-Τα Πικραμένα κριτήρια της Νέας Δημοκρατίας..

Η επιλογή του Πάνου Πικραμένου ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου της ΝΔ σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως και μάλλον με αρνητικό τρόπο.

Με τη ευκαιρία αναδείχθηκε το γεγονός ότι ανήκε και αυτός στην ιστορική κατηγορία, στην οποία ανήκει και ο Χριστοφοράκος της Siemens.

Δηλαδή στην ομάδα των τέκνων ανθρώπων που συνεργάστηκαν με τους Ναζί κατακτητές την περίοδ της Κατοχής (1941-1944) .

Μια ενδιαφέρουσα ανάλυση του θέματος κάνει ο γνωστός, συντηρητικών απόψεων,  νομικός Γιάννης Αποστολίδης
                     

Ο ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ

             Του Γιάννη Αποστολίδη, πρώην δικηγόρου

 Εντάξει, κακώς και αδίκως οδηγήθηκε στη Βουλή με το ερώτημα της ποινικής δίωξης για το σκάνδαλο ΝΟΒΑΡΤΙΣ ο Παναγιώτης Πικραμένος και τον ανάγκασαν να κλαίει ο άνθρωπος πάνω στο βήμα υπερασπιζόμενος την αθωότητά του. Αλλά από εκεί και πέρα, για ποιο λόγο τέθηκε επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας; Τι προσέφερε στο δημόσιο βίο; Το γεγονός ότι υπήρξε πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας και εξ αυτού του αξιώματός του έγινε πρωθυπουργός της υπηρεσιακής κυβέρνησης το 2012, αυτό βέβαια δεν είναι προσφορά στο δημόσιο βίο τέτοια που να δικαιολογεί την παραπάνω θέση στο ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας.

Αλλά μέσα στην πολιτεία αυτού του κυρίου υπάρχει μια λεπτομέρια που θα έπρεπε να κάνει πολύ σκεπτική τη ΝΔ για το αν άξιζε αυτήν την τιμητική διάκριση. Πράγματι, στην υπηρεσιακή κυβέρνησή του ο Πικραμένος περιέλαβε ως υπουργό επικρατείας τον δικηγόρο Αντώνη Αργυρό. Ποιος είναι αυτός ο κύριος; Είναι εκείνος που πρωτοστάτησε στην μάταιη δικαστική προσπάθεια ακύρωσης του ΕΝΦΙΑ.

Και τί μ΄ αυτό; – αναρωτιέται ο καθένας.

Έπρεπε για τούτο να τιμηθεί με τη θέση έστω και περιστασιακού υπουργού; Όχι βέβαια. Τι άλλο προσέφερε ο Αργυρός στο δημόσιο βίο ώστε να τιμηθεί με το υπουργικό αξίωμα; Τίποτα! Στους νομικούς κύκλους όμως είναι γνωστή η αρθρογραφία του υπέρ των μισθολογικών αιτημάτων των δικαστικών.

Και κάτι  ακόμη: Ο Αργυρός ήταν ο κατ΄ απονομή δικαστής που μετείχε στη σύνθεση του Μισθοδικείου και ήταν εισηγητής της απόφασης αριθμός 13/2006 αυτού του δικαστηρίου που έδωσε στους 6000 περίπου δικαστές, εισαγγελείς και μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, ενεργούς και συνταξιούχους, γύρω στα δύο δισεκατομμύρια ευρώ, τα οποία η τότε κυβέρνηση Κ. Καραμανλή, αντί να στείλει στο διάολο και τους δικαστές και τους εισαγγελείς και τις ιταμές απαιτήσεις τους (και μπορούσε, είχε άνετους νομικούς τρόπους, αλλά της έλλειπε η ιερή αίσθηση του καθήκοντος απέναντι στο δύστυχο Κράτος μας, που έτσι το πτώχευσαν και το ξεφτέλισαν διεθνώς), «μετρίασε» το ποσό συμβιβαστικά και τους έδωσε με τη μορφή «έκτακτης παροχής» 830.000.000 ευρώ που αναλογούσαν 140.000 ευρώ μέσο όρο για κάθε δικαστικό και ενέγραψε στον προϋπολογισμό πρόσθετα 195.000.000 ευρώ για αυξήσεις των αποδοχών τους, που αναλογούσαν σε αύξηση περίπου 50% των τακτικών αποδοχών τους, με συνέπεια να παίρνει ένας δικαστικός με 17 χρόνια υπηρεσίας περίπου τριπλάσιες αποδοχές από τους άλλους υπαλλήλους του Δημοσίου, ίδιων τυπικών προσόντων.

 

Μα θα πει κάποιος, γιατί θα έπρεπε ο Πικραμένος να μην όριζε υπουργό του τον εν λόγω δικηγόρο, τον Αργυρό, αν ο άνθρωπος το άξιζε κατά τα άλλα; Η απάντηση είναι η εξής: Διότι η γυναίκα του καίσαρα δεν πρέπει να είναι αλλά και να φαίνεται τίμια. Ο Πικραμένος, δικαστικός ο ίδιος, όρισε τον Αργυρό υπουργό του δίνοντας έτσι την εντύπωση ότι έκανε, για λογαριασμό όλης της δικαστικής συντεχνίας, μια χειρονομία ανταπόδοσης, απέναντι σ΄ εκείνον που η εισήγησή του στο Μισθοδικείο «ευργέτησε» τους δικαστικούς, διότι αυτή η αισχρή απόφαση 13/2006, που από όπου και να την πιάσεις όχι απλά λερώνει αλλά μολύνει την ιδέα της δικαιοσύνης, γέμισε μέχρι σκασμού τις τσέπες των εισαγγελέων, των δικαστών, των μελών του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους.

Τί του χρωστούσε λοιπόν του Πικραμένου η Νέα Δημοκρατία για να τον ορίσει επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας; Τίποτα! Χρωστά όμως να εξηγήσει στο λαό, τί προκάλεσε αυτήν την επιλογή της.

 Θάνου, Αθανασίου, Πικραμένος – και Ρασπούτιν… Μήπως η δικαστική εξουσία κυκλώνει τις δύο άλλες συντεταγμένες εξουσίες, νομοθετική και εκτελεστική;

 

---

Διαβάστε επίσης:

-Περί ειδικών μισθολογίων, δικαστών και της αφωνίας των κομμάτων της αντιπολίτευσης….

-Ποιός θα δικάσει τους δικαστές;

-Μια πρόκληση για τον ΣΥΡΙΖΑ: Ο περιορισμός των μαφιόζικων ελίτ

Γερμανία: Από τη «συκοφαντία του αίματος» στη «συκοφαντία του σπέρματος»