-Μπράβο στους δημοσιογράφους της «Ελευθεροτυπίας»

Μάθανε πως πηδιόμαστε,
πλακώσανε και οι γύφτοι
( Μοναρχικοί διαμέσου των «Δημοκρατικών»)

…και μαζί τους ο νεοελληνικός αμοραλισμός, όπως εκφράζεται από τους νέους ενοικιαστές της ιστορικής, δημοκρατικής «Ελευθεροτυπίας«, οι οποίοι επιχείρησαν να μοιράσουν την περασμένη Κυριακάτικη ένα άθλιο ένθετο με μια γλοιώδη συνέντευξη του τέως που του πήρε ο «πρόεδρος» των (ψευτο)»Δημοκρατικών» Μελέτης Μελετόπουλος, ο οποίος όπως φαίνεται από το στιλάκι των ερωτήσεων μάλλον εποφθαλμιά τα κονδύλια των μοναρχικών που σκέφτονται να παρέμβουν και αυτοί στην νεοελληνική πολιτική χαβούζα με τον «πρίγκηπα» Νικόλαο Γκλίξμπουργκ. Να σημειωθεί ότι ο «πρίγκηψ» -ο οποίος σίγουρα θα θέλει να μας σώσει από τους κακούς, όπως και ο Μελετόπουλος-  ήδη εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα και ήδη χαριεντίζεται με τον άλλο πανάθλιο Γιωργάκη Παπανδρέου.

Ευτυχώς τα δημοκρατικά αντανακλαστικά των εργαζομένων στην ‘Ελευθεροτυπία» απέτρεψαν την ύβριν και έχουν ήδη προειδοποιήσει ότι εάν  ο Οικονομόπουλος που διαχειρίζεται έναν δημοκρατικό και ιστορικό τίτλο, επιχειρήσει να επανέλθει, τότε θα γίνει ΑΠΕΡΓΙΑ ώστε να μην κυκλοφορήσει το κυριακάτικο φύλλο.

Η δικιά μας απορία είναι: αφού ο Οικονομόπουλος είχε στο πίσω μέρος του κεφαλιού του να δραστηριοποιηθεί στη Δεξιά και να αναλάβει (αυτός ξέρει πόσο και για πόσο) την αβάντα προς τους μοναρχικούς, γιατί δεν επέλεγε μια εφημερίδα της Δεξιάς, ας πούμε το Παρασκήνιο, ώστε να μην τον ενοχλεί κανείς; 

Σκληρή απάντηση της ΕΣΗΕΑ στον Χάρη Οικονομόπουλο (Τρίτη Οψη – Ελευθεροτυπία):

“Είμαστε δημοσιογράφοι, όχι ‘πληροφοριοδότες’”!

-«Μάο-πάω-τσάο»… Για το ποντιακό underground(;;;)

«πριν εβγαίνει η ψ’ην του Μάο Τσε Τουνγκ είπεν σο μιλλέτ τρία φοράς εγώ πάω,
Μάο, πάω, τσάο»

Tου Κωστή Δρυγιαννάκη

Μια ιδιαίτερα εντυπωσιακή περίπτωση στον ποντιακό χώρο υπήρξε ο λυράρης και τραγουδιστής Γιάννης «Τσανάκαλης» Βλασταρίδης (1931 – 2001). Ο Τσανάκαλης, παράλληλα με τις ηχογραφήσεις του που κινούνταν στα αποδεκτά πλαίσια του παραδοσιακού ή του νέου ποντιακού τραγουδιού, έκανε και άλλα ανοίγματα όπως το προκείμενο που, τότε τουλάχιστον, εδράζονταν στο χιούμορ. Ο ίδιος μάλιστα το θέτει ακριβώς έτσι στο δίσκο του International Τσανάκαλης (Vasipap, 1981). Σήμερα όμως, με τα νέα δεδομένα που έχουν δημιουργηθεί από τις μόδες των ethnic και των world fusion, αλλά ακόμη και από την απλή αύξηση της επικοινωνίας, τα χιουμοριστικά αυτά ανοίγματα του ’80 λειτουργούν με ένα τελείως διαφορετικό τρόπο.

Χαρακτηριστικό το «κινέζικο» κομμάτι Μπρους Λη που παραθέτουμε εδώ. Η απόδοση μιας πεντάτονης σινικής μελωδίας από ποντιακή λύρα πάνω σε ρυθμό που θυμίζει τανγκό είναι εξ ορισμού μορφή διαπολιτισμικής σύντηξης, αλλά αυτό που της δίνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι πώς πρόκειται για μια σύντηξη πραγματοποιημένη εκ των έσω, κι όχι από κάποιον τρίτο, αλλότριο παραγωγό. Είναι ακριβώς ο τρόπος με τον οποίο ο ένας πολιτισμός αντιλαμβάνεται τον άλλον, μέσα από τις υπερβολές της προπαγάνδας, των μέσων ενημέρωσης και της βιομηχανίας του θεάματος, και τον μετασχηματίζει σε κάτι πολύ αυθεντικό χωρίς ενδοιασμούς για την προσωπική του ταυτότητα, χωρίς συμπλέγματα κατωτερότητας και χωρίς αγκυλώσεις σε στερεότυπα.

-Μια σημαντική μαρτυρία… στην Κατερίνη

H Ένωση Ποντίων Πιερίας και ο Οργανισμός Παιδείας Πολιτισμού Αθλητισμού Πρόνοιας του Δήμου Κατερίνης διοργανώνουν και προσκαλούν όλα τα μέλη στην παρουσίαση του βιβλίου τους τέως Δημάρχου Κατερίνης Μενέλαου Τερζόπουλου με τίτλο: «Τάκης Τερζόπουλος: ο άνθρωπος, ο αγωνιστής, ο πολιτικός», το Σάββατο 22 Φεβρουαρίου 2014 στις 7 μ.μ. στο συνεδριακό κέντρο «Εκάβη».

Μεταξύ των πολύ ενδιαφερόντων στοιχείων που περιλαμβάνει το βιβλίο από τη τη ζωή του Τάκη Τερζόπουλου, υπάρχει η προσπάθεια διάσωσης των Εβραίων της Θεσσαλονίκης από το ΕΑΜ που δεν έχει αναδειχθεί όπως θα έπρεπε από τους Εβραίους και τους ασχολούμενους Νεοέλληνεςμε το θέμα του Ολοκαυτώματος ),   καθώς και στη δραματική του συνάντηση με τις δωσιλογικές συμμορίες του Κισά Μπατζάκ…

.

Το βιβλίο προλογίζουν οι:

– Γιάννης Παπαγεωργίου, φιλόλογος – ποιητής

– Γιώργος Ράπτης, φιλόλογος – συγγραφέας.

.

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Γράφει ο Γιάννης Παπαγεωργίου, φιλόλογος.

……………………
……………………
Στο πρώτο μέρος του βιβλίου παρατίθεται ένα κομμάτι του γενεολογικού δέντρου του βιογραφούμενου Τάκη Τερζόπουλου, μεταφέρεται ο αναγνώστης σε ένα παρελθόν που μοιάζει τόσο μακρινό και κοντινό συγχρόνως.

Μακρινό, γιατί συμβαίνουν τόσο γεγονότα που από εκείνο το φοβερό 1922 και μετά είναι σα να διάβηκαν αιώνες φορτωμένοι καταιγίδες και συμφορές στον Πόντο και στους Έλληνες του Πόντου απ΄όπου καταγόταν ο Τάκης Τερζόπουλος, βιώματα φριχτά που τα κουβαλούν ακόμη οι Πόντιοι, όσοι επέζησαν από τις σφαγές και τις ατιμώσεις και ακατάφεραν να περάσουν στην άλλη πλευρά της θάλασσας, στη φιλόξενη γη της πατρίδας Ελλάδας.

Κύπρος: Πάνω στην κλίνη του Προκρούστη;

Πάνω στην κλίνη του Προκρούστη των στρατηγικών παιγνίων

Διαπραγματεύσεις ναι ή όχι;
Το ζήτημα είναι η αφετηρία, οι αρχές και οι προϋποθέσεις

Π. Ήφαιστος

 Οι αυτοκτονικές αφελείς και ασυνάρτητες γνώμες για τις διαπραγματεύσεις γύρω από το κυπριακό οργιάζουν. Επισκιάζουν το γεγονός αφενός ότι για κάθε κοινωνία προϋπόθεση συλλογικής ελευθερίας είναι η πολιτική της κυριαρχία που διασφαλίζεται από ένα κυρίαρχο κράτος σύμφωνα με τις Υψηλές Αρχές του διεθνούς δικαίου και αφετέρου ότι προϋπόθεση πολιτικής ελευθερίας είναι ανεξαρτησία του κράτους, οι δημοκρατικές αρχές και η απουσία κάθε εσωτερικής διαίρεσης των πολιτειακών θεσμών. Οτιδήποτε άλλο αποτελεί πολιτειακή σχιζοφρένεια και πολιτικό μαζοχισμό.

Η κυριαρχία ανορθολογικών πολιτικών θέσεων στην Ελλάδα και Κύπρο δεν είναι τυχαίο γεγονός. Είναι αποτέλεσμα της συντρέχουσας κρίσης που ανέδειξε όλες τις αδυναμίες μας, της εργολαβικής επί δεκαετίες πνευματικής αποδυνάμωσης με την καταπολέμηση της φιλοπατρίας, την καλλιέργεια ακραία ανορθολογικών αντιλήψεων για την διεθνή πολιτική, την υιοθέτηση της πολιτικά εγκληματικής άποψης ότι «στον σύγχρονο κόσμο η κρατική κυριαρχία είναι αναλώσιμη» και της υπονόμευσης των σχέσεων Κύπρου και νεοελληνικού κράτους, αρχής γενομένης με το εγκληματικό πραξικόπημα του 1974.

-Mε αφορμή του θέμα Καρυπίδη….

Η Σχεδία της Μέδουσας

Του Πολιτίδη Τάσου
(Μέλους της Γραμματείας της ΝΕ ΣΥΡΙΖΑ ΠΕ Κοζάνης)

Μία οφειλόμενη απάντηση στους κατασκευαστές των ναυαγίων και υπέρμαχους της πολιτικής ¨ανθρωποφαγίας¨

Ο πίνακας του Jean Louis Théodore Géricault  «Le Radeau de la Méduse», ήταν πάντα το αντίπαλο δέος της πολιτικής μου συνείδησης.

Αυτή η σχεδία με δίδαξε ότι η ανθρώπινη φύση κρατά τα κλειδιά της κόλασης, ότι η αδεξιότητα των χειρισμών δημιουργεί ναυάγια και ότι η υπερεκτίμηση των δυνατοτήτων οδηγεί σε τρικυμισμένα πελάγη.

Με δίδαξε επίσης πως τα ναυάγια είναι η υπέρτατη μορφή ανθρωποθυσίας.

Με πλήρη επίγνωση πως αυτή η αφήγηση αύριο θα ¨τεμαχίζεται¨ από αριστερές και δεξιές μονταζιέρες, παρακαλώ να θεωρηθεί δεδομένο από πως σε αυτό το ¨ταξίδι¨…Θα μείνω κι εγώ μαζί σας μες στη βάρκα, Ύστερα απ’ το φριχτό ναυάγιο και το χαμό (Μ. Αναγνωστάκης).

 

Οι Ελ, ο Σώρρας, o Soros και τα παιδάκια με τις ποντιακες στολές…

 ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΤΕ  ΤΑ  ΠΑΙΔΙΑ  ΑΠΟ  ΤΟΥΣ  ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ——————————————————————————————-

«Σώρρας: ένας ψεύτης που εκμεταλλεύεται τον πόνο του λαού για να θησαυρίσει.» (Μ.Ιγνατίου) ————————————————————————————————-

Με τον Σώρρα και τους Ελ

Χριστίνα Ταχιάου 

Το πλήθος που συγκεντρωνόταν από το πρωί χθες στον Λευκό Πύργο προκαλούσε την προσοχή.  Και πώς αλλιώς θα γινόταν, αφού το κύριο χαρακτηριστικό ήταν το dress code με την ελληνική σημαία φορεμένη σαν μπέρτα; Νέοι κυρίως άντρες, νέες και όχι μόνο γυναίκες, πανό, πάθος, διανομή φέιγ βολάν για το μεγάλο «Κάλεσμα Συνένωσης Ελλήνων στη Θεσσαλονίκη» το απόγευμα, στο «Παλατάκι». Όχι στο γνωστό ανάκτορο της Καλαμαριάς, αλλά στο Κλειστό Γήπεδο μπάσκετ του ΠΑΟΚ. «Ο Αρτέμης Σώρρας, ο δρ Εμμανουήλ Λαμπράκης και μέλη του Οργανισμού ΙΕ-E.N.D θα είναι εκεί μαζί μας στη γιορτή της Συνέλευσης Ελλήνων». Τα πούλμαν με τους οπαδούς εκείνων που έχουν τη «λύση των 600 δισ.» είχαν καταφτάσει και ενημέρωναν και τους Θεσσαλονικείς για την εκδήλωση.

Πήγαμε γύρω στις 6. Μπήκαμε στο γήπεδο που, παραδόξως, δεν ήταν γεμάτο. «Περίπου 1.500 άτομα» έλεγε ένας από τους μπόλικους καλωδιωμένους που επέβλεπαν τον χώρο. Τόσα τα υπολόγιζα κι εγώ. Κάναμε θριαμβευτική είσοδο, την ώρα που μια μικρή μπάντα έπαιζε (όχι με ιδιαίτερη επιτυχία) το Chariots of Fire του Βαγγέλη Παπαθανασίου κι αμέσως μετά τον Εθνικό Ύμνο. Μια ομάδα από παιδάκια με στολές άρχισε να χορεύει ποντιακά, πολύ χαριτωμένα, είναι η αλήθεια.

Περί ειδικών μισθολογίων, δικαστών και της αφωνίας των κομμάτων της αντιπολίτευσης….

Στο όνομα του να χτυπηθεί ο «κοινωνικός αυτοματισμός» οι πάντες σιώπησαν και αποδέχτηκαν την προκλητική απόφαση των δικαστών του ΣτΕ για διαχωρισμό των εργαζομένων σε προνομιούχους και μη. Σε προνομιούχους που νοιάζονται μόνο για την τσέπη αγνοώντας τον υπόλοιπο λαό και αδιαφορώντας εάν θα στερήσουν ακόμα και τα χρειώδη για επιβίωση σε φτωχά στρώματα. Η λογική τους θυμίζει τη σοβιετική νομενκλατούρα που αφού κατέκλεψε το λαό στο τέλος τον έριξε σε μια μόνιμη κατάρρευση και δυστυχία.

Δυστυχώς, πρωτεργάτες αυτού του ανομήματος υπήρξαν οι δικαστές, που με το σπαθί τους αναδεικνύονται στο πλέον παμφάγο και εγωϊστικό τμήμα της κοινωνίας μας -μαζί με το κυρίαρχο πολιτικό κατεστημένο βεβαίως, των κομμάτων που διαχειρίστηκαν την εξουσία.

Στο θέμα αυτό είχαμε αφιερώσει παλιότερα ένα άρθρο.
Σας το θυμίζουμε:
«Αλληλεγγύη στους Δικαστές ?;?;?»
του Ανδρέα Ζαχαριάδη
https://pontosandaristera.wordpress.com/2012/09/17/judges/

Η αποστολή ενός επώνυμου σχολίου από τον κ. Αποστολίδη -που εμπεριέχει και το νεολογισμό «(το)βουβόσκυλον» (;)- και μιας είδησης ότι διεξάγεται ήδη έρευνα «για τα ληστρικά αναδρομικά των δικαστών» μας απαλλάσσει από την υποχρέωση να μετατρέψουμε σε δικό μας άρθρο την απέχθειά μας προς τα «ειδικά  μισθολόγια» των προνομιούχων, . 

 Ο δικαστικός συνδικαλισμός ως… βουβόσκυλο

του Γιαννη Αποστολίδη

Ενημερώνω τους φίλους του ΠΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ότι μετά από αναφορά μου διεξάγεται δικαστική έρευνα όχι μόνο για τα ληστρικά αναδρομικά των δικαστών (μέσο όρο 140.000 ευρώ σε κάθε δικαστή και κάθε μέλος του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, συν αύξηση των υπέρογκων ήδη αποδοχών τους κατά 80% – αυτά έγιναν το 2008) και από ότι φαίνεται η υπόθεση θα πάρει απρόβλεπτες και από εμένα τον ίδιο διαστάσεις! Πρόσφατα ο δικαστικός συνδικαλισμός, αυτό το βουβόσκυλο που επί δεκαετίες δάγκωνε ύπουλα τον κρατικό προϋπολογισμό, ξαναχτύπησε με την κήρυξη ως αντισυνταγματικών των περικοπών των. ( Ευτυχώς κοντά στον βασιλικό ποτίστηκε και η γλάστρα, διότι το σκεπτικό της σχετικής απόφασης του Μισθοδικείου, που δίκασε για τους δικαστές, δεν μπορούσε να μην ισχύσει και για τους μισθολογικά καταφρονημένους ένστολους).

-Μπορεί να κυβερνήσει η Αριστερά;

Posted 01/02/2014
Filed under: Αριστερά, Ελευθεροτυπία |

Με τον τίτλο αυτό δημοσιεύτηκε στην σαββατιάτικη Ελευθεροτυπία ένα κείμενο του Βλάση Αγτζίδη μ’ αφορμή την έκδοση ενός βιβλίου από τις εκδόσεις Τόπος. Το δημοσιευμένο κείμενο είναι το εξής:

————————————————————–

Η προοπτική να έρθει πρώτο ένα κόμμα της Αριστεράς στις επόμενες κοινοβουλευτικές  εκλογές έχει κάνει εξαιρετικά επίκαιρο τον προβληματισμό για τη δυνατότητά της να κυβερνήσει τον τόπο. Το δημόσιο διάλογο ήρθε να εγκαινιάσει μια νέα έκδοση με τίτλο «Κυβέρνηση της Αριστεράς. Δρόμος για το μέλλον ή παρένθεση» (εκδ. Τόπος, Αθήνα, 2013).

Όσο και αν το ερώτημα φαντάζει νέο, εν τούτοις η συζήτηση έχει αρχίσει εδώ και 150 χρόνια, από την εποχή της Α’ Διεθνούς  (περί το 1850) και της Παρισινής Κομμούνας (1871), έως το Μάη του ’68 και τη σοβιετική κατάρρευση (1991) και κατά καιρούς έχει γίνει ένα από τα σημαντικότερα θέματα του διαλόγου –και όχι μόνον εντός της Αριστεράς. Κορυφαίες στιγμές αυτού του διαλόγου, αλλά και των σφοδρών συγκρούσεων, υπήρξαν:

* Η μεγάλη ιδεολογική σύγκρουση -που μπορεί να θεωρηθεί και η πρώτη σχετική- για το «κράτος» και τη συνωμοτική αντίληψη που έλαβε χώρα μεταξύ των αναρχικών υπό τον Μιχαήλ Μπακούνιν και των κομμουνιστών υπό τους Μαρξ και Ενγκελς.

* Η ιδεολογική σύγκρουση με τους δεξιούς σοσιαλδημοκράτες τύπου Μπερστάιν για τα όρια της μεταρρύθμισης.

* Η σύγκρουση της Λούξεμπουργκ, του Τρότσκι και του Πλεχάνοφ με τον Λένινγια το ζήτημα ή μη της πρωτοκαθεδρίας του κόμματος. 

-Όταν προδόθηκε ο λαός τον Δεκέμβρη του ’44

Aφιέρωμα σ’ ένα μεγαλειώδη Λαό

-που προδόθηκε από την ηγεσία του,
-που παραδόθηκε στους απόντες,
-που  δολοφονήθηκε από τους Βρετανούς,
-που  ξεπουλήθηκε από τους Σοβιετικούς…

Ένα φωτογραφικό αφιέρωμα στο Δεκέμβρη του 1944

Ένα φωτογραφικό αφιέρωμα στο Δεκέμβρη του 1944 με το φακό του Dmitri Kessel