-Συνδικαλιστές, «συνδικαλιστές» και η ανυπόφορη υποκρισία των ενόχων…

Αγωνιώδης είναι προσπάθεια διαφόρων περίεργων κύκλων, να ισοπεδώσουν το εργατικό κίνημα, να δυσφημήσουν το συνδικαλιστικό χώρο, να περάσουν στο λαό την άποψη «όλοι ίδιοι απατεώνες είναι και βολεψέκηδες είναι».  Το εντυπωσιακό είναι ότι αυτοί που προσπαθούν να καλλιεργήσουν την απαξίωση του εργατικού κινήματος προέρχονται είτε από τις διεφθαρμένες κομματικές γραφειοκρατίες που έφεραν την Ελλάδα σ’ αυτή την κατάσταση, είτε από παπαγαλάκια επίδοξων «επενδυτών-κορακιών». Μια πολύ καλή απάντηση σ’ αυτή την προσπάθεια δίνει ο Ευριπίδης Μπίλης,  τ. Επίκουρος Καθηγητής ΕΜΠ σ’ ένα διάλογο που πραγματοποιείται στο Hellenic Electronic Center.  Παραθέτουμε το σχολιασμό στη συνέχεια:

«Ως γνωστόν η πρόσφατη εμπειρία δίδαξε ότι οι συνδικαλιστές είναι δύο ειδών. Πρώτα οι «υπηρέτες των κομμάτων» που ξεπούλησαν χωρίς αντίδραση τον Ελληνικό λαό λέγοντας ναι σε όλα τα μνημόνια. Αυτοί είναι οι «καλοί» που κανείς δε τους κατηγορεί.

Μετά είναι οι άλλοι που αντιδρούν στο ξεπούλημα της ΔΕΗ, του Μετρο κτλ και αντιδρούν.  Όπως ο πρόεδρος των εργαζομένων στη ΔΕΗ, ο πρόεδρος των εργαζομένων στο μετρό κτλ. Αυτοί λοιδορούνται. Και σε αυτό παρασύρονται και πολλοί που δεν έπρεπε.

-Μήπως ήρθε η ώρα να συζητήσουμε;

Επανειλημμένα έχουμε τονίσει από αυτήν εδώ την ψηφιακή γωνιά ότι είναι αδιανόητο να μην μπορούμε να συζητάμε τις διαφορές μας εντός ΚΑΙ της Αριστεράς αλλά ΚΑΙ της κοινωνίας.  Να ΜΗΝ συζητάμε αυτά που θεωρούμε ότι μας χωρίζουν και μας οδηγούν σε σκληρές συγκρούσεις για τα ζητήματα της Μνήμης και της Ιστορίας. Πιθανότατα αυτό συμβαίνει γιατί δεν έχουμε την κουλτούρα του διαλόγου. Γιατί δεν έχουμε συζητήσει ποτέ, ούτε και έχουμε ενδιαφερθεί για τις παραμέτρους εκείνες που αναιρούν-ή έστω, αμφισβητούν- τις μεταφυσικές μας βεβαιότητες..

 Θεωρούμε ότι η αδυναμία αυτή αποτελεί την καλύτερη απόδειξη ότι «κάτι τρέχει στη Δανιμαρκία»!

Όμως φαίνεται ότι υπάρχουν θετικές πρωτοβουλίες που αποδεικνύουν ότι παρόλη την αρνητική παράδοση, τελικά ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΣΥΝΑΝΤΙΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΖΗΤΑΜΕ.

Αναδημοσιεύουμε αυτούσια τη σχετική ανάρτηση από το μπλογκ ενός καλού μας φίλου:

Μια συνάντηση των διαφορετικών προσεγγίσεων για τα Μικρασιατικά….

Posted 28/01/2013

Μια όχι συνηθισμένη συνάντηση διαφορετικών -ίσως και συμπληρωματικών-  ερμηνευτικών προσεγγίσεων για ένα θέμα που ακόμα διχάζει την επιστημονική κοινότητα και αποτελεί μέρος  των “Πολέμων για την ιστορία” (μαζί με τον Εμφύλιο, τις σταλινικές διώξεις κ.ά).

Ιστοριογραφικό -και όχι μόνο- ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι οι οι διαφορετικές προσεγγίσεις (κάποιες αντιδιαμετρικές μεταξύ τους) για την περίοδο του μετασχηματισμού της Εγγύς Ανατολής (1908-1923) συναντιούνται και συνομιλούν με εξίσου διαφορετικά ρεύματα της τουρκικής ιστοριογραφικής κοινότητας:

 -Τρίτη, 29 Ιανουαρίου (7.00-9.00 μ.μ.), ΣΤΡΟΓΓΥΛΟ ΤΡΑΠΕΖΙ «ερμηνεύοντας τη Μικρασιατική Καταστροφή» με τη συμμετοχή των: Άλκη  Ρήγου, Θανάση Καμπαγιάννη, Βλάση Αγτζίδη και συντονιστή τον Στέργιο Θεοδωρίδη, 

  .

-Μας τέλειωσαν οι ιδεολογίες;;;;

Το τέλος της ιδεολογίας;

 συντάκτης: Δημήτρης Μανωλίδης

.

(Για την καλύτερη κατανόηση του άρθρου -και τέλος πάντων για να συνεννοούμαστε- ο όρος ιδεολογία εν προκειμένω χρησιμοποιείται με τον εξής ορισμό: ατομική ή συλλογική κοσμοθεώρηση ή απλώς θεώρηση για κάποιο επιμέρους θέμα/τομέα της ζωής.)

.

Μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που ισχυρίστηκαν πως η ιστορία έφθασε στο τέλος της. Αφού το τελευταίο ιδεολογικό αντίβαρο κατέρρευσε, το κινεζικό μοντέλο εκφυλίστηκε και οι εναπομείναντες κομμουνιστικές νησίδες κρίνονταν αδύναμες κι ακίνδυνες (όπως η Βόρεια Κορέα και η Κούβα), πίστεψαν πως η φιλελεύθερη δημοκρατία θα μπορούσε επιτέλους να κυριαρχήσει σε όλον τον κόσμο. Το τέλος της ιστορίας ορίζεται εν προκειμένω ως η απόλυτη επικράτηση και δικαίωση μιας ιδεολογίας, η σύμπλευση όλων των ανθρώπων με αυτήν και εξάλειψη κάθε διαφορετικού στοιχείου. Αυτή η θέση, με πιο γνωστό θιασώτη τον Φράνσις Φουκουγιάμα, όσο κι αν φαίνεται παράξενο κι αφελές, κυριάρχησε για τουλάχιστον μια δεκαετία. Σταδιακά ο ενθουσιασμός του δυτικού κόσμου έφθινε. Μετριάστηκε με την επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία και τερματίστηκε με την επίθεση στους δίδυμους πύργους το Σεπτέμβρη του 2001. Η (γεω)πολιτική αποτυχία της φιλελεύθερης δημοκρατίας ήταν μεγάλη (η οικονομική της αποτυχία ήρθε επισήμως εφτά χρόνια αργότερα με την κρίση του 2008). Βεβαίως, καθώς ο κόσμος εξακολουθούσε να μην αισθάνεται ούτε δημοκρατία ούτε ελευθερία, έπρεπε νέοι «βάρβαροι» να βρεθούν.

.

-Ποιοί ιστορικοί θα γράψουν την Ιστορία μας;

Ένα εξαιρετικό άρθρο αλιεύσαμε μόλις πρόσφατα, στο διαδικτυακό πέλαγος και σας το προσφέρουμε….

—————————————————————————————————————————————————-

Ποιοί ιστορικοί θα γράψουν την Ιστορία μας;

 

 

του Κυριάκου Παπαδόπουλου,
μαθηματικού (PhD, M.Sc., M.Sc., B.Sc.).

Ἀντὶ Προλόγου

 

Στὶς 19/11/2012, στὸ μπλὸγκ «Ἰνφογνώμων΄΄, διάβασα ἀναδημοσίευση ἄρθρου τοῦ κ. Κωνσταντίνου Χολέβα (τὸν ὁποῖο ἐκτιμῶ καὶ σέβομαι) στὴν Κυριακάτικη «Δημοκρατία», μὲ τίτλο «ΠΟΙΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ ΘΑ ΓΡΑΨΟΥΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ΄΄. Στὸ ἄρθρο αὐτὸ ἐπαινεῖται ὁ νῦν Ὑπουργὸς Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων, Πολιτισμοῦ καὶ Ἀθλητισμοῦ, διότι μὲ »ἐπιμονὴ φρόντισε νὰ τυπωθεῖ καὶ νὰ διανεμηθεῖ  φέτος στὴν ΣΤ΄ Δημοτικοῦ τὸ νέο βιβλίο Ἱστορίας, τὸ ὁποῖο ἔχει πολὺ λιγότερες ἀδυναμίες, βασίζεται στὶς ἱστορικὲς πηγὲς καὶ σέβεται τὴν ἐθνικὴ μας ἀξιοπρέπεια» (sic). Μὲ τὸ παρὸν ἄρθρο δὲν θὰ ὑπερασπιστῶ οὔτε στὸ ἐλάχιστο τὴν κ. Ρεπούση, τὴν ὁποία κατηγορεῖ ὁ κ. Χολέβας γιὰ «συνωστισμένη λογική΄΄. Κρατώντας ἴσες ἀποστάσεις ἀπὸ ἕναν ἀρθρογράφο ποὺ σπούδασε πολιτικὲς ἐπιστῆμες, καὶ μιὰ πανεπιστημιακὸ ποὺ πολιτεύεται καὶ ἐντρύφησε στὴν Ἱστορία καὶ, κυρίως, στὴν παιδαγωγικὴ τῆς Ἱστορίας, θαρρῶ πὼς ἕνας νέος ἐρευνητὴς στὰ θεωρητικὰ μαθηματικὰ ἔχει ἐξ ἴσου τὸ δικαίωμα νὰ ἐκφέρει τὴν ἄποψή του ἐπὶ τοῦ θέματος, ὅπως ἔχει ἐξάλλου καὶ κάθε συμπολίτης.

.

Μιὰ ἄποψη ποὺ οὔτε θέλει νὰ καλύψει τὰ ἀτοπήματα τῆς κ. Ρεπούση, σὲ σχέση μὲ τὴν περιγραφὴ τῆς Μικρασιατικῆς Καταστροφῆς τόσο στὸ βιβλίο τῆς ΣΤ΄ δημοτικοῦ ὅσο καὶ στὸν δημόσιο λόγο της, οὔτε βέβαια θὰ ὑπερασπιστεῖ τὶς σὲ μεγάλο βαθμὸ ὑπεραπλουστεύσεις τοῦ κ. Χολέβα ὅταν ἀναφέρεται σὲ ἱστορικὰ θέματα. Θὰ πρέπει νὰ διαχωρίσουμε τὶς ἀπόψεις σὲ δύο κατηγορίες: στὶς προσωπικὲς καὶ στὶς ἐπιστημονικές: τὸ παρὸν ἄρθρο θέτει σὰν στόχο νὰ σχολιάσει τὴν σύγχυση ποὺ παρατηρεῖται σὲ σχέση μὲ τὸ τὶ εἶναι ἐπιστημονικὴ ἄποψη καὶ τὶ προσωπική.

 .

Ὁ κ. Χολέβας ὑποστηρίζει, στὸ προαναφερθέν του ἄρθρο, ὅτι ὁ κ. Ὑπουργὸς «ἐπέπληξε΄΄ τὴν κ. Ρεπούση, καὶ μάλιστα μὲ ἐπιχειρήματα, σὲ συζήτηση στὸ Κοινοβούλιο, γιὰ τὶς «ἐμμονές της σὲ ὅσα γράφει καὶ λέγει περὶ τῆς ἑλληνικῆς Ἱστορίας΄΄, ἐνῶ ἐνοχλήθηκε ἀπὸ τηλεοπτικὴ παρέμβαση τῆς βουλευτοῦ ὅπου διατύπωσε τὴν ἄποψη «Ἄς ἀφήσουμε στοὺς Ἱστορικοὺς νὰ γράψουν τὴν Ἱστορία΄΄. Δική μου ἄποψη εἶναι ὅτι βρισκόμαστε θεατὲς σὲ μιὰ σύγκρουση τῶν ἄκρων: μιᾶς πολιτευόμενης ἱστορικοῦ ποὺ φαίνεται νὰ μὴν διαχωρίζει μερικὲς φορὲς τὶς πολιτικές της θέσεις ἀπὸ τὴν ἀντίληψή της γιὰ τὰ ἱστορικὰ γεγονότα κι ἑνὸς ἀρθρογράφου τοῦ ὁποίου ὁ λόγος φιλοδοξεῖ νὰ ἐρμηνεύσει τὰ ἱστορικὰ πράγματα ἀπὸ ἐπιστημονικὴ σκοπιά, χωρὶς ὡστόσο νὰ πληροῦνται τὰ ἀπαραίτητα κριτήρια.

.

Ἐπιστημονικὴ Κρίση    vs    Ἀρθρογραφία Γνώμης

.

-Κυκλοφόρησε και πάλι η «Ελευθεροτυπία»….

Η  εφημερίδα που σημάδεψε με την παρουσία της όλη τη μεταπολιτευτική περίοδο ήταν η «Ελευθεροτυπία». Υπήρξε ένα πρωτοποριακό έντυπο και εξέφρασε μια ολόκληρη γενιά καθώς και τις νέες ιδεολογικές τάσεις που εμφανίστηκαν.

Υπήρξε η κυριώτερη εφημερίδα που πρόβαλε τα θέματα του ποντιακού-μικρασιατικού-προσφυγικού ελληνισμού. Αυτό βεβαίως οφειλόταν κατ’αρχάς σε μεγάλο βαθμό στην κυρίαρχη προσωπικότητα του διευθυντή της Σεραφείμ Φυντανίδη, η  οποία όμως διαμόρφωσε ένα φιλικό κλίμα στο οποίο πορεύτηκαν και οι επόμενοι, όπως ο Βαγγέλης Παναγόπουλος.

Στις σελίδες της θα δημοσιευτούν τα πρώτα κείμενα του νέου ριζοσπαστικού κινήματος που ανέτειλε απ’ τα μέσα της δεκαετίας του ’80 και έθετε ως στόχο τον επαναπροσδιορισμό των στόχων του οργανωμένου προσφυγικού χώρου.  Στις φιλόξενες σελίδες της «Ελευθεροτυπία» θα δημοσιευτούν τα πρώτα κείμενα του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, του Βλάση Αγτζίδη, του Κώστα Φωτιάδη και άλλων σημαντικών στελεχών και ερευνητών εκείνης της εποχής. Εκεί θα δημοσιευτούν τα πρώτα κείμενα για τους Πόντιους της ΕΣΣΔ από τον Βίκτορα Νέτα και εκεί ο Μάκης Σελαμαζίδης θα παρουσιάσει πρόσωπα είτε από τους νεοπρόσφυγες της ΕΣΣΔ, όπως την Σοφία Σινδοπούλου, είτε από τους ελληνόφωνους της Τουρκίας, όπως τον Βαχίτ Τουρσούν. Στην «Ελευθεροτυπία» θα γράψει για πρώτη φορά σε ελληνικό έντυπο ένας από τους σημαντικότερους ερευνητές των Ποντίων της Τουρκίας, ο Βαχίτ Τουρσούν.

 Η σημαντικότερη παρουσία των θεμάτων αυτών θα γίνει την περίοδο 1987-1997 από τον τ’εμέτερον ιστορικό Βλάση Αγτζίδη με πληθώρα μεγάλων και σημαντικών αφιερωμάτων που περιλάμβαναν ζητήματα περί Γενοκτονίας, ελληνικών κοινοτήτων στη Σοβιετική Ένωση, σταλινικών διώξεων, τα μετασοβιετικά προβλήματα, τις συγκρούσεις στον Καύκασο, το νέο προσφυγικό ζήτημα κ.λπ. Αναλυτικά εκείνη τη θεματολογία μπορείτε να την αναζητήσετε στο μπλογκ του, στο κείμενο για την Εργογραφία.

Η συνεργασία του Αγτζίδη με την «Ελευθεροτυπία» έλαβε τέλος το 1997 όταν συγκρούστηκε με την φονταμενταλιστική ομάδα του «Ιού» , ο οποίος με αφορμή μια σύγκρουση καταπατητών για το βυθό της λίμνης Βεγορίτιδας, διατύπωσε για άλλη μια φορά με βίαιο και βάρβαρο τρόπο τις  αντιπροσφυγικές-ρατσιστικές του θέσεις κατά των Ποντίων.

Στη συνέχεια η φιλοπροσφυγική παράδοση της «Ελευθεροτυπίας» συνεχίστηκε με άλλους αξιόλογους συντάκτες όπως τον Γιώργο Κιούση, τον Γιάννη Τριάντη, τον Βαγγέλη  Δεληπέτρο, τον Μάκη Σελαμαζίδη κ.ά.

 Η ένταξη όλων αυτών, παλιών και νέων φίλων μας, στη νέα έκδοση της «Ελευθεροτυπίας», κάνει το εγχείρημα ακόμα πιο φιλικό.  Ο Βαγγέλης Παναγόπουλος είναι ο νέος διευθυτής, ο Γιώργος Κιούσης συνεχίζει τη σελίδα «Τα ανθρώπινα», ο Γιάννης Τριάντης έχει ονομάσει το ένθετο στη στήλη του «Εύξεινος Πόντος», ενώ ο Βλάσης Αγτζίδης έχει αναλάβει τις ιστορικές σελίδες της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας και συνεργάζεται στην παρουσία βιβλίων στο σαββατιάτικο φύλλο.

Υπάρχουν όμως κι άλλα……

Για την ιστορία της εφημερίδας καταφύγαμε στη Βικιπαιδεία:

-«AOZολάγνοι VS AOZoμάχοι»: Συγκρούσεις γύρω από την ΑΟΖ

Έντονη διαμάχη έχει προκύψει τελευταία για το αν συμφέρει ή πρέπει η Ελλάδα ως κράτος να ασκήσει τα νόμιμα  δικαιώματά της  που απορρέουν από το διεθνές δίκαιο και να ορίσει τα όρια της δικής της ΑΟΖ (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη) .

Το 1982, στο Montego Bay της Τζαμάικα, υπεγράφη η σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, η οποία τέθηκε σε ισχύ στις 16 Νοεμβρίου 1994. Η εν λόγω Σύμβαση αντικατέστησε τέσσερις παλαιότερες διεθνείς συνθήκες. Σε ψηφοφορία που έγινε στις 30 Απριλίου 1982, 130 κράτη ψήφισαν υπέρ, 4 κράτη κατά, και 17 τήρησαν αποχή. Ένα από τα 4 κράτη που καταψήφισαν τη Σύμβαση ήταν και η Τουρκία.

Μέχρι το τέλος του 2008 επικύρωσαν τη Σύμβαση 157 χώρες, μεταξύ των οποίων ηΕλλάδα (21 Ιουλίου 1995) και η Κύπρος (12 Δεκεμβρίου 1988). Στο περιεχόμενό της υπάρχουν συγκεκριμένα σημεία, τα οποία, σε κάθε περίπτωση, λειτουργούν προς όφελος της Αθήνας και της Λευκωσίας. Ένα πολύ καλό ενημερωτικό άρθρο για την ΑΟΖ (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη) μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ.

———————————————————————————————————————————————-

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΚΗΡΥΞΟΥΜΕ ΑΟΖ

Μνημόνιο, υδρογονάνθρακες και ελληνοτουρκικά

(μια δεύτερη «προδοσία» της Ελλάδας!)

.

του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

.

Το 2009, η κυβέρνηση, αφού φούσκωσε το έλλειμμα και επέτρεψε την κερδοσκοπία επί του ελληνικού χρέους, πήγε στις Βρυξέλλες κατηγορώντας με όλους τους δυνατούς τρόπους τη χώρα της (στο αυτό «σπορ» είχε προηγηθεί ο κ. Αλογοσκούφης, καθιστώντας ακόμα σοβαρότερες τις αυτοκατηγορίες Παπανδρέου- Παπακωνσταντίνου). Ως αποτέλεσμα, η Αθήνα υπέγραψε δανειακή σύμβαση, πρωτοφανή στην ιστορία της ανθρωπότητας (Κασιμάτης), εκχωρώντας ουσιαστικά όλο τον πλούτο της στους Πιστωτές και θέτοντας την Ελλάδα στη σημερινή «δίνη θανάτου», προκαλώντας τη μεγαλύτερη οικονομική-κοινωνική καταστροφή στην ιστορία του δυτικού κόσμου, σε ειρηνική περίοδο.

.

Έληξε άλλη μια παράνομη κατάληψη…

Eπιτέλους τελειώνει  άλλη μια παράνομη κατάληψη .
Αυτή της παράνομης κατάληψης τις χώρας μας από τους ξένους και ντόπιους τοκογλύφους.
Σαμαράς, Βενιζέλος, Κουβέλης ανασήκωσαν μανίκια και από σήμερα 14 Ιανουαρίου 2013 ο Νόμος και η Τάξις θα επικρατεί παντού και η παράνομη κατάληψη της χώρας θα είναι απολύτως νόμιμη.
Με το σχετικό άρθρο της πράξης νομοθετικού περιεχομένου που δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 240/2012 αναφέρεται ότι  «ούτε το δικαιούχο κράτος μέλος, ούτε η Τράπεζα της Ελλάδος, ούτε κανένα από τα αντίστοιχα περιουσιακά τους στοιχεία εξαιρούνται, λόγω εθνικής κυριαρχίας ή για άλλο λόγο, της δικαιοδοσίας, κατάσχεσης-συντηρητικής ή αναγκαστικής εκτέλεσης σε σχέση με οποιοδήποτε ένδικο βοήθημα ή διαδικασία σχετικά με τη σύμβαση τροποποίησης».

Ολα τα περιουσιακά στοιχεία του Ελληνικού Κράτους και τα πάσης φύσεως ιδιοκτησιακά δικαιώματά του υπόκεινται σε κατάσχεση, αν το ζητήσουν οι δανειστές.
Και βέβαια..

-Όχι στο κοινωνικό Ολοκαύτωμα

Ανάγκη άμεσων πρωτοβουλιών για να διακοπεί το κοινωνικό Ολοκαύτωμα»

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ,  ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ  ΚΑΙ  ΠΕΙΝΑ

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Ετοιμαζόμουν να γράψω ένα άρθρο για τις «στρατηγικές επιλογές» της Αθήνας, προκειμένου να σχολιάσω διάφορες, κατά τη γνώμη μου, επικίνδυνες κουταμάρες, όπως ότι θα μας σώσουν από την παρούσα κρίση οι Αμερικανοί, το ΔΝΤ ή τα πετρέλαια, όταν το μάτι μου έπεσε στο άρθρο της εφημερίδας μπροστά μου. Δύο εκατομμύρια διακόσιες χιλιάδες άνθρωποι, έγραφε, απευθύνθηκαν στη ΜΚΟ Αποστολή της Αρχιεπισκοπής, για να τους παράσχει ανθρωπιστική βοήθεια. Μα είναι σχεδόν το ένα πέμπτο του ελληνικού πληθυσμού, σκέφτηκα και αποφάσισα ότι απλά δεν έχει νόημα να συζητάμε εξωτερική πολιτική, ή την παρωδία της «κάθαρσης», εν μέσω μιας κοινωνίας που δέχεται το οικονομικό και κοινωνικό ισοδύναμο ενός πολέμου. 

Εν έτει 2012, εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας τρέφονται σε συσσίτια, ενώ άλλοι αναζητούν τροφή στους σκουπιδοντενεκέδες, στα σάπια και τα πεταμένα των λαϊκών αγορών. ‘Αλλοι πυκνώνουν καθημερινά τις στρατιές των αστέγων, ανάμεσά τους και πολλοί πτυχιούχοι ΑΕΙ και ΤΕΙ. Το σύστημα υγείας έχει καταρρεύσει χωρίς να ανακοινωθεί – όσοι δεν έχουν λεφτά διευκολύνονται να πάνε μια ώρα αρχύτερα στον αγύριστο. Χώρια ο επικίνδυνα μολυσμένος πια, λόγω του κ. Στουρνάρα, αέρας των πόλεων, χώρια το πρόγραμμα περικοπών των αμυντικών δαπανών, που έπιασε κρίσιμο για την ασφάλεια της χώρας όριο. ‘Η η επιδημία αυτοκτονιών που τα «μέσα» περνάνε στα ψιλά, αν τις αναφέρουν καν. Μια μέρα άκουγα το δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑΙ, μετά άκουσα τον καιρό και μετά τα δελτίο κυκλοφορίας. Ο ρεπόρτερ που ενημέρωνε για την κίνηση άρχισε εξηγώντας ότι σημειώνεται μποτιλιάρισμα στους δρόμους περιμετρικά της γέφυρας Χαλκίδας, γιατί κάποιος ανέβηκε εκεί κι απειλούσε να πέσει. Η είδηση δεν ήταν η απειλή της αυτοκτονίας, αλλά το πρόβλημα που προκαλούσε στην κίνηση!

Μας «γουρονοποιούν»

-Αιτίες εμφάνισης του νεοναζισμού στην Ελλάδα

Ένα πολύ καλό σχόλιο στο προηγούμενο κείμενο με τίτλο «Η Χρυσή Αυγή και οι πρόσφυγες του ΄22» έκανε ο Σταύρος.

 

Συμβάλλει και αυτός από την πλευρά του στην προσπάθεια  αναζήτησης των διαφόρων παραμέτρων που ενυπάρχουν στο φαινόμενο της εμφάνισης του νεοναζισμού σήμερα. Σας το καταθέτουμε, προσαρμόζοντάς το στις ανάγκες ενός αναρτημένου κειμένου:

1. Η Δεξιά στην Ελλάδα, πάντα ήταν ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ, άρα είναι εύκολο για πολλούς ψηφοφόρους της να πετάξουν τη μάσκα του κεντροδεξιού ( πολλοί δεν την φορούσαν καν) και να προσχωρήσουν ανοιχτά στο νεοναζισμό, και

2. Οι περισσότεροι της ΧΑ είναι δεύτερη και τρίτη γενιά απόγονοι των Εθνικοφρόνων Δοσίλογων της Κατοχής (Χίτες, Ταγματασφαλίτες, κλπ,κλπ) καθώς και οικονομικών δοσιλόγων ή λούμπεν συνεργατών των Γερμανών, που όχι μόνο δεν τιμωρήθηκαν, αλλά -είμαστε η μόνη χώρα που έγινε αυτό- αλλά έγιναν ο πυρήνας, η ραχοκοκαλιά του μεταπολεμικού κράτους. Ήταν καμπόσοι. Ένας βασικός πυρήνας κάπου 80.000 ταγματασφαλιτών και εθελοντικών σωμάτων, άλλοι τόσοι οικονομικοί δοσίλογοι, βάλτε και τις οικογένειές τους, και τους βασανιστές στη Μακρόνησο και του ΕΑΤ -ΕΣΑ (και τον Κισά Μπατζάκ και τους φοβερούς Κουκουλούδες…) είναι αρκετοί.

Γνωστά αυτά.

Αυτό που ξεχνάμε, είναι ότι από εκεί προέρχεται και η παράνοια των νεοναζί, δηλαδή, η σχιζοφρένεια από τη μια να θέλουν να ποζάρουν για εθνο-λάτρες κι από την άλλη να υποστηρίζουν το πιο ανθελληνικό κόμμα που υπήρξε: το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα της Γερμανίας, τα SS και τις σφαγές των Ελλήνων.

-Μπορεί ένας Πόντιος να είναι χρυσαυγίτης;;;;;

Η «Χρυσή Αυγή» και οι πρόσφυγες του ‘22

του Βλάση Αγτζίδη

http://kars1918.wordpress.com/2012/11/30/xrisi_avgi-vs-prosfyges/

Ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά φαινόμενα της εποχής που βιώνει η σημερινή Ελλάδα είναι η εμφάνιση –για πρώτη φορά στην ελληνική ιστορία- ενός νεοναζιστικού κόμματος, το οποίο επιχειρεί να καλύψει υπαρκτά κενά καλλιεργώντας ένα νέο λαϊκισμό, βασισμένο σε πρωτόγονα ένστικτα, καλύπτοντας τη νεοναζιστική ιδεολογική του προέλευση –όπως προκύπτει από τα βασικά αρχικά κείμενα της οργάνωσης. Παράλληλα, προέρχεται από τον πιο σκληρό αντιπροσφυγικό και τουρκοφιλικό πυρήνα του ελληνικού συντηρητισμού  (Επίστρατοι, Λαϊκό Κόμμα-Μοναρχία, Μεταξάς, Χούντα), που είχε εμφανιστεί στην Ελλάδα από την εποχή του Διχασμού.

Η παρουσία και η εδραίωση του νεοναζιστικού κόμματος στα πολιτικά πράγματα,  ευνοείται από:
-την οικονομική κατάρρευση της Ελλάδας,
-την ύπαρξη ενός κλεπτοκρατικού πολιτικού συστήματος,
-το λαϊκισμό των μεταπολιτευτικών δυνάμεων που ιδιοτελώς εκμεταλλεύτηκαν τον πόθο του ελληνικού λαού για οικονομική και πολιτική αλλαγή,
-την ανυπαρξία αξιόλογων και αξιόπιστων ισχυρών οικονομικών στρωμάτων,
-την ενσωμάτωση μεγάλου μέρους της Αριστεράς στο μεταπολιτευτικό σύστημα και την αποκοπή της από τις λαϊκές ανάγκες και ανησυχίες,
-τις ανεπάρκειες της Ευρώπης να ανταποκριθεί στις νέες ανάγκες της ευρωπαϊκής περιφέρειας.

Η «Χρυσή Αυγή», οι Ναζί και ο Αδόλφος Χίτλερ