-Δύο χρόνια Π&Α: Ένας «εγωκεντρικός» απολογισμός!

Δύο χρόνια πέρασαν  ήδη από τη στιγμή που ξεκίνησε η λειτουργία τούτου ‘δω του μπλογκ. Δύο χρόνια γόνιμα, με πλήθος κειμένων που αφορούσαν τόσο την ιδιαίτερη αγάπη μας, τον Πόντο, όσο και το ευρύτερο πλαίσιο μέσα στο οποίο ζούμε ως  πολίτες. Στις σελίδες του Π&Α έγιναν ουσιαστικές συζητήσεις. Προσπαθήσαμε, χωρίς ταμπού, εξαρτήσεις και αναστολές, να μιλήσουμε για θέματα που μας απασχόλησαν….  

-Κωνσταντίνα Κούνεβα και η αποθέωση του νεοφιλελευθερισμού

Είναι γνωστή η ιστορία με τη δολοφονική απόπειρα κατά της προέδρου του Συλλόγου Καθαριστών Κ. Κούνεβα.  Όμως το πολιτικό και ιδεολογικό βάθος της υπόθεσης αγγίζει την νεοελληνική εκδοχή του νεο-φιλελευθερισμού, όπως άρχισε να εφαρμόζεται μαζικά από τις κυβερνήσεις Σημίτη και συνεχίζεται από τις κυβερνήσεις της Ν.Δ.

-Περί Θεού, κεφαλαίου και οικολογίας…

….του Raoul Vaneigem : Σχέδια Πτήσης. Για την Απελευθέρωση της Γης από τις Ουράνιες Ψευδαισθήσεις και την Τυραννία τους

 Η αγροτική επανάσταση, εγκαινιάζοντας πριν από σχεδόν δύο χιλιάδες χρόνια ένα σύστημα εκμετάλλευσης της γήινης και της ανθρώπινης φύσης, γέννησε μια οικονομία της αγοράς της οποίας η εξέλιξη και οι μορφές, παρά τη μεγάλη τους ποικιλία, χαρακτηρίζονται από τη διατήρηση ορισμένων χαρακτηριστικών που κυριαρχούν παντού:

-Καλό ταξίδι παππού Γιώργο

Λίγα αμήχανα λόγια

Ξημερώματα Σαββάτου έφυγε από κοντά μας και ο παππούς  ο Γιώργος! Στα 84 χρόνια του…. Ο Γιώργος ο Γεμελιάρης με μιά εξαιρετική πορεία ζωής. Από τις Λεύκες της Πάρου, εσωτερικός μετανάστης στην Αθήνα, στην αντιφασιστική αντίσταση της Κατοχής, κρατούμενος στην  Ελ Ντάμπα ως όμηρος των Βρετανών μετά το Δεκέμβρη του ’44 …. και εν τέλει φιλόσοφος και θυμόσοφος μέχρι το τέλος της ζωής του. 

-Und ich dachte immer…. καλοτάξιδο!

…ένα νέο μπλογκ ήρθε στη συντροφιά μας. Το μπλογκ του καλού μας φίλου, ιστορικού Βλάση Αγτζίδη. Ο τίτλος του νέου μπλογκ είναι δάνειο από ένα ποίημα του Μπέρτολτ Μπρεχτ, που στα ελληνικά αποδίδεται ως «Κι εγώ πάντα σκεφτόμουν«. 

Στη ταυτότητα του νέου μπλογκ διαβάζουμε κατ’ αρχάς το ποίημα του Μπρεχτ που ενέπνευσε τον τίτλο:

Und ich dachte immer

Κ’ εγώ πάντα σκεφτόμουν πώς τα πιο απλά λόγια

πρέπει να φτάνουν. Όταν λέω τι γίνεται,

η καρδιά του καθενός πρέπει να σπαράζει.

Ότι είσαι χαμένος αν δεν αμυνθείς.

Αυτό πια πρέπει να το καταλάβεις

(Μπέρτολτ Μπρεχτ, μετ. Π. Μάρκαρης)

-Γιατί κάηκε η Ελλάδα;

Λες να ζούμε  «το δικό μας 1905» ;

Τα γεγονότα που ακολούθησαν τη δολοφονία του Αλέξη είναι (λίγο-πολύ) πρωτοφανή. Πάντα και ειδικά στην Αθήνα είχαμε τέτοιου τύπου εκδηλώσεις… Όμως αυτή τη φορά τα γεγονότα διαδραματίστηκαν σε μια μεγακλίμακα. Το ερώτημα: «Τι συμβαίνεί;» ή «τι κρύβεται πίσω από τα γεγονότα;» πλανιέται σε όλους.  Παρότι η Ελλάδα δε βιώνει συνθήκες τσαρικής απολυταρχίας του 1905, ούτε δικτατορίας των συνταγματαρχών, εν τούτοις η ένταση και η έκταση της αντίδρασης  σημαίνουν κάτι….

-Αυτή η μέρα είναι του Αλέξη…

 https://pontosandaristera.wordpress.com/2008/12/07/7-12-200/

-Πάλι τα ίδια με την αστυνομική ασυδοσία!!! Φτάνει πια

 Δολοφονήθηκε 16χρονος στα Εξάρχεια

Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες

Μια διμοιρία ΜΑΤ κατέβηκε στη Μεσολογγίου, χωρίς να έχει προηγηθεί κάτι, και υπήρξε μικροσυμπλοκή με τον κόσμο που βρίσκονταν εκεί.

-Ο ματωμένος Δεκέμβρης του ’44 και ο βρετανικός παράγων

Μια από τις συγκλονιστικότερες και τραγικότερες στιγμές της νεότερης ιστoρίας μας είναι τα όσα διαδραματίστηκαν το Δεκέμβρη του ’44 στην μόλις απελευθερωμένη Αθήνα. Η Ελλάδα είχε υποστεί μια από τις πλέον βάρβαρες συμπεριφορές απο τους κατακτητές: τους Γερμανούς Ναζί και τους συνεργάτες τους, Ιταλούς και Βούλγαρους φασίστες. Θεωρείται ότι τόσο σκληρή συμπεριφορά κατά κατακτημένου λαού, οι Ναζί επέδειξαν μόνο στην περίπτωση της Ουκρανίας. Ένα 10% του ελληνικού λαού θα χαθεί τη σκληρή αυτή εποχή. Και αυτό, μόλις 20 χρόνια μετά από την τρομακτική Μικρασιατική Καταστροφή, όταν οι Έλληνες της Ανατολής έχασαν το 40% του πληθυσμού τους από τους Τούρκους εθνικιστές.

-Πoιός θυμάται τον Καλατράβα;

Οπέρς κεκά εγάμεσαν εμας με την Ολυμπιάδαν, με τ’αρχαίον τεά το πνεύμαν τ’ αθάνατον (αθάνατον κλεφτουριά) και με του Καλατράβα το σκέπαστρον (απάν ατουν να κρεμίεται).

Έφααν ετσερίαν κι επ’ εκεί έλειψαν ατο και ς’σό καμίσν εμουν και άλλο τσιρνίαν κι εξέγκαν κι εσκώθαν εδέβαν πλάν….. Πλερώστεν ατώρα περήφανοι Ρωμαίοι και σουμά ς’εσάς εμείς πά τά βούδια, πού είμες περήφανοι πού ‘κι είμες άμαν εσας Ρωμαίοι.