-Όταν οι Έλληνες κομμουνιστές πήραν την εξουσία-2

  Η EΦΗΜΕΡΙΔΑ  ΚΑΙ  Ο  ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ  ΟΙΚΟΣ  «ΚΟΛΕΧΤΙΒΙΣΤΙΣ»

(«Η ελληνιζάτσια πρέπει να ξυπνήσει«)

 «Ένα από τα πιο άγνωστα θέματα του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος υπήρξε η δράση των ελληνικών κομμουνιστικών οργανώσεων στη Σοβιετική Ένωση μέχρι το ’37.… Τα θέματα αυτά παρέμειναν άγνωστη σελίδα της νεοελληνικής Ιστορίας, γιατί οι πρωταγωνιστές -παρότι σταλινικοί- έπεσαν θύματα της αντιμειονοτικής-ρατσιστικής πολιτικής του σταλινισμού και γιατί η ελλαδική ιστοριογραφία υπήρξε βαθύτατα εσωστρεφής. Ακόμα και σήμερα είναι ελάχιστοι οι ερευνητές αυτής της σκοτεινής εποχής…..»

     Οι εκδόσεις «Κολεχτιβιστής» τύπωσαν τέσσερα πρωτότυπα έργα του Κοστοπράφ. Απ’ αυτά ξεχωρίζει το επικό ποίημα Λάμπος (1932), το οποίο ήταν αφιερωμένο στον αγώνα των μπολσεβίκων παρτιζάνων της Αζοφικής εναντίον των ένοπλων «αντεπαναστατικών» ομάδων του Σκουρό και του Μαχνό. Ο Λάμπος, νεαρός Έλληνας, παρουσιάζεται στο ποίημα ως «αγωνιστής για την ευτυχία του λαού.» Το καλύτερο έργο του Κοστοπράφ είναι το έπος Λεόντης Χονα­γμπέη, το οποίο εκδόθηκε το 1934. Ο κεντρικός ήρωας του έργου είναι ο Έλληνας λαϊκός ποιητής Λεόντης, ο οποίος εκφράζει το μίσος κατά των ντόπιων Ελλήνων γαιοκτημόνων των ελληνικών χωριών της Αζοφικής, που εκμεταλλεύονταν τους φτωχούς αγρότες. Η βασική αρχή, που εκφράζεται από τον Λεόντη, είναι: «Όταν ο λύκος λυπηθεί το αρνάκι, τότε και ο πλούσιος θα λυπηθεί το φτωχό.» Παράλληλα με την καταγγελία της εκμετάλλευσης ο Γ. Κοστοπράφ περιέγραφε με πολύ τέχνη την αγάπη του Λεόντη με την ελληνοπούλα Μαρία Κοσκός.

-Τι συμβαίνει με το μεσαίο δάχτυλο της Αφροδίτης;

Χαμός ενέσκηψε στην Ελλάδα… Το μεσαίο δάχτυλο της Αφροδίτης έκανε το θαύμα του και ένωσε όλους τους Έλληνες. Πατριώτες κι αντιπατριώτες, εθνοαποδομιστές και εθνοκεντρικοί μαζί  με τίμιους και με  λαμόγια ένοιωσαν να υφίστανται τον απόλυτο εξευτελισμό από τους άθλιους γερμαναράδες. Για άλλη μια φορά, μετά το χρηματιστήριο, τους  Ολυμπιακούς Αγώνες, τη μεγάλη Ιδέα των Σημίτη και Τσουκάτου, τους κουμπάρους του Καραμανλή οι Έλληνες ένοιωσαν να ενώνονται και πάλι….  Που όμως να βρίσκεται η αλήθεια;

Ας δούμε τι γράφουν κάποιοι που ξέρουν καλύτερα γερμανικά από μας:

«Σάλος έχει ξεσπάσει για το εξώφυλλο του περιοδικού Φόκους, με την Αφροδίτη της Μήλου που έχει υψωμένο το μεσαίο δάχτυλο. Κι αν στη μπλογκόσφαιρα είδα, πέρα από τις συνήθεις υστερίες, και κάμποσο ήρεμο και ψύχραιμο σχολιασμό (π.χ. στου Ροΐδη ή στου Καλτσόβρακου), δεν μπορώ να πω το ίδιο για τις δηλώσεις του Προέδρου της Βουλής, ο οποίος έκανε διάβημα στον Γερμανό πρέσβη (!) κάτι που σε μένα προσωπικά θυμίζει μάλλον την αντίδραση αξιωματούχου ισλαμικής χώρας όταν βλέπει γελοιογραφία του Μωάμεθ σε ευρωπαϊκό έντυπο.

Φυσικά, το αποκορύφωμα των δηλώσεων Πετσάλνικου είναι το απόσπασμα για το ποιος έχει πιο μεγάλα τα πολιτιστικά επιτεύγματα:

 

Αυτή η μικρή Ελλάδα των 11 εκατομμυρίων, με τις αδυναμίες της, τα λάθη μας, τα προηγούμενα 40 χρόνια για παράδειγμα τιμήθηκαν 2 συμπατριώτες με το βραβείο Νόμπελ. Μήπως αυτά τα 40 χρόνια, η τεράστια Γερμανία των 85 εκατομμυρίων γέννησε κανένα καινούριο Μπετόβεν και δεν το γνωρίζουμε;

-Όχι μωρέ …. και πάλι

Αν είναι να παιχτεί η ύπαρξη μας

αν είναι να διαλέξουμε ανάμεσα στην υποταγή και την αξιοπρέπεια

αν είναι να ξεχάσουμε αυτό που ήμασταν

αν είναι να πουλήσουμε τα παιδιά μας για το τομάρι μας

αν…

αν είναι να παιχτεί και πάλι η ύπαρξη μας

αν είναι -για λίγη ξεκούραση  , για λίγο φαγοπότι, για λίγο  Βόλεμα

να βλέπουμε την Μπότα σας και πάλι να συντρίβει παιδιά και πρόσωπα κι Ιδανικά και μνήμες

αν είναι να ντρεπόμαστε τα χρόνια που μας μείναν

αν…

αν…

αν είναι για τα μούτρα σας και τα παχιά τα λόγια

να σκύψουμε και πάλι το κεφάλι

τότε θα πούμε πάλι :  Όχι  μωρέ …Σιγά τα κελεπούρια

για ένα  ενάμιση τοις εκατό αύξηση ;

Σιγά τη ζωή που μας δίνετε για  αντάλλαγμα

Όχι μωρέ …. και πάλι .

Όχι κι πάλι όχι ως  την Αιωνιότητα  και πέρα

————————————————————————

Του Νοσφεράτου, απ’του Δεκέμβρη (και πάντα επίκαιρου) τον ποιητικό του οίστρο στου Προκρούστη το κονάκι (μ-λ) Νο 2

-Μήπως τελικά μια χρεοκοπία θα μας σώσει;

Πολλά λέγονται και γράφονται τις τελευταίες ημέρες εντός και εκτός της χώρας μας για την πιθανή χρεοκοπία της. Κανείς δεν είναι σε θέση να προβλέψει τι πραγματικά θα συμβεί αλλά μήπως τελικά μια χρεοκοπία θα ήταν μια πολύ καλή λύση για την Ελλάδα…..

 Σύμφωνα με την οικονομική θεωρία ένα χρέος είναι  αδιατήρητο  όταν το επιτόκιο εξυπηρέτησης υπερβαίνει το ρυθμό αυξήσεως του εισοδήματος.  Όταν ο ρυθμός αυξήσεως των τόκων υπερβαίνει τον ρυθμό ανάπτυξης της εθνικής οικονομίας τότε υπάρχει σημαντικό πρόβλημα.

– δρόμος…

Μας το φερε ο «ταχυδρόμος» και το δημοσιεύουμε ως έχει : 

 Η εφημερίδα δρόμος ξεκινά το ταξίδι της
Αναζητήστε τη στα περίπτερα το Σάββατο 20/2 και κάθε Σάββατο
 
Στο πρώτο φύλλο του δρόμου θα βρείτε:
–Συνέντευξη του Τζορτζ Γκάλογουεϊ, Βρετανού βουλευτή, και επικεφαλής της πρωτοβουλίας Viva Palestina
–Μια αδημοσίευτη συνέντευξη του Χάουαρντ Ζιν στο Στέλιο Ελληνιάδη
–Συνέντευξη του Τάσου Πορφύρη στον Σταμάτη Μαυροειδή
 
Διαβάστε ακόμα:
–Φως στα σκοτάδια, του Ευτύχη Μπιτσάκη
–Ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο; του Γιάννη Κιμπουρόπουλου,
–Επιστροφή στην Τέταρτη Εξουσία, του Βασίλη Μουλόπουλου
–Η Ελλάδα στο κέντρο της γης, του Αλέκου Αλαβάνου
–PIGS PONG, του Νίκου Κουνενή
–Ο trendy φασισμός, του Λεωνίδα Σακλαμπάνη

-Η Δίκη των Εξι και ο Κολοκοτρώνης

Ένα καλό άρθρο, για τη σημασία της αναψηλάφησης της Δίκης των Εξ και του δεξιού ιστορικού αναθεωρητισμού που μας κυκλώνει, δημοσίευσε η Χριστίνα Κουλούρη και μεις το αναδημοσιεύoυμε:

Τον Ιανουάριο του 2008 ο Μιχάλης Πρωτοπαπαδάκης, εγγονός του Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη, πρώην πρωθυπουργού που είχε καταδικαστεί και εκτελεστεί το 1922 ως ένοχος εσχάτης προδοσίας για τη Μικρασιατική Καταστροφή, υπέβαλε στον Αρειο Πάγο αίτηση επανάληψης της περίφημης Δίκης των Εξι.

-Είναι ο σταλινισμός Αριστερά;

Πολλές φορές, προσεγγίζοντας το φαινόμενο του σταλινισμού και των σταλινικών διώξεων, αυθόρμητα αντιμετωπίζουμε τους φορείς του ως κομμάτι της Αριστεράς!

Έστω διεφθαρμένο και άθλιο, αλλά πάντως Αριστερά!

Όμως ένα κείμενο ενός πρώην υψηλόβαθμου στελέχους του ΚΚΕ μας δημιούργησε και σε μας ερωτήματα:  Είναι δυνατόν να είναι Αριστερός ένας πολίτης ή ένα κόμμα που ονειρεύεται την τρομοκρατική υποταγή της εργατικής τάξης και του Λαού σ’ έναν κομματικό μηχανισμό και σε μια νέα σκληρή, βίαιη κι απόμακρη ηγετική τάξη;

– Η Μακρόνησος και οι «επισκέπτες» της…

‘Ισως κάτι να είχε ακούσει ο ποιητής της ρωμιοσύνης όταν έγραφε στον «Πέτρινο χρόνο» :

«..Κι η Παναγιά του Πόντου φλωροκαπνισμένη απ’ το σούρουπο
να σεργιανάει ξυπόλυτη στην αμμουδιά
συγυρίζοντας τα σπίτια των μικρών ψαριών
καρφώνοντας μ’ ένα θαλασσινό σταυρό τη φεγγαρίσια της πλεξούδα..»

(Γιάννης Ρίτσος -Πέτρινος χρόνος-Τα Μακρονησιώτικα)

Κάτι που κατά ένα περίεργο τρόπο φαίνεται να διέφυγε της προσοχής της   ιστορικής αφήγησης για την Μακρόνησο.