάνθη σήμερα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ), δικαιώνοντας έναν Τούρκο που είχε καταδικαστεί στην Ελβετία.

-To ελλαδικό Βαθύ Κράτος και η Συνθήκη της Λωζάννης

Υπάρχει Βαθύ Κράτος στην Ελλάδα;

Ο όρος «Βαθύ Κράτος» χρησιμοποιείται για να περιγράψει τον σκληρό εξουσιαστικό και ιδεολογικό  πυρήνα μιας χώρας, όπου η κυρίαρχη ιδεολογία, οι προσωπικές φιλοδοξίες για αστείρευτη διαχείριση εξουσίας, τα οικονομικά συμφέροντα δημιουργούν ένα παράκεντρο δύναμης που επηρεάζει την μορφή της εξουσίας που ασκείται στη χώρα αυτή.

Το πιο εμφανές και κραυγαλέο «Βαθύ Κράτος» υπήρχε στην Τουρκία με τους κεμαλικούς και το στρατό, όπου, αφού δημιούργησαν τη χώρα και κατασκεύασαν το έθνος, στη συνέχεια ήλεγχαν αποφασιστικά το μόρφωμα που προέκυψε από το 1922. Το τουρκικό «Βαθύ Κράτος» αποτελεί την κορυφαία περίπτωση στο σύγχρονο κόσμο,  ύπαρξης εξουσιαστικού παρακρατικού μηχανισμού, το οποίο δημιουργήθηκε ως συνέχεια των Νεότουρκων και των μηχανισμών που διέπραξαν τις Γενοκτονίες κατά των χριστιανικών λαών της Ανατολής..

Το ερώτημα για τα καθ’ ημάς είναι εάν υπάρχει Βαθύ Κράτος στην Ελλάδα;

Τουρκικής μορφής σκληρό «Βαθύ Κράτος»  θα δημιουργηθεί μόνο μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο -και κυρίως μετά τον Εμφύλιο- ως μια σύνθεση εξαρτημένων πολιτικών δυνάμεων από τους Αμερικανούς -διαδόχους των Βρετανών στην κυριαρχία της χώρας- των δωσίλογων της Κατοχής, αλλά και των παλιών συντηρητικών, φιλομοναρχικών, παλαιοελλαδικών και αντιπροσφυγικών κέντρων του Μεσοπολέμου.

Σημαντικά ίχνη Βαθέος Κράτος θα εντοπίσουμε και την εποχή του Διχασμού (1915), όταν τα παράκεντρα εξουσίας  ελεγχόμενα από τον Ιωάννη Μεταξά και Γεώργιο Στρέιτ, θα επιβάλλουν τη φιλογερμανική ατζέντα στο Μονάρχη και θα εκδιώξουν τον πρωθυπουργό Ελ. Βενιζέλο και θα συγκροτήσουν τα φασιστικού τύπου τάγματα εφόδου που έμειναν γνωστά ως «Επίστρατοι» και έπνιξαν στο αίμα την Αθήνα το 1916 εκτελώντας εν ψυχρώ Βενιζελικούς και Μικρασιάτες πρόσφυγες.

-Δεξιές και αριστεροφανείς βεβαιότητες για τη Μικρασιατική Καταστροφή

91 χρόνια μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή

Η ανιστόρητη πραγματικότητα και οι σύγχρονες βεβαιότητες – δεξιές κι αριστεροφανείς.

Του Στέργιου Π. Θεοδωρίδη

91 χρόνια από τον μεγάλο «συνωστισμό» σε εκείνη την προκυμαία της Σμύρνης. 91 χρόνια από τη Μεγάλη Καταστροφή ζώντας σε μια «ανιστόρητη» πραγματικότητα που την ορίζουν οι εθελοδουλίες των τροϊκανών υποτελών και οι γκρίζες οθόνες που στάζουν διαστρέβλωση.

91 χρόνια μετά, ζώντας τις νέες αναλγησίες πάνω στις ζωές των ανθρώπων με τις μνήμες εκείνων των «τουρκόσπορων» και των «παστρικιών» να υποτάσσονται σε ένα κάρο βεβαιότητες.

Βεβαιότητες από τη μια, των αποκρουστικών εκπροσώπων μιας ιδεολογίας που οργάνωσε και εκτέλεσε τις μεγαλύτερες γενοκτονίες και καταστροφές που γνώρισε η ανθρωπότητα και εν τέλει ευθύνεται για τη Μικρασιατική Καταστροφή, και που αυτές τις ημέρες μπαινοβγαίνουν στις ελληνικές φυλακές.

Και από την άλλη, οι βεβαιότητες των «ούλτρα εκσυγχρονιστών που προνομιακά δημοσιολογούν και αριστεροφανώς διακινούν τα προτάγματα της παγκοσμιοποίησης μαζί με όλα τα ιστορικά και πολιτισμικά πίτουρα της πεφωτισμένης Εσπερίας»1.
Η Μικρασιατική Καταστροφή, που συνίσταται στο οριστικό ξεκλήρισμα των Ρωμιών και των άλλων χριστιανικών πληθυσμών της Ανατολής από την εδώ και 3.000 χρόνια παρουσία τους στις απέναντι ακτές του Αιγαίου, έτυχε και τυγχάνει μεγάλης ιδεολογικής και πολιτικής χρήσης σε όλα τα επίπεδα του δημόσιου διαλόγου.

Και γι’ αυτό το ζήτημα, δηλαδή της ιστορικής εμπειρίας των Ελλήνων της Ανατολής, ένα κομμάτι της προοδευτικής ιστοριογραφίας και διανόησης στην χώρα μας κρατά μιαν αμήχανη απόσταση από την ουσιαστική εξέτασή του.
Η επιδερμική του, δε, προσέγγιση, συνοδευόμενη ενίοτε από ειρωνική στάση στις εκδηλώσεις της ζωντανής μνήμης, φαντάζει, αν μη τι άλλο, ως φοβική αντίδραση απέναντι στην αναπτυσσόμενη τα τελευταία χρόνια εθνικιστική ρητορική για το θέμα αυτό. Αποτέλεσμα αυτής της στάσης είναι να υποβαθμίζει τα ιστορικά γεγονότα και ταυτόχρονα παραχωρεί «ελεύθερο χώρο» στις εθνικιστικές απόψεις που σε αυτά τα θέματα προσπαθούν να κυριαρχήσουν υποβοηθούμενοι από το βαθύ τροϊκανό χαντάκι που βρίσκεται σήμερα η χώρα.

-Tα κείμενά μας για τη Μικρασιατική Καταστροφή

91 χρόνια  πριν, το δράμα της Ανατολής βρέθηκε στην κορύφωσή του. Οι ξενόδουλες κυβερνήσεις της Ελλάδας (κυρίως δεξιές μοναρχικές, αλλά κι οι βενιζελικές) υποταγμένες στους ξένους αφέντες επέτρεψαν να κυριαρχήσει στην Ανατολή μια από τις πιο αιματοβαμμένες εκδοχές του ρατσιστικού-μιλιταριστικού εθνικισμού: ο κεμαλισμός.  Καμιά σφαίρα δεν θα φτάσει από την Ελλάδα στους αντάρτες του Πόντου, γιατί το απαγόρευσαν οι Βρετανοί ιμπεριαλιστές. Θα απαγορευτεί στους Μικρασιάτες να δημιουργήσουν δικό τους στρατό για να προστατεύσουν την πατρίδα τους και να  αντισταθούν στους κεμαλιστές. Οι ξενόδουλοι-εξαρτημένοι  κυβερνήτες της Ελλάδας θα απαγορεύσουν τον ίδιο το λαό να σώσει τον εαυτό του ένοπλα. Τον παρέδωσαν με πλήρη συνείδηση για το τι θα ακολουθούσε  σε μια ακραία δολοφονική εθνικιστική μηχανή, αυτή του Μουσταφά Κεμάλ. Τη Σμύρνη την εγκατέλειψαν χωρίς να ρίξουν μια τουφεκιά, έστω για την τιμή των όπλων.

Γιουσουφακια βέβαια του κεμαλικού εθνικισμού και της παλαιοελλαδίτικης ξενοδουλείας υπήρξε και η ανόητη, επίσης ξενόδουλη, ψευτοαριστερά των Πουλιόπουλου-Μπεναρόγια, που ακολούθησε τότε μια δωσιλογική πολιτική. Αντί να προσπαθήσει να συμφιλιώσει τους λαούς της Μικράς Ασίας και να  οργανώσει ένοπλα τις χριστιανικές και μουσουλμανικές μάζες, ενάντια σε κάθε εθνικισμό, δημιουργώντας σοβιέτ στα μικρασιατικά χωριά και τις πόλεις έπαιξε το ρόλο της πέμπτης φάλαγγας-χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία βέβαια βέβαια- και του υποστηριχτή της κεμαλικής νίκης και κατά συνέπεια της βίας ενάντια στις άτυχες μειονότητες. Αυτή η στάση δεν έχει καμιά σχέση με την Αριστερά.  Είναι ένας απλός και γνήσιος αντιλαϊκός δωσιλογισμός.

 Όμως η βασική ευθύνη βαραίνει τη Δεξια της Ελλάδας, τον Ιωάννη Μεταξά προσωπικά, το θεσμό της μοναρχίας, αλλά και τον Ελευθέριο Βενιζέλο, που εγκατέλειψε το εγχείρημα της απελευθέρωσης των απειλούμενων ελληνικών, αρμενικών, ασσυροχαλδαϊκών και κιρκασιανών πληθυσμών στα χέρια των δεξιών ντεφετιστών,  των εθνικών απατεώνων-δολοφόνων του Λαϊκού Κόμματος.

 Ελπίζοντας ότι θα είμαστε χρήσιμοι σε κάποιους συντρόφους μας, θυμίζουμε στην ανάρτησή μας αυτή μερικά απ’ τα άρθρα που έχουμε ανεβάσει για το θλιβερό αυτό ζήτημα, που ακόμα διχάζει την ελλαδική κοινωνία, προκαλώντας μεγάλη αμηχανία στους προσφυγικούς  πληθυσμούς (Πόντιους, Μικρασιάτες, Ανατολικοθρακιώτες) που ακόμα βιώνουν το ρατσισμό και την απόρριψη -αυτή τη φορά σε επίπεδο ιστορικής ερμηνείας και καθεστωτικής ιδεολογίας.

-Σφαγή της Σμύρνης: ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!

-Κεμάλ Ατατούρκ, ο δολοφόνος!

-Μικρασιατική Καταστροφή: ένα έγκλημα της Δεξιάς

-Σμύρνη 1922: Συνωστισμός στην παραλία!

…για τη γενοκτονία των Ελλήνων της Oθωμανικής Αυτοκρατορίας

-88 χρόνια από τη Μικρασιατική καταστροφή

-1 Νοεμβρίου 1920: οι μοιραίες εκλογές που έκριναν την ιστορία

-Το ύστατο “ΟΧΙ” ενός μικρού ανθρώπου…

-Μουσείο Ατατούρκ στην πόλη που εγκαταστάθηκαν τα θύματά του

Ο Ιωάννης Μεταξάς τώρα δικαιώνεται!!!!

Μετα τη νίκη του κατά του ελληνικού στρατού τον Αύγουστο του 1922, ο Τούρκος εθνικιστής-μιλιταριστής Μουσταφά Κεμάλ αποφάσισε να τη γιορτάσει με το αίμα των αμάχων της Ιωνίας, Ελλήνων και Αρμενίων.

(Οι τρεις υπεύθυνοι της τελικής φάσης της γενοκτονίας στην Ανατολή: Μουσταφά Κεμάλ, Ινονού, Τοπάλ Οσμάν)

Όσα από τα θύματά του εθνικιστή δολοφόνου (που οι πολυεθνοτικοί μουσουλμάνοι, εθνικά ψευδο-τούρκοι, θα τον ονομάσουν ΑΤΑΤΟΥΡΚ γιατί τους κατασκεύασε ως έθνος και τους μετέτρεψε σε απογόνους των κεντροασιατών εισβολέων του 11ου αιώνα)  επέζησαν κατέφυγαν πρόσφυγες στην Ελλάδα και ένα μέρος εγκαταστάθηκε στη Μακεδονία και στη Θεσσαλονίκη.  Οι κυρίαρχες τάξεις της Ελλάδας εκείμη την εποχή δεν είχαν κανένα πρόβλημα με τα όσα συνέβησανστη Μικρά Ασία. Το αίμα των αθώων ουδόλως τους ενδιέφερε. Αντιθέτως, ο σφαγέας τους Μουσταφά ΚΕΜΑΛ πασά θα ανακηρυχτεί σε καλό τους φίλο. Έτσι:

–ο φασίστας-δολοφόνος Ιωάννης Μεταξάς θα τον λατρέψει με τον τρόπο του, μετωνομάζοντας την Οδό Αποστόλου Παύλου στη θεσσλονίκη σε Οδό Κεμάλ Ατατούρκ (1938-1955) και θα χαρίσει στο τουρκικό κράτος το σπίτι που υποτίθεται ότι γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και που ο Μεταξάς το αγόρασε από τον ιδιοκτήτη του με έξοδα του ελληνικού λαού,

-Ανοιχτή επιστολή στον Γιώργο Μαργαρίτη

Η Σάρα Χαλκίδη έγραψε ένα κείμενο εν είδει «ανοιχτής επιστολής» προς τον Γ. Μαργαρίτη, υποψήφιο βουλευτή του ΚΚΕ, επιφανή εκπρόσωπο της κνάτ-ικης αντίληψης για το παρελθόν αυτού του κόσμου  και παρεπιπτόντως καθηγητή «σύγχρονης πολιτικής και κοινωνικής ιστορίας» στη Θεσσαλονίκη. Το παραθέτουμε παρακάτω. Ήδη έχουμε δημοσιεύσει ένα κείμενο που γράφτηκε μ’ αφορμή το άρθρο του στην «Εφημερίδα των Συντακτών«. Καλό είναι να διαβάσετε πρώτα το κείμενο του Μαργαρίτη πατώντας «κλικ» στην παράπλευρη φωτογραφία του άρθρου και στη συνέχεια την επιστολή της Χαλκίδη:

Αγαπητέ κύριε Μαργαρίτη,

Η εισαγωγή σας στο άρθρο σας με τίτλο «Η γενοκτονία των ιστορικών και της ιστορίας» στην Εφημερίδα των Συντακτών στις 10/6  με παρακίνησε να εκφράσω κάποιες σκέψεις.

Προέρχομαι από τον χώρο της «αγοράς», είμαι Διευθύντρια εταιρικής ανάπτυξης σε επιχειρηματικό όμιλο  και θεωρώ την ιστορία ένα σημαντικό εργαλείο στη δουλειά μου (όπως άλλωστε  και το σύγχρονο  management).

Έχω την εντύπωση  ότι η αναφορά σας στη σχετική με το Γαλιλαίο διαφήμιση, δεν έχει σχέση με τη γενοκτονία του Ελληνισμού της Ανατολής , που βρέθηκε στο επίκεντρο του πολιτικού διαλόγου.  Θα συμφωνήσω   μαζί σας, ότι το ζήτημα αυτό είναι αρκετά σοβαρό για να το αντιμετωπίσουμε με χιούμορ. Ο ρατσισμός δεν σηκώνει αστεία! Θέριεψε μέσα στην ελληνική κοινωνία , τρεφόμενος από υπαρκτά προβλήματα. Δυστυχώς όλα τα πολιτικά κόμματα του κοινοβουλίου  συμπεριλαμβανομένου και του ΚΚΕ (που δεν αναφέρετε στον επιμερισμό ευθυνών)  απέφευγαν να σταθούν  στα προβλήματα που το γεννούσαν. Εννοείται ότι το τραγικό μερίδιο ευθύνης ανήκει στα κόμματα εξουσίας…

Αυτό που θλίβει είναι ότι η αριστερά δεν μπόρεσε να αρθρώσει πειστικό λόγο και έδωσε το περιθώριο στη Χρυσή Αυγή να καπηλεύεται με προκλητικό τρόπο κρίσιμες πλευρές της νεώτερης ιστορίας. Όταν ακόμη υπάρχουν στην ελληνική κοινωνία  ζωντανές τραυματικές μνήμες κανείς δεν έχει το δικαίωμα να σχίζει αυτές τις σελίδες της ιστορίας ή να τις αντιμετωπίζει με ειρωνείες. Από την επιχειρηματολογία σας καταλαβαίνω ότι ο όρος γενοκτονία δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την καταστροφή του Ελληνισμού της Ανατολής. Αλήθεια πως χαρακτηρίζετε την εν ψυχρώ άμεση ή έμμεση εξόντωση 800.000 Ελλήνων από του Νεότουρκους με μόνο κριτήριο τη γλώσσα και τη θρησκεία; Μπορεί αυτή  η εξόντωση που σχεδιάσθηκε το 1908 και άρχισε να  υλοποιείται από το 1914 να θεωρηθεί παράπλευρη απώλεια της  ιμπεριαλιστικής εκστρατείας του Ελλαδικού κράτους  που έγινε χρόνια μετά;

-«Συζητώντας» με τον Γιώργο Μαργαρίτη- Ιδεολογικές συγκρούσεις στη σύγχρονη Ελλάδα (!!!)

Το παρακάτω κείμενο του Βλ. Αγτζίδη, το οποίο και δημοσιεύτηκε  στην «Εφημερίδα των Συντακτών» (18 Ιουνίου 2013), γράφτηκε με αφορμή τη δημοσίευση ενός κειμένου του Γιώργου Μαργαρίτη στην «Εφημερίδα των Συντακτών» (10 Ιουνίου 2013)  με τίτλο «Η γενοκτονία των ιστορικών και της ιστορίας«.

.

(Για να διαβάσετε το κείμενο του Μαργαρίτη πατήστε «Κλικ» πάνω στην πλαϊνή  φωτογραφια του άρθρου του)

.

.

.

Για τη Γενοκτονία στην Ανατολή και τη νεοελληνική αντίδραση

.

Του Βλάση Αγτζίδη*

.

Η πρόσφατη συζήτηση που έγινε με αφορμή το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο και αφορούσε την ποινικοποίηση ή μη την αναγνωρισμένων Γενοκτονιών από το ελληνικό κράτος, έφερε στην επιφάνεια απωθημένες μνήμες, άγνωστες σελίδες της Ιστορίας, διαφορετικές ερμηνευτικές προσεγγίσεις και θύμισε τον τρόπο με τον οποίο υποδέχτηκε η «μητέρα-πατρίδα» τους πρόσφυγες του 1922 και συνειδητά αποφάσισε να «εξορίσει» από τη συλλογική μνήμη μια τραυματική ιστορική εμπειρία. Ο κατασταλτικός και ρατσιστικός τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίστηκαν οι πρόσφυγες του ’22 από τις ελλαδικές ελίτ και η απόκλιση των ιδιαίτερων συμφερόντων τους από τα συμφέροντα του ελλαδικού Βασιλείου δεν άφησαν και πολλά περιθώρια για ενσωμάτωση και της δικής τους ιστορικής εμπειρίας στο συλλογικό εθνικό αφήγημα.

.

Κατάλληλες συνθήκες θα δημιουργηθούν μόλις τη δεκαετία του ΄80. Διαμορφώθηκε ένα νέο ιστοριογραφικό ρεύμα, προερχόμενο από τις ομάδες των θυμάτων, που συνομίλησε με τους Τούρκους αντιεθνικιστές ιστορικούς και πρότεινε νέες ερμηνευτικές σταθερές. Ετσι, σε ιδεολογικό επίπεδο ξαναβρέθηκε το νήμα που τους ένωνε με την άλλη Αριστερά, αυτή που βασίζεται στις αναλύσεις των Γληνού, Σκληρού και Λούξεμπουργκ.

.

Τα κύρια σημεία διαφοροποίησης της προσφυγικής ερμηνείας από την κατεστημένη ελλαδική είναι τα εξής:

.

-Η εθνική εκκαθάριση των χριστιανικών πληθυσμών (Ελλήνων της Ανατολής, Αρμενίων, Ασσυροχαλδαίων) από τον μιλιταριστικό τουρκικό εθνικισμό εντάσσεται σε μια αυτόνομη ενδο-οθωμανική διεργασία και όχι στο πλαίσιο της ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης. Η Γενοκτονία των ανεπιθύμητων κοινοτήτων, ως ένας τρόπος εθνικιστικής «τακτοποίησης», δρομολογήθηκε λίγο μετά το 1908, αποφασίστηκε το 1911, οργανώθηκε το 1913 και άρχισε να υλοποιείται από το 1914. Η διαδικασία αυτή εισήγαγε στην εμπειρία της ανθρωπότητας τη μεθοδευμένη στοχοποίηση πληθυσμών και στην κυνική οργάνωση των σφαγών, κάτι που θα κορυφωθεί με την ολοκλήρωση αυτής της διαδικασίας από τους Ναζί –ιδεολογικά συγγενείς των Νεότουρκων- λίγες δεκαετίες αργότερα.

.

Oι Πόντιοι της Γερμανίας για τις θέσεις Ρεπούση….

Σκληρή απάντηση της Ο.Σ.Ε.Π.Ε. για την Μαρία Ρεπούση

.

Για τα όσα εκ νέου είδαν το φως της δημοσιότητας αναφορικά με τις θέσεις της Ιστορικού και βουλευτή του Ελληνικού Κοινοβουλίου κ. Μ. Ρεπούση, εμείς ως Ο.Σ.Ε.Π.Ε., δεν έχουμε παρά να επισημάνουμε για άλλη μια φορά πως η άρνηση της Ιστορίας δεν σημαίνει ότι δεν υπήρξε Ιστορία και να την παραπέμψουμε στο ψήφισμα της Διεθνούς Ένωσης Μελετητών Γενοκτονιών (International Association of Genocide Scholars ή IAGS) που μεταξύ άλλων αναφέρει «η άρνηση μιας γενοκτονίας αναγνωρίζεται παγκοίνως ως το έσχατο στάδιο γενοκτονίας, που εξασφαλίζει την ατιμωρησία για τους δράστες της γενοκτονίας, και ευαπόδεικτα προετοιμάζει το έδαφος για τις μελλοντικές γενοκτονίες».

.

Αν οι δικές μας θέσεις και το δίκαιο αίτημα μας, της αναγνώρισης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού της Μ.Α. κρίνεται από την κ. Μ. Ρεπούση και τον κάθε αρνητή της στον Ελλαδικό χώρο ως εθνικιστική προπαγάνδα, την στιγμή μάλιστα που προ λίγων ημερών καταδικάσαμε με Δελτίο Τύπου τον εθνικισμό που εκκολάφτηκε στη χώρα μας, τους θυμίζουμε εκ νέου τις δηλώσεις Τούρκων διανοούμενων που μόνο εθνικιστές δεν είναι.

.

Fikret Baskaya, από τους διανοούμενους που έχουν υποστεί τις περισσότερες διώξεις στην Τουρκία για της θέσεις του: «Η Ιστορία, όταν γράφεται από τους κυρίαρχους παραγνωρίζει εντελώς την τύχη και το πεπρωμένο αυτών που έμειναν κάτω απ’ τα συντρίμμια. Προφανώς, όταν η Ιστορία γράφεται απ’ αυτούς που καταστρέφουν, δεν υπάρχει λόγος να αναφερθεί το δράμα των θυμάτων που καταπλακώθηκαν απ’ τα συντρίμμια. Η επίσημη Ιστορία αγνόησε ότι αυτοί που καταστράφηκαν ήταν οι αρχαιότεροι με τις πιο βαθιές ρίζες, λαοί…».

.

Pervin Erbil, κοινωνική ανθρωπολόγος – ερευνήτρια: «Η περίοδος μεταξύ των ετών 1914-1924 αποτελεί τον πιο τραγικό και μεγάλο κρίκο της αλυσίδας της εκκαθάρισης των Ρωμιών της Ανατολής. Το οθωμανικό κράτος, μετά από αυτό το πραξικόπημα στις αρχές του 1913, ενστερνίστηκε την πολιτική επιλογή της εκκαθάρισης όχι μόνο των Ρωμιών αλλά και όλων των μη μουσουλμανικών πληθυσμών, και εφάρμοσε αυτήν την πολιτική χωρίς κανέναν οίκτο και με μεθόδους άκρατης βίας.

.

-Για μια ενιαία στρατηγική

Για μια ενιαία στρατηγική για την Αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Ανατολής

του Δημήτρη Παντέλα

http://mikrasiatis.gr/eniaia-stratigiki-stin-anagnorisi-tia-genoktonias/

.

Οι εκδήλώσεις, διαλέξεις  των τελευταίων ημερών με εφορμή την 19η Μαίου, ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, αλλά και το θέμα που προέκυψε  με αφορμή πάλι τη γνωστή κα Ρεπούση, πρέπει  να  μας προβληματίσουν με στόχο αυτή τη φορά, να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να βρούμε το  σχέδιο  που χρειάζεται για  να σταματήσουμε τη σύγχιση που επικρατεί στο θέμα αυτό.

Η Γενοκτονία είναι ΜΙΑ και αφορά τους Ελληνες της Καθ΄ημάς Ανατολής.  Ειτε είναι Πόντιοι, είτε Θράκες, είτε Ίωνες κλπ.

Είναι ξεκάθαρο, δεν υπάρχει άλλος δρόμος.

Δεν παραγνωρίζει κανείς ότι το θέμα της αναγνώρισης της Γενοκτονίας το ανέδειξαν και το έτρεξαν οι Πόντιοι και μπράβο τους, αλλά σήμερα για να μας πάρουν σοβαρά τα υπόλοιπα κράτη, είναι απαραίτητο να μιλάμε για τη Γενοκτονία των Ελλήνων, η οποία μαζί με αυτή των Αρμενίων και των Ασσυρίων αποτελεί το αγκάθι για την εικόνα της σημερινής Τουρκίας αλλά και βολική σύγχιση για το ίδιο το  ελληνικό κράτος, είτε με τους αρνητές της είτε με τους υποτιθέμενους συμμάχους πολιτικούς, οι οποίοι δεν ενδιαφέρονται για την ουσία αλλά για την προσφυγική εκλογική πελατεία τους .

«Φυλετικός αναρχισμός» ή «Λοβοτομώντας τους πιτσιρικάδες»!

Με μεγάλη έκπληξη ενημερωθήκαμε από το indymedia για το πρόγραμμα ιδεολογικής διαπαιδαγώγισης (Κύκλος Αυτομόρφωσης) του Nosotros (Θεμιστοκλέους 66, Εξάρχεια), το οποίο βρίσκεται όπως φαίνεται υπό τον απόλυτο ιδεολογικό έλεγχο της ψευδώνυμης Αντιεθνικιστικής Κίνησης του Νακρατζά.

Το Νοσότρος είναι ένας κοινωνικός χώρος με πλούσια πολιτιστική προσφορά και ενδιαφέρουσα πολιτική δράση. Όμως, όπως φαίνεται, στο ιδεολογικό επίπεδο κυριαρχείται ολοκληρωτικά από απόψεις που κυμαίνονται μεταξύ ενός περίεργου «φυλετικού αναρχισμού» και ενός ανοιχτού ρατσισμού.

Χαρακτηριστικά είναι τα θέματα που προτιμήθηκαν στο πλαίσιο του Κύκλου Αυτομόρφωσης:

–«Ο Φαλμεράγιερ και η εθνική καταγωγή των Ελλήνων«, ομιλητές: Φίλιππας Κυρίτσης και (κρατηθείτε) Νάσος Θεοδωρίδης (12/1/2012)

–«Η Οθωμανική Αυτοκρατορία και οι τραγικές για τους κατοίκους συνέπειες της κατάρρευσής της«. Ομιλητές: Φίλιππας Κυρίτσης και (κρατηθείτε) Αμπντουλχαλίμ Ντέντε (19/1/2012),

-«Η ιστορία της Ελλάδας από εβραϊκή σκοπιά». Ομιλητές: Φίλιππας Κυρίτσης και κάποιος από το Terminal 119 (26/1/2012).

   Ας τα ψιλο-σχολιάσουμε τώρα!

-Συναντήσεις στου Σαραντάκου: «Τουρκοχριστιανοί»-«Σλαβομακεδόνες ακροδεξιοί» και άλλα…….

Τελικά , ότι θέλεις βρίσκεις στο κονάκι  του Σαραντάκου! έτσι λοιπόν, με αφορμή άλλη μια συζήτηση για τον Ζαχαριάδη, η κουβέντα έφτασε και στα εθνοτικά της ελληνικής Μακεδονίας με την εμφάνιση ενός γραφικού Σλαβομακεδόνα ακροδεξιού, για τον οποίον τα πάντα περιστρέφονται γύρω από τη σύγκρουση «γηγενών αυθεντικών σλαβόφωνων απογόνων του Μεγαλέξανδρου» με τους «τουρκοχριστιανούς Πόντιους». Όπου βέβαια ο όρος «τουρκοχριστιανοί Πόντιοι»  περιλαμβάνει όλους τους πρόσφυγες του ’22 που εγκαταστάθηκαν στις περιοχές που αυτός θεωρεί «αλύτρωτη αιγαιακή Μακεδονία».

Η συζήτηση είναι αρκετά απολαυστική. Όμως φοβόμαστε ότι οι τάσεις αυτές βαθμιαία ενσταλάζουν (ένθεν κακείθεν) στις ψυχές κάποιων το μίσος, το ρατσισμό και εν τέλει δημιουργούν  επικίνδυνη… «εχθροπάθεια».

-Αρνητές, αναθεωρητές και το κακό συναπάντημα.

Άλλο ένα κρούσμα αντιπροσφυγικού αναθεωρητισμού και άρνησης της Γενοκτονίας ήρθε στο φως.

Το εν λόγω αφορά δημοσίευμα ενός καλού μαθητή του γνωστού μας Τ. Κωστόπουλου, του δημοσιογράφου Δημήτρη Αγγελίδη στο «Έψιλον» της «Ε» (που χυδαία αναπαράχθηκε στα «Νέα»). Ο Αγγελίδης συνέχισε στην «Ε» την αντιπροσφυγική παράδοση που είχε εγκαινιάσει ο δάσκαλός του  στη Sabah!

Το δημοσίευμα αυτό σχολιάστηκε από τον ιστορικό Βλάση Αγτζίδη, το κείμενο του οποίου αναδημοσιεύουμε.  Περιλαμβάνει και μια επιστολή που έστειλε στον συντάκτη του κατάπτυστου αναθεωρητικού δημοσιεύματος….  Συμφωνούμε απολύτως με τις επισημάνσεις του και ειδικά με τη διαπίστωση:

«Τελικά οι αντιεθνικιστές μας αποδεικνύονται περισσότεροι εθνικιστές στην εθνική τους πρόσληψη και από τους ίδιους τους Μεγαλοϊδεάτες εκείνης της εποχής!!!»

H Τhea Halo, θύμα του νεοελληνικού… συνωστισμού !!!

του Βλάση Αγτζίδη

Στο περιοδικό ¨Έψιλον” της Ελευθεροτυπίας (29-5-2011) διαβάσαμε ένα αφιέρωμα  για το βιβλίο “Not even my name”  (“Ούτε  καν το όνομά μου) της Τhea Halo, ενδεικτικό του νεοελληνικού αρνητισμού (negationnisme) και της προκατειλημμένης στάσης, κρυμμένης πίσω από μια ηθικιστική φρασεολογία που βασίζεται στην εξίσωση του αίματος και υποκριτικά ενδύεται τον αντιεθνικιστικό μανδύα.

.

Παρούσα η παλιά μέθοδος της διαστρέβλωσης των σημασιών των όρων μέσω της εξαφάνισης του πλαισίου. Έτσι, η λέξη “συνωστισμός” που υπάρχει στην ελληνική έκδοση του βιβλίου της Halo, χρησιμοποιήθηκε από το συντάκτη του κείμενου (Δημήτρης Αγγελίδης) με τρόπο τέτοιο, ώστε να αιτιολογηθεί η αντίστοιχη χρήση του όρου από την κ. Ρεπούση. Το ίδιο το βιβλίο της Halo με απίστευτη ευκολία κατατάσσεται από τον συντάκτη στην “εθνικιστική εκδοχή της ιστορίας”… γιατί δεν αναφέρεται στη “Μεγάλη Ιδέα” και στα “εγκλήματα του ελληνικού στρατού κατά των τούρκων αμάχων”…

.

Έτσι λοιπόν, για τους “αντιεθνικιστές” μας η Μνήμη για τη μοίρα των απόκληρων πληθυσμών -που αποφασίστηκε από το νεοτουρκικό μιλιταρισμό  στις αρχές της δεύτερης δεκαετίας του 20ου αιώνα και μεθοδικά υλοποιήθηκε από το 1914-  καθορίζεται από την αυθαίρετη παραδοχή που βασίζεται στην φαντασίωση της ενιαίας μοίρας. Μιας “μοίρας” που ξεκινά από το ακρωτήριο  του Μαλέα και τελειώνει στα όρη του Καυκάσου. Τελικά οι αντιεθνικιστές μας αποδεικνύονται περισσότεροι εθνικιστές στην εθνική τους πρόσληψη και από τους ίδιους τους Μεγαλοϊδεάτες εκείνης της εποχής!!!

.

ΠΙΕΡ- ΑΝΤΡΕ ΤΑΓΚΙΕΦ: Από τον βιολογικό στον διαφοριστικό ρατσισμό

Η  ρατσιστική επίθεση που δέχεται ο ποντιακός χώρος από ένα περίεργο σύνολο ανθρώπων -κυρίως διαμορφωμένων στο ιδιόμορφο θερμοκήπιο της Θεσσαλονίκης- μας υποχρεώνει να κατανοήσουμε τη βαθύτερη σημασία της και τα  σκοτεινότερα κίνητρα.

.

Το γεγονός ότι η επίθεση αυτή δεν προέρχεται από τον ακροδεξιό  εθνολαϊκισμό -ο οποίος κατά το Μεσοπόλεμο εξέφρασε έντονα το αντιπροσφυγικό συναίσθημα- αλλά από τον λεγόμενο «αντιρατσιστικό» χώρο, μας υποχρεώνει να ερευνήσουμε τις διαδικασίες εισόδου σ’ αυτόν των ρατσιστικών κριτηρίων.

.

Οι Πόντιοι, ως η πλέον διακριτή προσφυγική ομάδα-  αποτέλεσαν στόχο διακρίσεων κατά τις προηγούμενες δεκαετίες μέσα από τη γενικευμένη γελοιοποίησή τους.  Με την έλευση των νέων προσφύγων από την πρώην ΕΣΣΔ το ρατσιστικό κλίμα θα ανζωπυρωθεί και ο «Ρωσοπόντιος« θα γίνει ο νέος στόχος του Νεοέλληνα ανθρώπου (συμπεριλαμβανομένων και των παλαιών Ποντίων).

.

Με αφορμή τον εθνολαϊκισμό που θα σαρώσει τη Μακεδονία και τη Θεσσαλονίκη λόγω των γιουγκοσλαβικών εξελίξεων και του σλαβομακεδονικού αλυτρωτισμού,  ο νέος ρατσιστικός στόχος θα είναι εκ νέου οι Πόντιοι. Το φαινόμενο «Ψωμιάδη» θα χρεωθεί εξ ολοκλήρου στους Πόντιους από τους «χρήσιμους ηλίθιους». Κανείς βέβαια δεν θα πει ότι και οι αντίπαλοί του, η Βούλα Πατουλίδου και ο Σαχίνης του ΚΚΕ ήταν επίσης Πόντιοι.  Επίσης, όπως γράψαμε παλιότερα: «η εμφάνιση ενός μαζικού ριζοσπαστικού ποντιακού κινήματος έχει προκαλέσει τα αντιδραστικά αντανακλαστικά πλήθους, φαινομενικά διαφορετικών, δυνάμεων…»

.

Για να τα κατανοήσουμε όλα αυτά καλό θα ήταν να μάθουμε περισσότερα για το φαινόμενο του νεο-ρατσισμού. Βασικά εργαλεία αποτελούν τα κείμενα του Ταγκιέφ, μέσω των οποίων κατανοούμε ότι τα αντιποντιακά συναισθήματα που καλλιεργούνται ανήκουν στην ίδια ποιοτική κατηγορία με τα αντισημιτικά.

.

Μια πρώτη θεωρητική επαφή με τη σχολή που μελετά το νεο-ρατσιστικό φαινόμενο μας δίδει η παρουσίαση του έργου του ΠΙΕΡ- ΑΝΤΡΕ ΤΑΓΚΙΕΦ με τίτλο «Από τον βιολογικό στον διαφοριστικό ρατσισμό» από τον ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟ:

.

-Της κοντής ψωλής οι τρίχες της φταίνε..

ή αλλιώς «Ο μύθος της «γνήσιας ελληνικότητας» των Ποντίων»

Αυτός είναι ο τίτλος του άρθρου του κου Νάσου Θεοδωρίδη στην εφημερίδα “Trakya ΄nin Sesi” την 3/3/2011.

Σύνηθες φαινόμενο τελευταία ο «πόνος» ορισμένων σχετικά με την καταγωγή (!!!) των Πόντιων (βλ. Νακρατζά,  Αφορμή…) αλλά μας εξέπληξε είναι η αλήθεια ,όχι τίποτε άλλο, αλλά τι θέλει και μπερδεύεται με θέματα ιστορίας ο άνθρωπος αφού δεν τόχει… θα μου πείτε εμμονή και εμπάθεια  είναι αυτή και πώς να την κάνει καλά.

Ε, εμμονές είναι αυτές και έτσι άφησε για λίγο τον χρηματοδοτούμενο μέσω ευρωπαϊκών προγραμμάτων ντεμέκ αντιρατσισμό του και είπε να συγγράψει ένα πόνημα. Το τριώδιο είχε μπεί για τα καλά και η Καθαρά Δευτέρα απαιτούσε τον χαρταετό της. Που να βρεί χρόνο ο κακόμοιρος  κος Νάσος Θεοδωρίδης να ανοίξει κανένα βιβλίο και μετήλθε θεμιτούς, κατά τα άλλα, τρόπους όπως ακριβώς συνηθίζουν τα παιδιά της Γ’ δημοτικού. Copy- paste ή αντιγραφή επικόλληση επί το ελληνικότερον.  Και για φανταστείτε πόθεν το copy-paste του κου Νάσου Θεοδωρίδη? Μα από πού αλλού !!!  από την εγκυκλοπαίδεια, όσον αφορά την μεθοδολογία και τον τρόπο σκέψης, του κάθε ρατσιστή και εθνικιστή ανά τον κόσμο. Από το bulgarmak αγαπητοί .

(κλικ εδώ για μεγαλύτερη ανάλυση)

-«Αφορμή» ή αλλιώς: όψεις ρατσισμού…

Αφορμή για  το παρόν άρθρο αποτέλεσε η βαθύτατα αντιδημοκρατική και εμπαθής στάση των υπευθύνων της  ιστοσελίδας με τον τίτλο aformi.gr .

Και εξηγούμαστε. Στην ιστοσελίδα τους αναρτήθηκε στις 23 /2 ένα παλιό άρθρο, αντίγραφο των αντίστοιχων του τουρκικού φασιστικού παρακράτους, του γνωστού αντιπρόσφυγα και ημιμαθούς ρατσιστή κου Νακρατζά με τίτλο : «Ο θόρυβος σχετικά με την γενοκτονία των Ποντίων». Αυτό από μόνο του (η ανάρτηση του συγκεκριμένου άρθρου δηλαδή θα μπορούσε να μην σημαίνει και τίποτα… θα μπορούσε δε να εκληφθεί και ως μια ευκαιρία για μια γόνιμη συζήτηση.

Έτσι στις 25/2 στείλαμε ένα σχόλιο με απόψεις Τούρκων αριστερών συγγραφέων και ιστορικών σχετικά με την γενοκτονία των Ποντίων και γενικότερα των χριστιανικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας από τον τουρκικό εθνικισμό.  Φαίνεται να τους «προβλημάτισε» το σχόλιό μας για αυτό και «κρατήθηκε» για μια ολόκληρη μέρα. Το εμφάνισαν αφού το σχόλιο δεν μπορούσε πια να εμφανιστεί στα «τελευταία σχόλια» της πρώτης σελίδας (μην τυχόν και το δει κανένας τρίτος και τους πάρει χαμπάρι) και αφού εμφάνισαν δύο μεταγενέστερα σχόλια στο ίδιο άρθρο. Και το εμφάνισαν αφού έπεσε και η σχετική «αριστερή» λογοκρισία.

Το σχόλιο (δείτε το στο τέλος του άρθρου) αφορούσε κομμάτια από συνεντεύξεις των Doğan Akhanlı στην Σοφία Γεωργαλίδη, του Χαλίλ Μπερκτάι στο «Βήμα» και του Ömer Asan στην Λένα Σαββίδου. Η συνέχεια είναι ακόμη πιο αποκαλυπτική των προθέσεων και της μνησίκακης αντιπροσφυγικής γραφής των υπευθύνων της ιστοσελίδας.

-Νίκος Μπίστης: ρατσιστής, ή απλώς…… ;

Περιφρονήστε τους ρατσιστές αρνητές της Γενοκτονίας

.

Με έκπληξη διαβάσαμε το δημοσίευμα στο καλό περιοδικό «Άμαστρις» για τις θέσεις του Νίκου Μπίστη. Τον θυμάστε τον κύριο; Στυλοβάτης του σημιτισμού στην εποχή των μεγάλων σκανδάλων, των λαμογιών και των μιζών!

Με εξαιρετικά ενδιαφέρουσα πολιτική πορεία, που ξεκίνησε από την κομμουνιστική Αριστερά, δημιούργησε τη ροζ ΑΕΚΑ την οποία και τελικά αντάλλαξε έναντι υπουργικού θώκου, και έτσι κατέληξε στη νεοφιλελεύθερη σημιτική σοσιαλδημοκρατία. (Και είναι μέχρι σήμερα απολογητής εκείνης της σημιτικής αθλιότητας -πρόγονος της καραμανλικής τοιαύτης- που βίωσε αυτός ο τόπος.)

Αποτελεί τυπικό δήγμα μέτριου, ημιμαθούς, φανατικού Νεοέλληνα, που την τυχαία αντίληψη και τη συγκυριακή ιδεοληψία τη μετατρέπει σε σημαία, ορκίζεται σ’ αυτήν και στιγματίζει όσους διαφωνούν με τις προκαταλήψεις του….  Γλοιώδης πολιτικός που σερνόταν κατά τις προεκλογικές περιόδους πίσω από τους Πόντιους πρόσφυγες από την πρώην ΕΣΣΔ, πετώντας  κανένα κοκαλάκι στους «δυνητικούς ψηφοφόρους» του, μπας και εισπράξει καμιά ψήφο τους…  Και αυτή η ημιμάθεια, μαζί με ρατσισμό και  θράσος, διατυπώνεται με σαφήνεια στις θέσεις του που αναδημοσιεύονται παρακάτω…  

-Θεσσαλονίκη: Από τη Σκύλα στη Χάρυβδη (fuck the rain)

Η Θεσσαλονίκη και η κακή της μοίρα

Του Γιώργου Πολυχρονίδη

Φαίνεται πως η μοίρα της Θεσσαλονίκης είναι να πέφτει απο τα δόντια της Σκύλας στα νύχια της Χάρυβδης…

Από τον Παποκαισαρισμό του Άνθiμου και τον γελοίο λαϊκισμό των Δεξιών στον ανιστόρητο αγοραίο συγκρητισμό του Μπουτάρη.

Ο δεξιός πατριωτισμός του Ανθιμου και του Ψωμιάδη, όζει κράτους και εξουσιοφρένειας, και έχει αποδείξει στο παρελθόν πως μπορεί να πλειοδοτει στα λόγια και να μειοδοτεί στην πράξη (1897-1922-1944-1955-1959-1967-1974..).

Γίνεται εφαλτήριο για την κατασυκοφάντηση του Πατριωτισμού της κοινωνίας απο τους εθνομηδενιστές.

-88 χρόνια από τη Μικρασιατική καταστροφή

Μικρασιατική Καταστροφή – Μνήμη και λήθη

Του Κυριάκου Λυκουρίνου

14 Σεπτεμβρίου, «Ημέρα Μνήμης» και πάλι για τη Μικρασιατική Καταστροφή. Ογδόντα οκτώ χρόνια πέρασαν από τότε και θα ’λεγε κανείς ότι η μνήμη «γέρασε» μαζί με τους ανθρώπους. Κι όμως μόλις που ενηλικιώθηκε κι έχει σφρίγος νεανικό.

Ας κυριολεκτήσουμε: Για περίπου επτά δεκαετίες η τραγωδία του μικρασιατικού ελληνισμού ήταν ένα θέμα καλυμμένο με σιωπή. Ο πολιτικός κόσμος είχε επιλέξει να ξεχαστούν τα πάντα, η ιστορική επιστήμη το είχε θέσει στο περιθώριο, η τέχνη σχεδόν το αγνοούσε, για την εκπαίδευση ήταν ανύπαρκτο. Με τους κρατικούς και ιδεολογικούς μηχανισμούς να επιδιώκουν τη λήθη, ο μικρασιατικός κόσμος και η καταστροφή του βρέθηκαν έξω από το οριοθετημένο πλαίσιο της εθνικής μνήμης.

Που να πάω; Στους Καυκάσιους ή στους «αντιρατσιστές»;

«Δεν πάμε στο αντιρατσιστικό το Σάββατο!» μου πρότεινε ο φίλος μου ο Σπύρος και μ’ έβαλε σε μια διαδικασία σκέψης.

Και ως Μαρξιστής-Πεσιμιστής σκέφτηκα τα εξής:

Το «αντιρατσιστικό», που οργανώνεται από το «Δίκτυο κ.λπ.» δεν είναι σαν το «φεστιβάλ της ΚΟΕ« που το νοιώθουμε και λιγάκι δικό μας. Αλλά προέρχεται από χώρους:

–μάλλον αντίπαλους στην περί την ιστορία αντίληψη,

-μάλλον εχθρικούς προς τους Πόντιους,

-μάλλον αρνητές της Γενοκτονίας και

-μάλλον φίλους προς τον τουρκικό μιλιταριστικό εθνικισμό  ή τον σλαβομακεδονικό τοιούτο (χωρίς να το ομολογούν βεβαίως βεβαίως).

Και αυτό συμβαίνει είτε γιατί βρίσκονται στο κλίμα του «Ιού» -και είναι γνωστό ότι εμάς τους «Βιετναμέζους», η παρέα του «Ιού» μας κάνει να βγάζουμε σπυράκια απ’ την οργή- είτε είναι παλιοί σταλινικοί που δεν πολυξεπέρασαν ακόμα τα παλιά κολλήματα.

Δεν είναι τυχαίο ότι ως «συνιστώσες του αντιρατσιστικού», δεν άρθρωσαν κουβέντα εδώ και 20 χρόνια για τους πάνω από 250.000 νέους Πόντιους πρόσφυγες από τη πρώην Σοβιετική Ένωση που κατέκλυσαν το νοτιοβαλκανικό μας παράδεισο μετα τη σοβιετική κατάρρευση. Ήταν πιο βολικό να μιλούν για τους μπαγκλαντεζιανούς, τους πακιστανούς, τους άλλους βαλκάνιους κ.ά.

Και πως να μιλήσουν για τους Πόντιους πρόσφυγες της σοβιετικής κατάρρευσης; Εφόσον πάνω τους κουβαλούσαν ακόμα οι πρόσφυγες  αυτοί το στίγμα της Γενοκτονίας από τους «φίλους» Τούρκους «εθνικοαπελευθερωτές» εθνικιστές του «παιδιού της πόλης» Μουσταφά Κεμάλ και  της εθνοκάθαρσης που προκάλεσε λίγο αργότερα στο σοβιετικό παράδεισο ο Πατερούλης .