-Βρε άι σιχτίρ Κωστόπουλε….

Τον παπάρα κι αν τον πλένεις το σαπούνι σου χαλάς

Για άλλη μια φορά ο  Τάσος ο Κωστόπουλος ξαναχτύπησε….  Ξέρετε, αυτός που λίγα χρόνια πριν μας είχε χαφιεδίσει στους Τούρκους εθνικιστές. Σήμερα λοιπόν το πρωί λίγο πριν τις 9.00 ξαναχτύπησε στο ρ/σ «‘Κόκκινο». Καλεσμένος από ένα δημοσιογράφο -μονοπολιτισμικών απόψεων γιατί δεν ενδιαφερόταν να ακούσει την άλλη άποψη- έβγαλε και πάλι τη γνωστή χολή για τους Πόντιους, αμφισβήτησε τη Γενοκτονία, έκανε κριτική στο αντιρατσιστικό από μια αντιποντιακή ρατσιστική σκοπιά.

Το είχε ξανακάνει λίγες μέρες πριν σε κείμενο στην ‘Εφημερίδα των Συντακτών», όπου η αντιδραστική φιλοκεμαλική προσέγγιση και ο αντιποντιακός ρατσισμός, συνυπήρχαν με σωστές διαπιστώσεις, οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν ως άλλοθι για να διαστρεβλωθεί η ιστορική πραγματικότητα και να θολώσει το ζήτημα δημιουργώντας σύγχυση και αγνωστικισμό…. Και όλα αυτά με αφορμή το λεγόμενο «αντιρατσιστικό νομοσχέδιο».

-10 χρόνια μετά την εθνική ντόπα των Ολυμπιακών Αγώνων…

«Τι του λείπει του ψωριάρη; Φούντα με μαργαριτάρι.»
————————————————————————————————————————————————-

Μετά από δεκαετία κοστολογείται (;) η «εθνική ντόπα»

Χαράς ευαγγέλια! Υστερα από δέκα ολόκληρα χρόνια υπάρχει ελπίδα να μάθουμε, επιτέλους, πόσο μας κόστισε η καθολική, σχεδόν, απερισκεψία, η παλλαϊκή παραζάλη, η εθνική ντόπα της Ολυμπιάδας, που θα την πληρώνουμε μια ζωή. Δεν διέταξε, βέβαια, έρευνα η κυβέρνηση -πέντε κυβερνήσεις, έκτοτε, δεν φιλοτιμήθηκαν, θα το ‘κανε η σημερινή, με συγκυβερνήτη τον υπόλογο και για ολυμπιακά έργα Ευ. Βενιζέλο;

-Γιατί δεν πάω στην Παναγία Σουμελά

Γιατί δεν πάω στην Παναγία Σουμελά

του «Houperin Asarcikli«

Πριν από μένα, μόνο μια γενιά Τζανών/Πετράντων γεννήθηκε στη σύγχρονη Ελλάδα. Όλες οι προηγούμενες γενιές των προγόνων μου, γεννήθηκαν στον Πόντο.
Στη σύγχρονη Ελλάδα βρίσκονται τα οστά και τα ταφία του πατέρα μου Βασιλείου και του πάππου μου Νικόλα. Τα οστά του λυκοπάππου μου Μανουήλ, του αρκοπάππου μου Γρηγορίου και όλων των υπολοίπων προπατόρων, βρίσκονται στον Πόντο.

Εκεί δηλαδή που διάφοροι λαοί, από αρχαιοτάτων χρόνων, αναμίχθηκαν, ζυμώθηκαν, πολέμησαν, παντρεύτηκαν, γέννησαν και πλήθυναν.
Από τον αρχαιοελληνικό αποικισμό, την εξάπλωση του Μεγάλου Αλεξάνδρου, την Ελληνιστική εποχή, τη Ρωμαϊκή επέκταση, τον εκχριστιανισμό και τη μετεξέλιξη σε Ελληνορωμαϊκή Αυτοκρατορία, την ημετέρα Ρωμανία.

Στο πέρασμα τόσων αιώνων, προστέθηκαν πολλοί στο έθνος των Ρωμαίων και πολλοί επίσης αποκόπηκαν απ` αυτό. Κύριο χαρακτηριστικό η ορθόδοξη πίστη. Horom μας έλεγαν οι Αρμεναίοι κι αυτό έλεγαν επίσης οι παππούδες μας: «Εμείς Ορωμαίοι είμες».

Τέκνα μαρτύρων και ομολογητών, στο διάβα των αιώνων, μάτωσαν, δεινοπάθησαν, πιέστηκαν, αλλά άντεξαν. Δεν «μανίχαιψαν», δεν «αρμένεψαν», δεν «τούρκεψαν», δεν «προτεστάντεψαν». Παρέμειναν Ρωμιοί. Περήφανοι, άκαμπτοι, αλύγιστοι και πραγματικοί κληρονόμοι της Ρωμανίας, της ψυχής και των συμβόλων της.
Ένα από τα σύμβολα αυτά, ίσως το σημαντικότερο, είναι η Μονή της Παναγίας Σουμελά. Η Μονή που γνώρισε μεγάλη άνθηση από τα μέσα του 19ου αιώνα, με τις κτιριακές προσθήκες και την ευνοϊκότερη αντιμετώπιση θρησκευτικών δραστηριοτήτων των «απίστων» από τις αρχές, μετά τις μεταρρυθμίσεις.