-«Αυγή»: προβοκάροντας τον ΣύΡιζΑ

Το νέο σύνθημα: «Αυγή- Αυγή-Χρυσή Αυγή» ;
(ή «κόφτε τις ανοησίες»!!!)

Μόνο ως προβοκάτσια ενάντια στον ΣύΡιζΑ -και εξυπηρέτηση του ανερχόμενου νεοναζισμού- μπορεί να θεωρηθεί   το μπαγιάτικο άρθρο  ενός κραγμένου ημιμαθή ανεκδιήγητου: του Νάσου Θεοδωρίδη.

Με εμφάνισή του στα «πιο δημοφιλή» άρθρα,   ανήμερα της επετείου της 28ης Οκτωβρίου 2012, το άρθρο  έρχεται να υπονομεύσει τον πολιτικό φορέα στον οποίο υποτίθεται ότι ανήκει η εφημερίδα, δίνοντας την ευκαιρία στους ξεπουλητάδες της πατρίδας που κατοικοεδρεύουν στην Συγγρού να εκμεταλευτούν άλλη μια φορά παλιές αμαρτίες-βαρίδια πλαστογραφόντας τις ημερομηνίες.

Και όταν η επίκληση της ελευθερίας του λόγου φτάνει για άλλη μια φορά στην δημοσίευση στην  «Αυγή» ανιστόρητων και ρατσιστικών απόψεων που φτάνουν να χαρακτηρίζουν την ιταλική εισβολή ως «απλή διέλευση» τότε αυτό  παίζει το  παιχνίδι προς όφελος  της ακροδεξιάς, η οποία καθαγιάζεται στα μάτια ακόμα περισσότερου κόσμου εκθέτωντας παράλληλα τον δημοκρατικό χώρο και ειδικώτερα τον ΣύΡιζΑ.

Εάν δε αυτό συνεχίζεται, με τον ΣΥΡΙΖΑ προ των πυλών της διακυβέρνησης μιας κατεστραμένης από τα μνημόνια και τους τροϊκανούς χώρας, τότε είναι εμφανής η ανεπάρκειας των υπευθύνων της εφημερίδας.

Και βέβαια κάτι παρόμοιο συναίβει και στην διάρκεια της προεκλογικής περιόδου (Μάϊος 2012 ) όταν  «ανακαλύφθηκε» από  την Συγγρού μπαγιάτικο και κατάπτυστο άρθρο του ΝΘ περί της μη γενοκτονίας των Ποντίων  , που αφού πλαστογραφήθηκε η ημερομηνία του   διακινήθηκε, με παρακρατικό τρόπο αυτήν την φορά, από καλοθελητές και υποτακτικούς.

Διαβάστε το παλιότερο  αφιέρωμά μας  για τον ανεκδιήγητο αυτό τύπο και τις ρατσιστικές του εμμονές:

-Της κοντής ψωλής οι τρίχες της φταίνε..

 

Επίσης, πατώντας  ΕΔΩ μπορείτε να δείτε διάφορα κείμενά μας που κριτικάρουν διάφορες αντίστοιχες προσεγγίσεις.

Και τώρα, διαβάστε το μπαγιάτικο φρεσκοπροτεινόμενο άρθρο:

28η Οκτωβρίου: Ο πόλεμος που τελικά δεν ήταν «τρικούβερτο γλέντι»

Του Νάσου Θεοδωρίδη*

69 χρόνια μετά την τραγωδία του θανάτου και της αναπηρίας δεκάδων χιλιάδων φαντάρων, έχει έρθει η ώρα για μια ψύχραιμη ιστορική αποτίμηση που να απαντάει στο ερώτημα αν τελικά βγήκε κερδισμένη η ελληνική κοινωνία από μια εξ αντικειμένου σύμπλευση με το φασιστικό καθεστώς Μεταξά στην οποία οδηγήθηκε από τον εθνικιστικό παροξυσμό της εποχής, προκειμένου να αποτραπεί η απλή διέλευση ενός άλλου φασιστικού στρατού, με μόνο επιχείρημα ότι ο δεύτερος στρατός ήταν «ξένος» (αλλά εξίσου φασιστικός). Υποστηρίζω ότι η εμπλοκή της Ελλάδας σε αυτό το σφαγείο θα έπρεπε να είχε αποφευχθεί. Η 28η Οκτωβρίου δεν σήμαινε ούτε την «ενότητα» ούτε «το μεγαλείο του έθνους», αλλά την είσοδο της Ελλάδας σε ένα παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Η άγρια σύγκρουση που ξετυλίχτηκε πάνω στα βουνά της Ηπείρου και της Αλβανίας έδειξε ανάγλυφα την ταξική της φύση. Στις πρώτες γραμμές φτωχοί άνθρωποι, πέθαιναν από τη γάγγραινα, έλιωναν από την ψείρα, περίμεναν απελπισμένα τροφή. Πιο πίσω οι αξιωματικοί με τις ορντινάντσες τους έδιναν τις διαταγές. Και ακόμα πιο πίσω, στα πολυτελή ξενοδοχεία της Αθήνας, ο αρχιστράτηγος Παπάγος και το επιτελείο της «Αυτού Μεγαλειότητας»…

Υπάρχουν πολλοί μύθοι για τον ελληνοϊταλικό πόλεμο. Ο πρώτος είναι ότι οι φαντάροι μας με εφ’ όπλου λόγχη στείλανε τους δειλούς εχθρούς στα βάθη της Αλβανίας. Η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Ο ελληνικός στρατός ήταν προετοιμασμένος γι’ αυτή τη σύγκρουση. Ήδη από την άνοιξη1939 το Γενικό Επιτελείο Στρατού είχε καταστρώσει ανάλογα σχέδια. Και από τον Ιούνη 1940 ο ελληνικός στρατός βρισκόταν ουσιαστικά σε κατάσταση «μυστικής επιστράτευσης». Στα σχολικά βιβλία και στα πατριωτικά αφιερώματα η «θέληση» και το «φρόνημα» ήταν ο αποφασιστικός παράγοντας για το «έπος της Αλβανίας». Η αλήθεια είναι ότι ήταν η μορφολογία του εδάφους, το βεβιασμένο της ιταλικής επίθεσης -με όλες τις δυσκολίες ανεφοδιασμού από τα ακατάλληλα λιμάνια της Αλβανίας- και μια πολύ ισχυρή ελληνική στρατιωτική μηχανή.

Επίσης αποκρύπτεται ότι υπήρχαν πολλοί που αρνούνταν να υποταχτούν σε αυτήν τη χαρούμενη εικόνα της “εθνικής πανστρατιάς”. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Θ. Χατζής, μετέπειτα γραμματέας του ΕΑΜ αναφέρει στις αναμνήσεις του ότι στις αρχές Νοέμβρη εκτελέστηκαν επί λιποταξία τέσσερις φαντάροι του συντάγματός του, επειδή είχαν λείψει μόνο μια μέρα και ξαναγύρισαν: «Απογοήτευση και πένθος έπεσε στο Σύνταγμα. Στην πορεία μάθαμε πως και σε άλλα Συντάγματα έγιναν παρόμοιες δίκες για μικρές πειθαρχικές παραβάσεις και επακολούθησαν διαδοχικές εκτελέσεις, κατά περίεργη ‘συγκυρία’ μόνο Μακεδόνων που μιλούσαν τη σλαβική γλώσσα και όλοι τους σχεδόν ήταν χαρακτηρισμένοι ‘βουλγαροκομμουνιστές’”.

Ήταν και κάτι άλλο που ερέθιζε τους φαντάρους. Οι καλαμαράδες της Αθήνας παρουσίαζαν τον πόλεμο σαν τρικούβερτο γλέντι με χαρές και τραγούδια για τους Έλληνες φαντάρους. Κρύβανε την πραγματικότητα. Συνήθως στα αφιερώματα για την 28η Οκτωβρίου, βλέπουμε επίκαιρα της εποχής με τα πλήθη ενθουσιασμένα να χαιρετάνε εκείνους που φεύγουν για το μέτωπο. Πράγματι, κάθε φορά που αρχίζει ένας τέτοιος πόλεμος, η πλειοψηφία παρασύρεται από ένα κύμα εθνικισμού και πολεμόχαρων αισθημάτων. Όμως, καθώς περνούν οι μέρες, φανερώνεται όχι μόνο η φρίκη του πολέμου αλλά και ποιος την πληρώνει, οπότε οι διαθέσεις αλλάζουν.

Ο Δ. Λουκάτος καταγράφει αυτή την αλλαγή στο ημερολόγιο που κρατούσε και έχει δημοσιευτεί με τίτλο «Οπλίτης στο Αλβανικό Μέτωπο Ημερολογιακές Σημειώσεις 1940-’41»: «Ένα περίεργοπράγμα. Κανείς απ΄ όλους τους ‘Εμπέδους’ δεν θέλει να φύγει για το Μέτωπο. Όλοι θα ‘τανε ευτυχείς αν τους κρατούσανε εδώ. Πού είναι λοιπόν τα φανταχτερά λόγια ‘οι φαντάροι μας αδημονούν να μεταβούν εις την πρώτην γραμμήν;’».

* Ο Νάσος Θεοδωρίδης είναι μέλος του ΣΥΝ και της Αντιεθνικιστικής Κίνησης

——————————————————————————————————————————

Για το φαινόμενο αυτό έχει γράψει ένα καλό κείμενο ο ιστορικός Βλ. Αγτζίδης:

Η περίπτωση Νακρατζά και η είσοδος ακροδεξιών τουρκικών απόψεων σε μέρος της Αριστεράς

——————————————————————————————————————————–

Δείτε πως χρησιμοποίησε η Νέα Δημοκρατία το γεγονός:

Ξέρουν PhotoShop στη ΝΔ???