-Μαρξιστική Σκέψη, τόμος 11

Κυκλοφορεί ο νέος τόμος 11 της Μαρξιστικής Σκέψης. Περιλαμβάνει αφιερώματα στον Παύλο Φύσσα και τη διαδικασία εκφασισμού, τις αραβικές επαναστάσεις, το βαλκανικό ζήτημα και την αμερικανίδα ακτιβίστρια και καλλιτέχνιδα Μόλι Κραμπάπλ.

Το πρώτο μέρος του τόμου αφιερώνεται στις εξελίξεις μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τους νεοναζί. Ο Αλέξανδρος Πραντούνας αναφέρεται στην αγωνιστική φυσιογνωμία του Παύλου Φύσσα, ενώ ο Αντρέας Παγιάτσος εξετάζει τις μελλοντικές προοπτικές του αντιφασιστικού κινήματος και οι Χρήστος Αβραμίδης και Αντώνης Γαλανόπουλος μιλούν για τη διαδικασία του εκφασισμού που οδήγησε αναπόφευκτα σε αυτό το ωμό έγκλημα. Ακολουθούν μερικά υποκεφάλαια από την Καταστροφή του Λογικού του Λούκατς, πραγματευόμενα τα πρόδρομα ιδεολογικά ρεύματα του φασισμού. Και το μέρος ολοκληρώνεται με κείμενα διαπρεπών επιστημόνων (Ντόκινς, Μόντεγκιου) και μαρξιστών που καταρρίπτουν τη φυλετική θεωρία.

-Καλό ταξίδι Βίκτωρα Σαρηγιαννίδη

ΕΦΥΓΕ Ο ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΣ, ΒΙΚΤΩΡ ΣΑΡΗΓΙΑΝΝΙΔΗΣ

23ΔευτέραΔεκ 2013

Posted by Z.E.D in ΠΟΝΤΟΣ, ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ

Ο Βίκτωρ Σαρηγιαννίδης (δεξιά) με τον άλλο Μεγάλο του Ελληνισμού, Οδυσσέα Δημητριάδη

Είχε χαρακτηριστεί «ποιητής» της αρχαιολογίας, ο άνθρωπος που περπάτησε στα «βήματα» του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Κεντρική Ασία, ένας «ήρωας» του Ποντιακού Ελληνισμού.
Πέθανε τα ξημερώματα, στη Μόσχα, σε ηλικία 84 χρόνων, ο διαπρεπής, ελληνικής καταγωγής, αρχαιολόγος Βίκτωρ Σαρηγιαννίδης.

-ΕΔΑΔ: H Γενοκτονία και η «δικαιοσύνη» των συνενόχων…

Ο μητροπολίτης Τραπεζούντας Χρύσανθος, μετά το τέλος της ανθρωποσφαγής στην Ανατολή  την περίοδο
1914-1923 έγραψε:
«Με την ένοχη συμμετοχή δύο μεγάλων δυνάμεων της Δύσεως,
της Γερμανίας και της Αυστρίας κατά τα έτη 1914-1918,
εσφάγη από τους Νεότουρκους ολόκληρον έθνος, το Αρμενικόν και εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων απεσπάσθησαν βιαίως των εστιών τους και απέθανον εις την εξορία.
Με την ένοχη συμμετοχή των συμμαχικών Χριστιανικών δυνάμεων της Δύσεως κατά τα έτη 1919-1922, το εθνικό κίνημα των Τούρκων υπό τον Μουσταφά Κεμάλ, συνεπλήρωσε το έργο των Νεοτούρκων«.

Η διαπίστωση αυτή επανήλθε ξανά στη θύμισή μας μετά την πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστήριου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) που δικαίωσε έναν Τούρκο εθνικιστή (εθνικοσοσιαλιστή καλύτερα), που είχε ζητήσει να μπορεί να αμφισβητεί τη Γενοκτονία των Αρμενίων, ενάντια στον πολιτισμικό αγαθό που είχε κερδίσει έως τώρα η Ευρώπη: την υπεράσπσιη της Μνήμης των θυμάτων από τους απογόνους των δολοφόνων. Επίσης το δικαστήριο ξεχωρίζει τη Γενοκτονία των Εβραίων από τους Ναζί, θεωρώντας ότι είναι η μόνη αδιαμφισβήτητη. Σύμφωνα λοιπόν με το νομικό πολιτισμό της Ευρώπης -όπως εκφράζεται από το ΕΔΑΔ- υπάρχουν γενοκτονημένοι α’  διαλογής και γενοκτονημένοι για πέταμα (που συνεχώς πρέπει να αποδεικνύουν στους απογόνους των δολοφόνων και τους πληρωμένους συμπαραστάτες τοτυς ότι υπέστησαν γενοκτονία)!!! Η απόφαση αυτή είναι η καλύτερη απόδειξη ότι εκείνη η συνενοχή των δυτικών της περιόδου 1914-1923 συνεχίζεται και σήμερα με τον ίδιο κυνικό τρόπο….

 Η είδηση, όπως μεταδόθηκε από το ΑΠΕ-ΜΠΕ, είναι η εξής:

ΕΔΑΔ: Δεν είναι ποινικό αδίκημα η άρνηση της γενοκτονίας των Αρμενίων 

Η άσκηση ποινικής δίωξης κατά ενός ανθρώπου και η καταδίκη του επειδή αρνείται την γενοκτονία των Αρμενίων το 1915 συνιστά επίθεση στην ελευθερία της έκφρασης, απεφάνθη σήμερα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ), δικαιώνοντας έναν Τούρκο που είχε καταδικαστεί στην Ελβετία.

Μια λύρα κατά του ρατσισμού

Συναυλία κατά του ρατσισμού διοργάνωσε χθες η Ένωση Ελλήνων Ποντίων του Μονάχου. Στο μέγαρο Gasteig η λύρα και το τραγούδι έκαναν Γερμανούς και Έλληνες μια φωνή και ένα χέρι αλληλεγγύης προς την οικογένεια Βουλγαρίδη.

Δεν ήταν μια βραδιά βαθυστόχαστων ομιλιών κατά του νεοναζισμού, του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας, αλλά μια βραδιά ανθρωπιάς και αλληλεγγύης προς την οικογένεια του Θεόδωρου Βουλγαρίδη, που τον Ιούνιο του 2005 εκτελέστηκε από τη νεοναζιστική οργάνωσης NSU μέσα στο μαγαζί του στο Μόναχο. Και όλα αυτά με όχημα μια ποντιακή λύρα. Όχι έτσι όπως την ξέρουμε μέχρι τώρα. Στα χέρια του Ματθαίου Τσαχουρίδη έγινε φωνή, λυγμός, νανούρισμα, άρια, τραγούδι και ταξίδεψε το ελληνικό κοινό από τις χαμένες πατρίδες του Πόντου μέσω της Ισπανίας στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Έγινε μπαλαλάικα, μπουζούκι, μαντολίνο για να υποδηλώσει την οικουμενικότητα της μουσικής αλλά και τα ενοποιητικά της χαρακτηριστικά.

-Επίσκεψη Νταβούτογλου στην Αθήνα

  

«..Ως Έλληνες Αριστεροί θεωρούμε ότι όλες οι δημοκρατικές, πατριωτικές δυνάμεις που αγωνίζονται για το γκρέμισμα των μνημονίων, για την σωτηρία του τόπου, την εθνική ανεξαρτησία και την λαϊκή κυριαρχία πρέπει ενωμένες να σταθούμε απέναντι στις απαράδεκτες αυτές μεθοδεύσεις..»
Από την εφημερίδα «Δρόμος της Αριστεράς»

Δηλωση βουλευτων, μελων της Π.Γ. και της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ

Η σημερινή επίσκεψη του Τούρκου ΥΠΕΞ Αχμέτ Νταβούτογλου πραγματοποιείται στον απόηχο των πρόσφατων δηλώσεων Ερντογάν: «Για μας, η Θράκη έχει ιδιαίτερη σημασία και έννοια. Η Θράκη ταυτόχρονα είναι Θεσσαλονίκη, ταυτόχρονα είναι Κομοτηνή, ταυτόχρονα είναι Ξάνθη, ταυτόχρονα είναι Deliorman (Ντόμπρουτζα), είναι Kircaali (Καρτζαλί, πόλη της Βουλγαρίας), είναι Vardar (Βαρδάρης) και, αν πάμε πιο πίσω, Θράκη είναι ταυτόχρονα Σκόπια, Πρίστινα, Prizren (Πρίζρεν στο Κόσοβο), είναι Σαράγεβο. Η Θράκη είναι η ζωντανή κοινή ιστορία μας στην Ευρώπη. Είναι εκπρόσωπος του παρελθόντος μας σ’ αυτή τη γεωγραφία. Σήμερα, στη γεωγραφική περιοχή των Βαλκανίων, στο επίκεντρο των σχέσεών μας βρίσκεται η Θράκη μας με την Αδριανούπολη, το Τεκίρνταγ, το Κιρκλάρελι και βέβαια την Κωνσταντινούπολη», αλλά και της συνέντευξης Ευάγγελου Βενιζέλου στην εφημερίδα Σαμπάχ: «Η συνέχιση της προσέγγισης είναι ζωτικής σημασίας. Έχουμε πολύ εποικοδομητικές σχέσεις. Βεβαίως και έχουμε γνωστά προβλήματα που έχουν να κάνουν με το διεθνές δίκαιο της θάλασσας. Υπάρχουν, το βάρος της ιστορίας, οι παρεξηγήσεις και άλλα προβλήματα. Όμως, στρατηγική μας επιλογή είναι η προσέγγιση και συνεχίζουμε με επιτυχία, με τους διαύλους διαλόγου που παραμένουν ανοιχτοί. Οι Τούρκοι και οι Έλληνες επιχειρηματίες βλέπουν το Αιγαίο ως μία θάλασσα ειρήνης και συνεργασίας. Το Αιγαίο έχει γίνει μία τουριστική αγορά. Στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο έχουμε κοινές οικονομικές και εμπορικές σχέσεις. Εδώ και 13 χρόνια είμαστε απολύτως στο σωστό δρόμο. Αυτό είναι δική μας στρατηγική επιλογή…..Η ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας είναι για μας μία στρατηγική επιλογή. Μοιραζόμαστε μία κοινή τύχη. Έχουμε ανάγκη από μία Τουρκία σταθερή, ανεπτυγμένη, ευρωπαϊκή, που δεν αισθάνεται την ανάγκη να εξάγει προβλήματα. Όταν έγινα Υπουργός Εξωτερικών, μετέβην πρώτα στην Κύπρο και στη συνέχεια στην Άγκυρα. Πραγματοποιήσαμε με τον κ. Νταβούτογλου πολύ ξεκάθαρες και εποικοδομητικές συνομιλίες. Οι Ατατούρκ και Βενιζέλος εγκαινίασαν μια περίοδο της ειρήνης μετά τον πόλεμο. Τώρα θα πρέπει, χωρίς πόλεμο, να εγκαθιδρύσουμε την ειρήνη. Και το casus belli δεν έχει, πλέον, νόημα. Έχουμε για τις δύο χώρες οικονομική προοπτική και όχι μόνο στα θέματα του Αιγαίου και της Υφαλοκρηπίδας».

«Υποτέλεια ή… εθνική αξιοπρέπεια; Ας διαλέξουμε»

«Σε οριακές στιγμές της ιστορίας των λαών, τα εθνικά προτάγματα είναι αυτόχρημα και αριστερά προτάγματα, με δεδομένη πάντοτε την αυτονόητη παραδοχή πως δεν υπάρχει ο τόπος για την Αριστερά, αλλά η Αριστερά για τον τόπο»

Μια συνέντευξη του Λαοκράτη Βάσση απο την Ελευθεροτυπία

Ο φιλόλογος-συγγραφέας Λαοκράτης Βάσσης, με μακρά διαδρομή και δράση στην Αριστερά, μιλάει στην «Κ.Ε.» για την κοινωνική σύγχυση, τη διαχρονική αξία του πολιτισμού μας, τους κινδύνους για τη συλλογική μας ταυτότητα ως έθνους, τη ΣΥΡΙΖΑϊκή Αριστερά και την πολιτική παρακαταθήκη του Γληνού της ΕΑΜικής Ελλάδας, που έλεγε πως «Εδώ που φτάσαμε, οι επιλογές μας είναι δύο: ή διαχειριζόμαστε την τροϊκανή μας μοίρα και υποτέλεια ή αποφασίζουμε να αποκαταστήσουμε την εθνική μας αξιοπρέπεια με όποιο κόστος, όπως έχουμε χρέος να κάνουμε», τονίζει παράλληλα ο κ. Βάσσης στην «Κ.Ε.».

* Κύριε Βάσση, σε πρόσφατο άρθρο σας σημειώνατε πως ο λαός μας βρίσκεται σε αμηχανία, πως δεν έχει συνειδητοποιήσει τι συνιστά για το μέλλον του Ελληνισμού η υπαγωγή στη διεθνή εποπτεία. Θεωρείτε ότι η κοινωνία ζει στις ψευδαισθήσεις τής προ Μνημονίου περιόδου;

– Ολοι διαπιστώνουμε πως η κλιμακούμενη αγανάκτηση του κόσμου στην τριετία του τροϊκανού ζόφου είναι ένας πανελλήνιος κοινός παρονομαστής. Με αριθμητές, όμως, που κοιτάζουν προς όλα τα σημεία του ορίζοντα, έστω κι αν ξεχωρίζουν οι διαμετρικά αντίθετοι δρόμοι του ΣΥΡΙΖΑ και της Ν.Δ. ή αν τα ποσοστά της φαιάς Χ.Α. είναι καθεαυτά τραγικό μέτρο της γενικότερης σύγχυσης.

Πρόκειται για έναν αμήχανο φυγοκεντρισμό στη βάση της κοινωνίας μας, που αποτελεί αντανακλαστική έκφραση της στρατηγικής αμηχανίας του λαού μας. Κι είναι αυτός ο λόγος, αποτέλεσμα του ότι δεν υπάρχει κυρίαρχη «κινούσα ιδέα» και ιδεολογικά ηγεμονικό «κινούν συλλογικό υποκείμενο», που η αγανάκτηση του λαού δεν μετασχηματίζεται σε εναλλακτικής προοπτικής κινηματική δυναμική, με χαρακτηριστικό παράδειγμα και την «εξάτμιση» του λεγόμενου κινήματος των πλατειών.

Η στρατηγική όμως αμηχανία μας δεν είναι καθόλου ανεξάρτητη από το ότι δεν έχουμε συνειδητοποιήσει εις βάθος τι κρίσιμο ιστορικό όριο είναι η χρεοκοπία της Μεταπολίτευσης για τον τόπο μας. Δυστυχώς, ζούμε εν πολλοίς με μια ψευδαίσθηση δύσκολης ιστορικής κανονικότητας στην πορεία μας προς το μέλλον, που όμως δεν υπάρχει από το πρώτο Μνημόνιο και μετά.

-Νέλσον Μαντέλα: Ένας σπάνιος άνθρωπος

Ο θάνατος του Νέλσον Μαντέλα μπορεί να ήταν ένα αναμενόμενο γεγονός όσον αφορά τη φυσική εξέλιξη, όμως αποτελεί μια απώλεια πρώτου μεγέθους στο σύγχρονο κόσμο.

 Εκτός από την αντιρατσιστική του δράση ενάντια στο απαρντχάιντ, ο Μαντέλα έχει και ένανα άλλο ρόλο στα καθ’ ημάς όταν αρνήθηκε το 1993 -με μια αξιοπρέπεια που κανένας νεοέλληνας πολιτικός (ή ιστορικός) δεν έχει επιδείξει- να παραλάβει από το φασιστικό τουρκικό καθεστως το «βραβείο Κεμάλ Ατατούρκ».

Μιλώντας   στο ραδιοφωνικό πρόγραμμα της «SBS» στην Αυστραλία ο ομογενής νομικός της Νότιας Αφρικής Γιώργος Μπίζος περιγράφει άγνωστες πτυχές της ζωής του Νέλσον Μαντέλα, με τον οποίο συνδεόταν εδώ και έξι δεκαετίες.

Όπως είπε ο κ. Μπίζος, ο ρόλος του Κρέοντα δίδαξε τον Μαντέλα πως «ο ηγέτης θα πρέπει να κυβερνά δίκαια και όχι δικτατορικά αλλά και να μην φοβάται». Ο κ. Μπίζος  λέει πως ο Μαντέλα λάτρευε την Ελλάδα και ήταν γνώστης, κυρίως της αρχαίας Ελλάδας.

Συμμαθητής, συνεργάτης του ως νεαροί δικηγόροι, και συνήγορος του, ο κ. Μπίζος συνέδεσε το όνομα του με τη  υπεράσπιση του Μαντέλα. Ο Νέλσον Μαντέλα έχει πει και έχει γράψει για αυτόν: «Ο Γιώργος είναι αδερφός μου» . Ο 85χρονος Ελληνας δικηγόρος είναι ένας από τους θεματοφύλακες του Ιδρύματος Νέλσον Μαντέλα, που διαχειρίζεται τα περιουσιακά στοιχεία και τα πνευματικά δικαιώματα του πρώην προέδρου.

-Η ΠΟΕ έκανε εκλογές..

Σ’ ένα ιδαιτέρως πολωμένο κλίμα η ΠΟΕ πραγματοποίησε τις τέταρτες εκλογές της. Από τη μια ήταν η ομάδα του Παρχαρίδη-Γεωργιάδη-Καλεντερίδη και από την άλλη όλοι οι υπόλοιποι.  Το πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση παραμένει ακόμα ένα ερωτηματικό. Πάντως οι κακοί δαίμονες που εξαθλίωσαν τον χώρο (Παρχαρίδης-Γεωργιάδης) και εξαιτίας τους χάθηκε ήθος και χρόνια, δεν συμπεριλαμβάνονται στο νέο Δ.Σ. παρότι προσπαθούν να ασκούν έναν παρασκηνιακό έλεγχο.

Μεταξύ αυτών που εκλέχθηκαν υπάρχουν σοβαροί και άφθαρτοι, όπως επίσης υπάρχουν και τρισάθλιοι, νταβατζήηδες και  ημιμαθείς. Ποιός τελικά -από πλευράς ήθους-  επικρατήσει θα το μάθουμε σύντομα.

Θα παρακολουθούμε από δω και πέρα συστηματικά τη συμπεριφορά του νέου οργάνου με την ελπίδα ότι θα καταφέρει να αποτινάξει τον έλεγχο που ασκούν οι αποτυχημένοι αποχωρήσαντες, των οποίων η βαριά σκιά ακόμα υπάρχει πάνω από το δευτεροβάθμιο όργανο.

Συγκροτήθηκε σε σώμα το νέο Δ.Σ. της ΠΟΕ | Ο νέος πρόεδρος