Χέρι-χέρι Γκρίζοι Λύκοι και Γάλλοι υποκριτές

Τελικά η τουρκική εθνικιστική μεθόδευση και βία, καθώς και η υποκρισία ή αφέλεια κάποιων  Γάλλων  διανοουμένων θριάμβευσαν… στο όνομα της «μη ποινικοποίησης της Μνήμης»  και προς όφελος της Μνήμης των σκληρών θυτών…

Όπως μας πληροφορεί ο Τύπος: «Το Συνταγματικό Συμβούλιο απέρριψε το νόμο που ποινικοποιεί την άρνηση της γενοκτονίας των Αρμενίων.»

Το γαλλικό Συνταγματικό Συμβούλιο απέρριψε σήμερα (28-2-2012) το νόμο που ποινικοποιεί την άρνηση της γενοκτονίας των Αρμενίων το 1915, ο οποίος προκάλεσε διπλωματική κρίση μεταξύ Άγκυρας και Παρισιού, υποστηρίζοντας ότι είναι αντίθετος προς την ελευθερία της έκφρασης, ανακοίνωσε η δικαστική εξουσία.

«Το Συμβούλιο έκρινε ότι καταστέλλοντας την αμφισβήτηση της ύπαρξης και του νομικού χαρακτηρισμού των εγκλημάτων που και το ίδιο θα είχε αναγνωρίσει και χαρακτηρίσει ως τέτοια, ο νομοθέτης κατάφερε ένα πλήγμα στην άσκηση της ελευθερίας της έκφρασης και της επικοινωνίας το οποίο είναι αντισυνταγματικό», σύμφωνα με την ανακοίνωση του Συμβουλίου.

Ικανοποίηση στην Άγκυρα

Η Τουρκία εξέφρασε σήμερα την ικανοποίησή της για την απόφαση του ανώτατου δικαστηρίου της Γαλλίας η οποία απέρριψε το νόμο που καθιστά παράνομη την άρνηση του ότι η σφαγή των Αρμενίων στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ένα αιώνα πριν ήταν γενοκτονία.

Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου δήλωσε ότι το υπουργικό συμβούλιο θα συνεδριάσει για να εξετάσει εάν πρέπει να αποκαταστήσει τις οικονομικές, πολιτικές και στρατιωτικές επαφές με τη Γαλλία που είχαν παγώσει αφότου το Γαλλικό κοινοβούλιο υιοθέτησε το νόμο στις 23 Ιανουαρίου.

 ——————————————————————————–

Οι μόνοι κερδισμένοι από την εξέλιξη αυτή είναι οι  
ΤΟΥΡΚΟΙ  ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ  ΑΡΝΗΤΕΣ  ΤΗΣ  ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ….
(και οι Γάλλοι πωλητές όπλων και άλλων «αγαθών» στην Τουρκία) 

Γιατί οι ευαίσθητοι και δημοκρατικοί Τούρκοι δεν έχουν κανένα απολύτως πρόβλημα, όπως απέδειξαν στην  μαζική τους διαδήλωση όταν οι τουρκικές αρχές υποβίβασαν τη σημασία της οργάνωσης της δολοφονίας του Χράντ Ντίκ φωνάζοντας: ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΑΡΜΕΝΙΟΙ!!!

-Μήτσος Παρτσαλίδης: ο πρώτος κόκκινος δήμαρχος

Ο Μήτσος Παρτσαλίδης υπήρξε μια από τις κορυφαίες προσωπικότητες του κομμουνιστικού κινήματος στην Ελλάδα.  Το 1934 εξελέγη δήμαρχος στην πόλη των καπνεργατών, την Καβάλα και έτσι υπήρξε ο πρώτος «κόκκινος» δήμαρχος. Το αφιέρωμα αυτό βασίζεται:
-σε ένα κείμενο του Φ. Γκερλεκτσή που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Μνήμη» του Συλλόγου Μικρασιατών ν. Καβάλας,
-σε κείμενο του Κώστα Παλούκη από το καλό ιστολόγιο http://raskolnikovgr.blogspot.com/ και
-σε κείμενο του ιστορικού Νίκου Ε. Καραγιαννακίδη….

Προσφυγική η πρώτη «κόκκινη» Δημοτική αρχή της Καβάλας και της χώρας

του Φάνη Γκερλεκτσή

Είναι ευρύτερα γνωστό ότι η Καβάλα ανέδειξε «τον πρώτο κομμουνιστή Δήμαρχο της Ελλάδας» και ότι ήταν για πολλές δεκαετίες ένα από τα «κάστρα» του εργατικού και επανα-στατικού κινήματος της χώρας και των Βαλκανίων. Αν και στα θέματα αυτά τον βαρύνοντα λόγο τον έχουν οι ιστορικοί, αξίζει κι ένα περιοδικό έντυπο των απογόνων των προσφύγων της Μικράς Ασίας, όπως η «Μνήμη», να καταπιαστεί με πλευρές του θέματος. Όχι μόνον επειδή ακατάλυτοι δεσμοί δένουν τον κάθε γόνο καβαλιώτικης προσφυγικής οικογένειας, και μάλιστα μικρασιατικής, με εκείνη την εποχή και τους αγώνες της, αλλά και γιατί πρόσφυγες ήταν κυρίως οι εργάτες και μικροεπαγγελματίες που έδωσαν τη μάχη για την «κατάληψη» της δημοτικής αρχής του μεγαλύτερου βιομηχανικού κέντρου ανάμεσα στην Θεσσαλονίκη και την Πόλη και πρόσφυγες υπέστησαν τις συνέπειες. Ο Παρτσαλίδης, εκτός από κομμουνιστής που ήταν την εποχή εκείνη, ήταν κι ο πρώτος πρόσφυγας που έγινε Δήμαρχος μεγάλης πόλης.

-Τι σημαίνει χρεωκοπία!

 Η Ελλάδα είναι ένας περίεργος χώρος,
-με κατοίκους που φαίνεται να νοιώθουν σαν να βρίσκονται στον ομφαλό της γης,
-με ελάχιστη σχέση με τον έξω κόσμο,
-με μια διανόηση της πλάκας,
–με ιστορικούς που ακόμα δεν έχουν ξεκαθαρίσει ποιός έβαλε τη φωτιά στη Σμύρνη,
-με διαπλεκόμενους πάσης φύσεως.

Ακόμα και στην Αριστερά μας ο σταλινισμός είναι κυρίαρχος και έχει σηκώσει κεφάλι δημιουργώντας ένα νέο πλήθος «γιεχωβάδων«. Ακόμα και η (τάχα) μη σταλινική Αριστερά, ονειρεύεται μια συμμαχία με τους σταλινικούς για να γίνει «κυβέρνηση της Αριστεράς» και να λύσει το πρόβλημα με μια γενικευμένη κρατικοποίηση.

Φυσικά «το ψάρι βρωμάει απ’ το κεφάλι». Και δυστυχώς το νεοελληνικό κεφάλι βρωμάει πολύ και είναι βαθύτατα διαβρωμένο και αλλοτριωμένο.

-Ξεφτιλίζοντας τους Πόντιους

Δείτε και βρίστε:

[Όλα ξεκινούν όταν ο Παναγιώτης Ψωμιάδης ως φιλόπατρις εμπιστεύεται τον καλό του φίλο και μεγάλο σκηνοθέτη Χαριτίδη (Παύλος Κοντογιαννίδης) να μεταφέρει στο «πανί» το βιβλίο που έχει γράψει με τις περιπέτειες των γονιών τους.]

.
…είναι αυτή η απαράδεκτη, άθλια εικόνα , που αφέθηκε να περάσει ως κοινός τόπος για το προφίλ του πόντιου.

-Σημαία του ΕΛΑΣ – 70 χρόνια

[ Σημαία – λάβαρο του ΕΛΑΣ στην Κρήτη με σφραγίδα και υπογραφές του Διοικητή του 14ου Συντάγματος Στυλλιανού Σφακιωτάκη, του Διοικητή της 5ης Μεραρχίας Γρηγόρη
Κοντεκάκη, του Επιτελάρχη Στέφανου Πρώιμου καθώς και του Ιερέα Δημήτρη Λαμψήκηνου (φημισμένος Μικρασιάτης πρωτοψάλτης, διορισμένος τιμητικά ως εφημέριος στο Θέρισο).
Όλοι υπογράφουν στο παρακάτω κείμενο «Παναγία 1 Οκτωβρίου 1944. Η σημαία αυτή
ανεπετάσθη επισήμως εις Θέρισο την 25 Σεπτεμβρίου 1944 παρά της V Μεραρχίας» ]

-Το βλέμμα του Μίκη και του Γλέζου

Μια συγκλονιστική φωτογραφία … ο ένας να στηρίζει τον άλλον.

Μα πιο συγκλονιστικό το βλέμμα τους.

Λιοντάρι που  θύμωσε ο Γλέζος με την τσούλα την ιστορία που βγαλε βρώμα  ότι ξοφλήσανε.
Και βρέθηκε εκεί…. στον χημικό πόλεμο να την διαψεύσει….και την διέψευσε… 

Η λαχτάρα του Μίκη στα μάτια του…..να σηκώσει την ντουντούκα και να τραγουδήσει (όσο άντεξε) ανάμεσα σε δακρυγόνα και χειροβομβίδες το «πότε θα κάνει ξαστεριά». 

Πέρασε από πάνω τους   η  ιστορία και δεν τους άγγιξε.
Έσκυψε το κεφάλι στο πέρασμά τους.

Ίσως πολλά μπορεί να πει κανείς για την διαδρομή των δύο ανδρών. Ίσως περισσότερα για τον πρώτο.

Όμως εχθές εκφράσανε έναν ολόκληρο λαό. Ήταν εκεί και προσκυνήσανε τα πάθη του, μαζί του…..

——————————-

https://pontosandaristera.wordpress.com/2010/03/05/glezos/

 

-Ήταν προμελετημένο

  Δεν ξέρω τι είναι πιο τραγικό: να το ζεις ή να ανακαλύπτεις ξαφνικά ότι όλο αυτό είναι καλά σχεδιασμένο από πολλά χρόνια πριν, αλλά είναι εντυπωσιακό πως οι διεθνείς οργανισμοί(διάβαζε κατσαπλιάδες) και οι ντόπιοι υποτακτικοί τους  μετατρέπουν μια χώρα σε πειραματόζωο των συμφερόντων που τάχθηκαν να υπηρετούν βάσει ενός σχεδίου που εφαρμόζουν με εξαιρετική ακρίβεια.
Διαβάστε το παρακάτω άρθρο όπως το βρήκαμε στους «πειρατές του ονείρου» :

-Οι Ασσύριοι για τη Γενοκτονία

Έκκληση-Αίτημα προς το Κοινοβούλιο του Ισραήλ να αναγνωρίσει την Ασσυριακή και Ελληνική Γενοκτονία

 

Επιμέλεια Δρ. Βασιλείου Θ. Μεϊχανετσίδη με πληροφορίες από το Ασσυριακό Πρακτορείο Ειδήσεων ΑΙΝΑ

Σε μία ιδιαίτερης σημασίας ενέργεια για τη διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ασσυρίων και Ελλήνων της οθωμανικής αυτοκρατορίας, διεθνούς φήμης γενοκτονολόγοι, μέλη της Διεθνούς Ένωσης Γενοκτονολόγων, συνυποστηριζόμενοι και από ασσυριακούς και ελληνικούς κοινωνικούς, πολιτιστικούς και θρησκευτικούς συλλόγους, απέστειλαν επιστολή προς το Κοινοβούλιο του Ισραήλ, την Κνεσσέτ, ζητώντας να συμπεριληφθεί η Γενοκτονία κατά των Ασσυρίων και των Ελλήνων σε οποιαδήποτε μελλοντική νομοθεσία που να αφορά στην αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων, μεταδίδει το Ασσυριακό Διεθνές Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΙΝΑ).

-Είκοσι χρόνια χωρίς τη Σοβιετική Ένωση

H δικαίωση του Πλεχάνωφ, του Κροπότκιν και της Λούξεμπουργκ

Toυ Βλάση Αγτζίδη

Πέρασαν ήδη 20 χρόνια από την οριστική διάλυση μιας μεγάλης αυτοκρατορίας, που σφράγισε την ιστορία του 20ού αιώνα, καθόρισε τη μορφή της ευρύτερης περιοχής μας, απείλησε τις έως τότε κυρίαρχες δυνάμεις του κόσμου, προσπάθησε να αλλάξει τις καθιερωμένες νοοτροπίες και διακήρυξε τη δημιουργία μιας νέας κοινωνίας «απαλλαγμένης από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο».

Τελικά απέτυχε σ’ όλους τους στόχους που έθεσαν οι αρχικοί επαναστάτες του 1917, που πίστεψαν ότι μπορούν να υπερπηδηθούν κάποια στάδια της κοινωνικής εξέλιξης. Υλοποίησαν εντέλει τα πιο τρελά όνειρα των μεταφυσικών φιλοσόφων που πίστευαν ότι το πνεύμα προηγείται του όντος και ότι αρκεί η βούληση για να αλλάξει τον ρου των πραγμάτων και να ανατρέψει τους νόμους της φύσης…

Μόνο που γι’ αυτό απαραίτητη ήταν η σκληρή κυριαρχία μιας νέας τάξης ανθρώπων -συσπειρωμένων γύρω από το Κόμμα, απολαμβάνοντας τα πλείστα όσα οφέλη από τη συσπείρωση αυτή- που πίστευαν ότι αποτελούν την τελείωση του ανθρώπινου είδους, ότι οι ιδέες τους εκφράζουν την ενσάρκωση της έως τότε ουτοπίας και ότι η πολιτική πρακτική τους εγγυάται τον δρόμο για την κατάκτηση του επίγειου παράδεισου.

Κατάφεραν εντέλει να μετατρέψουν μια φιλοσοφική άποψη που προερχόταν από την καρδιά της νεωτερικότητας σε προνεωτερικό θρησκευτικό φαινόμενο. Και ακριβώς γι’ αυτό ανταγωνίστηκαν τις προηγούμενες θρησκευτικές εκφράσεις, προσπαθώντας να αντικαταστήσουν το παλιό τελετουργικό με το νέο, όπως και τα σύμβολα και τις «Ιερές Γραφές» των παλαιότερων δοξασιών. Η πρόσφατη κηδεία του Βορειοκορεάτη ηγέτη είχε την ίδια ακριβώς γεύση αυτού του νέου κομμουνιστικού τελετουργικού, που εισήχθη στην ιστορία από τον Στάλιν και την ομάδα του.