…για τη γενοκτονία των Ελλήνων της Oθωμανικής Αυτοκρατορίας
Το πρώτο βιβλίο στην αγγλική γλώσσα αποκλειστικά αφιερωμένο στην γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, κυκλοφόρησε στις 19 Μαΐου από τον εκδοτικό οίκο Μέλισσα Ιντερνάσιοναλ, με τον τίτλο Η Γενοκτονία των Οθωμανών Ελλήνων – Μελέτη της Εθνικής εκστρατείας για την εξολόθρευση των Χριστιανών της Μικράς Ασίας (1912-1922) και οι Συνέπειές Της – Ιστορία, Νομοθεσία, Θύμησες.
Το βιβλίο αντιπροσωπεύει μια συλλογική προσπάθεια να σκιαγραφηθεί, μέσα από εκτενή μελέτη, η προμελετημένη καταστροφή και εξάλειψη της ελληνικής παρουσίας που κάλυπτε για περισσότερες από τρεις χιλιετίες στον τόπο που ιδρύθηκε η μετέπειτα Τουρκική Δημοκρατία. Η γενοκτονία των Οθωμανών Ελλήνων ανήκει σε μια ευρύτερη γκάμα διαδικασιών που χαρακτηρίζουν την περίοδο της μετάβασης από τη Οθωμανική Αυτοκρατορία στην ίδρυση της Δημοκρατίας της Τουρκίας, και που κατά το μεγαλύτερο μέρος τους ήταν κατευθυνόμενες από μια ομάδα εκλεκτών οι οποίοι αποσκοπούσαν στην δημιουργία ενός μοντέρνου, εθνικού κράτους.
Ο Ραφαήλ Λέμκιν, νομικός ακαδημαϊκός, ο οποίος εισήγαγε τη λέξη γενοκτονία στο διεθνή νόμο, διαμόρφωσε τις πρώτες του ιδέες για τον ορισμό αυτού του εγκλήματος πολέμου, μελετώντας τον αφανισμό των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, ενώ ο διακεκριμένος τουρκολόγος Νεοκλής Σαρρής τόνισε ότι η εξολόθρευση των χριστιανικών μειονοτήτων αποτέλεσε βασικό στοιχείο της δημιουργίας της Τουρκικής Δημοκρατίας. Οι συντάκτες αυτού το τόμου, Τ. Χόφμαν, Μ. Μπιόρνλαντ και Β. Μεϊχανετσίδης, υπογραμμίζουν την πρόσφατη απόφαση της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών (στο θέμα της) Γενοκτονίας να αναγνωρίσουν την Ελληνική και Ασσυριακή Γενοκτονία και υποδεικνύουν την ύπαρξη ενός ευρύτερου κύκλου θυμάτων.
Παρ’ ότι τις τελευταίες δυο δεκαετίες έχει γίνει εκτενής έρευνα στο θέμα της γενοκτονίας των Αρμενίων στο οθωμανικό έδαφος , πολύ λιγότερη ακαδημαϊκή έρευνα και μελέτη έχει γίνει για τη γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας και της Θράκης. Οι λόγοι για το παραπάνω γεγονός ποικίλουν, συμπεριλαμβάνοντας το γεγονός ότι οι εκάστοτε τουρκικές κυβερνήσεις καταφέρνουν πάντα να εκφοβίζουν τους διπλωματικούς αντιπροσώπους στα πλαίσια των ελληνο-τουρκικών σχέσεων της τελευταίας γενιάς, και να υπονομεύουν την ακαδημαϊκή ακεραιότητα (παρακινώντας κάποιους ακαδημαϊκούς να κάνουν καριέρα στο να διαψεύδουν και να αρνούνται τα γεγονότα υποστηριζόμενοι από μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς -όλα στο όνομα της πάταξης του εθνικισμού).
Στους δώδεκα με δεκατρείς συνεισφέροντες του βιβλίου συμπεριλαμβάνονται διακεκριμένοι ακαδημαϊκοί όπως ο Άλφρεντ ντε Ζάγιας, ο διδάκτορας Μάικλ Μπρυνό, οι καθηγητές Χάρι Ψωμιάδης και Ισραήλ Τσάρνι.
Ο Σταύρος Σταυρίδης, από την Αυστραλία ένας από τους συγγραφείς που συμπεριλαμβάνεται στο ιστορικό αυτό βιβλίο, με το κομμάτι “Ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός: μια αποστολή στο πουθενά” μας ανέφερε πως φιλοδόξει και ελπίζει ότι η συλλογική αυτή μελέτη “θα εμπνεύσει τους νέους Έλληνες ακαδημαϊκούς να ερευνήσουν περισσότερο αυτό το σημαντικό αλλά και ευαίσθητο θέμα, ενώ δήλωσε ότι “είναι η στιγμή η Ελληνική γενοκτονία να δεχτεί τη διεθνή αναγνώριση που της αρμόζει”
Aυτό το βιβλίο θα μεταφραστεί στα Ελληνικά;
Ο Νεοκλής εκτός από εξαιρετικός επιστήμονας, δημοκράτης και προοδευτικός ένθερμος πατριώτης,υπήρξε ένας από τους ανθρώπους που μέσα από την δουλειά και τις θέσεις του, 60 χρόνια μετά την Γενοκτονία και το ξεριζωμό των δικών μας από την πατρίδα τους,έβαλε το Ποντιακό ζήτημα στις διαστάσεις που το γνωρίζουμε σήμερα όλοι μας.Αγωνίστηκε μαζί μας, δίνοντας διαλέξεις σε όλο τον κόσμο τεκμηριώνοντας τα ιστορικά και πολιτικά γεγονότα της περιόδου ,1908-1922 και τις τραγικές στιγμές που βίωσε ο Ελληνισμός, στο σύνολό , του εκείνη την περίοδο.Η προσφορά του,στην πατρίδα και ειδικότερα σε όλους εμάς που έλκουμε την καταγωγή μας από τον ιστορικό Πόντο ασφαλώς και είναι μεγάλη.Είχα την τύχη αλλά και την εξαιρετική τιμή να βρεθώ μαζί του δεκάδες φορές σε τραπέζια ημερίδων και συνεδρίων σε χώρες όλου του κόσμου,με κορυφαία εκείνη της παρουσίας μας στις Η.Π.Α πριν από 16 χρόνια, για την προώθηση του θέματος της διεθνοποίησης της Ποντιακής Γενοκτονίας και γνώρισα από κοντά,τον άρτια καταρτισμένο επιστήμονα, να υπερασπίζεται με πίστη και πάθος τις ιδέες και τις θέσεις του,αγνοώντας το όποιο προσωπικό κόστος.Σε μια φοβερή όσο και επικίνδυνη για τη χώρα,αλλά ειδικότερα για τους συμπατριώτες μου περίοδο και με ένα μέλλον αβέβαιο και σκληρό για τα παιδιά μας,η παρουσία και ο λόγος του θα λείψει από όλους μας.Φίλε Νεοκλή το έργο που αφήνεις πίσω σου μεγάλο και αξιόλογο,αλλά και η συνολική στάση ζωής σου ,είμαι βέβαιος ότι μπορούν να εμπνεύσουν τους νεώτερους, που αποτελούν τη ελπίδα για μια καλύτερη πατρίδα,κοινωνικά δίκαιη και εθνικά υπερήφανη . Kαλό σου ταξίδι ,σεβαστέ Δάσκαλε και αγαπημένε φίλε .
Αν μη τι άλλο και η ιδέα να καθιερωθεί η 19 Μαϊου ως ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου δική του ήταν.
—————-
Τι εννοείς Στέφανε με το «..ειδικότερα για τους συμπατριώτες μου..» ?
Ομέρ
Ο ποντιακός χώρος οφείλει πολλά στο Νεοκλή Σαρρή, ο οποίος ως καλός γνώστης της τουρκικής πραγματικότητας και ιστορίας εμπνεύστηκε την πρόταση για την καθιέρωση της 19ης Μαϊου ως Ημέρας Μνήμης για τη Γενοκτονία του ποντιακού ελληνισμού.
Γνώριζε ότι η ημερομηνία αυτή είχε ήδη αναδειχθεί από το τουρκικό κράτος σε Ημέρα Γιορτής για την τουρκική νεολαία εις ανάμνηση της αποβίβασης του Μουσταφά Κεμάλ στη Σαμψούντα στις 19 Μαϊου 1919, απ’ όπου ξεκίνησε τον τουρκικό εθνικιστικό αγώνα κατά των Ελλήνων και τον Αρμενίων.
Ο Σαρρής πρότεινε αυτή την ημερομηνία στον Μιχ. Χαραλαμπίδη το 1986. Η πρόταση έγινε δεκτή και άρχισε η προώθησή της στον οργανωμένο ποντιακό χώρο. Μετά από δύο χρόνια κάμφθηκαν οι αρχικά έντονες αντιδράσεις του παραδοσιακού κατεστημένου, που φοβήθηκε την πολιτικοποίηση της ποντιακής ιστορίας.
Στο Β’ Παγκόσμιο Συνέδριο του Ποντιακού Ελληνισμού η ημερομηνία αυτή έγινε ομοφώνως αποδεκτή και βαθμιαία διαδόθηκε ως η σημαντικότερη επέτειος του ποντιακού ελληνισμού. Με την επίσης ομόφωνη απόφαση της Βουλής των Ελλήνων το Φεβρουάριο του 1994 η ημερομηνία της 19ης Μαϊου αναδείχθηκε σε επίσημη εθνική επέτειο. Με τον τρόπο αυτό η Μνήμη του Νεοκλή Σαρρή θα είναι για πάντα συνδεδεμένη με την ιστορία του ποντιακού ελληνισμού και με την αγωνιστική του στάση για την δικαίωση των τραγικών θυμάτων της Γενοκτονίας.
Ο Νεοκλής Σαρρής, ομότιμος Καθηγητής Κοινωνιολογίας Παντείου Πανεπιστημίου, στο Διεθνές Συνέδριο «Τρεις Γενοκτονίες μια Στρατηγική» που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα, στις 17, 18 και 19 Σεπτεμβρίου 2010 στην αίθουσα της Παλαιάς Βουλής. Ο τίτλος της ομιλίας του ήταν «Η άρνηση της γενοκτονίας των χριστιανικών μειονοτήτων από το σύγχρονο τουρκικό κράτος. Μεθοδολογία και ερμηνεία»
———————————-
Την Τρίτη η κηδεία του καθηγητή Ν.Σαρρή που απεβίωσε τα ξημερώματα του Σαββάτου.
Έχασε τη μάχη με τον καρκίνο, τα ξημερώματα του Σαββάτου, ο καθηγητής Νεοκλής Σαρρής, σε ηλικία 71 χρόνων. Η κηδεία του θα γίνει από το Πρώτο Νεκροταφείο την Τρίτη στις 3 το απόγευμα. Ο Νεοκλής Σαρρής ήταν καθηγητής της Κοινωνιολογίας της Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.
Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και ήταν απόφοιτος της Μεγάλης του Γένους Σχολής.
Σπούδασε στα Πανεπιστήμια Κωνσταντινούπολης, Αθηνών και Γενεύης. Διετέλεσε σύμβουλος επί των πολιτικών υποθέσεων του Αοίδιμου Οικουμενικού Πατριάρχου Κύρου Αθηναγόρα. Διαδέχθηκε τον Ιωάννη Ζίγδη στην προεδρία της Ένωσης Δημοκρατικού Κέντρου (ΕΔΗΚ).
Έχει διατελέσει καθηγητής παραγωγικών και ανωτέρων Σχολών του υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Ως πολιτικός αναλυτής και αρθρογράφος ασχολούταν ιδιαίτερα με τα ελληνοτουρκικά θέματα.
Στις εκλογές του 2009 ήταν υποψήφιος βουλευτής, συνεργαζόμενος με τη Δημοκρατική Αναγέννηση, τοποθετημένος στην τιμητική τελευταία θέση του ψηφοδελτίου επικρατείας του κόμματος.
«Εις Μνήμη ενός σπάνιου Καθηγητή, Δασκάλου των Δασκάλων»
19 Νοεμβρίου 2011
Φανούλα Αργυρού
Απεβίωσε στις 01.17 του Σαββάτου 19 Νοεμβρίου 2011 μετά από μεγάλη πάλη με την ασθένεια ο ακούραστος μαχητής της Γνώσης Δρ. Νεοκλής Σαρρής. Η νεκρώσιμη ακολουθία του θα τελεστεί τη Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2011 και ώρα 15.00 στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών.
Τον μεγάλο αυτό καθηγητή συνάντησα για πρώτη φορά πριν πολλά χρόνια, αρχές της δεκαετίας του 1990 και η πρώτη μας συνάντηση ήταν στη Πλατεία Συντάγματος στην Αθήνα.
Είχε μάθει ότι ετοιμαζόταν το δεύτερο μου βιβλίο «Έτσι Κατέστρεψαν την Κύπρο» από την εφημερίδα Σημερινή (Συγκρότημα ΔΙΑΣ) στην Κύπρο. Είχαμε μάλιστα μιλήσει και για να έγραφε το πρόλογο του βιβλίου, κάτι που δεν έγινε δυνατό εφόσον ενδιαφέρθηκε τότε τόσο ζεστά ο Μακαριότατος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομος ο Α’.
Πολλές φορές συζητήσαμε και ανταλλάξαμε απόψεις για τα βρετανικά έγγραφα και την τουρκική πολιτική που πάντα ήταν και το κύριο θέμα των συναντήσεών μας. ΄Ηταν μια πηγή σπάνιας γνώσης και αντίληψης, λεπτομερειών που ελάχιστοι εντοπίζουν. Όπου κρύβονται και τα σοβαρότερα στοιχεία στις εξωτερικές πολιτικές άλλων χωρών (εκτός των δικών μας δυστυχώς),
Το Μάρτιο του 2004 ως Κίνηση Κυπρίων Πολιτών στο Λονδίνο εναντίον του καταστροφικού «Σχεδίου Ανάν» καλέσαμε τον Καθηγητή Ν. Σαρρή ως κύριο ομιλητή σε εκδήλωση στα πλαίσια της εκστρατείας μας εναντίον του σχεδίου αυτού.
Η εκδήλωση έλαβε χώρα τη Δευτέρα, 29 Μαρτίου 2004, στις 8.00 μ.μ. στο οίκημα της Ελληνικής Κυπριακής Αδελφότητας Λονδίνου (Britannia Road, North Finchley, London N12).
Και είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε σε βάθος. Συμφωνούσε απόλυτα μαζί μου ότι για να καταλάβεις καλύτερα τον αντίπαλό σου πρέπει να γνωρίζεις τη γλώσσα του. ‘Οπως και ο ίδιος και εγώ (λόγω Μικρασιατικής καταγωγής της οικογένειας του πατέρα μου) γνωρίζαμε τη τουρκική και τη μιλούσαμε μεταξύ μας.
Η γλώσσα είναι το σπουδαιότερο εργαλείο που σε οδηγεί να εμβαθύνεις στο τρόπο σκέψης και εκτίμησης του αντιπάλου. Κάτι δυστυχώς που δεν εκτίμησε ούτε η ελλαδική ούτε και η ελληνοκυπριακή πλευρά και ας το είχε για δεκαετίες και φορτικά τονίσει και ένας άλλος ιδίας γνωστικής εμβέλειας ο μ. Δρ. Κώστας Κύρρης. Τον οποίο βεβαίως αγνόησαν όλες οι μέχρι σήμερα αλαζονικές και ανίκανες κυπριακές κυβερνήσεις. Οι «αγάνωτοι τενεκέδες» όπως τους χαρακτήριζε συχνά ο Δρ. Κύρρης… Εξού και το αξιοθρήνητο κατάντημα του Κυπριακού σήμερα.
Αιωνία να είναι η Μνήμη, ναι και αυτού του πραγματικού Έλληνα και ίσως κάποιοι στις επόμενες γενιές του Ελληνισμού φανούν πιο άξιοι τιμητές από τους σημερινούς Έλληνες στο να αξιολογήσουν πολύ καλύτερα και καταγράψουν με όλη τη πρέπουσα αξιοπρέπεια και ευγνωμοσύνη τον ιστορικό πλούτο και ΓΝΩΣΗ που μας άφησε κληρονομιά. Ευχή μόνο να μην είναι πολύ αργά για την ελληνική μας Κύπρο..
Tα βαθιά μου συλλυπητήρια στην οικογένειά του.
Νεοκλής Σαρρής : Η αποβίωση ενός μεγάλου ανθρώπου
Τον Νεοκλή θα τον θρηνήσει η οικογένειά του και θα λείψει στο αμούστακο παιδί του. Θα λείψει και σε όσους από εμάς έτυχε να τον γνωρίσουμε από κοντά και νοιώσαμε την ανθρωπολογική του βαθύτητα, τη δύναμη του πνεύματός του και τον τίμιο και ακέραιο χαρακτήρα του. Θα λείψει όμως και από όσους τον γνώρισαν σαν πανεπιστημιακό δάσκαλο, σαν πνευματική μορφή και σαν μοναδικά εμβριθή γνώστη της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής σε δύσκολα πεδία όπου η γνώση σπανίζει και οι γνώμες κυριαρχούν. Όλοι όσοι τον γνωρίσαμε θα θυμόμαστε αυτό που συνολικά ήταν:Μια μεγάλη ανθρώπινη μορφή και ένα σπανίζων είδος προικισμένου φορέα της μακραίωνης ελληνικότητας.
Δύο λόγια μόνο θα πω όπως τον γνώρισα ως ακαδημαϊκό, ως άνθρωπο και ως φίλο. Συναντηθήκαμε πριν δύο περίπου δεκαετίες, όταν εντάχθηκα στο Πάντειον Πανεπιστήμιο όπου και αυτός δίδασκε. Ακαριαία με εντυπωσίασε η ευθύτητά του, η ειλικρίνειά του, η καλοσύνη του και η βαθιά πρωτογενής και βιωματική συνάμα και ακαδημαϊκή γνώση της Τουρκίας. Επίσης ο μετριοπαθής του χαρακτήρας και η μετριοφροσύνη του. Συνδυασμός προτερημάτων που δεν συναντάς εύκολα. Περισσότερο με εντυπωσίασε το γεγονός ότι ακόμη και γι’ αυτούς που του επιτίθονταν ανελέητα και άδικα δεν ένοιωθε μίσος. Λίγη πίκρα μόνο, συμπάθεια για την κατάντια τους και ετοιμότητα να συζητήσει μαζί με όλους και για όλα.
Πιο καλά, αν όχι πολύ καλά, τον γνώρισα όταν έκανε την επιμέλεια του βιβλίου του Αχμέτ Νταβούτογλου, Στρατηγικό Βάθος. Η διεθνής θέση της Τουρκίας το οποίο εγώ μεν πρότεινα να κυκλοφορήσει στην ελληνική γλώσσα, πλην τη μετάφρασή του ο Νεοκλής επιθυμούσε διακαώς. Πέραν της γνωστής θέσης «να γνωρίσουμε τον αντίπαλό μας» οι λόγοι είναι βαθύτεροι. Πρωτίστως ήθελε οι συμπατριώτες του να ακούσουν από έναν κορυφαίο τούρκο ηγέτη και ακαδημαϊκό αναλυτή τα ίδια πράγματα που ο ίδιος επί δεκαετίες τους έλεγε, όταν ανάλυε την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας.
Ο Νεοκλής Σαρρής εδώ και πολλές δεκαετίες πρόσφερε στους νεοέλληνες κάτι ανεκτίμητο: Μια βαθιά, μοναδικά εξειδικευμένη και απίστευτα ακριβής γνώση της διαδρομής, της συγκρότησης, του χαρακτήρα, της φυσιογνωμίας και του τρόπου σκέψης των Τούρκων. Λαό που όχι μόνο δεν μισούσε αλλά και που ένοιωθε πως, αν και βαθύτατα Έλληνας, ο ίδιος υπήρξε γέννημα θρέμμα της ταραχώδους, αντιφατικής και τραγικής πορείας του νεοτουρκικού κράτους. Μαζί τους μεγάλωσε, βίωσε την τουρκική κοινωνία και τις αντιθέσεις της και μελέτησε επιστημονικά τη συγκρότησή της και την εξέλιξή της. Τελικά, όπως οι περισσότεροι Έλληνες της Ανατολής ξεριζώθηκε και βρέθηκε στο νεοελληνικό κράτος. Είχε την πνευματική και ηθική δύναμη, εν τούτοις, να μην βλέπει εχθρικά τον τουρκικό λαό. Παρέμεινε φίλος με όσους τούρκους γνώριζε και επικοινωνούσε συχνά μαζί τους. Ο Σαρρής ουσιαστικά βίωσε απέραντα την αντιφατική συγκρότηση του νεοτουρκικού κράτους, την επικινδυνότητά του, την ποικιλόμορφη ανθρωπολογική σύνθεση της κοινωνίας του και τις τραγικές αντιθέσεις της αλλά και τις συγγένειες μαζί μας. Αναμφίβολα, ο Νεοκλής Σαρρής όσο κανείς άλλος ήταν σπάνιος γνώστης της διαφοροποιημένης ανθρωπολογικής δομής του λαού του νεοτουρκικού κράτους και των ιδιομορφιών της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής.
Τα δύο τελευταία χρόνια και κυρίως στη φάση της επιμέλειας του Στρατηγικού Βάθους είχαμε πολύωρες συζητήσεις, οπότε και τον κατάλαβα βαθύτερα και πλατύτερα. Ο Νεοκλής Σαρρής, συνθέτοντας με μοναδικό και απαράμιλλο τρόπο βιωματική γνώση και ακαδημαϊκή γνώση, πολλές φορές μου εξιστορούσε τη διαδρομή των προπάππων του, της οικογένειάς του, των φίλων του στη Μικρά Ασία μέχρι και τον ξεριζωμό τους. Μεταξύ σοβαρού και αστείου του πρότεινα να του πάρω συνέντευξη για να γράψω την προσωπική και πολιτική βιογραφία του. Θα άξιζε τον κόπο γιατί ο Νεοκλής Σαρρής, πνευματικά, βιωματικά και γνωστικά, κυριολεκτικά ενσάρκωνε τη νεότερη ιστορία των νεοελλήνων.
Ο Νεοκλής μιλούσε πάντοτε ισορροπημένα, δίκαια, σωστά και με ακρίβεια που τσάκιζε κόκκαλα. Έλαχε να βρεθώ μαζί του με τούρκους φίλους του και συναδέλφους του. Με άφησε άφωνο ο σεβασμός των Τούρκων για τον Σαρρή. Τον θεωρούσαν τον καλύτερο τουρκολόγο. Αυτό όμως ήταν και το πρόβλημα στην προσωπική και ακαδημαϊκή παρουσία του στο νεοελληνικό κράτος.
Τα εγχώρια καθωσπρέπει τρωκτικά, τα ίδια που τελικά κατέστρεψαν το νεοελληνικό κράτος, τον κτυπούσαν ασταμάτητα και ανελέητα. Μιλούμε για τα γνωστά σε όλους μας τρωκτικά στα ποικίλα πεδία της πολιτικής, της επικοινωνίας και της δήθεν επιστήμης που δεν ήθελαν μια τέτοια φωνή να ακούγεται. Το εγχώριο ξενοκρατικό σύστημα που υιοθετούσε μια καταστροφική κατευναστική στάση απέναντι στην Άγκυρα, δεν ήθελε να ακούγεται η φωνή του Σαρρή. Ανθρώπους όπως τον Σαρρή η συμβατική σοφία επιχειρεί πάντοτε να τους κλείσει το στόμα. Είναι όμως σαν να προσπαθεί κανείς να δέσει έναν γίγαντα με κλωστές. Δεν κατάφεραν να τον καταδικάσουν σε σιωπή. Μόνο δολοφονούσαν τον χαρακτήρα του νυχθημερόν και είναι αλήθεια μερικές φορές τον εκνεύριζαν. Ο Νεοκλής παρέμεινε πάντα ο ίδιος:Ένας εγγενώς ήπιος άνθρωπος, γεμάτος καλοσύνη για όλους, ταυτόχρονα δυνατός, αδέκαστος και ακλόνητος, κύρια έγνοια του οποίου ήταν να διατυπώνει απερίφραστα εδραία και αληθή επιχειρήματα και να μην αδικεί κανέναν.
Μεγάλες ανθρώπινες μορφές όπως ο Νεοκλής Σαρρής, όταν αποχωρούν από τον γήινο κόσμο, συνεχίζουν να είναι μαζί μας με το πνεύμα τους, την πανίσχυρη προσωπικότητά τους και τις βαθυστόχαστες αναλύσεις τους. Η επιβλητική παρουσία του Νεοκλή Σαρρή ήταν πάντα ζωντανή και δυνατή και έτσι θα συνεχίσει να είναι. Ο Νεοκλης Σαρρής θα είναι πάντα μαζί μας. Καλό ταξίδι Νεοκλή.
Παναγιώτης Ήφαιστος 19.11.2011
The Genocide of the Ottoman Greeks
Studies on the State Sponsored Campaign of Extermination of the Christians of Asia Minor (1912-1922) and Its
Aftermath: History, Law, Memory
Edited by Tessa Hofmann, Matthias Bjørnlund and Vasileios Meichanetsidis
Hardcover 512 pages, 37 photographs, maps / ISBN 978-0-89241-615-8
The period of transition from the collapse of the Ottoman Empire to the foundation of the Turkish Republic was characterized by a number of processes largely guided by a narrow elite that aimed to construct a modern, national state. One of these processes was the deliberate and planned elimination, indeed extermination, of the Christian (and certain other) minorities. The numbers are stark: most scholars agree that in 1912 there were about 4-5 million Christians in Asia Minor and Thrace (Greeks, Armenians, Assyrians and others); by 1923 the Christians in the space that became the Turkish Republish were reduced to less than 300,000.
Raphael Lemkin, the legal scholar who introduced the term genocide into international law, formulated his early ideas on the definition of this war crime by studying the destruction of the Christians of Asia Minor, while the distinguished Turcologist Neoklis Sarris has noted that the annihilation of the Christian minorities represented an integral element in the formation of the Turkish Republic. As the editors of this volume note the recent resolution by the International Association of Genocide Scholars recognizing the Greek and Assyrian genocides suggests a wider range of victim groups. This volume therefore represents an effort to provide an outline and a direction of a more extensive study of the deliberate destruction and elimination of a Greek presence that spanned over three millennia, in the space that became the Turkish Republic.
The last two decades have seen a massive amount of research of the genocide of the Armenian population in the Ottoman/Turkish space; our publishing house has produced a number of works, most notable of which was the eyewitness testimony of the Leslie A. Davis, US Consul in Harput (The Slaughterhouse Province: An American Diplomat’s Report on the Armenian Genocide of 1915-1917). Much less scholarly work has been done on the genocide of the Greeks of Asia Minor and Thrace; there are many reasons for this, including the fact that Turkish governments have been successful in intimidating diplomats in the context of Turkish-Greek relations of the last generation, and of subverting academic integrity (inducing some scholars to make a career as denialists supported by international NGOs, all in the name of countering nationalism).
The volume includes article contributions on the areas subtitled: Historical Overview, Documentation, Interpretation; Representations and Law; Genocide Education; Memorialization; Conceptualization; and a very extensive Bibliography.
Caratzas web site:
http://www.caratzas.com/index.cfm?fuseaction=product.display&product_ID=531