Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Πτολεμαΐδας επί Γερμανικής Κατοχής (1941-44)

– Γράφει η Μιράντα Παυλίδου

Το στρατόπεδο συγκέντρωσης ή στρατόπεδο κράτησης είναι τόπος όπου κρατείται μεγάλος αριθμός ανθρώπων, που εγκλείεται συχνά χωρίς δίκη και με συνοπτικές διαδικασίες. Οι κρατούμενοι συνήθως έχουν κοινή εθνική ή θρησκευτική ταυτότητα ή πολιτικά πιστεύω. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αν και γνωστά ως μέθοδος από τα παλιά χρόνια, εμφανίστηκαν οργανωμένα προς τα τέλη του 19ου αιώνα. Πριν και κατά τη διάρκεια του Β” Παγκοσμίου Πολέμου η Ναζιστική Γερμανία διατηρούσε στρατόπεδα συγκέντρωσης (Konzentrationslager, Κοντσεντρατσιόνσλαγκερ) σε όλη την επικράτεια που βρισκόταν υπό τον έλεγχό της.

Εκατομμύρια κρατούμενοι των στρατοπέδων συγκέντρωσης έχασαν τη ζωή τους λόγω κακομεταχείρισης, ασθενειών, ασιτίας και υπερβολικής εργασίας.  Κατά τα τέλη του πολέμου, στρατόπεδα έγιναν τόποι τρομακτικών ιατρικών πειραμάτων, όπου γίνονταν πειράματα ευγονικής, κατάψυξης κρατουμένων καθώς και δοκιμές πειραματικών ουσιών και θανατηφόρων φαρμάκων. Για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Ελλάδα δεν υπάρχει ικανός αριθμός καταγεγραμένων μαρτυρίων. Δεν γνωρίζουμε τον αριθμό τους ούτε και σε ποια γεωγραφικά σημεία λειτούργησαν, εκτός βέβαια από τις μαρτυρίες για την συγκέντρωση των Εβραίων της Θεσσαλονίκης σε γκέτο (Συνοικισμός Βαρόνου Χιρς κοντά στον σιδηροδρομικό σταθμό), δηλαδή σε αυστηρά φρουρούμενη περιοχή πριν την αποστολή τους στο  στρατόπεδο εξόντωσης Άουσβιτς.

-Αλέξης Τσίπρας: Από τον Μαρξ στον Νίτσε;

«…..όπως είχε πει και ο Νίτσε»

To κείμενο αυτό γράφτηκε τις μέρες του τραμπουκισμού του Μπουτάρη από ακροδεξιούς και ανεγκέφαλα φρικιά (τα οποία εντοπίζονται και στη δεξιά και στην αριστερά). Στη συνέχεια το κείμενο παράπεσε κάπως. Αλλά οι σύγχρονες εξελίξεις με την ακραία εξυπηρέτηση από την Ελλάδα των αμερικανικών σχεδιασμών για τα δυτικά Βαλκάνια, το έφερε ξανά στην επικαιρότητα. Και όταν λέμε «αμερικανικούς σχεδιασμούς για τα δυτικά Βαλκάνια» εννοούμε την άρον-άρον ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ μέσα από μια απαράδεκτη ελληνική υποχώρηση που σχετιζόταν με την αποδοχή της εθνικιστικής σλαβομακεδονικής κατασκευής και την παράδοση του όρου «Μακεδόνας» εξ ολοκλήρου στους Σλαβομακεδόνες. Το θέμα αυτό το έθιξε ο Ανδρέας Ζαχαριάδης. Διαβάστε το.

Γνωρίζει άραγε κανείς τι κέρδισε η Ελλάδα  στο καυτό μέτωπο των ελληνοτουρκικών σχέσεων από την άκριτη αυτή υποστήριξη των αμερικανικών επιλογών;
———————————————————————
——————-

Την Παρασκευή 25 Μαϊου -λίγες μέρες μετά τους τραμπουκισμούς που υπέστη ο Γιάννης Μπουτάρης ως δήμαρχος της Θεσσαλονίκης- δέχτηκε στο γραφείο του τον Αλέξη Τσίπρα, που με την ιδιότητα του πρωθυπουργού της Ελλάδας τον επισκέφτηκε για να του εκφράσει την συμπαράστασή του.

Έκανε πάρα πολύ καλά ο Τσίπρας, δηλώνοντας προς τους ανεγκέφαλους τραμπούκους και τους καθοδηγητές τους ότι από εδώ και πέρα θα βρουν μπροστά τους τη δημοκρατική απάντηση. Μια απάντηση που ο δημοκρατικός ποντιακός λαός την έδωσε άμεσα καταγγέλοντας τους όσους επιτέθηκαν στον Μπουτάρη…

-Eίναι επίκαιρος ο Μαρξ;

Μαρξιστική Σκέψη, τόμος 26, Ιούνιος – Σεπτέμβριος 2018, 326 σελ.

 

Στον Καρλ Μαρξ αφιερώνεται ο τόμος 26 της Μαρξιστικής Σκέψης με αφορμή τη συμπλήρωση των 200 χρόνων από τη γέννησή του στις 5 Μάη του 1818. Περιλαμβάνει κείμενα του ίδιου του Μαρξ και αναλύσεις σχετικές με το έργο του από Έλληνες και ξένους ερευνητές.

Το αφιέρωμα ξεκινά με κάποια ιδιαίτερα ενδιαφέροντα και αντιπροσωπευτικά κείμενα του Μαρξ: μερικά από τα νεανικά ποιήματά του· η πολεμική του στην «Ιστορική σχολή του Δικαίου» όταν δημοσιογραφούσε στην Εφημερίδα του Ρήνου· η αποτίμησή του της εξέγερσης του Ιούνη του 1848 στο Παρίσι· οι διάσημες «Θέσεις για τον Φόιερμπαχ».

Ακολουθούν αναλύσεις μαρξιστών και άλλων προοδευτικών ερευνητών. Ο Φοίβος Σταύρος Μακρίδης παρουσιάζει τη ζωή και το έργο του Μαρξ, ο Χρήστος Αβραμίδης τον δημοσιογράφο Μαρξ και η Γιάννα Κατσιαμπούρα τη βιογραφία και τη συμβολή της γυναίκας του Τζένυ φον Βεστφάλεν. Ο Ερνέστ Μαντέλ συζητά τις κύριες θεωρητικές συνεισφορές του, με ιδιαίτερη έμφαση στην ανάλυσή του της καπιταλιστικής οικονομίας, ο Φρεντ Μόσλεϊ αναλύει τις λογικές βάσεις του Κεφαλαίου και ο Γκεόργκ Λούκατς διερευνά τις απόψεις του Μαρξ για την κλασική και την άνιση ανάπτυξη. Ακολουθούν άρθρα της Σάντια Σνάιντερ για την ανάπτυξη της πολιτικής σκέψης του Μαρξ στα διάφορα στάδιά της, της Άννας Ασλανίδη για το Κομμουνιστικό Μανιφέστο, του Σίντνεϊ Χουκ για την πολεμική του Μαρξ στους «αληθινούς σοσιαλιστές» και των Σταύρου Σκεύου και Ηρακλή Χριστοφορίδη για τις απόψεις του Μαρξ για τη διαρκή επανάσταση.