-ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟ (;)

Στα γήπεδα η Ελλάδα αναστενάζει με τους εκεί  δικούς της κώδικες και τα δικά της ιδιαίτερα  ντέρτια και ευαισθησίες ..πολλάκις όχι μακριά από αυτά της «άλλης» Ελλάδας…

Ο ταχυδρόμος μας έφερε ένα  κείμενο από την Συσπείρωση Οπαδών Α.Ε.Κ – «ΠΕΙΡΑΤΕΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ» και το παρουσιάζουμε  :

(>) Μοιάζει σαν παραμύθι… Κι όμως είναι αλήθεια! Μια πραγματική ΙΣΤΟΡΙΑ που όμοιά της δύσκολα συναντάς! Ας γυρίσουμε, όμως, πολλές δεκαετίες πριν… Ενάμιση εκατομμύριο βασανισμένες ψυχές από την Μ. Ασία κατακλύζουν την Ελλάδα. Έτσι το θέλησαν κάποιοι διεθνείς αιμοσταγείς εγκληματίες των λαών που μοίραζαν και τότε τον κόσμο για τον καταραμένο βρώμικο πλούτο τους, κάνοντας αυτοκρατορική πολιτική με ανθρώπινες ζωές.

-Η παλιά αντιπροσφυγική Δεξιά της Μικρασιατικής Ήττας, είναι εδώ!

———————————————————————————————
OI ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ AΠΟΓΟΝΟΙ ΤΗΣ «ΜΙΚΡΑΣ ΠΛΗΝ ΕΝΤΙΜΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ» ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΝΟΧΩΝ ΤΗΣ
ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΟΡΓΑΝΩΝΟΥΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ
———————————————————————————————

Διαβάσαμε στην εφημερίδα «Eθνος» στις 22/6 για μια δημόσια εκδήλωση των κυκλωμάτων που επιχειρούν τη λεγόμενη «αναψηλάφηση της Δίκης των Έξι»  :

———————————————————————————-

Εκδήλωση για τη Μικρασιατική Καταστροφή

Τη μεγάλη τραγωδία της Μικρασιατικής Καταστροφής ανατέμνουν, 90 χρόνια μετά
την εκτέλεση των κριθέντων ως υπευθύνων, ο ακαδημαϊκός κ. Κ. Δεσποτόπουλος
(μικρασιατικής καταγωγής), ο κ. Γ.Κ. Στεφανάκης, πρόεδρος του ιδρύματος
Ελευθερίου Βενιζέλου και ο κ. Μ. Πρωτοπαπαδάκης, εγγονός του εκτελεσθέντος
πρωθυπουργού. Η εκδήλωση θα γίνει μεθαύριο Πέμπτη 24 Ιουνίου στις 11 π.μ.
στην Παλαιά Βουλή (είσοδος ελεύθερη).

————————————————————————–

(Ένα ερώτημα που θα μπορούσε να κάνει κάποιος, είναι το τι θέλει ο εκατοντούτης Σμυρνιός Δεσποτόπουλος, που διασώθηκε από τη σφαγή του Σεπτέμβρη του  ’22, με αυτό τον εσμό των πολιτικών απογόνων εκείνων  που παρέδωσαν συνειδητά τον ελληνικό πληθυσμό της Σμύρνης στις εθνικιστικές ορδές του Κεμάλ και δεν έστειλαν ΟΥΤΕ ΜΙΑ σφαίρα στους έρμους αντάρτες του Πόντου).

—————————————————————————-

Οι μεταμορφώσεις της Ακρας Δεξιάς

Οι μεταμορφώσεις της Ακρας Δεξιάς

Γιατί ψηφίζουν τόσοι πολλοί την Άκρα Δεξιά στην Ευρώπη; Τα κόμματα της άκρας δεξιάς ψηφίζονται από «θύματα και χαμένους» των κοινωνικοοικονομικών εξελίξεων. Όμως η σταθεροποίηση του ακροδεξιού χώρου μάλλον οφείλεται σε μια κοινή ατζέντα εναντίωσης στην μετανάστευση καθώς και στο σύστημα συναινετικής, διακυβέρνησης.

Όσο περισσότερο απαξιώνονται στα μάτια τους οι θεσμοί , τόσο ενισχύονται τα κόμματα που βρίσκονται στα άκρα των ιδεολογικών πόλων. Σε τέτοια συγκυρία οι δυνάμεις του δεξιού άκρου είναι οι περισσότερο ωφελημένες ισχυρίζεται η Βασιλική Γεωργιάδου, συγγραφέας του ογκώδους βιβλίου για την Ακροδεξιά στην Ευρώπη. Πέρα από τo πολύτιμο εμπειρικό υλικό, αποτέλεσμα μιας ενδελεχούς έρευνας σε έξι χώρες της Ευρώπης. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα συμπεράσματα της για τα χαρακτηριστικά του Νέου Ακροδεξιού Χώρου.

Και φέτος εκδήλωση για το σταλινισμό

Δελτίο Τύπου

Από τον Σύνδεσμο Ποντιακών Σωματείων Ν. Ελλάδας και Νήσων της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδας, οργανώνεται εκδήλωση για τις σταλινικές διώξεις στον Καλλιτεχνικό-Μορφωτικό Σύλλογο Ποντίων Άνω Λιοσίων “Η Τραπεζούντα” Πάρκο πόλης, Πλατεία Πόντου, Αγ. Γεώργιος, Άνω Λιόσια

-Καλό ταξίδι Κώστα Σειρηνίδη…

Ενας από τους πιο συνεπείς κοινωνικούς αγωνιστές, ο Κώστας Σειρηνίδης, απεβίωσε προχθές. Πόντιος δεύτερης γενιάς, γεννημένος στη Νέα Ιωνία και με καταγωγή απ’ τις Σέρρες, ο Σειρηνίδης συνεχίζει την παράδοση των Ποντίων αναρχικών της Αθήνας: του Χρήστου Κωσταντινίδη, του Γιάννη Μπουκετσίδη κ.ά….

Ένας από τους «γέροντες» αριστεροπόντιους τον θυμάται και μιλά γι αυτόν:

Άρης Βελουχιώτης: Μ’ αφορμή την επέτειο του χαμού του…

Γεννήθηκε και πέθανε επαναστάτης! O λόγος για τον Θανάση Κλάρα, που άφησε την άνετη ζωή του στη Λαμία και πήρε τα βουνά, γράφοντας το όνομα του, ή μάλλον το ψευδώνυμο του «Άρης Βελουχιώτης» στην ιστορία, σαν ίσως την πιο εμβληματική φιγούρα της Αντίστασης. Σήμερα συμπληρώνονται 65 χρόνια από το θάνατο του.

Ιδρυτής του ΕΛΑΣ και ηγετική μορφή του αντάρτικου σώματος του ΕΑΜ, αλλά και ένα από τα σημαντικότερα στελέχη του ΚΚΕ. Ο Βελουχιώτης έρχεται σε ρήξη με το ΚΚΕ μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, καθώς αρνείται να παραδώσει τα όπλα και επιλέγει τον δρόμο της ένοπλης δράσης.

Ο δρόμος που διαλέγει τον οδηγεί τελικά στον θάνατο. Ο καπετάνιος του ΕΛΑΣ, την ίδια μέρα που το ΚΚΕ τον διαγράφει από τις τάξεις του, βάζει τέλος στη ζωή του στις 16 Ιουνίου του 1945, καθώς είχε περικυκλωθεί από ομάδες της Εθνοφυλακής που είχαν σταλεί για να τον συλλάβουν, στη Μεσούντα του Αχελώου. Το πτώμα του αποκεφαλίζεται και την επομένη κρεμάται στην κεντρική πλατεία των Τρικάλων.

…πώς γίναμε «μικρά και ανέντιμος Ελλάς»;

Σ’ ένα εξαιρετικό κείμενο που αλιεύσαμε στο «Βλέμμα», επιχειρείται μια ανατομία της νεοελληνικής διανόησης κατά το μακρύ διάστημα της προσπάθειας πολιτικής αυτονόμησης τούτης ‘δω της ανθρώπινης οντότητας.  Της οντότητας που τελικά κινήθηκε μεταξύ της «Μικράς πλην εντίμου« και της «Mικράς πλην ανεντίμου«. Αποτυγχάνοντας με τη θέλησή της να κάνει το ποιοτικό άλμα με τη μικρασιατική πρόκληση όταν το έφερε η Ιστορία. Και επιλέγοντας να μετατρέψει τους κοσμοπολίτες αστούς της Ιωνίας, σε «τουρκόσπορους» και «πρόσφυγγες»   στον καθυστερημένο βαλκανικό Νότο.

Η βαθύτερη αιτία του σύγχρονου εξευτελισμού και της καταπτωσης  της νεοελληνικής διανόησης, σύμφωνα με τον Νίκο Ξυδάκη είναι:

«Οι ελίτ διαπαιδαγωγούνται πλέον αγγλοσαξωνικά, μαθαίνουν να σκέφτονται αγγλοαμερικάνικα, να καθρεφτίζονται σε υπερατλαντικούς καθρέφτες, να μην αναγνωρίζουν εαυτούς στην παράδοση. Καθίστανται ανίκανοι να σκεφτούν τον εαυτό και τον τόπο με όρους άλλους εκτός των κολεγιακών εγχειριδίων· ανίκανοι να σκεφτούν την γεωπολιτική και ιστορική Ελλάδα δυναμικά, με όρους αυτοτέλειας και ιστορικότητας. Οι ελίτ σήμερα παπαγαλίζουν αγγλοσαξωνικά, βλέπουν την Ελλάδα μηχανικά, σαν case study, τη βάζουν σε excelάκια στο λάπτοπ· ορισμένως: τη βλέπουν απ’ έξω, σαν ξένοι, που μάλιστα ντρέπονται και λίγο για το μεσογειακό και βαλκάνιο χούι, ντρέπονται για τους φτωχούς και άξεστους γονείς τους. Ντρέπονται για τον άξεστο Μακρυγιάννη, τον Καραϊσκάκη, τον Καβάφη, τον Σεφέρη; Ναι, ντρέπονται, επειδή οι ίδιοι είναι άξεστοι, άμοιροι παιδείας, ημετέρας και θύραθεν, επειδή είναι ετερόφωτοι ή άφωτοι, επαρχιώτες της Δύσεως και όχι πρωταγωνιστές της.»

-Γκρίζοι Λύκοι στην Ελευσίνα; O tempora, o mores!!!

Προσέξτε,  ω ηλίθιοι γραφειοκράτες!

Οι Τούρκοι εθνικιστές έχουν αποθρασυνθεί όπως φαίνεται και στην ίδια την Ελλάδα. Σε μια Ελλάδα του κλώτσου και του μπάτσου, βρήκαν ευκαιρία τα χειρότερα κατακάθια της ευρύτερης περιοχής μας (Εγγύς Ανατολή, δηλαδή) να ξεμυτήσουν!

Και αυτό σε μια περιοχή -στην Ελευσίνα- όπου ακόμα εγκαθίστανται νέοι πρόσφυγες από την πρώην Σοβιετική Ένωση, που  κουβαλούν πάνω τους έως σήμερα ανοιχτή την πληγή που προκάλεσε ο τουρκικός εθνικισμός με τις γενοκτονίες τότε, στην Aνατολή.

Αφού οι νεοναζί Γκρίζοι Λύκοι προσπάθησαν -και τα κατάφεραν- απ’ ότι φαίνεται να δημιουργήσουν οργανώσεις στη μουσουλμανική μειονότητα της ελληνικής Θράκης, προσπαθούν να τεστάρουν τώρα τις ελληνικές αντιδράσεις στο χώρο της Αττικής, ώστε να επιχειρήσουν ένα επόμενο βήμα που θα στοχεύει στους εσωτερικούς μειονοτικούς μετανάστες και στους πολυάριθμους (στους καθυστερημένους και φανατικούς εξ αυτών) μουσουλμάνους μετανάστες από τη «φωτισμένη ζώνη» του dar al-Islam, οι οποίοι  ακόμα πιστεύουν στην ισλαμική ούμα και στο ότι είναι φορείς της πλήρους αποκάλυψης του Θείου.

Οι νεοναζί  Γκρίζοι Λύκοι είναι απείρως πιο φανατικοί και επικίνδυνοι από τους δικούς μας φασίστες. Συνδεόμενοι και με το Βαθύ τουρκικό Κράτος, δημιουργούν ένα ιδιαιτέρως θανατηφόρο παρακράτος.

-Για τους άγνωστους δικούς μας Καυκάσιους…

Ένα εξαιρετικό βιβλίο…

Ένα εξαιρετικό βιβλίο των Ανδρέα Αθανασιάδη και Χρήστου Μιχαηλίδη είδε το φως, καλύπτοντας το μεγάλο κενό στις γνώσεις μας για τη συμβολή των Ελλήνων του Καυκάσου και κυρίως των Καρσλήδων, στην ανάπτυξη του κομμουνιστικού κινήματος στην ελληνική Μακεδονία, την περίοδο που ακολούθησε τη δραματική τους προσφυγιά.

Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου εμφανίζεται ένας άγνωστος κόσμος των δεκαετιών του ’20 και του ’30, όταν στην Μακεδονία θα αρχίσουν οι πρώτες μαζικές προσπάθειες οργάνωσης της λαϊκής αντίστασης ενάντια είτε στην κρατική αυθαιρεσία, είτε στους γαιοκτήμονες.

Το Προσφυγικό Ζήτημα εκείνης της εποχής συνδέθηκε  άμεσα με το Κοινωνικό Ζήτημα και οι Έλληνες του Καυκάσου, που είχαν έρθει ήδη σε επαφή με τις σοσιαλιστικές ιδέες , θα το μετατρέψουν σε πολιτικό διεκδικητικό κίνημα.

Ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζει η άποψη των συγγραφέων περί της διαμόρφωσης μιας ιδιαίτερης εθνοτικής ταυτότητας αυτού του τμήματος του ποντιακού προσφυγικού πληθυσμού, που βασιζόταν στην έντονη πολιτισμική, αλλά και πολιτική επιρροή που δέχτηκαν κατά τη σύντομη -μόλις σαράντα χρόνια- παραμονή τους στο ρωσοκρατούμενο τότε Καρς.

Το βιβλίο εκδόθηκε από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Ποντοκώμης και τις εκδόσεις Ινφογνώμων.

Παρουσιάζεται παρακάτω ο πρόλογος των συγγραφέων όπως παρατίθεται στο μπλογκ Καυκάσιος-Ποντοκωμίτης:

-εκεiνα τα χρόνια ή (το) χρονικό της μεγαλης κρισης

του Νοσφεράτου

…εκείνα τα χρόνια οι άνθρωποι είχανε  μαζευτεί ξαφνικά ο ένας κοντά στον άλλο όχι από αγάπη  η συμπόνια η έστω από φόβο αλλά τρέμοντας  μες την ανησυχία  για κάτι απροσδιόριστο άγνωστο και απειλητικό, δεν ήταν φόβος ήταν μάλλον αγωνία κάτι σαν κυματισμός, εναλλασσόμενα συναισθήματα δέους, οργής, θλίψης που όμως ποτέ δεν μετουσιωνόταν σε πένθος  αλλά παρέμεναν  σαν κύματα σε μια θάλασσα   που φαινόταν ότι θα αγρίευε  συσσωρεύονταν  σύννεφα αγριεμένα και ο ουρανός  άλλαζε χρώματα μωβ , μπλάβο, βαθύ βυσσινί άλλοτε κατακόκκινος  πάντα όμως με ένα υπόστρωμα μαύρου , απειλητικού, μιας σκοτεινιάς ανεξήγητης  τ ‘αστέρια κρύβονται και αρχίζει να λυσσομανά ο αέρας και εκείνοι -οι άνθρωποι- ένιωθαν την καρδιά τους να σφίγγεται και έναν κόμπο στον λαιμό,  εντωμεταξύ συνέχιζαν να ασχολούνται με τις εργασίες τους  η να ερωτεύονται  να καβγαδίζουν, να κάνουν παιδιά , να πηγαίνουν σχολειό , να παρκάρουν ,να κάνουν μπάνιο , να συνομιλούν ακατάπαυστα ξέροντας….

-Τρία τουρκικά άρθρα για τη Γάζα!

Τi λένε οι Τούρκοι για τα γεγονότα που συνέβησαν κατά τη μεταφορά της ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα;

Αναδημοσιεύουμε δύο σημαντικά κείμενα από Τουρκία. Το πρώτο το αντλήσαμε απ’ τα «Κιουπέπκια» και είναι το άρθρο με τίτλο «Ισραήλ» του αριστερού διανοούμενου Μurat Belge που δημοσιεύτηκε στην Taraf.

Το δεύτερο είναι του Oray Eğin, και δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Aksam με τίτλο: «Türkiye nasıl bir felakete sürükleniyor» («Σε τι είδους καταστροφή παρασύρεται η Τουρκία;»), τη μετάφραση του οποίου πήραμε απ΄ το politicsonline …

…και το τρίτο του  Burat Bedkil στην Hurriyet (3.6.10) με τίτλο : «Γιατί η Παλαιστίνη αποτελεί «δεύτερη Κύπρο» για τους Τούρκους;» και το βρήκαμε στις Ανιχνεύσεις…

-Ξυλοδαρμοί, ηλεκτροσόκ, ενέσεις…

«Στο λιμάνι ξέρω σίγουρα ότι χτυπήθηκαν ο Βαγγέλης Πισσίας, ο Γιάννης Καρυπίδης και 2 ξένοι ακτιβιστές, ο αμερικάνος που έπαιζε και στο ντοκιμαντέρ «Γάζα Ερχόμαστε» και ο Σουηδός σαξοφωνίστας που κατάγεται από το Ισραήλ.

Αυτούς τους χτυπήσανε μπροστά μας. Και τους χτυπάγανε σε συνθήκες λιντσαρίσματος,  λιμενικοί, στρατός…, αστυνομία, γύρω… στα 500 άτομα. Και δεν είναι υπερβολή αυτό που λέω για τα 500 άτομα»

 

(Αποκλειστική συνέντευξη του Αριστείδη  Παπαδοκωστόπουλου, επιβαίνοντα στο «Ελεύθερη Μεσόγειος» και μέχρι σήμερα αιχμαλώτου του ισραηλινού στρατού στην εφημερίδα  «Δρόμος» )

-Έκαψαν το Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο !

Aυτή τη φορά δεν χτύπησαν ούτε οι σιωνιστές, ούτε και οι Γκρίζοι Λύκοι…

Πήραμε και δημοσιεύουμε μια ανατριχιαστική είδηση:

«Οι αναρχοναζί φονιάδες των εργαζομένων της Μαρφίν ή οι «αντιφά» απολογητές του σιωνιστικού κράτους (είτε όλα τα κουμάσια μαζί) ενοχλήθηκαν από την έντονη δράση του Άρδην και της Ρήξης το τελευταίο διάστημα και κυρίως τις πρωτοβουλίες που παίρνει ακόμα και σε επίπεδο αγωνιστικών εκδηλώσεων στο δρόμο.

Ενώ δεν έχει περάσει ούτε ένα 24ωρο από την αιχμαλωσία φίλων και συντρόφων μας από τις σιωνιστικές δυνάμεις στα πλοία που πήγαιναν στη Γάζα, ενώ οι περισσότεροι βρισκόμαστε σε πυρετό κινητοποίησης, τα ξημερώματα διάλεξαν τα παρακρατικά αναρχοφασιστάκια να κάψουν το Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο σαν προειδοποίηση εναντίον μας. Αλίμονο, νομίζουν ότι έχουν να κάνουν με τίποτα φλώρους ακροδεξιούς ή παιδάκια των ΕΑΑΚ.