-Ποντιακές εντροπίες της ΠΟΕ (Parcharidian-Federation-of-Greece)

Τέλειωσε και για φέτος η εκλογική διαδικασία στη μεγαλύτερη ελλαδική ποντιακή ομοσπονδία. Μόνο που και φέτος το ίδιο απεχθές μέτωπο που οδήγησε στη συρρίκνωση και στην απαξίωση τη μεγάλη προσπάθεια κυριάρχησε στο νέο Δ.Σ. (όπου πλειοψηφεί με μόνο μια ψήφο διαφορά)…. Και ενώ περίμενε κάποιος σώφρων ότι θα έκανε την ύστατη προσπάθεια για ενότητα στη σύνθεση του νέου Δ.Σ.,  δυστυχώς επελέγησαν άλλες λογικές. Το νέο Δ.Σ. συγκροτήθηκε με το γνωστό τρόπο που ο παρχαριδισμός εισήγαγε στην ομοσπονδία αυτή πριν από επτά περίπου χρόνια: εσωστρέφεια, ανταγωνισμός, εμφυλιοπολεμικές πρακτικές, επιλογή χειραγωγίσιμων ατόμων, άρνηση της ενότητας...   Και είναι πράγματι λυπηρό άτομα που έχουν μια εσωτερική ποιότητα και απλώς  θεωρούσαμε ότι επιλέχθηκαν από τους ενόχους –όπως παλιότερα οι Γαβρίδης και Φαχαντίδης που τελικά αντιστάθηκαν στη χειραγώγηση– να έχουν πλήρως προσαρμοστεί. Δεν θέλουμε να το πιστέψουμε και δεν βοηθά μακροπρόθεσμα ούτε και τους ίδιους…

Τα συμπεράσματα που βγήκαν και από αυτές τις εκλογές ήταν εξίσου απογοητευτικά όπως και σ’ όλες τις προηγούμενες φορές. Ένα μεγάλο μέρος των συλλόγων χαρακτηρίζονται από εγκληματική αφέλεια και ευπιστία. Πιθανόν γιατί οι προσδοκίες τους είναι περιορισμένες. Αρκετοί επώνυμοι του χώρου επιλέγουν μονίμως την πολιτική του Πόντιου Πιλάτου: και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ. Αυτοί είναι και οι πλέον υπεύθυνοι για την κατάπτωση….

Μαρξιστική Σκέψη, τόμος 19 : Άλλη μια εξαιρετική συμβολή

(για την ιστορία του Εθνικού Ζητήματος)

Μαρξιστική Σκέψη, τόμος 19, Ιανουάριος-Μάρτιος 2016

Στο εθνικό ζήτημα –ένα ζήτημα εξαιρετικά επίκαιρο λόγω της ακραίας όξυνσης των εθνικών συγκρούσεων και ανταγωνισμών στην εποχή της παγκοσμιοποίησης– αφιερώνεται ο νέος τόμος 19 της Μαρξιστικής Σκέψης. Περιλαμβάνει κείμενα επιφανών μαρξιστών αλλά και σύγχρονες αναλύσεις, που καλύπτουν ποικίλες πλευρές του θέματος: η μαρξιστική θεωρία για το έθνος, η εμπειρία της ΕΣΣΔ, τα απελευθερωτικά κινήματα των λαών, η καταπίεση των νέγρων, οι διακρίσεις σε βάρος των αυτόχθονων πληθυσμών στην Ινδία, τη Νότια Αφρική και αλλού, ο αντισημιτισμός.

Ο τόμος χωρίζεται σε δυο μέρη, ένα με πηγές και ένα με πρόσφατες αναλύσεις.

-Τα κερατιάτικα του Γιωρίκα Παρχαρίδη

Οι επερχόμενες εκλογές στην ΠΟΕ -τη μεγαλύτερη ομοσπονδία των Ποντίων της Ελλάδας- καθώς και η ένταση που χαρακτηρίζει την προεκλογική περίοδο, φέρνουν στην επιφάνεια παθογένειες και υστερήσεις πολύ γνωστές στους παροικούντες.

Προβλήματα που είχαν φανεί ξεκάθαρα από το 2010, όταν εισήχθησαν στις εκλογές τα σκονάκια, οι γραμμές, οι αποκλεισμοί και ο επιθετικός λόγος κατά συμπατριωτών. Στο κείμενο αποχώρησης από την ΠΟΕ του ιστορικού συλλόγου των Αργοναυτών-Κομνηνών περιγράφονται όλες εκείνες οι αιτίες που οδήγησαν στην κατάπτωση. Και λίγο αργότερα, με αφορμή τις εκλογές στη ΔΙΣΥΠΕ και τη μη εκλογή του Γιωρίκα στην ηγεσία, άρχισε το γαϊτανάκι των δικαστικών αμφισβητήσεων -κατά το παράδειγμα της παλιότερης δοκιμασμένης τανιμανιδικής πρακτικής- για να καταλήξουμε ως ανέκδοτο στη σημερινή ψευτοΔΙΣΥΠΕ.

Μέχρι σήμερα ο Γιωρίκας, που έχει αποχωρήσει από την προεδρία της ΠΟΕ και αρκέστηκε στην προεδρία της ψευδώνυμης ΔΙΣΥΠΕ, κρατά σφιχτά τα γκέμια από το παρασκήνιο. Παρότι οι οπαδοί του τέως προέδρου  έχουν ενδυθεί την προβιά του προβάτου, γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο λύκος που επέπεσε και κατέστρεψε το μεγαλύτερο εγχείρημα του ελλαδικού ποντιακού ελληνισμού έχει όνομα και λέγεται Γιωρίκας Παρχαρίδης.

-Αμερικανικές Εκλογές: “Η εκδίκηση της γυφτειάς”

Μια ενδιαφέρουσα ελληνοαμερικανικήανάλυση

Αμερικανικές Εκλογές: “Η εκδίκηση της γυφτειάς”

Του Δημήτρη Ρομποτή*
http://neohellenika.com/?p=1176

Χτες το βράδυ, στις αμερικανικές εκλογές, ζήσαμε αυτό που ο Ρασούλης είχε ονομάσει “εκδίκηση της γυφτειάς”. Η βαθιά Αμερική, το ποσοστό εκείνο των ψηφοφόρων που αισθάνονται εκτός συστήματος πήρε την εκδίκησή του αδιαφορώντας για τις εις βάρος του συνέπειες, με τον ίδιο τρόπο που οι Ελληνες ψήφισαν “Οχι” πέρυσι τον Ιούλιο και οι Βρετανοί “Μπρέξιτ” φέτος το καλοκαίρι. Ενας δισεκατομμυριούχος αφουγκράστηκε τις φοβίες των ψηφοφόρων και τις εξέφρασε εκλογικά, βγάζοντας από τη μέση “φίρμες” του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος και κατατροπώνοντας το “καλύτερο ρεζουμέ” (σας θυμίζει κάτι αυτό;) της αμερικανικής πολιτικής σκηνής, τη Χίλαρυ Κλίντον. Ο λαϊκιστικός αντισυστημισμός κέρδισε και στις ΗΠΑ με πανηγυρικό τρόπο. Ο Τραμπ νίκησε μέχρι σε παραδοσιακές περιοχές Δημοκρατικής προτίμησης, σάρωσε κυριολεκτικά ανατρέποντας προγνωστικά, διαψεύδοντας τους διάφορους “σοφούς” που περνοδιαβαίνουν τα κανάλια και λένε εξυπνάδες, τίναξε στον αέρα ό,τι το αμερικανικό πολιτικό “κατεστημένο” θεωρούσε ως νόρμα κι’όλα αυτά μόνος του, χωρίς τη βοήθεια του κόμματος, χωρίς τη συμπαράσταση του βαρύ “πυροβολικού” που τελικά δεν είναι όσο βαρύ θα ήθελε να πιστέψουμε.

-Tι σημαίνει ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης

Η δύσκολη προσγείωση στην πραγματικότητα

του Μ.Π.

Είναι ξεκάθαρο ότι ο Τσίπρας έχει πλέον προσγειωθεί εντελώς στη συγκεκριμένη γη και στις συγκεκριμένες συνθήκες…. κάτι που έρχεται σε άμεση αντίθεση με όλη την κληρονομιά μιας μεταφυσικής Αριστεράς που  ήταν εύκολη στα λόγια και αδυνατούσε να κατανοήσει τον κόσμο στον οποίο ζεί. Που μιλούσε με κώδικες μιας άλλης εποχής και επικαλούνταν τον μαρξισμό για να μηρυκάσει τον πλέον αντιδιαλεχτικό λόγο…

Η Ελλάδα είναι εθνικά κυρίαρχη;

Του Ρούντι Ρινάλντι από τον «Δρόμο της Αριστεράς»
Ας ορίσουμε ως εθνική κυριαρχία την δυνατότητα μιας χώρας να χαράσσει σε γενικές γραμμές τις κρίσιμες πολιτικές όσον αφορά την οικονομία, το νομοθετικό έργο, τη διοίκηση, την άμυνα. Στην περίπτωση αυτή, δεν βρίσκεται η χώρα μας σε συνεχή διαδικασία «αδειάσματος» τέτοιων στοιχείων με καταστρεπτικές συνέπειες; Η εθνική κυριαρχία δεν νοείται αποκλειστικά στις σχέσεις μιας χώρας με άλλες χώρες αλλά και στην δυνατότητα που έχει να ασκεί η «πολιτεία» τα δικαιώματά της και μέσα στα όρια της δικής της επικράτειας.