Πόντος και Αριστερά

……. 'μώ τον νόμο σ' !

-Τα «κομμένα βιβλία», η απωθημένη Ιστορία και η νεοελληνική υποκρισία

Με αφορμή κάποιες εκδηλώσεις του Ιδρύματος Ωνάση 

Καλά περάσαμε στις γιορτές με τον Εφραίμ, τον Παπαδήμο, τον Καρατζαφέρη και τον Γιωργάκη! Ήρθε όμως μια πρόσκληση από τη  Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση για να ταράξει τη χριστουγεννιάτικη Νιρβάνα μας.

Η πρόσκληση αφορούσε μια εκδήλωση με τίτλο:  Τα «κομμένα» σχολικά εγχειρίδια της Ιστορίας.  Το  σχετικό σκεπτικό, αναφέρει:
«Η Ιστορία της ΣΤ´ Δημοτικού είναι μόνο το πιο πρόσφατο από μια σειρά παραδειγμάτων σχολικών εγχειριδίων Ιστορίας που προκάλεσαν τόσο σφοδρές αντιπαραθέσεις, ώστε εντέλει το Υπουργείο Παιδείας να υποχρεωθεί να τα αποσύρει, προκειμένου να ηρεμήσουν τα πνεύματα… Η εκδήλωση εντάσσεται στον κύκλο Η αφήγηση της Ιστορίας και η διδασκαλία της ως ιστορικά φαινόμενα που φιλοδοξεί να αναδείξει κρίσιμα ζητήματα όπως η διαμόρφωση της συλλογικής συνείδησης μέσα από την αντιμετώπιση του μαθήματος της Ιστορίας στο σχολείο και μέσα από τη δημόσια συζήτηση για θέματα ιστορίας, ή το ζήτημα της διάστασης που συχνά παρατηρείται ανάμεσα στην Ιστορία των ειδικών ιστορικών και την «επίσημη» σχολική εκδοχή της ιστορίας αλλά και τη δημόσια ιστορία γενικότερα. Ακόμα, το πώς πολιτικοί στόχοι και γενικότερες κοινωνικές τάσεις μιας εποχής επηρεάζουν τον τρόπο διδασκαλίας της Ιστορίας.»

Με δυο λόγια, εμείς καταλαβαίνουμε ότι  η απόκρυψη σημαντικών ιστορικών γεγονότων από τους «ειδικούς ιστορικούς»  -όπως οι Γενοκτονίες που συνέβησαν στην Ανατολή από έναν ακραίο εθνικισμό, η εν ψυχρώ σφαγή της Σμύρνης από τους κεμαλικούς, η αποσιώπηση της Οκτωβριανής Επανάστασης, η εσωτερική σύγκρουση στην Κατοχή με τους δωσίλογους, η ξένη επέμβαση,  ο Εμφύλιος και τα μετεμφυλιακά γεγονότα, τα Σεπτεμβριανά του ’55, η αποκιοκρατία και ο ρόλος της στο Κυπριακό- όχι μόνο δεν καταγγέλονται ως «στρατευμένη δουλόφρων ιστοριογραφία», αλλά αντιθέτως  θεωρείται -από τους οργανωτές- ότι αποτελεί  στοιχείο προς υπεράσπιση, μιας και οι  «αντίπαλοι» είναι οι «αδαείς» -κατά τους οργανωτές πάντα- που εκφράζουν είτε την ««επίσημη» σχολική εκδοχή της ιστορίας αλλά και τη δημόσια ιστορία γενικότερα«» .

Το ότι μπορεί οι «ειδικοί ιστορικοί» να είναι βουτηγμένοι μέχρι τα μπούνια σε εθελοδουλείες και να υπηρετούν τις όποιες  ιδεοληψίες, δεν περνά καθόλου από το μυαλό των αααθώων οργανωτών!!!!!!

Και όλη αυτή η προσπάθεια «ξεπλύματος» μιας αναθεωρητικής και στημένης ιστοριογραφίας γίνεται τη στιγμή που ολόκληρες σελίδες της νεότερης ελληνικής ιστορίας είναι ακόμα άγραφες, ενώ κυριαρχεί στο συγκεκριμένο ρεύμα η Άρνηση των Γενοκτονιών και η συγκάλυψη των εγκλημάτων του τουρκικού εθνικισμού…

Η απόρριψη του συγκεκριμένου πονήματος, το οποίο προσπαθεί να «ξεπλύνει» κυριολεκτικά η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ωνάσειου, από την κατακραυγή για την μερικότητα και την αντιεπιστημονικότητα που το διέκρινε  , περιγράφεται εξαιρετικά από τον Κ. Παλούκη: » Η άρνηση του βιβλίου είναι μια «εξέγερση» των «από κάτω» που διεκδικούσαν και διεκδικούν το ρόλο που τους αξίζει και τους ανήκει στην ιστορία, αλλά και σε αυτήν εδώ τελικά την κοινωνία. Είναι η άρνηση και η αντίσταση σε συμβολικό και ιδεολογικό επίπεδο, σε επίπεδο ιστορίας, της εξαφάνισης τους από το ιστορικό γίγνεσθαι. Είναι η διεκδίκηση του παρελθόντος τους και του «πόνου» τους. Είναι η διεκδίκηση του δικαιώματός τους να έχουν άποψη για τη δική τους συλλογική ιστορική μνήμη….»

Το βιβλίο αποσύρθηκε μετά από συστηματική κριτική όλης της υπόλοιπης επιστημονικής κοινότητας -πλήν του συγκεκριμένου ρεύματος που κατά κράτος ηττήθηκε- και μετά από αγωνιστική διεκδίκηση του δικαιώματος του ίδιου του λαού να διδάσκεται την ιστορία του, όχι με βάση τα προκατειλημμένα γυαλιά των επαγγελματιών υποτακτικών. Όπως έγραψε και ο Γιώργος Σταματόπουλος (“Ε”, 29-9-07) Η απόσυρση του βιβλίου δεν είναι νίκη του λαού, είναι ήττα της εξουσίας και των υποτακτικών (της) διανοουμένων.”

—–

Η εμμονή των υπευθύνων  της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών με το βιβλίο της Ρεπούση είναι εντυπωσιακή. Και το θέμα  της 8ης Φεβρουαρίου «Η διδασκαλία της μεταπολεμικής ιστορίας μέσα από τα σχολικά εγχειρίδια« συνοδεύεται επίσης από το εξώφυλλο της κ. Ρεπούση ως να πρόκειται για το σοφώτερο των ιστορικών πονημάτων και οδηγός για την «επιστημονική» και «σοβαρή» και «αντικειμενική»  διδασκαλία της μεταπολεμικής ιστορίας…

Εντάξει σύντροφοι! Το πιάσαμε το υπονοούμενο και  εμπεδώσαμε το μήνυμα που θέλετε να στείλετε στους μη ειδικούς.

Και φυσικά, μιας και εμείς είμαστε με τη «δημόσια ιστορία» και ενάντια στους συγκεκριμένους  «ειδικούς ιστορικούς», ας μην ξεχάσουμε το σοφό λαό μας που λέει και αποτυπώνει εξαίρετα τη ρεπούσεια εμμονή των οργανωτών της Στέγης...:
«Θέλει η πουτάνα να κρυφτεί μα η χαρά δεν την αφήνει«!!!

Εμείς σας ξαναπροτείνουμε τα πλείστα όσα θέματα είχαμε ανεβάσει εκείνη την εποχή:

–Ρεπούσηηηηηη, φέρε τα σώβρακα πίσω…

-Μια εξαιρετική προσέγγιση για ένα παλιό θέμα…

–Ευτύχης Μπιτσάκης: Για το βιβλίο Ιστορίας

–Οι παρεμβάσεις Μαργαρίτη για το βιβλίο Ιστορίας

-Η εκδίκηση των «αυτοχθόνων»

-Οι προσφυγικές οργανώσεις για το βιβλίο Ιστορίας

-Η “Αριστερά!” για το βιβλίο Ιστορίας

-Βιβλίο Ιστορίας: Ούτε με τον Λιάκο, ούτε με το Λιακόπουλο!!!

-Ο Φαίδων Μαλιγκούδης, η «Γκιαούρ Ιζμίρ» και «ο συνωστισμός των γκιαούρηδων»

–Σμύρνη 1922: Συνωστισμός στην παραλία!

-Το βιβλίο Ιστορίας και η Συνθήκη της Λωζάννης

-H “έφοδος προς το χρυσάφι” και το βιβλίο Ιστορίας

-Εκδήλωση για το βιβλίο Ιστορίας

-Τετάρτη στα Εξάρχεια: Οι “συνωστισμένοι” μιλούν!!!

-Ακαδημία Αθηνών: Ελαττωματικό το βιβλίο ιστορίας της έκτης Δημοτικού

-Το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού και η Berlinale 2007

-Ο πoλυ-πολιτισμικός HOMUNCULUS

-H ανομολόγητη πλευρά της ιστοριογραφίας

-Για το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ’ δημοτικού (2)

-Για το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ’ δημοτικού (3)

-Για το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ’ δημοτικού (4)

-Για το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ’ δημοτικού (5)

-Για το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ’ δημοτικού (6)

-Για το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ’ δημοτικού (7)

-Τζάμπα φωνάζετε!!

-Βιβλίο ιστορίας: “Γιατί δεν διορθώνεται”

-Μαριέττα Γιαννάκου (μ-λ) ;

-Η εγκύκλιος της Μαριέττας

-Εκδήλωση για το βιβλίο Ιστορίας την Τετάρτη

-Ο παππούς Αντώνης, η Ρεπούση και ο Καρατζαφέρης…

-Το Βιβλίο Ιστορίας ή “στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα”

-Τι θα κάνουμε τώρα χωρίς βαρβάρους;

-Βιβλίο Ιστορίας…. τελειώνοντας προς το παρόν!

-Τι θα κάνουμε τώρα χωρίς βαρβάρους;

-Άθλια κατάληξη ενός άθλιου βιβλίου…

 Παράλληλα με το διάβασμα του παραπάνω κειμένου μπορείτε να ακούτε και μια πρωτοποριακή μουσική από ένα πρωτοποριακό μουσικό όργανο:

06/01/2012 - Posted by | -Αρνητές Γενοκτονίας, -Ανόητοι, -Βιβλίο Ιστορίας, -Γενοκτονία στην Ανατολή, -Δωσιλογισμός, -ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ, -Ιστορικά, -Ιδεολογικά, -Λαμόγια, -εθνικισμός, -Nεοελληνικός ανορθολογισμός, Αναθεωρητισμός, Μικρά Ασία

12 Σχόλια »

  1. «Η αφήγηση της Ιστορίας και η διδασκαλία της ως ιδρυματικά φαινόμενα»

    Άνετη & οικονομική στάθμευση εντός της Στέγης.

    Σχόλιο από Καλοσυνάτος | 06/01/2012

  2. Aυτό που συμβαίνει με το Ίδρυμα Ωνάση είναι ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟΣ.

    Οι κύριοι που το διοικούν οφείλουν την ευημερία τους στα πλούτη ενός Έλληνα από τη Σμύρνη, που η κ. Ρεπούση τον θεώρησε «συνωστισμένο» και οι υπεύθυνοι της ψευτο-Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών έρχονται να δικαιολογήσουν ουσιαστικά τους σφαγείς του ελληνισμού της Ιωνίας χαρακτηρίζοντας αρνητικά όσους αντέδρασαν στο εγχείρημα της Ρεπούση. .

    Διαβάστε τι έλεγε ο ίδιος ο Αριστοτέλης Ωνασης:

    «Όταν εγκατέλειπα τη φλεγόμενη Σμύρνη ένιωθα σαν τον κόμη Μοντεκρίστο…Ήθελα να βρω έναν θησαυρό αμύθητης αξίας και να επιστρέψω παντοδύναμος να εκδικηθώ αυτούς που κρέμασαν τον θείο μου, σκότωσαν τους Έλληνες, έκαψαν τα σπίτια μας… Αυτόν τον θησαυρό τον δημιούργησα μόνος μου και είδα δυνατούς της Γης, πολιτικούς, πρίγκιπες, καλλιτέχνες, να υποκλίνονται μπροστά μου, όπως και όμορφες και διάσημες γυναίκες… Έχω τη ψευδαίσθηση ότι κυβερνάω από το γραφείο μου ωκεανούς και ουρανούς, αλλά συχνά πατώντας στο χώμα, που το νιώθω πιο οικείο και δυνατό από άσφαλτο, τσιμέντο, μάρμαρο, συνειδητοποιώ ότι δεν είμαι παρά κόκκος άμμου του σύμπαντος… Το ίδιο ένιωσα κι όταν ξαναπάτησα το χώμα της γενέθλιας πόλης μου…».

    Τελικά τα πλούτη του χρησίμευσαν για να προωθούνται και να καλοπερνούν αυτοί που ξεφτέλισαν το μικρασιατικό ελληνισμό.

    ΑΙΣΧΟΣ

    Σχόλιο από Mikrasiatis | 06/01/2012

  3. Mikrasiatis , έχεις δίκιο, αλλά το θέμα είναι πολύ πιο μεγάλο. Ξεκινώντας από τους ακροδεξιούς του Πρωτοπαπαδάκη και τους 3 γελοίους του Άρειου Πάγου που «αθώωσαν» του Εξι, έως την Αριστοτελία Πελώνη, τον κ. Πιμπλή και τους «ιστορικούς’ που δεν ξέρουν μέχρι σήμερα ποιοί έκαψαν τη Σμύρνη, η κατάσταση στο μυαλό των συμπατριωτών μας είναι τραγική.

    Σχόλιο από Ελοχίμ | 07/01/2012

  4. Ελοχίμ , ξέχασες την κ. Χαρτουλάρη

    Ομέρ

    Σχόλιο από Πόντος και Αριστερά | 07/01/2012

  5. Παιδιά, η εξήγηση είναι απλή. Κάποιοι ΔΟΛιοι τύποι κατάφεραν να μπουν στη Στέγη Γραμμάτων που ίδρυσε το Ίδρυμα Ωνάση και κατάφεραν να περάσουν τις αντιδραστικές τους θέσεις και τις προσωπικές τους προτιμήσεις.

    Αν δείτε τη δομή του Ιδρύματος http://www.sgt.gr/gr/stegi/1 και ψάξετε λίγο περισσότερο, θα βρείτε τον υπεύθυνο του συγκεκριμένου κύκλου «Μανώλης Πιμπλής Συντονιστής Τομέα «Λέξεις & Σκέψεις» »

    Ο Πιμπλής είναι δημοσιογράφος του ΔΟΛ, γνωστός και μη εξαιρετέος για τις απόψεις του που εύκολα μπορείτε να τις βρείτε γκουγκλίζοντας και φανατικός υποστηρικτής της Ρεπούση την εποχή της σύγκρουσης. Φαίνεται, ότι ένοιωσε ότι τώρα ήρθε η ώρα να πάρει τη ρεβανς…. Για το συγκεκριμένο, δε νομίζω ότι οι υπεύθυνοι είτε του Ιδρύματος είτε της Στέγης -ανεξάρτητα των ιδεολογικών τους απόψεων- κατανόησαν τις προθέσεις ενός υφισταμένου τους.

    Τον έρωτα του Πιμπλή προς τη Ρεπούση θα τον βρείτε αποτυπωμένο σε κείμενό του στα Νέα ( http://www.tanea.gr/vivliodromio/?aid=56641 ) που αναδημοσιεύτηκε και στην «Αλφαβήτα» http://www.alfavita.gr/typos/typos080216f.php

    «Το εγχειρίδιο της ΣΤ΄ Δημοτικού της ομάδας της Μαρίας Ρεπούση
    για πρώτη φορά χωρίς τα βαρίδια του σχολικού του προορισμού

    Ένα σχολικό βιβλίο που έγραψε… Ιστορία

    Γράφει ο Μανώλης Πιμπλής

    ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΣΤΑ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΤΙΘΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΟΛΩΝ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΗΣ ΣΤ΄ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΠΟΥ ΗΡΘΕ ΣΤΟ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΩΝ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΕΩΝ. ΜΕ ΝΕΑ ΑΠΟΨΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΕΤΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΕ ΚΑΠΟΙΕΣ «ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΕΣ» ΘΕΜΑΤΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΣΠΑΝΕ ΠΑΓΙΩΜΕΝΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΔΕΚΑΕΤΙΩΝ, ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΖΗΤΑΕΙ ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΚΡΙΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΧΩΡΙΣ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΥΣ. ΚΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΠΑΡΑ ΝΑ ΕΠΗΡΕΑΣΕΙ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΜΕ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΘΑ ΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΑ ΣΧΟΛΙΚΑ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ …»

    Σχόλιο από αριστερο-μαμούχαλος | 07/01/2012

  6. Αγαπητοί φίλοι, ευχαριστούμε για τα σχόλια.

    να συμπληρώσουμε ότι μια από τις κυριολεκτικά εγκληματικές συνέπειες της δράσης αυτής της ομάδας είναι ότι «ξέπλυνε» και την προδοτική δεξιά, επιτρέπωντας τους φασίστες-δολοφόνους του μικρασιατικού ελληνισμού, να γίνονται τιμητές, όπως έκανε ο άθλιος «Στόχος» των νοσταλγών της χούντας για την ίδια αυτή εκδήλωση.

    Ομέρ

    Σχόλιο από Πόντος και Αριστερά | 07/01/2012

  7. Nομίζω ότι η ευθύνη ανήκει αποκλειστικά στους οργανωτές, οι οποίοι χρησιμοποίησαν τις προσωπικές τους ιδεολογικές και αισθητικές επιλογές, διαμορφώνοντας αντίστοιχα την πρόσκληση και τον τίτλο της εκδήλωσης, τα οποία με τη σειρά τους συνειρμικά προκάλεσαν τις αντιδράσεις.

    Επίσης, νομίζω ότι και οι προσκεκλημένοι επιστήμονες ουσιαστικά εκτέθηκαν από τις επιλογές των οργανωτών.

    Να σημειώσουμε ότι πρέπει να ξεχωρίσουμε την συζήτηση και τη σύγκρουση ακόμα που γίνεται με κανόνες ευπρέπειας και αλληλοσεβασμού στον χώρο των επιστημόνων ιστορικών, από τη δημόσια αρένα όπου τα πάντα παρουσιάζονται μέσα από μια ασπρόμαυρη οπτική, όπου χάνεται η απόχρωση, η διαφοροποίηση και η ποικιλία για τις ανάγκες ενός αδηφάγου κοινού.

    Νομίζω ακόμα ότι οι ιστορικοί που παρακολουθούν το διάλογο αυτό έχουν την ίδια άποψη.

    Θα έπρεπε να συμφωνήσουμε ακόμα ότι τέτοιες εμπλοκές και συγκρούσεις θα λαμβάνουν χώρα συνεχώς, όσο η συζήτηση για τα ιστορικά εκείνα γεγονότα που αποτελούν την αιτία μεγάλων σύγχρονων ιδεολογικών ρήξεων (συνωστισμός, μετάβαση από την Αυτοκρατορία στο έθνος-κράτος) δεν ολοκληρώνεται και δεν διαμορφώνονται συνθήκες που θα επιτρέψουν τη συνάντηση των ασύμβατων έως τώρα σχολών σκέψης και ερμηνείας και όσο κάποιες κυρίαρχες ιστοριογραφικές ομάδες θα αποκλείουν τους έχοντες διαφορετική άποψη..

    Σχόλιο από mr B | 07/01/2012

  8. ———————————————————————————————————————————————————-
    AΦΟΥ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΤΟ «ΠΡΟΒΛΗΜΑ» ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΚΥΚΛΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΔΟΛ, ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΞΥΔΑΚΗ

    ———————————————————————————————————————————————————-

    Οι άρχοντες της Πομπηίας

    7 Ιανουαρίου 2012 in | Tags: Ancien Regime, παρασιτισμός, Γιώργος Παπανδρέου, ΔΟΛ, Πομπηία, διαπλοκή, κλεπτοκρατία

    Oι αποκαλύψεις του τέως πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου για παρασκηνιακές ενέργειες οικονομικών και μιντιακών κύκλων μεσούσης της κρίσεως, με στόχο να αποτραπούν εξελίξεις ή να διευκολυνθούν χρηματοδοτήσεις, αφορούν ευθέως τη λειτουργία της δημοκρατίας. Ενδεχομένως, ο αρχηγός του κυβερνητικού ΠΑΣΟΚ προβαίνει στις συγκεκριμένες αποκαλύψεις τώρα λόγω της απώλειας της πρωθυπουργίας και της πιθανότατης απώλειας της ηγεσίας του κόμματος υπό δυσμενέστατες συνθήκες, δηλαδή με το στίγμα του παταγωδώς αποτυχημένου. Η πτώση φέρνει πικρία· ο πεπτωκώς αναζητεί τα αίτια της συντριβής σε οποιονδήποτε άλλο εκτός από τον ίδιο.

    Ωστόσο οι αποκαλύψεις και οι αιτιάσεις του τέως πρωθυπουργού, και οι ακολουθήσασες απαντήσεις, δεν στερούνται σημασίας· δείχνουν ότι το σύστημα εξουσίας που οδήγησε τη χώρα στην οδυνηρή χρεοκοπία εξακολουθεί να κινείται με την ίδια, απαράλλαχτη μέθοδο, τη μοναδική που γνωρίζει: τον παρασιτισμό, τη διαπλοκή και την κλεπτοκρατία. Η κρίση βεβαίως κλονίζει και αποσυναρμολογεί την κραταιά κλεπτοκρατία, εξ ου και οι συμβαίνουσες τώρα διαρροές μυστικών και οι αλληλοκατηγορίες· ωστόσο όλα αυτά συμβαίνουν σε φόντο καταρρέουσας Πομπηίας.

    Δυστυχώς, Πομπηία είναι η χώρα. Διαπλεκόμενοι και συνένοχοι μάχονται λυσσωδώς για να κρατήσουν τις προνομιούχες θέσεις του Παλαιού Καθεστώτος. Αλλά οι μάχες τους λαμβάνουν χώρα πάνω στις στάχτες της χώρας, πάνω σε οικονομικά και κοινωνικά ερείπια, πάνω στην αγωνία ενός ολόκληρου λαού, ο οποίος τώρα πληρώνει τα επίχειρα της σιωπής του και της ανοχής που επέδειξε έναντι φανερών και αφανών δυναστών.

    Δεν είναι θέμα ηθικολογίας. Οι πολιτικοί ηγέτες οφείλουν να συνομιλούν με τους ισχυρούς της οικονομίας και τις ομάδες επιρροής. Πάντα όμως προς όφελος του κυρίαρχου πολιτικού σώματος και του δημοκρατικού κράτους. Αυτό δεν συνέβαινε όλη την προηγούμενη καταστροφική περίοδο. Το παρόν ξεκαθάρισμα λογαριασμών γεννά εντούτοις και την προσδοκία για ένα πολύτιμο δευτερογενές όφελος: να επισπεύσει την κατάρρευση του Ancien Regime.

    Οι άρχοντες της Πομπηίας

    Σχόλιο από Πόντος και Αριστερά | 07/01/2012

  10. Ψάχνοντας στυο Διαδίκτυο βρήκα μια καλή «Ανασκόπηση των αντιδράσεων για το βιβλίο Ιστορίας της Στ Δημοτικού» (http://antibaro.gr/node/29 ), όπου περιγράφεται το πως διαφορφώθηκε από τα κάτω ένα μεγαλειώδες κίνημα πολιτών που «διεκδικούσαν και διεκδικούν το ρόλο που τους αξίζει και τους ανήκει στην ιστορία, αλλά και σε αυτήν εδώ τελικά την κοινωνία. Είναι η άρνηση και η αντίσταση σε συμβολικό και ιδεολογικό επίπεδο, σε επίπεδο ιστορίας, της εξαφάνισης τους από το ιστορικό γίγνεσθαι. Είναι η διεκδίκηση του παρελθόντος τους και του «πόνου» τους. Είναι η διεκδίκηση του δικαιώματός τους να έχουν άποψη για τη δική τους συλλογική ιστορική μνήμη….” και κατάφεραν ώστε σημντική διανοούμενοι να διτυπώνουν την άποψη: «Η απόσυρση του βιβλίου …… είναι ήττα της εξουσίας και των υποτακτικών (της) διανοουμένων.”

    Σχόλιο από Mατσουκάτες | 13/01/2012

  11. […] κριτική ήταν αυτή που ασκήθηκε από το μπλογκ Π&Α.  Δείτε την… . Την εκδήλωση αυτή της Στέγης Γραμμάτων, είχα […]

    Πίνγκμπακ από Η εξιδανίκευση του αναθεωρητισμού (Και πάλι για το βιβλίο της κ. Ρεπούση) « Und ich dachte immer | 31/01/2012

  12. Ελευθεροτυπία, Τρίτη 17 Σεπτεμβρίου 2013

    Η νεκρή γλώσσα και η ζωντανή διανόηση

    Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΑΜΙΑΝΟΥ

    Αξιότιμη κυρία Ρεπούση,μην ακούτε αυτά, τα ανενημέρωτα λεξικά, που αναφέρουν
    ότι «νεκρή γλώσσα είναι εκείνη που δεν διαθέτει πλέον γηγενείς ομιλητές,
    επειδή έχουν αντικαταστήσει τη γλώσσα των προγόνων με κάποια άλλη».

    Μην τους ακούτε αυτούς τους συντηρητικούς! Είμαι σίγουρος ότι με τόσες
    γνώσεις που διαθέτετε, κυρία Ρεπούση, οπωσδήποτε, θα βρείτε από ποια γλώσσα
    αντικαταστάθηκε η «νεκρή» αρχαία ελληνική και η βυζαντινή γλώσσα από τους
    σύγχρονους Ελληνες και, σίγουρα, θα μας το μεταλαμπαδεύσετε.

    Ετσι και εγώ δεν άκουγα τη γιαγιά μου, μια μαυροφορεμένη λυγερόκορμη
    Μανιάτισσα από τα Μουντανίστικα, η οποία μίλαγε μια «νεκρή γλώσσα» και
    φώναζε στα εγγόνια της «ντύθηκο», «πλύθηκο». Ολη η πιτσιρικαρία μαζευόταν,
    για να την κοροϊδέψει, γιατί δεν μίλαγε τη «ζωντανή σχολική γλώσσα». Επρεπε
    να πάω για σπουδές στην Εσπερία, για να μάθω ότι η κατάληξη -κο είναι το β’
    ενικό προστακτικής της δωρικής διαλέκτου και ότι η αναλφάβητη γιαγιά μου
    μίλαγε, και άρα κρατούσε ζωντανή, τη γλώσσα στην οποία μίλαγαν ο Πίνδαρος, ο
    Βακχυλίδης και ο Αλκμάν.

    Μου ήρθε, τότε, στο μυαλό κάποιος ασήμαντος ποιητάκος, Ελύτη τον λέγανε
    θαρρώ, που έλεγε «…(η ελληνική) είναι μία γλώσσα με πολύ αυστηρή
    γραμματική, που την έφκιασε μόνος του ο λαός, από την εποχή που δεν πήγαινε
    ακόμα σχολείο. Και την τήρησε με θρησκευτική προσήλωση κι αντοχή
    αξιοθαύμαστη, μέσα στις πιο δυσμενείς εκατονταετίες. Ωσπου ήρθαμε εμείς, με
    τα διπλώματα και τους νόμους να τον βοηθήσουμε. Και σχεδόν τον αφανίσαμε.
    Από το ένα μέρος του φάγαμε τα κατάλοιπα της γραφής του και από το άλλο του
    ροκανίσαμε την ίδια του την υπόσταση, τον κοινωνικοποιήσαμε, τον μεταβάλαμε
    σε ένα ακόμα μικροαστό, που μας κοιτάζει απορημένος από κάποιο παραθυράκι
    κάποιας πολυκατοικίας του Αιγάλεω…». Αλλά, σαφέστατα, δεν φτάνει τις
    γνώσεις σας αυτός ο Ελύτης, κυρία Ρεπούση!

    Αλλωστε, μόλις προχθές σε ομιλία σας στη Βουλή (9/9/2013), αποστομώσατε τη
    μεμψιμοιρία του κάθε αδαούς: «…Με άλλα λόγια, νεκρές γλώσσες είναι οι
    γλώσσες που δεν μιλιούνται στην καθημερινή επικοινωνία των ανθρώπων».

    Ετσι απλά, επιστημονικά, χωρίς πολλά λόγια, με το κύρος της πανεπιστημιακής
    αυθεντίας σας, κατάλαβα ή ότι έχω πεθάνει και δεν μου το είπανε ή ότι
    επικοινωνώ καθημερινά με νεκρούς, που τους θεωρώ ολοζώντανους. Και δεν μιλώ
    για τον Ομηρο, τον Αισχύλο ή τον Ρωμανό (αυτοί, φαντάζομαι, είναι γλωσσικά
    απολιθώματα για εσάς). Ξαφνικά κατάλαβα, σύμφωνα με τα λεγόμενά σας ότι σε
    «νεκρή γλώσσα» γράφουν και ο Παπαδιαμάντης και ο Βιζυηνός, ίσως και ο
    Καβάφης, μιας και η γλώσσα τους δεν μιλιέται στην «καθημερινή επικοινωνία
    των ανθρώπων». Με τραγούδια «νεκρής γλώσσας» συγκινούμαι: κάθε που ακούω το
    «Τσάμπασιν», το ποντιακό, παρόλο που δεν είμαι Πόντιος. Σε «νεκρή γλώσσα»
    σιγοψιθυρίζω το κατωιταλιώτικο «καληνύφτα» και συγκινούμαι με την
    «Ανδρονίκη» της Κύπρου, παρόλο που δεν κατέχω την κυπριακή διάλεκτο.

    Ο,τι στον κόσμο έχω αγαπήσει είναι νεκρό και δεν θα το είχα καταλάβει, αν
    δεν τύχαινε να σας ακούσω από το βήμα της Βουλής και να μου ανοίξετε τα
    μάτια. Τώρα κατάλαβα ότι είχα γίνει ένας γλωσσικά νεκρόφιλος ή ένα γλωσσικό
    βαμπίρ.

    Συνεχίστε, κυρία Ρεπούση, το διαφωτιστικό σας έργο και μην ακούτε τον ποιητάκο, Ελύτη ή κάπως έτσι τον λέγανε, θαρρώ, που θεωρεί ότι «η ελληνική γλώσσα είναι μια γλώσσα που μιλιέται επί δυόμισι χιλιάδες χρόνια χωρίς διακοπή και μ’ ελάχιστες διαφορές». Τι να ξέρει και αυτός, ο φουκαράς; Μήπως είχε το βιογραφικό σας, κυρία Ρεπούση, για να έχει τεκμηριωμένη επιστημονική άποψη;

    Σχόλιο από El........ | 10/10/2013


Σχολιάστε

« Προηγούμενη | Επόμενη »