-Ο ανύπαρκτος ήρωας Κωνσταντίνος Κουκίδης

Ο μύθος του Κουκίδη και της περήφανης αυτοκτονίας του την ημέρα της εισόδου των ναζιστικών στρατευμάτων στην Αθήνα ακούγεται πολύ συχνά σε διάφορους χώρους. Πόση όμως ιστορική βάση έχει ο μύθος αυτός; Σε μια νηφάλια παρουσίαση ο Νίκος Σαραντάκος προσπαθεί να διερευνήσει τη βάση αυτής της δοξασίας. Γράφει:

«…Στις 27 Απριλίου, τη μέρα της εισόδου των Γερμανών στην Αθήνα, οι προφυλακές του στρατού ύψωσαν τη γερμανική σημαία στην Ακρόπολη, στις 8.45 το πρωί, όπως έσπευσαν να γνωστοποιήσουν με τηλεγράφημα στον Χίτλερ ο ίλαρχος Γιακόμπι και ο υπολοχαγός Έλσνιτς. Λίγο αργότερα υψώθηκε σε άλλον ιστό η ελληνική σημαία, πλάι στη γερμανική. Από τις πηγές της εποχής δεν φαίνεται σαφώς αν προηγήθηκε υποστολή της ελληνικής σημαίας ή αν δεν είχε γίνει έπαρσή της εκείνο το ταραγμένο πρωινό, πάντως το βέβαιο είναι ότι λίγη ώρα αργότερα και οι δυο σημαίες κυμάτιζαν η μία πλάι στην άλλη. Γερμανικές σημαίες υψώθηκαν επίσης στο δημαρχείο. Η επίσημη παράδοση της Αθήνας (και του Πειραιά) στον Γερμανό στρατιωτικό διοικητή έγινε στις 10.30 από τον δήμαρχο Αμβρόσιο Πλυτά, τον στρατηγό Καβράκο, τον νομάρχη Αττικής και τον δήμαρχο Πειραιώς, στο καφενείο Παρθενών, γωνία Κηφισίας και Αλεξάνδρας. 

-Άρη Αλεξάνδρου «Το μαχαίρι»

Άρη Αλεξάνδρου «Το μαχαίρι»

Όπως αργεί τ’ ατσάλι να γίνει κοφτερό και χρήσιμο μαχαίρι
έτσι αργούν κι οι λέξεις ν’ ακονιστούν σε λόγο.

Στο μεταξύ
όσο δουλεύεις στον τροχό
πρόσεχε μην παρασυρθείς
μην ξιπαστείς
απ’ τη λαμπρή αλληλουχία των σπινθήρων.

Σκοπός σου εσένα το μαχαίρι.  

-Εγώ δεν είμαι ποιητής…

…Εγώ δεν είμαι ποιητής είμαι στιχάκι
είμαι στιχάκι της στιγμής
πάνω σε τοίχο φυλακής
και σε παγκάκι….

Από τον  : «ΠαραλληλοΓράφο»

-Ο Παναγιώτης Ψωμιάδης, οι Sex Pistols κι η αποδόμηση του Foucault

Ένα παλιό, καλό και επίκαιρο κείμενό μας  είναι αυτό που σας προτείνουμε.

Ο Πανίκας μας, περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας πλέον, καταδικάστηκε από το εφετείο σε φυλάκιση ενός έτους με τριετή αναστολή για παραβαση καθήκοντος. Είχε καταδικαστεί και πρωτοδίκως σε 12 μήνες φυλάκιση με αναστολή.

Νομικοί κύκλοι, εκτιμούν ότι μόλις καθαρογραφεί η απόφαση του δικαστηρίου, ο περιφερειάρχης θα τεθεί σε αργία και θα χάσει το δικαίωμα να θέσει υποψηφιότητα για οποιαδήποτε δημόσια θέση.

Ο δικός μας τίτλος ήταν:  Περί του φαινομένου: “Παναγιώτης Ψωμιάδης” με ευρηματικότερο βεβαίως αυτόν του  Regimiento Quintο…

Σας το ξαναπροτείνουμε!!!   

-“Τι να κάνουμε με το Μνημόνιο”: Συνάντηση – Συζήτηση bloggers

Μετά από πρωτοβουλία που ανέλαβε το “Κανάλι”, συναντήθηκαν χτες, Σάββατο 9 Απριλίου 2011, μερικοί bloggers ώστε να συμμετάσχουν σε πολιτική συζήτηση με θέμα “Τι να κάνουμε”. Μαζί μας ήταν και οι ανεξάρτητοι βουλευτές της αριστεράς Θοδωρής Δρίτσας και Σοφία Σακοράφα.

 

Το ότι ανταποκρίθηκαν όλοι όσοι καλέστηκαν, είναι δείγμα των καιρών που αναδεικνύουν και μάλιστα έντονα την ανάγκη όλων μας για συζήτηση και ανταλλαγή απόψεων.

Οι bloggers που παραβρέθηκαν ανήκαν πολιτικά στον ευρύτερο χώρο της αριστεράς και αντιπροσωπεύθηκαν σχεδόν όλες οι τάσεις της. 

-Requiem για το «Κορτσόπον»!

Ο τελευταίος ο χορός

Μετά από 39 χρόνια το «Κορτσόπον» [δηλαδή Κορ(ι)τσόπ(ουλ)ον] έφτασε στο τέλος… Η κρίση και, ίσως, η έλλειψη στρατηγικής από τον οργανωμενο χώρο για το θεσμό των  ποντιακών κέντρων, οδήγησε την αρχαιότερη τέτοιου τύπου προσπάθεια στο τέλος.

Μέχρι την ίδρυση του κέντρου διασκέδασης «Κορτσόπον» υπήρχαν διάφορες ταβέρνες όπου έπαιζε η ποντιακή λύρα. Στην Οδό Χαροκόπου στην Καλλιθέα είχε ανοίξει σ’ ένα υπόγειο ένα πρώτο μικρό κέντρο διασκέδασης από το λυράρη Ιορδάνη Χατζηπαρασκευά.

Το «Κορτσόπον» δημιουργήθηκε  από τον δεύτερης γενιάς πρόσφυγα Κώστα Σωπίδη. Πρωτοστεγάστηκε σ’ ένα υπόγειο, στην οδό Πλάτωνος, στην προσφυγική Καλλιθέα της Αττικής. Ο πρώτος λυράρης που έπαιξε και τραγούδησε ήταν ο Κωστίκας Τσακαλίδης μαζί με το Νίκο Τσιμαχίδη που έπαιζε βιολί. Στη συνέχεια κατέβηκε και ο Γώγος Πετρίδης απ’ τη Θεσσαλονίκη. Λίγο μετά προστέθηκε στην καλλιτεχνική παρέα και ο Χρύσανθος Θεοδωρίδης…

-Μας δουλεύουν και οι Τούρκοι ιμπεριαλιστές

Μπ. Αρίντς: «Οι Έλληνες σε λίγο θα ζητιανεύουν»

Μας πήραν στο… ψιλό κι οι Τούρκοι (κεμαλο-ισλαμιστές). Ο υπουργός Επικρατείας της Τουρκίας και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Μπουλέντ Αρίντς μιλώντας σε σεμινάριο για τον περιφερειακό Τύπο στην πόλη Ούρφα εκφράσθηκε με ιδιαίτερα προσβλητικό τρόπο για την Ελλάδα.

«Σε λίγο θα ανοίξουν μαντήλι για να ζητιανεύουν ώστε να επιβιώσουν», ήταν το σχόλιο του κ. Αρίντς.

Στην ίδια ομιλία ο κ. Αρίντς είπε ακόμη ότι το εξωτερικό χρέος της Ελλάδας έχει ξεπεράσει το ένα τρισεκατομμύριο δολάρια, ότι η παραγωγή σε όλα τα ελληνικά εργοστάσια έχει σταματήσει και ότι κανένας δεν ενδιαφέρεται να τα αγοράσει, ενώ αναφερόμενος στην Τουρκία είπε ότι είναι μια από τις πέντε κορυφαίες χώρες του κόσμου με ρυθμό ανάπτυξης 9%.  

-Δίωξη εναντίον μπλογκς

Για «συκοφαντική δυσφήμηση κατ’ εξακολούθηση» για σχόλια αναγνωστών,  σε ανάρτησή του σχετικά με τις εκλογές του 2010, του στυλ «Γαλάζια μούχλα» και «λαμόγια» και μάλιστα χωρίς ονομαστική αναφορά αλλά αόριστη διώκεται το καλό ιστολόγιο «ΡΕΣΠΕΝΤΖΑ ΧΑΛΚ ΙΔΙΚΗΣ» .

Αν μη τι άλλο ο αρμόδιος εισαγγελέας έχει χιούμορ. Την στιγμή που οι λέξεις «μούχλες» και «λαμόγια» , και άλλα πολλά, ακούγονται καθημερινά από εκατομμύρια  Ελλήνων συνοδευόμενες από  γιαούρτια,  εδώδιμα, αποικιακά εναντίον αυτών που έφεραν την χώρα στην σημερινή κατάσταση αυτός επέλεξε ένα μπλογκ της επαρχίας για να ασκήσει τα καθήκοντά του.

Δείτε σχετικά [ΕΔΩ]

-Δεν ξεχνάμε την Κροστάνδη!

«…η εξουσία της αστυνομικής μοναρχίας περνά στα χέρια των σφετεριστών, των κομμουνιστών, που αντί ν’ αφήσουν την ελευθερία στο λαό, κράτησαν γι’ αυτόν τον φόβο των κάτεργων της Τσεκά. ……η εξουσία επέτρεψε στη νέα γραφειοκρατία,στους κομισάριους και στους κομμουνιστές υπαλλήλους να εξασφαλίσουν μια ζωή ήσυχη και ξέγνοιαστη …αυτοί, με τη βοήθεια των κρατικοποιημένων συνδικάτων έδεσαν τον εργάτη στη μηχανή και μεταμόρφωσαν τη δουλειά σε μια νέα σκλαβιά…τώρα γίνεται φανερό, πως το Κομμουνιστικό Κόμμα δεν είναι όπως καμωνόταν πως είναι ο υπερασπιστής των εργαζομένων.

Του είναι ξένα τα συμφέροντα της εργατικής τάξης. 

Αφού πέτυχε να κατακτήσει την εξουσία, έχει μόνο μια έγνοια: να μην την χάσει.»

Απ’ την Προκήρυξη της Επαναστατικής Επιτροπής της Κροστάνδης

Η Επανάσταση του Οκτώβρη του 1917, παρότι περισσότερο μπορεί να θεωρηθεί ως ένα συνωμοτικό εγχείρημα μιας χούφτας επαγγελματιών επαναστατών, εν τούτοις απελευθέρωσε τεράστιες κοινωνικές δυνάμεις και εδραίωσε μια νέα δομή άσκησης της πολιτικής εξουσίας. Για πρώτη φορά από την εποχή των αμεσοδημοκρατικών πόλεων-κρατών, ο λαός μπόρεσε να ασκεί την εξουσία μέσα από το σύστημα των Λαϊκών Επιτροπών, των Σοβιέτ.  Αυτή ακριβώς η ενοχλητική λαϊκοδημοκρατική δομή συνετρίβη από τους επαγγελματίες επαναστάτες, οι οποίοι ονειρεύονταν εν τέλει  τη δική τους κομματική κυριαρχία επί της κοινωνίας. Κάτι που το πέτυχαν, οδηγώντας το επαναστατικό κίνημα σε μια πρωτοφανή ήττα.