-Πώς ο Λένιν έκανε πρωθυπουργό τον Μητσοτάκη ;)

           Πως «κατασκευάζεται» μία κυβέρνηση

 

του Λάμπρου ΒΑΖΑΙΟΥ

Ο τίτλος αν και ξαφνιάζει, πιστεύω ότι αποδίδει πιστά την πραγματικότητα. Το κείμενο είναι  καρπός προβληματισμού, έρευνας και στην συνέχεια προσπάθειας να ερμηνευτεί το αποτέλεσμα των εκλογών. Αυτή είναι η κεντρική ιδέα. Στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για περιδιάβασμα στα «φαινόμενα» και την αναζήτηση όσων δεν ειπώθηκαν, όσων δεν λέγονται ακόμη και σήμερα με το όνομα τους και κυρίως την μελέτη των μεθόδων που χρησιμοποιήθηκαν. Η προέλευση, η πορεία και κυρίως  η μεθοδολογία του προσώπου ή και των προσώπων που από το βαθύ (στην αρχή!!) παρασκήνιο συντόνισαν και πέτυχαν αποτέλεσμα, έχει ιδιαίτερη σημασία. Σήμερα, μετά την επιτυχή (για εκείνους) εξέλιξη, βγήκε (και βγήκαν) στο φως, στο άπλετο φως ο πρωταγωνιστής, (και οι «πρωταγωνιστές» συνεργάτες του), σχεδιάζοντας προφανώς ο ίδιος (και οι ίδιοι) τα επόμενα βήματα της Κυβερνητικής  εξουσίας, που πλέον ασκούν από τις θέσεις ευθύνης που έλαβαν.

****Αυτό θα το αναλύσουμε χωριστά γιατί είναι τελείως ασυνήθιστο. Οι άνθρωποι που δρούν δουλεύοντας διακριτικά και περίπου ανώνυμα (για τον πολύ κόσμο) δεν συνηθίζουν να εκτίθενται στην δημοσιότητα ενός κυβερνητικού θώκου μετά την επιτυχή έκβαση του εγχειρήματος. Δεν συνηθίζουν να «καίγονται» και κρατούν  διακριτική την παρουσία τους. Την εχεμύθεια μας ζητούν συνήθως, χωρίς φυσικά να παραλείπουν την αμοιβή για τις υπηρεσίες τους, που συνήθως είναι ιδιαίτερα ικανοποιητική! Στο μέλλον μπορεί να χρειαστεί να οργανωθεί κάτι ανάλογο και πρέπει να είναι διαθέσιμοι! Είναι επαγγελματίες μην το ξεχνάμε.    

Η πρώτη ένδειξη, η πρώτη υποψία πιο απλά, φάνηκε σχεδόν αμέσως (λιγότερο από 5 μήνες χρειάστηκαν) μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης της της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης με πολλά decibel, αισθητικά αταίριαστα, άρχισε επίμονα να ζητά νέες εκλογές !!! Καμία λογική στο αίτημα, ξεκάρφωτο έδειχνε. Δεν ήταν όμως. Επί 3,5 χρόνια μονότονα επαναλαμβανότανε συνεχώς, μέχρι να γίνει μιθριδατική ακουστική καθημερινότητα. Σημαντικό ρόλο είχαν βέβαια τα ΜΜΕ, πάσης φύσεως, έντυπα, τηλεοπτικά, ραδιόφωνο και κυρίως το διαδίκτυο που μέσα από τα κινητά τηλέφωνα εκφωνούσε όλο το 24ωρο το σύνθημα στους «μη διαβάζοντες πλέον κανένα έντυπο πολίτες»!!! Στο αρχικό σταδιακά προστίθενται με τρόπο μικρά η μεγαλύτερα συνθήματα. Με τον τρόπο αυτόν σχηματίζεται σιγά-σιγά ο κορμός της «εύληπτης» πολιτικής θέσης για το μεγάλο κοινό.  

Η Κυβέρνηση όμως δεν απαντούσε όπως έπρεπε. Αν ήταν κάποια τυχαία παραξενιά η καπρίτσιο θα είχε αποτέλεσμα η ανασκευή του ψεύδους ή της υπερβολής, ακόμη και της ανακρίβειας. Το ζητούμενο όμως ήταν άλλο. Η συνεχής επανάληψη της «ανάγκης» για εκλογές, λειτούργησε ως εξαρτημένο αντανακλαστικό. Συνδυάστηκε γρήγορα με το αφήγημα της «αριστερής παρένθεσης» για να δώσει στους οπαδούς της ΝΔ ψευδαίσθηση σιγουριάς για πιθανή επιστροφή στην νομιμότητα της διακυβέρνησης της χώρας από αυτούς «που πρέπει».   Ως αξιοπρεπής θέση άμυνας η άρνηση του παραλογισμού «εκλογές ξανά τώρα»  ήταν σωστή. Δεν μπόρεσε όμως η Κυβέρνηση να διακρίνει τι σήμαινε αυτό, από οργανωτική άποψη προπαγάνδας. Το αντανακλαστικό Pavlov δημιουργήθηκε και λειτούργησε μέχρι τέλους.

Στέλιου Θεοδωρίδη: Αριστερά, αλλοτρίωση και προσφυγική μνήμη

ΕΝΑ ΠΑΛΙΟ ΑΛΛΑ ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΣΤΕΛΙΟΥ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ ΤΟΣΟ ΝΩΡΙΣ!

 

…Το πέρασμα στα μαθητικά και αργότερα στα φοιτητικά χρόνια από ακροαριστερές οργανώσεις αντί να βοηθήσει στην αριστερή προσέγγιση και κατανόηση της ιστορίας του παππού μου (μέλος του ρωσικού στρατού και αργότερα μπολσεβίκος) της πολιτισμικής ιδιαιτερότητας της οικογένειάς μου αντίθετα την καταπίεσε κρύβοντάς την στα βάθη της ψυχής.

Για μένα και για πολλούς ήταν ένα ιδιαίτερο πρόβλημα να μπορούμε να κουβεντιάσουμε και να συνδέσουμε την  πολιτισμική μας ταυτότητα και ότι ιστορικά αυτή σέρνει από πίσω της με την πολιτική μας ταυτότητα. Η στάση αυτή της Αριστεράς που διαπερνούσε και διαπερνά όλο το φάσμα της (κοινοβουλευτικής,  εξωκοινοβουλευτικής, ανανεωτικής κ.λπ.)  έδειχνε να στηρίζει αυτό που το εθνικό αστικό  κράτος με βίαιο τρόπο προσπάθησε να επιβάλλει στους πληθυσμούς που έλκουν την καταγωγή από την καθ’ ημάς Ανατολή.  Την λήθη, την πολιτισμική και πολιτιστική ομογενοποίηση.  Μία ίδια τεράστια λευκή σελίδα υπάρχει στην επίσημη κρατική αλλά και στην αριστερή ιστοριογραφία. Και η σελίδα αυτή αφορά την ιστορία των Ελλήνων της Ανατολής. Αυτό μου προκαλεί πόνο και θλίψη.

Θλίβομαι γιατί όσες φορές η Αριστερά με την ευρεία της έννοια έτυχε να καταπιαστεί με το θέμα έμεινε αγκυλωμένη σε μια παλιά ιδεοληψία αυτή του αλάνθαστου του Λένιν και της Σοβιετικής Ένωσης της πρώιμης περιόδου σχετικά με την στάση απέναντι στο κεμαλικό κίνημα, που στο κάτω κάτω της γραφής ένα ζήτημα εξωτερικής πολιτικής της τότε Σοβιετικής Ένωσης ήταν, όχι κανένα θέσφατο, και η αμφισβήτηση αυτής της στάσης δεν αποτελεί αμφισβήτηση της όλης επαναστατικής διαδικασίας.