-Τρελλάθηκαν οι Αρεοπαγίτες…. και ξεφτιλίζουν το θεσμό;

Φαίνεται ότι κάποιοι Αρεοπαγίτες έχουν βαλθεί να υπονομεύσουν το κύρος του Ανώτατου αυτού οργάνου που κλήθηκαν να υπηρετήσουν. Δείχνουν σα να υπηρετούν ιδεολογικές δουλείες, που τους οδηγούν στο να υπερβαίνουν το ρόλο τους και να μετατρέπονται σε απολογητές της πλέον βρωμερής και προδοτικής πολιτικής που ακολούθησε ποτέ πολιτική ηγεσία αυτού του τόπου.   

Προτείνουν την αθώωση των Έξη εγκληματιών που οδήγησαν τους Έλληνες στη Μικρασιατική Καταστροφή, στην oριστική Έξοδο των εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων από τα μικρασιατικά εδάφη, στη δικαίωση της πολιτικής Γενοκτονιών που επέλεξε ο τουρκικός εθνικισμός.

Διαβάζουμε:

Πρόταση για αναψηλάφηση της «Δίκης των Εξι»

Να γίνει δεκτή η αίτηση του εγγονού του Π. Πρωτοπαπαδάκη για αναψηλάφηση της «Δίκης των Εξι» πρότεινε ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ν. Τσάγκας κατά τη χτεσινή (12 Μαϊου 2010) συζήτηση στο Ζ’ Τμήμα του Ανωτάτου Δικαστηρίου….

…..Ο Μ. Πρωτοπαπαδάκης, εγγονός του Π. Πρωτοπαπαδάκη, έχει ζητήσει την αναψηλάφηση της δίκης, την ακύρωση της απόφασης του Στρατοδικείου Αθήνας και να παύσει οριστικά η ποινική δίωξη για εσχάτη προδοσία των «έξι».

Στη δίκη παρενέβη η Ομοσπονδία Προσφυγικών Σωματείων Ελλάδας, ζητώντας ολιγοήμερη αναβολή για να θέσει υπόψη του δικαστηρίου άλλα στοιχεία επί του αποδεικτικού υλικού, αίτημα που δεν έγινε δεκτό. Επίσης, ο συνήγορος του Μ. Πρωτοπαπαδάκη ζήτησε να απορριφθεί το αίτημα, υποστηρίζοντας ότι ο Αρειος Πάγος έχει κρίνει ότι οι «έξι» είναι αθώοι και απομένει μόνο η συμπλήρωση του διατακτικού που θα κάνει δεκτή την αίτηση. Η Ομοσπονδία Προσφυγικών Σωματείων ισχυρίζεται ότι οι πράξεις και παραλείψεις των «έξι» προκάλεσαν τη μικρασιατική καταστροφή και τον ξεριζωμό του ελληνισμού της Μικράς Ασίας και τυχόν αθώωση των καταδικασθέντων συνιστά ευθεία προσβολή της συλλογικής μνήμης όλων των απογόνων των Μικρασιατών προσφύγων.

Το δικαστήριο επιφυλάχτηκε να αποφασίσει.»

Η προσβολή που κάνουν oι συγκεκριμένοι Αρεοπαγίτες προς το Μικρασιατικό Ελληνισμό είναι τεράστια κι ας δείχνουν ότι δεν το κατανοούν.

Σε επίπεδο ιστορικής αλήθειας, οι μεθοδεύσεις που ακολουθούν τίνες εκ των Αρεοπαγιτών τείνουν να έχουν ως αποτέλεσμα την υλοποίηση ενός  ακραίου αναθεωρητισμού και την επικράτηση της απόλυτης ιδεολογικής διαφθοράς.

Ότι και να γίνει, για τους πληθυσμούς που προέρχονται από τους πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής-θύματα των Έξι, θα ισχύει πάντα αυτό που έγραψε ο «Σμυρνιός» στου «Μικρασιάτη»,  σε μια από τις πολλές συζητήσεις στο διαδίκτυο:

« ….…

-Εσχάτη Προσδοσία δε σημαίνει μόνο ότι υπήρχε ευθεία συνεργασία με τον εχθρό, αλλά και η πραγματοποίηση ενεργειών τέτοιων που αντικειμενικά διευκόλυναν τον εχθρό. Βλέπετε, ότι σε τέτοιες θέσεις, όπως πρωθυπουργός, αρχιστράτηγος κ.λπ. η επίκληση «δεν ήξερα» ή και «συγγνώμην», δεν μετρά…

– Η Εσχάτη Προσδοσία τους έχει και πολλά άλλα στοιχεία που δεν πρόβλεψε το κατηγορητήριο, όπως:

–Η απαγόρευση των Μικρασιατών να ιδρύσουν ντόπιο Μικρασιατικό Στρατό που δεν θα υπόκειτο στη διάθεση και τις εντολές των αντιμικρασιατών ηγετών του Λαϊκού Κόμματος και του μονάρχη,
–η μη υπεράσπιση της Σμύρνης, ούτε καν των δύο χερσονήσων, της Ερυθραίας (Τσεσμέ) και της Κυζίκου, οι οποίες ήταν αδύνατον λόγω της τοπογραφίας τους να καταληφθούν από τους κεμαλικούς ,
–η μη αποστολή στρατιωτικής βοήθειας στους Πόντιους αντάρτες,
–η απόφαση για εγκατάλειψη της Μικράς Ασίας απ’ το καλοκαίρι του 1922 και
–η απόφαση για παράλληλη παράδοση των ελληνικών πληθυσμών στους Κεμαλικούς,
-κατι που έγινε κυνικά με την εντολή του Γούναρη -πρωθυπουργεύοντος του Πρωτοπαπαδάκη- προς τον Στεργιάδη να μην επιτρέψει τον κόσμο να φύγει, ενώ πλησίαζαν οι Τούρκοι στη Σμύρνη,

κ.λπ. κ.λπ.

Κύριε Πρωτοπαπαδάκη, απορώ γιατί μας παιδεύετε και μας τα θυμίζετε όλα αυτά.

Για εμάς και τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας, ο παππούς σας θα είναι εσαεί ο προδότης πρωθυπουργός της Ήττας και ο ένοχος της προσφυγιάς μας, όπως και όλη η ηγεσία του Λαϊκού Κόμματος και όλοι όσοι συνήργησαν μαζί της.

Πηγαίνετε λοιπόν να τα πείτε με τους «εξαίρετους» αρεοπαγίτες φίλους σας, πού με παρακρατικό τρόπο έστησαν εκείνη την απαράδεκτη απόφαση 3-2 του Ποινικού Τμήματος και παρατήστε μας ήσυχους….»

Στην ίδια συζήτηση, ένας άλλος σχολιαστής με το νικ-νέιμ PPCP, συμπλήρωσε:

«PPCP said:

Κύριε Πρωτοπαπαδάκη

Δεν λοιδορούμε εμείς τους αρεοπαγίτες. Γενικά η κάθε έννοια εξουσίας στην χώρα μας λοιδορήθηκε από μόνη της.

Όμως ο Βενιζέλος, ο Πάγκαλος και ο Παπαναστασίου μπορεί να ήταν πρόσωπα πολιτικού κύρους αλλά η θέση τους, η εκτίμησή τους και η κρίση τους για την καταδίκη των έξι αποτελούν μόνο προσωπικά τους στοιχεία και όχι τα «νέα στοιχεία που έχουν προκύψει» και που είναι ικανά να οδηγήσουν σήμερα στην παραδοχή της αθώωσης. Εκτός κι αν οι Αρεοπαγίτες ως εξουσία, τα θεωρήσουν ικανά!

Και ο Ιωάννης Μεταξάς στο ημερολόγιό του γράφει την 29η Μαρτίου 1921:

«Δευτέρα. Συνέντευξις οικίαν Πρωτοπαδάκη, με Γούναρην, Πρωτοπαπαδάκην, Θεοτόκην, Εξαδάκτυλον. Να αναλάβω με Δούσμανην. Ετρελλάθησαν… Άγουν τον βασιλέα εις καταστροφήν». «… Τότε απήντησα: Είναι ως να μου ζητήτε να εξαπατήσω τον κόσμον. Διότι εγώ γνωρίζω, ότι στρατιωτικώς δεν δυνάμεθα να επιτύχωμεν τον σκοπόν μας. Ο κ. Πρωτοπαπαδάκης μου λέγει: Μάλιστα, έστω να εξαπατήσωμεν τον κόσμον, εν ανάγκη και αυτό να γίνη. Απήντησα προς αυτόν: Μα εγώ δεν εννοώ επ’ ουδενί λόγω να εξαπατήσω τους Έλληνας… Μη λησμονήτε, ότι εγώ από πολλών ετών εξεφράσθην εναντίον της πολεμικής πολιτικής εν Μ. Ασία. Τότε δι’ αυτόν τον λόγον ήλθον εις ρήξιν με τον κ. Βενιζέλον. Και ήμην εν υπηρεσία. Ήδη είμαι απόστρατος. Και (ερωτώ) πρέπει να δεχθώ να επανέλθω εις υπηρεσίαν, ίνα δι’ αυτού βεβαιώσω τον ελληνικόν λαόν, ότι έχω πεποίθησιν, ότι δύναται να γίνη εκείνο, διά το οποίον άλλοτε είχα την εναντίαν πεποίθησιν, ενώ πράγματι και τώρα πιστεύω, ότι δεν δύναται να αχθή εις πέρας;» («Ημερολόγιο» τ. Γ1, σελ. 83).

…»Έστω ότι εκάμαμε σφάλματα (λέει ο Γούναρης). Έστω, ότι εμπλέξαμε. Σήμερον τι θα κάμωμεν; Πολιτικήν δεν δυνάμεθα να αλλάξωμεν, είμεθα υποχρεωμένοι να εξακολουθήσωμεν τον πόλεμον μέχρι τέλους, έστω και αν κινδυνεύσωμεν να καταστραφώμεν». («Ημερολόγιο», τ. Γ1, σελ. 87).

Και εσείς σε δικό σας άρθρο που έχετε προσωπικά δημοσιεύσει γράφετε:

«Ακόμη και ο Πλαστήρας, που ήταν πρωθυπουργός στην εκτέλεση δεν φαίνεται να ήταν ικανοποιημένος όταν, πιεζόμενος από τους φανατικούς οπαδούς του κόμματός του, προχώρησε στην απόφαση να κινηθεί η διαδικασία για την εκτέλεση των Έξι. Ένας προσωπικός του φίλος μου είπε πως μια φορά που τον επισκέφθηκε στο σπίτι του, που ήταν γεμάτο εικόνες, άκουσε από το στόμα του Πλαστήρα τα εξής:
– Βλέπεις, φίλε μου, αυτές τις εικόνες; Πίστεψέ με, κάθε μέρα κάνω μετάνοιες μπροστά σ’ αυτές και παρακαλώ τον Θεό να με συγχωρέσει για την εκτέλεση των Έξι» («Ιστορικά» Ελευθεροτυπίας, αρ. 6/25-11-1999, σελ. 44).

Αγνοούμε δηλαδή κύριε Πρωτοπαπαδάκη τι είδους «νέα στοιχεία» ήταν αυτά που εξέτασαν οι Αρεοπαγίτες. Αν έχετε φροντίσει να τους τα προμηθεύσετε εσείς φοβάμαι ότι αυτή τη φορά θα είστε ο υπαίτιος για λοιδορία διότι:
Πρώτον ο Πλαστήρας δεν ήταν πρωθυπουργός την εποχή της καταδίκης των έξι. Ήταν ο Γονατάς.
Δεύτερον, ο Πλαστήρας δεν είχε κόμμα. Είχε απλώς φανατικούς φίλους και υποστηρικτές στην προσπάθειά του να διασώσει από τα ερείπια ό,τι ήταν δυνατόν να σωθεί.
Τρίτον, υπάρχει και αυτό που ίσως να σας θυμίζει κάτι:

«…Μας κάλεσε στο σπίτι του ο Πότης Τσιμπιδάρος. Όταν ήλθε ο λόγος στον Πλαστήρα, έκανε την ακόλουθη αποκάλυψη:
Κάποτε εδώ στο σπίτι ρώτησα τον στρατηγό (καθόταν σ’ αυτή, ακριβώς, την πολυθρόνα που κάθεσθε κι εσείς τώρα).
– Δε μου λες, Νικολάκη, μετάνιωσες ποτέ για την εκτέλεση των Έξι;
– Πότ’ μου, απαντάει με την καρδιτσιώτικη προφορά του, και τώρα δα να τους είχ’ εδώ μπροστά μ’ θα τους ξαναντουφέκαγ’…».

Και αυτό του Σεφέρη:

«…Νόμισα πως ήταν σωστός ο τουφεκισμός των Έξι την εποχή της Μικρασιατικής Καταστροφής, που είτε από βλακεία είτε από κακοήθεια κυβέρνησαν όπως κυβέρνησαν το έθνος στον καταποντισμό του». («Χειρόγραφο Σεπ. 41″, σελ. 19, εκδόσεις Ίκαρος).

Και τέλος αυτό του Βενιζέλου μέσα στη Βουλή όπου απευθυνόμενος στην αντιπολίτευση το 1932 ζητά την ομοψυχία του κοινοβουλίου γιατί η Ελλάδα οικονομικά καταρρέει (καλή ώρα) αλλά η αντιπολίτευση του «κοπανάει» ότι εκείνος κράτησε ουδέτερη στάση στην θανατική καταδίκη των έξι:

«…Βλέπετε ημάς προθύμως ερχόμενους προς το μέρος σας διά της αναγνωρίσεως ότι το ηθικόν των θανατωθέντων δεν τίθεται υπό αμφισβήτησιν από τον πολιτικόν τουλάχιστον κόσμον, διατί δεν έρχεσθε και ‘σεις εις βοήθειάν μας. Και διατί θεωρείτε ότι είναι τόσον μεγάλον πράγμα αυτό που σας ζητώ, να λησμονηθούν οι νεκροί επιτέλους».
Σ’ αυτήν την έκκληση του Βενιζέλου η αντιπολίτευση δεν είχε ανταποκριθεί, ούτε τότε.
Επί της ουσίας της αίτησής σας κύριε Πρωτοπαπαδάκη, η πλειοψηφία του ποινικού τμήματος του Αρείου Πάγου δέχεται δίχως εμφανή προβληματισμό και μάλλον σιωπηρώς ότι «προέκυψαν σημαντικά γεγονότα για τη δίκη των έξι, η αποδεικτική δύναμη των οποίων είναι ισχυρότατη, πασιφανής και ανατρεπτική της καταδικαστικής απόφασης του στρατοδικείου».

Όμως η αποστασιοποιημένη από την εποχή εκείνη σημερινή φρόνηση πειθαναγκάζει στην παραδοχή ότι ο τότε πρωθυπουργός, οι τέσσερις υπουργοί του και ο αρχιστράτηγος κάθε άλλο παρά πρόθεση προδοσίας είχαν. Ενώ ο δικός σας στόχος για την ηθική αποκατάσταση του παππού σας καθιστά τους Αρεοπαγίτες υπεύθυνους για το άνοιγμα του δρόμου προκειμένου να κατακλειστεί ο Άρειος Πάγος από αιτήσεις επανάληψης της διαδικασίας και των θυμάτων των αλήστου μνήμης έκτακτων στρατοδικείων της απριλιανής χούντας (1967-1974) και του εμφυλίου πολέμου, που επίσης καταδικάστηκαν και αντιστοίχως εκτελέστηκαν ή εξέτισαν την κάθειρξή τους, επίσης με την «αβάσιμη» κατηγορία της εσχάτης προδοσίας.

……………………

…………………..

• PPCP said:
  …..Τέτοιας σπουδαιότητας δίκες , δεν γίνονται έτσι, όπως ο Άρειος Πάγος επεχείρησε προχτές να διεξάγει. Αποτελεί όνειδος και κόλαφο στο νομικό πολιτισμό της χώρας μας. Βέβαια, δεν είναι η πρώτη φορά που η εξαρτημένη από πολιτικά και άλλα συμφέροντα ελληνική δικαιοσύνη είναι υπόλογη για τον τρόπο που λειτουργεί και «απονέμει» το δίκαιο. Ήδη ο Άρειος Πάγος προχτές κατά την εκδίκαση της υπόθεσής σας (μας το αποκρύβεται στο πρόσφατο σχόλιό σας) επεχείρησε την καταπάτηση του άρθρου 4 του Συντάγματος περί ισονομίας των Ελλήνων, προσπαθώντας τον αποκλεισμό της πολιτικής αγωγής από την εκδίκαση της υπόθεσής σας.

  Ερήμην αντίλογου αλλά και της ίδιας της Ιστορίας επιχειρείται στις μέρες μας από το ανώτατο Δικαστήριο της χώρας μια εκτέλεση. Και αυτή τη φορά είναι η εκτέλεση της ίδιας της Ιστορίας .
  Εσείς και δυστυχώς και οι αρεοπαγίτες αδυνατούν να καταλάβουν το αυτονόητο. Πως ποσώς ενδιαφέρει την Ιστορία ούτε η διαδικασία της διεξαγωγής αυτής της δίκης ούτε η απόφαση που θα εκδώσει ο Άρειος Πάγος. Αυτά αφορούν μόνο την καθεστωτική «ιστορία» και αυτό το γνωρίζει πάνω από όλους η ελληνική συνείδηση. Ούτως ή άλλως, η Ιστορία δεν παρίσταται στην αίθουσα του δικαστηρίου, αφού μοναδικός σκοπός του Άρειου Πάγου είναι να την εκτελέσει και όχι να την υπηρετήσει. Άλλη αρμοδιότητα ή ειδικότητα δεν έχει για να διεξάγει αυτή τη δίκη, έστω και αν από τυπικής νομικής άποψης φαίνεται καλυμμένο το ανώτατο δικαστήριο.

  Ας διεκπεραιώσουν λοιπόν τη δίκη, όπως οι αρεοπαγίτες θέλουν και ας βγάλουν όποια απόφαση εκείνοι νομίζουν. Επί της ουσίας, όμως, τίποτε δεν μπορούν να αλλάξουν. Ο Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης για την Ιστορία θα είναι ο πρωθυπουργός που εν όψει της διάσωσης του γοήτρου και του κύρους του βασιλικού καθεστώτος και του ίδιου του Κωνσταντίνου από μία ήττα, συμμετείχε με αυτή του την ιδιότητα σε επιζήμιες και επιβλαβείς για τη χώρα ενέργειες, αδιαφορώντας για το αποτέλεσμα, το οποίο στην ιστορία αναφέρεται ως ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ και ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ.

  Έκτοτε δεν προέκυψε κανένα γεγονός που να αποδυναμώνει το κατηγορητήριο. Οι μεταγενέστερες κατά 7 έως 10 χρόνια δηλώσεις, επιστολές και πολιτικοί λόγοι του Βενιζέλου αποτελούν πολιτικές κρίσεις και διπλωματικούς δρόμους, απευθυνόμενος στην αντιπολίτευση και στο πνεύμα της κατασίγασης των πολιτικών παθών και της συμφιλίωσης του λαού εν όψει της επικείμενης χρεοκοπίας της Ελλάδας.

  Το γνωστό διπλωματικό πνεύμα του Βενιζέλου υπαγόρευε:

  1. την τεχνηέντως αδράνειά του κατά τη διάρκεια της δίκης

  2. την ετεροχρονισμένη αντίδρασή του με την αποστολή του διαβόητου τηλεγραφήματος, 19 ώρες μετά την απόφαση του στρατοδικείου, 14 ώρες μετά τον τουφεκισμό των έξι, 12 ώρες μετά την άφιξη του ναυάρχου Τάλμποτ και οκτώ ώρες μετά την αναχώρηση (κατόπιν ανάκλησής του) του άγγλου πρεσβευτή.

  3. Ενώ πριν, σε εμπιστευτικό τηλεγράφημα του προς τον υπουργό Εξωτερικών Ν. Πολίτη, μεταξύ άλλων, είχε γράψει τα ακόλουθα:
  «Ίσως όμως ηδύνατο να αποφευχθή κρίσις, βιαζομένης Επαναστάσεως να δεχθή, όπως εκτελέσεις περιορισθούν, εν περιπτώσει καταδίκης, εις μόνον διατελέσαντας πρωθυπουργούς και αρχηγόν στρατού (σ.σ. Δ. Γούναρη, Ν. Στράτο, Π. Πρωτοπαπαδάκη και Χατζανέστη) καθ’ όσον, ως προς λοιπούς, εκτέλεσις θα αποτελέση αδικαιολόγητον σκληρότητα μη εξυπηρετούσαν γενικόν συμφέρον, όπως επαρκώς θα εξυπηρετείτο διά παραδειγματικής τιμωρίας πρωταιτίων». (Σπ. Μαρκεζίνη «Πολιτική ιστορία της συγχρόνου Ελλάδος», τ. 2, σελ. 167, εκδόσεις Πάπυρος).

  Το να χρησιμοποιείς το ένα από τα τρία ως ανατρεπτικό στοιχείο δεν είναι ιστορία αλλά δικονομικό τερτίπι που εξασφαλίζει στους υπεύθυνους αρεοπαγίτες μία θέση στην νεότερη ιστορία. Δίπλα στην κυρία Ρεπούση.

– 18 Μαΐου 2010 at 14:14

******************************************************************************************

Διαβάστε επίσης:

-Η Δίκη των Εξι και ο Κολοκοτρώνης

-Ο Άρειος Πάγος, ο “Ιός” και ο νεοελληνικός αμοραλισμός

-Δίκη των Εξ: Οι διαμαρτυρίες του προσφυγικού ελληνισμού

-Αφήστε τους νεκρούς στην ησυχία τους !

-Δίκη των Εξ: Η Ακροδεξιά αντεπιτίθεται… !

Για τον Άρειο Πάγο και το πρόβλημα της δικαιοσύνης ευρύτερα δείτε ΕΔΩ