«Δρόμοι της Ανατολής»

Μια σημαντική πρωτοβουλία παίρνει η εφημερίδα «Δρόμος της Αριστεράςς». Καθιερώνεται, όπως μαθαίνουμε, ένα μηνιαίο (αρχικά) αφιέρωμα που θα επιγράφεται «Δρόμοι της Ανατολής» και θα ασχολείται με την Ιστορία και τον Πολιτισμό των χριστιανικών πληθυσμών της Ανατολής. Διαβάζουμε από την σχετική σελίδα στο facebook:

«Ο Δρόμος της Αριστεράς  θέλοντας να φωτίσει τις έτσι και αλλιώς πολλές λευκές σελίδες της ελληνικής Ιστορίας, καθιερώνει ένα μηνιαίο ειδικό μονοσέλιδο αφιέρωμα για την Ιστορία και τον Πολιτισμό της Ανατολής. «Οι δρόμοι της Ανατολής» ( Anadolu yolları) θα προσπαθούν να φέρουν στην επιφάνεια την τύχη που επιφυλάχτηκε στους χριστιανικούς πληθυσμούς της Ανατολής, την ιστορική τους εμπειρία, τον πολιτισμό τους, ζητήματα που έχουν τύχει στη χώρα μας εκτεταμένης ιδεολογικής και πολιτικής χρήσης. Ζητήματα που έμοιαζαν να χάνουν την ουσία τους στη μέγγενη διάφορων ιδεολογικών δίπολων, «αριστερά – δεξιά » , “εθνικό-εθνικιστικό”, “κράτος – εκκλησία” ή που χρησιμοποιήθηκαν ή αποσιωπήθηκαν ποικιλοτρόπως από τους νικητές εντός κι εκτός Ελλάδας.

Σίγουρα πολλοί θα αναρωτηθούν ποια είναι η ανάγκη να ανοίξουμε σήμερα μια τέτοια συζήτηση μέσα από τις σελίδες του Δρόμου.…
Πιστεύουμε ότι ο τρόπος με τον οποίο κατανοούμε την Ιστορία μας, το πώς αντιλαμβανόμαστε το παρελθόν μας αποτελεί αναπόσπαστο μέρος εκείνης της λαϊκής συνείδησης που είναι αναγκαία για την αμφισβήτηση του παρόντος και την ποιοτική αλλαγή του μέλλοντος. Άλλωστε «Ο αγώνας του ανθρώπου ενάντια στην εξουσία είναι ο αγώνας της μνήμης ενάντια στη λήθη»

-«Αντι-Ιθάκη» ή «ποιός θα πληρώσει του Πάρη τα γαμήσια;»

Η «Ιθάκη « των καιρών μας

Του Ιωάννη Αποστολίδη

Στο «ποίημα» Ιθάκη, ο Καβάφης υποστήριζε ότι τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες, «τον άγριο Πoσειδώνα» (από που κι ως που άγριος εκείνος ο ωραίος, ήρεμος και δυνατός θεός στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών;) δεν τους συναντάς στον δρόμο σου αν δεν τους κουβαλάς μέσα σου, αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

Ανοησίες..

-Το ΚΚΕ και η Μαΐλεια εκδοχή της ιστορίας

Αποσιωπήσεις στη διακήρυξη της κεντρικής επιτροπής του ΚΚΕ για τα 70χρονα από την λήξη του Β” Παγκοσμίου Πολέμου (9 Μαΐου 1945)

του Κώστα Π. Παντελόγλου
http://www.kosmosnf.gr/2015/04/aposiopiseis-6/

Είδε το φως της δημοσιότητας η διακήρυξη του τίτλου μας την Κυριακή 19 Απριλίου 2015 -κι ενώ επιμελώς το κείμενό της διανθίζεται από τις αναθεωρήσεις της ιστορίας που επιχειρεί η Μαΐλεια πλευρά εδώ και χρόνια, ο προσεκτικός αναγνώστης επισημαίνει αρκετά άξια παρατήρησης και σχολίων.

Στο σημερινό μου σημείωμα όμως θα ήθελα να σταθώ σε δυο αποσιωπήσεις της διακήρυξης αυτής, αποσιωπήσεις που βγάζουν μάτι.

Η πρώτη αποσιώπηση είναι εκείνη που αφορά τις απώλειες μα και τις ζημιές της Ελλάδας σ” αυτό τον πόλεμο – ορθά, αν και ελλιπώς, γίνεται σχετική αναφορά στις απώλειες και ζημιές της Σοβιετικής Ένωσης κατά τη διάρκεια του Β” Παγκοσμίου Πολέμου· δεν θα έπρεπε το αντίστοιχο να γινόταν και για την Ελλάδα; Πολύ περισσότερο που υπάρχει σχετική, έγκυρη και αναλυτική βιβλιογραφία;

-Το Ολοκαύτωμα των Πύργων Πτολεμαΐδας

«Κατράνιτσα καημένη, παντέμορφη, και ξακουστή
σε κάψαν οι προδότες κι οι Γερμανοί μαζί»
Πύργοι (Κατράνιτσα) Πτολεμαΐδας. Ένα  από τα δεκάδες μαρτυρικά χωριά, που μαζί με το γειτονικό Μεσόβουνο, στην διάρκεια της κατοχής βίωσαν την καταστροφή από τους Ναζί και τους ντόπιους συνεργάτες τους.

Το κείμενο είναι του καλού φίλου  Στάθη Ταξίδη δάσκαλου -συγγραφέα[1]

-«Έφυγε» ο Ισαάκ Ιορδανίδης

Έφυγε από τη ζωή στις 19 Απριλίου ο αγωνιστής Ισαάκ Ιορδανίδης. Ανήκε σε εκείνη τη γενιά των Ποντίων που γεννήθηκαν στη Ρωσία-ΕΣΣΔ και μετανάστευσαν οικογενειακά στην Ελλάδα πριν την Κατοχή (1941-1944).

Γεννήθηκε στη Ρωσία το 1928. Με την άφιξή της οικογένειάς του στην Ελλάδα εγκαταστάθηκαν στην προσφυγούπολη της Δραπετσώνας του Πειραιά.   Συμμετείχε από πολύ μικρός στην ΕΠΟΝ, εντάχθηκε στο ΚΚΕ και εξορίστηκε επί χρόνια.

Αντέδρασε στην παρέμβαση της σοβιετικής ηγεσίας στα εσωτερικά του ΚΚΕ το 1956, που εκφράστηκε με την αποπομπή του Νίκου Ζαχαριάδη και την ανάδειξη σε Γραμματέα του Κόμματος του Κώστα Κολιγιάννη.

-Άτοπες συγκρίσεις του ’22 με το σήμερα…

Ένα από τα πολλά σημεία που ο Νεοέλληνας δεν μπορεί να περηφανευτεί, είναι η σχέση του με την ιστορική Μνήμη. Ένα μπάχαλο υπάρχει μέσα στο μυαλό του, ως αποτέλεσμα μιας προβληματικής παλαιοελλαδοκεντρικής εθνικής μυθολογίας από τη μια που έχει προκαλέσει η Δεξιά και μιας λοβοτομής που του έχει προκαλέσει επίσης η κοντόφθαλμη Αριστερά. Έτσι λοιπόν το κλασικό ρητό του λαού για κάποιον που τα έχει μπερδέψει εντελώς μέσα στο μυαλό του, είναι η έκφραση: «Τι γουδί, τι μουνί;» (ας συγχωρήσουν οι καλές μας φίλες τη αναφορά στη σεξιστική παράδοση!)  Ακριβώς σ’ αυτήν την κατηγορία ανήκει το παρακάτω σκίτσο της «Αυγής», που όσον αφορά τα καθ’ημάς, μπορεί επαξίως να διεκδικήσει ως εφημερίδα το χρυσό βραβείο της ναρκισιστικής αντιπροσφυγικής ημιμάθειας.

Το παρακάτω ποστ από το e-Pontos.gr, σχολιάζει το νέο ατόπημα:

———————————————————————————–

  Αντιπροσφυγικό και απαράδεκτο σκίτσο από την εφημερίδα «Αυγή»! – Άτοπες συγκρίσεις του ’22 με το σήμερα...

-Τι γίνεται με το ελληνικό χρέος;

Το δανειακό καθεστώς και οι… αναγνωρισμένες υποχρεώσεις της χώρας

Του Γιώργου Παπαϊωάννου
http://www.e-dromos.gr/eis-to-dihnekes/

Τι γίνεται με το θέμα του ελληνικού χρέους και πώς δρομολογείται η αντιμετώπισή του στο πλαίσιο της νέας πολιτικής κατάστασης στη χώρα; Ειδικά μετά τη συμφωνία της 20^ήςΦεβρουαρίου τείνει να κατοχυρωθεί η εξής αφήγηση: Ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και οι ΑΝΕΛ, είχαν προεκλογικά κάποιες «μαξιμαλιστικές» θέσεις για τη διαγραφή του χρέους, αλλά μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης ήρθαν αντιμέτωποι με την σκληρή πραγματικότητα. Έτσι, η κυβέρνηση διατηρεί, με διάφορους τρόπους, μια ρητορική για το θέμα, πιέζοντας για κάποια ευνοϊκή αντιμετώπιση, αλλά είναι υποχρεωμένη να αποδεχτεί τις διεθνείς υποχρεώσεις της, προχωρά σε ενδιάμεσες συμφωνίες και διευθετήσεις με βάση αυτές και θα θέσει ξανά το θέμα όταν η συγκυρία θα είναι περισσότερο ευνοϊκή.

-Ο Απρίλης είναι σκληρός μήνας

Πώς τα ξεχνάμε όλα αυτά;

του Houperin Asarcikli
https://www.facebook.com/houperin.asarcikli?fref=nf

Στις 6 Απριλίου 1941 οι Γερμανοί επιτέθηκαν στην Ελλάδα και οι μαχητές στα οχυρά της Μακεδονίας και της Θράκης, έγραψαν νέες σελίδες ηρωισμού. Ακολούθησε η τριπλή κατοχή και η αντίσταση, αλλά δυστυχώς όσο περνούν τα χρόνια, ξεχνούμε (ή το εκπαιδευτικό σύστημα θέλει να ξεχάσουμε).

Δεν είναι μόνο οι Γερμανοί που ρήμαξαν την πατρίδα μας. Οι Ιταλοί έκαναν τα ίδια στη Θεσσαλία, στη Ρούμελη, στην Ήπειρο κλπ. Μαζικές δολοφονίες αμάχων, καταστροφές χωριών, κατάσχεση της σοδειάς.

Ακόμα χειρότεροι ήταν οι Βούλγαροι. Τους δόθηκε από τους Γερμανούς η Ανατολική Μακεδονία και η Θράκη (εκτός από το μεγαλύτερο μέρος του Έβρου και το τμήμα Νιγρίτας Σερρών). Είναι η εποχή που δημιούργησαν τη Διοίκηση Άσπρης Θάλασσας, έφεραν χιλιάδες εποίκους από τη Βουλγαρία, κατάσχεσαν ζώα, χωράφια, σπίτια, εκκλησιές, σχολεία, έστειλαν χιλιάδες Έλληνες σε τάγματα εργασίας στη χώρα τους.

Άλλαξαν τα ονόματα, έκαψαν τα παλιά αρχεία, έκλεψαν ιστορικά κειμήλια, επέβαλαν τη χρήση της βουλγαρικής γλώσσας στα σχολεία, στους ναούς, στη διοίκηση. Ήταν μια οργανωμένη προσπάθεια εκβουλγαρισμού του πληθυσμού. Μέσω της πείνας, της τρομοκράτησης, των ξυλοδαρμών, των δολοφονιών, των εμπρησμών, θέλησαν να κάμψουν το φρόνημα των Ελλήνων.

-Λεβέντες και λεβεντομαλάκες

Bρήκαμε πολύ ενδιαφέρον το παρακάτω κείμενο του Κ. Βαξεβάνη για την αθλιότητα που επικρατεί σε κάποιους κύκλους της ελληνικής επαρχίας. Βέβαια, το κείμενο γράφτηκε με αφορμή την τραγική ιστορία του Βαγγέλη Γιακουμάκη… Όμως εμάς μας θύμισε πραγματικές καταστάσεις στον δικό μας «οργανωμένο» χώρο. Πιθανότατα, κάποιος εκ των αναγνωστών μας να βρει στο άρθρο εντυπωσιακές ομοιότητες. Εάν βέβαια στη θέση «ελληνική επαρχία» βάλει τον όρο «οργανωμένο ποντιακό κίνημα», όπου «Σχολή»  τις περίφημες «Ομοσπονδίες μας» και όπου «περιβάλλον της Σχολής» τα περιβάλλοντα των προέδρων, που αναζητούν ρόλο και παίρνουν υπόσταση από την προσκόλληση στον «πρόεδρο» και τις ξεφτιλισμένες μικροεξουσίες που τους δίνει αυτή η προσκόλληση.

Λεβέντες και λεβεντομαλάκες

Του Κώστα Βαξεβάνη

Όποιος νομίζει πως η ελληνική επαρχία είναι όσα απεικονίζουν οι έγχρωμες φωτογραφίες του καλοκαιριού κάνει λάθος. Η επαρχία είναι σκληρή, στενή και δεν συγχωρεί. Μεγάλωσα σε ένα μεγάλο χωριό της Λέσβου με ιστορία, σπουδαίους ανθρώπους αλλά και ένα τσούρμο λεβεντομαλάκες. Αμόρφωτοι, βίαιοι άνθρωποι, που επέλεγαν τη βία όχι για να αντριευτούν αλλά για να κρυφτούν πίσω της. Για να κρύψουν τα συμπλέγματα, τη δειλία τους και την μειονεξία τους.