-«Δρόμος της Αριστεράς»: ένας χρόνος κυκλοφορίας

H εφημερίδα Δρόμος της Αριστεράς, συμπληρώνοντας ένα χρόνο κυκλοφορίας, οργανώνει σειρά εκδηλώσεων σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Πάτρα με τη συμμετοχή αγωνιστών από την Αίγυπτο και την Τυνησία, οι οποίοι θα μεταφέρουν εικόνες και εμπειρία από τις πρώτες εξεγέρσεις του 2011, που αλλάζουν ισορροπίες και συσχετισμούς σε μια ολόκληρη περιοχή.

Συμμετέχουν: Benacem Benabdullah, αγωνιστής της Αριστεράς, μέλος της Ένωσης Άνεργων Πτυχιούχων Τύνιδας (Τυνησία) και Waleed Rashed, εκπρόσωπος του Κινήματος 6ης Απρίλη (Αίγυπτος).

-«ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΡΗ ΣΕΙΡΗΝΙΔΗ»

Έτσι επιγράφεται ο ιστότοπος των φίλων του προφυλακισμένου αναρχικού Άρη Σειρηνίδη, που έχουν συγκροτήσει την «Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στον Άρη Σειρινίδη«...

Τη Δευτέρα 28-2-2011 διοργανώνουν σχετική εκδήλωση στο ΕΜΠ ( αμφιθέατρο ΜΑΧ).

Για την υπόθεση αυτή η εφημερίδα «Εποχή« δημοσίευσε τα εξής το Μάιο του 2010, όταν συνελήφθη και προφυλακίστηκε:

H EΛ.ΑΣ με τη γλώσσα της επιστήμης…

Στον Κορυδαλλό βρίσκεται προφυλακισμένος… ο αναρχικός Άρης Σειρηνίδης, που συνελήφθη στις 3 Μαΐου στο Γκάζι. Αρχικά η αστυνομία είχε αποδώσει, με τη γνωστή μέθοδο των διαρροών, σε αυτόν και τον (καταζητούμενο) Σίμο Σεϊσίδη, ο οποίος επίσης συνελήφθη σε μικρή απόσταση αφού πυροβολήθηκε στο πόδι, την ένοπλη ληστεία στο Πράκτικερ της Πειραιώς που είχε γίνει λίγη ώρα πριν. 

-Για την αθλιότητα της σεξουαλικότητας

Να ένα εξαιρετικό κείμενο, που αλιεύσαμε στο διαδίκτυο….

Για την αθλιότητα της σεξουαλικότητας

Μια κοινωνία βασισμένη  στην συγκεντρωτική εξουσία και τις οικονομικές συναλλαγές φτωχαίνει σε κάθε τομέα της ζωής, ακόμα και στους πιο οικείους. Γίνεται πολύς λόγος για τη γυναικεία απελευθέρωση, την απελευθέρωση των ομοφυλόφιλων και τη σεξουαλική απελευθέρωση στους αναρχικούς κύκλους. Και αναλύσεις για την ανδρική κυριαρχία, την πατριαρχία και τον ετερο-σεξισμό δεν είναι τόσο δύσκολο να βρεθούν, αλλά η πραγματικότητα της σεξουαλικής αθλιότητας φαίνεται να αγνοείται σε μεγάλο βαθμό. Ζητήματα που έχουν να κάνουν με τη σεξουαλική έκφραση περιορίζονται σε μεγάλο βαθμό σ’ αυτά που έχουν να κάνουν με τη μονογαμία, τη μη-μονογαμία, τον πολυ-ερωτισμό και άλλα τέτοια θέματα των μηχανισμών των ερωτικών σχέσεων. Ο περιορισμός αυτός είναι από μόνος του, κατά τη γνώμη μου, μια αντανάκλαση της σεξουαλικής μας φτώχειας κι εξαθλίωσης- ας αρκεστούμε στο να μιλάμε για σχεσιακούς μηχανισμούς ώστε να αποφύγουμε το θέμα της ποιότητας αυτών των σχέσεων.    

-Eγκλημάτισε ο κ. Σημίτης ;

Μαζί με τον Κωστάκη τον Καραμανλή

Συνεχίζοντας την προηγούμενη ανάρτηση με τη συνέντευξη της Σοφίας Σακοράφα, δεν μπορούμε να αντισταθούμε στον πειρασμό να αναφερθούμε στα πλέον μοιραία πρόσωπα της σύγχρονης πολιτικής ζωής. Στους δύο πρωθυπουργούς, που κατά τη θητεία τους οξύνθηκαν οι δυσπλασίες του συστήματος, εκτινάχθηκε η διαφθορά στα ύψη και ταχύτατα έβαλαν την Ελλάδα σε τροχιά κρίσης.

Ο κ. Σημίτης έχει όμως το ιδιαίτερο βάρος γιατί επί της θητείας του έγιναν οι μεγαλύτερες λαμογιές στη μεταπολιτευτική ιστορία αυτού του τόπου. Με πρόσχημα τους εξοπλισμούς και τους Ολυμπιακούς Αγώνες οι μαφίες που τον στήριζαν έστησαν ένα πάρτι κατάχρησης και κλοπής εις βάρος του ελληνικού λαού.  Και όλα αυτά τα κάλυψε με  μια «αντιεθνικιστική» ρητορεία με τη συνενοχή και τα χειροκροτήματα όλου του λεγόμενου «αντιεθνικιστικού » χώρου. Χαρακτηριστικότατη περίπτωση ο γνωστός «νέος ιστορικός» Αντώνης Λιάκος, που ανέλαβε μέσω των ΔΟΛιων εντύπων το ρόλο του Σουσλώφ στη κυβέρνηση του Σημίτη, καταλαμβάνοντας ως επιστέγασμα των υπηρεσιών του την προεδρία στοn OΠΕΚ, το κέντρο μελετών (τρομάρα του) που ίδρυσε ο τέως πρωθυπουργός… Και επιπλέον ο πονηρός Σημιτάκος, για να καλύψει τις οικονομικές και ιδεολογικές λαμογιές, έβαλε τον πάντα προδομένο λαό να ασχολείται με το δίλημμα της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες…

Και στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής ο κ. Σημίτης έπραξε τα ανάλογα. Ξεπούλησε εθνικό έδαφος στην κρίση των Ιμίων και αποδέχτηκε στη Μαδρίτη την παραβίαση των διεθνών κανόνων με την αποδοχή των  συμφερόντων της Τουρκίας στο Αιγαίο, σε σχέση με το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας.  Ουσιαστικά  διευρύνθηκε ένεκα της πολιτικής του η λίστα των απαιτήσεων, όπως ήθελαν οι Τούρκοι, οι οποίοι ιστορικά πορεύονται «σιγά σιγά», χωρίς όμως ποτέ να κάνουν πίσω!

Ο Σημίτης αποδεικνύεται ότι είναι το μοιραίο πρόσωπο της σημερινής Ελλάδας.

Σοφία Σακοράφα – η ιστορία μας…είναι η αντίστασή μας…είναι η παρακαταθήκη μας.

Κάποιες σκέψεις με αφορμή τα περί πολιτικής ανυπακοής του κινήματος, περί ανομίας των πολιτών ….και άλλα πρόσφατα γεγονότα.

Προσπαθώ παρά τις απαράδεκτες στρεβλώσεις των τελευταίων μηνών, να αντιμετωπίζω τη λέξη πολίτης με την έννοια, την αξία και το ύψιστο περιεχόμενο που έδωσαν στη λέξη πολίτης ο Περικλής και ο Κλεισθένης, που έδωσαν οι αγώνες του λαού μας για δημοκρατία, ελευθερία και ανεξαρτησία, που έδωσε το 114 και το Πολυτεχνείο, που έδωσε η νέα γενιά το Δεκέμβρη του 2008, που δίνουν καθημερινά όλοι όσοι υπερασπίζονται τη θέση τους στην όξυνση της ταξικής πάλης, την πολιτική τους άποψη, την αξιοπρέπεια στην εργασία, το δικαίωμα στην ανθρωπιά και την αλληλεγγύη.

Ντροπή νιώθω ως βουλευτής και ταυτόχρονα ως πολίτης αυτής της χώρας, όταν χιλιάδες χρόνια αγώνων, εξεγέρσεων, επαναστάσεων, εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων συνθλίβονται από μια ομάδα, ξένη και ντόπια.

Από μια ομάδα που μετατρέπει τον πολίτη σε υπήκοο, που μετατρέπει τις παραγωγικές δυνάμεις της χώρας μας σε απέραντο σκλαβοπάζαρο, που μετατρέπει τον πλούτο της πατρίδας μας σε περιουσιακό στοιχείο αποπληρωμής, που τολμά και αστειεύεται με τον Παρθενώνα και το Σούνιο, αφού είναι τα μόνα που μας επιτρέπουν να μας απομείνουν.

Ντροπή και Οργή για αυτήν την απροκάλυπτη εκτροπή.

Εκτροπή της δικαιοσύνης που έχει μετατραπεί σε έκτακτο απεργοδικείο.

Εκτροπή της δημοκρατίας που…    απαγορεύει τις συναθροίσεις άνω των τριών.

Από το «Βαθύ πράσινο»…..

-Καλό ταξίδι Κώστα Αυγητίδη

Κηδεύτηκε την Πέμπτη 3 Φεβρουαρίου, στην ιδιαίτερη πατρίδα του, το προσφυγικό χωριό  Ακρίτας του Κιλκίς, ο αριστερός ιστορικός Κώστας Αυγητίδης, ο οποίος διακρίνεται για το πλούσιο συγγραφικό του έργο που αφορά τον ελληνισμό της Ρωσίας, αλλά και τις ελληνο-σοβιετικές σχέσεις .

Ο Κώστας Αυγητίδης ανήκει στη δεύτερη προσφυγική γενιά, Γεννήθηκε στον Ακρίτα το 1926. Από μικρός εντάχθηκε στην Αριστερά. Το 1941 έγινε μέλος του ΚΚΕ, στο οποίο παρέμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του. Το 1943 οργανώθηκε στην ΕΠΟΝ και το 1944 κατατάχθηκε στον ΕΛΑΣ και  πήρε δραστήρια μέρος στον αντιστασιακό αγώνα ενάντια στους κατακτητές της Ελλάδας.

Το 1947 συνέχισε τον αγώνα μέσα από τις γραμμές του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Με τη λήξη του Εμφυλίου Πολέμου το 1949, κατέφυγε ως πολιτικός πρόσφυγας  στη Σοβιετική Ενωση, όπου σπούδασε ιστορικός στην Τασκένδη, στο Πανεπιστήμιο της Κεντρικής Ασίας.

Ασχολήθηκε  με την έρευνα για τις ελληνορωσικές σχέσεις. Εχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα σε διάφορες εφημερίδες και περιοδικά, στα ελληνικά και στα ρωσικά.

-Για τη Μνήμη και το Τραύμα: ένα εξαιρετικό βιβλίο…

Ένα νέο εξαιρετικό βιβλίο παρουσιάζεται  την ερχόμενη Τετάρτη στην Αθήνα…

 

Το βιβλίο αυτό διαπραγματεύεται τη σημασία της Μνήμης στο τέλος της Νεωτερικότητας και τον τρόπο που τη διαχειρίζονται τόσο τα θύματα όσο και οι θύτες. Τρεις ιστορικοί επιχειρούν να φέρουν στο φως τις πολιτικές αντιμετώπισης των επίμαχων και τραυματικών γεγονότων που σημάδεψαν την Ιστορία του 20ου αιώνα.

Με ενδεικτικές μελέτες από όλο σχεδόν τον κόσμο -Γαλλία, Γερμανία, Πολωνία, Ιαπωνία, Κίνα, ΗΠΑ, Σοβιετική Ένωση (σοβιετικός ελληνισμός και σταλινικές διώξεις), Ελλάδα και Τουρκία(γενοκτονία Ποντίων και ενσωμάτωσή τους στην ελληνική κοινωνία)- επιχειρούν να συμβάλλουν στην κατανόηση των πολλαπλών τρόπων αναμέτρησης των σύγχρονων κοινωνιών με τις “σκοτεινές σελίδες” της Ιστορίας τους και ως εκ τούτου στην κριτική διαβούλευση με στόχο την ιστορική αυτογνωσία. 

-Ένα νέο περιοδικό γεννήθηκε….

…και πιθανόν να καλύψει το κενό!

Μια παλιά ιδέα που γεννήθηκε από την κοινή διαπίστωση (από τη σημιτική εποχή) ότι ο χώρος των κοινωνικών επιστημών κυριαρχείται από μειοψηφικές ομάδες φονταμενταλιστών, που κολλημένες στην εξουσία με πρόσχημα τον «αντιεθνικισμό», έχουν επιβάλλει έναν ιδιότυπο αποκλεισμό όσων θεωρούν διαφορετικούς, τους οποίους και συμπεριέλαβαν στις αυθαίρετες Μαύρες Λίστες τους….

Φυσικά τα κέρδη τους ήταν (και είναι) πολλά! Εκτός από την προνομιακή συνδιαλλαγή με την εξουσία, κερδίζουν θέσεις και αξιώματα αποκλειστικά λόγω αυτής της σχέσης, προσπορίζονται πόρους κ.λπ.

Στη δημιουργία αυτού του περιοδικού οδήγησε η ανάγκη να υπάρξει η δυνατότητα έκφρασης όσων έχουν αποκλειστεί, καθώς και η ανάγκη να  υπονομευτεί ο αυταρχικός και εξουσιαστικός  τρόπος με τον οποίο οι συγκεκριμένοι κύκλοι επιβάλλονται στο δημόσιο λόγο.

Έτσι πραγματώθηκε η πρώτη απόπειρα άρθρωσης ενός εναλλακτικού επιστημονικού λόγου με το νέο περιοδικό «Λόγιος Ερμής¨. Το μέλλον θα δείξει εάν θα ευοδωθεί τελικά η πρόθεση όσων το εμπνεύστηκαν και το πρότειναν, για να υπάρξει στο δημόσιο χώρο μια πλατφόρμα ανοιχτής επιστημονικής συζήτησης χωρίς αποκλεισμούς και φανατισμούς… Για να εκδοθεί αυτό το περιοδικό προηγήθηκε η δημιουργία μιας μη κερδοσκοπικής εταιρείας με το όνομα Εταιρεία Μελέτης Ελληνικού Πολιτισμού (Ε.Μ.Ε.Π).

Πάντως οι κίνδυνοι  να εξωκοίλει  το εγχείρημα είναι πολλοί. Επικρέμαται η απειλή στο περιοδικό, να χρησιμοποιηθεί η ιστορία και οι κοινωνικές επιστήμες με λαϊκιστικό τρόπο. Θα μπορούσε, ακόμα χειρότερα, να λάβει εμφυλιοπολεμικό προσανατολισμό, κάτι που ευνοούν οι πονηροί καιροί που ζούμε. Δυστυχώς ο βολικός φανατισμός χαρακτηρίζει την εποχή μας, επιφέρει αποκλεισμούς, «μπετονάρει» τον οποιοδήποτε χώρο και εξασφαλίζει την κηδεμονία από τίνες.

Θα ήταν όμως ήττα πρώτου μεγέθους, εάν η νέα αυτή εκδοτική απόπειρα πορευτεί σε αυταρχικούς δρόμους περιορισμένους από ιδεοληψίες, δομικά αντίστοιχες μ’  αυτούς της «ομάδας Λιάκου» και λοιπών συναφών τάσεων. Δρόμους που δοκιμάστηκαν και ευτέλισαν το δημόσιο λόγο,  που ενόχλησαν τα μάλα και επέφεραν πλείστα όσα προβλήματα στη επιστημονική σκέψη…

Ας ελπίσουμε ότι ο «Λόγιος Ερμής» θα πορευτεί στα ήρεμα νερά του ορθού λόγου και θα αποφύγει τους σκοπέλους του εύκολου λαϊκισμού  και της απλοϊκής σχηματοποίησης.

-To 1821, o ψεύτης βοσκός και ο κακός λύκος

Ένα νέο εθνικό δράμα ζει αυτό τον καιρό ο νεοελληνικός μας κόσμος!

….σε λίγο θα πάθουμε ότι δηλοί ο μύθος για τον βοσκό που έκανε πλάκα με τον λύκο, και όταν εμφανίστηκε ο πραγματικός λύκος δεν τον πίστευε κανένας.  Ο μύθος αυτός ταιριάζει ακριβώς στα όσα κινδυνολογικά και υπερβολικά γράφονται για τη μέτρια σειρά του Σκάι για το 1821.

Δεν μπορούμε να κρύψουμε βέβαια -επειδή στον ίδιο κόσμο ζούμε-  και το γεγονός ότι επηρεαστήκαμε και μεις και αρχίσαμε να αναρωτιόμαστε μήπως όντως κάποιοι πουλημένοι στους σημερινούς εχθρούς προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι  οι πρόγονοί μας έκαναν λάθος να φορέσουν και πάλι τις χλαμύδες, να πάρουν τα άρματα και να διώξουν τον κακό «Πέρση» από τα περήφανα εδάφη του Λεωνίδα και του Μιλτιάδη, μήπως η 25η Μαρτίου είναι παραμύθι για παιδιά όπως και το Κρυφό Σχολειό και μήπως ήταν καλύτερα το σαρίκιον  του Οθωμανού από το φακιόλιον του Δυτικού!!!! Μήπως τελικά δε φταίει μόνο το ξυνό ύφος του Βερέμη, που σου έρχεται να τον αρχίσεις στις σφαλιάρες με το που ανοίγει το στόμα του;

Ζητήσαμε λοιπόν και μεις με αγωνία από ένα δικό μας άνθρωπο να μας πει την άποψή του. Από έναν ιστορικό που του έχουμε λιγάκι περισσότερο εμπιστοσύνη  από ότι έχουμε στους ανησυχούντες συμπατριώτες μας. Μας έστειλε την απάντηση στα αγωνιώδη ερωτήματά μας, την οποία και σας την παρουσιάζουμε:

«Εάν αντιμετωπίζουμε την Επανάσταση του 1821 όχι ως ένα τοπικό γεγονός αλλά ως πανελλήνιας και παγκόσμιας σημασίας, η μόνη σωστή και έγκυρη ημερομηνία είναι η 22α Φεβρουαρίου του 1821, όταν ο Αλ. Υψηλάντης πέρασε τον Προύθο, ύψωσε στη σημαία της Επανάστασης και δύο μέρες μετά εξέδωσε την προκήρυξη-κάλεσμα «Μάχου υπέρ πίστεως και πατρίδος». Αυτό ήταν το γεγονός που πυροδότησε τις ελληνικές εξεγέρσεις σε διάφορα μέρη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, με πιο πετυχημένη απ’ όλες αυτή του Μωριά…

-Δι.Συ.Π.Ε. Το τέλος μιας φιλόδοξης προσπάθειας;

«Finish DISYPE» ή «Περί κηδεύσεως των αυτοχείρων»

Η ελλαδική ανοησία ημιμαθών ποντιοπατέρων -που νοιάζονται κι αυτοί μόνο για το παγκάρι της αμαρτωλής «μη Μονής» του Βέρμιου Όρους- συνδυασμένη με τη μετασοβιετική υπεροψία και μαγκιά των όσων ηγούνται του τραυματισμένου ελληνισμού που επιβίωσε της σοβιετικής κατάρρευσης και ανασυγκροτήθηκε αποτελεσματικά, μαζί με την ανεπάρκεια του προεδρείου του ΔιΣυΠΕ….  έκανε το θαύμα της !

Η παγκόσμια οργάνωση του Ποντιακού Ελληνισμού (Διεθνής ΣυνΟμοσπονδία Ποντίων Ελλήνων) ήδη αυτοδιαλύεται σε μια στιγμή που χρειαζόταν όσο ποτέ άλλοτε, για να συγκροτήσει τις τεράστιες εγκατεσπαρμένες ανά τον πλανήτη δυνάμεις του ποντιακού ελληνισμού. Η δήλωση αποχώρησης της σημαντικής Ομοσπονδίας των Ελλήνων της Ουκρανίας (μαζί με τις υπόλοιπες Ομοσπονδίες της πρώην ΕΣΣΔ) είναι το πρώτο βήμα μιας μάλλον προδιαγεγραμμένης πορείας. Προδιαγεγραμμένης εδώ και λίγους μήνες, όταν στην τελευταία προσπάθεια να γίνει ένα Δ.Σ. στην Αθήνα επικράτησε με τα  συνδικαλιστικά  της τερτίπια η εξαιρετικά τραυματισμένη ηθικά ελλαδική ομοσπονδία που φέρει το όνομα ΠΟΕ και συνάντησε την ανελαστικότητα της ελληνορωσικής πλευράς. Και όλα αυτά σ’ ένα πλαίσιο ενός περίεργου καταστατικού, που ευνοούσε τις συνδικαλιστικές απατεωνιές…

Ο καθένας πλέον, εντός Ελλάδας και εντός του πλανήτη τούτου, θα πορεύεται μόνος αυτοϊκανοποιούμενος, ως κακιά μητριά της Χιονάτης, μπροστά στον γνωστό καθρέφτη του παραμυθιού!

Εκτός εάν πραγματοποιηθεί το περίφημο Έκτακτο Συνέδριο, το οποίο αντικειμενικά πλέον (κακώς αλλά έτσι συνέβη!) έχει αναχθεί στο μείζον ζήτημα που θα ενώσει πλήρως το χώρο και θα διευκολύνει την ένταξη στη ΔιΣυΠε και των ενδοελλαδικών ανταγωνιστών της ΠΟΕ  …

-ΟΧΙ ΔΙΟΔΙΑ

Διαβάζουμε από το ιστολόγιο του «Πανελλαδικού Συντονιστικού των Επιτροπών Αγώνα κατοίκων, πολιτών και εργαζομένων ενάντια στα διόδια.» :

«Mε τεράστια επιτυχία και τη συμμετοχη χιλιάδων οργισμένου κόσμου πραγματοποιήθηκε, σήμερα 6-12-11, η Πανελλαδική κινητοποίηση των Επιτροπών Αγώνα Κατοίκων Πολιτών και Εργαζομένων ενάντια στα διόδια-Πανελλαδικό Συντονιστικό.

Η σημερινή κινητοποίηση έλαβε χαρακτηριστικά παλλαϊκού ξεσηκωμού, απαντώντας με τον πιο εμφατικό τρόπο στη συμπαιγνία κυβέρνησης-χαρατσοεισπρακτικών εταιριών-καναλαρχών, που τον τελευταίο καιρό έχουν επιδωθεί σε ρεσιτάλ συκοφάντησης του κινήματος «Δεν Πληρώνουμε διόδια – Δεν Πληρώνουμε την κρίση τους».

-Halil Berktay: Μια Γενοκτονία, πολλές στρατηγικές…

Ο Τούρκος που έσπασε το ταμπού της Γενοκτονίας

H συζήτηση στην Ελλάδα για τη Γενοκτονία που έγινε στην Ανατολή, κρατά ήδη μια 25ετία. Αν εξαιρέσεις κάποιες ελάχιστες φωνές που μιλούν για το πραγματικό ιστορικό πλαίσιο που σχετίζεται με την ενιαία συμπεριφορά των Τούρκων εθνικιστών κατά των χριστιανικών κοινοτήτων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, οι περισσότεροι εμπλεκόμενοι χάνονται στο τοπικό και το μερικό.

Με μερικό τρόπο ξεκίνησε απ’ τα μέσα της δεκαετίας του ’80 η συζήτηση για τη Γενοκτονία των Ποντίων, για να ακολουθήσει αυτή των Μικρασιατών και μετά των Ανατολικοθρακών. Πρόσφατη θετική εξέλιξη αποτελεί το Διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο με τίτλο  Τρεις γενοκτονίες μια στρατηγική που διοργανώθηκε από προσφυγικές οργανώσεις….  

-Έθνος, εθνότητα και νεωτερικότητα

Η συζήτηση για το τι σημαίνει έθνος, πότε πρωτοεμφανίζεται, αν υπάρχει συνέχεια στον ιστορικό χρόνο και πολλά τέτοια ερωτήματα βασανίζουν τις αναζητήσεις μας. Διαρκώς τα θέματα αυτά επανέρχονται σε συζητήσεις και σε ακραίες περιπτώσεις εμπλοκής φανατικών (κι απ’ τις δυό πλευρές) γίνεται κυριολεκτικά χαμός.

Μια από τις πλέον νηφάλιες και καθαρές τοποθετήσεις που έχουμε δει στις διαδικτυακές συναντήσεις, είναι αυτή που κατατέθηκε από τον σχολιαστή με το ψευδώνυμο «Π2» στου Σαραντάκου σε μια σχετική συζήτηση.