Από τον Άνθιμο στον Μπουτάρη ή πώς εκσπερματώνουν οι Θεσσαλονικείς…

Τον ανορθολογισμό της Θεσσαλονίκης τον έχουμε θίξει από καιρό. Είτε από τη μια στο πρόσωπο των Άνθιμου, Ψωμιάδη, Παπαγεωργόπουλου, Βελόπουλου είτε από την άλλη στον Τρεμόπουλο (παλιότερα), στο ‘Ένεκεν», τις «μπάσταρδες της Υφανέτ,  και εσχάτως στον Μπουτάρη. Και στη μέση βέβαια ο… Τσοχατζόπουλος!

Λες και η Θεσσλονίκη είναι μια πόλη διχασμένη ανάμεσα σε ανορθολογικούς ανθρώπους που κατασκευάζουν με απoλυτη αυθαιρεσία ένα δικό τους υποκειμενικό παρελθόν και  αδυνατούν να επικοινωνήσουν και να βρουν κοινούς τόπους, σεβόμενοι το πραγματικό παρελθόν.

Με αφορμή την ισοπεδωτική αντιλαϊκή τοποθέτηση του Γιάννη Μπουτάρη για το Ολοκαύτωμα των Εβραίων -που μας θύμισε ότι ο επικινδυνότερoς των πάντων είναι ο βασιλικώτερος του βασιλέως-  θυμηθήκαμε κάποια παλιότερα κείμενά μας που αξίζει να τα δείτε για να θυμηθείτε.

Αυτό που μας εντυπωσίασε περισσότερο είναι ότι,
ελάχιστες διαμαρτυρίες υπήρξαν από την πλευρά της Αριστεράς για
την ύψιστη περιφρόνηση
που επιφύλαξε ο Μπουτάρης  στην αντιναζιστική δράση
των Ελλήνων την περίοδο της Κατοχής,
στην ηρωική αντίσταση και αγώνα
του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, την έμπρακτη αλληλεγγύη προς
τις εβραϊκές κοινότητες και στην
υποβάθμιση
της γερμανικής Κατοχής.

Γερμανία: Από τη «συκοφαντία του αίματος» στη «συκοφαντία του σπέρματος»

Αναδημοσιεύουμε παρακάτω ένα εξαιρετικά επιτυχημένο (και εμπνευσμένο) σχόλιο του Γιάννη Αποστολίδη, προέδρου της Ευξείνου Λέσχης Θεσσαλονίκης…  Η υστερία των Γερμανών για την απαράδεκτη σεξουαλική παρενόχληση που υπέστησαν  γυναίκες την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, ανέδειξε για άλλη μια φορά τον περίεργο χαρακτήρα αυτής της χώρας, της οποίας οι πρόγονοι συνεργάστηκαν όσο κανείς άλλος με το φανατικό ισλαμισμό και εθνικισμό στην πάλαι ποτέ Εγγύς Ανατολή και προκάλεσαν τις Γενοκτονίες των μη μουσουλμανικών λαών. Eνώ κατά τη ναζιστική τους περίοδο οργάνωσαν ναζιστικά τάγματα μουσουλμάνων, κάποια εκ των οποίων συμμετείχαν στα αποτρόπαια ναζιστικά εγκλήματα στην κατεχόμενη Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας.

Γράφει λοιπόν ο Γ. Αποστολίδης:

Πιστεύεις ότι ξαφνικά οι πρόσφυγες της Κολονίας ξέχασαν τα
προβλήματά τους και ρίχθηκαν στις γερμανίδες; Μήπως από την απάνθρωπη
«συκοφαντία του αίματος» πάμε στη «συκοφαντία του σπέρματος«;

Η πρώτη 
οδήγησε στο απάνθρωπο Ολοκαύτωμα.

Η δεύτερη; 

-Τι (στο διάολο) συμβαίνει με το γερμανικό χαρακτήρα;

Τι έφταιξε με τους Γερμανούς

 Του Γιώργου Λαμπράκου 

Στη μελέτη του Norbert Elias Ναζισμός και γερμανικός χαρακτήρας (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης) διερευνάται
πώς οδηγήθηκε ο γερμανικός λαός από τον πολιτισμό στη βαρβαρότητα.

—————————————————————-

Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα όλο και περισσότερα βιβλία εκδίδονται με θέμα την άνοδο και την πτώση του Χίτλερ και του πάλαι ποτέ πανίσχυρου Εθνικοσοσιαλιστικού Γερμανικού Εργατικού Κόμματός του, και γενικότερα την εμφάνιση του φασιστικού φαινομένου στις διάφορες ευρωπαϊκές χώρες. Η διεύρυνση του ακροδεξιού και νεοναζιστικού χώρου στην Ελλάδα και αλλού, καθώς επίσης η συντριπτική οικονομική και πολιτική υπεροχή της Γερμανίας στην Ευρώπη, έχουν αναζωπυρώσει για τα καλά τη συζήτηση για παρόμοια φαινόμενα, συζήτηση η οποία δεν δείχνει να κοπάζει.

Πώς και γιατί κατέρρευσε ο πολιτισμός της Γερμανίας, ανοίγοντας τον δρόμο σε μια ανείπωτη βαρβαρότητα με δεκάδες εκατομμύρια θύματα, τόσο στον πόλεμο όσο και με τις μαζικές εκτελέσεις;

-Ο χρυσαυγιτισμός στα Βαλκάνια

Οι autochtonous του μίστερ Μπιν  και μια εξαιρετική συνέντευξη του Αλβανού Fatos Lubonja!

του Ά. Κουιράκη (*)

Η πρόσφατη χαζοπρόκληση των εθνικιστών Αλβανών υπό τα χειροκροτήματα του πρωθυπουργού της χώρας ξανάφερε στο προσκήνιο το ζήτημα της κυριαρχίας των ακροδεξιών – αλυτρωτικών απόψεων σε κάποιες από τις ελίτ που κυβερνούν τον μετακομμουνιστικό κόσμο. Στην Ελλάδα ευτυχώς το φαινόμενο αυτό κατεστάλη εγκαίρως με την παραπομπή στη δικαιοσύνη των ηγετών της νεοναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης. Προς το παρόν φαίνεται να επικρατεί νηφαλιότητα. Τα κατάλοιπα της ακροδεξιάς πολιτικής είναι μάλλον αστειότητες τύπου «Στόχος» καθώς και εκφράσεις περιθωριακών ανεγκέφαλων τύπων, χωρίς αυτή η διαπίστωση να προκαλεί τον εφησυχασμό, μιας και «επιφανείς» κυβερνητικοί θήτευσαν παλιότερα στο βούρκο της χουντικής ακροδεξιάς. Το θέμα αυτό το αναπτύξαμε και εμείς από παλιά και άλλοι ακόμα περισσότερο,

-το «αριστερό Χαλιφάτο», κάποιες γελοιότητες στο χώρο της Αριστεράς και η υποκρισία του δεξιού νεοφιλελευθερισμού

Αριστερό Χαλιφάτο δεν υπάρχει, αλλά…

του Τάσου Παππά
από το left.gr

Οι ευθύνες της Δύσης για όσα συμβαίνουν σήμερα στις εύφλεκτες περιοχές του κόσμου όπου κυριαρχεί το μουσουλμανικό στοιχείο.

Στο πολύ ενδιαφέρον άρθρο του στην «Εφ.Συν.» (10-9-2014), ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος επιτίθεται σε κείνο το κομμάτι της Αριστεράς που αγκαλιάζει οτιδήποτε δηλώνει αντιδυτικό, το βαφτίζει με απύθμενη επιπολαιότητα αντικαπιταλιστικό και αντιιμπεριαλιστικό, ακόμη κι αν μετέρχεται φρικώδη μέσα για να επιβληθεί, ακόμη κι όταν η επιθετική μανία του χτυπάει αδιακρίτως πλούσιους και φτωχούς, θρησκευόμενους και μη, αιχμαλώτους πολέμου και άμαχους, γυναίκες και παιδιά. Η αντίληψη που επιβιώνει σ’ ένα τμήμα της Αριστεράς ότι «ο εχθρός του εχθρού μου είναι εν δυνάμει φίλος μου» είναι υπεύθυνη για πολλές τραγικές διαψεύσεις που έχει βιώσει η Αριστερά στην πολυτάραχη διαδρομή της.

«Aν ήμουν Παλαιστίνιος στη Λωρίδα της Γάζας…»

«Aν ήμουν Παλαιστίνιος στη Λωρίδα της Γάζας…»
Το κείμενο-γροθιά ενός Εβραίου φιλοσόφου που λέει αλήθειες

26.07.2014

“Είμαι Εβραίος. Αν είχα γεννηθεί στη Γάζα θα είμουν μάλλον μέλος της Χαμάς…”, έτσι ξεκινάει το άρθρο του φιλοσόφου και δημοσιογράφου Michaël Smadja που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Liberation, ένα κείμενο-γροθιά στους φανατικούς της μίας και της άλλης πλευράς.

Γράφει στο κείμενο του ο φιλόσοφος:

“Είμαι Εβραίος. Αν είχα γεννηθεί στη Γάζα θα είμουν μάλλον μέλος της Χαμάς.

Εγώ υπερασπίζομαι την ύπαρξη του Ισραήλ, αντίθετα με όσους ονειρεύονται την εξαφάνισή του –όπως η ιρανική κυβέρνηση, τα ισλαμικά κινήματα, οι Ευρωπαίοι αντισημίτες της Aριστεράς ή της Δεξιάς οι οποίοι χρησιμοποιούν το Ισραήλ για να χειραγωγούν τους νέους ξένης καταγωγής στην Ευρώπη. Λες και η απουσία διεξόδου στις ζωές αυτών των νέων έχει να κάνει με το Ισραήλ ή τους Παλαιστίνιους.

Αλλά αν είχα γεννηθεί στη Γάζα δεν θα είχα το ελεύθερο πνεύμα, την απαραίτητη απόσταση και την κατάλληλη εκπαίδευση για να αντιληφθώ ότι η Χαμάς είναι μια ισλαμική τρομοκρατική οργάνωση η οποία δεν διστάζει, με τον πιο κυνικό τρόπο, να χρησιμοποιήσει αθώους ως ασπίδα στους βομβαρδισμούς. Δεν θα γνώριζα ότι η Χαμάς χρηματοδοτείται από ξένα συμφέροντα για τα οποία η τύχη της Παλαιστίνης είναι δευτερεύουσα, αυτό που μετράει είναι το μίσος για το Ισραήλ. Θα πίστευα κι εγώ το εθνικό και οικογενειακό αφήγημα, που θα μου είχαν κληροδοτήσει, ότι οι Εβραίοι και το Ισραήλ είναι η δύναμη του κακού που έκλεψαν τη γη μου και ταπείνωσαν τον λαό μου.
Θα δυσκολευόμουν πάρα πολύ να κάνω τη διάκριση ανάμεσα στην ισραηλινή κυβέρνηση και το στρατό από τη μία και τον λαό του Ισραήλ από την άλλη. Όπως και το Ισραήλ δεν κάνει την διάκριση ανάμεσα στη Χαμάς και τον παλαιστινιακό λαό, βομβαρδίζοντας και τους μεν και τους δε.

-Να θυμόμαστε το Ολοκαύτωμα των Εβραίων – να συγκρουόμαστε με τους Αρνητές της Γενοκτονίας…

27 Ιανουαρίου: Ημέρα Μνήμης των Ελλήνων Εβραίων
μαρτύρων και ηρώων του Ολοκαυτώματος
(νόμ. 3218 ΦΕΚ Α/12/27-1-04.)

Απ΄όποια πλευρά και αν το δεις, το εβραϊκό Ολοκαύτωμα -όπως και αυτό των Τσιγγάνων και των διάφορων φυλετικών ομάδων- από τους Ναζιστές Γερμανούς, αποκαλύπτει το υποκριτικό πρόσωπο ενός μεγάλου κομματιού της κοινωνίας μας. Τόσο αυτών που για δεκαετίες απέκρυψαν το γεγονός, συντασσόμενοι απολύτως με τους δωσίλογους που κερδοσκόπησαν απ’  αυτό, όσο και αυτούς που όψιμα το ανακάλυψαν και θρηνούν την ίδια στιγμή που οι ίδιοι συγκαλύπτουν άλλες γενοκτονίες ταυτιζόμενοι και αθωωώνοντας τους θύτες.

Οι μόνοι «που δικαιούνται να ομιλούν»   είναι οι απόγονοι των θυμάτων των γενοκτονιών που έχει διαπράξει μέσα στον 20ο αιώνα ο άγριος εθνικισμός και η μεσαιωνική θρησκοληψία, δηλαδή οι Εβραίοι, οι Τσιγγάνοι, οι Μικρασιάτες (Δυτικομικρασιάτες, Πόντιοι, Ανατολικοθρακιώτες), οι Αρμένιοι, οι Ασσυροχαλδαίοι, καθώς βεβαίως και όσοι από τους υπόλοιπους συμπολίτες, ειλικρινά και από άποψη αρχών που εφαρμόζονται σε κάθε περίπτωση και όχι μεροληπτικά, συμμετέχουν στην οδύνη των θυμάτων και καταδικάζουν τόσο τις πρακτικές γενοκτονίας, όσο και αυτούς που τις πραγματοποίησαν.

Όλοι οι υπόλοιποι όψιμοι και κατ’ επιλογήν -δηλαδη ανειλικρινείς- συμπαραστάτες των θυμάτων, δεξιοί και αριστεροί, είναι κληρονόμοι των πολύχρωμων δωσιλογισμών (ή του αδιάφορου μικροαστού «κυρ Παντελή«) που συνόδευσαν τους γενοκτόνους στο δολοφονικό τους έργο. Φυσικά συνένοχοι τωνΑρνητών είναι και όσοι προέρχονται από τις γενοκτονημένες πληθυσμιακές ομάδες, που αρνούνται να συναισθανθούν αλληλεγγύη προς τα θύματα των άλλων Γενοκτονιών. Και δυστυχώς τέτοιοι υπάρχουν πολλοί και στους Εβραίους, και στους Πόντιους, και στους Δυτικομικρασιάτες, και στους Αρμενίους…

Τιμώντας το Ολοκαύτωμα των Εβραίων, αναδημοσιεύουμε ένα παλιό μας κείμενο με τίτλο «Για τον Abravanel». Στη συνέχεια το κείμενο της Ελένης Καρασσαβίδου,που δημοσιεύτηκε στο Tvxs με τίτλο «Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Εβραίων στην Ελλάδα»  και στο τέλος ένα (εξαιρετικό) απόσπασμα από κείμενο του Μιχάλη Πάγκαλου για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης από έργα των Πρίμο Λέβι και Λεβινάς.

 

Τα κείμενά μας για τους δικούς μας Αρνητές της Γενοκτονίας θα τα βρείτε πατώντας ΕΔΩ……. Ενώ αυτά που έχουμε γράψει για το Ολοκαύτωμα των Εβραίων, βρίσκονται μαζί με άλλα αντίστοιχα μέσα στην ενότητα άρθρων που εμφανίζονται πατώντας  ΕΔΩ ή ΕΔΩ

-ΕΔΑΔ: H Γενοκτονία και η «δικαιοσύνη» των συνενόχων…

Ο μητροπολίτης Τραπεζούντας Χρύσανθος, μετά το τέλος της ανθρωποσφαγής στην Ανατολή  την περίοδο
1914-1923 έγραψε:
«Με την ένοχη συμμετοχή δύο μεγάλων δυνάμεων της Δύσεως,
της Γερμανίας και της Αυστρίας κατά τα έτη 1914-1918,
εσφάγη από τους Νεότουρκους ολόκληρον έθνος, το Αρμενικόν και εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων απεσπάσθησαν βιαίως των εστιών τους και απέθανον εις την εξορία.
Με την ένοχη συμμετοχή των συμμαχικών Χριστιανικών δυνάμεων της Δύσεως κατά τα έτη 1919-1922, το εθνικό κίνημα των Τούρκων υπό τον Μουσταφά Κεμάλ, συνεπλήρωσε το έργο των Νεοτούρκων«.

Η διαπίστωση αυτή επανήλθε ξανά στη θύμισή μας μετά την πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστήριου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) που δικαίωσε έναν Τούρκο εθνικιστή (εθνικοσοσιαλιστή καλύτερα), που είχε ζητήσει να μπορεί να αμφισβητεί τη Γενοκτονία των Αρμενίων, ενάντια στον πολιτισμικό αγαθό που είχε κερδίσει έως τώρα η Ευρώπη: την υπεράσπσιη της Μνήμης των θυμάτων από τους απογόνους των δολοφόνων. Επίσης το δικαστήριο ξεχωρίζει τη Γενοκτονία των Εβραίων από τους Ναζί, θεωρώντας ότι είναι η μόνη αδιαμφισβήτητη. Σύμφωνα λοιπόν με το νομικό πολιτισμό της Ευρώπης -όπως εκφράζεται από το ΕΔΑΔ- υπάρχουν γενοκτονημένοι α’  διαλογής και γενοκτονημένοι για πέταμα (που συνεχώς πρέπει να αποδεικνύουν στους απογόνους των δολοφόνων και τους πληρωμένους συμπαραστάτες τοτυς ότι υπέστησαν γενοκτονία)!!! Η απόφαση αυτή είναι η καλύτερη απόδειξη ότι εκείνη η συνενοχή των δυτικών της περιόδου 1914-1923 συνεχίζεται και σήμερα με τον ίδιο κυνικό τρόπο….

 Η είδηση, όπως μεταδόθηκε από το ΑΠΕ-ΜΠΕ, είναι η εξής:

ΕΔΑΔ: Δεν είναι ποινικό αδίκημα η άρνηση της γενοκτονίας των Αρμενίων 

Η άσκηση ποινικής δίωξης κατά ενός ανθρώπου και η καταδίκη του επειδή αρνείται την γενοκτονία των Αρμενίων το 1915 συνιστά επίθεση στην ελευθερία της έκφρασης, απεφάνθη σήμερα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ), δικαιώνοντας έναν Τούρκο που είχε καταδικαστεί στην Ελβετία.

-Να τιμήσουμε τη Γενοκτονία των Εβραίων

ΠΟΤΕ   ΞΑΝΑ   ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΕΣ

Επιτέλους ο λαός της Θεσσαλονίκης τιμά τη μαζική εξόντωση των Εβραίων της πόλης από το ναζιστικό τέρας.

Σε ανάμνηση της προ 70ετίας αναχώρηση του πρώτου συρμού για το στρατόπεδο Άουσβιτς-Μπιρκενάου οι Θεσσαλονικείς τιμούν τη μνήμη των περίπου 50.000 συμπατριωτών τους βαδίζοντας από την Πλατεία ψευτο-Ελευθερίας προς τον παλιό Σιδηροδρομικό Σταθμό.

Οι γόνοι των Ποντίων, Μικρασιατών και Ανατολικοθρακών προσφύγων της πόλης θα πρέπει να πάρουν μαζικά μέρος στην τιμητική αυτή εκδήλωση. Πρώτα γιατί αποτελεί ανθρωπιστικό καθήκον η συμπαράσταση σ’ όποιον καταδιωγμένο αναδεικνύει την τραγική ιστορική του μοίρα και έπειτα γιατί 25 χρόνια πριν από τους Εβραίους, είχαν βρεθεί και οι ίδιοι σε παρόμοια θέση. 25 χρόνια πριν το Ολοκαύτωμα είχε προηγηθεί η αιματηρή «πρόβα τζενεράλε» της εθνοκάθαρσης της Ανατολής, με θύτες τους Νεότουρκους και τους κεμαλικούς λίγο αργότερα (συμμάχους των Γερμανών του Κάιζερ από τους οποίους  θα ξεπηδήσει ο ναζισμός).

Επί πλέον, οι Έλληνες της Ανατολής, που υπέστησαν την Γενοκτονία την περίοδο 1914-1923, οφείλουν στον αγώνα των   Εβραίων για την κατάκτηση του Δικαιώματος στη Μνήμη, τη δυνατότητα να μιλούν σήμερα για τη Γενοκτονία τους.

 Πιθανότατα, πολλοί να μην γνωρίζουν, να μην μπορούν ή να μην θέλουν να αντιληφθούν τις υπόγειες σχέσεις που συνδέουν τους θύτες (Νεότουρκους-κεμαλικούς, Γερμανούς του Κάιζερ στην αρχή και τους Ναζί αργότερα), όπως και αυτές τις σχέσεις που συνδέουν τα θύματα [Έλληνες της Ανατολής, Αρμένιοι, Ασσυροχαλδαίοι την πρώτη περίοδο (1914-1923)  και Εβραίοι, Τσιγγάνοι, κ.ά. την δεύτερη (1933-1945)] .

Γι αυτούς που αδυνατούν να δουν τις σχέσεις Νεότουρκων, κεμαλικών και ναζί επισυνάπτουμε ένα άρθρο του ιστορικού Βλάση Αγτζίδη από την «Κυριακάτικη  Ελευθεροτυπία» και στη συνέχεια ένα κείμενο της ιστορικού Έλλης Λεμονίδου.

Οταν ο τρόμος πήρε την εξουσία

«80 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ ΤΟΥ ΝΑΖΙΣΜΟΥ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ. «

• Δέκα χρόνια μετά το πρώτο συνέδριο του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος στο Μόναχο, ο Αδόλφος Χίτλερ διορίζεται στις 30 Ιανουαρίου του 1933 καγκελάριος (πρωθυπουργός) από τον πρόεδρο του γερμανικού κράτους.Ο δρόμος για την πλήρη επικράτηση του ναζισμού στη Γερμανία ήταν πλέον ανοιχτός.
• Η εντύπωση ότι εξαρχής είχαν την απόλυτη υποστήριξη του γερμανικού λαού είναι λανθασμένη. Στις εκλογές που έγιναν τον Μάρτιο του 1933 απέσπασαν μόλις το 43,9% των ψήφων. Και αυτό συνέβη, παρ’ ότι είχε περάσει μια δεκαετία συστηματικής προσπάθειας να προσεταιριστούν εθνικιστές και σοσιαλιστές και να ανατρέψουν τους όρους που θέσπισαν εις βάρος της Γερμανίας στις Βερσαλίες οι νικητές του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.

-Oι αλήτες είναι εδώ…. Να αντιδράσουμε!

Η Μνήμη για τους γενοκτονημένους λαούς προκαλεί διαρκώς τους πολιτικούς απογόνους των θυτών.

Αυτό το ζήσαμε και το ζούμε εμείς με την άρνηση της δικάς μας Γενοκτονίας, καθώς και με αναλύσεις που ωραιοποιούν τους δράστες και αιτιολογούν τη γενοκτονική τους συμπεριφορά.

Ακριβώς γι αυτό πρέπει εμείς ως Πόντιοι να είμαστε οι πρώτοι που αντιδρούν και καταγγέλουν περιπτώσεις άρνησης, αλλά και ύβρεως προς τους νεκρούς άλλων γενοκτονιών. Ειδικά όταν αυτή αφορά το Ολοκαύτωμα των Εβραίων, που αποτελεί την τρομακτικη  ολοκλήρωση της διαδικασίας μαζικού εξολοθρεμού ενός λαού (γι αυτό που είναι και όχι γι αυτό που έκανε) που άρχισε στην καθ’ ημάς Ανατολή  εις βάρος των προγόνων μας (σε Πόντο, Ιωνία και Ανατολική Θράκη), τωνΑρμενίων και των Ασσυροχαλδαίων.

Έτσι, δεν μπορούμε παρά να καταδικάσουμε τη βεβήλωση του μνημείου του Ολοκαυτώματος στη Ρόδο και να ζητήσουμε από τους συμπατριώτες μας, απογόνους των προσφύγων του ’22, να εκφράσουν εμπράκτως τα συναισθήματα αλληλεγγύης και να αντιταχθούν δυναμικά στο νεοναζιστικό τέρας που σηκώνει επικίνδυνα το κεφάλι.

Συγκεκριμένα:

Άγνωστοι βεβήλωσαν το Μνημείο του Ολοκαυτώματος των Εβραίων της Ρόδου. Το Μνημείο βρίσκεται στην Μεσαιωνική Πόλη και οι δράστες έβαψαν με μπογιά και τις έξι πλευρές του ,παράλληλα δε σχημάτισαν την σβάστικα, αναγράφοντας και τα αρχικά ΑΜΕ, που προφανώς αναφέρονται σε άγνωστη, μέχρι στιγμής, οργάνωση.

-«Μαρξιστική Σκέψη»: Αφιέρωμα στο φασισμό…

Κυκλοφόρησε ο 5ος τόμος  της Μαρξιστικής Σκέψης.

.

.

Ο τόμος αφιερώνεται ολόκληρος στο επίκαιρο θέμα του φασισμού, καθώς και του νεοφασισμού και της σύγχρονης ακροδεξιάς. Περιλαμβάνει κλασικά κείμενα επιφανών μαρξιστών, παλιές και πρόσφατες αναλύσεις μαρξιστών και προοδευτικών θεωρητικών, αναμνήσεις και μαρτυρίες αντιφασιστών αγωνιστών και θυμάτων του Ολοκαυτώματος.

.

Η κλασική μαρξιστική πολιτική θεωρία για το φασισμό παρουσιάζεται μέσα από κείμενα των δεκαετιών του 1920 και 1930: η εισήγηση της Κλάρα Τσέτκιν στην Κομιντέρν τον Ιούνιο του 1923, το αφιερωμένο στο φασισμό μέρος των «Θέσεων της Λυών» του Γκράμσι και δυο άρθρα των Ράντεκ και Τρότσκι. Ταυτόχρονα, σε ένα υποκεφάλαιο της «Καταστροφής του Λογικού» του Λούκατς, αναλύεται η φασιστική, ναζιστική ιδεολογία.

 .

Μεταγενέστερες μελέτες μαρξιστών εξετάζουν μια ποικιλία όψεων: οι παράγοντες που διευκόλυναν την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία (Χανς Γιούργκεν Σουλτς), τα κοινωνικά στηρίγματα του φασισμού (Ελένη Αστερίου), ο φασισμός και η εργατική τάξη στη Γερμανία (Τιμ Μέιζον και Ορέστης Πασχαλινάς), η εξέλιξη των μαρξιστικών θεωριών για το φασισμό και για το Ολοκαύτωμα (Ντέιβιντ Ρέντον). Οι βασικοί σταθμοί της ιστορίας του φασισμού παρουσιάζονται σε ένα χρονολόγιο επιμελημένο από τον Παναγιώτη Βογιατζή.

 .

ΠΙΕΡ- ΑΝΤΡΕ ΤΑΓΚΙΕΦ: Από τον βιολογικό στον διαφοριστικό ρατσισμό

Η  ρατσιστική επίθεση που δέχεται ο ποντιακός χώρος από ένα περίεργο σύνολο ανθρώπων -κυρίως διαμορφωμένων στο ιδιόμορφο θερμοκήπιο της Θεσσαλονίκης- μας υποχρεώνει να κατανοήσουμε τη βαθύτερη σημασία της και τα  σκοτεινότερα κίνητρα.

.

Το γεγονός ότι η επίθεση αυτή δεν προέρχεται από τον ακροδεξιό  εθνολαϊκισμό -ο οποίος κατά το Μεσοπόλεμο εξέφρασε έντονα το αντιπροσφυγικό συναίσθημα- αλλά από τον λεγόμενο «αντιρατσιστικό» χώρο, μας υποχρεώνει να ερευνήσουμε τις διαδικασίες εισόδου σ’ αυτόν των ρατσιστικών κριτηρίων.

.

Οι Πόντιοι, ως η πλέον διακριτή προσφυγική ομάδα-  αποτέλεσαν στόχο διακρίσεων κατά τις προηγούμενες δεκαετίες μέσα από τη γενικευμένη γελοιοποίησή τους.  Με την έλευση των νέων προσφύγων από την πρώην ΕΣΣΔ το ρατσιστικό κλίμα θα ανζωπυρωθεί και ο «Ρωσοπόντιος« θα γίνει ο νέος στόχος του Νεοέλληνα ανθρώπου (συμπεριλαμβανομένων και των παλαιών Ποντίων).

.

Με αφορμή τον εθνολαϊκισμό που θα σαρώσει τη Μακεδονία και τη Θεσσαλονίκη λόγω των γιουγκοσλαβικών εξελίξεων και του σλαβομακεδονικού αλυτρωτισμού,  ο νέος ρατσιστικός στόχος θα είναι εκ νέου οι Πόντιοι. Το φαινόμενο «Ψωμιάδη» θα χρεωθεί εξ ολοκλήρου στους Πόντιους από τους «χρήσιμους ηλίθιους». Κανείς βέβαια δεν θα πει ότι και οι αντίπαλοί του, η Βούλα Πατουλίδου και ο Σαχίνης του ΚΚΕ ήταν επίσης Πόντιοι.  Επίσης, όπως γράψαμε παλιότερα: «η εμφάνιση ενός μαζικού ριζοσπαστικού ποντιακού κινήματος έχει προκαλέσει τα αντιδραστικά αντανακλαστικά πλήθους, φαινομενικά διαφορετικών, δυνάμεων…»

.

Για να τα κατανοήσουμε όλα αυτά καλό θα ήταν να μάθουμε περισσότερα για το φαινόμενο του νεο-ρατσισμού. Βασικά εργαλεία αποτελούν τα κείμενα του Ταγκιέφ, μέσω των οποίων κατανοούμε ότι τα αντιποντιακά συναισθήματα που καλλιεργούνται ανήκουν στην ίδια ποιοτική κατηγορία με τα αντισημιτικά.

.

Μια πρώτη θεωρητική επαφή με τη σχολή που μελετά το νεο-ρατσιστικό φαινόμενο μας δίδει η παρουσίαση του έργου του ΠΙΕΡ- ΑΝΤΡΕ ΤΑΓΚΙΕΦ με τίτλο «Από τον βιολογικό στον διαφοριστικό ρατσισμό» από τον ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟ:

.

-Ρατσιστική, αντιπροσφυγική πρόκληση στη Θεσσαλονίκη απ΄ το «Ένεκεν»

Το   «Ένεκεν» το είχαμε αγκαλιάσει όσο μπορούσαμε με τις πολύ μικρές μας δυνάμεις. Μας φαινόταν κάτι σαν όαση μέσα στην ερημιά της Θεσσαλονίκης…. Όπως φαίνεται κάναμε για άλλη μια φορά λάθος. Γιατί όταν  ξύσεις λιγάκι την επιφάνεια και φύγει το λούστρο του ντεμέκ «αντιεθνικιστικού», «αντιρατσιστικού» διανοουμενίστικου (με εισαγωγικά ή άνευ) λόγου, προβάλλει ο ξεφτιλισμένος αγράμματος εξυπνάκιας Νεοέλληνας, που είναι παράλληλα και  εμπαθής και ξερόλας .

Με μεγάλη θλίψη είδαμε την εκδήλωση που ετοιμάζουν για το πογκρόμ του Κάμπελ την Πέμπτη 23 Ιουνίου, στοχοποιώντας τους Πόντιους, με μοναδικό ομιλητή τον…. Όμηρο Ταχμαζίδη (ωωωωωχ!).

————————————————-

Αντί του δικού μας περαιτέρω σχολιασμού δημοσιεύουμε την επιστολή που έστειλε (και μας κοινοποίησε) ο ιστορικός Βλάσης Αγτζίδης στον Γιώργο Γιαννόπουλο, εκδότη του «Ένεκεν» και νομίζουμε ότι λέει όλα όσα θα θέλαμε να πούμε και μεις.

Εμείς απλώς θα τους ξεφωνίζαμε λιγάκι παραπάνω.

Άραγε οι φωνακλάδες Πόντιοι της Θεσσαλονίκης, που αρέσκονται να τσακώνονται μεταξύ τους, όπως οι Γαλάτες στο ανυπότακτο χωριό, θα αφήσουν αναπάντητη αυτή τη ρατσιστική πρόκληση; 

Η επιστολή, όπως μας  κοινοποιήθηκε, είναι:

———————————————————————————————————————–

>> Έλαβα μια πρόσκληση-ενημέρωση από τον Γιωργο  Γιαννόπουλο, εκδότη του
>> περιοδικού ‘Ένεκεν» για μια εκδήλωση που θα γίνει την Πέμπτη μεθαύριο
>> 23-6-2011 με ομιλητή τον Όμ. Ταχματζίδη και θέμα «‘Πόντιοι» και Εβραίοι.
>> Μνήμη χωρίς παρελθόν. 80 χρόνια από τον εμπρησμό του Κάμπελ», όπου ευθέως
>> συνδέει τον αντισημιτισμό, αλλά και το αντιεβραϊκό πογκρόμ που έγινε στο
>> συνοικισμό του Κάμπελ, με τους Πόντιους.  Απάντησα με το παρακάτω
>> κείμενο:

-Μην στοχοποιείτε τους ομογενείς απ’ τη Ρωσία

Είστε υπεύθυνοι κύριοι της Αστυνομίας για τη στοχοποίηση αυτή

Με αφορμή το τραγικό αποτέλεσμα απ’ την ένοπλη σύγκρουση κακοποιών με αστυνομικούς με τα δύο νεκρά παιδιά της ομάδας που κυνηγούσε τους ληστές, βρεθήκαμε και πάλι αντιμέτωποι με τη ρατσιστική υστερία κατά των ομογενών απ’ τη Ρωσία,  των  παλιννοστούντων κ.λπ.

Αιτία είναι η ίδια η Αστυνομία που με τα Δελτία Τύπου τονίζει την υποοθετική περίπτωση (αδιάφορο αν είναι σωστό ή λάθος) να προ’έρχονται οι δράστες από τη συγκεκριμένη ομάδα πληθυσμού.

Αμέσως είδαμε να αναπαράγεται  με ρατσιστικό τρόπο η είδηση, όπου στη θέση των προσωπικών ευθυνών των δραστών ενυπήρχε ο υπερτονισμός της ομάδας προέλευσης. Και άρχισαν τα όργανα:  Ηλίθιοι φασίστες εθνικοπατριώτες σε διάφορα σάιτ να αναφέρονται με τους πλέον βαρείς χαρακτηρισμούς κατά της πληθυσμιακής ομάδας. Να ανακαλούν  την θλιβερή και βρωμερή εκστρατεία περί ελληνοποιημένων κατά των παλιννοστούντων που ξεκίνησαν οι αλήτες της Νέας Δημοκρατίας το 2000 για να καλύψουν την εκλογική τους ήττα.    

-Τα «αντιδραστικά κάλαντα»

Στην «Καθημερινή» της 29ης Δεκεμβρίου 2007 δημοσιεύτηκε ένα ενδιαφέρον κειμενάκι του Βλάση  Αγτζίδη για τα κάλαντα στις σοβιετικές ελληνικες κοινότητες την περίοδο του μεσοπολέμου. Επίκαιρο, με μια έννοια, λόγω των γιορτών αλλά και αποκαλυπτικό ως ένα σημείο για τα όρια της τεχνητής απόπειρας εξάλειψης του θρησκευτικού συναισθήματος.

-Κάτω τα βρωμόχερα απ’ τους Έλληνες Εβραίους

Κάθε επίθεση σε χώρο λατρείας αποτελεί ένδειξη του εκβαρβαρισμού της κοινωνίας. Λίγες μέρες πριν φανατικοί μουσουλμάνοι στη Μαλαισία πυρπόλησαν χριστιανικές εκκλησίες. Στην ίδια κατάσταση έχουν βρεθεί τα τελευταία χρόνια και οι εκκλησίες στο  Νταρφούρ του Νότιου Σουδάν από τους φανατικούς μουσουλμάνους, καθώς και στη Νιγηρία.

Δυστυχώς δήγματα θρησκευτικής προκατάληψης και ακροδεξιάς βίας παρουσιάζονται και στην Ελλάδα. Στο στόχαστρο κατα καιρούς βρίσκονται κυρίως εβραϊκές συναγωγές. Ακροδεξιοί, νεοναζί, νεοπαγανιστές έχουν στοχοποιήσει με την αντισημιτική τους υστερία τον ελληνικό εβραϊσμό, μ’ έναν τρόπο που προσβάλλει βάναυσα την υπόλοιπη κοινωνία.

 (Εσωτερικό κατεστραμμένης ελληνικής εκκλησίας από Τούρκους παρακρατικούς κατά το πογκρόμ του 1955 στην Κωσταντινούπολη)

Έτσι το βράδυ της 15ης Ιανουαρίου πυρπολήθηκε η εβραϊκή συναγωγή των Χανίων. «Άγνωστοι δράστες» έβαλαν φωτιά στο κύριο κτίσμα της Συναγωγής καταστρέφοντας τη στέγη, τη συλλογή των 2500 σπάνιων βιβλίων, πολλά θρησκευτικά αντικείμενα της συλλογής τέχνης, το μουσικό αρχείο με σπάνιες ηχογραφήσεις από θρησκευτική και παραδοσιακή κρητική μουσικής κ.λπ.

-«Aυριανή»: Πώς μπορεί κάποιος να είναι τόσο ανόητος;

Πώς μπορεί κάποιος να είναι μαζί τόσο αριβίστας, οπορτουνιστής, γλύφτης, εμπαθής, κακεντρεχής, ρατσιστής και πολλά άλλα εξ ίσου αρνητικά;  Δύσκολα θα μας λύσει κάποιος αυτή την απορία. Και ο λόγος όπως θα καταλάβατε αναφέρεται στην εφημερίδα «Αυριανή» και στον απερίγραπτο εκδότη της. Και καλά βρε απερίγραπτε τύπε… εσένα καρφί δε σου καίγεται για την αλήθεια και για τις συνέπειες που μπορεί να έχουν οι πράξεις σου. Τους υπόλοιπους Έλληνες δεν τους σκέφτηκες; Τι φταίνε να προβάλλουν οι διάφοροι το δικό σου πρωτοσέλιδο ως την ελληνική άποψη; Και αυτοί οι διάφοροι είναι από ανταγωνιστικά εν Αμερική λόμπι έως και κάποιοι γελοίοι (Έλληνες, Εβραίοι, Τούρκοι, Γάλλοι και Πορτογάλλοι) που το μόνο που τους νοιάζει είναι να προβάλλουν το αρνητικό στερεότυπο για το σύχρονο Έλληνα. 

-Για τον Abravanel

O Abravanel είναι ένας Έλληνας εβραίος που τον συναντήσαμε στον ψηφιακό χώρο του διαδικτύου να αγωνίζεται για τα δίκαια της κοινότητάς του. Γιατί η γενοκτονία των Εβραίων, μεταξύ αυτών και των συμπατριωτών μας Εβραίων της Ελλάδας, είναι ένα από τα μεγάλα εγκλήματα του 20ου αιώνα, που μας αφορά άμεσα. Και το έγκλημα αυτό μας αφορά ιδιαιτέρως! Όχι μόνο γιατί είναι συμπατριώτες μας, ούτε και με τον τρόπο που μας αφορούν οι άλλες μεγάλες γενοκτονίες, από των ιθαγενών της αμερικανικής ηπείρου μέχρι το σημερινό Νταρφούρ, αλλά με έναν κάπως ιδιαίτερο τρόπο.

-Tα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών

 

Ας υλοποιήσουμε λοιπόν μια υπόσχεση προς το φίλο Νοσφεράτο, να ανεβάσουμε ένα κείμενο για ένα πλαστογραφημένο κείμενο της Οχράνα («Протоколы Сионских мудрецов» ή «Сионские Протоколы»), που είχε οδυνηρές συνέπειες και προκάλεσε πόνο μεγάλο...

Βέβαια υπάρχει και άλλος λόγος που θεωρούμε ότι πρέπει διαρκώς να υπομνήσκεται η βαρβαρότητα και το ψεύδος του αντισημιτισμού….

                                              

-Οι Εβραίοι για το Μακεδονικό

«Και από τους συνετούς θα πέσουν για να δοκιμαστούν, και να καθαριστούν, και να λευκανθούν, μέχρι τον έσχατο καιρό^. επειδή και αυτό θα γίνει στον ορισμένο καιρό» (Δανιήλ 11:35)

Με αφορμή την εκ νέου όξυνση του Σλαβομακεδονικού Ζητήματος