…….ωμοίαζον με μαινόμενους…….

Ευτυχώς είχαμε φάει λίγο το μεσημέρι γιατί με τόσο κούνημα δεν ξέρω ποια θα ήταν τα αποτελέσματα. Χωματόδρομος στενός γεμάτος λακούβες και νεροφαγώματα. Θόγαλα να ήμουν, βούτυρο θα γινόμουν! Το ντολμούζι όμως έδειχνε να μην χαμπαριάζει τίποτα, λες και ήταν φτιαγμένο για τέτοιους δρόμους.

-Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΝΤΟ

 Η γενοκτονία στο μικρασιατικό  Πόντο, όπως και σ΄ όλη την Ανατολή, από τον τουρκικόεθνικισμό, αποτελεί μια από  τις “λευκές σελίδες” της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Η αποσιώπηση είχε ηθική και πολιτική σημασία. Δεν αποτίσαμε κατ’ αρχάς τον οφειλόμενο σεβασμό στους δεκάδες χιλιάδες νεκρούς που εξοντώθηκαν στον μικρασιατικό Πόντο κατά τις εκτεταμένες εθνικές εκκαθαρίσεις που έκαναν οι Νεότουρκοι σωβινιστές(2).  Η αποσιώπηση  μας στέρησε  επιπλέον την δυνατότητα να κατανοήσουμε τις μεθόδους με τις οποίες δημιουργήθηκαν τα έθνη-κράτη και  τον τρόπο διαμόρφωσης των σύγχρονων γεωπολιτικών ισορροπιών στην περιοχή μας με την επικράτηση της “νέας τάξης πραγμάτων του 1922“. 

-Γλυπτά για Πόντο

«…. η δημιουργία μιας  εικονογραφίας με το στήριγμα των σωματείων δεν ήταν αρκετά ικανοποιητική για τη διατήρηση της ταυτότητάς τους. Έτσι, χρειάστηκαν να χτίσουν, να διακοσμήσουν τόπους μνήμης και αναφοράς, όπως μοναστήρια και μνημεία. Στο τέλος του εικοστού αιώνα, η λογική του έθνους-κράτους έφτασε στα όριά της και τα δίκτυα των διασπορών ξαναεμφανίζονται στο πρώτο επίπεδο με την παγκοσμιοποίηση. Σε τέτοιο πλαίσιο η ποντιακή διασπορά και ευρύτερα η ελληνική έχει μεγάλη προοπτική. «

Michel Bruneau

 

-Τετάρτη: Εκδήλωση για (δυτ.) Μικρά Ασία και Πόντο

Το Α.Σ.Κ.Ε.  διοργανώνει εκδήλωση-συζήτηση για τη (δυτική) Μικρά Ασία και τον Πόντο. Την Τετάρτη 30 Μαϊου 2007 στις 7.30 μ.μ. στα γραφεία του, Τζωρτζ 12, πλ. Κάνιγγος, Αθήνα.

-Μια (ποντιακή) βραδιά στην Αθήνα

Η Αθήνα είναι μια περίεργη πόλη! Χωρίς ιστορική συνέχεια, αποτέλεσμα της ανάγκης για ιδεολογική νομιμοποίηση της νεαρής (κάποτε) Ελλάδας, μεγενθυμένη μέσα από συνεχείς καταστροφές (Μικρασιατική Καταστροφή, Εμφύλιος, Χούντα), φιλοξενεί το μισό πληθυσμό της χώρας δημιουργώντας μια πρωτοφανή και εξόχως ανώμαλη κατάσταση. Η «ομορφιά» στην Αθήνα βρίσκεται στην ποικιλία της. Δεν είναι μια ενιαία πόλη και δεν μπορεί να διαμορφώσει πληθυσμό με ισχυρή ταυτότητα. Υπάρχουν -μέσα στην Αθήνα-δεκάδες μικρότερες πόλεις, η μια μέσα στην άλλη ή, η μια πλάι στην άλλη, με μηδενικό βαθμό επικοινωνίας… Μέσα όμως στο αθηναϊκό «χάος» υπάρχουν κάποιες εξαιρετικές στιγμές… και ευτυχώς όχι σπάνιες. Τέτοια ήταν η βραδιά του Σαββάτου, στις 12 του Μάη του 2007!

-Για τον Πόντο: ΔΕΙΤΕ!

Γύρω στις 19 Μαϊου πυκνώνουν τα αφιερώματα στον Πόντο και την ιστορία του. Όπως ξέρετε, από το 1994, η 19η Μαϊου έχει οριστεί ΟΜΟΦΩΝΑ από τη Βουλή των Ελλήνων (με την απόλυτη συμφωνία όλων των τότε κοινοβουλευτικών κομμάτων: Πασόκ, Ν.Δ., ΚΚΕ, ΣΥΝασπισμός) ως Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στον Πόντο.

Έτσι και φέτος υπάρχουν κάποια ενδιαφέροντα αφιερώματα….

-Εκδήλωση για το βιβλίο Ιστορίας

Το βιβλίο Ιστορίας της Στ’ Δημοτικού απείλησε να διχάσει την Ελλάδα. Έφερε στην επιφάνεια πράγματα άγνωστα, αντιθέσεις καινούργιες και κάποιο στοιχειώδη διάλογο μεταξύ των ιστορικών. Η αμφισβήτηση του βιβλίου είχε και την ιντερνετική της πλευρά. Ένας δικτυακός τόπος, το «Αντίβαρο«, κατάφερε να συγκεντρώσει την πολύμορφη κριτική και να την μετατρέψει σε κίνημα αμφισβήτησης. Έτσι, βρεθήκαμε μπρος στην πρώτη επαναστατική πράξη δια μέσου του διαδικτύου!

-Τα παιδιά του Κολιγιάννη ποιόν είχανε πατέρα;

Με αφορμή την αντιποντιακή στροφή κάποιων κύκλων του ΚΚΕ

Βγήκ’ ο κουκουές σεργιάνι,
μ’ αρχηγό τον Κολιγιάννη…

Δύσκολοι που είν’ οι καιροί μας,
Σύντροφέ μου  υπομονή,
το δρεπάνι θε να κόψει
όποιο ζιζάνιο φανεί…

Και το Κόμμα τόχα φτιάξει
με τα μέτρα τα δικά μου
ήταν όλοι φιλικοί,
Κόλι-κολιγιαννικοί.(2)

-Ακαδημία Αθηνών: Ελαττωματικό το βιβλίο ιστορίας της έκτης Δημοτικού

 Μιας και δεν υπάρχουν θεσμοί άλλοι και οι «υπεύθυνες» πολιτικές ηγεσίες δεν προνόησαν (νάναι καλά οι ημέτεροι και τα διαπλεκόμενα) να θεσπίσουν διαδικασίες σοβαρότερες σε τούτη ‘δω τη «μπανανία», η Ακαδημία Αθηνών αποτελεί «μια κάποια λύση»…

-Γράμμα από την Τουρκία…

Άλλη μια κρίση ξέσπασε στην Τουρκία, όπου οι εθνικιστές και ο στρατός αμφισβητούν το δικαίωμα των αντιπάλων τους να διεκδικήσουν την εξουσία. Αποδεικνύεται για άλλη μια φορά, ότι το λεγόμενο «κοσμικό» κράτος δεν είναι τίποτα περισσότερο από το κράτος του στρατού. Ένα κράτος των μιλιταριστών εθνικιστών, που αφού εξόντωσαν τους αυθεντικούς αστούς των χριστιανικών κοινοτήτων στις αρχές του 20ου αιώνα, στη συνέχεια ενδύθηκαν τα ενδύματα των θυμάτων τους και περιθωριοποίησαν και την ίδια την κοινωνία, αμφισβητώντας την πολιτισμική της ταυτότητα. Προσπάθησαν να βάλουν τους πολυεθνοτικούς και πολύγλωσσους μουσουλμανικούς πληθυσμούς  στην εξουσιαστική κρεατομηχανή του στρατού και να παραγάγουν ένα συμβατό, προς τις εθνικιστικές-μιλιταριστικές αντιλήψεις, αποτέλεσμα.