-Για την αληθινή ελληνοτουρκική φιλία
ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΑΥΡΟΘΑΛΑΣΣΙΤΩΝ
ΣΤΙΣ 8 ΜΑΡΤΙΟΥ 2009 ΗΜΕΡΑ ΚΥΡΙΑΚΗ, ΘΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ ΜΕΓΑΛΗ ΜΟΥΣΙΚΟΧΟΡΕΥΤΙΚΗ ΒΡΑΔΙΑ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΣΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΣΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΜΑΥΡΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ ΜΕ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ:
ADEM BESKOYLU: ΛΥΡΑ – ΤΡΑΓΟΥΔΙ KAI
KERIM AYDIN: ΧΕΙΛΙΑΥΛ'(ΙΝ)(ΦΛΟΓΕΡΑ)
ΣΥΜMΕΤΕΧΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟ ΠΟΝΤΙΑΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ «ΚΟΡΤΣΟΠΟΝ» ΚΑΙ
Ο ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΡΧΑΡΙΔΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΓΚΑΛΙΔΗ.
ΤΑ ΕΣΟΔΑ ΘΑ ΔΙΑΤΕΘΟΥΝ ΠΡΟΣ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΟΥ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟΥ ΣΤΑΘΜΟΥ «OCENA».
ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ.
ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΗΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ: 21.00
ΤΙΜΗ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗΣ 25 ΕΥΡΩ ΜΕ ΦΑΓΗΤΟ.
ΚΕΝΤΡΟ ΚΟΡΤΣΟΠΟΝ: ΠΕΙΡΑΙΩΣ 68, ΜΟΣΧΑΤΟ, ΤΗΛ. 2104823992
————————————————————————————————
ΟΛΟΙ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΕΚΕΙ…….
Για την έμπρακτη αλληλεγγύη!
————————————————————————————————
33 Σχόλια »
Σχολιάστε
[Μια αριστεροποντιακή διαδικτυακή κολεχτίβα]
“Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια.
Στο μυαλό είναι ο Στόχος,
το νου σου ε;”
-”ΠΟΝΤΟΣ και ΑΡΙΣΤΕΡΑ”: Ποιοί και Γιατί……….
ΑΡΕΙΟΣ ΠΑΓΟΣ: Αθώωσαν τους υπεύθυνους της Μικρασιατικής Καταστροφής….
ΑΝΑΘΕΜΑ!
Το πρωτοσέλιδο τουρκικής εφημερίδας (Αύγουστος ’22) με τις φωτογραφίες των Γούναρη και Στράτου και τον τίτλο:
«ΓΟΥΝΑΡΗΣ-ΣΤΡΑΤΟΣ: ΟΙ ΣΩΤΗΡΕΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ»
Η Διεθνής στα ποντιακά
(από την ΕΣΣΔ του Μεσοπολέμου)
Η Διεθνής (κ.ά) στα ποντιακά ,
όπως τραγουδήθηκε στην Ελλάδα,
σε απαγγελία μπάρμπα Γιάννη Ταμτάκου με συνοδεία didgeridoo
«Σαράντα Μήλα Κόκκινα» από τον Μάνο Κατράκη
ΔΙΑΒΑΣΤΕ:
-Σφαγή της Σμύρνης: ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!
-H Λούξεμπουργκ, ο Πόντος και το εθνικό ζήτημα
Τα μνημεία των προσφύγων του ’22
Για τις διαφημίσεις της WordPress
ΓΛΥΠΤΟΘΗΚΗ (Πόντος-Μικρά Ασία-ΕΣΣΔ)
Δρόμος της Αριστεράς
Ενα blog για τον Εμφύλιο
Σχόλια
Trisnastivaliotromot… στη 100 χρόνια από τη Μικρασιατική… Agtzidis Vlassis στη -Ο ανορθολογισμός του Νίτσε κα… παντελης ορφφανιδης στη -Φέσι το ελληνικόν… Βλάσης Αγτζίδης στη Οι περιπέτειες της ουκρανικής… Αφώτιστος Φιλέλλην στη -Πολυτεχνείο ’73: (όσο κ… Agtzidis Vlassis στη -Ο Φαλμεράιερ και η συνέχεια τ… Ανδρέας στη -Oι Έλληνες στο μαχνοβίτικο… Ανδρέας στη -Καλό ταξίδι παππού Γιώργ… Ανδρέας στη -Στο Σαλάτς του Κιλκίς και άλλ… Ανδρέας στη -Οι Ουϊγούροι, η Κίνα, ο παντο…
Toυ Taner Akçam
Mόλις κυκλοφόρησε
Για τη Μνήμη και το Τραύμα
Σοβιετικός Μεσοπόλεμος
Οι δικοί μας Καυκάσιοι
Πόντος και Αριστερά 
συγγνωμη,δεν ειναι «ελληνοτουρκικη φιλια» αυτο. ειναι χριστιανομουσουλμανικη ενδοποντιακη μουσικη οσμωση. ο ΑΔΑΜ μιλαει σταδια μακρια καλυτερα ποντιακα απο καθε ΄΄ελλαδιτη» της γενιας του,γνωριζει βιωματικα καθε στοιχειο του ποντιακου πολιτισμου{διατροφη,αγροτικες εργασιες,ηθη,εθιμα}. αρα μιλουμε για μια κοινη συναντηση ποντιων με διαφορετικο θρησκευμα{που για μενα διολου δεν αποτελει εμποδιο}. αν ο τιτλος δικαιολογειται απο το διαβατηριο τους τοτε παω πασο. επι της ουσιας ομως η συναντηση αυτη και ολες οι παρομοιες αποτελουν συνεκτικα στοιχεια μιας μακρας διαδρομης ατομικης και συλλογικης συνειδητοποιησης ημων και υμων με μονο στοχο την τοποθετηση εκ νεου στο χωροχρονικο πεδιο ενος υγειους πλαισιου συνεννοησης μεταξυ οχι διαφορετιων λαων αλλα δυο κομματιων του ιδιου λαου που αριστα γνωριζετε πως και διατι διεχωρισθησαν.αποδοκιμαζω τον αμετρο εθνικισμο οριοθετω ομως στη σωστη βαση τη σχεση μου με τους πατριωτες μας.
Φίλοι του πόντος και αριστερά
Πριν περίπου ένα μήνα ο γνωστός και μη εξαιρετέος …….. Φωτιάδης παρουσίασε στην Πτολεμαΐδα πολλές θεματικές μια εκ των οποίων παρακολούθησα και κάτι τέτοιο θα παρουσιάσει και στην Νίκαια.
Τι αποκόμισα πόνος ,θρήνος και οδυρμός ,γαρνιρισμένα με μπόλικο εθνικισμό για τις χαμένες πατρίδες. .
Παιδια ο ……………………. και αν προκύψει και κάνας πράκτορας έχει καλώς.
ΚΙΑΜΟΥΛ,
συγγνώμη για τη λογοκρισία, αλλά έχουμε αποφασίσει να μην επιτρέπουμε χαρακτηρισμούς τέτοιου τύπου για κανένα. Με το χώρο του Φωτιάδη δεν έχουμε καμιά απολύτως σχέση. Εμάς σαν παρέα μας καλύπτει ένα κείμενο που θα το βρεις στην κατηγορία «Πόντιοι και Ανορθολογισμός».
Θέλουμε να πιστεύουμε ότι προσπαθούμε να βγάλουμε μια άλλη πλευρά του Πόντου. Αυτή του Διαμαντίδη, με την παράλληλη πλήρη επίγνωση των ιστορικών ζητημάτων και των πολλών παραμέτρων που αυτές έχουν, καθώς και με την αγωνιστική διάθεση όπου απαιτείται. Δεν ξέρω αν το καταφέρνουμε. Πάντως το προσπαθούμε!
Ομέρ
Κάπου έχει δίκιο ο Γεωργιάδης. Δέν πρόκειται γιά τυπικό δείγμα Ελληνοτουρκικής προσέγγισης
Λέγοντας «Ελληνοτουρκική φιλία», υποτάσσουμε τήν σύνθετη σχέση Χριστιανών καί Μουσουλμάνων Ποντίων, πού έρχεται από πολύ παλιά, στήν μεταγενέστερη, νεωτερική Εθνοκρατοκεντρική θεώρηση.
Η συγκεκριμένη όσμωση, ημών τών εν Ελλάδι Ποντίων μέ τούς εν Τουρκία Ποντίους, είναι τό ξαναντάμωμα αδελφών πού πήραν διαφορετικούς δρόμους, καί ξανασυναντιώνται συνομολογώντας την κοινή Ρωμέική τους καταγωγή, σεβόμενοι ο ένας τήν ιδιεταιρότητά τού άλλου.
Δέν θέλουμε να απαρνηθούν τήν σημερινή τους ταυτότητα, ούτε εμείς θα απαρνηθούμε την δικιά μας.
Ομως η κοινή καταγωγή μας, η κοινή μας γλώσσα, τά πολλά κοινα μας πολιτισμικά στοιχεία μάς ενώνουν. Τά υπόλοιπα πού μας χωρίζουν (θρησκεία, υπηκοότητα) τά γνωρίζουμε, δέν τά φοβόμαστε, δέν τά δαιμονοποιούμε.
Κι από αυτή την άποψη, Γιώργο Γεωργιάδη, αυτή η όσμωση είναι ένα παράδειγμα γιά ευρύτερες οσμώσεις μεταξύ Ελλήνων καί Τούρκων.
Οχι όμως χαζοχαρούμενες καί ανιστόρητες.
Οι Γερμανοί μπορούν καί κοιτούν στα μάτια τούς Εβραίους, μόνο αφ ότου ζήτησαν συγνώμη γιά τό ολοκάυτωμα.
Οι Τούρκοι θά μπορέσουν να οικοδομήσουν πραγματική φιλία μέ τούς Μικρασιάτες Ελληνες,μέ τούς Αρμένιους καί τούς Ασσύριους, μόνο αφού παραδεχτούν την Γενοκτονία, δηλαδή την προγραμματισμένη καί κεντρικά μεθοδευμένη εξόντωσή τους από την Ειδική Οργάνωση τών Νεοτούρκων καί τού Κεμάλ.
Οι ανιστόρητες καί αμετανόητες Ρεπουσοφιλίες νά μας λέιπουν..
vripol, νομίζω ότι παρασυρόμαστε συναισθηματικά. Τα σύγχρονα έθνη δεν είναι φαντασιακές τεχνητές κατασκευές αλλά ώριμα αποτελέσματα μιας μακρόχρονης ιστορικής διεργασίας. Η θεώρησή σου αγνοεί αυτή την πραγματικότητα και επιχειρεί να παραπέμψει σε προηγούμενες,προνεωτερικές καταστάσεις.
Αλλά και πάλι! Κατα την προνεωτερική εποχή η σχέση των ομάδων που μιλούσαν την ίδια γλώσσα καθοριζόταν από άλλα πράγματα και όχι από το ομόγλωσσον ή την όμοια διατροφή. Τα κύριο στοιχείο ήταν η θρησκευτική διάκριση. Για τους μουσουλμάνους Πόντιους εμείς είμασταν οι γκιαούρηδες και αυτοί για μας, οι «άλλοι», οι Τούρκοι. Εξάλλου όταν έγινε η τελική σύγκρουση στην Ανατολή, η θανάσιμη σύγκρουση ήταν μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων. Δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις όπου ποντιόφωνοι μουσουλμάνοι «Τούρκοι», κατέσφαζαν τουρκόφωνους χριστιανούς «Έλληνες». Και αυτό το φαινόμενο ήταν καθολικό. Για παράδειγμα στη σφαγή της Σμύρνης, θεωρείται ότι πρωτοστάτησαν οι ελληνόφωνοι Τουρκοκρητικοί. Τα παραδείγματα είναι πολλά.
Το μόνο στοιχείο που αφήνει μια χαραμάδα για μια άλλη θεώρηση, είναι το γεγονός ότι η ομογενοποίηση στηνΤουρκία έγινε τεχνητά και βίαια από το μιλιταρισμό και ότι είναι εξαιρετικά μικρό το ιστορικό βάθος της διαδικασίας συγκέντρωσης των πολυεθνοτικών μουσουλμάνων σε ενιαίο έθνος…
Χθες, τελείως ανεξάρτητα από αυτή τη δημοσίευση σχολίασα στο ποστ «Μεταμορφώσεις της ταυτότητας» για το ζήτημα της μητρικής γλώσσας και πόσο αυτή αποτελεί καθοριστικό παράγοντα για τη διαμόρφωση κοινής ταυτότητας. Έγραψα:
«Κάποιες σκέψεις για τη σημασία της γλώσσας στην απόκτηση εθνικής συνείδησης…..
-Να θυμηθούμε ότι τα Σερβικά, τα Κροατικά και τα «Βοσνιακά» είναι ακριβώς ίδια. Αυτό δεν τους εμπόδισε να αποκτήσουν ξεχωριστές εθνικές ταυτότητες και να αλληλοσφαγούν με ιδιαιτέρως σκληρό τρόπο.
-Παρόμοιες γλώσσες είναι η Σλαβομακεδονική και η Βουλγαρική.
-Όπως συγγενικές είναι οι γλώσσες των Πολωνών και των Ρώσων.
-Επίσης Ελληνικά μιλούσαν και οι Τουρκοκύπριοι και οι Τουρκοκρήτες.
-Ελληνόφωνοι και Αλβανόφωνοι ήταν οι «Τούρκοι» της Πελοποννήσου κατά την έναρξη της Επανάστασης του 1821, όπως ακριβώς και οι απόκληροι χριστιανοί Επαναστάτες του Μοριά.
-Ελληνόφωνοι ήταν οι Τούρκοι της Καρύστου πριν την ένωση της Εύβοιας με το ελεύθερο κράτος, ενώ αλβανόφωνοι ήταν οι Έλληνες χριστιανοί επαναστάτες.
-Ομόγλωσσοι είναι οι Καθολικοί και οι Διαμαρτυρόμενοι στο Μπέλφαστ.
-Ακόμα, τουρκικά μιλούσαν οι Τούρκοι Μεσχετίνοι στο Ουζμπεκιστάν, που υπέστησαν σκληρή εθνική εκκαθάριση το ’88-89 από τους ομόγλωσσους Ουζμπέκους.
Σπάνια η γλώσσα αποτελούσε την ικανή και αναγκαία συνθήκη για τη διαμόρφωση συνείδησης της κοινότητας, παρά τα όσα ισχυρίζεται η δυτική (και η σταλινική βέβαια) γλωσσολογία.»
Στις επισημάνσεις μου αυτές έκανε μια σπουδαία συμπλήρωση ο Νοσφεράτος:
«..η γλωσσα ειναι εκφραση της ”εθνικής ιδιφυιας” μονο στον ιδεολογικό μύθο αυτου, που η βιβλιογραφια ονομάζει ”Πολιτισμικό εθνικισμό”…
εν τελει το εθνος συγκροτειται και ανασυγκροτειται -ξανα και ξανα- γυρω απο αδεια σημαινοντα: κενά που καλυπτονται ποτε απο την γλώσσα, ποτε απο την θρησκεια, πότε απο μια ”εθνική αναμνηση” (το Αγγλικό εθνος συγκροτειται γυρω απο τον Γουλιεμο τον …κατακτητή που υπεταξε τους Σαξονες ), πότε απο την γεωγραφια” Ελβετια-βουνα ) κ.ο.κ
Το περιεχόμενο Δεν ειναι αυτό που εχει σημασια -ή τοση σημασια – οσο το περιεχον …το δοχειο ..το εθνος .. «
ε ναι ..και αυτό νομιζω απαντα και σαυτό που λεει ο Ματσουκάτες
Πώς μου απαντάει; Δεν το πιάνω. Εγώ καταθέτω δύο βασικά σημεία:
Α) «Τα σύγχρονα έθνη δεν είναι φαντασιακές τεχνητές κατασκευές αλλά ώριμα αποτελέσματα μιας μακρόχρονης ιστορικής διεργασίας. Η θεώρησή σου αγνοεί αυτή την πραγματικότητα και επιχειρεί να παραπέμψει σε προηγούμενες,προνεωτερικές καταστάσεις.»
Β) «Το μόνο στοιχείο που αφήνει μια χαραμάδα για μια άλλη θεώρηση, είναι το γεγονός ότι η ομογενοποίηση στηνΤουρκία έγινε τεχνητά και βίαια από το μιλιταρισμό και ότι είναι εξαιρετικά μικρό το ιστορικό βάθος της διαδικασίας συγκέντρωσης των πολυεθνοτικών μουσουλμάνων σε ενιαίο έθνος…»
Στη συγκεκριμένη περίπτωση των Ποντίων (Ελλάδας και Τουρκίας) ή των ποντιόφωνων (χριστιανών και μουσουλμάνων), ποιο είναι το σημαίνον και το ποιό το περιεχόμενο;
Ματσουκάτε, δέν διαφωνώ σέ ότι λές.
Επισημαίνω, όμως, τά εξής:
Οι νύν Μουσουλμάνοι Πόντιοι, έχουν προγόνους πού άργισαν να γίνουν Μουσουλμάνοι.
Ακόμα καί σήμερα, σέ ορισμένες οικογένειες Ποντίων Μουσουλμάνων υπάρχει η ανάμνηση τής μεταστροφής.
Οι Οφλήδες, αποκομένοι στά βουνά τους, ούτε τζαμιά δέν είχαν μέχρι τό 1924.
Από τό 1924 μέχρι σήμερα, τούς πιπιλίζουν πώς είναι Τούρκοι πού ήλθαν απο την κόκκινη μηλιά καί πώς μιλούν Ρωμέικα επειδή μέναν κοντά σε Ελληνες.
Η γνώση τής κοινής Ρωμέικης καταγωγής, γιά πολλούς είναι ένα λυτρωτικό ταξίδι αυτογνωσίας.
Η Ιστορία τών μουσουλμάνων Ποντίων της Τραπεζούντας, είναι διαφορετική από αυτή τών Κρητικών.
Στήν Κρήτη υπήρξαν θανάσιμες συγκρούσεις καί τούς χώρισαν ποταμοί αίματος.
Στόν Πόντο δέν αντιπαρατέθηκαν Χριστιανοί μέ Μουσουλμάνους Ρωμιόφωνους όπως έγινε στην Κρήτη ή στην Κύπρο, άσχετα άν μεταξύ τών Μουσουλμάνων υπήρχαν καί Ρωμιόφωνοι.
Οι Τσέτες ήταν κυρίως Λαζοί, Κούρδοι, καί πολύ λιγότερο μουσουλμάνοι Ρωμιοί..
γιωργο πολυχρονιδη,ετσι ειναι τα πραματα,χαιρομαι που το επισημαινεις.η εννοια της »ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΦΙΛΙΑΣ» ειναι τοσο αδυναμη και χειραγωγημενη και δεν αφορα καν και τους υπολοιπους πληθυσμους της ανατολιας.θεωρω αυτο το κατασκευσμα την ευκολη λυση των ταγων για την μη ουσιαστικη συμφιλιωση των επιμερους κοινοτητων της ανατολιας με τον ελλαδικο κορμο.αφου και το κορανι το ακουγαν στα ποντιακα μεχρι πριν λιγα χρονια στα ποντιακα χωρια του οφεως αυτο σημαινει οτι οι ριζες ειναι βαθιες.το οτι υπηρξε το σταυριωτικο ζητημα ειναι αληθες. το οτι οι αρχηγοι των ελληνοφωνων ζητησαν απο τον χρυσανθο να επιστρεψουν στην μητερα εκκλησια και ρουμ μιλετ ειναι γνωστο. συνεση χρειαζεται,υπομονη,εξυπνη πολιτικη απο ανθρωπους που εχουν οραμα για μια διαρκη,ζωσα,κοινα επωφελη σχεση εμπιστοσυνης εντος μιας τουρκιας ευρωπαικης που θα συναποτελειται απο τις επιμερους ταυτοτητες της
Γράφετε: «…αφου και το κορανι το ακουγαν στα ποντιακα μεχρι πριν λιγα χρονια στα ποντιακα χωρια του οφεως αυτο σημαινει οτι οι ριζες ειναι βαθιες.»
Νομίζετε ότι στην Ελλάδα στα αρβανιτόφωνα ή στα βλάχόφωνα χωριά μέχρι πριν λίγες δεκαετίες το κήρυγμα οι ιερείς δεν το έκαναν στην γλώσσα του ποιμνίου;
Συμφωνώ ότι η περίπτωση των εθνοτικών ομάδων στην Τουρκία είναι λιγάκι διαφορετικής τάξης φαινόμενο. Και αυτό λόγω των συγκυριών, που παρουσίασαν παραπάνω και ο Ματσουκάτες και ο vripol. Αλλά μη φανταστείτε ότι δεν είναι εφικτό να βγουν τέτοιες τάσεις και στους Έλληνες Αρβανίτες ή και στους ελληνικής συνείδησης σλαβόφωνους ή και στους Βλάχους. Ας μην κρυβόματε πίσω από μοναδικότητες. Η επανεμφάνιση των προεθνικών ταυτοτήτων παρατηρείται παντού στην Ευρώπη. Την εποχή του πολέμου στο Κόσοβο είδαμε να εμφανίζονται και στην Ελλάδα κάποια ρεύματα τέτοια, όπως η υποστήριξη προς τους Κοσοβάρους από τον Αρβανίτικο Σύνδεσμο του Κόλια.
Νά συμπληρώσω τά εξής, πού τά ξέρω από πρώτο χέρι καί όχι από αναγνώσματα:
1923: Ο πατέρας τής μάνας μου, Γιάννης Πεϊμανίδης, απολύεται από τα τάγματα εργασίας ως ανταλλάξιμος καί γυρίζει στό χωριό του, στήν Κοσπιδή τής Ματσούκας.
Εκεί δέν βρίσκει κανέναν. Οι πόρτες χάσκουν ανοικτές καί τα ζώα τριγυρίζουν πεινασμένα καί αγριεμένα.
Ανεβαίνει στήν Λιβερά καί τρέχει στού αδελφικού του φίλου, τού μουσουλμάνου Πόντιου Σαλίχ.
Ο Σαλίχ κατέβαινε από την Λιβερά στην Βερίζενα τής Κοσπιδής καί κόβανε καπνό μέ τό χαβάν, κάπνιζαν καί κάνανε μουχαμπέτια μέ τόν Στυλιανό, πατέρα τού Γιάννη, πού ητανε πρόεδρος (μουχτάρης) στην Κοσπιδή.
Ο Σαλίχ κλαίει από την χαρά του πού βλέπει τόν Γιάννη να επιστρέφει ζωντανός. Τού ανακοινώνει ότι οι δικοί του βρίσκονται στόν Αη Γρηγόρη τής Τραπεζούντας, περιμένοντας τό πλοίο γιά Ελλάδα.
Ο Σαλίχ πλένει, ταϊζει καί ντύνει τόν Γιάννη.
Δέν τόν αφίνει μόνο του ούτε λεπτό. Δέν τόν αφίνει να πάει μόνος του στην Τραπεζούντα γιά να μήν κινδυνεψει στόν δρόμο.
Κατεβαίνουν μαζί στην Τραπεζούντα, καί ο Σαλίχ επιστρέφει στην Λιβερα μόνο αφού βεβαιωθεί ότι ο Γιάννης είναι ασφαλής μέ τούς συγγενέις του…………
1987. Ο 95άρης μπάρμπα Σαλίχ, έρχεται στην Ελλάδα μαζί μέ τόν Αβδούλ Σουμέρ (Πάντζο), μουσουλμάνο από τήν Κοσπιδή, πού η γιαγιά του η Σοφία-Ελένη ήταν Ελληνίδα, γιά να βρούνε τούς συγγενείς τού Αβδούλ στό Χορτοκόπι Καβάλας.
Ο μπάρμπα Σαλίχ ψάχνει να βρεί τόν Γιάννη, πού έιχε επισκεφθεί την Πατρίδα τό 1962, καί είχε ξαναβρεί, τότε, τόν Σαλίχ.
Ο Γιάννης έχει πεθάνει απο τό 1968, αλλά ο μπαρμπα Σαλίχ βρίσκει τά παιδιά του στην Καβάλα.
Ο Σαλίχ μέ τόν Αβδούλ φιλοξενούνται στό πατρικό μου στην Καβάλα.
Δέν θα ξεχάσω ποτέ όσο ζώ (τό λέω καί ανατριχιάζω καί θεωρώ τυχερό τόν εαυτό μου πού έζησε τέτοια συγκλονιστική στιγμή ), τό κλάμα καί τό μοιρολόγι τού μπάρμπα Σαλίχ όταν αντίκρισε την φωτογραφία τού παππού μου..
Εκλαιγε σάν παιδί μέ αναφιλητά καί κάθε τόσο έλεγε «έ κιτι Γιάννε, έ κιτι Στυλιανέ…»
Ας είναι λαφρύ τό χώμα της Λιβεράς πού σκεπάζει τό λεβέντη Πόντιο μουσουλμάνο ΑΔΕΛΦΟ μας, μπάρμπα Σαλίχ..
2.
Να ένα σχετικό με το θέμα μας κείμενο:
——————————————————————————–
Ελληνόφωνες ομάδες στην Τουρκία·
μια άγνωστη πλευρά της σύγχρονης Τουρκίας
‘Ενα από τα πλέον ενδιαφέροντα φαινόμενα στη σύγχρονη Τουρκία αποτελεί αυτό της ύπαρξης μουσουλμανικών ελληνόφωνων ομάδων. Η παραδοσιακή ελληνοτουρκική αντιπαράθεση, η αυταρχική εσωτερική δομή της Τουρκίας, η εξέγερση των Κούρδων, μαζί με την επιβίωση των στερεοτύπων για τη διαμόρφωση των νεότερων εθνών στην περιοχή μας, εμπόδισε τη μελέτη του φαινομένου αυτού. Η μετάβαση ελληνοφώνων ομάδων από το χριστιανικό θρησκευτικό σύστημα στο ισλαμικό κατά τη διάρκεια της οθωμανικής κατάκτησης αποτελεί μέχρι σήμερα ένα θέμα άγνωστο για τη νεοελληνική επιστήμη. Το φαινόμενο αυτό έχει εμφανιστεί σε ολόκληρο τον ελληνικό κόσμο. Από την Κύπρο και την Πελοπόννησο έως την Ηπειρο και τον Πόντο.
Σήμερα όμως, η δημόσια εμφάνιση όσων από τις ομάδες αυτές επιβιώνουν διευρύνει το ερευνητικό ενδιαφέρον. Η βιβλιογραφική και αρθρογραφική παρουσία των ελληνόφωνων ομάδων της Τουρκίας είναι πλέον γεγονός. Η αρχή έγινε πριν από μερικά χρόνια με την Tanju Izbek, η οποία έλαβε το βραβείο Ιπεκτσί για μια νουβέλα της στο κρητικό ιδίωμα, όπως αυτό μιλιέται σήμερα στην περιοχή της Gunda (τα παλιά Μοσχονήσια). Πιθανότατα, σύμφωνα με το τουρκικό περιοδικό Actuel, να υπήρχαν πολιτικές ομάδες στη Βόρεια Τουρκία που δραστηριοποιούνταν, πριν από το πραξικόπημα του ’80, γύρω από τον πολιτισμό του Πόντου. Το 1996 εκδόθηκε στην Κωνσταντινούπολη από τον εκδοτικό οίκο Belge, το κλασσικό πλέον βιβλίο του Omer Asan με τίτλο «Pontos Kulturu», δηλαδή: Ο πολιτισμός του Πόντου.
Σήμερα υπάρχουν τέσσερις ελληνόφωνες ομάδες στην Τουρκία: κρητική, ποντιακή, μακεδονική και κυπριακή. Κάθε μια απ’ αυτές έχει εξαιρετικό ιστορικό ενδιαφέρον. Η έκφραση είναι γεγονός ιδιαίτερης σημασίας, εφόσον αναδεικνύει μια άγνωστη πλευρά της σύγχρονης τουρκικής κοινωνίας, που ολοένα γίνεται σημαντικότερη.
Η δημόσια εμφάνιση των ομάδων αυτών δεν αφορά μόνο στην τουρκική κοινωνία, η οποία συνειδητοποιεί αργά τον πολυεθνοτικό της χαρακτήρα, καθώς και στους εθνογενετικούς της μύθους. Αφορά παράλληλα και στην ελληνική, γιατί της αποκαλύπτει τον τρόπο συγκρότησης των σύγχρονων εθνικών κρατών στην περιοχή μας και το αδιέξοδο των ενδιάμεσων ομάδων – γέννημα της ιστορίας – οι οποίες υποχρεώθηκαν να ενταχθούν στο κράτος που είχε ως ιδεολογικό υπόβαθρο το δικό τους θρησκευτικό δόγμα. Η κρητική και η κυπριακή, από τις τέσσερις αυτές ομάδες – οι οποίες στη διαχρονική τους παρουσία ταυτίστηκαν ως μουσουλμανικές με την οθωμανική αυτοκρατορία – συγκρούστηκαν με το επαναστατικό κίνημα των χριστιανών Ελλήνων. Εμμέσως υπέστη τις συνέπειες της ελληνοτουρκικής σύγκρουσης και η μακεδονική, η οποία υποχρεώθηκε με βάση τη συμφωνία ανταλλαγής των πληθυσμών να εγκαταλείψει τα γενέθλια εδάφη της περιοχής του Αλιάκμονα και της Κοζάνης και να αναχωρήσει για την Τουρκία το 1924.
Η διαμόρφωση του φαινομένου
Η κατανόηση του φαινομένου της επιβίωσης ελληνόφωνων μουσουλμανικών πληθυσμών απαιτεί την υπέρβαση της σημερινής εικόνας που έχουμε για τις σχέσεις ισλαμισμού και χριστιανισμού, καθώς και για τις σύγχρονες αρχές συγκρότησης των μονοεθνικών κρατών. Θα πρέπει να δεχθούμε ότι το σημερινό τείχος που υπάρχει ανάμεσα σε εμάς και τους γείτονές μας, σε θρησκευτικό επίπεδο, είναι μια πραγματικότητα της τελευταίας ιστορικής περιόδου. Για εκατονταετίες υπήρχε ένα ανακάτεμα εθνών και θρησκειών. Αν σήμερα ο διαχωρισμός είναι απόλυτος μεταξύ άσπρου και μαύρου, εντούτοις, για μεγάλο διάστημα, υπήρχε ανάμεσά τους ένας εκτεταμένος γκρίζος χώρος. Για να κατανοήσουμε το φαινόμενο που σήμερα εξετάζουμε θα πρέπει να δούμε τη διαπλοκή του Ισλάμ με τον Ελληνισμό σε χρονικό και γεωγραφικό επίπεδο. Από τον 14ο αιώνα συναντιούνται Ελληνες στους χώρους της νέας θρησκείας. Ο περιηγητής Ιμπντί Μπατούτα γράφει ότι συνάντησε στον ποταμό Κούμα, κοντά στην πόλη Ματζάρ, το αναχωρητήριο του μουσουλμανικού τάγματος Αχμεδέ στο οποίο όπως γράφει «διεβίουν σε κοινή ζωή Δερβίσες, Αραβες, Πέρσες, Τούρκοι και Ελληνες».
Ο εξισλαμισμός μέρους των Ελλήνων ανοίγει την δίοδο για να εισχωρήσουν στον ισλαμικό χώρο οι ελληνικές φιλοσοφικές δοξασίες. Οι σοφιστικές απόψεις για παράδειγμα εκφράζονται με τους «σούφι», το θρησκευτικό τάγμα των δερβίσηδων. Ο δημιουργός του, Τζελαδεδίν Ρουμί, χρησιμοποιεί την ελληνική γλώσσα – όπως μιλιόταν κατά τους μέσους χρόνους στην Καππαδοκία. Τα μελωδικά κείμενα των δερβίσηδων αποτελούν προσαρμογή των βυζαντινών μελωδιών στις νέες ανάγκες. Ο Μ.Ρικό, γραμματέας του Βρετανού πρέσβη στην Κωνσταντινούπολη, αναφέρει το 1670 ότι στον ισλαμικό κόσμο υπάρχει «μεγάλη ποικιλία γνωμών και απόψεων, ασυγκρίτως μεγαλύτερα από τον χριστιανικό κόσμο». Ο Ρικό θεωρεί ότι η είσοδος νέων εθνών στο μουσουλμανικό χώρο δημιουργεί το κατάλληλο κλίμα. Γράφει: «Δεδομένου ότι την καλλίτερη μερίδα των νέων εθνών αποτελούν οι Ελληνες και ότι δεν ικανοποιήθηκαν με τις ονειροπολήσεις του Κορανίου, αυτοί που άλλοτε υπήρξαν διδάσκαλοι των επιστημών από τις οποίες τους απέμεινε κάποια συγκεχυμένη γνώση, αφού προσέθεσαν στη νέα τους θρησκεία παλιές παραδόσεις και κάποιες γνώμες αρχαίων φιλοσόφων, δημιούργησαν μέρος της ποικιλίας των γνωμών για τις οποίες μιλούμε».
Η ύπαρξη ελληνόφωνων ομάδων στην σύγχρονη Τουρκία, εκτός από μια εντυπωσιακή επιβίωση που ενθουσιάζει τους ιστορικούς, τους γλωσσολόγους και τους λαογράφους, μπορεί να αποτελέσει και μια αποτελεσματική και μόνιμη γέφυρα φιλίας μεταξύ των δύο πλευρών του Αιγαίου. Η πιθανή εξομάλυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων και η ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας κάνει, ίσως, εφικτή την προσέγγιση των δύο λαών. Η ανάδειξη των κοινών στοιχείων βοηθά, κατ’ αρχάς στο να γίνει κατανοητή η διαδικασία διαμόρφωσης των σύγχρονων κρατών στην περιοχή μας και να γίνει επίσης ο απολογισμός για τις διάφορες παραμέτρους που καθόρισαν τα πολιτικά αποτελέσματα στην εποχή του έθνους – κράτους.
Βλάσης Αγτζίδης (διδάκτωρ σύγχρονης ιστορίας του ΑΠΘ)
από την εφημερίδα «Καθημερινή»
ε λοιπόν αυτή η συζητηση εγινε -αίφνης- εξαιρετικά ενδιαφερουσα..
εν τω μεταξύ
και Σιγά -σιγά και με το μαλακό
»Η αντιδραστική κολεκτίβα του Πόντου και ‘Αριστερά’ ξεσκεπάζεται από τον Έφηβο.»
Εμπρος στον Δρόμο που
ανοιξε ο Κουκουλοβγάλτης
Έφηβος πα ντο θενασεν? Το σάιτ νατ καπως άμον γαπαρεμένον εν.
Ασήν πολλάν την μαλακίαν εσασούρεψεν ο παιδάς. Κρίμας το.
Εδέβασα αούτο το κομμάτ «Από ανθρωπολογική μελέτη του επάνω μέρος της κεφαλής που έγινε από συνεργάτες μας βγήκε το συμπέρασμα ότι είναι απόλυτα σίγουρο ότι πρόκειται για πόντιο.» και εδέβα αναχάπαρα σον κεθρέφτη’μ να εξετάζω το κιφάλι’μ. Τεμόν κι εν αέτς. Μω την πίστη’ς εγώ πόντιος κι είμαι? Ντο λέει αούτος ο παιδάς?
Ήμαρτα ήμαρτα.
Ενέσπαλα να λέω σας, για το άρθρον ντο έσκωσε ο mumults, ο Παπαχελας εποίκεν ίναν ρεπορτάζ με τους Έλλενες ντο έμειναν οπίς.
Επίεν σα χωρίαν έμουν κι έβρεν νομάτς να καλατσεύνε ποντιακά.
Παλαιόν εν το video άμα έσκωσα το αδακά: http://kapnohori.blogspot.com/2009/02/blog-post_19.html
και αδά πα: http://blip.tv/file/1809194
[…] Link για το ‘Πόντος και Αριστερά’ (το Αριστερά σε εισαγωγικά) : https://pontosandaristera.wordpress.com/2009/03/03/3-3-2009/ […]
Πίνγκμπακ από Η αντιδραστική κολεκτίβα του Πόντου και ‘Αριστερά’ ξεσκεπάζεται από τον Έφηβο. « Έφηβος | 08/03/2009
πράγματι, άλλο ένα κοινό ποντιακό γλέντι κι άλλο φιλία και μάλιστα ελληνοτουρκική. γιατί η έκβαση των συζητήσεων μπορεί να είναι «δε βαριέσαι, πάνω από όλα είμαστε πόντιοι» (= 3ο έθνος μεταξύ ελλάδας-τουρκίας) ή ένας πλακωμός γύρω από τη γενοκτονία και το δίκαιο της ύπαρξης ελληνικού ποντιακού κράτους, ελληνικής κατοχής της σμύρνης κοκ.
οι τουρκοπόντιοι είναι σε δύσκολη κατάσταση. από τη μια ακούν στα σοβαρά αστειότητες ότι έχουν έρθει από την κεντρική ασία. από την άλλη, όντας «πίσω απ’ τα βουνά» και, γι’ αυτό προσκολλημένοι -πλέον- και στο ισλάμ, η ύπαρξη πόντιων που δεν απαρνήθηκαν ό,τι ήταν μετά την άφιξη των σελτζούκων/τουρκομάνων είναι πλήγμα στην ίδια τους την υπόσταση ως μουσουλμάνων και τούρκων.
τέλος, όσον αφορά στον μεβλανά ρούμι και τα ελληνικά του, κάτι σχετικό: «Ο ιδρυτής του τάγματος [των Δερβίσιδων, Μεβλανά] που τα καλύτερα ποιήματά του τα έχει γράψει στην περσική, δοκίμαζε τη μούσα του και στα ελληνικά. Το αποτέλεσμα βέβαια δεν είναι καθόλου λαμπρό (Gokpinarli, 1959: 258), πράγμα που αποδεικνύει ότι δεν ήταν βαθύς γνώστης της ελληνικής ή δεν μπόρεσε να εξοικειωθεί μ’ αυτήν ή, το πιθανότερο, πως η τελευταία είχε συρρικνωεί» (Ν. Σαρρή, Οσμανική πραγματικότητα, τ. 1, σ. 58).
ενπάσει περιπτώσει, τα γλέντια είναι πάντοτε καλά.
και οπως εμαθα, ο ιδιος ο βαχιτ τουρσουν δηλωσε χθες δημοσια οτι ειναι ελληνας.
Αυτό το έχει γράψει ο Βαχίτ εδώ και δέκα χρόνια σε άρθρο του στην «Ελευθεροτυπία»
η διαχρονικη επιβεβαιωση ειδικα στους καιρους αυτους δεν ειναι λιγο πραγμα.τη στιγμη που το ελλαδικο κρατος του επιφυλαξε του βαχιτ μια συμπεριφορα τουλαχιστον ακομψη.
Σωστά!
Δεν ηταν ακομψη…αλλωστε μην ξεχναμε οτι το »ελλαδικο» κρατος εχει μια παγια πολιτικη προς ολες τις »περιπτωσεις»
Αγαπητέ aris53m. Προσπαθούμε. Διαβάζουμε καθημερινά και προσπαθούμε. Η θεραπεία είναι κοντά.
ΜΕ ΛΕΝΕ ΚΑΝΑΛΙΩΤΗ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ
tasos…το ελλαδικο κρατος δεν διαθετει παγια πολιτικη γιατι δεν δεν εχει πολιτικη. αθυρμα,τρενακι,ασθμαινουσα γρια ειναι.το απροσωπο ενεργοβορο σπαταλο διεφθαρμενο διαχρονικο κρατος που δεν ορρωδει προ ουδενος. που δεν μασαει απο προσωπικες πολιτικες που απο καιρο εις καιρον προσεπαθησαν να ψιλοαλωσουν καποιες σαπιοδομες του για να βοηθησουν π.χ τον ελληνογενη βαχιτ τουρσουν με αποτελεσμα το ευγενικο αδειασμα των παραγοντων που τολμησαν να θιξουν την ιερη ανθελληνικη του νιρβανα,την αμετροεπεια του,την κακια του,τον απανθρωπισμο του.αυτο ειναι πολυ σοβαρο θεμα τιμης για το χωρο μας οπως και η μη αποδοση της ελληνικης ιθαγενεις στη θεα χαλο και στην μητερα της κατ απαιτηση της τουρκιας{το απεκαλυψε η ιδια περσι μπροστα μου}. περιμενω λοιπον με ενδιαφερον τασο οφλη την θεση της νεολαιας μας σ αυτα τα θεματα,να πρωτοπορησει και να μην ομφαλοσκοπει. ελπιζω και ευχομαι οτι θα πραξετε τα δεοντα.
γεωργιαδης γιωργος….
Θα ενημερώσω το ΣΕΝ, μέσω των αντιπρόσωπων του ΠΕΝ, για το πολύ ενδιαφέρον ζήτημα που »θίχτηκε» μέσα από αυτό το »ποστ».
Πιστεύω ότι μετά την ενημέρωση θα υπάρχει και η σχετική »αντίδραση» ώστε να έχουμε »θετικά» αποτελέσματα.
tasos…,να κανουμε μια επιτροπη που θα προεδρευσει σε μια υπερεπιτροπη η οποια θα γνωμοδοτησει σε μια δευτεροβαθμια επιτροπη η οποια θα καταληξει σε συμπερασματα και θα παραδοσει σε μια τριτοβαθμια η οποια αμεσα θα κινηθει στη κατευθυνση της ενημερωσης της σχετικης επιτροπης της ειδικης διευθυνσης του υπουργειου που απαρτιζεται απο 4 επιτροπες υποβοηθησης του εργου υποστηριξης της διακλαδικης αρμοστειας ενισχυσης της κυβερνητικης επιτροπης αποσαφηνισης του παραγομενου εργου σε σχεση με το προτσες της συγκυριακης απλουστευσης και κατανοησης της υφισταμενης πολιτικης του κομματος. τοτε tasos θα αρχισουμε να ειμαστε συγκρατημενα αισιοδοξοι.και δικαιως…
γεωργιαδης γιωργος ………. ξέρεις πολύ καλά ότι αν δεν τηρηθεί η »διαδικασία» θα βγει ο κάθε »καλοπροαίρετος» και θα πει τα » πάντα όλα » ( όπως λέει και ένας προπονητής )
Η αλήθεια είναι ότι ο κανονισμός λειτουργίας της νεολαίας έχει πολλά »στραβά» …
… που από την πρώτη φορά που τον διάβασα και εντόπισα τα στραβά του τα λέω » χωρίς φόβο και πάθος » (μέχρι και σήμερα )…
…κάποια από αυτά τα είχα αναφέρει μέσα σε αυτό το μπλοκ……
Απ’οτι γνωρίζω ο κανονισμός λειτουργίας της νεολαίας θα »υποστεί» διορθώσεις , μάλλον κατά τον Σεπτέμβρη……
Γελοία πραγματικότητα…
Τελικά ένα ζήτημα, όταν πέφτει στα χέρια άσχετων ανθρώπων, μετατρέπεται σε πρόβλημα!
Στην χθεσινή εκπομπή που πραγματοποιήθηκε κατά 23.15 το βράδυ στην τηλεόραση ALTER με τον κ. Χαρδαβέλλα, φάνηκε πώς το Ποντιακό Ζήτημα στην Ελλάδα, πάει κατά διαβόλου
Συμμετείχα στην εκπομπή, νομίζοντας ότι θα είναι εκεί κάποιοι ιστορικοί και κάποιοι πολιτικοί, ώστε θα συζητηθεί το Ποντιακό ζήτημα σε σοβαρό επίπεδο και εγώ θα αναφερθώ στα προβλήματα μου εδώ στην Ελλάδα.
Τελικά μπαίνουμε μέσα στο στούντιο και ξεκινάει η εκπομπή με την Σομαλία. Το τί σχέση είχε η Σομαλία με το Ποντιακό μη μου το ρωτάτε. Διότι δεν το γνωρίζω. Αλλά έτσι όπως παρουσιάστηκε η εκπομπή, εμείς ξεπεράσαμε και τους Σομαλούς.
Εμένα μου δόθηκε ο λόγος και χωρίς να ολοκληρώσω αυτά που ξεκίνησα να πω, με διέκοψαν.
Αυτά που ήθελα να πω ήταν τα εξής : «Εμείς οι Τραπεζούντιοι, όπως έχει καταγραφτεί στην ιστορία, κατά καιρούς φερθήκαμε ωραία, βοηθήσαμε, φιλοξενήσαμε τους Ελλαδίτες. Εμείς τους ταΐσαμε με μέλι και αυτοί εμάς φαρμάκι. Συγκεκριμένα, εγώ που είμαι ο εγγονός αυτών των Τραπεζούντιων που φιλοξένησαν τους Ελλαδίτες, εδώ και 20 χρόνια υποφέρω από την Ελληνική πολιτεία.
Προσπαθούν με κάθε τρόπο να μας διώξουν και δεν μας δίνουν τα κατάλληλα χαρτιά ώστε να μπορέσουμε να ζήσουμε σαν άνθρωποι εδώ.
Από την άλλη, οι αδελφοί μας οι Πόντιοι, προσπαθούν να βρουν κρυπτοχριστιανούς στον Πόντο, ψάχνουν να βαφτίσουν παιδιά που ήρθαν από εκεί και δεν ασχολείται κανείς με τα προβλήματα μας. »
Δυστυχώς κόπηκε η ομιλία μου στην φιλοξενία των Ελλήνων και τα υπόλοιπα που ήθελα να πω, τα κατάπια.
Στα θετικά της εκπομπής καταγράφεται η συνετή και αφανάτιστη παρουσία του κ. Φέρρη.
Το χειρότερο της εκπομπής ήταν, ο εθνικισμός και η έκφραση του φανατισμού από τον κ. Χολίδη. Ο κ. Χολίδης είναι ολυμπιονίκης, αλλά τα λόγια του δεν ταίριαζαν σε έναν αθλητή.
Τελικά βρέθηκα σε μία εκπομπή, πού μονό από το ΛΑΟΣ ένας βουλευτής πείρε τηλέφωνο και ζήτησε να έρθω σε επαφή μαζί του ώστε να με βοηθήσει στα προβλήματα μου.
Δηλαδή, ΖΗΤΩ Η ΣΟΜΑΛΙΑ…
Vahit Tursun
Prosfora tou Asarcikli:
..και ένα σχετικό..
Ρε παιδιά, δεν νομίζετε πώς ήρθε πλέον ο καιρός να τ’ αφήσουμε αυτά, και να λύσουμε επιτέλους τις διαφορές μας να τελειώνουμε. Αφού έχουμε “τουρκέψει” από τον 15ο αιώνα! Έβαλα και πρόσφατα σχετικό post στο blog μου 😀
[…] -Για την αληθινή ελληνοτουρκική φιλία […]