-Πόντιοι όλης της χώρας «αγανακτήστε»

Πάρτε τους κεμεντζέδες, τις κίτρινες σημαίες και τα αντίσκηνα και πηγαίνετε να εκδηλώσετε την αντίθεσή σας σε ένα σύστημα που οδήγησε τη χώρα αυτή στα πρόθυρα της κατάρρευσης και το λαό στην εξαθλίωση που βαθαίνει με γοργούς ρυθμούς.

Τα παρακάτω κείμενο του Γιώργου Δελαστίκ με τίτλο Σιωπηλή βουή κοινωνικής οργής, περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο το φαινόμενο αυτό της κοινωνικής ενεργοσποίησης,  που έφερε σε θέση αμηχανίας τόσο την κυβέρνηση όσο και τους πολιτικούς νταβατζήδες που ονειρεύονται να γίνουν αυτοί χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη. Και ας μην μιλήσουμε για τους επαγγελματίες «επαναστάτες»!!!!…………..

Χιλιάδες άνθρωποι και χθες στην πλατεία Συντάγματος και στις πλατείες του Ηρακλείου, της Πάτρας, της Θεσσαλονίκης, της Τρίπολης και άλλων ελληνικών πόλεων. Εδωσαν τη συνέχεια στις προχθεσινές δεκάδες χιλιάδες και προετοιμάζουν τον κόσμο για τις παρόμοιες εκδηλώσεις της Κυριακής που αυτήν τη φορά θα επεκταθούν σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις. Πρωτοπόροι οι νέοι, αλλά όχι μόνοι τους. Είναι τόσο πολλοί οι Ελληνες που πνίγονται από την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, ώστε συρρέουν κατά μάζες άτομα κάθε ηλικίας, κοινωνικής θέσης και επαγγέλματος. Η ελληνική κοινωνία βράζει και αναζητεί τρόπους να εκφράσει την απελπισία και την οργή της, ψάχνοντας να βρει δρόμους διεξόδου και ηγέτες πολιτικούς που θα την οδηγήσουν προς τους δρόμους εκείνους.

.

Η κυβέρνηση διαπράττει βαρύτατο σφάλμα όταν αγνοεί τη λαϊκή δυσφορία κατά της πολιτικής της επειδή ακόμη οι αντιδράσεις του κόσμου δεν έχουν προσλάβει τα χαρακτηριστικά κοινωνικής έκρηξης και έτσι θεωρεί ότι οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι θα υποταχθούν μοιρολατρικά στη δεινή μοίρα όπου τους βυθίζει.

-Γιορτές της Άλωσης: Η απόλυτη ανοησία του τουρκικού εθνικισμού

29 Μαϊου 1453: και να θες να ξεχάσεις, δεν σ’ αφήνουν...

Για άλλη μια χρονιά, μέσα στην εθνικιστική τους παραζάλη,  οι Τούρκοι εθνικιστές θύμισαν σε όλο τον κόσμο ότι είναι ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ μιας ΞΕΝΗΣ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΥΣ πόλης, της Κωσταντινούπολης. Στη ιστοσελίδα του Δήμου της Κατακτημένης Πόλης διαβάζουμε (2011):

«...Οι εορτασμοί για την 558η επέτειο από την άλωση της Κωνσταντινούπολης άρχισαν με επίσκεψη στο τζαμί-Φατίχ, όπου βρίσκεται ο τάφος του Πορθητή Σουλτάνου Μεχμέτ. Μιλώντας μετά την επίσκεψη ο δήμαρχος Καντίρ Τορμπάς δήλωσε πως ¨Αυτή η πόλη με τον Πορθητή Σουλτάνο Μεχμέτ έγινε μια τουρκική, μια οθωμανική πόλη και πήρε σημαντική θέση στην διακυβέρνηση του κόσμου.

-Στο «Δρόμο»: ένα ΜΟΝΑΔΙΚΟ αφιέρωμα για τη Γενοκτονία

 ΜΗΝ  ΤΟ ΧΑΣΕΤΕ !!!

Ένα μοναδικό αφιέρωμα για το ζήτημα της Γενοκτονίας των χριστιανικών λαών στην Ανατολή θα συνοδεύει ως ένθετο την εφημερίδα «Δρόμος της Αριστεράς» το Σάββατο 28 Μαίου. 

Συμμετέχουν ΜΟΝΟΝ Τούρκοι ιστορικοί…

———————————————————————————–

«Από την Αυτοκρατορία στο έθνος-κράτος:
η Γενοκτονία στην Ανατολή»

Mε την εφημερίδα Δρόμος, το Σάββατο 28 Μαΐου, στο ένθετο, οι «Δρόμοι της Ιστορίας» στο 7ο αφιέρωμα τους με τίτλο «Από την Αυτοκρατορία στο έθνος-κράτος: η Γενοκτονία στην Ανατολή», φιλοξενούνται άρθρα ιστορικών και διανοούμενων από την Τουρκία, που διαπραγματεύονται το ζήτημα της μετάβασης από την Οθωμανική Αυτοκρατορία στο τουρκικό έθνος-κράτος και την τύχη που επιφυλάχτηκε στους χριστιανικούς πληθυσμούς αλλά και τις άλλες μειονότητες μέσα σε αυτή τη διαδικασία.

.

Στο αφιέρωμα αυτό μπορείτε να διαβάσετε:  

-Ένα εκπληκτικό τραγούδι!

-Είναι η ΠΟΕ Αρνητής της Γενοκτονίας;

….μ’ αφορμή την διαμαρτυρία του Φίλιππου Γεωργουσόπουλου

Για άλλη μια φορά οι υπεύθυνοι της ΠΟΕ παραβίασαν βάναυσα την ιστορική αλήθεια μετατρεπόμενοι σε Αρνητές της συνολικής Γενοκτονίας των Ελλήνων της Ανατολής.  Εάν στην Ελλάδα υπήρχε Νόμος που ποινικοποιεί την Άρνηση, όπως υπάρχει σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες, ο κ. Παρχαρίδης, όσο και οι σύμβουλοι της επιλογής του, θα κρίνονταν ένοχοι, όπως ακριβώς συνέβη έως τώρα με αρκετούς Αρνητές, στις χώρες που προστατεύουν νομοθετικά τη Μνήμη των θυμάτων .

Η λάθος εκτίμηση που  καθιερώθηκε πριν από 20 ή 15 χρόνια από κακή εκτίμηση κάποιων  και αναπαράχθηκε ασύδοτα, μπορεί να δικαιολογηθεί ΜΟΝΟ για τότε. Από τη στιγμή (16 Δεκεμβρίου 2007) που η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών (International Association of Genocide Scholars – IAGS)  αναγνωρίζει την ΕΝΙΑΙΑ γενοκτονία στον χώρο της Ανατολής από τον τουρκικό εθνικισμό, η εμμονή στην πλαστογραφία αποτελεί δόλια πράξη. Να θυμίσουμε στους άπιστους τοπικιστές Θωμάδες της ΠΟΕ-αρνητές της συνολικής Γενοκτονίας των Ελλήνων της Ανατολής, το γεγονός μέσω του κειμένου της I.A.G.S. :

«ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ ΟΤΙ η άρνηση της γενοκτονίας αναγνωρίζεται ευρέως ως το τελικό στάδιο της γενοκτονίας, που επιφυλάσσει στους δράστες της γενοκτονίας την ατιμωρησία και αποδεδειγμένα προετοιμάζει το έδαφος για μελλοντικές γενοκτονίες. ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ ΟΤΙ η γενοκτονία μειονοτικών πληθυσμών από το Οθωμανικό κράτος κατά τη διάρκεια και μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο απεικονίζεται συνήθως ως γενοκτονία των Αρμενίων αποκλειστικά, με μερική μόνο αναγνώριση των ποιοτικά όμοιων γενοκτονιών άλλων Χριστιανικών μειονοτήτων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΟΤΙ είναι πεποίθηση της Διεθνούς Ενώσεως Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών ότι η εκστρατεία των Οθωμανών εναντίον των Χριστιανικών μειονοτήτων της Αυτοκρατορίας μεταξύ 1914 και 1923 αποτέλεσε μια γενοκτονία των Αρμενίων, των Ασσυρίων και των Ελλήνων του Πόντου και της Ανατολίας. ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΑΚΟΜΑ ΟΤΙ η Ένωση ζητά εκ τούτου από την κυβέρνηση της Τουρκίας να αναγνωρίσει τις γενοκτονίες αυτών των πληθυσμών, να εκδώσει μια επίσημη απολογία και να προχωρήσει σε άμεσα και σημαντικά βήματα για αποκατάσταση».  

-Γρηγόρης Λαμπράκης: πριν 50 χρόνια

-1986: η ΠΡΩΤΗ προκήρυξη για τη Γενοκτονία

Για πρώτη φορά δημοσιεύεται ένα άγνωστο ντοκουμέντο που σχετίζεται με τις απαρχές του ξεκινήματος του νέου ριζοσπαστικού κινήματος που έθετε πολλά ζητήματα για ΠΡΩΤΗ φορά. Ενός κινήματος που κυρίως έθετε το ζήτημα της αναγνώρισης της Γενοκτονίας, της προστασίας του Ποντιακού Πολιτισμού, της αποκατάστασης των δικαιωμάτων των Ελλήνων της ΕΣΣΔ και, λίγο μετά, της καταδίκης των σταλινικών διώξεων

Η ΠΡΩΤΗ προκήρυξη -τυπωμένη σε χειροκίνητο πολύγραφο- που δημοσιεύεται παρακάτω, εκδόθηκε τον Αύγουστο-Σεπτέμβριο του 1986 από την παρέα που διαμόρφωνε την πολιτική στον νέο Ποντιακό Σύλλογο Αργώ. Ο σύλλογος αυτός μόλις είχε δημιουργηθεί από νέους Πόντιους από την Σοβιετική Ένωση και πλαισιώθηκε από νέους Πόντιους της τρίτης προσφυγικής γενιάς της Ελλάδας, που είχαν την πολιτική εμπειρία και είχαν προέλθει από τα ριζοσπαστικά πολιτικά κινήματα της Μεταπολίτευσης.

Τότε έγινε μια μοναδική και ανεπανάληπτη συνάντηση δύο τελείως διαφορετικών κομματιών του ποντιακού ελληνισμού. Ίσως γι αυτό τέθηκαν οι βάσεις ενός κινήματος, που λίγο αργότερα θα μετατραπεί σε γιγάντιο συλλογικό παμποντιακό κίνημα για τη διεκδίκηση της απαγορευμένης ιστορικής Μνήμης. Αυτό που φαντάζει τώρα αυτονόητο τότε δεν ήταν απλώς ζητούμενο, αλλά αντιμετωπίστηκε με εξαιρετική επιφύλαξη- αν όχι και εχθρικά- απ’ όλο τον παλιό ποντιακό κόσμο, είτε αυτός ήταν οι Αργοναύτες-Κομνηνοί στην Αθήνα, είτε η Εύξεινος Λέσχη Θεσσαλονίκης. Συντηρητικοί διανοούμενοι όπως ο Λαυρεντίδης και ο Ευσταθιάδης θα τοποθετηθούν εξαρχής αρνητικά, αμφισβητώντας ότι το ιστορικό γεγονός ήταν γενοκτονία. Και την ίδια άποψη είχαν και γνωστοί διανοούμενοι προερχόμενοι απ’ την Αριστερά.

Βέβαια, το νερό στο αυλάκι κύλησε γρήγορα. Το κίνημα για την αναγνώριση της Γενοκτονίας σύντομα έγινε χείμαρρος. Δύο χρόνια αργότερα, στο 2ο Παγκόσμιο Συνέδριο του Ποντιακού Ελληνισμού που έγινε στη Θεσσαλονίκη το αίτημα υιοθετήθηκε ομοφώνως.

Ας δούμε όμως την πρώτη προκήρυξη γιατί:

          -ΚΑΙ πρώτη είναι,
          -ΚΑΙ εκφράζει το πνεύμα εκείνου του πρώιμου ριζοσπαστισμού,
       -ΚΑΙ αποτελεί ένα πολύτιμο και χρήσιμο ντοκουμέντο για όσους ενδιαφέρονται για το νέο ποντιακό κίνημα που γεννήθηκε στα μέσα της δεκαετίας του ’80 :

-Η μυρωδιά του κτήνους..

Ακολουθούν δύο ενδιαφέροντα κείμενα :

«Να σταματήσουμε τα πογκρόμ, αλλά πώς;» του Ρούντι Ρινάλτι στον «Δρόμο της Αριστεράς»

και «Πεθαίνω σα χώρα», ένα του Γιώργου Πήττα στο tvxs.gr

-Ποντιακό αντάρτικο. Ένα σπουδαίο αφιέρωμα στο ‘Έθνος» (14-5-2011)

Για το δικαίωμα στη Μνήμη και τη Γνώση

Ένα πολύ σημαντικό αφιέρωμα συνοδεύει το σημερινό σαββατιάτικο φύλλο της εφημερίδας «Έθνος». Με τίτλο «Τα άγνωστα ντοκουμέντα του ποντιακού αντάρτικού» παρουσιάζεται μια από τις λαμπρές σελίδες της λαϊκής αντίστασης στο σκληρό τουρκικό εθνικισμό και  μιλιταρισμό….

 Το ποντιακό αντάρτικο υπήρξε ένα μεγαλειώδες αγροτικό επαναστατικό κίνημα της Μικράς Ασίας με έντονα εθνικοαπελευθερωτικά χαρακτηριστικά. Συγκροτήθηκε ως αντίδραση στην πολιτική της Γενοκτονίας, που είχε αποφασίσει η εθνικιστική εξουσία που οργάνωσε  μετά από πραξικόπημα το Κομιτάτο «Ένωση και Πρόοδος». Η πολιτική της Γενοκτονίας είχε αρχίσει να υλοποιείται  συστηματικά από το 1914.

Για τις προθέσεις των Νεότουρκων εθνικιστών του «Ένωση και Πρόοδος» και την τεχνητή προσπάθεια δημιουργίας μονοεθνικού κράτους, αλλά και έθνους, ο Τούρκος ιστορικός Ahmet Oral γράφει:

«Μετά από εντολή του Ταλαάτ πασά, που ο ίδιος ήταν πομακικής-αθιγγανικής καταγώγής, συγκροτήθηκε η επιτροπή των τριών διδακτόρων (δρ. Μπαχαεντίν Σακίρ, δρ. Ζιγιά Γκιοκάλπ και ο δρ. Ναζίμ), οι οποίοι συνέταξαν σχετική έκθεση. Το πρόγραμμα αυτό μετά από κάποιες μικρές τροποποιήσεις εξελίχθηκε στην επίσημη ιδεολογία της Ρεμπουπλικανικής Τουρκίας σύμφωνα με την οποία: «Για να γίνουν οι Τούρκοι Έθνος, έπρεπε να κατασχεθούν οι περιουσίες και τα κεφάλαια απ’ τους Ρωμιούς, οι οποίοι θα έπρεπε να εξοριστούν. Για να φτάσουμε στη χώρα του Τουράν και να ενωθούμε μ’ αυτήν, οι Αρμένιοι λόγω των γεωγραφικών ζωνών που ζούν αποτελούν σοβαρό εμπόδιο. Στις περιοχές αυτές απαιτείται η κατάσχεση των περιουσιών τους και η εκκαθάριση των ίδιων. Για τη δημιουργία μιας ομογενοποιημένης κοινωνίας απαιτείται επειγόντως ο εξισλαμισμός των Αλεβιτών. Οι δε Κούρδοι που είναι εγκατεστημένοι σε μια εκτεταμένη ζώνη και διαθέτουν μαχητικό χαρακτήρα, θα πρέπει στη ροή του χρόνου να αφομοιωθούν και να απορροφηθούν μέσα στο τουρκικό στοιχείο.»

-Στο κέντρο της Αθήνας

«Να ακούσουμε τη φωνή/κραυγή των κατοίκων του Κέντρου.

Να απομονώσουμε/τσακίσουμε τις νεοφασιστικές συμμορίες»

του Θ. Ν.

….παρακολουθήσατε κι εσείς στον
τηλεοπτικό σας δέκτη το κυνηγητό και τους τραυματισμούς δεκάδων
άσχετων μεταναστών από τα φασιστοειδή στους δρόμους της Αθήνας κατά τη
διάρκεια της χτεσινής πορείας. Όσοι, μάλιστα, έχουν περάσει από την
περιοχή τις τελευταίες ημέρες ξέρουν καλά ότι έχουν γίνει και
χειρότερα στους δρόμους πέριξ του σημείου της δολοφονίας του 44χρονου,
στα όρια ενός μίνι πογκρόμ. Όταν, λοιπόν, κάποιος καταδιώκεται και
δέρνεται ή καταστρέφεται το μαγαζί του στο άσχετο μόνο και μόνο επειδή
είναι μελαμψός, λέγεται ρατσισμός. Ελπίζω να μην χρειάζεται να
επανεφεύρουμε τη γλώσσα και τις έννοιες.  

…για τον Απόστολο Σάντα

Ψήφισμα του Δ.Σ. του Διδασκαλείου Δημοτικής Εκπαίδευσης Πανεπιστημίου Αιγαίου «Αλέξανδρος Δελμούζος» 

Είναι επικίνδυνη για την ιστορική αλήθεια και την αυτοεικόνα ενός λαού, η συνεχής και μονομερής ενοχοποίησή του για πραγματικές ή φανταστικές του αδυναμίες, για τις μικρές ή μεγάλες ήττες του, για την ηθελημένη αποσιώπηση των ευθυνών του και τις «μελανές» σελίδες της ιστορίας του, για την ανικανότητά του να συγχρονίσει το βήμα του στις τρέχουσες εξελίξεις.

 Όμως, άλλο τόσο επικίνδυνη είναι και η λήθη των αγώνων του για ελευθερία, δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη, η άγνοια της αριστείας του στην κατοχύρωση πολιτικών δικαιωμάτων, η «προγραφή» των ηρωικών του εξάρσεων, της συλλογικής ή ατομικής δράσης που δημιούργησε στη διαδρομή της ιστορίας του ανυπέρβλητα πρότυπα μαχητικότητας, γενναιότητας και αξιοπρέπειας.

Στην οδυνηρή συγκυρία που βρίσκεται η ελληνική κοινωνία, αντί της αυτομαστίγωσης και της εύκολης επίκλησης θεωριών συνωμοσίας σε βάρος της, θα ήταν προτιμότερο να καταβάλουμε προσπάθεια για να κατακτήσουμε την ιστορική μας αυτογνωσία. Ωστόσο, η ιστορική αυτογνωσία δεν μπορεί να πραγματωθεί όταν μένουμε προσηλωμένοι είτε σε ενοχικά σύνδρομα, είτε στην εθνική μας εξιδανίκευση, δηλαδή στους εδραιωμένους ιστορικούς μύθους και στα ιδεολογήματα του περιούσιου έθνους και του εξιλαστηρίου θύματος.

Ο θάνατος του σεμνού αγωνιστή Απόστολου Σάντα, του συντρόφου του Μανώλη Γλέζου στην κορυφαία αντιναζιστική ενέργεια στην κατεχόμενη Αθήνα, πράξη με τεράστια συμβολική δύναμη για το παγκόσμιο αντιφασιστικό κίνημα, μας δίνει την ευκαιρία να στοχαστούμε και πάλι για το νόημα και το ρόλο της προσωπικότητας και της ανθρώπινης βούλησης στην εκτύλιξη των ιστορικών γεγονότων. 

-«Αδερφέ που πας ; Kardes nereye ? » του Ömer Asan

 

Προβολή Ντοκιμαντέρ: 

Που Πας Αδελφέ;/Ανταλλαγή Πληθυσμού

Σκηνοθέτης: Ömer Asan (Ομέρ Ασάν)

8 Μαϊου 2011, Κυριακή, Ωρα 17.00 μ.μ.-  8 Διεθνής Έκθεσης Βιβλίου Θεσσαλονίκης. 

17:00 Αίθουσα Tιμώμενων Xωρών (Περίπτερο 15) 

Εκδήλωση

Ανταλλαγή Πολιτισμού 

Αίθουσα Tιμώμενων Xωρών (Περίπτερο 15) ώρα 15 :00

Ομιλητές:

Ömer Asan(Ομέρ Ασάν),

İbrahim Dizman (Ιμπράχιμ Ντίζμαν),

Βλάσης Αγτζίδης,

Θεοδώρος Παυλίδης 

-Θανάσης Βέγγος

‎»..Ξέρεις κάτι; Η Ελλάδα πεθαίνει.
Πεθαίνουμε σα λαός. Κάναμε τον κύκλο μας, δεν ξέρω πόσες χιλιάδες χρόνια, ανάμεσα σε σπασμένες πέτρες και αγάλματα.
Και πεθαίνουμε….
Αλλά αν είναι να πεθάνει η Ελλάδα, να πεθάνει γρήρορα. Γιατί η αγωνία κρατάει πολύ και κάνει πολύ θόρυβο.
Μωρή φύση…! Μόνη σου είσαι, μόνος μου είμαι κι εγώ….
Πάρε ένα μπισκότο!!!…»

…edo einai ellada re!

…..Ama de sas aresei re, na pate piso sta goulag sas.

Μια ενδιαφέρουσα συζήτηση έγινε πρόσφατα σ’ ένα ακροδεξιό παλαιοελλαδοκεντρικό ιστολόγιο. Αφορμή για άλλη μια φορά είναι η αθώωση των Εξι, τα μικρασιατικά και η πολιτική της Ελλάδας τότε. Βασική θέση του ιστολογίου αυτού είναι η κλασική ακροδεξιά εθνικόφρων άποψη ότι «Τι δουλειά είχαμε εμείς στη Μικρά Ασία; Τα θέλαμε και τα πάθαμε και υπεύθυνος είναι ο Βενιζέλος που μας έστειλε εκεί, στη Σμύρνη. Βέβαια ο πονηρός την είχε μυριστεί τη δουλειά και έκανε εκλογές για να λουστούν άλλοι την ήττα».

Βέβαια την ίδια ώρα χρησιμοποιεί ως προμετωπίδα τη γνωστή βενιζελική αφίσα των 2 ηπείρων και των 5 θαλασσών.  Να είναι η υποκρισία και η πλαστογραφία ίδιον των ακροδεξιών; Who knows ;

Την κλασική θέση της ακροδεξιάς για τη Μικρά Ασία,  ιστορικά τηνδιατύπωσε από το 1915 ο μεσσίας του συγκεκριμένου χώρου Ιωάννης Μεταξάς. Με τη θέση αυτή και το «Οίκαδε» κέρδισαν της εκλογές οι Λαϊκοί του Γούναρη το Νοέμβριο του 1922 (και μετά έστειλαν τους στρατιώτες που προέρχονταν από την παλαιά Ελλάδα, τις Νέες Χώρες, την Ανατολική Θράκη και τη Μικρά Ασία) πέραν της Αλμυράς Ερήμου και τους έθεσαν ως σφαχτάρια υπό τη διοίκηση του Χατζηανέστη.

Αυτά όλα τα έχουμε περιγράψει κατά καιρούς.  Ενδιαφέρον έχει η συζήτηση, αλλά και οι απόψεις των σχολιαστών. Είναι αλήθεια ότι ο οικοδεσπότης ήταν ευπρεπής. Όμως κάποιοι άλλοι ήταν σκέτα  γαϊδουράγκαθα. Από έναν τέτοιο (τον 18, η αρίθμηση δική μας) προέρχεται η ρήση που χρησιμοποιήσαμε: «...edo einai ellada re….Ama de sas aresei re, na pate piso sta goulag sas.»