-ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ….

-Ο τουρκικός εθνικισμός αποθρασύνεται

«ΠΕΡΙ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΚΑΙ 17^ου ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΝΗΣΙΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ»

.

.

Η ηλεκτρονική έκδοση της Sozcu σε είδηση που υπογράφει η Saygı Öztürk με τίτλο «Ξανακοιμήθηκε η Άγκυρα, καταλήφθηκε και 17^ο νησί μας στο Αιγαίο» αναφέρει :

Το κείμενο έχει δημοσιευτεί και στην έντυπη έκδοση της εφημερίδας, στην πρώτη σελίδα .

Ακολουθεί κατά λέξη μετάφραση του δημοσιεύματος.

// Στις 9 Μαρτίου μετέβη στο νησί ο Έλληνας ΥΠΕΘΑ και ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού  

Ο Έλληνας ΥΠΕΘΑ, ο Αρχηγός του ΓΕΣ και ο Αρχηγός του ΓΕΝ, αφού παραβίασαν τον τουρκικό εναέριο χώρο, κατέβηκαν με ελικόπτερο στην Κίναρο (σσ : η Κίναρος αναφέρεται στο δημοσίευμα με την ονομασία Ardıççık) των Μούγλων. Διοργανώθηκε τελετή μνήμης για τους Έλληνες στρατιώτες, ένας παπάς προσευχήθηκε. Το ΑΚΡ που εθελοτυφλεί στην κατάληψη 17 νησιών μέσα σε 12 χρόνια, δεν έβγαλε κιχ.    

Το ελληνικό ελικόπτερο που παραβίασε 6 μίλια τουρκικού εναέριου χώρου, στις 11 Φεβρουαρίου 2016 κατέπεσε στην Κίναρο (Ardıççık) των Μούγλων. Οι αξιωματικοί που επέβαιναν στο ελικόπτερο έχασαν τη ζωή τους. Το σκάνδαλο της παραβίασης αποκαλύφθηκε με ΝΟΤΑΜ που εκδόθηκε από την Κωνσταντινούπολη, ως απάντηση στην ελληνική ΝΟΤΑΜ έρευνας / διάσωσης. Έγινε γνωστό ότι η εν λόγω περιοχή στη ΝΟΤΑΜ ήταν τουρκική, και ότι έπρεπε για τις εργασίες ερευνών/ διάσωσης να υπάρξει συντονισμός με τους Τούρκους αξιωματούχους.

Μια θαρραλέα πρωτοβουλία σε μια φοβισμένη πόλη

       Στιγμιότυπο από την ημερίδα: Δεξιά ο πανεπιστημιακός Μπασκίν Οράν, δίπλα του ο Στέργιος Θεοδωρίδης, και στο αριστερό άκρο ο ιστορικός Μερτ Καγιά. Οι διοργανωτές ανάρτησαν και την αφίσα του Δρόμου της Αριστεράς!

Ανταπόκριση από την Άγκυρα

Άγκυρα: Μια πόλη φοβισμένη και θλιμμένη, μια πόλη όπου οι μανάδες με τα παιδιά τους περπατάνε βιαστικά στους δρόμους χωρίς χασομέρι. Μια πόλη που δύσκολα θα δει κάποιος ανέμελα ζευγάρια αγκαλιασμένα στο δρόμο. Μια πόλη που σε κάνει να νιώθεις ότι βρίσκεσαι οπουδήποτε αλλού εκτός από την πρωτεύουσα μιας «ασφαλούς χώρας» – όπως χαρακτηρίστηκε η Τουρκία βάσει της συμφωνίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση για το προσφυγικό, την οποία υπέγραψε κατ’ εντολή των ευρωπαϊκών «θεσμών» και η ελληνική κυβέρνηση…

-Σχετικά με την σχιζοφρένεια του Νεοέλληνα: Μ’ αφορμή την περίπτωση του Τάσου Κωστόπουλου

Ένα εξαιρετικό άρθρο του καλού μας φίλου Τάσου Κωστόπουλου δημοσιεύτηκε χθές στην Εφ.Συν (η οποία «έθαψε» την είδηση για το συνέδριο για το Ποντιακό Ζήτημα που διοργάνωσαν στην Άγκυρα Τούρκοι  αριστεροί).

Το άρθρο είχε ως τίτλο Ανεπιθύμητοι πρόσφυγες και αφορούσε τον τρόπο που το κράτος και η κοινωνία υποδέχτηκαν τους πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής περί το ΄22. Διαβάστε το μετά από αυτό το εισαγωγικό σχόλιο.

Το άρθρο είναι εξαιρετικό και από αυτή εδώ την αριστεροποντιακή γωνιά του διαδικτύου οφείλουμε ένα μεγάλο μπράβο στον σύντροφο Κωστόπουλο…

Όμως το ερώτημα παραμένει: Πώς είναι δυνατόν και γιατί ένας τύπος που ως μαθητής του Νακρατζά έχει δώσει πετυχημένες εξετάσεις αντιπροσφυγικού φανατισμού και προκατάληψης  και έχει στοχοποιήσει δυσφημώντας με ακραίο τρόπο την προσφυγική μνήμη, να τολμά να αναδείξει μια από τις πιο μαύρες σελίδες της ιστορίας της Ελλάδας (και εν μέρει της τότε παλαιοελλαδίτικης Αριστεράς του Πουλιόπουλου, της Φεντερασιόν και λοιπών ηλιθίων, που έκαναν ότι μπορούσαν για να γίνουν πρόσφυγες οι Μικρασιάτες και οι Πόντιοι-  και οι Αρμένιοι που είχαν επιζήσει από τη Γενοκτονία του ’15);

Νομίζουμε ότι η ερώτηση έχει δύο πιθανές απαντήσεις:

1. Να έχει όντως εξελιχθεί ο Κωστόπουλος και από ένας φανατικός που στα ζητήματα αυτά μπορούσε να τα προσεγγίζει μόνο με το «ουγκ» και το θράσος του θύτη, να έχει ενσωματώσει μια διαλεχτική αντίληψη στον τρόπο που μελετά τα ιστορικά γεγονότα και να έχει αποφασίσει να παραδεχτεί ότι η τουρκική εξουσία έχει τεράστια ευθύνη για τις Γενοκτονίες που προκάλεσε και για  τη διαχείριση του μειονοτικού ζητήματος από το 1911 και μετά, πολύ πριν το ΄19…
2. Να συνεχίζει να είναι ένας μονομερής και μονομανής τύπος, που το προσφυγικό το αντιμετωπίζει μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσει το μίσος που έχει για την «αστική Ελλάδα»  και για να αιτιολογήσει τη σημερινή του άποψή για τους νέους πρόσφυγες ή οικονομικούς παράτυπους μετανάστες από τη Μέση και την  Άπω Ανατολή.

Τι σημαίνει ο όρος «τρομοκρατία»

Ένα πάντα επίκαιρα ερώτημα από ένα παλιό κείμενο που «ξεχάστηκε» στην ηλεκτρονική αποθήκη του Π&Α

—————

Με αφορμή τα όσα έγιναν στο Εθνικό Θέατρο με το ανέβασμα και το κατέβασμα της παράστασης της πειραματικής σκηνής του έργο «Ισορροπία του Nash», επειδή παρέμβαλε στο έργο του Καμύ «Οι δίκαιοι», αποσπάσματα από το βιβλίο του ισοβίτη δολοφόνου Σάββα Ξηρού. Το έργο κατέβηκε τέσσερις μέρες πριν ολοκληρώσει τον  μικρό ούτως ή άλλως κύκλο της ζωής του. Την απόφαση του κατεβάσματος έλαβε ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού…. Είχαν προηγηθεί εκτενή τρομοκρατικά ρεπορτάζ των ιδιωτικών καναλιών. Με αφορμή αυτό το  περιστατικό μας γεννήθηκε η απορία: Τι σημαίνει τελικά ο όρος «τρομοκρατία»; Και ποιός μπορεί να χαρακτηριστεί «τρομοκράτης»;

Την απορία μας έλυσε ο γνωστός πανεπιστημιακός Βένιος Αποστολίδης, ο οποίος έγραψε:

Περί τρομοκρατίας: Δεν ξέρω τι θα πει αριστερή ‘η δεξιά τρομοκρατία, δεν ξέρω κάν αν η λέξη «τρομοκρατία» μπορεί να θεωρηθεί ουδέτερος όρος: Τρομοκράτες αποκαλούσαν τους αντιστασιακούς οι κατακτητές, τρομοκρατία ασκούσαν και οι κατακτητές κατά του κατακτημένους.

-Το Σάββατο στην Άγκυρα για πρώτη φορά ημερίδα για το Ποντιακό Ζήτημα

Το Σάββατο στην Άγκυρα για πρώτη φορά
ημερίδα για το Ποντιακό Ζήτημα

από: pontos-news.gr

Λίγες μέρες απομένουν μέχρι την πραγματοποίηση του αποφασιστικού συνεδρίου στην Άγκυρα με θέμα «Ο νομός Τραπεζούντας και το Ποντιακό Ζήτημα στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά». Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου θα είναι το επίκεντρο των εισηγήσεων του συνεδρίου που θα γίνει το ερχόμενο Σάββατο.

Όπως δήλωσε στο pontos-news.gr ο Βλάσης Αγτζίδης, «Είναι η πρώτη φορά που θα γίνει ημερίδα για το ποντιακό ζήτημα στην Τουρκία, και ειδικά στην Άγκυρα.

»Το μεγάλο ενδιαφέρον της ημερίδας έγκειται στο γεγονός ότι οι συμμετέχοντες είναι από Τουρκία και Ελλάδα. Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον το φαινόμενο ότι σε αντίστοιχους δρόμους πορεύονται και σημαντικοί αριστεροί Τούρκοι ιστορικοί και κοινωνικοί επιστήμονες».

-Ναγκόρνο Καραμπάχ: Οι τουρκοφασίστες ονειρεύονται νέες γενοκτονίες

Με αφορμή την πρόσφατη αναθέρμανση των συγκρούσεων στο Ναγκόρνο Καραμπάχ εξαιτίας της αζερικής επιθετικότητας και των δηλώσεων των Μεγάλων Αδελφών Ερντογάν και Νταβούτογλου, αναδημοσιεύουμε ένα ενδιαφέρον άρθρο του Αρά Μαγκογιάν από την αρμενική εφημερίδα «Αζάτ Ορ».

Πενήντα χρόνια από τη Γενοκτονία των Αρμενίων, το 1965 σε διαδήλωση στο Ερεβάν ακούγονται συνθήματα και για το Αρτσάχ

 

Αρτσάχ ή Ναγκόρνο Καραμπάχ – Η ιστορία και η εστία έντασης με το Αζερμπαϊτζάν

Του Αρά Μαγκογιάν*

Οι ευρείας κλίμακας στρατιωτικές επιχειρήσεις που εξαπέλυσαν οι δυνάμεις του διεφθαρμένου δικτάτορα Αλίεφ κατά του Αρτσάχ (Ναγκόρνο Καραμπάχ) τη νύχτα της 1ης προς την 2α Απριλίου 2016, συσπείρωσαν και πάλι όλους τους Αρμενίους τόσο στην Αρμενία όσο και στη διασπορά, κατά του διαχρονικού εχθρού, του δεύτερου δηλαδή τουρκικού κράτους που προέκυψε μετά το τέλος του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, φέροντας το όνομα της ιρανικής επαρχίας Αζερμπαϊτζάν (Ατροπατηνή).

5η Απρίλη 1944- Η μάχη με τους ταγματασφαλίτες στου Ζωγράφου

5η Απρίλη 1944-Η μάχη για τους πέντε κρεμασμένους

 

Γράφει  ο Σταύρος Αρμπιλιάς*

Δεν είναι η πρώτη φορά που στη χώρα μας εμφανίζονται τέτοιες «ιδέες». Δεν θα είναι και η πρώτη φορά που ο λαός μας θα απαντήσει όπως πρέπει, τοποθετώντας τις, μαζί με τους εκφραστές τους, στο περιθώριο. Η εμφάνιση και στη γειτονιά μας φασιστικών/ναζιστικών ομάδων[1] το τελευταίο διάστημα, πρέπει να μας αφυπνίσει και όλοι μαζί να ορθώσουμε το ανάστημά μας απέναντι τους.

Ανατρέχω, λοιπόν, στην ιστορία, και μάλιστα της γειτονιάς μας, συνεχίζοντας από εκεί που σταμάτησα σε προηγούμενο άρθρο μου για τα γεγονότα της 25^ης Μαρτίου του 1944 [2].

Αριστερά και ανθρώπινα δικαιώματα

Η διεκδίκηση δικαιωμάτων αποτελεί τη βασική μορφή ηθικής αλλά και κύριο εργαλείο και στόχο της πολιτικής | ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΘΙΟΥΔΑΚΗΣ

Συντάκτης:

Κώστας Δουζίνας*

Η πρόσφατη συζήτηση για τους πρόσφυγες ανέδειξε ένα κρίσιμο ερώτημα που είχαμε αποφύγει στο παρελθόν. Είναι η Αριστερά ταυτόσημη με τη φιλελεύθερη ερμηνεία των ανθρώπινων δικαιωμάτων; Η απάντηση είναι ότι η Αριστερά, που βρίσκεται πίσω από πολλές δικαιωματικές κατακτήσεις, υπερασπίζεται τα δικαιώματα αλλά βρίσκεται συχνά και σε σύγκρουση με την κοσμοπολίτικη εκδοχή τους. Ας εξετάσουμε σύντομα την ιστορία της σχέσης.