-Tι δεν είδε ο Κοτζιάς

Στην ελληνική Μακεδονία ΔΕΝ θα ζούνε (από ‘δώ και πέρα) Μακεδόνες

του Ανδρέα Ζαχαριάδη

Ο Τσίπρας θα υπογράψει τη συμφωνία με τα Σκόπια περί την Μεγάλη Πρέσπα, με διάχυτο το φόβο των λαϊκών αντιδράσεων. Γιατί φαίνεται ότι υπάρχει μια γενική κατακραυγή που ξεκινά από την παλιά αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ (που τώρα βρίσκεται εκτός του κόμματος) και το ΚΚΕ, έως τους σοσιαλιστές, τους κεντροδεξιούς, τους δεξιούς και τους εθνολαϊκιστές. Και όλα αυτά τα προκάλεσε μια πρόχειρη και ετεροβαρής τάχα επίλυση (υπό την απόλυτη κηδεμονία και πίεση των αμερικανονατοϊκών «φίλων») ως κατάληξη της 27χρονης  αντιδικίας των Ελλήνων με τους Σλαβομακεδόνες των Σκοπίων.

Γιατί δυστυχώς τα προβλήματα που θα προκύψουν από μια τέτοια λύση δεν θα ξεπεραστούν τόσο εύκολα στο εσωτερικό της Ελλάδας,  ανεξάρτητα το πόσο θα σεβαστούν οι Σλαβομακεδόνες τις «δυσμενείς» για αυτούς προβλέψεις .

Κατ’ αρχάς η Ελλάδα αποδέχτηκε πλέον οριστικά ότι ο όρος «Μακεδόνας» ως παράγωγο της «Μακεδονίας», δεν είναι γεωγραφικός όρος αλλά είναι εθνικός. Και ότι ως τέτοιος αφορά αποκλειστικά στους Σλαβομακεδόνες (των Σκοπίων και όχι μόνο!)

Κατά δεύτερον: οι Νοτιο-ελλαδίτες και οι ελίτ τους, ιστορικά υποτιμούν τον Βορρά και αυτό υπάρχει όπως φαίνεται ακόμα στο ιδεο-ψυχολογικό DNA τους. Πιθανόν γιατί κάποτε τον είδαν ως στοιχείο επέκτασης εις βάρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Και όταν ενσωματώθηκε στην Ελλάδα τον αντιμετώπισαν μάλλον ως κατακτημένο χώρο με μια αποικιοκρατική αντίληψη.

Η ιστορία βέβαια στάθηκε αμείλικτη απέναντι στους μη Έλληνες των Νέων Χωρών, όπως και στους Έλληνες της Μικράς Ασίας και της Ανατολικής Θράκης, οι οποίοι υποχρεώθηκαν να εγκατασταθούν στη (Νότια κατά Κοτζιά) Μακεδονία. Και μετά από 100 χρόνια τα δισέγγονά τους να αποκτήσουν μια αναμφισβήτητη μακεδονική εθνικοτοπική ταυτότητα. Μιας και αυτή είναι η οριστική, δια παντός, πατρίδα τους…. Μαζί με τους ντόπιους ελληνοορθόδοξους (ελληνόφωνους, τ.βλαχόφωνους, τ.σλαβόφωνους, τ. αλβανόφωνους) συγκρότησαν την ελληνική εθνότητα που κατοικούσε στη Μακεδονία και ακολούθησε καθ’ όλο τον 20ο αιώνα το συνολικό ελληνισμό στις πολεμικές και πολιτικές του διαδρομές.

Mια προσπάθεια κατανόησης κάποιων σημερινών πραγμάτων

Τι κάνουμε σήμερα;

Της Πέπης Ρηγοπούλου.

Οδοιπόρε μόνος δρόμος είναι

Τα βήματα σου κι άλλο τίποτε.

Οδοιπόρε, δεν έχεις δρόμο

Μόνος δρόμος είναι η πορεία σου.

………………………………………….

Οδοιπόρε δεν έχεις άλλο δρόμο

                                 Παρά μονάχα τα αυλάκια του αφρού στη θάλασσα

Machado   

Τι κάνουμε  σήμερα;

Τι κάνουν, τι κάνουμε σήμερα όλοι κι όλες εμείς που στηρίξαμε  με ανιδιοτέλεια στο πλαίσιο ενός απελευθερωτικού οράματος τον ΣΥΡΙΖΑ,  δίνοντας ένα τράτο σε πρόσωπα και πράγματα  που δεν μετρήσαμε με  μεζούρες, χωρίς να έχουμε  διαβάσει κριτικά το ανεφάρμοστο πρόγραμμά του, χωρίς να έχουμε λάβει υπ’ όψιν  ότι επειδή μύριζε εξουσία  τον είχαν περιβάλει ήδη άνθρωποι της  εξουσίας παντός καιρού;  Και τον στηρίξαμε   όχι  μόνο για να πάρει την εξουσία, σε μια ώρα άωρη όπως αποδείχθηκε  τοις πράγμασι, αλλά  ακόμα πιο πολυάριθμοι  για να την επιβεβαιώσει με εκείνο το ΟΧΙ, το ασαφές ως προς το τί, που μύριζε τακτικισμό, έναν τακτικισμό αποτυπωμένο στο βλέμμα αυτών που το πρότειναν,  αλλά που ακόμα κι έτσι πολεμήθηκε από παντού για να κερδίσει μεταξύ μας έναν σεβασμό ερήμην των προθέσεων αυτών που το είχαν εισηγηθεί;  Γιατί  ξέραμε ήδη  εκείνον  τον  δραματικό Ιούνιο του 2015 ότι οι διαφορές μεταξύ πρότασης Γιουνκέρ και Σύριζα δεν ήταν μεγάλες, ξέραμε ήδη δηλαδή  ότι, τύποις, η διαμάχη γινότανε για τον Φ.Π.Α. στα μακαρόνια, αφού ακόμα και  αυτά δεν είχαν αφήσει οι δανειστές στην ησυχία  της χαμηλής τιμή τους.

Το όχι της κατάφασης

-Οι αναρχοφασίστες χτύπησαν το »Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο»

Αντιδράστε στις φασιστικές συμπεριφορές
(είτε στόχος είναι ο Μπουτάρης, είτε το Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο)

Έναν από τους ελάχιστους πνευματικούς χώρους -το Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο-  που παραπέμπει έως τις μέρες μας στην παλιά πλουραλιστική Αριστερά χτύπησαν οι αναρχοφασίστες των Εξαρχείων.  Κοινοί γελοίοι -πρακτοράκια του κώλου- και αμαθείς τραμπούκοι που υποδύονται τους κοινωνικούς επαναστάτες. Στην πραγματικότητα είναι το alter ego των χρυσαυγιτών.

Παρόμοιοι με αυτούς -μπορεί και οι ίδιοι- που τραυμάτισαν βαριά λίγους μήνες πριν την Αναστασία Τσουκαλά, μια κοινωνική επιστήμονα που είχε το θράσος να βρίσκεται στην περιοχή όπου οι ανεγκέφαλοι έκαναν την συνηθισμένη επαναστατική τους γυμναστική.

Για την επίθεση ο Σπ. Κακουριώτης έγραψε: « FAHRENHEIT 451: Οι επιθέσεις σε βιβλιοπωλεία προκαλούσαν πάντοτε αποστροφή στη συντριπτική πλειονότητα του «χώρου», στη μακρινή δεκαετία του ’80. Είτε για τη «Σύγχρονη Εποχή» του ΚΚΕ επρόκειτο είτε για την ακροδεξιά «Ελεύθερη Σκέψι». Όμως από τότε κύλησε πολύ νερό στους δρόμους των Εξαρχείων. Νέοι, βίαιοι και σκληρά αρρενωποί, τάχα μου αναρχικοί, ήρθαν να επιβάλουν τη δική τους «επιχείρηση αρετή», εκδιώκοντας όποιον απλώς δεν γουστάρουν (τους γκέι, τη Σώτη Τριανταφύλλου, τους πρεζέμπορους). Χτες, 31 Μάη είχε σειρά το Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο, ένα από τα ελάχιστα βιβλιοπωλεία στην περιοχή επικεντρωμένο στο πολιτικό βιβλίο –με έμφαση μάλιστα στις αναρχικές εκδόσεις: του «ανακαίνισαν» τη βιτρίνα, όπως γράφουν οι «άντρακλες». Το θερμόμετρο πλησιάζει επικίνδυνα τους 451 F…«