Είναι προφανής πλέον η δυσχερής θέση της Ελλάδας που οφείλεται στην τρομακτική εμπλοκή της με την επίσης τρομακτική αύξηση των μεγεθών του μεταναστευτικού από τότε που η Χριστοδουλοπούλου και η μικρή πολιτική της συνιστώσα αποφάσισε να ανοίξει τα σύνορα χωρίς να έχει την παραμικρή γνώση του πραγματικού ζητήματος και χωρίς να έχει προετοιμάσει τη χώρα να δεχτεί τους απόκληρους Το πρόβλημα μιας ανερματιστής πολιτικής ήταν ήδη ορατό από την αρχή. Είχαμε τότε γράψει δύο κείμενα:
Έτσι διευκόλυνε το βαθύ κράτος της Τουρκίας να στείλει μέσω Ελλάδας στην Ευρώπη όσους Σύριους (κυρίως ομόδοξους σουνίτες) μετέτρεψε σε πρόσφυγες η ίδια χέρι-χέρι με τους υπερατλαντικούς νταβατζήδες. Παράλληλα διευκόλυνε τους μεσάζοντες να κερδίσουν δισεκατομμύρια δολάρια από την απόγνωση των προσφύγων και με την επιπολαιότητά της εξέθεσε σε κίνδυνο τους απόκληρους.
Σχόλιο από του Σάββα Καλεντερίδη
Ο δρ Νίκος Ντέμος, ένας καταξιωμένος διεθνώς Έλληνας επιστήμονας και τεχνοκράτης στο χρηματοπιστωτικό χώρο, που δραστηριοποιείται τις τελευταίες τρεις δεκαετίες στον Καναδά, τις ΗΠΑ αλλά και στη Γερμανία, συνέγραψε το βιβλίο 1071 – Στρατηγικές ήττες και συρρίκνωση του ελληνισμού.
Στο βιβλίο αυτό, που εκδόθηκε από τις εκδόσεις Ινφογνώμων, παρουσιάζονται οι γεωπολιτικές, γεωπολιτισμικές, πολιτικές, κοινωνικοοικονομικές και καθαρά επιχειρησιακές (από στρατιωτικής πλευράς), πτυχές της εξέλιξης τεσσάρων μαχών, που οδήγησαν σε τραγικές ήττες το Βυζάντιο και κατ’ επέκταση σε συρρίκνωση τον ελληνισμό.
Πρόκειται για τις μάχες του Ιερομύακος ποταμού (Γεμρουχά, Γερμούκ, 636, Ηράκλειος), του Ματζικέρτ (1071, Ρωμανός Διογένης), του Μυριοκέφαλου (1176, Μανουήλ Β΄ Κομνηνός) και την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης (1204) από τους Φράγκους και τους Λατίνους.
Ένα από τα συμπεράσματα που εξάγει ο αναγνώστης διαβάζοντας και μελετώντας το βιβλίο, είναι το εξής: Μικροί σε πολιτικό και στρατηγικό ανάστημα άνδρες και παιδαριώδη λάθη ακόμα και ισχυρών ανδρών, οδήγησαν σε τραγικές ήττες, των οποίων τα αποτελέσματα όχι μόνο επηρέασαν το Βυζάντιο και τον ελληνισμό, αλλά είχαν κοσμοϊστορική σημασία, όπως για παράδειγμα οι μάχες του Ιερομύακος και του Μυριοκέφαλου.
Τους τελευταίους μήνες η Ελλάδα (και ο ελληνισμός) βρίσκεται στη δίνη μιας ιστορικής τραγωδίας. Πολιτικοί αμόρφωτοι, ακαλλιέργητοι πολιτικά και ιστορικά, καθοδηγούμενοι από ιδεολογικό φανατισμό και ιδεοληψίες, οδηγούν την πατρίδα μας από ήττα σε ήττα – και το κυριότερο, δεν έχουν συναίσθηση των πράξεών τους και των επιπτώσεων που έχουν αυτές σε αυτό που λέγεται Ελλάδα και ελληνισμός, έννοιες στις οποίες άλλωστε δεν πιστεύουν, μια που το εθνικό υποτάσσεται στο ταξικό!
Παιδιαριώδη και εξ αντικειμένου εγκληματικά και προδοτικά λάθη οδήγησαν στα τραγικά αποτελέσματα της εξάμηνης «διαπραγμάτευσης», τα οποία θα έχουν τεράστιο κόστος στην πορεία της χώρας τις επόμενες δεκαετίες.
Με τον ίδιο τρόπο, παιδαριώδη λάθη και ιδεοληψίες μετέτρεψαν ένα απολύτως διαχειρίσιμο ζήτημα σε πυρηνικό όπλο στα χέρια της Τουρκίας, το οποίο το χρησιμοποιεί η ίδια εναντίον της ΕΕ και της Ελλάδας, με κίνδυνο να υποχρεωθούμε σε οδυνηρές υποχωρήσεις στο μέτωπο των ελληνοτουρκικών σχέσεων, στη γραμμή Κύπρος-Αιγαίο-Θράκη.
Η πολιτική ανοικτών συνόρων που ακολούθησε η κυβέρνηση Τσίπρα, διά της αρμόδιας υπουργού κ. Χριστοδουλοπούλου, και οι παιδαριώδεις δηλώσεις των υπουργών Εξωτερικών και Εθνικής Άμυνας της Ελλάδας, ότι «θα αφήσουμε ανοικτά τα σύνορα και θα γεμίσουμε την Ευρώπη με τζιχαντιστές», λειτούργησε ως η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι του προσφυγικού, το οποίο μετατράπηκε σε έναν ορμητικό χείμαρρο που απειλεί την ΕΕ και φυσικά την Ελλάδα. Η Τουρκία, όταν είδε την πολιτική της Ελλάδας, αντιλήφθηκε ότι αυτό αποτελεί μια μεγάλη ευκαιρία για την ίδια και την άρπαξε από τα μαλλιά.
Έτσι, ξεβόλεψε από τους προσφυγικούς καταυλισμούς τους πρόσφυγες και τους καθοδήγησε μέσω των μηχανισμών του τουρκικού κράτους στα ελληνικά νησιά και εκείθεν στις χώρες της Ευρώπης.
Το χειρότερο: η άγνοια πολιτικής και γεωπολιτικής σκέψης και αντίληψης σύσσωμης της κυβέρνησης, που οδηγεί σε πρωτοφανή άγνοια κινδύνου, δεν της επέτρεψε να αντιληφθεί το μέγεθος του λάθους, και αντί να προσπαθήσει να αναθεωρήσει την πολιτική της, αποφάσισε –παίζοντας με τους νεκρούς πρόσφυγες– να εκβιάσει την ΕΕ και να αποκομίσει υλικά ανταλλάγματα για το σκληρό μνημόνιο που αναγκάστηκε να υπογράψει λόγω των αλλεπάλληλων και τραγικών λαθών της.
Αποτέλεσμα; Η Τουρκία, εκμεταλλευόμενη το προσφυγικό –που επαναλαμβάνω, πήρε εφιαλτικές διαστάσεις για την ΕΕ λόγω σειράς εγκληματικών λαθών της ελληνικής κυβέρνησης–, υποχρέωσε την ΕΕ να γονατίσει στην κυβέρνηση της Άγκυρας, για να επανέλθει το προσφυγικό στην προ ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ κατάσταση, με απίστευτα υλικά και πολιτικά ανταλλάγματα, μεταξύ των οποίων τα ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό.
Δεν είναι δε καθόλου απίθανο κάποιος ιστορικός του μέλλοντος να γράψει ένα βιβλίο για τις στρατηγικές ήττες του ελληνισμού που οφείλονται σε παιδαριώδη λάθη, ανάμεσα στις οποίες η διαπραγμάτευση της κυβέρνησης Τσίπρα με την ΕΕ και ο χειρισμός του προσφυγικού.
Τέλος, αναρωτιέται κανείς αν οι διπλωμάτες του ΥΠΕΞ έχουν χάσει την οξύνοια, την οξυδέρκεια και την πολιτική τους σκέψη αυτούς τους μήνες ή αν έχουν επιλέξει τον εύκολο δρόμο της κολακείας και της οσφυοκαμψίας, «συμβάλλοντας» κι αυτοί στην ένδοξη πορεία της πατρίδας μας προς το μέλλον…
Πόντος και Αριστερά 
Έτσι έχουν τα πράγματα, αλλά και παλαιότερα δεν το χειρίστηκαν σωστά. Γενικά κάτι πρέπει να γίνει. Υπάρχει μεγάλη προπαγάνδα και ο κόσμος φοβάται να χάσει τα κεκτημένα αλλά και τα κλεμμένα. Το ήθος δεν υπάρχει, αλλά και το κράτος..
Σε τι ζητάει συναίνεση ο «Μουλάς» του Διχασμού;
Θέµος Αναστασιάδης22/11/2015
Οδηγεί την Ελλάδα εκτός Σένγκεν – Είναι «κίνδυνος θάνατος» και για τα εθνικά θέματα
Ας ξεχάσουμε έστω το ότι η στρατηγική του εθνικού διχασμού και της κοινωνικής πόλωσης με το ψέμα και την προπαγάνδα ήταν κεντρική επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ, που την εφάρμοσε με θαυμαστή ακρίβεια. Ισως, μάλιστα, να είναι και το μόνο πράγμα που είναι ικανός να κάνει. Να διχάζει. Να αναζωπυρώνει τα εμφύλια πάθη. Να ματώνει τις παλιές πληγές. Να ξανασπέρνει ξεχασμένες έριδες μέσα σε κάθε ελληνική οικογένεια. Ας ξεχάσουμε, αν θέλετε, ότι ο ίδιος ο Τσίπρας προσωπικά είναι ο αρχιερέας ή, για να το πούμε πιο επίκαιρα, ο «Μουλάς» (φανατικός ιεροκήρυκας των Ισλαμιστών) του Διχασμού. Από το δικό του στόμα έβγαιναν υστερικές ύβρεις και συκοφαντίες -για Τσολάκογλου που θα έφευγαν με ελικόπτερα- κατά των πολιτικών του αντιπάλων.
Αυτός χώρισε τους Ελληνες σε «γερμανοτσολιάδες» και δικαίως «αγανακτισμένους». Τα μεγαλοστελέχη του είναι που με κάθε ευκαιρία διακηρύττουν ότι δεν τους ενδιαφέρουν οι επιπτώσεις των αντιλαϊκών μέτρων που κατά συρροήν λαμβάνουν άπαξ και δεν αγγίζουν την… κομματική τους βάση. «Οι δικοί μας ψηφοφόροι δεν έχουν λεφτά στις τράπεζες», έλεγαν ξεδιάντροπα οι υπουργοί του όταν αυτός έδωσε τη χαριστική βολή στην οικονομία με τα capital controls που δεν θα ήταν αναγκαία αν δεν ήθελε να κάνει το γνωστό σόου πολιτικής παράνοιας με το αχρείαστο δημοψήφισμα της κωλοτούμπας. Να πούμε ότι θα τα ξεχάσουμε όλα αυτά προκειμένου να γίνει ένα νέο ξεκίνημα μετά τα ανήκουστης αγριότητας μέτρα που πήρε; Αλήθεια; Αναζητεί εθελοντές συνενόχους στα πολιτικά και οικονομικά εγκλήματα που διέπραξε τη στιγμή που δείχνει έτοιμος να κάνει και εθνικά;
Ας πούμε, όμως, υποθετικά, ότι τα βάζουμε όλα αυτά στην άκρη, χάριν της εθνικής ομοψυχίας, προκειμένου να διατηρηθεί η ΣΥΝΟΧΗ της χώρας που απειλείται, καθώς εκ των πραγμάτων περιθωριοποιείται όλο και πιο πολύ, επαναλαμβάνουμε, από την πολιτική Τσίπρα. Για να υπάρξει «στοιχειώδης συναίνεση», όπως ζήτησε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας (σ.σ.: για όσους κατάλαβαν ο Προκόπης τού ΥΠΕΔΕΙΞΕ ότι πρέπει να μείνει σταθερός στις «εθνικές θέσεις» αφήνοντας ουσιαστικά υπαινιγμό μετά απ’ όσα έγιναν με την Κύπρο), δεν πρέπει πρώτος αυτός με τη σειρά του να κάνει κινήσεις καλής θέλησης στο εσωτερικό της χώρας; Οταν έτρεξε πρόθυμος, χωρίς να του το ζητήσει κανείς, να κάνει αντίστοιχες κινήσεις προς την Τουρκία (και γύρισε με την ουρά κάτω από τα σκέλια), τόσο δύσκολο είναι να πράξει το ίδιο και με την ελληνική κοινωνία την οποία έχει προσβάλει και διχάσει βάναυσα;
Να μιλάμε συγκεκριμένα:
– Ζητάει εθνική συναίνεση στο Προσφυγικό, όταν με εγκληματικό τρόπο αυτός και οι ανεκδιήγητοι υπουργοί του (τύπου Τασίας) πλημμύρισαν την Ελλάδα με πρόσφυγες και μετανάστες, εξαιτίας των οποίων τώρα βρισκόμαστε σε RED ALERT για όλη την υπόλοιπη Ε.Ε., ειδικά μετά την τραγωδία στο Παρίσι. Αν θέλει συναίνεση, θα πρέπει να αποκηρύξει την πολιτική των ΑΝΟΙΚΤΩΝ ΘΥΡΩΝ, να πάρει πίσω τις επικίνδυνες ασυναρτησίες του ότι δεν υπάρχουν θαλάσσια και λοιπά σύνορα, και να δηλώσει ότι η Ελλάδα και έχει σύνορα και εφεξής θα φυλάσσονται, όπως σε κάθε κανονική χώρα. Και αν οι διπλανοί μας σηκώσουν φράχτες στα Σκόπια, τότε συμβολικά να σηκώσουμε κι εμείς ξανά και δύο και τρεις στον Εβρο. Να διακηρύξουμε έστω ότι δεν είμαστε κέντρο υποδοχής και να ξαναρχίσουν το Λιμενικό και το Ναυτικό την πολιτική προστασίας των χωρικών μας υδάτων, αντί να παίζουν τις αδελφές νοσοκόμες! Τα συζητάει αυτά ο κ. Τσίπρας; Η συμπεριφορά του δείχνει μάλλον το αντίθετο! Ενώ η χώρα γκετοποιείται εντός Ευρώπης, αυτός… «λιάζεται».
– Ζητάει εθνική συναίνεση… στο Ασφαλιστικό; Μόνος του κατέσφαξε τους συνταξιούχους και καλεί τους άλλους να τον σώσουν από την οργή τους; Αυτός δεν είναι που υποσχόταν αυξήσεις και στις συντάξεις και στον βασικό μισθό και αντ’ αυτών τα μείωσε 30%-40%, έτσι γι’ αρχή; Και να θέλει να συναινέσει οποιοδήποτε κόμμα, ποιος… το ρώτησε; Οι άμεσα θιγόμενοι θα τους φάνε ζωντανούς όλους, κι εμάς μαζί, τα ΜΜΕ, αν του κάνουμε τον χειροκροτητή! Εδώ δεν άντεξε ο Γαβριήλ, θα γίνουν όλοι οι άλλοι συναυτουργοί στην «εθνοκάθαρση» των συνταξιούχων; Για να μη λέει ότι δεν βρίσκει ανταπόκριση, ιδού η πρόταση: Ας τα βρει η κυβέρνηση με τα άλλοτε περήφανα γηρατειά κι εμείς θα κάνουμε πως δεν καταλάβαμε ότι σίγουρα τους κορόιδεψε για μία ακόμα φορά. Ιδού ο λόγος (Αλέξη), ιδού και το πήδημα.
– Ζητάει (το άκρον άωτον! Τουλάχιστον διατηρεί κάποιο μπλακ χιούμορ) συναίνεση σε θέματα Παιδείας!… Ε, εδώ ισχύει το «σφάξε με, αγά μου, ν’ αγιάσω». Συναίνεση με ποιους; Με τους φανατικούς και τους πολιτικά μισότρελους που έβαλε στο αρμόδιο υπουργείο, λες και ΜΙΣΕΙ την Παιδεία; Πώς μπορεί να γίνει συναίνεση με τον εξτρεμιστή υπουργό-ΑΡΝΗΤΗ της ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ των Ποντίων; Ο ίδιος ο κ. Φίλης έκανε τον εαυτό του ανεπιθύμητο πρόσωπο για την πλειοψηφία των Ελλήνων. Σοβαρά τώρα, μπορεί ακόμα κι αυτός ο ίδιος ο Τσίπρας να συνεννοηθεί με την αρμόδια υφυπουργό (κομμωτηρίου), την κυρία Σία; Αν θέλει συναίνεση για την Παιδεία, να βάλει τουλάχιστον δύο αξιοπρεπείς ανθρώπους εκεί. Οχι τα κομματικά ρετάλια του.
– Τέλος, όσον αφορά στα εθνικά θέματα, μετά το κάζο στην Τουρκία και την έκφραση αγανάκτησης της ίδιας της Κύπρου για τις απαράδεκτες δηλώσεις Τσίπρα, μόνο σε μια βάση μπορεί να υπάρξει συναίνεση… Να δεσμευτεί προσωπικά ο πρωθυπουργός ότι θα εγκαταλείψει τα πειράματά του και στην εξωτερική πολιτική προτού κάνει κανέναν υπέροχο έντιμο συμβιβασμό, σαν αυτόν που πέτυχε στις διαπραγματεύσεις με την Ε.Ε. Γιατί αν τώρα νομίζει ότι έχει… διεθνή πλέον ρόλο, τα πράγματα θα είναι πολύ χειρότερα. Αρα βασική προϋπόθεση «στοιχειώδους ομοψυχίας» είναι να λαμβάνονται οι μεγάλες αποφάσεις από το ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ των ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΑΡΧΗΓΩΝ. Ξεκάθαρα, δεν υπάρχει καμία εμπιστοσύνη ούτε στις ικανότητες, αλλά δυστυχώς ούτε και στις προθέσεις του σημερινού πρωθυπουργού. Σε όλα έχει αποδειχθεί πολύ κατώτερος -ΓΡΑΨΕ ΠΑΤΟΣ- των περιστάσεων. Συνεπώς, κάτω τα ξερά τους απ’ τα εθνικά θέματα πριν μας πάρουν όλους τα αίματα. Κανονικά…
http://www.protothema.gr/blogs/blogger/post/529426/se-ti-zitaei-sunainesi-o-moulas-tou-dihasmou/
«…….Αυτό είναι σοβαρό. Πληροφορούμαι ότι στις Βρυξέλλες χτίζεται ένα κλίμα Grexit, αυτήν τη φορά όμως εξώσεως της χώρας μας από τη Σένγκεν. Με διαπιστωμένο πλέον το γεγονός ότι δύο από τους τρομοκράτες στο Παρίσι είχαν περάσει από την Ελλάδα, τα θέματα που επιδεινώνουν ραγδαία τη σχέση μας με τη Σένγκεν είναι δύο και αλληλένδετα: απροθυμία του κράτους να αναλάβει τον ρόλο που του αντιστοιχεί στο ευρωπαϊκό σχέδιο για την προστασία των συνόρων και, ταυτοχρόνως, η επιμονή της κυβέρνησης να επιχειρεί διασύνδεση του μεταναστευτικού με την τήρηση της συμφωνίας για την παραμονή της χώρας στη Ζώνη του Ευρώ (μνημόνιο 3).
Αυτό που μας ζητούν είναι εφικτό, εφόσον υπάρχει η θέληση. Μας προσφέρουν τεχνογνωσία, τεχνολογία και χρήμα, και ζητούν να βάλουμε το ανθρώπινο δυναμικό για να εκπαιδευθεί και να στελεχώσει το σύστημα που μας το δίνουν έτοιμο. «Δώστε μας τα εργαλεία κι εμείς θα τελειώσουμε τη δουλειά», καλούσε τους Αμερικανούς ο Τσώρτσιλ στις πιο σκοτεινές ώρες του πολέμου. «Σας δίνουμε τα εργαλεία, θα βάλετε τη δουλειά;» μας καλούν οι Ευρωπαίοι, καθώς ατάραχοι απολαμβάνουμε τις συνέπειες των ιδεολογικών νευρώσεων της κ. Τασίας Χριστοδουλοπούλου, αλλά εμείς –και εννοώ την κυβέρνηση– δεν θέλουμε…..»
http://www.kathimerini.gr/840758/opinion/epikairothta/politikh/erxetai-opws-pame
Το μεγάλο δώρο στην Τουρκία με το όνομα Αλέξης Τσίπρας
Γράφει ο Ναπολέων Λιναρδάτος
Μπορεί ο Ταγίπ Ερντογάν να είναι ένας πολύ θεοσεβούμενος μουσουλμάνος, αλλά αυτό τον Δεκέμβρη θα αρχίσει να πιστεύει στην ύπαρξη του Άγιου Βασίλη. Η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου είναι το μεγαλύτερο δώρο στην Τουρκία από ελληνικής πλευράς εδώ και δεκαετίες.
Πέρυσι τέτοια εποχή ο πόλεμος στην Συρία ήταν στον τρίτο του χρόνο και όπως και τα προηγούμενα χρόνια εκατομμύρια Σύριοι και άλλοι μετανάστες βρισκόντουσαν στην Τουρκία. Μέχρι τότε οι μεγάλες μεταναστευτικές ροές ήταν κυρίως ένα θέμα της Τουρκίας και άλλων χωρών της Μέσης Ανατολής. Τα εκατομμύρια που βρισκόντουσαν στην Τουρκία είχαν πάρει το μήνυμα ότι η Ελλάδα δεν θα είναι και ο ευκολότερος προορισμός και έτσι συνολικά είχαν μπει το 2014 στην Ελλάδα 75.000 μετανάστες. Ένας αριθμός μειωμένος σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.
Όμως το Φεβρουάριο του 2015 η τύχη της Τουρκίας και του Ερντογάν θα αλλάξει ριζικά σ’ αυτό το θέμα αφού στην Ελλάδα η νέα κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου θα αλλάξει άρδην την πολιτική του κράτους στο μεταναστευτικό, όχι μόνο ανοίγοντας τα σύνορα αλλά διαφημίζοντας σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης ότι η Ελλάδα πλέον είναι μια χώρα που όποιος θέλει μπορεί να εισέλθει και αυτομάτως θα αποκτήσει νομιμοποιητικά έγγραφα.
Στην Εφημερίδα των Συντακτών στις 28 Φεβρουαρίου η κα Τασία Χριστοδουλοπούλου είχε πει: «Κάποιοι νομίζουν ότι το μόνο που χρειάζεται είναι να αφήσουμε ανοιχτές τις πόρτες. Δεν είναι τόσο απλό. Σε όσους βγαίνουν, τους δίνουμε διοικητικά έγγραφα, ώστε να απολαμβάνουν ένα καθεστώς ελευθερίας που έχει νομική βάση.»
Όπως είχε συμβεί στις περιπτώσεις της Ισπανίας και της Αυστραλίας στο παρελθόν (και οι δυο χώρες το μετάνιωσαν πικρά), η απόφαση των Τσίπρα-Καμμένου να ανοίξουν τα σύνορα με την ταυτόχρονη παροχή νομιμοποιητικών εγγράφων άρχισε πολύ γρήγορα να δημιουργεί ένα τεράστιο κύμα μετανάστευσης προς την Ελλάδα.
Τα οφέλη για την Τουρκία ήταν άμεσα και απτά. Καταρχήν άρχισε να «ξεφορτώνεται» τα εκατομμύρια των μεταναστών που βρισκόντουσαν για αρκετά χρόνια στα εδάφη της. Σε ένα δεύτερο επίπεδο η Τουρκία άρχισε να γεμίζει την Ελλάδα και την Ευρώπη με πληθυσμούς που είναι πολιτικά και πολιτισμικά σύμμαχοι της Τουρκίας. Με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια για τον κ. Ερντογάν.
Τα πράγματα όμως εξελίχθηκαν ακόμα καλύτερα για την Τουρκία. Οι μεγάλες μεταναστευτικές ροές οδήγησαν την Ευρώπη στον να παρακαλεί τον κ. Ερντογάν για μια συμφωνία που ίσως μειώσει κάπως τις μεταναστευτικές ροές προς την Ευρώπη. Έτσι με την συμφωνία μεταξύ ΕΕ και Τουρκίας θα δοθούν άμεσα στην Τουρκία 3 δις ευρώ. Ενώ «Η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας επιβεβαιώνει τη σύγκληση Διακυβερνητικής Διάσκεψης στις 14 Δεκεμβρίου 2015 για το άνοιγμα του κεφαλαίου 17 της ενταξιακής διαδικασίας, ενώ προβλέπει πως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα ολοκληρώσει, «κατά το πρώτο τρίμηνο του 2016», τις προπαρασκευαστικές εργασίες για το άνοιγμα «ενός αριθμού κεφαλαίων». Επίσης «Σε ό,τι αφορά το ζήτημα της επιτάχυνσης των διαδικασιών για την απελευθέρωση των θεωρήσεων για τους Τούρκους πολίτες, η συμφωνία προβλέπει πως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα «παρουσιάσει τη δεύτερη έκθεση προόδου σχετικά με την εφαρμογή από την Τουρκία του χάρτη πορείας για την απελευθέρωση των θεωρήσεων μέχρι τις αρχές Μαρτίου 2016».
Έτσι η Τουρκία που δεν αναγνωρίζει καν την Κύπρο (απαράβατος όρος μέχρι τώρα) αρχίζει τις ενταξιακές της διαπραγματεύσεις για να ενταχθεί στην ΕΕ, παίρνει χρήματα του Έλληνα φορολογούμενου και δίνει σε αντάλλαγμα νεφελώδεις υποσχέσεις για την ανάσχεση των μεταναστευτικών ροών. Στα ΜΜΕ η ελληνική πλευρά δήλωσε ικανοποιημένη για τα αποτελέσματα της «διαπραγμάτευσης»… Πως θα μπορούσε να το φανταστεί πριν από ένα χρόνο ο Ταγίπ Ερντογάν ότι ο ερχομός στην εξουσία των Τσίπρα-Καμμένου θα δημιουργούσε τόσα πολλαπλά κέρδη για την Τουρκία. Για τον Ερντογάν, ο Άγιος Βασίλης από τον Βόρειο Πόλο έχει μετακομίσει στο Μέγαρο Μαξίμου.
Όλα αυτά σωστά και δεν επιδέχονται αμφισβήτηση, όμως εγώ θα κάνω μια διαφορετική προσέγγιση, κυρίως για αλλαγή πλεύσης.
Τον αποκλεισμό των προσφύγων στη Δοϊράνη την θεωρώ πολύ σοβαρή για ένα κόμμα που θέλετε να λέγετε προοδευτικό και αριστερό. Μόνο με αυτήν την ενέργεια θα κρίνω το παρελθόν -παρόν και μέλλον της αριστεράς. Η αριστερά της Ελλάδας μέχρι τώρα με τις πράξεις απέδειξε ότι όποιος διαφωνεί μαζί τους είναι προδότης με όπλο πάντα την προπαγάνδα , λαϊκισμό και το επιθυμητό όχι το δυνατό (ουτοπικό). Με βάση τα στοιχεία αυτά ξεγέλασε μέρος του λαού κατά την κατοχή , τον συμμοριτοπόλεμο τον όνομασθέντα εμφύλιο χάριν συμφιλίωσης και μετά μέχρι της ημέρες μας, χωρίς να συμβάλει ποτέ θετικά για την ουσιαστική
Δημοκρατία, αυτό που παρουσίαζε πάντοτε ήταν λαοκρατία, εκμεταλλευόμενη πάντοτε τις αυθαιρεσίες και αδυναμίες της δεξιάς την οποία κατηγορούσε πάντοτε για φασισμό. Στο πλαίσιο αυτό παρέσυρε τον λαό και την δεξιά στα βήματά της. Μέχρι του σημείου σήμερα να μη τιμούμε τα παιδιά που έπεσαν στο Γράμμο, το Βίτσι και αλλού, τα οποία βρέθηκαν εκεί με ή χωρίς την θέλησή τους με εντολή της τότε νόμιμης εξουσίας, στο ίδιο ατόπημα έπεσε πρόσφατα και η πολιτεία με τα παλικάρια που έπεσαν στην Κύπρο το 1974 και προβάλουμε και θεωρούμε ότι στερήσαμε την ελευθερία και τυραννίσαμε τους αρνισοπάτριδες και προδότες εν γνώσει τους και για λόγους ασφαλείας στη Μακρόνησο, Γυάρο και αλλού. Το ίδιο κάνει και τώρα με τις θέσεις που πάει να υλοποιήσει, βέβαια στην πράξη θα αναγκαστεί να τα αλλάξει, όμως στο μεταξύ η ζημιά θα έχει γίνει. Η αριστερά όπως και η δεξιά νοείται μόνο με τη διαφωνία προς την εξουσία μόνο ως προς την διαμόρφωση ενός Συντάγματος υπέρ του λαού και το οποίο σαν στόχο θα έχει την ανάπτυξη, δικαιοσύνη, ισότητα κλπ και ευημερία του λαού. Μετά από τα παραπάνω η αριστερά όπως την γνωρίσαμε πρέπει να εξαφανιστεί, για να βρούμε το δρόμο προς την Δημοκρατία που καπηλεύεται, όπως και τα άλλα κόμματα. Η δημοκρατία στη χώρα μπορεί να ισχυροποιηθεί, αν ο ρόλος της εξουςίας περιοριστεί στην παραγωγή πλούτου και ψήφιση και εφαρμογή των νόμων και το ρουσφέτι να θεωρηθεί κακούργημα και για το οποίο να μη ισχύει η ασυλία ή αλλο μέτρο που να περιορίζει την ευθύνη. Για να γίνουν αυτά θα πρέπει να αλλάξει όλο το κλίμα υπάρχουν οι δυνάμεις στη χώρα να το κάνουν, αλλιώς θα κατηγορεί ο ένας τον άλλο και οι επιτήδειοι θα πλουτίζουν και η χώρα θα διασύρεται και ο λαός θα πεινάει.
Παρακαλώ στο άρθρο μου πάνω, από απροσεξία έγραψα Δοϊράνη αντί Ειδομένη.
20.12.2015
Πού και πώς χάθηκε ο έλεγχος στο μεταναστευτικό
ΑΓΓΕΛΟΣ Μ. ΣΥΡΙΓΟΣ*
Από 1.700 εισελθόντες τον Ιανουάριο περάσαμε στις 31.000 τον Ιούνιο και στις 108.000 τον Αύγουστο.
Τώρα που πέρασε ο κίνδυνος προσωρινής εξόδου μας από τη Συνθήκη Σένγκεν, είναι καιρός να αναφερθεί δημοσίως τι μετέτρεψε κατά το 2015 την Ελλάδα σε σχεδόν αποκλειστική πύλη εισόδου προσφύγων και μεταναστών στην Ε.Ε. Η κυβέρνηση διατείνεται πως οι τεράστιοι αριθμοί εισερχομένων στην Ελλάδα είναι αποτέλεσμα του πολέμου στη Συρία και των συγκρούσεων σε διάφορα ασιατικά και αφρικανικά κράτη.
Η συγκεκριμένη ρητορική δεν εξηγεί, όμως, γιατί προτιμάται η Ελλάδα. Η Βουλγαρία, επίσης γειτονική χώρα με την Τουρκία, θα έπρεπε να δέχεται εξίσου μεγάλες πιέσεις. Αντιθέτως, οι φετινές ροές προς Βουλγαρία είναι αυξημένες μόνον κατά 20% εν συγκρίσει προς το 2014. Στην Ελλάδα έχουμε ήδη ξεπεράσει το 1.000% και αναμένεται ότι θα φθάσουμε στον αριθμό των 850.000 εισόδων εν συγκρίσει προς τους 77.000 εισελθόντες το 2014. Γιατί κάποιος να προτιμά τον επικίνδυνο θαλάσσιο διάπλου στο Αιγαίο από τη μετάβασή του με τα πόδια στη Βουλγαρία;
Η απάντηση έχει να κάνει με τις πρακτικές που υιοθέτησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ως προς το μεταναστευτικό αμέσως μετά τον Ιανουάριο 2015. Εως τότε, οι πρόσφυγες από τη Συρία παρέμεναν ελεύθεροι στην Ελλάδα με εξάμηνες αναβολές απομακρύνσεως που ανανεώνονταν αυτομάτως. Αντιθέτως, πολλοί οικονομικοί μετανάστες οδηγούνταν σε προαναχωρησιακά κέντρα με σκοπό την επιστροφή τους στη χώρα καταγωγής τους. Οι επιστροφές δεν είχαν μεγάλη επιτυχία αλλά, τελικώς, αποδεικνύεται ότι λειτουργούσαν αποτρεπτικά. Παράλληλα, όλοι οι εισερχόμενοι ταυτοποιούνταν και δακτυλοσκοπούνταν και τα στοιχεία τους καταγράφονταν στην ευρωπαϊκή ηλεκτρονική βάση δεδομένων με δακτυλικά αποτυπώματα, γνωστή ως EURODAC.
Τα λάθη
Η νέα ελληνική κυβέρνηση πέρασε με ταχύτητα τα λάθος μηνύματα. Μετά τον Φεβρουάριο εξισώθηκαν οι οικονομικοί μετανάστες με τους πρόσφυγες. Ολοι ήσαν πλέον ελεύθεροι να συνεχίσουν το ταξίδι τους στην υπόλοιπη Ευρώπη. Τότε περίπου κατέρρευσε και το σύστημα δακτυλοσκοπήσεως των εισερχομένων στο EURODAC. Οι Ευρωπαίοι ισχυρίζονται ότι από 455.000 μετανάστες που είχαν εισέλθει από τον Ιανουάριο μέχρι τις αρχές Σεπτεμβρίου στην Ε.Ε., μόνον οι 755 ταυτοποιήθηκαν στη χώρα μας με τις προβλεπόμενες προδιαγραφές Σένγκεν.
Η ελληνική κυβέρνηση με δημόσιες κυβερνητικές παραινέσεις ζητούσε να πάψει η χρήση του όρου μετανάστες διότι όλοι σχεδόν οι εισερχόμενοι ήσαν πρόσφυγες. Ανέφερε μάλιστα ότι οι (αποδεδειγμένα πρόσφυγες) Σύροι, οι Αφγανοί και οι Ιρακινοί ανέρχονταν περίπου στο 89% του συνόλου των εισερχομένων. Αγνοούσε, όμως, ότι, στις πρόχειρες καταγραφές των εισερχομένων, πολλοί οικονομικοί μετανάστες δήλωναν ότι ήσαν Σύροι (ή και Αφγανοί) με τη χρήση πλαστών εγγράφων που είχαν βγάλει στην Τουρκία. Η πραγματικότητα των δεκάδων χιλιάδων πλαστών εγγράφων αποκαλύφθηκε όταν αυτοί οι άνθρωποι υπέβαλαν αίτηση για άσυλο στη Γερμανία.
Ετσι η Ελλάδα, από χώρα όπου σε γενικές γραμμές τηρούνταν οι κανόνες της συμφωνίας Σένγκεν, μετατράπηκε σε έναν απλό σταθμό στην πορεία προς τις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης. Λόγω του Ιντερνετ και των κινητών τηλεφώνων, έγινε γρήγορα γνωστή στους ενδιαφερομένους η νέα κατάσταση. Από τους 1.700 εισελθόντες τον Ιανουάριο περάσαμε με ταχύτητα στους 31.000 τον Ιούνιο και στους 108.000 τον Αύγουστο.
Επιπλέον, η διαδρομή από την Ελλάδα προς την Κεντρική Ευρώπη κατέστη οικονομικά προσιτή. Οι τιμές των εισιτηρίων από τον Πειραιά στο Μόναχο μέσω Βελιγραδίου είναι πλέον συγκεκριμένες, ενώ έχουν αποβληθεί οι λαθροδιακινητές. Τον ρόλο τους έχουν αναλάβει απλοί μεσάζοντες που έναντι μικρής αμοιβής διευθετούν την έκδοση εισιτηρίων και την προσωρινή στέγαση σε οικίες ή ξενοδοχεία.
Ιδεοληψίες δεν είχε, όμως, μόνον η ελληνική πλευρά, αλλά και η Γερμανία. Η στραπατσαρισμένη εικόνα της μετά τις διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, τα προσωπικά βιώματα της Γερμανίδας καγκελαρίου, η ανάγκη της γερμανικής οικονομίας για εργατικά χέρια ή το υφέρπον στη γερμανική συλλογική συνείδηση άγος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όπως εκδηλώθηκε μέσα από τις ρατσιστικές επιθέσεις, οδήγησαν στην περίφημη δήλωση του Αυγούστου: η Γερμανία ανέμενε να δεχθεί 800.000 αιτούντες άσυλο φέτος από αυτούς που προέρχονται από πραγματικά εμπόλεμες περιοχές.
Η δήλωση άλλαξε τα προσφυγικά δεδομένα. Για πρώτη φορά από το 2011 παρατηρήθηκε μείωση του αριθμού των προσφύγων στον Λίβανο και μάλιστα κατά 100.000 άτομα. Αντιθέτως, εκτινάχθηκε ο αριθμός των Σύρων στην Τουρκία κατά 300.000. Ολοι ήθελαν να μεταβούν στη Γερμανία. Ο δρόμος ήταν δοκιμασμένος. Ενα υψηλό αντίτιμο για να περάσουν από την Τουρκία στην Ελλάδα και από εκεί διά της γνωστής οδού σε λίγες ημέρες στη Γερμανία. Ηταν πλέον αδιάφορο ότι η Ελλάδα είχε αρχίσει τις καταγραφές.
Εκτοτε η Γερμανία, χωρίς να αλλάξει τη ρητορική της, κατόρθωσε να θέσει εμπόδια στις εύκολες μετακινήσεις. Παράλληλα θα δεχθεί 1.000.000 πρόσφυγες. Τα επίχειρα της δικής μας πολιτικής θα τα εισπράξουμε τους επόμενους μήνες. Ενας μεγάλος αριθμός οικονομικών μεταναστών και προσφύγων θα εγκλωβιστεί στην Ελλάδα.
*O κ. Αγγελος Συρίγος είναι επίκουρος καθηγητής Διεθνούς Δικαίου και Εξωτερικής Πολιτικής στο Πάντειο
Υπάρχει μία λύση στο προσφυγικό
Να γίνουν δεκτοί όλοι οι πρόσφυγες πολέμου στις ανεπτυγμένες χώρες της Ευρώπης, στις ΗΠΑ, στον Καναδά, στην Αυστραλία και σε όποια άλλη δημοκρατική χώρα θέλει
12 Feb 2016
ΤΟΥ ΘΟΔΩΡΗ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Τους τελευταίους 13 μήνες περισσότεροι από 900.000 άνθρωποι έχουν φτάσει στην Ελλάδα, προερχόμενοι από ρημαγμένες πρώην-χώρες της Ανατολής. Είναι μια από τις μεγαλύτερες μετατοπίσεις πληθυσμού στην ιστορία της ανθρωπότητας, και το μέγεθος του προβλήματος έχει προκαλέσει τρομερή αναμπουμπούλα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μέλη της οποίας είναι οι περισσότερες από τις χώρες στις οποίες θέλουν να φτάσουν αυτοί οι άνθρωποι (παραδόξως κανείς τους δεν θέλει να πάει στη Βενεζουέλα, τη Βόρεια Κορέα ή άλλους σοσιαλιστικούς παραδείσους της Γης). Η ίδια η Ένωση αντιμετωπίζει τον κίνδυνο της διάλυσης, καθώς μεγάλο μέρος των πολιτικών της ελίτ είναι έτοιμο να θυσιάσει τα πιο ευαίσθητα και πολύτιμα κεκτημένα της, προκειμένου να κρατήσουν αυτούς τους ανθρώπους έξω.
Μαγικές λύσεις στα προβλήματα του κόσμου δεν υπάρχουν, βεβαίως. Αυτές που υπάρχουν είναι συνήθως δύσκολες, ξεβολεύουν πολλά από τα εμπλεκόμενα μέρη, στεναχωρούν κάποιους και προϋποθέτουν τεράστια βούληση και υπερβάσεις για να υλοποιηθούν. Αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση λύση υπάρχει. Είναι κατά τη γνώμη μου μία, και σχετικά απλή:
Να γίνουν δεκτοί όλοι οι πρόσφυγες πολέμου στις ανεπτυγμένες χώρες της Ευρώπης, στις ΗΠΑ, στον Καναδά, στην Αυστραλία και σε όποια άλλη δημοκρατική χώρα θέλει.
Αυτό.
Λίγο πιο αναλυτικά, η λύση είναι να φτιαχτούν δομές παροχής ασύλου ώστε να παίρνουν οι άνθρωποι αυτοί χαρτιά εκεί που βρίσκονται για να ταξιδεύουν με ασφάλεια, και να λειτουργήσουν δομές εγκατάστασης και προσαρμογής τους στις νέες τους πατρίδες. Όλο αυτό να γίνει με οργάνωση, διεθνή συντονισμό, και στήριξη από τις τοπικές κοινωνίες.
Βεβαίως, κι εδώ ξεκινά το πρόβλημα, στην ανάγνωση της παραπάνω παραγράφου είμαι σίγουρος ότι σας χτύπησαν διάφορα καμπανάκια, διαφορετικά για τον καθένα, ανάλογα με το ποιος είστε. Γιατί εγώ, ας πούμε, μπορεί να είμαι αθεράπευτα ρομαντικός και να θεωρώ την ελεύθερη μετακίνηση ανθρώπων πάνω στη Γη βασικό ανθρώπινο δικαίωμα, εξίσου σημαντικό με την ελεύθερη διακίνηση προϊόντων και τις ελεύθερες αγορές, αλλά εσείς μπορεί να διαφωνείτε, και να θεωρείτε ότι τα σύνορα δεν υπάρχουν μόνο για να σταματάνε τανκς, αλλά τα πάντα. Είστε πλειοψηφία, είμαι ρομαντικός, σύμφωνοι. Όμως επιτρέψτε μου να σας επισημάνω ότι η παραπάνω λύση δεν είναι καθόλου ρομαντική ή αν-όλα-τα-παιδιά-της-γης-πιάναν-γερά-τα-χέρια αφελής. Είναι η μόνη βιώσιμη σε ένα γιγάντιο πρόβλημα και απολύτως ρεαλιστική. Δεν τη βγάζω καν από το μικρό, ρομαντικό μυαλό μου.
Έχει ξαναγίνει.
Τον Οκτώβριο του 1956, με αφετηρία μια φοιτητική διαδήλωση, ο ουγγρικός λαός εξεγέρθηκε κατά του απολυταρχικού κομμουνιστικού καθεστώτος, απαιτώντας ελευθερία και δημοκρατία. Ήταν μια μίνι-επανάσταση που κράτησε περίπου δύο εβδομάδες, και τελικά πνίγηκε στο αίμα όταν εισέβαλλε ο σοβιετικός στρατός στη Βουδαπέστη. Περισσότεροι από 2.500 πολίτες σφαγιάστηκαν, η χώρα ξαναμπήκε στο γύψο και έμεινε εκεί για άλλα τριάντα χρόνια και, βεβαίως, πάνω από 200.000 αντιφρονούντες εγκατέλειψαν την πατρίδα τους τις ημέρες μετά την επανάσταση, προσπαθώντας να ξεφύγουν από τις σοβιετικές δυνάμεις κατοχής. Όλοι τους πέρασαν στη γειτονική φτωχιά Αυστρία, η οποία δεν είχε κλείσει ούτε ενάμιση χρόνο ως ανεξάρτητο κράτος. Όλοι τους ήταν πρόσφυγες, κυνηγημένοι από ένα μέρος στο οποίο δεν μπορούσαν να επιστρέψουν, εγκλωβισμένοι σε μια χώρα που δεν μπορούσε να τους φιλοξενήσει.
Αυτό που ακολούθησε ήταν μια πρωτοφανής στα χρονικά κινητοποίηση των χωρών του πλανήτη για να λυθεί το προσφυγικό πρόβλημα. Με το συντονισμό των Ηνωμένων Εθνών, 37 χώρες του κόσμου μοίρασαν μεταξύ τους τούς πρόσφυγες, τους υποδέχτηκαν και τους προσέφεραν άσυλο μέσα σε διάστημα κάποιων μηνών, και τους ενσωμάτωσαν στις κοινωνίες τους αποτελεσματικά. Ο κάμεραμαν του «Ghostbusters» και ο συνιδρυτής της Intel, Άντι Γκρόουβ, ήταν δύο από αυτούς.
Η διαδικασία, βεβαίως, δεν ήταν εύκολη. Όπως συμβαίνει και τώρα, οι περισσότερες χώρες στην αρχή δεν ήταν και πολύ πρόθυμες να υποδεχτούν τους πρόσφυγες, και αντιπρότειναν χρήματα και υλική βοήθεια στην Αυστρία. Άλλες χώρες έβαζαν αλλόκοτους περιορισμούς στον αριθμό (ή και τις ηλικίες) των προσφύγων που θα δέχονταν. Χρειάστηκαν οι επιδέξιοι χειρισμοί του Κουρτ Βαλντχάιμ, τότε αντιπροσώπου της Αυστρίας στον ΟΗΕ (και πρώην αξιωματικού της Βέρμαχτ στη Θεσσαλονίκη με αμφιλεγόμενη θητεία, και μετέπειτα Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ και Προέδρου της Αυστρίας και φωνής στο δίσκο που κουβαλά το Voyager στα πέρατα του διαστήματος), αλλά και η τηλεοπτική αναμετάδοση της Ουγγρικής εξέγερσης (η πρώτη διεθνής κρίση που καλύφθηκε τηλεοπτικά), για να αναδειχτεί το πρόβλημα, να ευαισθητοποιηθεί η παγκόσμια κοινή γνώμη και να προθυμοποιηθούν οι υπόλοιπες χώρες να βοηθήσουν πρακτικά. Μέχρι το τέλος του 1959, μόνο 11.000 πρόσφυγες είχαν απομείνει στην Αυστρία. Οι υπόλοιποι είχαν προωθηθεί στις 37 χώρες, κυρίως στις ΗΠΑ, τον Καναδά και τη Μεγάλη Βρετανία.
Η μόνη βιώσιμη λύση της πολύ μεγαλύτερης προσφυγικής κρίσης που παρακολουθούμε σήμερα, είναι να ξαναγίνει το ίδιο, σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα.
Σήμερα οι δυτικές χώρες του κόσμου αφήνουν τους λαθρέμπορους και το Αιγαίο να είναι το φυσικό αποτρεπτικό εμπόδιο που περιορίζει την είσοδο αυτών των ανθρώπων. Είναι μια εγκληματική αδράνεια, μόνο λίγα βήματα μακριά απ’ το να τους πνίγουν επίτηδες. Δυστυχώς δεν υπάρχουν άλλα βήματα προς την άλλη κατεύθυνση, μόνο ένα: Ελεύθερη είσοδος. Να τους προσφέρουν χαρτιά και άσυλο από τις πρώτες χώρες υποδοχής. Γιατί, και έχει σημασία να το πούμε, η αντίστοιχη «Αυστρία» της σημερινής κρίσης δεν είναι η Ελλάδα και τα νησιά της. Είναι η Τουρκία, ο Λίβανος, η Ιορδανία, που έχουν υποδεχτεί 4,5 εκατομμύρια Σύρους πρόσφυγες, και δεν έχουν τι να τους κάνουν. Όπως δεν είχε και η Αυστρία.
http://neoskosmos.com/news/el/node/53563
Η ORIANA FALLACI ΚΟΝΙΟΡΤΟΠΟΙΕΙ ΤΟ ΓΕΛΟΙΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ «ΗΜΑΣΤΑΝ & ΕΜΕΙΣ ΚΑΠΟΤΕ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ»
ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 23, 2016
Ξυπνήστε, άνθρωποι μου, ξυπνήστε! Μέσα στο φόβο σας να βαδίσετε ενάντια στο ρεύμα, μην τυχόν και σας περάσουν για ρατσιστές, δεν καταλαβαίνετε ή δεν θέλετε να καταλάβετε ότι μια Αντίστροφη Σταυροφορία έχει ήδη αρχίσει. Φυσικά τα λόγια ανήκουν στην ασυμβίβαστη και ορμητική ORIANA FALLACI . Μια γυναίκα σύμβολο την δεκαετία του 60 και για 20 χρόνια, μια Ιταλίδα δημοσιογράφο, με ειλικρίνεια που πολλές φορές σόκαρε.
Πριν από μία δεκαετία, με τα γραπτά της μας προειδοποίησε για τα αποτελέσματα της μαζικής μετανάστευσης μουσουλμάνων στη Γηραιά Ήπειρο, τα δεινά που επέρχονται εξαιτίας του φαινομένου, αλλά και για μια σύγκρουση η οποία αποκτά ολοένα και περισσότερο θρησκευτική χροιά.
Oriana_Fallaci_2
Μετά το κτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου, η Φαλάτσι στράφηκε με δυνατή φωνή εναντίον των μουσουλμάνων και της μετανάστευσης τους στην Ευρώπη. Οι απόψεις και οι σκέψεις της είναι αποτυπωμένες στο βιβλίο της, «Η Οργή και η Υπερηφάνεια», ένα βιβλίο καταπέλτης.
Ας δούμε αποσπάσματα από το βιβλίο της «H Οργή και η Περηφάνια» μέσα από το οποίο μίλησε για τον κίνδυνο της εξάπλωσης των μουσουλμάνων και θέλησε να προειδοποιήσει ανοικτά τους Ευρωπαίους έτσι ώστε να συνειδητοποιήσουν τον κίνδυνο :
No-democracy-just-islam
“ Όχι εδώ και πολύ καιρό άκουσα κάποιον από τους αναρίθμητους πρώην κυρίους Πρωθυπουργούς, που έχουν ταλαιπωρήσει την Ιταλία τις τελευταίες δεκαετίες, να λέει στην τηλεόραση: «Κι ο θείος μου ήταν μετανάστης. Ακόμη θυμάμαι τη στιγμή που έφευγε για την Αμερική με μια βαλίτσα από χαρτόνι στο χέρι». Δεν είναι καθόλου έτσι τα πράγματα, κύριε παραπληροφορημένε ή αναξιόπιστε πρώην Πρωθυπουργέ.
Εκτός από το ότι είναι πρακτικά αδύνατον να έχετε θείο, που πήγε στην Αμερική με μια βαλίτσα από χαρτόνι στο χέρι, για τον απλό λόγο ότι οι θείοι με τις βαλίτσες από χαρτόνι στο χέρι πήγαιναν στην Αμερική στις αρχές του εικοστού αιώνα, δηλαδή τότε που εσείς δεν ήσασταν ακόμη γεννημένος, δεν είναι καθόλου το ίδιο. Και είναι δυο φαινόμενα άσχετα μεταξύ τους για ορισμένους λόγους, που εσείς αγνοείτε ή κάνετε, πως αγνοείτε. Οι λόγοι αυτοί είναι οι εξής:
Πρώτον: Η Αμερική είναι μια ήπειρος με έκταση 3.618.770 τετραγωνικών μιλίων. Τεράστιες περιοχές αυτής της έκτασης είναι ακόμη και σήμερα ακατοίκητες ή τόσο αραιά κατοικημένες, ώστε σε πολλές περιπτώσεις μπορεί να περπατάει κανείς για ολόκληρους μήνες χωρίς να συναντήσει ψυχή. Και σας πληροφορώ, ότι στα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα αυτές οι περιοχές ήταν ακόμη πιο έρημες και σχεδόν εντελώς ακατοίκητες.
Δεν υπήρχαν πόλεις, ούτε κωμοπόλεις, ούτε δρόμοι, ούτε καν οικισμοί. Το πολύ πολύ να υπήρχαν κάποια φυλάκια ή κάποια καταλύματα για ξεκούραση και για αλλαγή αλόγων.
Η πλειονότητα των κατοίκων ήταν ουσιαστικά συγκεντρωμένη στις ανατολικές Πολιτείες. Στις Μεσοδυτικές εκτάσεις ζούσαν μονάχα λίγοι θαρραλέοι τυχοδιώκτες, καθώς και οι φυλές των ιθαγενών Ινδιάνων, που τους ονόμαζαν Ερυθρόδερμους. Πιο δυτικά, στην λεγόμενη Άγρια Δύση, υπήρχαν ακόμη λιγότεροι κάτοικοι: Το Κυνήγι του Χρυσού μόλις είχε αρχίσει. Λοιπόν: Η Ιταλία δεν αποτελεί ήπειρο.
Είναι μια μικρή σχετικά χώρα, τριάντα δύο φορές μικρότερη από την Αμερική και υπερβολικά πυκνοκατοικημένη: ο πληθυσμός της ανέρχεται σε 58 εκατομμύρια κατοίκους έναντι των 282 εκατομμυρίων της Αμερικής. Συνεπώς, αν τριακόσιες ή τετρακόσιες χιλιάδες γιοι του Αλλάχ μεταναστεύουν στην Ιταλία κάθε χρόνο (όπως γίνεται στην πραγματικότητα), για μας είναι σαν να μετανάστευαν τρία ή τέσσερα εκατομμύρια Μεξικανοί στο Τέξας, στην Αριζόνα ή στην Καλιφόρνια κάθε χρόνο.
Δεύτερον: Για έναν ολόκληρο αιώνα, δηλαδή από τον πόλεμο της Ανεξαρτησίας μέχρι το 1875, η Αμερική ήταν χώρα ελεύθερης προσπέλασης. Τα σύνορα και οι ακτές της παρέμεναν αφύλακτα, οποιοσδήποτε ξένος μπορούσε να μπει ελεύθερα στην χώρα και οι μετανάστες ήταν κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτοι.
Για να αναπτυχθεί και να ακμάσει το νεοσύστατο έθνος, έπρεπε να αξιοποιηθούν όλα τα διαθέσιμα εδάφη του και ο εν δυνάμει πλούτος του. Γι′ αυτό ακριβώς στις 20 Μαΐου του 1862 ο Αβραάμ Λίνκολν υπέγραψε την Homestead Act. Σύμφωνα με την Πράξη αυτή, θα δωρίζονταν 810 εκατομμύρια τ.μ. ομοσπονδιακής γης στην Οκλαχόμα, στην Μοντάνα, στην Νεμπράσκα, στο Κολοράντο, στο Κάνσας, στην Βόρεια και Νότια Ντακότα κ.ά. Επιπλέον η «Πράξη» δεν ωφελούσε μονάχα τους Αμερικανούς.
Με εξαίρεση τους Κινέζους, που γενικότερα τύχαιναν κακομεταχείρισης, καθώς και τους καταδιωκόμενους γηγενείς Ινδιάνους, οποιοσδήποτε (άντρας ή γυναίκα) μπορούσε να κάνει αίτηση και να λάβει ως δωρεά 480 τ.μ. γης. Οι προϋποθέσεις ήταν: ο αιτών να έχει συμπληρώσει το εικοστό πρώτο έτος, να εγκατασταθεί στον συγκεκριμένο τόπο για τουλάχιστον πέντε χρόνια, να μετατρέψει την άγρια γη σε φάρμα και κατοικία, να δημιουργήσει οικογένεια και, αν δεν ήταν Αμερικανός, να ζητήσει αμερικανική ιθαγένεια.
Ακολουθώντας τα σλόγκαν «Το Αμερικανικό Όνειρο», «Αμερική, η Χώρα των Ευκαιριών», οι περισσότεροι από αυτούς, που απέκτησαν έτσι γη, ήταν Ευρωπαίοι. Ο αριθμός των μεταναστών ήταν τόσο μεγάλος, ώστε ολόκληρες φυλές γηγενών (Τσερόκι, Κρικ, Σεμινόλ, Τσικασό, Τσεγιέν, κ.α.) εκτοπίσθηκαν βίαια και περιορίσθηκαν με επαίσχυντο τρόπο σε καταυλισμούς.
Λοιπόν, στην Ιταλία δεν υπήρξε ποτέ ανάλογη «Πράξη» που να προσκαλεί τους ξένους να έρθουν και να εγκατασταθούν στην χώρα μας: «Ελάτε ξένοι, ελάτε! Αν έρθετε, θα σας δώσουμε ένα καλό κομμάτι γης στο Κιάντι, στη Βαλ Παντάνα ή στην Ριβιέρα.
Για χάρη σας θα διώξουμε τους γηγενείς, δηλαδή τους Τοσκανούς, τους Λομβάρδας και τους Λιγουριανούς, θα τους κλείσουμε σε καταυλισμούς». Όπως στην υπόλοιπη Ευρώπη, έτσι και στην Ιταλία, όλοι αυτοί οι μετανάστες που μας ταλαιπωρούν, έχουν έρθει με δική τους πρωτοβουλία. Με τα αναθεματισμένα σκάφη τους, τα καταραμένα φουσκωτά σκάφη της αλβανικής μαφίας, αποφεύγοντας τις περιπόλους της ακτοφυλακής, που προσπαθούν να τους στείλουνε πίσω.
Δεν είμαστε μια χώρα με ανοιχτά σύνορα, αγαπητέ κύριε Πρώην Πρωθυπουργέ και υποτιθέμενε ανιψιέ του θείου με την βαλίτσα από χαρτόνι στο χέρι. Εμείς, δεν έχουμε τεμάχια γης να χαρίσουμε στους ξένους. Δεν έχουμε έρημες περιοχές, που πρέπει να κατοικηθούν. Ούτε φυλές Τσερόκι, Κρικ, Σεμινόλ, Τσικασό, και Τσεγιέν για να εκτοπίσουμε.
Τρίτον: Ακόμη κι η Αμερική η Χώρα των Ευκαιριών έπαψε κάποια στιγμή να δείχνει στους ξένους την ίδια επιείκεια, που έδειχνε μέχρι και την προεδρία του Λίνκολν. Το 1875, για παράδειγμα, η Αμερικανική Κυβέρνηση συνειδητοποίησε, ότι έπρεπε να μπουν κάποια όρια, με αποτέλεσμα η Βουλή των Αντιπροσώπων να υιοθετήσει νόμο, που απαγόρευε την είσοδο στη Χώρα σε Πρώην κατάδικους και σε πόρνες. Το 1882 ένας δεύτερος νόμος απέκλειε από το δικαίωμα αυτό ψυχασθενείς και άτομα, για τα οποία υπήρχαν υποψίες, ότι θα βλάψουν την δημόσια ζωή της χώρας.
Το 1903, ψηφίστηκε ακόμη ένας νόμος που απαγόρευε την είσοδο στην χώρα σε επιληπτικούς, σε επαγγελματίες ζητιάνους, σε ασθενείς με μεταδοτικές αρρώστιες και σε αναρχικούς. (Ο τελευταίος ήταν ένας ανακριβής χαρακτηρισμός, που αποδιδόταν τόσο σε παλαβούς, που δολοφονούσαν Προέδρους, όσο και σε ριζοσπαστικούς που προκαλούσαν γενική αναστάτωση και οργάνωναν απεργίες).
Από εκεί και πέρα η μεταναστευτική πολιτική έγινε πιο αυστηρή και οι παράνομοι μετανάστες απελαύνονταν αμέσως. Στην σημερινή Ιταλία και Ευρώπη, όμως, οι μετανάστες έρχονται, όποτε τους αρέσει και όποτε θέλουν. Τρομοκράτες, κλέφτες, βιαστές, πρώην κατάδικοι, πόρνες, ζητιάνοι, έμποροι ναρκωτικών, άτομα με μεταδοτικές ασθένειες. Δεν ελέγχεται το ιστορικό ούτε καν εκείνων που παίρνουν άδεια εργασίας.
Από την στιγμή, που περνούν τα σύνορα, τους παρέχεται φιλοξενία, τροφή και ιατρική περίθαλψη, με επιβάρυνση των γηγενών. Εννοώ των Ιταλών φορολογουμένων. Λαμβάνουν ακόμη και ένα μικρό ποσό χρημάτων για τα τρέχοντα μικροέξοδά τους. Όσο για τους παράνομους μετανάστες, ακόμη κι αν απελαθούν επειδή έχουν διαπράξει κάποιο φριχτό έγκλημα, πάντοτε καταφέρνουν να επιστρέψουν.
Αν απελαθούν ξανά, πάλι γυρίζουν πίσω. Φυσικά, για να διαπράξουν κι άλλα εγκλήματα. Και οι πολιτικοί μας δεν κάνουν τίποτε. Ανάθεμά τους!
Δε θα ξεχάσω ποτέ τις διαδηλώσεις, που έκαναν πέρυσι οι παράνομοι, κατακλύζοντας τις πλατείες μας, για να απαιτήσουν με αυθάδεια άδειες παραμονής. (Οι περισσότεροι ανέμιζαν τις σημαίες της χώρας τους ή κόκκινες σημαίες).
Αυτά τα παμπόνηρα, παραμορφωμένα πρόσωπα. Αυτές οι υψωμένες γροθιές, έτοιμες να μας χτυπήσουν, εμάς τους γηγενείς, να μας κλείσουν σε καταυλισμούς. Αυτές οι κραυγές, που έφερναν στο νου τις κραυγές των οπαδών του Χομεινί στο Ιράν, του Μπιν Λάντεν στην Ινδονησία, Μαλαισία, Πακιστάν, Ιράκ, Σενεγάλη, Σομαλία, Νιγηρία κ.ο.κ… Δε θα το ξεχάσω ποτέ, γιατί εκτός από προσβεβλημένη ένιωσα και εξαπατημένη από τους πολιτικούς, που έλεγαν: «Θα θέλαμε να τους απελάσουμε, να τους στείλουμε πίσω στις πατρίδες τους. Αλλά δε γνωρίζουμε, πού κρύβονται». Πού κρύβονται;!;
Ελεεινοί καραγκιόζηδες!Είχαν κατεβεί κατά χιλιάδες στις πλατείες και δεν κρύβονταν διόλου. Για να τους απελάσετε, για να τους διώξετε, θα αρκούσε να τους περικυκλώσετε με λίγους ένοπλους αστυνομικούς ή στρατιώτες, να τους φορτώσετε σε φορτηγά, να τους οδηγήσετε σ’ ένα αεροδρόμιο ή ένα λιμάνι και να τους στείλετε πίσω στις πατρίδες τους.
islam
Όσο για τον τελευταίο λόγο, που θα σας αναφέρω, αγαπητέ μου κύριε πρώην Πρωθυπουργέ και υποτιθέμενε ανιψιέ του θείου με την βαλίτσα από χαρτόνι στο χέρι, είναι τόσο απλός, που ακόμη και ένα διανοητικά καθυστερημένο μωρό θα μπορούσε να τον καταλάβει. Η Αμερική είναι ένα νεοσύστατο έθνος, μια πολύ νέα χώρα.
Αν αναλογιστείτε, ότι η σύσταση του αμερικανικού έθνους έγινε στα τέλη του δεκάτου όγδοου αιώνα, θα συμπεράνετε εύκολα, ότι σήμερα (έτος 2002) συμπληρώνει μόλις δύο αιώνες ζωής.Επίσης είναι έθνος μεταναστών. Από την εποχή του Mayflower, από την εποχή των δεκατριών αποικιών, δηλαδή από πάντα, όλοι οι κάτοικοι της Αμερικής ήταν μετανάστες.
Παιδιά, εγγόνια, εγγύτεροι ή απώτεροι απόγονοι κάποιων μεταναστών. Ως έθνος μεταναστών αποτελεί το πιο δυναμικό, το πιο πλούσιο μείγμα φυλών, θρησκειών και γλωσσών, που υπήρξε ποτέ σε τούτο τον πλανήτη. Ως νεοσύστατο έθνος έχει πολύ σύντομη ιστορία. Γι′ αυτό η πολιτιστική της ταυτότητα δεν έχει ακόμη κατασταλάξει σε κάτι ενιαίο. Αντίθετα, η Ιταλία είναι ένα πολύ παλαιό έθνος.
Με εξαίρεση την Ελλάδα, θα έλεγα πως είναι το παλαιότερο της Δύσης. Η καταγεγραμμένη ιστορία της ξεκινά πριν τρεις χιλιάδες χρόνια, όταν ιδρύθηκε η Ρώμη. Ή, καλύτερα, από την εποχή που οι Ετρούσκοι αποτελούσαν ήδη πολιτισμένη κοινωνία. Σ’ αυτές τις τρεις χιλιετίες, παρ’ όλη την εξάπλωση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, παρ’ όλες τις εισβολές, που προκάλεσαν την Πτώση αυτού του εκπληκτικού επιτεύγματος, παρ’ όλες τις κατακτήσεις που μας είχαν διαμελίσει για πολλούς αιώνες, η Ιταλία δεν υπήρξε ποτέ έθνος μεταναστών. Δηλαδή, ένα μείγμα από φυλές, θρησκείες και γλώσσες. Ούτε αλλοιώθηκε η ταυτότητά της από τις επιδράσεις των κατακτητών της.
Κανένα από τα ξένα έθνη, που μας είχαν κατακτήσει και διαμελίσει (και Γερμανοί και Σκανδιναβοί και Ισπανοί και Γάλλοι και Αυστριακοί) δεν κατάφεραν να μεταβάλουν την οντότητά μας.
Αντίθετα, εκείνοι απορροφήθηκαν από εμάς, σαν το νερό από το σφουγγάρι. .. Συνεπώς, η δική μας πολιτιστική ταυτότητα είναι ενιαία. Και, παρ’ όλο που περιέχει κάποια στοιχεία, που έχει απορροφήσει το σφουγγάρι (σκεφτείτε τις πολλές διαλέκτους μας, τις συνήθειές μας, την μαγειρική μας), ποτέ δεν υιοθέτησε συνήθειες του μουσουλμανικού κόσμου. Με κανέναν τρόπο δεν έχει επηρεαστεί από αυτόν.
Επίσης, για δυο χιλιάδες χρόνια, η ενότητά μας ήταν βασισμένη σε μια θρησκεία, που ονομάζεται Χριστιανισμός, σε μια εκκλησία που ονομάζεται Καθολική Εκκλησία… Πάρτε εμένα σαν παράδειγμα. «Είμαι άθεη και αντικληρικών αντιλήψεων, δεν έχω τίποτε κοινό με την Καθολική Εκκλησία», δηλώνω πάντοτε. Κι αυτό είναι αλήθεια. Αλλά ταυτόχρονα είναι και ψέμα.
Γιατί, είτε μου αρέσει είτε όχι, έχω αρκετά κοινά με την Καθολική Εκκλησία. Πιστέψτε με, γαμώτο! Πώς θα μπορούσα να μην έχω; Γεννήθηκα σ’ έναν τοπίο γεμάτο τρούλους εκκλησιών, μοναστήρια, Χριστούς, Μαντόνες, Αγίους, σταυρούς και καμπάνες. Οι πρώτες μελωδίες που άκουσα, όταν γεννήθηκα, ήταν οι μελωδίες από τις καμπάνες.
Τι καμπάνες του Καθεδρικού της Σάντα Μαρία ντελ Φιόρε, που τον Καιρό του Αντίσκηνου, ο μουεζίνης προσβλητικά κατέπνιγε με τα δικά του Αλλάχ-ακμπάρ. Γεννήθηκα και μεγάλωσα με αυτή την μουσική, με αυτό το τοπίο γύρω μου, με αυτή την Εκκλησία, που την έχουν προσκυνήσει ακόμη και μεγάλα μυαλά, όπως ο Ντάντε Αλιγκιέρι, ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, ο Μιχαήλ Άγγελος και ο Γαλιλαίος Γαλιλέι.
Μέσα από αυτήν έχω μάθει, τι είναι γλυπτική, αρχιτεκτονική, ζωγραφική, ποίηση και λογοτεχνία, καθώς και τι σημαίνει ο συνδυασμός της ομορφιάς με την γνώση. Χάρη σ’ αυτήν άρχισα κάποτε ν’ αναρωτιέμαι, τι είναι το Καλό και το Κακό, αν υπάρχει Θεός. Αν μας έπλασε Εκείνος ή εμείς Εκείνον και αν η ψυχή είναι μια χημική ένωση, που μπορεί να υποστεί επεξεργασία σε εργαστήρια ή είναι κάτι περισσότερο από αυτό. Και μα τον Θεό…
Βλέπετε; Πάλι χρησιμοποίησα την λέξη «Θεός». Παρ’ όλες τις λαϊκές και αντικληρικές μου αντιλήψεις, παρ’ όλο τον αθεϊσμό μου, είμαι τόσο διαποτισμένη από τον Καθολικό πολιτισμό, ώστε αυτός να είναι αναπόσπαστο μέρος του γραπτού και προφορικού μου λόγου. Μα τον Θεό, για όνομα του Θεού, προς Θεού, δόξα τω Θεώ, Θεέ και Κύριε, Παναγία μου, έλα Παναγία μου, Χριστέ και Παναγιά μου, στην ευχή του Χριστού. Χριστέ μου… Τέτοιες εκφράσεις μου έρχονται τόσο αυθόρμητα, που δε συνειδητοποιώ, ότι τις λέω ή ότι τις γράφω. Και να σας τα πω όλα;
Παρ’ όλο που ποτέ δε συγχώρεσα την Καθολική Εκκλησία για τα αίσχη που μου επέβαλε, με πρωταρχικό εκείνο της γ…ς Ιεράς Εξέτασης, που τον δέκατο έβδομο αιώνα έκαψε ζωντανή την προγιαγιά μου Ιλντεμπράντα, την κακόμοιρη την Ιλντεμπράντα, παρ’ όλ’ αυτά, οι μελωδίες από τις καμπάνες συνεχίζουν να γλυκαίνουν την καρδιά μου. Μου αρέσουν. Επίσης, μ’ αρέσουν όλες αυτές οι όμορφες αγιογραφίες με τον Χριστό, την Παναγία και τους Αγίους.
Είμαι μάλιστα συλλέκτρια παλαιών εικονισμάτων. Επίσης μου αρέσουν τα αβαεία και τα μοναστήρια και τα περιβόλια τους. Μου δημιουργούν μια ακαταμάχητη αίσθηση γαλήνης και συχνά ζηλεύω αυτούς, που μένουν σ’ αυτά.
Και εν τέλει ας το παραδεχτούμε: οι καθεδρικοί ναοί μας είναι πιο όμορφοι από τα τζαμιά, τις συναγωγές, τους βουδιστικούς ναούς και τις άχρωμες εκκλησίες των Διαμαρτυρομένων. .. Όλ’ αυτά τα συμβολικά στολίδια, που ανήκαν στην δική μου ζωή, στον δικό μου πολιτισμό. Ξέρετε, στον κήπο του εξοχικού σπιτιού μου στην Τοσκάνη υπάρχει ένα μικρό, παλιό ξωκλήσι.
Δυστυχώς, είναι πάντοτε κλειστό. Από τότε, που πέθανε η μητέρα μου, κανείς δεν το φροντίζει. Κάθε φορά που επιστρέφω στην πατρίδα, πηγαίνω και το ανοίγω. Ξεσκονίζω την Αγία Τράπεζα, προσέχω να μην έχουν κάνει φωλιές τα ποντίκια ή να μην έχουν φάει καμιά σελίδα από την Σύνοψη. Και παρά τον λαϊκισμό μου, τον αθεϊσμό μου, εκεί μέσα νιώθω άνετα.
Παρά τις αντικληρικές απόψεις μου εκεί μέσα νιώθω γαλήνη. Και βάζω στοίχημα ότι οι περισσότεροι Ιταλοί θα εκμυστηρεύονταν το ίδιο πράγμα! Σε μένα το έχει εκμυστηρευθεί, Θεέ και Κύριε, ο ίδιος ο Ενρίκο Μπερλινγκουέρ, ο Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ιταλίας, ο άνθρωπος που εισήγαγε τον ιστορικό συμβιβασμό μεταξύ μαρξιστών και καθολικών…
Για όνομα του Θεού, για άλλη μια φορά, αυτό που θέλω να πω είναι, ότι εμείς oι Ιταλοί δε βρισκόμαστε στην ίδια θέση με τους Αμερικανούς. Δεν είμαστε ένα χωνευτήρι πολλών και διαφόρων ειδών, δεν είμαστε ένα μωσαϊκό από ανομοιομορφίες, συγκολλημένες μονάχα με μια ιθαγένεια.
Εννοώ, ότι ακριβώς επειδή η πολιτιστική μας ταυτότητα είναι ήδη προσδιορισμένη από την χιλιόχρονη ιστορία μας, δεν μπορούμε ν’ αντέξουμε ένα κύμα μεταναστών, που δεν έχουν καμιά σχέση μ’ εμάς… και που δε θέλουν να γίνουν σαν εμάς, να απορροφηθούν από εμάς.
Αντίθετα, μάλιστα, θέλουν να μας απορροφήσουν εκείνοι. Θέλουν ν’ αλλάξουν τις αρχές μας, τις αξίες μας, την ταυτότητά μας, τον τρόπο ζωής μας. Και στο μεταξύ, μας αναστατώνουν με την οπισθοδρομική άγνοιά τους, με την οπισθοδρομική μισαλλοδοξία τους, με την οπισθοδρομική θρησκεία τους.
Αυτό που εννοώ είναι, ότι στον δικό μας πολιτισμό δεν υπάρχει χώρος για μουεζίνηδες και μιναρέδες, για ψευτο-εγκράτειες, για το ταπεινωτικό τσαντόρ, για την εξευτελιστική μπούρκα. Ακόμη κι αν υπήρχε χώρος γι′ αυτούς τους ανθρώπους, εγώ δεν θα τους τον παραχωρούσα.
Γιατί θα ήταν σαν να έσβηνα την ταυτότητά μας, σαν να εκμηδένιζα τα επιτεύγματά μας. Θα ήταν σαν να έφτυνα κατάμουτρα την ελευθερία, την οποία κερδίσαμε, τον πολιτισμό που έχουμε αναπτύξει, την ευημερία που έχουμε αποκτήσει. Θα ήταν σαν να ξεπουλούσα την χώρα μου, την πατρίδα μου. Κι η χώρα μου, η πατρίδα μου δεν είναι προς πώληση.
της Αλεξάνδρας Ιωαννίδου
πηγή: mononews.gr
Παίρνοντας αφορμή από την κ. Ιωαννίδου την οποία δεν γνωρίζω, θα προσθέσω, ότι όταν ο πρόσφυγας ή μετανάστης ή αλλιώς όπως θέλετε τον ονομάζετε, έρχετε με την απόψη να επιβάλει την κουλτούρα του ή τη θρησκεία του ή ότι δήποτε άλλο και δεν έρχεται ως ικέτης, τότε δεν μπορώ να καταλάβω την πρεμούρα μερικών και τη στάση της δύσης, για την οποία έχω μία επιφύλαξη, μήπως δημιούργησε τις συνθήκες για φθηνά χέρια, γιατί διαπίστωσε με τη μεταφορά των επιχειρήσεων στο εξωτερικό μακροπρόθεσμα έχανε λόγω μεταφοράς τεχνολογίας.
Stephanos A Mytilineos
17 ώρες · Αθήνα ·
Τις τελευταίες τρεις ώρες διαβάζω αποκλειστικά ξένα σάιτ, από ανεξάρτητες ειδησεογραφικές πηγές, σχετικά με τα όσα συμβαίνουν με το προσφυγικό στην Ευρώπη. Εμείς καλά τη «γλιτώσαμε» μέχρι τώρα, αφού όλοι ήθελαν να πάνε Γερμανία όπως και πήγαν. Δώστε τώρα προσοχή σε κάποιες ειδήσεις που δεν σας λέει η αυτιστική ελληνική «δημοσιογραφία». Μέσα στα κέντρα φιλοξενίας προσφύγων γίνεται κόλαση. Σκληροπυρηνικοί Άραβες μουσουλμάνοι ξυλοκοπούν χριστιανούς και Κούρδους γιαζίντι πρόσφυγες, επειδή είναι αλλόθρησκοι. Οι βιασμοί γυναικών και παιδιών έχουν «βαρέσει» κόκκινο. Ήδη οι γερμανικές Αρχές αναζητούν ξεχωριστούς χώρους φιλοξενίας για τους χριστιανούς και τους γιαζίντι (ζωροαστριστές). Υπάρχουν και άλλα. Στη Γερμανία φιλοξενούνται περίπου 1.100 κοπέλες που είχαν πιαστεί σκλάβες από τους τζιχαντιστές και απελευθερώθηκαν. Οι νεαρές αυτές φυλάσσονται σε μυστικά σπίτια και τοποθεσίες από τον φόβο μην τις εντοπίσουν τα μέλη της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος και τις σκοτώσουν. Συνολικά, 5.000 μέλη της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος έχουν εισέλθει στην Ευρώπη. ΟΤΑΝ τον Φεβρουάριο του 2015 το Ινστιτούτο Quilliam είχε προειδοποιήσει για όλα αυτά, αποκαλύπτοντας σχέδιο της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος να τινάξει στον αέρα την Ευρώπη μέσω και του προσφυγικού, εάν θυμάμαι καλά -και καλά θυμάμαι- μόνο εμείς στο TRIBUNE γράφαμε και με κίνδυνο να παρεξηγηθούμε. Διότι σε αυτή τη χώρα όποιος κάνει ρεπορτάζ ή είναι «αριστερός» ή είναι «φασίστας». Να είναι λογικός άνθρωπος δεν «παίζει». Παρόλα αυτά, επειδή κανένας αριστεριστής τσόγλανος δεν μπορεί σε εμένα να βάλει αριστερόμετρο, γιατί ό,τι και να κάνει το έχω (το αριστερόμετρο) μεγαλύτερο, κόντρα στις ιδεοληψίες και στα πρακτοράκια (γιατί έχουμε και από τέτοια), εμείς ενημερώσαμε και συνεχίζουμε να ενημερώνουμε. Η κατάσταση είναι έκρυθμη. Δεν ξέρω πώς αλλιώς να σας το περιγράψω, αλλά η ωρολογιακή βόμβα έχει αρχίσει να μετρά αντίστροφα. Ειλικρινά εύχομαι να διαψευσθώ και όλα να πάνε καλά στο τέλος. Αλλά δεν θα πάνε καλά. Και ξέρετε γιατί; Γιατί άνοιξαν τα σύνορα και αντί να πάρουμε πρόσφυγες, πήραμε και 500.000 λιποτάκτες από τα μέτωπα της Συρίας. Και αυτό θα το πληρώσουμε… Όλη η Δύση θα το πληρώσουμε…
http://www.bild.de/politik/ausland/viktor-orban/der-ton-aus-deutschland-ist-schroff-grob-aggressiv-44701954.bild.html
On begging and paying Turkey:
<>
<>
On Greece failing to protect its borders:
<>
On Europe:
<>
A politician with a tendency for plain speaking: Hungary’s Prime Minister Viktor Orbán (52).
Hungary’s Prime Minister Viktor Orbán is known as the most resolute opponent of a refugee quota in Europe. He now even wants to prevent the distribution key by holding a referendum.
In this interview, he explains his reasons.
VergrößernViktor Orbán, BILD-Herausgeber Kai Diekmann, Chef-Reporter Hans-Jörg Vehlewald
Viktor Orbán in conversation with BILD publisher Kai Diekmann (left) and chief reporter Hans-Jörg Vehlewald
Foto: Daniel Biskup
BILD: Mr Prime Minister, you have announced to hold a referendum on the distribution of refugees in the EU. Do you want to divide Europe?
Orbán: I have initiated this referendum in order to prevent a mandatory EU quota that would violate European law. We cannot make decisions over people’s heads that will significantly change their lives and those of future generations. The quota would change the profile of Hungary and Europe: ethnically, culturally, and religiously. My decision is not directed against Europe. It is a decision to protect European democracy. For what is the basic principle of democracy? In the end, it is loyalty to the nation. We Central Europeans know from historical experience that sooner or later we will lose our freedom if we do not represent the interests of our citizens. We do not want to divide Europe, but rather protect our citizens. This means that we do not want migrants to come to us. Why would we want to import the problems of Western states?
VergrößernViktor Orbán, BILD-Herausgeber Kai Diekmann
Orbán warns of a paralysis of the European Union
Foto: Daniel Biskup
BILD: Are the national interests of Hungary more important for you than Europe?
Orban: I think that Europe is made of the totality of national interests. European politics must not turn on the interests of individual states. Something that is bad for Germans, Austrians, or Hungarians cannot be a good EU policy.
BILD: For Helmut Kohl, Europe has always been a matter very close to his heart. Is Europe now – 25 years after the end of the Cold War – exploding around us?
Orban: I consider myself as a student of Helmut Kohl. And I am happy that the greatest pioneer of Europe is still among us. Helmut Kohl would never have put national interests behind European interests. As a chancellor, Kohl always knew: a European plan can only be developed on the basis of national needs. At the moment, the danger of an explosion is rather due to the chaos in Brussels and the paralysis of the Union.
BILD: What are you most unhappy about?
Orban: The fact that Brussels tolerates and promotes a culture of breaching treaties. The Maastricht criteria, Schengen, Dublin – nothing applies any longer. Germany, Austria and of course also Hungary insist on respecting treaties. But the Presidents of the European institutions are relying on a permanent breach of treaties. If we no longer respect our treaties, Europe will disintegrate.
VergrößernViktor Orbán, BILD-Herausgeber Kai Diekmann, Chef-Reporter Hans-Jörg Vehlewald
In a BILD interview from the autumn of 2015, Orbán was still praising the German chancellor
Foto: Daniel Biskup
BILD: Your Slovakian colleague, Prime Minister Fico, accuses the Germans of a “diktat” in the refugee question. Do you agree with him?
Orban: I would not call it a “diktat”, but Germany is a major power in Europe, and any pressure from Berlin carries weight. In the presence of Helmut Kohl, this superiority could be felt almost physically, due to his build (laughs). But Kohl never made us smaller countries feel this superiority. We have not only respected him, but also really liked him. And he liked us. Today, the voices coming from Berlin are coarse, rough, and aggressive. In the current chaos of the refugee crisis, this is a big problem. The Germans and we Central Europeans maintain the basic values of Europe: the Christian-Jewish world-view, the guarantee that treaties will be respected. We should be united instead of arguing with each other, especially since there are very different signals coming from Brussels: multi-culturalism, disorder.
BILD: Is the German solo effort to be blamed for the refugee disaster in Europe?
Orban: No, the wave of refugees was caused by the chaos in the Middle East, in Syria and Iraq. The German Chancellor has merely reacted to that and has welcomed the refugees. I am sure she had the well-being of her people in mind when doing so. And I genuinely hope that Ms. Merkel will be successful. We Hungarians, however, prefer to abstain from such experiments – because we think it is in the interest of our people.
BILD: Experiments?
Orban: Yes. If you take masses of non-registered immigrants from the Middle East into your country, you are importing terrorism, crime, antisemitism, and homophobia. We Hungarians are a cultural melting pot. Europe’s largest synagogue is here in Budapest. Only a stone’s throw away stands one of the continent’s largest Catholic cathedrals. Christians and Jews live together and not next to each other. There are no ghettos and no no-go-areas, no scenes like New Year’s Eve in Cologne. The images from Cologne have deeply moved us Hungarians. I myself have four daughters. I do not want my children to grow up in a world where something like Cologne can happen.
VIKTOR ORBÁN IN DER FLÜCHTLINGSKRISE
VICTOR ORBAN
Ungarn hält über EU-Flüchtlingskontingente Referendum ab
Ungarn hält über EU-Flüchtlingskontingente Referendum ab
Im Umkehrschluss lobte Orbán Russlands angebliche Anstrengungen zur Eindämmung des Flüchtlingsstroms aus Syrien
KRUDE KOMPLIMENTE
Ungarns Orbán paktiert mit Wladimir Putin
Budapest lobt Russlands Anstrengungen, „den Strom von Migranten einzuschränken“ – stellt Ende der EU-Sanktionen in Aussicht.
BILD: Five months ago – when Germany opened its borders – you said in an interview with BILD: „Article 1 of the Hungarian constitution says that the German Chancellor is always right in what she is doing“. Is this still the case?
Orban: Yes, it is, but with one addition: at the same time, we do not have to imitate everything the Germans are doing! It is not as if there was no alternative to the German refugee policy. But I do not see an alternative to Ms. Merkel.
BILD: Do you enjoy being the biggest opponent of the German chancellor?
Orban: I am not concerned with presenting myself in a certain way or winning a beauty competition. Politicians are not popular, because they are right. But the fact is: if Berlin and Brussels had listened to us Central Europeans last summer, we would now have, at most, several tens of thousands of refugees in Europe and not over a million. From the start, we were demanding: halt migrants, register them and separate them – into actual emergency cases and economic migrants.
VergrößernViktor Orbán, BILD-Herausgeber Kai Diekmann, Chef-Reporter Hans-Jörg Vehlewald
Orbán: „We owe nothing to Germany“
Foto: Daniel Biskup
BILD: What are the mistakes that Angela Merkel has made and for which she is now isolated in Europe and let down by you?
Orban (laughs): Here, Article 2 of the Hungarian constitution applies: „Never give advice to the German chancellor!“ But seriously: I think the political class has increasingly isolated itself in the refugee question. It is not only in Germany that politicians do not listen enough to their people. If you want to decide the question of immigration against your citizens’ views, you are fighting a losing battle.
BILD: Let us ask the other way around: do you feel let down by Ms. Merkel since she became the refugee hero last summer and you became Europe’s bogeyman?
Orban: No, the chancellor has never betrayed us, even though we have different opinions, for instance concerning the distribution of migrants in Europe. We do not want illegal migrants. We do not want to import the problems that can be seen in Germany. And we cannot accept anyone trying to force us to. Nobody in Hungary can understand that kind of coercion.
BILD: The President of the European Commission, Jean-Claude Juncker, says that history will prove Ms. Merkel right. Is Juncker right?
VergrößernViktor Orbán, BILD-Herausgeber Kai Diekmann, Chef-Reporter Hans-Jörg Vehlewald
Prime Minister Orbán is not afraid of sanctions against Hungary
Foto: Daniel Biskup
Orban: I think the course of history will not depend on Mr Juncker … Let us see what history will have to say about Ms. Merkel without Mr Juncker’s help.
Chancellor Kohl once gave me this advice: regardless of what people want to tell you – if something seems wrong to you in private, it will not work in politics! This means that no politician should make a judgement against his or her conscience. I do not doubt that Ms. Merkel has followed her conscience in the refugee question. I have done the same, but I came to different conclusions.
BILD: Hungary was criticized after the Visegrad Meeting. The general gist was that somebody who receives solidarity should also return solidarity. After all, your country is one of the largest benefactors of EU supporting measures. Germany is the largest net contributor.
Orban: We owe nothing to Germany. And the Germans owe nothing to us. Germany has supported us in becoming a member of the EU. We are grateful for that. But then Hungary has opened its market for all EU states. Everybody has profited from that. So we are square. In the middle of the financial crisis, when we came into government, I said: “We do not want to save ourselves with German money.” And we did not. We paid back our debts to the International Monetary Fund ahead of time. This year, we will pay back our entire EU loans, up to the last cent. We Hungarians do not like living at somebody else’s expense. And we do not want others to live at ours.
FLÜCHTLINGSPOLITIK
Griechenland überfordert | Immer weniger Flüchtlinge an deutscher Grenze
SIE STAUEN SICH IN GRIECHENLAND
Nur noch 50 Flüchtlinge erreichen deutsche Grenze
Während in Deutschland die Flüchtlingszahlen sinken, verliert Griechenland zusehend die Kontrolle über die Zuwanderung.
Flüchtlingskonferenz in Wien | Schmieden sie heute den Anti-Merkel-Pakt?
FLÜCHTLINGSGIPFEL
Wien schmiedet mit dem Balkan Anti-Merkel-Pakt!
Die Außen- und Innenminister einiger Balkanstaaten treffen sich heute in Wien, um über weitere Schritte in der Flüchtlingskrise zu beraten.
BILD: But still, solidarity matters!
Orban: We are being solidary! Hungary protects the EU’s southern border – almost without any financial support from Brussels. We have paid, more or less, 200 million euros for border security by ourselves. We also provide aid in the Balkans, without the EU reimbursing a single euro of our expenses. Not to mention the refugees from Ukraine who are pouring into Poland and then into Hungary. There are one million of them in Poland and almost 100,000 in Hungary. Nobody is talking about that anymore in the EU. Instead, we are asked to open our doors to refugees from the Middle East?
BILD: The EU has decided – against the will of some of its members – to distribute 160,000 refugees. Will Hungary comply with this quota?
Orban: This decision is not legal. It contradicts EU law. We are filing a suit against it, and so are the Slovakians. Plus, how many of those 160,000 have been distributed so far? Only a few hundred. This distribution key is nonsense, it does not work. But no one in Brussels wants to admit that.
BILD: Are you not afraid of EU sanctions if you damage the EU’s plans for distributing refugees?
Orban: That is nothing but attempted scaremongering! The next EU budget will be decided in 2020. Sanctions would then, i.e. in a couple of years, require the votes of all member states. That will not happen.
BILD: What will become of Greece if hundreds of thousands of refugees are now stuck there? Don’t you care? Do you still have trust in Greece – or have you given up on the crisis country a long time ago?
Orban: We have spilt tears for Greece a long time ago. We have pleaded with Greece for long enough. We have offered all kinds of help: money, staff, technical support. 300 officers for border security were ready to be deployed. Everything was rejected. You can only help someone who wants to be helped. Now it is up to the Greeks to act.
BILD: Are you in favour of excluding Greece from the Schengen area?
Orban: The treaties are very clear in this respect. A country that does not fulfill its tasks in protecting the external borders has to face the consequences. I keep my fingers crossed for Greece, but they, too, have to respect the law.
VergrößernViktor Orbán, BILD-Herausgeber Kai Diekmann
Orbán on the deal between the EU and Turkey: „Here in Budapest people would lynch me if I agreed to that.“
Foto: Daniel Biskup
BILD: An EU special summit with Turkey is scheduled for the 7th of March. For Angela Merkel, Turkey is already an important ally in the refugee crisis. Do you trust Ankara, do you trust Erdogan?
Orban: President Erdogan has been my personal friend for a long time. Our relationship to Turkey is close and trusting. Regardless of that, I think that the EU is now approaching the Turks like a beggar. We are humbly begging Mr Erdogan to protect our borders, since we can no longer protect ourselves. In return, we give him money and promises. That is not a good policy. It makes Europe dependent on Turkey’s goodwill.
BILD: Recently, you spoke of a „secret pact“ between Germany and Turkey. Do you feel blackmailed?
Orban: Brussels is now making promises to Turkey that we will not be able to keep – or will not want to keep. The plan to take up hundreds of thousands of refugees from Turkey into Europe and to distribute them is an illusion. No EU country can, nor wants to, really implement this plan. Metaphorically speaking: here in Budapest people would lynch me if I agreed to that.
BILD: You maintain close relations with Vladimir Putin and President Erdogan. Lately, you have also developed ties to the controversial Polish government. Why do you always pick such difficult friends?
INTERVIEW MIT VIKTOR ORBAN
Premierminister Viktor Orbán | „Der Ton aus Deutschland ist schroff, grob, aggressiv“PREMIUM BILDPLUS INHALT
UNGARNS PREMIER ORBÁN
„Der Ton aus Deutschland ist schroff, grob, aggressiv“
Ungarns Premierminister Viktor Orbán gilt als Gegner einer Flüchtlingsquote in Europa, er will den Verteilschlüssel jetzt per Referendum verhindern.
Orban: I am concerned with national interests, not with whom I like to drink a beer or to chat about football. Even though Mr Erdogan might be well-suited for that. Our historical experience shows that Hungary can only live in wealth and safety if Berlin, Moscow, and Ankara are on our side – or are interested in Hungary’s success and livelihood, even if we do not always agree on certain questions. Concerning Poland: the peoples of Central Europe and Hungary are a community in fate, to the death. Many of us would spill their blood for Poland any time. And vice versa: in an emergency, any Pole would give his life to protect Hungary. This has happened more than once over the course of history …
BILD: It will be impossible to solve the refugee crisis without peace in Syria. Now Russia is also massively bombing the country. This will drive more refugees westwards. What is Putin planning, you think?
Orban: We Europeans should learn to be humble. We will not be able to solve these conflicts in the Near and Middle East on our own. We are criticizing Russia while the Russians are negotiating a ceasefire in Syria with the USA. The EU seems to be a mere spectator. We Europeans run the risk of looking ridiculous if we undermine this opportunity while we are not even able to agree on a joint immigration policy. Europe seems like an old woman who is shaking her head in shock after reading the threatening new in the papers – but at the same time she forgets to close the door of her house.
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
Πέντε εκατομμύρια Έλληνες στο πλευρό των προσφύγων
ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ: FORTUNEGREECE.COM
28/02/2016 10:15:56 πμ
Facebook
Email
Tweet
Google+
LinkedIn
Μετανάστες και πρόσφυγες φτάνουν στο λιμάνι του Πειραιά, την Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2016. Πάνω από 2000 πρόσφυγες και μετανάστες έφτασαν μέχρι το μεσημέρι στο λιμάνι του Πειραιά προερχόμενοι από τα νησιά. Οι μετανάστες κατευθύνθηκαν στους επιβατικούς σταθμούς του λιμανιού του Πειραιά όπου φιλοξενούνται προσωρινά ενώ κάποιοι από αυτούς αναμένεται να οδηγηθούν στα κέντρα προσωρινής κράτησης με πούλμαν. ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΣΥΜΕΛΑ ΠΑΝΤΖΑΡΤΖΗ
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Σύμφωνα με έρευνα του οργανισμού διαΝΕΟσις, ένα τεράστιο κύμα αλληλεγγύης βοήθησε με κάθε τρόπο τους χιλιάδες πρόσφυγες το τελευταίο έτος.
Περισσότεροι από 5.000.000 συμπολίτες μας βοήθησαν με κάποιον τρόπο τους πρόσφυγες το προηγούμενο διάστημα, όπως προκύπτει από έρευνα του μη-κερδοσκοπικού ερευνητικού οργανισμού “διαΝΕΟσις”.
Όπως σημειώνεται στα συμπεράσματα της έρευνας «αν ισχύει, ίσως πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στη σύγχρονη ιστορία του ελληνικού κράτους».
Από τις αρχές του 2015 σχεδόν ένα εκατομμύριο άνθρωποι έχουν περάσει από τις ακτές της Τουρκίας σε κάποιο από τα ελληνικά νησιά, προσπαθώντας να φτάσουν σε μια από τις πλούσιες χώρες της βόρειας Ευρώπης. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη μαζική μετακίνηση πληθυσμού στην πρόσφατη ιστορία, και μια από τις σημαντικότερες ανθρωπιστικές κρίσεις που έχει αντιμετωπίσει η Ευρώπη μεταπολεμικά. Και συμβαίνει να περνά από τις ακτογραμμές της Ελλάδας.
Πώς αντιμετωπίζουν αυτή την πρωτοφανή κρίση οι Έλληνες πολίτες; Τι εικόνα έχουν για το πρόβλημα, το μέγεθός του και τις αιτίες του; Τα βασικά συμπεράσματα από τις απαντήσεις στις 21 ερωτήσεις της έρευνας μπορούν να συνοψιστούν στα εξής:
1. Οι Έλληνες πολίτες σε γενικές γραμμές υποεκτιμούν το μέγεθος των προσφυγικών ροών, ενώ οι γνώσεις τους για τις επιμέρους πτυχές του προβλήματος εμφανίζονται περιορισμένες
2. Οι Έλληνες είναι απογοητευμένοι από τη στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ δεν είναι ικανοποιημένοι ούτε από τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης στο πρόβλημα. Αντίθετα, επιδοκιμάζουν έντονα τη στάση των κατοίκων των νησιών που υποδέχονται τους πρόσφυγες, τη δράση των ΜΚΟ, αλλά και τη δράση φορέων του κράτους -κυρίως του λιμενικού.
3. Οι πολίτες εκφράζουν σε σημαντικά ποσοστά αισθήματα και απόψεις συμπάθειας και αλληλεγγύης απέναντι στους πρόσφυγες, που επιβεβαιώνονται σε μια σειρά από διαφορετικές ερωτήσεις της έρευνας. Δεν επιθυμούν, για παράδειγμα, να κλείσουν τα σύνορα της χώρας για να ανακοπούν οι προσφυγικές ροές, ενώ παράλληλα επιθυμούν να παραμείνει η χώρα στη ζώνη της συνθήκης Σένγκεν.
4. Η ιδεολογική αυτοτοποθέτηση αποτελεί το σημαντικότερο διαχωριστικό παράγοντα στις απαντήσεις των πολιτών. Ωστόσο, η γενική συνισταμένη των απαντήσεων είναι σαφής, με μόνο μειοψηφικά ποσοστά πολιτών που αυτοτοποθετούνται στο χώρο της Δεξιάς να απαντούν με διαφορετικό τρόπο σε κάποιες από τις ερωτήσεις.
Αναλυτικά τα συμπεράσματα
Σήμερα, μόνο ένας στους πέντε Έλληνες μοιάζει να έχει ακριβή εικόνα για το μέγεθος του προσφυγικού προβλήματος. Το 2015, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, έφτασαν στα ελληνικά νησιά 856.723 πρόσφυγες. Ζητήθηκε από τους ερωτηθέντες να πουν πόσοι πρόσφυγες έφτασαν στη χώρα μας κατά τη γνώμη τους, και μάλιστα στους μισούς ερωτηθέντες ζητήθηκε να πουν ελεύθερα το νούμερο που τους έρχεται στο μυαλό (“ανοικτή” ερώτηση). Στους άλλους μισούς τέθηκαν 8 εναλλακτικές επιλογές (από “μέχρι 100.000″ εως “πάνω από 2 εκατομμύρια”) και διάλεξαν.
Και στις δύο περιπτώσεις, οι πολίτες που επέλεξαν σωστά ήταν περίπου ίδιοι σε αριθμό: 21% είπαν έναν αριθμό ανάμεσα στο 700.000 και το 1 εκατομμύριο στην πρώτη περίπτωση, και 20% επέλεξαν το “από 700.000 μέχρι 1 εκατομμύριο” στη δεύτερη. Και στις δύο περιπτώσεις, οι πολίτες που υποεκτιμούν το πρόβλημα ήταν σχετικά παρόμοιοι σε αριθμό: 49% επέλεξαν αριθμό μικρότερο από 700.000 στην πρώτη περίπτωση, 58% στη δεύτερη.
Δύο σημαντικές διαφορές εμφανίστηκαν στους δύο διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους ετέθη η ερώτηση. Στην “ανοιχτή” ερώτηση το ποσοστό των ερωτηθέντων που απάντησε “δεν ξέρω” έφτασε το 20%. Στην ερώτηση με τις εναλλακτικές επιλογές, μόνο ένα 6% δεν εξέφρασε γνώμη -κι αυτό ήταν μια διαφορά αναμενόμενη.
Αυτό που προκάλεσε εντύπωση στους ερευνητές ήταν η διαφορά στο ποσοστό των ερωτηθέντων που έδωσαν ένα πολύ χαμηλό νούμερο, υποδηλώνοντας πως το μεταναστευτικό πρόβλημα είναι πολύ μικρό. Μόλις 6% των πολιτών διάλεξε το “μέχρι 100.000″ στη δεύτερη διατύπωση της ερώτησης. Στην “ανοιχτή ερώτηση”, όμως, το ποσοστό των ερωτηθέντων που είπε ένα νούμερο μικρότερο του “100.000” ήταν πολύ μεγαλύτερο: 27%. Το μεγαλύτερο ποσοστό που εμφανίστηκε οπουδήποτε στη συγκεκριμένη ερώτηση.
Στην “ανοιχτή ερώτηση”, δε, το ποσοστό των πολιτών που απάντησαν με έναν αριθμό ανάμεσα στο 800.000 και το 900.000 (δηλαδή πολύ κοντά στο σωστό νούμερο) ήταν 6%.
Είναι ενδιαφέρον ότι μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης δεν έχει ξεκάθαρη γνώση για επιμέρους παράγοντες του φαινομένου. Ένα 39% των ερωτηθέντων δεν αναγνωρίζει τον όρο “hotspot”, ενώ ένα 30% δεν γνωρίζει τι είναι η Frontex και 4 στους 10 Έλληνες, πιστεύουν ότι η προσφυγική κρίση είναι ένα πρόβλημα “προσωρινό”. Αντίθετα, το 83% των ερωτηθέντων γνωρίζει τη συνθήκη Σένγκεν, και ένα 60% θεωρεί ότι η συμμετοχή της Ελλάδας σ’ αυτή είναι κάτι πολύ σημαντικό.
Σύμφωνα με τις απαντήσεις, οι μισοί Έλληνες πιστεύουν ότι για την προσφυγική κρίση φταίνε οι ξένες χώρες της Δύσης. Οι πολίτες δίνουν πολύ χαμηλό βαθμό στις προσπάθειες της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση του προβλήματος (4,2 στα 10), ενώ πιστεύουν καθολικά (σε ποσοστό 92%) ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν στηρίζει την Ελλάδα στην αντιμετώπιση του προβλήματος. Ένα εντυπωσιακό 84% πιστεύει ότι η είσοδος των προσφύγων “πρέπει να ελέγχεται από κοινού με τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης”, παρόλο που ένα 36% συμφωνεί πως αυτός ο έλεγχος σημαίνει “απώλεια εθνικής κυριαρχίας”. Οι μισοί πολίτες πιστεύουν ότι η διαδικασία ταυτοποίησης των προσφύγων πρέπει να γίνεται με τη συνεργασία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ ένας στους δύο επίσης πιστεύει ότι η Ελλάδα πρέπει να ζητήσει “σημαντική οικονομική και τεχνική βοήθεια για την υποδοχή των προσφύγων”.
Το τι πρέπει να ζητήσει η Ελλάδα ως αντάλλαγμα από τους Ευρωπαίους ήταν μια ερώτηση που επίσης τέθηκε με δύο τρόπους σε διαφορετικά μέρη του δείγματος. Στους μισούς προστέθηκε μία επιπλέον επιλογή στις πιθανές απαντήσεις: Ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να ζητήσει κανένα αντάλλαγμα, “γιατί ο έλεγχος των εξωτερικών συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι εθνική και κοινοτική της υποχρέωση”. Στους μισούς που δεν είχαν αυτή την επιλογή διαθέσιμη, κανένας δεν απάντησε έτσι αυθόρμητα. Στους άλλους μισούς, ένα 8% επέλεξε αυτή την απάντηση, ενώ στο ίδιο υποσύνολο αυτοί που επέλεξαν ότι η Ελλάδα πρέπει να ζητήσει “διαγραφή/ρύθμιση του ελληνικού χρέους” ήταν κατά 7% λιγότεροι.
Αξιοσημείωτη, βεβαίως, είναι η εξαιρετικά υψηλή γνώμη που έχουν οι πολίτες για τη στάση των κατοίκων των νησιών του Αιγαίου (8,9), του λιμενικού (8,44) και των ΜΚΟ που δουλεύουν για την υποδοχή των προσφύγων (7,5).
Ένα από τα πιο σημαντικά ευρήματα της έρευνας είναι η έντονα θετική άποψη που έχουν για τους πρόσφυγες οι ερωτηθέντες, και μάλιστα σε μια σειρά από ερωτήσεις. Ένα 58% των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι έχουν εκφράσει έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στους πρόσφυγες, προσφέροντας τρόφιμα (39%), ρούχα (31%), χρηματική βοήθεια (10%) και βοηθώντας εθελοντικά (4%). Η Public Issue έκανε μια προβολή του αποτελέσματος στο γενικό πληθυσμό και κατέληξε στο συμπέρασμα πως, αν οι απαντήσεις είναι ειλικρινείς, περισσότεροι από 5.000.000 συμπολίτες μας βοήθησαν με κάποιον τρόπο τους πρόσφυγες το προηγούμενο διάστημα.
Αν ισχύει, ίσως πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στη σύγχρονη ιστορία του ελληνικού κράτους.
Και οι άλλες απαντήσεις του δείγματος υπογραμμίζουν αυτό το αποτέλεσμα.
Ένα 67% των πολιτών εκδηλώνει θετικά συναισθήματα απέναντι στους πρόσφυγες, ένα 84% δηλώνει πως τους συμπαθεί, το 66% έχει θετική εντύπωση για τη λέξη “άσυλο”, ένα 58% έχει θετική εντύπωση για την έννοια “πολυπολιτισμική κοινωνία”, ενώ το 66% απαντά πως δεν επιθυμεί η Ελλάδα να κλείσει τα σύνορά της -και άρα να διακόψει τις προσφυγικές ροές-, όπως κάνουν -ή προτίθενται να κάνουν- άλλες χώρες της Ευρώπης. Ένα 66%, δε, συμφωνεί με την άποψη ότι “οι πρόσφυγες θα μπορούσαν να ενσωματωθούν στην ελληνική κοινωνία επειδή οι περισσότεροι είναι οικογενειάρχες και φιλήσυχοι άνθρωποι” και το 61%με την άποψη ότι “θα μπορούσαν να κάνουν την Ελλάδα δεύτερη πατρίδα τους.
Από την άλλη, ένα 53% των πολιτών θέλουν η χώρα να δεχτεί για εγκατάσταση λιγότερους από 10.000 πρόσφυγες (το 17% επιλέγει “κανέναν”), αριθμό χαμηλότερο από αυτόν που έχει δεσμευτεί η κυβέρνηση να φιλοξενήσει. Το 60% ωστόσο πιστεύει ότι οι πρόσφυγες που θα μείνουν θα πρέπει να μένουν σε ενοικιαζόμενα διαμερίσματα και όχι σε ειδικούς καταυλισμούς, ενώ ένα 81% πιστεύει ότι πρέπει να τους δοθεί άδεια εργασίας.
Οι απαντήσεις των πολιτών στις περισσότερες ερωτήσεις της έρευνας ήταν παρόμοιες για όλες τις κατηγορίες του πληθυσμού, σε όλες τις ηλικίες και τις εκπαιδευτικές βαθμίδες, είτε οι ερωτηθέντες είχαν προσφυγική καταγωγή είτε όχι, με μικρές διαφοροποιήσεις. Η σημαντικότερη διαφοροποίηση εμφανίστηκε με τη μορφή μιας κλιμάκωσης σχεδόν σε όλες τις απαντήσεις ανάλογα με την ιδεολογική αυτοτοποθέτηση. Για παράδειγμα, ένα 45% των “δεξιών” επιθυμεί το κλείσιμο των συνόρων και την παύση των προσφυγικών ροών (έναντι 30% του γενικού πληθυσμού και 10% των “αριστερών”). Οι “δεξιοί” διχάζονται πλήρως στο πού πρέπει να εγκατασταθούν οι πρόσφυγες που θα παραμείνουν στην Ελλάδα, με τους μισούς να επιθυμούν να μείνουν σε ειδικούς καταυλισμούς. Το αντίστοιχο ποσοστό σ’ αυτούς που αυτοπροσδιορίζονται ως “αριστεροί” είναι 21%. Οι δε “δεξιοί” είναι η μόνη πληθυσμιακή ομάδα που εκφράζει περισσότερες αρνητικές γνώμες για την πολυτισμικότητα (45%) από ό,τι θετικές.
Αυτές οι διαφοροποιήσεις, ωστόσο, δεν αμβλύνουν τη γενική εικόνα, η οποία είναι, θα έλεγε κανείς, μια εικόνα ανοχής, αλληλεγγύης και υπομονής, η εικόνα ενός πληθυσμού που αντιμετωπίζει το πρόβλημα με συμπάθεια, απογοητευμένου από τη στάση των κέντρων λήψης αποφάσεων (εγχώριων και ξένων) που τον εκπροσωπούν, αλλά πρόθυμου να βοηθήσει και να συνεισφέρει, παρ’ όλο που δεν έχει πολύ σαφή εικόνα του μεγέθους του προβλήματος.
Στοιχεία για την έρευνα
Ο “διαΝΕΟσις” υλοποίησε στα μέσα Ιανουαρίου του 2016 την έρευνα με την εταιρεία δημοσκοπήσεων Public Issue με τηλεφωνικές συνεντεύξεις σε δείγμα 1220 ατόμων από όλη την Ελλάδα.
http://www.fortunegreece.com/article/pente-ekatommiria-ellines-sto-plevro-ton-prosfigon/
Δίκτυο Δικαιοσύνης και Διαφάνειας, 7 Μαρτίου 2016/
Του Δημήτρη Κλούρα
Την Παρασκευή, 4 Μαρτίου 2016, συνεδρίασε το συμβούλιο πολιτικών αρχηγών στο Προεδρικό Μέγαρο, προκειμένου να συζητηθούν οι δυνατότητες εξεύρεσης λύσης στο μείζον προσφυγικό – μεταναστευτικό ζήτημα, το οποίο αντιμετωπίζει η χώρα μας, καθώς και να επιδιωχθεί η χάραξη εθνικής πολιτικής, με τη συναίνεση των περισσοτέρων κοινοβουλευτικών κομμάτων. Όπως ήταν αναμενόμενο, γνωρίζοντας το ποιόν του πολιτικού προσωπικού της χώρας, το αποτέλεσμα ήταν, επί της ουσίας, μηδενικό και τραγικό για τη χώρα και το λαό και, σε κάθε περίπτωση, αναντίστοιχο της κρισιμότητας των στιγμών. Τόσες ώρες καταναλώθηκαν, προκειμένου να εκδοθεί στο τέλος ένα ανακοινωθέν, που ομοιάζει με παιδική έκθεση ιδεών και με απλό ευχολόγιο. Τα πάντα ήταν κατώτερα των περιστάσεων.
Υπενθυμίζω, ότι την τελευταία φορά, που συνεκλήθη συμβούλιο πολιτικών αρχηγών στο Προεδρικό Μέγαρο για ένα μείζον εθνικό θέμα, ήταν αμέσως μετά το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015 και από αυτό το συμβούλιο προέκυψε το τρίτο και χειρότερο μνημόνιο. Ως εκ τούτου, δικαίως θα πρέπει να ανησυχεί ο ελληνικός λαός για το αποτέλεσμα αυτής της σύσκεψης, διότι η όποια ουσία του δεν κρύβεται μόνο στο κοινό ανακοινωθέν, αλλά και σε όσα συζητήθηκαν και δεν ανακοινώθηκαν. Πολύ περισσότερο θα πρέπει να ανησυχεί ο ελληνικός λαός, όταν διαπιστώσει, από την ανάγνωση του παρόντος άρθρου, ότι η σημερινή τραγική για τη χώρα μας κατάσταση, η οποία βαίνει επιδεινούμενη, οφείλεται σε ολέθριες αποφάσεις και πολιτικές όλων των ελληνικών κυβερνήσεων, ιδίως από το 2000 και επέκεινα.
Α.- Ό,τι πρέπει να γνωρίζετε για τη συνθήκη Σένγκεν και τα «παραρτήματά» της
Θα ξεκινήσω το παρόν άρθρο μου θέτοντας στους αναγνώστες ορισμένα αυτονόητα ερωτήματα, τα οποία ο καθένας οφείλει να απαντήσει στον εαυτό του με κάθε ειλικρίνεια:
1) Γνωρίζετε τί προβλέπει η περίφημη συνθήκη Σένγκεν και τα παραρτήματά της;
2) Τύχατε ποτέ στοιχειώδους ενημέρωσης από δημοσιογράφους των γνωστών συστημικών μέσων «ενημέρωσης» ή από εκπροσώπους της κυβέρνησης και του κόμματος της αξιωματικής «αντιπολίτευσης» για το περιεχόμενό της;
Δυστυχώς, ό,τι ακριβώς συνέβη με την είσοδό μας στην Ευρωζώνη το ίδιο ακριβώς συνέβη και με την είσοδό μας στη συνθήκη Σένγκεν. Δηλαδή, εισήλθαμε με άκρως δυσμενείς – καταστροφικούς για τη χώρα μας όρους, χωρίς να πληρούνται οι αναγκαίες προϋποθέσεις για ένα τόσο σημαντικό εγχείρημα, χωρίς να έχουν εξασφαλισθεί στοιχειώδη εθνικά συμφέροντα, αλλά και χωρίς να υπάρχει η δέουσα ενημέρωση των Ελλήνων πολιτών. Αντιθέτως, υπήρξε συσκότιση, εάν όχι παραπληροφόρηση των πολιτών. Θα θυμούνται όλοι οι αναγνώστες με τί διθυράμβους οι πολιτικοί των περισσοτέρων κομμάτων της Βουλής, αλλά και οι δημοσιογράφοι των συστημικών μέσων «ενημέρωσης» εμφάνιζαν στους πολίτες την είσοδο της χώρας μας στην Ευρωζώνη, αλλά και στη συνθήκη Σένγκεν, ως εθνικά επωφελή. Οι συνέπειες για τη χώρα μας, αλλά και για την ενότητα της Ευρώπης, αποδείχθηκαν ολέθριες, διότι τόσο η νομισματική ένωση, όσο και η κατάργηση των συνοριακών ελέγχων στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και η θέσπιση ενιαίων διαδικασιών για τη χορήγηση ασύλου, έγιναν χωρίς να υπάρξει πολιτική ένωση της Ευρώπης, αλλά και ίδρυση κοινού συστήματος ασφάλειας και άμυνας των χωρών μελών της Ένωσης. Σ’ ό,τι δε αφορά στη χώρα μας, εισήλθαμε στη ζώνη του Ευρώ, αλλά και στη συνθήκη Σένγκεν, χωρίς να έχουμε εξασφαλίσει την προστασία της οικονομίας μας, αλλά και των εξωτερικών συνόρων μας. Αναλάβαμε δηλαδή δεσμεύσεις, οι οποίες απεδείχθησαν και αποδεικνύονται δυσμενείς και καταστροφικές για τη χώρα μας, χωρίς να έχουμε εξασφαλίσει τα στοιχειώδη εθνικά συμφέροντα. Αντιθέτως, οι πολιτικοί μας εξυπηρέτησαν, εκόντες άκοντες, τα συμφέροντα της Γερμανίας, συμβάλλοντας στην οικοδόμηση μίας γερμανικής Ευρώπης, η οποία θα οδηγήσει και οδηγεί τελικώς στη διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ως προς την είσοδό μας στην Ευρωζώνη, η οποία οδήγησε στη ραγδαία αύξηση των ελλειμμάτων του ισοζυγίου εμπορικών συναλλαγών και συνακόλουθα στην αύξηση του χρέους και στην απόλυτη εξάρτηση της χώρας, βιώνουμε τις δυσμενείς συνέπειες εδώ και έξι περίπου έτη. Το ίδιο ισχύει και με τη συνθήκη του Σένγκεν, δηλαδή οι δυσμενείς συνέπειές της άρχισαν να γίνονται ιδιαιτέρως αισθητές πριν από έξι περίπου έτη, όταν ξεκίνησε η προκληθείσα από τις μεγάλες δυνάμεις της Δύσης αναταραχή στις χώρες της Βόρειας Αφρικής και στις χώρες της Μέσης Ανατολής (η περίφημη «Αραβική Άνοιξη»). Ωστόσο, αυτές οι δυσμενείς συνέπειες άρχισαν να κορυφώνονται και να καθίστανται καταστροφικές από το καλοκαίρι του 2015, λόγω της εγκληματικής για τους πρόσφυγες και για τα εθνικά συμφέροντα της χώρας «πολιτικής» της κυβέρνησης ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – ΑΝ.ΕΛ., η οποία θα αναλυθεί στη συνέχεια.
Η συνθήκη Σένγκεν και τα «παραρτήματά» της
Παραθέτω, λοιπόν, ό,τι ακριβώς προβλέπουν η συνθήκη Σένγκεν και τα «παραρτήματά» της, η οποία, όπως το ευρώ, θεωρείται «ιερή αγελάδα» από την κυβέρνηση και από τα υπόλοιπα μνημονιακά κόμματα της «αντιπολίτευσης». Παράλληλα, όπως συνηθίζω να πράττω στα άρθρα μου, πέραν της ανάλυσής μου, παραθέτω αυτούσια τα αυθεντικά κείμενα (νόμους, συνθήκες, έγγραφα, κλπ), στα οποία αναφέρομαι, προκειμένου ο αναγνώστης να έχει τη δυνατότητα να επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές. Ειδικότερα:
Η συνθήκη Σένγκεν ή Κώδικας συνόρων του Σένγκεν υπεγράφη, ως αρχική συμφωνία, το 1985 στην κωμόπολη Σένγκεν του Λουξεμβούργου, από την οποία και έλαβε την ονομασία της, με τη συμμετοχή πέντε μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ήτοι της Γερμανίας, της Γαλλίας, του Βελγίου, της Ολλανδίας και του Λουξεμβούργου. Έκτοτε, υπέστη τροποποιήσεις και το τελικό κείμενό της διαμορφώθηκε με τους αριθμ. 562/2006 και 1051/2013 Κανονισμούς του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 15ης Μαρτίου 2006 και της 22ας Οκτωβρίου 2013, αντιστοίχως (SCHENGEN-1 και SCHENGEN-2). Η Ελλάδα υπέγραψε τη συνθήκη, προσχωρώντας σ’ αυτήν, το 1992 (επί κυβερνήσεως Κων/νου Μητσοτάκη), την κύρωσε το 1997, με το Νόμο2514/1997, και την έθεσε σε εφαρμογή το 2000 (επί κυβερνήσεως Σημίτη / Τον επόμενο χρόνο – 2001 – εισήλθαμε και στην Ευρωζώνη).
Ενώ, όμως, η αρχική μορφή της συνθήκης Σένγκεν δεν θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ιδιαιτέρως επιβλαβής για τη χώρα μας, ωστόσο, με την τελευταία τροποποίησή της το 2013, με τον Κανονισμό 1051/2013 (επί συγκυβερνήσεως Σαμαρά – Βενιζέλου – SCHENGEN-2), αλλά και με το «παράρτημά» της, ήτοι με τον Κανονισμό 343/2003 (επί κυβερνήσεως Σημίτη – ASYLO), η συνθήκη Σένγκεν κατέστη απολύτως επιβλαβής για τη χώρα μας, όπως στη συνέχεια θα εξηγήσω. Οι ευθύνες των ελληνικών κυβερνήσεων, που συνυπέγραψαν τις τροποποιήσεις και τα «παραρτήματα», είναι τεράστιες και δεν έχουν καν αναδειχθεί, διότι έχουν επιμελώς συγκαλυφθεί.
Βασικός σκοπός της συνθήκης Σένγκεν (SCHENGEN-1) ήταν και είναι η ακώλυτη – ελεύθερη διακίνηση των πολιτών – υπηκόων των χωρών – μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (άρθρο 20). Προβλέπει, ωστόσο, διαδικασίες για την καλύτερη φύλαξη των εξωτερικών συνόρων της Ένωσης, προκειμένου να καταπολεμηθεί η λαθρομετανάστευση (αυτός είναι ο ορθός όρος, που χρησιμοποιείται στην πρώτη σελίδα της συνθήκης, όπου και η αιτιολογική έκθεσή της – βλ. σελ. 1, περ. 6) και η εμπορία ανθρώπων, αλλά και να προληφθεί κάθε απειλή κατά της εσωτερικής ασφάλειας, της δημόσιας τάξης, της δημόσιας υγείας και των διεθνών σχέσεων των κρατών μελών (βλ. άρθρο 12 παρ. 1).
Ως εσωτερικά σύνορα ορίζονται στη συνθήκη «α) τα κοινά χερσαία σύνορα, περιλαμβανομένων των ποτάμιων και λιμναίων συνόρων, μεταξύ των κρατών μελών, β) οι αερολιμένες των κρατών μελών για τις εσωτερικές πτήσεις και γ) οι θαλάσσιοι, ποτάμιοι και λιμναίοι λιμένες των κρατών μελών για τα τακτικά δρομολόγια οχηματαγωγών» (άρθρο 2 παρ. 1). Ως εξωτερικά σύνορα ορίζονται στη συνθήκη «τα χερσαία, ποτάμια, λιμναία και θαλάσσια σύνορα, καθώς και οι αερολιμένες και ποτάμιοι, θαλάσσιοι και λιμναίοι λιμένες των κρατών μελών, εφόσον δεν αποτελούν εσωτερικά σύνορα» (άρθρο 2 παρ. 2). Δικαιούχοι του κοινοτικού δικαιώματος της ελεύθερης κυκλοφορίας μεταξύ των κρατών μελών είναι κυρίως οι πολίτες της Ένωσης (άρθρο 2 παρ. 5α), ενώ ως υπήκοος τρίτης χώρας, ο οποίος δεν έχει το δικαίωμα της ελεύθερης κυκλοφορίας μεταξύ των κρατών μελών, ορίζεται στη συνθήκη «οποιοσδήποτε δεν είναι υπήκοος της Ένωσης (άρθρο 2 παρ. 6). Ρητώς προβλέπεται στη συνθήκη η ίδρυση εξειδικευμένης συνοριοφυλακής (άρθρα 14 και 15), αλλά και περιγράφεται ο τρόπος φύλαξης και ελέγχου των εξωτερικών συνόρων της Ένωσης (π.χ. βλ. άρθρα 4-13).
Όπως σαφώς προκύπτει από το κείμενο της Συνθήκης (SCHENGEN-1), δεν υπάρχει η παραμικρή πρόβλεψη ή διαδικασία αποβολής κράτους – μέλους της Συνθήκης. Το ίδιο ισχύει και για την Ευρωζώνη. Ως εκ τούτου, μόνο ως προπαγάνδα και προσπάθεια πρόκλησης πανικού στους Έλληνες πολίτες μπορεί να εκληφθεί από όσους πολιτικούς και δημοσιογράφους διαδίδεται, σε αγαστή συνεργασία με τους ευρωπαίους εταίρους, ότι μεθοδεύεται η αποβολή της χώρας μας από τη συνθήκη Σένγκεν και από την Ευρωζώνη. Ουδείς Ευρωπαίος εταίρος το επιθυμεί πραγματικά, διότι οι Ευρωπαίοι εταίροι θα υποστούν σημαντικές αρνητικές συνέπειες. Θα το επιδιώξουν μόνο, εάν εξασφαλίσουν τη δική μας συναίνεση και υπογραφή σε όρους εξόδου, οι οποίοι θα τους ευνοούν, δηλαδή θα ελαχιστοποιούν τους κινδύνους γι’ αυτούς. Αυτή, λοιπόν, η τακτική παραπληροφόρησης και πρόκλησης πανικού στον ελληνικό λαό γίνεται, προκειμένου να εμφανισθεί η έξοδος της χώρας μας από τη συνθήκη Σένγκεν και από την Ευρωζώνη, ως κάτι καταστροφικό για τη χώρα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο ανενημέρωτος και τρομοκρατημένος ελληνικός λαός θα επιθυμεί με κάθε τρόπο την παραμονή της χώρας, τόσο στην Ευρωζώνη, όσο και στη συνθήκη Σένγκεν, αποδεχόμενος ό,τι του επιβάλλεται, ακόμη και όταν αυτή η παραμονή συνεπάγεται τη σταδιακή καταστροφή του (στο υποσυνείδητο του Έλληνα πολίτη εντυπώνουν τη σκέψη, ότι, αφού θέλουν οι ευρωπαίοι εταίροι να μας εκδιώξουν, τότε μας συμφέρει να παραμείνουμε στην Ευρωζώνη και στη συνθήκη Σένγκεν).
Η μετατροπή της συνθήκης Σένγκεν σε κάτι καταστροφικό για τη χώρα μας άρχισε το έτος 2003, επί κυβερνήσεως Σημίτη, η οποία συνυπέγραψε την 18η Φεβρουαρίου 2003 τον αριθμ. 343/2003 Κανονισμό του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που αφορούσε στη «θέσπιση των κριτηρίων και μηχανισμών για τον προσδιορισμό του κράτους μέλους, που είναι υπεύθυνο για την εξέταση αίτησης ασύλου, που υποβάλλεται σε κράτος μέλος από υπήκοο τρίτης χώρας» (ASYLO). Ο συγκεκριμένος Κανονισμός, λειτούργησε και λειτουργεί ως «παράρτημα» της συνθήκης Σένγκεν, διότι σχετίζεται άμεσα με τις διαδικασίες ελέγχου στα εξωτερικά σύνορα της Ένωσης. Ούτε λίγο ούτε πολύ, με τις προβλέψεις του συγκεκριμένου Κανονισμού, οι «χώρες εισόδου» της Ένωσης, που μετέχουν στη συνθήκη Σένγκεν, είναι υποχρεωμένες να δέχονται στο έδαφός τους, όσους υπηκόους τρίτων χωρών πληρούν τις προϋποθέσεις του πρόσφυγα (όχι του μετανάστη). Κατ’εξοχήν χώρες εισόδου προσφύγων και μεταναστών, που μετέχουν στη συνθήκη Σένγκεν, είναι η Ελλάδα, η Ιταλίακαι η Ισπανία (βλ. άρθρα 10-14 και 16-20)
Ως εκ τούτου, σύμφωνα με τις προβλέψεις του συγκεκριμένου Κανονισμού (ASYLO), οι υπήκοοι τρίτων χωρών, που πληρούν τις προϋποθέσεις του πρόσφυγα, πρέπει να γίνονται δεκτοί σ’αυτές τις χώρες («χώρες εισόδου») και να παραμένουν σ’αυτές. Μόνο δε σ’αυτές τις «χώρες εισόδου» δύνανται να εργάζονται και όχι στις άλλες χώρες – μέλη της συνθήκης Σένγκεν. Εάν, όμως, επιλέξουν, αξιοποιώντας την ελεύθερη διακίνηση μεταξύ των χωρών – μελών της συνθήκης Σένγκεν, να ταξιδέψουν στη Γερμανία, στην Αυστρία, στη Σουηδία, κλπ, που ναι μεν είναι χώρες – μέλη της συνθήκης, αλλά όχι «χώρες εισόδου», τότε η Ελλάδα, η Ιταλία και η Ισπανία είναι υποχρεωμένες, εφόσον αποδεικνύεται, ότι ο πρόσφυγας εισήλθε και κατεγράφη σε κάποια από αυτές τις χώρες, να τον δεχθούν πίσω (βλ. άρθρα 16-20). Είναι, λοιπόν, προφανές, ότι ο συγκεκριμένος Κανονισμός εξυπηρέτησε και εξυπηρετεί κατά απόλυτο τρόπο τις χώρες της βόρειας και δυτικής Ευρώπης και ιδίως τη Γερμανία, που αποτελεί τον βασικό πόλο έλξης και προορισμό προσφύγων και μεταναστών, καθότι προβάλλει τα τελευταία χρόνια, ως η πιο ισχυρή και ακμάζουσα χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης. Αντιθέτως, οι χώρες, όπως η Ελλάδα, η Ιταλία και η Ισπανία, που είναι οι κατεξοχήν «χώρες εισόδου» προσφύγων και μεταναστών (ιδίως η Ελλάδα), συνυπέγραψαν έναν Κανονισμό, που μακροπρόθεσμα θα λειτουργούσε σε βάρος των συμφερόντων τους και θα τις μετέτρεπε σε αποθήκη εξαθλιωμένων προσφύγων και μεταναστών.
Ωστόσο, για να λειτουργήσει ο Κανονισμός προς όφελος της Γερμανίας και των υπολοίπων βόρειων και δυτικών ευρωπαϊκών χωρών, απαιτείται οι «χώρες εισόδου» των κρατών – μελών της συνθήκης Σένγκεν, δηλαδή η Ελλάδα, η Ιταλία και η Ισπανία, να καταγράφουν όσους πρόσφυγες και μετανάστες εισέρχονται στα εδάφη τους και να αποστέλλουν αυτά τα στοιχεία στα άλλα κράτη – μέλη, ώστε εάν βρεθούν στη Γερμανία, στην Αυστρία, κλπ, να μπορούν αυτές οι χώρες να τους στείλουν πίσω στη «χώρα εισόδου», η οποία θα είναι υποχρεωμένη να τους δεχθεί πίσω. Εάν, όμως, δεν καταγράφονται, τότε δεν θα είναι ευχερές να αποδειχθεί ποία είναι η «χώρα εισόδου», ώστε να την υποχρεώσουν να αποδεχθεί την επιστροφή των προσφύγων και των μεταναστών. Αυτήν την κομβική προϋπόθεση συγκρατείστε την γιατί θα είναι χρήσιμη στην κατανόηση όσων συνέβησαν στη συνέχεια και εξελίσσονται στις μέρες μας.
Για να εξασφαλίσουν, στο μέτρο του δυνατού, η Γερμανία και οι υπόλοιπες χώρες της βόρειας και δυτικής Ευρώπης, ότι αυτή η καταγραφή θα γίνεται, προώθησαν την επόμενη χρονιά, δηλαδή το έτος 2004, με την ψήφιση του αριθμ. 2007/2004 Κανονισμού του Συμβουλίου της Ε.Ε., την ίδρυση – σύσταση της περίφημης FRONTEX, δηλαδή «του ευρωπαϊκού οργανισμού για τη διαχείριση της επιχειρησιακής συνεργασίας στα εξωτερικά σύνορα των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης». Αυτό συνέβη επί κυβερνήσεως Καραμανλή. Το δε 2011, επί κυβερνήσεως Γιώργου Παπανδρέου, ο εν λόγω Κανονισμός, τροποποιήθηκε, με τον αριθμ. 1168/2011 Κανονισμό του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της Ε.Ε. της 25ης Οκτωβρίου 2011 (FRONTEX), προκειμένου να ενισχυθεί ακόμη περισσότερο ο ρόλος της FRONTEX. Η FRONTEX, επί της ουσίας, δεν στοχεύει τόσο στη φύλαξη των εξωτερικών συνόρων των χωρών – μελών της συνθήκης, που είναι «χώρες εισόδου», αλλά στην εξασφάλιση, ότι όσοι πρόσφυγες και μετανάστες εισέρχονται στις «χώρες εισόδου» (π.χ. στην Ελλάδα) θα καταγράφονται, ώστε, εάν βρεθούν στη συνέχεια στη Γερμανία ή σε άλλη χώρα της βόρειας ή της δυτικής Ευρώπης, να επιστρέφονται στη «χώρα εισόδου», η οποία θα είναι υποχρεωμένη να τους δεχθεί πίσω.
Ο χρόνος, που επελέγη για την κατάρτιση και ψήφιση των προαναφερθέντων Κανονισμών, δηλαδή τα έτη 2003 και 2004, δεν ήταν τυχαίος. Είχαν προηγηθεί οι επεμβάσεις του ΝΑΤΟ στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν και είχαν ήδη αρχίσει να δημιουργούνται τα πρώτα μεγάλα μεταναστευτικά ρεύματα, με κατεύθυνση την Ευρώπη και ιδίως τη Γερμανία και τις άλλες χώρες της βόρειας και της δυτικής Ευρώπης. Γι’ αυτόν το λόγο η Γερμανία έσπευσε να προστατεύσει τον εδαφικό χώρο της, συνεργαζόμενη και με άλλες ενδιαφερόμενες χώρες (π.χ. Γαλλία, Αυστρία), καθώς και με τις χώρες, που λειτουργούσαν, ως δορυφόροι της. Δυστυχώς, σ’ αυτήν την επιδίωξή της βρήκε πρόθυμες κυβερνήσεις στην Ελλάδα, στην Ιταλία και στην Ισπανία, οι οποίες είχαν πλέον καταστεί δορυφόροι και λειτουργούσαν υπέρ μίας γερμανικής Ευρώπης, τις δυσμενέστατες συνέπειες της οποίας βιώνουμε τα τελευταία έξι χρόνια (εφαρμογή μνημονιακών πολιτικών λιτότητας, επιβολή λύσεων στο προσφυγικό και μεταναστευτικό ζήτημα, κλπ).
Με αφορμή α) το ξέσπασμα της «Αραβικής Άνοιξης» στις χώρες της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, που απεδείχθη «Αραβικός Χειμώνας», πάλι με ευθύνη των Δυτικοευρωπαϊκών χωρών και τη συνδρομή της Τουρκίας, της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ, αλλά και β) τη διαπίστωση, εκ μέρους της Γερμανίας, ότι η καταγραφή των προσφύγων και των μεταναστών στις «χώρες εισόδου», δηλαδή στην Ελλάδα (ιδίως σ’ αυτήν), στην Ιταλία (αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα στη νήσο Λαμπεντούζα) και στην Ισπανία, δεν ήταν η ενδεδειγμένη, καθότι έφθαναν στη Γερμανία και σε άλλες χώρες της βόρειας Ευρώπης πρόσφυγες και μετανάστες, οι οποίοι δεν καταγράφονταν στις «χώρες εισόδου», με αποτέλεσμα να είναι δυσχερής ο εντοπισμός της «χώρας εισόδου», που θα ήταν υποχρεωμένη να τους δεχθεί πίσω, μεθοδεύτηκε, κυρίως από τη Γερμανία, η τροποποίηση της συνθήκης Σένγκεν, αλλά και η ενίσχυση του ρόλου της FRONTEX.
………………………………………………….
………………………………………………….
………………………………..
………………………………..
Ειδικότερα:
Την 22α Οκτωβρίου 2013 η συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου συνυπέγραψε τον αριθμ.1051/2013 Κανονισμό του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με τον οποίο τροποποιήθηκε – συμπληρώθηκε η συνθήκη Σένγκεν (SCHENGEN-2). Για μία ακόμη φορά, σκοπός των τροποποιήσεων και συμπληρώσεων ήταν η προστασία της Γερμανίας και των λοιπών χωρών της βόρειας και δυτικής Ευρώπης, που αποτελούν πόλο έλξης και προορισμό για τη συντριπτική πλειοψηφία των προσφύγων και των μεταναστών. Συγκεκριμένα, στη συνθήκη Σένγκεν (SCHENGEN-1), πριν την προαναφερθείσα τροποποίησή της, υπήρχε πρόβλεψη στα άρθρα 23-31 για προσωρινή επαναφορά του ελέγχου στα εσωτερικά σύνορα της Ένωσης, υπό συγκεκριμένες – αυστηρώς περιορισμένες περιπτώσεις, που σχετίζονται με λόγους δημόσιας τάξης και εσωτερικής ασφάλειας μίας ή περισσοτέρων χωρών – μελών της συνθήκης Σένγκεν. Η επαναφορά των ελέγχων προβλεπόταν να έχει ανώτατη διάρκεια 30 ημέρες και δυνατότητα ανανέωσης αυτών των περιορισμών για περιόδους, που δεν θα υπερβαίνουν τις 30 ημέρες(SCHENGEN-1) Πλέον με την τροποποίηση της συνθήκης, που έγινε με τον προαναφερθέντα Κανονισμό (1051/2013) καθίσταται ευχερέστερη η επαναφορά των ελέγχων στα εσωτερικά σύνορα της Ένωσης ή, όπως συνηθίζεται να λέγεται, το «κλείσιμο των συνόρων». Αρκεί, για παράδειγμα, η διαπίστωση, ότι η φύλαξη των εξωτερικών συνόρων της Ένωσης (π.χ. της Ελλάδας) δεν είναι επαρκής ή δεν είναι εφικτή.
Παράλληλα, η διάρκεια του «κλεισίματος των συνόρων» (επαναφοράς των ελέγχων) από τριάντα ημέρες αυξήθηκε σε έξι μήνες, με δυνατότητα παράτασης για δύο έτη(βλ. άρθρο 23 παρ. 4 – SCHENGEN-2). Με αυτές τις τροποποιήσεις, τέθηκε ουσιαστικά και η λογική των hotspots (κέντρα φιλοξενίας και κέντρα φύλαξης).
Όλα αυτά υπεγράφησαν από διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις (Σημίτη, Καραμανλή,Παπανδρέου, Σαμαρά – Βενιζέλου), που στηρίζονται από κόμματα (ΠΑ.ΣΟ.Κ. και Ν.Δ.), τα οποία σήμερα εμφανίζονται τιμητές και ως σωτήρες, κατηγορώντας όλους τους άλλους. Αυτό, ωστόσο δεν εξαγνίζει τις εγκληματικές ευθύνες της τωρινής κυβέρνησης, στις οποίες θα αναφερθώ παρακάτω. Πρέπει, ωστόσο, να επισημανθεί, ότι στη συνθήκη Σένγκεν δεν μετέχουν αυτή τη στιγμή πολλές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ορισμένες από τις οποίες επιθυμούν συνειδητά να διατηρήσουν τους ελέγχους στα σύνορά τους. Οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στις οποίες δεν ισχύει σήμερα η συνθήκη Σένγκεν, είναι η Αγγλία, η Ιρλανδία, η Κροατία, η Ρουμανία, η Βουλγαρία και η Κύπρος. Συγκρατείστε το γεγονός, ότι για την Κύπρο και τη Βουλγαρία, δύο όμορες με την Ελλάδα, αλλά και με την Τουρκία, χώρες, δεν ισχύει ακόμη η συνθήκη Σένγκεν. Και οι δύο αυτές χώρες δεν αντιμετωπίζουν μεταναστευτικό ρεύμα, παρά το γεγονός, ότι η Βουλγαρία έχει εκτεταμένα χερσαία σύνορα με την Τουρκία. Τόσο δε η Κύπρος, όσο και η Βουλγαρία, στην οποία υπάρχει σημαντική μουσουλμανική μειονότητα (περί το 10% του πληθυσμού της!), αποτελούν, μαζί με την Ελλάδα, στόχο της μεγαλομανίας της Τουρκίας.
Η διαφοροποίησή τους με την Ελλάδα, που λειτουργεί αποτρεπτικά, τόσο για τους σχεδιασμούς της Τουρκίας, όσο και για τις μεταναστευτικές – προσφυγικές ροές συνίσταται στο ότι
α) δεν ισχύει σ’ αυτές η συνθήκη Σένγκεν,
β) έχουν πιο αυστηρή εσωτερική νομοθεσία και
γ) έχουν σοβαρή και σταθερή εξωτερική πολιτική. Αντιθέτως, η Ελλάδα, όχι μόνο είχε συνυπογράψει ασύμφορες γι’ αυτήν συνθήκες, τις οποίες μάλιστα ελάχιστα τηρούσε, αλλά και υιοθέτησε, ιδίως επί κυβερνήσεως Γιώργου Παπανδρέου, εσωτερική νομοθεσία ιδιαιτέρως ευνοϊκή για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Όλοι αυτοί οι παράγοντες, σε συνδυασμό με όσα επακολούθησαν στο κομβικό για τις εξελίξεις έτος 2015, οδήγησαν στη σημερινή τραγωδία, τόσο για τη χώρα μας, όσο και για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, για τους οποίους υποκριτικά κόπτεται η κυβέρνηση των ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – ΑΝ.ΕΛ.
Β.- 2015: Το έτος της μεγάλης μεταβολής – Η εγκληματική πολιτική της κυβέρνησης ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – ΑΝ.ΕΛ.
Ως γνωστόν η χώρα μας έχει χερσαία σύνορα με την Αλβανία, με την ΠΓΔΜ (Σκόπια), με τη Βουλγαρία και με την Τουρκία. Επίσης, έχει θαλάσσια σύνορα με την Ιταλία, με την Τουρκία και με την Κύπρο. Από τις προαναφερθείσες χώρες η Βουλγαρία, η Ιταλία και η Κύπρος ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι δε Ιταλία και Κύπρος ανήκουν και στην Ευρωζώνη. Η μοναδική, ωστόσο, χώρα εξ αυτών, που είναι και χώρα μέλος της συνθήκης Σένγκεν, πέραν της Ελλάδας, είναι η Ιταλία, με την οποία τα σύνορα είναι μόνο θαλάσσια. Όπως, λοιπόν, προκύπτει η Βουλγαρία και η Κύπρος, που συνορεύουν επίσης με την Τουρκία, δεν μετέχουν στη συνθήκη Σένγκεν και δεν αντιμετωπίζουν πρόβλημα μεταναστευτικών – προσφυγικών ροών, καίτοι συνορεύουν με την Τουρκία. Η δε Βουλγαρία έχει εκτεταμένα χερσαία σύνορα με την Τουρκία, χωρίς τον φράχτη, που έχει κατασκευάσει η χώρα μας στον Έβρο.
Μέχρι να κατασκευασθεί ο συγκεκριμένος φράχτης στον Έβρο, για τον οποίο ορισμένοι δολίως, και ορισμένοι από άγνοια της κατάστασης ή από ιδεολογικές αγκυλώσεις, ζητούσαν να μην κατασκευασθεί και πλέον να κατεδαφισθεί, οι μεταναστευτικές – προσφυγικές ροές διοχετεύονταν από τους Τούρκους διακινητές μέσω Έβρου. Το πρόβλημα ήταν μεγάλο. Πλην όμως, με την κατασκευή του φράχτη, σχεδόν εξαλείφθηκε η μεταναστευτική ροή από τα χερσαία σύνορα της χώρας μας με την Τουρκία.
Ο οποιοσδήποτε θα ανέμενε στη συνέχεια να διοχετευθούν αυτές οι μεταναστευτικές – προσφυγικές ροές στη Βουλγαρία, της οποίας τα χερσαία σύνορα με την Τουρκία είναι επίσης εκτεταμένα, αλλά και δεν υπήρχε το εμπόδιο κάποιου μεγάλου φράχτη. Αυτό, ωστόσο, δεν συνέβη, διότι απλούστατα προστάτευσε τη Βουλγαρία το γεγονός, ότι δεν ήταν μέλος της συνθήκης Σένγκεν, όπως η Ελλάδα, αλλά και ότι είχε αυστηρότερη εσωτερική νομοθεσία για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Αυτό πρακτικά σήμαινε, ότι όποιος εισερχόταν στη Βουλγαρία δεν είχε την ίδια ευκολία να μεταβεί σε χώρες της βόρειας και της δυτικής Ευρώπης (κυρίως στη Γερμανία και στη Σουηδία). Ως εκ τούτου, οι μεταναστευτικές ροές διοχετεύθηκαν από τους Τούρκους διακινητές στα ελληνικά νησιά του Αιγαίου.
Πλην όμως, αυτές οι μεταναστευτικές – προσφυγικές ροές προς τα νησιά της χώρας μας έλαβαν τεράστιες διαστάσεις από τα τέλη της ανοίξεως του 2015. Το μόνο, που άλλαξε και δικαιολογεί αυτήν την ποσοστιαίως τεράστια αύξηση της μεταναστευτικής – προσφυγικής ροής προς τη χώρα μας, ήταν η εγκληματική για τη χώρα μας, αλλά και για τους ίδιους τους δυστυχείς πρόσφυγες και μετανάστες, πολιτική ανοικτών συνόρων, που ακολούθησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Τα πάντα μετεβλήθησαν απότομα, όταν η τότε αρμόδια Υπουργός Τασία Χριστοδουλοπούλου, έστειλε, με δημόσιες δηλώσεις της, το μήνυμα και στη συνέχεια την αντίστοιχη εντολή προς τους συνοριοφύλακες, ότι ουδείς παρανόμως εισελθών στη χώρα θα συλλαμβάνεται, αλλά και δεν θα εγκλείεται σε ειδικούς καταυλισμούς, οι ελάχιστοι των οποίων καταργήθηκαν, αντί να βελτιωθούν οι συνθήκες διαβίωσης σ’ αυτούς (δείτε εδώ). Παράλληλα, ο υπουργός Άμυνας και πρόεδρος των ΑΝ.ΕΛ., Π. Καμμένος, δημοσίως και ευθέως δήλωσε, ότι πολιτική της Ελλάδας είναι να αφήσει ελεύθερη τη δίοδο σε πρόσφυγες και μετανάστες, προκειμένου στη συνέχεια να προωθηθούν στη Γερμανία και στις άλλες χώρες της βόρειας και της δυτικής Ευρώπης («αυτή είναι η πολιτική, την οποία ασκεί η σημερινή κυβέρνηση»)! Απείλησε μάλιστα και για διευκόλυνση εισόδου τζιχαντιστών στην Ευρώπη (δείτε εδώ)! Σε πρόσφατη δε συνέντευξή του στην εκπομπή του δημοσιογράφου Ν. Χατζηνικολάου αποκάλυψε, ότι από το καλοκαίρι του 2015 διήλθαν από τη χώρα μας περί το ένα εκατομμύριο πρόσφυγες και μετανάστες, οι οποίοι, στη συντριπτική πλειοψηφία τους, δεν κατεγράφησαν και βρέθηκαν στη Γερμανία και σε άλλες χώρες της Ευρώπης, και ότι από εδώ και στο εξής θα καταγράφονται όλοι (δείτε εδώ και εδώ). Το τελικό χτύπημα στην ορθή φύλαξη των συνόρων μας ήταν η πλήρης υποβάθμιση της συνοριοφυλακής, αλλά και ο πλήρης παραμερισμός του πολεμικού ναυτικού, το οποίο είχε και έχει τα τεχνικά μέσα να εντοπίζει εγκαίρως τη μετακίνηση των μεταναστών από τα παράλια της Τουρκίας και να ενημερώνει εγκαίρως όλους τους εμπλεκομένους και ιδίως τις τουρκικές αρχές, ώστε, σε περίπτωση προκλητικής αδράνειας των τουρκικών αρχών, να αναδεικνύεται ο αρνητικός ρόλος της Τουρκίας. Οι καταγγελίες της πανελλήνιας ομοσπονδίας συνοριακών φυλάκων για την εγκληματική πολιτική της κυβέρνησης είναι χαρακτηριστικές.
Όλα, λοιπόν, καταδεικνύουν, ότι η «πολιτική» της κυβέρνησης ήταν προϊόν πάγιων ιδεοληψιών, επικίνδυνων για τη χώρα μας, και απόπειρας εκβιασμού της Γερμανίας, προκειμένου να υποχωρήσει στο ζήτημα των οικονομικών μέτρων, που ζητούσε να επιβληθούν στη χώρα μας. Ως προς τις επικίνδυνες ιδεοληψίες, τις συνέπειες τις βιώνουμε σήμερα και δυστυχώς η κατάσταση θα επιδεινωθεί. Ως προς τον εκβιασμό, που επιχειρήθηκε, επισημαίνω, το μεν, ότι ήταν χονδροειδέστατος και ατελέσφορος, το δε, ότι για να είχε μία στοιχειώδη επιτυχία θα έπρεπε στο τιμόνι της χώρας να υπάρχει μία επιδέξια και όχι ανίκανη ηγεσία, όπως η σημερινή. Παράλληλα, έπρεπε να απειληθεί έξοδος της χώρας μας από τη συνθήκη Σένγκεν. Από τη στιγμή, που η κυβέρνηση δεν είχε σκοπό να «σπάσει αβγά», όπως ακριβώς συνέβη και με την περίπτωση της παραμονής ή της εξόδου από την ευρωζώνη, η αποτυχία ήταν προδιαγεγραμμένη. Στο μεν οικονομικό ζήτημα, οδηγηθήκαμε στο τρίτο και χειρότερο μνημόνιο, με απρόβλεπτες συνέπειες, στο δε προσφυγικό ζήτημα, υποχωρήσαμε και υποχωρούμε ατάκτως, αποδεχόμενοι τα πάντα, μέσα σε κλίμα αμφισβήτησης της χώρας μας και της ακεραιότητάς της, μετατρέποντας τη χώρα σε απέραντη αποθήκη εξαθλιωμένων προσφύγων και μεταναστών με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε όλους τους τομείς (υγεία, ασφάλεια, οικονομία, κλπ).
Με τον τρόπο, που πολιτεύθηκε η τότε κυβέρνηση, η οποία παρέμεινε και μετά τις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου 2015, κατέστησε τη χώρα μας, ως την πλέον ελκυστική χώρα εισόδου μεταξύ των υπολοίπων χωρών μελών της συνθήκης Σένγκεν, που ήταν και αυτές «χώρες εισόδου» (Ιταλία και Ισπανία), διευκολύνοντας το έργο της τουρκικής κυβέρνησης και οδηγώντας σε περισσότερα θύματα στο Αιγαίο. Παράλληλα, στοχοποίησε τη χώρα μας, εμφανίζοντάς την παγκοσμίως, ως «ξέφραγο αμπέλι» και ως μη τηρούσα τις συμφωνίες, που υπογράφει. Αντί, λοιπόν, να στοχοποιείται η Τουρκία και ο καταστροφικός ρόλος της, τόσο στη Συρία, όσο και στο ζήτημα των προσφυγικών – μεταναστευτικών ροών, η ελληνική κυβέρνηση κατόρθωσε να στοχοποιήσει τη χώρα μας, αλλά και να την αφήσει χωρίς συμμαχίες, όχι μόνο εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και μεταξύ των βαλκανικών χωρών.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός, ότι, αμέσως μετά από αυτή τη σοβαρή και εγκληματική στροφή στη μεταναστευτική «πολιτική» της χώρας (εάν ποτέ υπήρξε δομημένη μεταναστευτική πολιτική), μειώθηκαν απότομα οι μεταναστευτικές – προσφυγικές ροές προς την Ιταλία (θυμάστε για πόσο μεγάλο χρονικό διάστημα είχε απασχολήσει τη διεθνή επικαιρότητα η τραγωδία στην ιταλική νήσο Λαμπεντούζα;) και προς την Ισπανία. Τρανή απόδειξη αποτελεί το γεγονός, ότι μετανάστες και πρόσφυγες από τις χώρες της βόρειας και υποσαχάριας Αφρικής προτιμούν πλέον να κάνουν ένα μεγάλο ταξίδι φθάνοντας στα παράλια της Τουρκίας, αφού προηγουμένως διασχίσουν τη βόρεια Αφρική, τη Μέση Ανατολή και τη Μικρά Ασία, προκειμένου να περάσουν απέναντι στα ελληνικά νησιά, ρισκάροντας ακόμη και τη ζωή τους στην ταραγμένη θάλασσα του Αιγαίου, αντί να επιλέξουν τις πλησιέστερες σ’ αυτούς χώρες της Ιταλίας και της Ισπανίας, όπως συνέβαινε πριν το καλοκαίρι του 2015.
Υπό αυτή την έννοια η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ φέρει τεράστιες ευθύνες, τόσο για το ανθρώπινο δράμα, που συντελείται στις ακτές του Αιγαίου και πλέον καί στο εσωτερικό της χώρας μας, όσο και για το εθνικό έγκλημα, που συντελείται σε βάρος τής χώρας μας. Ως εκ τούτου, τα περί ανθρωπισμού των μελών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ είναι απολύτως υποκριτικά, πολλώ δε μάλλον, όταν πλέον καί δεκάδες στρατόπεδα υποδοχής – φιλοξενίας και κράτησης κατασκευάζει, καί τη μόνιμη παρουσία του ΝΑΤΟ αποδέχθηκε στα θαλάσσια σύνορά μας, καί τη Γερμανία υποστηρίζει απροκάλυπτα, εμφανίζοντάς την, ως υπερασπίστρια των αξιών της Ευρώπης και της ενότητάς της, αλλά καί την Τουρκία εξυπηρετεί, παραχωρώντας σ’ αυτήν «γη και ύδωρ», αποδεχόμενη, παράλληλα, το ρόλο της, ως αξιόπιστο εταίρο – συνομιλητή της Ευρώπης(ΣΥΜΦΩΝΙΑ 29-11-201, ΣΥΜΦΩΝΙΑ 18-12-2015, ΣΥΜΦΩΝΙΑ 19-02-2016) Καθίστανται δε ακόμη πιο υποκριτικά, όταν με την εκ μέρους τους ψήφιση του τρίτου μνημονίου, το οποίο εφαρμόζουν από τον Αύγουστο του 2015 και επιδιώκουν να συνεχίσουν να εφαρμόζουν, συντελούν στη συνέχιση της πτωχοποίησης και εξαθλίωσης του ελληνικού λαού. Το ίδιο ισχύει και για τα συστημικά μέσα «ενημέρωσης», που επιδεικνύουν όψιμο – υποκριτικό ανθρωπισμό για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, αλλά αδιαφορούν για τους άστεγους Έλληνες πολίτες, αλλά και για τους Έλληνες πολίτες, που οδηγούνται στη μετανάστευση, λόγω των μνημονιακών πολιτικών, τις οποίες συνεχίζουν να στηρίζουν.
Η «πολιτική» της κυβέρνησης καθίσταται ακόμη πιο εγκληματική, διότι ήδη από τις αρχές ανοίξεως του 2015 γνώριζε για το μεταναστευτικό – προσφυγικό τσουνάμι, που θα ακολουθούσε, ιδίως μετά από τη στροφή στη μεταναστευτική «πολιτική» της. Αντί, λοιπόν, να ακολουθηθεί αποτρεπτική πολιτική, ακολουθήθηκε απροκάλυπτα η πολιτική ανοικτών συνόρων και προσέλκυσης προσφύγων και μεταναστών. Εάν μάλιστα ληφθούν σοβαρά υπόψη οι απόψεις, που δημοσίως εκφράσθηκαν από αρμοδίους Υπουργούς της κυβέρνησης (Ξυδάκη και Μουζάλα), ότι δηλαδή οι μεταναστευτικές – προσφυγικές ροές θα συμβάλλουν στην επίλυση του δημογραφικού προβλήματος της χώρας, την ίδια στιγμή, που με την ακολουθούμενη μνημονιακή πολιτική της κυβέρνησης ενισχύεται αυτό το πρόβλημα, αλλά και η φυγή – μετανάστευση Ελλήνων πολιτών στο εξωτερικό (δείτε εδώ και εδώ), μάλλον θα πρέπει να ανησυχούμε, πως ό,τι συμβαίνει αποτελεί μέρος ενός καλοσχεδιασμένου σχεδίου, που επιχειρεί να μετατρέψει την Ελλάδα από χώρα σε χώρο, με ταυτόχρονη αλλοίωση των πληθυσμιακών και πολιτιστικών χαρακτηριστικών της. Σε κάθε περίπτωση, όλα δείχνουν, ότι έχουμε να κάνουμε, τουλάχιστον, με έναν καταστροφικό συνδυασμό ανικανότητας και στείρας ιδεοληψίας.
Σε συνθήκες οικονομικής κρίσης και κατάρρευσης της χώρας είναι ανθρωπίνως αδύνατο να φιλοξενηθούν δεκάδες ή και εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες, οι οποίοι, στη συντριπτική πλειοψηφία τους θα εγκλωβιστούν, μάλλον μόνιμα, στη χώρα μας. Τίποτε δεν μπορεί να εξασφαλίσει αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης γι’ αυτούς τους ανθρώπους. Η δε αξιέπαινη προσπάθεια ιδιωτών – πολιτών και ΜΚΟ (όχι όλων, διότι κάποιες διαδραματίζουν ύποπτο ρόλο) δεν δύναται να καλύψει τις τραγικές ανεπάρκειες του ελληνικού κράτους. Δημιουργούνται καταστάσεις ανισορροπίας, οι συνέπειες της οποίας θα εκδηλωθούν σύντομα και θα είναι τραγικές, τόσο για τους Έλληνες πολίτες, όσο και για τους δυστυχείς πρόσφυγες και μετανάστες. Η πείνα είναι κακός σύμβουλος! Όλοι δε οι αρμόδιοι φορείς αναφέρονται στο σοβαρό ενδεχόμενο να εκραγούν οι διάσπαρτες υγειονομικές βόμβες, που έχουν δημιουργηθεί και δημιουργούνται ανά την ελληνική επικράτεια, διότι δεν έχουν εξασφαλισθεί οι στοιχειώδεις συνθήκες υγιεινής στους πρόχειρους ή ακόμη και στους δήθεν οργανωμένους καταυλισμούς. Σε επίπεδο, τέλος, εθνικής ασφάλειας η κατάσταση είναι επίσης επικίνδυνη, διότι ουδείς γνωρίζει εάν έχουν εισέλθει στη χώρα μας τζιχαντιστές και ενεργούμενα της Τουρκίας. Το πλέον πιθανό είναι να έχουν εισέλθει, να οργανώνονται και να περιμένουν την κατάλληλη στιγμή για να δράσουν σε βάρος της χώρας μας. Για όσους δε επικινδύνως αφελείς ισχυρίζονται, ότι με τους μετανάστες – πρόσφυγες θα λυθεί το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας, επικαλούμενοι μάλιστα το ενάμισι περίπου εκατομμύριο των Ελλήνων προσφύγων της Μικράς Ασίας την περίοδο 1922-1923, επισημαίνω τα εξής: Οι τότε Έλληνες πρόσφυγες ήταν εύκολο να ενσωματωθούν άμεσα στην ελληνική κοινωνία, διότι ήταν ομογενείς και είχαν κοινές πολιτιστικές καταβολές με τους ελλαδίτες. Αντιθέτως, η μαζική ενσωμάτωση δεκάδων ή και εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών στη σημερινή ελληνική κοινωνία είναι αδύνατη, διότι απλούστατα πρόκειται στη συντριπτική πλειοψηφία τους για αλλόγλωσσους και αλλόθρησκους πληθυσμούς, με τελείως διαφορετικές πολιτισμικές καταβολές. Μόνο ένα τμήμα αυτών των ανθρώπων, που προέρχονται από τη Συρία, θα ήταν ενδεχομένως εφικτό να ενσωματωθεί σταδιακά.
Το ανησυχητικό είναι, ότι η κυβέρνηση δεν έχει σχέδιο και δεν γνωρίζει καν πόσους μετανάστες και πρόσφυγες μπορεί να φιλοξενήσει, σε ανθρώπινες συνθήκες και χωρίς να διαταραχθεί η κοινωνική ειρήνη και να απειληθεί η εθνική ασφάλεια. Από τη μία έχουμε την επίσημη κυβέρνηση να έχει αποδεχθεί την προσωρινή εγκατάσταση 50.000 προσφύγων – μεταναστών και από την άλλη, μέλη της ίδιας της κυβέρνησης να αναφέρουν διαφορετικά νούμερα μεταναστών – προσφύγων, που μπορεί να αντέξει η χώρα. Ο μεν υπουργός Άμυνας, Π. Καμμένος, δήλωσε δημοσίως, ότι η χώρα μας μπορεί να αντέξει 10.000 πρόσφυγες και μετανάστες, ο δε υπουργός Εξωτερικών, Ν. Κοτζιάς, δήλωσε, ότι η χώρα μας μπορεί να αντέξει μέχρι 150.000 πρόσφυγες και μετανάστες (δείτε εδώ). Και οι δύο διευκρίνισαν, ότι επικαλούνται προσωπικές απόψεις και εκτιμήσεις. Παράλληλα, ο αρμόδιος υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, Ι. Μουζάλας, δήλωσε, ότι δεν γνωρίζει πόσους πρόσφυγες και μετανάστες δύναται να αντέξει χώρα μας (δείτε εδώ)! Σοβαρό, όμως σχέδιο δεν έχει και η μνημονιακή «αντιπολίτευση», την οποία, όπως προανέφερα, βαρύνει ένα ένοχο παρελθόν σε σχέση με τη φύλαξη των συνόρων και τις συμβάσεις, που είχαν υπογράψει οι προερχόμενος από τα κόμματά της κυβερνήσεις. Ενδεικτικό είναι το περιεχόμενο των προτάσεων της αξιωματικής «αντιπολίτευσης» (Ν.Δ.), η οποία αποπνέει αποδοχή της μετατροπής της χώρας μας σε αποθήκη προσφύγων και μεταναστών και δεν περιλαμβάνει ούτε ένα μέτρο εξωτερικής πολιτικής, τόσο για την αντιμετώπιση της Τουρκίας, όσο και για την οικοδόμηση συμμαχιών με βαλκανικές χώρες, αλλά και με «χώρες εισόδου» της συνθήκης Σένγκεν, όπως είναι η Ιταλία και η Ισπανία. Αντιθέτως, ακολουθείται πολιτική κατευνασμού της Τουρκίας, η οποία πολιτική έχει αποδειχθεί ιστορικά, ότι ενισχύει την επιθετικότητα ενός κράτους, διότι διαισθάνεται την αδυναμία του επιχειρούντος τον κατευνασμό. Κατά τον ίδιο τρόπο ενισχύθηκε και η επιθετικότητα του Χίτλερ, που οδήγησε στον ολέθριο για την ανθρωπότητα Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Εάν διαβάσετε τα κείμενα, που έχει υπογράψει η κυβέρνηση στις τελευταίες συνόδους κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα διαπιστώσετε, ότι υποχωρεί έναντι των απαιτήσεων της Τουρκίας, αλλά και την εμφανίζει ως σημαντικό παράγοντα, ο οποίος είναι αναγκαίος στην Ευρώπη. Παράλληλα, η χώρα μας αποδέχεται πλείστες όσες υποχρεώσεις, τις οποίες, όπως αποδείχθηκε δεν ήταν σε θέση να εκπληρώσει, με αποτέλεσμα να εκτεθεί η χώρα μας και να βρεθεί εκ νέου στη θέση του κατηγορουμένου (ΣΥΜΦΩΝΙΑ 29-11-2015, ΣΥΜΦΩΝΙΑ 18-12-2015, ΣΥΜΦΩΝΙΑ 19-02-2016). Ουδείς υπολογίζει πλέον τη χώρα μας, διότι δεν έχει αξιόπιστη και σοβαρή ηγεσία. Ακόμη και οι βαλκανικές χώρες προτίμησαν να έρθουν σε συνεννόηση με την Αυστρία και όχι με την Ελλάδα (δείτε εδώ).
Το καλοκαίρι πλησιάζει και, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, οδηγούμαστε σε πτώση της τουριστικής κίνησης. Ήδη έχει αρχίσει από χώρες της Ευρώπης η έκδοση ειδικών ταξιδιωτικών οδηγιών, προς τους υπηκόους τους. Ποιος τουρίστας θα επισκεφθεί την Ελλάδα, όταν καθημερινά βομβαρδίζεται από τις τηλεοράσεις με εικόνες από τα ελληνικά νησιά με καραβιές από μετανάστες – πρόσφυγες, πτώματα στις ακτές, χάος στις υποδομές και στους κοινόχρηστους χώρους των νησιών, αλλά και χάος στον Πειραιά, δηλαδή στο κεντρικό λιμάνι της χώρας; Ένα στήριγμα είχε απομείνει στην οικονομία μας και κινδυνεύουμε άμεσα να το απολέσουμε και αυτό, με ανυπολόγιστες συνέπειες για τη χώρα.
Γ.- ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ
Δυστυχώς, όσα εξ όσων παραθέτω στη συνέχεια, ως προτάσεις για την αντιμετώπιση της κατάστασης, δεν πρόκειται να υλοποιηθούν ή να επιδιωχθούν καν από την κυβέρνηση, είτε διότι δεν έχει την παραμικρή πρόθεση να κινηθεί προς αυτήν την κατεύθυνση (απόδειξη οι εξαγγελίες της), είτε διότι δεν έχει την ελαχίστη ικανότητα να τις υλοποιήσει. Δυστυχέστατα, όμως, το ίδιο ισχύει και για τα κόμματα της μνημονιακής «αντιπολίτευσης». Τόσο οι δημοσιευθείσες προτάσεις της αξιωματικής «αντιπολίτευσης» για το προσφυγικό, όσο και το κοινό ανακοινωθέν, που εξεδόθη, μετά το πέρας της σύσκεψης των αρχηγών των κομμάτων στο Προεδρικό Μέγαρο, αποδεικνύουν το λόγου το αληθές. Πρόκειται για απλές εκθέσεις ιδεών και ευχολόγια, χωρίς να στοχεύουν στον πυρήνα του προβλήματος, το οποίο αποφεύγουν να αντιμετωπίσουν. Απλώς αρκούνται στην παθητική αναμονή των εξελίξεων και στις κατευθύνσεις, που θα δοθούν από τους διαφόρους διεθνείς οργανισμούς, ερήμην της Ελλάδας, η οποία απλώς τις προσυπογράφει.
Ασχέτως, όμως του τί πράττει ή δεν πράττει η κυβέρνηση, είναι σημαντικό να γνωρίζει ο πολίτης, ότι υπήρχαν και υπάρχουν δυνατότητες αντιμετώπισης του προσφυγικού προβλήματος, πάντοτε εντός του πλαισίου της διεθνούς νομιμότητας, τις οποίες όμως η ελληνική κυβέρνηση αποφεύγει συστηματικά να αξιοποιήσει. Όσο μάλιστα παρέρχεται ο χρόνος και η κατάσταση χειροτερεύει, τόσο οι δυνατότητες περιορίζονται δραματικά.
Οι προτάσεις είναι οι ακόλουθες:
1) Να καταγγελθεί με κάθε τρόπο ο ρόλος της Τουρκίας και να επιδιωχθεί η λήψη μέτρων σε βάρος της. Απαιτείται επικοινωνιακή εκστρατεία. Το δε δικαίωμα «βέτο», το οποίο διαθέτουμε σε όλους τους οργανισμούς, στους οποίους μετέχουμε από κοινού με την Τουρκία, πρέπει πλέον να ασκείται συστηματικά από την κυβέρνηση σε σχέση με τις επιδιώξεις της Τουρκίας. Ό,τι επιθυμεί η Τουρκία πρέπει να το μπλοκάρουμε, μέχρι η Τουρκία να συμμορφωθεί με τη διεθνή νομιμότητα. Σ’αυτήν την περίπτωση θα είχαμε πολλούς συμμάχους, δεδομένου, ότι ήδη η Τουρκία είναι «στριμωγμένη» διεθνώς στο ζήτημα της Συρίας και της εκ μέρους της ενίσχυσης των τζιχαντιστών. Η Ρωσία ευθέως καταγγέλλει το ρόλο της Τουρκίας, υπερασπιζόμενη ακόμη και την Ελλάδα (π.χ. δείτε εδώ). Πλην όμως, η ίδια η Ελλάδα, δηλαδή η ελληνική κυβέρνηση, σιωπά και την ίδια στιγμή στηρίζει σχεδιασμούς και ψηφίσματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που δίνουν «γη και ύδωρ» στην Τουρκία (οικονομική ενίσχυση, προώθηση των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, κλπ –ΣΥΜΦΩΝΙΑ 29-11-2015, ΣΥΜΦΩΝΙΑ 18-12-2015, ΣΥΜΦΩΝΙΑ 19-02-2016). Όταν, λοιπόν, ο ίδιος ο ενδιαφερόμενος, εν προκειμένω η Ελλάδα, δεν αντιδρά, δεν καταγγέλλει δημοσίως και στα αρμόδια διεθνή fora την Τουρκία και την ίδια στιγμή διαρκώς υποχωρεί και θέτει την υπογραφή της σε κείμενα, που ευνοούν την Τουρκία και ζημιώνουν τη χώρα μας, είναι προφανές, ότι οι πάντες θα πιέζουν τον πλέον υποχωρητικό και όχι αυτόν, που αντιδρά. Την ίδια στιγμή, η ελληνική κυβέρνηση έχει κατορθώσει το εξής μοναδικό επίτευγμα: Να κατηγορείται απ’ όλους η Ελλάδα και όχι η Τουρκία. Σπεύδει δε διαρκώς να αναλαμβάνει έγγραφες δεσμεύσεις, τις οποίες αδυνατεί να υλοποιήσει, με αντάλλαγμα προφορικές μόνο διαβεβαιώσεις των «εταίρων» – «συμμάχων» μας, οι οποίες όμως, ως προφορικές, δεν είναι και δεσμευτικές.
……………………………..
……………………………..
…………………..
………………….
2) Οικοδόμηση συμμαχιών με τις βαλκανικές χώρες, οι οποίες, εάν υποκύψει η Ελλάδα, θα είναι ο επόμενος στόχος της Τουρκίας, αλλά και με τις υπόλοιπες «χώρες εισόδου» της συνθήκης Σένγκεν, οι οποίες αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα με την Ελλάδα, αλλά πλέον σε μικρότερο βαθμό, ελέω κυβέρνησης ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – ΑΝ.ΕΛ. Αντ’ αυτού διαπιστώνουμε, μετά λύπης την πλήρη απομόνωση της χώρας μας. Τί κάνει επιτέλους ο υπουργός Εξωτερικών της χώρας μας;
3) Ενεργοποίηση του Ο.Η.Ε. και ιδίως του Συμβουλίου Ασφαλείας, προκειμένου να ληφθούν μέτρα περιορισμού των μεταναστευτικών ροών, σωφρονισμού της Τουρκίας και παροχής οικονομικής βοήθειας στη χώρα μας και σε όσες χώρες φιλοξενούν σήμερα πρόσφυγες πολέμου (π.χ. Λίβανος και Ιορδανία). Επισημαίνεται, ότι οι μεγάλες προσφυγικές ροές έχουν ήδη θεωρηθεί «απειλές για την Ειρήνη» από το ίδιο το Συμβούλιο Ασφαλείας του Ο.Η.Ε.
4) Να καταστεί η Ελλάδα μη ελκυστική χώρα προορισμού για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Στα πλαίσια αυτά πρέπει άμεσα να γίνουν τα εξής:
– Να καταργηθεί η νομοθετική διάταξη, με την οποία αναγνωρίζεται εξάμηνη νόμιμη παραμονή σε όποιον εισέρχεται στη χώρα.
– Να ποινικοποιηθεί, με αυστηρές ποινές, η παράνομη είσοδος στη χώρα μας για όλους τους εισερχομένους, πλην όσων αποδεικνύουν, ότι είναι πρόσφυγες πολέμου και όσων κινδυνεύει η ζωή τους στην Τουρκία.
– Να αυστηροποιηθεί η νομοθεσία για τους διακινητές προσφύγων και μεταναστών, με την τιμωρία τους να είναι παραδειγματική, αλλά και να ενεργοποιηθούν οι διακρατικές συμφωνίες και οι διαδικασίες ελέγχου του μαύρου χρήματος, που προέρχεται από την παράνομη διακίνηση προσφύγων και μεταναστών (δεν έχει ακουστεί το παραμικρό προς αυτήν την κατεύθυνση).
– Να ενεργοποιηθούν τα κέντρα κράτησης μεταναστών, στα οποία όμως θα υπάρχουν ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης, και να εξασφαλισθεί η ταχύτατη επαναπροώθησή τους στη χώρα τους.
Σε αντίθεση με τα προαναφερθέντα, η κυβέρνηση, μέχρι πριν λίγες ημέρες, διαφήμιζε, ότι όσοι έρχονται στην Ελλάδα θα βρουν ανοιχτά σύνορα και ότι θα τύχουν της καλύτερης περιποίησης. Προβάλλουν μάλιστα, μέσω των τηλεοπτικών δεκτών, τις κτιριακές εγκαταστάσεις υποδοχής, οι οποίες, σύμφωνα με τους αρμοδίους διαθέτουν και wi-fi! Για ποιο, λοιπόν, λόγο να μην έρθουν στην Ελλάδα; Σε αντίθεση με ό,τι πράττει η Ελλάδα η Γερμανία, την οποία τόσο υποστηρίζει η κυβέρνηση σε σχέση με τη δήθεν θετική και ανθρωπιστική στάση της στο προσφυγικό ζήτημα, αυστηροποίησε μόλις προ ολίγων ημερών την εσωτερική νομοθεσία της σε σχέση με τους μετανάστες και τους πρόσφυγες! Ας κάνουμε, λοιπόν, αυτό, που πράττει η Γερμανία, την οποία τόσο εξυμνεί η ελληνική κυβέρνηση (η δήθεν αριστερή και δήθεν ανθρωπιστική).
5) Να εξασφαλισθούν ανθρώπινες συνθήκες, εντός οργανωμένων καταυλισμών, αποκλειστικά για τη φιλοξενία προσφύγων πολέμου, σε περιοχές, που θα επιλεγούν προσεκτικά, κατόπιν συνεννόησης με τους τοπικούς φορείς.
6) Μέριμνα για τη δημιουργία στα προξενεία της Σμύρνης, της Κων/πολης και της Άγκυρας μηχανισμών χορήγησης θεώρησης εισόδου σε πρόσφυγες πολέμου, ώστε αυτοί να εισέρχονται από νόμιμες οδούς στην Ελλάδα, να εξασφαλίζεται ο στοιχειώδης έλεγχός τους, να διευκολύνεται η αποτελεσματικότερη φύλαξη των συνόρων μας (θαλάσσιων και χερσαίων), να μην διακινδυνεύουν τη ζωή τους οι πρόσφυγες, αλλά και να ακυρώνονται οι σχεδιασμοί της Τουρκίας και των Τούρκων διακινητών.
7) Να επιδιωχθεί η απευθείας μετακίνηση προσφύγων από την Τουρκία στα κράτη υποδοχής, βάσει των συμφωνηθέντων στις συνόδους κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
8) Ενεργοποίηση όλων των μηχανισμών εσωτερικής ασφάλειας της χώρας, ώστε να αποτραπεί η δημιουργία τρομοκρατικών πυρήνων και προβοκάτσιας, αλλά και να εντοπισθεί και απενεργοποιηθεί η παράνομη δραστηριότητα ύποπτων ΜΚΟ.
9) Ενεργοποίηση του πολεμικού ναυτικού, που διαθέτει τον κατάλληλο τεχνικό εξοπλισμό για τον έγκαιρο εντοπισμό των διακινητών στα παράλια της Τουρκίας. Κατ’ αυτόν τον τρόπο θα ενημερώνονται άμεσα οι τουρκικές αρχές και, σε περίπτωση, που δεν ενεργούν τα δέοντα, να υπάρχει άμεση και στοιχειοθετημένη καταγγελία σε βάρος της Τουρκίας σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς.
10) Να ζητήσουμε την αλλαγή της συνθήκης Σένγκεν και ιδίως του Κανονισμού με αριθμ.343/2003 (ASYLO), με απειλή αποχώρησης της χώρας μας από τη συνθήκη, την οποία απειλή να υλοποιήσουμε, εάν δεν υπάρξουν δραστικές αλλαγές στη συνθήκη. Στα πλαίσια αυτών των αλλαγών να απαιτήσουμε τη ρητή αναγνώριση των συνόρων μας, ως συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με ακριβή περιγραφή τους στη συνθήκη, ώστε να ενισχυθεί το νομικό οπλοστάσιο της χώρας μας έναντι της αναθεωρητικής πολιτικής της Τουρκίας. Σε κάθε περίπτωση, το περιεχόμενο της συνθήκης και των «παραρτημάτων» της είναι εξοργιστικά ετεροβαρές για τις «χώρες εισόδου».
Η κατάσταση βαίνει ολοένα επιδεινούμενη και σύντομα θα καταστεί μη αναστρέψιμη με ολέθριες συνέπειες, τόσο για τους Έλληνες πολίτες και τη χώρα μας, όσο και για τους ίδιους τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, που έχουν εγκλωβιστεί ή θα εγκλωβιστούν εντός των ελληνικών συνόρων και για τους οποίους υποτίθεται, ότι ενδιαφέρεται η δήθεν αριστερή κυβέρνηση της χώρας. Έχοντας πλέον ο καθένας από εσάς, που τυχόν διαβάσετε το παρόν άρθρο, την πλήρη γνώση για το πώς φθάσαμε ως εδώ και για το πού βαδίζουμε, ας αναλογιστεί τις ευθύνες του και το πώς πρέπει να ενεργήσει, ως υπεύθυνος πολίτης αυτής της χώρας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΛΟΥΡΑΣ
Βασικά εμείς είμαστε το πρόβλημα για τους παρακάτω λόγους;
1. Δεν έχουμε σύγχρονο κράτος και ούτε θα αποκτήσουμε, γιατί το συνδέουμε με την κατοχή της εξουσίας
2. Δεν έχουμε αρχές με βάση αυτών των αρχών να οικοδομήσουμε το μέλλον μας. Οι Άγγλοι έχουν εθιμικό δίκαιο και το τηρούν, εμείς δεν τηρούμε τους νόμους, ακόμη και το Σύνταγμα.
3. Δεν έχουμε αρχή και τέλος δηλαδή δεν έχουμε πρόγραμμα που να βάζει θεμέλια (αρχή ) και πότε θα εκπληρωθεί ο αντικειμενικός σκοπός δηλαδή το τέλος που θα είναι ο εκσυχρονισμός της χώρας. Που σημαίνει σταθερή εξωτερική πολιτική, δικαιοσύνη, ανάπτυξη, ισότητα, ασφάλεια, διαφάνεια, οργάνωση ώστε όλες οι υπηρεσίες να λειτουργούν σωστά και οι οι υπουργοί ανά πάσα στιγμή να έχουν γνώση της κατάστασης του υπουργείου τους, ώστε να λαμβάνουν σωστές αποφάσεις πρόληψης και ελέγχου.
4. Τέλος πρέπει να υπάρχει θέληση, αγάπη προς την πατρίδα και το λαό και πλήρης διαφάνεια στις διαδρομές του χρήματος και εξοντωτικές ποινές στους καταχραστές.
Αν δεν γίνουν όλα τα παραπάνω, ότι θα κάνουμε θα είναι λάθος και θα μας φτύνουνε ακόμη και οι λαοί της Αφρικής αν βέβαια θα υπάρχουμε ως χώρα.
Κριτική στην κυβέρνηση για τις επαναπροωθήσεις από τους 53
Παρέμβαση της εσωκομματικής κίνησης, η οποία πρόσφατα πραγματοποίησε πανελλαδική σύσκεψη
Μάρτιος 11 2016 19:23
Κριτική στην κυβέρνηση για τις επαναπροωθήσεις προσφύγων ασκεί με ανακοίνωση της η κίνηση των 53.
Η εσωκομματική κίνηση λειτουργεί έτσι ως ανάχωμα εξ αριστερών στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
«Tο κλείσιμο της Βαλκανικής οδού και η προοπτική υιοθέτησης θέσεων που συνιστούν κατάργηση στην πράξη του προσφυγικού δικαίου, των ευρωπαϊκών συμβάσεων και της συνθήκης της Γενεύης, όπως για παράδειγμα , η ανταλλαγή προσφύγων με το «για κάθε Σύρο πρόσφυγα που θα επιστρέφεται στην Τουρκία από την Ελλάδα, ένας άλλος Σύρος θα εγκαθίσταται στην Ευρωπαϊκή Ένωση», παρουσιάζει σοβαρά πολιτικά και νομικά προβλήματα. Ιδιαίτερα αν συνδυαστεί με το πρωτόκολλο της επανεισδοχής που επικαιροποιείται προκειμένου επισήμως να δοθεί μήνυμα στους διακινητές αλλά ουσιαστικά να αποθαρρύνει τους μετανάστες και να αποτρέψει την διαδρομή τους προς την Ευρώπη.
Την αντίθεσή τους στην επικείμενη συμφωνία έχουν ήδη δηλώσει Διεθνείς οργανώσεις, πλήθος ανθρωπιστικών, προοδευτικών φορέων και ανθρώπων, ενώ, την βαθιά ανησυχία τους έχουν εκφράσει η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ και η Διεθνής Αμνηστία» αναφέρει η ανακοινωση των 53.
Η γενικότερη πρόβλεψη για «επαναπροώθηση» (απέλαση-επιστροφή-επανεισδοχή), ατομική η συλλογική στην Τουρκία, ανθρώπων που ζητούν άσυλο, πριν καν εξεταστεί το αίτημά τους, προσβάλλει τη συνταγματική τάξη της Ελλάδας και τις σχετικές διεθνείς συμβάσεις, συνεχίζει η ανακοίνωση της εσωκομματικής κίνησης, τονίζοντας ότι:
«Ειδικά για τον ΣΥΡΙΖΑ, μια τέτοια πρόβλεψη αντιτίθεται στις καταστατικές του αρχές και στις επανειλημμένες συλλογικές του αποφάσεις. Αντιτίθεται επομένως στις πάγιες θέσεις του αλλά και στην μέχρι σήμερα ασκούμενη πολιτική της κυβέρνησης που ενθάρρυνε και στήριξε, ενάντια στην ξενοφοβία και την μισαλλοδοξία, τον ανθρωπισμό και την φιλοξενία, που μπόρεσε να εμπνεύσει την κοινωνία και να υποχρεώσει τα κόμματα τη συντηρητικής αντιπολίτευσης (Ν.Δ. -ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙ-Ε.Κ.) να τροποποιήσουν υποκριτικά την ρητορική τους.»
Οι 53 υπογραμμίζουν ότι τα μέλη και η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με χιλιάδες αλληλέγγυους ανθρώπους, κινήματα και συλλογικότητες, έδωσαν και δίνουν με αυταπάρνηση τη μάχη στο πλευρό των προσφύγων και μεταναστών. αλλά και πως η κυβέρνηση «ενάντια στις πολιτικές της Ευρώπης φρούριο που εκφράζουν σήμερα κατά κύριο λόγο η Αυστρία και οι χώρες του Βίζεγκραντ, διάλεξε, επέλεξε, να ταχθεί στην πλευρά της διεθνούς και Ευρωπαϊκής νομιμότητας, εφαρμόζοντας τη Διεθνή Συνθήκη της Γενεύης και το Δίκαιο της θάλασσας, μη βουλιάζοντας της βάρκες αλλά αντίθετα σώζοντας τους πρόσφυγες και τα παιδιά τους .Είμαστε υπερήφανοι/ες γι’ αυτό και βεβαίως δεν το διαπραγματευόμαστε.»
Υπενθυμίζουν επίσης ότι σύμφωνα με την πρόσφατη ομόφωνη απόφαση της Κ.Ε. του κόμματος σταθερή θέση του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι θα πρέπει να οργανωθεί συγκροτημένα η διαδικασία της ευρείας επανεγκατάστασης των προσφύγων από Τουρκία, Λίβανο και Ιορδανία στην Ευρώπη, και της μετεγκατάστασης από Ελλάδα και Ιταλία στις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες.
«Η Ευρώπη, με ισότιμο και αναλογικό τρόπο και με βάση τα συμφωνηθέντα, οφείλει να αποδεχθεί τη μετεγκατάσταση μεγάλου αριθμού προσφύγων που ήδη βρίσκονται στην Ελλάδα και ταυτόχρονα να τους εντάξει δημιουργικά και με σεβασμό στα ήθη και έθιμα, τις κουλτούρες και τις θρησκείες τους.
Προφανώς η Ελλάδα θα συνεχίσει να στέκεται με αλληλεγγύη και ανθρωπιά στο πλάι προσφύγων και μεταναστών και θα εργαστεί για την ένταξη των ανθρώπων που θα παραμείνουν στη χώρα μας.
Επομένως και σε κάθε περίπτωση εάν η προβλεπόμενη συμφωνία εφαρμοστεί, τα μέλη και οι οργανώσεις του κόμματος μαζί με τους αλληλέγγυους ανθρώπους, τα κινήματα και τις συλλογικότητες θα πρέπει να αντιταχθούν και να προστατέψουν τα δικαιώματα των ανθρώπων για ασφαλή και αξιοπρεπή ζωή, για προστασία και σεβασμό της προσωπικότητας τους», συνεχίζει η ανακοίνωση, καταλήγοντας:
«Το προσφυγικό ζήτημα δεν αντιμετωπίζεται με πολιτικές αποτροπής, καταστολής και καταπάτησης της διεθνούς νομιμότητας. Είναι άρρηκτα συνδεδεμένο και αποτελεί φυσική συνέπεια των πολεμικών συρράξεων στην ευρύτερη Μέση Ανατολή , με επίκεντρο τη Συρία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, οι Αριστερές, οι κινηματικές και προοδευτικές δυνάμεις της Ευρώπης οφείλουν να εργαστούν, αφενός για να αποτρέψουν το ενδεχόμενο επιστροφής στην Ευρώπη –φρούριο, στην Ευρώπη που επιδιώκει την κατάργηση της συνθήκης της Γενεύης και που προκειμένου να κλείσει τα ευρωπαϊκά σύνορα για τους πρόσφυγες χαρακτηρίζει την Τουρκία «ασφαλή χώρα» και , αφετέρου, για να ενισχύσουν την συγκρότηση ενός μαζικού πανευρωπαϊκού , αντιπολεμικού κινήματος για την ειρήνη στις εμπόλεμες περιοχές.»
Η κίνηση των 53 πραγματοποίησε το περασμένο Σάββατο 5 Μαρτίου πανελλαδική σύσκεψη με αντικείμενο την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ από την ανάδειξή του στην κυβέρνηση μέχρι σήμερα, αλλά και η πορεία ενόψει του συνεδρίου.
Κατά την σύσκεψη , όπως επισημαίνεται σε σημείωμα της «Πρωτοβουλίας Μελών 53+», όπως είναι ακριβής τίτλος της, «έγινε σαφές τόσο κατά τη διάρκεια της συζήτησης, όσο και στα τελικά συμπεράσματα της σύσκεψης ότι η Πρωτοβουλία Μελών 53+ δεν συγκροτείται σε αντιδιαστολή ή αντιπαράθεση με τις δομές και τη λειτουργία του κόμματος, αλλά σε πλήρη εναρμόνιση με τις καταστατικές του αρχές».
Κατά τη διάρκεια των εργασιών, που πήραν μέρος πάνω από 300 μέλη του ΣΥΡΙΖΑ από πολλές πόλεις της Ελλάδας, παρουσιάστηκαν και συζητήθηκαν βασικά σημεία της ταυτότητας της κίνησης , αλλά και ζητήματα που αφορούν τη λειτουργία του κόμματος, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στο ζήτημα της δημοκρατίας στο εσωτερικό του και τον κρίσιμο ρόλο του μέλους. Στο πλαίσιο αυτό επισημάνθηκε η ανάγκη διεξαγωγής του συνεδρίου μέσα στη μάχη και όχι σε μια περίοδο «κανονικότητας», που όλα θα έχουν λήξει.
Επίσης, αναλυτική ήταν η συζήτηση για την πορεία του κόμματος και του πολιτικού εγχειρήματος από το περασμένο καλοκαίρι μέχρι σήμερα, «οι μεγάλες στιγμές, όπως και τα επίδικα που αφορούν την επιτροπεία, το μνημόνιο, την ανάγκη απεγκλωβισμού, την ενίσχυση του παράλληλου προγράμματος, που εξ αντικειμένου «ανταγωνίζεται τη συμφωνία», την εμβάθυνση της δημοκρατίας , την σχέση κόμματος – κυβέρνησης κ.α»
Στη σύσκεψη παραβρέθηκε ο γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ Παναγιώτης Ρήγας, ο οποίος χαιρέτησε τις εργασίες της σύσκεψης.
http://news247.gr/eidiseis/politiki/kritikh-sthn-kyvernhsh-gia-tis-epanaprowthhseis-apo-toys-53.3951159.html
[…] […]
Μάρξ: Τι είχε πει για τους λαθρομετανάστες!!!
Υπήρξε ένας σπουδαίος φιλόσοφος που πάρα πολλοί τον γνωρίζουν και τον μνημονεύουν στην Ελλάδα αλλά δυστυχώς ελάχιστοι έχουν διαβάσει έστω και μια σελίδα από τα βιβλία του.
Λέγεται Καρλ Μαρξ και για τους μετανάστες έχει γράψει μεταξύ άλλων τα εξής:
.Η λαθρομετανάστευση χρησιμοποιείται αφ’ ενός ως απεργοσπαστικός μηχανισμός αφ’ ετέρου με τον εργατικό υπερπληθυσμό – πλεόνασμα που δημιουργεί ρίχνει το επίπεδο ζωής σε κατάσταση δουλοπάροικου.
.Ο μετανάστης ανταγωνίζεται τον ντόπιο εργάτη και σιγά σιγά αναγάγει το μεροκάματο στο δικό του επίπεδο. Είναι το πιο αποτελεσματικό όπλο του κεφαλαίου.
.Σκοπός της εισαγωγής ξένων εργατών είναι η διατήρηση της δουλείας και η ακύρωση όλων των διεκδικήσεων των ντόπιων εργατών για μισθούς και συνθήκες εργασίας.
.Οι μεταναστευτικοί νόμοι είναι τα μανιφέστα των εργοστασιαρχών.
.Η μετανάστευση διαιρεί την εργατική τάξη της χώρας υποδοχής σε τόσα εχθρικά στρατόπεδα όσες και οι εθνοφυλετικές ομάδες διότι η κάθε μία καταλαβαίνει μόνο τον εαυτό της.
Έτσι αναστέλλεται η εργατική επανάσταση και διαιωνίζεται η καπιταλιστική κυριαρχία
.Η Α’ Διεθνής Ένωση Εργατών έβαλε πρακτικά τέλος στις μεθοδεύσεις των βιομηχάνων και υποχρέωνε τα συνδικάτα να διώχνουν τους ξένους εργάτες πίσω στις χώρες τους με το πρώτο καράβι.
Δυστυχώς στην Ελλάδα δυσκολευόμαστε να ξεχωρίσουμε τον πρόσφυγα από τον μετανάστη, ακόμα και τον μετανάστη από τον λαθρομετανάστη.
ΠΗΓΗ: Δημητρης Βάρος
Επιμέλεια : Νικηφορος Λαμπιρης
[…] -Τα κερατιάτικα της Χριστοδουλοπούλου […]
Μερικοί αεροβατούν. Ο ελληνικός λαός δεν ψήφισε το ΣΥΡΙΖΑ για να εφαρμόσει τις αρχές του. Υπάρχει ένα Σύνταγμα και να κινηθεί στα πλαίσια αυτά, τα λοιπά θα πρέπει να επισύρουν και ποινές, γιατί έτσι προστατεύεται η Δημοκρατία. Ουδόλως ενδιαφέρουν το λαό οι απόψεις των 53. Έχουμε ένα Σύνταγμα και αυτό ρυθμίζει τι συμφέρει για τους έλληνες πολίτες και την στάση τις χώρας στις διεθνείς σχέσεις. Όσο για το μετανευστικό ή όπως θέλετε να το ονομάσετε δεν ακολουθήθηκε η σωστή πολιτική με αποτέλεσμα οι συνέπειες βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα η χώρα μας δεν έχει τίποτε να κερδίσει παρά μόνο να χάσει και για αυτό υπάρχουν ευθύνες. ´Εχω γράψει και άλλες φορές, έργο δικό μας δεν είναι η επίλυση διεθνών θεμάτων, αυτό είναι θέμα των κυριάρχων. Δικό μας έργο είναι η ανάπτυξη της χώρας και η ευτυχία του λαού. Μόνο αυτό δεν κάνουμε.
«….Πλασματικά είναι, όμως, και τα φιλόξενα αισθήματα όσων, υπό οποιοδήποτε αυτοδοξαστικό όνομα, επιμένουν να χρησιμοποιούν τους πρόσφυγες προς απόσπαση κονδυλίων, όπως καταγγέλλεται, ή σαν την κρίσιμη μάζα που θα τους επιτρέψει να νιώσουν πρωτοπόροι, «μαιευτήρες της Ιστορίας». Ο φετιχισμός της ρήξης και της σύγκρουσης, που αποτελεί τη θρησκεία τους, τους εξωθεί να μεταχειρίζονται τους ανθρώπους σαν πρώτη ύλη, αν όχι σαν κοπάδι. Αλλά τι παραπάνω κάνουν αυτοί τους οποίους καταγγέλλουν σαν κυνικούς εξουσιαστές;»
http://www.kathimerini.gr/856416/opinion/epikairothta/politikh/plastikes-sfaires-plasmatikh-symponia
Διεθνισνός και ουμανισμός πρέπει να είναι ο στόχος. Αυτό θέλει ωρίμανση, χρόνο και κυρίως είναι έργο των λαών και όχι των κρατών. Τα κράτη μέχρι την ωρίμανση είναι υποχρεωμένα να εξασφαλίζουν τους πολίτες τους, γιατί αλλιώς τα αποτελέσματα είναι αρνητικά. Το λάθος λόγω ιδεολογίας έγινε από την παρούσα κυβέρνηση. Αν όλα γινόντουσαν με μέτρο και σύμφωνα με τις δυνατότητες τότε το αποτέλεσμα θα ήταν θετικό. Η υλοποίηση του διεθνισμού είναι πολύ μακρυά ακόμη και όποιος πάει στη παρούσα συγκυρία να την εφαρμόσει θα τσουρουφλιστεί. Αυτό δεν καταλαβαίνουν οι κυβερνώντες και στέλνουν λάθος μηνύματα.
[…] -Τα κερατιάτικα της Χριστοδουλοπούλου […]
[…] -Τα κερατιάτικα της Χριστοδουλοπούλου […]