Το βράδυ των ευρωεκλογών, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης παραιτήθηκε από την ηγεσία της ΛΑΕ. Στο κείμενο της παραίτησής του, δήλωνε πως για υπάρξει η Αριστερά είναι απαραίτητη η ριζική της επαναθεμελίωσή, κι ότι αν δεν συμβεί αυτό απειλείται, όχι μόνο η ελληνική αλλά και η διεθνής Αριστερά, «επί ποινή αφανισμού». Τόνιζε μάλιστα αυτοκριτικά ότι ο ίδιος το είχε καταλάβει από καιρό αλλά τρόμαζε μπροστά στη δυσκολία και την αβεβαιότητα ενός τέτοιου εγχειρήματος.
.
Το βράδυ των ευρωεκλογών, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης παραιτήθηκε από την ηγεσία της ΛΑΕ. Στο κείμενο της παραίτησής του, δήλωνε πως για υπάρξει η Αριστερά είναι απαραίτητη η ριζική της επαναθεμελίωσή, κι ότι αν δεν συμβεί αυτό απειλείται, όχι μόνο η ελληνική αλλά και η διεθνής Αριστερά, «επί ποινή αφανισμού». Τόνιζε μάλιστα αυτοκριτικά ότι ο ίδιος το είχε καταλάβει από καιρό αλλά τρόμαζε μπροστά στη δυσκολία και την αβεβαιότητα ενός τέτοιου εγχειρήματος.
Η αναφορά γίνεται γιατί η «ποινή αφανισμού» επικρέμεται πάνω από όλους τους πολιτικούς οργανισμούς που δεν κατανοούν τη νέα εποχή, τα καινούργια ζητήματα, τις εκκωφαντικές διαψεύσεις. Όσα αναδεικνύει η πρόσφατη ιστορία του τόπου. Και θέλουν να βαδίζουν τάχα αντιπολιτευτικά ή αντισυστημικά. Η «ποινή αφανισμού» δεν απειλεί αποκλειστικά αριστερές δυνάμεις, αλλά ολόκληρο τον αντιμνημονιακό χώρο.
Μια ενδιαφέρουσα ανάλυση του θέματος κάνει ο γνωστός, συντηρητικών απόψεων, νομικός Γιάννης Αποστολίδης
Ο ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ
Του Γιάννη Αποστολίδη, πρώην δικηγόρου
Εντάξει, κακώς και αδίκως οδηγήθηκε στη Βουλή με το ερώτημα της ποινικής δίωξης για το σκάνδαλο ΝΟΒΑΡΤΙΣ ο Παναγιώτης Πικραμένος και τον ανάγκασαν να κλαίει ο άνθρωπος πάνω στο βήμα υπερασπιζόμενος την αθωότητά του. Αλλά από εκεί και πέρα, για ποιο λόγο τέθηκε επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας; Τι προσέφερε στο δημόσιο βίο; Το γεγονός ότι υπήρξε πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας και εξ αυτού του αξιώματός του έγινε πρωθυπουργός της υπηρεσιακής κυβέρνησης το 2012, αυτό βέβαια δεν είναι προσφορά στο δημόσιο βίο τέτοια που να δικαιολογεί την παραπάνω θέση στο ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας.
Με αισιοδοξία και μύχιες προσδοκίες χαιρετίζουμε την ανακοίνωση υποψηφιότητας του Βλάση Αγτζίδη στη λίστα ευρωβουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ. O Βλάσης θα παραταχθεί συνειδητά μ’ έναν ιδεολογικό σχηματισμό που φιλοξενεί συχνά αρνητικές του Ζητήματός μας ρητορικές. Ή μήπως ο ιδεολογικός σχηματισμός που φιλοξενεί συχνά αρνητικές του Ζητήματός μας ρητορικές θα παραταχθεί με τον επιστημονικό λόγο του ιστορικού Αγτζίδη, του εμβριθούς μελετητή τηςΓενοκτονίας των προγόνων του;
Το Ζήτημά μας –εξόχως ευρωπαϊκό– ποτέ άλλοτε δεν είχε την ευκαιρία να εγκαταστήσει διαρκή «πρεσβευτική αρχή» στις Βρυξέλλες όσο τούτη τη φορά, με τη δυνητική παρουσία του Βλάση στο ευρωκοινοβούλιο.
To κείμενο αυτό γράφτηκε τις μέρες του τραμπουκισμού του Μπουτάρη από ακροδεξιούς και ανεγκέφαλα φρικιά (τα οποία εντοπίζονται και στη δεξιά και στην αριστερά). Στη συνέχεια το κείμενο παράπεσε κάπως. Αλλά οι σύγχρονες εξελίξεις με την ακραία εξυπηρέτηση από την Ελλάδα των αμερικανικών σχεδιασμών για τα δυτικά Βαλκάνια, το έφερε ξανά στην επικαιρότητα. Και όταν λέμε «αμερικανικούς σχεδιασμούς για τα δυτικά Βαλκάνια» εννοούμε την άρον-άρον ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ μέσα από μια απαράδεκτη ελληνική υποχώρηση που σχετιζόταν με την αποδοχή της εθνικιστικής σλαβομακεδονικής κατασκευής και την παράδοση του όρου «Μακεδόνας» εξ ολοκλήρου στους Σλαβομακεδόνες. Το θέμα αυτό το έθιξε ο Ανδρέας Ζαχαριάδης. Διαβάστε το.
Γνωρίζει άραγε κανείς τι κέρδισε η Ελλάδα στο καυτό μέτωπο των ελληνοτουρκικών σχέσεων από την άκριτη αυτή υποστήριξη των αμερικανικών επιλογών; ———————————————————————
——————-
Την Παρασκευή 25 Μαϊου -λίγες μέρες μετά τους τραμπουκισμούς που υπέστη ο Γιάννης Μπουτάρης ως δήμαρχος της Θεσσαλονίκης- δέχτηκε στο γραφείο του τον Αλέξη Τσίπρα, που με την ιδιότητα του πρωθυπουργού της Ελλάδας τον επισκέφτηκε για να του εκφράσει την συμπαράστασή του.
Έκανε πάρα πολύ καλά ο Τσίπρας, δηλώνοντας προς τους ανεγκέφαλους τραμπούκους και τους καθοδηγητές τους ότι από εδώ και πέρα θα βρουν μπροστά τους τη δημοκρατική απάντηση. Μια απάντηση που ο δημοκρατικός ποντιακός λαός την έδωσε άμεσα καταγγέλοντας τους όσους επιτέθηκαν στον Μπουτάρη…Συνέχεια →
Άλλο ένα κείμενο καταπέλτης για τους άθλιους της ΠΟΕ
Με ένα εξαιρετικό κείμενο ο καλός δημοσιογράφος Νίκος Ασλανίδης στηλιτεύει τα κακώς κείμενα σε μια από τις ομοσπονδίες του ποντιακού ελληνισμού, η οποία δυστυχώς ελέγχεται από μια μικρή ομάδα επαγγελματιών συνδικαλιστών και πλαισιώνεται από αρκετούς σφουγγοκωλάριους. Το κείμενο του Ασλανίδη έρχεται να συμπληρώσει με τον τρόπο του ένα παλιό δικό μας για τις εκλογές του 2010, που είχε ως τίτλο Ένα ποντιακόν κουίζ’ !
———————————
Φτάνει πια…
Του Νίκου Ασλανίδη
Στις τελευταίες εκλογές της ΠΟΕ, την ώρα της εκλογικής διαδικασίας μια κυρία με ρώτησε εάν είμαι αυτός που έκανε τις εκπομπές «Αληθινά Σενάρια «. Της απάντησα θετικά και μου εκμυστηρεύτηκε πως τις παρακολουθούσε πάντα και μάλιστα είχε κλάψει με τις εκπομπές για τον Πόντο. Πριν φύγει, με ρώτησε εάν ήμουν υποψήφιος και της απάντησα θετικά. «Καλά, γιατί δεν είσαι στο χαρτί;», με ρώτησε. Της εξήγησα ότι όλοι οι υποψήφιοι είμαστε στο «χαρτί» και οι ψηφοφόροι βάζουν σταυρό σε όσους επιθυμούν. «Όχι πούλιμ’ κι είσαι σο χαρτόπον», επέμενε η κυρία. Πιστεύοντας ότι δεν κατάλαβε την εκλογική διαδικασία, επέμενα και τότε έβγαλε ένα χαρτάκι από την τσέπη της, όπου υπήρχαν κάποια ονόματα. Ήταν η » γραμμή» που της έδωσαν… Συνέχεια →
Τέλειωσε και για φέτος η εκλογική διαδικασία στη μεγαλύτερη ελλαδική ποντιακή ομοσπονδία. Μόνο που και φέτος το ίδιο απεχθές μέτωπο που οδήγησε στη συρρίκνωση και στην απαξίωση τη μεγάλη προσπάθεια κυριάρχησε στο νέο Δ.Σ. (όπου πλειοψηφεί με μόνο μια ψήφο διαφορά)…. Και ενώ περίμενε κάποιος σώφρων ότι θα έκανε την ύστατη προσπάθεια για ενότητα στη σύνθεση του νέου Δ.Σ., δυστυχώς επελέγησαν άλλες λογικές. Το νέο Δ.Σ. συγκροτήθηκε με το γνωστό τρόπο που ο παρχαριδισμός εισήγαγε στην ομοσπονδία αυτή πριν από επτά περίπου χρόνια: εσωστρέφεια, ανταγωνισμός, εμφυλιοπολεμικές πρακτικές, επιλογή χειραγωγίσιμων ατόμων, άρνηση της ενότητας... Και είναι πράγματι λυπηρό άτομα που έχουν μια εσωτερική ποιότητα και απλώς θεωρούσαμε ότι επιλέχθηκαν από τους ενόχους –όπως παλιότερα οι Γαβρίδης και Φαχαντίδης που τελικά αντιστάθηκαν στη χειραγώγηση– να έχουν πλήρως προσαρμοστεί. Δεν θέλουμε να το πιστέψουμε και δεν βοηθά μακροπρόθεσμα ούτε και τους ίδιους…
Τα συμπεράσματα που βγήκαν και από αυτές τις εκλογές ήταν εξίσου απογοητευτικά όπως και σ’ όλες τις προηγούμενες φορές. Ένα μεγάλο μέρος των συλλόγων χαρακτηρίζονται από εγκληματική αφέλεια και ευπιστία. Πιθανόν γιατί οι προσδοκίες τους είναι περιορισμένες. Αρκετοί επώνυμοι του χώρου επιλέγουν μονίμως την πολιτική του Πόντιου Πιλάτου: και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ. Αυτοί είναι και οι πλέον υπεύθυνοι για την κατάπτωση…. Συνέχεια →
Οι επερχόμενες εκλογές στην ΠΟΕ -τη μεγαλύτερη ομοσπονδία των Ποντίων της Ελλάδας- καθώς και η ένταση που χαρακτηρίζει την προεκλογική περίοδο, φέρνουν στην επιφάνεια παθογένειες και υστερήσεις πολύ γνωστές στους παροικούντες.
Προβλήματα που είχαν φανεί ξεκάθαρα από το 2010, όταν εισήχθησαν στις εκλογές τα σκονάκια, οι γραμμές, οι αποκλεισμοί και ο επιθετικός λόγος κατά συμπατριωτών. Στο κείμενο αποχώρησης από την ΠΟΕ του ιστορικού συλλόγου των Αργοναυτών-Κομνηνών περιγράφονται όλες εκείνες οι αιτίες που οδήγησαν στην κατάπτωση. Και λίγο αργότερα, με αφορμή τις εκλογές στη ΔΙΣΥΠΕ και τη μη εκλογή του Γιωρίκα στην ηγεσία, άρχισε το γαϊτανάκι των δικαστικών αμφισβητήσεων -κατά το παράδειγμα της παλιότερης δοκιμασμένης τανιμανιδικής πρακτικής- για να καταλήξουμε ως ανέκδοτο στη σημερινή ψευτοΔΙΣΥΠΕ.
Μέχρι σήμερα ο Γιωρίκας, που έχει αποχωρήσει από την προεδρία της ΠΟΕ και αρκέστηκε στην προεδρία της ψευδώνυμης ΔΙΣΥΠΕ, κρατά σφιχτά τα γκέμια από το παρασκήνιο. Παρότι οι οπαδοί του τέως προέδρου έχουν ενδυθεί την προβιά του προβάτου, γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο λύκος που επέπεσε και κατέστρεψε το μεγαλύτερο εγχείρημα του ελλαδικού ποντιακού ελληνισμού έχει όνομα και λέγεται Γιωρίκας Παρχαρίδης.
Είναι ξεκάθαρο ότι ο Τσίπρας έχει πλέον προσγειωθεί εντελώς στη συγκεκριμένη γη και στις συγκεκριμένες συνθήκες…. κάτι που έρχεται σε άμεση αντίθεση με όλη την κληρονομιά μιας μεταφυσικής Αριστεράς που ήταν εύκολη στα λόγια και αδυνατούσε να κατανοήσει τον κόσμο στον οποίο ζεί. Που μιλούσε με κώδικες μιας άλλης εποχής και επικαλούνταν τον μαρξισμό για να μηρυκάσει τον πλέον αντιδιαλεχτικό λόγο…Συνέχεια →
Στα σοβαρά συνέδρια των κομμάτων, όχι αυτά που συνέρχονται για να εγκρίνουν ειλημμένες από την ηγεσία αποφάσεις ή που αναλώνονται σε συγκρούσεις προσωπικών στρατών χωρίς ιδεολογικό και πολιτικό περιεχόμενο ή ακόμη χειρότερα αυτά που έχουν ως μοναδικό αντικείμενο την πανηγυρική επανεκλογή του αρχηγού, πρέπει να διεξάγονται συζητήσεις σε βάθος και σε πλάτος για το χτες, το σήμερα και το αύριο του κόμματος.
Αυτό είναι απαραίτητο για να εντοπιστούν τα λάθη, να καταλογιστούν ευθύνες, να λογοδοτήσουν τα καθοδηγητικά όργανα, να σχεδιαστεί ένα πρόγραμμα δράσης. Συνέχεια →
Mε αφορμή την τελευταία βομβιστικήεπίθεση στην Άγκυρα, τον τουρκο-κουρδικό πόλεμο, την σουλτανική μεγαλομανία των Ερντογάν-Νταβούτογλου και την προσπάθεια να δημιουργήσουν εκ νέου το Χαλιφάτο των σουνιτών, αλλά και την βάρβαρη πολιτική τους στο ζήτημα των προσφύγων,
αναρτoύμε ένα σχόλιο για την πρόσφατη επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στην αιματοβαμμένη πόλη, την πάλαι ποτέ ‘Γκιαβούρ Ιζμίρ’.
Η αμήχανη επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα δεν ήταν αυτό που θα περιμέναμε… Φάνηκε να είναι εγκλωβισμένος από την τουρκική επιθετική πολιτική, η οποία αφού έπνιξε στο αίμα τη Συρία, σήμερα χρησιμοποιεί εργαλειακά το προσφυγικό-μεταναστευτικό ζήτημα.
Πρέπει όμως πάντα να θυμόμαστε ότι το δώρο προς την τουρκική πλευρά, αλλά και τους διακινητές, το έκανε -σε μεγάλο βαθμό- η παράλογη και ιδεοληπτική πολιτική της εγωπαθούς ομάδας Χριστοδουλοπούλου και μέρους του λεγόμενου αντιρατσιστικού κινήματος, κυρίως του τροτσκιστικογενούς ή «αντεξουσιαστικού». Οντότητες που έχουν τεράστια ευθύνη για την ελλαδική-ευρωπαϊκή πλευρά του προσφυγικού δράματος, που οφείλεται στις προσδοκίες που καλλιέργησαν στους απόκληρους της Μέσης Ανατολής ..
Αυτά που παρατηρήσαμε στην επίσκεψη Τσίπρα είναι ότι είχε: Συνέχεια →
Σκεφτόμασταν πώς να τιμήσουμε και εμείς από το αριστεροποντιακό μας μετερίζι την επέτειο του ενός έτους εξουσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Και ενώ σπάζαμε κυριολεκτικά το κεφάλι μας, μας ήρθε από ένα καλό φίλο ως απρόσμενη πρόταση ένα ποίημα, που έγραψε ο Γιάννης Αποστολίδης, έργα του οποίου –πεζά και έμμετρα– πολλάκις φιλοξενήσαμε.
Το ποίημα τιτλοφορείται «Εριώλη«.
Εριώλη λέγονταν στην αρχαία Ελλάδα η θύελλα και ότι οι Παρμένες Ζωές είναι οι αυτόχειρες της κρίσης… Εριώλη θα πρέπει να είναι στο εξής το ποιητικό όνομα της κρίσης, νομίζω (λέει Αποστολίδης) ταιριάζει.
Η Εριώλη είναι στο ποίημα η χωρισμένη γυναίκα του μαγαζάτορα – το γάμο διέλυσε η κρίση, αλλά η αγάπη μένει..
ΕΡΙΩΛΗ
Το μαγαζάκι, που κλειστό το κυνηγούσαν όλοι,
Προμηθευτές, λογαριασμοί και κατασχέσεις ΙΚΑ,
Σωρό στο πάτωμα χαρτιά, κι ανάμεσά τους βρήκα
Σε σκονισμένο φάκελο το γράμμα σου, Εριώλη. Συνέχεια →
Είναι προφανής πλέον η δυσχερής θέση της Ελλάδας που οφείλεται στην τρομακτική εμπλοκή της με την επίσης τρομακτική αύξηση των μεγεθών του μεταναστευτικού από τότε που η Χριστοδουλοπούλου και η μικρή πολιτική της συνιστώσα αποφάσισε να ανοίξει τα σύνορα χωρίς να έχει την παραμικρή γνώση του πραγματικού ζητήματος και χωρίς να έχει προετοιμάσει τη χώρα να δεχτεί τους απόκληρους Το πρόβλημα μιας ανερματιστής πολιτικής ήταν ήδη ορατό από την αρχή. Είχαμε τότε γράψει δύο κείμενα:
Έτσι διευκόλυνε το βαθύ κράτος της Τουρκίας να στείλει μέσω Ελλάδας στην Ευρώπη όσους Σύριους (κυρίως ομόδοξους σουνίτες) μετέτρεψε σε πρόσφυγες η ίδια χέρι-χέρι με τους υπερατλαντικούς νταβατζήδες. Παράλληλα διευκόλυνε τους μεσάζοντες να κερδίσουν δισεκατομμύρια δολάρια από την απόγνωση των προσφύγων και με την επιπολαιότητά της εξέθεσε σε κίνδυνο τους απόκληρους.
Όσοι πιστεύουν ότι για τα πνιγμένα παιδιά στο Αιγαίο δεν φέρει καμιά ευθύνη η Χριστοδουλοπούλου και η παρέα της, πλανώνται πλάνη οικτρά. Σε ένα από τα παραπάνω κείμενά μας είχε γράψει ένα χαρακτηριστικό σχόλιο ο …..Χριστοδουλόπουλος:
«Η (μπιιιπ) Χριστοδουλοπούλου και η ιδεοληπτική της παρέα φταίνε για την όξυνση του μεταναστευτικού και την αύξηση των προσφυγικών ροών. Αυτοί προκάλεσαν ελπίδες στους πρόσφυγες και σ’ αυτούς οφείλεται η ανθρωπιστική κρίση.
Οι αριθμοί είναι αποκαλυπτικοί: τον Ιούλιο του 2014 έφθασαν στην Ελλάδα 2.103 μετανάστες και τον ίδιο μήνα το 2015, 52.000
Σχόλιο από Χριστοδουλόπουλος«
Το ζήτημα αυτό δόθηκε ως άλλο ένα επιχείρημα σε όσους θέλουν να δουν τον ΣΥΡΙΖΑ στο περιθώριο της ιστορίας. Χαρακτηριστικό είναι το κείμενο που φιλοξενούμε σήμερα: Συνέχεια →
Φρούριο η Αθήνα για την επίσκεψη Ολάντ – Το πρόγραμμα του προέδρου της Γαλλίας
Δρακόντεια είναι τα μέτρα ασφαλείας που θα ισχύσουν από αύριο, Πέμπτη, στην Αθήνα, λόγω της επίσκεψης του προέδρου της Γαλλίας, Φρ. Ολάντ. Περίπου 2.500 αστυνομικοί θα βρίσκονται σε επιφυλακή για διήμερη επίσκεψη του κ. Ολάντ.
Οι δρόμοι από τους οποίους θα περάσει η γαλλική αποστολή θα κλείνουν σταδιακά, ενώ θα προηγείται εξονυχιστικός έλεγχος όλων των σημείων από άνδρες του Τμήματος Εξουδετέρωσης Εκρηκτικών Μηχανισμών.Συνέχεια →
Μπορεί ο Πάνος Καμμένος να αγόρασε έναν από τους τόμους του «Κεφάλαιου» του Κάρολου, όμως η φύση των ΑΝ.ΕΛ. παραμένει αναλλοίωτη: είναι «φωλιά» όπου επιβιώνουν πολύ άνετα και φυσικά, ακροδεξιές και ρατσιστικές απόψεις. Και δεν χρειάζεται να πάμε στον Δ. Καμμένο, ούτε πολύ περισσότερο στον εκ Πατρών Νικολόπουλο -που ήδη έχει αναλάβει β’ πρόεδρος της Βουλής εκ μέρους ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝ.ΕΛ- που ήταν ο πρώτος που κίνησε την διαδικασία
ακύρωσης της Δίκης των Εξ και προσπάθησε να ηρωοποιήσει τον κύριο ένοχο της Μικρασιατικής Καταστροφής, τον Δημήτριο Γούναρη.
Αρκεί να δούμε τους βουλευτές επικρατείας στις πρόσφατες εκλογές όπου στην τρίτη θέση φιγουράρει το όνομα του κ. ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ ΣΟΦΙΑΝΙΔΗ, για τον οποίον ο Τάσος Σιδηρόπουλος, γραμματέας έως πρόσφατα της Ομοσπονδίας Ποντίων Ευρώπης, έγραψε:
Υβρις των ΑΝ.ΕΛΛ. κατά του Ποντιακού Ελληνισμού
του Τάσου Σιδηρόπουλου
τ. Γεν. Γραμματέα της Ομοσπονδίας Ποντίων Ευρώπης.
Με έκπληξη διαβάσαμε τους υποψήφιους Επικρατείας που επέλεξε ο κ. Καμμένος. Το τρίτο κατά σειρά πρόσωπο έφερε το όνομα «Χριστόφορος Σοφιανίδης» και δηλωνόταν ότι προερχόταν από την «ποντιακή ομογένεια». Προφανώς η επιλογή αυτή αποσκοπεί στην προσέλκυση ψήφων των Ποντίων. Όμως στην πραγματικότητα αποτελεί τη μεγαλύτερη ύβρι που θα μπορούσαν να διαπράξουν οι ΑΝ.ΕΛΛ. κατά του Ποντιακού Ελληνισμού, γιατί ο κ. Σοφιανίδης είναι γνωστός για τις ακροδεξιές, ρατσιστικές και ξενοφοβικές του θέσεις, που εμπεριέχουν και έναν περίεργο ανθελληνισμό. Συνέχεια →
Για 2η φορά ο ελληνικός λαός εμπιστεύτηκε τον Αλέξη Τσίπρα δίνοντας μια μεγάλη νίκη στον ΣΥΡΙΖΑ με 7,4 μονάδες διαφορά από τη ΝΔ
Ελπίζουμε ότι η «ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΟΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ» θα είναι περισσότερο πετυχημένη!!!
Ας δούμε πως αντιμετώπισαν οι Γερμανοί τη νίκη αυτή:
Γερμανία: Ο ελληνικός λαός αποφάσισε σε μια δίκαιη και δημοκρατική εκλογή
«Ο ελληνικός λαός αποφάσισε σε μια δίκαιη και δημοκρατική εκλογή», δήλωσε ο Γερμανός κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέφεν Ζάιμπερτ και τόνισε ότι «στην Ευρωπαϊκή Ένωση και σίγουρα ως γερμανική κυβέρνηση δεν συνηθίζουμε να σχολιάζουμε τα αποτελέσματα σε χώρες εταίρους».
Ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο του Αριστείδη Χατζή ( Αν. Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Διδάσκει Δίκαιο, Οικονομικά και Φιλοσοφία :
————————————————
Χαμένες ψευδαισθήσεις
Ο μεγάλος συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας Philip Dick έγραψε κάποτε: «Η πραγματικότητα είναι αυτό που συνεχίζει να υπάρχει ακόμα κι όταν εσύ πάψεις να το πιστεύεις». Δεν χρειάζεται να μας πείσει, το καταλάβαμε φέτος. Ή όχι;
του Τάσου Σιδηρόπουλου
τ. Γεν. Γραμματέα της Ομοσπονδίας Ποντίων Ευρώπης.
Με έκπληξη διαβάσαμε τους υποψήφιους Επικρατείας που επέλεξε ο κ. Καμμένος. Το τρίτο κατά σειρά πρόσωπο έφερε το όνομα «Χριστόφορος Σοφιανίδης» και δηλωνόταν ότι προερχόταν από την «ποντιακή ομογένεια». Προφανώς η επιλογή αυτή αποσκοπεί στην προσέλκυση ψήφων των Ποντίων. Όμως στην πραγματικότητα αποτελεί τη μεγαλύτερη ύβρι που θα μπορούσαν να διαπράξουν οι ΑΝ.ΕΛΛ. κατά του Ποντιακού Ελληνισμού, γιατί ο κ. Σοφιανίδης είναι γνωστός για τις ακροδεξιές, ρατσιστικές και ξενοφοβικές του θέσεις, που εμπεριέχουν και έναν περίεργο ανθελληνισμό. Έγραφε σε ένα παραληρηματικό του κείμενο («Βυρωνικοί Παλμοί», ’99): «Οι ελλαδικές κυβερνήσεις μας έπεισαν για το γεγονός ότι έχουν πολύ μεγαλύτερη εθνική συγγένεια προς το αλβανικό και εν γένει το ξένο στοιχείο… Οι ελλαδίτες κυβερνήτες έσπευσαν να συμπαρασταθούν στα αδέλφια τους, αλβανόφωνους του Κοσόβου…και κατόπιν προσχηματικής πίεσης των ‘συμμάχων’ είναι έτοιμοι να φέρουν τουλάχιστον άλλους 10.000 Αλβανούς στην Ελλάδα…» Για τον κ. Σοφιανίδη, η ελληνική κυβέρνηση νοιάζεται περισσότερο «για τα αλβανόφωνα αδέλφια τους». Γράφει: «Η κυβέρνηση, οι υπουργοί εξωτερικών, δημόσιας τάξης και άλλοι κινήθηκαν αστραπιαία και με αδελφική στοργή, ώστε τα αλβανόφωνα αδέλφια τους και οι υπόλοιποι αλλοεθνείς να αισθάνονται όπως στο σπίτι τους».
«Ακρίδες στη φυτεία»
Και αν ο κ. Σοφιανίδης ξεκίνησε την υστερική ξενοφοβική και ρατσιστική του ρητορεία θέτοντας στο στόχαστρό του τους Αλβανούς, σήμερα, με την ένταση που έχει λάβει το προσφυγικό και μεταναστευτικό πρόβλημα, διεύρυνε κατά πολύ τη στόχευσή του και «βελτίωσε» την επιχειρηματολογία του. Σε πρόσφατη προκήρυξη που προφανώς έχει γραφεί από τον ίδιο και υπογράφεται από ελάχιστους περιθωριακούς φορείς, διαβάζουμε: «Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν “νόμιμοι μετανάστες”. Παραβίασαν ενσυνείδητα κάθε έννοια νομιμότητας και συνόρων, μπήκαν παράνομα και εκβιαστικά, εποικίζοντας την Ελλάδα (και την Ευρώπη), εξαπλωνόμενοι όπως οι ακρίδες σε μια ελκυστική και αφύλακτη φυτεία…..
«Από το 1990 εκατοντάδες χιλιάδες αλλοεθνείς κυκλοφορούν ήδη σαν “έλληνες” με τη λυσσαλέα σύμπραξη μειοψηφικών αριστεριζόντων μορφωμάτων εντός και εκτός Βουλής. Ετσι, στις τελευταίες δημοτικές και βουλευτικές εκλογές ψήφιζαν από κοινού δημάρχους και βουλευτές, που εξυπηρετούν περαιτέρω την αποδόμηση του ελλαδικού κράτους, διαχέοντας και προωθώντας την βαρβαρική ισλαμιστική ιδεολογία στην Ελλάδα ως δήθεν δικαίωμα των εκατομμυρίων καθ’ όλα παράνομων εποίκων (λαθρομεταναστών)….
Ο μόχθος και οι κόποι των πολιτών δεν πάνε για τον λαό και την χώρα αλλά για παρασιτισμό και αλλοτρίωσή της από αλλογενείς εποίκους. Αλωνίζουν ανεξέλεγκτα με την υπόθαλψη του ψευτοπροοδευτικού παρακράτους των επιδοτούμενων “ανθρωπιστών-προαγωγών”, που πρόσκεινται κυρίως στα πιο πάνω κομματικά μορφώματα (πολιτικάντηδες, υπάλληλοι ΜΚΟ, έποικοι “ισλαμοσυνδικαλιστές”, διάφοροι περιπλανώμενοι ιατροί με τριτοκοσμικές αδυναμίες, οι κατ’ επάγγελμα “αντιρατσιστές” κλπ). Το παρακράτος αυτό χρωστά εν γένει την βίωσή του στους φόρους των ελλήνων πολιτών, τους οποίους συκοφαντεί και κατηγορεί για “ξενοφοβία”, εκθειάζει και αποκρύπτει την ισλαμιστική απειλή και βαρβαρότητα, μοχθεί να πείσει την κοινωνία ότι “ακρίδες και φυτεία” συμβιώνουν δημοκρατικά, δυσφημίζει διεθνώς την Ελλάδα ως χώρα με δήθεν “φασιστική απειλή” (!). Ομως, ο μόνος υπαρκτός φασισμός, που συντηρείται παρασιτικά στην Ελλάδα, είναι η δικτατορία της λαϊκίζουσας, ψευτο-επαναστατικής έως προδοτικής μειοψηφίας, συνασπισμένης σε ψευτο-προοδευτικά κομματικά μορφώματα, που από δεκαετίες είναι γαντζωμένα στο σώμα του ελλαδικού κατεστημένου, του χρεωκοπημένου από κοινού….»
Αυτόν τον άνθρωπο, που με τις απόψεις του ακυρώνει και αμφισβητεί όλη τη δημοκρατική και ανθρωπιστική παράδοση του ποντιακού ελληνισμού, επέλεξε ο κ. Καμένος να αναδείξει στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας των ΑΝ.ΕΛΛ. Η επιλογή αυτή αποτελεί την ύψιστη προσβολή για τον Ποντιακό Ελληνισμό, ο οποίος ιστορικά υπέστη βία και Γενοκτονία από εθνικιστικές και ρατσιστικές εξουσίες, οι οποίες μας θεωρούσαν ως «Ακρίδες στη φυτεία» και γι αυτό μας εξόντωσαν.
Τάσος Σιδηρόπουλος
Πρώην Γεν. Γραμματέας της Ομοσπονδίας Ποντίων Ευρώπης.
Ένα παλιό κείμενο που ξέπεσε και σχετίζεται με τις χαζομάρες του «δικού μας» υπουργού Δικαιοσύνης Ν. Παρασκευόπουλου
———————————————————————————————————————–
«Με αδίκησαν όσο ελάχιστους ανθρώπους. Παρέμεινα στη φυλακή δύο χρόνια, πέντε μήνες και μία ημέρα, απολύτως άδικα. Βρίσκομαι αυτή τη στιγμή σήμερα, έξω, ελεύθερος χάρη στον ευεργετικό νόμο του κ. Παρασκευόπουλου.
Διατηρώ την εμπιστοσύνη μου στην ελληνική Δικαιοσύνη και θέλω να πιστεύω ότι σε σύντομο χρονικό διάστημα η ελληνική Δικαιοσύνη θα αποκαταστήσει την τιμή και υπόληψη του δημάρχου Θεσσαλονίκης», τόνισε ο κ. Παπαγεωργόπουλος στις πρώτες δηλώσεις μετά την αποφυλάκισή του….» Συνέχεια →
Τι είναι τελικά αυτό που θα καθορίσει κατά κύριο λόγο τις επιλογές της μεγάλης πλειοψηφίας των Ελλήνων στις 20 Σεπτεμβρίου; Τι είναι αυτό που θέλουν οι ψηφοφόροι;
Γράφει: Στάθης Σχινάς
Να τιμωρηθεί ο Τσίπρας; Να ανοίξει νο δρόμος προς τη δραχμή; Να νικήσει πάλι ο ΣΥΡΙΖΑ και να σχηματίσει κυβέρνηση ο Αλέξης Τσίπρας; Να δημιουργηθεί κυβέρνηση εθνικής ενότητας ή ειδικού σκοπού; Κάτι άλλο;
Παρά τον τεράστιο λαϊκό ενθουσιασμό που οδήγησε στο εθνικά υπερήφανο «ΟΧΙ» του δημοψηφίσματος το κλίμα τώρα είναι μάλλον εντελώς διαφορετικό.
Εισαγωγικό σημείωμα του Δαμιανού Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού, συγγραφέα
Αθήνα, 15 Ιουλίου 2013
κατωτέρω παρατίθεται μια ανάλυση του μεγάλου Έλληνα διανοητή, ιστορικού και κοινωνιολόγου Παναγιώτη Κονδύλη, που περιγράφει την φρυκτή μετάλλαξη του Έλληνα, αιτία όλων των δεινών του. Ο Παναγιώτης Κονδύλης δημιουργεί τελείως απαισιόδοξες προοπτικές για την Ελλάδα, που βέβαια είναι θέμα εκτίμησης, κατά πόσο αυτή η κατάσταση που περιγράφει είναι μη αναστρέψιμη (μοιραία) ή επιδέχεται και άλλες εξελίξεις στο μέλλον, εφόσον οι συνθήκες αλλάξουν, τόσο όσον αφορά τις δυνατότητες των ανθρώπων, όσο και το γεωστρατηγικό και γεωπολιτικό περιβάλλον. Δύσκολα μπορεί κανείς να προβλέψει τις μελλοντικές εξελίξεις, οι οποίες πολλές φορές είναι απρόβλεπτες, δίνοντας έναν τόνο ελπίδας και αισιοδοξίας, ότι τελικά οι Μήδοι, δεν «θα διαβούνε», σε αντίθεση με την περιγραφή του Καβάφη στο ποίημα του «Θερμοπύλες».
O Έλληνας θέλει να λύσει τα προβλήματα που επισωρεύσει ο ίδιος και οι κυβερνήσεις του δια της φυγής. Απαρνείται τις συμπληγάδες πέτρες, έχοντας την πεποίθηση στην απελπισία του ότι η φυγή δια της δραχμής, ως δια μαγείας θα του λύσει αυτομάτως τα προβλήματα για να ζει πάλι στην ψευδή μακαριότητα που ζούσε λόγο πριν από την κρίση, παραγνωρίζοντας τα καθοριστικά για την τύχη και την επιβίωση αυτής της χώρας την γεωστρατηγική και γεωπολιτική της θέση. Περιμένει τελικά κάποιους σωτήρες από το πουθενά ως από μηχανής θεούς ή κάποια σωτηρία, που είναι εκτός των δικών του προσπαθειών. Θέλει να συνεχίσει να τρώει από μια πίτα που δεν την δημιούργησε ο ίδιος. Κανείς δεν μιλάει για μια εθνική στρατηγική ανάπτυξης, που θα οδηγήσει την Ελλάδα στην διέξοδο από τα αδιέξοδα, φυσικά μέσα από τις συμπληγάδες πέτρες.
Πάντως η ανάλυση του Παναγιώτη Κονδύλη είναι ένας ακριβής καθρέφτης της ελληνικής κοινωνίας. Επίκαιρο όσο ποτέ!
Η παθογένεια του πολιτικού συστήματος και της κοινωνίας
Τα καταστρεπτικά συμπτώματα της έλλειψης του γνώθι σαυτόν!
Ένα προφητικό κείμενο του στοχαστή Παναγιώτη Κονδύλη για τις αιτίες της ελληνικής παρακμής και για όσα συμβαίνουν στις μέρες μας (γραμμένο το 1992!)
Η Ανάλυση του Παναγιώτη Κονδύλη
Η σημερινή Ελλάδα αποτελεί ακριβώς περίπτωση φθίνοντος έθνους, το οποίο εκλαμβάνει τις έμμονες μυθολογικές του ιδέες για τον εαυτό του ως ρεαλιστική αυτεπίγνωση . Δεν είναι διόλου περίεργο ότι η ψυχολογική αυτή κατάσταση συχνότατα παρουσιάζει συμπτώματα παθολογικού αυτισμού γιατί το απαραίτητο υπόβαθρο και πλαίσιο της υγιούς αυτεπίγνωσης είναι η γνώση του ευρύτερου περιβάλλοντος κόσμου, μέσα στον οποίο καλείται να δράσει ένα ατομικό ή συλλογικό υποκείμενο, αποτιμώντας κατά το δυνατόν νηφάλια τις δυνατότητες του και υποκαθιστώντας τη νοσηρά εγωκεντρική αρχή της ηδονής με τη φυσιολογικά εγωκεντρική αρχή της πραγματικότητας. Όπως οι κατώτεροι ζωικοί οργανισμοί, έτσι και οι σημερινοί Έλληνες αντιδρούν με έντονες αντανακλαστικές κινήσεις μονάχα σ’ ό,τι τους ερεθίζει άμεσα και ειδικά· Oι δηλώσεις κάποιου «φιλέλληνα» στη Χαβάη ή κάποιου «μισέλληνα» στη Γροιλανδία (κι ας μη μιλήσουμε καθόλου για τα όσα παρεμφερή μαθαίνει κανείς από τις Βρυξέλλες ή την Ουάσιγκτον) ευφραίνουν ή εξάπτουν, αναλόγως, τα πνεύματα πολύ περισσότερο απ’ ό,τι τα απασχολούν τα ουσιώδη, αν και συχνά αφανή, μεγέθη της πολιτικής και της οικονομίας. Συνέχεια →
Μια από τις μεγαλύτερες απογοητεύσεις για το μπλογκ μας υπήρξε η συνειδητοποίηση ότι η δικιά μας Νάντια Βαλαβάνη ακολούθησε το δρόμο των προκατόχων της της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ όσον αφορά τα δικαιώματα των προσφύγων της Μικρασιατικής Καταστροφής που καταπατήθηκαν από το ανάλγητο κράτος των αιωνίως κλεπτών και λαμογιών.
Είναι τραυματική για μας η αποκάλυψη του ιστορικού Βλάση Αγτζίδη για τον αρνητικό τρόπο που αντιμετώπισε το θέμα της Ανταλλάξιμης Περιουσίας και του ΤΑΠΑΠ την εποχή που διηύθυνε τα σχετικά στο Υπ.Οικονομικών… Η ευθύνη της είναι διπλή γιατί η ίδια ως αντιπολίτευση ζητούσε αυτά που αρνήθηκε να υλοποιήσει όταν είχε την εξουσία. Ως αντιπολίτευση, ρωτούσε τον τότε υπουργό Οικονομικών αν:
«1. Σκοπεύει να αναλάβει πρωτοβουλία ώστε να ακυρωθεί η εν λόγω απόφαση της Διυπουργικής Επιτροπής Αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων σε ό,τι αφορά τα προαναφερθέντα πέντε ανταλλάξιμα ακίνητα;
2. Σκοπεύει να λάβει πρωτοβουλία για νομοθετική παρέμβαση που θα εξαιρεί την ανταλλάξιμη περιουσία από τη μεταβίβαση στο Τ.Α.Ι.ΠΕ.Δ.;
3. Σκοπεύει να προβεί στην επανασύσταση του καταργηθέντος Ταμείου Ανταλλάξιμης Περιουσίας και Αποκατάστασης Προσφύγων (ΤΑΠΑΠ);«
Σ’ αυτό το κείμενο θα προσπαθήσω να απαντήσω σε μια σειρά ερωτημάτων σχετικών με τη συμφωνία της 13ης Ιουλίου. Τα ερωτήματα είναι πολλά, αναγκαστικά δεν θα θίξω κάποια ειδικότερα θέματα. Αν δεν έχετε χρόνο να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο, αρκεστείτε σ’ αυτή τη μικρή περίληψη: Η συμφωνία αποτελεί τη βάση του τρίτου μνημονίου. Όπως τα δύο προηγούμενα μνημόνια, έχει πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα αλλά βρίσκεται σαφώς προς τη σωστή κατεύθυνση. Η επιτυχία της εξαρτάται απόλυτα από τον τρόπο εφαρμογής της. Ένα είναι βέβαιο. Ότι, εξαιτίας αυτής της συμφωνίας, θα αλλάξει ριζικά το πολιτικό σκηνικό.
1. Είναι συμφωνία ή πραξικόπημα;
Αυτή είναι μια ανόητη ερώτηση. Δεν την περίμενα από εσάς. Πρόκειται για έναν εξαιρετικά δύσκολο συμβιβασμό. Δύσκολο, όχι μόνο για εμάς, σχεδόν για όλους. Αυτοί που ισχυρίζονται ότι ήταν πραξικόπημα υπονοούν ότι η ελληνική κυβέρνηση «εκβιάστηκε» και υποχώρησε, «προδίδοντας» την εντολή του ελληνικού λαού. Μπούρδες!
Συνέβη το εντελώς αντίθετο. Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή.
Με βάση τις πιο μετριοπαθείς εκτιμήσεις έγκυρων πολιτικών αναλυτών, το 67% των ψηφοφόρων του ΚΚΕ ψήφισε «ΟΧΙ» και το 11% «ΝΑΙ» στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου. Οι υπόλοιποι ψηφοφόροι του ΚΚΕ είτε επέλεξαν άκυρο/λευκόείτε το άκυρο «ψηφοδέλτιο» του ΚΚΕ. Είναι προφανές ότι κατέρρευσε με πάταγο η «γραμμή» της ηγεσίας του Περισσού.
Είναι γνωστό, ότι εξαρχής το ΚΚΕ, ήταν κατά της ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ και κατόπιν στην ΟΝΕ. Βέβαια, άλλα κόμματα και συλλογικότητες της Αριστεράς, δεν εμποδίστηκαν από αυτή τους τη θέση και στάση να συμμετάσχουν στη μεγάλη παλλαϊκή – πάνδημη μάχη, θέτοντας τα δικά τους προτάγματα και τα δικά τους μεγάλα «ΟΧΙ».
Πολλώ δε μάλλον, που η βαρύνουσα συμμετοχή του δίπλα στα πιο μαχητικά τμήματα της ελληνικής ριζοσπαστικής και κομμουνιστικής Αριστεράς, θα μπορούσε να συνεισφέρει στην αναγκαία αποτροπή οποιασδήποτε απόπειρας «νόθευσης» της λαϊκής εντολής και «απονεύρωσης» της δυναμικής της.
D95YGT Might is Right’. Germany (Wilhelm II) bullying Russia (Nicholas II), still humiliated, battered and weak from defeat in the
….Το ΝΑΙ δεν μπορεί παρά να είναι μια εθελόδουλη και ανάξια απόφαση ασύμβατη με τις πολιτικές παραδόσεις της Ελληνικότητας. Θα σκάψουμε τον τάφο μας. Όπως προαναφέραμε προκαλεί αηδία και εμετό η μαζική προπαγάνδα ψεύδους, εκφοβισμού, απειλών και παραπληροφόρησης στη οποία αναμενόμενα εμπλέκονται πολλοί του σάπιου συστήματος της μεταπολίτευσης, το οποίο όσο ποτέ άλλοτε κινείται μέσα στις λογικές βρώμικων «ποταμίσιων» νερών. Δεν υπάρχει επίσης αμφιβολία για το τι συμβαίνει στις Βρυξέλλες γιατί ολοφάνερα πέταξαν τα προσωπεία με μαζικές παρεμβάσεις στην Ελληνική πολιτική σκηνή. Κάθε αμφιβολία, υπογραμμίζεται, διαλύθηκε.
Το ΟΧΙ πέραν το ότι θα δώσει την δυνατότητα στον πρωθυπουργό να διαπραγματευτεί από «θέση ισχύος» θα πυροδοτήσει πολιτικές εξελίξεις που θα αλλάξουν ριζικά το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας για μια νέα αφετηρία και με μεγάλες πιθανότητες ανασύνταξης και ανοδικής πορείας. Μόνο τυφλοί δεν βλέπουν ότι το πολιτικό σύστημα όπως εξελίχθηκε τα τελευταία χρόνια είναι πολλά μαζί καζάνια που κοχλάζουν και ότι συγκροτούνται νέα σύνορα στα πεδία του πνεύματος, των πολιτικών θέσεων και της φιλοπατρίας.
Το δημοψήφισμα ήταν η μόνη λογική απόφαση που μπορούσε να πάρει η κυβέρνηση καθώς το πρόγραμμα των πιστωτών θα έφερνε ολική οικονομική καταστροφή. Το ερώτημα τώρα είναι τι θα πράξει η ΕΚΤ και αν η ευρωζώνη διαθέτει σχέδιο χρεοκοπίας εντός της ευρωζώνης.
Η σημαντικότερη είδηση αυτό το Σαββατοκύριακο δεν είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση ζήτησε δημοψήφισμα. Είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει αποδεχθεί την πρόταση διάσωσης των πιστωτών της. Ως εκ τούτου, το δεύτερο ελληνικό πρόγραμμα θα λήξει τα μεσάνυχτα της Τρίτης.
Η Ελλάδα θα είναι χωρίς πρόγραμμα και χωρίς πρόσβαση στην αγορά από την Τετάρτη.
Όπως έχω υποστηρίξει και κατά το παρελθόν, αυτή ήταν η μόνη λογική απόφαση που μπορούσε να πάρει η ελληνική κυβέρνηση. Το πρόγραμμα που προτάθηκε από τους πιστωτές θα παρέτεινε την ελληνική ύφεση για αρκετά χρόνια. Το Grexit, μια έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη, θα είχε πιο αρνητικές οικονομικές συνέπειες βραχυπρόθεσμα.
Ένα από τα μεγάλα προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι η ποικιλία των δυνάμεων που τη στηρίζουν και ο έλεγχος όσων από αυτές τις δυνάμεις ασκούν εξουσία στο νέο πλαίσιο…
Κάποιες από τις δυνάμεις αυτές υπηρετούν αλλότρια συμφέροντα, προσβάλλουν το λαό με τη συμπεριφορά τους και κατατρύχονται από ιδεοληψίες.
Η κακή/λή τύχη το έφερε να συμπέσουν (στην εξωτερίκευση των προθέσεων) τα ίδια συμφέροντα των παλιών πονηρών κρατικοδίαιτων συνδικαλιστών και των σχεδόν επαγγελματιών και κατά περίπτωση αντιρατσιστών, που ονειρεύονται την καταστροφή του εθνικού κράτους. Συνέχεια →
Επιστολή-έκκληση του Βλ. Αγτζίδη προς τις προσφυγικές Ομοσπονδίες
ΟΠΣΕ-ΠΟΕ-ΠΟΠΣ-ΠΟΘΣ
Η πολιτική αλλαγή που συνέβη στον τόπο μας και η άνοδος στην εξουσία νέων πολιτικών δυνάμεων που δεν φέρουν τα βάρη του παλαιού καθεστώτος, δίνει στον προσφυγικό ελληνισμό τη δυνατότητα να διεκδικήσει αυτά που του στέρησαν οι προηγούμενοι κυβερνώντες.
Πολλά είναι τα εκκρεμή ζητήματα που εκκινούν από τα της διεκδίκησης της προσφυγικής περιουσίας και την έμπρακτη αλληλεγγύη προς τους Έλληνες της Μαριούπολης και φτάνουν έως την ένταξη της ιστορίας των Ελλήνων της Ανατολής στην εθνική συλλογική Μνήμη μέσω της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Μάνος Δούκας: Ένας ρατσιστής εκπαιδευτικός από τη Μυτιλήνη
Το ότι ο ρατσισμός -και δη ο αντιπροσφυγικός- υπήρξε το χαρακτηριστικό της ακροδεξιάς είναι γνωστό από το Μεσοπόλεμο, όταν οι δεξιοί παρακρατικοί έκαιγαν τις παράγκες των προσφύγων και οι δημοσιογράφοι τους απαιτούσαν να επιβληθούν στους πρόσφυγες να φορούν κίτρινα περιβραχιόνια για να τους ξεχωρίζουν από τους καθαρόαιμους «Έλληνες»…
Γνωστό είναι επίσης ότι σήμερα, που για πρώτη φορά από την εποχή της Ελεύθερης Ελλάδας και της ΠΕΕΑ, υπάρχει αριστερή κυβέρνηση στην Ελλάδα, αυτοί που πρωτίστως και λυσσασμένα την εχθρεύονται και την υπονομεύουν είναι οι «σύντροφοι» του ΚΚΕ. Επίσης γνωστό είναι ότι οι γραφειοκράτες του ΚΚΕ, προσπαθούν να γκετοποιήσουν το χώρο τους και να αλλοτριώσουν τα πρόβατά τους (μέλη και οπαδούς), ξαναγυρίζοντας πίσω, στις πιο αυταρχικές και αντιλαϊκές παραδόσεις του κινήματος. Επί πλέον έχουν αποφασίσει για πρώτη φορά μετά το 1935 (όταν υιοθετήθηκε η γραμμή των αντιφασιστικών Λαϊκών Μετώπων στο 7ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς) ότι «τέρμα πια τα λαϊκά μέτωπα. Εμπρός για τη σοσιαλιστική επανάσταση». Και αυτό τη στιγμή που ανακηρύσσουν σε άγιο του ελλαδικού κομ. κινήματος τον Νίκο Ζαχαριάδη, πατέρα της άποψης των Λαϊκών Μετώπων και των σταδίων.
Όμως κάποιοι από αυτούς, εκτός από εμμονικοί αντιΣΥΡΙΖΑ, είναι και αντιπόντιοι ρατσιστές. Ή τουλάχιστον τους λείπει παντελώς το κριτήριο για να κατανοήσουν που σταματά το χιούμορ και που αρχίζει ο ρατσισμός και η στοχοποίηση πληθυσμιακών ομάδων.
Πρόσφατη απόδειξη αυτής της διαπίστωσης αποτελεί το κείμενο -απλοϊκό και κινδυνολογικό- ενός συνδικαλιστή του ΠΑΜΕ, υπ. δημοτικού συμβούλου στη Μεταμόρφωση Αττικής. Και αυτός ο άνθρωπος τυχαίνει να είναι εκπαιδευτικός, μέλος της Πανελλαδικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών και του ΔΣ Ε΄ ΕΛΜΕ. Συνέχεια →
Σε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη φιλοξενούμε τον καθηγητή Πολιτικών Θεωριών των Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Πειραιά Νίκο Κοτζιά. Ο κύριος Κοτζιάς που σε λίγες μέρες θα παρουσιάσει στην πόλη μας το βιβλίο του «Πατριωτισμός και Αριστερά», υπογραμμίζει ότι ο πατριωτισμός συμπεριλαμβάνει μνήμες, προτροπές, στοιχεία αγώνων, που η πολιτική θεωρία και πρακτική ονομάζει ως «πολιτισμικούς αγώνες». Συμφωνεί ότι η χώρα βιώνει μια τεράστια παρακμή και απαιτείται να συζητηθούν οι στρατηγικές προοπτικές διαμόρφωσης μιας διαφορετικής Ελλάδας, που δεν προκύπτει από τα μνημόνια και τις απατηλές εντυπώσεις ότι το χρέος είναι βιώσιμο, αλλά θα στηριχθεί σε μια καινούργια παραγωγική βάση, θα διαθέτει ενισχυμένη θέση στον διεθνή καταμερισμό εργασίας καθώς και στην παγκόσμια διπλωματική σκηνή. Αναφέρει ότι είναι απαραίτητη η ανάγκη συγκρότησης ενός μεγάλου πατριωτικού-δημοκρατικού μετώπου και συμμαχιών με στόχο την συγκρότηση και εδραίωση μιας Κυβέρνησης Σωτηρίας. Τέλος ως μέλος της «Κίνηση ιδεών και δράσης: Πράττω», δηλώνει ότι έχουν καλές σχέσεις με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και πολλές κριτικές ματιές, όμως θέση τους είναι ότι στις σημερινές συνθήκες και συσχετισμούς «τίποτα δεν μπορεί να γίνει χωρίς τον Σύριζα» αλλά και τίποτα «δεν μπορεί να γίνει χωρίς εμάς τους άλλους».
1.Κύριε Πρόεδρε αν το κόμμα σας είναι πρώτο την 25η Ιανουαρίου και δεν έχετε την αυτοδυναμία που στοχεύετε, υπό ποίες προϋποθέσεις θα εξετάζατε το ενδεχόμενο επαναληπτικών εκλογών;
Ο ΣΥΡΙΖΑ διεκδικεί σήμερα καθαρή λαϊκή εντολή σκληρής διαπραγμάτευσης με τους εταίρους με στόχο τη βιωσιμότητα του χρέους αλλά και τη κοινωνική σωτηρία. Και καθαρή εντολή σημαίνει καθαρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ώστε τα χέρια μας να είναι λυμένα στους κρίσιμους χειρισμούς της διαπραγμάτευσης. Ζητάμε από τον ελληνικό λαό να μας δώσει ισχυρή εντολή για να μην γίνει το Μνημόνιο μόνιμο καθεστώς κοινωνικής καταστροφής για την χώρα. Για να μην εφαρμοστούν οι δεσμεύσεις της σημερινής κυβέρνησης, όπως αποτυπώνονται στην ηλεκτρονική επιστολή Σαμαρά προς την τρόικα. Για να μην υπάρξει νέο μνημόνιο λιτότητας. Πάνω σε αυτή τη βάση θα επιδιώξουμε ευρύτερες πολιτικές συναινέσεις για τον σχηματισμό κυβέρνησης. Πιστεύω όμως ότι ο ελληνικός λαός θα μας δώσει τελικά την αυτοδυναμία και για έναν επιπλέον λόγο. Γιατί καταλαβαίνει ότι ο τόπος έχει ανάγκη από μια ισχυρή και σταθερή κυβέρνηση μακράς πνοής.
2.Κυβέρνηση μειοψηφίας, με ψήφο ανοχής, θα δεχόσασταν να σχηματίσετε;
ΑΡΕΙΟΣ ΠΑΓΟΣ: Αθώωσαν τους υπεύθυνους της Μικρασιατικής Καταστροφής….
ΑΝΑΘΕΜΑ!
Το πρωτοσέλιδο τουρκικής εφημερίδας (Αύγουστος ’22) με τις φωτογραφίες των Γούναρη και Στράτου και τον τίτλο: «ΓΟΥΝΑΡΗΣ-ΣΤΡΑΤΟΣ: ΟΙ ΣΩΤΗΡΕΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ»
Oι διαφημίσεις που βλέπετε στο τέλος των αναρτήσεων και δεν έχουν καμιά απολύτως σχέση με τη θεματολογία του μπλογκ μας, προέρχονται από τη WordPress (προκειμένου να καλυφθούν τα έξοδα του server) και δεν αποφέρουν κανένα οικονομικό όφελος στο ιστολόγιο μας.
Οι υπεύθυνοι της WordPress.com έστειλαν την παρακάτω ανακοίνωση: «The site is one of the free sites hosted on WordPress.com, and we are running ads to cover the costs of operating the site for the user. We run these types of ads sparingly in an attempt to interfere as little as possible with the experience of reading a site and for logged in users we don’t show ads at all».
Με ένα εξαιρετικό κείμενο ο καλός δημοσιογράφος Νίκος Ασλανίδης στηλιτεύει τα κακώς κείμενα σε μια από τις ομοσπονδίες του ποντιακού ελληνισμού, η οποία δυστυχώς ελέγχεται από μια μικρή ομάδα επαγγελματιών συνδικαλιστών και πλαισιώνεται από αρκετούς σφουγγοκωλάριους. Το κείμενο του Ασλανίδη έρχεται να συμπληρώσει με τον τρόπο του ένα παλιό δικό μας για τις εκλογές του 2010, που είχε ως τίτλο 
θετικά και μου εκμυστηρεύτηκε πως τις παρακολουθούσε πάντα και μάλιστα είχε κλάψει με τις εκπομπές για τον Πόντο. Πριν φύγει, με ρώτησε εάν ήμουν υποψήφιος και της απάντησα θετικά. «Καλά, γιατί δεν είσαι στο χαρτί;», με ρώτησε. Της εξήγησα ότι όλοι οι υποψήφιοι είμαστε στο «χαρτί» και οι ψηφοφόροι βάζουν σταυρό σε όσους επιθυμούν. «Όχι πούλιμ’ κι είσαι σο χαρτόπον», επέμενε η κυρία. Πιστεύοντας ότι δεν κατάλαβε την εκλογική διαδικασία, επέμενα και τότε έβγαλε ένα χαρτάκι από την τσέπη της, όπου υπήρχαν κάποια ονόματα. Ήταν η » γραμμή» που της έδωσαν… 
έκανε την ύστατη προσπάθεια για ενότητα στη σύνθεση του νέου Δ.Σ., δυστυχώς επελέγησαν άλλες λογικές. Το νέο Δ.Σ. συγκροτήθηκε με το γνωστό τρόπο που ο παρχαριδισμός εισήγαγε στην ομοσπονδία αυτή πριν από επτά περίπου χρόνια: εσωστρέφεια, ανταγωνισμός, εμφυλιοπολεμικές πρακτικές, επιλογή χειραγωγίσιμων ατόμων, άρνηση της ενότητας... Και είναι πράγματι λυπηρό άτομα που έχουν μια εσωτερική ποιότητα και απλώς θεωρούσαμε ότι επιλέχθηκαν από τους ενόχους –όπως παλιότερα οι Γαβρίδης και Φαχαντίδης που τελικά αντιστάθηκαν στη χειραγώγηση– να έχουν πλήρως προσαρμοστεί. Δεν θέλουμε να το πιστέψουμε και δεν βοηθά μακροπρόθεσμα ούτε και τους ίδιους…
Μέχρι σήμερα ο Γιωρίκας, που έχει αποχωρήσει από την προεδρία της ΠΟΕ και αρκέστηκε στην προεδρία της ψευδώνυμης ΔΙΣΥΠΕ, 
Είναι προφανής πλέον η δυσχερής θέση της Ελλάδας που οφείλεται στην τρομακτική εμπλοκή της με την επίσης τρομακτική αύξηση των μεγεθών του μεταναστευτικού από τότε που η Χριστοδουλοπούλου και η μικρή πολιτική της συνιστώσα αποφάσισε να ανοίξει τα σύνορα χωρίς να έχει την παραμικρή γνώση του πραγματικού ζητήματος και χωρίς να έχει προετοιμάσει τη χώρα να δεχτεί τους απόκληρους Το πρόβλημα μιας ανερματιστής πολιτικής ήταν ήδη ορατό από την αρχή. Είχαμε τότε γράψει δύο κείμενα:
Έτσι διευκόλυνε το βαθύ κράτος της Τουρκίας να στείλει μέσω Ελλάδας στην Ευρώπη όσους Σύριους (κυρίως ομόδοξους σουνίτες) μετέτρεψε σε πρόσφυγες η ίδια χέρι-χέρι με τους υπερατλαντικούς νταβατζήδες. Παράλληλα διευκόλυνε τους μεσάζοντες να κερδίσουν δισεκατομμύρια δολάρια από την απόγνωση των προσφύγων και με την επιπολαιότητά της εξέθεσε σε κίνδυνο τους απόκληρους.
Σχόλιο από 
Μπορεί ο Πάνος Καμμένος να αγόρασε έναν από τους τόμους του «Κεφάλαιου» του Κάρολου, όμως η φύση των ΑΝ.ΕΛ. παραμένει αναλλοίωτη: είναι «φωλιά» όπου επιβιώνουν πολύ άνετα και φυσικά, ακροδεξιές και ρατσιστικές απόψεις. Και δεν χρειάζεται να πάμε στον Δ. Καμμένο, ούτε πολύ περισσότερο στον εκ Πατρών Νικολόπουλο -που ήδη έχει αναλάβει β’ πρόεδρος της Βουλής εκ μέρους ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝ.ΕΛ- που ήταν ο πρώτος που κίνησε την διαδικασία
ένοχο της Μικρασιατικής Καταστροφής, τον Δημήτριο Γούναρη
Με έκπληξη διαβάσαμε τους υποψήφιους Επικρατείας που επέλεξε ο κ. Καμμένος. Το τρίτο κατά σειρά πρόσωπο έφερε το όνομα «Χριστόφορος Σοφιανίδης» και δηλωνόταν ότι προερχόταν από την «ποντιακή ομογένεια». Προφανώς η επιλογή αυτή αποσκοπεί στην προσέλκυση ψήφων των Ποντίων. Όμως στην πραγματικότητα αποτελεί τη μεγαλύτερη ύβρι που θα μπορούσαν να διαπράξουν οι ΑΝ.ΕΛΛ. κατά του Ποντιακού Ελληνισμού, γιατί ο κ. Σοφιανίδης είναι γνωστός για τις ακροδεξιές, ρατσιστικές και ξενοφοβικές του θέσεις, που εμπεριέχουν και έναν περίεργο ανθελληνισμό. 
ένα παραληρηματικό του κείμενο («Βυρωνικοί Παλμοί», ’99): «Οι ελλαδικές κυβερνήσεις μας έπεισαν για το γεγονός ότι έχουν πολύ μεγαλύτερη εθνική συγγένεια προς το αλβανικό και εν γένει το ξένο στοιχείο… Οι ελλαδίτες κυβερνήτες έσπευσαν να συμπαρασταθούν στα αδέλφια τους, αλβανόφωνους του Κοσόβου…και κατόπιν προσχηματικής πίεσης των ‘συμμάχων’ είναι έτοιμοι να φέρουν τουλάχιστον άλλους 10.000 Αλβανούς στην Ελλάδα…» Για τον κ. Σοφιανίδη, η ελληνική κυβέρνηση νοιάζεται περισσότερο «για τα αλβανόφωνα αδέλφια τους». Γράφει: «Η κυβέρνηση, οι υπουργοί εξωτερικών, δημόσιας τάξης και άλλοι κινήθηκαν αστραπιαία και με αδελφική στοργή, ώστε τα αλβανόφωνα αδέλφια τους και οι υπόλοιποι αλλοεθνείς να αισθάνονται όπως στο σπίτι τους».
Και αν ο κ. Σοφιανίδης ξεκίνησε την υστερική ξενοφοβική και ρατσιστική του ρητορεία θέτοντας στο στόχαστρό του τους Αλβανούς, σήμερα, με την ένταση που έχει λάβει το προσφυγικό και μεταναστευτικό πρόβλημα, διεύρυνε κατά πολύ τη στόχευσή του και «βελτίωσε» την επιχειρηματολογία του. Σε πρόσφατη προκήρυξη που προφανώς έχει γραφεί από τον ίδιο και υπογράφεται από ελάχιστους περιθωριακούς φορείς, διαβάζουμε: «Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν “νόμιμοι μετανάστες”. Παραβίασαν ενσυνείδητα κάθε έννοια νομιμότητας και συνόρων, μπήκαν παράνομα και εκβιαστικά, εποικίζοντας την Ελλάδα (και την Ευρώπη), εξαπλωνόμενοι όπως οι ακρίδες σε μια ελκυστική και αφύλακτη φυτεία…..
«Από το 1990 εκατοντάδες χιλιάδες αλλοεθνείς κυκλοφορούν ήδη σαν “έλληνες” με τη λυσσαλέα σύμπραξη μειοψηφικών αριστεριζόντων μορφωμάτων εντός και εκτός Βουλής. Ετσι, στις τελευταίες δημοτικές και βουλευτικές εκλογές ψήφιζαν από κοινού δημάρχους και βουλευτές, που εξυπηρετούν περαιτέρω την αποδόμηση του ελλαδικού κράτους, διαχέοντας και προωθώντας την βαρβαρική ισλαμιστική ιδεολογία στην Ελλάδα ως δήθεν δικαίωμα των εκατομμυρίων καθ’ όλα παράνομων εποίκων (λαθρομεταναστών)….
«Με αδίκησαν όσο ελάχιστους ανθρώπους. Παρέμεινα στη φυλακή δύο χρόνια, πέντε μήνες και μία ημέρα, απολύτως άδικα. Βρίσκομαι αυτή τη στιγμή σήμερα, έξω, ελεύθερος χάρη στον ευεργετικό νόμο του κ. Παρασκευόπουλου.
να πιστεύω ότι σε σύντομο χρονικό διάστημα η ελληνική Δικαιοσύνη θα αποκαταστήσει την τιμή και υπόληψη του δημάρχου Θεσσαλονίκης», τόνισε ο κ. Παπαγεωργόπουλος στις πρώτες δηλώσεις μετά την αποφυλάκισή του….» 
Μια από τις μεγαλύτερες απογοητεύσεις για το μπλογκ μας υπήρξε η συνειδητοποίηση ότι η δικιά μας Νάντια Βαλαβάνη ακολούθησε το δρόμο των προκατόχων της της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ όσον αφορά τα δικαιώματα των προσφύγων της Μικρασιατικής Καταστροφής που καταπατήθηκαν από το ανάλγητο κράτος των αιωνίως κλεπτών και λαμογιών.
Με βάση τις πιο μετριοπαθείς εκτιμήσεις έγκυρων πολιτικών αναλυτών, το 67% των ψηφοφόρων του ΚΚΕ ψήφισε «ΟΧΙ» και το 11% «ΝΑΙ» στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου. Οι υπόλοιποι ψηφοφόροι του ΚΚΕ είτε επέλεξαν άκυρο/λευκόείτε το άκυρο «ψηφοδέλτιο» του ΚΚΕ. Είναι προφανές ότι κατέρρευσε με πάταγο η «γραμμή» της ηγεσίας του Περισσού.
του Wolfgang Münchau
Ένα από τα μεγάλα προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι η ποικιλία των δυνάμεων που τη στηρίζουν και ο έλεγχος όσων από αυτές τις δυνάμεις ασκούν εξουσία στο νέο πλαίσιο…
Η πολιτική αλλαγή που συνέβη στον τόπο μας και η άνοδος στην εξουσία νέων πολιτικών δυνάμεων που δεν φέρουν τα βάρη του παλαιού καθεστώτος, δίνει στον προσφυγικό ελληνισμό τη δυνατότητα να διεκδικήσει αυτά που του στέρησαν οι προηγούμενοι κυβερνώντες.
Σε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη φιλοξενούμε τον καθηγητή Πολιτικών Θεωριών των Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Πειραιά Νίκο Κοτζιά. Ο κύριος Κοτζιάς που σε λίγες μέρες θα παρουσιάσει στην πόλη μας το βιβλίο του «Πατριωτισμός και Αριστερά», υπογραμμίζει ότι ο πατριωτισμός συμπεριλαμβάνει μνήμες, προτροπές, στοιχεία αγώνων, που η πολιτική θεωρία και πρακτική ονομάζει ως «πολιτισμικούς αγώνες». Συμφωνεί ότι η χώρα βιώνει μια τεράστια παρακμή και απαιτείται να συζητηθούν οι στρατηγικές προοπτικές διαμόρφωσης μιας διαφορετικής Ελλάδας, που δεν προκύπτει από τα μνημόνια και τις απατηλές εντυπώσεις ότι το χρέος είναι βιώσιμο, αλλά θα στηριχθεί σε μια καινούργια παραγωγική βάση, θα διαθέτει ενισχυμένη θέση στον διεθνή καταμερισμό εργασίας καθώς και στην παγκόσμια διπλωματική σκηνή. Αναφέρει ότι είναι απαραίτητη η ανάγκη συγκρότησης ενός μεγάλου πατριωτικού-δημοκρατικού μετώπου και συμμαχιών με στόχο την συγκρότηση και εδραίωση μιας Κυβέρνησης Σωτηρίας. Τέλος ως μέλος της «Κίνηση ιδεών και δράσης: Πράττω», δηλώνει ότι έχουν καλές σχέσεις με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και πολλές κριτικές ματιές, όμως θέση τους είναι ότι στις σημερινές συνθήκες και συσχετισμούς «τίποτα δεν μπορεί να γίνει χωρίς τον Σύριζα» αλλά και τίποτα «δεν μπορεί να γίνει χωρίς εμάς τους άλλους».
Πόντος και Αριστερά 
