-Βικτόρ Σέρζ, « Υπόθεση Τουλάγιεφ»

Διαβάζοντας τον Σερζ ανά την Ευρώπη 

της Σάρας Χαλκίδη

Η γνωριμία μου με τον Σέρζ ξεκίνησε πριν τρία χρόνια περίπου, όταν διάβασα τη βιογραφία του για τον Τρότσκι. Πήρα τόσες απαντήσεις τότε …

Στη συνέχεια τον αναζήτησα και διάβασα τις  «Αναμνήσεις ενός επαναστάτη» και …τον ερωτεύτηκα, ίσως γιατί κάπως έτσι ήθελα να είναι ο αρχηγός μου. Τότε ευχήθηκα να ζούσε. Θα πήγαινα και στο Μεξικό, στο τόπο εξορίας του, για να τον συναντήσω!

Φαίνεται πως ο άγγελος μου απλά σχεδίαζε να γνωρίσω τον Σέρζ για να καταλάβω καλύτερα τον εαυτό μου και αυτό που ερχότανε.

Μπορεί ένα βιβλίο να σε κάνει να συνειδητοποιείς ακόμη περισσότερο γιατί θαυμάζεις έναν άνθρωπο που γνωρίζεις; Να βλέπεις ακόμη καλύτερα πλευρές του που τον κάνουν να διαφέρει τόσο από άλλους καθ’ όλα αξιόλογους ;

Διαβάζοντας την «Υπόθεση Τουλάγιεφ» στην Ιρλανδία, σελίδα 197, βεβαιώθηκα πως ναι:

…..Ισπανικός εμφύλιος πόλεμος… ο αναρχικός Στεφάν Στέρν, έχοντας διαφύγει από τη Σοβιετική –Σταλινική- Ένωση για να αγωνιστεί στην Ισπανία διαπιστώνει :

«Φυλετικός αναρχισμός» ή «Λοβοτομώντας τους πιτσιρικάδες»!

Με μεγάλη έκπληξη ενημερωθήκαμε από το indymedia για το πρόγραμμα ιδεολογικής διαπαιδαγώγισης (Κύκλος Αυτομόρφωσης) του Nosotros (Θεμιστοκλέους 66, Εξάρχεια), το οποίο βρίσκεται όπως φαίνεται υπό τον απόλυτο ιδεολογικό έλεγχο της ψευδώνυμης Αντιεθνικιστικής Κίνησης του Νακρατζά.

Το Νοσότρος είναι ένας κοινωνικός χώρος με πλούσια πολιτιστική προσφορά και ενδιαφέρουσα πολιτική δράση. Όμως, όπως φαίνεται, στο ιδεολογικό επίπεδο κυριαρχείται ολοκληρωτικά από απόψεις που κυμαίνονται μεταξύ ενός περίεργου «φυλετικού αναρχισμού» και ενός ανοιχτού ρατσισμού.

Χαρακτηριστικά είναι τα θέματα που προτιμήθηκαν στο πλαίσιο του Κύκλου Αυτομόρφωσης:

–«Ο Φαλμεράγιερ και η εθνική καταγωγή των Ελλήνων«, ομιλητές: Φίλιππας Κυρίτσης και (κρατηθείτε) Νάσος Θεοδωρίδης (12/1/2012)

–«Η Οθωμανική Αυτοκρατορία και οι τραγικές για τους κατοίκους συνέπειες της κατάρρευσής της«. Ομιλητές: Φίλιππας Κυρίτσης και (κρατηθείτε) Αμπντουλχαλίμ Ντέντε (19/1/2012),

-«Η ιστορία της Ελλάδας από εβραϊκή σκοπιά». Ομιλητές: Φίλιππας Κυρίτσης και κάποιος από το Terminal 119 (26/1/2012).

   Ας τα ψιλο-σχολιάσουμε τώρα!

-Καλό ταξίδι Θόδωρε Αγγελόπουλε

..Ξέρεις κάτι; Η Ελλάδα πεθαίνει. 
Πεθαίνουμε σα λαός. Κάναμε τον κύκλο μας, δεν ξέρω πόσες χιλιάδες χρόνια, ανάμεσα σε σπασμένες πέτρες και αγάλματα.
Και πεθαίνουμε….
Αλλά αν είναι να πεθάνει η Ελλάδα, να πεθάνει γρήρορα. Γιατί η αγωνία κρατάει πολύ και κάνει πολύ θόρυβο.
Μωρή φύση…! Μόνη σου είσαι, μόνος μου είμαι κι εγώ….

-Συναντήσεις στου Σαραντάκου: «Τουρκοχριστιανοί»-«Σλαβομακεδόνες ακροδεξιοί» και άλλα…….

Τελικά , ότι θέλεις βρίσκεις στο κονάκι  του Σαραντάκου! έτσι λοιπόν, με αφορμή άλλη μια συζήτηση για τον Ζαχαριάδη, η κουβέντα έφτασε και στα εθνοτικά της ελληνικής Μακεδονίας με την εμφάνιση ενός γραφικού Σλαβομακεδόνα ακροδεξιού, για τον οποίον τα πάντα περιστρέφονται γύρω από τη σύγκρουση «γηγενών αυθεντικών σλαβόφωνων απογόνων του Μεγαλέξανδρου» με τους «τουρκοχριστιανούς Πόντιους». Όπου βέβαια ο όρος «τουρκοχριστιανοί Πόντιοι»  περιλαμβάνει όλους τους πρόσφυγες του ’22 που εγκαταστάθηκαν στις περιοχές που αυτός θεωρεί «αλύτρωτη αιγαιακή Μακεδονία».

Η συζήτηση είναι αρκετά απολαυστική. Όμως φοβόμαστε ότι οι τάσεις αυτές βαθμιαία ενσταλάζουν (ένθεν κακείθεν) στις ψυχές κάποιων το μίσος, το ρατσισμό και εν τέλει δημιουργούν  επικίνδυνη… «εχθροπάθεια».

-Στα Μαρμαρένια Αλώνια

Σε παλιότερο κείμενό μου είχα γράψει πως «Κανένας δεν μπορεί να προβλέψει την εξέλιξη του ριζικά καινούριου». Θα επανέρχομαι σε αυτή την ιδέα για να μην απογοητευόμαστε, διότι η απογοήτευση των ανθρώπων είναι ένα ζητούμενο της εκάστοτε εξουσίας καθώς οδηγεί στην παραίτηση και στην πολυπόθητη συναίνεση. Η απογοήτευση καθιστά τον άνθρωπο ανελεύθερο.

Όσον αφορά στην αδυναμία πρόβλεψης, θυμίζω πως οι γενικευμένες, μαζικές, και επιθετικές παρεμβάσεις κατά τη διάρκεια των παρελάσεων της 28ης Οκτωβρίου ήταν κάτι που δεν το είχαν προβλέψει ούτε οι πολιτικοί ούτε εμείς. Επίσης, κανείς δεν θα μπορούσε να προβλέψει πως αυτές ακριβώς οι παρεμβάσεις θα οδηγούσαν στην παραίτηση του τότε πρωθυπουργού και στην απευθείας ανάθεση της πρωθυπουργίας σε έναν μη εκλεγμένο τεχνοκράτη. Αλλά και στο χώρο της επαγγελματικής πολιτικής κανείς δεν θα μπορούσε να προβλέψει τη συμμαχία σε συγκυβέρνηση πολιτικών χώρων που αλληλοκατηγορούνταν ως ψεύτες, προδότες, φασίστες, και γομάρια. Η ίδια η παγκόσμια κρίση του καπιταλισμού δεν είχε προβλεφτεί από κανέναν σοφό οικονομολόγο ή πολιτικό φιλόσοφο.
Μην ενδίδετε στην αιτιοκρατική ανάλυση της Ιστορίας. Η Ιστορία γράφεται εκ των υστέρων ως ορθολογική ανασυγκρότηση των επιλεγμένων γεγονότων, και μάλιστα γράφεται από τους εκάστοτε νικητές.

Αναδημοσίευση από : Διογένης ο σκύλος

-Ο συντηρητισμός της ελλαδικής Αριστεράς και ο ελληνισμός της Ανατολής

Με αφορμή την ανάρτηση από το καλό ιστολόγιο του Raskolnikov    ενός ενδιαφέροντος άρθρου της Βίκυς Καραφουλίδου με τίτλο: Έθνος εναντίον τάξης, Η ιδεολογική αυτονομία του ελληνικού «σοσιαλισμού» του 19ου αιώνα και οι «εθνικές» του ερμηνείες, καταθέσαμε κάποιους προβληματισμούς, θεωρώντας ότι το αντικείμενο του «ελληνικού σοσιαλισμού» που καλείται να μελετήσει η συγγραφέας περιωρίζεται στα όρια του ελληνικού Βασιλείου, το οποίο -λίγο πολύ- θεωρείται ως ο όλος κόσμος των Ελλήνων.

Παραθέτουμε στη συνέχεια το σχόλιό μας, το οποίο απηχεί ευρύτερους προβληματισμούς  βασικούς για την υπόσταση της  ίδιας της αριστεροποντιακής μας κολεχτίβας -όπως γνωρίζουν οι τακτικοί μας φίλοι…

Να σημειώσουμε απλώς ότι το άρθρο της Β. Καραφουλίδου αποτελεί τμήμα μιας ευρύτερης μελέτης της («Η γλώσσα του σοσιαλισμού. Ταξική προοπτική και εθνική ιδεολογία στον ελληνικό 19ο αιώνα», εκδ. Βιβλιόραμα) που μόλις κυκλοφόρησε και την οποία επιφυλασσόμαστε να τη  σχολιάσουμε κάποια στιγμή ολοκληρωμένα:

«Πάντως, αυτό που δεν έχει μελετηθεί, αλλά αντιθέτως έχει υποβαθμιστεί δραματικά, είναι η σοσιαλιστική ιδεολογία στον ελληνισμό της Ανατολής, τόσο στους Έλληνες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όσο και στους Έλληνες της Ρωσίας. Από τα αποσπασματικά στοιχεία που γωρίζουμε, πρέπει να υπήρχε ένα πολύ ενδιαφέρον σοσιαλιστικό κίνημα, που συνομιλούσε με τα πλέον προχωρημένα στοιχεία των άλλων εθνικών ομάδων σ’ ένα περιβάλλον μετασχηματισμού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Γνωρίζουμε επίσης ότι για ιστορικούς λόγους η βιομηχανική εργατική τάξη απαρτιζόταν σε πολύ μεγάλο βαθμό από Έλληνες, οι οποίοι εξοντώθηκαν μαζικά είτε κατά την έναρξη της Γενοκτονίας μετά το 1914 (στα Αμελέ Ταμπουρού κ.λπ.) είτε με τη νίκη του κεμαλικού εθνικισμού το ’22. Χαρακτηριστική τέτοια περίπτωση είναι η εκτέλεση των 700 μεταλλωρύχων στη Μπάλια (Βιθυνία) από τα κεμαλικά στρατεύματα το Σεπτέμβριο του 1922.

-Η Κατάρα να έχεις δίκιο…

                                                                                         της Νάντιας Βαλαβάνη

Δημοσιεύτηκε στο ΔΡΟΜΟ της Αριστεράς
6 / 7.01.2011

                                                       

           

                       Σφίγγεται η καρδιά κάθε φορά που επιβεβαιώνεται η α ή β πρόβλεψη από τις αναλύσεις στο χώρο της Αριστεράς.

          Ας επανεξετάσουμε τι γράφουμε δύο χρόνια τώρα στο φως εξελίξεων των τελευταίων ημερών.

          Παράδειγμα πρώτο: Πόσες φορές έχω(ουμε) γράψει ότι στην Ελλάδα συντελείται ένα γιγάντιο πείραμα κοινωνικής μηχανικής με στόχο να βγουν στην πλάτη μας συμπεράσματα για την εφαρμογή πρωτοφανών μέτρων  σε βάρος και των υπόλοιπων ευρωπαϊκών λαών; Σήμερα, με «λαγό» τη δήλωση εκπροσώπου του ΔΝΤ ότι δεν επαρκεί το «συμφωνημένο» «κούρεμα» 50%, κυκλοφορούν νέα σενάρια: Για χρεοκοπία εντός ευρωζώνης με κούρεμα έως και 80%-«πιστωτικό γεγονός» και ενεργοποίηση των CDS επί του ελληνικού χρέους για πρώτη φορά από την ύπαρξη CDS παγκόσμια – «προκειμένου να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη των αγορών στη λειτουργία τους». Δηλαδή «παίζει» η μετατροπή μας σε πειραματόζωα και για «μέτρηση» των επιπτώσεων των νέων παραμέτρων λειτουργίας του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος!

Δημοκρατία Under Construction

     Ένα βιβλίο για το κίνημα των πλατειών

Κυκλοφόρησε το : » Δημοκρατία Under Construction: Από τους δρόμους στις πλατείες «

Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Α/συνεχεια το βιβλίο «Δημοκρατία Under Construction: Από τους δρόμους στις πλατείες « που αφορά σαν μια προσπάθεια αξιοποίησης της εμπειρίας και των παρακαταθηκών που άφησε το κίνημα των Αγανακτισμένων και των πλατειών το καλοκαίρι του χρόνου που πέρασε.
Πρόκειται για μία συλλογή κειμένων «που προσπαθεί από τη μία να επιχειρήσει μια πρώτη καταγραφή και συμπεράσματα και από την άλλη να διατηρήσει ανοιχτό τον διάλογο και τις διεργασίες ανατροπών που το κίνημα των αγανακτισμένων και οι πλατείες έθεσαν», όπως αναφέρουν οι εκδόσεις Α/συνεχεια.

Πάνω από είκοσι ενεργά συμμετέχοντες στο κίνημα των πλατειών συμβάλουν με κείμενα τους γύρω από ερωτήματα όπως: Πώς «ξαφνικά» καταλήφθηκαν οι πλατείες; Τι ήταν το φαινόμενο των Αγανακτισμένων;
Τι σήμαινε και ποια ζητήματα έθετε η «πραγματική» ή «άμεση δημοκρατία»;
Ποιες δυναμικές απελευθέρωσε και ποιά τα όρια του;
Τι είδους νέο δημόσιο χώρο όρισε;
Τι νέο έφερε σε επίπεδο πολιτικής κουλτούρας και κινηματικής οργάνωσης;
Ποιά ήταν η σχέση του με προηγούμενα υποκείμενα;

Τι προκλήσεις έθεσε για το ισχύον πολιτικό εποικοδόμημα αλλά και για τις δυνάμεις του ανταγωνιστικού κινήματος;
Ποιά η σχέση του με προηγούμενες κοινωνικές εκρήξεις (Δεκέμβρης 2008) και κινήματα ενάντια στην κρίση;
Τι ερωτήματα εγείρει σχετικά με την ανάδειξη νέων κοινωνικών αναφορών και διεργασιών συγκρότησης υποκειμένων;
Υπάρχει δυνατότητα «μετάθεσης» ή αντανάκλασης του στο πολιτικό επίπεδο;
Ποιά η σχέση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης με αυτό;
Ποιός ο ρόλος του τοπικού και εθνικού στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του;
Τι είδους πολιτισμό παρήγαγε;
Πώς σχετίστηκε με τα αντίστοιχα κινήματα του εξωτερικού;

-Τα «κομμένα βιβλία», η απωθημένη Ιστορία και η νεοελληνική υποκρισία

Με αφορμή κάποιες εκδηλώσεις του Ιδρύματος Ωνάση 

Καλά περάσαμε στις γιορτές με τον Εφραίμ, τον Παπαδήμο, τον Καρατζαφέρη και τον Γιωργάκη! Ήρθε όμως μια πρόσκληση από τη  Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση για να ταράξει τη χριστουγεννιάτικη Νιρβάνα μας.

Η πρόσκληση αφορούσε μια εκδήλωση με τίτλο:  Τα «κομμένα» σχολικά εγχειρίδια της Ιστορίας.  Το  σχετικό σκεπτικό, αναφέρει:
«Η Ιστορία της ΣΤ´ Δημοτικού είναι μόνο το πιο πρόσφατο από μια σειρά παραδειγμάτων σχολικών εγχειριδίων Ιστορίας που προκάλεσαν τόσο σφοδρές αντιπαραθέσεις, ώστε εντέλει το Υπουργείο Παιδείας να υποχρεωθεί να τα αποσύρει, προκειμένου να ηρεμήσουν τα πνεύματα… Η εκδήλωση εντάσσεται στον κύκλο Η αφήγηση της Ιστορίας και η διδασκαλία της ως ιστορικά φαινόμενα που φιλοδοξεί να αναδείξει κρίσιμα ζητήματα όπως η διαμόρφωση της συλλογικής συνείδησης μέσα από την αντιμετώπιση του μαθήματος της Ιστορίας στο σχολείο και μέσα από τη δημόσια συζήτηση για θέματα ιστορίας, ή το ζήτημα της διάστασης που συχνά παρατηρείται ανάμεσα στην Ιστορία των ειδικών ιστορικών και την «επίσημη» σχολική εκδοχή της ιστορίας αλλά και τη δημόσια ιστορία γενικότερα. Ακόμα, το πώς πολιτικοί στόχοι και γενικότερες κοινωνικές τάσεις μιας εποχής επηρεάζουν τον τρόπο διδασκαλίας της Ιστορίας.»

Με δυο λόγια, εμείς καταλαβαίνουμε ότι  η απόκρυψη σημαντικών ιστορικών γεγονότων από τους «ειδικούς ιστορικούς»  -όπως οι Γενοκτονίες που συνέβησαν στην Ανατολή από έναν ακραίο εθνικισμό, η εν ψυχρώ σφαγή της Σμύρνης από τους κεμαλικούς, η αποσιώπηση της Οκτωβριανής Επανάστασης, η εσωτερική σύγκρουση στην Κατοχή με τους δωσίλογους, η ξένη επέμβαση,  ο Εμφύλιος και τα μετεμφυλιακά γεγονότα, τα Σεπτεμβριανά του ’55, η αποκιοκρατία και ο ρόλος της στο Κυπριακό- όχι μόνο δεν καταγγέλονται ως «στρατευμένη δουλόφρων ιστοριογραφία», αλλά αντιθέτως  θεωρείται -από τους οργανωτές- ότι αποτελεί  στοιχείο προς υπεράσπιση, μιας και οι  «αντίπαλοι» είναι οι «αδαείς» -κατά τους οργανωτές πάντα- που εκφράζουν είτε την ««επίσημη» σχολική εκδοχή της ιστορίας αλλά και τη δημόσια ιστορία γενικότερα«» .

-Όταν η ρωσική Μαφία αυθαδιάζει

Η ανοιχτή παρέμβαση της ρωσικής εκκλησίας υπέρ του Εφραίμ ανοίγει πλείστα όσα ζητήματα που σχετίζονται τόσο με την ιστορία όσο και με το παρόν.  Αναδημοσιεύουμε ένα κείμενο από τον «Ροϊδη» το οποίο θίγει σωστά κάποια ζητήματα, έστω και αν ένα τμήμα του μυαλού του συντάκτη δεν έχει ξεπεράσει τα ρατσιστικά στερεότυπα, που τον οδηγούν σε μια -υστερικής ακροδεξιάς υφής- συλλογική απόρριψη της ορθοδοξίας ως θεολογικό ρεύμα. Αυτό όμως είναι άλλο ζήτημα!! Εμείς προς το παρόν ας μείνουμε σ’ αυτά που τα θεωρούμε σωστά, έστω και αν αρχικά ωραιοποιείται η Ελλάς ως «κράτος δικαίου» (παρότι φρόντισε να απαλλάξει τις πολιτικές της μαφίες από τις ποινικές ευθύνες, έδωσε τη δυνατότητα στους δικαστές της να «μισθοδοτούν»  οι ίδιοι τον εαυτό τους με την απόλυτη λεηλασία του κοινωνικού πλούτου, παρότι συγκαλύπτει την άγρια καπιταλιστική εκμετάλλευση των εργαζομένων και άλλα πολλά)  :

«Η Ελλάδα είναι μια χώρα της Ε.Ε. με ένα ανεκτό επίπεδο σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (παρ’όλες τις αλλεπάλληλες καταδίκες της από το ΕΔΑΔ), συγκριτικά πάντα με την κατάσταση στον υπόλοιπο κόσμο, ειδικά αν αντιπαραβληθεί με την Κίνα, τη Β.Κορέα, τη Ρωσία, τις υπόλοιπες βαλκανικές χώρες, τα ισλαμικά κράτη και πολλές δεκάδες κρατών του λεγόμενου τρίτου κόσμου. Είναι σε σημαντικό βαθμό ευθυγραμμισμένη με τις δυτικές χώρες, που κι αυτές βέβαια δεν είναι ο παράδεισος των δικαιωμάτων.