-ΠΟΕ: Είναι και οι 19 «ανωμαλιάρηδες»;

Κάπως έτσι φαντάζεται ο Άκης Γαβριηλίδης ότι είναι κάτω από την καθώς πρέπει εμφάνιση, τα μέλη του Δ.Σ. της ΠΟΕ, όπως και της ΠΟΠΣ, αλλά και του ΔιΣυΠΕ και κάθε ποντιακού συλλόγου και ακόμα περισσότερο κάθε Πόντιος όπου και αν βρίσκεται σε όποιο κοινωνικό στρώμα κι αν ανήκει.

Στο πολύ καλό κατά τα άλλα περιοδικό Container που συνοδεύει την «Ελευθεροτυπία« μια φορά το μήνα, δημοσιεύτηκε τη Δευτέρα 6 Ιουνίου ένα κείμενο του Άκη Γαβριηλίδη με τίτλο: «Η ποντιακότητα ως queering. Η αρρενωπότητα στα όρια της αυτοπαρωδίας», με φόντο τη σημαία του Gay Parade…

Αν λάβουμε υπόψη τη μέχρι τώρα εμπειρία από ΠΟΕ και ΠΟΠΣ  γνωρίζαμε μετά πολλών αποδείξεων ότι ο οργανωμένος χώρος είναι μια τεράστια «αυτοπαρωδία».

Όμως ο Άκης Γαβριηλίδης δεν αναφέρεται σ’ αυτό και μάλλον δεν δίνει δεκάρα ούτε για  ΠΟΕ, ούτε για ΠΟΠΣ ούτε για Παναγία Σουμελά. Τον ίδιο τον ενοχλεί ο κάθε Πόντιος γιατί, όπως θεωρεί ο συγγραφεύς, κουβαλάει γονιδιακά ένα σύνολο αρνητικών χαρακτηριστικών. Ο καθένας, σύμφωνα με τον Γαβριηλίδη κρύβει μέσα του ένα μικρό Πανίκα Ψωμιάδη. Δηλαδή ομοφοβικό, κουτοπόνηρο, απατεωνάκο και άλλα πολλά αντίστοιχα.

Θα αναρωτηθεί κανείς γιατί έχει αυτή την οφθαλμοφανώς ανόητη, ισοπεδωτική, ρατσιστική προσέγγιση ο Άκης Γαβριηλίδης, αφού και αυτός είναι γόνος Ποντίων προσφύγων.

Παρότι δεν είμαστε ούτε ψυχίατροι, ούτε ψυχαναλυτές θα αποτολμήσουμε μια υπόθεση:

Το κάνει γιατί πιθανότατα στο μοντέλο που προτείνει περιγράφει όλα εκείνα τα στοιχεία που πιστεύει ότι δεν ταιριάζουν στον ίδιο του τον εαυτό, έχοντας φυσικά εξιδανικεύσει το ιδεατό εγώ του. Η συμπεριφορά του ταιριάζει σ΄ εκείνο το μοντέλο που μεγάλωσε με γονείς απόμακρους. Φαίνεται να εκφράζει με τον τρόπο του -κατά Φρόιντ- μια ανεκπλήρωτη παιδική επιθυμία προς τους Σαφραμπολίτες προγόνους. Πιθανόν και η έλξη προς τον (εχθρό των προγόνων του) παπα-Ευθύμ, ίσως και η γοητεία που ασκεί πάνω του η  εγγονή του, η γνωστή Σεβγκί Ερενερόλ, να ερμηνεύεται έτσι.  Πιθανόν το διιστικό σχήμα «κακοί Πόντιοι»-«καλός παπα-Ευθύμ» να του επιτρέπει να βάλει σε τάξη την δική του εσωτερική σύγχυση ώστε να οδηγηθεί σε μια απόλυτη καταξίωση του εγώ. Ως ανασφαλές άτομο επιζητά μέσα από την πρόκληση την αναγνώριση και την αγάπη.  Προφανώς ο Γαβριηλίδης χαρακτηρίζεται από την εξιδανικευμένα θετική εικόνα που έχει  για τον εαυτό  και μια αρνητική εικόνα για τους άλλους.

Ποιός να ξέρει;  Άβυσσος η παιδική ηλικία του κάθε ανθρώπου! Μακάρι κάποιος ψυχαναλυτής να ασχοληθεί σοβαρά με τέτοιες περιπτωσάρες, να τις πάρει στα σοβαρά υπόψη και να τις αντιμετωπίσει ως ασθενείς του, ώστε να μπει μέσα στην ιδιάζουσα ατομική τους ψυχολογία. Η έρευνα θα πρέπει να φτάσει σε βάθος. Θα πρέπει να εξεταστεί ακόμα και η πιπίλα, γιατί ως γνωστόν, όπως έλεγε ο Φρόιντ, το πιπίλισμα ενός αντικειμένου,  χτίζει τον ψυχισμό του παιδιού.   Μόνο ένας επαγγελματίας θα μπορούσε να εντοπίσει εκείνους τους παράγοντες που διαμόρφωσαν τέτοιες εσωτερικές αναπαραστάσεις των σχέσεων, ώστε ο ασθενής να τις υπερβαίνει με τον γαβριηλίδειο  τρόπο.

Φυσικά, μέσα στα έργα και τα κείμενα του Γαβριηλίδη μπορείς να βρεις ΚΑΙ εξαιρετικές ιδέες ΚΑΙ να εμπνευστείς μια άλλη, πιο σοφιστικέ αλλά και ναρκισιστική γραφή. Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα κι αλλουνού παπά Ευαγγέλιο…….

Πάντως οι Πόντιοι που δεν αναγνωρίζουν τον εαυτό τους στα όσα τους σούρνει  αντιδρούν.

Ο Σύλλογος Ποντίων Ανω Λιοσίων «Η Τραπεζούντα» μας κοινοποίησε μια επιστολή διαμαρτυρίας που έστειλε προσωπικά στη διευθύντρια της «Ελευθεροτυπίας» Κύρα Αδάμ. Τη δημοσιεύουμε παρακάτω, αντιγράφοντάς την αναγκαστικά από το πρωτότυπο έγγραφο, αναμένοντας τις αντιδράσεις των υπόλοιπων «ανωμαλιάρηδων, αλλόκοτων» Ποντίων….

Προς την κ. Κύρα Αδάμ,

Διευθύντρια της εφημ. «Ελευθεροτυπία»

Σας στέλνουμε την επιστολή αυτή για να διαμαρτυρηθούμε για τη δημοσίευση ενός ρατσιστικού κειμένου στο περιοδικό “Container” (Ιούνιος 2011)  που συνόδευε την «Ελευθεροτυπία» την περασμένη Δευτέρα.

Συγκεκριμένα αναφερόμαστε στο κείμενο του κ. Άκη Γαβριηλίδη που έφερε τον τίτλο : «Η ποντιακότητα ως queering. Η αρρενωπότητα στα όρια της αυτοπαρωδίας». Θεωρούμε ότι στο κείμενο αυτό ο κ. Γαβριηλίδη παρουσιάζει συλλήβδην τους έχοντες ποντιακή καταγωγή ως από τη φύση τους αντιδραστικούς, ομοφοβικούς, ανέντιμους.

Βλέπουμε να προβάλλει όλα τα χαρακτηριστικά μιας παραδοσιακής συντηρητικής κοινότητας στους Πόντιους, αφού πρώτα τα σηματοδοτήσει αρνητικά.

Θεωρούμε ότι ένα τέτοιο ρατσιστικό κείμενο, έστω και αν καλύπτεται με μια τάχα αριστερή φρασεολογία, δεν έχει θέση σε μια δημοκρατική εφημερίδα όπως την «Ελευθεροτυπία» που αγαπήσαμε από τα φοιτητικά μας χρόνια.

 Και για να απαντήσουμε και εμείς στην αρχική μας προβοκατόρικη ερώτηση: «ΠΟΕ: Είναι και οι 19 «ανωμαλιάρηδες»;»  που την προκάλεσε η τοποθέτηση του Άκη Γαβριηλίδη, ο οποίος παίζει συνειδητά με τις βρώμικες εκδοχές της λέξης  «queering»   απαντούμε με σαφήνεια:  Φυσικά και δεν είναι, παρότι εκλέχτηκαν, πλην ελαχίστων, με μεθόδους που θα τις ζήλευε ο Τσαουσέσκου!… Φυσικά, το πώς αντιμετωπίζουν οι ίδιοι τον εαυτό τους θα φανεί από την αντίδρασή τους στη ροχάλα που τους έριξε ο κ. Άκης Γαβριηλίδης. Αν δηλαδή τον επιβεβαιώνουν «αυτοπαρωδούμενοι» ή τους έχει απομείνει κάποιος λίγος  αυτοσεβασμός.

Βεβαίως, όποιος θέλει να δει τις απόψεις του κ. Γαβριηλίδη για τους Πόντιους, τη γενοκτονία, το κίνημα για την αναγνώρισή της, δεν έχει παρά να διαβάσει ένα παλιότερο κείμενό του που φέρει τον βαρύγδουπο τίτλο: «Εμείς οι έποικοι!«, όπου οι Πόντιοι πρόσφυγες του 1922 παραλληλίζονται με τους Τούρκους έποικους στην κατεχόμενη Κύπρο.

Ένα από τα καλυτερότερα που έχει γράψει είναι το εξής: «Αν οι σφαγές που διενήργησε ένα χαλαρό δίκτυο επαναστατημένων ατάκτων στην Τριπολιτσά δεν ήταν εθνοκάθαρση, κατά μείζονα λόγο δεν ήταν γενοκτονία οι σφαγές που διενήργησε ένα χαλαρό δίκτυο επαναστατημένων ατάκτων στη Μικρά Ασία.”

Μια ενδιαφέρουσα αντιπαράθεση με τις θέσεις του Γαβριηλίδη έγινε πριν από κάποια χρόνια στο μπλογκ του Πάνου Ζέρβα υπό τον τίτλο: Η αθλία Τριπολιτσά. Δείτε την! Έχει πολύ ενδιαφέρον….

 Ο Γαβριηλίδης γενικά «όλα τα σφάζει / όλα τα μαχαιρώνει». Προσπαθεί διαρκώς να προκαλέσει και να δημιουργήσει μια συζήτηση γύρω απ’ τις θέσεις του. Αυτο το επιχείρησε και με ένα βιβλίο του που είχε ως τίτλο: «Η αθεράπευτη νεκροφιλία του ριζοσπαστικού πατριωτισμού: Ρίτσος – Ελύτης – Θεοδωράκης – Σβορώνος».

Στο βιβλίο αυτό, που παρουσιάστηκε από το γνωστό και μη εξαιρετέο Μιχ. Τρεμόπουλο,  παρουσιάζεται η Αριστερά ως διεπόμενη απ’ τη λατρεία του θανάτου, από τον εθνικισμό που εμφανίζεται σαν κομμουνισμός ή τον κομμουνισμό που εμφανίζεται ως εθνικισμός. Βέβαια μ’ ένα περίεργο τρόπο εντάσσει στην Αριστερά και στην «αριστερή κουλτούρα» τον αντικομμουνιστή Ελύτη που κατα τύχη διασώθηκε το Δεκέμβρη του ’44 από τις εκτελέσεις «αντιδραστικών» που μαζικά έκανε τότε η ΟΠΛΑ.  Ε! Να ήταν αυτή η μόνη του πατάτα;

Κάποια πολύ ενδιαφέροντα κείμενα για το συγκεκριμένο έργο που αφορά τη «νεκροφιλία της Αριστεράς» έγραψε ο Οmadeon:

–Δημιουργική κριτική του βιβλίου «Η Nεκροφιλία του Ριζοσπαστικού Πατριωτισμού…» (1)

–Η θεραπεύσιμη ζωοφιλία του αποσπασματικού σχολιασμού (πρώτη προσέγγιση ενός νέου βιβλίου του Ακη Γαβριηλίδη)

–“Η Αθεράπευτη Νεκροφιλία του Ριζοσπαστικού Πατριωτισμού”: Παρανοήσεις και Διαμάντια

–Το “Άξιον Εστί” του Ελύτη, ο Ακης Γαβριηλίδης, η θυματοποίηση και ο… Ronald D. Laing!

Επίσης δείτε και ένα κριτικό προς τον Γαβριηλίδη κείμενο των Μπ. Γεωργούλα-Π.Κλαυδιανού από την εφημ. «Εποχή» :

 Ή μήπως μπορεί και να μην είναι;

Ας δούμε όμως και μια άλλη σκοτεινή πλευρά του αξιοσημείωτου συγγραφέα:

Ο παπα-Ευτύμ, ιδρυτής του τουρκοορθόδοξου πατριαρχείου, για τον οποίο ο Μουσταφά Κεμάλ (Ατατούρκ)  είχε πει  ότι πρόσφερε στην (εθνικιστική) Τουρκία όσο ένας ολόκληρος στρατός [«Baba Eftim bu memlekete bir ordu kadar hizmet etmiştir. Mustafa Kemal«, δηλαδή «Ο παπά-Εφτίμ έχει προσφέρει στη χώρα μας όσο ένας στρατός. Μουσταφά Κεμάλ»],  υπήρξε κάτι σαν είδωλο και πρότυπο του Άκη Γαβριηλίδη σε εκτεταμένες συζητήσεις που έγιναν στο διαδίκτυο. Τότε είχε πει το ανεκδιήγητο: “…είμαι απολύτως συνεπής με τους προγόνους μου που θεωρούσαν τον εξελληνισμό ως κατηγορία.” [Βεβαίως οι αληθινοί -εξ αίματος, αυθεντικοί- πρόγονοί του θεωρούσαν τον παπα-Ευθύμ προδότη. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα μπροστά στην ανάγκη επανακατασκευής της ιστορίας για να εξυπηρετηθούν ιδεολογικές ανάγκες προσαρμογής του αληθινού στο ιδεολόγημα.]

Του είχαμε αφιερώσει τότε και ένα πόστ:

-Περί Τριπολιτσάς, Πόντου, Γαβριηλίδη και Τριαρίδη….
(όπου έγινε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση, με τη συμμετοχή του Άκη)

Για το θέμα του παπα-Ευτύμ και του τουρκοορθόδοξου Πατριαρχείου, που τόσο πολύ ενθουσίασε τον Άκη, διαβάζουμε από μια αντικειμενική πηγή:

Η ιστορία, αν και ως “σύλληψη” είναι για γέλια, αφού επρόκειτο για μία “εκκλησία” με ουσιαστικά ανύπαρκτο πλήρωμα πιστών μέσα στα εκατομμύρια των τούρκων υπηκόων, ωστόσο δείχνει τα μέσα που μετήλθε το “βαθύ” τουρκικό κράτος για να μειώσει το ρόλο του Πατριαρχείου:  την περίοδο του πολέµου στη Μικρά Ασία, το 1919-1922, οι τούρκοι εθνικιστές, µε επικεφαλής τον Μουσταφά Κεµάλ, ίδρυσαν στην Καππαδοκία µια  «Τουρκορθόδοξη Εκκλησία», επιχειρώντας τη διάσπαση της ορθόδοξης κοινότητας (στην οποία υπήρχαν και χριστιανοί, τουρκικής καταγωγής), µε απώτερο σκοπό να την αποσπάσουν από την ελληνική επιρροή. Της “εκκλησίας” ηγήθηκε ο παπα-Ευθύµ (papa Eftim), κατά κόσµον Παύλος Καραχισαρίδης και αργότερα Ζεκί Ερενερόλ, που γεννήθηκε το 1884. Ήταν ευνοούµενος του Κεµάλ, ο οποίος  ενήργησε για να εξαιρεθεί η οικογένειά του από την ανταλλαγή των πληθυσµών, εκδίδοντας µάλιστα ειδικό νόµο προς αυτό το σκοπό.  Το 1962 τον διαδέχθηκε στην ηγεσία του «Τουρκορθόδοξου Πατριαρχείου» ο γιος του, Τουργκούτ Ερενερόλ (papa Eftim ΙΙ) και αργότερα, το 1991,  ο άλλος γιος του, Σελτζούκ Ερενερόλ (papa Eftim ΙΙΙ), ενώ σήμερα και από το 2202 αρχηγός είναι ο Paşa Ümit Erenerol (σωστά μάντεψες: papa Eftim IV, εγγονός του πρώτου!). Η δε Σεβγκί Ερενερόλ, κόρη του papa Eftim ΙΙΙ και αδερφή του papa Eftim IV,  ντεμέκ … “εκπρόσωπος τύπου” της “εκκλησίας”, ήταν ανάμεσα στους συλληφθέντες για την  εθνικιστική συνομωσία της “Εργκενεκόν”! Δηλ. οι άνθρωποι όχι μόνον εφάρμοσαν στο ακέραιο την έννοια της οικογενειοκρατίας, επιπλέον ήταν  όλοι τους και … “μπουμπούκια“! Τάφηκαν, όμως,  στο ρωμέϊκο Κοιμητήριο, κατόπιν πιέσεων της τουρκικής κυβέρνησης, και προκειμένου να πετύχουμε κάποιες παραχωρήσεις καταπατημένων ναών.  

————————————————————————————————————————————————  

  ΚΑΙ  ΟΠΩΣ  ΥΠΟΝΟΕΙ  ΚΑΙ  Ο  ΑΚΗΣ :