-Oι «53+» μνημονιακοί: Και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ

Οι «53 plus» : “Σώματα άνευ σημασίας”

Όποιος μελετήσει στο μέλλον αυτή την περίεργη περίοδο της ελληνικής ιστορίας αλλά και της ελληνικής Αριστεράς, είναι σίγουρο ότι θα σταματήσει μπροστά σε ένα παράδοξο πολιτικό φαινόμενο που αυτοαποκαλείται «53+».

Πρόκειται για μια ομάδα εντός του συστήματος εξουσίας που πάντα κράτησε αρνητική στάση στα ζητήματα ιστορικής Μνήμης του ελληνικού λαού. Η ομάδα αυτή που έχει γίνει χαλί να την πατήσουν στα πρωτεύοντα, κάνει «αντίσταση» στα τριτεύοντα. Υπουργοί σαν τους Δρίτσα, Χριστοδουλοπούλου, Φωτίου, Τσακαλώτο που υπήρξαν στυλοβάτες της μνημονιακής πολιτικής και μια χαρά συνεργάζονται με τους «αντιμνημονιακούς» του Καμμένου, κάνουν τώρα «εσωκομματική αντίσταση».

Μα πόσο ηλίθιο περνούν τον λαό της Αριστεράς;

Αφού ψήφισαν τα ΠΑΝΤΑ που προβλέπει το τρίτο μνημόνιο και συναίνεσαν στην αλλαγή της πολιτικής τώρα κάνουν τους επαναστάτες με έναν φιλοfreak λόγο εκ τους ασφαλούς από τις καλολαδωμένες και ακριβοπληρωμένες πολυθρόνες τους. Και επιδιώκουν όπως φαίνεται να καταστήσουν σαφές στον Τσίπρα ότι είναι όμηρός τους. Ο βερμπαλισμός, τα μεγάλα λόγια και το παλιομοδίτικο στάιλ τους -που ακόμα φοριέται βεβαίως- είναι το πρόσφατο αποτύπωμα που άφησαν με το πρόσφατο μανιφέστο τους -αφού βεβαίως είχαν ψηφίσει τα πάντα.

Μόνο οι προλετάριοι έχουν πατρίδα

Συντάκτης:

Διονύσης Χαριτόπουλος*

Από το 1924 η ιδέα για ένα παγκόσμιο κράτος προλετάριων αποδείχτηκε ανεφάρμοστη. Η Σοβιετική Ενωση αναδιπλώθηκε εντός των συνόρων της και η μαρξιστική πάλη περιορίστηκε εντός των ορίων των εθνικών κρατών. Η πραγματικότητα διέψευσε τον Μαρξ και τη Ρόζα, ότι οι προλετάριοι δεν έχουν πατρίδα. Οι εξελίξεις απέδειξαν πως οι προλετάριοι και πατρίδα έχουν και την υπερασπίζονται μέχρι θανάτου.

Αυτό που συνέβη είναι ότι, αντί να διεθνοποιηθεί το εργατικό κίνημα, διεθνοποιήθηκε το κεφάλαιο. Κι αφού πλέον «το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα», πατρίδα έχουν μόνο οι προλετάριοι. Αποτελεί τη μόνη καταφυγή τους. Εντός των σαφών και συγκεκριμένων ορίων της, μπορούν να υπερασπιστούν πιο αποτελεσματικά τα ταξικά τους συμφέροντα, αντί σε ένα άξενο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, που εκτός από ανάλγητο είναι απρόσωπο και χαώδες.

-Δύο κείμενα για την Τουρκία: Αγτζίδης και Σενέρ Λεβέντ

Τα συγκλονιστικά γεγονότα που συνέβησαν στην Τουρκία με το αποτυχημένο πραξικόπημα των κεμαλιστών και την συνεχιζόμενη κρίση με την αυταρχική πολιτική του Ερντογάν, επιχειρούμε να προσεγγίσουμε με δύο κείμενα.

Το πρώτο του Βλάση Αγτζίδη που περιγράφει την ιστορική σημασία των γεγονότων με το κλείσιμο του κύκλου που ξεκίνησε το 1908 με το πραξικόπημα των Νεότουρκων και το δεύτερο του  Τουρκοκύπριου δημοσιογράφου Σενέρ Λεβέντ που περιγράφει το καθεστώς Ερντογάν ως επίσης πραξικόπημα:

——————————————————————————-

Για το πραξικόπημα στην Τουρκία και τις κοσμοϊστορικές εξελίξεις

Του Βλάση Αγτζίδη (*)

Δεν είναι εύκολο να αποτιμήσει κάποιος τη σημασία των εξελίξεων στη γειτονική μας χώρα. Η αποτυχία του πραξικοπήματος των κεμαλιστών σίγουρα αποτελεί θετικό γεγονός, μιας και ο φορέας της στρατοκρατικής, επεκτατικής πολιτικής εις βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου υπήρξε η στρατιωτική ελίτ. Καλό είναι να θυμόμαστε ότι ο τουρκικός στρατός δεν αποτελεί ένα θεσμό δυτικού τύπου, αλλά το δημιουργό και θεματοφύλακα της εθνικιστικής-κοσμικής Τουρκίας, όπως αυτή διαμορφώθηκε από τον Μουσταφά Κεμάλ μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και την συντριπτική νίκη που κατήγαγε κατά των Ελλήνων την περίοδο 1919-1922.

Το επόμενο θύμα του τουρκικού εθνικισμού, μετά από τις χριστιανικές κοινότητες που εξόντωσε συστηματικά από το  1914, υπήρξε το Ισλάμ. Η συστηματική και σκληρή καταστολή βιώθηκε ως τραύμα που μεταφέρεται έως σήμερα στους πολιτικούς απογόνους του οθωμανικού Ισλάμ.

Αυτή η ιστορική παράδοση και αυτό το τραύμα αποτελούν τη βάση της σύγχρονης διαίρεσης της τουρκικής κοινωνίας και ενός εμφύλιου διχασμού που φαίνεται ότι οδηγείται στα άκρα.

Κλείνει ο κύκλος: 1908-2016

Η Ιστορία ανάμεσα σε θραύσματα

«Όταν η μνήμη είναι ζωντανή στα αλήθεια δεν κάθεται να ρεμβάζει την Ιστορία. Μας καλεί να γράψουμε Ιστορία»
Eduardo Galeano

Ομάδα ενάντια στη Λήθη στο Ηράκλειο Κρήτης
Του Μύρωνα Ξυδάκη . Πηγή: Δρόμος της Αριστεράς

Στις 11 Ιουνίου πραγματοποιήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης, στο πλαίσιο του 9ου Φεστιβάλ Maydays, εκδήλωση για τα 75 χρόνια από τη Μάχη της Κρήτης (στην πλατφόρμα YouTube μπορείτε να αναζητήσετε το βίντεο της εκδήλωσης). Στη συζήτηση που έγινε αποφασίσαμε να φτιάξουμε μια Ομάδα ενάντια στη Λήθη. Μια ομάδα, δηλαδή, που μελετώντας με τρόπο συλλογικό την ιστορία του τόπου μας, θα προσπαθεί να αντιταχθεί στις απόπειρες παραχάραξης της αναδεικνύοντας ταυτόχρονα τις πτυχές εκείνες από τις οποίες μπορούμε να αντλήσουμε διδάγματα για να αντιμετωπίσουμε τα όσα τρομερά βιώνουμε στο σήμερα.

-«Ραΐφ, μαζί σου» (ενάντια στο εξτρεμιστικό Ισλάμ)

Ραΐφ, μαζί σου

ΤΕΤΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

 .

Πόσο αποφασισμένος πρέπει να είναι κανείς; Πόσο θαρραλέος; Για να λέει δημόσια τη γνώμη του γνωρίζοντας τις συνέπειες; Φρικτές συνέπειες. Και, παρά ταύτα, να συνεχίζει; Στη Σαουδική Αραβία, σ’ αυτή τη μαύρη τρύπα, σ’ αυτό το βάρβαρα ανελεύθερο καθεστώς –βέβαια, ο θαυμάσιος κόσμος μας έχει μπόλικα τέτοια καθεστώτα– ένας νέος Σαουδάραβας, 31 ετών, μπλόγκερ και υπερασπιστής της ελευθερίας έκφρασης λέει «όχι» στη βαρβαρότητα του ισλαμικού φονταμενταλισμού: ο Ραΐφ Μπανταουί.

-H προσφυγική Μνήμη του ΄22 και η νέα προσφυγιά

Ενημέρωση και πρόσφυγες στη Λέσβο.
Από την προσωπική μνήμη στο γεγονός

του Στρατή Μπαλάσκα *

Ο τελευταίος χρόνος αποτέλεσε, ίσως, μία από τις δυσκολότερες περιόδους της επαγγελματικής μου ζωής. Τα προσφυγικά κύματα που έσκασαν βίαια στις ακτές της Λέσβου άσκησαν σε όλους εμάς, που έπρεπε να τα καλύψουμε δημοσιογραφικά, μία απίστευτη πίεση.

Πρώτα πρώτα η ταχύτητα εξέλιξης του φαινομένου, η συνεχής διαφοροποίηση των συνθηκών και των δεδομένων μας ανάγκασαν να τρέχουμε κυριολεκτικά πίσω από τα γεγονότα. Σε μια εποχή, μάλιστα, που οι ψηφιακές δυνατότητες εκμηδενίζουν τους χρόνους μετάδοσης της είδησης, κάθε τι που συμβαίνει πριν καλά καλά προλάβεις να το καταγράψεις, να το επεξεργαστείς, να το σχολιάσεις έχει ήδη πάψει να είναι «νέο». Έχει κυκλοφορήσει κουτρουβαλώντας στις λεωφόρους του διαδικτύου, έχει δεχθεί παρεμβάσεις, έχει ανακατευτεί με εκατοντάδες σχόλια και έχει ήδη γίνει ιστορία.