-Ο Sener Levent και τα νεοελληνικά (Ελλάδα+Κύπρος) ιδεολογικά λαμόγια

Ποια τουρκοκυπριακά δικαιώματα

ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ, 20.08.2018

Όμως να με συγχωρεί, εγώ είμαι Τουρκοκύπριος και δεν ξέρω ποια δικαιώματα πρέπει να μας δώσει και δεν μας δίδει η ελληνοκυπριακή πλευρά.

 

Διάβασα με ενδιαφέρον τη μετάφραση στα τουρκικά του άρθρου του Ελληνοκύπριου ιστορικού Γεώργιου Διονυσίου στον «Πολίτη». Παράλληλα με τις αξιόλογες ιστορικές αναφορές που κατέγραψε, υπάρχουν δύο πράγματα που έλκυσαν την προσοχή μου. Το πρώτο είναι το εξής: «Στην καρδιά του κυπριακού προβλήματος υπάρχει η επίμονη άρνηση των Ελληνοκυπρίων για αποτελεσματική συμμετοχή των Τουρκοκυπρίων στη διακυβέρνηση». Το δεύτερο είναι το εξής: «Το Κυπριακό δεν είναι πρόβλημα μόνο εισβολής και κατοχής. Είναι ταυτόχρονα και πρόβλημα δικαιωμάτων των Τουρκοκυπρίων. Η μόνη μέθοδος που δεν χρησιμοποίησε η ελληνοκυπριακή πλευρά για να πετύχει επανένωση του νησιού είναι η πλήρης αναγνώριση των δικαιωμάτων των Τουρκοκυπρίων».

-Προς τα που βαδίζει η Τουρκία;

Νίκος Μιχαηλίδης: Τι προβλέπει το Σουλτανάτο του Ερντογάν

.
Οι πρόσφατες φονικές πυρκαγιές και ο τραγικός θάνατος δεκάδων συμπολιτών μας δικαιολογημένα έστρεψαν τα φώτα της δημοσιότητας στο εσωτερικό. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι στον περίγυρο μας έπαψαν να τρέχουν πολιτικές εξελίξεις που μας αφορούν και επηρεάζουν το μέλλον μας άμεσα. Στη μετεκλογική Τουρκία υπάρχει πλέον μια διαφορετική πολιτειακή πραγματικότητα που δεν θα ήταν υπερβολή να την ονομάσουμε κεκαλυμμένη δικτατορία.

Όλα έγιναν πολύ γρήγορα και η κοινωνία αλλά και ο δημοκρατικός ακαδημαϊκός κόσμος αιφνιδιάστηκαν. Υπάρχει τεράστια σύγχυση και σοβαρό έλλειμμα πληροφόρησης καθώς και μεγάλος φόβος. Άλλωστε το σύστημα αυτό επιβλήθηκε διά της βίας, της νοθείας και εν μέσω απειλών και καλλιέργειας κλίματος φόβου και σοβινιστικού παροξυσμού.

Ποια είναι τα βασικά χαρακτηριστικά του; Το νέο σύστημα παρέχει τρομακτικές υπερεξουσίες στον επικεφαλής του κράτους τις οποίες κανένας ηγέτης της Τουρκίας μέχρι σήμερα δεν διέθετε. Ούτε καν ο ιδρυτής της χώρας, ο δικτάτορας αξιωματικός του οθωμανικού στρατού Μουσταφά Κεμάλ. Στο σύστημα αυτό δεν υπάρχει πρωθυπουργός και ο ρόλος του υπουργικού συμβουλίου στη διακυβέρνηση της χώρας αλλάζει και υποβιβάζεται.