-ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ: Η άκρη του φασιστικού παγόβουνου

Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΚΡΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΠΑΓΟΒΟΥΝΟ

ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

του Λάζαρου Κουμπουλίδη

Ας είμαστε ειλικρινείς. Για να δώσουμε λύσεις οφείλουμε να είμαστε ειλικρινείς. Για να υπάρξει λύση στο πρόβλημα, πρέπει να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα κατάματα. Ναι! Η Ελληνική Κοινωνία μαστίζεται από φυλετικό και θρησκευτικό ρατσισμό. Είναι μια παραδοχή η οποία στηρίζεται σε δεδομένα τα οποία βρίσκονται μπροστά μας, σε κάθε έκφανση της κοινωνικής και πολιτικής ζωής του  τόπου μας. Η Ελλάδα είναι μία χώρα όπου ευδοκιμεί ο ρατσισμός και ο φασισμός.

Αν τολμήσουμε να κάνουμε μία αναδρομή στο κοντινό μας παρελθόν, και δούμε την προβολή του στο σημερινό παρόν, είμαστε μία χώρα που ακόμη αυτοχαρακτηρίζεται από το χουντικό τρίπτυχο –Ελλάς, Ελλήνων, Χριστιανών.

Γι’ αυτό και «χαρίσαμε» τους συμπατριώτες μας ακρίτες μουσουλμάνους της Θράκης στους Τούρκους.

Γι’ αυτό και «χαρίσαμε» τους αδελφούς μας πόντιους μουσουλμάνους (ακόμη και τους κρυπτοχριστιανούς) επίσης στους Τούρκους.

Ο όρος αλλόθρησκος ακούγεται κάπως σαν «εξωγήινος» στη χώρα μας.

Το μάθημα της θρησκειολογίας στα σχολεία μας, αντιμετωπίζεται σχεδόν ως «αίρεση».

-Kάτω τα χέρια από την προσφυγική περιουσία

Προσφυγή της ΟΠΣΕ στο Συμβούλιο Επικρατείας για τα ανταλλάξιμα

Στο Συμβούλιο της Επικρατείας προσέφυγε η Ομοσπονδία Προσφυγικών Σωματείων Ελλάδος για ένα σκέλος του τεράστιου θέματος της ανταλλάξιμης περιουσίας.

Η αίτηση στρέφεται κατά της διυπουργικής επιτροπής αναδιαρθρώσεων και αποκρατικοποιήσεων, που αποτελείται από τους υπουργούς οικονομικών, ανάπτυξης και ανταγωνιστικότητας, περιβάλλοντος –ενέργειας και κλιματικής αλλαγής, υποδομών-μεταφορών και δικτύων, παιδείας και θρησκευμάτων και τουρισμού.

Ζητείται η ακύρωση της απόφασης 234/2013 με την οποία μεταβιβάζονται και περιέρχονται χωρίς αντάλλαγμα στο ταμείο Ταμείο αξιοποίησης ιδιωτικής περιουσίας του δημοσίου, γνωστού ως ΤΑΙΠΕΔ, κατά πλήρη κυριότητα ,νομή και κατοχή πέντε ανταλλάξιμα ακίνητα μετά των επί αυτών κτισμάτων και εγκαταστάσεων.

Η μεταβίβαση αυτή έγινε προκειμένου να πωληθούν και τα έσοδα να χρησιμοποιηθούν για την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους της χώρας.

-Διανοούμενοι, Μεταξάς και φασισμός

Μεταξύ ιδεολογίας και πραγματικότητας

ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΟΓΙΑΤΖΗ*

http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=27/10/2013&id=394330

Πολλοί διανοούμενοι δήλωσαν παρόντες στην «Πνευματική Επιστράτευση», σε πλαίσιο καθορισμένο από τη δικτατορία και με άξονες κοντινούς στις αναζητήσεις τους

Η απόρριψη του ιταλικού τελεσιγράφου από τον Ι. Μεταξά, κωδικοποιημένη στο «Οχι», και σήμερα ακόμη προκαλεί αντιπαραθέσεις: είπε (ή γιατί είπε) το «Οχι» ο Μεταξάς; Μια «κεντροδεξιά» ερμηνεία, στηριγμένη στη ρήξη του Μεταξά με τους κατ’ αυτήν δήθεν ομοϊδεάτες του, βρήκε στο «Οχι» τον αντιφασισμό του. Μια αντίστοιχη «κεντροαριστερή» διακήρυξε ότι «το Οχι το είπε ο Λαός», εξαναγκάζοντας το δικτάτορα να εκφράσει παρά τη θέλησή του το λαϊκό αντιφασισμό.

Απαντήσεις καθορισμένες από τη μεταπολεμική απαξίωση του φασισμού μάλλον επιβάλλουν πολυπλοκότερη θέαση της εποχής. Δύο στοιχεία αυτής της πολυπλοκότητας αναφέρονται εδώ.

Πρώτον, ότι η σημασία του φιλοβρετανικού προσανατολισμού της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου δεν πρέπει να υπερτονίζεται στην ερμηνεία του «Οχι». Είναι γνωστή, τονίζει ο Mark Mazower στη «Σκοτεινή Ηπειρο», η άποψη Βρετανών πολιτικών, όπως οι Τσόρτσιλ και Τσάμπερλεν, για το ασύμβατο μεσογειακών λαών-δημοκρατίας. Συνεπώς, η συμμαχία με τη Βρετανία δεν καθιστούσε αυτομάτως κάποιον αντιφασίστα. Εξάλλου, ο Γιώργος Σεφέρης, που λόγω θέσης κάτι παραπάνω γνώριζε, έγραφε στο «Χειρόγραφο Σεπ. ’41» ότι οι άνθρωποι του (φασιστικού κατ’ αυτόν) καθεστώτος δεν αναφέρονταν καν σε πόλεμο εναντίον του Αξονα, αλλά εναντίον ή της Ιταλίας ή των ιταλικών στρατιωτικών δυνάμεων.

Το μεγάλο “ΌΧΙ” στους Ιταλούς που έγινε το μεγάλο “ΝΑΙ” μου στους Έλληνες

της  Cosmina Furchi Gliatas

Όπως είναι γνωστό την ιστορία τη γράφουν οι νικητές. Έτσι έγινε και με αυτή τη λαμπρή σελίδα της Ελλάδας, την 28η Οκτωβρίου του 1940: η ημέρα του μεγάλου “ΌΧΙ” στην Ιταλία. Δε θυμάμαι να είχα διαβάσει πολλά γι αυτόν τον πόλεμο όταν βρισκόμουν στα θρανία, στην Ιταλία…Παρ’ ότι ήμουν άριστη μαθήτρια, δε μου είχε μείνει «κάτι» στη μνήμη. Θυμάμαι περισσότερο τα λόγια και τις ιστορίες που μου έλεγε ένας θείος μου, ότι οι Ιταλοί πολέμησαν στα βουνά της Αλβανίας και στην Ελλάδα. Μου διηγούταν όλη εκείνη τη φρίκη του πολέμου, που αντίκρισε με τα μάτια του, όταν τον έστειλαν, ως φαντάρο, να πολεμήσει σε ξένο έδαφος.

Όλα ακούγονταν τόσο μακρινά, τα έβλεπα σαν ασπρόμαυρη ταινία. Όταν όμως γνώρισα τον σύζυγό μου, που είχε έρθει για σπουδές στην Ιταλία, τότε έμαθα ότι ο παππούς του είχε πεθάνει σε εκείνον το φρικτό πόλεμο, αφήνοντας πίσω δύο μικρά παιδιά και τη γυναίκα του έγκυο. Γνώρισα την γιαγιά του και έμαθα όλα τα δυσάρεστα γεγονότα, τις τεράστιες δυσκολίες, τον πόνο, τον αγώνα για επιβίωση, τις συνέπειες εκείνου του πολέμου… Όλα από «πρώτο χέρι».

Άρχισα και να διαβάζω πολλά βιβλία, από άλλη σκοπιά πλέον, να μαθαίνω και ν’ ανακαλύπτω ακόμα περισσότερα. Ένοιωσα ένα περίεργο βάρος, λες και επειδή είμαι Ιταλίδα ευθυνόμουν εγώ για το δυσάρεστο γεγονός, χωρίς, όμως, να υπάρξει ποτέ πρόβλημα με την οικογένεια του συζύγου μου. Ίσα – ίσα, με αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή. Ήταν κάτι «δικό μου», σκεφτόμουν. Κι αναρωτιόμουν τι θα μπορούσα να κάνω για να διορθώσω αυτό το άσχημο συναίσθημα, γιατί το κακό, το γεγονός, δυστυχώς δε διορθώνεται από κανέναν.

-Για το φαινόμενο του φασισμού

Ιδεολογικά ζητήματα του φασιστικού φαινομένου.

Του Περικλή Παυλίδη

Σε συνθήκες οξύτατης οικονομικής κρίσης, εμφανούς αποτυχίας του εγχειρήματος ευρωπαϊκής  ολοκλήρωσης  και παρακμής των κυρίαρχων ιδεολογικοπολιτικών μορφών διαχείρισης της αστικής κοινωνίας (φιλελευθερισμός-σοσιαλδημοκρατία)  σημαντικές δυνάμεις του αστισμού στην Ευρώπη στρατεύονται εσπευσμένα και ανοικτά με τον εθνικισμό και τους πολιτικούς εκφραστές του, συμπεριλαμβανομένων και ακραιφνώς νεοφασιστικών εκδοχών αυτού. Στην ήπειρο που είχε εκατόμβες θυμάτων εξαιτίας του φασισμού οι ορδές του τελευταίου κάνουν και πάλι την  απειλητική εμφάνισή τους.

-Οι ένοχοι της «κεντροαριστεράς» προτείνουν……

58 κατασκευαστές συνιστούν… μνημονιακό, «κεντροαριστερό» πλυντήριο.

Του Θ. ΤZHMA

Δύσκολο συναίσθημα η ενοχή.

.

Σε φθείρει και σταδιακά σε διαλύει εσωτερικά. Επίσης δύσκολο να πρέπει να πλασάρεις ένα κατεστημένο τόσο βαθιά διαβρωμένο και χρεοκοπημένο με καινούριο περιτύλιγμα, να του στήσεις δεκανίκια, να το μασκαρέψεις.

.

Κι ακόμα χειρότερη η αίσθηση του αδιεξόδου που σου προκαλεί η ήττα σου, η αδυναμία σου να παρέμβεις στην κοινωνική βάση με αποτέλεσμα να άγεσαι και να φέρεσαι από ό,τι πιο αντιδραστικό έχει να παρουσιάσει η άρχουσα τάξη, εξαιρουμένης της Χρυσής Αυγής.

 

Δεν ξέρω τί από τα παραπάνω βαραίνει περισσότερο κάθε έναν από τους 58 επίδοξους κατασκευαστές του κεντροαριστερού πλυντηρίου των μνημονιακών συνενόχων. Η προσπάθειά τους όμως είναι εξίσου θλιβερή με τις αντίστοιχες, προηγούμενες προσπάθειες που ανακυκλώνονται από το 2010. Άλλες από ξεφτισμένους τηλεϋπουργούς της δεκαετίας του 2000, άλλες από εκείνους τους “σελέμπριτις” που οι ιδιοκτήτες των καθεστωτικών ΜΜΕ έχρισαν “διανόηση”, προκειμένου να λιβανίζουν πρώτα την “ισχυρή Ελλάδα” και έπειτα το μνημονιακό μονόδρομο.

Το κείμενο των 58 μυρίζει συστημική μούχλα, μέσα από τις ήξεις αφίξεις. Προδίδει ήττα μέσα από το ανύπαρκτο στρατηγικό διά ταύτα.

-Το σεξ στη Σοβιετική Ένωση

Το σεξ στη Σοβιετική Ένωση

Ενα απολαυστικό αφήγημα του συγγραφέα, Ντενίς Ντραγκούνσκι, για την απόλαυση του σεξ την περίοδο της Σοβιετικής Ενωσης, αλλά και για τα τεράστια ταμπού -που συχνά προκαλούν γέλιο και θλίψη μαζί- που υπήρχαν τότε. Αξίζει να το διαβάζετε μέχρι την τελευταία αράδα.

«Έλα μαζί μας στο εργοτάξιο!» Πηγή: Βαλερί Μπαρίχιν

Στην ΕΣΣΔ, γύρω από το σεξ πάντα υπήρχε η … αύρα ενός ταμπού, αν και το σεξ, εννοείται ότι “κυλούσε” κανονικότατα, πολύ συχνά μάλιστα, και διόλου λιγότερο από σήμερα. Αλλά το να το συζητάς δημόσια και μάλιστα να το δείχνεις στην TV; Απαπα! Ηταν ντροπή κι ανήθικο. Εχει ακουστεί ότι την περίοδο της περεστρόικα, κατά τη διάρκεια μιας τηλεοπτικής σύνδεσης Μόσχας – Βοστόνης, μια κυρία δήλωσε: “Εμείς στην ΕΣΣΔ δεν έχουμε σεξ”. Ήταν μια λάθος διατύπωση. Στην πραγματικότητα είπε ότι δεν δείχνουν σεξ στην τηλεόραση.

-Tσε Γκεβάρα: Ο Άρης Βελουχιώτης της Νότιας Αμερικής

46 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ, ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΥΠΕΡΤΑΤΗΣ ΘΥΣΙΑΣ

 

Τσε Γκεβάρα 1928-1967: Ο ασυμβίβαστος επαναστάτης

Του ΒΛΑΣΗ ΑΓΤΖΙΔΗ (*)

Γιατί άραγε ο Τσε Γκεβάρα παραμένει έως σήμερα μια γοητευτική ιστορική παρουσία; Τι είναι αυτό που κάνει εκατομμύρια ανθρώπους σ’ όλο τον κόσμο να παραπέμπουν μόνο σ’ αυτόν με πολλούς τρόπους, ενώ εκατοντάδες και χιλιάδες άλλοι που συμμετείχαν στις επαναστάσεις του 20ού αιώνα έπεσαν στην αφάνεια;

Η απάντηση είναι μάλλον απλή και σχετίζεται με τη ρομαντική διάθεση που οδηγεί στην αναζήτηση των τέλειων και άδολων ηρώων, την αίσθηση δικαίου και την απέχθεια προς την εξουσία που ενυπάρχει σε κάθε άνθρωπο. Ολες αυτές οι συνθήκες συναντιούνται στο πρόσωπο του Τσε.

«Ο Αργεντινός Ερνέστο “Τσε” Γκεβάρα θα οδηγήσει την περιπέτεια του μαρξισμού στην κορύφωσή της. Στην παγκόσμια ιστορία των επαναστάσεων δεν θα βρείτε άλλον επαναστάτη του ηθικού μεγέθους του Γκεβάρα. Δεν περπάτησε στη γη επαναστάτης πιο “καθαρός” απ’ τον “Τσε”!… Μισός Ισπανός απ’ τη μεριά του πατέρα του και μισός Ιρλανδός απ’ τη μεριά της μητέρας του, θα μάθει από τον πλούσιο και καλλιεργημένο πατέρα και την όμορφη και μορφωμένη μητέρα πως η φτώχεια, εκτός από κοινωνικό και ηθικό πρόβλημα, είναι και πρόβλημα αισθητικό. Ασχημαίνει τον κόσμο. Και τον γεμίζει αρρώστιες…», έγραψε ο Βασίλης Ραφαηλίδης.

Απέναντι στην αδικία

Omer Asan: Καταγραφή της χριστιανικής κληρονομιάς της Μικράς Ασίας

Ασφαλώς γνωρίζετε τον Ομέρ Ασάν!!!  Θυμηθείτε κατ’ αρχάς δύο κείμενά μας:

-Ömer Asan. Μια συνέντευξη

-Μια συνέντευξη του Ömer Asan στη Λένα Σαββίδου.

Ετοιμάζει έκδοση με πάνω από 1.000 εκκλησίες και μοναστήρια σε όλη την Τουρκία

Συνέντευξη στο Θ. Σπανέλη

Βρέθηκε στην Καβάλα την περασμένη εβδομάδα ο Ομέρ Ασάν, καλεσμένος του Συλλόγου Μικρασιατών Ν. Καβάλας, με αφορμή την ταινία του «Που πάς αδελφέ;». Ο Ομέρ Ασάν είναι ένας Τούρκος λαογράφος και φωτογράφος με Ποντιακή καταγωγή. Στην Ελλάδα είναι κυρίως γνωστός για το βιβλίο του «Ο Πολιτισμός του Πόντου», στο οποίο αναφέρει, μεταξύ άλλων, την ύπαρξη σημαντικού αριθμού μουσουλμάνων ομιλητών της Ποντιακής γλώσσας στην σημερινή Τουρκία. Κατά τη δεκαετία του 80′ ο Ομέρ Ασάν είχε διωχθεί για τις αριστερές πολιτικές του απόψεις, ενώ το 2002 δικάστηκε για το προαναφερθέν βιβλίο του με τη κατηγορία ότι έκανε «γραπτή προπαγάνδα με σκοπό τον διαμελισμό της Τουρκίας». Έχει βραβευτεί με το Βραβείο Ιπεκτσί για την προώθηση της Ελληνοτουρκικής φιλίας.

 

-Ουμπερτο Έκο: Τα σημάδια του πρωτο-φασισμού

New York Review of Books, 1995. (…) Παρά την ασάφεια αυτή, νομίζω πως μπορούμε να σκιαγραφήσουμε έναν κατάλογο χαρακτηριστικών, τα οποία είναι αντιπροσωπευτικά αυτού που ονομάζω «πρωτοφασισμό» ή «αρχέγονο φασισμό». Αυτά τα χαρακτηριστικά δε μπορούν να οργανωθούν σε ένα ενιαίο σύστημα -πολλά απ’ αυτά αλληλοαναιρούνται, και είναι επίσης αντιπροσωπευτικά και άλλων μορφών δεσποτισμού ή φανατισμού. Η παρουσία ενός και μόνο απ’ αυτά, όμως, αρκεί για να επιτρέψει στο φασισμό να συμπτυχθεί γύρω του.

1. Το πρώτο χαρακτηριστικό του πρωτοφασισμού είναι η λατρεία της παράδοσης. Η παραδοσιαρχία, βέβαια, είναι πολύ παλαιότερη από το φασισμό. Δε χαρακτήριζε μόνο την αντιεπαναστατική σκέψη των Καθολικών μετά τη Γαλλική Επανάσταση, αλλά γεννήθηκε στους ελληνιστικούς χρόνους ως αντίδραση στον κλασικό ελληνικό ορθολογισμό. Στη λεκάνη της Μεσογείου, λαοί διαφόρων θρησκειών (που οι περισσότερες απ’ αυτές είχαν γίνει δεκτές στο ρωμαϊκό πάνθεο) άρχισαν να ονειρεύονται κάποια αποκάλυψη που είχε συμβεί στην αυγή της ανθρώπινης ιστορίας. Αυτή η αποκάλυψη, σύμφωνα με τη μυστηριακή αίγλη που καλλιεργούσε η παραδοσιαρχία, είχε παραμείνει για πολύ καιρό κρυμμένη κάτω από το πέπλο γλωσσών που ήταν πια ξεχασμένες στα αιγυπτιακά ιερογλυφικά, στους κέλτικους ρούνους, στους παπύρους των σχεδόν άγνωστων θρησκειών της Ασίας.

-Ο νόστος της χαμένης γλώσσας

Dilek Winchester, Ο νόστος της χαμένης γλώσσας, Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης

Της Βασιλίκας Σαριλάκη

Η έκθεση της Dilek Winchester που παρουσιάζει το ΕΜΣΤ, σε επιμέλεια Άννας Καφέτση, είναι μια συμβολική προσπάθεια επούλωσης ενός παλιού τραύματος. Αναφέρεται στην πολυπολιτισμικότητα της γλώσσας, την ανάγκη να παραμείνει ελεύθερη και τα δεινά που προκαλεί η λαθροχειρία της. Μαθήματα που χρειάζονται και σε μάς, οι οποίοι παρότι διαθέτουμε μια τόσο αρχαία και φιλοσοφική γλώσσα, συχνά κάποιοι προσπαθούν την ..αναμορφώσουν με βάναυσο τρόπο.

-O «Iός», ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΚΑΙ τα ΨΕΥΤΟ-ΜΕΤΩΠΑ

ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΨΕΥΤΟ-ΜΕΤΩΠΑ

(Κυρ. 29/9/13 – 10:46)

Του ΤΑΚΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ**

Το περασμένο άρθρο μου (22.9) με τίτλο «Ο περισπασμός της Χρυσής Αυγής», πέρα από κάποια άκρως εγκωμιαστικά σχόλια, προκάλεσε και μια θύελλα αντιδράσεων συνήθως ανωνύμων, με τις οποίες δεν ασχολούμαι,[i]όλες προέρχονται, από το άτυπο (προς το παρόν) αντιφασιστικό Μέτωπο που περιλαμβάνει όλο το πολιτικό φάσμα: από την δεξιά «διανόηση» και τους οπαδούς των κομμάτων της κοινοβουλευτικής Χούντας, μέχρι την «ροζ» και «Ελευθεριακή» Αριστερά, καθώς και, δυστυχώς, την κομμουνιστογενή.