-Kostopoulos is just malakas…

Ιός της Ποµακοφαγίας

Ο καλός φίλος του μπλογκ μας Βριπολίδης μας έστειλε την είδηση που αναδημοσιεύουμε παρακάτω. Επίσης ένας άλλος φίλος [που έγινε επίσης καλός με πολύ αγώνα κι απ’ τις δυό πλευρές] χαρακτήρισε τις εμμονές Κωστόπουλου με έναν εύστοχο τίτλο, που τον μισό χρησιμοποιήσαμε και μεις για να τιτλοφορήσουμε τούτη την ανάρτηση.

Είναι γνωστό βέβαια, ότι ο «σύντροφος» (φτου στο κόρφο μας 8) ) Τάσος Κωστόπουλος δεν είναι καθόλου του γούστου μας εξαιτίας της εχθρικής και μεροληπτικής -έως ρατσιστικής- στάσης του απέναντι στον ελληνισμό της Ανατολής [και πρόσφατα και απέναντι στους σλαβόφωνους μουσουλμάνους της ελληνικής Θράκης, τους Πομάκους, καθώς και εξαιτίας της  μονόπλευρης καταδίκης του ελληνικού εθνικισμού και ανοχής των μη ελληνικών, είτε του σλαβομακεδονικού είτε και κυρίως του τουρκικού.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η γυναίκα του Καίσαρα, ούτε τίμια είναι, ούτε και φαίνεται…..    γι αυτό οι σύντροφοι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ας είναι πιο προσεκτικοί στις επιλογές τους και να μην παίζουν το παιχνίδι του άλλου εθνικισμού πιστεύοντας ηλιθιωδώς ότι ο δικός μας είναι χειρότερος…

Στη συνέχεια δημοσιεύουμε ένα κείμενο των ίδιων των Πομάκων, όπου διεκτραγωδούν την κατάστασή τους και επιβεβαιώνουν απολύτως απ’ τη μια τον άθλιο ρόλο του τουρκικού  κράτους, το θράσος του τουρκικού εθνικισμού επί ελληνικού εδάφους και απ’ την άλλη  τον τίτλο αυτής της ανάρτησης!!!

Ας διαβάσουμε λοιπόν πρώτα το απόσπασμα που έστειλε ο Βριπολίδης και αιτιολογεί τον τίτλο που χρησιμοποιήσαμε:

«Ὅλα ὅσα ξέρετε γιά τήν ἑλληνική πολιτική στό ποµακικό ζήτηµα εἶναι φούµαρα», µᾶς εἶπε στίς 22/5 ὁ Τάσος Κωστόπουλος τοῦ «Ἰοῦ τῆς Ἐλευθεροτυπίας», παρουσιάζοντας τό σχετικό βιβλίο του στό Ἐργατικό Κέντρο Ξάνθης. Στήν ἐκδήλωση πού ὀργάνωσε ἡ ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. µίλησε µαζί µέ τόν δηµοσιογράφο Σαµί Καραµπουγιουκλού (φωτό) καί, ἀφοῦ παρέθεσε ὅλες τίς παιδιόθεν τραυµατικές του ἐµπειρίες ἀπό τήν Ἑλλάδα, προσπάθησε νά ὑπερασπίσει τή βασική θέση τοῦ βιβλίου του: ὅτι ἡ κρατική πολιτική ἔστησε τό «ποµακικό», δηλ. χωρίς αὐτήν οἱ Ποµάκοι θά ἐκτουρκίζονταν «φυσιολογικά».

-Στην υγειά σας κε Υπουργέ

ΘΟΔΩΡΗΣ  ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ :  49η ημέρα απεργίας πείνας.

——————

– απόψε, κύριε Υπουργέ, μετά τον κάματο της ημέρας θα φάτε το δείπνο σας, είτε ήσυχα στο σπίτι με χαμηλό το φως, είτε εύθυμα στην τύρβη του κόσμου, σε ένα καλό ρεστωράν με φίλους. Ο κ. Θοδωρής Ηλιόπουλος, συμπολίτης, (προ)φυλακισμένος, όχι.

Πιείτε ένα ποτηράκι στην υγειά του. Αύριο μπορεί να πεθάνει.

Ετσι! για το πείσμα μιας σιδερόπορτας, ενός καρεκλοκένταυρου και μιας Ελλάδας που δεν πεθαίνει ποτέ, καταραμένη απ’ τους θεούς να βλέπει τον θάνατο των παιδιών της

Από : τον Στάθη στην Ελευθεροτυπία

-Rap of Europontians (2009)

https://www.youtube.com/channel/UC4OAjqKqneMSX-G1I92QX_w

—————————————————————

μια (μάταιη) πρόταση του 2009 προς τους νεολαίους της ΠΟΕ: Καλέστε τους Γιουροπόντιανς σε μια   ραπ-ροκ συναυλία στα ποντιακά.

Ας ξεφύγουμε πλέον από το συντηρητισμό των δασκάλων και των μεγάλων και ας προσπαθήσουμε να πειραματιστούμε…

—————————————————————

Λίγες μέρες πριν είχαμε ένα αφιέρωμα στην ποντιακή διάλεκτο. Είναι αλήθεια ότι το γράψαμε με το άγχος και την απελπισία του Ελλαδίτη που βλέπει αυτές τις παλαιές γλωσσικές μορφές να εξαφανίζονται από τη σύγχρονη Ελλάδα στο πλαίσιο μιας (σχεδόν περατωμένης) διαδικασίας πολιτιστικής ομογενοποίησης , υπό τη σκληρή γλωσσική επικυριαρχία της δημοτικής.

Όμως, εκεί που η ποντιακή διάλεκτος λειτουργεί  ακόμα ως μητρική γλώσσα, υπάρχει πρωτότυπη μουσική παραγωγή στα ποντιακά. Έκφραση αυθόρμητη, χωρίς τον ιδεολογικό καταναγκασμό που δημιουργεί η ψυχολογική ανάγκη αντίστασης στην αφομοίωση.

Τέτοια λοιπόν παραγωγή συναντιέται σήμερα στους ποντιόφωνους ομογενείς πρόσφυγες από τις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ. Νέοι πρόσφυγες της δεκαετίας του ’90 και εντεύθεν, που δυστυχώς ούτε οι παλιοί πρόσφυγες του ’22 κατανόησαν και αγκάλιασαν, και μάλλον τους φέρθηκαν με τον ίδιο τρόπο που φέρθηκαν οι «ντόπιοι» στους πρόσφυγες παππούδες μας. Ας ακούσουμε μερικά χαριτωμένα (και όχι μόνο) κομμάτια!

-Αθήνα: Εικόνες από μια πόλη!

 (ίντι)

10 Ιανουαρίου 2007

(μάλλον κάπου στην Πατησίων)

—————————————————————————

Παναγιώτη Τούντα,  «Στην Αθήνα» (1930). Τραγουδάει ο Κώστας Μασσέλος (Νούρος).

Στην Αθήνα, βρε παιδιά, έχει έμορφες κοπέλες.

Στην Αθήνα, βρε παιδιά, έχει έμορφες πολλές.

Ντόπιες κούκλες, μανούλα μου, με μπούκλες,

γλυκειές χωριατοπούλες, νεράιδες λυγερές.

Και κάτι χανουμάκια* με όμορφα ματάκια,

Σμυρνιές προσφυγοπούλες που κάβουν τις καρδιές.

(φωνή Τούντα)

Όπα, μωρέ, τί΄ναι τούτο; Έχασα το μπούσουλα!

Θα τρελαθώ, μανούλα μου! ΄Τι ομορφιές είναι τούτες;

Πώ πω, ένα κοπάδι κοριτσόπουλα πό΄ρχεται!

Στην Αθήνα δεν μπορώ δίχως έρωτα να ζήσω,

στην Αθήνα δεν μπορώ δίχως έρωτα να ζω.

Αχ, τα βράδυα κοριτσόπουλα κοπάδια,

κουκλίτσες παντρεμένες και χήρες στο σωρό!

Με κάνουν να στενάζω, «μανούλα μου», φωνάζω,

αναθεματισμένες, μου πήραν το μυαλό.

(φωνή Τούντα)

Όπα, να ζήσουν οι όμορφες!

*χανουμάκια = έτσι λέγαν συνήθως τα κορίτσια που πουλούσαν το σώμα τους

http://www.fileden.com/files/2008/6/6/1947074/PANOU%20STIN%20ATHINA%20TOUNDA%20NOUROS.mp3

αναρτήθηκε 14-8-2007

-Οι Έλληνες στις συγκρούσεις του Καυκάσου

… πόνεσα την αιώνια σταυρωνόμενη ράτσα μου που κιντύνευε και πάλι στο προμηθεϊκό βουνό του Καυκάσου. Δεν ήταν ο Προμηθέας, ήταν η Ελλάδα καρφωμένη πάλι από το Κράτος και τη Βία στον Καύκασο -αυτός είναι ο σταυρός ο δικός της- και φωνάζει. Φωνάζει τους ανθρώπους, τα παιδιά της να τη σώσουν

Νίκος Καζαντζάκης («Καύκασος», Αναφορά στον Γκρέκο)

-Εκδήλωση στην Παναγία Σουμελά του Βερμίου και κοσμοσυρροή στον Πόντο

Η σημερινή επέτειος της 15ης Αυγούστου ήταν ιδιαιτέρως σημαντική για όσους ασχολούνται με τα ποντιακά, το κίνημα και την ιστορική μνήμη.

Κατ’ αρχάς στο «ιερό βουνό» του Βερμίου -όπου ανιστορήθηκε από τους πρόσφυγες η «αιχμάλωτη» αυθεντική Μονή του όρους Μελά του ιστορικού Πόντου- οι ποντιακές οργανώσειος με την καθοδήγηση της ΠΟΕ (Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδας), οργάνωσαν την πρώτη μαζική μαχητική διαμαρτυρία, διαμαρτυρόμενες για τα φεουδαρχικά κατάλοιπα που επιβιώνουν και  ελέγχουν με παράδοξους τρόπους (ελέω μοναρχίας) το «μοναστήρι».  Και τελευταία, στις παλιές οικογένειες των «ντερεμπέηδων» του Βερμίου προστέθηκαν απρόσμενοι σύμμαχοι οι κ.κ. Χαραλαμπίδης και Φωτιάδης. Το δημοκρατικό ποντιακό  κίνημα και οι ποντιακές κοινότητες διεκδικούν την αλλαγή του ρ τόπου διοίκησης… Στην εκδήλωση συμμετείχαν συμπατριώτες μας απ’ όλους τους πολιτικούς χώρους. Το παρήγορο ήταν ότι συμμετείχαν και οργανωμένοι στο ΣύΡιΖα και στο ΚΚΕ αποδεικνύοντας ότι η ουδέτερη και υπεροπτική στάση -που επιτρέπει στους επιτήδειους να επιβιώνουν και να διαχειρίζονται τα κοινά στ’ όνομα του λαού-  σιγά σιγά υποχωρεί….. Άντε και του χρόνου καταλήψεις!

-En guzel deniz, henuz gitilmemis olandir (Nâzım Hikmet)

 η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή που δεν έχουμε ταξιδέψει ακόμα

Ένα πράγμα που με ενοχλούσε αφάνταστα, εμένα και κάποιους άλλους, ήταν και είναι η όψιμη ενασχόληση των ντόπιων εθνικιστών και η εκμετάλλευση των της καθ’ ημάς Ανατολής.

 

-Καλοκαίρι του ’87 στα Εξάρχεια…

 Καλοκαίρι  του 1986-87  θα ήταν, όταν ένα βράδυ βγήκα με παρέα βόλτα στα μπαράκια των Εξαρχείων.

Δεν ξέρω πόσην ώρα στεκόμουν μπροστά σε μια κολώνα βλέποντας μια κίτρινη αφίσα με μαύρα και κόκκινα γράμματα (χρώματα που τότε κάτι  είχαν να μου πουν, αλλά και σήμερα ακόμα…) και σκίτσα, αλλά  μάλλον θα πρέπει να ήταν αρκετή γιατί η παρέα έδειχνε να δυσανασχετεί : « άντε ρε μαλάκα  θα πιούμε κανά ποτό σήμερα ? ξεκόλλα….». 

 

-Μεϊχανέδες, μαντίλες και ο Τσόμσκι

Μεϊχανέδες, μαντίλες και ο Τσόμσκι

του Στέλιου Ελληνιάδη

                                      

Από την Πόλη φύγαμε το 1958. Πηγαίνοντας συχνά στην Ουκρανία, μέσω Κωνσταντινούπολης, παρ’ όλο που κάθε φορά περίμενα πολλές ώρες στο αεροδρόμιο Κεμάλ Ατατούρκ το αεροπλάνο για την Κριμαία, δεν το αποφάσιζα να βγω στην Πόλη.

 

-Η παλιά Τραπεζούντα

(από το αρχείο του Στέλιου Θεοδωρίδη)

Σπάνια επιζωγραφισμένη φωτογραφία της Τραπεζούντας, των αρχών του 20ου αιώνα, πριν η διαδικασία διαμόρφωσης των εθνών-κρατών στην Εγγύς Ανατολή καταστρέψει τις πολυθρησκευτικές και πολυπολιτισμικές κοινωνίες.

Και μιας και το αρχίσαμε ας συνεχίσουμε προσθέτοντας μερικές ακόμα παλιές καρτ ποστάλ από τον καιρό που οι φωνές των χοτζάδων μπερδεύονταν με τους ήχους των καμπαναριών, την παλιά Τραπεζούντα – Eski Trabzon…