ΠΙΕΡ- ΑΝΤΡΕ ΤΑΓΚΙΕΦ: Από τον βιολογικό στον διαφοριστικό ρατσισμό

Η  ρατσιστική επίθεση που δέχεται ο ποντιακός χώρος από ένα περίεργο σύνολο ανθρώπων -κυρίως διαμορφωμένων στο ιδιόμορφο θερμοκήπιο της Θεσσαλονίκης- μας υποχρεώνει να κατανοήσουμε τη βαθύτερη σημασία της και τα  σκοτεινότερα κίνητρα.

.

Το γεγονός ότι η επίθεση αυτή δεν προέρχεται από τον ακροδεξιό  εθνολαϊκισμό -ο οποίος κατά το Μεσοπόλεμο εξέφρασε έντονα το αντιπροσφυγικό συναίσθημα- αλλά από τον λεγόμενο «αντιρατσιστικό» χώρο, μας υποχρεώνει να ερευνήσουμε τις διαδικασίες εισόδου σ’ αυτόν των ρατσιστικών κριτηρίων.

.

Οι Πόντιοι, ως η πλέον διακριτή προσφυγική ομάδα-  αποτέλεσαν στόχο διακρίσεων κατά τις προηγούμενες δεκαετίες μέσα από τη γενικευμένη γελοιοποίησή τους.  Με την έλευση των νέων προσφύγων από την πρώην ΕΣΣΔ το ρατσιστικό κλίμα θα ανζωπυρωθεί και ο «Ρωσοπόντιος« θα γίνει ο νέος στόχος του Νεοέλληνα ανθρώπου (συμπεριλαμβανομένων και των παλαιών Ποντίων).

.

Με αφορμή τον εθνολαϊκισμό που θα σαρώσει τη Μακεδονία και τη Θεσσαλονίκη λόγω των γιουγκοσλαβικών εξελίξεων και του σλαβομακεδονικού αλυτρωτισμού,  ο νέος ρατσιστικός στόχος θα είναι εκ νέου οι Πόντιοι. Το φαινόμενο «Ψωμιάδη» θα χρεωθεί εξ ολοκλήρου στους Πόντιους από τους «χρήσιμους ηλίθιους». Κανείς βέβαια δεν θα πει ότι και οι αντίπαλοί του, η Βούλα Πατουλίδου και ο Σαχίνης του ΚΚΕ ήταν επίσης Πόντιοι.  Επίσης, όπως γράψαμε παλιότερα: «η εμφάνιση ενός μαζικού ριζοσπαστικού ποντιακού κινήματος έχει προκαλέσει τα αντιδραστικά αντανακλαστικά πλήθους, φαινομενικά διαφορετικών, δυνάμεων…»

.

Για να τα κατανοήσουμε όλα αυτά καλό θα ήταν να μάθουμε περισσότερα για το φαινόμενο του νεο-ρατσισμού. Βασικά εργαλεία αποτελούν τα κείμενα του Ταγκιέφ, μέσω των οποίων κατανοούμε ότι τα αντιποντιακά συναισθήματα που καλλιεργούνται ανήκουν στην ίδια ποιοτική κατηγορία με τα αντισημιτικά.

.

Μια πρώτη θεωρητική επαφή με τη σχολή που μελετά το νεο-ρατσιστικό φαινόμενο μας δίδει η παρουσίαση του έργου του ΠΙΕΡ- ΑΝΤΡΕ ΤΑΓΚΙΕΦ με τίτλο «Από τον βιολογικό στον διαφοριστικό ρατσισμό» από τον ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟ:

.

Άξιος…

“Πάρε ένα σβόλο Μήτρο και διώξε εκείνα τα σκυλιά που μου χαλούν το φύτρο”

Με τα μάτια της ψυχής…Άξιος…

Ή εμείς ή αυτοί….

28-29 Ιουνίου: 48 ώρες στο δρόμο
Όλη η Ελλάδα στο Σύνταγμα για να μην περάσει το Μεσοπρόθεσμο

Εδώ κι ένα μήνα, έχουμε κατακλύσει τις πλατείες όλης της χώρας διεκδικώντας να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Στις 28-29/6, ο αγώνας μας φτάνει σε σημείο καμπής. Η κυβέρνηση της μηδενικής κοινωνικής νομιμοποίησης επιχειρεί την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου. Αυτό το σχέδιο δεν πρέπει να περάσει. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε τη λεηλασία του κοινωνικού πλούτου, δεν πρόκειται να ανεχτούμε την εξαθλίωση των πολλών για να την εξασφάλιση των κερδών των λίγων. Οι επικοινωνιακοί ελιγμοί, οι κάλπικοι ανασχηματισμοί και οι εκβιασμοί κυβέρνησης, ΔΝΤ, ΕΕ,  δεν μάς ξεγελάνε. Τώρα πια ξέρουμε ότι το δίλημμα δεν είναι Μνημόνια ή χρεοκοπία γιατί τα Μνημόνια οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στη χρεοκοπία της κοινωνίας.

-Περί επιστήμης και θρησκείας (Αναγνωστάκης+Ζίζεκ)

Σκέψεις για τις σχέσεις Επιστήμης και Θρησκείας

του Αλέκου Αναγνωστάκη*

Εκατόν εβδομήντα χρόνια από την έκδοση του γνωστού έργου του Αυγούστου Comte «Μαθήματα της φιλοσοφίας του θετικισμού», το 1840, η επιστήμη δεν αντικατέστησε τη θρησκεία και οι εικόνες και οι γιορτές των αγίων δεν αντικαταστάθηκαν από τις γιορτές και τις εικόνες των μεγάλων επιστημόνων με βάση το αντίστοιχο θετικιστικό εορτολόγιο- ημερολόγιο που είχε εκπονήσει και προτείνει ο σπουδαίος διανοητής. Αντίθετα. Oι διάφοροι τόποι λατρείας του Θεού (εκκλησίες, τζαμιά, συναγωγές) ξαναγεμίζουν. Εκατοντάδες αιρέσεις εμφανίζονται που διεκδικούν την ιδιοποίηση, στην ορθότερη για την κάθε μία από αυτές, διαμεσολάβηση του ανθρώπου με το θείο μαζί και ο νεοπαγανισμός ή η νεοειδωλολατρία. Σαν μαγνητικό αδιαχώριστο δίπολο πάνε μαζί σατανιστικά λεγόμενα σχήματα, χαρτορίχτρες, καφετζούδες, αστρολόγοι με μόνιμες εκπομπές στην τηλεόραση. Όλη η βεντάλια του μυστικισμού και ανορθολογισμού ξεδιπλώνεται εντός της καθημερινότητας του σημερινού ανθρώπου.

Και αυτό συμβαίνει σε μια εποχή, στην εποχή μας, στην οποία οι τάσεις, οι δυνάμεις και οι σχέσεις που υπάρχουν μέσα στη σημερινή κοινωνία έχουν στον πυρήνα τους το ανώτερο ποιοτικά στάδιο δυνητικού επιστημονικού μετασχηματισμού της φύσης και της κοινωνίας. Την ανώτερη από ποτέ τάση μετάβασης από την «καταναγκαστική στη δημιουργική εργασία» με την επιστήμη άμεσα ενταγμένη, καθοριστική δύναμη παραγωγής.

-Ρατσιστική, αντιπροσφυγική πρόκληση στη Θεσσαλονίκη απ΄ το «Ένεκεν»

Το   «Ένεκεν» το είχαμε αγκαλιάσει όσο μπορούσαμε με τις πολύ μικρές μας δυνάμεις. Μας φαινόταν κάτι σαν όαση μέσα στην ερημιά της Θεσσαλονίκης…. Όπως φαίνεται κάναμε για άλλη μια φορά λάθος. Γιατί όταν  ξύσεις λιγάκι την επιφάνεια και φύγει το λούστρο του ντεμέκ «αντιεθνικιστικού», «αντιρατσιστικού» διανοουμενίστικου (με εισαγωγικά ή άνευ) λόγου, προβάλλει ο ξεφτιλισμένος αγράμματος εξυπνάκιας Νεοέλληνας, που είναι παράλληλα και  εμπαθής και ξερόλας .

Με μεγάλη θλίψη είδαμε την εκδήλωση που ετοιμάζουν για το πογκρόμ του Κάμπελ την Πέμπτη 23 Ιουνίου, στοχοποιώντας τους Πόντιους, με μοναδικό ομιλητή τον…. Όμηρο Ταχμαζίδη (ωωωωωχ!).

————————————————-

Αντί του δικού μας περαιτέρω σχολιασμού δημοσιεύουμε την επιστολή που έστειλε (και μας κοινοποίησε) ο ιστορικός Βλάσης Αγτζίδης στον Γιώργο Γιαννόπουλο, εκδότη του «Ένεκεν» και νομίζουμε ότι λέει όλα όσα θα θέλαμε να πούμε και μεις.

Εμείς απλώς θα τους ξεφωνίζαμε λιγάκι παραπάνω.

Άραγε οι φωνακλάδες Πόντιοι της Θεσσαλονίκης, που αρέσκονται να τσακώνονται μεταξύ τους, όπως οι Γαλάτες στο ανυπότακτο χωριό, θα αφήσουν αναπάντητη αυτή τη ρατσιστική πρόκληση; 

Η επιστολή, όπως μας  κοινοποιήθηκε, είναι:

———————————————————————————————————————–

>> Έλαβα μια πρόσκληση-ενημέρωση από τον Γιωργο  Γιαννόπουλο, εκδότη του
>> περιοδικού ‘Ένεκεν» για μια εκδήλωση που θα γίνει την Πέμπτη μεθαύριο
>> 23-6-2011 με ομιλητή τον Όμ. Ταχματζίδη και θέμα «‘Πόντιοι» και Εβραίοι.
>> Μνήμη χωρίς παρελθόν. 80 χρόνια από τον εμπρησμό του Κάμπελ», όπου ευθέως
>> συνδέει τον αντισημιτισμό, αλλά και το αντιεβραϊκό πογκρόμ που έγινε στο
>> συνοικισμό του Κάμπελ, με τους Πόντιους.  Απάντησα με το παρακάτω
>> κείμενο:

-«Μαρξιστική Σκέψη», ένα χρήσιμο περιοδικό

Μαρξιστική Σκέψη, τόμος 2, Μάιος-Αύγουστος 2011

Ο δεύτερος τόμος της «Μαρξιστικής Σκέψης» κυκλοφορεί σε μια περίοδο όξυνσης της διεθνούς και εσωτερικής κατάστασης. Οι μεγάλες αραβικές εξεγέρσεις, το πυρηνικό ατύχημα στη Φουκουσίμα, η επιδείνωση της κρίσης στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι γεγονότα-ορόσημα με παγκόσμιο αντίκτυπο, που θα μας απασχολούν σίγουρα για καιρό. Σε αυτά τα θέματα, αλλά και την παταγώδη αποτυχία του Μνημονίου στην Ελλάδα και τα 140 χρόνια από την Παρισινή Κομμούνα, αφιερώνεται το τεύχος του περιοδικού. Ταυτόχρονα, ο αναγνώστης θα βρει άρθρα και αναλύσεις για θέματα ιστορίας, φιλοσοφίας, επιστήμης και τέχνης.

Κεντρική θέση στον τόμο έχει το αφιέρωμα στην Παρισινή Κομμούνα. Η πρώτη έφοδος της εργατικής τάξης στον ουρανό προσεγγίζεται πολύπλευρα με δυο κείμενα των θεμελιωτών του μαρξισμού, των Μαρξ και Ένγκελς, αφηγήσεις πρωταγωνιστών και αυτοπτών μαρτύρων της εξέγερσης, όπως ο Ιούλιος Βαλέ, η Λουίζ Μισέλ και ο Ελί Ρεκλί, ιστορικά άρθρα των Ρέιμοντ Ποστγκέιτ, Τάκη Μαστρογιαννόπουλου, Τόνι Κλιφ και μια θεωρητική ανάλυση του Ορέστη Πασχαλινά.

Το περιοδικό περιλαμβάνει ακόμη τις ενότητες:

Αραβικές εξεγέρσεις: Κείμενα των Γκ. Ατσκάρ, Φιντέλ Κάστρο, Π. Μπόιλ, Ί. Κιμ & Μ. Κάμερον και Χ. Κεφαλή.
Φουκουσίμα: Άρθρα των Κρις Ουίλιαμς και Κώστα Σκορδούλη.

Οικονομική κρίση: Κείμενα για το χρέος και την κρίση των Γ. Δραγασάκη, Π. Λαφαζάνη, Σ. Σακοράφα, Γ. Τόλιου, Μ. Χουσόν και Δ. Μάνου, καθώς και ευρύτερες θεωρητικές αναλύσεις από τους Μ. Σκούφογλου, Τζ. Τσουνάρα και Ντ. Κοτζ.

Σύνταγμα 15/6/2011…πρόσωπα..

Όλα γύρω τάσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά…

κι η πλατεία ήταν γεμάτη…

πρόσωπα….και άλλα…

πρόσωπα σκεφτικά….προβληματισμένα…

.

.

.

σκαρφαλωμένα….

.

.

.

.

.

είκοσι μέρες εκεί….στην πλατεία..να κρατά με  το νταούλι του τον ρυθμό χιλιάδων καρδιών….

.

.

-Για ένα θέατρο των καταπιεσμένων…

Η Μαρία είναι άνεργη και ψάχνει δουλειά...

.

Ο Χρήστος απολύεται…

.

Ο μπαρμπα Στέλιος προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με την πενιχρή του σύνταξη…

.

...απέναντί τους, το Aφεντικό

.

Στην Ελλάδα του μνημονίου, των χιλιάδων απολυμένων και της κατάργησης των εργασιακών δικαιωμάτων, το λιγότερο που μπορείς να κάνεις είναι να μιλήσεις γι’ αυτά. Προσπάθησα ίσως, να κάνω ένα βήμα παραπάνω… Να μιλήσω γι’αυτά, αλλά από την πλευρά των εκμεταλλευμένων. Αυτών που παράγουν, αυτών που δουλεύουν στις πιο άθλιες συνθήκες για ένα κομμάτι ψωμί, αυτών που δέχονται καθημερινά την βάρβαρη επίθεση του συστήματος.

-Πόντιοι: «σκυλί που γαυγίζει ΔΕΝ δαγκώνει»…

Είναι ο δευτεροβάθμιος οργανωμένος χώρος αξιόπιστος;

Μπορεί να υπερασπιστεί τα συμφέροντα του ποντιακού πληθυσμού;

Επιδεικνυει σεβασμό προς τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα που σφράγισαν την ιστορία του ποντιακού ελληνισμού;

Η απάντηση και στα τρία ερωτήματα είναι ένα τεράστιο και απόλυτο ΟΧΙ!

΄Ισως αναρωτιέστε  γιατί σήμερα μας έπιασε η θλίψη;

Γιατί σήμερα το ημερολόγιο δείχνει  13 Ιουνίου…..  Και οι Πόντιοι τίμησαν αυτή την επέτειο με την ένοχη  ΣΙΩΠΗ

Ας θυμήσουμε στους αμνήμονες:

To 4o Παγκόσμιο Ποντιακό Συνέδριο αποφάσισε την «ανακήρυξη της 13^ης Ιουνίου ως Ημέρας Μνήμης για τα θύματα των σταλινικών διώξεων στην πρώην Σοβιετική Ένωση, εφ’ όσον τη μέρα αυτή, το 1949, πραγματοποιήθηκε η βίαιη εκτόπιση των ποντιακών πληθυσμών από τον Καύκασο στην Κεντρική Ασία».

-ΠΟΕ: Είναι και οι 19 «ανωμαλιάρηδες»;

Κάπως έτσι φαντάζεται ο Άκης Γαβριηλίδης ότι είναι κάτω από την καθώς πρέπει εμφάνιση, τα μέλη του Δ.Σ. της ΠΟΕ, όπως και της ΠΟΠΣ, αλλά και του ΔιΣυΠΕ και κάθε ποντιακού συλλόγου και ακόμα περισσότερο κάθε Πόντιος όπου και αν βρίσκεται σε όποιο κοινωνικό στρώμα κι αν ανήκει.

Στο πολύ καλό κατά τα άλλα περιοδικό Container που συνοδεύει την «Ελευθεροτυπία« μια φορά το μήνα, δημοσιεύτηκε τη Δευτέρα 6 Ιουνίου ένα κείμενο του Άκη Γαβριηλίδη με τίτλο: «Η ποντιακότητα ως queering. Η αρρενωπότητα στα όρια της αυτοπαρωδίας», με φόντο τη σημαία του Gay Parade…

Αν λάβουμε υπόψη τη μέχρι τώρα εμπειρία από ΠΟΕ και ΠΟΠΣ  γνωρίζαμε μετά πολλών αποδείξεων ότι ο οργανωμένος χώρος είναι μια τεράστια «αυτοπαρωδία».

Όμως ο Άκης Γαβριηλίδης δεν αναφέρεται σ’ αυτό και μάλλον δεν δίνει δεκάρα ούτε για  ΠΟΕ, ούτε για ΠΟΠΣ ούτε για Παναγία Σουμελά. Τον ίδιο τον ενοχλεί ο κάθε Πόντιος γιατί, όπως θεωρεί ο συγγραφεύς, κουβαλάει γονιδιακά ένα σύνολο αρνητικών χαρακτηριστικών. Ο καθένας, σύμφωνα με τον Γαβριηλίδη κρύβει μέσα του ένα μικρό Πανίκα Ψωμιάδη. Δηλαδή ομοφοβικό, κουτοπόνηρο, απατεωνάκο και άλλα πολλά αντίστοιχα.

Θα αναρωτηθεί κανείς γιατί έχει αυτή την οφθαλμοφανώς ανόητη, ισοπεδωτική, ρατσιστική προσέγγιση ο Άκης Γαβριηλίδης, αφού και αυτός είναι γόνος Ποντίων προσφύγων.

Παρότι δεν είμαστε ούτε ψυχίατροι, ούτε ψυχαναλυτές θα αποτολμήσουμε μια υπόθεση:

-Γενοκτονίες στο όνομα του Ισλάμ

Το αφιέρωμά μας αυτό γίνεται με  αφορμή ένα συνέδριο με θέμα «ΤΟ  ΙΣΛΑΜ  ΣΤΗΝ  ΕΛΛΑΔΑ»  που διοργανώνεται στις 11 Ιουνίου:  «Θα οργανωθεί συνέδριο με θέμα ¨Το Ισλάμ στην Ελλάδα (İslam in Greece). Στο συνέδριο που θα οργανωθεί στην Αθήνα στις 11 Ιουνίου 2011 θα τεθούνε θέματα όπως η συμβίωση των μουσουλμάνων με τις κοινωνίες στις Ευρωπαϊκές χώρες, οι κατασκευές τζαμιών στις πόλεις της Ευρώπης, καθώς και η ανεκτικότητα έναντι των μουσουλμανικών συμβόλων στους δημόσιους χώρους..»

 Η σφαιρική γνώση  για τις σχέσεις αυτές είναι πολύ σημαντική για να ξεπεραστούν οι προκαταλήψεις με σίγουρο και μόνιμο τρόπο. Η αξιοπρεπής  ένταξη των μουσουλμάνων μεταναστών στη σύγχρονη Ελλάδα, η αναγκαία διευκόλυνση τους  για τη δημιουργία νόμιμων λατρευτικών χώρων προϋποθέτει την πλήρη γνώση, επειδή καμιά αληθινή σχέση δεν μπορεί να βασιστεί σε μύθους και πλάνες. Είναι ανάγκη να υπάρχει η  γνώση, ώστε να προκύπτει αβίαστα η διάκριση μεταξύ του Ισλάμ ως μονοθεϊστικής θρησκείας και της χρήσης του από τον τουρκικό εθνικισμό για να να αντιμετωπιστεί ριζικά η ισλαμοφοβία και η ρατσιστική ακροδεξιά. Πιστεύουμε ότι η συγκάλυψη και η ωραιοποίηση οδηγούν στην ενίσχυση των ρατσιστικών στερεοτύπων.

Βασικός πυλώνας των γνώσεων αυτών είναι η συνειδητοποίηση:

α) ο σύγχρονος ελληνισμός -ως μετεξέλιξη της ελληνορθόδοξης Ρωμιοσύνης στην εποχή  των εθνών-  διαμορφώθηκε αποκλειστικά και μόνο σε αντιπαράθεση με το τουρκικό Ισλάμ

β) Μέχρι το 1922, ακόμα και με το πογκρόμ της Πόλης του 1955, το Ισλάμ χρησιμοποιήθηκε από τον τουρκικό εθνικισμό ως το ιδεολογικό εργαλείο για την εξόντωση των χριστιανικών πληθυσμών και τη βίαιη μεταφορά του κεφαλαίου των χριστιανικών αστικών στρωμάτων σε μουσουλμανικά αντίστοιχα, που δημιούργησε αποκλειστικά ο τουρκικός στρατός.

-‘Μώ το νόμο σ’ και το ΔΝΤ πα…

ΠΛ. ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ 2011 : Όταν ο λαός ξυπνά..

Η μεγαλειώδης συγκέντρωση των «αγανακτισμένων» την Κυριακή 5 Ιουνίου 2011, υπήρξε κορύφωση μιας διαδικασίας αυτοοργάνωσης και αυτοέκφρασης ενός τραυματισμένου λαού.  Η ποικιλία των απόψεων, η πολυχρωμία, η άμεση δημοκρατία, ο παραμερισμός των πολιτικών προστατών και των επαγγελματιών επαναστατών  υπήρξαν τα χαρακτηριστικά αυτού του πρωτοφανούς φαινομένου.  Θα αργήσουμε να το κατατάξουμε σε κατηγορία.

Είχε λίγο απ’ όλα: θυμό, ξεγνοιασιά που κάλυπτε το άγχος, απέχθεια, έννοια!

Θύμιζε ΚΑΙ καλοκαιρινό κάμπιγκ ΚΑΙ επαρχιώτικο πανηγύρι (ή φεστιβάλ κομματικής νεολάιας με την τσίκνα των λουκάνικων) ΚΑΙ Μάη του ’68 ΚΑΙ Γούντστοκ. Είχε λίγο απ’ όλα και δεν ήταν τίποτα απ’ όλα αυτά. Ήαν κάτι καινούργιο που θα αργήσουμε να κατάξουμε….

Την μεγαλύτερη πλάκα είχαν οι πολιτικοί νταβατζήδες. Οι του ΠΑΜΕ στις παρυφές της συγκέντρωσης μοίραζαν προκηρύξεις. Τα κοριτσάκια του ΣΕΚ πιο τολμηρά βρίσκονταν μέσα στη συγκέντρωση για να κάνουν… ακτιβισμό. Και άλλοι πολλοί που ονειρεύονταν τον εαυτό τους σε ρόλο Λένιν, το πλήθος να ουρλιάζει κάτω απ’ την εξέδρα από ηδονή  και οι ίδιοι ως εξ αποκαλύψεως πρωτοπορία να οδηγούν τον αμαθή λαό στην απόκτηση…. ταξικής συνείδησης πριν τον κυβερνήσουν!

Με τέτοιες εκδηλώσεις οι ολοκληρωτικές-αντιδραστικές αντιλήψεις που γέννησε το Κόμμα Νέου Τύπου και η ψευδαίσθηση της «επαναστατικής πρωτοπορίας» πάνε περίπατο και στη θύμιση έρχεται η μοναδική Ρόζα…