-Tι δεν είδε ο Κοτζιάς

Στην ελληνική Μακεδονία ΔΕΝ θα ζούνε (από ‘δώ και πέρα) Μακεδόνες

του Ανδρέα Ζαχαριάδη

Ο Τσίπρας θα υπογράψει τη συμφωνία με τα Σκόπια περί την Μεγάλη Πρέσπα, με διάχυτο το φόβο των λαϊκών αντιδράσεων. Γιατί φαίνεται ότι υπάρχει μια γενική κατακραυγή που ξεκινά από την παλιά αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ (που τώρα βρίσκεται εκτός του κόμματος) και το ΚΚΕ, έως τους σοσιαλιστές, τους κεντροδεξιούς, τους δεξιούς και τους εθνολαϊκιστές. Και όλα αυτά τα προκάλεσε μια πρόχειρη και ετεροβαρής τάχα επίλυση (υπό την απόλυτη κηδεμονία και πίεση των αμερικανονατοϊκών «φίλων») ως κατάληξη της 27χρονης  αντιδικίας των Ελλήνων με τους Σλαβομακεδόνες των Σκοπίων.

Γιατί δυστυχώς τα προβλήματα που θα προκύψουν από μια τέτοια λύση δεν θα ξεπεραστούν τόσο εύκολα στο εσωτερικό της Ελλάδας,  ανεξάρτητα το πόσο θα σεβαστούν οι Σλαβομακεδόνες τις «δυσμενείς» για αυτούς προβλέψεις .

Κατ’ αρχάς η Ελλάδα αποδέχτηκε πλέον οριστικά ότι ο όρος «Μακεδόνας» ως παράγωγο της «Μακεδονίας», δεν είναι γεωγραφικός όρος αλλά είναι εθνικός. Και ότι ως τέτοιος αφορά αποκλειστικά στους Σλαβομακεδόνες (των Σκοπίων και όχι μόνο!)

Κατά δεύτερον: οι Νοτιο-ελλαδίτες και οι ελίτ τους, ιστορικά υποτιμούν τον Βορρά και αυτό υπάρχει όπως φαίνεται ακόμα στο ιδεο-ψυχολογικό DNA τους. Πιθανόν γιατί κάποτε τον είδαν ως στοιχείο επέκτασης εις βάρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Και όταν ενσωματώθηκε στην Ελλάδα τον αντιμετώπισαν μάλλον ως κατακτημένο χώρο με μια αποικιοκρατική αντίληψη.

Η ιστορία βέβαια στάθηκε αμείλικτη απέναντι στους μη Έλληνες των Νέων Χωρών, όπως και στους Έλληνες της Μικράς Ασίας και της Ανατολικής Θράκης, οι οποίοι υποχρεώθηκαν να εγκατασταθούν στη (Νότια κατά Κοτζιά) Μακεδονία. Και μετά από 100 χρόνια τα δισέγγονά τους να αποκτήσουν μια αναμφισβήτητη μακεδονική εθνικοτοπική ταυτότητα. Μιας και αυτή είναι η οριστική, δια παντός, πατρίδα τους…. Μαζί με τους ντόπιους ελληνοορθόδοξους (ελληνόφωνους, τ.βλαχόφωνους, τ.σλαβόφωνους, τ. αλβανόφωνους) συγκρότησαν την ελληνική εθνότητα που κατοικούσε στη Μακεδονία και ακολούθησε καθ’ όλο τον 20ο αιώνα το συνολικό ελληνισμό στις πολεμικές και πολιτικές του διαδρομές.

-Aνίκανοι Πόντιοι συνδικαλιστές οδήγησαν στον εξευτελισμό του ποντιακού χώρου

Τα όσα έγιναν στις 19 του Μάη στο Λευκό Πύργο, μακρυά από το χώρο της κεντρικής εκδήλωσης για τη Γενοκτονία, με την απαράδεκτη, φασιστικής εμπνεύσεως βιαιοπραγία κατά του δήμαρχου της  πόλης αποδεικνύουν για άλλη μια φορά πόσο ανίκανοι είναι αυτοί που διαχειρίζονται την πολιτική πορεία του ποντιακού ζητήματος.

–Κατ’ αρχάς, τι δουλειά είχαν στο Λευκό Πύργο; Όπου υπήρχε ένα πλήθος άσχετων και ανεξέλεγκτων ατόμων.

-Γιατί κάποιοι διέσπασαν την ενιαία εκδήλωση και έφυγαν από την πλατεία της Αγίας Σοφίας;

–Γιατί δεν υπήρχε σωστή περιφρούρηση; Ενώ τους ήταν γνωστό ότι διάφορα πολιτικά καθάρματα σαν τον Βελόπουλο που από μέρες είχαν στοχοποιήσει τον Μπουτάρη διαδίδοντας ψέματα ότι τάχα έδωσε άδεια σε μια ομάδα ΛΟΑΤΚΙ να πραγματοποιήσουν παράλληλα ένα διασπαστικό (ως προς τον δικό τους χώρο) Gay Parade;

–Δεν γνώριζαν ότι πολύ πιθανόν η εκδήλωση των ΛΟΑΤΚΙ να είχε κάποια στοιχεία προβοκάτσιας, εφόσον μια από τις οργανώτριες δυνάμεις ήταν η αντιποντιακή «Κίνηση Απελάστε τον Ρατσισμό»;  

–Δεν τους ήταν γνωστό τι είχε γίνει το 2015 με την είσοδο των Χρυσαυγιτών στην εκδήλωση στο Σύνταγμα και τον ξυλοδαρμό του Κουμουτσάκου;

Kαι πώς το διαχειρίστηκαν στη συνέχεια; Με μια άνευρη ανακοίνωση ; Πιστεύοντας ότι σύντομα θα ξεχαστεί.

Από τον Άνθιμο στον Μπουτάρη ή πώς εκσπερματώνουν οι Θεσσαλονικείς…

Τον ανορθολογισμό της Θεσσαλονίκης τον έχουμε θίξει από καιρό. Είτε από τη μια στο πρόσωπο των Άνθιμου, Ψωμιάδη, Παπαγεωργόπουλου, Βελόπουλου είτε από την άλλη στον Τρεμόπουλο (παλιότερα), στο ‘Ένεκεν», τις «μπάσταρδες της Υφανέτ,  και εσχάτως στον Μπουτάρη. Και στη μέση βέβαια ο… Τσοχατζόπουλος!

Λες και η Θεσσλονίκη είναι μια πόλη διχασμένη ανάμεσα σε ανορθολογικούς ανθρώπους που κατασκευάζουν με απoλυτη αυθαιρεσία ένα δικό τους υποκειμενικό παρελθόν και  αδυνατούν να επικοινωνήσουν και να βρουν κοινούς τόπους, σεβόμενοι το πραγματικό παρελθόν.

Με αφορμή την ισοπεδωτική αντιλαϊκή τοποθέτηση του Γιάννη Μπουτάρη για το Ολοκαύτωμα των Εβραίων -που μας θύμισε ότι ο επικινδυνότερoς των πάντων είναι ο βασιλικώτερος του βασιλέως-  θυμηθήκαμε κάποια παλιότερα κείμενά μας που αξίζει να τα δείτε για να θυμηθείτε.

Αυτό που μας εντυπωσίασε περισσότερο είναι ότι,
ελάχιστες διαμαρτυρίες υπήρξαν από την πλευρά της Αριστεράς για
την ύψιστη περιφρόνηση
που επιφύλαξε ο Μπουτάρης  στην αντιναζιστική δράση
των Ελλήνων την περίοδο της Κατοχής,
στην ηρωική αντίσταση και αγώνα
του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, την έμπρακτη αλληλεγγύη προς
τις εβραϊκές κοινότητες και στην
υποβάθμιση
της γερμανικής Κατοχής.

-Oι ψεύτες και οι πλαστογράφοι της Πτολεμαϊδας

Με το κλεψίον αν εγίνουσον, οι πεντικοί πα αφεντάδες θα έσαν

.

Μιας και στην προηγούμενη ανάρτηση αναφερθήκαμε στις απατεωνιές και στις πλαστογραφίες των ακροδεξιών, ας αναλογιστούμε και τους «δικούς μας» απατεώνες και πλαστογράφους…

 .

Αφορμή πήραμε από το πρόσφατο κείμενο στο e-Pontos του Ευθύμη Ευθυμιάδη – κατηγορηθέντος και καταδικασθέντος για συκοφαντίες και τραμοπουκισμούς- που προερχόταν από μια ομάδα που κατά τη δεκαετία του ’90 προσπάθησε να χειραγωγήσει τον χώρο με ποικίλες δράσεις που κυμαίνονταν από την τρομοκράτηση της αντίπαλης άποψης έως ανοιχτά εγκληματικές πράξεις, για τις οποίες ο εν λόγω καταδικάστηκε αμετάκλητα. (Δεξιά: το τρίκυκλο του Κοτζαμάνη)

 .

Ένα ερώτημα που μας βασανίζει χρόνια είναι εάν ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης -που παρόλα τα λάθη και τις ελλείψεις του, είχε πολύ σημαντικό ρόλο στην εδραίωση του ριζοσπαστικού ποντιακού κινήματος και στην καθιέρωση της 19ης του Μάη ως Ημέρας Μνήμης- έχει συνειδητοποιήσει πόσο πολύ κακό του έκαναν εν τέλει οι αχρείοι αυτοί τύποι που το μόνο που έχουν να πουλήσουν στους αφελείς είναι το όνομα το δικό του.

 .

Τι κάνουν αυτοί οι τύποι της παρέας του Ευθυμιάδη;  Ανακατασκευάζουν την πραγματική ιστορία σβήνοντας όσα πραγματικά στοιχεία δεν τους βολεύουν και εφευρίσκοντας ανύπαρκτα άλλα.

-Από τον Ολυμπιακό του Γόδα στον Ολυμπιακό του Κασιδιάρη;

Με αφορμή τις δηλώσεις Ανδριανόπουλου, ΠΑΕ κ.λπ…

Ο «Ολυμπιακός» δημιουργήθηκε ως μια ομάδα των «ιθαγενών», των «ντόπιων» Πειραιωτών (παλιότεροι έποικοι από Μωριά και Κυκλάδες κυρίως), σε μια εποχή που ο Πειραιάς είχε περικυκλωθεί κυριολεκτικά από τις συνοικίες των προσφύγων (Ποντίων, Ιώνων, Καππαδοκών) της Μικρασιατικής Καταστροφής. Οι συγκρούσεις ήταν καθημερινές με αποκορύφωση τη σκληρή ρήξη των προσφύγων με τους Μωραϊτες του Πειραιά και κυρίως με τους Μανιάτες. Αρκετά γρήγορα όμως επήλθε μια σχετική ειρήνευση και οι πρόσφυγες αγκάλιασαν τον Ολυμπιακό.

Το χαρακτηριστικότερο πρόσωπο αυτής της συνάντησης υπήρξε ο Νίκος Γόδας . Γεννήθηκε το 1921 στο Αϊβαλί και η Μικρασιατική Καταστροφή τον «έστειλε» μαζί με την οικογένεια του πρώτα στην Μυτιλήνη, μετά στην Κρήτη και τελικά στην Κοκκινιά όπου και ρίζωσαν…. Ο Γόδας θα ενταχθεί στην Αριστερά, όπως το μεγαλύτερο μέρος των προσφύγων του Πειραιά, θα πάρει μέρος στην Εθνική Αντίσταση και μετά τα Δεκεμβριανά, κατά την περίοδο της σκληρής τρομοκρατίας που άσκησε η αγγλόδουλη κυβέρνηση ενάντια στην Εθνική Αντίσταση, ο Νίκος Γόδας συνελήφθη με ανυπόστατες κατηγορίες. Δικάστηκε από τα απαράδεκτα τρομοκρατικά Έκτακτα Στρατοδικεία. Μάρτυρες κατηγορίας ήταν δύο αδέλφια, Μανιάτες, ασφαλίτες και συνεργάτες των Γερμανών κατά την περίοδο της Κατοχής, τους Λουκά και  Δημήτρη Κασιδιάρη (που μένανε στα Μανιάτικα του Πειραιά). Ο Νίκος Γόδας καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε ζητώντας ως τελευταία χάρη να φορά κατά την υπέρτατη στιγμή της εκτέλεσης τη φανέλα του Ολυμπιακού.

Αυτή τη φανέλα λοιπόν οι Αδριανόπουλος, Κυριακού, Θεοδωρίδης, ΠΑΕ Ολυμπιακός… την βρώμισαν σήμερα με μνησικακία και ρατσισμό που παραπέμπει ευθέως τόσο στο νεοναζισμό του Κασιδιάρη όσο και στο μίσος των παλαιοελλαδιτών «ιθαγενών» του Μεσοπολέμου ενάντια στους ‘τουρκόσπορους πρόσφυγες’.

Απλώς  οι τότε »ανεπιθύμητοι τουρκόσποροι» σήμερα έγιναν «φιλοξενούμενοι Ρωσοπόντιοι!!!

-Ο Οκτώβρης του ’17 και το ΚΚΕ του Μαϊλη

Είναι γνωστό ότι το ΚΚΕ είναι μια φίρμα που κατά καιρούς (από την εποχή του ΣΕΚΕ) ελέγχεται από διάφορες ομάδες, οι οποίες συνήθως διαγράφουν η εξαφανίζουν τους προηγούμενους, καθώς και τους ανταγωνιστές τους. Στη σύγχρονη εποχή τη φίρμα κατέχει η ομάδα Μαίλη-παπαρήγα που τώρα έχει ανεβάσει στο θώκο του Γ.Γ. τον Δ. Κουτσούμπα. Το μαϊλειο λοιπόν ΚΚΕ γιόρτασε την επέτειο της Οκτωβριανής Επανάστασης στη θεσσαλονίκη με τον τρόπο που το περιγράφει ο Παντέλογλου.

Ε, όχι μια ομιλία για τον Οκτώβρη του 1917, όσα είπε η Αλέκα Παπαρήγα σε αίθουσα του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης (7.11.2015)

του Κώστα Παντέλογλου

Σε μια αίθουσα που ο στολισμός της κάθε άλλο παρά παρέπεμπε σε εκδήλωση για την Οκτωβριανή Επανάσταση (ο στολισμός ήταν μόνο ΚΚΕ) η Αλέκα Παπαρήγα υποτίθεται πως αναφέρθηκε, διαβάζοντας μ’ ένα τρόπο επίπεδο, στο θέμα: «Οκτώβρης 1917. Η πορεία προς την νίκη. Διδάγματα – Συμπεράσματα».

Κάθε άλλο! Μια αναφορά στα προβλήματα του ΚΚΕ, όπως τα αντιλαμβάνεται η Μαΐλεια πλευρά, ήταν όσα διάβασε η Αλέκα Παπαρήγα – το 1905, η επανάσταση του Φλεβάρη του 1917, και εκείνη του Οκτώβρη, δεν την απασχόλησαν συγκεκριμένα· δεν έκανε συγκεκριμένη ανάλυση συγκεκριμένης κατάστασης, ώστε να συνάγει διδάγματα, να καταλήξει σε συμπεράσματα.

-O Φίλης, οι Αρνητές και οι υποκριτές ποντιοπατέρες

Ο Οργανωμένος Ποντιακός χώρος, ο Φίλης, και
οι σύγχρονοι Ποντιομάχοι …

 του Θρασύβουλου Ευτυχίδη

.

Όλο αυτό το διάστημα, απέφυγα να πάρω θέση στο ζήτημα που ξαφνικά δημιουργήθηκε και αφορά άρθρο του νυν Υπουργού Παιδείας κ. Νίκου Φίλη και τότε δημοσιογράφου στην «ΑΥΓΗ» στις 20.08.2014 !!! με τον τίτλο «Παλαιοκομματισμός και «Γενοκτονία»«.
.

Δεν θέλω να μείνω στην τότε εκφρασμένη θέση του δημοσιογράφου Φίλη με την οποία σαφώς και διαφωνώ. Οφείλω όμως να επισημάνω ότι τον καιρό εκείνο δεν θυμάμαι να υπήρξε τέτοια αντίδραση ή μάλλον για να ακριβολογώ δεν υπήρχε καμία αντίδραση. Βέβαια τότε το θέμα για να χρησιμοποιήσουμε μια λαϊκή έκφραση απλά δεν πουλούσε. Σιγά μην καταδεχθεί ο Οργανωμένος Ποντιακός χώρος να ασχοληθεί με ένα δημοσιογράφο της Αυγής.

 .

Ερχόμαστε λοιπόν στο σήμερα όταν ένας Βουλευτής Ποντιακής καταγωγής της Νέας Δημοκρατίας (τυχαία … δε νομίζω), μάλλον φανατικός αναγνώστης της Αυγής (επίσης δε νομίζω) ανακαλύπτει το άρθρο και καταθέτει επερώτηση στη Βουλή!!!

-Το ΚΚΕ και η Μαΐλεια εκδοχή της ιστορίας

Αποσιωπήσεις στη διακήρυξη της κεντρικής επιτροπής του ΚΚΕ για τα 70χρονα από την λήξη του Β” Παγκοσμίου Πολέμου (9 Μαΐου 1945)

του Κώστα Π. Παντελόγλου
http://www.kosmosnf.gr/2015/04/aposiopiseis-6/

Είδε το φως της δημοσιότητας η διακήρυξη του τίτλου μας την Κυριακή 19 Απριλίου 2015 -κι ενώ επιμελώς το κείμενό της διανθίζεται από τις αναθεωρήσεις της ιστορίας που επιχειρεί η Μαΐλεια πλευρά εδώ και χρόνια, ο προσεκτικός αναγνώστης επισημαίνει αρκετά άξια παρατήρησης και σχολίων.

Στο σημερινό μου σημείωμα όμως θα ήθελα να σταθώ σε δυο αποσιωπήσεις της διακήρυξης αυτής, αποσιωπήσεις που βγάζουν μάτι.

Η πρώτη αποσιώπηση είναι εκείνη που αφορά τις απώλειες μα και τις ζημιές της Ελλάδας σ” αυτό τον πόλεμο – ορθά, αν και ελλιπώς, γίνεται σχετική αναφορά στις απώλειες και ζημιές της Σοβιετικής Ένωσης κατά τη διάρκεια του Β” Παγκοσμίου Πολέμου· δεν θα έπρεπε το αντίστοιχο να γινόταν και για την Ελλάδα; Πολύ περισσότερο που υπάρχει σχετική, έγκυρη και αναλυτική βιβλιογραφία;

-Περί του Νίκου Ζαχαριάδη

Ο Νίκος Ζαχαριάδης αποτελεί μια από τις πλέον μοιραίες προσωπικότητες του τραγικού ελληνικού 20ου αιώνα. Συμπυκνώνει όλες τις αντιφάσεις του αιώνα αυτού, τις προσδοκίες, τους μύθους και τις αυταπάτες, την έπαρση και την βία, την εξάρτηση και την ξενοδουλεία, την προδοσία, την απογοήτευση και την πτώση και εν τέλει τον ατιμωτικό θάνατο. Το παρακάτω κείμενο του Βαγγέλη Μαρινάκη επιχειρεί να ακτινογραφήσει τον τραγικό ήρωα, αντιμετωπίζοντάς τον ως ένα προϊον της εποχής του…

Περί του Νίκου Ζαχαριάδη

του Βαγγέλη Μαρινάκη (*)

Τον Δεκέμβρη του 1991 φίλοι,συναγωνιστές, πολιτικοί αντίπαλοι έσπευδαν να αποχαιρετήσουν από κοντά τον άνθρωπο που στο πρόσωπό του και την διαδρομή του συμπυκνώθηκε μια εποχή αγώνων και θυσιών για την πραγμάτωση ενός οράματος,καθώς κι η διάψευση του με τον πλέον τραγικό τρόπο.

Με τα θετικά του και τα αρνητικά του ο Νίκος Ζαχαριάδης κλήθηκε να δώσει απαντήσεις σε καίρια ζητήματα,παίρνοντας αποφάσεις που καθόρισαν το μέλλον του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος γενικά,τις ζωές χιλιάδων ανθρώπων ειδικά.

-Η Σία, η γενοκτονία, η υποκρισία…

 Όταν οι λέξεις χάνουν τη σημασία τους

.

Καιρό θέλαμε να κάνουμε αυτή την ανάρτηση που αναδεικνύει την υποκρισία και το βαθύτατο αμοραλισμό μιας τάσης που ενυπάρχει στην αριστερά και αποτελεί έως σήμερα το θεματοφύλακα της παραδοσιακής αντιδραστικής στάσης κατά της προσφυγιάς του 1922 και των αιτημάτων που θέτει σήμερα η κοινωνία των προσφυγικών οργανώσεων….

 .

Στο πλαίσιο του του 3ου Φεστιβάλ της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ, στις 5 του Οκτώβρη του 2014, έγινε μια εκδήλωση με αφορμή τα αιματηρά γεγονότα στη Γάζα που υπήρξαν αποτέλεσμα της σκληρής επίθεσης και καταστολής που εξαπέλυσε ο ισραηλινός στρατός:

.

.

Αυτό που μας εντυπωσίασε στη συγκεκριμένη εκδήλωση είναι ότι με ιδιαιτέρως μεγάλη ευκολία χρησιμοποιείται ο όρος «γενοκτονία» τόσο από τη Σία Αναγνωστοπούλου, όσο και από τον εκπρόσωπου του Δικτύου, τη στιγμή και οι δυό (Σία+Δίκτυο) ανήκουν στην ομάδα των Αρνητών της Γενοκτονίας που διέπραξε ο τουρκικός μιλιταριστικός εθνικισμός κατά των χριστιανικών ομάδων της Ανατολής (Αρμενίων, Ελλήνων Ασσυρίων).

 .

Άραγε δεν γνωρίζουν τι σημαίνει ο όρος αυτός στο Διεθνές Δίκαιο; Είναι τόσο ημιμαθείς;

 .

Ή συμβαίνει ακριβώς αυτό που βλέπουμε παντού ολόγυρα στο νεοελληνικό μίζερο κόσμο μας: Είναι απλώς υποκριτές!  Φτηνοί στο αλεύρι  και ακριβοί στο πίτουρο…

Προσέγγιση στην ιστορική εμπειρία της Ανατολής (Πόντος, Μικρά Ασία, Ανατολική Θράκη)-Εκδηλώσεις ΣΥΡΙΖΑ

 

 

Ενδιαφέρουσες ανοιχτές εκδηλώσεις-συζητήσεις διοργανώνει αυτό το Σαββατοκύριακο  ΣΥΡΙΖΑ σε Κιλκίς και Κατερίνη με θέμα:

 .

«Το θέμα των προσφύγων από τον  Α’ παγκόσμιο πόλεμο και το ζήτημα των Ποντίων με την ματιά της σύγχρονης Αριστεράς.   

.

Οι εθνικισμοί και οι Γενοκτονίες ως μέσο διαμόρφωσης των σύγχρονων κρατών»
– Προσέγγιση στην ιστορική εμπειρία της Ανατολής (Πόντος, Μ..Ασία, Ανατολική Θράκη)«

 .

Ο Μ Ι Λ Η Τ Ε Σ

.

-Ακροδεξιά προσβολή της μικρασιατικής τραγωδίας

Οι πλαστογράφοι της ιστορίας

Η προσπάθεια κάθαρσης των ενόχων της Μικρασιατικής Καταστροφής, που ξεκίνησε με την μεθόδευση μέσω Αρείου Πάγου για ακύρωση της Δίκης των 6, συνεχίζεται με ιδιαίτερα προκλητικό τρόπο. Έτσι είδαμε άλλο ένα κείμενο του εγγονού του πρωθυπουργού της Καταστροφής (Πέτρος Πρωτοπαδάκης) σ’ ένα ιστολόγιο που ανέλαβε από παλιά τη βρωμοδουλειά, να εξωραϊσει τους ενόχους, να υπενθυμίσει το δίκαιο του Ιωάννη Μεταξά περί «αποικιοκρατικού μικρασιατικού πολέμου»  και να θολώσει τα νερά. Το επιχείρημα αυτού του άρθρου ήταν ιδιαιτέρως   απεχθές, εφόσον προσπαθούσε να πείσει ότι εκείνη η δολοφονική και ανίκανη κυβέρνηση έκανε ότι περνούσε από το χέρι της να σώσει τους  Μικρασιάτες.

Το άρθρο επιγραφόταν: «Σμύρνη, 13 Σεπτεμβρίου 1922: η γιγαντιαία επιχείρηση σωτηρίας των προσφύγων και μια πλαστογραφία«….  Να πάτε να το διαβάσετε. Είναι μνημείο απατεωνιάς, ψευτιάς και διαστρέβλωσης της πραγματικότητας.

Είναι γνωστό ότι οι αρχές κατοχής, ο στρατός και η Αρμοστεία, αναχώρησαν με τα πλοία του ελληνικού στόλου πριν μπουν τα τουρκικά στρατεύματα στη Σμύρνη, υπό τις κατάρες των Ελλήνων που εγκαταλείπονταν αβοήθητοι.

-In Memoriam Sano Halo

Μια παλιά συνέντευξη της Thea Halo

Mε αφορμή τον θάνατο της Sano Halo(Ευθυμία Βαρυτιμίδου) αναδημοσιεύουμε από το e-Pontos μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη που έδωσε η κόρη της Thea Halo στον Khatchig Mouradian, Αρμένιο δημοσιογράφο της αρμενικής εφημερίδας Aztag του Λιβάνου το 2004.

19^η Μαΐου, Ημέρα  μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. 

«Αφιερώνω αυτή τη συνέντευξη στη μνήμη των εκατοντάδων χιλιάδων Ασσυρίων και Ποντίων που πέθαναν στην Τουρκία, πριν από σχεδόν έναν αιώνα, ακριβώς την ίδια εποχή που ενάμισι εκατομμύριο Αρμένιοι βάδιζαν προς το θάνατο τους».

«Η μνήμη είναι ο μόνος δρόμος προς το σπίτι μας», είπε ο Αμερικανός συγγραφέας Terry Tempest William.

Η Σάνο Χάλο με τη κόρη της Θεία

Aztag : Μιλάτε συχνά για «την αποκλειστικότητα του πόνου».

 Σε μια συνέντευξη είχατε πει: «Είναι πραγματικά λυπηρό το γεγονός ότι ακτιβιστές του 20ου αιώνα, οι οποίοι εργάστηκαν τόσο σκληρά για να γνωστοποιηθεί η γενοκτονία των Αρμενίων σε όλο το κόσμο, παρέλειψαν να αναφέρουν τους πάσχοντες συντρόφους τους». 

Κατά τη γνώμη σας, ποιος είναι ο λόγος αυτής της παράλειψης;

Θεία Χάλο : Έχω πολλές επαφές με τους Αρμενίους, μεγάλη αγάπη και  φιλία μαζί τους.
Ήταν μια αρμενική οικογένεια που έσωσε τη μητέρα μου όταν βρέθηκε άπορη και μόνη της στο Ντιγιαρμπακίρ. Την προστάτεψαν σαν να ήταν κόρη τους.

Η θεία μου επίσης ήταν Αρμένισσα. Γι ‘αυτό αισθάνομαι μεγάλη συγγένεια με τον αρμενικό λαό.

Γι ‘αυτό, ενοχλήθηκα πολύ όταν ανακάλυψα την  παράβλεψη της γενοκτονίας των Ποντίων και των Ασσυρίων από πολλούς Αρμενίους ιστορικούς και ακτιβιστές. Ουσιαστικά  δεν ήταν απλώς μια παράλειψη, αλλά ένα πραγματικό σχέδιο αποκλεισμού και άρνησης.

Η Γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας έχει χαρακτηριστεί ως μια «ανταλλαγή πληθυσμών», αν και οι ιστορικοί γνωρίζουν ότι τη στιγμή της ανταλλαγής το 1923, τουλάχιστον ένα εκατομμύριο Έλληνες του Πόντου και της Μικράς Ασίας είχαν ήδη δολοφονηθεί.

-Ο Μάκης Μαϊλης και το κακό συναπάντημα…

Για όσους καλοπροαίρετους αγνοούν, θα έπρεπε να σημειώσουμε ότι ο Μάκης Μαϊλης αποτελεί τον νέο Μέγα Τιμονιέρη της ιστορίας του ένδοξου ΚΚΕ -κάτι σαν τον Σουσλόφ και λίγο παραπάνω,  στο αλήστου μνήμης ΚΚΣΕ- ο οποίος έχει γράψει με ένα νέο επαναστατικό και πρωτοπόρο τρόπο την ιστορία του πλανήτη… Στο πλαίσιο αυτό, υλοποιώντας την μαϊλική κομματική γραμμή ο σύντροφος  Αναστάσης Γκίκας εκ Πάρου ορμώμενος απέδειξε ότι καλώς ο Στάλιν κατακρεούργησε τους Πόντιους της Σοβιετικής Ένωσης (κομμουνιστές και άλλους, μεταξύ τους και τα μέλη του ΚΚΕ που είχαν καταφύγει στην ΕΣΣΔ -αλλά αυτό δεν το λέει ο πονηρούλης!!!).

Απέδειξε λοιπόν ο απίστευτος ότι τους κατακρεούργησε καλώς  το 1937-1938 γιατί τη περίοδο της γερμανικής Κατοχής (1941-1944) συνεργάστηκαν -λέει- με τους κατακτητές. Μια θέση που μόνο οι νεοέλληνες νεοναζί σύντροφοι (;) του Γκίκα υποστηρίζουν. Παράλληλα ο Γκίκας στο βιβλίο του -που είχε την τιμητική του από έναν μεγάλο και ένδοξο ως παλιό, ποντιακό σύλλογο της αττικής Καλλιθέας- υποστήριξε και απέδειξε ότι ο Τοπάλ Οσμάν είχε το δίκιο κατά τα περίεργα εκείνα χρόνια. Αυτός ήταν ο εθνικοαπελευθερωτής και ο επαναστάτης, ενώ αντιθέτως οι Πόντιοι αντάρτες ήταν πράκτορες του ιμπεριαλισμού…. Φαίνεται ότι οι σύντροφοι Πόντιοι του εν λόγω συλλόγου δεν διάβασαν το βιβλίο του Γκίκα έως το τέλος. Τους αρκούσε ότι έσωζε την τιμή του σταλινισμού ξεμπροστιάζοντας τα θύματα, τους σοβιετικούς Πόντιους, ως  αντεπαναστάτες εθνικιστές   που «καλά έπαθαν ότι τους άξιζε».

Έτσι, στο κλίμα της μεγάλης αποδοχής που έχει αυτός ο υπέρτατος νους, ο κορυφαίος ιστορικός Μάκης Μαϊλης, αναδημοσιεύουμε ένα ενδιαφέρον κείμενο του  Κώστα Π. Παντελόγλου από το καλό μπλογκ Ο Κόσμος της Ν. Φιλαδέλφειας.…

Ο Μάκης Μαΐλης «γράφει», το κακό συνεχίζεται…

22 Απριλίου 2014 

Άλλη μια έκδοση στο όνομα του Μάκη Μαΐλη κυκλοφόρησε τις προπασχαλινές μέρες του 2014 από την «Σύγχρονη Εποχή» – υποτίθεται πως διαπραγματεύεται το αστικό πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα από το 1950 έως το 1967.

Δεν πρόκειται ωστόσο περί αυτού.

 

-Να θυμόμαστε το Ολοκαύτωμα των Εβραίων – να συγκρουόμαστε με τους Αρνητές της Γενοκτονίας…

27 Ιανουαρίου: Ημέρα Μνήμης των Ελλήνων Εβραίων
μαρτύρων και ηρώων του Ολοκαυτώματος
(νόμ. 3218 ΦΕΚ Α/12/27-1-04.)

Απ΄όποια πλευρά και αν το δεις, το εβραϊκό Ολοκαύτωμα -όπως και αυτό των Τσιγγάνων και των διάφορων φυλετικών ομάδων- από τους Ναζιστές Γερμανούς, αποκαλύπτει το υποκριτικό πρόσωπο ενός μεγάλου κομματιού της κοινωνίας μας. Τόσο αυτών που για δεκαετίες απέκρυψαν το γεγονός, συντασσόμενοι απολύτως με τους δωσίλογους που κερδοσκόπησαν απ’  αυτό, όσο και αυτούς που όψιμα το ανακάλυψαν και θρηνούν την ίδια στιγμή που οι ίδιοι συγκαλύπτουν άλλες γενοκτονίες ταυτιζόμενοι και αθωωώνοντας τους θύτες.

Οι μόνοι «που δικαιούνται να ομιλούν»   είναι οι απόγονοι των θυμάτων των γενοκτονιών που έχει διαπράξει μέσα στον 20ο αιώνα ο άγριος εθνικισμός και η μεσαιωνική θρησκοληψία, δηλαδή οι Εβραίοι, οι Τσιγγάνοι, οι Μικρασιάτες (Δυτικομικρασιάτες, Πόντιοι, Ανατολικοθρακιώτες), οι Αρμένιοι, οι Ασσυροχαλδαίοι, καθώς βεβαίως και όσοι από τους υπόλοιπους συμπολίτες, ειλικρινά και από άποψη αρχών που εφαρμόζονται σε κάθε περίπτωση και όχι μεροληπτικά, συμμετέχουν στην οδύνη των θυμάτων και καταδικάζουν τόσο τις πρακτικές γενοκτονίας, όσο και αυτούς που τις πραγματοποίησαν.

Όλοι οι υπόλοιποι όψιμοι και κατ’ επιλογήν -δηλαδη ανειλικρινείς- συμπαραστάτες των θυμάτων, δεξιοί και αριστεροί, είναι κληρονόμοι των πολύχρωμων δωσιλογισμών (ή του αδιάφορου μικροαστού «κυρ Παντελή«) που συνόδευσαν τους γενοκτόνους στο δολοφονικό τους έργο. Φυσικά συνένοχοι τωνΑρνητών είναι και όσοι προέρχονται από τις γενοκτονημένες πληθυσμιακές ομάδες, που αρνούνται να συναισθανθούν αλληλεγγύη προς τα θύματα των άλλων Γενοκτονιών. Και δυστυχώς τέτοιοι υπάρχουν πολλοί και στους Εβραίους, και στους Πόντιους, και στους Δυτικομικρασιάτες, και στους Αρμενίους…

Τιμώντας το Ολοκαύτωμα των Εβραίων, αναδημοσιεύουμε ένα παλιό μας κείμενο με τίτλο «Για τον Abravanel». Στη συνέχεια το κείμενο της Ελένης Καρασσαβίδου,που δημοσιεύτηκε στο Tvxs με τίτλο «Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Εβραίων στην Ελλάδα»  και στο τέλος ένα (εξαιρετικό) απόσπασμα από κείμενο του Μιχάλη Πάγκαλου για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης από έργα των Πρίμο Λέβι και Λεβινάς.

 

Τα κείμενά μας για τους δικούς μας Αρνητές της Γενοκτονίας θα τα βρείτε πατώντας ΕΔΩ……. Ενώ αυτά που έχουμε γράψει για το Ολοκαύτωμα των Εβραίων, βρίσκονται μαζί με άλλα αντίστοιχα μέσα στην ενότητα άρθρων που εμφανίζονται πατώντας  ΕΔΩ ή ΕΔΩ

-ΕΔΑΔ: H Γενοκτονία και η «δικαιοσύνη» των συνενόχων…

Ο μητροπολίτης Τραπεζούντας Χρύσανθος, μετά το τέλος της ανθρωποσφαγής στην Ανατολή  την περίοδο
1914-1923 έγραψε:
«Με την ένοχη συμμετοχή δύο μεγάλων δυνάμεων της Δύσεως,
της Γερμανίας και της Αυστρίας κατά τα έτη 1914-1918,
εσφάγη από τους Νεότουρκους ολόκληρον έθνος, το Αρμενικόν και εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων απεσπάσθησαν βιαίως των εστιών τους και απέθανον εις την εξορία.
Με την ένοχη συμμετοχή των συμμαχικών Χριστιανικών δυνάμεων της Δύσεως κατά τα έτη 1919-1922, το εθνικό κίνημα των Τούρκων υπό τον Μουσταφά Κεμάλ, συνεπλήρωσε το έργο των Νεοτούρκων«.

Η διαπίστωση αυτή επανήλθε ξανά στη θύμισή μας μετά την πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστήριου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) που δικαίωσε έναν Τούρκο εθνικιστή (εθνικοσοσιαλιστή καλύτερα), που είχε ζητήσει να μπορεί να αμφισβητεί τη Γενοκτονία των Αρμενίων, ενάντια στον πολιτισμικό αγαθό που είχε κερδίσει έως τώρα η Ευρώπη: την υπεράσπσιη της Μνήμης των θυμάτων από τους απογόνους των δολοφόνων. Επίσης το δικαστήριο ξεχωρίζει τη Γενοκτονία των Εβραίων από τους Ναζί, θεωρώντας ότι είναι η μόνη αδιαμφισβήτητη. Σύμφωνα λοιπόν με το νομικό πολιτισμό της Ευρώπης -όπως εκφράζεται από το ΕΔΑΔ- υπάρχουν γενοκτονημένοι α’  διαλογής και γενοκτονημένοι για πέταμα (που συνεχώς πρέπει να αποδεικνύουν στους απογόνους των δολοφόνων και τους πληρωμένους συμπαραστάτες τοτυς ότι υπέστησαν γενοκτονία)!!! Η απόφαση αυτή είναι η καλύτερη απόδειξη ότι εκείνη η συνενοχή των δυτικών της περιόδου 1914-1923 συνεχίζεται και σήμερα με τον ίδιο κυνικό τρόπο….

 Η είδηση, όπως μεταδόθηκε από το ΑΠΕ-ΜΠΕ, είναι η εξής:

ΕΔΑΔ: Δεν είναι ποινικό αδίκημα η άρνηση της γενοκτονίας των Αρμενίων 

Η άσκηση ποινικής δίωξης κατά ενός ανθρώπου και η καταδίκη του επειδή αρνείται την γενοκτονία των Αρμενίων το 1915 συνιστά επίθεση στην ελευθερία της έκφρασης, απεφάνθη σήμερα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ), δικαιώνοντας έναν Τούρκο που είχε καταδικαστεί στην Ελβετία.

-Δεξιές και αριστεροφανείς βεβαιότητες για τη Μικρασιατική Καταστροφή

91 χρόνια μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή

Η ανιστόρητη πραγματικότητα και οι σύγχρονες βεβαιότητες – δεξιές κι αριστεροφανείς.

Του Στέργιου Π. Θεοδωρίδη

91 χρόνια από τον μεγάλο «συνωστισμό» σε εκείνη την προκυμαία της Σμύρνης. 91 χρόνια από τη Μεγάλη Καταστροφή ζώντας σε μια «ανιστόρητη» πραγματικότητα που την ορίζουν οι εθελοδουλίες των τροϊκανών υποτελών και οι γκρίζες οθόνες που στάζουν διαστρέβλωση.

91 χρόνια μετά, ζώντας τις νέες αναλγησίες πάνω στις ζωές των ανθρώπων με τις μνήμες εκείνων των «τουρκόσπορων» και των «παστρικιών» να υποτάσσονται σε ένα κάρο βεβαιότητες.

Βεβαιότητες από τη μια, των αποκρουστικών εκπροσώπων μιας ιδεολογίας που οργάνωσε και εκτέλεσε τις μεγαλύτερες γενοκτονίες και καταστροφές που γνώρισε η ανθρωπότητα και εν τέλει ευθύνεται για τη Μικρασιατική Καταστροφή, και που αυτές τις ημέρες μπαινοβγαίνουν στις ελληνικές φυλακές.

Και από την άλλη, οι βεβαιότητες των «ούλτρα εκσυγχρονιστών που προνομιακά δημοσιολογούν και αριστεροφανώς διακινούν τα προτάγματα της παγκοσμιοποίησης μαζί με όλα τα ιστορικά και πολιτισμικά πίτουρα της πεφωτισμένης Εσπερίας»1.
Η Μικρασιατική Καταστροφή, που συνίσταται στο οριστικό ξεκλήρισμα των Ρωμιών και των άλλων χριστιανικών πληθυσμών της Ανατολής από την εδώ και 3.000 χρόνια παρουσία τους στις απέναντι ακτές του Αιγαίου, έτυχε και τυγχάνει μεγάλης ιδεολογικής και πολιτικής χρήσης σε όλα τα επίπεδα του δημόσιου διαλόγου.

Και γι’ αυτό το ζήτημα, δηλαδή της ιστορικής εμπειρίας των Ελλήνων της Ανατολής, ένα κομμάτι της προοδευτικής ιστοριογραφίας και διανόησης στην χώρα μας κρατά μιαν αμήχανη απόσταση από την ουσιαστική εξέτασή του.
Η επιδερμική του, δε, προσέγγιση, συνοδευόμενη ενίοτε από ειρωνική στάση στις εκδηλώσεις της ζωντανής μνήμης, φαντάζει, αν μη τι άλλο, ως φοβική αντίδραση απέναντι στην αναπτυσσόμενη τα τελευταία χρόνια εθνικιστική ρητορική για το θέμα αυτό. Αποτέλεσμα αυτής της στάσης είναι να υποβαθμίζει τα ιστορικά γεγονότα και ταυτόχρονα παραχωρεί «ελεύθερο χώρο» στις εθνικιστικές απόψεις που σε αυτά τα θέματα προσπαθούν να κυριαρχήσουν υποβοηθούμενοι από το βαθύ τροϊκανό χαντάκι που βρίσκεται σήμερα η χώρα.

-Tα κείμενά μας για τη Μικρασιατική Καταστροφή

91 χρόνια  πριν, το δράμα της Ανατολής βρέθηκε στην κορύφωσή του. Οι ξενόδουλες κυβερνήσεις της Ελλάδας (κυρίως δεξιές μοναρχικές, αλλά κι οι βενιζελικές) υποταγμένες στους ξένους αφέντες επέτρεψαν να κυριαρχήσει στην Ανατολή μια από τις πιο αιματοβαμμένες εκδοχές του ρατσιστικού-μιλιταριστικού εθνικισμού: ο κεμαλισμός.  Καμιά σφαίρα δεν θα φτάσει από την Ελλάδα στους αντάρτες του Πόντου, γιατί το απαγόρευσαν οι Βρετανοί ιμπεριαλιστές. Θα απαγορευτεί στους Μικρασιάτες να δημιουργήσουν δικό τους στρατό για να προστατεύσουν την πατρίδα τους και να  αντισταθούν στους κεμαλιστές. Οι ξενόδουλοι-εξαρτημένοι  κυβερνήτες της Ελλάδας θα απαγορεύσουν τον ίδιο το λαό να σώσει τον εαυτό του ένοπλα. Τον παρέδωσαν με πλήρη συνείδηση για το τι θα ακολουθούσε  σε μια ακραία δολοφονική εθνικιστική μηχανή, αυτή του Μουσταφά Κεμάλ. Τη Σμύρνη την εγκατέλειψαν χωρίς να ρίξουν μια τουφεκιά, έστω για την τιμή των όπλων.

Γιουσουφακια βέβαια του κεμαλικού εθνικισμού και της παλαιοελλαδίτικης ξενοδουλείας υπήρξε και η ανόητη, επίσης ξενόδουλη, ψευτοαριστερά των Πουλιόπουλου-Μπεναρόγια, που ακολούθησε τότε μια δωσιλογική πολιτική. Αντί να προσπαθήσει να συμφιλιώσει τους λαούς της Μικράς Ασίας και να  οργανώσει ένοπλα τις χριστιανικές και μουσουλμανικές μάζες, ενάντια σε κάθε εθνικισμό, δημιουργώντας σοβιέτ στα μικρασιατικά χωριά και τις πόλεις έπαιξε το ρόλο της πέμπτης φάλαγγας-χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία βέβαια βέβαια- και του υποστηριχτή της κεμαλικής νίκης και κατά συνέπεια της βίας ενάντια στις άτυχες μειονότητες. Αυτή η στάση δεν έχει καμιά σχέση με την Αριστερά.  Είναι ένας απλός και γνήσιος αντιλαϊκός δωσιλογισμός.

 Όμως η βασική ευθύνη βαραίνει τη Δεξια της Ελλάδας, τον Ιωάννη Μεταξά προσωπικά, το θεσμό της μοναρχίας, αλλά και τον Ελευθέριο Βενιζέλο, που εγκατέλειψε το εγχείρημα της απελευθέρωσης των απειλούμενων ελληνικών, αρμενικών, ασσυροχαλδαϊκών και κιρκασιανών πληθυσμών στα χέρια των δεξιών ντεφετιστών,  των εθνικών απατεώνων-δολοφόνων του Λαϊκού Κόμματος.

 Ελπίζοντας ότι θα είμαστε χρήσιμοι σε κάποιους συντρόφους μας, θυμίζουμε στην ανάρτησή μας αυτή μερικά απ’ τα άρθρα που έχουμε ανεβάσει για το θλιβερό αυτό ζήτημα, που ακόμα διχάζει την ελλαδική κοινωνία, προκαλώντας μεγάλη αμηχανία στους προσφυγικούς  πληθυσμούς (Πόντιους, Μικρασιάτες, Ανατολικοθρακιώτες) που ακόμα βιώνουν το ρατσισμό και την απόρριψη -αυτή τη φορά σε επίπεδο ιστορικής ερμηνείας και καθεστωτικής ιδεολογίας.

-Σφαγή της Σμύρνης: ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!

-Κεμάλ Ατατούρκ, ο δολοφόνος!

-Μικρασιατική Καταστροφή: ένα έγκλημα της Δεξιάς

-Σμύρνη 1922: Συνωστισμός στην παραλία!

…για τη γενοκτονία των Ελλήνων της Oθωμανικής Αυτοκρατορίας

-88 χρόνια από τη Μικρασιατική καταστροφή

-1 Νοεμβρίου 1920: οι μοιραίες εκλογές που έκριναν την ιστορία

-Το ύστατο “ΟΧΙ” ενός μικρού ανθρώπου…

-Μουσείο Ατατούρκ στην πόλη που εγκαταστάθηκαν τα θύματά του

Ο Ιωάννης Μεταξάς τώρα δικαιώνεται!!!!

Μετα τη νίκη του κατά του ελληνικού στρατού τον Αύγουστο του 1922, ο Τούρκος εθνικιστής-μιλιταριστής Μουσταφά Κεμάλ αποφάσισε να τη γιορτάσει με το αίμα των αμάχων της Ιωνίας, Ελλήνων και Αρμενίων.

(Οι τρεις υπεύθυνοι της τελικής φάσης της γενοκτονίας στην Ανατολή: Μουσταφά Κεμάλ, Ινονού, Τοπάλ Οσμάν)

Όσα από τα θύματά του εθνικιστή δολοφόνου (που οι πολυεθνοτικοί μουσουλμάνοι, εθνικά ψευδο-τούρκοι, θα τον ονομάσουν ΑΤΑΤΟΥΡΚ γιατί τους κατασκεύασε ως έθνος και τους μετέτρεψε σε απογόνους των κεντροασιατών εισβολέων του 11ου αιώνα)  επέζησαν κατέφυγαν πρόσφυγες στην Ελλάδα και ένα μέρος εγκαταστάθηκε στη Μακεδονία και στη Θεσσαλονίκη.  Οι κυρίαρχες τάξεις της Ελλάδας εκείμη την εποχή δεν είχαν κανένα πρόβλημα με τα όσα συνέβησανστη Μικρά Ασία. Το αίμα των αθώων ουδόλως τους ενδιέφερε. Αντιθέτως, ο σφαγέας τους Μουσταφά ΚΕΜΑΛ πασά θα ανακηρυχτεί σε καλό τους φίλο. Έτσι:

–ο φασίστας-δολοφόνος Ιωάννης Μεταξάς θα τον λατρέψει με τον τρόπο του, μετωνομάζοντας την Οδό Αποστόλου Παύλου στη θεσσλονίκη σε Οδό Κεμάλ Ατατούρκ (1938-1955) και θα χαρίσει στο τουρκικό κράτος το σπίτι που υποτίθεται ότι γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και που ο Μεταξάς το αγόρασε από τον ιδιοκτήτη του με έξοδα του ελληνικού λαού,

-Χουντική πρόκληση από τον ‘Εθνικό Κήρυκα»

Σε μια πρωτοφανή πρόκληση ενάντια στον ελληνικό λαό (Ελλάδας, Κύπρου και Διασποράς) προχώρησε ο εκδότης της ελληνοαμερικανικής εφημερίδας Εθνικός Κήρυξ ανήμερα της καταραμένης επετείου του πραξικοπήματος, που είχε ως αποτέλεσμα οι ελληνόφωνοι στρατιωτικοί, πράκτορες της CIA:

–να επιβάλουν αναίτια δικτατορία στον ελληνικό λαό,
–να αποκόψουν για μια 7ετία την Ελλάδα από την υπόλοιπη Ευρώπη,
–να δρομολογήσουν εξελίξεις που οδήγησαν στην προδοσία της Κύπρου
–να διακηρύξουν ότι ο  στόχος τους ήταν η δημιουργία μιας ελληνοτουρκικής ομοσποδίας,
–να επιτρέψουν την τουρκοποίηση της μουσουλμανικής μειονότητας της ελληνικής Θράκης,
–να συνεχίσουν και να εντείνουν την πολιτική καταπίεσης της προσφυγικής Μνήμης,
–να απαγορεύσουν τη λειτουργία των ποντιακών και  μικρασιατικών συλλόγων, την περιουσία των οποίων κατάσχεσαν,
–να καταστείλουν με βίαιο και αιματηρό τρόπο τις δημοκρατικές διαμαρτυρίες του ελληνικού λαού και εν τέλει
–να μεταβάλουν την Ελλάδα σε αμερικανική μπανανία της Ευρώπης.

-Ένα πολύ ενδιαφέρον συνέδριο. Eνάντια στη μεταμοντέρνα αναθεώρηση…..

«Αριστερά και Αστικός Πολιτικός Κόσμος, 1940-1960»

Τετάρτη 17 Απριλίου-Σάββατο 20 Απριλίου 2013

Αμφιθέατρο Σάκη Καράγιωργα ΙΙ, Πάντειο Πανεπιστήμιο

Ένα Ιστορικό Συνέδριο στο Πάντειο

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα τελευταία χρόνια η επιστημονική παραγωγή και η έρευνα αναφορικά  με την Ιστορία της δεκαετίας του 1940 συνεχίζει να προκαλεί το ενδιαφέρον μίας πλειάδας νέων ερευνητών, ενώ το ενδιαφέρον αυτό έχει περάσει και στην δεκαετία του 1950 όπου η αντίστοιχη ενασχόληση παρέμενε μέχρι τώρα πολύ περιορισμένη. Στόχος του Συνεδρίου είναι να αποτυπώσει αυτή την έρευνα.

Παράλληλα έχει επίμονα καλλιεργηθεί η εντύπωση ότι είναι πλήρης η παραγωγή της ιστορικής γνώσης της περιόδου της Κατοχής και του Εμφυλίου. Στο πλαίσιο αυτό επιχειρήθηκε μια αλλαγή του μεθοδολογικού παραδείγματος και του επιστημονικού προτύπου, στη βάση μεταμοντέρνων προσεγγίσεων, που υποβάθμισαν τον ταξικό παράγοντα και τις σχέσεις πολιτικής εκπροσώπησης, δημιουργώντας παρανοήσεις ή αναπαράγοντας ξεπερασμένα πλαίσια ανάλυσης.

Έτσι, μέσα από τη μονόπλευρη απόδοση ιστορικού βάρους σε δευτερεύουσες αντιθέσεις και βιώματα που αφορούσαν στην ατομική εμπειρία και αποθέωναν ως ιστορική πηγή την «μαρτυρία», αναπαράχθηκε υπόρρητα η λογική των «εγκλημάτων» της Αριστεράς, ανασταίνοντας την εποχή πριν τη μεταπολίτευση, τότε που την παραγωγή του «ιστορικού» λόγου αναλάμβανε ο στρατός και οι κρατικές Επιτροπές Ασφαλείας. Μοναδικός στόχος να αναζητηθούν οι βίαιες επιβεβαιώσεις της λογικής των «τριών γύρων», ώστε να «προστατευθεί» το έθνος και νομιμοποιηθεί ο κατατρεγμός κατά των οπαδών της Αριστεράς.

-Αιτίες εμφάνισης του νεοναζισμού στην Ελλάδα

Ένα πολύ καλό σχόλιο στο προηγούμενο κείμενο με τίτλο «Η Χρυσή Αυγή και οι πρόσφυγες του ΄22» έκανε ο Σταύρος.

 

Συμβάλλει και αυτός από την πλευρά του στην προσπάθεια  αναζήτησης των διαφόρων παραμέτρων που ενυπάρχουν στο φαινόμενο της εμφάνισης του νεοναζισμού σήμερα. Σας το καταθέτουμε, προσαρμόζοντάς το στις ανάγκες ενός αναρτημένου κειμένου:

1. Η Δεξιά στην Ελλάδα, πάντα ήταν ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ, άρα είναι εύκολο για πολλούς ψηφοφόρους της να πετάξουν τη μάσκα του κεντροδεξιού ( πολλοί δεν την φορούσαν καν) και να προσχωρήσουν ανοιχτά στο νεοναζισμό, και

2. Οι περισσότεροι της ΧΑ είναι δεύτερη και τρίτη γενιά απόγονοι των Εθνικοφρόνων Δοσίλογων της Κατοχής (Χίτες, Ταγματασφαλίτες, κλπ,κλπ) καθώς και οικονομικών δοσιλόγων ή λούμπεν συνεργατών των Γερμανών, που όχι μόνο δεν τιμωρήθηκαν, αλλά -είμαστε η μόνη χώρα που έγινε αυτό- αλλά έγιναν ο πυρήνας, η ραχοκοκαλιά του μεταπολεμικού κράτους. Ήταν καμπόσοι. Ένας βασικός πυρήνας κάπου 80.000 ταγματασφαλιτών και εθελοντικών σωμάτων, άλλοι τόσοι οικονομικοί δοσίλογοι, βάλτε και τις οικογένειές τους, και τους βασανιστές στη Μακρόνησο και του ΕΑΤ -ΕΣΑ (και τον Κισά Μπατζάκ και τους φοβερούς Κουκουλούδες…) είναι αρκετοί.

Γνωστά αυτά.

Αυτό που ξεχνάμε, είναι ότι από εκεί προέρχεται και η παράνοια των νεοναζί, δηλαδή, η σχιζοφρένεια από τη μια να θέλουν να ποζάρουν για εθνο-λάτρες κι από την άλλη να υποστηρίζουν το πιο ανθελληνικό κόμμα που υπήρξε: το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα της Γερμανίας, τα SS και τις σφαγές των Ελλήνων.

-Μπορεί ένας Πόντιος να είναι χρυσαυγίτης;;;;;

Η «Χρυσή Αυγή» και οι πρόσφυγες του ‘22

του Βλάση Αγτζίδη

http://kars1918.wordpress.com/2012/11/30/xrisi_avgi-vs-prosfyges/

Ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά φαινόμενα της εποχής που βιώνει η σημερινή Ελλάδα είναι η εμφάνιση –για πρώτη φορά στην ελληνική ιστορία- ενός νεοναζιστικού κόμματος, το οποίο επιχειρεί να καλύψει υπαρκτά κενά καλλιεργώντας ένα νέο λαϊκισμό, βασισμένο σε πρωτόγονα ένστικτα, καλύπτοντας τη νεοναζιστική ιδεολογική του προέλευση –όπως προκύπτει από τα βασικά αρχικά κείμενα της οργάνωσης. Παράλληλα, προέρχεται από τον πιο σκληρό αντιπροσφυγικό και τουρκοφιλικό πυρήνα του ελληνικού συντηρητισμού  (Επίστρατοι, Λαϊκό Κόμμα-Μοναρχία, Μεταξάς, Χούντα), που είχε εμφανιστεί στην Ελλάδα από την εποχή του Διχασμού.

Η παρουσία και η εδραίωση του νεοναζιστικού κόμματος στα πολιτικά πράγματα,  ευνοείται από:
-την οικονομική κατάρρευση της Ελλάδας,
-την ύπαρξη ενός κλεπτοκρατικού πολιτικού συστήματος,
-το λαϊκισμό των μεταπολιτευτικών δυνάμεων που ιδιοτελώς εκμεταλλεύτηκαν τον πόθο του ελληνικού λαού για οικονομική και πολιτική αλλαγή,
-την ανυπαρξία αξιόλογων και αξιόπιστων ισχυρών οικονομικών στρωμάτων,
-την ενσωμάτωση μεγάλου μέρους της Αριστεράς στο μεταπολιτευτικό σύστημα και την αποκοπή της από τις λαϊκές ανάγκες και ανησυχίες,
-τις ανεπάρκειες της Ευρώπης να ανταποκριθεί στις νέες ανάγκες της ευρωπαϊκής περιφέρειας.

Η «Χρυσή Αυγή», οι Ναζί και ο Αδόλφος Χίτλερ

-Nίκος Τσάγγας: Η Ρεπούση του Αρείου Πάγου

«Κίνητρο για τη συγγραφή αυτού του βιβλίου
(σ.τ.Π&Α: της εισήγησης στον Άρειο Πάγο), υπήρξε η βαθιά μου
πεποίθηση, και μάλιστα από πολλά χρόνια πριν, ότι οι
ΕΞ καταδικάστηκαν άδικα για κάτι που άλλοι
εμπνεύστηκαν κι άλλοι επιχείρησαν
να υλοποιήσουν… Ήταν ορατό από πολύ νωρίς πως το εγχείρημα για την
ενσωμάτωση της Ιωνίας στην ελλαδική επικράτεια ήταν ανέφικτο..»
(Νίκος Τσάγγας, Η αθώωση των Εξ και η ανατροπη της ιστορίας, 1012)

 Σίγουρα θυμάστε τη σύγκρουσή που κράτησε αρκετό καιρό και αφορούσε τη Δίκη μόνο των Έξι από το σύνολο εκείνης της εγκληματικής ηγεσίας της «Μικράς πλην Εντίμου Ελλάδος», που οδήγησε στη Μικρασιατική Καταστροφή, ευνόησε (ίσως και να επιδίωξε)  τη σφαγή του χριστιανικού πληθυσμού της Σμύρνης από τα στίφη του Μουσταφά Κεμάλ (προς τιμήν του οποίου ο δικτάτορας Ιωάννης Μεταξάς ονόμασε Οδό Κεμάλ Ατατούρκ την Οδό Αποστόλου Παύλου, ο Ελ. Βενιζέλος τον πρότεινε για Νόμπελ Ειρήνης και το ΚΚΕ ακόμα τον θεωρεί «μέγα εθνικοαπελευθερωτή»).

Θα γνωρίζετε ασφαλώς και την απίστευτη μεθόδευση και εξέλιξη εντός του Αρείου Πάγου, που έως τότε δεν είχαν καν αποτολμήσει οι ακροδεξιές δικτατορίες που έζησε αυτός ο έρμος τόπος. Η μεθόδευση έγινε μεσούσης της δημοκρατίας, αναδεικνύοντας την αλλοτρίωση που μαστίζει την κοινωνία μας.

Γιατί πως αλλιώς μπορείς να περιγράψεις το γεγονός ότι οι απολογητές των ενόχων της Μικρασιατικής Καταστροφής, αντί να δηλώσουν και να ζητήσουν έμπρακτη συγγνώμη από τους απογόνους των θυμάτων των πολιτικών τους ειδώλων,  μεθόδευσαν την απαλλαγή τους από κάθε κατηγορία ώστε ηθικά να παραδοθούν άσπιλοι στο δικαστή της ιστορίας.

Όπως φαίνεται, κύριο ρόλο σ’ αυτή την πολιτική μεθόδευση που εκμεταλλεύτηκε τη θεσμική θέση του Άρειου Πάγου εντός του πολιτειακού μας συστήματος, είχε ένας αντιεισαγγελέας. Ο Νίκος Τσάγγας, ο οποίος την ιστορικο-φιλοσοφικο-πολιτική του εισήγηση την ανεμίζει πλέον υπερηφάνως ως «Αθώωση των Εξ» και ως «Ανατροπή της Ιστορίας».

Το εγχείρημα της Ρεπούση ωχριά μπροστά στο αναθεωρητικό θράσος του Τσάγγα.

-ΦΑΚΕΛΟΣ «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» : Οι δικοί μας «Γκρίζοι Λύκοι» !

ΦΑΚΕΛΟΣ «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ»

πατήστε ΚΛΙΚ

τάδε έφη SPY

«Ακύρωση της Δίκης των Εξι»: Απατεωνιές στον Άρειο Πάγο ;

Συστηματικά παρακολουθήσαμε ως μπλογκ τη μεθόδευση που ακολουθήθηκε από πολύ συγκεκριμένους ακραίους κύκλους, ώστε 90 χρόνια μετά την καταδίκη των ενόχων της Μικράσιτικής Καταστροφής να επιδιωχθεί η ηθική τους αθώωση. Ένα χαρακτηριστικό κείμενο ήταν: Ο Άρειος Πάγος, η ακροδεξιά και ο αναθεωρητισμός… Ξαναδιαβάστε το.

Θυμηθήκαμε την τραγική εκείνη αναθεωρητική προσπάθεια -που μπροστά της ωχριά η περίπτωση Ρεπούση- γιατί την Τρίτη 6 Μαρτίου 19.00-20.30, ο νομικός Τάκης Σαλκιτζόγλου, θα αναπτύξει το θέμα : «Η ‘αθώωση’ των ενόχων της Μικρασιατικής Καταστροφής από τον Άρειο Πάγο» στο πλαίσιο του Σεμιναρίου Ιστορίας που διοργανώνετα στο Ελεύθερο πανεπιστήμιο στην Κηφισιά-Αττικής στην «Έπαυλη Δροσίνη»-Βιβλιοθήκη Δήμου Κηφισιάς, Αγ. Θεοδώρων & Κυριακού.  Λεπτομέρειες μπορείτε να δείτε από το Πράγραμμα του Σεμιναρίου στο μπλογκ του επιμελητή ιστορικού Βλάση Αγτζίδη:
http://kars1918.wordpress.com/2011/09/26/2011-2012-2/

Διαβάστε παρακάτω το :

Σχόλιο στην Απόφαση 1675/2010 του Αρείου Πάγου

του ΤΑΚΗ Α. ΣΑΛΚΙΤΖΟΓΛΟΥ *

Χέρι-χέρι Γκρίζοι Λύκοι και Γάλλοι υποκριτές

Τελικά η τουρκική εθνικιστική μεθόδευση και βία, καθώς και η υποκρισία ή αφέλεια κάποιων  Γάλλων  διανοουμένων θριάμβευσαν… στο όνομα της «μη ποινικοποίησης της Μνήμης»  και προς όφελος της Μνήμης των σκληρών θυτών…

Όπως μας πληροφορεί ο Τύπος: «Το Συνταγματικό Συμβούλιο απέρριψε το νόμο που ποινικοποιεί την άρνηση της γενοκτονίας των Αρμενίων.»

Το γαλλικό Συνταγματικό Συμβούλιο απέρριψε σήμερα (28-2-2012) το νόμο που ποινικοποιεί την άρνηση της γενοκτονίας των Αρμενίων το 1915, ο οποίος προκάλεσε διπλωματική κρίση μεταξύ Άγκυρας και Παρισιού, υποστηρίζοντας ότι είναι αντίθετος προς την ελευθερία της έκφρασης, ανακοίνωσε η δικαστική εξουσία.

«Το Συμβούλιο έκρινε ότι καταστέλλοντας την αμφισβήτηση της ύπαρξης και του νομικού χαρακτηρισμού των εγκλημάτων που και το ίδιο θα είχε αναγνωρίσει και χαρακτηρίσει ως τέτοια, ο νομοθέτης κατάφερε ένα πλήγμα στην άσκηση της ελευθερίας της έκφρασης και της επικοινωνίας το οποίο είναι αντισυνταγματικό», σύμφωνα με την ανακοίνωση του Συμβουλίου.

Ικανοποίηση στην Άγκυρα

Η Τουρκία εξέφρασε σήμερα την ικανοποίησή της για την απόφαση του ανώτατου δικαστηρίου της Γαλλίας η οποία απέρριψε το νόμο που καθιστά παράνομη την άρνηση του ότι η σφαγή των Αρμενίων στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ένα αιώνα πριν ήταν γενοκτονία.

Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου δήλωσε ότι το υπουργικό συμβούλιο θα συνεδριάσει για να εξετάσει εάν πρέπει να αποκαταστήσει τις οικονομικές, πολιτικές και στρατιωτικές επαφές με τη Γαλλία που είχαν παγώσει αφότου το Γαλλικό κοινοβούλιο υιοθέτησε το νόμο στις 23 Ιανουαρίου.

 ——————————————————————————–

Οι μόνοι κερδισμένοι από την εξέλιξη αυτή είναι οι  
ΤΟΥΡΚΟΙ  ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ  ΑΡΝΗΤΕΣ  ΤΗΣ  ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ….
(και οι Γάλλοι πωλητές όπλων και άλλων «αγαθών» στην Τουρκία) 

Γιατί οι ευαίσθητοι και δημοκρατικοί Τούρκοι δεν έχουν κανένα απολύτως πρόβλημα, όπως απέδειξαν στην  μαζική τους διαδήλωση όταν οι τουρκικές αρχές υποβίβασαν τη σημασία της οργάνωσης της δολοφονίας του Χράντ Ντίκ φωνάζοντας: ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΑΡΜΕΝΙΟΙ!!!

-Συναντήσεις στου Σαραντάκου: «Τουρκοχριστιανοί»-«Σλαβομακεδόνες ακροδεξιοί» και άλλα…….

Τελικά , ότι θέλεις βρίσκεις στο κονάκι  του Σαραντάκου! έτσι λοιπόν, με αφορμή άλλη μια συζήτηση για τον Ζαχαριάδη, η κουβέντα έφτασε και στα εθνοτικά της ελληνικής Μακεδονίας με την εμφάνιση ενός γραφικού Σλαβομακεδόνα ακροδεξιού, για τον οποίον τα πάντα περιστρέφονται γύρω από τη σύγκρουση «γηγενών αυθεντικών σλαβόφωνων απογόνων του Μεγαλέξανδρου» με τους «τουρκοχριστιανούς Πόντιους». Όπου βέβαια ο όρος «τουρκοχριστιανοί Πόντιοι»  περιλαμβάνει όλους τους πρόσφυγες του ’22 που εγκαταστάθηκαν στις περιοχές που αυτός θεωρεί «αλύτρωτη αιγαιακή Μακεδονία».

Η συζήτηση είναι αρκετά απολαυστική. Όμως φοβόμαστε ότι οι τάσεις αυτές βαθμιαία ενσταλάζουν (ένθεν κακείθεν) στις ψυχές κάποιων το μίσος, το ρατσισμό και εν τέλει δημιουργούν  επικίνδυνη… «εχθροπάθεια».

-Τα «κομμένα βιβλία», η απωθημένη Ιστορία και η νεοελληνική υποκρισία

Με αφορμή κάποιες εκδηλώσεις του Ιδρύματος Ωνάση 

Καλά περάσαμε στις γιορτές με τον Εφραίμ, τον Παπαδήμο, τον Καρατζαφέρη και τον Γιωργάκη! Ήρθε όμως μια πρόσκληση από τη  Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση για να ταράξει τη χριστουγεννιάτικη Νιρβάνα μας.

Η πρόσκληση αφορούσε μια εκδήλωση με τίτλο:  Τα «κομμένα» σχολικά εγχειρίδια της Ιστορίας.  Το  σχετικό σκεπτικό, αναφέρει:
«Η Ιστορία της ΣΤ´ Δημοτικού είναι μόνο το πιο πρόσφατο από μια σειρά παραδειγμάτων σχολικών εγχειριδίων Ιστορίας που προκάλεσαν τόσο σφοδρές αντιπαραθέσεις, ώστε εντέλει το Υπουργείο Παιδείας να υποχρεωθεί να τα αποσύρει, προκειμένου να ηρεμήσουν τα πνεύματα… Η εκδήλωση εντάσσεται στον κύκλο Η αφήγηση της Ιστορίας και η διδασκαλία της ως ιστορικά φαινόμενα που φιλοδοξεί να αναδείξει κρίσιμα ζητήματα όπως η διαμόρφωση της συλλογικής συνείδησης μέσα από την αντιμετώπιση του μαθήματος της Ιστορίας στο σχολείο και μέσα από τη δημόσια συζήτηση για θέματα ιστορίας, ή το ζήτημα της διάστασης που συχνά παρατηρείται ανάμεσα στην Ιστορία των ειδικών ιστορικών και την «επίσημη» σχολική εκδοχή της ιστορίας αλλά και τη δημόσια ιστορία γενικότερα. Ακόμα, το πώς πολιτικοί στόχοι και γενικότερες κοινωνικές τάσεις μιας εποχής επηρεάζουν τον τρόπο διδασκαλίας της Ιστορίας.»

Με δυο λόγια, εμείς καταλαβαίνουμε ότι  η απόκρυψη σημαντικών ιστορικών γεγονότων από τους «ειδικούς ιστορικούς»  -όπως οι Γενοκτονίες που συνέβησαν στην Ανατολή από έναν ακραίο εθνικισμό, η εν ψυχρώ σφαγή της Σμύρνης από τους κεμαλικούς, η αποσιώπηση της Οκτωβριανής Επανάστασης, η εσωτερική σύγκρουση στην Κατοχή με τους δωσίλογους, η ξένη επέμβαση,  ο Εμφύλιος και τα μετεμφυλιακά γεγονότα, τα Σεπτεμβριανά του ’55, η αποκιοκρατία και ο ρόλος της στο Κυπριακό- όχι μόνο δεν καταγγέλονται ως «στρατευμένη δουλόφρων ιστοριογραφία», αλλά αντιθέτως  θεωρείται -από τους οργανωτές- ότι αποτελεί  στοιχείο προς υπεράσπιση, μιας και οι  «αντίπαλοι» είναι οι «αδαείς» -κατά τους οργανωτές πάντα- που εκφράζουν είτε την ««επίσημη» σχολική εκδοχή της ιστορίας αλλά και τη δημόσια ιστορία γενικότερα«» .

-Τιμώντας τον Νίκο Βαβούδη

Την Κυριακή 18 Δεκεμβρίου το ΚΚΕ του Μανταμάδου θα τιμήσει τον αγωνιστή Νίκο Βαβούδη στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Ο Βαβούδης υπήρξε ένας ήρωας του επαναστατικού κινήματος, διπλό τραγικό θύμα εκείνης της εποχής. Από τη μια του εξαρτημένου αμερικανόδουλου μετεμμφυλιακού κράτους και από την άλλη της αυταρχικής, προσωπολατρικής δομής του ΚΚΕ που ήταν αποτέλεσμα της αντίληψης του Κόμματος Νέου Τύπου (που στο όνομα της αποτελεσματικής δράσης, μετέτρεπε τις επαναστατικές οργανώσεις σε ασφαλίτικες φυλακές των αγωνιστών).

Για τον ήρωα Νίκο Βαβούδη δείτε παρακάτω το κείμενο του Δημήτρη Παλαιολογόπουλου με τίτλο: Νίκος Βαβούδης: Ο αγωνιστής του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου που επέστρεψε στην Ελλάδα… για να τιμωρηθεί

Δυστυχώς, έπρεπε να περάσουν 60 χρόνια από τον ηρωικό θάνατό του για να «αντιληφθούν» οι κομματικοί συντοπίτες του στον Μανταμάδο, ότι ο Βαβούδης δεν ήταν προδότης, ούτε χαφιές, ούτε την είχε κοπανήσει για την Αμερική, τρώγωντας «με γυναίκες τα λεφτά της προδοσίας».

Γιατί ως γνωστόν, μετά τη δραματική αυτοκτονία του στηην κρύπτη με τον παράνομο ασύρματο και τη σύλληψη των Μπελογιάννη-Πλουμπίδη, ο σύντροφος (τότε Γ.Γ.)  Νίκος Ζαχαριάδης δήλωσε στο ραδιοφωνικό σταθμό «Ελεύθερη Ελλάδα»:   «δεν σκοτώθηκε αλλά φυγαδεύτηκε στην Αμερική και τρώει με γυναίκες τα λεφτά της προδοσίας«.

Σήμερα η ομάδα που κατέχει τη σφραγίδα του ιστορικού ΚΚΕ αποφάσισε να αποκαταστήσει κομματικά τους θύτες και τα θύματα μαζί. Τον Ζαχαριάδη απ’ τη μια και τους Βελουχιώτη και Βαβούδη απ’ την άλλη. Γι αυτό το γεγονός, δείτε την ανάρτησή μας :  4  δηλώσεις  του  Νίκου  Ζαχαριάδη

 

-Βελόπουλος και Λάος: Ζήλεψαν τη δόξα του Μανιαδάκη

Τα ακροδεξιά θρασίμια, κληρονόμοι  μιας δεξιάς εθνοπροδοτικής πολιτικής στη Μικρά Ασία και στην Κύπρο ξαναχτύπησαν.

Αυτή τη φορά στο στόχαστρο έβαλαν το Μανώλη Γλέζο και την Εθνική Αντίσταση….

Επειδή η Ύβρις είναι πολύ μεγάλη, ανάλογη των αντίστοιχων αρνητών και αναθεωρητών της δικιάς μας ιστορίας, αναδημοσιεύουμε από την Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία ένα σχετικό άρθρο.

.

 

Ζήλεψε τη δόξα του Μανιαδάκη..

Ο ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΤΟΥ ΛΑΟΣ Κ. ΒΕΛΟΠΟΥΛΟΣ ΧΕΡΙ ΧΕΡΙ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΑΒΟΗΤΟ ΥΠΟΥΡΓΟ ΤΟΥ ΜΕΤΑΞΑ

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΨΑΡΡΑ

Την προσεχή Τετάρτη η Αθήνα γιορτάζει την 67η επέτειο της απελευθέρωσής της από τη γερμανική κατοχή.

Μανώλης Γλέζος και Απόστολος Σάντας χαρακτηρίστηκαν πρώτοι παρτιζάνοι της Ευρώπης για το κατέβασμα της σβάστικας από την Ακρόπολη. Ο ΛΑΟΣ όμως περί άλλα τυρβάζει.Υποτίθεται ότι το σύνολο του πολιτικού κόσμου τιμά και εμπνέεται από τον αγώνα της εθνικής αντίστασης και ξεχωρίζει ως μια από τις κορυφαίες ηρωικές πράξεις το κατέβασμα της γερμανικής σημαίας με τον αγκυλωτό σταυρό από το βράχο της Ακρόπολης το βράδυ της 30ής Μαΐου 1941. Ο Μανώλης Γλέζος και ο Λάκης Σάντας, που έφεραν σε πέρας το παράτολμο εγχείρημα, έχουν εδώ και δεκαετίες καταγραφεί ως ήρωες της σύγχρονης ιστορίας.

-Ρατσιστική, αντιπροσφυγική πρόκληση στη Θεσσαλονίκη απ΄ το «Ένεκεν»

Το   «Ένεκεν» το είχαμε αγκαλιάσει όσο μπορούσαμε με τις πολύ μικρές μας δυνάμεις. Μας φαινόταν κάτι σαν όαση μέσα στην ερημιά της Θεσσαλονίκης…. Όπως φαίνεται κάναμε για άλλη μια φορά λάθος. Γιατί όταν  ξύσεις λιγάκι την επιφάνεια και φύγει το λούστρο του ντεμέκ «αντιεθνικιστικού», «αντιρατσιστικού» διανοουμενίστικου (με εισαγωγικά ή άνευ) λόγου, προβάλλει ο ξεφτιλισμένος αγράμματος εξυπνάκιας Νεοέλληνας, που είναι παράλληλα και  εμπαθής και ξερόλας .

Με μεγάλη θλίψη είδαμε την εκδήλωση που ετοιμάζουν για το πογκρόμ του Κάμπελ την Πέμπτη 23 Ιουνίου, στοχοποιώντας τους Πόντιους, με μοναδικό ομιλητή τον…. Όμηρο Ταχμαζίδη (ωωωωωχ!).

————————————————-

Αντί του δικού μας περαιτέρω σχολιασμού δημοσιεύουμε την επιστολή που έστειλε (και μας κοινοποίησε) ο ιστορικός Βλάσης Αγτζίδης στον Γιώργο Γιαννόπουλο, εκδότη του «Ένεκεν» και νομίζουμε ότι λέει όλα όσα θα θέλαμε να πούμε και μεις.

Εμείς απλώς θα τους ξεφωνίζαμε λιγάκι παραπάνω.

Άραγε οι φωνακλάδες Πόντιοι της Θεσσαλονίκης, που αρέσκονται να τσακώνονται μεταξύ τους, όπως οι Γαλάτες στο ανυπότακτο χωριό, θα αφήσουν αναπάντητη αυτή τη ρατσιστική πρόκληση; 

Η επιστολή, όπως μας  κοινοποιήθηκε, είναι:

———————————————————————————————————————–

>> Έλαβα μια πρόσκληση-ενημέρωση από τον Γιωργο  Γιαννόπουλο, εκδότη του
>> περιοδικού ‘Ένεκεν» για μια εκδήλωση που θα γίνει την Πέμπτη μεθαύριο
>> 23-6-2011 με ομιλητή τον Όμ. Ταχματζίδη και θέμα «‘Πόντιοι» και Εβραίοι.
>> Μνήμη χωρίς παρελθόν. 80 χρόνια από τον εμπρησμό του Κάμπελ», όπου ευθέως
>> συνδέει τον αντισημιτισμό, αλλά και το αντιεβραϊκό πογκρόμ που έγινε στο
>> συνοικισμό του Κάμπελ, με τους Πόντιους.  Απάντησα με το παρακάτω
>> κείμενο:

-ΠΟΕ: Είναι και οι 19 «ανωμαλιάρηδες»;

Κάπως έτσι φαντάζεται ο Άκης Γαβριηλίδης ότι είναι κάτω από την καθώς πρέπει εμφάνιση, τα μέλη του Δ.Σ. της ΠΟΕ, όπως και της ΠΟΠΣ, αλλά και του ΔιΣυΠΕ και κάθε ποντιακού συλλόγου και ακόμα περισσότερο κάθε Πόντιος όπου και αν βρίσκεται σε όποιο κοινωνικό στρώμα κι αν ανήκει.

Στο πολύ καλό κατά τα άλλα περιοδικό Container που συνοδεύει την «Ελευθεροτυπία« μια φορά το μήνα, δημοσιεύτηκε τη Δευτέρα 6 Ιουνίου ένα κείμενο του Άκη Γαβριηλίδη με τίτλο: «Η ποντιακότητα ως queering. Η αρρενωπότητα στα όρια της αυτοπαρωδίας», με φόντο τη σημαία του Gay Parade…

Αν λάβουμε υπόψη τη μέχρι τώρα εμπειρία από ΠΟΕ και ΠΟΠΣ  γνωρίζαμε μετά πολλών αποδείξεων ότι ο οργανωμένος χώρος είναι μια τεράστια «αυτοπαρωδία».

Όμως ο Άκης Γαβριηλίδης δεν αναφέρεται σ’ αυτό και μάλλον δεν δίνει δεκάρα ούτε για  ΠΟΕ, ούτε για ΠΟΠΣ ούτε για Παναγία Σουμελά. Τον ίδιο τον ενοχλεί ο κάθε Πόντιος γιατί, όπως θεωρεί ο συγγραφεύς, κουβαλάει γονιδιακά ένα σύνολο αρνητικών χαρακτηριστικών. Ο καθένας, σύμφωνα με τον Γαβριηλίδη κρύβει μέσα του ένα μικρό Πανίκα Ψωμιάδη. Δηλαδή ομοφοβικό, κουτοπόνηρο, απατεωνάκο και άλλα πολλά αντίστοιχα.

Θα αναρωτηθεί κανείς γιατί έχει αυτή την οφθαλμοφανώς ανόητη, ισοπεδωτική, ρατσιστική προσέγγιση ο Άκης Γαβριηλίδης, αφού και αυτός είναι γόνος Ποντίων προσφύγων.

Παρότι δεν είμαστε ούτε ψυχίατροι, ούτε ψυχαναλυτές θα αποτολμήσουμε μια υπόθεση:

…edo einai ellada re!

…..Ama de sas aresei re, na pate piso sta goulag sas.

Μια ενδιαφέρουσα συζήτηση έγινε πρόσφατα σ’ ένα ακροδεξιό παλαιοελλαδοκεντρικό ιστολόγιο. Αφορμή για άλλη μια φορά είναι η αθώωση των Εξι, τα μικρασιατικά και η πολιτική της Ελλάδας τότε. Βασική θέση του ιστολογίου αυτού είναι η κλασική ακροδεξιά εθνικόφρων άποψη ότι «Τι δουλειά είχαμε εμείς στη Μικρά Ασία; Τα θέλαμε και τα πάθαμε και υπεύθυνος είναι ο Βενιζέλος που μας έστειλε εκεί, στη Σμύρνη. Βέβαια ο πονηρός την είχε μυριστεί τη δουλειά και έκανε εκλογές για να λουστούν άλλοι την ήττα».

Βέβαια την ίδια ώρα χρησιμοποιεί ως προμετωπίδα τη γνωστή βενιζελική αφίσα των 2 ηπείρων και των 5 θαλασσών.  Να είναι η υποκρισία και η πλαστογραφία ίδιον των ακροδεξιών; Who knows ;

Την κλασική θέση της ακροδεξιάς για τη Μικρά Ασία,  ιστορικά τηνδιατύπωσε από το 1915 ο μεσσίας του συγκεκριμένου χώρου Ιωάννης Μεταξάς. Με τη θέση αυτή και το «Οίκαδε» κέρδισαν της εκλογές οι Λαϊκοί του Γούναρη το Νοέμβριο του 1922 (και μετά έστειλαν τους στρατιώτες που προέρχονταν από την παλαιά Ελλάδα, τις Νέες Χώρες, την Ανατολική Θράκη και τη Μικρά Ασία) πέραν της Αλμυράς Ερήμου και τους έθεσαν ως σφαχτάρια υπό τη διοίκηση του Χατζηανέστη.

Αυτά όλα τα έχουμε περιγράψει κατά καιρούς.  Ενδιαφέρον έχει η συζήτηση, αλλά και οι απόψεις των σχολιαστών. Είναι αλήθεια ότι ο οικοδεσπότης ήταν ευπρεπής. Όμως κάποιοι άλλοι ήταν σκέτα  γαϊδουράγκαθα. Από έναν τέτοιο (τον 18, η αρίθμηση δική μας) προέρχεται η ρήση που χρησιμοποιήσαμε: «...edo einai ellada re….Ama de sas aresei re, na pate piso sta goulag sas.»     

-Άρη Αλεξάνδρου «Το μαχαίρι»

Άρη Αλεξάνδρου «Το μαχαίρι»

Όπως αργεί τ’ ατσάλι να γίνει κοφτερό και χρήσιμο μαχαίρι
έτσι αργούν κι οι λέξεις ν’ ακονιστούν σε λόγο.

Στο μεταξύ
όσο δουλεύεις στον τροχό
πρόσεχε μην παρασυρθείς
μην ξιπαστείς
απ’ τη λαμπρή αλληλουχία των σπινθήρων.

Σκοπός σου εσένα το μαχαίρι.  

-«Αφορμή» ή αλλιώς: όψεις ρατσισμού…

Αφορμή για  το παρόν άρθρο αποτέλεσε η βαθύτατα αντιδημοκρατική και εμπαθής στάση των υπευθύνων της  ιστοσελίδας με τον τίτλο aformi.gr .

Και εξηγούμαστε. Στην ιστοσελίδα τους αναρτήθηκε στις 23 /2 ένα παλιό άρθρο, αντίγραφο των αντίστοιχων του τουρκικού φασιστικού παρακράτους, του γνωστού αντιπρόσφυγα και ημιμαθούς ρατσιστή κου Νακρατζά με τίτλο : «Ο θόρυβος σχετικά με την γενοκτονία των Ποντίων». Αυτό από μόνο του (η ανάρτηση του συγκεκριμένου άρθρου δηλαδή θα μπορούσε να μην σημαίνει και τίποτα… θα μπορούσε δε να εκληφθεί και ως μια ευκαιρία για μια γόνιμη συζήτηση.

Έτσι στις 25/2 στείλαμε ένα σχόλιο με απόψεις Τούρκων αριστερών συγγραφέων και ιστορικών σχετικά με την γενοκτονία των Ποντίων και γενικότερα των χριστιανικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας από τον τουρκικό εθνικισμό.  Φαίνεται να τους «προβλημάτισε» το σχόλιό μας για αυτό και «κρατήθηκε» για μια ολόκληρη μέρα. Το εμφάνισαν αφού το σχόλιο δεν μπορούσε πια να εμφανιστεί στα «τελευταία σχόλια» της πρώτης σελίδας (μην τυχόν και το δει κανένας τρίτος και τους πάρει χαμπάρι) και αφού εμφάνισαν δύο μεταγενέστερα σχόλια στο ίδιο άρθρο. Και το εμφάνισαν αφού έπεσε και η σχετική «αριστερή» λογοκρισία.

Το σχόλιο (δείτε το στο τέλος του άρθρου) αφορούσε κομμάτια από συνεντεύξεις των Doğan Akhanlı στην Σοφία Γεωργαλίδη, του Χαλίλ Μπερκτάι στο «Βήμα» και του Ömer Asan στην Λένα Σαββίδου. Η συνέχεια είναι ακόμη πιο αποκαλυπτική των προθέσεων και της μνησίκακης αντιπροσφυγικής γραφής των υπευθύνων της ιστοσελίδας.

-To 1821, o ψεύτης βοσκός και ο κακός λύκος

Ένα νέο εθνικό δράμα ζει αυτό τον καιρό ο νεοελληνικός μας κόσμος!

….σε λίγο θα πάθουμε ότι δηλοί ο μύθος για τον βοσκό που έκανε πλάκα με τον λύκο, και όταν εμφανίστηκε ο πραγματικός λύκος δεν τον πίστευε κανένας.  Ο μύθος αυτός ταιριάζει ακριβώς στα όσα κινδυνολογικά και υπερβολικά γράφονται για τη μέτρια σειρά του Σκάι για το 1821.

Δεν μπορούμε να κρύψουμε βέβαια -επειδή στον ίδιο κόσμο ζούμε-  και το γεγονός ότι επηρεαστήκαμε και μεις και αρχίσαμε να αναρωτιόμαστε μήπως όντως κάποιοι πουλημένοι στους σημερινούς εχθρούς προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι  οι πρόγονοί μας έκαναν λάθος να φορέσουν και πάλι τις χλαμύδες, να πάρουν τα άρματα και να διώξουν τον κακό «Πέρση» από τα περήφανα εδάφη του Λεωνίδα και του Μιλτιάδη, μήπως η 25η Μαρτίου είναι παραμύθι για παιδιά όπως και το Κρυφό Σχολειό και μήπως ήταν καλύτερα το σαρίκιον  του Οθωμανού από το φακιόλιον του Δυτικού!!!! Μήπως τελικά δε φταίει μόνο το ξυνό ύφος του Βερέμη, που σου έρχεται να τον αρχίσεις στις σφαλιάρες με το που ανοίγει το στόμα του;

Ζητήσαμε λοιπόν και μεις με αγωνία από ένα δικό μας άνθρωπο να μας πει την άποψή του. Από έναν ιστορικό που του έχουμε λιγάκι περισσότερο εμπιστοσύνη  από ότι έχουμε στους ανησυχούντες συμπατριώτες μας. Μας έστειλε την απάντηση στα αγωνιώδη ερωτήματά μας, την οποία και σας την παρουσιάζουμε:

«Εάν αντιμετωπίζουμε την Επανάσταση του 1821 όχι ως ένα τοπικό γεγονός αλλά ως πανελλήνιας και παγκόσμιας σημασίας, η μόνη σωστή και έγκυρη ημερομηνία είναι η 22α Φεβρουαρίου του 1821, όταν ο Αλ. Υψηλάντης πέρασε τον Προύθο, ύψωσε στη σημαία της Επανάστασης και δύο μέρες μετά εξέδωσε την προκήρυξη-κάλεσμα «Μάχου υπέρ πίστεως και πατρίδος». Αυτό ήταν το γεγονός που πυροδότησε τις ελληνικές εξεγέρσεις σε διάφορα μέρη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, με πιο πετυχημένη απ’ όλες αυτή του Μωριά…

-Halil Berktay: Μια Γενοκτονία, πολλές στρατηγικές…

Ο Τούρκος που έσπασε το ταμπού της Γενοκτονίας

H συζήτηση στην Ελλάδα για τη Γενοκτονία που έγινε στην Ανατολή, κρατά ήδη μια 25ετία. Αν εξαιρέσεις κάποιες ελάχιστες φωνές που μιλούν για το πραγματικό ιστορικό πλαίσιο που σχετίζεται με την ενιαία συμπεριφορά των Τούρκων εθνικιστών κατά των χριστιανικών κοινοτήτων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, οι περισσότεροι εμπλεκόμενοι χάνονται στο τοπικό και το μερικό.

Με μερικό τρόπο ξεκίνησε απ’ τα μέσα της δεκαετίας του ’80 η συζήτηση για τη Γενοκτονία των Ποντίων, για να ακολουθήσει αυτή των Μικρασιατών και μετά των Ανατολικοθρακών. Πρόσφατη θετική εξέλιξη αποτελεί το Διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο με τίτλο  Τρεις γενοκτονίες μια στρατηγική που διοργανώθηκε από προσφυγικές οργανώσεις….  

-Νίκος Μπίστης: ρατσιστής, ή απλώς…… ;

Περιφρονήστε τους ρατσιστές αρνητές της Γενοκτονίας

.

Με έκπληξη διαβάσαμε το δημοσίευμα στο καλό περιοδικό «Άμαστρις» για τις θέσεις του Νίκου Μπίστη. Τον θυμάστε τον κύριο; Στυλοβάτης του σημιτισμού στην εποχή των μεγάλων σκανδάλων, των λαμογιών και των μιζών!

Με εξαιρετικά ενδιαφέρουσα πολιτική πορεία, που ξεκίνησε από την κομμουνιστική Αριστερά, δημιούργησε τη ροζ ΑΕΚΑ την οποία και τελικά αντάλλαξε έναντι υπουργικού θώκου, και έτσι κατέληξε στη νεοφιλελεύθερη σημιτική σοσιαλδημοκρατία. (Και είναι μέχρι σήμερα απολογητής εκείνης της σημιτικής αθλιότητας -πρόγονος της καραμανλικής τοιαύτης- που βίωσε αυτός ο τόπος.)

Αποτελεί τυπικό δήγμα μέτριου, ημιμαθούς, φανατικού Νεοέλληνα, που την τυχαία αντίληψη και τη συγκυριακή ιδεοληψία τη μετατρέπει σε σημαία, ορκίζεται σ’ αυτήν και στιγματίζει όσους διαφωνούν με τις προκαταλήψεις του….  Γλοιώδης πολιτικός που σερνόταν κατά τις προεκλογικές περιόδους πίσω από τους Πόντιους πρόσφυγες από την πρώην ΕΣΣΔ, πετώντας  κανένα κοκαλάκι στους «δυνητικούς ψηφοφόρους» του, μπας και εισπράξει καμιά ψήφο τους…  Και αυτή η ημιμάθεια, μαζί με ρατσισμό και  θράσος, διατυπώνεται με σαφήνεια στις θέσεις του που αναδημοσιεύονται παρακάτω…  

-Ποιά η δικιά μας Αριστερά;

Λίγες μέρες πριν έγινε ένα μεγάλο μπέρδεμα με ένα φίλο που μας πρότεινε να αναρτήσουμε την  Ανακοίνωση του ΚΚΕ για την επέτειο των 90 χρόνων του Κομμουνιστικού Κόμματος Τουρκίας με το “μήνυμα της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα”, ώστε να ξεκινήσει μια συζήτηση για όλα αυτά. Εμείς, θεωρώντας ότι μοιραζόμασταν μια κοινή αντίληψη της Ιστορίας και με την φόρτιση που προκάλεσε η ανάγνωση της «Ανακοίνωσης» συντάξαμε και ανεβάσαμε το: Το ΚΚΕ, τα Μικρασιατικά και ο νόμος 815.

Δυστυχώς δεν έγινε κατορθωτό να γίνει μια συζήτηση όπως θα επιθυμούσε ο συγκεκριμένος φίλος. Για μας, τέτοιες συζητήσεις είχαν γίνει αρκετές φορές στο παρελθόν και λίγο πολύ είχαμε συγκλίνει ως κολεχτίβα σε μια συγκεκριμένη προσέγγιση. Αλλά όπως φαίνεται το γεγονός της ύπαρξης τέτοιων θέσεων για την περίοδο εκείνη -όπως αυτή της «Ανακοίνωσης» του ΚΚΕ- που αναπαράγονται με τόση ευκολία, κάνει επιτακτική την ανάγκη να επανερχόμαστε διαρκώς στο ζήτημα προσπαθώντας να ξεκαθαρίσουμε ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΚΙΑ ΜΑΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑ!

-Όταν το θράσος περισσεύει..

Διαβάζουμε στο ιστολόγιο «Ινφογνώμων πολιτικά» άρθρο του Σάββα Καλεντερίδη με τίτλο : “ Ο Μπουτάρης, ο Κεμάλ και ο βιασμός της ιστορικής συνείδησης του Έλληνα”. 

Βέβαια, αποτελεί αναμφισβήτητα αντικείμενο κριτικής ο Μπουτάρης αλλά και οποιοσδήποτε άλλος που αρνείται να λάβει υπ’όψη την ιστορική εμπειρία των Ελλήνων της Ανατολής   και τις ευαισθησίες όσων  έλκουν την καταγωγή από εκεί .

Πρόβλημα όμως παρουσιάζεται όταν τηρούνται  δύο μέτρα και δύο σταθμά για ακριβώς το ίδιο θέμα εξυπηρετώντας ιδεολογικές και άλλες δουλείες. Ο Μπουτάρης δεν είπε ή έπραξε κάτι περισσότερο από ότι ο μεγαλύτερος φιλότουρκος εν Ελλάδι, ο Ιωάννης Μεταξάς. Αυτό ακριβώς στο άρθρο ξεπερνιέται με ένα απλό:  «..χρονικό της δωρεάς του νεοκλασικού που φέρεται να έζησε για ένα διάστημα ο φασίστας-σφαγέας του Ελληνισμού από το ελληνικό στο τουρκικό δημόσιο και της αλλαγής του ονόματος της οδού Αποστόλου Παύλου σε Κεμάλ Ατατούρκ, τη δεκαετία του ’30, είπε και τα παρακάτω….»  

-Η σφαγή του Κατίν, ο Πούτιν και οι κατάρες του Γκίκα!

Βάσιμες είναι οι υποψίες μας ότι για το δυστύχημα που συνέβη έξω απ’ το Σβερντλόφσκ -καθώς ο Πολωνός πρωθυπουργός και η συνοδεία του πήγαιναν να τιμήσουν μαζί με το Ρώσο πρωθυπουργό Πούτιν, τους χιλιάδες Πολωνούς αξιωματικούς που δολοφονήθηκαν με εντολή του Στάλιν-  δεν ήταν ατύχημα αλλά δολιοφθορά.

Μια πανέξυπνη δολιοφθορά,  που προήλθε από το έντονο πνεύμα και τις συνεχείς κατάρες του Γκίκα, του Μαϊλη και λοιπών νεοφώτιστων Πολ-Ποτικών του Περισσού. Οι νέοι αυτοί μαθητευόμενοι -αλλά αποτελεσματικότατοι- μαγοι, πιστεύουν ότι υπάρχει μια διεθνής συνομωσία στην οποία συμμετέχουν και τα σοβιετικά αρχεία για να σπιλωθεί το όνομα του Μεγάλου, του Μοναδικού, του Πατέρα των Λαών, του Τιμονιέρη και Οδηγού…… Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς ΣΤΑΛΙΝ.

Ως γνωστό, ο Περισσός έχει αναλάβει εδώ και λίγο καιρό την προσπάθεια επαναμάγευσης της θλιβερής μας καθημερινότητας. Έτσι δημιούργησε νέους θεωρητικούς, που δίνουν μια άλλη διάσταση στην παλιά μεταφυσική μαγεία του ιστορικού υλισμού. Μια διάσταση εξαιρετικά πετυχημένη, όπως αποδείχτηκα από το αποτέλεσμα επί του πολωνικού αεροπλάνου.

-Οι Σουηδοί, οι «τουρκόσποροι» και τα οικεία κακά!

Ενα πολύ ενδιαφερον κείμενο υπό τον τίτλο «Αρμένιοι, Σουηδοί και «τουρκόσποροι», δημοσιεύεται στην «Καθημερινή» μ’ αφορμή την αναγνώριση της γενοκτονίας στον Πόντο απ’ το σουηδικό κοινοβούλιο.

Θετει το ζήτημα της νεοελληνικής ιδεολογίας και του αποκλεισμού της μνήμης και της ιστορικής εμπειρίας των μικρασιατικών προσφυγικών πληθυσμών.

Το παραθετουμε αυτούσιο………

 

«Μια απρόσμενη είδηση από τη Στοκχόλμη ήλθε να προκαλέσει αμηχανία στα κρατικά ΜΜΕ και στους επίσημους διαμορφωτές της κοινής γνώμης πριν από λίγες μέρες. Με πρωτοβουλία της σουηδικής Αριστεράς –σοσιαλδημοκράτες και οικολόγοι– το σουηδικό Κοινοβούλιο αναγνώρισε στις 11 Μαρτίου τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, μαζί μ’ αυτές των Αρμενίων και των Ασσυροχαλδαίων, προκαλώντας έντονη δυσαρέσκεια στην Τουρκία, δημιουργώντας ρήγμα στις καλές έως εκείνη τη στιγμή σουηδο-τουρκικές σχέσεις.

-O Δημήτρης Γληνός για το 1908

Ο τρόπος που η Ελλάδα, η διανόησή της αλλά και η Αριστερά συνέλαβε τα ιστορικά γεγονότα που συνδέονται με την περίοδο μετάβασης από την πολυεθνική ισλαμική Οθωμανική Αυτοκρατορία στα έθνη-κράτη (1908-1923), αποτελεί μνημείο παρανόησης και κατασκευής μιας ψευδούς πραγματικότητας.

H κληρονομιά αυτή μας ταλανίζει έως σήμερα και μας εμποδίζει να τοποθετηθούμε σοβαρά απέναντι στην Ιστορία, αλλά και σε σημερινά γεγονότα.

Για παράδειγμα, η αμηχανία που βιώθηκε από την πρόσφατη αναγνώριση της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου από το σουηδικό κοινοβούλιο και οδήγησε σε μια υποτίμηση του γεγονότος από τα ελλαδικά ΜΜΕ -με κεντρική καθοδήγηση υποψιαζόμαστε, των ερμηνειών Κωστόπουλου βοηθούντων- μπορεί να ερμηνευτεί  μόνο με την προσέγγιση που προτείνουμε.

-Συζητώντας για την «εθνοαποδόμηση»

Από τη Μεταμόρφωση της Ταυτότητας του Πέτρου Θεοδωρίδη στις Όψεις Εθνοαποδόμησης στην Ελλάδα του Γιάννη Ταχόπουλου  

Ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο του Γιάννη Ταχόπουλου κυκλοφόρησε από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις. Με ένα εξαιρετικό εξώφυλλο από πίνακα του Ντε Κίρικο!

Ένα βιβλίο που αξίζει να το συζητήσουμε γιατί συμπληρώνει τον κύκλο που αρχίσαμε με την Μεταμόρφωση της ταυτότητας, και ειδικά με το δεύτερο μέρος της, τη Μεταμόρφωση-2.

Ο Νοσφεράτος άνοιξε αυτή τη συζήτηση .

Ας τον ακολουθήσουμε στη Σπηλιά του.

-Ο Άρειος Πάγος, ο «Ιός» και ο νεοελληνικός αμοραλισμός

«Ιός» και Άρειος Πάγος: Κοινός αντιπροσφυγικός αγώνας;

Με τον τίτλο «Η παλαιά Ελλάδα χρεοκόπησε« ο Ν. Ξυδάκης σχολιάζει τη σημερινή μεγάλη οικονομική αλλά και κοινωνική κρίση που μαστίζει τη σύγχρονη Ελλάδα.  Δεν μπορούσε να βρει καλύτερο τίτλο!!!  Γιατί την ώρα που η παλαιά Ελλάς καταρρέει, ο Άρειος Πάγος σε μια απίστευτη εκδήλωση κυνικότητας και αμοραλισμού αποδέχεται τις μεθοδεύσεις κάποιων ανήθικων κύκλων που αναθεωρούν την ιστορία και επιχειρούν την αθώωση των μεγαλύτερων εγκληματιών και πραγματικών εθνοπροδοτών που ανέδειξε αυτός ο τόπος: τους ηγέτες τους Λαϊκού Κόμματος και της «εθνικόφρονος παράταξης» ,που διαχειρίστηκαν την μικρασιατική πρόκληση από το Νοέμβριο του 1920 έως τον Αύγουστο του 1922.