Mια πολύ σημαντική έκδοση από τον γνωστό εκδοτικό οίκο Routledge ήρθε να προστεθεί στη διεθνή βιβλιογραφία για τα όσα συνέβησαν στο χώρο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας την περίοδο της κυριαρχίας των Νεότοουρκων. Την έκδοση επιμελήθηκε ο σημαντικός Τούρκος ιστορικός Taner Aksam μαζί με δύο ημέτερους ιστορικούς της Έδρας Ποντιακών Σπουδών του ΑΠΘ Θεοδόση Κυριακίδη και Κυριάκη Χατζηκυριακίδη.
Αφορά τον τόμο των Πρακτικών του Συνεδρίου που η Έδρα είχε διοργανώσει τον Μάιο 2019 με τίτλο: » Η Γενοκτονία των χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και τις συνέπειές της (1908-1923)»
Η Έδρα σώζει την τιμή του ελληνικού πανεπιστημίου που ελάχιστο ενδιαφέρον έχει τα θέματα αυτά. Έχουν ήδη δημιουργηθεί σημαντικά επιστημονικά δίκτυα της Έδρας τόσο στην Ελλάδα όσο κυρίως και στο εξωτερικό. Ήδη η δραστηριοποίησή της αποφέρει σημαντικά, ποιοτικά αποτέλεσματα και έπονται στο εξής και άλλα παρόμοια.
Μακάρι να υπήρχε κρατικό ενδιαφέρον για όλα αυτά και μακάρι οι ιστορικές σχολές να μιμηθούν κατ’ ελάχιστον τη δράση αυτή.
«Σε περιόδους αύξησης του κύματος προσφύγων και μεταναστών και μιας αισθητής απότομης μετακίνησης των ψηφοφόρων προς τη Δεξιά στην κοινωνία και την πολιτική διαγράφεται μια απαίτηση των καιρών: τα μουσεία πρέπει να στραφούν προς τις θετικέςπλευρέςτων πολυ-πολιτισμικών κοινωνιών και να μελετήσουν την πολύπλευρη αξίας τους στην εξέλιξη ακόμη και παλαιότερων εποχών. Να επιθυμούν να εκσυγχρονισθούν και να διευρύνουν μακροπρόθεσμα τον κύκλο των σταθερών επισκεπτών τους.»
Η διευθύντρια του Μουσείου Δρ Shoole Mostafawy δηλώνει: «Διαφοροι άνθρωποι από διαφορετικές χώρες καταγωγής διαμορφώνουν την εικόνα ευρωπαϊκών μητροπόλεων. Οι περισσότεροι άνθρωποι που προέρχονται από ισλαμικά κράτη θεωρούν ότι ο πολιτισμός τους σπάνια παρουσιάζεται με αντικειμενικό τρόπο και κατά κανόνα οι Εκθέσεις σχεδιάζονται με βάση μια πατροπαράδοτη ιστορική προοπτική…
Οι τουρκικοί πόλεμοι τον 17ο αιώνα ξεκαθάρισαν τη σχέση μεταξύ Ευρώπης και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ταυτοχρόνως τονίζεται ότι η τριχοτομημένη Ουγγαρία και η Βαλκανική χερσόνησος δημιούργησαν ζώνες μεταφοράς συνδεδεμένες με στενές πολιτιστικές ανταλλαγές. Γι’ αυτό το λόγο χρησιμοποιείται ο όρος «διαπολιτιστική Ιστορία». Οι επισκέπτες μπορούν να μάθουν για τη ζωή διπλωματών, απεσταλμένων, εμπόρων, αιχμαλώτων πολέμου, τεχνιτών και καλλιτεχνών, θρησκευτικών μειονοτήτων, προσφύγων, και μεταναστών, οι οποίοι μέσω της ανταλλαγής γνώσεων σχετικά με την εκάστοτε διαφορετική κουλτούρα έπειξαν ένα αποφασιστικό ρόλο. Όπως και σήμερα, υπήρξαν θρησκευτικοί, οικονομικοί και πολιτικοί λόγοι που έσπρωξαν τους ανθρώπους να πάρουν την «Βαλκανική οδό».
Όχι σπάνια, σε σύγκριση με το σήμερα, ακολουθούσαν τον δρόμο χωρίς επιστροφή, η Οθωμανική αυτοκρατορία όμως τους πρόσφερε τον καιρό της Αντιμεταρρύθμισης καταφύγιο και ασφάλεια. Πρόσωπα με διαφορετική εθνικότητα, θρησκεία και γλώσσα έπαιξαν κατά τον 17ο αιώνα τον σημαντικό ρόλο του πρεσβευτή μιας ξένης κουλτούρας και ήταν αυτοί οι οποίοι προμήθευαν την Ευρώπη με προϊόντα, ιδέες και γνώσεις από όλο τον κόσμο-όπως διαμορφώνουν και βοηθούν σήμερα την δημοκρατική Ευρώπη άνθρωποι διαφορετικής καταγωγής.“
ΕΝΑ ΠΑΛΙΟ ΑΛΛΑ ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΣΤΕΛΙΟΥ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ ΤΟΣΟ ΝΩΡΙΣ!
…Το πέρασμα στα μαθητικά και αργότερα στα φοιτητικά χρόνια από ακροαριστερές οργανώσεις αντί να βοηθήσει στην αριστερή προσέγγιση και κατανόηση της ιστορίας του παππού μου (μέλος του ρωσικού στρατού και αργότερα μπολσεβίκος) της πολιτισμικής ιδιαιτερότητας της οικογένειάς μου αντίθετα την καταπίεσε κρύβοντάς την στα βάθη της ψυχής.
Για μένα και για πολλούς ήταν ένα ιδιαίτερο πρόβλημα να μπορούμε να κουβεντιάσουμε και να συνδέσουμε την πολιτισμική μας ταυτότητα και ότι ιστορικά αυτή σέρνει από πίσω της με την πολιτική μας ταυτότητα. Η στάση αυτή της Αριστεράς που διαπερνούσε και διαπερνά όλο το φάσμα της (κοινοβουλευτικής, εξωκοινοβουλευτικής, ανανεωτικής κ.λπ.) έδειχνε να στηρίζει αυτό που το εθνικό αστικό κράτος με βίαιο τρόπο προσπάθησε να επιβάλλει στους πληθυσμούς που έλκουν την καταγωγή από την καθ’ ημάς Ανατολή. Την λήθη, την πολιτισμική και πολιτιστική ομογενοποίηση. Μία ίδια τεράστια λευκή σελίδα υπάρχει στην επίσημη κρατική αλλά και στην αριστερή ιστοριογραφία. Και η σελίδα αυτή αφορά την ιστορία των Ελλήνων της Ανατολής. Αυτό μου προκαλεί πόνο και θλίψη.
Θλίβομαι γιατί όσες φορές η Αριστερά με την ευρεία της έννοια έτυχε να καταπιαστεί με το θέμα έμεινε αγκυλωμένη σε μια παλιά ιδεοληψία αυτή του αλάνθαστου του Λένιν και της Σοβιετικής Ένωσης της πρώιμης περιόδου σχετικά με την στάση απέναντι στο κεμαλικό κίνημα, που στο κάτω κάτω της γραφής ένα ζήτημα εξωτερικής πολιτικής της τότε Σοβιετικής Ένωσης ήταν, όχι κανένα θέσφατο, και η αμφισβήτηση αυτής της στάσης δεν αποτελεί αμφισβήτηση της όλης επαναστατικής διαδικασίας. Συνέχεια →
Παρατίθεται η ομιλία στις εκδηλώσεις μνήμης που διοργάνωσε η ΠΟΕ στη Θεσσλονίκη στις 19-5-2019, του Τούρκου υπηκόου Πόντιου ακτιβιστή Ιμπραήμ Γιαϊλαλί, που επέλεξε ως μικρό του όνομα αυτό των προγόνων του «Γιάννης-Βασίλης»
———————————–
Γιάννης Βασίλης Γιαϊλαλί: Ο Πόντος ζει.
Εμείς οι Έλληνες του Πόντου μετά την γενοκτονία καταφέραμε να διαφυλάξουμε την ύπαρξή μας
Αγαπημένα μου αδέλφια, με την ευκαιρία της επετείου της Γενοκτονίας του Πόντου, παρά τις μη επαρκείς καταδίκες των πολιτικών γενοκτονίας, τις πυρπολήσεις και τη λεηλασία της γης μας, θέλω να ξεκινήσω ενθυμούμενος τους αθάνατους ήρωες, τους αντάρτες με την γενναία καρδιά, οι οποίοι υπερασπίστηκαν τον λαό του Πόντου μέχρι το τελευταίο τους βόλι, την Ελένη Τσαούς, τον Βασίλειο Ανθόπουλο, τον Βασίλ Ουστά. Η μνήμη τους θα φωτίζει πάντα τον αγώνα μας. Αγαπημένα μου αδέλφια, θα ήθελα να σας πω ξανά πόσο υπερήφανος νιώθω που είμαι εγγονός της Ελένης Τσαούς, του Βασίλ Ουστά και του Κοτζά Αναστάση.
Αδέρφια μου, ο Πόντος είναι ένα τμήμα της Ελλάδος με ιστορία 2800 χρόνια. Αντιστάθηκε στις προσπάθειες εξαφάνισης της ταυτότητάς του και της αρπαγής των εδαφών του, αντιστάθηκε στην αφομοίωση, ακόμη και όταν ο Σουλτάνος Μεχμέτ, με την εκστρατεία του κατέστρεψε την Ελληνική Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας. Αν δει κάποιος την πρόσφατη ιστορία θα δει, όπως εγώ, ότι η αρχή της γενοκτονίας είναι το 1461. Από τότε ξεκίνησε μια πρωτοφανής περίοδος επίθεσης εναντίον της ύπαρξής μας, της γλώσσας μας, του πολιτισμού μας και της θρησκείας των Ελλήνων του Πόντου.
Του Λεωνίδα Κουμάκη Νομικός, Συγγραφέας. Μέλος του International Hellenic Association (IHA)
Η Τουρκική εισβολή στην Συρία η οποία ξεκίνησε με καταιγιστικούς βομβαρδισμούς στις 20 Ιανουαρίου 2018, «διαφημίστηκε» σαν μια επιχείρηση «λίγων ωρών ή το πολύ λίγων ημερών» του «πανίσχυρου», δεύτερου μεγαλύτερου στρατού του ΝΑΤΟ. Η επιχείρηση στόχευε στην κατάληψη του Αφρίν – σημαντικού Κουρδικού θύλακα της Βόρειας Συρίας.
Άρχισαν μάλιστα να «μοιράζονται» τελεσίγραφα στην Αμερική να αποσυρθεί «αμέσως» από τον δεύτερο σταθμό της επίθεσης, το Μανμπίτζ, το οποίο θα ακολουθούσε μετά την «εκκαθάριση» του Αφρίν από τους κατά φαντασία Ερντογάν «τρομοκράτες».
Καθώς όμως περνούσαν οι ώρες και οι μέρες, έγινε φανερό πως οι Τουρκικοί σχεδιασμοί αποτελούσαν, αν και χειμώνας, όνειρα θερινής νύχτας. Δεκάδες φέρετρα άρχισαν να καταφθάνουν από την Συρία (επισήμως 31 νεκροί, ανεπίσημα 300 από κύκλους του ιμάμη Γκιουλέν), τα νοσοκομεία πλημμύρισαν από εκατοντάδες τραυματίες και οι Κούρδοι υπερασπιστές του Αφρίν άρχισαν να αναρτούν σε διάφορα μέσα μαζικής επικοινωνίας και κοινωνικής δικτύωσης εικόνες ή βίντεο από καταστροφές Τουρκικών αρμάτων μάχης και στρατιωτικών ελικόπτερων.
Ανακοινώθηκε επίσημα η ίδρυση “νέου κόμματος” στην Τουρκία. Βάζω την φράση νέο κόμμα σε εισαγωγικά γιατί μόνο για νέο δεν πρόκειται. Πρόκειται για ανακύκλωση των παλιών ισλαμοκεμαλικών ιδεολογικών υλικών της τουρκικής Ακροδεξιάς, η οποία επιχειρεί να αναβαπτιστεί και να εμποδίσει κάθε αλλαγή στη χώρα. Πρόκειται για δυναμική επιστροφή στο προσκήνιο των πιο σκοτεινών δυνάμεων που πλημμύρισαν την Τουρκία με βία και αίμα και δηλητηριάζουν τις διεθνείς σχέσεις της με τις ιδεολογικές τους ακρότητες, τον φανατισμό και τις επεκτατικές τους πρακτικές.
Σεμινάριο για την διδασκαλία της Γενοκτονίας των Ελλήνων της οθωμανικής Ανατολής στο Σικάγο
Οι εκπαιδευτικοί σε μια αναμνηστική φωτογραφία με τον Γιώργο Μαυρόπουλο.
ΣΙΚΑΓΟ. Πενήντα περίπου εκπαιδευτικοί Μέσης Εκπαίδευσης από την περιοχή του Σικάγου, παρακολούθησαν ένα εργαστήριο-μάθημα σχετικά με την Γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από τα χέρια των Οθωμανών Τούρκων.
Το εργαστήριο-ημερίδα διεξήχθη την Πέμπτη 9 Μαρτίου 2017 στο χώρο του Εκπαιδευτικού Κέντρου του Μουσείου Ολοκαυτώματος του Ιλλινόις με πρωτοβουλία του Ελληνικού Κέντρου Έρευνας για την Μικρά Ασία και τον Πόντο.
Η Ομοσπονδία Προσφυγικών Σωματείων Ελλάδας (ΟΠΣΕ) συμμετέχει στο Money Show που λαμβάνει χώρα την Αθήνα από τις 7-9 Ιανουαρίου με τη διοργάνωση μιας εκδήλωσης αφιερωμένης στον Ποντιακό Ελληνισμό. Η εκδήλωση που έχει το γενικό τίτλο: «Ιστορία και Παράδοση του Ποντιακού Ελληνισμού» θα γίνει τη Δευτέρα, 9 Ιανουαρίου 2017 στις 20.00 στο ξενοδοχείο Χίλτον των Αθηνών, στην αίθουσα «Τερψιχόρη Β’».Συνέχεια →
Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης ήταν Έλληνας πρίγκιπας, στρατιωτικός και αρχηγός της Φιλικής Εταιρείας. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1782 και ήταν γιος του Κωνσταντίνου Υψηλάντη, Ηγεμόνα της Μολδοβλαχίας και γόνου εύπορης και ισχυρής Φαναριώτικης οικογένειας. Το 1810 κατατάχτηκε με το βαθμό του ανθυπίλαρχου (ανθυπολοχαγός του Ιππικού) στο σώμα των εφίππων σωματοφυλάκων του Τσάρου Αλέξανδρου Α΄ της Ρωσίας. Διακρίθηκε στους πολέμους κατά του Ναπολέοντα, όπου στη μάχη της Δρέσδης έχασε το δεξί του χέρι. Τέλος, συμμετέσχε ως μέλος της αυτοκρατορικής ακολουθίας στο Συνέδριο της Βιέννης με το βαθμό του υποστράτηγου.
Ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα στην ελληνική ιστορία που σημάδεψε το μέλλον, υπήρξε ο Διχασμός του 1915 που κορυφώθηκε το 1916 με το περίφημο Ανάθεμα και τα Νοεμβριανά… Ο Διχασμός του 1915 υπήρξε ο πρώτος μεγάλης έντασης και βάθους ελληνικός εμφύλιος πόλεμος, που καθόρισε τις συμπεριφορές της ελλαδικής πολιτικής ελίτ όλο το επόμενο διάστημα και σε μεγάλο βαθμό ευθύνεται για τη Μικρασιατική Καταστροφή. Το ιστορικό αυτό φαινόμενο προσεγγίζει από μαρξιστικής πλευράς το καλό περιοδικό Μαρξιστική Σκέψημε ένα πλήρες αφιέρωμα, απαραίτητο βοήθημα σε κάθε μελετητή εκείνης της εποχής. Εξ ημών στο αφιέρωμα συμμετέχει ο ιστορικός Βλάσης Αγτζίδης με ένα ενδιαφέρον κείμενο για το ρόλο του γερμανικού παράγοντα στην Εγγύς Ανατολή απ΄τα τέλη του 19ου έως τις αρχές του 20ου αιώνα.
Μαρξιστική Σκέψη, τόμος 21
Οκτώβριος-Δεκέμβριος 2016
Σε δυο σημαντικές ιστορικές επετείους αφιερώνεται ο νέος τόμος 21 της Μαρξιστικής Σκέψης, τα 100 χρόνια από τον Εθνικό Διχασμό και τα 80 χρόνια από την Ισπανική Επανάσταση. Περιλαμβάνει ένα εκτενές μέρος πηγών και αναλύσεων για το πρώτο θέμα και μια εκτενή μονογραφία για το δεύτερο. Συνέχεια →
Για το ζήτημα της γενοκτονίας ή μη γενοκτονίας των μικρασιατών Ελλήνων από τους Τούρκους εθνοφασίστες..
του Ιωάννη Τζανάκου
Η συζήτηση γύρω από το ζήτημα της γενοκτονίας ή εθνοκάθαρσης των ελληνικών χριστιανικών κοινοτήτων της Μικράς Ασίας δεν έγινε με έναν έγκυρο και στοιχειωδώς δημοκρατικό τρόπο.
Καταρχάς θεωρώ πως ήταν μεγάλο λάθος και «κακή» ιδεολογικοποιητική πρακτική, υπαγόμενη στις «ανάγκες» του ελληνικού εθνικισμού, η ένταξη του συγκεκριμένου ζητήματος σε μια άμεση και λομπίστικου τύπου πολιτική διεργασία που είχε ως αποτέλεσμα την «αναγνώριση» της γενοκτονίας από την ελληνική βουλή.
Γιατί το λέω αυτό:
.
1) Ο προσδιορισμός μιας εγκληματικής πρακτικής τέτοιου τύπου (που γίνεται από κράτη, στρατούς κ.λπ) δεν είναι το αποτέλεσμα ενός εθνικού μόνον ενδιαφέροντος, αλλά έχει ενδογενώς οικουμενικές διαστάσεις και επίσης λειτουργεί σε ένα δια-εθνικό πλαίσιο είτε όσον αφορά στην πολιτική μορφοποίηση της (δίκαιας ή υπερβολικής) απαίτησης της θιγείσας ομάδας είτε αφορά στην αναγνώριση του ίδιου του συμβάντος.
«Υπάρχει και συνευθύνη της Γερμανίας. Το Γερμανικό Ράιχ ήταν συνεργός», Γκρέγκορ Γκίζι εκπρόσωπος της Αριστεράς (Die Linke)
Ιδιαίτερη σημασία έχει η αναγνωριση από το γερμανικό κοινοβούλιο της Γενοκτονίας των Αρμενίων. Και αυτό γιατί η Γερμανία του Καϊζερ κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο υπήρξε σύμμαχος των Νεότουρκων και έκλεισε τα μάτια μπροστά την τρομερή σφαγή που διέπραξε ο σύμμαχός της και συγκάλυψε τον ένοχο… Το Ψήφισμα που πέρασε ξεκινά ως εξής κάνοντας έμμεση αναφορά και στις Γενοκτονίες των Ελλήνων της Οθ. Αυτοκρατορίας και των Ασσυρίων: «Η γερμανική βουλή τιμά τα θύματα των απελάσεων και τις σφαγές των Αρμενίων και των άλλων χριστιανικών μειονοτήτων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, πάνω από εκατό χρόνια….»
Οι »άλλες χριστιανικές μειονότητες» ήταν οι Έλληνες της Ανατολής και οι Ασσύριοι
Αναδημοσιεύουμε τη σχετική είδηση: «Με το βλέμμα στην Αγκυρα και στις πιθανές αντιδράσεις της, το γερμανικό ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο αναγνώρισε την Πέμπτη σχεδόν ομόφωνα ως γενοκτονία την σφαγή των Αρμενίων το 1915 από τις δυνάμεις της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αλλά και ότι παραδέχεται τον «άδοξο» ρόλο του Γερμανικού Ράιχ, το οποίο, αν και διέθετε επαρκή πληροφόρηση, δεν έκανε ό,τι μπορούσε για να την σταματήσει.
Το άρθρο είχε ως τίτλο Ανεπιθύμητοι πρόσφυγες και αφορούσε τον τρόπο που το κράτος και η κοινωνία υποδέχτηκαν τους πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής περί το ΄22. Διαβάστε το μετά από αυτό το εισαγωγικό σχόλιο.
Το άρθρο είναι εξαιρετικό και από αυτή εδώ την αριστεροποντιακή γωνιά του διαδικτύου οφείλουμε ένα μεγάλο μπράβο στον σύντροφο Κωστόπουλο…
Όμως το ερώτημα παραμένει: Πώς είναι δυνατόν και γιατί ένας τύπος που ως μαθητής του Νακρατζά έχει δώσει πετυχημένες εξετάσεις αντιπροσφυγικού φανατισμού και προκατάληψης και έχει στοχοποιήσει δυσφημώντας με ακραίο τρόπο την προσφυγική μνήμη, να τολμά να αναδείξει μια από τις πιο μαύρες σελίδες της ιστορίας της Ελλάδας (και εν μέρει της τότε παλαιοελλαδίτικης Αριστεράς του Πουλιόπουλου, της Φεντερασιόν και λοιπών ηλιθίων, που έκαναν ότι μπορούσαν για να γίνουν πρόσφυγες οι Μικρασιάτες και οι Πόντιοι- και οι Αρμένιοι που είχαν επιζήσει από τη Γενοκτονία του ’15);
Νομίζουμε ότι η ερώτηση έχει δύο πιθανές απαντήσεις:
Να έχει όντως εξελιχθεί ο Κωστόπουλος και από ένας φανατικός που στα ζητήματα αυτά μπορούσε να τα προσεγγίζει μόνο με το «ουγκ» και το θράσος του θύτη, να έχει ενσωματώσει μια διαλεχτική αντίληψη στον τρόπο που μελετά τα ιστορικά γεγονότα και να έχει αποφασίσει να παραδεχτεί ότι η τουρκική εξουσία έχει τεράστια ευθύνη για τις Γενοκτονίες που προκάλεσε και για τη διαχείριση του μειονοτικού ζητήματος από το 1911 και μετά, πολύ πριν το ΄19…
Να συνεχίζει να είναι ένας μονομερής και μονομανής τύπος, που το προσφυγικό το αντιμετωπίζει μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσει το μίσος που έχει για την «αστική Ελλάδα» και για να αιτιολογήσει τη σημερινή του άποψή για τους νέους πρόσφυγες ή οικονομικούς παράτυπους μετανάστες από τη Μέση και την Άπω Ανατολή.
17+1 κουρδικές επαναστάσεις:
Ισλαμιστές και Κεμαλιστές φαντασιώνονται γενοκτονικές λύσεις
Του ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ
Από το 1924 μέχρι το 1938 υπήρξαν 18 εσωτερικές επαναστάσεις κατά του κεμαλικού κράτους στην Τουρκία. Από αυτές, οι 17 υπήρξαν επαναστάσεις κουρδικών φυλών με έντονο θρησκευτικό αλλά και εθνοτικό περιεχόμενο. Όλες έλαβαν μέρος στη γεωγραφική περιοχή της ανατολικής Μικράς Ασίας, εκεί όπου μετά τις γενοκτονικές σφαγές των χριστιανικών πληθυσμών στα τέλη του 19ου και αρχές το 20ού αιώνα, κυριάρχησε το Κουρδικό στοιχείο. Οι επαναστάσεις λάμβαναν μέρος μέσα σε ένα φεουδαρχικά δομημένο περιβάλλον που όχι μόνο οι κεμαλιστές αλλά ούτε και οι Οθωμανοί κατάφεραν ποτέ να θέσουν κάτω από κεντρική διοίκηση. Συνέχεια →
Mε αφορμή την τελευταία βομβιστικήεπίθεση στην Άγκυρα, τον τουρκο-κουρδικό πόλεμο, την σουλτανική μεγαλομανία των Ερντογάν-Νταβούτογλου και την προσπάθεια να δημιουργήσουν εκ νέου το Χαλιφάτο των σουνιτών, αλλά και την βάρβαρη πολιτική τους στο ζήτημα των προσφύγων,
αναρτoύμε ένα σχόλιο για την πρόσφατη επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στην αιματοβαμμένη πόλη, την πάλαι ποτέ ‘Γκιαβούρ Ιζμίρ’.
Η αμήχανη επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα δεν ήταν αυτό που θα περιμέναμε… Φάνηκε να είναι εγκλωβισμένος από την τουρκική επιθετική πολιτική, η οποία αφού έπνιξε στο αίμα τη Συρία, σήμερα χρησιμοποιεί εργαλειακά το προσφυγικό-μεταναστευτικό ζήτημα.
Πρέπει όμως πάντα να θυμόμαστε ότι το δώρο προς την τουρκική πλευρά, αλλά και τους διακινητές, το έκανε -σε μεγάλο βαθμό- η παράλογη και ιδεοληπτική πολιτική της εγωπαθούς ομάδας Χριστοδουλοπούλου και μέρους του λεγόμενου αντιρατσιστικού κινήματος, κυρίως του τροτσκιστικογενούς ή «αντεξουσιαστικού». Οντότητες που έχουν τεράστια ευθύνη για την ελλαδική-ευρωπαϊκή πλευρά του προσφυγικού δράματος, που οφείλεται στις προσδοκίες που καλλιέργησαν στους απόκληρους της Μέσης Ανατολής ..
Αυτά που παρατηρήσαμε στην επίσκεψη Τσίπρα είναι ότι είχε: Συνέχεια →
Κατάληψη του Ελληνοτουρκικού Επιμελητηρίου στη Νέα Ερυθραία από την αναρχική ομάδα “Ρουβίκωνας”
Σε κατάληψη του Ελληνοτουρκικού Επιμελητηρίου προχώρησαν το μεσημέρι, μέλη της αναρχικής ομάδας Ρουβίκωνας.
Τα μέλη της ομάδας εισέβαλαν αιφνιδιαστικά στο κτίριο που βρίσκεται επι της οδού Κ. Βάρναλη στη Νέα Ερυθραία και ανήρτησαν πανό που γράφει: «Αλληλεγγύη στους Τούρκους και Κούρδους Αγωνιστές».
Η Χίλαρι Κλίντον στα απομνημονεύματά της αναφέρεται ειρωνικά στην κρίση των Ιμίων που έφερε την Τουρκία και την Ελλάδα στα πρόθυρα του πολέμου: «Άκου, πως για κάτι βραχονησίδες όπου δεν ζούνε ούτε κατσίκια, πάει να γίνει πόλεμος!»
Οι αερομαχίες πάνω από το Αιγαίο συνέχιζαν. Ακριβώς τότε μου μπήκε η ιδέα να προσκαλέσω κάποιον Έλληνα συγγραφέα ο οποίος θα έδινε το μήνυμα της φιλίας και ειρήνης ανάμεσα στις δύο χώρες. Εξάλλου, σκεφτόμουν, είχε έρθει πια η ώρα, μετά από το ταμπού για το αρμενικό θέμα, να σπάσουμε και το ταμπού του ποντιακού θέματος. Παλαιότερα, στην εποχή διακυβέρνησης του Τουργκούτ Οζάλ, είχαμε καλέσει στην Έκθεση Βιβλίου της Κωνσταντινούπολης τη συγγραφέα μας Διδώ Σωτηρίου. Την υποδεχτήκαμε σαν αγία. Έτσι και ο Γιώργος Ανδρεάδης, την άνοιξη του 1996, έτυχε υποδοχής εκ μέρους μας στη Σμύρνη, σαν άγιος. Μέσα σε ένα μήνα είχα προλάβει να μεταφράσω το βιβλίο του Ταμάμα, η χαμένη κόρη του Πόντου για να είναι έτοιμο για την Έκθεση. Οι φίλοι του, του είχαν συστήσει να μην πάει στη Σμύρνη, λόγω της έντασης που επικρατούσε. Ο Αντώνης Σαμαράκης, προσκεκλημένος και αυτός, είχε ήδη ματαιώσει το ταξίδι του. Ο Ανδρεάδης ήταν ένας κλασικός Πόντιος. Μάλιστα το σχόλιο της φίλης μου, Deniz Kavukçuoğlu, όταν τον γνώρισε ήταν: «Να σου πω, δεν μου φάνηκε πολύ για συγγραφέας…». Συνέχεια →
Στις 3/11/2015 σύσσωμος ο Ελληνικός και ο Τουρκικός Τύπος αναφέρουν τις δηλώσεις του Υπουργού Παιδείας. Νίκου Φίλη περί άρνησης «Γενοκτονίας των Ποντίων». Στις 5/11/2015 ο Υπουργός επανέρχεται υπενθυμίζοντάς μας το άρθρο του που είχε δημοσιευθεί στην Αυγή στις 20/8/2014.
Επειδή οι δηλώσεις των υπουργών δεσμεύουν μία χώρα στο διεθνές στερέωμα και δεν περιορίζονται σε επίπεδο πολιτικών συζητήσεων στη Βουλή όπως του Τατσόπουλου[1] ή σε ραδιοφωνική κουβέντα όπως της Ρεπούση[2], επιβάλλεται ο Υπουργός Παιδείας ή να ανακαλέσει ή να αποπεμθεί από την κυβέρνηση. Εξάλλου ο Ν. Φίλης μπορεί να στηρίξει τις όποιες ανιστόρητες παράνομες θέσεις του σε εθνικό – πολιτικό επίπεδο, που ναι μεν θα ακουστούν, αλλά δεν θα δεσμεύσουν ανά την οικουμένη ένα πολυπαθέστατο έθνος.
Πριν συνεχίσουμε οποιαδήποτε αναφορά, καλό θα είναι να θυμηθούμε το διεθνές και εθνικό Δίκαιο σ’ ότι αφορά την παρανομία του Υπουργού, και ιστορικά δεδομένα σ’ ότι αφορά την αμάθειά του. Εξάλλου το θεωρητικό τμήμα του θέματος έχει εξαντληθεί από τον γράφοντα εδώ και μια δεκαετία[3]. Ας δούμε περιληπτικά το ιστορικό της θεσμοθέτησης του αδικήματος…
Οι παππούδες σας μας αποκαλούσαν τουρκόσπορους και έκαιγαν τους προσφυγικούς καταυλισμούς
Οι πατεράδες σας μας έλεγαν «εαμοβούλγαρους» και μας έσερναν για επιμόρφωση στα Μακρονήσια
Εσείς τους ξεπεράσατε όλους, ευλογώντας και
δοξάζοντας τους δολοφόνους μας
Αυτά μας ήρθαν αυθόρμητα στο νου, καθώς διαβάσαμε το κείμενο «έχει η ελλάδα «νεότουρκους»;» του Αντώνη Λιάκου στο ηλεκτρονικό περιοδικό της ομάδας του με τίτλο chronosmag.eu…. Πηγαίνετε να το διαβάσετε. Είναι απόλαυση (sic!) γιατί αποκαλύπτει το βάρβαρο πρόσωπο μιας αντιπροσφυγικής παλαιοελλαδίτικης αντίληψης της ιστορίας που σπάνια την βλέπεις να εκφράζεται τόσο απροκάλυπτα: http://chronosmag.eu/index.php/ls-lle.html
Ίσως η τελευταία φορά που τόσο συμβολικά, αλλά και φυσικά, μας αποκαλύφθηκε ήταν το 1938, όταν ο δικτάτορας Ιωάννης Μεταξάς -αντικομμουνιστής, εθνικιστής και φασίστας- μετονόμασε την Οδό Αποστόλου Παύλου στη Θεσσαλονίκη σε Οδό Κεμάλ Ατατούρκ.
Ο Λιάκος αποτελεί ίσως τον πιο χαρακτηριστικό τύπο αυτής της νοτιοβαλκανικής εκδοχής μεταμοντέρνας ιστοριογραφίας, που με αυθαίρετο τρόπο ορίζει τις ιστορικές κατηγορίες και τις δίνει τέτοιο περιεχόμενο, ώστε να αιτιολογούνται οι εξαρχής ιδεοληπτικές προσλήψεις.
Το ένθετο «Δρόμοι της Ανατολής» που περιλαμβάνεται δύο φορές το μήνα στην εφημερίδα «Δρόμος της Αριστεράς» αποτελεί μια έξοχη και ποιοτική πρωτοβουλία που δείχνει το βαθμό ευαισθητοποίησης της Αριστεράς στα ζητήματα του ελληνισμού της Ανατολής. Αυτή ίσως να είναι η καλύτερη απάντηση στους μνημονιακούς Αρνητές της Γενοκτονίας που έχουν καταλάβει υπουργικούς θώκους και με τη στάση τους ρίχνουν για άλλη μια φορά νερό στο μύλο της εθνοπροδοτικής Ακροδεξιάς, επιτρέποντάς την να γίνεται τιμητής μιας πολύτιμης ιστορικής παρακαταθήκης του ελληνικού Λαού.
Παρουσιάζουμε το πρόσφατο αφιέρωμα των «Δρόμων της Ανατολής» και το εισαγωγικό του επιμελητή Στέργιου Θεοδωρίδη
Η Τουρκία βυθίζεται ολοταχώς στον εμφύλιο πόλεμο. Μετά τις γενικές εκλογές της 7ης Ιουνίου η πολιτική της βίας κλιμακώνεται από την προσωρινή κυβέρνηση του ΑΚΡ. Σήμερα πλέον η διαπραγματευτική και ειρηνευτική διαδικασία έχει πάψει και έχει ξαναρχίσει ο πόλεμος. Τους τελευταίους μόνο μήνες έχουν ξεσπάσει σοβαρές συγκρούσεις σε πολλές Κουρδικές πόλεις όπως Σιλόπι (Silopi), Λίτζε (Lice), Σεμντινλί (Şemdinli), Σιλβάν (Silvan), Γιουκσέκοβα (Yüksekova) και Τζίζρε (Cizre), όπου ο άμαχος πληθυσμός έχει βρεθεί στο στόχαστρο των κρατικών δυνάμεων. Δεκάδες πολίτες, αντάρτες και μέλη των κρατικών δυνάμεων ασφαλείας έχουν χάσει τη ζωή τους στις συγκρούσεις που ακολούθησαν.
Κλιμακώνεται η ΝΑΤΟϊκή επέμβαση στη Συρία για λογαριασμό της Τουρκίας και των ΗΠΑ
Με ανακοίνωσή του το ΝΑΤΟ προβαίνει σε μια αναμενόμενη κλιμάκωση σύμπραξης για λογαριασμό της Τουρκίας: «Καταδικάζουμε έντονα τις τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον της Τουρκίας, και εκφράζουμε τα συλλυπητήριά μας προς την τουρκική κυβέρνηση και τις οικογένειες των θυμάτων στην Suruç και στις άλλες επιθέσεις εναντίον αστυνομικών και στρατιωτικών αξιωματούχων. Η τρομοκρατία συνιστά άμεση απειλή για την ασφάλεια των χωρών του ΝΑΤΟ και της διεθνούς σταθερότητας και της ευημερίας. Είναι μια παγκόσμια απειλή που δεν γνωρίζει σύνορα, εθνικότητα, ή θρησκεία – είναι μια πρόκληση που η διεθνής κοινότητα πρέπει να αντιμετωπίσει και να αντιμετωπίσουμε μαζί. Η τρομοκρατία σε όλες τις μορφές και εκδηλώσεις της δεν μπορεί ποτέ να γίνει ανεκτή ή να δικαιολογηθεί. Η ασφάλεια της Συμμαχίας είναι αδιαίρετη, και στεκόμαστε με ισχυρή αλληλεγγύη στο πλευρό της Τουρκίας. Θα συνεχίσουμε να παρακολουθούμε πολύ στενά τις εξελίξεις στα σύνορα του Νοτιοανατολικού μετώπου του ΝΑΤΟ».
Είχε προηγηθεί η επίκληση του άρθρου 4 του καταστατικού για τις χώρες μέλη του ΝΑΤΟ, ότι «τα μέλη θα συσκέπτονται όταν, απειλείται η εδαφική ακεραιότητα, η πολιτική ανεξαρτησία ή η ασφάλεια οποιουδήποτε μέλους», μετά την προβοκάτσια στο Σουρούκ και το θάνατο ενός τούρκου στρατιώτη από μέλη του ΙΚΙΛ. Αυτή ήταν και η αφορμή για την επέμβαση κατά του ΙΚΙΛ που όμως είχε βασικό στόχο την κουρδική αυτονομία. Η «μια στο καρφί και μια στο πέταλο» πολιτική Ερντογάν δήθεν για την ειρήνευση στην περιοχή και την επιστροφή των προσφύγων ενδυναμωμένη από την αλλαγή τακτικής και στάσης όλης της δυτικής συμμαχίας (ΕΕ, ΝΑΤΟ, ΗΠΑ) απέναντι στους κούρδους, λαμβάνει διαστάσεις πολέμου της συμμαχία ΝΑΤΟ σε πρώτο επίπεδο διαμέσου ανακοινώσεων. Η τακτικές της Τουρκίας προκειμένου να διεισδύσει στη Συρία (εκπαίδευση «ήπιου» ισλαμικού στρατού, άδεια χρήσης βάσης του Ιντσιρλίκ, μίνι στρατιωτική επέμβαση για την υπεράσπιση του «τάφου» οθωμανικού παράγοντα, δηλώσεις για την προάσπιση τουρκμένων και αράβων αδερφών από τους κούρδους καθώς και για το δήθεν επικείμενο κουρδικό κράτος) ευοδώνονται και πολιτικά στηρίζουν τη στρατηγική της στο να δημιουργήσει μια ζώνη δικής της επιρροής, δήθεν για τα δικαιώματα των προσφύγων.
Η χώρα-δουλέμπορος με 2-3 εκατομμύρια πρόσφυγες, που εξάγει την κρίση της μέσω του επεκτατισμού της επιχειρεί να διαλύσει τις κατακτήσεις της κουρδικής αυτονομίας στη Συρία, καταλαμβάνοντας ένα έδαφος.
Ο Φατίχ Ακίν έχει στο ενεργητικό του δύο συνταρακτικές ταινίες, το «Μαζί ποτέ» (2004) και «Στην άκρη του ουρανού» (2007), το απολαυστικό «Soul Kitchen» (2009) κι ένα ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ για τις μουσικές της Κωνσταντινούπολης, το «Crossing the bridge». Ο 42χρονος τουρκικής καταγωγής Γερμανός σκηνοθέτης βρέθηκε στην Αθήνα για την πρεμιέρα της νέας του ταινίας «The Cut – Η μαχαιριά», που αρχίζει να προβάλλεται στους ελληνικούς κινηματογράφους την Πέμπτη από τη «Rosebud». Η «Κ» μίλησε με τον Φατίχ Ακίν λίγο πριν από τη συνέντευξη Τύπου που έδωσε στο Ινστιτούτο Γκαίτε της Αθήνας με αφορμή διήμερο αφιέρωμα στο έργο του.
– Υστερα από πολλές περιπέτειες η ταινία «The Cut» προβάλλεται και στην Ελλάδα. Δυσκολίες στην παραγωγή, απειλές εναντίον σας, απόσυρση από τις Κάννες. Μπορείτε να μας εξηγήσετε γιατί συνέβησαν όλα αυτά;
Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Γιώργου Πρεβελάκη, καθηγητή της Σχολής Γεωγραφίας και Χωροταξίας του Πανεπιστημίου της Σορβόννης-Paris 1, για τα στρατηγικά σχέδια μιας ιμπεριαλιστικής Τουρκίας:
Η σημερινή κρίση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις πρέπει να ερμηνευθεί και με γνώμονα τις γεωπολιτικές απόψεις του Αχμέτ Νταβούτογλου, όπως αναπτύσσονται στο Στρατηγικό Βάθος. Η Διεθνής Θέση της Τουρκίας, το βιβλίο που δημοσίευσε το 2001.
.
Συγκρατούμε τα εξής :
.
[1] Η Τουρκία μπορεί και πρέπει να αποτελέσει μεγάλη γεωπολιτική δύναμη. Aυτο-υποβαθμίστηκε εστιάζοντας στον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό, «σαν να προπονείται ο παλαιστής βαρέων βαρών να αντιμετωπίσει κατηγορίες μεσαίων βαρών» (σ. 235)
[2] Οι Μεγάλες Δυνάμεις χρησιμοποίησαν την Ελλάδα και την Συρία για να περιορίσουν τις τουρκικές φιλοδοξίες: «η Τουρκία, η οποία αφέθηκε να αγωνιστεί με μια κοντινή απειλή που την ενοχλεί, βρέθηκε ανίκανη να ανοίξει τους ορίζοντές της…σε μεγάλης κλίμακας και παγκόσμιας εμβέλειας πολιτικές» (σ. 237).
[3] Η Κύπρος έχει ζωτική σημασία για την Τουρκία,λόγω της κεντρικής της θέσης σε γεωστρατηγικά και γεωπολιτικά δίκτυα: «ακόμη κι αν δεν υπήρχε ούτε ένας μουσουλμάνος Τούρκος εκεί, η Τουρκία όφειλε να διατηρεί ένα κυπριακό ζήτημα» (σ. 279).
Ιούνιος 1914, ο Γάλλος αρχαιολόγος Φελίξ Σαρτιώ (Félix Sartiaux), ενώ εργαζόταν σε ανασκαφές στην περιοχή στη Μικρά Ασία, έγινε μάρτυρας του πογκρόμ που κατέληξε στον πρώτο διωγμό Ελληνικού πληθυσμού από την Φώκαια. 100 χρόνια αργότερα, χάρη σε μία σύμπτωση ο Χάρης Γιακουμής θα φέρει στο φώς τις φωτογραφίες που καταγράφουν τα γεγονότα.
Μετά την προβολή θα ακολουθήσει συζήτηση με τους σκηνοθέτες Ανιές Σκλάβου και ΣτέλιοΤατάκη και τον ιστορικό τέχνης Χάρης Γιακουμή
Τετάρτη 5 Νοεμβρίου, 20:00 στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών (Σίνα 31)
Κυριακή 9 Νοεμβρίου, 16:00 στον Κινηματογράφος Δαναός (Λ. Κηφισίας 109)
Η ταινία προβάλλεται στα ελληνικά και γαλλικά με ελληνικούς και γαλλικούς υπότιτλους.
Εκτός από το ευρύτερο ενδιαφέρον που έχει το θέμα του αφιερώματος για κάθε φιλίστορα που ενδιαφέρεται για την ιστορία αυτού του τόπου, υπάρχει και διαπραγμάτευση μιας πλευράς της ιστορίας που σχετίζεται με αυτή την ίδια τη φυσική υπόσταση όλων ημών που προερχόμαστε από τις πατρίδες της καθ’ ημάς Ανατολής. Αυτό αφορά τα όσα διαδραματίστηκαν στη Μικρά Ασία (του Πόντου συμπεριλαμβανομένου) και ειδικότερα τη στάση και τη δράση του ΣΕΚΕ-ΚΚΕ αυτήν την περίοδο. Το ζήτημα αυτό καλύπτουν με πολύ ενδιαφέροντα κείμενα που αναδεικνύουν και τις διαφορετικές οπτικές και προσεγγίσεις ο τ’εμέτερον ιστορικός Βλάσης Αγτζίδης με το κείμενο: «Η πολιτική του ΣΕΚΕ στο Μικρασιατικό Ζήτημα» και ο ιστορικός Γιώργος Πετρόπουλος -και μέχρι πρότινος μέλος της Επιτροπής Ιστορίας της Κ.Ε. του ΚΚΕ- με το κείμενο «Η Μικρασιατική Εκστρατεία και το ΣΕΚΕ (Κ)«…
Σας συστήνουμε ανεπιφύλακτα το τεύχος αυτό, το εξώφυλλο του οποίου κοσμεί ένας εξαιρετικός πίνακας του επίσης τ’εμέτερον Βάλια Σεμερτζίδη. Συνέχεια →
Ο ΠΟΜΑΚΟΣ ΗΡΩΑΣ «ΓΚΙΑΟΥΡ ΙΜΑΜ»! 16 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 1920!
Το 1920 οι λαοί της Μικράς Ασίας γνώριζαν καλά ότι το κεμαλικό κίνημα στην Τουρκία είναι συνέχεια του Νεοτουρκικού κινήματος και ότι έτσι δεν θα αντέξει καμιά άλλη γλώσσα ή διαφορετική εθνική ταυτότητα. Οι Πομάκοι, όταν αντιλήφθηκαν πόσο επικίνδυνο ήταν για αυτούς το κίνημα του Κεμάλ Μουσταφά, προσπάθησαν να ξεσηκωθούν. Αρχηγός τους ήταν ένας Πομάκος ιμάμης, τον οποίο οι Τούρκοι υποτιμητικά αποκάλεσαν «Γκιαούρ Ιμάμ».
.
Στην προσπάθειά τους οι Πομάκοι είχαν συμμάχους τους μουσουλμάνους Τσερκέζους (Κιρκασίους) και τον αρχηγό τους, Αχμέτ Ανζαβούρ. Ο Ανζαβούρ γύριζε τα χωριά των Τσερκέζων καλώντας τα να ξεσηκωθούν κατά των Τούρκων. Η επανάσταση των Πομάκων και των Τσερκέζων επικεντρώθηκε στην περιοχή των Δαρδανελίων.
.
Στις αρχές του 1920, ο Πομάκος Καρά Αχμέτ μάζεψε χρήματα από τα πομακικά χωριά της περιοχής για την οργάνωση των ανταρτών. Ο κεμαλιστής Χαμδή Μπέη, ο οποίος είχε συγκεντρώσει στρατό και κλεμμένα πολεμοφόδια από τους Γάλλους, τον φυλάκισε στην πόλη Μπίγκα (ελλ. Πηγές). Ο Χαμδή Μπέη φερόταν βάναυσα προς τους Πομάκους και τους πίεζε να … προσφέρουν φαγητό και ρούχα στους κεμαλιστές στρατιώτες του.
Τόσο στην Αρμενία όσο και στη διασπορά θα πραγματοποιηθούν ποικίλες εκδηλώσεις για την επέτειο της Γενοκτονίας
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον ΓΙΩΡΓΟ ΚΙΟΥΣΗ
«Ο φόβος του αρμενικού ζητήματος έχει διαμορφωθεί και εμπεδωθεί μέσα στην τουρκική κρατική κουλτούρα». Εκατό χρονια από τη Γενοκτονία των Αρμενίων συμπληρώνονται το 2015, έτος-ορόσημο για τους Αρμενίους, που θα καθορίσει τις νέες κατευθύνσεις της δράσης για διεθνή αναγνώριση και προβολή, την αποκατάσταση του δικαίου και την άρση των συνεπειών της Γενοκτονίας.
«Σ’ αυτό τον αγώνα για δικαιοσύνη τα 1.500.000 θύματα της Αρμενικής Γενοκτονίας στέκονται δίπλα μας»«Θα ασχοληθούμε με την αρμενική κοινωνία και ιδιαίτερα τη νέα γενιά, να της δοθεί ακριβής και επαρκής πληροφόρηση για το ιστορικό γεγονός της Γενοκτονίας των Αρμενίων, τα αίτια και τις συνέπειές της, και να αναπτύξουμε νέους μηχανισμούς διατήρησης και μετάδοσης της μνήμης. θα δώσουμε βαρύτητα στη συνεργασία με τα σχολεία τόσο της Αρμενίας όσο και της διασποράς». Συνέχεια →
Ηταν «ένα Αουσβιτς εν ροή», κατά τον πανεπιστημιακό Πολυχρόνη Ενεπεκίδη. Το σχέδιο αφανισμού του ποντιακού ελληνισμού έλαβε χώρα grosso modo μεταξύ 1914-22, ως αποτέλεσμα και συνέπεια του τουρκικού εθνικισμού και ως κρίσιμη πτυχή της «τελικής επίλυσης» του «τουρκικού προβλήματος των μειονοτήτων».
«Σημαντική ήταν η συν-ευθύνη της Γερμανίας και της Αυστρίας, στη σύλληψη και την εκτέλεσητης πρώτης φάσης του γενοκτονικού σχεδίου» Β.Θ.Μ.
Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου γενοκτονικού σχεδίου και γεγονότος, το οποίο είχε σκοπό και στόχο την καταστροφή του συνόλου των οθωμανικών ελληνικών πληθυσμών, και ευρύτερα των οθωμανικών χριστιανικών πληθυσμών. Συνεπώς, η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου αποτελεί μέρος της Γενοκτονίας των Ελλήνων της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Μιλάμε με τον δρα Βασίλειο Θ. Μεϊχανετσίδη, μέλος της Διεθνούς Ενώσεως Μελετητών Γενοκτονίας (IAGS).
– Εθνική εκκαθάριση;
«Ενώ η γενοκτονία συνιστά συγκεκριμένο έγκλημα του διεθνούς (ποινικού) δικαίου, ο όρος εθνοκάθαρση χρησιμοποιείται ως γενική ονομασία (generic term) για να περιγράψει ένα σύνολο εγκλημάτων, όπως π.χ. τα εγκλήματα πολέμου, τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, αλλά και το ίδιο το έγκλημα της γενοκτονίας. Με άλλα λόγια, ο όρος εθνοκάθαρση δεν έχει λάβει ρητή νομική αναγνώριση, αν και επιμέρους στοιχεία της πρακτικής αυτής ορίζονται και τιμωρούνται από το διεθνές ή το εθνικό δίκαιο. Ως εκ τούτου, τα γεγονότα κατά των Ελλήνων του Πόντου και ευρύτερα κατά των Οθωμανών Ελλήνων νομικώς στοιχειοθετούν το έγκλημα της γενοκτονίας, μπορούν όμως να περιγραφούν και ως εθνοκάθαρση».
Οι αυτοκτονικές αφελείς και ασυνάρτητες γνώμες για τις διαπραγματεύσεις γύρω από το κυπριακό οργιάζουν. Επισκιάζουν το γεγονός αφενός ότι για κάθε κοινωνία προϋπόθεση συλλογικής ελευθερίας είναι η πολιτική της κυριαρχία που διασφαλίζεται από ένα κυρίαρχο κράτος σύμφωνα με τις Υψηλές Αρχές του διεθνούς δικαίου και αφετέρου ότι προϋπόθεση πολιτικής ελευθερίας είναι ανεξαρτησία του κράτους, οι δημοκρατικές αρχές και η απουσία κάθε εσωτερικής διαίρεσης των πολιτειακών θεσμών. Οτιδήποτε άλλο αποτελεί πολιτειακή σχιζοφρένεια και πολιτικό μαζοχισμό.
Η κυριαρχία ανορθολογικών πολιτικών θέσεων στην Ελλάδα και Κύπρο δεν είναι τυχαίο γεγονός. Είναι αποτέλεσμα της συντρέχουσας κρίσης που ανέδειξε όλες τις αδυναμίες μας, της εργολαβικής επί δεκαετίες πνευματικής αποδυνάμωσης με την καταπολέμηση της φιλοπατρίας, την καλλιέργεια ακραία ανορθολογικών αντιλήψεων για την διεθνή πολιτική, την υιοθέτηση της πολιτικά εγκληματικής άποψης ότι «στον σύγχρονο κόσμο η κρατική κυριαρχία είναι αναλώσιμη» και της υπονόμευσης των σχέσεων Κύπρου και νεοελληνικού κράτους, αρχής γενομένης με το εγκληματικό πραξικόπημα του 1974.
Ο όρος «Βαθύ Κράτος» χρησιμοποιείται για να περιγράψει τον σκληρό εξουσιαστικό και ιδεολογικό πυρήνα μιας χώρας, όπου η κυρίαρχη ιδεολογία, οι προσωπικές φιλοδοξίες για αστείρευτη διαχείριση εξουσίας, τα οικονομικά συμφέροντα δημιουργούν ένα παράκεντρο δύναμης που επηρεάζει την μορφή της εξουσίας που ασκείται στη χώρα αυτή.
Το πιο εμφανές και κραυγαλέο «Βαθύ Κράτος» υπήρχε στην Τουρκία με τους κεμαλικούς και το στρατό, όπου, αφού δημιούργησαν τη χώρα και κατασκεύασαν το έθνος, στη συνέχεια ήλεγχαν αποφασιστικά το μόρφωμα που προέκυψε από το 1922. Το τουρκικό «Βαθύ Κράτος» αποτελεί την κορυφαία περίπτωση στο σύγχρονο κόσμο, ύπαρξης εξουσιαστικού παρακρατικού μηχανισμού, το οποίο δημιουργήθηκε ως συνέχεια των Νεότουρκων και των μηχανισμών που διέπραξαν τις Γενοκτονίες κατά των χριστιανικών λαών της Ανατολής..
Το ερώτημα για τα καθ’ ημάς είναι εάν υπάρχει Βαθύ Κράτος στην Ελλάδα;
Τουρκικής μορφής σκληρό «Βαθύ Κράτος» θα δημιουργηθεί μόνο μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο -και κυρίως μετά τον Εμφύλιο- ως μια σύνθεση εξαρτημένων πολιτικών δυνάμεων από τους Αμερικανούς -διαδόχους των Βρετανών στην κυριαρχία της χώρας- των δωσίλογων της Κατοχής, αλλά και των παλιών συντηρητικών, φιλομοναρχικών, παλαιοελλαδικών και αντιπροσφυγικών κέντρων του Μεσοπολέμου.
Σημαντικά ίχνη Βαθέος Κράτος θα εντοπίσουμε και την εποχή του Διχασμού (1915), όταν τα παράκεντρα εξουσίας ελεγχόμενα από τον Ιωάννη Μεταξά και Γεώργιο Στρέιτ, θα επιβάλλουν τη φιλογερμανική ατζέντα στο Μονάρχη και θα εκδιώξουν τον πρωθυπουργό Ελ. Βενιζέλο και θα συγκροτήσουν τα φασιστικού τύπου τάγματα εφόδου που έμειναν γνωστά ως «Επίστρατοι» και έπνιξαν στο αίμα την Αθήνα το 1916 εκτελώντας εν ψυχρώ Βενιζελικούς και Μικρασιάτες πρόσφυγες.
Το Νομοσχέδιο αυτό είναι δημιούργημα της δικομματικής κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου και αποτυπώνει την αντίληψη που έχουν, αλλά και τις δουλείες που εξυπηρετούν.
Ο μοναδικός ένοχος είναι η κυβέρνηση.
Όμως ο κ. Καλεντερίδης, ενώ καταγγέλει την μεθόδευση τι κάνει; Εξαπατά και πλαστογραφεί.
Προβάλλει ως ηθικό αυτουργό την Ρεπούση και αυτά που έκανε την εποχή της συγκυβέρνησης με Σαμαρά-Βενιζέλ-ο-Κουβέλη, την οποία την παρουσιάζει ως βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ;
Τι είναι αυτό; Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΠΑΤΕΩΝΙΑ!
Γιατί η Ρεπούση δεν είναι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά της ΔΗΜΑΡ και την κίνηση την έκανε όταν η ΔΗΜΑΡ ήταν στην κυβέρνηση, όταν δηλαδή υλοποιούσε τα μνημόνια η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη.
Αλλά και πάλι, για την οπτική του Νομοσχεδίου η ερώτηση είναι πάρα πολύ απλή:
Η έκθεση της Dilek Winchester που παρουσιάζει το ΕΜΣΤ, σε επιμέλεια Άννας Καφέτση, είναι μια συμβολική προσπάθεια επούλωσης ενός παλιού τραύματος. Αναφέρεται στην πολυπολιτισμικότητα της γλώσσας, την ανάγκη να παραμείνει ελεύθερη και τα δεινά που προκαλεί η λαθροχειρία της. Μαθήματα που χρειάζονται και σε μάς, οι οποίοι παρότι διαθέτουμε μια τόσο αρχαία και φιλοσοφική γλώσσα, συχνά κάποιοι προσπαθούν την ..αναμορφώσουν με βάναυσο τρόπο.
Μπορούν τα υπολείμματα των θυμάτων να αποτελέσουν πηγή πλουτισμού για τους θύτες; Από την περίοδο του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου υπήρχε η φήμη ότι το λίπος των θυμάτων μετατρεπόταν σε σαπούνι. Η φήμη αυτή έγινε πίστη μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν διαδόθηκε ότι οι ναζί έπρατταν έτσι με τους δολοφονημένους Εβραίους στα κρεματόρια.
Ομως ένας Εβραίος σκηνοθέτης, ο Eyal Ballas, ήρθε φέτος με την ταινία του «Soaps» να αποδείξει ότι όντως αυτή ήταν απλώς μια φήμη. Ο Raul Hilberg σε κείμενό του για τη ναζιστική βιομηχανία της εξόντωσης αναφέρει ότι οι ναζί χρησιμοποιούσαν το ανθρώπινο λίπος απλώς για να επιταχύνουν τη διαδικασία της καύσης των θυμάτων…
Ετσι, οι κεμαλιστές διατηρούν το μοναδικό προνόμιο να είναι οι μόνοι που κατάφεραν να αξιοποιήσουν οικονομικά τα υπολείμματα των θυμάτων τους πουλώντας τα οστά τους για «βιομηχανική χρήση» στους δυτικούς τους φίλους.
Μετα τη νίκη του κατά του ελληνικού στρατού τον Αύγουστο του 1922, ο Τούρκος εθνικιστής-μιλιταριστής Μουσταφά Κεμάλ αποφάσισε να τη γιορτάσει με το αίμα των αμάχων της Ιωνίας, Ελλήνων και Αρμενίων.
(Οι τρεις υπεύθυνοι της τελικής φάσης της γενοκτονίας στην Ανατολή: Μουσταφά Κεμάλ, Ινονού, Τοπάλ Οσμάν)
Όσα από τα θύματά του εθνικιστή δολοφόνου (που οι πολυεθνοτικοί μουσουλμάνοι, εθνικά ψευδο-τούρκοι, θα τον ονομάσουν ΑΤΑΤΟΥΡΚ γιατί τους κατασκεύασε ως έθνος και τους μετέτρεψε σε απογόνους των κεντροασιατών εισβολέων του 11ου αιώνα) επέζησαν κατέφυγαν πρόσφυγες στην Ελλάδα και ένα μέρος εγκαταστάθηκε στη Μακεδονία και στη Θεσσαλονίκη. Οι κυρίαρχες τάξεις της Ελλάδας εκείμη την εποχή δεν είχαν κανένα πρόβλημα με τα όσα συνέβησανστη Μικρά Ασία. Το αίμα των αθώων ουδόλως τους ενδιέφερε. Αντιθέτως, ο σφαγέας τους Μουσταφά ΚΕΜΑΛ πασά θα ανακηρυχτεί σε καλό τους φίλο. Έτσι:
–ο φασίστας-δολοφόνος Ιωάννης Μεταξάς θα τον λατρέψει με τον τρόπο του, μετωνομάζοντας την Οδό Αποστόλου Παύλου στη θεσσλονίκη σε Οδό Κεμάλ Ατατούρκ (1938-1955) και θα χαρίσει στο τουρκικό κράτος το σπίτι που υποτίθεται ότι γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και που ο Μεταξάς το αγόρασε από τον ιδιοκτήτη του με έξοδα του ελληνικού λαού,
Η Σάρα Χαλκίδη έγραψε ένα κείμενο εν είδει «ανοιχτής επιστολής» προς τον Γ. Μαργαρίτη, υποψήφιο βουλευτή του ΚΚΕ, επιφανή εκπρόσωπο της κνάτ-ικης αντίληψης για το παρελθόν αυτού του κόσμου και παρεπιπτόντως καθηγητή «σύγχρονης πολιτικής και κοινωνικής ιστορίας» στη Θεσσαλονίκη. Το παραθέτουμε παρακάτω. Ήδη έχουμε δημοσιεύσει ένα κείμενο που γράφτηκε μ’ αφορμή το άρθρο του στην «Εφημερίδα των Συντακτών«. Καλό είναι να διαβάσετε πρώτα το κείμενο του Μαργαρίτη πατώντας «κλικ» στην παράπλευρη φωτογραφία του άρθρου και στη συνέχεια την επιστολή της Χαλκίδη:
Αγαπητέ κύριε Μαργαρίτη,
Η εισαγωγή σας στο άρθρο σας με τίτλο «Η γενοκτονία των ιστορικών και της ιστορίας» στην Εφημερίδα των Συντακτών στις 10/6 με παρακίνησε να εκφράσω κάποιες σκέψεις.
Προέρχομαι από τον χώρο της «αγοράς», είμαι Διευθύντρια εταιρικής ανάπτυξης σε επιχειρηματικό όμιλο και θεωρώ την ιστορία ένα σημαντικό εργαλείο στη δουλειά μου (όπως άλλωστε και το σύγχρονο management).
Έχω την εντύπωση ότι η αναφορά σας στη σχετική με το Γαλιλαίο διαφήμιση, δεν έχει σχέση με τη γενοκτονία του Ελληνισμού της Ανατολής , που βρέθηκε στο επίκεντρο του πολιτικού διαλόγου. Θα συμφωνήσω μαζί σας, ότι το ζήτημα αυτό είναι αρκετά σοβαρό για να το αντιμετωπίσουμε με χιούμορ. Ο ρατσισμός δεν σηκώνει αστεία! Θέριεψε μέσα στην ελληνική κοινωνία , τρεφόμενος από υπαρκτά προβλήματα. Δυστυχώς όλα τα πολιτικά κόμματα του κοινοβουλίου συμπεριλαμβανομένου και του ΚΚΕ (που δεν αναφέρετε στον επιμερισμό ευθυνών) απέφευγαν να σταθούν στα προβλήματα που το γεννούσαν. Εννοείται ότι το τραγικό μερίδιο ευθύνης ανήκει στα κόμματα εξουσίας…
Αυτό που θλίβει είναι ότι η αριστερά δεν μπόρεσε να αρθρώσει πειστικό λόγο και έδωσε το περιθώριο στη Χρυσή Αυγή να καπηλεύεται με προκλητικό τρόπο κρίσιμες πλευρές της νεώτερης ιστορίας. Όταν ακόμη υπάρχουν στην ελληνική κοινωνία ζωντανές τραυματικές μνήμες κανείς δεν έχει το δικαίωμα να σχίζει αυτές τις σελίδες της ιστορίας ή να τις αντιμετωπίζει με ειρωνείες. Από την επιχειρηματολογία σας καταλαβαίνω ότι ο όρος γενοκτονία δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την καταστροφή του Ελληνισμού της Ανατολής. Αλήθεια πως χαρακτηρίζετε την εν ψυχρώ άμεση ή έμμεση εξόντωση 800.000 Ελλήνων από του Νεότουρκους με μόνο κριτήριο τη γλώσσα και τη θρησκεία; Μπορεί αυτή η εξόντωση που σχεδιάσθηκε το 1908 και άρχισε να υλοποιείται από το 1914 να θεωρηθεί παράπλευρη απώλεια της ιμπεριαλιστικής εκστρατείας του Ελλαδικού κράτους που έγινε χρόνια μετά;
Η 19 Μαΐου, ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και κατ’ επέκταση η τύχη που επιφυλάχτηκε στους χριστιανικούς πληθυσμούς της Ανατολής, άρα και των Ρωμιών, κατά τη διαδικασία μετάβασης από την, θρησκευτικής βάσης, Οθωμανική Αυτοκρατορία στο τουρκικό εθνικό κράτος, έτυχε και τυγχάνει μεγάλης ιδεολογικής και πολιτικής χρήσης σε πολλά επίπεδα του δημόσιου διαλόγου.
Η επιφανειακή προσέγγιση αυτού του θέματος συνοδευόμενη ενίοτε από ειρωνική στάση στις εκδηλώσεις της ζωντανής μνήμης, φαντάζει ως φοβική αντίδραση απέναντι στην αναπτυσσόμενη τα τελευταία χρόνια εθνικιστική ρητορική για το θέμα αυτό. Η άρνηση προσέγγισης των ιστορικών γεγονότων με ψύχραιμο μάτι ή ο κατά περίπτωση κατακερματισμός τους που ενίοτε επιχειρείται συντελεί στην υποβάθμισή τους δεν βοηθά την αλήθεια και αφήνει ελεύθερο χώρο στις εθνικιστικές απόψεις, που επιχειρούν να εισχωρήσουν σε θέματα ιστορικής μνήμης.
Έτσι στην καλύτερη περίπτωση φτάνουν σε ένα ισοζύγιο αίματος, εξισώνοντας εγκλήματα πολέμου που διέπραξε ο ελληνικός στρατός στη Μικρά Ασία με το προδιαγεγραμμένο από το 1908 έγκλημα των Τούρκων εθνικιστών, μιλιταριστών κατά της ανθρωπότητας αυτό της γενοκτονίας όχι μόνον των Ελλήνων της Ανατολής αλλά και των Αρμενίων και Ασσυροχαλδαίων.
Οι δικοί μας Τούρκοι
Αντίθετα με ό,τι συμβαίνει στην Ελλάδα, στην Τουρκία μεγάλη μερίδα της τουρκικής προοδευτικής διανόησης, διαπραγματευόμενη το τελικό στάδιο μετάβασης από την πολυεθνική ισλαμική Οθωμανική Αυτοκρατορία στην εποχή του έθνους κράτους, θα αντιμετωπίσει με ενιαίο τρόπο τις διώξεις των μη μουσουλμανικών πληθυσμών χρησιμοποιώντας τους όρους «εθνοκάθαρση» και «γενοκτονία».
Ο Fikret Baskaya, από τους διανοούμενους που έχουν υποστεί τις περισσότερες διώξεις στην Τουρκία, μας λέει: «…Η Ιστορία, όταν γράφεται από τους κυρίαρχους παραγνωρίζει εντελώς την τύχη και το πεπρωμένο αυτών που έμειναν κάτω απ’ τα συντρίμμια. Προφανώς, όταν η Ιστορία γράφεται απ’ αυτούς που καταστρέφουν, δεν υπάρχει λόγος να αναφερθεί το δράμα των θυμάτων που καταπλακώθηκαν απ’ τα συντρίμμια. Η επίσημη Ιστορία αγνόησε ότι αυτοί που καταστράφηκαν ήταν οι αρχαιότεροι με τις πιο βαθιές ρίζες, λαοί...» .
Επανειλημμένα έχουμε τονίσει από αυτήν εδώ την ψηφιακή γωνιά ότι είναι αδιανόητο να μην μπορούμε να συζητάμε τις διαφορές μας εντός ΚΑΙ της Αριστεράς αλλά ΚΑΙ της κοινωνίας. Να ΜΗΝ συζητάμε αυτά που θεωρούμε ότι μας χωρίζουν και μας οδηγούν σε σκληρές συγκρούσεις για τα ζητήματα της Μνήμης και της Ιστορίας. Πιθανότατα αυτό συμβαίνει γιατί δεν έχουμε την κουλτούρα του διαλόγου. Γιατί δεν έχουμε συζητήσει ποτέ, ούτε και έχουμε ενδιαφερθεί για τις παραμέτρους εκείνες που αναιρούν-ή έστω, αμφισβητούν- τις μεταφυσικές μας βεβαιότητες..
Θεωρούμε ότι η αδυναμία αυτή αποτελεί την καλύτερη απόδειξη ότι «κάτι τρέχει στη Δανιμαρκία»!
Όμως φαίνεται ότι υπάρχουν θετικές πρωτοβουλίες που αποδεικνύουν ότι παρόλη την αρνητική παράδοση, τελικά ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΣΥΝΑΝΤΙΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΖΗΤΑΜΕ.
Αναδημοσιεύουμε αυτούσια τη σχετική ανάρτηση από το μπλογκ ενός καλού μας φίλου:
Μια συνάντηση των διαφορετικών προσεγγίσεων για τα Μικρασιατικά….
Posted 28/01/2013
Μια όχι συνηθισμένη συνάντηση διαφορετικών -ίσως και συμπληρωματικών- ερμηνευτικών προσεγγίσεων για ένα θέμα που ακόμα διχάζει την επιστημονική κοινότητα και αποτελεί μέρος των “Πολέμων για την ιστορία” (μαζί με τον Εμφύλιο, τις σταλινικές διώξεις κ.ά).
Ιστοριογραφικό -και όχι μόνο- ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι οι οι διαφορετικές προσεγγίσεις (κάποιες αντιδιαμετρικές μεταξύ τους) για την περίοδο του μετασχηματισμού της Εγγύς Ανατολής (1908-1923) συναντιούνται και συνομιλούν με εξίσου διαφορετικά ρεύματα της τουρκικής ιστοριογραφικής κοινότητας:
-Τρίτη, 29 Ιανουαρίου (7.00-9.00 μ.μ.), ΣΤΡΟΓΓΥΛΟ ΤΡΑΠΕΖΙ«ερμηνεύοντας τη Μικρασιατική Καταστροφή» με τη συμμετοχή των: Άλκη Ρήγου, Θανάση Καμπαγιάννη, Βλάση Αγτζίδη και συντονιστή τον Στέργιο Θεοδωρίδη,
ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΤΟΥΤΟ ΣΤΟΝ ΙΩΑΝΝΗ ΑΒΡΑΜΙΔΗ προκλήθηκε από το δημοσίευμα της της Deutche Welle στον κορυφαίο Έλληνα Γλύπτη της Αυστρίας. Παράλληλα προεθέτουμε κάποια στοιχεία που είχαμε συλλέξει παλιότερα και αφορούν μια συνέντευξη που είχε δώσει στη Μαρία Κουφοπούλου το 1999.
Ο κορυφαίος αυτός Πόντιος της διασποράς, που βίωσε ως παιδί τόσο τη Γενοκτονία από τον τουρκικό εθνικισμό, όσο και τις σταλινικές διώξεις δεν είναι γνωστός στο μη εξειδικευμένο ελληνικό κοινό, και δυστυχώς ούτε στον πολυλογάδικο ποντιακό θίασο των ημιμαθών και των καραγκιόζηδων, που υποδύεται τον ηγέτη στον οργανωμένο χώρο….
———————————————————————————————————————————————
Κοινωνία & Πολιτισμός
Ένας Πόντιος στη Βιέννη
Αυτή την Κυριακή κλείνει τα 90 του χρόνια ο Ιωάννης Αβραμίδης, ο σημαντικότερος σήμερα γλύπτης της Αυστρίας. Ξεκίνησε κάποτε από τα Σούρμενα (σ.τ.σ του Πόντου) για να καταλήξει στη Βιέννη, όπου και ζει μέχρι σήμερα.
Αυτόν τον καιρό η Βιέννη γιορτάζει τον σημαντικότερο εν ζωή γλύπτη της Αυστρίας. Πρόσφατα εγκαινιάστηκε έκθεση με γλυπτά του στο Μουσείο Ιστορίας της Τέχνης στην αυστριακή πρωτεύουσα, ενώ σε λίγες μέρες θα ανοίξει μεγάλη αναδρομική έκθεση για το συνολικό έργο του στο περίφημο μουσείο Αλμπερτίνα. Και το όνομα αυτού Ιωάννης Αβραμίδης. Και να σκεφθεί κανείς ότι είχε πρωτοφτάσει στη Βιέννη είκοσι χρονών και κάτι, προηγουμένως τον είχαν συλλάβει οι γερμανικές δυνάμεις κατοχής στην Ελλάδα και τον είχαν στείλει στην Αυστρία για καταναγκαστικά έργα. Μετά τον πόλεμο ο Αβραμίδης έμεινε στη Βιέννη, σπούδασε ζωγραφική και γλυπτική, αφιερώθηκε στη δεύτερη, σιγά-σιγά δημιούργησε τεράστιο έργο, αυστηρό και υποβλητικό, εκπροσώπησε την Αυστρία στη Μπιενάλε της Βενετίας το 1962 και τιμήθηκε το 1973 με το αυστριακό Μεγάλο Κρατικό Βραβείο.
Η μηχανή και ο άνθρωπος
Ο κριτικός της μεγάλης γερμανικής εφημερίδας Frankfurter Allgemeine Zeitung γράφει αυτή την εβδομάδα: «Οι μορφές, με τις οποίες ο Αβραμίδης έγινε γνωστός, θυμίζουν αναγεννημένες αρχαίες κόρες, είναι μισά αρχιτεκτονήματα και μισές ανθρώπινες μορφές, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στα πρόσωπά τους είναι υποτυπώδη, τα σώματά τους είναι σαν αφηρημένα αντικείμενα. Ορισμένοι τεχνοκριτικοί είδαν σ’ αυτό το στιλ ένα σχόλιο στην ηγεμονία της μηχανής κατά τον 20ό αιώνα και στη βία που ασκεί στο σώμα ο μηχανικός εξορθολογισμός. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτή η ερμηνεία σχετίζεται και με την προσωπική μοίρα του καλλιτέχνη.» Δυο λόγια λοιπόν για την προσωπική μοίρα του καλλιτέχνη πριν από την άφιξη στη Βιέννη, μια αναφορά στον πρότερο πολυκύμαντο βίο της οικογένειας. Ο Ιωάννης Αβραμίδης γεννήθηκε το 1922 στα Σούρμενα του Πόντου, η οικογένεια κατέφυγε στο Βατούμ της Γεωργίας για να αποφύγει τους διωγμούς των Τούρκων, ο πατέρας συνελήφθη από το σταλινικό καθεστώς, στάλθηκε στη Σιβηρία για να μη γυρίσει ποτέ, η μητέρα αποφάσισε να καταφύγει στην Ελλάδα, μετά ξέσπασε ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος που όταν τέλειωσε είχε εκβράσει τον Αβραμίδη στη Βιέννη.
Τελικά η τουρκική εθνικιστική μεθόδευση και βία, καθώς και η υποκρισία ή αφέλεια κάποιων Γάλλων διανοουμένων θριάμβευσαν… στο όνομα της «μη ποινικοποίησης της Μνήμης» και προς όφελος της Μνήμης των σκληρών θυτών…
Όπως μας πληροφορεί ο Τύπος: «Το Συνταγματικό Συμβούλιο απέρριψε το νόμο που ποινικοποιεί την άρνηση της γενοκτονίας των Αρμενίων.»
Το γαλλικό Συνταγματικό Συμβούλιο απέρριψε σήμερα (28-2-2012) το νόμο που ποινικοποιεί την άρνηση της γενοκτονίας των Αρμενίων το 1915, ο οποίος προκάλεσε διπλωματική κρίση μεταξύ Άγκυρας και Παρισιού, υποστηρίζοντας ότι είναι αντίθετος προς την ελευθερία της έκφρασης, ανακοίνωσε η δικαστική εξουσία.
«Το Συμβούλιο έκρινε ότι καταστέλλοντας την αμφισβήτηση της ύπαρξης και του νομικού χαρακτηρισμού των εγκλημάτων που και το ίδιο θα είχε αναγνωρίσει και χαρακτηρίσει ως τέτοια, ο νομοθέτης κατάφερε ένα πλήγμα στην άσκηση της ελευθερίας της έκφρασης και της επικοινωνίας το οποίο είναι αντισυνταγματικό», σύμφωνα με την ανακοίνωση του Συμβουλίου.
Ικανοποίηση στην Άγκυρα
Η Τουρκία εξέφρασε σήμερα την ικανοποίησή της για την απόφαση του ανώτατου δικαστηρίου της Γαλλίας η οποία απέρριψε το νόμο που καθιστά παράνομη την άρνηση του ότι η σφαγή των Αρμενίων στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ένα αιώνα πριν ήταν γενοκτονία.
Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου δήλωσε ότι το υπουργικό συμβούλιο θα συνεδριάσει για να εξετάσει εάν πρέπει να αποκαταστήσει τις οικονομικές, πολιτικές και στρατιωτικές επαφές με τη Γαλλία που είχαν παγώσει αφότου το Γαλλικό κοινοβούλιο υιοθέτησε το νόμο στις 23 Ιανουαρίου.
——————————————————————————–
Οι μόνοι κερδισμένοι από την εξέλιξη αυτή είναι οι ΤΟΥΡΚΟΙ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΤΗΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ….
(και οι Γάλλοι πωλητές όπλων και άλλων «αγαθών» στην Τουρκία)
Γιατί οι ευαίσθητοι και δημοκρατικοί Τούρκοι δεν έχουν κανένα απολύτως πρόβλημα, όπως απέδειξαν στην μαζική τους διαδήλωση όταν οι τουρκικές αρχές υποβίβασαν τη σημασία της οργάνωσης της δολοφονίας του Χράντ Ντίκ φωνάζοντας: ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΑΡΜΕΝΙΟΙ!!!
Έκκληση-Αίτημα προς το Κοινοβούλιο του Ισραήλ να αναγνωρίσει την Ασσυριακή και Ελληνική Γενοκτονία
Επιμέλεια Δρ. Βασιλείου Θ. Μεϊχανετσίδη με πληροφορίες από τοΑσσυριακό Πρακτορείο Ειδήσεων ΑΙΝΑ
Σε μία ιδιαίτερης σημασίας ενέργεια για τη διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ασσυρίων και Ελλήνων της οθωμανικής αυτοκρατορίας, διεθνούς φήμης γενοκτονολόγοι, μέλη της Διεθνούς Ένωσης Γενοκτονολόγων, συνυποστηριζόμενοι και από ασσυριακούς και ελληνικούς κοινωνικούς, πολιτιστικούς και θρησκευτικούς συλλόγους, απέστειλαν επιστολή προς το Κοινοβούλιο του Ισραήλ, την Κνεσσέτ, ζητώντας να συμπεριληφθεί η Γενοκτονία κατά των Ασσυρίων και των Ελλήνων σε οποιαδήποτε μελλοντική νομοθεσία που να αφορά στην αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων, μεταδίδει το Ασσυριακό Διεθνές Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΙΝΑ).
Τελικά , ότι θέλεις βρίσκεις στο κονάκι του Σαραντάκου! έτσι λοιπόν, με αφορμή άλλη μια συζήτηση για τον Ζαχαριάδη, η κουβέντα έφτασε και στα εθνοτικά της ελληνικής Μακεδονίας με την εμφάνιση ενός γραφικού Σλαβομακεδόνα ακροδεξιού, για τον οποίον τα πάντα περιστρέφονται γύρω από τη σύγκρουση «γηγενών αυθεντικών σλαβόφωνων απογόνων του Μεγαλέξανδρου» με τους «τουρκοχριστιανούς Πόντιους». Όπου βέβαια ο όρος «τουρκοχριστιανοί Πόντιοι» περιλαμβάνει όλους τους πρόσφυγες του ’22 που εγκαταστάθηκαν στις περιοχές που αυτός θεωρεί «αλύτρωτη αιγαιακή Μακεδονία».
Η συζήτηση είναι αρκετά απολαυστική. Όμως φοβόμαστε ότι οι τάσεις αυτές βαθμιαία ενσταλάζουν (ένθεν κακείθεν) στις ψυχές κάποιων το μίσος, το ρατσισμό και εν τέλει δημιουργούν επικίνδυνη… «εχθροπάθεια».
Τούρκοι αποφάσισαν την παραγωγή ταινίας σχετικά με τη Γενοκτονία των Αρμενίων και των Ελλήνων κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Σύμφωνα με το αρμενικό πρακτορείο ειδήσεων tert.am, το οποίο παραπέμπει σε πληροφορίες του ιστοτόπου http://www.akunq.net των δυτικών αρμενικών κοινοτήτων, ο κεντρικός χαρακτήρας της ταινίας είναι ο Τούρκος Τοπάλ Οσμάν Αγάς, ο οποίος υπήρξε, ως γνωστόν, εκ των κυρίων υπευθύνων/αυτουργών (perpetrators) των μαζικών γενοκτονικών σφαγών εναντίον των Αρμενίων και των Ελλήνων, ιδιαιτέρως της περιοχής του Πόντου.
Η παραγωγή της ταινίας, η οποία, όπως αναφέρεται, θα κοστίσει περί τα 2 εκατομμύρια τουρκικές λίρες (σχεδόν 1 εκατομμύριο δολάρια Η.Π.Α.) θα ξεκινήσει στις 4 Νοεμβρίου. Η ομάδα των συμμετεχόντων ηθοποιών περιλαμβάνει 30 άτομα.
Ο Τοπάλ Οσμάν Αγάς (Topal Osman Agha, Κερασούντα 1883 – 2 Απριλίου 1923, Άγκυρα), o οποίος υπήρξε αρχηγός συμμορίας μέχρι το 1914, επιστρατεύθηκε από ανώτερους αξιωματούχους των οθωμανικών τουρκικών Ειδικών Υπηρεσιών Ασφαλείας, ώστε να συμμετάσχει – ως επικεφαλής παραστρατιωτικής οργάνωσης εθελοντών – στην εφαρμογή της τουρκικής ‘‘Τελικής Λύσης,’’ δηλαδή του Σχεδίου Γενοκτονίας κατά των Αρμενίων, των Ασσυρίων/Αραμέων και των Ελλήνων/Ρωμιών της Ανατολίας. Υπήρξε στενός συνεργάτης του Αρχηγού των Τούρκων Εθνικιστών, του Μουσταφά Κεμάλ Πασά (‘‘Ατατούρκ’’), του οποίου και διετέλεσε διοικητής της Ειδικής Προσωπικής Φρουράς (Special “Bodyguard Regiment”).
Στη συνεδρίαση της Βουλής της 7-12-2011, όπου συζητήθηκε ο προϋπολογισμός του επόμενου έτους, η συντρόφισσα Αλέκα, καταγγέλωντας από «ιστορικής σκοπιάς» την ιμπεριαλιστική πολιτική του ελληνικού κράτους τα ξαναέμπλεξε όλα: Μικρά Ασία, Κορέα, Αφγανιστάν και Ιράκ. Ξέχασε, εκ παραδρομής μάλλον, να αναφέρει και το Βιετνάμ!!!
Αποφασίστε επιτέλους βρε σύντροφοι! Τι είμαστε για σας εμείς που προερχόμαστε από τη Μικρά Ασία, τον Πόντο, την Ανατολική Θράκη και την υπόλοιπη λαγγεμένη Ανατολή;
-Είμαστε κάτι σαν Βιετναμέζοι; (Iός, 1992)
-Ή μήπως είμαστε κάτι σαν Κορεάτες. (Δίκτυο21, 2007)
-Ή ακόμα καλύτερα, αν σας βολεύει βέβαια, κάτι σαν Αφγανοί; (Βραδυνή, 1923)
Αφορμή για το αφιέρωμα αυτό στηνΑλέκα η οποία ονειρεύεται να μας κανονίσει κανονικότατα με την «λαϊκή της εξουσία», ήταν ένα σχόλιο (σχ. 7) το οποίο (αφού πρώτα λογοκρίναμε τις ανεπίτρεπτες εκφράσεις προς το πρόσωπο της γλυκυτάτης γραμματέως) έγραφε : «Άλλο ένα ολίσθημα έκανε η …. Παπαρήγα χθές κατά τη δευτερολογία της στη συζήτηση στη Βουλή για την ψήφιση του προϋπολογισμού. Μίλησε για τη Μικρασιατική Εκστρατεία μαζί με τον πόλεμο της Κορέας και όλα τα συνέκρινε με την εισβολή των Αμερικανών στο Ιράκ και το Αφγανιστάν.
…. γυναίκα σε ένα ……. κόμμα που αναπαράγει μέχρι σήμερα την αντιμικρασιατική άποψη του Ιωάννη Μεταξά.»
Αναγνώριση των Γενοκτονίων κατά των Αρμενίων, των Ασσυρίων και των Ελλήνων ζητούν Αυστραλοί πολιτικοί
επιμ. Δρ. Βασιλείου Θ. Μεϊχανετσίδη
25 Νοεμβρίου 2011 – Σε μία άνευ προηγουμένου εξέλιξη, επτά Ομοσπονδιακά Μέλη της Βουλής των Αντιπροσώπων της Αυστραλίας επιβεβαίωσαν δημόσια ενώπιον της Βουλήςτην ιστορική πραγματικότητα της Αρμενικής, Ασσυριακής και Ελληνικής Γενοκτονίας και κάλεσαν την Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση της Χώρας τους να αναγνωρίσει το έγκλημα αυτό κατά της ανθρωπότητας, σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση Τύπου, που εξέδωσεηΑρμενική Εθνική Επιτροπή Αυστραλίας.
Οι βουλευτές Craig Kelly, Malcolm Turnbull, Michae Danby και Joel Fitzgibbon – νέοι υποστηρικτές αυτού του θεμελιώδους για την ανθρωπότητα ζητήματος – προσέθεσαν τη στήριξή τους στους συναδέλφους τους John Alexander, Joe Hockey και Paul Fletcher, αποδίδοντας με αυτόν τον τρόπο την οφειλόμενη τιμή στα θύματα της Πρώτης Γενοκτονίας του 20ου αιώνα.
Οι κοινοβουλευτικές τοποθετήσεις συνέπεσαν με την επίσκεψη στην Καμπέρρα εκπροσώπων από την Αρμενική Εθνική Επιτροπή Αυστραλίας (Armenian National Committee of Australia, ANCA), το Αυστραλιανό Ελληνικό Συμβούλιο (AustralianHellenicCouncil, AHCA) και την Παγκόσμια Ασσυριακή Συμμαχία της Αυστραλίας (Assyrian Universal Alliance o fAustralia, AUAA) με σκοπό την προώθηση της υπόθεσης αναγνώρισης της γενοκτονίας. Η επίσκεψη έλαβε χώρα στα πλαίσιατης Εβδομάδας Προώθησης 2011 (AdvocacyWeek 2011), που διοργάνωσε η Αρμενική Εθνική Επιτροπή Αυστραλίας με σκοπό να προωθήσει την αναγνώριση από το Κοινοβούλιο και την Κυβέρνηση της Αυστραλίας των Γενοκτονιών που διέπραξε η οθωμανική Τουρκία.
Δύο πρόσφατες συλλήψεις, του Ragip Zarakolu (ακτιβιστής για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ιδρυτής του εκδοτικού οίκου Belge) και της Büşra Ersanlı (καθηγήτρια πολιτικών επιστημών και συνταγματικού δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Μαρμαρά στην Κωνσταντινούπολη), μας θυμίζουν ότι η Τουρκία συνεχίζει να είναι μια χώρα με ελεγχόμενη δημοκρατία, όπου παραμένει ακόμα ζητούμενο η ελευθερία της ακαδημαϊκής έκφρασης και η επιστημονική έρευνα.
Όσον αφορά τους δύο πρόσφατα συλληφθέντες, νομίζουμε ότι είναι καθήκον όλων των προοδευτικών πολιτών αυτής της χώρας να ζητήσουν την άμεση απελευθέρωσή τους.
Ας δούμε όμως κάποια πράγματα για τους δύο συλληφθέντες:
.
Ragip Zarakolu
Η τουρκική αστυνομία συνέλαβε Ραγκίπ Zarakolu στις 28 Οκτωβρίου του 2011, κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης κλίμακας ανθρωποκυνηγητού στην Κωνσταντινούπολη εναντίον Κούρδων και ακτιβιστών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ο γιος του, Ντενίζ Zarakolu, εκδότης του Belge, είχε συλληφθεί στις 4 Οκτωβρίου. Ο Zarakolu είναι από τους γνωστούς υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, διευθυντής στου εκδοτικού οίκου Belge Publishing και πρόεδρος της Ένωσης Εκδοτών για την Ελευθερία. Έχει δημοσιεύσει πολλά βιβλία και για την καταπίεση των εθνικών μειονοτήτων στην Τουρκία, όπως της Αρμενικής Γενοκτονίας. Στον εκδοτικό οίκο bElge είχε εκδοθεί το 1996 το βιβλίο «Pontoς Kulturu» του γνωστού συγγραφέα Omer Asan.
.
Buṣrā Ersanlı
Την ίδια μέρα με τον Zarakolu, στις 28 Οκτωβρίου 2011, με το ίδιο ανθρωποκυνηγητό, συνελήφθη η καθηγήτρια Buṣrā Ersanlı, μια εξειδικευμένη στο συνταγματικό δίκαιο και μέλος του Συμβουλίου Ειρήνης και(BDP), Κόμμα της Δημοκρατίας της ενδο-κόμμα συνταγματικής επιτροπής, τέθηκε υπό κράτηση μαζί με δεκάδες άλλους. Η Ersanlı έγραψε εκτενώς για την ιστορία της τουρκικής γραφής από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας. Επρόκειτο παραστεί σε συνέδριο με θέμα «αμφιλεγόμενα θέματα στην Ιστορία της Τουρκικής Δημοκρατίας» στο Πανεπιστήμιο Bilgi της Κωνσταντινούπολης στις 29 Οκτωβρίου2011.
Το πρώτο βιβλίο στην αγγλική γλώσσα αποκλειστικά αφιερωμένο στην γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, κυκλοφόρησε στις 19 Μαΐου από τον εκδοτικό οίκο ΜέλισσαΙντερνάσιοναλ, με τον τίτλο Η Γενοκτονία των Οθωμανών Ελλήνων – Μελέτη της Εθνικής εκστρατείας για την εξολόθρευση των Χριστιανών της Μικράς Ασίας (1912-1922)και οι Συνέπειές Της – Ιστορία, Νομοθεσία, Θύμησες.
Το βιβλίο αντιπροσωπεύει μια συλλογική προσπάθεια να σκιαγραφηθεί, μέσα από εκτενή μελέτη, η προμελετημένη καταστροφή και εξάλειψη της ελληνικής παρουσίας που κάλυπτε για περισσότερες από τρεις χιλιετίες στον τόπο που ιδρύθηκε η μετέπειτα Τουρκική Δημοκρατία. Η γενοκτονία των Οθωμανών Ελλήνων ανήκει σε μια ευρύτερη γκάμα διαδικασιών που χαρακτηρίζουν την περίοδο της μετάβασης από τη Οθωμανική Αυτοκρατορία στην ίδρυση της Δημοκρατίας της Τουρκίας, και που κατά το μεγαλύτερο μέρος τους ήταν κατευθυνόμενες από μια ομάδα εκλεκτών οι οποίοι αποσκοπούσαν στην δημιουργία ενός μοντέρνου, εθνικού κράτους.
Ο Ραφαήλ Λέμκιν, νομικός ακαδημαϊκός, ο οποίος εισήγαγε τη λέξη γενοκτονία στο διεθνή νόμο, διαμόρφωσε τις πρώτες του ιδέες για τον ορισμό αυτού του εγκλήματος πολέμου, μελετώντας τον αφανισμό των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, ενώ ο διακεκριμένος τουρκολόγος Νεοκλής Σαρρής τόνισε ότι η εξολόθρευση των χριστιανικών μειονοτήτων αποτέλεσε βασικό στοιχείο της δημιουργίας της Τουρκικής Δημοκρατίας. Οι συντάκτες αυτού το τόμου, Τ. Χόφμαν, Μ. Μπιόρνλαντ και Β. Μεϊχανετσίδης, υπογραμμίζουν την πρόσφατη απόφαση της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών (στο θέμα της) Γενοκτονίας να αναγνωρίσουν την Ελληνική και Ασσυριακή Γενοκτονία και υποδεικνύουν την ύπαρξη ενός ευρύτερου κύκλου θυμάτων.
Το αφιέρωμά μας αυτό γίνεται με αφορμή ένα συνέδριο με θέμα «ΤΟ ΙΣΛΑΜ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ» που διοργανώνεται στις 11 Ιουνίου: «Θα οργανωθεί συνέδριο με θέμα ¨Το Ισλάμ στην Ελλάδα (İslam in Greece). Στο συνέδριο που θα οργανωθεί στην Αθήνα στις 11 Ιουνίου 2011 θα τεθούνε θέματα όπως η συμβίωση των μουσουλμάνων με τις κοινωνίες στις Ευρωπαϊκές χώρες, οι κατασκευές τζαμιών στις πόλεις της Ευρώπης, καθώς και η ανεκτικότητα έναντι των μουσουλμανικών συμβόλων στους δημόσιους χώρους..»
Η σφαιρική γνώση για τις σχέσεις αυτές είναι πολύ σημαντική για να ξεπεραστούν οι προκαταλήψεις με σίγουρο και μόνιμο τρόπο. Η αξιοπρεπής ένταξη των μουσουλμάνων μεταναστών στη σύγχρονη Ελλάδα, η αναγκαία διευκόλυνση τους για τη δημιουργία νόμιμων λατρευτικών χώρων προϋποθέτει την πλήρη γνώση, επειδή καμιά αληθινή σχέση δεν μπορεί να βασιστεί σε μύθους και πλάνες. Είναι ανάγκη να υπάρχει η γνώση, ώστε να προκύπτει αβίαστα η διάκριση μεταξύ του Ισλάμ ως μονοθεϊστικής θρησκείας και της χρήσης του από τον τουρκικό εθνικισμό για να να αντιμετωπιστεί ριζικά η ισλαμοφοβία και η ρατσιστική ακροδεξιά. Πιστεύουμε ότι η συγκάλυψη και η ωραιοποίηση οδηγούν στην ενίσχυση των ρατσιστικών στερεοτύπων.
Βασικός πυλώνας των γνώσεων αυτών είναι η συνειδητοποίηση:
α) ο σύγχρονος ελληνισμός -ως μετεξέλιξη της ελληνορθόδοξης Ρωμιοσύνης στην εποχή των εθνών- διαμορφώθηκε αποκλειστικά και μόνο σε αντιπαράθεση με το τουρκικό Ισλάμ
β) Μέχρι το 1922, ακόμα και με το πογκρόμ της Πόλης του 1955, το Ισλάμ χρησιμοποιήθηκε από τον τουρκικό εθνικισμό ως το ιδεολογικό εργαλείο για την εξόντωση των χριστιανικών πληθυσμών και τη βίαιη μεταφορά του κεφαλαίου των χριστιανικών αστικών στρωμάτων σε μουσουλμανικά αντίστοιχα, που δημιούργησε αποκλειστικά ο τουρκικός στρατός.
ΑΡΕΙΟΣ ΠΑΓΟΣ: Αθώωσαν τους υπεύθυνους της Μικρασιατικής Καταστροφής….
ΑΝΑΘΕΜΑ!
Το πρωτοσέλιδο τουρκικής εφημερίδας (Αύγουστος ’22) με τις φωτογραφίες των Γούναρη και Στράτου και τον τίτλο: «ΓΟΥΝΑΡΗΣ-ΣΤΡΑΤΟΣ: ΟΙ ΣΩΤΗΡΕΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ»
Oι διαφημίσεις που βλέπετε στο τέλος των αναρτήσεων και δεν έχουν καμιά απολύτως σχέση με τη θεματολογία του μπλογκ μας, προέρχονται από τη WordPress (προκειμένου να καλυφθούν τα έξοδα του server) και δεν αποφέρουν κανένα οικονομικό όφελος στο ιστολόγιο μας.
Οι υπεύθυνοι της WordPress.com έστειλαν την παρακάτω ανακοίνωση: «The site is one of the free sites hosted on WordPress.com, and we are running ads to cover the costs of operating the site for the user. We run these types of ads sparingly in an attempt to interfere as little as possible with the experience of reading a site and for logged in users we don’t show ads at all».
Η διευθύντρια του Μουσείου Δρ Shoole Mostafawy δηλώνει: «
ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο αναγνώρισε την Πέμπτη σχεδόν ομόφωνα ως γενοκτονία την σφαγή των Αρμενίων το 1915 από τις δυνάμεις της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αλλά και ότι παραδέχεται τον «άδοξο» ρόλο του Γερμανικού Ράιχ, το οποίο, αν και διέθετε επαρκή πληροφόρηση, δεν έκανε ό,τι μπορούσε για να την σταματήσει.
Ένα εξαιρετικό άρθρο του καλού μας φίλου Τάσου Κωστόπουλου δημοσιεύτηκε χθές στην Εφ.Συν (η οποία «έθαψε» την είδηση για 
Από το 1924 μέχρι το 1938 υπήρξαν 18 εσωτερικές επαναστάσεις κατά του κεμαλικού κράτους στην Τουρκία. Από αυτές, οι 17 υπήρξαν επαναστάσεις κουρδικών φυλών με έντονο θρησκευτικό αλλά και εθνοτικό περιεχόμενο. Όλες έλαβαν μέρος στη γεωγραφική περιοχή της ανατολικής Μικράς Ασίας, εκεί όπου μετά τις γενοκτονικές σφαγές των χριστιανικών πληθυσμών στα τέλη του 19ου και αρχές το 20ού αιώνα, κυριάρχησε το Κουρδικό στοιχείο. Οι επαναστάσεις λάμβαναν μέρος μέσα σε ένα φεουδαρχικά δομημένο περιβάλλον που όχι μόνο οι κεμαλιστές αλλά ούτε και οι Οθωμανοί κατάφεραν ποτέ να θέσουν κάτω από κεντρική διοίκηση. 
Η Χίλαρι Κλίντον στα απομνημονεύματά της αναφέρεται ειρωνικά στην κρίση των Ιμίων που έφερε την Τουρκία και την Ελλάδα στα πρόθυρα του πολέμου: «Άκου, πως για κάτι βραχονησίδες όπου δεν ζούνε ούτε κατσίκια, πάει να γίνει πόλεμος!»
Στις 3/11/2015 σύσσωμος ο Ελληνικός και ο Τουρκικός Τύπος αναφέρουν τις δηλώσεις του Υπουργού Παιδείας. Νίκου Φίλη περί άρνησης «Γενοκτονίας των Ποντίων». Στις 5/11/2015 ο Υπουργός επανέρχεται υπενθυμίζοντάς μας το άρθρο του που είχε δημοσιευθεί στην Αυγή στις 20/8/2014.
Πριν συνεχίσουμε οποιαδήποτε αναφορά, καλό θα είναι να θυμηθούμε το διεθνές και εθνικό Δίκαιο σ’ ότι αφορά την παρανομία του Υπουργού, και ιστορικά δεδομένα σ’ ότι αφορά την αμάθειά του. Εξάλλου το θεωρητικό τμήμα του θέματος έχει εξαντληθεί από τον γράφοντα εδώ και μια δεκαετία[3]. Ας δούμε περιληπτικά το ιστορικό της θεσμοθέτησης του αδικήματος…
Μια «μαχαιριά» για τη μειοψηφία
«The Cut – Η μαχαιριά», που αρχίζει να προβάλλεται στους ελληνικούς κινηματογράφους την Πέμπτη από τη «Rosebud». Η «Κ» μίλησε με τον Φατίχ Ακίν λίγο πριν από τη συνέντευξη Τύπου που έδωσε στο Ινστιτούτο Γκαίτε της Αθήνας με αφορμή διήμερο αφιέρωμα στο έργο του.
[1] Η Τουρκία μπορεί και πρέπει να αποτελέσει μεγάλη γεωπολιτική δύναμη. Aυτο-υποβαθμίστηκε εστιάζοντας στον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό
Αφιερωμένο στην ιστορία του ελλαδικού κομμουνιστικού κινήματος είναι ο 14ος τόμος του καλού περιοδικού
Το 1920 οι λαοί της Μικράς Ασίας γνώριζαν καλά ότι το κεμαλικό κίνημα στην Τουρκία είναι συνέχεια του Νεοτουρκικού κινήματος και ότι έτσι δεν θα αντέξει καμιά άλλη γλώσσα ή διαφορετική εθνική ταυτότητα. Οι Πομάκοι, όταν αντιλήφθηκαν πόσο επικίνδυνο ήταν για αυτούς το κίνημα του Κεμάλ Μουσταφά, προσπάθησαν να ξεσηκωθούν. Αρχηγός τους ήταν ένας Πομάκος ιμάμης, τον οποίο οι Τούρκοι υποτιμητικά αποκάλεσαν «Γκιαούρ Ιμάμ».
Πάνω στην κλίνη του Προκρούστη των στρατηγικών παιγνίων
Η κυριαρχία ανορθολογικών πολιτικών θέσεων στην Ελλάδα και Κύπρο δεν είναι τυχαίο γεγονός. Είναι αποτέλεσμα της συντρέχουσας κρίσης που ανέδειξε όλες τις αδυναμίες μας, της εργολαβικής επί δεκαετίες πνευματικής αποδυνάμωσης με την καταπολέμηση της φιλοπατρίας, την καλλιέργεια ακραία ανορθολογικών αντιλήψεων για την διεθνή πολιτική, την υιοθέτηση της πολιτικά εγκληματικής άποψης ότι «στον σύγχρονο κόσμο η κρατική κυριαρχία είναι αναλώσιμη» και της υπονόμευσης των σχέσεων Κύπρου και νεοελληνικού κράτους, αρχής γενομένης με το εγκληματικό πραξικόπημα του 1974.
κατασκεύασαν το έθνος, στη συνέχεια ήλεγχαν αποφασιστικά το μόρφωμα που προέκυψε από το 1922. Το τουρκικό «Βαθύ Κράτος» αποτελεί την κορυφαία περίπτωση στο σύγχρονο κόσμο, ύπαρξης εξουσιαστικού παρακρατικού μηχανισμού, το οποίο δημιουργήθηκε ως συνέχεια των Νεότουρκων και των μηχανισμών που διέπραξαν τις Γενοκτονίες κατά των χριστιανικών λαών της Ανατολής..
Γράψαμε παλιότερα ότι η Ρεπούση με τις χαζομάρες της
καλύτερο πλυντήριο των αχρείων και των παραδοσιακών αντιπροσφύγων, των οποίων οι πολιτικοί πρόγονοι
…..σε συνεργασία με τον κυνισμό του δυτικού καπιταλισμού
Η επιφανειακή προσέγγιση αυτού του θέματος συνοδευόμενη ενίοτε από ειρωνική στάση στις εκδηλώσεις της ζωντανής μνήμης, φαντάζει ως φοβική αντίδραση απέναντι στην αναπτυσσόμενη τα τελευταία χρόνια εθνικιστική ρητορική για το θέμα αυτό. Η άρνηση προσέγγισης των ιστορικών γεγονότων με ψύχραιμο μάτι ή ο κατά περίπτωση κατακερματισμός τους που ενίοτε επιχειρείται συντελεί στην υποβάθμισή τους δεν βοηθά την αλήθεια και αφήνει ελεύθερο χώρο στις εθνικιστικές απόψεις, που επιχειρούν να εισχωρήσουν σε θέματα ιστορικής μνήμης.
ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΤΟΥΤΟ ΣΤΟΝ 
Η μηχανή και ο άνθρωπος
Ικανοποίηση στην Άγκυρα
Έι συντρόφισα, «….. πάλιν τον νουν απώλεσας»;
Αναγνώριση των Γενοκτονίων κατά των Αρμενίων, των Ασσυρίων και των Ελλήνων ζητούν Αυστραλοί πολιτικοί
Ragip Zarakolu
Το πρώτο βιβλίο στην αγγλική γλώσσα αποκλειστικά αφιερωμένο στην γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, κυκλοφόρησε στις 19 Μαΐου από τον εκδοτικό οίκο Μέλισσα Ιντερνάσιοναλ, με τον τίτλο Η Γενοκτονία των Οθωμανών Ελλήνων – Μελέτη της Εθνικής εκστρατείας για την εξολόθρευση των Χριστιανών της Μικράς Ασίας (1912-1922) και οι Συνέπειές Της – Ιστορία, Νομοθεσία, Θύμησες.
Πόντος και Αριστερά 
