Κάποιοι συμπατριώτες μας που ανήκουν στον ΣΥΡΙΖΑ συνέταξαν ένα κείμενο και κατέθεσαν κάποιες προτάσεις που αποτελούν το απαύγασμα ενός αριστερού προσφυγικού προβληματισμού, που εμφανίστηκε ήδη από τη δεκαετία του ’80.
Όσοι συμφωνούν και το προσυπογράφουν, μπορούν να το δηλώσουν με ένα σχόλιο.
——————————-
Προσφυγική Μνήμη και Αριστερά: Συμβολή στον προσυνεδριακό διάλογο
Στην ανολοκλήρωτη αποτίμηση της ιστορίας της ελληνικής Αριστεράς οφείλεται το γεγονός ότι πολύ λίγο έχει συνειδητοποιηθεί η καταλυτική σημασία του προσφυγικού ελληνισμού στην εξέλιξή της ήδη από τη δεκαετία του ’20. Η σημασία δεν οφείλεται μόνο στο γεγονός ότι οι εξαθλιωμένες προσφυγικές μάζες αποτέλεσαν την πρώτη μεγάλη κοινωνική βάση διαμόρφωσης ενός προλεταριάτου, ούτε ότι η τεχνογνωσία που εισέρρευσε στην «Μικρά πλην έντιμο Ελλάδα» μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή συνετέλεσε στην οικονομική ανάπτυξη του Μεσοπολέμου, αλλά και στο γεγονός ότι κατέφθασαν και εντάχθηκαν στις οργανωτικές δομές, στελέχη που ήδη είχαν διαμορφωθεί μέσα από τις επαναστατικές διεργασίες από τις αρχές του 20ου αιώνα. Στελέχη που έφεραν μαζί τους μια προχωρημένη κοινωνική αντίληψη για την αυτοοργάνωση αφενός, αλλά και μια ουσιαστική πολιτική γνώση και στέρεη ιδεολογική κατάρτιση αφετέρου.
Αλλά και όσοι πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής κατέφυγαν στην ΕΣΣΔ και επέλεξαν να μην έρθουν πρόσφυγες στην Ελλάδα, συνέβαλαν στη συγκρότηση του πολυάνθρωπου σοβιετικού ελληνισμού, στην εμφάνιση μιας ελληνικής σοβιετικής Αριστεράς και στη διαμόρφωση ενός εκπληκτικού φαινομένου ελληνικής πολιτισμικής αναγέννησης κατά τις δεκαετίες ’20 και ’30 στα σοβιετικά παράλια της Μαύρης Θάλασσας και του Καυκάσου, που έφτασε να έχει και τέσσερεις αυτόνομες ελληνικές σοβιετικές περιοχές (Gretseskiyi Rayion). Δυστυχώς εκείνο το εκπληκτικό ελληνοσοβιετικό πείραμα θα χαθεί μέσα στη δίνη της σταλινικής εκτροπής. Τότε θα εκτελεστούν ως «εχθροί του λαού» οι ντόπιοι Έλληνες κομμουνιστές (Πόντιοι και Μαριουπολίτες), μαζί με πολλά στελέχη του ΚΚΕ (Χαϊτάς, Μαρκοβίτης, Ευτυχιάδης, Μπεζεντάκος κ.ά.) που είχαν καταφύγει στην ΕΣΣΔ είτε ως δραπέτες από τις αστικές φυλακές, είτε για να αποφύγουν τις διώξεις στην Ελλάδα λόγω Ιδιώνυμου και μεταξικού καθεστώτος.
Δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό ότι το συνεταιριστικό κίνημα στην Ελλάδα oφείλεται στην έλευση των προσφύγων της Μικρασιατικής Καταστροφής. Ούτε ότι το αγροτικό κίνημα βρίσκει την ολοκλήρωσή του μέσα από την παρουσία του Κώστα Γαβριηλίδη.
Η σοσιαλιστική εφημερίδα που εξέδιδε ο Γιάννης Πασαλίδης στο Σοχούμι του Καυκάσου την περίοδο 1920-21. Ο Γιάννης Πασαλίδης θα εγκατασταθεί ως πρόσφυγας στη Θεσσαλονίκη, θα είναι ένα από τα ιδρυτικά μέλη του ΕΑΜ και θα δημιουργήσει το 1951 την ΕΔΑ
Το προσφυγικό ζήτημα, οι προεκτάσεις που έλαβε και οι κοινωνικές συγκρούσεις που επέφερε θα χαρακτηρίσουν το Μεσοπόλεμο. Η ένταση του ζητήματος αυτού και η ιδεολογική αντίθεση των προσφυγικών πληθυσμών προς τα κυρίαρχα πολιτικά και οικονομικά μοντέλα, που επικρατούσαν έως τότε στην Ελλάδα, θα καθορίσουν σε μεγάλο βαθμό τις νέες ισορροπίες που θα διαμορφωθούν κατά τη δεκαετία του ’40. Ήταν τόσο μεγάλη η κοινωνική σύγκρουση το Μεσοπόλεμο που κατά την περίοδο της Κατοχής θα λάβει συγκεκριμένη πολιτική μορφή και -καλυμμένη από τις ιδεολογίες του καιρού της- θα οδηγήσει σε αιματηρές συγκρούσεις και ακραίες πολιτικές εντάσεις. Όλα τα μπλόκα των Γερμανών και των συνεργατών τους επί Κατοχής θα γίνουν στις προσφυγικές γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά. Επίσης ξεκάθαρο εθνοτοπικό πρόσημο είχε και η σύγκρουση του ΕΛΑΣ με τη συμμορία της «Χ». Δεν είναι τυχαίο ότι κατά τα Δεκεμβριανά του ’44 η βρετανική RAF θα βομβαρδίσει την προσφυγική Καισαριανή και τα βρετανικά τανκς θα ισοπεδώσουν τις προσφυγικές φαβέλες στο Κερατσίνι ανοίγοντας δρόμο για το κέντρο της Αθήνας.
Διαβάσαμε στον τοπικό Τύπο το γεγονός ότι η δημοτική αρχή της πόλης συμπεριέλαβε τους νεοναζιστές της Χρυσής Αυγής στις εκδηλώσεις για την επέτειο των 74 χρόνων από την εκτέλεση 40 πατριωτών από τους Γερμανούς ναζιστές κατακτητές το 1943 στον Σταθμό Κατερίνης.
Οι φίλοι του τοπικού ΣΥΡΙΖΑ επέλεξαν την αποχή και την πραγματοποίηση μιας δικιάς τους, ξεκομμένης, τιμητικής εκδήλωσης.
Παρέδωσαν έτσι την επίσημη εκδήλωση στους «επίσημους» φορείς, συμπεριλαμβανομένης και της Χρυσής Αυγής και αποχώρησαν, αφήνοντάς τους το πεδίο ελεύθερο.
(Παρατίθεται στη συνέχεια η ανακοίνωσή τους.)
Η εκτίμησή μας είναι ότι δεν θα έπρεπε να καμιά περίπτωση να αποχωρήσουν. Ότι θα έπρεπε να μετατρέψουν την εκδήλωση σε μια καταγγελία ενάντια στους υποκριτές της δημοτικής αρχής και τους χρυσαυγίτες νεοναζί, των οποίων οι πολιτικοί πρόγονοι διέπραξαν και αυτό το έγκλημα στο Σταθμό της Κατερίνης.
Και εκτός από αυτή την άμεση παρέμβαση, καλό θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ Πιερίας και οι τρεις βουλευτές που διαθέτει να πιέσουν την κυβέρνηση να θέσει εκτός νόμου τις νεοναζιστικές οργανώσεις…
Η εσωστρέφεια και η αδυναμία σύνδεσης με την κοινωνία είναι δυστυχώς η μεγάλη κληρονομιά των ακτιβιστών του 3% στο σημερινό πλειοψηφικό κυβερνών κόμμα της Αριστεράς.
Διαβάστε το αφιέρωμά μας για τη νεοναζιστική οργάνωση Χρυσή Αυγή:
Είναι ξεκάθαρο ότι ο Τσίπρας έχει πλέον προσγειωθεί εντελώς στη συγκεκριμένη γη και στις συγκεκριμένες συνθήκες…. κάτι που έρχεται σε άμεση αντίθεση με όλη την κληρονομιά μιας μεταφυσικής Αριστεράς που ήταν εύκολη στα λόγια και αδυνατούσε να κατανοήσει τον κόσμο στον οποίο ζεί. Που μιλούσε με κώδικες μιας άλλης εποχής και επικαλούνταν τον μαρξισμό για να μηρυκάσει τον πλέον αντιδιαλεχτικό λόγο…Συνέχεια →
Όποιος μελετήσει στο μέλλον αυτή την περίεργη περίοδο της ελληνικής ιστορίας αλλά και της ελληνικής Αριστεράς, είναι σίγουρο ότι θα σταματήσει μπροστά σε ένα παράδοξο πολιτικό φαινόμενο που αυτοαποκαλείται «53+».
Πρόκειται για μια ομάδα εντός του συστήματος εξουσίας που πάντα κράτησε αρνητική στάση στα ζητήματα ιστορικής Μνήμης του ελληνικού λαού. Η ομάδα αυτή που έχει γίνει χαλί να την πατήσουν στα πρωτεύοντα, κάνει «αντίσταση» στα τριτεύοντα. Υπουργοί σαν τους Δρίτσα, Χριστοδουλοπούλου, Φωτίου, Τσακαλώτο που υπήρξαν στυλοβάτες της μνημονιακής πολιτικής και μια χαρά συνεργάζονται με τους «αντιμνημονιακούς» του Καμμένου, κάνουν τώρα «εσωκομματική αντίσταση».
Μα πόσο ηλίθιο περνούν τον λαό της Αριστεράς;
Αφού ψήφισαν τα ΠΑΝΤΑ που προβλέπει το τρίτο μνημόνιο και συναίνεσαν στην αλλαγή της πολιτικής τώρα κάνουν τους επαναστάτες με έναν φιλοfreak λόγο εκ τους ασφαλούς από τις καλολαδωμένες και ακριβοπληρωμένες πολυθρόνες τους. Και επιδιώκουν όπως φαίνεται να καταστήσουν σαφές στον Τσίπρα ότι είναι όμηρός τους. Ο βερμπαλισμός, τα μεγάλα λόγια και το παλιομοδίτικο στάιλ τους -που ακόμα φοριέται βεβαίως- είναι το πρόσφατο αποτύπωμα που άφησαν με το πρόσφατο μανιφέστο τους -αφού βεβαίως είχαν ψηφίσει τα πάντα. Συνέχεια →
Η πρόσφατη συζήτηση για τους πρόσφυγες ανέδειξε ένα κρίσιμο ερώτημα που είχαμε αποφύγει στο παρελθόν. Είναι η Αριστερά ταυτόσημη με τη φιλελεύθερη ερμηνεία των ανθρώπινων δικαιωμάτων; Η απάντηση είναι ότι η Αριστερά, που βρίσκεται πίσω από πολλές δικαιωματικές κατακτήσεις, υπερασπίζεται τα δικαιώματα αλλά βρίσκεται συχνά και σε σύγκρουση με την κοσμοπολίτικη εκδοχή τους. Ας εξετάσουμε σύντομα την ιστορία της σχέσης.
Mε αφορμή την τελευταία βομβιστικήεπίθεση στην Άγκυρα, τον τουρκο-κουρδικό πόλεμο, την σουλτανική μεγαλομανία των Ερντογάν-Νταβούτογλου και την προσπάθεια να δημιουργήσουν εκ νέου το Χαλιφάτο των σουνιτών, αλλά και την βάρβαρη πολιτική τους στο ζήτημα των προσφύγων,
αναρτoύμε ένα σχόλιο για την πρόσφατη επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στην αιματοβαμμένη πόλη, την πάλαι ποτέ ‘Γκιαβούρ Ιζμίρ’.
Η αμήχανη επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα δεν ήταν αυτό που θα περιμέναμε… Φάνηκε να είναι εγκλωβισμένος από την τουρκική επιθετική πολιτική, η οποία αφού έπνιξε στο αίμα τη Συρία, σήμερα χρησιμοποιεί εργαλειακά το προσφυγικό-μεταναστευτικό ζήτημα.
Πρέπει όμως πάντα να θυμόμαστε ότι το δώρο προς την τουρκική πλευρά, αλλά και τους διακινητές, το έκανε -σε μεγάλο βαθμό- η παράλογη και ιδεοληπτική πολιτική της εγωπαθούς ομάδας Χριστοδουλοπούλου και μέρους του λεγόμενου αντιρατσιστικού κινήματος, κυρίως του τροτσκιστικογενούς ή «αντεξουσιαστικού». Οντότητες που έχουν τεράστια ευθύνη για την ελλαδική-ευρωπαϊκή πλευρά του προσφυγικού δράματος, που οφείλεται στις προσδοκίες που καλλιέργησαν στους απόκληρους της Μέσης Ανατολής ..
Αυτά που παρατηρήσαμε στην επίσκεψη Τσίπρα είναι ότι είχε: Συνέχεια →
O τίτλος «Εφημερίς της Κυβερνήσεως» χρησιμοποιούνταν εδώ και περίπου 183 χρόνια, από το 1833.
Όμως, στο ΦΕΚ που κυκλοφόρησε λίγες ημέρες πριν (23-2-2016) αναγράφεται πλέον «Εφημερίδα της Κυβερνήσεως», αντί για «Εφημερίς της Κυβερνήσεως» όπως στο αμέσως προηγούμενο φύλλο της 21ης Φεβρουαρίου.
Για άλλη μια φορά ο Νίκος ο Φίλης χτύπησε με το γνωστό του τρόπο, που κατά καιρούς έχουμε κριτικάρει στο μπλογκ μας.
Με την αφέλεια που τον διακρίνει και την πονηρή συμπαράσταση της Σίας, έκανε το καλύτερο δώρο στη δεξιά και στην ακροδεξιά γι άλλη μια φορά. Με ανάμικτα συναισθήματα ακούσαμε τον Κασιδιάρη να σχίζει τα ιμάτιά του ως άλλος ένας υπερασπιστής των προσφύγων και να απειλεί το Ν. Φίλη με μηνύσεις. Διαβάσαμε και την καταγγελία των βουλευτών της Ν.Δ. που λίγους μήνες πριν ψήφισαν μνημονιακώς την αποβολή από τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα, δηλαδή την εξόντωση, των γερόντων Ποντίων προσφύγων από την ΕΣΣΔ.
Γιατί τους δίνεις τέτοια όπλα;
Για τη σημασία και τον ορισμό της Γενοκτονίας παραπέμπουμε στο άρθρο του Βλάση Αγτζίδη, ο οποίος αναφέρει: Συνέχεια →
Ο Οργανωμένος Ποντιακός χώρος, ο Φίλης, και οι σύγχρονοι Ποντιομάχοι …
του Θρασύβουλου Ευτυχίδη
.
Όλο αυτό το διάστημα, απέφυγα να πάρω θέση στο ζήτημα που ξαφνικά δημιουργήθηκε και αφορά άρθρο του νυν Υπουργού Παιδείας κ. Νίκου Φίλη και τότε δημοσιογράφου στην «ΑΥΓΗ» στις 20.08.2014 !!! με τον τίτλο «Παλαιοκομματισμός και «Γενοκτονία»«.
.
Δεν θέλω να μείνω στην τότε εκφρασμένη θέση του δημοσιογράφου Φίλη με την οποία σαφώς και διαφωνώ. Οφείλω όμως να επισημάνω ότι τον καιρό εκείνο δεν θυμάμαι να υπήρξε τέτοια αντίδραση ή μάλλον για να ακριβολογώ δεν υπήρχε καμία αντίδραση. Βέβαια τότε το θέμα για να χρησιμοποιήσουμε μια λαϊκή έκφραση απλά δεν πουλούσε. Σιγά μην καταδεχθεί ο Οργανωμένος Ποντιακός χώρος να ασχοληθεί με ένα δημοσιογράφο της Αυγής.
.
Ερχόμαστε λοιπόν στο σήμερα όταν ένας Βουλευτής Ποντιακής καταγωγής της Νέας Δημοκρατίας (τυχαία … δε νομίζω), μάλλον φανατικός αναγνώστης της Αυγής (επίσης δε νομίζω) ανακαλύπτει το άρθρο και καταθέτει επερώτηση στη Βουλή!!!
Οι παππούδες σας μας αποκαλούσαν τουρκόσπορους και έκαιγαν τους προσφυγικούς καταυλισμούς
Οι πατεράδες σας μας έλεγαν «εαμοβούλγαρους» και μας έσερναν για επιμόρφωση στα Μακρονήσια
Εσείς τους ξεπεράσατε όλους, ευλογώντας και
δοξάζοντας τους δολοφόνους μας
Αυτά μας ήρθαν αυθόρμητα στο νου, καθώς διαβάσαμε το κείμενο «έχει η ελλάδα «νεότουρκους»;» του Αντώνη Λιάκου στο ηλεκτρονικό περιοδικό της ομάδας του με τίτλο chronosmag.eu…. Πηγαίνετε να το διαβάσετε. Είναι απόλαυση (sic!) γιατί αποκαλύπτει το βάρβαρο πρόσωπο μιας αντιπροσφυγικής παλαιοελλαδίτικης αντίληψης της ιστορίας που σπάνια την βλέπεις να εκφράζεται τόσο απροκάλυπτα: http://chronosmag.eu/index.php/ls-lle.html
Ίσως η τελευταία φορά που τόσο συμβολικά, αλλά και φυσικά, μας αποκαλύφθηκε ήταν το 1938, όταν ο δικτάτορας Ιωάννης Μεταξάς -αντικομμουνιστής, εθνικιστής και φασίστας- μετονόμασε την Οδό Αποστόλου Παύλου στη Θεσσαλονίκη σε Οδό Κεμάλ Ατατούρκ.
Ο Λιάκος αποτελεί ίσως τον πιο χαρακτηριστικό τύπο αυτής της νοτιοβαλκανικής εκδοχής μεταμοντέρνας ιστοριογραφίας, που με αυθαίρετο τρόπο ορίζει τις ιστορικές κατηγορίες και τις δίνει τέτοιο περιεχόμενο, ώστε να αιτιολογούνται οι εξαρχής ιδεοληπτικές προσλήψεις.
Σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή τα όσα απαράδεκτα συμβαίνουν τις τελευταίες εβδομάδες, ανάμεσα στην ελληνική Κυβέρνηση και στους δανειστές της εμφανίζονται ως διαπραγματεύσεις. Ωστόσο, ο όρος είναι σαφέστατα καταχρηστικός, γιατί ουσιαστικά πρόκειται για παρωδία διαπραγματεύσεων. Οι εταίροι μας, που στα πέντε προηγούμενα χρόνια, είχαν συνηθίσει να εκλαμβάνουν την Ελλάδα ως υποτελή αποικία χρέους, και συνεπώς να θεωρούν αδιανόητη την όποιας μορφής αντίρρηση στις διαταγές τους, δοκίμασαν δυσάρεστη έκπληξη με τη νέα Κυβέρνηση, που όχι μόνο ζητούσε διαπραγμάτευση, αλλά και την εννοούσε. Εξοργισμένοι οι θεσμοί, με μια Ελλάδα, που τόλμησε να «ορθώσει ανάστημα», χρησιμοποίησαν ένα συνονθύλευμα από οιονεί διαπραγματεύσεις ως μέσον για «να την επαναφέρουν στην τάξη». Χωρίς, φυσικά, την ελάχιστη πρόθεση υπαναχώρησης από τα εγκληματικά μέτρα, που με εμμονή εξακολουθούν να προσπαθούν να της επιβάλουν, οι θεσμοί έθεσαν πρόσφατα σε εφαρμογή ένα άθλιο σχέδιο κατατρομοκράτησης και υποταγής της χώρας μας. Χωρίς αιδώ και χωρίς φόβο για τις δυσμενείς επιπτώσεις μιας τόσο καταδικαστέας αντιμετώπισης κράτους-μέλους, στους λαούς της Ευρώπης, οι «εταίροι μας» στέρησαν εν ψυχρώ την Ελλάδα, από το οξυγόνο της ρευστότητας, προκαλώντας της θανάσιμα συμπτώματα ασφυξίας.
1.Κύριε Πρόεδρε αν το κόμμα σας είναι πρώτο την 25η Ιανουαρίου και δεν έχετε την αυτοδυναμία που στοχεύετε, υπό ποίες προϋποθέσεις θα εξετάζατε το ενδεχόμενο επαναληπτικών εκλογών;
Ο ΣΥΡΙΖΑ διεκδικεί σήμερα καθαρή λαϊκή εντολή σκληρής διαπραγμάτευσης με τους εταίρους με στόχο τη βιωσιμότητα του χρέους αλλά και τη κοινωνική σωτηρία. Και καθαρή εντολή σημαίνει καθαρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ώστε τα χέρια μας να είναι λυμένα στους κρίσιμους χειρισμούς της διαπραγμάτευσης. Ζητάμε από τον ελληνικό λαό να μας δώσει ισχυρή εντολή για να μην γίνει το Μνημόνιο μόνιμο καθεστώς κοινωνικής καταστροφής για την χώρα. Για να μην εφαρμοστούν οι δεσμεύσεις της σημερινής κυβέρνησης, όπως αποτυπώνονται στην ηλεκτρονική επιστολή Σαμαρά προς την τρόικα. Για να μην υπάρξει νέο μνημόνιο λιτότητας. Πάνω σε αυτή τη βάση θα επιδιώξουμε ευρύτερες πολιτικές συναινέσεις για τον σχηματισμό κυβέρνησης. Πιστεύω όμως ότι ο ελληνικός λαός θα μας δώσει τελικά την αυτοδυναμία και για έναν επιπλέον λόγο. Γιατί καταλαβαίνει ότι ο τόπος έχει ανάγκη από μια ισχυρή και σταθερή κυβέρνηση μακράς πνοής.
2.Κυβέρνηση μειοψηφίας, με ψήφο ανοχής, θα δεχόσασταν να σχηματίσετε;
«Πολύ δυσάρεστη έκπληξη προκαλούν τα λεγόμενα του υποψήφιου του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρη Χριστόπουλου εναντίον της συνυποψήφιας του -γυναίκα και ρομά- Σαμπιχά Σουλειμάν. Δικαιωμά του -απόλυτο- να διαφωνεί. Αλλά να παραδέχεται ότι εργάστηκε εναντίον της συνυποψήφιάς του για να αποσυρθεί??
Δεν μπορούσε να είναι στο ίδιο ψηφοδέλτιο με τη Σαμπιχά λέει, o Χριστόπουλος. Ωραία. Και τότε γιατί δέχθηκε; Και κυρίως γιατί όταν ανακοινώθηκε το όνομά του μαζί με αυτό της Σαμπιχά, δεν βγήκε να μιλήσει ανοιχτά?? Γιατί δεν βγήκε να πει στην Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ ότι έκαναν λάθος -και να τους τεκμηριώσει το γιατί- και να τους ζητήσει να την αποσύρουν? Αυτό θα ήταν έντιμο και ηθικό. Το να εργάζεσαι παρασκηνιακά εναντίον του συνυποψηφίου σου και ενάντια στις συλλογικές αποφάσεις ενός κόμματος (στο οποίο δεν ανήκεις αλλά συνεργάζεσαι), λυπάμαι αλλά δεν είναι.
Βέβαια τα ερωτήματα που προκύπτουν από το κείμενο αυτό είναι πολλά.
Του Πολιτίδη Τάσου
(Μέλους της Γραμματείας της ΝΕ ΣΥΡΙΖΑ ΠΕ Κοζάνης)
Μία οφειλόμενη απάντηση στους κατασκευαστές των ναυαγίων και υπέρμαχους της πολιτικής ¨ανθρωποφαγίας¨
Ο πίνακας του Jean Louis Théodore Géricault «Le Radeau de la Méduse», ήταν πάντα το αντίπαλο δέος της πολιτικής μου συνείδησης.
Αυτή η σχεδία με δίδαξε ότι η ανθρώπινη φύση κρατά τα κλειδιά της κόλασης, ότι η αδεξιότητα των χειρισμών δημιουργεί ναυάγια και ότι η υπερεκτίμηση των δυνατοτήτων οδηγεί σε τρικυμισμένα πελάγη.
Με δίδαξε επίσης πως τα ναυάγια είναι η υπέρτατη μορφή ανθρωποθυσίας.
Με πλήρη επίγνωση πως αυτή η αφήγηση αύριο θα ¨τεμαχίζεται¨ από αριστερές και δεξιές μονταζιέρες, παρακαλώ να θεωρηθεί δεδομένο από πως σε αυτό το ¨ταξίδι¨…Θα μείνω κι εγώ μαζί σας μες στη βάρκα, Ύστερα απ’ το φριχτό ναυάγιο και το χαμό (Μ. Αναγνωστάκης).
Η προοπτική να έρθει πρώτο ένα κόμμα της Αριστεράς στις επόμενες κοινοβουλευτικές εκλογές έχει κάνει εξαιρετικά επίκαιρο τον προβληματισμό για τη δυνατότητά της να κυβερνήσει τον τόπο. Το δημόσιο διάλογο ήρθε να εγκαινιάσει μια νέα έκδοση με τίτλο «Κυβέρνηση της Αριστεράς. Δρόμος για το μέλλον ή παρένθεση» (εκδ. Τόπος, Αθήνα, 2013).
Όσο και αν το ερώτημα φαντάζει νέο, εν τούτοις η συζήτηση έχει αρχίσει εδώ και 150 χρόνια, από την εποχή της Α’ Διεθνούς (περί το 1850) και της Παρισινής Κομμούνας (1871), έως το Μάη του ’68 και τη σοβιετική κατάρρευση (1991) και κατά καιρούς έχει γίνει ένα από τα σημαντικότερα θέματα του διαλόγου –και όχι μόνον εντός της Αριστεράς. Κορυφαίες στιγμές αυτού του διαλόγου, αλλά και των σφοδρών συγκρούσεων, υπήρξαν:
* Η μεγάλη ιδεολογική σύγκρουση -που μπορεί να θεωρηθεί και η πρώτη σχετική- για το «κράτος» και τη συνωμοτική αντίληψη που έλαβε χώρα μεταξύ των αναρχικών υπό τον Μιχαήλ Μπακούνιν και των κομμουνιστών υπό τους Μαρξ και Ενγκελς.
* Η ιδεολογική σύγκρουση με τους δεξιούς σοσιαλδημοκράτες τύπου Μπερστάιν για τα όρια της μεταρρύθμισης.
* Η σύγκρουση της Λούξεμπουργκ, του Τρότσκι και του Πλεχάνοφ με τον Λένινγια το ζήτημα ή μη της πρωτοκαθεδρίας του κόμματος. Συνέχεια →
Η ολόπλευρη κρίση που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια έχει και μια παράπλευρη συνέπεια. Καταρρίπτει βεβαιότητες και απόλυτες αλήθειες και μεταβάλλει άρδην πολιτικούς και ιδεολογικούς συσχετισμούς. Η αιτία βρίσκεται στο ότι η αντιμετώπιση της παρούσας κρίσης απαιτεί επανεδαφικοποίηση της πολιτικής, ανάλυση του συγκεκριμένου και, κυρίως, διατύπωση ενός συγκεκριμένου εναλλακτικού σχεδίου όχι μόνο για την έξοδο από την κρίση αλλά και για την οικοδόμηση ενός διαφορετικού οικονομικού υποδείγματος.
Φυσικό επακόλουθο των παραπάνω είναι «ένας ορισμένος πατριωτισμός (να) βρίσκει όλο και περισσότερο ευήκοα ώτα στο χώρο της ριζοσπαστικής Αριστεράς». Το γιατί αυτό δεν είναι καλό πράγμα(!) «φρόντισαν» να μας το εξηγήσουν οι Χ. Λάσκος (Χ.Λ.) με επιφυλλίδα του στο RedNotebook (02/11/2013) και ο Δ. Παπαδάτος-Αναγνωστόπουλος (Δ.Π.-Α.) με άρθρο του στην Αυγή της 08/11/2013. Στο πλαίσιο του παρόντος άρθρου, δεν θα σταθώ στην ατεκμηρίωτη απολυτότητα των απόψεων («εμπλουτισμένη» με σχετική ειρωνεία) των δύο αρθρογράφων (ή επιφυλλιδογράφων αν προτιμούν).
Ο διάλογος για τον αριστερό πατριωτισμό πρέπει να γίνει στο χώρο της ριζοσπαστικής Αριστεράς με αναλυτικό και τεκμηριωμένο τρόπο και κυρίως με εστίαση στα πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας. Απαραίτητος όρος, όμως, για τη διεξαγωγή αυτού του διαλόγου είναι να μην υπάρχουν παρανοήσεις (ηθελημένες ή μη) των θέσεων των δύο πλευρών:
1. Είναι δικαίωμα του καθενός και της καθεμιάς να αρνείται την εθνική ταυτότητα, που είναι μία από τις πολλές που προσδιορίζουν το άτομο σε μια κοινωνία. Η προσπάθεια επιβολής αυτής της άρνησης και σε άλλους είναι το πρώτο βήμα για τον ολοκληρωτισμό.
Η 19 Μαΐου, ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και κατ’ επέκταση η τύχη που επιφυλάχτηκε στους χριστιανικούς πληθυσμούς της Ανατολής, άρα και των Ρωμιών, κατά τη διαδικασία μετάβασης από την, θρησκευτικής βάσης, Οθωμανική Αυτοκρατορία στο τουρκικό εθνικό κράτος, έτυχε και τυγχάνει μεγάλης ιδεολογικής και πολιτικής χρήσης σε πολλά επίπεδα του δημόσιου διαλόγου.
Η επιφανειακή προσέγγιση αυτού του θέματος συνοδευόμενη ενίοτε από ειρωνική στάση στις εκδηλώσεις της ζωντανής μνήμης, φαντάζει ως φοβική αντίδραση απέναντι στην αναπτυσσόμενη τα τελευταία χρόνια εθνικιστική ρητορική για το θέμα αυτό. Η άρνηση προσέγγισης των ιστορικών γεγονότων με ψύχραιμο μάτι ή ο κατά περίπτωση κατακερματισμός τους που ενίοτε επιχειρείται συντελεί στην υποβάθμισή τους δεν βοηθά την αλήθεια και αφήνει ελεύθερο χώρο στις εθνικιστικές απόψεις, που επιχειρούν να εισχωρήσουν σε θέματα ιστορικής μνήμης.
Έτσι στην καλύτερη περίπτωση φτάνουν σε ένα ισοζύγιο αίματος, εξισώνοντας εγκλήματα πολέμου που διέπραξε ο ελληνικός στρατός στη Μικρά Ασία με το προδιαγεγραμμένο από το 1908 έγκλημα των Τούρκων εθνικιστών, μιλιταριστών κατά της ανθρωπότητας αυτό της γενοκτονίας όχι μόνον των Ελλήνων της Ανατολής αλλά και των Αρμενίων και Ασσυροχαλδαίων.
Οι δικοί μας Τούρκοι
Αντίθετα με ό,τι συμβαίνει στην Ελλάδα, στην Τουρκία μεγάλη μερίδα της τουρκικής προοδευτικής διανόησης, διαπραγματευόμενη το τελικό στάδιο μετάβασης από την πολυεθνική ισλαμική Οθωμανική Αυτοκρατορία στην εποχή του έθνους κράτους, θα αντιμετωπίσει με ενιαίο τρόπο τις διώξεις των μη μουσουλμανικών πληθυσμών χρησιμοποιώντας τους όρους «εθνοκάθαρση» και «γενοκτονία».
Ο Fikret Baskaya, από τους διανοούμενους που έχουν υποστεί τις περισσότερες διώξεις στην Τουρκία, μας λέει: «…Η Ιστορία, όταν γράφεται από τους κυρίαρχους παραγνωρίζει εντελώς την τύχη και το πεπρωμένο αυτών που έμειναν κάτω απ’ τα συντρίμμια. Προφανώς, όταν η Ιστορία γράφεται απ’ αυτούς που καταστρέφουν, δεν υπάρχει λόγος να αναφερθεί το δράμα των θυμάτων που καταπλακώθηκαν απ’ τα συντρίμμια. Η επίσημη Ιστορία αγνόησε ότι αυτοί που καταστράφηκαν ήταν οι αρχαιότεροι με τις πιο βαθιές ρίζες, λαοί...» .
«Αναφερόμαστε στο «Όχι» που είπε η Ελλάδα το 1940 και εξαιτίας του οποίου η χώρα μπήκε σε τρομακτικές περιπέτειες προκειμένου να αποτραπεί η απλή διέλευση ενός άλλου φασιστικού στρατού.
69 χρόνια μετά την τραγωδία του θανάτου και της αναπηρίας δεκάδων χιλιάδων φαντάρων, έχει έρθει η ώρα για μια ψύχραιμη ιστορική αποτίμηση που να απαντάει στο ερώτημα αν τελικά βγήκε κερδισμένη η ελληνική κοινωνία . Τι καταφέραμε το 1940 με το «Όχι»; Ούτε ο πόλεμος αποτράπηκε, ούτε η Κατοχή, ούτε η πείνα και η δυστυχία.»
Αποσπάσματα από το εύστοχο και ειρωνικό κείμενο του Άγγελου Τσέκερη στην «Αυγή» για την αναγκαιότητα του ΟΧΙ των λαών σήμερα και παλαιότερα,
συγκολλημένα με αποσπάσματα του καθόλου ειρωνικού κειμένου επίσης στην « Αυγή» του Νάσου Θεοδωρίδη.
Δείτε τι ωραία που δένουν τα κείμενα , δείτε τι ωραία…!!!
Όσο δεν ντραπήκαμε και δεν ντρεπόμαστε για την ύπαρξη αυτών των απόψεων στην Αριστερά αυτές θα αποτελούν έναν λεκέ στην Ιστορία της.
Και βέβαια προσεγγίσεις περί «δικαιώματος έκφρασης άποψης» αποτελούν απελπιστικά φληναφήματα…..
Ο Νάσος Θεοδωρίδης δημοσίευσε, πριν από έναν χρόνο, άρθρο στην «Αυγή» της 20.5.2011 όπου επιτίθεται στη χαρακτηριζόμενη από αυτόν ως «εθνικιστική μερίδα» των Ποντίων για το ζήτημα της γενοκτονίας τους. Ο αρθρογράφος, όμως, έκανε ακριβώς αυτό που καταλογίζει στους άλλους: «Δεν διστάζει να χρησιμοποιεί μισές αλήθειες, να αποκρύπτει άλλες αλήθειες και να διαδίδει πολλά ψεύδη».
Το πρόβλημα δεν δημιουργήθηκε, όπως λέει ο Ν.Θ., λόγω της έλλειψης πίστης των «υπηκόων» του οθωμανικού κράτους Ποντίων και της δράσης τους στα μετόπισθεν του τουρκικού στρατού κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Πρόκειται για τερατώδες ψέμα. Η πολιτική της εθνοκάθαρσης είχε εγκαινιαστεί από τους Νεότουρκους πολύ νωρίτερα με τις διώξεις, τους εκτοπισμούς, τα διαβόητα Τάγματα Εργασίας (235.000, σύμφωνα με την Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα – άλλοι 80.000 κατέφυγαν στη Ρωσία), μια πολιτική που δεν είχε σχέση με την οποιανδήποτε συμπεριφορά των χριστιανικών πληθυσμών. Συνέχεια →
ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ
ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΑΜΠΟΝΤΙΑΚΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ, ΓΙΑ ΤΗ 19η ΜΑΪΟΥ ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ:
Η 19η Μαΐου είναι ημέρα μνήμης για τους 353.000 δολοφονημένους και τις χιλιάδες διωγμένους από τις πατρογονικές τους εστίες Έλληνες Πόντιους. Αποτίουμε φόρο τιμής στα θύματα και απαιτούμε από την πολιτική και πνευματική ηγεσία της Τουρκίας την αναγνώριση των διωγμών και των δραματικών συνεπειών τους στον Ποντιακό Ελληνισμό.
Κοιτάμε προς τα εμπρός, προς το μέλλον μαζί με τους συμπολίτες μας που αποτελούν εδώ και δεκαετίες, ιδιαίτερα στη Βόρεια Ελλάδα, ένα από τα πιο δημιουργικά και προοδευτικά τμήματα του λαού μας.
Ακριβώς επειδή πιστεύουμε στην ειρήνη και τη φιλία των λαών, και βέβαια στην καλή γειτονία, θεωρούμε ότι η ιστορική αποκατάσταση των γεγονότων και ο καταλογισμός των ευθυνών σε όσους προκάλεσαν, σχεδίασαν, ανέχτηκαν, και εκτέλεσαν αυτές τις δολοφονίες και τους διωγμούςαποτελεί ιστορική δικαίωση και παρακαταθήκη για το μέλλον, μία πράξη που δεν χωρίζει αλλά ενώνει. Αποτελεί πράξη που αναδεικνύει την ιστορική μνήμη και δεν την κατακερματίζει μέσα σε πολιτικές και εθνικιστικές συγκυρίες και σκοπιμότητες.
Θέλουμε να χαιρετίσουμε όλους τους νεοπρόσφυγες πόντιους από την πρώην Σοβιετική Ένωση που ακόμη και σήμερα αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην ένταξή τους στην ελληνική κοινωνική πραγματικότητα πληρώνοντας στην ουσία τη στενή μικροκομματική αντίληψη και τις πελατειακές σχέσεις που καλλιεργήθηκαν από τις μέχρι τώρα κυβερνήσεις.
Η σημερινή επέτειος της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου γράφτηκε στην ιστορία,
Ένα πολύ ενδιαφέρον σχεδιάγραμμα δημιούργησε το καλό ιστολόγιο xyzcontagion.wordpress.com. Στο σχεδιάγραμμα αυτό αποτυπώνεται η πολυμορφία και η ποικιλία της ελληνικής Αριστεράς, όπως ήταν πριν τη δημιουργία της ΔΗΜΑΡ.
Θεωρήσαμε αδιανόητο αυτές τις κρίσιμες ημέρες, που θεοί και δαίμονες έχουν πέσει επάνω στον ΣΥΡΙΖΑ να τον κατασπαράξουν, συνιστώσες του που εκφράζουν μειοψηφικές απόψεις , να ανακινούν θέμα ονομασίας των Σκοπίων με αυτόν τον τρόπο (διαδήλωση κλπ) Εξ ου και το ανάλογο ύφος του παρόντος άρθρου.
Το θέμα σηκώθηκε αυτές τις μέρες σε δεκάδες δεξιές , ακροδεξιές και όχι μόνο ιστοσελίδες παρουσιάζοντάς το ως σημερινό γεγονός με τον γνωστό υστερικό τρόπο.
Όμως την «πατήσαμε» κατά το κοινώς λεγόμενο και για αυτό ζητούμε την κατανόησή σας.. Δεν ελέγξαμε τις πηγές και τις ημερομηνίες. Το γεγονός συνέβηπριν 4 χρόνια 17-5-2008 .
Ο ΣΥΡΙΖΑ αυτόν τον καιρό θα δεχθεί και άλλες παρόμοιες επιθέσεις από κρυφούς υπηρέτες του σάπιου πολιτικού συστήματος και των ξένων τοκογλύφων που εκμεταλλεύονται παλιές «αμαρτίες» και απολύτως μειοψηφικές απόψεις που υπάρχουν εντός του.
Παραθέτουμε το άρθρο όπως ακριβώς το δημοσιεύσαμε.
————————————————————————————————–
«Καπελώνοντας τον ΣΥΡΙΖΑ» ή «Ποιός ρίχνει νερό στο μύλο της ακροδεξιάς;»
Δυσκολευτήκαμε να αποφασίσουμε να κάνουμε αυτή την ανάρτηση! Βλέποντας όμως την άγρια χρήση ενάντια στον ΣύΡιζΑ, από την ακροδεξιά, της ανόητης πολιτικής του αυτοακκιζόμενου ψευτο-αντιεθνικιστικού μόνοφθαλμου χώρου , αποφασίσαμε να θίξουμε το θέμα, πιστεύοντας ότι είναι εγκληματική η ανοχή της νέας εθνικιστικής κατασκευής που βρίσκεται σε εξέλιξη και λέγεται «μακεδονικό έθνος», μαζί με το αντίστοιχο κράτος της κατασκευής αυτής που λέγεται «Δημοκρατία της Μακεδονίας» (και στέλνει το
αναπόφευκτο μήνυμα στους Αλβανούς της χώρας ότι είναι παρίες εφόσον δεν είναι «Μακεδόνες»)….
Έτσι λοιπόν, το Σάββατο 17 Μαΐου η «περήφανη» ΔΕΑ («διάσπαση» του «ηρωικού» ΣΕΚ -αστική πρωτοπορία της εργατικής τάξης- που θα έφερνε την ταξική λευτεριά…. αλλά διασπάστηκε!!!) μαζί με τα εξίσου ηρωικά και περήφανα τμήματα της μικράς πλην εντίμου χώρας μας [Αντιεθνικιστική Αντιμιλιταριστική Πρωτοβουλία, Σύνδεσμος Αντιρρησιών Συνείδησης, Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, μέλη της πρώην Αντιπολεμικής Αντιεθνικιστικής Συσπείρωσης, Νεολαία Συνασπισμού, ΟΚΔΕ (Σπάρτακος), πολιτική οργάνωση Κόκκινο, ομάδα Αυτονομία ή Βαρβαρότητα]… μαζί με Σλαβομακεδόνες συντρόφους τους θα διαδηλώσουν στο κέντρο των Σκοπίων για το δικαίωμα των Σλαβομακεδόνων να λέγονται «Μακεδόνες», για το δικαίωμα του κράτους του να λέγεται «Δημοκρατία της Μακεδονίας» με αντάλλαγμα να απαιτηθεί η «απόσυρση των μακεδονικών στρατευμάτων από το Ιράκ».
Βέβαια για να πούμε την αλήθεια, από την ιστορία γνωρίζαμε ότι όντως κάποτε είχαν βρεθεί μακεδονικά στρατεύματα στο σημερινό Ιράκ, αλλά αυτό είχε συμβεί το 333 π.χ. όταν με τη μάχη της Ισσού, κάπου στο Βόρειο Ιράκ, οι (ελληνόφωνοι τότε) Μακεδόνες κατενίκησαν πλήρως και οριστικά τους Πέρσες.
Πολλές φορές, προσεγγίζοντας το φαινόμενο του σταλινισμού και των σταλινικών διώξεων, αυθόρμητα αντιμετωπίζουμε τους φορείς του ως κομμάτι της Αριστεράς!
Έστω διεφθαρμένο και άθλιο, αλλά πάντως Αριστερά!
Όμως ένα κείμενο ενός πρώην υψηλόβαθμου στελέχους του ΚΚΕ μας δημιούργησε και σε μας ερωτήματα: Είναι δυνατόν να είναι Αριστερός ένας πολίτης ή ένα κόμμα που ονειρεύεται την τρομοκρατική υποταγή της εργατικής τάξης και του Λαού σ’ έναν κομματικό μηχανισμό και σε μια νέα σκληρή, βίαιη κι απόμακρη ηγετική τάξη;
ΑΡΕΙΟΣ ΠΑΓΟΣ: Αθώωσαν τους υπεύθυνους της Μικρασιατικής Καταστροφής….
ΑΝΑΘΕΜΑ!
Το πρωτοσέλιδο τουρκικής εφημερίδας (Αύγουστος ’22) με τις φωτογραφίες των Γούναρη και Στράτου και τον τίτλο: «ΓΟΥΝΑΡΗΣ-ΣΤΡΑΤΟΣ: ΟΙ ΣΩΤΗΡΕΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ»
Oι διαφημίσεις που βλέπετε στο τέλος των αναρτήσεων και δεν έχουν καμιά απολύτως σχέση με τη θεματολογία του μπλογκ μας, προέρχονται από τη WordPress (προκειμένου να καλυφθούν τα έξοδα του server) και δεν αποφέρουν κανένα οικονομικό όφελος στο ιστολόγιο μας.
Οι υπεύθυνοι της WordPress.com έστειλαν την παρακάτω ανακοίνωση: «The site is one of the free sites hosted on WordPress.com, and we are running ads to cover the costs of operating the site for the user. We run these types of ads sparingly in an attempt to interfere as little as possible with the experience of reading a site and for logged in users we don’t show ads at all».
σίγουρο ότι θα σταματήσει μπροστά σε ένα παράδοξο πολιτικό φαινόμενο που αυτοαποκαλείται 
Για άλλη μια φορά ο Νίκος ο Φίλης χτύπησε με το γνωστό του τρόπο, που κατά καιρούς έχουμε κριτικάρει στο μπλογκ μας.
Σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή τα όσα απαράδεκτα συμβαίνουν τις τελευταίες εβδομάδες, ανάμεσα στην ελληνική Κυβέρνηση και στους δανειστές της εμφανίζονται ως διαπραγματεύσεις. Ωστόσο, ο όρος είναι σαφέστατα καταχρηστικός, γιατί ουσιαστικά πρόκειται για παρωδία διαπραγματεύσεων. Οι εταίροι μας, που στα πέντε προηγούμενα χρόνια, είχαν συνηθίσει να εκλαμβάνουν την Ελλάδα ως υποτελή αποικία χρέους, και συνεπώς να θεωρούν αδιανόητη την όποιας μορφής αντίρρηση στις διαταγές τους, δοκίμασαν δυσάρεστη έκπληξη με τη νέα Κυβέρνηση, που όχι μόνο ζητούσε διαπραγμάτευση, αλλά και την εννοούσε. Εξοργισμένοι οι θεσμοί, με μια Ελλάδα, που τόλμησε να «ορθώσει ανάστημα», χρησιμοποίησαν ένα συνονθύλευμα από οιονεί διαπραγματεύσεις ως μέσον για «να την επαναφέρουν στην τάξη». Χωρίς, φυσικά, την ελάχιστη πρόθεση υπαναχώρησης από τα εγκληματικά μέτρα, που με εμμονή εξακολουθούν να προσπαθούν να της επιβάλουν, οι θεσμοί έθεσαν πρόσφατα σε εφαρμογή ένα άθλιο σχέδιο κατατρομοκράτησης και υποταγής της χώρας μας. Χωρίς αιδώ και χωρίς φόβο για τις δυσμενείς επιπτώσεις μιας τόσο καταδικαστέας αντιμετώπισης κράτους-μέλους, στους λαούς της Ευρώπης, οι «εταίροι μας» στέρησαν εν ψυχρώ την Ελλάδα, από το οξυγόνο της ρευστότητας, προκαλώντας της θανάσιμα συμπτώματα ασφυξίας.
![dimitris kozaris denys[11]](https://pontosandaristera.files.wordpress.com/2013/11/dimitris-kozaris-denys11.jpg?w=225)
Η επιφανειακή προσέγγιση αυτού του θέματος συνοδευόμενη ενίοτε από ειρωνική στάση στις εκδηλώσεις της ζωντανής μνήμης, φαντάζει ως φοβική αντίδραση απέναντι στην αναπτυσσόμενη τα τελευταία χρόνια εθνικιστική ρητορική για το θέμα αυτό. Η άρνηση προσέγγισης των ιστορικών γεγονότων με ψύχραιμο μάτι ή ο κατά περίπτωση κατακερματισμός τους που ενίοτε επιχειρείται συντελεί στην υποβάθμισή τους δεν βοηθά την αλήθεια και αφήνει ελεύθερο χώρο στις εθνικιστικές απόψεις, που επιχειρούν να εισχωρήσουν σε θέματα ιστορικής μνήμης.
Πόντος και Αριστερά 
