-Nίκος Τσάγγας: Η Ρεπούση του Αρείου Πάγου
«Κίνητρο για τη συγγραφή αυτού του βιβλίου
(σ.τ.Π&Α: της εισήγησης στον Άρειο Πάγο), υπήρξε η βαθιά μου
πεποίθηση, και μάλιστα από πολλά χρόνια πριν, ότι οι
ΕΞ καταδικάστηκαν άδικα για κάτι που άλλοι
εμπνεύστηκαν κι άλλοι επιχείρησαν
να υλοποιήσουν… Ήταν ορατό από πολύ νωρίς πως το εγχείρημα για την
ενσωμάτωση της Ιωνίας στην ελλαδική επικράτεια ήταν ανέφικτο..»
(Νίκος Τσάγγας, Η αθώωση των Εξ και η ανατροπη της ιστορίας, 1012)
Σίγουρα θυμάστε τη σύγκρουσή που κράτησε αρκετό καιρό και αφορούσε τη Δίκη μόνο των Έξι από το σύνολο εκείνης της εγκληματικής ηγεσίας της «Μικράς πλην Εντίμου Ελλάδος», που οδήγησε στη Μικρασιατική Καταστροφή, ευνόησε (ίσως και να επιδίωξε) τη σφαγή του χριστιανικού πληθυσμού της Σμύρνης από τα στίφη του Μουσταφά Κεμάλ (προς τιμήν του οποίου ο δικτάτορας Ιωάννης Μεταξάς ονόμασε Οδό Κεμάλ Ατατούρκ την Οδό Αποστόλου Παύλου, ο Ελ. Βενιζέλος τον πρότεινε για Νόμπελ Ειρήνης και το ΚΚΕ ακόμα τον θεωρεί «μέγα εθνικοαπελευθερωτή»).
Θα γνωρίζετε ασφαλώς και την απίστευτη μεθόδευση και εξέλιξη εντός του Αρείου Πάγου, που έως τότε δεν είχαν καν αποτολμήσει οι ακροδεξιές δικτατορίες που έζησε αυτός ο έρμος τόπος. Η μεθόδευση έγινε μεσούσης της δημοκρατίας, αναδεικνύοντας την αλλοτρίωση που μαστίζει την κοινωνία μας.
Γιατί πως αλλιώς μπορείς να περιγράψεις το γεγονός ότι οι απολογητές των ενόχων της Μικρασιατικής Καταστροφής, αντί να δηλώσουν και να ζητήσουν έμπρακτη συγγνώμη από τους απογόνους των θυμάτων των πολιτικών τους ειδώλων, μεθόδευσαν την απαλλαγή τους από κάθε κατηγορία ώστε ηθικά να παραδοθούν άσπιλοι στο δικαστή της ιστορίας.
Όπως φαίνεται, κύριο ρόλο σ’ αυτή την πολιτική μεθόδευση που εκμεταλλεύτηκε τη θεσμική θέση του Άρειου Πάγου εντός του πολιτειακού μας συστήματος, είχε ένας αντιεισαγγελέας. Ο Νίκος Τσάγγας, ο οποίος την ιστορικο-φιλοσοφικο-πολιτική του εισήγηση την ανεμίζει πλέον υπερηφάνως ως «Αθώωση των Εξ» και ως «Ανατροπή της Ιστορίας».
Το εγχείρημα της Ρεπούση ωχριά μπροστά στο αναθεωρητικό θράσος του Τσάγγα.
Φυσικά εμείς σας προτείνουμε να ΜΗΝ αγοράσετε το άθλιο αυτό βιβλίο που ξεφτυλίζει τον ίδιο τον Άρειο Πάγο, αποκαλύπτοντας μια υπόγεια πολιτική μεθόδευση επί προαποφασισμένων απόψεων, πασπαλισμένη με μια επιλεκτική ιστορικο-πολιτική αφήγηση. Να σημειώσουμε όμως ότι ο εκδοτικός οίκος Γκοβόστη που εξέδωσε το βιβλίο αυτό ήταν ο ίδιος που εξέδωσε χρόνια πριν το βιβλίο της ελληνοαμερικανίδας Thea Halo με τίτλο στα ελληνικά «Ούτε καν το όνομά μου«, αποδεικνύοντας ότι οι εκδότες είναι φτηνά ανθρωπάκια που δεν έχουν κανένα πρόβλημα να εκμεταλλευτούν τόσο το θύμα όσο και το θύτη για να πλουτίσουν….
Δείτε κάποια παλιότερα κείμενά μας για το θέμα αυτό:
-Τρελλάθηκαν οι Αρεοπαγίτες…. και ξεφτιλίζουν το θεσμό;
-Ο Άρειος Πάγος και το μήνυμα: Προδώστε, ξεπουλήστε, λεηλατήστε… Εγώ είμαι εδώ για να σας αθωώσω!
“Ακύρωση της Δίκης των Εξι”: Απατεωνιές στον Άρειο Πάγο ;
Ο Άρειος Πάγος, η ακροδεξιά και ο αναθεωρητισμός
-Η παλιά αντιπροσφυγική Δεξιά της Μικρασιατικής Ήττας, είναι εδώ!
Η Δίκη των Εξι και ο Κολοκοτρώνης
Ένα εξαιρετικό άρθρο αντίκρουσης του κειμένου του Τσάγγα ανήρτησε η εφημερίδα «Μικρασιατική Ηχώ».
Δείτε το εδώ: Σχόλιο στην Απόφαση 1675/2010 του Αρείου Πάγου
Συγγνώμη που το σχόλιο μοιάζει άσχετο με την ανάρτηση για τους νεογενίτσαρους, αλλά δεν έχουμε πολλά περιθώρια ακόμα να τους ανεχόμαστε:
ΤΟ ΑΔΥΝΑΤΟ σημείο των φοβικών παρασίτων είναι η ανικανότητα για ΠΡΟΝΟΙΑ ενόψει αναμενόμενων ισοπεδωτικών για την αποδασωτική γεωργοπροβατοτροφία ηφαιστειακών χειμώνων: έτσι ΑΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ οι μανιακοί αποδασωτές Κάιν-Άβελ, φαραώ, Ρωμαίοι, Μάγιας, Αζτέκοι, Ίνκας, Ενετοί, Μογγόλοι κλπ κλπ. Άραγε θα τους μιμηθούμε, όπως τσιρίζουν οι ανισόρροποι τοκογλύφοι και τα τσιράκια τους ή θα συντονιστούμε για ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΑΝΑΔΑΣΩΣΕΙΣ-ΑΥΤΑΡΚΕΙΑ-ΑΠΟΤΡΟΠΗ;;; http://aftarkia.wordpress.com, volcanodiscovery.com/news.html.
ΕΠΙΣΗΜΑ εκδηλωμένος αγγλικός ΤΡΟΜΟΣ για ηφαιστειακό χειμώνα από τη ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ, δείχνει την ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ των παρασίτων να καταλάβουν ότι είναι ΑΠΟΤΡΕΨΙΜΟΣ με αλτρουϊσμό.
UK National Risk Register of Civil Emergencies -2012 edition
Volcanic hazards Risk
3.25 …There are a range of volcanoes across Europe (such as SANTORINI in the Aegean Sea) which could have consequences for the UK…
3.27 …Significant eruptions of this type can emit gases and particles into the stratosphere, above weather systems, where they may also have subsequent CLIMATIC effects.
update.cabinetoffice.gov.uk/sites/default/files/resources/CO_NationalRiskRegister_2012_acc.pdf.
Οι σεισμοί προκαλούνται από εξωπλανητική διέγερση του μάγματος:
Solar flares tigger earthquakes
Jain, R., Physical Research Laboratory.
Each of the 682 >4.0 earthquakes under study was preceded by a solar flare of GOES importance B to X class by 10-100 hrs.
adsabs.harvard.edu/abs/2007AGUSMIN33A..03J.
Τα ηφαίστεια διεγείρονται από ΕΚΤΡΕΨΙΜΟ γαλαξικαό ηλεκτρισμό:
Explosive volcanic eruptions triggered by cosmic rays
Toshikazu Ebisuzaki, Hiroko Miyahara, Ryuho Kataoka, Tatsuhiko Sato, Yasuhiro Ishimine
sciencedirect.com/science/article/pii/S1342937X10001966.
Αν δε συνεργαστούμε ΤΩΡΑ, ΔΕ θα προλάβουμε ξαφνικό ηφαιστειακό χειμώνα αύριο:
Nature 482, 77–80 (02 February 2012)
«If you had a big [volcanic] eruption of this sort [globally devastating], let’s say in the middle of Europe today, the effects would be enormous and a few months might not be enough to get your act together.» nature.com/nature/journal/v482/n7383/full/nature10706.html.
Προς «ΑΠΟΤΡΟΠΗ…»
έχεις δίκιο! Ο Τσάγγας φταίει για τον επερχόμενο «ηφαιστειακό χειμώνα» 🙂 🙂
Η δίκη και η ιστορία
ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΡΗΓΟΥ
ΝΙΚΟΣ ΤΣΑΓΓΑΣ (αντεισαγγελέας Αρείου Πάγου), Η Αθώωση των εξ και η ανατροπή της Ιστορίας, Εκδόσεις Γκοβόστη, σελ. 271
Για όλους τους «περί το δίκαιον ασχολουμένους», καμιά από τις δίκες εκείνες που σημειώνονται ως γεγονότα της παγκόσμιας ή της εθνικής ιστορίας μπορεί να ανταποκριθεί σε ό,τι η σύγχρονη νομική σκέψη χαρακτηρίζει «δίκαιη δίκη». Και αυτό ισχύει από τη δίκη του Λουδοβίκου ΙΣΤ’ έως τις δίκες της Μόσχας ή τις δίκες της Νυρεμβέργης, και από τη δίκη του Κολοκοτρώνη έως τη δίκη των έξι. Άλλα περιστατικά, και όχι ακριβοδίκαιη στάθμιση πράξεων ή παραλείψεων, οδήγησαν, στη ροή της ιστορίας, την ανθρώπινη περιπέτεια σε δικοφανείς εκδηλώσεις, οι οποίες προδήλως κατ’ όνομα και κατά φαινόμενο μόνο μπορούν να χαρακτηριστούν δίκες και ως δίκες να κριθούν, ώστε η διεξαγωγή και η κατάληξή τους να υπόκεινται στους παραδεδομένους κανόνες, που σε κάθε πολιτισμένη κοινωνία αποδίδουν την έννοια της «δίκαιης δίκης».
Έτσι, η αναγνώριση των περιστάσεων, των αναγκαιοτήτων, των πολιτικοοικονομικών δεδομένων, των ιστορικών συγκυριών και εξελίξεων, που οδήγησαν στα φαινόμενα αυτά, και συνακόλουθα η διαπίστωση των ανομιών και των σφαλμάτων που με αυτά συνδέονται, δεν μπορεί να είναι έργο του δικαστή, αλλά έργο του ιστορικού και μάλιστα εκείνου του ιστορικού που η απόσταση πολλών γενεών από το συγκεκριμένο περιστατικό του παρέχει τη δυνατότητα της αμερόληπτης στάθμισης και κρίσης. Για τους λόγους αυτούς, θεωρώ τουλάχιστον αφελή την απόφαση του Αρείου Πάγου, για την ακρίβεια του Ποινικού Τμήματός του, να δεχθεί με οριακή πλειοψηφία, τριών ψήφων έναντι δύο, την ακύρωση της γνωστής απόφασης του Εκτάκτου Επαναστατικού Στρατοδικείου Αθηνών, του 1922, με την οποία καταδικάστηκαν σε θάνατο, και αμέσως εκτελέστηκαν, οι έξι που θεωρήθηκαν οι κυρίως υπεύθυνοι της Μικρασιατικής Καταστροφής, δηλαδή οι πέντε πολιτικοί που διαχειρίστηκαν τις τύχες της χώρας, μετά την ήττα του Ελ. Βενιζέλου, στις εκλογές του Νοεμβρίου 1920, και ο τελευταίος αρχιστράτηγος της Στρατιάς της Μ. Ασίας.
Πολύ συνοπτικά, ο δικαστικός δρόμος που ακολουθήθηκε ως προς αυτή την περίεργη απόφαση: Το δικαιϊκό σύστημα της χώρας μας παρέχει τη δυνατότητα σ’ εκείνον που καταδικάστηκε ή, αν αυτός δεν ζει πλέον, σε στενούς συγγενείς του, να ζητήσουν, χωρίς κανένα χρονικό περιορισμό, την αναθεώρηση της καταδικαστικής απόφασης, αν, ύστερα από την οριστική καταδίκη του, αποκαλύφθηκαν νέα, άγνωστα στους δικαστές που τον καταδίκασαν, γεγονότα ή αποδείξεις τα οποία μόνα τους ή σε συνδυασμό με εκείνα που είχαν προσκομιστεί προηγουμένως «κάνουν φανερό» ότι αυτός που καταδικάστηκε είναι αθώος. Τη βασιμότητα των παραπάνω γεγονότων ή αποδείξεων κρίνει, στις σοβαρότερες περιπτώσεις, ο Άρειος Πάγος (το Ποινικό Τμήμα του) και αναλόγως διατάζει επανάληψη της διαδικασίας ή παραγραφή της υπόθεσης, αν έχει διαρρεύσει τόσος χρόνος που να μην επιτρέπεται η νέα εκδίκασή της. Με βάση αυτή τη ρύθμιση του δικαιϊκού μας συστήματος, ο εγγονός ενός από τους καταδικασθέντες (και εκτελεσθέντες), του Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη, προσέφυγε στον Άρειο Πάγο, ζητώντας την αναθεώρηση της απόφασης του Στρατοδικείου και την αναγνώριση της αθωότητας του παππού του. Την υπόθεση, από την πλευρά της Εισαγγελίας του Ανώτατου Δικαστηρίου, εφόσον όλες οι ποινικές υποθέσεις εισάγονται στο αρμόδιο Τμήμα με εισαγγελική πρόταση, χειρίστηκε ο Αντεισαγγελέας Νίκος Τσάγγας, ο οποίος με ενδελεχή, διεισδυτική και αναλυτική μελέτη πλείστων ιστορικών στοιχείων της τρομερής, για τον κόσμο και τον ελληνισμό περιόδου της πρώτης εικοσιπενταετίας του περασμένου αιώνα, κατέληξε στο ότι οι έξι ήταν αθώοι και συνεπώς καταδικάστηκαν αδίκως, με βάση δε τα συμπεράσματά του αυτά πρότεινε να ακυρωθεί η απόφαση του Στρατοδικείου και εφόσον, λόγω της παρόδου του χρόνου, δεν ήταν δυνατή η επανάληψη της διαδικασίας, να πάψει οριστικώς, λόγω παραγραφής, η ποινική δίωξη του παππού του αιτούντος και κατ’ επέκταση των λοιπών πέντε.
Μετά κάποιες δολιχοδρομίες, που δεν ενδιαφέρουν όσους δεν είναι νομικοί, το Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου δέχθηκε, όπως προαναφέρθηκε, την πρότασή του. Αυτή την εμπειρία του ο Νίκος Τσάγγας μετέφερε στο βιβλίο του, το οποίο κατ’ ουσίαν αποτελεί ανάπτυξη της προς το αρμόδιο Τμήμα του Αρείου Πάγου πρότασής του, δεδομένου ότι ταυτίζονται το πρώτο μέρος (σελ. 11 – 142∙ πρόλογος, ο τίτλος του βιβλίου ως τίτλος κεφαλαίου, επίλογος βιβλιογραφία) και το δεύτερο μέρος (σελ. 144 – 268∙ δικαστική απόφαση, η οποία καταχωρίζεται σε ακριβή αντιγραφή). Ως γενικός αναγνώστης στον οποίο απευθύνεται προφανώς το βιβλίο, νομίζω ότι παρέχεται μια επαρκής συνοπτική περιγραφή των γεγονότων που κατέληξαν στη μικρασιατική τραγωδία, με την επιφύλαξη ότι μου παρέχεται η εντύπωση ότι υπερτονίζεται ο ρόλος του Λόυδ Τζωρτζ (και φυσικά της Αγγλίας) ως μοναδικού παράγοντα τόσο της εκστρατείας, όσο και της καταστροφής. Αυτά ας τα κρίνει ο ιστορικός.
Ως νομικός, εφαρμοστής του δικαίου επί τριάντα έξι χρόνια, δεν θα σταθώ σε νομικοτεχνικές παρατηρήσεις σχετικά με την απόφαση, κυρίως αν τα όσα αναφέρονται στην εισαγγελική πρόταση αποτελούν ή όχι νέα γεγονότα ή αποδείξεις, άγνωστα στους «δικαστές» που δίκασαν την προκείμενη υπόθεση (δεν θεωρώ ότι αποτελούν), αλλά στην ευκολία με την οποία ο Άρειος Πάγος έκρινε ότι μπορεί να ξαναγράψει ένα κεφάλαιο της ιστορίας του νέου ελληνισμού, και να την αντιπαραβάλω προς τη σταθερή άρνηση του Ανώτατου Δικαστηρίου να δεχθεί την αναθεώρηση μια άλλης σημαντικής, και πολύ πιο πρόσφατης δίκης, της δίκης του Γρηγόρη Στακτόπουλου, στο πλαίσο της πολύκροτης υπόθεσης Πολκ, παρά το ότι στην περίπτωση του Στακτόπουλου τα νέα γεγονότα και οι νέες αποδείξεις είναι, σε σύγκριση με τα νέα γεγονότα και τις νέες αποδείξεις των έξι, αναμφισβήτητα. (Για την υπόθεση αυτή που χειρίστηκε ένας άλλος Αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, επίτιμος ήδη, ο Αθ. Καφίρης βλ. παρουσίαση του σχετικού βιβλίου του, στις «Αναγνώσεις» της 18.01.2009, σελ. 4 – 5).
Ο Γιώργος Ρήγος, είναι επίτιμος αρεοπαγίτης
Ημερομηνία Δημοσίευσης: 01/04/2012, «Αυγή»
[…] Το ίδιο έκανε αυτός ο υπερπατριωταράς την εποχή της προσπάθειας ακύρωσης της Δίκης των Έξι. Συνήργησε με τους ακροδεξιούς στην παραγραφή των εγκλημάτων ενάντια στους Πόντιους και στους Μικρασιάτες, εκείνης της παλαιοελλαδικής ηγεσίας του Λαϊκού Κόμματος που οδήγησε στην Μικρασιατική Κατασροφή. […]
[…] -Nίκος Τσάγγας: Η Ρεπούση του Αρείου Πάγου […]
Πίνγκμπακ από 15 Δεκεμβρίου, Σεμινάριο Ιστορίας: Συζητώντας για την Δίκη των Εξ και τον Άρειο Πάγο… - Times News | 13/12/2017