-Ο ΣΥΡΙΖΑ για τη Γενοκτονία….

ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ
ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΑΜΠΟΝΤΙΑΚΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ, ΓΙΑ ΤΗ 19η ΜΑΪΟΥ ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ:

Η 19η Μαΐου είναι ημέρα μνήμης για τους 353.000 δολοφονημένους και τις χιλιάδες διωγμένους από τις πατρογονικές τους εστίες Έλληνες Πόντιους. Αποτίουμε φόρο τιμής στα θύματα και απαιτούμε από την πολιτική και πνευματική ηγεσία της Τουρκίας την αναγνώριση των διωγμών και των δραματικών συνεπειών τους στον Ποντιακό Ελληνισμό.

Κοιτάμε προς τα εμπρός, προς το μέλλον μαζί με τους συμπολίτες μας που αποτελούν εδώ και δεκαετίες, ιδιαίτερα στη Βόρεια Ελλάδα, ένα από τα πιο δημιουργικά και προοδευτικά τμήματα του λαού μας.

Ακριβώς επειδή πιστεύουμε στην ειρήνη και τη φιλία των λαών, και βέβαια στην καλή γειτονία, θεωρούμε ότι η ιστορική αποκατάσταση των γεγονότων και ο καταλογισμός των ευθυνών σε όσους προκάλεσαν, σχεδίασαν, ανέχτηκαν, και εκτέλεσαν αυτές τις δολοφονίες και τους διωγμούςαποτελεί ιστορική δικαίωση και παρακαταθήκη για το μέλλον, μία πράξη που δεν χωρίζει αλλά ενώνει. Αποτελεί πράξη που αναδεικνύει την ιστορική μνήμη και δεν την κατακερματίζει μέσα σε πολιτικές και εθνικιστικές συγκυρίες και σκοπιμότητες.

Θέλουμε να χαιρετίσουμε όλους τους νεοπρόσφυγες πόντιους από την πρώην Σοβιετική Ένωση που ακόμη και σήμερα αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην ένταξή τους στην ελληνική κοινωνική πραγματικότητα πληρώνοντας στην ουσία τη στενή μικροκομματική αντίληψη και τις πελατειακές σχέσεις που καλλιεργήθηκαν από τις μέχρι τώρα κυβερνήσεις.

Η σημερινή επέτειος της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου γράφτηκε στην ιστορία,

-Άνθρωποι στη φυλακή…..

της Σάρας Χαλκίδη

Ακολουθώ νοερά τα βήματα του Σέρζ  στη φυλακή Σαντέ, στο προπολεμικό Παρίσι του 1912. Βιώνω τα έντονα συναισθήματα, που η χαρισματική του πένα απελευθερώνει στο «Άνθρωποι στη φυλακή» μιλώντας, όπως ο ίδιος λέει, στο όνομα εκείνων που δεν έχουν φωνή. Με έκπληξη διαπιστώνω ότι μου είναι  γνώριμα τα συναισθήματα αυτά, αν και ποτέ νομικά δεν κρίθηκα έγκλειστη:

Η σύλληψη

Με τον κυκλώνα της κρίσης να μαίνεται ολόγυρα και να κλονίζει συθέμελα τη ζωή μας, αναγνωρίζω τις ομοιότητες με τη παγωμένη στιγμή της σύλληψης.

«Όλοι οι άνθρωποι που έχουν την εμπειρία της φυλακής ξέρουν ότι η τρομερή της αρπάγη εκτείνεται  πολύ πιο μακριά από τους φυσικούς της τοίχους. Είναι μία στιγμή, που αυτοί των οποίων η ζωή θα συντριβεί, ξαφνικά καταλαβαίνουν με φοβερή διαύγεια ότι όλη η πραγματικότητα, όλο το παρόν, όλη τους η δραστηριότητα απομακρύνονται, ενώ μπροστά τους ανοίγεται ένας νέος δρόμος πάνω στον οποίο βαδίζουν με το τρεμουλιαστό βήμα του φόβου.»