Η νέα χρονιά συμπίπτει με τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή. Ο τόπος κουβαλά μια πολύ βαριά ιστορία και ο νεότερος Ελληνισμός είναι φορτωμένος από πυκνά γεγονότα και σταθμούς, από κύματα επεμβάσεων, πολέμων, μεγάλων αγώνων, εισβολών, σφαγών, προδοσιών.
Το ημερολόγιο των εκδόσεων Α/συνεχεια για το 2022 θα επιχειρήσει να θυμίσει αυτήν την ιστορία με σύντομα κείμενα και φωτογραφικά ντοκουμέντα, ώστε να φανεί πιο καθαρά τι χάθηκε, ποια ήταν τα ιστορικά νήματα που διακόπηκαν και σε ποια δίνη «απορροφήθηκαν» μεγάλα τμήματα πληθυσμών που ζούσαν για αιώνες στην Ανατολή.
Στην δική μας εποχή η Ελλάδα συμπιέζεται ανάμεσα στον τουρκικό επεκτατισμό και στο καθεστώς της μεταμοντέρνας αποικίας των ευρωατλαντικών δυνάμεων. Ο σύγχρονος αγώνας είναι αναγκασμένος να αναζητήσει την ουσία και τη ζωτικότητά του μεταξύ άλλων και σε όλα εκείνα τα ματαιωμένα εν δυνάμει του Ελληνισμού, φέροντας ένα ταυτόχρονα εθνικό και οικουμενικό φορτίο, επιμένοντας στη δυνατότητα ενός μικρού λαού να έχει τη δική του οικονομική, πολιτική, παραγωγική υπόσταση.
Ο τίτλος του ημερολογίου των εκδόσεων Α/συνέχεια για το 2022 είναι «1922, Ιστορία που αντηχεί ακόμα». Για ποιο λόγο επιλέχθηκε αυτό το θέμα και αυτός ο τίτλος;
Με τις εκδόσεις Α/συνεχεια αποφασίσαμε για το 2022 να βγάλουμε ένα ημερολόγιο με θέμα τα 100 χρόνια από το 1922 και τη Μικρασιατική Καταστροφή. Την προηγούμενη χρονιά είχαμε την επέτειο των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση του 1821, η οποία αποτέλεσε και την ιδρυτική πράξη του ελληνικού κράτους, το ξεκίνημα μιας ιστορίας φορτωμένης από πυκνά γεγονότα και σταθμούς. Το 1922 αποτέλεσε έναν σταθμό στην εξέλιξη αυτή. Το 1922, σχεδόν οριστικοποιούνται τα σύνορα της σημερινής Ελλάδας, και σταθεροποιείται η εθνική σύνθεση του πληθυσμού όπως θα προκύψει μετά από την Ανταλλαγή.
Οι μεγάλες δυνάμεις της εποχής παίζοντας σκάκι πάνω σε περιοχές και έθνη δεν είχαν κανένα πρόβλημα να χρησιμοποιήσουν και στη συνέχεια να εγκαταλείψουν την Ελλάδα σε μια πολεμική επιχείρηση στα βάθη της Τουρκίας. Την ίδια στιγμή, η άρχουσα ελληνική ελίτ ταυτιζόταν με τη μία ή την άλλη πτέρυγα των ξένων δυνάμεων, με μόνο κίνητρο την κατοχύρωση της πολιτικής της ισχύος, ακόμα κι αν αυτό σήμαινε την οριστική καταστροφή του ελληνισμού της Ανατολής. Κατά τη γνώμη μας σήμερα βρισκόμαστε σε ένα αντίστοιχο σταυροδρόμι για τους λαούς της περιοχής. Η κατανόηση του προηγούμενου μεγάλου σταθμού αλλά και η ανάδειξη των φορτίων μνήμης που κουβαλούν οι λαοί μας είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για τον σωστό προσανατολισμό σε αυτόν τον νέο γύρο γεωπολιτικών ανακατατάξεων.
Ακόμα φιλοδοξούμε με αυτό το ημερολόγιο να προσφέρουμε ένα όμορφο και χρήσιμο δώρο για τα Χριστούγεννα και τη νέα χρονιά που να κινητοποιεί τη μνήμη και να παρέχει συνεχώς αφορμές για αναζήτηση και προβληματισμό.
Τι πρέπει να περιμένει να βρει ο αναγνώστης στο εσωτερικό του ημερολογίου;
Το ημερολόγιο αποτελείται από 53 φωτογραφίες που συνοδεύονται από μικρά κείμενα και μαζί συνθέτουν κάποιες σημαντικές πτυχές και θέματα των διαδικασιών μετάβασης από την Οθωμανική Αυτοκρατορία στα έθνη-κράτη και τη θέση του Ελληνισμού σε αυτές. Επίσης περιέχονται τρία κάπως μεγαλύτερα κείμενα που επιχειρούν με έναν πιο συνεκτικό τρόπο να δείξουν τι είναι αυτό που χάθηκε στις δίνες των γεωπολιτικών ανακατατάξεων της εποχής και της περιοχής, να αναγνώσουν τα ιστορικά νήματα και τα «εν δυνάμει» του Ελληνισμού που ματαιώθηκαν, και να αναδείξουν την ιστορική και πολιτική φύση του τουρκικού καθεστώτος και τη σημασία των γενοκτονιών ως ιδρυτικών πράξεων αυτού.
Ποια είναι λοιπόν αυτά τα χαρακτηριστικά του τουρκικού καθεστώτος και πώς το επηρέασαν αυτές οι «ιδρυτικές πράξεις»;
Πράγματι το (νεο)τουρκικό καθεστώς εμφάνισε κάποια πρωτόγνωρα χαρακτηριστικά που ακόμα και σήμερα κρύβονται κάτω από τις επικρατούσες ιδεολογικοποιήσεις στην Ελλάδα. Η νεοτουρκική ιδεολογία που επικράτησε με τον κεμαλισμό αποτελούσε τη συνάντηση του τουρκισμού και του δυτικού (κυρίως γερμανικού) θετικισμού και ρομαντισμού. Ο (νέος) Τούρκος παρουσιάστηκε ως η ενσάρκωση του νιτσεϊκού υπερανθρώπου που ως ο μηχανικός της νέας εποχής θα έφτιαχνε την κοινωνία στα επιθυμητά του μέτρα. Το κοινωνικό υποκείμενο αυτών των μετασχηματισμών δεν ήταν βέβαια η τουρκική αστική τάξη αλλά στρατιωτικά και γραφειοκρατικά στρώματα που εργαλειοποιούσαν τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς – ειδικά αυτούς που προήλθαν από τα Βαλκάνια μετά τους Βαλκανικούς πολέμους. Κύρια στρατηγική τους ήταν ο εκτουρκισμός των μουσουλμάνων και η εξόντωση/ξεριζωμός των μη-μουσουλμάνων. Μέσα από τις γενοκτονίες και την απαλλοτρίωση του πλούτου από τους χριστιανικούς πληθυσμούς έγινε μία μεγάλων διαστάσεων συσσώρευση κεφαλαίου, ιδρυτική του τουρκικού καπιταλισμού.
Για ποιο λόγο το ελληνικό κράτος και η ελληνική ελίτ κράτησαν αυτή τη στάση;
Είναι αξιοσημείωτο ότι η ελληνική Βουλή αναγνώρισε τη γενοκτονία πολλά χρόνια αφού συντελέστηκε. Μόλις το 1994 ψηφίστηκε η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και το 1998 η Γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας. Είναι ίσως θέμα μιας άλλης συζήτησης το γιατί έχουν αναγνωριστεί πολλές γενοκτονίες (Έλληνες της Μικράς Ασίας και του Πόντου) και όχι μία και αδιάσπαστη που να περιλαμβάνει ολόκληρο τον Ελληνισμό της περιοχής, ή ακόμα και όλους τους μη-μουσουλμανικούς πληθυσμούς που εξοντώθηκαν (Αρμένιοι, Ασσύριοι, Έλληνες). Το σημαντικό είναι ότι το κράτος σιώπησε ακριβώς γιατί ήταν συνένοχο στην απομόνωση και τον ξεριζωμό των Ελλήνων της Ανατολής.
Ήδη από την ίδρυσή του το ελληνικό κράτος έφερε την μεγάλη αντίφαση μεταξύ του μέχρι τότε τρόπου ύπαρξης του Ελληνισμού και της δυτικών προδιαγραφών εθνοκρατικής και εξαρτημένης ύπαρξης που αναγκάστηκε να υιοθετήσει μετά το πέρας της Επανάστασης. Αυτή την αντίφαση ακολουθούσε και μια δεύτερη: Αυτή μεταξύ του Ελληνισμού που βρισκόταν μέσα στο όρια του εθνικού κράτους και αυτού που ήταν εκτός αυτών των ορίων.
Είχαν διαφορετικές ιστορικές πορείες, διαφορετικές ταξικές συνθέσεις και διαφορετικές θέσεις στα μεγάλα σταυροδρόμια που ακολούθησαν. Το εθνικό κράτος δε μπορούσε παρά να υπονομεύει την εθνική ενότητα με τους εξω-ελλαδικούς ομοεθνείς πληθυσμούς όπου δεν μπορούσε ή δεν ήθελε να τους εργαλειοποιήσει.
Ειδικά για την περίοδο που συζητάμε, η αρκετά ανεπτυγμένη ελληνική αστική τάξη στην Ανατολή αφενός αποτελούσε απειλή για τον συσχετισμό δύναμης της ελλαδικής ελίτ και αφετέρου δεν εντασσόταν σε καμία στρατηγική των Μεγάλων Δυνάμεων και πατρώνων του ελληνικού κράτους. Αυτοί είναι και οι βασικοί λόγοι της υιοθέτησης μιας στάσης που συνοψίζεται στη φράση του Α. Στεργιάδη, ύπατου αρμοστή Σμύρνης: «Καλύτερα να μείνουν εδώ να τους σφάξει ο Κεμάλ, γιατί αν πάνε στην Αθήνα θα ανατρέψουν τα πάντα».
Τέλος, πες μας λίγα λόγια για το εξώφυλλο.
Η εικόνα του εξωφύλλου είναι από μια καρτ ποστάλ των αρχών του 20ού αιώνα, κομμάτι της συλλογής «εν Πόντω» του Στέργιου Θεοδωρίδη. Απεικονίζει την Φιλαρμονική Τραπεζούντας μέσα σε μια βάρκα με το όνομα «Αργώ – Ναυτική Εκστρατία». Η Αργοναυτική Εκστρατεία αποτελεί τη μυθολογική αρχή και ένα διαχρονικό σημείο αναφοράς της παρουσίας του Ελληνισμού στη Μαύρη Θάλασσα. Αν παρατηρήσει κανείς το εξώφυλλο θα δει παράλληλα με αυτό το σημείο αναφοράς και την τότε πολιτισμική και οικονομική άνθιση, τον κοσμοπολιτισμό και την αυτόνομη ύπαρξη αυτού του άλλου Ελληνισμού που αγνοήθηκε τόσο στην Ελλάδα. Στο εσωτερικό του ημερολογίου βρίσκονται και άλλα κομμάτια της συλλογής «εν Πόντω».
Για το βιβλίο του Ρωμανού Γεροδήμου «Ανταποκρίσεις από τον 21ο αιώνα» (εκδ. Παπαδόπουλος).
Του Γιώργου Σιακαντάρη
Ο Ρωμανός Γεροδήμος, αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής και Δημοσιογραφίας στο Πανεπιστήμιο του Μπόρνμουθ, στα πενήντα περίπου άρθρα του, τα οποία δημοσιεύτηκαν στον αξιόλογο ιστότοπο και στο διαδικτυακό ραδιόφωνο Amagi, μας ξεναγεί με ιδιαίτερα γλαφυρό αλλά και πρωτότυπο τρόπο στον παγκοσμιοποιημένο κόσμο. Στο πρώτο μέρος με τίτλο «Ένας κόσμος σε μετάβαση» έχουμε μια μελέτη για τις εξελίξεις στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και στο δεύτερο μέρος με τίτλο «Ένα ταξίδι στο χωροχρόνο» ταξιδεύουμε μαζί με τον συγγραφέα σε χώρες άμεσα επηρεασμένες από αυτές τις εξελίξεις.
Ο συγγραφέας μάς παρασέρνει σε έναν γόνιμο προβληματισμό και ενδεχομένως σε εμβάθυνση ή και επανεξέταση των αντιλήψεών μας. Η εκ μέρους του απουσία οιουδήποτε φανατισμού και απολυτότητας παρακινεί τους αναγνώστες ελεύθερα να προβληματιστούν για τα συμπεράσματα του βιβλίου.
Αυτά τα άρθρα αναθεωρημένα και εμπλουτισμένα με πλήθος στοιχείων και παραπομπών συνθέτουν μια από τις πιο εύστοχες και διεισδυτικές αναλύσεις που έχω διαβάσει για το φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης. Ο συγγραφέας μάς παρασέρνει σε έναν γόνιμο προβληματισμό και ενδεχομένως σε εμβάθυνση ή και επανεξέταση των αντιλήψεών μας. Η εκ μέρους του απουσία οιουδήποτε φανατισμού και απολυτότητας παρακινεί τους αναγνώστες ελεύθερα να προβληματιστούν για τα συμπεράσματα του βιβλίου.
Ο ραδιοφωνικός σταθμός «Στο Κόκκινο» και το Βιβλιοπωλείο «Το Κεντρί» σας προσκαλούν την Δευτέρα 22 Ιουνίου, 8.00 μ.μ.στην παρουσίαση του βιβλίου «Ο Κόκκινος Καπνάς και ο ελληνισμός του Καυκάσου«.
H Ένωση Ποντίων Πιερίας και ο Οργανισμός Παιδείας Πολιτισμού Αθλητισμού Πρόνοιας του Δήμου Κατερίνης διοργανώνουν και προσκαλούν όλα τα μέλη στην παρουσίαση του βιβλίου τους τέως Δημάρχου Κατερίνης Μενέλαου Τερζόπουλου με τίτλο: «Τάκης Τερζόπουλος: ο άνθρωπος, ο αγωνιστής, ο πολιτικός», το Σάββατο 22 Φεβρουαρίου 2014 στις 7 μ.μ. στο συνεδριακό κέντρο «Εκάβη».
Μεταξύ των πολύ ενδιαφερόντων στοιχείων που περιλαμβάνει το βιβλίο από τη τη ζωή του Τάκη Τερζόπουλου, υπάρχει η προσπάθεια διάσωσης των Εβραίων της Θεσσαλονίκης από το ΕΑΜ που δεν έχει αναδειχθεί όπως θα έπρεπε από τους Εβραίους και τους ασχολούμενους Νεοέλληνεςμε το θέμα του Ολοκαυτώματος ), καθώς και στη δραματική του συνάντηση με τις δωσιλογικές συμμορίες του Κισά Μπατζάκ…
.
Το βιβλίο προλογίζουν οι:
– Γιάννης Παπαγεωργίου, φιλόλογος – ποιητής
– Γιώργος Ράπτης, φιλόλογος – συγγραφέας.
.
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Γράφει ο Γιάννης Παπαγεωργίου, φιλόλογος.
……………………
……………………
Στο πρώτο μέρος του βιβλίου παρατίθεται ένα κομμάτι του γενεολογικού δέντρου του βιογραφούμενου Τάκη Τερζόπουλου, μεταφέρεται ο αναγνώστης σε ένα παρελθόν που μοιάζει τόσο μακρινό και κοντινό συγχρόνως.
Μακρινό, γιατί συμβαίνουν τόσο γεγονότα που από εκείνο το φοβερό 1922 και μετά είναι σα να διάβηκαν αιώνες φορτωμένοι καταιγίδες και συμφορές στον Πόντο και στους Έλληνες του Πόντου απ΄όπου καταγόταν ο Τάκης Τερζόπουλος, βιώματα φριχτά που τα κουβαλούν ακόμη οι Πόντιοι, όσοι επέζησαν από τις σφαγές και τις ατιμώσεις και ακατάφεραν να περάσουν στην άλλη πλευρά της θάλασσας, στη φιλόξενη γη της πατρίδας Ελλάδας.
Κυκλοφορεί ο νέος τόμος 11 της Μαρξιστικής Σκέψης. Περιλαμβάνει αφιερώματα στον Παύλο Φύσσα και τη διαδικασία εκφασισμού, τις αραβικές επαναστάσεις, το βαλκανικό ζήτημα και την αμερικανίδα ακτιβίστρια και καλλιτέχνιδα Μόλι Κραμπάπλ.
Το πρώτο μέρος του τόμου αφιερώνεται στις εξελίξεις μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τους νεοναζί. Ο Αλέξανδρος Πραντούνας αναφέρεται στην αγωνιστική φυσιογνωμία του Παύλου Φύσσα, ενώ ο Αντρέας Παγιάτσος εξετάζει τις μελλοντικές προοπτικές του αντιφασιστικού κινήματος και οι Χρήστος Αβραμίδης και Αντώνης Γαλανόπουλος μιλούν για τη διαδικασία του εκφασισμού που οδήγησε αναπόφευκτα σε αυτό το ωμό έγκλημα. Ακολουθούν μερικά υποκεφάλαια από την Καταστροφή του Λογικού του Λούκατς, πραγματευόμενα τα πρόδρομα ιδεολογικά ρεύματα του φασισμού. Και το μέρος ολοκληρώνεται με κείμενα διαπρεπών επιστημόνων (Ντόκινς, Μόντεγκιου) και μαρξιστών που καταρρίπτουν τη φυλετική θεωρία.
Mπορεί να υπάρξει κυβέρνηση της Αριστεράς; Σ’ αυτό το ερωτημα θέτει και προσπαθεί να πάρει απαντήσειςτο περιοδικό «Μαρξιστική Σκέψη», στον 9ο τόμο.
Ο τόμος αφιερώνεται στο μεγαλύτερο μέρος του στο επίκαιρο θέμα της «Κυβέρνησης της Αριστεράς», το οποίο φωτίζεται από διάφορες όψεις.
Το πρώτο μέρος περιλαμβάνει συνεντεύξεις γνωστών στελεχών από το χώρο του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Οι Λ. Βατικιώτης, Ρ. Δούρου, Θ. Καμπαγιάννης, Σ. Σακοράφα, Κ. Σκορδούλης, Π. Σωτήρης, Γ. Τόλιος απαντούν σε μια σειρά ερωτήματα του περιοδικού, παρουσιάζοντας, μέσα από το δικό τους προσωπικό στίγμα, τις προσεγγίσεις και επεξεργασίες που αναπτύσσονται στους βασικούς πολιτικούς φορείς της Αριστεράς. Αυτό το μέρος ολοκληρώνεται με ένα άρθρο της Ιρλανδής πανεπιστημιακού Έ. Σίχαν, όπου καταθέτει τις εμπειρίες της από τα ταξίδια της στη χώρα μας και τις συναντήσεις της με παράγοντες της ελληνικής Αριστεράς.
Το δεύτερο μέρος αφιερώνεται στις πιο πρόσφατες ιστορικές εμπειρίες της κυβέρνησης της Αριστεράς. Με αφορμή και τον πρόσφατο θάνατο του ηγέτη της Βενεζουέλας, διακεκριμένου επαναστάτη Ούγκο Τσάβες, ο Ν. Αναστασιάδης πραγματεύεται τα προβλήματα της μπολιβαριανής διαδικασίας. Από την άλλη μεριά, ο Δ. Καλτσώνης ασχολείται με τα διδάγματα από την τραγική εμπειρία της κυβέρνησης Αλιέντε στη Χιλή.
Στη συνέχεια ακολουθεί ένα αφιέρωμα στην Κομμουνιστική Διεθνή, με αφορμή τα 70 χρόνια από τη διάλυσή της από τον Στάλιν το 1943. Παρουσιάζονται κυρίως οι γόνιμες επεξεργασίες των πρώτων συνεδρίων της Κομιντέρν για το ενιαίο μέτωπο και την εργατική κυβέρνηση. Ο αναγνώστης θα βρει σχετικά κείμενα του Ζινόβιεφ και του 4 Συνεδρίου της Κομιντέρν, καθώς και πρόσφατες αναλύσεις των Τζ. Ρίντελ, Δ. Αστερίου και Π. Βογιατζή.
Ακολουθεί ένα αφιέρωμα στον Μαρξ, με αφορμή τη συμπλήρωση των 130 χρόνων από το θάνατό του. Περιλαμβάνει κείμενα των Χ. Λάσκι, Τ. Μαστρογιαννόπουλου, Ου. Έμετ, Ε. Μαντέλ και Γκ. Πλεχάνοφ. Και ο τόμος ολοκληρώνεται ταιριαστά με ένα άρθρο του Χ. Κεφαλή για την πρόσφατη ταινία του Γαβρά «Το κεφάλαιο», μια έξοχη ανατομία του σύγχρονου παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού με τα μέσα της τέχνης, και ένα μέρος βιβλιοκριτικών.
«Το βιβλίο αποτυπώνει ένα μέρος της διανοητικής πορείας του Θεοδωρίδη εδώ και μία δεκαετία περίπου. Όπως συμβαίνει πάντοτε, υπάρχουν συνέχειες και ασυνέχειες, νέες προβληματικές και εμπλουτισμός παλαιότερων θέσεων.
.
Ευαίσθητος δέκτης της στροφής προς τα συναισθήματα που έχει συντελεστεί στο σύνολο των κοινωνικών και ανθρωπιστικών επιστημών τα τελευταία 10-15 χρόνια, συζητά για τη σημασία του έρωτα, της ντροπής, της ενοχής, του φόβου, της αγωνίας, του φθόνου και της μνησικακίας, του θυμού και της ζήλιας τόσο στον προσωπικό όσο και στον δημόσιο βίο.
.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο, λόγου χάριν, ότι αναφέρεται στην «αισθητική ουτοπία του έθνους» επικαλούμενος το συγκινησιακό φορτίο της εθνικής ταυτότητας, όπως και κάθε άλλης ταυτότητας βεβαίως.
.
Ιδιαίτερο επίσης βάρος δίνει στις θυμικές παραμέτρους της ξενοφοβίας, του αντισημιτισμού, αλλά και του «κορεσμένου εαυτού» στο πλαίσιο της ύστερης νεωτερικότητας.
Πριν από 2χρόνια περίπου ξεκίνησε μια συλλογική προσπάθεια για τη δημιουργία ενός ακηδεμόνευτου και ανοιχτού περιοδικού. Αυτό που τελικά έγινε ( Ο Λόγιος Ερμής) καπελώθηκε πλήρως και αυταρχικά με ένα συμπλεγματικό τρόπο, και για το οποίο τότε είχαμε προειδοποιήσει: «Πάντως οι κίνδυνοι να εξωκοίλει το εγχείρημα είναι πολλοί. Επικρέμαται η απειλή στο περιοδικό, να χρησιμοποιηθεί η ιστορία και οι κοινωνικές επιστήμες με λαϊκιστικό τρόπο. Θα μπορούσε, ακόμα χειρότερα, να λάβει εμφυλιοπολεμικό προσανατολισμό, κάτι που ευνοούν οι πονηροί καιροί που ζούμε. Δυστυχώς ο βολικός φανατισμός χαρακτηρίζει την εποχή μας, επιφέρει αποκλεισμούς, “μπετονάρει” τον οποιοδήποτε χώρο και εξασφαλίζει την κηδεμονία από τίνες….»
Τώρα βλέπει το φώς ένα νέο περιοδικό υπό τον ευρηματικό τίτλο «Παράβαση», που έχει πολύ περισσότερα εχέγγυα να αποτελέσει αυτό που τότε είχαν ονειρευτεί πολλοί και το είχαμε περιγράψει ως εξής: «Μια παλιά ιδέα που γεννήθηκε από την κοινή διαπίστωση (από τη σημιτική εποχή) ότι ο χώρος των κοινωνικών επιστημών κυριαρχείται από μειοψηφικές ομάδες φονταμενταλιστών, που κολλημένες στην εξουσία με πρόσχημα τον “αντιεθνικισμό”, έχουν επιβάλλει έναν ιδιότυπο αποκλεισμό όσων θεωρούν διαφορετικούς, τους οποίους και συμπεριέλαβαν στις αυθαίρετες Μαύρες Λίστες τους….
Φυσικά τα κέρδη τους ήταν (και είναι) πολλά! Εκτός από την προνομιακή συνδιαλλαγή με την εξουσία, κερδίζουν θέσεις και αξιώματα αποκλειστικά λόγω αυτής της σχέσης, προσπορίζονται πόρους κ.λπ.
Στη δημιουργία αυτού του περιοδικού οδήγησε η ανάγκη να υπάρξει η δυνατότητα έκφρασης όσων έχουν αποκλειστεί, καθώς και η ανάγκη να υπονομευτεί ο αυταρχικός και εξουσιαστικός τρόπος με τον οποίο οι συγκεκριμένοι κύκλοι επιβάλλονται στο δημόσιο λόγο.»
Το νέο περιοδικό θα παρουσιαστεί την Τετάρτη το βράδυ στον πολυχώρο Booze, Κολοκοτρώνη 57.
Το Δελτίο Τύπου που έστειλαν οι εκδότες είναι το παρακάτω:
Παράβαση: Απείθεια προς τους νόμους επισύρουσα την δέουσα ποινή. Αλλά και ένα περιοδικό για τον πολιτισμό και την πολιτική.
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Την Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου, ώρα 8.30 μ.μ., στον πολυχώρο Booze, Κολοκοτρώνη 57, καλλιτέχνες και διανοούμενοι, που έχουν ήδη με διάφορους τρόπους δράσει κατά της βαρβαρότητας των Δανειακών Συμβάσεων και των Μνημονίων, παρουσιάζουν μία νέα πρωτοβουλία τους: Πρόκειται για το τεύχος 0/1 του τετραμηνιαίου περιοδικού Παράβαση.
Συνέντευξη στον Κώστα Στοφόρο. Από τον «Δρόμο της Αριστεράς»Δύσκολο να μιλήσεις και να γράψεις για τα λεγόμενα «εθνικά» θέματα.
Δύσκολο να κρατήσεις τις ισορροπίες και την ψυχραιμία σου. Δύσκολο να αποφύγεις τις εθνικιστικές κορώνες…
Ο Απόστολος Παπαγιαννόπουλος καταπιάνεται με ένα δύσκολο θέμα και το φέρνει σε πέρας όχι απλώς με αξιοπρέπεια και σοβαρότητα, αλλά προσφέρει και άφθονο υλικό για να κατανοήσουμε πολλά από το γεγονότα που επηρέασαν άμεσα και τη χώρα μας. Η Επιστροφή έχει τον υπότιτλο Η αληθινή ιστορία του Μιχαήλ Θεοδόροβιτς Κυριάκοβ. Δεν πρόκειται, όμως, για μια ιστορική βιογραφία. Στην πραγματικότητα η ζωή του Κυριάκοβ (Κυριακίδη) -ενός Έλληνα Ποντίου που κατάφερε να φτάσει στα ύπατα αξιώματα στη Σοβιετική Ένωση- γίνεται η αφορμή για να μας αφηγηθεί ο συγγραφέας τη δραματική ιστορία των Ποντίων. Μια δραματική oδύσσεια του 20ου αιώνα. Ένας διαρκής ξεριζωμός. Διωγμοί ατέλειωτοι. Είναι να απορείς με το κουράγιο των ανθρώπων. Με αφορμή το βιβλίο, αλλά και τη συζήτηση που γίνεται τον τελευταίο καιρό για το ζήτημα των Ποντίων, είχαμε μια ενδιαφέρουσα συνομιλία με τον συγγραφέα.
Τι σας έκανε να ασχοληθείτε με την περίπτωση του Μιχαήλ Θεοδόροβιτς Κυριάκοβ και να γράψετε αυτό το βιβλίο; Είχα πάντα την επιθυμία να πληροφορηθώ για την τύχη και την πορεία των Ελλήνων Ποντίων, οι οποίοι μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή του ΄22 αναζήτησαν τη σωτηρία τους στην ομόδοξη Ρωσία. Για πολλές δεκαετίες ο ελληνισμός αυτός, ένεκα Ψυχρού Πολέμου, ελληνικού Εμφυλίου και πολιτικών αντιθέσεων στην Ελλάδα, έμεινε αποκομμένος από τον εθνικό κορμό και δεν γνωρίζαμε παρά ελάχιστα για την τύχη του. Με την κατάρρευση της τέως Σοβιετικής Ένωσης και τον ερχομό των πρώτων Ελλήνων προσφύγων στην Ελλάδα, έτυχε να γνωρίσω πολλούς ΄Ελληνες του Πόντου που έζησαν εκεί οι οποίοι μου διηγήθηκαν πολλά και ανάμεσα σ΄αυτούς και συγγενείς του Μιχαήλ Θεοδόροβιτς Κυριάκοβ η περίπτωση του οποίου, χωρίς να είναι μοναδική, με συγκίνησε ως αντιπροσωπευτική του αγώνα των Ελλήνων για επιβίωση αλλά και πρόοδο και προκοπή… Στην ουσία, το βιβλίο μου, πέρα από την ιστορία του Κυριάκοβ, περιγράφει και την πορεία του Ποντιακού Ελληνισμού στην τέως ΕΣΣΔ … Συνέχεια →
Μια πολύ λιτή, συγκινητική και εξόχως πολιτική ανακοίνωση εξέδωσε ο σύλλογος εργαζομένων στον Οργανισμό Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων για τη διάλυση του Οργανισμού στο πλαίσιο της περικοπής εταιρειών του Δημοσίου. Τα σχόλια ανήκουν στους αναγνώστες:
«Σε λίγες ώρες ο Ο.Ε.Δ.Β. (Οργανισμός Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων) θα αποτελεί παρελθόν, καταργείται οριστικά. Μετά από 75 χρόνια η κουκουβάγια της σοφίας και της αρετής ‘‘πετάει μακριά’’, γιατί κάποιοι αποφάσισαν ότι δεν έχει θέση στη σύγχρονη μνημονιακή εκπαίδευση. Η μόρφωση θα γίνεται πλέον ηλεκτρονικά. Το… Μέλλον είναι μόνο το… ‘‘ ηλεκτρονικό βιβλίο’’ και οι ‘‘διαδραστικοί πίνακες’’. Συνέχεια →
«Κίνητρο για τη συγγραφή αυτού του βιβλίου (σ.τ.Π&Α: της εισήγησης στον Άρειο Πάγο), υπήρξε η βαθιά μου πεποίθηση, και μάλιστα από πολλά χρόνια πριν, ότι οι ΕΞ καταδικάστηκαν άδικα για κάτι που άλλοι εμπνεύστηκαν κι άλλοι επιχείρησαν να υλοποιήσουν… Ήταν ορατό από πολύ νωρίς πως το εγχείρημα για την ενσωμάτωση της Ιωνίας στην ελλαδική επικράτεια ήταν ανέφικτο..» (Νίκος Τσάγγας, Η αθώωση των Εξ και η ανατροπη της ιστορίας, 1012)
Σίγουρα θυμάστε τη σύγκρουσή που κράτησε αρκετό καιρό και αφορούσε τη Δίκη μόνο των Έξι από το σύνολο εκείνης της εγκληματικής ηγεσίας της «Μικράς πλην Εντίμου Ελλάδος», που οδήγησε στη Μικρασιατική Καταστροφή, ευνόησε (ίσως και να επιδίωξε)τη σφαγή του χριστιανικού πληθυσμού της Σμύρνης από τα στίφη του Μουσταφά Κεμάλ (προς τιμήν του οποίου ο δικτάτορας Ιωάννης Μεταξάς ονόμασε Οδό Κεμάλ Ατατούρκ την Οδό Αποστόλου Παύλου, ο Ελ. Βενιζέλος τον πρότεινε για Νόμπελ Ειρήνης και το ΚΚΕ ακόμα τον θεωρεί «μέγα εθνικοαπελευθερωτή»).
Θα γνωρίζετε ασφαλώς και την απίστευτη μεθόδευση και εξέλιξη εντός του Αρείου Πάγου, που έως τότε δεν είχαν καν αποτολμήσει οι ακροδεξιές δικτατορίες που έζησε αυτός ο έρμος τόπος. Η μεθόδευση έγινε μεσούσης της δημοκρατίας, αναδεικνύοντας την αλλοτρίωση που μαστίζει την κοινωνία μας.
Γιατί πως αλλιώς μπορείς να περιγράψεις το γεγονός ότι οι απολογητές των ενόχων της Μικρασιατικής Καταστροφής, αντί να δηλώσουν και να ζητήσουν έμπρακτη συγγνώμη από τους απογόνους των θυμάτων των πολιτικών τους ειδώλων, μεθόδευσαν την απαλλαγή τους από κάθε κατηγορία ώστε ηθικά να παραδοθούν άσπιλοι στο δικαστή της ιστορίας.
Όπως φαίνεται, κύριο ρόλο σ’ αυτή την πολιτική μεθόδευση που εκμεταλλεύτηκε τη θεσμική θέση του Άρειου Πάγου εντός του πολιτειακού μας συστήματος, είχε ένας αντιεισαγγελέας. Ο Νίκος Τσάγγας, ο οποίος την ιστορικο-φιλοσοφικο-πολιτική του εισήγηση την ανεμίζει πλέον υπερηφάνως ως «Αθώωση των Εξ» και ως «Ανατροπή της Ιστορίας».
Ο τόμος αφιερώνεται ολόκληρος στο επίκαιρο θέμα του φασισμού, καθώς και του νεοφασισμού και της σύγχρονης ακροδεξιάς. Περιλαμβάνει κλασικά κείμενα επιφανών μαρξιστών, παλιές και πρόσφατες αναλύσεις μαρξιστών και προοδευτικών θεωρητικών, αναμνήσεις και μαρτυρίες αντιφασιστών αγωνιστών και θυμάτων του Ολοκαυτώματος.
.
Η κλασική μαρξιστική πολιτική θεωρία για το φασισμό παρουσιάζεται μέσα από κείμενα των δεκαετιών του 1920 και 1930: η εισήγηση της Κλάρα Τσέτκιν στην Κομιντέρν τον Ιούνιο του 1923, το αφιερωμένο στο φασισμό μέρος των «Θέσεων της Λυών» του Γκράμσι και δυο άρθρα των Ράντεκ και Τρότσκι. Ταυτόχρονα, σε ένα υποκεφάλαιο της «Καταστροφής του Λογικού» του Λούκατς, αναλύεται η φασιστική, ναζιστική ιδεολογία.
.
Μεταγενέστερες μελέτες μαρξιστών εξετάζουν μια ποικιλία όψεων: οι παράγοντες που διευκόλυναν την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία (Χανς Γιούργκεν Σουλτς), τα κοινωνικά στηρίγματα του φασισμού (Ελένη Αστερίου), ο φασισμός και η εργατική τάξη στη Γερμανία (Τιμ Μέιζον και Ορέστης Πασχαλινάς), η εξέλιξη των μαρξιστικών θεωριών για το φασισμό και για το Ολοκαύτωμα (Ντέιβιντ Ρέντον). Οι βασικοί σταθμοί της ιστορίας του φασισμού παρουσιάζονται σε ένα χρονολόγιο επιμελημένο από τον Παναγιώτη Βογιατζή.
Η γνωριμία μου με τον Σέρζ ξεκίνησε πριν τρία χρόνια περίπου, όταν διάβασα τη βιογραφία του για τον Τρότσκι. Πήρα τόσες απαντήσεις τότε …
Στη συνέχεια τον αναζήτησα και διάβασα τις «Αναμνήσεις ενός επαναστάτη» και …τον ερωτεύτηκα, ίσως γιατί κάπως έτσι ήθελα να είναι ο αρχηγός μου. Τότε ευχήθηκα να ζούσε. Θα πήγαινα και στο Μεξικό, στο τόπο εξορίας του, για να τον συναντήσω!
Φαίνεται πως ο άγγελος μου απλά σχεδίαζε να γνωρίσω τον Σέρζ για να καταλάβω καλύτερα τον εαυτό μου και αυτό που ερχότανε.
Μπορεί ένα βιβλίο να σε κάνει να συνειδητοποιείς ακόμη περισσότερο γιατί θαυμάζεις έναν άνθρωπο που γνωρίζεις; Να βλέπεις ακόμη καλύτερα πλευρές του που τον κάνουν να διαφέρει τόσο από άλλους καθ’ όλα αξιόλογους ;
Διαβάζοντας την «Υπόθεση Τουλάγιεφ» στην Ιρλανδία, σελίδα 197, βεβαιώθηκα πως ναι:
…..Ισπανικός εμφύλιος πόλεμος… ο αναρχικός Στεφάν Στέρν, έχοντας διαφύγει από τη Σοβιετική –Σταλινική- Ένωση για να αγωνιστεί στην Ισπανία διαπιστώνει :
Κυκλοφόρησε το : » Δημοκρατία UnderConstruction: Από τους δρόμους στις πλατείες «
Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Α/συνεχειατο βιβλίο «Δημοκρατία UnderConstruction: Από τους δρόμους στις πλατείες « που αφοράσαν μια προσπάθεια αξιοποίησης της εμπειρίας και των παρακαταθηκών που άφησε το κίνημα των Αγανακτισμένων και των πλατειών το καλοκαίρι του χρόνου που πέρασε.
Πρόκειται για μία συλλογή κειμένων «που προσπαθεί από τη μία να επιχειρήσει μια πρώτη καταγραφή και συμπεράσματα και από την άλλη να διατηρήσει ανοιχτό τον διάλογο και τις διεργασίες ανατροπών που το κίνημα των αγανακτισμένων και οι πλατείες έθεσαν», όπως αναφέρουν οι εκδόσεις Α/συνεχεια.
Πάνω από είκοσι ενεργά συμμετέχοντες στο κίνημα των πλατειών συμβάλουν με κείμενα τους γύρω από ερωτήματα όπως: Πώς «ξαφνικά» καταλήφθηκαν οι πλατείες; Τι ήταν το φαινόμενο των Αγανακτισμένων;
Τι σήμαινε και ποια ζητήματα έθετε η «πραγματική» ή «άμεση δημοκρατία»;
Ποιες δυναμικές απελευθέρωσε και ποιά τα όρια του;
Τι είδους νέο δημόσιο χώρο όρισε;
Τι νέο έφερε σε επίπεδο πολιτικής κουλτούρας και κινηματικής οργάνωσης;
Ποιά ήταν η σχέση του με προηγούμενα υποκείμενα;
Τι προκλήσεις έθεσε για το ισχύον πολιτικό εποικοδόμημα αλλά και για τις δυνάμεις του ανταγωνιστικού κινήματος;
Ποιά η σχέση του με προηγούμενες κοινωνικές εκρήξεις (Δεκέμβρης 2008) και κινήματα ενάντια στην κρίση;
Τι ερωτήματα εγείρει σχετικά με την ανάδειξη νέων κοινωνικών αναφορών και διεργασιών συγκρότησης υποκειμένων;
Υπάρχει δυνατότητα «μετάθεσης» ή αντανάκλασης του στο πολιτικό επίπεδο;
Ποιά η σχέση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης με αυτό;
Ποιός ο ρόλος του τοπικού και εθνικού στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του;
Τι είδους πολιτισμό παρήγαγε;
Πώς σχετίστηκε με τα αντίστοιχα κινήματα του εξωτερικού; Συνέχεια →
Η νέα ποιητική συλλογή του Κώστα Διαμαντίδη,Το «αχ» το υστερ’νόν,αντλεί την πρώτη της ύλη από τον εκφραστικό θησαυρό της δημοτικής παράδοσης και μιλά στα ποντιακά, επιλογές που συνιστούν ρήξη με το κυρίαρχο πολιτιστικό και πολιτικό πρότυπο.
Όταν οι γλωσσολόγοι εξηγούν τη φύση και τη χρήση των διαλέκτων, τις αντιπαραβάλλουν με την καθιερωμένη γλωσσική μορφή που υιοθετείται από την κρατική εξουσία και χρησιμοποιείται στα δημόσια έγγραφα. Υπάρχουν και ιδιομορφίες, εξηγούν, τοπικές παραλλαγές στο λεξιλόγιο και την προφορά σε σχέση με το κυρίαρχο ιδίωμα, την «κοινή» γλώσσα κάθε εποχής. Η νέα ποιητική συλλογή του Κώστα Διαμαντίδη, Το «αχ» το υστερν’νόν, που κυκλοφορεί από τον εκδοτικό οίκο των Αδελφών Κυριακίδη, γραμμένη στην ποντιακή, δεν έχει μόνο γλωσσική ιδιομορφία. Είναι και η απόκλιση από το κυρίαρχο πολιτιστικό ιδίωμα, η απόσταση από τον κύκλο των κρατικών εξουσιών και η αντιπαράθεση με το πνεύμα των δημόσιων εγγράφων που κατατάσσει το βιβλίο στις διαλέκτους της αντίστασης με όλες τις μορφές. Σημειωτέον ότι το συγγραφικό έργο του Κώστα Διαμαντίδη περιλαμβάνει άλλη μία ποιητική συλλογή, δύο μυθιστορήματα και μια μετάφραση αρχαίας κωμωδίας, όλα στην ποντιακή διάλεκτο.
Ο ελεύθερος κοινωνικός πολυχώρος «Σήματα Καπνού» και η εφημερίδα «Πρωϊνή» σας καλούν την Τετάρτη 23/3/2011 και ώρα 7μμ στην βιβλιοπαρουσίαση των 2 βιβλίων :
– «Ο Κόκινος καπνάς» του Βλάση Αγτζίδη και – «Το τραύμα και οι πολιτικές της μνήμης» των Γ.Κόκκινου-Ε. Λεμονίδου, Β. Αγτζίδη
Ένα νέο εξαιρετικό βιβλίο παρουσιάζεται την ερχόμενη Τετάρτη στην Αθήνα…
Το βιβλίο αυτό διαπραγματεύεται τη σημασία της Μνήμης στο τέλος της Νεωτερικότητας και τον τρόπο που τη διαχειρίζονται τόσο τα θύματα όσο και οι θύτες. Τρεις ιστορικοί επιχειρούν να φέρουν στο φως τις πολιτικές αντιμετώπισης των επίμαχων και τραυματικών γεγονότων που σημάδεψαν την Ιστορία του 20ου αιώνα.
Με ενδεικτικές μελέτες από όλο σχεδόν τον κόσμο -Γαλλία, Γερμανία, Πολωνία, Ιαπωνία, Κίνα, ΗΠΑ, Σοβιετική Ένωση (σοβιετικός ελληνισμός και σταλινικές διώξεις),Ελλάδα και Τουρκία(γενοκτονία Ποντίων και ενσωμάτωσή τους στην ελληνική κοινωνία)- επιχειρούν να συμβάλλουν στην κατανόηση των πολλαπλών τρόπων αναμέτρησης των σύγχρονων κοινωνιών με τις “σκοτεινές σελίδες” της Ιστορίας τους και ως εκ τούτου στην κριτική διαβούλευση με στόχο την ιστορική αυτογνωσία. Συνέχεια →
Η Οκτωβριανή Επανάσταση υπήρξε κορυφαίο γεγονός που σφράγισε τον 20ο αιώνα. Ανεξάρτητα από την εξέλιξη και την κυριαρχία τελικά της αντεπανάστασης, είναι πρωτόφαντο το γεγονός ό,τι για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία, οι λαϊκές μάζες εισέβαλαν τόσο έντονα στο ιστορικό προσκήνιο και αμφισβήτησαν την κυριαρχία των εκμεταλλευτριών τάξεων.
Η καλή γνώση εκείνων των διεργασιών μας αφορά τόσο ως σκεπτόμενους πολίτες που ενοχλούνται από την κυνικότητα της ταξικής μας κοινωνίας, όσο και σαν απογόνους των προσφύγων του ’22, οι οποίοι προέρχονται από μια ιστορική διεργασία που παράμετροί της ανιχνεύονται: α) στη μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση, β) στο δολοφονικό τουρκικό εθνικιστικό κίνημα και γ) στην ανεπάρκεια του νότιου ελλαδικού ελληνισμού.
ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο βγήκε για να συμπληρώσει τις γνώσεις μας για την ιστορική εκείνη στιγμή:
«Ο Οκτώβρης και η Εποχή μας», πρόλογος-εισαγωγή-επιμέλεια: Χρήστος Κεφαλής, εκδ. Τόπος, Αθήνα 2010,σελ. 599, 25 €.
Με έκπληξη είδαμε στα «Νέα» το πρωτοσέλιδο του Βιβλιοδρόμιου στις 11 του Σεπτέμβρη. Φαρδιά πλατιά ο τίτλος «Ρωσοπόντιοι» σε εισαγωγικά και από κάτω «Η ξεχασμένη ιστορία μιας κοινότητας«. Και στο διαδίκτυο αναρτημένος ως κεντρικός τίτλος το ακόμα χειρότερο : ««Ρωσοπόντιοι» Ανάμεσα στη θυματοποίηση και στην εξιδανίκευση»
Ένα σύγκρυο νοιώσαμε ως πρώτο ερέθισμα, δεδομένου ότι ο αντιρατσισμός για μας δεν είναι πρόσχημα ξεσαλώματος, ούτε εύκολα λόγια του αέρα, όπως συνηθίζουν οι σε εισαγωγικά «αντιρατσιστές» που κυριαρχούν ολόγυρα.
Όμως η εκδήλωση-παρουσίαση του βιβλίου αυτού την Τετάρτη 26 Μαϊου, είναι ιδιαιτέρως συμπαθητική γιατί οργανώνεται από τους νέους πρόσφυγες από την πρώην ΕΣΣΔ. Εκείνων, που οι γονείς και οι παππούδες συμμετείχαν λίγα χρόνια μετά τη Γενοκτονία του Πόντου σ’ εκείνο το θαυμαστό ελληνο-σοβιετικό πείραμα, πριν γίνουν βορά του σταλινικού Μολώχ το 1937-1938, εξοντωθεί η διανόησή τους στα γκουλάγκ και ο πληθυσμός μεταφερθεί ως δουλοπάροικος στις στέπες της Κεντρικής Ασίας το 1949 . Και το πρωτότυπο είναι ότι θα μιλήσουν οι ίδιοι! Γιατί μόνο εάν μιλήσουν οι ίδιοι υπάρχει ελπίδα να πάψει η Μνήμη τους να γίνεται βορά του νεοελληνικού κυνισμού.
Απλές ιστορίες, απλών ανθρώπων, σε ένα λιτό και απλό λεύκωμα-βιβλίο
που με μεράκι δημιούργησαν οι Στάμος Γρ. Χαρίσης και Μανδραβέλης Μ. Μιχάλης . «Δεν είμαστε ιστορικοί….ζητούμε συγγνώμη αν έχουμε ξεχάσει να μνημονεύσουμε κάποιον..» ομολογούν.
Στριμωγμένες μνήμες του χωριού τους Αιανή Κοζάνης σε ένα λεύκωμα για μια εποχή που «…είναι τόσο κοντά μας σε εμάς αφού σε αυτήν την ιστορία πρωταγωνιστές είναι άνθρωποι δικοί μας…παπούδες…πατεράδες…αδέρφια…συγχωριανοί…και φίλοι..»
(στην φωτο ο Στάμος Χ. Γρηγόρης , μέλος του ΕΑΜ Αιανής. Σκοτώθηκε στις 13/1/1947)
«- Μιχάλη, αυτή την φορά σε αφήνω. Αν μάθω ότι έκανες ξανά τέτοια δουλειά τότε θα σου πάρω το κεφάλι και δεν θα σε λυπηθώ, τα παιδιά σου θα μείνουν ορφανά. Ο ΕΛΑΣ δεν ανέχεται ληστείες, κατάλαβες ; Φύγε, και αν θέλεις να κάνεις ληστείες πήγαινε με τους ληστοσυμμορίτες. Αν όμως πέσεις στα χέρια μου τότε θα το πληρώσεις. Ο Μιχάλης έφυγε με το σφαχτό για το σπίτι του. Μα σαν καλοσκέφτηκε την απειλή μου, την επόμενη μέρα ήρθε με το τουφέκι του και κατατάχθηκε στον ΕΛΑΣ. Εγώ του εμπιστεύθηκα το οπλοπολυβόλο μου, πάνω στο οποίο είχα χαράξει το όνομά μου. Για τον εαυτό μου κράτησα μια αραβίδα του ιππικού, ήταν πιο ελαφριά. Ο Μιχάλης δεν ντρόπιασε το όπλο μου, σε κάθε μάχη κελαηδούσε και σκόρπιζε στον εχθρό τον θάνατο…»
«..Τότε πήρα το στάγιερ και άδειασα επάνω τους μια ολόλκηρη δεσμίδα…Αστραπιαία έριξα μια ματιά προς την Αριστέα, ήταν ανάσκελα πεσμένη, το αίμα είχε βάψει την άσπρη μπλούζα της, τα όμορφα μαλλιά της γινόντουσαν κόκκινα….Τότε οι Βούλγαροι δεν έβαζαν με τα μυδράλια προς εμένα, αλλά προς το σημείο όπου ήταν το πτώμα της Αριστέας..» Συνέχεια →
Αποσπασματικά έως ελάχιστα ξέρουμε οι περισσότεροι, κυρίως οι Πόντιοι, την Ιστορία της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας. Φιλόλογοι και φιλίστορες μόνο έχουν πρόσβαση στις κλασικές πηγές, της σχετικής βιβλιογραφίας και κυρίως στη πρώτη πλήρη καταγραφή της, εκείνη του γερμανού Ιάκωβου Φίλιππου Φαλλμεράιερ με το ομότιτλο σύγγραμμά του και στη μεταγενέστερη του Ουίλιαμ Μίλλερ.
Πολύ περισσότερο απόμακρες για το μέσο αναγνώστη μπορεί να είναι οι βυζαντινές πηγές του Μιχαήλ Πανάρετου, του Βησσαρίωνα, του ..εξαποδώ Αμηρούτζη, του Σφραντζή, του Ιωσήφ Βρυέννιου και άλλων λογίων και κατά περίσταση ιστορικών.
ΑΡΕΙΟΣ ΠΑΓΟΣ: Αθώωσαν τους υπεύθυνους της Μικρασιατικής Καταστροφής….
ΑΝΑΘΕΜΑ!
Το πρωτοσέλιδο τουρκικής εφημερίδας (Αύγουστος ’22) με τις φωτογραφίες των Γούναρη και Στράτου και τον τίτλο: «ΓΟΥΝΑΡΗΣ-ΣΤΡΑΤΟΣ: ΟΙ ΣΩΤΗΡΕΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ»
Oι διαφημίσεις που βλέπετε στο τέλος των αναρτήσεων και δεν έχουν καμιά απολύτως σχέση με τη θεματολογία του μπλογκ μας, προέρχονται από τη WordPress (προκειμένου να καλυφθούν τα έξοδα του server) και δεν αποφέρουν κανένα οικονομικό όφελος στο ιστολόγιο μας.
Οι υπεύθυνοι της WordPress.com έστειλαν την παρακάτω ανακοίνωση: «The site is one of the free sites hosted on WordPress.com, and we are running ads to cover the costs of operating the site for the user. We run these types of ads sparingly in an attempt to interfere as little as possible with the experience of reading a site and for logged in users we don’t show ads at all».
τότυπο τρόπο στον παγκοσμιοποιημένο κόσμο. Στο πρώτο μέρος με τίτλο «Ένας κόσμος σε μετάβαση» έχουμε μια μελέτη για τις εξελίξεις στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και στο δεύτερο μέρος με τίτλο «Ένα ταξίδι στο χωροχρόνο» ταξιδεύουμε μαζί με τον συγγραφέα σε χώρες άμεσα επηρεασμένες από αυτές τις εξελίξεις.
Κυκλοφορεί ο νέος τόμος 11 της Μαρξιστικής Σκέψης. Περιλαμβάνει αφιερώματα στον Παύλο Φύσσα και τη διαδικασία εκφασισμού, τις αραβικές επαναστάσεις, το βαλκανικό ζήτημα και την αμερικανίδα ακτιβίστρια και καλλιτέχνιδα Μόλι Κραμπάπλ.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο, λόγου χάριν, ότι αναφέρεται στην «αισθητική ουτοπία του έθνους» επικαλούμενος το συγκινησιακό φορτίο της εθνικής ταυτότητας, όπως και κάθε άλλης ταυτότητας βεβαίως.
Για την εφημερίδα 
Πόντος και Αριστερά 
