Πόντος και Αριστερά

……. 'μώ τον νόμο σ' !

-Bλαδίμηρος Μαγιακόφσκι

«Ο ποιητής πέθανε, ζήτω η ποίηση!

Ανυπεράσπιστο ένα παιδί των ανθρώπων κύλησε στην άβυσσο!

Όμως ζήτω η δημιουργική ζωή που, ως την τελευταία του στιγμή ο Βλαδίμηρος Μαγιακόφσκι την τύλιξε με τα πολύτιμα νήματα της ποίησής του!!!.»

(Λ. Τρότσκι)

mainlogo2.gif

TO TEΛΕΥΤΑΙΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΡΩΣΟΥ ΠΟΙΗΤΗ ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΙ
ως μία αφορμή για να τον αναζητήσουμε και να τον διαβάσουμε ξανά

Σε όλους

Για το θάνατό μου μην κατηγορήσετε κανένα
και παρακαλώ να λείψουν τα κουτσομπολιά.
Το απεχθανόταν αυτό φοβερά ο μακαρίτης.
Μητέρα, αδελφές και σύντροφοι, συγχωρέστε με – αυτός δεν είναι τρόπος-
(δεν τον συμβουλεύω σε άλλους)
μα δεν έχω διέξοδο. Λίλια αγάπαμε.
Συντρόφισσα κυβέρνηση, η οικογένειά μου είναι
η Λίλια Μπρικ, η μητέρα, οι αδελφές και η Βερόνικα Βιτόλοτοβα Πολόνσκαγια.
Αν τους εξασφαλίσεις μια υποφερτή ζωή, ευχαριστώ.

Τ’ αρχινισμένα ποιήματα δώστε τα στους Μπρικ.
Αυτοί θα τα ξεδιαλύνουν.
«Το επεισόδιο θεωρείται λήξαν» καθώς λεν
και εμείς ας πούμε
τη βάρκα του έρωτα
τη συνέτριψε η ζωή.
Είμαστε πάτσι τώρα οι δυό μας
και δεν έχει νόημα να καταγραφούνε κάθε αμοιβαίος πόνος, συμφορά και προσβολή.
Να ‘στε καλά.
Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι

Υστερόγραφο 12.IV.30
Σύντροφοι της ΡΑΠΠ. Μη με θεωρήσετε λιγόψυχο.
Σοβαρά, τίποτα δεν μπορεί να γίνει.
Γειά σας.
Πέστε του Γιερμίλοφ, λυπάμαι που έβγαλα το σύνθημα,
έπρεπε να συνεχίσω τον καυγά ως το τέλος.
Β.Μ.

Στο τραπέζι μου είναι 2.000 ρούβλια – δώστε τα στην Εφορία.
Τα υπόλοιπα πάρτε τα απ’ τις Κρατικές Εκδόσεις.

Β.Μ.

0001.jpg

 

ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕ Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΙ;

Παρέμβαση λόγου, εικόνας και μουσικής με τίτλο «γιατί αυτοκτόνησε ο Μαγιακόφσκι»,μέρος Ι. Πάνω σε ιδέα και κείμενα της Νάντιας Βαλαβάνη. Παρουσίαση Νάντια Βαλαβάνη, απαγγελία Μπενέτα Οικονόμου.  Από την εκδήλωση που διοργάνωσε η Επιτροπή Αγώνα Κηφισιάς στην Ερυθραία στις 30/3/2011 για το Μαγιακόφσκι, με θέμα: «…και παρακαλω να λειψουν τα κουτσομπολια, τ’ απεχθανόταν φοβερα ο μακαριτης»

Πηγή: Επιτροπή Αγώνα Κηφισιάς



ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΙ

http://www.mayakovsky.com/

Ποιήματα (στο πρωτότυπο και σε αγγλική μετάφραση), κείμενά του για το θέατρο, τον κινηματογράφο, τον κομμουνισμό. Ημερολόγια, φωτογραφίες, σκίτσα, αφίσες. Ποιήματα γραμμένα για τον Μαγιακόφσκι. Κατάλογος σχετικών διαδικτυακών διευθύνσεων (αγγλικά).

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ-ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ

http://www.kirjasto.sci.fi/majakovs.htmn

Βιογραφικό και εργογραφία (αγγλικά).

ΠΟΙΗΜΑΤΑ-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

http://www.geocities.com/Paris/8182/mayakovsky.html

Ποιήματα σε αγγλική μετάφραση και φωτογραφίες καλλιτεχνών του κύκλου των φουτουριστών (αγγλικά).

Ο ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΙ ΚΑΙ Η ΕΠΟΧΗ  ΤΟΥ

http://www.spartacus.schoolnet.co.uk/RUSmayakovsky.htm

Πλούσιο υλικό για τον Μαγιακόφσκι και την πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα της εποχής του (αγγλικά).

mayakofskys-sketch-for-the-priest-in-mystery-boufe.jpg

ΡΩΣΙΚΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ

http://www.mayakovsky.narod.ru/

Ρωσική ιστοσελίδα για τον Μαγιακόφσκι.

[σκίτσο του Μαγιακόφσκι

(for the priest in mystery boufe)]

ΣΥΝΝΕΦΟ ΜΕ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙΑ

http://www.mayakovsky.com/maya/cloudts.htm

Παράθεση της ποιητικής συλλογής στα ρωσικά και σε αγγλική μετάφραση.

THE AVANTGARDE INDEX

http://www.a-art.com/avantgarde/avind.html

Κατάλογος και βιογραφικά των καλλιτεχνών του ρεύματος, (Αγγλικά).

MAYAKOVSKY

http://max.mmlc.northwestern.edu/~mdenner/Demo/poetpage/mayakovsky.html

Χρονολόγιο, ηχητική πρόσβαση σε έξι ποιήματα, (Αγγλικά).

A SLAP IN THE FACE OF PUBLIC TASTE, BY MAYAKOVSKY, BURLIUK, URUCHENUKH, KHLEBNIKOV

http://www.unknown.nu/futurism/slap.html

Φουτουριστικό μανιφέστο, (Αγγλικά).

ΜAYAKOVSKY

http://xx.lipetsk.ru/koi/txt/win/xx_21_12_08.shtml

Το τελευταίο σημείωμα του ποιητή, (Ρωσικά).

—————————————————————-

( http://www.epohi.gr/zoe_vladimir_issues_162003.htm)

mayak_hiqual_lg_trans.gifrusmayakovsky.jpgmaya.gif

02/01/2007 - Posted by | -Γραμματεία

18 Σχόλια »

  1. Ένα ποίημα, καθυστερημένο αφιέρωμα στην επανάσταση του 1917

    ΣΤΙΧΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΒΙΕΤΙΚΟ ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΟ *

    Θα καταβροχθίσω

    τη γραφειοκρατία

    σα λύκος

    Δε σέβομαι

    τα πιστοποιητικά

    και στέλνω

    σ’ όλους τους διαόλους

    όλα τα «χαρτιά».

    Όμως αυτό …

    Πηγαίνοντας ξυστά

    στα βαγόνια,

    ένας δημόσιος υπάλληλος

    αξιοσέβαστος

    προχωρεί

    Καθένας δείχνει το διαβατήριό του

    κι εγώ

    δίνω

    το

    μικρό μου κόκκινο καρνέ.

    Είναι διαβατήρια

    που σου φέρνουνε το γέλιο,

    άλλα πάλι –

    σου ‘ρχεται να τα φτύσεις.

    Είναι, λόγου χάρη,

    άξια σεβασμού

    τα διαβατήρια

    με το εγγλέζικο λιοντάρι

    απ’ τις δυο μεριές.

    Τρώγοντας

    με τα μάτια αυτόν τον κύριο,

    με χαιρετούρες κι υποκλίσεις

    παίρνει

    σα να παίρνει πουρμπουάρ,

    το διαβατήριο

    ενός Αμερικάνου.

    Για το πολωνικό

    παίρνει το ύφος

    μιας κατσίκας που κοιτάζει μιαν αφίσα.

    Για το πολωνικό –

    το μέτωπο είναι ζαρωμένο.

    Όμως, δίχως

    το κεφάλι του να στρέψει,

    χωρίς να δοκιμάσει

    συγκινήσεις ζωηρές,

    δέχεται

    δίχως τα μάτια του ν’ ανοιγοκλείσει

    τα δανέζικα χαρτιά

    και το σουηδικά

    όλων

    των ειδών.

    Ξαφνικά,

    σα γλειμμένο απ’ τη φωτιά,

    το στόμα

    του κυρίου

    στραβώνει.

    Ο κύριος

    υπάλληλος

    άγγιξε

    το κόκκινό μου διαβατήριο.

    Τ’ αγγίζει σα να ‘ταν

    μια βόμβα,

    τ’ αγγίζει σα να ‘ταν

    σκατζόχερας,

    σα να ‘ταν

    ξυράφι δίκοπο,

    τ’ αγγίζει σα να ‘ταν

    κροταλίας

    με δυο δεκάδες γλώσσες,

    που ‘χει δυο μέτρα μάκρος και περισσότερο.

    Το διαβατήριο

    θάμπωσε

    το βλέμμα του αχθοφόρου,

    που ετοιμάζεται να κουβαλήσει τις αποσκευές δίχως αμοιβή.

    Ο αστυφύλακας

    κοιτάζει το μυστικό,

    ο μυστικός

    τον αστυφύλακα.

    Με πόση απόλαυση

    θα μ’ είχε

    μαστιγώσει, σταυρώσει

    η φάρα των αστυφυλάκων,

    επειδή

    κρατώ στα δυο μου χέρια,

    ο στηριχτής του δρεπανιού,

    του σφυριού ο φορέας,

    το σοβιετικό μου

    διαβατήριο.

    Θα καταβροχθίσω

    τη γραφειοκρατία

    σα λύκος

    Δε σέβομαι

    τα πιστοποιητικά

    και στέλνω

    σ’ όλους τους διαόλους

    όλα τα «χαρτιά».

    Όμως, αυτό …

    Θα τραβήξω

    απ’ τις βαθιές μου τσέπες

    την απόδειξη

    μεγάλου συναλλάγματος.

    Διαβάστε καλά,

    ζηλέψτε –

    είμαι

    ένας πολίτης

    της Σοβιετικής Ένωσης.

    Βλαδίμηρος Μαγιακόφσκι, 1929

    *Το έγραψε ύστερα από το τελευταίο του ταξίδι στο εξωτερικό, πριν αυτοκτονήσει (στις 14 Απρίλη του 1930 ) εξ αιτίας της γραφειοκρατίας.

    ————————–

    καθώς θ’ ανασκαλεύετε τα πετρωμένα πια,
    σημερινά κουράδια,

    τα σκοτάδια των δικών μας ημερών αναξετάζοντας, ίσως

    σας έρθει και για μένα να ρωτήσετε. Και ίσως

    ο σοφός της εποχής , της φιλομάθειάς σας αντικρούοντας το χείμαρρο,

    με την πολλή του γνώση, σας πει πως ναι, υπήρξε κι ένας τέτοιος βάρδος του βραστού νερού και τ’αβραστου εχθρός αμείλικτος.

    Προφέσσορα, βγάλε το ποδηλατάκι των γυαλιών σου! Εγώ ο ίδιος θα μιλήσω για τον καιρό μου και για μένα.

    Είμαι λοιπόν ένας βοθροκαθαριστής και νερουλάς, εκεί

    η επανάσταση με έταξε και η συνείδησή μου

    στο μέτωπο επήγα να καταταχτώ – την υψηλή αφήνοντας ανθοκομία της ποίησης,

    κυράς στριμμένης,

    άλλο δεν ξέρει παρά τον κήπο της να χαίρεται, και την κορούλα της και τη βιλίτσα και τη λιμνίτσα

    και τις πρασιές: “Μόνη μου τα φύτεψα, μόνη τα ποτίζω” […]

    ——————————–

    ” Και μένα θα μου άρεσε – θά’ βγαινε και το παραδάκι – ρομάντζες να καθόμουν να γράφω

    για την αφεντιά σας.

    Όμως εγώ κάθε φορά τον εαυτό μου τον εδάμαζα, των τραγουδιών μου σφίγγοντας το λαρύγγι.

    Εμέ, τον αγκιτάτορα και αρχηγό των φωνακλάδων ακούστε με απόγονοι σύντροφοι.

    Τα ρέματα των στίχων μου βουβά κρατώντας

    όλες θα δρασκελήσω τις λυρικές πλακέτες

    σαν ζωντανός μιλώντας με τους ζωντανούς

    Στο κομμουνιστικό μας αύριο θα’ρθώ το μακρινό

    μα όχι σαν κανένας μενεστρέλος α- λα Εσένιν,

    Θα φτάσει ο στίχος μου σκίζοντας στα δυο τα καταράχια των αιώνων

    πάνω από τα κεφάλια ποιητών και κυβερνήσεων.

    Θα φτάσει ο στίχος μου – μα όχι σαϊτούλα

    σε κυνήγια μ’ερωτιδείς και άρπες

    ούτε σαν φαγωμένο τάλιρο στα χέρια του σαράφη

    κι ουτε ακόμα σαν το φως των πεθαμένων αστεριών.

    Θα φτάσει ο στίχος μου με τον ιδρώτα του προσώπου του,

    των χρόνων αναμερίζοντας τους σωρούς

    και θα προβάλει ολόσωμος, τραχύς και ολοφάνερος

    όπως έφτασαν ως τις μέρες μας της Ρώμης τα υδραγωγεία, δουλειές των δούλων.”

    ————————————-

    Τη σκέψη σας που νείρεται
    πάνω στο πλαδαρό μυαλό σας
    σάμπως ξυγκόθρεφτος λακές
    σ’ ένα ντιβάνι λιγδιασμένο,
    εγώ θα την τσιγκλάω
    επάνω στο ματόβρεχτο κομμάτι της καρδιάς μου
    φαρμακερός κι αγροίκος πάντα
    ως να χορτάσω χλευασμό.
    (… )
    Πάλι ερωτευμένος θα ριχτώ στο γλεντοκόπι
    πυρπολώντας το τόξο των φρυδιών μου
    Τι να γίνει;
    Και σ’ ένα σπίτι καμένο
    ζούνε καμιά φορά άστεγοι αλήτες.
    (… )
    Δοξάστε με
    Δεν είμαι τέρι εγώ των ισχυρών
    Εγώ επάνω σ’ όλα που έχουν γίνει
    βάζω «μηδέν»
    (… )
    Και πίσω από τους ποιητές
    τρέχουν τα πλήθη του δρόμου:
    Φοιτητές,
    πόρνες,
    εργολάβοι.
    (… )

    (Σύννεφο με Παντελόνια)


    (… )
    Μαντρωμένος μες στο γήινο κοπάδι
    σέρνω τον καθημερινό ζυγό μου
    Καβάλλα
    πάνω στο μυαλό μου
    «ο Νόμος» έχει θρονιαστεί
    Μια αλυσίδα κυκλώνει την καρδιά μου:
    «η Θρησκεία».
    (… )
    Φωνάζω…
    μα δεν είναι
    παρά μονάχα των κλειδιών ο θόρυβος!
    Ο μορφασμός του δεσμοφύλακα.
    Μου πετάει
    στην αιχμή μιας ακτίνας
    ένα κομμάτι σάπιο κρέας
    Καγχάζουν:
    «Α! Α!»
    κ εγώ πλανιέμαι
    μέσα στο παραλήρημα, μέσα στον πυρετό.
    Η γη, μια σιδερένια σφαίρα καταδίκου
    βροντοχτυπάει
    στο πόδι μου αλυσσοδεμένη

    Μου χει τα μάτια μου κλειδώσει
    το χρυσάφι.
    Ποιος θάθελε να οδηγήσει έναν τυφλό;
    Είμαι
    κλεισμένος
    για πάντα
    σε μια περιπέτεια παράλογη.
    (… )

    (Ο Άνθρωπος)

    Σχόλιο από Πόντος και Αριστερά | 14/11/2007

  2. […]  -Bλαδίμηρος Μαγιακόφσκι 800 […]

    Πίνγκμπακ από -Ένας χρόνος Π&Α « Πόντος και Αριστερά | 25/12/2007

  3. Ας μη μιλάμε για τον Μαγιακόφσκι.
    Είναι σαν οι αρχαίοι Ρωμαίοι να ξέθαβαν τις μούμιες των Φαραώ για να τις ερευνήσουν.Με τι μέσα; Δε θα τις κατάστρεφαν ανεπανόρθωτα αφανίζοντάς τες έτσι για τις επόμενες γενιές;
    Δεν είμαστε ικανοί ούτε να πιάνουμε στο στόμα μας το όνομά του.
    Μπορεί κάποτε να γεννήσει η γη ανώτερα όντα. Αυτά ας το κάνουν.
    Εμείς ας περιοριστούμε να μιλάμε για και να κρίνουμε ………… : Ελύτηδες, Καβάφηδες, Βρεττάκους,Ρίτσους…

    Σχόλιο από Άρης | 04/05/2008

  4. ΠOIHΣH KAI EΠANAΣTAΣH

    Bλαδίμηρος Mαγιακόφσκι “Σύννεφο με παντελόνια”

    «1928. Γράφω το ποίημα Κακώς. Ένα θεατρικό έργο και την λογοτεχνική μου βιογραφία. Πολλοί έλεγαν: ‘Η αυτοβιογραφία σας δεν είναι σοβαρή’. Σωστά. Δεν έχω ακόμη ακαδημαϊκοποιηθεί και δεν συνήθισα να νταντεύω τον εαυτό μου, το μόνο που με ενδιαφέρει είναι η δουλειά μου, είναι το μόνο που με κάνει χαρούμενο. Η άνοδος και η πτώση πολλών λογοτεχνιών, συμβολιστές, ρεαλιστές κλπ., η πάλη μ’όλους αυτούς – όλα αυτά έγιναν μπροστά στα μάτια μου: είναι μέρος της εξαιρετικά σοβαρής ιστορίας μας. Αυτό πρέπει να γραφτεί. Και θα το γράψω».

    Βλαδίμηρος Μαγιακόφσκι Αυτοβιογραφία «Εγώ, Αυτοπροσώπως»

    Το συγκεκριμένο κομμάτι από την αυτοβιογραφία του Μαγιακόφσκι συμπυκνώνει όλα όσα χαρακτηρίζουν το καλλιτεχνικό του έργο πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την ρώσικη επανάσταση του 1917: το μίσος του για το «παλιό» που ποδοπατούσε την τέχνη, την αγάπη του για το «καινούργιο» που γεννούσε η επαναστατική διαδικασία και την ειρωνεία του για όσους το 1928 είχαν αρχίσει να ακαδημαϊκοποιούνται. Το βιβλίο «Βλαδίμηρος Μαγιακόφσκι-Σύννεφο με παντελόνια» από τις εκδόσεις Αρμός μας δίνει την ευκαιρία να γνωρίσουμε τον ποιητή που έζησε με όλη του την ψυχή την επανάσταση, έγραψε όσα περισσότερα μπορούσε γι’αυτή και πέθανε, το 1930, όταν πλέον είδε ότι πέθανε κι αυτή.

    Το ποίημα του Μαγιακόφσκι «Σύννεφο με παντελόνια» -που πρώτη φορά μεταφράζεται και εκδίδεται ολόκληρο- είναι ίσως το πιο γνωστό, επαναστατικό δημιούργημά του. Όταν το έγραψε, το 1915, ήταν ήδη από τους βασικούς εκπροσώπους του ρωσικού φουτουρισμού, ενός από τα ρεύματα που βρέθηκαν στην καλλιτεχνική πρωτοπορία των αρχών του αιώνα, προσπαθώντας να εκφράσουν την αμφισβήτηση προς την αστική τέχνη και τους άλλους θεσμούς. Ο ίδιος, 22 χρονών τότε, προλογίζει το ποίημα ως εξής «Στα 4 μέρη του ποιήματος αντιστοιχούν 4 κραυγές: Κάτω ο έρωτάς σας! Κάτω η τέχνη σας! Κάτω το καθεστώς σας! Κάτω η θρησκεία σας!».

    Στην σύντομη αλλά περιεκτική αυτοβιογραφία του, που περιέχεται στο βιβλίο, βλέπουμε ότι η πολιτική δράση έχει προηγηθεί της καλλιτεχνικής του δημιουργίας. Το 1908, μόλις 15 χρονών, έρχεται σε επαφή με τη μαρξιστική ιδεολογία και γίνεται μέλος των Μπολσεβίκων. Η κομματική δουλειά τον οδηγεί τρεις φορές στη φυλακή, η μία για 11 μήνες. Τότε γράφει τα πρώτα του ποιήματα. Μετά την αποφυλάκιση είναι που έρχονται οι σπουδές στην σχολή Καλών Τεχνών και η προσχώρησή του στο ρώσικο φουτουρισμό.

    Η οκτωβριανή επανάσταση είναι για τον Μαγιακόφσκι η ευκαιρία να γκρεμιστεί η παλιά τάξη και να χτιστεί το φωτεινό μέλλον. Γράφει για τον Οκτώβρη του ’17: «Να δεχτώ ή να μη δεχτώ; Τέτοιο ερώτημα για μένα (και για άλλους φουτουριστές) δεν ετέθη. Η επανάστασή μου». Από κείνη τη στιγμή και μετά, ολόκληρη η καλλιτεχνική του δραστηριότητα συνδέεται με την επανάσταση και μπαίνει στην υπηρεσία της. Τα ποιήματά του «Ωδή στην επανάσταση», «Αριστερό Εμβατήριο», «Εκατόν πενήντα εκατομμύρια», «Βλαδίμηρος Λένιν», είναι μόνο μερικά από όσα έγραψε μετά την επανάσταση, για την επανάσταση. Δεν περιορίζεται, όμως, στα ποιήματα. Γράφει άρθρα και δοκίμια σε εφημερίδες, κινηματογραφικά σενάρια, θεατρικά έργα, ζωγραφίζει αφίσες και σκίτσα.

    Φουτουρισμός

    Το 1919 δουλεύει στα Παράθυρα του Τηλεγραφικού Πρακτορείου Ρωσίας (ΡΟΣΤΑ) με έργο την παραγωγή αφισών που να εκλαϊκεύουν τα μηνύματα της επανάστασης, το νέο τρόπο ζωής, νοοτροπίας και οργάνωσης της κοινωνίας. Το 1922 συμμετέχει στην ίδρυση του «εργαστηρίου» ΛΕΦ (Αριστερό Μέτωπο των τεχνών) που για τον ίδιο είναι «η σύλληψη ενός μεγάλου κοινωνικού θέματος με όλα τα όπλα του φουτουρισμού».

    Το έργο του Μαγιακόφσκι ήταν πολύτιμο στην προσπάθεια να νικήσει η επανάσταση σε όλες τις πτυχές της ζωής. Στο βιβλίο του «Λογοτεχνία και Επανάσταση, γραμμένο το 1923, ο Τρότσκι γράφει: «Το καλλιτεχνικό σχέδιο του Μαγιακόφσκι είναι σχεδόν πάντα σημαντικό και μερικές φορές μεγαλειώδικο. Ο ποιητής μπάζει στο δικό του τομέα τον πόλεμο και την επανάσταση, τον ουρανό και την κόλαση. Ο Μαγιακόφσκι είναι εχθρικός στο μυστικισμό, σε κάθε είδους υποκρισία, στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, η συμπάθειά του είναι ολόκληρη με το μαχόμενο προλεταριάτο.

    Δεν ισχυρίζεται ότι είναι ο ιερέας της τέχνης ή τουλάχιστο ένας ιερέας με αρχές. Αντίθετα, είναι έτοιμος να βάλει τη δημιουργία του ολότελα στην υπηρεσία της επανάστασης… Για το Μαγιακόφσκι η επανάσταση στάθηκε εμπειρία αληθινή, πραγματική και βαθιά, επειδή αυτή έπεσε σα βροντή και κεραυνός πάνω στα ίδια πράγματα που ο Μαγιακόφσκι μισούσε με τον τρόπο του και με τα οποία δεν είχε μονιάσει ακόμα. Σ’αυτό έγκειται η δύναμή του».

    Εκτός από το «Σύννεφο με παντελόνια», η έκδοση περιέχει 4 ακόμα ποιήματα του Μαγιακόφσκι, «ορισμένα από τα πιο ερωτικά» σύμφωνα με τον Δημήτρη Τριανταφυλλίδη που έχει γράψει μια ιδιαίτερα διαφωτιστική για τη ζωή και το έργο του ποιητή εισαγωγή και έχει κάνει και τη μετάφραση των ποιημάτων. Συμπεριλαμβάνει επίσης κείμενα των φίλων και συνεργατών του Μπορίς Πάστερνακ, Μαρίνας Τσβετάγιεβα και Ιγκορ Σεβεριάνιν για τον Μαγιακόφσκι σε μια προσπάθεια να φωτιστεί η ατμόσφαιρα της εποχής, αλλά και ένα ειδικό κεφάλαιο που, βασισμένο σε έγγραφα των σοβιετικών μυστικών υπηρεσιών, αναπαριστά τις τελευταίες ώρες του ποιητή.

    Όταν το 1930 ο Μαγιακόφσκι βάζει το περίστροφο στο κεφάλι, είναι μόλις 36 χρονών. Τα δύο τελευταία θεατρικά του -ο «Κοριός» και το «Λουτρό»- είναι τα έργα που φωτίζουν τις αιτίες της αυτοκτονίας του. Και τα δύο αποτελούν κριτική στη σοβιετική γραφειοκρατία και τους σταλινικούς μηχανισμούς λογοκρισίας. Την επόμενη κιόλας μέρα του θανάτου του, το καθεστώς αφήνει υπονοούμενα για συμμετοχή του στην «τροτσκιστική αριστερή αντιπολίτευση». Τον «αγιοποιεί» λίγο αργότερα. «Τον Μαγιακόφσκι άρχισαν να τον εισάγουν υποχρεωτικά, όπως την πατάτα τον καιρό της Μεγάλης Αικατερίνης», γράφει ο Μπόρις Πάστερνακ. «Αυτό ήταν ο δεύτερός του θάνατος. Γι’αυτόν όμως δεν ευθύνεται ο ίδιος».

    Λένα Bερδέ

    Σχόλιο από Ζωνιανίτης | 29/07/2008

  5. […] Βλαδίμηρος Μαγιακόφσκι […]

    Πίνγκμπακ από Βλαδίμηρος Μαγιακόφσκι | | 15/08/2008

  6. *Το έγραψε ύστερα από το τελευταίο του ταξίδι στο εξωτερικό, πριν αυτοκτονήσει (στις 14 Απρίλη του 1930 ) εξ αιτίας της γραφειοκρατίας.

    λοιπαμε αλλα αυτο που γραφεις ειναι ανιστοριτο και προβοκατορικο /

    ΟΙ ΝΙΚΗΤΕΣ ΓΡΑΦΟΥΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ
    αυτους διαβαζεις!

    Σχόλιο από kostas 1970 | 15/10/2008

  7. ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΙ: Ταγμένος στην ποίηση και την
    επανάσταση

    Στο γύρισμα του αιώνα, η ζωή και το έργο του μεγάλου ποιητή της επανάστασης, διατηρούν αμείωτη την
    επικαιρότητα και τα διδάγματά τους

    «Εμάς η λέξη μας χρειάζεται για τη ζωή. Εμείς δεν
    αναγνωρίζουμε την ανώφελη τέχνη».

    Λόγια του Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι . Του μεγάλου, οικουμενικού
    ποιητή. Του μοναδικού τραγουδιστή της μεγάλης επανάστασης του
    Οχτώβρη. Του ρηξικέλευθου συνεχιστή της πλούσιας λογοτεχνικής
    παράδοσης της πατρίδας του και συγχρόνως, του ανανεωτή της.
    Αυτού του τολμηρού πνεύματος, που με το φλογερό του πάθος
    ρίχτηκε ολοκληρωτικά στη μεγάλη περιπέτεια της ευρωπαϊκής τέχνης
    των αρχών του αιώνα, ταυτίζοντας το όνομά του, με ό,τι εννοούμε
    σήμερα όταν μιλάμε για τέχνη στρατευμένη στο πλευρό των ταπεινών
    και καταφρονεμένων, στον αγώνα του παγκόσμιου προλεταριάτου για
    την κοινωνική του απελευθέρωση και την εκπλήρωση του ιστορικού
    του ρόλου.

    Στο γύρισμα του αιώνα, η ζωή και η τέχνη του Μαγιακόφσκι διατηρούν μια μοναδική επικαιρότητα, που ξεφεύγει από μια
    απλή φιλολογική επέτειο. Το έργο του έρχεται να συναντήσει τις σημερινές ανάγκες και να απαντήσει σε αυτές, για μια
    τέχνη που ενώ θα διατηρεί τον αρχέγονο λυτρωτικό και κοινωνικό της ρόλο, θα απευθύνεται συγχρόνως στο λαό και θα του
    δημιουργεί αισθητικά κριτήρια, τόσο απαραίτητα σαν γνώση, στο οπλοστάσιο του προλεταριάτου.

    Ο ηλεκτρισμός… και ο «Δον Κιχώτης»!

    Αν πάντως πρέπει να υπάρχει μια αφορμή για το σημερινό,
    σεμνό αφιέρωμα, αυτή ας είναι η γέννησή του, τέλη Ιούνη
    του 1893 (7 Ιούλη με το παλιό ημερολόγιο), δηλαδή πριν 107
    χρόνια, στο χωριό Μπαγκντάντι, στο Κυβερνείο της
    Κουταΐδας, στη Γεωργία.

    Ο πατέρας του, Βλαντίμιρ Κονσταντίνοβιτς, που εργαζόταν
    σαν δασοφύλακας στο χωριό, πέθανε το 1906 και την ίδια
    χρονιά η οικογένεια μετακομίζει στη Μόσχα. Ο μικρός
    Βολόντια θα «κουβαλήσει» μαζί του τα «αποτυπώματα» της
    ζωής του πατρικού σπιτιού, που λειτουργούσε σαν
    φιλολογικό σαλόνι. Οι ονομαστικές γιορτές ήταν η αφορμή
    για να συρρέουν «πλήθη επισκεπτών», όπως αναφέρει ο
    ίδιος ο ποιητής και ανάμεσά τους φοιτητές, ποιητές,
    ζωγράφοι. Οι γονείς του θα του διδάξουν τα πρώτα
    γράμματα, θα τον μάθουν στίχους και ο πατέρας του θα τον
    παίρνει μαζί του στις επιθεωρήσεις του στο δάσος. Αργότερα
    θα γράψει γι’ αυτές τις περιπλανήσεις, με «φουτουριστική» Ο ποιητής με τον Β. Κέρζεντσεφ στην έκθεση «20 χρόνια δουλιάς»
    διάθεση: «Στο άνοιγμα της καταχνιάς, κάτω από τα πόδια
    μου, φέγγει πιο πολύ κι απ’ τον ουρανό. Είναι ο ηλεκτρισμός… Υστερα από τον ηλεκτρισμό, έπαψα ολότελα να
    ενδιαφέρομαι για τη φύση. Δεν είναι τελειοποιημένο πράγμα».

    Το δεύτερο βιβλίο που θα διαβάσει θα είναι ο «Δον Κιχώτης» που θα τον ενθουσιάσει. Το πρώτο ήταν «κάποια
    «Πτηνοτρόφος Αγκάφια». Αν μου τύχαιναν τότε κι άλλα τέτοια βιβλία, θα παρατούσα εντελώς το διάβασμα».

    Η επανάσταση

    Το ιδεολογικό, αισθητικό «τρίγωνο» του θαυμασμού στις δυνάμεις του ανθρώπου (ηλεκτρισμός) και στην ανεπτυγμένη
    αίσθηση της ποιότητας («Δον Κιχώτης») θα κλείσει με την επανάσταση. «Ηρθε η αδερφή μου από τη Μόσχα.
    Ενθουσιασμένη. Μου έδωσε κρυφά κάτι μακρόστενα χαρτάκια. Μου άρεσε. Ηταν πολύ ριψοκίνδυνο. Τα θυμάμαι και τώρα.
    Το πρώτο: «Ξύπνα, λοιπόν, σύντροφε, αδερφέ/ πέτα το τουφέκι σου χάμου». Κι ένα άλλο που τελείωνε έτσι: «… αλλιώς
    υπάρχει κι άλλος δρόμος -τράβα/ στους Γερμανούς με τη μαμά σου, τη γυναίκα σου και το γιόκα σου!…» (για τον τσάρο).
    Ηταν η επανάσταση. Και ήταν σε στίχους. Στίχοι και επανάσταση ενώθηκαν, έτσι, μέσα στο μυαλό μου».

    Και ενώθηκαν για πάντα. Στο γυμνάσιο της Μόσχας ο Μαγιακόφσκι θα γνωρίσει τους Μπολσεβίκους και το 1908 θα
    ενταχθεί στις γραμμές του ΣΔΕΡΚ(μπ). Το 1909 θα συλληφθεί και θα φυλακιστεί για 11 μήνες. Στη φυλακή θα αρχίσει να
    γράφει ποίηση. «Γέμισα με τέτοια ένα ολόκληρο τετράδιο. Να ευχαριστώ το δεσμοφύλακα -όταν έβγαινα μου το πήραν»
    θα γράψει με αυτοσαρκαστική διάθεση. Γράφεται στη σχολή ζωγραφικής, γλυπτικής και αρχιτεκτονικής της Μόσχας.

    Ο ρώσικος φουτουρισμός

    Το 1911 είναι η χρονιά που θα γνωριστεί με τον Νταβίντ Μπουρλιούκ «υπέροχος φίλος, ο πραγματικός μου δάσκαλος, ο
    Μπουρλιούκ με έκανε ποιητή». Η συνάντηση αυτή θα είναι και η «ληξιαρχική πράξη γέννησης» του ρώσικου
    φουτουρισμού. Αυτού του ξεχωριστού καλλιτεχνικού κινήματος, που από τον Ιταλό «συγγενή» του θα κρατήσει μόνο το
    όνομα και την αρχική, επαναστατική ορμή του, ξεπερνώντας τον στην πορεία και αφήνοντάς τον να παρακμάσει στις
    «αγκαλιές» του φασισμού.

    Το 1912 ο Μαγιακόφσκι θα δημοσιεύσει το μανιφέστο των Ρώσων φουτουριστών με τίτλο «Μπάτσος για το δημόσιο
    γούστο». «Μόνο εμείς είμαστε το πρόσωπο του καιρού μας… Το παρελθόν είναι στενόχωρο. Η Ακαδημία και ο Πούσκιν
    είναι πιο ακατανόητοι και από τα ιερογλυφικά. Να πετάξουμε τον Πούσκιν, τον Ντοστογιέφσκι, τον Τολστόι και τους
    υπόλοιπους από το πλοίο του καιρού μας! Οποιος δεν ξεχάσει τον πρώτο του έρωτα, δε θα γνωρίσει τον τελευταίο». Οι
    αντιδράσεις αναμενόμενες. «Οι εφημερίδες άρχισαν να γεμίζουν φουτουρισμό. Ο τόνος δεν ήταν και τόσο ευγενικός. Ετσι,
    λόγου χάρη, εμένα με αποκαλούσαν απλώς «το βρομόσκυλο»».

    Ωστόσο, ο Μαγιακόφσκι δεν ήταν ένας δημιουργός που θα περιοριζόταν από ένα κίνημα. Το κατοπινό του έργο θα δείξει
    πως η αναζήτηση της φόρμας θα είναι γι’ αυτόν ένα μέσο για την επίλυση του διαχρονικού προβλήματος για τη δημιουργία
    μιας νέας ποιητικής γλώσσας. Το 1913 ανεβαίνει η τραγωδία του «Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι» και το 1915 γράφει το
    «Σύννεφο με παντελόνια», όπου ο φουτουρισμός του μετατρέπεται από αυτοσκοπό σε μέσο δημιουργίας ενός κατεξοχήν
    επαναστατικού ποιήματος -σταθμού της ρώσικης λογοτεχνίας. Σημαντική είναι και η συνεισφορά του στον
    κινηματογράφο, ιδίως σε φουτουριστικές απόπειρες σε συνεργασία με τον Μπουρλιούκ, που εντάσσονται πλέον στις
    πρώτες, σημαντικές απόπειρες της ευρωπαϊκής καλλιτεχνικής πρωτοπορίας για χρησιμοποίηση του κινηματογράφου ως
    πεδίο έκφρασής της.

    Το 1915 θα είναι και η χρονιά που θα γνωριστεί με το ζεύγος Μπρικ, τη Λίλη (αδελφή της Ελσας Τριολέ, κατοπινής συζύγου
    του Αραγκόν) και τον Οσιπ, κριτικό και θεωρητικό της λογοτεχνίας και της τέχνης. Η Λίλη θα αποτελέσει το μεγάλο έρωτα
    της ζωής του ποιητή, ενώ με τον Οσιπ θα συνεργαστούν στενά στην ομάδα «κομμουνιστών -φουτουριστών» και στο ΛΕΦ
    που θα δημιουργηθούν μετά την επανάσταση.

    «Η δική μου επανάσταση…»

    Η συνέχεια θα είναι εκρηκτική. Ο ενθουσιασμός του για την επανάσταση του ’17 θα εκφραστεί από την αρχή: «Αυτή είναι η
    δική μου επανάσταση. Πήγα στο Σμόλνι. Δούλεψα. Εκανα κάθε είδους δουλιά». Το 1919 δουλεύει στα Παράθυρα του
    Τηλεγραφικού Πρακτορείου Ρωσίας (ΡΟΣΤΑ) εκλαϊκεύοντας με καλλιτεχνικό τρόπο τους σκοπούς της επανάστασης.
    Βρίσκεται στην ακμή της δημιουργίας του. Η ποίηση («150.000.000», «Βλαντίμιρ Ιλίτς Λένιν» κ.ά.), το θέατρο («Μυστήριο
    Μπουφ», «Ο κοριός» που ανεβάστηκε από τον Μέγερχολντ σε μουσική Σοστακόβιτς), η σάτιρά του αγγίζουν κατάβαθα τον
    επαναστατημένο λαό, που τοποθετεί το Μαγιακόφσκι στο υψηλότερο βάθρο της συνείδησής του, χωρίς ούτε την
    παραμικρή ποιοτική έκπτωση στο έργο του εκ μέρους του δημιουργού. Επίτευγμα χωρίς προηγούμενο και χωρίς συνέχεια
    μέχρι σήμερα. Ανάμεσα στα ποιήματα αυτής της περιόδου είναι τα «Ωδή στην Επανάσταση» και «Αριστερό Εμβατήριο».

    Ο Μαγιακόφσκι θα γίνει η «ψυχή» της ιστορικής συνάντησης της καλλιτεχνικής πρωτοπορίας των αρχών του αιώνα με την
    επανάσταση. Συνδημιουργός της ομάδας «κομμουνιστών -φουτουριστών» και τουΛΕΦ (Αριστερό Μέτωπο Τέχνης), το
    1923, θα συσπειρώσει καλλιτέχνες με τις πιο διαφορετικές καλλιτεχνικές καταβολές, στην υπόθεση της επανάστασης.
    Συγχρόνως ταξιδεύει στο εξωτερικό, σαν ανταποκριτής της εφημερίδας «Ιζβέστια» και προπαγανδίζει τη νέα κοινωνία που
    χτίζεται στην πατρίδα του. Οι εντυπώσεις του από αυτά τα ταξίδια θα αποτελέσουν μια ακόμη πτυχή της δημιουργίας του,
    με πιο γνωστό αποτέλεσμά της το βιβλίο «Η δική μου ανακάλυψη της Αμερικής».

    Ο ποιητής της Επανάστασης, ο υμνητής της ζωής, θα αυτοκτονήσει με μια σφαίρα στην καρδιά στις 14 Απρίλη του 1930.
    Δύο μέρες πριν έγραψε το αποχαιρετιστήριο γράμμα του που δημοσίευσε η «Πράβντα» την επομένη της αυτοκτονίας. Το
    έργο του θα επηρεάσει τα μεγαλύτερα ονόματα της ρωσικής και παγκόσμιας λογοτεχνίας. Και θα μείνει για πάντα στην
    καρδιά των λαών όλου του κόσμου…

    Βιβλιογραφία:

    1) Β. Β. Μαγιακόφσκι, «Απαντα», τόμος 1, εκδοτικό «Πράβντα», Μόσχα 1987

    2) «Β.Μαγιακόφσκι, Ποίηση και Επανάσταση» εκδόσεις «Θεμέλιο»

    3) Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια

    Σχόλιο από kostas 1970 | 15/10/2008

  8. ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ
    «Σε όλους.

    Μην κατηγορήσετε κανέναν για το θάνατο μου και παρακαλώ να λείψουν τα κουτσομπολιά. Ο Μακαρίτης τα απεχθανόταν φοβερά.

    Μαμά, αδελφές, και σύντροφοι, σχωρέστε με – αυτός δεν είναι τρόπος (δεν τον συμβουλεύω σε κανένα), μα εγώ δεν έχω διέξοδο.

    Λιλλή αγάπα με.

    Συντρόφισσα κυβέρνηση, η οικογένεια μου είναι η Λιλλή Μπρίκ, η μαμά, οι αδελφές και η Βερόνικα Βιτόλνταβνα Πολόνσκαγια. Αν τους εξασφαλίσεις μια ανεκτή ζωή, σ’ ευχαριστώ. Τα αρχινισμένα ποιήματα δώστε τα στους Μπρικ, αυτοί θα τα καθαρογράψουν

    Όπως λένε

    «Το επεισόδιο έληξε»

    η βάρκα του ερωτά

    συντρίφτηκε πάνω στην καθημερινότητα

    Έχω ξοφλήσει τους λογαριασμούς μου με τη ζωή προς τι λοιπόν η απαρίθμηση των αμοιβαίων πόνων των συμφορών και των προσβολών;

    Νάστε ευτυχισμένοι»

    Σχόλιο από kostas 1970 | 15/10/2008

  9. Ν. Καρούζος

    Μαγιακόφσκι

    Ωραίος απ’ τη θύελλα της βιομηχανίας

    αεροπόρος των ηλιόλουστων ημερών

    μεγάλο δάκρυ

    που κατεβαίνει ως τα χείλη

    για να καίει τις αθάνατες Μαρίες

    ο Βλαντιμίρ.

    Ίσως έπρεπε πριν απ’ την ένδοξη ταφή

    να φωτίζεται με προβολείς ο νεκρός του.

    Ίσως αξίζει να τον βλέπουμε σαν καταρράκτη

    ανάμεσα στην ορμή τ’ ουρανού και στα δάση.

    Ίσως έπρεπε να διευθύνει κοσμοδρόμια.

    Πάντως

    μ’ αρέσει που έπιασε την παλιά Ρωσία απ’ τα μαλλιά

    και την έστειλε στο διάβολο

    θρυμματίζοντας μια κιθάρα στο κεφάλι της.

    Μ’ αρέσει που δεν θα πεθάνει ποτέ

    γιατί δεν ξεχώρισε τη συμφορά και την ποίηση.

    Μ’ αρέσει γιατί στάθηκε στο ύψος του

    ο Βλαντιμίρ.

    Αυτός είναι που έδινε στον Κουτούζωφ

    τη μυστηριώδη δύναμη.

    Αυτός είναι που σκύλιαζε πραγματικά

    για το μέλλον. Αυτός

    έλαμπε στην κατάλευκη ορμή του Ουλιάνωφ.

    Απ’ την άγνωστη χαραυγή μας, απ’ τα σπήλαια,

    έτσι δείχνουν τα πράγματα.

    Η ζωή θα πρέπει να προσχωρήσει μαζί του

    ολάκερη καθώς τη χάρισε στην καρδιά των δικαίων.

    Η ζωή θα χρειαστεί και πάλι τους χαρταετούς.

    Απ’ το βαρύ του φέρετρο πετάγονταν

    πυροτεχνήματα ψηλά στη νύχτα

    κι απ’ τη βαθειά ειρήνη της σιωπής του

    έβγαινε ο καπνός της μέσα μάχης. Ας είναι λοιπόν…

    Ας είναι κι ο Βλαντιμίρ ένα σύμβολο

    ανοιχτό στην ευτυχία.

    Δεν ξέρω, βέβαια, τι είναι ευτυχία.

    Γνωρίζω όμως τον αγώνα για δαύτη.

    Δεν ξέρω τι κρύβει ο έρωτας.

    Γνωρίζω μονάχα

    πως είναι οι εξήντα τέσσερες άνεμοι.

    Γνωρίζω πως είναι όλες οι ανατολές του ήλιου –

    τέτοια τύχη

    τέτοια τύχη!

    Σχόλιο από kostas 1970 | 15/10/2008

  10. ΜΕ ΟΛΗ ΜΟΥ ΤΗ ΦΩΝΗ 1930

    μοναχος μου θα πω για και για την εποχη μου και για τον εαυτο μου-αστα συ

    Σχόλιο από kostas 1970 | 15/10/2008

  11. […] -Bλαδίμηρος Μαγιακόφσκι  […]

    Πίνγκμπακ από -Δύο χρόνια Π&Α: Ένας “εγωκεντρικός” απολογισμός! « Πόντος και Αριστερά | 31/12/2008

  12. “Ποιός αυτοκτόνησε τόν Μαγιακόβσκη;” του Άρη Αλεξάνδρου + 6 ποιήματα του σοβιετικού ποιητή.

    «Ποιός αυτοκτόνησε τόν Μαγιακόβσκη;» του Άρη Αλεξάνδρου + 6 ποιήματα του σοβιετικού ποιητή

    Σχόλιο από katilinas | 30/12/2009

  14. […] -Bλαδίμηρος Μαγιακόφσκι […]

    Πίνγκμπακ από -Ο απολογισμός του έτους « Πόντος και Αριστερά | 08/01/2010

  15. […] λήψης διοικητικών μέτρων από την πλευρά της εξουσίας.https://pontosandaristera.wordpress.com/2007/01/02/2-1-2007/ -Bλαδίμηρος Μαγιακόφσκι «Ο ποιητής πέθανε, […]

    Πίνγκμπακ από Ο κυρ-Παντελής, ο σταλινισμός και μια (ανεπίκαιρη) συζήτηση | Und ich dachte immer | 12/10/2014

  16. Από ένα παλαιότερο κείμενό μου για τον Βλαδίμηρο Μαγιακόφσκι, τον «ποιητή ενός μελλοντικού κόσμου». Ο προβληματισμός, νομίζω, ταιριάζει και στα σημερινά πράγματα.

    «…Η ποίηση του Μαγιακόφσκι είναι άρρηκτα δεμένη με τη νεότητα του ανθρώπου στην πιο επαναστατική της εκδοχή. Γι’ αυτό και συγκινεί αυθεντικά κάθε έναν από μας που νιώθει έτοιμος να θέσει σε αμφισβήτηση όλα τα “δεδομένα” και τα “ασφαλή”.

    «Φωνάζω…
    μα δεν είναι
    παρά μονάχα ο θόρυβος των κλειδιών !
    Ο μορφασμός του δεσμοφύλακα.»

    Τον Απρίλιο του 1930 ο «ποιητής της επανάστασης» έδωσε τέλος στη ζωή του.

    «κάτω απ’ το τρίχωμα του γιλέκου μου
    πάλλει
    μια εξαίσια μικρή σφαίρα»

    Έτσι έσβησε το πιο ανανεωτικό και ανεξάρτητο πνεύμα του Φουτουρισμού, χτυπημένο από ένα σύστημα δύσκαμπτο, μη καμωμένο για ποιητές.

    «Μην κατηγορήσετε κανέναν[…],
    το καράβι της αγάπης χτύπησε πάνω στις συμβάσεις»

    Αναρωτιέμαι τι μπορεί αυτή η φλεγόμενη φωνή να πει σήμερα σε όλους αυτούς που, τάχα, ανησυχούν για τα μελλούμενα, και προσπαθούν να “καθορίσουν” τις τύχες όλων μας μέσα από οργανώσεις και κόμματα, μέσα από στημένες διαδικασίες και κάλπικα πολιτικά παιχνίδια. Πόσοι από αυτούς είναι έτοιμοι να προχωρήσουν, ακόμη κι όταν η πορεία τους προσκρούει σε συμβάσεις, και νιώθουν (θα το νιώθουν, δεν μπορεί) ότι, αν διστάσουν, αρχίζει η διαδικασία της ενσωμάτωσης. Πιο πολύ, όμως, αναρωτιέμαι πόσοι έχουν φυλαγμένη κάπου μέσα τους αυτήν την «εξαίσια μικρή σφαίρα», όχι για να τη χρησιμοποιήσουν εναντίον τους (πού καιρός για ηρωικές εξόδους!) αλλά για να τη σκέπτονται, έτσι σαν μια απειροελάχιστη πιθανότητα να αμφισβητήσουν τη σιγουριά τους, την ασφαλή συγκατοίκηση με τους πολλούς και όμοιους.

    Δυστυχώς, Βλαδίμηρε, ήταν πολύ νωρίς για σένα μες στον κόσμο, και τώρα είναι λίγο αργά για τη φωνή σου. Δεν την ακούν. Μόνο που δεν ξέρω αν πράγματι πρέπει, όπως εσύ θέλεις, να μην κατηγορήσουμε κανέναν. Κάθε φορά που το καράβι μας χτυπάει πάνω στις συμβάσεις, μήπως είναι πιο φρόνιμο να ψάχνουμε πού έχουμε εμείς αγκυροβολήσει;»

    (απόσπασμα από το δοκίμιο για τον Μαγιακόφσκι «Μην κατηγορήσετε κανέναν», από τη συλλογή δοκιμίων «Το ύφος και το ήθος», Διώνη Δημητριάδου-Βουδούρη, εκδόσεις Νοών).

    Σχόλιο από B.A. | 01/06/2015

  17. «Μια παράξενη περιπέτεια που συνέβη στον Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι το καλοκαίρι στο εξοχικό» του Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι
    Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι Δημοσιεύτηκε 28 Ιανουαρίου 2018
    απόδοση: Ελένη Κατσιώλη

    (Πούσκινο, Ακούλοβα Γκαρά, στο εξοχικό του Ρουμιάντσεφ, στο 27ο χιλιόμετρο της γραμμής Γιαροσλάφσκαγια)

    Σαν εκατόν σαράντα ήλιοι έλαμπε η δύση,
    γλιστρούσε στον Ιούλιο το καλοκαίρι,
    ήτανε κάψα,
    μια κάψα που σε θάμπωνε
    κι αυτό συνέβαινε στο εξοχικό.
    Το Πούσκινο καμπούριαζε
    με το λοφάκι Ακούλοβα,
    και πρόποδες του βουνού
    ήταν το ίδιο το χωριό,
    με σκέπες γερτές σαν δέντρων φλούδες.
    Πίσω απ’ το χωριό
    υπήρχε μια τρύπα,
    και, μάλλον, σ’ αυτή την τρύπα
    κατέβαινε πάντα ο ήλιος,
    αργά και σταθερά.
    Και το πρωί
    και πάλι
    τον κόσμο να πλημμυρίσει
    ορθώνεται κόκκινος ο ήλιος.
    Και όλο αυτό
    που γίνονταν
    μέρα με τη μέρα
    μ’ αγρίευε
    εμένα.
    Κι οργίζοντάς με μια φορά,
    τόσο που εχάθη ο κόσμος,
    του φώναξα κατάμουτρα:
    «Φτάνει,
    να τριγυρνάς στην κόλαση!»
    Φώναξα στον ήλιο:
    «Χαραμοφάη,
    απ’ τις νεφέλες χαϊδεμένε,
    εμείς εδώ ούτε χειμώνες έχουμε μα ούτε και καλοκαίρια,
    συνέχεια ζωγραφίζουμε πλακάτ!»
    Φώναξα στον ήλιο:
    «Περίμενε,
    χρυσοκούτελε, για άκου,
    και αυτό,
    αφού αναίτια έρχεσαι
    δεν έρχεσαι κι από μένα
    να πάρουμε ένα τσάι!»
    Μα τι έκανα!
    Την πάτησα!
    Σε μένα,
    με ελεύθερη βούληση,
    ο ίδιος αυτοπροσώπως,
    έρχεται μέσα απ’ τον αγρό,
    απλώνοντας τα ηλιο-βήματα.
    Δεν θέλω να δείξω φόβο,
    πισωπατάω λίγο.
    Έριξε κιόλας τα μάτια του στον κήπο.
    Και ήδη τον περνάει.
    Στα παραθυράκια,
    στις πόρτες,
    μπαίνοντας από τις χαραμάδες,
    έπεσε η μάζα του ήλιου,
    στοιβάχτηκε
    και ηρεμώντας την αναπνοή του,
    με μπάσα φωνή είπε:
    «Πρώτη φορά απ’ τη δημιουργία
    φέρνω πίσω το φως.
    Με κάλεσες;
    Μα πού είν’ το τσάι,
    πού είν’ το γλυκό, ποιητή!»
    Μου τρέχουνε δάκρυα στα μάτια,
    με τρέλανε η κάψα,
    αλλά εγώ,
    το σαμοβάρι δείχνοντας του λέω:
    «Λοιπόν, φωστήρα, κάθισε!»
    Τι διάολος με τσίμπησε
    να τον φωνάξω,
    – και μπερδεμένος,
    κάθισα στην άκρη του σκαμνιού,
    μη γίνει και χειρότερο, φοβούμαι!
    Όμως μια παράξενη από τον ήλιο καθαρότητα
    ακτινοβολούσε,
    και ξεχνώντας
    τη σωφροσύνη,
    κάθομαι, συνομιλώντας
    με τον φωστήρα ένα ένα.
    Για τούτο,
    και για κείνο,
    που μ’ έφαγε η ΡΟΣΤΑ*
    Όμως ο ήλιος λέει:
    «Εντάξει,
    μην ανησυχείς,
    να δεις τα πράγματα απλά!
    Κι εγώ, σαν τι νομίζεις,
    να λάμπεις
    είναι εύκολο;
    – έλα, δοκίμασέ το!
    – και όμως εγώ πηγαίνω,
    – το δέχτηκα να πάω,
    πηγαίνω και φωτίζω με όλο μου το είναι!»
    Έτσι μιλούσαμε για πολύ,
    φέρνοντας πίσω το σκοτάδι της προηγούμενης νύχτας.
    Μα σιγά το σκοτάδι!
    Κι αφού περάσαμε στο «εσύ»,
    Τα βρήκαμε εντελώς.
    Και σύντομα,
    χωρίς να κρύβεται η φιλία,
    εγώ τον χτυπώ στον ώμο.
    Το ίδιο και ο ήλιος:
    «Εσύ κι εγώ,
    σύντροφε, είμαστε οι δυο μας!
    Πάμε, ποιητή,
    να δούμε προσεκτικά,
    να υμνήσουμε
    τα γκρίζα σκουπίδια του κόσμου.
    Θα ρίξω εγώ το φως μου,
    κι εσύ με στίχους το δικό σου».
    Ο τοίχος των σκιών,
    η φυλακή της νύχτας
    θα πέσει κάτω από το δίκαννο των ήλιων.
    Με των στίχων και των φώτων τον σαματά
    – λάμψε όπου να ’ναι!
    Αν κουραστεί ο ένας,
    τον ρίχνει η νύχτα
    να ξαπλώσει,
    με χαζονύστα.
    Τότε –με όλη τη δύναμή μου
    μπορώ να λάμπω παντού–
    και πάλι η μέρα θα νικήσει.
    Να φωτίζεις πάντα,
    να φωτίζεις παντού,
    μέχρι το τέρμα,
    να φωτίζεις –
    μην ψάχνεις δικαιολογία!
    Να το δικό μου σλόγκαν
    και του ήλιου.

    *Τα «Παράθυρα σάτιρας της εταιρίας ΡΟΣΤΑ» ήταν μια σειρά από αφίσες, που δημιουργήθηκαν μεταξύ 1919 και 1921 από Σοβιετικούς ποιητές και ζωγράφους που εργάζονταν για τη Ρωσική Τηλεγραφική Υπηρεσία.

    Το ποίημα αυτό γράφτηκε το 1920, την περίοδο που ο Μαγιακόφσκι έφτιαχνε προπαγανδιστικές αφίσες για την εταιρία ΡΟΣΤΑ. Στο ποίημά του αναμειγνύεται το πραγματικό με το φανταστικό. Στο έτος 1920 του αυτοβιογραφικού «Εγώ, αυτοπροσώπως», γράφει: «Τελείωσα το ποίημα “Εκατόν Πενήντα Εκατομμύρια”. Το τυπώνω χωρίς επίθετο. Θέλω ο καθένας να το υπογράφει και να το βελτιώνει. Δεν το έκαναν, όλοι ήξεραν το επίθετο. Το ίδιο κάνει. Το τυπώνω εδώ με επίθετο. Νύχτες και μέρες στη ΡΟΣΤΑ. Ξεφυτρώνουν διάφοροι Ντένικιν. Γράφω και ζωγραφίζω. Έφτιαξα τρεις χιλιάδες αφίσες και έξι χιλιάδες επιγραφές».
    http://diastixo.gr/logotexnikakeimena/poihsh/8969-mayakovsky-26012018

    Σχόλιο από Πόντος και Αριστερά | 30/01/2018

  18. Το τελευταίο ποίημα του Βλαδίμηρου Μαγιακόφσκι πριν αυτοκτονήσει στις 14 Απριλίου του 1930.

    Τέρμα θα δώσω στη ζωή μου
    με μια σφαίρα απάνω στο κρανίο μου
    και θα είναι εκείνη η σφαίρα
    εκείνη, η πρώτη
    που μπολσεβίκο εργάτη
    τραυμάτισε στη μάχη,
    τέρμα θα δώσω στη ζωή μου
    με μια σφαίρα στου καθωσπρεπισμού το μάτι
    και θα είναι εκείνη η σφαίρα
    εκείνη, η πρώτη
    που την άγνοιά σας, ανθρωπάκηδες
    έκανε σκόνη, έκανε στάχτη.
    Ναι! όπως σας τα λέω
    έτσι είναι κι έτσι θα γίνει
    θέλετε – δεν θέλετε
    σεισμούς θα προκαλέσει
    η αποδημία μου,
    χίλιες εννιακόσιες δεκαεφτά
    θα φέρει αναταράξεις
    στο σκεβρωμένο το σαρκίο σας
    στα σύννεφα θα υψωθεί
    αγνοώντας την αδιαφορία
    τις περίτεχνες, όλο χάρη
    οσφυοκαμψίες σας.

    Ναι! όπως σας το λέω
    έτσι είναι κι έτσι θα γίνει
    θέλετε – δεν θέλετε
    για πάντα στη μνήμη
    των φτωχών, των εξαθλιωμένων
    εγώ, ο Βλαδίμηρος Μαγιακόφσκι
    αιώνιος θα μείνω
    χέρι με χέρι
    στο αίμα βαφτισμένος
    της Προδομένης Επανάστασης
    μακάριος θα υψωθώ
    πάνω από την ποίηση
    και τις κυβερνήσεις!

    Σχόλιο από Πόντος και Αριστερά | 15/04/2020


Σχολιάστε

« Προηγούμενη | Επόμενη »