-Στο «Δρόμο»: ένα ΜΟΝΑΔΙΚΟ αφιέρωμα για τη Γενοκτονία

 ΜΗΝ  ΤΟ ΧΑΣΕΤΕ !!!

Ένα μοναδικό αφιέρωμα για το ζήτημα της Γενοκτονίας των χριστιανικών λαών στην Ανατολή θα συνοδεύει ως ένθετο την εφημερίδα «Δρόμος της Αριστεράς» το Σάββατο 28 Μαίου. 

Συμμετέχουν ΜΟΝΟΝ Τούρκοι ιστορικοί…

———————————————————————————–

«Από την Αυτοκρατορία στο έθνος-κράτος:
η Γενοκτονία στην Ανατολή»

Mε την εφημερίδα Δρόμος, το Σάββατο 28 Μαΐου, στο ένθετο, οι «Δρόμοι της Ιστορίας» στο 7ο αφιέρωμα τους με τίτλο «Από την Αυτοκρατορία στο έθνος-κράτος: η Γενοκτονία στην Ανατολή», φιλοξενούνται άρθρα ιστορικών και διανοούμενων από την Τουρκία, που διαπραγματεύονται το ζήτημα της μετάβασης από την Οθωμανική Αυτοκρατορία στο τουρκικό έθνος-κράτος και την τύχη που επιφυλάχτηκε στους χριστιανικούς πληθυσμούς αλλά και τις άλλες μειονότητες μέσα σε αυτή τη διαδικασία.

.

Στο αφιέρωμα αυτό μπορείτε να διαβάσετε:  

-Η μυρωδιά του κτήνους..

Ακολουθούν δύο ενδιαφέροντα κείμενα :

«Να σταματήσουμε τα πογκρόμ, αλλά πώς;» του Ρούντι Ρινάλτι στον «Δρόμο της Αριστεράς»

και «Πεθαίνω σα χώρα», ένα του Γιώργου Πήττα στο tvxs.gr

-Halil Berktay: Μια Γενοκτονία, πολλές στρατηγικές…

Ο Τούρκος που έσπασε το ταμπού της Γενοκτονίας

H συζήτηση στην Ελλάδα για τη Γενοκτονία που έγινε στην Ανατολή, κρατά ήδη μια 25ετία. Αν εξαιρέσεις κάποιες ελάχιστες φωνές που μιλούν για το πραγματικό ιστορικό πλαίσιο που σχετίζεται με την ενιαία συμπεριφορά των Τούρκων εθνικιστών κατά των χριστιανικών κοινοτήτων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, οι περισσότεροι εμπλεκόμενοι χάνονται στο τοπικό και το μερικό.

Με μερικό τρόπο ξεκίνησε απ’ τα μέσα της δεκαετίας του ’80 η συζήτηση για τη Γενοκτονία των Ποντίων, για να ακολουθήσει αυτή των Μικρασιατών και μετά των Ανατολικοθρακών. Πρόσφατη θετική εξέλιξη αποτελεί το Διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο με τίτλο  Τρεις γενοκτονίες μια στρατηγική που διοργανώθηκε από προσφυγικές οργανώσεις….  

-Νίκος Μπίστης: ρατσιστής, ή απλώς…… ;

Περιφρονήστε τους ρατσιστές αρνητές της Γενοκτονίας

.

Με έκπληξη διαβάσαμε το δημοσίευμα στο καλό περιοδικό «Άμαστρις» για τις θέσεις του Νίκου Μπίστη. Τον θυμάστε τον κύριο; Στυλοβάτης του σημιτισμού στην εποχή των μεγάλων σκανδάλων, των λαμογιών και των μιζών!

Με εξαιρετικά ενδιαφέρουσα πολιτική πορεία, που ξεκίνησε από την κομμουνιστική Αριστερά, δημιούργησε τη ροζ ΑΕΚΑ την οποία και τελικά αντάλλαξε έναντι υπουργικού θώκου, και έτσι κατέληξε στη νεοφιλελεύθερη σημιτική σοσιαλδημοκρατία. (Και είναι μέχρι σήμερα απολογητής εκείνης της σημιτικής αθλιότητας -πρόγονος της καραμανλικής τοιαύτης- που βίωσε αυτός ο τόπος.)

Αποτελεί τυπικό δήγμα μέτριου, ημιμαθούς, φανατικού Νεοέλληνα, που την τυχαία αντίληψη και τη συγκυριακή ιδεοληψία τη μετατρέπει σε σημαία, ορκίζεται σ’ αυτήν και στιγματίζει όσους διαφωνούν με τις προκαταλήψεις του….  Γλοιώδης πολιτικός που σερνόταν κατά τις προεκλογικές περιόδους πίσω από τους Πόντιους πρόσφυγες από την πρώην ΕΣΣΔ, πετώντας  κανένα κοκαλάκι στους «δυνητικούς ψηφοφόρους» του, μπας και εισπράξει καμιά ψήφο τους…  Και αυτή η ημιμάθεια, μαζί με ρατσισμό και  θράσος, διατυπώνεται με σαφήνεια στις θέσεις του που αναδημοσιεύονται παρακάτω…  

-Ο Fuat Saka, ο Yusuf Cemal Keskin και τα ρωμαίικα της Τραπεζούντας

Ας κάνουμε ένα μουσικό διάλειμμα

Με αφορμή δυο ενδιαφέρουσες συζητήσεις στου Σαραντάκου, η μια για τη γλώσα των ελληνοφώνων της Τουρκίας ένεκα του δημοσιεύματος της εφημερ. Independent και η άλλη για τις θεωρίες περί του έθνους και του γένους, ο τεμέτερον «Μ-π» το έριξε στη μουσική και τα τραγούδια των ελληνοφώνων… Οπότε ας κάνουμε ένα διάλειμμα μετά μουσικής και ας ξεχάσουμε την κρίση, το δικομματισμό, τον Παρχαρίδη και τα λοιπά ενοχλητικά γεγονότα που υπάρχουν στο μίζερο πολιτικό μας πλαίσιο.

Ο γνωστότερος από τους καλλιτέχνες της Τουρκίας που προέρχεται από τους ελληνόφωνους της Τραπεζούντας είναι ο Fuat Saka. Δεν είναι παραδοσιακός καλλιτέχνης. Θυμίζει λίγο το δικό μας Σαββόπουλο.

Έχει κάνει διάφορες μουσικές δουλειές με βάση την ποντιακή μουσική. Στο παρακάτω κομμάτι αφού ξεκινά με κάποια παραγγέλματα στα σημερινά “ρωμαίικα” της Τραπεζούντας, στη συνέχεια στο τραγούδι εναλλάσσεται ο τουρκικός στίχος με το ρωμαίικο….

Να σημειώσω ότι η εκφορά του λόγου στους ελληνόφωνους οφλήδες είναι εντυπωσιακή, γιατί νομίζεις ότι τραγουδούν καθώς μιλούν :  

-Οι Πόντιοι της Τουρκίας και το βρετανικό «δούλεμα»

…βρε μπας και είμαστε φυλή του Αμαζονίου;

Διαβάζουμε στον βρετανικό ΤΗΕ INDEPENDENT : «Οι κάτοικοι της κοινότητας στη Μαύρη Θάλασσα μιλούν ρωμαίικα και μάλιστα παίζουν και τη λύρα. Αν φορούσαν χιτώνες και σπούδαζαν τους κλασικούς, θα μπορούσαν να ανοίξουν ένα θεματικό πάρκο αρχαίας Ελλάδος και να κάνουν ευτυχισμένους τους καθηγητές κλασικών σπουδών σε όλο τον κόσμο. Η κοινότητα βρίσκεται στην περιοχή, όπου υποτίθεται ότι ο Ιάσονας και οι Αργοναύτες αναζητούσαν το Χρυσόμαλλο Δέρας. Και, όπως ο Ιάσων, οι γλωσσολόγοι έχουν να διεκπεραιώσουν σημαντικό έργο. Πρέπει να μελετήσουν τη διάλεκτο, την οποία μιλούν περίπου 5.000 άνθρωποι, προτού εξαφανιστεί. Τους ευχόμαστε καλή τύχη. Θέλουμε όμως να τους προτείνουμε κάτι: όσο βρίσκονται στην κοινότητα, μελετώντας τα ρωμαίικα, να ελέγξουν μήπως οι κάτοικοι έχουν στην κατοχή τους τίποτε πολυτελείς χρυσές προβιές…»

 Αφορμή δόθηκε από ένα κείμενο της ελληνίδας λέκτορος γλωσσολογίας στο Κέμπριτζ Ιωάννας Σιταρίδου. Το κείμενο αυτό προκάλεσε τη συγγραφή ενός άρθρου στην Ελευθεροτυπία, από τη δημοσιογράφο Ι. Νιαώτη. Στο άρθρο αυτό απάντησε αξιοπρεπώς ο Γιάγκος Ανδρεάδης, καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, με άρθρο  στην ίδια εφημερίδα υπό τον τίτλο: ««Αρχαία» θεματικά πάρκα στην Τουρκία και βρετανικό «χιούμορ»», το οποίο και αναδημοσιεύουμε στη συνέχεια:

-Μια συνέντευξη του Ömer Asan στη Λένα Σαββίδου.

   «Στον Πόντο μάνα μου έχω αδελφούς καρδιάς…»

 Μια συνέντευξη του Ömer Asan στη Λένα Σαββίδου.

Πηγή : pontosworld

Αθήνα 8 του Νοέμβρη του 2010 και ο Τούρκος συγγραφέας κι εκδότης, ο βραβευμένος με το βραβείο Ιπεκτσί, Ömer Asan, φθάνει στην Αθήνα για να παραστεί σε εκδήλωση -¬ συζήτηση για τα γυρίσματα του νέου του ντοκιμαντέρ «Πού πάς αδελφέ: Μια Ιστορία Αποχωρισμού» (Kardeş Nereye?: Bir Ayrilik Oykusu). Στα πλαίσια της παραπάνω εκδήλωσης δόθηκε η συνέντευξη στη Λένα Σαββίδου, στην καταγραφή της οποίας συνέβαλαν αποφασιστικά, ο συντονιστής της συζήτησης κύριος Στέλιος Θεοδωρίδης και η συνεργάτιδα του κυρίου Asan στην Ελλάδα και μεταφράστρια, κυρία Sebnem Arslan.
«Η άγνοια της ιστορίας μας σέρνει σε σύγχυση της ταυτότητας. Αυτός που δεν ξέρει την ιστορία του δεν ξέρει και τον εαυτό του. Η παλιά ιστορία της Μικράς Ασίας μπορεί να μην είναι γνωστή ολοκληρωμένα ή ακόμα μπορεί και να αγνοείται εξ ολοκλήρου. Υπάρχουν πολλές αιτίες γι’ αυτό. Θα έπρεπε να μάθουμε τι έγινε στην περιοχή αυτή προ της εποχής των Σελτζούκων. Οι άνθρωποι και οι κοινωνίες πρέπει να υποστηρίζουν τον πολιτισμό τους και την ιστορία τους. Απ’ αυτούς που αρνούνται την ιστορία τους, η ιστορία παίρνει την εκδίκησή της»
Ömer Asan

-Η Μικρά Ασία στην επανάσταση του 1821

Αυτό όντως είναι ενδιαφέρον θέμα και άγνωστο.

Η κυρίαρχη πεποίθηση είναι ότι  η Επανάσταση υπήρξε δημιούργημα των κατωμεριτών Ελλήνων, οι οποίοιεξεγέρθηκαν και πέτυχαν την απελευθέρωση, αϊντε και με την υποκίνηση των ολιγάριθμων Φιλικών.

Ακόμα  και ο μπαρμπα Γιάννης ο Μακρυγιάνης διεκδίκησε κατά την αντιδραστική εξέγερση των «αυτοχθόνων» (ντόπιων) κατά των «ετεροχθόνων» (προσφύγων) μετά τη δημιουργία του ελληνικού βασιλείου το δικαίωμα  «να φάνε κι αυτοί», απολύοντας τους «ετερόχθονες» από τις δημόσιες θέσεις που κατείχαν.

Όμως η αλήθεια φαίνεται να είναι διαφορετική. Υπηρξε μια γενικευμένη έκρηξη των υπόδουλων Ρωμιών, τρίτης  κατηγορίας υπηκόων του Σουλτάνου που δεν είχαν καν τότε την ιδιότητα του πολίτη. Τα Ολοκαυτώματα στη Χίο, στην Κάσο, στη Νάουσα, στο Αϊβαλί δηλώνουν τον παλλαϊκό χαρακτήρα του αντιαπολυταρχικού αγώνα.

Η Μικρά Ασία δεν έμεινε καθόλου αμέτοχη…  Όπως διαβάζουμε: «Τα θύματα των σφαγών, των εξανδραποδισμών και των λεηλασιών ανέρχονται σε χιλιάδες, ενώ μία τουλάχιστον ελληνική πόλη 35.000 κατοίκων, οι Κυδωνίες (το Αϊβαλί), πυρπολήθηκε και καταστράφηκε ολοκληρωτικά από τους Οθωμανούς.»

Για το θέμα αυτό θα γίνει την επόμενη Δευτέρα  18 Οκτωβρίου παρουσίαση ενός σχετικού βιβλίου στην ‘Ενωση Σμυρναίων.

Περισσότερα ΕΔΩ

Ντογάν Ακανλί ( Doğan Akhanlı ) :συνέντευξη

Μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συνέντευξη του συγγραφέα και αγωνιστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Doğan Akhanlı στην Σοφία Γεωργαλλίδη. Μακροσκελής αλλά αξίζει ον κόπο. Προηγείται ένα εισαγωγικό της Σοφίας Γεωργαλλίδη. Οι επισημάνσεις στο κείμενο είναι του Π&Α.

ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΝΤΟΓΑΝ ΑΚΑΝΛΙ, Κολωνία 21.06.2007

Σήμερα μπαίνουμε στο ημερολογιακό καλοκαίρι. Ο ουρανός πάνω από το Έρενφελντ το υποδέχεται με πυκνά γκριζόμαυρα σύννεφα. Μάλλον δεν θα καταφέρω να ξεφύγω από το δεύτερο για σήμερα ντους εξ ουρανών. Για καλό και για κακό άφησα αυτή τη φορά το ποδήλατο στο σπίτι και πρόλαβα ν’ αρπάξω μια ομπρέλα βγαίνοντας. Βρίσκομαι στη Subbelratherstrase πηγαίνοντας για την συνέντευξη με τον Τούρκο συγγραφέα Doğan Akhanli, ο οποίος εντωμεταξύ έχει γίνει καλός φίλος. Λίγο πριν στρίψω δεξιά στην Takustrase κάνω μες στο νου μου ένα τσεκάπ για να δω μήπως ξέχασα κάτι, ψαχουλεύοντας ταυτόχρονα μέσα στην τσάντα μου τα αντικείμενα: κασετόφωνο, κασέτες, μπαταρίες, το σιντί που του αντέγραψα – μικρό δείγμα ευχαριστίας για τον χρόνο που μου αφιερώνει. Στρίβω, ένας τελευταίος έλεγχος στο χαρτάκι με τη διεύθυνση για να σιγουρευτώ για τον αριθμό. Εδώ είμαστε. Ας ευχηθούμε μόνο να μην μένει πολύ ψηλά, γιατί το εγχειρισμένο γόνατό μου δεν αντέχει ακόμα τα πολλά σκαλιά. Και φυσικά μένει στον τέταρτο όροφο μιας παλιάς ανακαινισμένης, ψηλοτάβανης πολυκατοικίας με έναν υπέροχο κήπο στην πίσω αυλή – αυτό το διαπιστώνω ανεβαίνοντας αργά τα σκαλιά –, όλα τα φυτά, τα δέντρα και οι θάμνοι έχουν φουντώσει από το πολύ πότισμα της βροχής το φετινό καλοκαίρι. Ηρεμεί και απαλύνει την ψυχή τόσο πράσινο.

-Λευτεριά στον Ντογάν Ακανλί ( Doğan Akhanlı )

2010 Αυγούστου δέκα

Ένας άνδρας πενήντα περίπου χρόνων Γερμανός υπήκοος κατεβαίνει στο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης. Σκοπός του να επισκεφθεί, ίσως για τελευταία φορά τον άρρωστο πατέρα του.

Εκεί  συλλαμβάνεται από την αστυνομία. Ο λόγος συμμετοχή σε ληστεία καταστήματος συναλλάγματος που έληξε θανατηφόρα για τον ιδιοκτήτη του καταστήματος.

Τι και αν οι δύο μάρτυρες στις καταθέσεις των οποίων βάσισε την κατηγορία ο εισαγγελέας απέσυραν τις καταθέσεις τους.

Τι κι αν ο ένας μάρτυρας κατήγγειλε ότι η κατάθεσή του ήταν προϊόν βάναυσου  βασανισμού από την αστυνομία.

Η κατηγορία απλά μετατράπηκε !!!! Ότι αποτελούσε αρχηγός μιας ομάδας η  οποία δρούσε εναντίον του τουρκικού κράτους καλώντας τους πολίτες σε ανατροπή του συστήματος !!!

-Οι «ρωσοπόντιοι», ο ρατσισμός και η αλλοτρίωση

Με έκπληξη είδαμε στα «Νέα» το πρωτοσέλιδο του Βιβλιοδρόμιου στις 11 του Σεπτέμβρη. Φαρδιά πλατιά ο τίτλος «Ρωσοπόντιοι» σε εισαγωγικά και από κάτω «Η ξεχασμένη ιστορία μιας κοινότητας«. Και στο διαδίκτυο αναρτημένος ως κεντρικός τίτλος το ακόμα χειρότερο : ««Ρωσοπόντιοι» Ανάμεσα στη θυματοποίηση και στην εξιδανίκευση»

Ένα σύγκρυο νοιώσαμε ως πρώτο ερέθισμα, δεδομένου ότι ο αντιρατσισμός για μας δεν είναι πρόσχημα ξεσαλώματος, ούτε εύκολα λόγια του αέρα, όπως συνηθίζουν οι σε εισαγωγικά «αντιρατσιστές» που κυριαρχούν ολόγυρα. 

 

– «Τρεις Γενοκτονίες, μια στρατηγική». Ένα ενδιαφέρον συνεδριο

Στο… σκαμνί για την τριπλή γενοκτονία

του Γιώργου Αποστολίδη gapostolidis@pegasus.gr

 Η αποκατάσταση της αλήθειας και η διεθνής αναγνώριση της εξόντωσης Ελλήνων, Αρμενίων και Ασσυρίων είναι ο στόχος Συνεδρίου που θα γίνει στις 17-19 Σεπτεμβρίου στην Παλαιά Βουλή.

Η Ρωμανία κι αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο… Από τη μια πλευρά η ποντιακή διάλεκτος που ακόμα είναι ζωντανή, ο κεμεντζές (ποντιακή λύρα) και οι χοροί κότσαρι και πυρρίχιος. Από την άλλη μαρτυρίες για ομαδικούς τάφους στη Σαμψούντα και το Γαβάκ, την Ερπάα και το Γιαζισλάρ, εκεί όπου οστά ανακαλύφθηκαν τυχαία και κατέληξαν σε ποτάμι της περιοχής.

Οι μνήμες του Πόντου διατηρούνται έναν αιώνα μετά τη σφαγή και το διωγμό Αρμενίων, Ασσυρίων και Ελλήνων της Μικράς Ασίας από τη γη που γεννήθηκαν. Στην αποκατάσταστη της αλήθειας και τη διεθνή αναγνώριση της γενοκτονίας στοχεύει και το μεγάλο διεθνές συνέδριο που θα διεξαχθεί την επόμενη εβδομάδα (17-19 Σεπτεμβρίου) στην Αθήνα, στο κτίριο της Παλαιάς Βουλής.  Υπό τον τίτλο «Τρεις γενοκτονίες, μία στρατηγική», σειρά επιστημόνων θέτουν στο ίδιο πλαίσιο τα όσα υπέστησαν οι λαοί της Ανατολής, Ελληνες, Αρμένιοι και Ασσύριοι στις αρχές του 20ού αιώνα. Αναλύουν τα γεγονότα και υπογραμμίζουν την τεράστια σημασία που έχει σήμερα η διεθνής καταδίκη της γενοκτονίας, την οποία άλλωστε ο ΟΗΕ έχει χαρακτηρίσει ως «έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας».

-Στο όνομα του Κεμάλ!

Σεπτεμβριανά, 1955: Η Κωνσταντινούπολη στις φλόγες

του Στέλιου Ελληνιάδη

Οι καταστροφές που προκάλεσε ο όχλος, μέσα σε λίγες μόνο ώρες, ήταν τρομακτικές. Στόχος: Εβραίοι, Αρμένιοι και -με τη μερίδα του λέοντος- Έλληνες. 4.348 επιχειρήσεις, χίλια σπίτια, 110 ξενοδοχεία, 27 φαρμακεία, 26 σχολεία, 5 αθλητικά κέντρα, 21 εργοστάσια και 73 εκκλησίες με σημαντικά αρχιτεκτονικά στοιχεία, ιερά σκεύη και εικόνες μεγάλης καλλιτεχνικής αξίας καταστράφηκαν εν μέρει ή ολοσχερώς. Η Πόλη έχανε οριστικά ένα μεγάλο μέρος από την σπουδαία πολιτιστική της κληρονομιά. 

Ο πρωθυπουργός της Τουρκίας, Αντνάν Μεντερές, βασικός υπεύθυνος του πογκρόμ, το οποίο πραγματοποιήθηκε με τους μηχανισμούς του κόμματός του, απέδωσε την ευθύνη στους κομμουνιστές με την κατηγορία ότι οργάνωσαν τα επεισόδια κατ’ εντολήν της Κομμουνιστικής Διεθνούς για να σαμποτάρουν το ΝΑΤΟ!

-Γκρίζοι Λύκοι στην Ελευσίνα; O tempora, o mores!!!

Προσέξτε,  ω ηλίθιοι γραφειοκράτες!

Οι Τούρκοι εθνικιστές έχουν αποθρασυνθεί όπως φαίνεται και στην ίδια την Ελλάδα. Σε μια Ελλάδα του κλώτσου και του μπάτσου, βρήκαν ευκαιρία τα χειρότερα κατακάθια της ευρύτερης περιοχής μας (Εγγύς Ανατολή, δηλαδή) να ξεμυτήσουν!

Και αυτό σε μια περιοχή -στην Ελευσίνα- όπου ακόμα εγκαθίστανται νέοι πρόσφυγες από την πρώην Σοβιετική Ένωση, που  κουβαλούν πάνω τους έως σήμερα ανοιχτή την πληγή που προκάλεσε ο τουρκικός εθνικισμός με τις γενοκτονίες τότε, στην Aνατολή.

Αφού οι νεοναζί Γκρίζοι Λύκοι προσπάθησαν -και τα κατάφεραν- απ’ ότι φαίνεται να δημιουργήσουν οργανώσεις στη μουσουλμανική μειονότητα της ελληνικής Θράκης, προσπαθούν να τεστάρουν τώρα τις ελληνικές αντιδράσεις στο χώρο της Αττικής, ώστε να επιχειρήσουν ένα επόμενο βήμα που θα στοχεύει στους εσωτερικούς μειονοτικούς μετανάστες και στους πολυάριθμους (στους καθυστερημένους και φανατικούς εξ αυτών) μουσουλμάνους μετανάστες από τη «φωτισμένη ζώνη» του dar al-Islam, οι οποίοι  ακόμα πιστεύουν στην ισλαμική ούμα και στο ότι είναι φορείς της πλήρους αποκάλυψης του Θείου.

Οι νεοναζί  Γκρίζοι Λύκοι είναι απείρως πιο φανατικοί και επικίνδυνοι από τους δικούς μας φασίστες. Συνδεόμενοι και με το Βαθύ τουρκικό Κράτος, δημιουργούν ένα ιδιαιτέρως θανατηφόρο παρακράτος.

-Τρελλάθηκαν οι Αρεοπαγίτες…. και ξεφτιλίζουν το θεσμό;

Φαίνεται ότι κάποιοι Αρεοπαγίτες έχουν βαλθεί να υπονομεύσουν το κύρος του Ανώτατου αυτού οργάνου που κλήθηκαν να υπηρετήσουν. Δείχνουν σα να υπηρετούν ιδεολογικές δουλείες, που τους οδηγούν στο να υπερβαίνουν το ρόλο τους και να μετατρέπονται σε απολογητές της πλέον βρωμερής και προδοτικής πολιτικής που ακολούθησε ποτέ πολιτική ηγεσία αυτού του τόπου.   

Προτείνουν την αθώωση των Έξη εγκληματιών που οδήγησαν τους Έλληνες στη Μικρασιατική Καταστροφή, στην oριστική Έξοδο των εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων από τα μικρασιατικά εδάφη, στη δικαίωση της πολιτικής Γενοκτονιών που επέλεξε ο τουρκικός εθνικισμός.

-Οι Σουηδοί, οι «τουρκόσποροι» και τα οικεία κακά!

Ενα πολύ ενδιαφερον κείμενο υπό τον τίτλο «Αρμένιοι, Σουηδοί και «τουρκόσποροι», δημοσιεύεται στην «Καθημερινή» μ’ αφορμή την αναγνώριση της γενοκτονίας στον Πόντο απ’ το σουηδικό κοινοβούλιο.

Θετει το ζήτημα της νεοελληνικής ιδεολογίας και του αποκλεισμού της μνήμης και της ιστορικής εμπειρίας των μικρασιατικών προσφυγικών πληθυσμών.

Το παραθετουμε αυτούσιο………

 

«Μια απρόσμενη είδηση από τη Στοκχόλμη ήλθε να προκαλέσει αμηχανία στα κρατικά ΜΜΕ και στους επίσημους διαμορφωτές της κοινής γνώμης πριν από λίγες μέρες. Με πρωτοβουλία της σουηδικής Αριστεράς –σοσιαλδημοκράτες και οικολόγοι– το σουηδικό Κοινοβούλιο αναγνώρισε στις 11 Μαρτίου τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, μαζί μ’ αυτές των Αρμενίων και των Ασσυροχαλδαίων, προκαλώντας έντονη δυσαρέσκεια στην Τουρκία, δημιουργώντας ρήγμα στις καλές έως εκείνη τη στιγμή σουηδο-τουρκικές σχέσεις.

-O Δημήτρης Γληνός για το 1908

Ο τρόπος που η Ελλάδα, η διανόησή της αλλά και η Αριστερά συνέλαβε τα ιστορικά γεγονότα που συνδέονται με την περίοδο μετάβασης από την πολυεθνική ισλαμική Οθωμανική Αυτοκρατορία στα έθνη-κράτη (1908-1923), αποτελεί μνημείο παρανόησης και κατασκευής μιας ψευδούς πραγματικότητας.

H κληρονομιά αυτή μας ταλανίζει έως σήμερα και μας εμποδίζει να τοποθετηθούμε σοβαρά απέναντι στην Ιστορία, αλλά και σε σημερινά γεγονότα.

Για παράδειγμα, η αμηχανία που βιώθηκε από την πρόσφατη αναγνώριση της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου από το σουηδικό κοινοβούλιο και οδήγησε σε μια υποτίμηση του γεγονότος από τα ελλαδικά ΜΜΕ -με κεντρική καθοδήγηση υποψιαζόμαστε, των ερμηνειών Κωστόπουλου βοηθούντων- μπορεί να ερμηνευτεί  μόνο με την προσέγγιση που προτείνουμε.

Η Σουηδία αναγνώρισε τις γενοκτονίες…

Σημαντικότατη απόφαση έλαβε το σουηδικό κοινοβούλιο την Πέμπτη 11 Μαρτίου 2010, αναγνωρίζοντας τις γενοκτονίες των χριστιανικών κοινοτήτων από τους Τούρκους εθνικιστές. Η πρωτοβουλία ανήκε στους Σοσιαλδημοκράτες και τους Οικολόγους.

Ο Σύλλογος Ποντίων «Εύξεινος Πόντος Στοκχόλμης» έβγαλε σχετική ανακοίνωση με την οποία χαιρετίζει και χειροκροτεί την απόφαση του Κοινοβουλίου για την αναγνώριση της Γενοκτονίας. Στην ανακοίνωση προστίθεται ότι ο σύλλογος πιστεύει «ότι η αναγνώριση θα δυναμώσει τον δρόμο προς την δημοκρατία του τουρκικού κράτους και την υπάρχουσα έρευνα για την γενοκτονία των Ποντίων».

Η απόφαση αυτή έχει μια επιπλέον σημασία γιατί λαμβάνεται λίγες μέρες μετά από την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων από την Επιτροπή των Εξωτερικών Υποθέσεων του Αμερικανικού Κογκρέσου…

-Κογκρέσο και Αρμενική Γενοκτονία

Η Αμερικανική Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων αναγνώρισε την Γενοκτονία των Αρμενίων από τους Οθωμανούς Τούρκους

Με 23 ψήφους έναντι 22 η Bουλή των Aντιπροσώπων στις ΗΠΑ αναγνώρισε τις σφαγές των Αρμενίων από τους Οθωμανούς Τούρκους ως γενοκτονία. Κόντρα στα εκατομμύρια που ξόδεψε η Τουρκία για να εμποδίσει την αναγνώριση από την Βουλή των Αντιπροσώπων δεν τα κατάφερε. Και η απόφαση, της έστειλε το δυνατό μήνυμα ότι  η Τουρκία ούτε ψήφο έχει ούτε βέτο στο αμερικανικό Κογκρέσσο. Στην συζήτηση παρευρέθηκε και ο Τούρκος πρέσβης.

-Θεοδωράκης-Δραγώνα, κοινός αγώνας;

Η επιστολή του Μίκη Θεοδωράκη προς τη Θάλεια Δραγώνα, θεωρήθηκε ως η καλύτερη κριτική της «πατριωτικής Αριστεράς» προς τις προσπάθειες των «μεταμοντέρνων»  να παρέμβουν στις κοινωνικές διαδικασίες, κατασκευάζοντας από τα πάνω μια νέα ταυτότητα.

Η επιστολή αναπαρήχθη από πολλούς και δοξάστηκε από περισσότερους, ακόμα κι απ’ τους παλιούς δεσμοφύλακες και βασανιστές του Μίκη…. Υπάρχει όμως ένα σκοτεινό σημείο στην επιστολή που αφορά εμάς, τους απογόνους των προσφύγων του ’22 και επανέρχεται διαρκώς για να μας θυμίζει ότι στην κυρίαρχη ιδεολογία της Μικράς πλην εντίμου Ελλάδος υπάρχουμε έως σήμερα κάτι ώς «αναγκαίον κακό». Μας θυμίζει επίσης ότι το ιδεολόγημα που ιστορικά εκφράστηκε μ’ εκείνο το άθλιο βασιλο-κομμουνιστικό προεκλογικό (Νοέμβρης του ’20) σύνθημα «Σφυρί δρεπάνι/ ελιά στεφάνι«, ενυπάρχει στο συλλογικό υποσυνείδητο των Νεοελληνων δεξιων και αριστερών, είτε αυτοί είναι φιλομεταξικοί και φασίστες, είτε οπαδοί του «Ιού», της Ρεπούση  και της Δραγώνα, είτε «πατριώτες αριστεροί»…. Παρότι στο συγκεκριμένο σημείο, η  Δραγώνα μας φαίνεται θετικότερη του Μίκη!

Το ζήτημα αυτό το εντόπισε ο Γιώργος Πολυχρονίδης και απέστειλε μια προσωπική επιστολή προς τον Μίκη Θεοδωράκη που δημοσιεύουμε στη  συνέχεια:

-Δίκη των Εξ: Οι διαμαρτυρίες του προσφυγικού ελληνισμού

ΖΗΤΩ   Ο   ΝΕΟΣ   ΔΙΧΑΣΜΟΣ

Η νεοελληνική ανοησία φαίνεται ότι για καιρό ακόμα θα μας ταλαιπωρεί.  Η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, γνωμοδότησε αλλά κανείς δεν ξέρει ακόμα το περιεχόμενο.  Οι «απόγονοι»  και οι συν αυτώ, πριν ακόμα τελειώσει η συνεδρίαση βιάστηκαν να πανηγυρίσουν και να διοχετεύσουν στον Τύπο ότι δικαιώθηκαν. Θέλησαν να παρουσιάσουν τον Άρειο Πάγο ως  τυπικό κουτοπόνηρο Πόντιο Πιλάτο, ο οποίος θεωρώντας εαυτόν αναρμόδιο αποδέχτηκε με έμμεσο τρόπο την παράξενη -κι επιδεχόμενη πολλές αρνητικές ερμηνείες- παλιότερη γνωμοδότηση του Ποινικού Τμήματος,  που συναινούσε (με μια ψήφο διαφορά) στο αίτημα για επανάληψη της Δίκης. Δε νομίζουμε ότι είναι ακριβώς έτσι!!!

Πάντως, αυτό όλο το πρόβλημα δημιουργήθηκε από το Ποινικό Τμήμα  πριν καιρό. Αυτό  που καθιστά περίεργη τη ρεβανσιστική απόφαση του Τμήματος -και μπορεί κάποιος να υποθέσει ότι την καθιστά έως και  ύποπτη (αλλα γι αυτό θα αποφανθούμε μελλοντικώς αφού μελετήσουμε σε βάθος την απόφαση)-   είναι η παραδοχή  ως νέου αποδεικτικού στοιχείου μιας απλής και  πολιτικά στοχευμένης δήλωσης-εκτίμησης του Ελ. Βενιζέλου  του 1929, που έγινε στο πλαίσιο της ομαλοποίησης της ταραγμένης εσωτερικής πολιτικής ζωής.

Το Τμήμα  επίσης φαίνεται ότι παραβίασε τους κανόνες λειτουργίας του και τις αρμοδιότητες που είχε και μπήκε στην ουσία της υπόθεσης. Αυτά όμως θα τα δούμε σε μεταγενέστερη ανάρτηση τεκμηριώνοντας τις τελικές μας απόψεις.

[Η αριστερή εικόνα προέρχεται από το μετεκλογικό τοπίο του Νοεμβρίου του ’20. Στο σκίτσο ο «Βασιλεύς των Ελλήνων» Κωσταντίνος καβαλικεύει το θανάσιμο εχθρό του. Στην δεξιά φωτογραφία η στήλη του Αναθέματος κατά του Ελ. Βενιζέλου την περίοδο των Νοεμβριανών του 1916, όταν δεκάδες Έλληνες πρόσφυγες από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, Κρητικοί κ.ά. έχασαν τη ζωή τους από τις αφηνιασμένες παρακρατικές συμμορίες των «Επίστρατων» των Γούναρη-Μεταξά. Φαίνεται ότι σήμερα οι «Επίστρατοι»  θέλουν, δια χειρός Αρείου Πάγου, να πάρουν τη ρεβάνς]

Παρακάτω δημοσιεύουμε τις διαμαρτυρίες των προσφυγικών οργανώσεων:

-Τουρκική Επαναστατική Αριστερά

Από τον αγώνα των εθνοτήτων, στον εθνικό αγώνα του PKK

Γράφει ο Asarcikli

Πριν λίγο καιρό, σε ένα άλλο ποστ, έβαλα ένα δυσνόητο και πιθανόν παρεξηγήσιμο σχόλιο για τις ρίζες του PKK, τη σύστασή του και τα ιδεολογικά χαρακτηριστικά της πρώιμης φάσης του. Είχα γράψει ότι θα επανέλθω μόλις βρω χρόνο, με συγκεκριμένα στοιχεία, προκειμένου να αποφευχθούν αντιδράσεις και αφορισμοί περί της Επαναστατικής Αριστεράς στη Τουρκία, που συνεχίζει να δρα μέχρι σήμερα, ακόμη και στις περιοχές του Πόντου. Ελπίζω να υπάρξει συζήτηση, ώστε όλοι να γίνουμε λίγο πιο προσεκτικοί στις εκτιμήσεις μας και λιγότερο απόλυτοι στην αποδοχή ή απόρριψη μιας πραγματικότητας που «ακουμπά» και εμάς.

-Μικρασιατική Καταστροφή: ένα έγκλημα της Δεξιάς

Πέρασαν ήδη 87 (2009) χρόνια από τη σφαγή των χριστιανών (Ελλήνων και Αρμενίων) της Σμύρνης.

Το φετινό μας αφιέρωμα βασίζεται σε  μια παρέμβαση του φίλου «Κιλκισιώτη» σε μια σχετική συζήτηση, όπου απαντά σε κάποιον που εκφράζει την παραδοσιακή αντίληψη της παλαιοελλαδικής αριστεράς, ότι στη Μικρά Ασία οι Έλληνες έκαναν ιμπεριαλισμό στο πλαίσιο μιας «υπερπόντιας εκστρατείας».

Η σφαγή και η πυρπόληση της Σμύρνης από τους νικητές κεμαλικούς εθνικιστές, υπήρξε η ύστατη στιγμή μιας μεγάλης ιστορικής διαδικασίας περάσματος από την εποχή των πολυεθνικών αυτοκρατοριών στην εποχή των εθνών-κρατών με όχημα τους κάθε λογής εθνικισμούς. Η Ελλάδα απέτυχε παταγωδώς να συμμετάσχει στη διαδικασία αυτή. Αντίθετα, εξαιτίας των εσωτερικών αντινομιών και συγκρούσεων επέτρεψε το εθνικιστικό κίνημα του Μουσταφά Κεμάλ Πασά, του επωνομασθέντος Ατατούρκ, να ολοκληρώση την εθνοκάθαρση, να πνίξει την Ανατολή στο αίμα και να εγκαθιδρύσει ένα μιλιταριστικό αυταρχικό κράτος…

-Ο ρόλος της Βρετανίας στα Σεπτεμβριανά…

 Μια συγκλονιστική αποκάλυψη έκανε η Τουρκάλα ιστορικός Ντιλέκ Γκουβέν στο δημοσιογράφο  Χραντ Ντινκ:  » Ένα έτος πριν από τα γεγονότα του Σεπτεμβρίου, φθάνει στο υπουργείο Εξωτερικών της Αγγλίας από το Αγγλικό Προξενείο της Αθήνας τηλεγράφημα το οποίο αναφέρει: «Οι σχέσεις Τουρκίας και Ελλάδας είναι άριστες. Εάν όμως γίνει κάτι στην οικία του Ατατούρκ στην Θεσσαλονίκη, θαυμάσια μπορεί να γίνουν όλα άνω κάτω». …Στην διοργάνωση των γεγονότων υπάρχει αγγλική προτροπή. Και τα γεγονότα βολεύουν τουs Άγγλους.«

-Εκδήλωση στην Παναγία Σουμελά του Βερμίου και κοσμοσυρροή στον Πόντο

Η σημερινή επέτειος της 15ης Αυγούστου ήταν ιδιαιτέρως σημαντική για όσους ασχολούνται με τα ποντιακά, το κίνημα και την ιστορική μνήμη.

Κατ’ αρχάς στο «ιερό βουνό» του Βερμίου -όπου ανιστορήθηκε από τους πρόσφυγες η «αιχμάλωτη» αυθεντική Μονή του όρους Μελά του ιστορικού Πόντου- οι ποντιακές οργανώσειος με την καθοδήγηση της ΠΟΕ (Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδας), οργάνωσαν την πρώτη μαζική μαχητική διαμαρτυρία, διαμαρτυρόμενες για τα φεουδαρχικά κατάλοιπα που επιβιώνουν και  ελέγχουν με παράδοξους τρόπους (ελέω μοναρχίας) το «μοναστήρι».  Και τελευταία, στις παλιές οικογένειες των «ντερεμπέηδων» του Βερμίου προστέθηκαν απρόσμενοι σύμμαχοι οι κ.κ. Χαραλαμπίδης και Φωτιάδης. Το δημοκρατικό ποντιακό  κίνημα και οι ποντιακές κοινότητες διεκδικούν την αλλαγή του ρ τόπου διοίκησης… Στην εκδήλωση συμμετείχαν συμπατριώτες μας απ’ όλους τους πολιτικούς χώρους. Το παρήγορο ήταν ότι συμμετείχαν και οργανωμένοι στο ΣύΡιΖα και στο ΚΚΕ αποδεικνύοντας ότι η ουδέτερη και υπεροπτική στάση -που επιτρέπει στους επιτήδειους να επιβιώνουν και να διαχειρίζονται τα κοινά στ’ όνομα του λαού-  σιγά σιγά υποχωρεί….. Άντε και του χρόνου καταλήψεις!

-Ο Taner Aksam στην Ελλάδα στις 10 Μαϊου

Σε εκδήλωση για τη Γενοκτονία των Ποντίων

Μια μοναδική εκδήλωση θα γίνει στις 10 Μαϊου στην Παλαιά Βουλή, όπου κορυφαίοι ιστορικοί θα λάβουν μέρος σε μια Εκδήλωση Μνήμης με τίτλο «Πόντιοι-Αρμένιοι-Ασσύριοι. Τρεις γενοκτονίες, ένας θύτης«.

Μεταξύ των ιστορικών που θα μιλήσουν θα είναι και ο εξαιρετικός Τούρκος ιστορικός  Taner Aksam, καθηγητής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο  Clark  της Μασαχουσέτης, με θέμα “The Germans Foreign Office Archives on the Armenian and Greek Genocides».

Επίσης θα μιλήσει ο Roger Smith ομότιμος καθηγητής πολιτικών επιστημών και πρώτος πρόεδρος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη μελέτη των Γενοκτονιών  (IAGS) με θέμα  “The Concept of Genocide : origin, meaning, related concepts, denial” και ο George Shirinian, διευθυντής του    Zoryan Intitute στο Τορόντο του Καναδά με θέμα: “Ottoman Documents and Expulsion of Greeks from Asia Minor in 1913-1914” .

-Τάσος Κωστόπουλος: χαφιεδίζοντας τους Πόντιους στη «Sabah»

Σε  εθνικιστική τουρκική εφημερίδα…. «Εμπρός στο δρομο που χάραξε ο Πλεύρης»

Μετά τον Βεζντί Γκιονούλ χτύπησε και ο δικός μας Τάσος Κωστόπουλος. Στους συντρόφους του της εθνικιστικής  Sabah εξομολογήθη τους βαθύτερους καϋμούς που του δημιούργησαν οι τρισάθλιοι Πόντιοι, που παρόλες τις νουθεσίες των Νεότουρκων, του Μουσταφά Κεμάλ του Ατατούρκ και του συντρόφου Στάλιν, μυαλό δε φαίνεται να έχουν βάλει!!!

Έτσι, στις 31 Δεκεμβρίου δημοσιεύτηκε (με την έγκριση του), κείμενο στην τουρκική εθνικιστική εφημερίδα «Sabah« (κάτι σαν τον «Αδεσμευτο»)  για τις απόψεις και τη δουλειά του  Τάσου Κωστόπουλου (της ομάδας του «Ιού»).  Καρφώνει τους Πόντιους και  αμφισβητεί τη γενοκτονία, η οποία έχει αναγνωριστεί επισήμως από το ελληνικό κοινοβούλιο με ομόφωνη απόφαση όλων των κομμάτων.  Και όχι μόνο αυτό… O Κωστόπουλος ως αυθεντικός επί της ουσίας φανατικός αντιπρόσφυγας, δείχνει ότι εμπράκτως  γράφει στα παλιά του τα παπούτσια και το μόνο αρμόδιο ακαδημαϊκό όργανο για ζητήματα γενοκτονίας και εθνικών εκκαθαρίσεων,  τη διεθνή ένωση (που ελέγχεται από Αρμένιους και Εβραίους) υπό τον τίτλο International Association of Genocide Scholars (IAGS), η οποία συμπεριέλαβε τη Γενοκτονία των Ελλήνων της Ανατολής (και όχι μόνο των Ποντίων) στις μεγάλες γενοκτονίες του 20ου αιώνα.  

-Για την αληθινή ελληνοτουρκική φιλία

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΑΥΡΟΘΑΛΑΣΣΙΤΩΝ

ΣΤΙΣ 8 ΜΑΡΤΙΟΥ 2009 ΗΜΕΡΑ ΚΥΡΙΑΚΗ, ΘΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ ΜΕΓΑΛΗ ΜΟΥΣΙΚΟΧΟΡΕΥΤΙΚΗ ΒΡΑΔΙΑ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΣΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΣΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΜΑΥΡΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ ΜΕ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ:

ADEM BESKOYLU: ΛΥΡΑ – ΤΡΑΓΟΥΔΙ KAI
KERIM AYDIN: ΧΕΙΛΙΑΥΛ'(ΙΝ)(ΦΛΟΓΕΡΑ)

ΣΥΜMΕΤΕΧΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟ ΠΟΝΤΙΑΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ «ΚΟΡΤΣΟΠΟΝ» ΚΑΙ

Ο ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΡΧΑΡΙΔΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΓΚΑΛΙΔΗ.

-Να προστατέψουμε τη γλώσσα μας

 21 Φεβρουαρίου: Διεθνής Hμέρα Μητρικής Γλώσσας  

Ένας από τους σημαντικούς σύγχρονους λογοτέχνες είναι ο Κώστας Διαμαντίδης, ο οποίος επιμένει να γράφει στην ποντιακή διάλεκτο.  Τα έργα του «Τ’ αναντί του ρου», η μεταγραφή της «Λυσιστράτης» στην ποντιακή, το «Ροδάφνον», και η ποιητική συλλογή «Ονέρτα πόνια τάματα» έχουν βγει έξω από τα στενά όρια της εθνικοτοπικής ομάδας. Με αφορμή τη σημερινή Διεθνή Ημέρα Μητρικής Γλώσσας έγραψε: «H γλώσσα, η ιστορία,  τα ονόματα φέρνουν μαζί τους το φορτίο των αιώνων όχι για να διατηρήσουν τη συντηρητική του φόρμα, αλλά για να κρατήσουν ζωντανή τη συνέχεια και την επίτευξη της όποιας προόδου.

-KAZIM KOYUNCU anisina…..

-Οι τουρκο-ορθόδοξοι, οι Γκρίζοι Λύκοι και οι δικοί μας «αντιεθνικιστές»

Περίεργες επικλήσεις ενός παλιού δωσιλογισμού…

Η  ιστορική εμπειρία του παπά-Εφτίμ φαίνεται ότι εμπνέει και σήμερα κάποια απ’ τα όνειρα για την κατασκευή μιας νέας ταυτότητας. Ταυτότητας τάχα μετα-εθνικής, όμως βαθύτατα ρατσιστικής, εμπαθούς και μνησίκακης. 

-Ömer Asan. Μια συνέντευξη

Ένας ελληνόφωνος συγγραφέας στην Τουρκία 

Η πρόσφατη εξάρθρωση της φασιστικής παρακρατικής  οργάνωσης «Εργκενεγκόν»  στην Τουρκία, μας θύμισε τη δίωξη του αριστερού ελληνόφωνου συγγραφέα Ömer Asan, από το φασιστικό παρακράτος σε συνεργασία με το επίσημο κράτος.

-Τι γίνεται στον Πόντο ΣΗΜΕΡΑ;;;;

Ένα περίεργο κείμενο δημοσιεύτηκε στο Ιndymedia με τίτλο: «Λευτεριά στον ΠΟΝΤΟ» για την Ayfer Celep , μέλος της ακροαριστερής ένοπλης οργάνωσης Tikko, που δολοφονήθηκε…..

-Το άρθρο του VAHIT TURSUN στη «Radikal»

Οι ελληνόφωνοι Πόντιοι στην Τουρκία

Διχασμένοι ανάμεσα στην αγάπη για τη μητρική τους γλώσσα και τους περιορισμούς της εθνοτικής τους ταυτότητας

Τον περασμένο Φεβρουάριο η τουρκική εφημερίδα «Ραντικάλ» δημοσίευσε ολοσέλιδο άρθρο του Vahit Tursun, ελληνόφωνου από την περιοχή Oφη Τραπεζούντας, με τίτλο «Τα Ρωμαίικα της Ανατολής πεθαίνουν». Το άρθρο αναφερόταν στο χωριό Οτσενα της Τραπεζούντας, όπου ένας πανάρχαιος πολιτισμός -ο ελληνικός- ψυχορραγεί και μία γλώσσα -η ελληνική- αργοσβήνει (αναδημοσιεύθηκε στην «Κ» της 4ης Μαρτίου 2007).

-Ν’ αοιλή που ‘κ εβρέθεν!!!

Ο πολιτισμός ενώνει τους λαούς

Γύρω στα 500 άτομα ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του νεαρού Συλλόγου Μαυροθαλασσιτών και πήραν μέρος στον πρώτο τους χορό που έγινε στο «Κορτσόπον«.

Ο σύλλογος είναι αποτέλεσμα  συνάντησης Ελλήνων και Τούρκων πολιτών με καταγωγή από την Μαύρη Θάλασσα (Karadeniz, Mer Noir, Black Sea, Tserno More, Εύξεινος Πόντος, Savi Zvga κ.λπ.) με κοινές πολιτισμικές καταβολές

-Διαβάστε σήμερα (24 Νοεμβρίου) στην «Καθημερινή»…

…το  (αναδημοσιευμένο από τη Radikal) άρθρο του VAHIT TURSUN για τους ελληνόφωνους της Τουρκίας

-Ελλάδα-Τουρκία: Οι στέρεες γέφυρες φιλίας

 Όταν τα κομμάτια ενός πολιτισμού ξανανταμώνουν… 

Ένα μικρό ταξίδι στους ήχους και τις μουσικές της Μαύρης Θάλασσας (δυστυχώς όχι και στις μυρωδιές) υπόσχεται ο νεοϊδρυθείς Σύλλογος Μαυροθαλασσιτών Νέας Μάκρης «Η Τραπεζούντα« το Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2007 στο ποντιακό κέντρο «Κορτσόπον«.

-Fuat Saka

ακούστε: Lazutlar LIVERA

 

Mια και κάναμε την αρχή με τους Μαυροθαλασσίτες καλλιτέχνες (λίγο τραγική η αρχή με τον Kazim Koyuncu….) λέμε να συνεχίσουμε. Λέμε να συνεχίσουμε γιατί υπάρχουν ακόμη και σήμερα ευαίσθητες χορδές που άπτονται των δύο συνθετικών του τίτλου του ιστολογίου μας και που πάλονται από τις δημιουργίες αυτών των καλλιτεχνών.

Χωρίς να διεκδικούμε το αλάθητο της πλήρους κάλυψης.

-Vahit Tursun: Ένας ελληνόφωνος γράφει στην «Radikal»

Ένας πολιτισμός που πεθαίνει και μία γλώσσα που ψυχομαχεί

 

Στην Ότσενα, κοντά στην Τραπεζούντα, ένας πανάρχαιος πολιτισμός ψυχορραγεί και μια γλώσσα αργοσβήνει

(Tην Κυριακή, 25-3-2007, η μεγάλη κεντροαριστερή εφημερίδα της Τουρκίας Radikal δημοσίευσε ως πρωτοσέλιδο στο ένθετο για τον πολιτισμό, το άρθρο του Vahit Tursun με τίτλο: «Τα ρωμαίικα της Ανατολής πεθαίνουν»)

-ΟΙ ΠΟΝΤΙΟΙ της ΤΟΥΡΚΙΑΣ

Ένα φαντασμα πλανιέται πάνω από την Τουρκία:  το φάντασμα των παλιών πολιτισμών

Ένα από τα πλέον ευαίσθητα θέματα σήμερα είναι αυτό που σχετίζεται με τους ελληνόφωνους της Τουρκίας, και ειδικότερα αυτούς που  κατοικούν στα βoρειοανατολικά της χώρας.  Και αυτό γιατί αποτελούν ομάδα Τούρκων πολιτών, μουσουλμανικού κυρίως θρησκεύματος και κατοικούν σ’ ένα κράτος χωρίς δημοκρατικές παραδόσεις και αντίστοιχες δομές, όπου ο στρατός και οι μυστικές υπηρεσίες καθορίζουν την καθημερινότητα και την ποιότητα ζωής των πολιτών.

(Τραπεζούντα-Trabzon, 2006)