-Δίκη των Εξ: Η Ακροδεξιά αντεπιτίθεται… !
Να αντισταθούμε στον αναθεωρητισμό
Ζούμε σε μια εποχή που ο αντιπροσφυγικός αναθεωρητισμός εμφανίζεται με μοναδικό θράσος. Απ΄τη μια, η Ακροδεξιά υποδύεται έναν άλλο ρόλο και αρχίζει να καπηλεύεται την ιστορία των Ελλήνων της Ανατολής, δηλαδή των μέχρι χθες απόβλητων αντιπάλων της. Απ΄την άλλη επανεμφανίζεται με το παλαιό αντιπροσφυγικό της πρόσωπο: Τόλμησαν να ζητήσουν στις μέρες μας κάτι που ούτε ο δικτάτορας Μεταξάς το αποτόλμησε την εποχή της παντοδυναμίας του –ούτε καν και η Χούντα: την αναψηλάφηση της Δίκης των Εξ.
Η παλαιοελλαδική αντιπροσφυγική, ακροδεξιά ξανασηκώνει επικίνδυνα το κεφάλι… Ίσως γιατί νομίζουν ότι ξοφλήσαμε !!!
Μετά τη Ρεπούση, τον Κωστόπουλο και τον Γκίκα, μας προέκυψαν και αυτοί που ονειρεύονται “ψωμί εληά και Κώτσο Βασιλιά”…. Οι προθέσεις τους έγιναν γνωστές από ένα δημοσίευμα της «Ελευθεροτυπίας» με τίτλο: «Η ιστορική Δίκη των Έξι στον Άρειο Πάγο«
Αναδημοσιεύουμε ολόκληρη μια πολύ ενδιαφέρουσα παρέμβαση για το θέμα αυτό, του ιστορικού Βλάση Αγτζίδη στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» (5 Οκτωβρίου 2008) με τίτλο «Η δική μας δίκη της Νυρεμβέργης»
Η δική μας δίκη της Νυρεμβέργης
«»Οι Ελληνες ήταν πρώτης τάξεως πολεμιστές και σίγουρα, κάμποσα σκαλοπάτια παραπάνω από το στρατό του Κεμάλ… οι τσολιάδες θα είχαν καταλάβει την Αγκυρα – και θα είχαν τελειώσει τον πόλεμο αν δεν είχαν προδοθεί. Οταν ο Κωνσταντίνος ήρθε στην εξουσία, όλοι οι έλληνες αξιωματικοί που ήταν σε επιτελικές θέσεις υποβαθμίστηκαν αμέσως σε χαμηλότερα πόστα. Πολλοί απ’ αυτούς είχαν πάρει τα γαλόνια τους με ανδραγαθήματα στο πεδίο της μάχης. Ηταν έξοχοι πολεμιστές και σπουδαίοι ηγέτες.
Αυτό δεν εμπόδισε το κόμμα του Κωνσταντίνου να τους διώξει και να τους αντικαταστήσει με αξιωματικούς που δεν είχαν ακούσει ποτέ τους να πέφτει ούτε μια ντουφεκιά. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να σπάσει το μέτωπο». (Ερνεστ Χέμινγουεϊ, 1922)
Εχουμε συνηθίσει να θεωρούμε τη Μικρασιατική καταστροφή ως τη μεγαλύτερη εθνική τραγωδία, που οδήγησε στην οριστική Εξοδο των Ελλήνων από τις πατρίδες της Ιωνίας, του Πόντου, της Βιθυνίας, της Καππαδοκίας, την Ανατολικής Θράκης.
Στις μέρες μας η διαπίστωση αυτή φαίνεται να αναπαράγεται τις περισσότερες φορές χωρίς να υπάρχει η πλήρης συνειδητοποίηση ότι εκείνη την εποχή, λόγω της συγκεκριμένης αντιμικρασιατικής φιλοσοφίας και πρακτικής του Λαϊκού Κόμματος και της μοναρχικής παράταξης, επετράπη στον τουρκικό εθνικισμό να πετύχει όλους τους σχεδιασμούς του, που στόχευαν στην εξόντωση των χριστιανικών εθνών (Ελλήνων, Αρμενίων, Ασσυροχαλδαίων, Αραμαίων), και στο μετασχηματισμό της πολυεθνικής ισλαμικής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας σε τουρκικό έθνος-κράτος. Και αυτά, σε μια εποχή που οι Ελληνες (στην Ελλάδα και στη Μικρά Ασία) ανέρχονταν σε 7 περίπου εκατομμύρια και οι οθωμανοί μουσουλμάνοι σε 10.
Η εγκληματική συμπεριφορά της τότε φιλομοναρχικής ηγεσίας απέναντι στον ελληνισμό της Ανατολής ήταν τέτοια, ώστε και μετά την κατάρρευση του Μετώπου, τον Αύγουστο του ‘22 απαγόρευσαν την εκκένωση της Σμύρνης και της υπόλοιπης Ιωνίας, παραδίδοντας τον ελληνικό και αρμενικό πληθυσμό στα στρατεύματα του Μουσταφά Κεμάλ που προέλαυναν.
Σε ένα κείμενο διαμαρτυρίας για τις προσπάθειες αποκατάστασης των υπευθύνων της Μεγάλης Καταστροφής, μια προσφυγική ομοσπονδία έγραψε τα εξής: «Ο Δ. Γούναρης βαρύνεται με πλήθος εγκλημάτων εις βάρος του ελληνισμού. Μεγάλο μέρος απ’ αυτά κωδικοποιήθηκαν κατά την περίφημη Δίκη των Εξ. Μπορεί η συγκεκριμένη δίκη να ήταν μερική και να διέφυγαν την τιμωρίας και άλλοι πολλοί υπαίτιοι της Καταστροφής. Ομως, οι βασικοί διαχειριστές της κρίσης στην τελευταία της φάση -αυτοί που οδήγησαν την ελληνική πλευρά στην ήττα- δικάστηκαν, καταδικάστηκαν και εκτελέστηκαν.
Εκτός, όμως, από τα συγκεκριμένα εγκλήματα που καταγράφηκαν στη Δίκη, υπάρχουν και άλλα που βαρύνουν το Γούναρη και την ομάδα του. Μερικά απ’ αυτά είναι:
*Η υπονόμευση της δράσης της Μικρασιατικής Αμυνας και της δημιουργίας τοπικού μικρασιατικού στρατού, που θα μπορούσε να αντισταθεί στους κεμαλικούς.
*Η απόλυτη εγκατάλειψη των Ελλήνων του Πόντου, μέσω της παραγνώρισης των πολιτικών τους αιτημάτων και της μη αποστολής στρατιωτικής βοήθειας προς το δυναμικό ποντιακό αντάρτικο κίνημα που δρούσε τότε στο βορρά της Μικράς Ασίας.
*Η ψήφιση του Νόμου 2670/ 1922 με τον οποίο η κυβέρνηση Γούναρη απαγόρευε στον ελληνικό πληθυσμό της Ιωνίας να αναχωρήσει, τη στιγμή που συζητούσε την απαγκίστρωση από τη Μικρά Ασία.
Στην πολιτική της κυβέρνησης του Γούναρη και του φιλομοναρχικού Λαϊκού Κόμματος οφείλεται η νίκη του τουρκικού εθνικισμού και η σφαγή του ελληνικού πληθυσμού της ιωνικής παραλίας. Το συνολικό ανθρώπινο κόστος του ελληνισμού από τη στιγμή που άρχισε η Γενοκτονία των ελληνικών πληθυσμών είναι τουλάχιστον 800.000 άτομα με βάση τη μελέτη των ιστορικών Κιτρομηλίδη-Αλεξανδρή.…»
Επίλογος
Η απαίτηση των απογόνων των υπευθύνων της Μικρασιατικής Καταστροφής για αποκατάσταση των προγόνων τους και την απαλλαγή τους από το στίγμα της «προδοσίας» είναι κατανοητή σε ανθρώπινο επίπεδο. Σίγουρα το ίδιο αισθάνονται και οι απόγονοι του Τσολάκογλου και των λοιπών δωσίλογων της Κατοχής που επίσης εκτελέστηκαν, καθώς και των χουντικών που απλά καταδικάστηκαν.
Όμως η Δίκη των Εξ, έχει ένα βαθύτατο ηθικό και πολιτικό περιεχόμενο. Είναι ουσιαστικά η δική μας Δίκη της Νυρεμβέργης, δηλαδή η δίκη των ενόχων της μεγαλύτερης εθνικής καταστροφής που μας συνέβη ποτέ.
Το αίτημα για αποκατάσταση των ενόχων μέσω της αναψηλάφησης της Δίκης δεν τόλμησαν να το υποβάλλουν ούτε η ίδια η Ακροδεξιά, όταν κατείχε και ασκούσε ανεξέλεγκτα την εξουσία. Τόσο ο Ιωάννης Μεταξάς όσο και η Χούντα των συνταγματαρχών τίμησαν τη μνήμη των παλιών τους φίλων με την ονοματοδοσία οδών και πλατειών. Δεν τόλμησαν να πάνε παραπέρα.
Η πρόσφατη απόπειρα εν μέσω δημοκρατίας, ξύνει και πάλι τις ιστορικές πληγές. Και αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι προσφυγικός ελληνισμός, 87 χρόνια μετά την Μεγάλη Καταστροφή νοιώθει και πάλι να ζωντανεύουν οι οι δαίμονες και οι εφιάλτες του.
—————————————-
Το μπλογκ του Βλάση Αγτζίδη: http://kars1918.wordpress.com/
http://www.enet.gr/online/online_text/c=112,id=57070912,64568000
http://www.enet.gr/online/online_text/c=110,id=12253808,18695152
Το βασικό κατηγορητήριο στη Δίκη των πρωταιτίων της Μικρασιατικής Ήττας
Το κυρίως κατηγορητήριο είχε 15 σκέλη, δηλαδή αναλύεται σε δεκαπέντε επιμέρους κατηγορίες:
- 1. Ενηργήθη το δημοψήφισμα και επανήλθεν ο Βασιλεύς, ενώ ήτο το τοιούτον πράξις εχθρικήπρος τας Δυνάμεις της Συνεννοήσεως.
- 2. Ημελήθη η προσάρτησις της Βορείου Ηπείρου.
- 3. Παρεγνωρίσθη η σχετική διακοίνωσις των Δυνάμεων και υπέστη η Ελλάς τον οικονομικόν αποκλεισμόν.
- 4. Ετοποθετήθησαν απειροπόλεμοι αρχηγοί μονάδων.
- 5. Παρά τας δυσμενείς περί Βασιλέως Κωνσταντίνου δηλώσεις των πρωθυπουργών Αγγλίας και Γαλλίας, δεν υπεδείχθη εις αυτόν να παραιτηθή.
- 6. Διετάχθη προώρως η ατυχής επιχείρησις του Μαρτίου 1921.
- 7. Διετάχθη η από Εσκή Σεχήρ προς Άγκυραν εκστρατεία, παρά την γνώμην του Αρχηγού της Στρατιάς.
- 8. Ανετέθη η αρχιστρατηγία εις τον ανεύθυνον Βασιλέα.
- 9. Εψηφίσθησαν υπό της Εθνοσυνελεύσεως νόμοι διασπαθίσεως του δημοσίου χρήματος, καίτοι ο στρατός υφίστατο στερήσεις.
- 10. Δεν εγένοντο δεκταί αι προτάσεις του Ιουνίου 1921, δι’ ων εσώζετο η (Aνατολική) Θράκη και επετυγχάνετο η αυτονόμησις της Μικρασίας.
- 11. Διωρίσθη αρχιστράτηγος ο Χατζανέστης.
- 12. Απεσπάσθησαν εκ Μικρασίας δυνάμεις χάριν της εκφοβιστικής κινήσεως προς την Κωνσταντινούπολιν.
- 13. Υπεγράφη σύμβασις παραιτήσεως από των συμμαχικών πιστώσεων προς την Ελλάδα.
- 14. Εγένετο ανεκτή παρακυβέρνησις υπό τον Πρίγκιπα Νικόλαον και τους Στρέιτ, Δούσμανην, Κωνσταντινόπουλον.
- 15. Ημποδίσθησαν να ηγηθούν της διπλωματικής αντιπροσωπείας οι Δ. Ράλλης και Ελ. Βενιζέλος.
132 Σχόλια »
Σχολιάστε
[Μια αριστεροποντιακή διαδικτυακή κολεχτίβα]
“Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια.
Στο μυαλό είναι ο Στόχος,
το νου σου ε;”
-”ΠΟΝΤΟΣ και ΑΡΙΣΤΕΡΑ”: Ποιοί και Γιατί……….
ΑΡΕΙΟΣ ΠΑΓΟΣ: Αθώωσαν τους υπεύθυνους της Μικρασιατικής Καταστροφής….
ΑΝΑΘΕΜΑ!
Το πρωτοσέλιδο τουρκικής εφημερίδας (Αύγουστος ’22) με τις φωτογραφίες των Γούναρη και Στράτου και τον τίτλο:
«ΓΟΥΝΑΡΗΣ-ΣΤΡΑΤΟΣ: ΟΙ ΣΩΤΗΡΕΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ»
Η Διεθνής στα ποντιακά
(από την ΕΣΣΔ του Μεσοπολέμου)
Η Διεθνής (κ.ά) στα ποντιακά ,
όπως τραγουδήθηκε στην Ελλάδα,
σε απαγγελία μπάρμπα Γιάννη Ταμτάκου με συνοδεία didgeridoo
«Σαράντα Μήλα Κόκκινα» από τον Μάνο Κατράκη
ΔΙΑΒΑΣΤΕ:
-Σφαγή της Σμύρνης: ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!
-H Λούξεμπουργκ, ο Πόντος και το εθνικό ζήτημα
Τα μνημεία των προσφύγων του ’22
Για τις διαφημίσεις της WordPress
ΓΛΥΠΤΟΘΗΚΗ (Πόντος-Μικρά Ασία-ΕΣΣΔ)
Δρόμος της Αριστεράς
Ενα blog για τον Εμφύλιο
Σχόλια
Trisnastivaliotromot… στη 100 χρόνια από τη Μικρασιατική… Agtzidis Vlassis στη -Ο ανορθολογισμός του Νίτσε κα… παντελης ορφφανιδης στη -Φέσι το ελληνικόν… Βλάσης Αγτζίδης στη Οι περιπέτειες της ουκρανικής… Αφώτιστος Φιλέλλην στη -Πολυτεχνείο ’73: (όσο κ… Agtzidis Vlassis στη -Ο Φαλμεράιερ και η συνέχεια τ… Ανδρέας στη -Oι Έλληνες στο μαχνοβίτικο… Ανδρέας στη -Καλό ταξίδι παππού Γιώργ… Ανδρέας στη -Στο Σαλάτς του Κιλκίς και άλλ… Ανδρέας στη -Οι Ουϊγούροι, η Κίνα, ο παντο…
Toυ Taner Akçam
Mόλις κυκλοφόρησε
Για τη Μνήμη και το Τραύμα
Σοβιετικός Μεσοπόλεμος
Οι δικοί μας Καυκάσιοι
Πόντος και Αριστερά 
Στην Πάτρα πήρε μεγάλη δημοσιότητα η αναψηλάφιση της δίκης καθώς μια έντονη προσπάθεια των τελευταίων ετών για αποκατάσταση της μνήμης του Δ. Γούναρη από τον τ. βουλευτή της Ν.Δ., Νικολόπουλο, και κάποιους παλιούς Στεφανοπουλικούς, βρίσκει τώρα έδαφος να αναπτυχθεί ακόμη περισσότερο, στεφανωμένη με τον τοπικιστικό μανδύα: «να αποκαταστήσουμε το άξιον τέκνον της πόλης»! Ήδη άρχισαν τα πρώτα άρθρα στον τύπο για την υπόθεση και την «αδικία» σε βάρος του «άξιου τέκνου» και τη μεγάλη ευκαιρία της αποκατάστασής του!
Η Πάτρα υπήρξε χώρος υποδοχής των προσφύγων του ’22.
Απορώ γιατί οι προσφυγικές οργανώσεις που διαθέτουν ένα δυναμισμό δεν παρεμβαίνουν;
Μ-π
παιδια..συγνωμη δηλαδή ..Αλλά δεν μπορω να καταλάβω .. τι Ακροδεξια κλπ; Δηλαδή οι 6 ηταν ακροδεξιοι;
Στην Ελλάδα φαινεται απ ολα εχουμε : Ακροδεξια, Αριστερά Ακροαριστερά , Κεντροαριστερα , ισως (δειλά -δειλα και Κεντρο Δεξια
Ολα περαν της Δεξιας σκετα ( εκτος απο εκεινον τον δεξιο που συναντω συχνα πυκνα στου αλλουνου …)
Γινεται βρε να υπάρχει ακροδεξια χωρις δεξια;
Η Πάτρα έχει αντιπροσφυγική παράδοση. Πρόκειται γιά την πόλη που δέν άφησε τό καράβι νά αποβιβάσει τούς πρόσφυγες τό 23…Θά μού πήτε στερεότυπα καί προκαταλήψεις. Θά σάς πώ καί τό εξής: Οσο ήταν διοικητής τού ΙΚΑ ο Πατρινός Σολωμός(ΠΑΣΟΚ), ηταν γνωστό τοίς πάσι ότι άν τό όνομά σου τελείωνε σέ -ίδης δέν προσλαμβανόσουν εύκολα στό ΙΚΑ (εκτός άν πλήρωνες τήν ταρίφα τών 2000000 δρχ, γιά την οποία φυσικά δεν γνώριζε τίποτα ο κύριος διοικητής). Καί πάλι σύμπτωση;..Ξέρω γώ.. μπορεί.
Νοσφεράτε
Η χρήση του όρου «ακροδεξιά» γίνεται περισσότερο γιατί οι τότε επίσημες δεξιές εκφράσεις (παλάτι, αντιβενιζελισμός, Λαϊκό Κόμμα, Μεταξάς) σήμερα έχουν συρρικνωθεί σ’αυτό που αποκαλούμε «ακροδεξιά» (Λάος, Χρυσή Αυγή κ.λπ.)
Η επίσημη έκφραση της δεξιάς, η Ν.Δ. αυτή τη στιγμή είναι βενιζελική κεντροδεξιά. Σαφώς υπάρχει εντός της και η παραδοσιακή δεξιά, μόνο που αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο κομματικό περιθώριο.
Πολυχρονίδη Γ.
βρες αυτά τα στοιχεία. Θα χρειαστούν γιατί απ’ ότι φαίνεται θα μπούμε σε μια περίοδο μεγάλης σύγκρουσης με την Ακροδεξιά, η οποία επιτέλους έχει εμφανίσει το πραγματικό αντιπροσφυγικό αναθεωρητικό της πρόσωπο.
Μ-π
» η Ν.Δ. αυτή τη στιγμή είναι βενιζελική κεντροδεξιά. »
γι αυτό εισαι σιγουρος;
Η παραδοσιακή δεξιά, μόνο που αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο κομματικό περιθώριο.»
τελος παντων οπως καταλαβαινεις διαφωνώ απολυτως ..Και οχι τωρα ..Εδώ και πολά χρονια .. Οπου και να κοιταξεις και στα κομματικά στελεχη της Ν . Δ . και στην Ηγεσια βλεπεις ολοκαθαρα πια αυτο που επιμελώς κρυβοταν σπο πολλους (οχι μονον την Ν. δ Στις αρχες του 2004 .. την παλια κλασσική Δεξιοτατη Δεξια με ολα της τα παρφερναλια και τις μεθοδους ..Το »βενιζεικό »κλουστρο πηγε περιπτατο
(εκτος αν θεωεις βενιζελικο το Μητσοτακεικο.. Αλλα και παλι μπουρδουκλωμα …Κι ο Καρατζαφερης τεκνο του Μητσοτακη δεν ητανε ; (θυμασαι το Χερι -χερι;) Ε δεν θα θεωρησουμε και τον Καραταζαφερη βενιζελικό Καντροδεξιο ; ή μηπως οχι …
Βρε που μπλεξαμε …
Τελος παντων . Επιμενω . Δεν μπορει να υπάρχει ακροδεξια χωρις Δεξια … Pero si Muove ..
Να σου πω την αλήθεια δεν είναι και τόση μεγάλη η διαφωνία μας.
Απλά νομίζω ότι για την καλύτερη χαρτογραφηση, μιας και το δεξιός-μη δεξιός για πολλές δεκαετίες παιζόταν στο βενιζελικός-αντιβενιζελικός, δεν μπορούμε να μη δούμε ότι το μητσοτακέϊκο, η ομάδα του ΚΟΔΗΣΟ που εντάχθηκε και έπαιξε και ρόλο στα πράγματα της Ν.Δ. (Πεσμαζόγλου, Τσουδερού), ο Κωστάκης ο Καραμανλής με το Ρουσόπουλό του, έχουν φιλοβενιζελική ιστορική θεώρηση, απ’ ότι η λεγόμενη λαϊκή δεξιά, ο Πολύδωρας, ο Καμμένος, και ο Καρατζαφέρης (πριν αποχωρήσει), που ακόμα ομνύουν στο Λαϊκό Κόμμα και υπογείως και κρυφίως κάποιοι και στη βασιλεία.
Όχι ότι έχει και πολύ σημασία. Ας μην ξεχνάμε ότι το Ιδιώνυμο ο Ελ. Βενιζέλος το τόλμησε!
Μ-π
http://egersis.blogspot.com/2008/09/blog-post_3588.html
Ε εχει μια σημασια αλλη απο αυτήν που υπαινισσεσαι ..
Το οτι αν μιλάμε διαρκώς για ακροδεξια Αφηνουμε την κυβερνωσα ΝεοΔημοκρατική Δεξια στο εντελώς απυροβλητο ….
Από τό βιβλίο τού Bruce Clark «Δυό φορές Ξένος» ΟΙ ΜΑΖΙΚΕΣ ΑΠΕΛΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΑΝ ΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΑ, σελ. 173:
«Τό πρόβλημα του αδιαχώρητου σέ όλα τα κεντρα υποδοχής ήταν πιό οξύ στό λιμάνι τής Πάτρας όπου ένας στούς τέσσερις κατοίκους ήταν πρόσφυγας καί λίγο πρίν τά Χριστούγεννα τρία μεγάλα εμπορικά πλοία πού μετέφεραν 6000 ανθρώπους έφτασαν στό λιμάνι. Στά φιλοβασιλικά οχυρά της Πελοποννήσου όπως η Πάτρα, οι νεοφερμένοι ήλθαν αντιμέτωποι μέ την λαϊκή δυσαρέσκεια καθώς θεωρήθηκε,σωστά, ότι η άφιξή τους θά αύξανε τη δύναμη τού Βενιζέλου καί των δημοκρατικών στην περιοχή. Η πικρή προφορική μαρτυρία μιας γυναίκας από την Κερασούντα, στά παράλια της Μαύρης Θάλασσας, η οποία αποβιβάστηκε στήν Πάτρα στά τέλη Δεκεμβρίου είναι αποκαλυπτική.
Χειμώνας καιρός , Χριστουγεννιάτικα. Τί σπουδαίοι άνθρωποι κι εκείνοι! Άπονοι, πολύ άπονοι άνθρωποι οι Πατρινοί. Πεινασμένοι, κουρασμένοι καί ταλαιπωρημένοι από τό δρόμο, ακούσαμε νά μας καλωσορίζουν. «Τί θέλετε στόν τόπο μας, Τουρκόσποροι; Νά πάτε στό Βενιζέλο σας».
…………………………………………………
Θά βρώ καί γιά τό καράβι πού δέν τό άφησαν νά αποβιβάσει τούς πρόσφυγες..
Νοσφεράτε,
Ιδού η απάντηση
Πολυχρονίδη Γ.
Εύγε!
Μ-π
Η Πατρα και οι Προσφυγες :Τοτε και Τωρα
http://www.terminal119.gr/show.php?id=436
Πατέρα Νοσφεράτε, φοβερό..Πρώτα απ όλα θά έπρεπε τά προσφυγικά σωματεία νά αγκαλιάσουν τούς Αφγανούς πρόσφυγες στήν Πάτρα..Αλλά φοβάμαι πώς καί οι απόγονοι τών παλιών προσφύγων θά βρίσκονται από την άλλη μεριά, τών μικρονοϊκών βολεμένων..Τελικά πρέπει ο καθένας μας νά σκοτώσει τόν Πατρινό πού κρύβει μέσα του..
Για την Πάτρα και εδώ:
¨παιρνω το θαρρος να κανω εδω μια προταση
εν οψει της ψηφησης ενος ακομα προυπολογισμου κλεπτικου
που θα ναι η σταγονα που θα ξεχειλισει το ποτηρι της ανεχειας
ΠΡΟΤΕΙΝΩ ΜΠΟΥΚΟΤΑΖ ΜΙΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΑ ΕΙΔΗ
Εχω αναρτησει σχετικο ποστ στο μπλογκ μου για περισσοτερες πληροφοριες
ευχαριστω για τον χωρο
Αλλά κι ο Στεργιάδης στη Σμύρνη άνθρωπος του Βενιζέλου δεν ήταν; Εκτός αν πιστεύετε ότι λειτουργούσε μόνο βάσει εντολών της τότε κυβέρνησης.
Εγώ νομίζω ότι και οι δύο τότε παρατάξεις φέρουν ευθύνη για το αποτέλεσμα. Οι Έξι εκτελέστηκαν ως τα (αναγκαία) εξιλαστήρια θύματα έχοντας την ευθύνη για την τελική φάση της τραγωδίας. Είχε απαντήσει ο Πλαστήρας (δε θυμάμαι σε ποιον που ζητούσε χάρη):
«Κάθε οικογένεια στην Ελλάδα έχει κι έναν νεκρό και ζητάει εξιλέωση».
Πέραν αυτού δε νομίζω ότι αξίζει να δοθεί υπερβολική σημασία σ’ένα τέτοιο θέμα, που άλλωστε παραπέμπει σε μια πολιτική πραγματικότητα προγενέστερη του σημερινού πολιτικού τοπίου αριστεράς-δεξιάς. Εκτός βέβαια από την αυτονόητη αντίθεση ημών των προσφύγων σε προσπάθειες εξωραϊσμού του ρόλου όλων των εμπλεκομένων, κι όχι μόνο των Εξ.
Ας πλειοδοτήσουν άλλοι σε φιλοβενιζελισμό, εγώ τουλάχιστον δεν έχω διαθέση να δικαιολογώ είτε τους μεν είτε τους δε ή τους μεν περισσότερο από τους δε.
Σάββα,
Η αίτηση για αναψηλάφηση της Δίκης έχει να κάνει με την προσπάθεια υπόγειας μεθόδευσης για την ακύρωση των στοιχειωδών πολιτικών ευθυνών που αποδόθηκαν, έστω και μ’ αυτό το μερικό τρόπο. Των πολιτικών ευθυνών για την τρομακτικότερη καταστροφή που υπέστη ο ελληνισμός, όπου και διαμορφώθηκαν οι όροι για την ιστορική περίοδο που διάγουμε.
Έχει και πρακτική σημασία, όταν αυτή τη στιγμή στην Πάτρα ο γνωστός κύκλος γύρω από τον βουλευτή της Ν.Δ. Νικολόπουλο και το περιβάλλον Στεφανόπουλου, δημιουργούν κλίμα για την επικείμενη αποκατάσταση του “παιδιού της πόλης”, του Δημητρίου Γούναρη;
Του Γούναρη, που έδωσε εντολή στον Στεργιάδη να απαγορεύσει την εκκένωση της Σμύρνης ακόμα και μετά την κατάρρευση του μετώπου!
Η επανεξέταση της ιστορίας είναι μια αναγκαία διαδικασία. Αλλά αυτό δεν έχει σχέση με την προσπάθεια ανψηλάφησης της συγκεκριμένης δίκης.
Απ’ την άλλη, η λογική ότι όλοι φταίνε, και το Παλάτι, κι ο Βενιζέλος και το ΚΚΕ, δηλαδή ο ισοπεδωτισμός, βγάζει όλους τους ενόχους λάδι.
Κάποιοι όμως διαχειρίστηκαν την κρίση και οι αποφάσεις τους είχαν ιδιαίτερη βαρύτητα στο να επηρρεαστούν οι εξελίξεις με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Μ-π
——————————-
Υ.Γ
Υπάρχει κι άλλη μια παράμετρος: Όταν αύριο και τα εγγόνια του Τσολάκογλου θα κάνουν το ίδιο, για τους ίδιους ανθρωπιστικούς λόγους τι θα γίνει; Γιατί ο αναθεωρητισμός είναι μια “φάμπρικα” η οποία δεν έχει τέλος, ειδικά σε μια κοινωνία που δεν έχει αρχές! Εκτός αν η κοινωνία θέσει τα όρια…
Κι αυτό δεν έχει καμιά σχέση με την αναγκαία “επαναδιαπραγμάτευση της Ιστορίας”
Επίσης, η αντίθεση στη συγκεκριμένη μεθόδευση δε σημαίνει πλειοδοσία υπέρ του Βενιζέλου. Εμείς τουλάχιστον έχουμε καταγράψει και τα ελλείματα και τις δουλείες του Βενιζέλου.
Μ-π
1)ε τι να σας πω!!Με αυτά που διαβάζω δε θα κόψω ποτέ το κάπνισμα!Στο ίδο τσουβάλι ο Γκίκας με τη Ρεπούση?!¨ημαρτον ρε παιδιά, το χετε ξεχειλώσει το ζήτημα!
2)Στο θέμα μας τώρα:Δηλαδή πάνε καλά?!Τι απίστευτο ζόρι είναι αυτό που τραβάνε στη ζωή τους και θελουν να αποκαταστήσουν τον Γούναρη?!Έλεος!
Κλασσική περίπτωση της ελληνικής ξυλοκοπικής Δεξιάς: κάνουμε ντου μέχρι την Αγκυρα γιατί είμαστε πολύ μάγκες, τουρκοφάγοι και φίλοι των ιμπεριαλιστών ( οι Καλοί μας οι Σύμμαχοι), τρώμε την πατάτα μας, ξεριζώνεται ο κόσμος, δε θέλουμε τους πρόσφυγες που και εμείς δημιουργήσαμε με τις πολιτικές και στρατιωτικές μας επιλογές και μετά, ως άλλοι Εσθονοί συνεργάτες των Ναζί έχουμε το θράσος να ζητάμε την αποκατάσταση των συνεργατών των Γερμανών μετά από χρόνια..Η μα@@@@πάει σύννεφο!
Όχι μόνο δίκη των Εξ αλλά και δίκη του Ελευθέριου θα ζητούσα εγώ, που αυτός πρώτος μίλησε για την Ελλάδα των δύο Ηπέιρων και των 5 θαλασσών και δίκη των Άγγλων και των Γάλλων που κόβαν τα χέρια των προσφύγων που γαντζώνονταν στα καράβια τους, αφού πρώτα έστειλαν ελληνικό στρατό στην τεμαχισμένη Τουρκία..
Eίδες Παρτιζάνα μου!
Και αυτούς τους ελάχιστους που καταδικάστηκαν, πάνε 86 χρόνια μετά να τους βγάλουν λάδι.
Σε λίγο να μου το θυμάσαι, θα ζητήσουν αποκατάσταση και οι απόγονοι των ελάχιστων δωσίλογων συνεργατών των Γερμανών που καταδικάστηκαν μετά την απελευθέρωση για εθνικούς και ανθρωπιστικούς λόγους.
Επίσης μη σκας με τον Γκίκα. Δεν τον είπαμε και καμπούρη! Αναθεωρητή τον είπαμε που πάει να βγάλει οκ το ότι ότι οι σταλινικοί έκαναν εθνικές διώξεις και έθεσαν εκτός νόμου και την ελληνική σοβιετική πλευρά. Αυτός εγκληματεί εις βάρος του ΚΚΕ. Άκου να δικαιολογεί τη θεωρία ότι θα μπορούσε ένα ολόκληρο έθνος να είναι εχθρικό. Και που είναι η πάλη των τάξεων;
Και ο ίδιος φταίει που 86 χρόνια μετά συνεχίζονται οι ίδιες μπαρούφες του Μπεναρόγια που διαγράφτηκε από το ΚΚΕ το 1923 ως «πράκτορας του ταξικού εχθρού» και αποκαλούν τη Μικρά Ασία «υπερπόντια περιοχή».
Λες και ήταν κάπου κοντά στις Νήσους Φόκλαντ. Να σου θυμίσω ότι η Σμύρνη απέχει από την Αθήνα όσο και η Κατερίνη!!! Και είναι «μια τσιγαριά δρόμος» από τη Μυτιλήνη, τη Χίο και τη Σάμο. (Το λέω για σένα που ακόμα καπνίζεις! )
Όσο ιμπεριαλιστική ήταν η απελευθέρωση της Εύβοιας, άλλο τόσο και της Ιωνίας. Αυτά τα ελαστικά κριτήρια που τα τεντώνουμε μόνο όπου μας συμφέρει για δικαιολογούν κατα περίπτωση τις απόψεις μας, είναι μάλλον νεοελληνικό φαινόμενο.
Αντί να κάνουμε μια σοβαρή συζήτηση χρησιμοποιώντας τη μαρξιστική μέθοδο καταλήγουμε σε ιδεοληπτικές μεταφυσικές αναφορές…. που εμάς μας κάνουν Τούρκους!
Ομέρ
—————————————————————-
Επίσης να σου θυμίσω ότι κατά πάσα πιθανότητα σ’ όλη την Εγγύς Ανατολή, οι μόνοι Υπερπόντιοι είμαστε εμείς και το μπλογκ μας 8)
Δεν τους βγάζει λάδι, γιατί; Αυτοί ήταν οι άμεσα υπέυεθυνοι για την κατάρρευση του μετώπου, αυτό δεν αλλάζει.
Αλλά κι ο Βενιζέλος που επέλεξε να κάνει τις εκλογές ενώ κυβερνούσε ήδη μια πενταετία χωρίς εκλογική νομιμοποίηση κι ενώ ήξερε ότι θα τις έχανε από την παράταξη που ήταν εξαρχής εναντίον του πολέμου, τι περίμενε να γίνει;
Τι ευθύνες πρέπει να ζητήσουμε από αυτόν τον άνθρωπο;
Όπως το βλέπω, η διαμάχη βενιζελικών-αντιβενιζελικών, στο πλαίσιο της οποίας της οποίας πρέπει να βλέπουμε τη Δίκη των Εξ, παραπέμπει σε παλαιοελλαδικές αντιπαραθέσεις και ως πρόσφυγες, μη αναμεμιγμένοι με τα ελλαδικά πράγματα τότε, δεν έχουμε λόγο να παίρνουμε κατηγορηματική θέση υπέρ των μεν ή εναντίον των δε.
Φυσικά οι παππούδες μας είχαν πάει τότε αναφανδόν με το Βενιζέλο και δεν ξεχνάω ότι λόγω αυτού ακριβώς του γεγονότος η νοοτροπία του Λαϊκού κόμματος ήταν αντιπροσφυγική. Αλλά σήμερα είναι διαφορετικό το σκηνικό και οι πρόσφυγες έχουν περάσει σε όλο το πολιτικό φάσμα. Δεν μπορεί να είμαστε βενιζελικότεροι των παλαιών βενιζελικών και να υπερασπιζόμαστε ακόμα και τα έκτακτα στρατοδικεία για τους αντιπάλους τους.
Πώς σχολιάζετε άλλωστε και τη θέση του Μ.Γλέζου που καταγράφει η Ελευθεροτυπία;
Σάββα, αν δεν κάνω λάθος ο Γούναρης απέστειλε τηλεγράφημα στο Στεργιάδη τις μέρες της κατάρρευσης και του απαγόρευε την εκκένωση της Σμύρνης. Είναι δηλαδή συνυπεύθυνος της σφαγής. Και όλη του η κυβέρνηση ψήφισαν εκείνο τον εεπαίσχυντο νόμο που απαγόρευε την αναχώρηση των Ελλήνων από την Μικρά Ασία και προέβλεπε υψηλότατη τιμωρία για τους παραβάτες. Πώς είναι μόνο ιστορία βενιζελικών-βασιλικών; Εμείς πληρώσαμε τη νύφη!
Όσο για το Βενιζέλο έτσι είναι, όπως τα λες. Εμείς προσπαθούμε να τον κατεβάσουμε από το βάθρο. Το ίδιο όμως δεν θα έπρεπε να κάνουμε και για το ΣΕΚΕ που πολέμησε -his master voice- μαζί με τους κεμαλικούς κατά των Ελλήνων;
Επέτρεψέ μου να σου προτείνω τα εξής:
Ομέρ
«Πώς σχολιάζετε άλλωστε και τη θέση του Μ.Γλέζου που καταγράφει η Ελευθεροτυπία;»
Πολιτικάντικη μ@λ@κί@ ενός υπερήλικα κομματάρχη στο χωριό του Πρωτοππαδάκη, που μειώνει το σύμβολο που λέγεται «Γλέζος»
Ομέρ
Παρτιζανα ποσων χρονών εισαι είπαμε;
Δε θυμάσαι βρε;
22, ψηλή, ξανθιά και ποθητή!
Ίδια Γιουγκοσλάβα πριν τη διάλυση 8)
Ομέρ
Άλλη δουλειά δεν είχαμε, να αρχίσουμε να αναψηλαφούμε δίκες.
Εγώ λέω να ξεκινήσουμε πρώτα από τη δίκη, καταδίκη και φυλάκιση του Θ. Κολοκοτρώνη!
ΥΓ Πράγματι δεν έχουν αντιδράσει σθεναρά οι προσφυγικές οργανώσεις ακόμα….
Το πάρκο Βενιζέλου και τον ανδριάντα τα έστησε η χούντα…
Ανταποδίδοντας την ευγενική επίσκεψη του Μ-π στην καλύβα, παραθέτω (αναθεωρημένο, με την …καλή έννοια) ένα σχόλιο που του είχα απευθύνει εκεί, όταν τον πρωτοείδα να ξιφουλκεί κατά του Γούναρη:
Μ-π,
στο έχω πει και παλιότερα, πολλές φορές, αλλά δεν έδωσες σημασία: κυνηγάς με αφοσίωση και σύστημα φαντάσματα. Γούστο σου και καπέλο σου, φυσικά… Εκείνο που με ενδιαφέρει περισσότερο είναι ότι το κάνεις με εμπρηστικά διχαστικό τρόπο, ακόμα κι αν δεν το καταλαβαίνεις.
Την αίτηση για αναψηλάφηση της δίκης των ‘Eξι, την έκανε ο εγγονός ενός από αυτούς. Νομικά, ηθικά, ανθρώπινα – όπως και να το δεις – είναι απόλυτο δικαίωμά του!
Το ότι ο εγγονός επιδιώκει τη νομική (ή και την πολιτική) αποκατάσταση του παππού του, από που κι ως που οδηγεί σε όσα φοβερά και τρομερά ισχυρίζεσαι;
H απόφαση του δικαστηρίου (αν δεχτεί να βγάλει απόφαση – που πολύ αμφιβάλλω) υποχρεωτικά θα κινείται στα όρια της δικονομίας: αν τηρήθηκαν οι δικονομικοί κανόνες κλπ. Δηλαδή, δεν έχει την παραμικρή σημασία, ούτε από πολιτική, ούτε από οποιαδήποτε άλλη άποψη, σήμερα.
Το να επιχειρούν κάποιοι Πατρινοί πολιτικοί να «αποκαταστήσουν» πολιτικά το Γούναρη, δε σημαίνει απολύτως τίποτα, επίσης. Ούτε σημαίνει ότι ντε και καλά είναι «ακροδεξιά» και μάλιστα με …καταχθόνιες αντιπροσφυγικές προθέσεις.
Το θέμα παίρνει (αφύσικες) διατάσεις εξαιτίας όσων “τρελαίνονται”, άνευ λόγου.
Δηλαδή, αν κάποιος καλοπροαίρετος άνθρωπος καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η δίκη των Έξι και η εκτέλεσή τους ήταν μια δικαστική ή πολιτική “πλάνη” αυτομάτως έχει τη ρετσινιά του “ακροδεξιού” αναθεωρητή της ιστορίας… Ακόμα κι αν πρόκειται για τον Μανώλη Γλέζο!
(για τον οποίο ο Ομέρ αποφαίνεται ότι απλώς …ξεκούτιανε. Τι κρίμα – όχι για τον Γλέζο, βέβαια!)
Και πως τάχα “θα αντιδράσετε” (πάλι…) αγαπητέ Μ-π, εσείς οι ηρωικοί και πένθιμοι απόγονοι (τρίτης και τέταρτης γενεάς) των προσφύγων; Θα απαιτήσετε από το Δικαστήριο να ΜΗΝ εκδικάσει την απόφαση; Θα κάνετε κατάληψη στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, στο Στρασβούργο, όταν θα καταφύγει εκεί ο ενάγων εγγονός; Θα ζητήσετε νομικές απαγορεύσεις της «αναθεώρησης» και ποινικό κολασμό για όσους τολμούν να την κάνουν;
Μάλλον θα “φτιαχτείτε” άλλη μια φορά μεταξύ σας… Κάτι που δεν ενοχλεί κανέναν, όσο περιορίζεται στα όρια της γραφικότητας. Αλλά ενοχλεί αισθητικά και, ενδεχομένως, πολιτικά – όπως το ανεπανάληπτο ρεζιλίκι με το βιβλίο ιστορίας, όπου βαδίσατε επί πολλούς μήνες από κοινού με αυτούς ακριβώς που σήμερα κατηγορείτε, παρ’ όλες τις επισημάνσεις (και δικές μου) ότι δεν έχετε καμιά δουλειά με αυτό το συρφετό!
Ενοχλεί, γιατί δεν εννοείτε να καταλάβετε ότι δεν είστε πλέον “πρόσφυγες”, και ότι είστε νοικοκύρηδες σ’ αυτόν τον τόπο, με υποχρεώσεις και δικαιώματα (και προβλήματα) ακριβώς ίδια με όλους τους υπόλοιπους Έλληνες! Εκτός από τους πραγματικούς πρόσφυγες του σήμερα: τους Ρομ, τους οικονομικούς και πολιτικούς μετανάστες της Ανατολής και της Αφρικής, τους κάθε είδους απόκληρους της “ευημερούσης” κοινωνίας μας.
Επιτέλους, τελειώνετε μ’ αυτό το παραμύθι του κατατρεγμένου (κοινωνικά, οικονομικά, ιστορικά κλπ) πρόσφυγα, που τον κυνηγάνε θεοί, δαίμονες και …”αναθεωρητές της ιστορίας” – γελάει ο κόσμος όταν ξανα-ματα-ακούει την ίδια φθαρμένη κασέτα να ξαναπαίζει!
Και, το κυριότερο, δεν έχετε κανένα δικαίωμα να απαιτείτε από την «κοινωνία» να θέσει «όρια» στην πολιτική, ιδεολογική, ιστορική έκφραση κλπ οποιουδήποτε δε σας κάνει κέφι!
Δηλαδή, στο προκείμενο, θα πρέπει να στέλνει η οργανωμένη κοινωνία μας στη φυλακή όσους αμφισβητούν τη δίκη των Έξι, προς παραδειγματισμόν – όπως έγινε πρόσφατα εις τας Ευρώπας;
Ευχαριστώ, δε θα πάρω!
Οι ιστορικές “σχολές” ας βγάλουν τα μάτια τους, μεταξύ τους. Και θεμιτό είναι – και ενδιαφέρον! Και, τελικά, ας επικρατήσουν τα πειστικότερα επιχειρήματα. Αν έχεις το (ιστορικό) δίκιο με το μέρος σου, γιατί φοβάσαι τον κύκλο του κάθε Νικολόπουλου και τους εγγονούς του κάθε Τσολάκογλου; Τι τραγική ανασφάλεια είναι αυτή, εν έτει 2008; Γιατί υποτιμάτε τόσο πολύ τη δυναμική και τη δυνατότητα των ίδιων των απόψεών σας;
Και όσο πρόκειται για (αδικαιολόγητη και εντελώς ξεπερασμένη από τα πράγματα) ανασφάλεια, δε μας πέφτει λόγος – όποιος έχει τα γένια έχει και τα χτένια. Αλλά, από τη στιγμή που υπονοείτε ή απαιτείτε δράσεις / ρυθμίσεις περιοριστικές για κεκτημένα πολιτικά δικαιώματα, όπως η ελεύθερη έκφραση γνώμης του οποιουδήποτε, βαδίζετε σε εξαιρετικά ολισθηρό έδαφος
Ίσως είναι καιρός να αρχίσετε να παίζετε ως «αριστεροί» και να αφήσετε το «Πόντιοι» και το «πρόσφυγες» κατά μέρος, γιατί τα δύο τελευταία δεν είναι παρά αθέμιτος ανταγωνσιμός εις βάρος σας, από εσάς τους ίδιους!
Αυτά – κι όποιος θέλει ας τ΄ ακούσει.
Η απάντηση σ’ όλα αυτά (ή ο σχολιασμός απλά), δόθηκε στη συζήτηση στη Καλύβα και μεταφέρεται παρακάτω
————————————————–
Πάνο, πώς δεν έχει σημασία όταν αυτή τη στιγμή στην Πάτρα ο γνωστός κύκλος γύρω από τον βουλευτή της Ν.Δ. Νικολόπουλο και το περιβάλλον Στεφανόπουλου δημιουργούν κλίμα για την επικείμενη αποκατάσταση του “παιδιού της πόλης”, του Δημητρίου Γούναρη;
Του Γούναρη, που έδωσε εντολή στον Στεργιάδη να απαγορεύσει την εκκένωση της Σμύρνης ακόμα και μετά την κατάρρευση του μετώπου!
Θα πεις ότι αυτά είναι εμμονές! Και οι προσπάθειες για απόκρουσή τους να είναι σκιαμαχίες!
Ίσως να έχεις δίκιο.
Υ.Γ Αλλά όταν αύριο και τα εγγόνια του Τσολάκογλου θα κάνουν το ίδιο, για τους ίδιους ανθρωπιστικούς λόγους τι θα γίνει;
Γιατί ο αναθεωρητισμός είναι μια “φάμπρικα” η οποία δεν έχει τέλος, ειδικά σε μια κοινωνία που δεν έχει αρχές! Εκτός αν η κοινωνία θέσει τα όρια…
————————————-
“η επαναδιαπραγμάτευση της Ιστορίας (όλου του 20ου αιώνα, στην ελληνική περίπτωση – και ειδικά για τον ελληνισμό της Ανατολής, τον Εμφύλιο και την Κύπρο) είναι κάτι που θα γίνει οπωσδήποτε..”
Δεν έχω καμιά απολύτως διαφωνία στην προσέγγιση αυτή. Έτσι πρέπει να γίνει και αναπόφευκτα θα γίνει.
Απλώς, η αίτηση για αναψηλάφηση της Δίκης κινείται σ’ ένα άλλο επίπεδο απ’ αυτό που θέτεις. Έχει να κάνει με την προσπάθεια υπόγειας μεθόδευσης για την ακύρωση των στοιχειωδών πολιτικών ευθυνών που αποδόθηκαν τότε και έκλεισε ο κύκλος -έστω και μ’ αυτόν το μερικό τρόπο- των πολιτικών ευθυνών για την τρομακτικότερη καταστροφή που υπέστη ο ελληνισμός, όπου και διαμορφώθηκαν οι όροι για την ιστορική περίοδο που διάγουμε.
Αυτό δεν έχει καμιά σχέση με την αναγκαία “επαναδιαπραγμάτευση της Ιστορίας”
————————————–
Eπίσης, ο Ομαδεώνας στο καλό μπλογκ του «Εξαποδώ» έθεσε κάποια θέματα:
“…ΠΟΥ και ΠΩΣ ακριβώς ξαναδηκώνει το κεφάλι της στο διαδίκτυο?”
Στο διαδίκτυο μέσω των ακροδεξιών μπλογκς! Και δεν ζητούν πίσω την τιμή των παππούδων, αλλά αγωνίζονται για τη δόξα του Μεταξά, των ταγμάτων ασφαλείας κ.λπ. κ.λπ.
“Δεν είναι ο Πόντος ο ομφαλός της Γης.”
Η ιστορία της αναψηλάφησης της δίκης δεν είναι ποντιακό θέμα. Αφορά σε πρώτο επίπεδο όσους από τους νεοέλληνες προέχονται από τους πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής. Περίπου το ένα τρίτο του πληθυσμού.
Η ουσία είναι ότι επιχειρείται η αναθεώρηση των πολιτικών ευθυνών για μια τρομακτική ήττα. Τότε -και λόγω της ήττας- υπήρξε ένα ρήγμα στη διαχείρηση της εξουσάις από τα μεγάλα αστικά κόμματα, που πάντα πορεύονταν εν συμφωνία, παρόλες τις φαινομενικές τους διαφορές. Ακριβώς λόγω αυτού του ρηγματος και με το δεδομένο μιας αδικαιολόγητης ήττας με ασσύληπτο κόστος και συνέπειες, καταδικάστηκαν και εκτελέστηκαν οι Έξι υπεύθυνοι.
Στην πρόσφατη πολιτική ιστορία της Ελλαδας τρεις φορές δικάστηκαν και καταδικάστηκαν άνθρωποι της Δεξιάς για τα εγκλήματά τους, το ‘22 με την Δίκη των Εξ, το ‘45 με τη Δίκη των δωσίλογων και στη μεταπολίτευση με τη Δίκη της Χούντας.
Η αναίρεση αυτών των καταδικών επιδιώκεται απ΄την Ακροδεξιά. Και η αναψηλάφηση της Δίκης των Εξ σχετίζεται μ’ αυτή την υπόγεια διαδικασία.
Αυτό είναι το νόημα της προσπάθειας αναθεώρησης….
Μ-π
«Το πάρκο Βενιζέλου και τον ανδριάντα τα έστησε η χούντα…»
Καθόλου παράξενο. Ο Βενιζέλος μετά το 1923 έγινε ένας τυπικός πολιτικός που δεν είχε καμιά σχέση με το Βενιζέλο του Θέρισου. Σε κάποια πράγματα υπήρξε ποιο αντιδραστικός και από την ίδια τη Δεξιά, όπως η αντικομμουνιστική του πολιτική. Πιστεύω ότι σήμερα με τις ιστορίες αυτές για την αποκατάσταση των έξι υπεύθυνων της Μικρασιατικής Καταστροφής, η Δεξιά διεκδικεί τον πραγματική της θέση που κάποια στιγμή της την έκλεψε ο Βενιζέλος. Και για να την κατακτήσει πρέπει να καθαρθεί από το έγκλημα της μικρασιατικής ήττας.
Παά τα περισπουδαστον Αυταρχικον υφος και τον αφορητο Διδακτισμό του ξερολα που αποπνεει το σχολιο 26 εχει καπου στον πυρηνα του και καποιο δικιο ..Μ-π κανενας δεν νομιζω οτι συγκινειται απο μια αναψηλαφηση της Δικης των εξι.. περαν ισως των συγγενών τους.Εχει περασει κοντα ενας αιωνας και στο κατω κατω οι Εξι εκτελέσθηκαν ..Θαμπορουσε να προκαλέσει ενδιαφερον αλλά οχι παθος ..
Αντιθετα τεραστιο ζητημα παραμενει η αισχρη προσπαθεια των απογονων των συνεργατων των Γερμανων Ναζι (πραγματικών και ιδεολογικών ) να εμφανισουν την Εθνική αντισταση ως »εμφυλιο μεταξύ φυλών» και να βγαλουν λάδι τους Ταγματασφαλήτες και τους συνεργατες των Ναζηδων εμφανιζοντας τους απλώς ως μια απο τις αντιμαχομενες παραταξεις … Και οι Ταγματασφαλήτες καιοι Δωσιλογοι οχι μονο δεν τιμωρηθηκαν πραγματικά αλλά ..παιρναν και συνταξεις »αντιστασιακων » μετεμφυλιακά τρομαρα τους , ενώ οι αντιστασιακόι θεωρηθηκαν »Μιασματα »και Εαμοβουλγαροι ..Και αυτά Δεν Λησμονιουνται
Nosferate grafeis:
«Εχει περασει κοντα ενας αιωνας και στο κατω κατω οι Εξι εκτελέσθηκαν «
Μ’ αρέσει αυτή το κριτήριο γιατί με βάση αυτό ο δεξιός αναθεωρητισμός φαίνεται ότι βιάστηκε κατά 30 περίπου χρόνια για να αποκαταστήσει τους ταγματασφαλίτες. Ας περίμεναν να κλείσει ένας αιώνας!
Βέβαια και οι συγγενείς των Έξι μαζί με τους αστείους δεξιούς της Πάτρας, επίσης βιάστηκαν. Έπρεπε να περιμένουν μέχρι το 2022. Όπως θυμάσαι, τη Δίκη των Εξι από τις όποιες δίκες των δωσίλογων της Κατοχής τις χωρίζουν μόνο 23 χρόνια...
Μ-π
Νόσφυ, γιατί ρωτάς πόσο χρονών είμαι?!
Για τον Γκίκα και τους >Πόντιους, θα ξαναπώ το εξής: ίσα ίσα, αυτό προσπαθεί να πει ο δόλιος!Οτι δεν ήταν εθνικό το θέμα αλλά ταξικό!!!!!Και δεν εγκληματεί ο Γκίκας απέναντι στο ΚΚΕ!Το ΚΚΕ κάνει σμπαράλια την ψυχική μου ηρεμία που κάθε τρεις και λιγο μου βάζει στην ΚΟΜΕΠ και ενα άρθρο για τους Πόντιους!Σας έχω πει οτι υπάρχει μεγάλος κίνδυνος όταν παντρευτώ ο γαμπρός δίπλα μου να φορά την παραδοσιακή φορεσία του πόντιου παππού του?!Εγώ έπρεπε να γράψω βιβλίο για τους Πόντιους, να μην είμαι τόσο ευγενική όσο Γκίκας!
Μια απίστευτη ρατσιστική αντιμετώπιση και προκατάληψη και μονομέρεια διακατέχει τα τελευταία άρθρα .
Γιατί αγαπητοί μόνον κάποια εγγόνια ?
Μόνο ο Γούναρης έχει εγγόνια ? Άλλοι δεν έχουν ?
Ο ταγματασφαλίτες και οι δωσίλογοι δεν έχουν εγγόνια ?
Αυτοί με τις κουκούλες δεν έχουν εγγόνια ?
Ο Γκοτζαμάνης δεν έχει εγγόνια?
Ο Παπαδόπουλος, ο Ιωαννίδης δεν έχουν εγγόνια ή κάποιον συγγενή τέλος πάντων ?
Αυτοί δεν έχουν δικαιώματα νομικά, ηθικά, ανθρώπινα ?
Γιατί μετά από τόσα χρόνια εξακολουθείτε κυνηγάτε φαντάσματα με σύστημα και αφοσίωση και με εμπρηστικά διχαστικό τρόπο ?
Αυτά τα εγγόνια αυτοί οι συγγενείς δεν μπορούν να επιδιώκουν την ηθική και πολιτική αποκατάσταση των παπούδων τους ?
Και τι? Θα κάνετε κατάληψη στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, στο Στρασβούργο, όταν θα καταφύγει εκεί καποιος ενάγων εγγονός ?
Θα ζητήσετε νομικές απαγορεύσεις της «αναθεώρησης» και ποινικό κολασμό για όσους τολμούν να την κάνουν ?
Μάλλον θα “φτιαχτείτε” άλλη μια φορά μεταξύ σας… Κάτι που δεν ενοχλεί κανέναν, όσο περιορίζεται στα όρια της γραφικότητας.
H απόφαση του δικαστηρίου (αν δεχτεί να βγάλει απόφαση – που πολύ αμφιβάλλω) υποχρεωτικά θα κινείται στα όρια της δικονομίας: αν τηρήθηκαν οι δικονομικοί κανόνες κλπ. Δηλαδή, δεν έχει την παραμικρή σημασία, ούτε από πολιτική, ούτε από οποιαδήποτε άλλη άποψη, σήμερα
Το να επιχειρούν κάποιοι πολιτικοί να «αποκαταστήσουν» πολιτικά τους παραπάνω, δε σημαίνει απολύτως τίποτα, επίσης.
Ούτε σημαίνει ότι ντε και καλά είναι «ακροδεξιά» και μάλιστα με …καταχθόνιες αντικομμουνιστικές προθέσεις.
Και όσο πρόκειται για (αδικαιολόγητη και εντελώς ξεπερασμένη από τα πράγματα) ανασφάλεια, δε μου πέφτει λόγος – όποιος έχει τα γένια έχει και τα χτένια.
Αλλά, από τη στιγμή που υπονοείτε ή απαιτείτε δράσεις / ρυθμίσεις περιοριστικές για κεκτημένα πολιτικά δικαιώματα, όπως η ελεύθερη έκφραση γνώμης του οποιουδήποτε, βαδίζετε σε εξαιρετικά ολισθηρό έδαφος
Το θέμα παίρνει (αφύσικες) διατάσεις εξαιτίας όσων “τρελαίνονται”, άνευ λόγου.
Βέβαια υπάρχουν και αυτοί που δεν «τρελαίνονται».
Ίσως ποτέ δεν τρελαίνονταν…..
mumul
Partizana μου ανεβηκε προσφατα η πιεση ..Γιαυτό ρωραω ..εχω αναγκη απο κατι να με δροσισει..( 🙂
Μ-π ειπα:
..Θα μπορουσε να προκαλέσει ενδιαφερον αλλά οχι παθος ..»
Αυτο μονο ..Και νομιζω οτι το καταλαβαινεις και μονος σου
Και φυσικά δεν εχω καμμιαν απολύως σκορδοκαϊλαν Υπερ των εξη ..(Σου θυμιζω ομως οτι εκτελεστηκαν )
Αντιθετα η Δεξια προσπαθεια Αναθεωρησης της Εθνικης Αντιστασης κατα των Χιτλερικών και υπερ των Ταγματασφαλιτων (που ποτε δεν τιμωθρηθηκαν αλλά αντιθετα ανταμειφθηκαν απο το Μετεμφυλιακό Δεξιο κρατος ενώ τιμωρηθηκαν οσοι εκαναν την αντισταση και τα παιδια τους )αναποφευκτα Θα συναντησει
και Παθιασμένη Αντισταση …
μουμουλ…Οπως παντα 🙂
Νοσφεράτε
επειδή η μνήμη της 3ης και 4ης γενιάς των προσφύγων πηγαίνει ΚΑΙ 25 (μόλις) χρόνια πιο πίσω από την εμφάνιση του ταγματασφαλιτισμού και επειδή οι πρόσφυγες του ’22 τιμωρήθηκαν και αυτοί και τα παιδιά τους εξ αιτίας της πολιτικής των Έξι (και πολλών άλλων φυσικά)…
….αναποφευκτα Θα συναντησουν
και Παθιασμένη Αντισταση … στις προσπάθειες αναθεώρησης και αποκατάστασης των υπευθύνων της Καταστροφής!
Μ-π
Μ-π ..Δικαιωμα σου να νομίζεις οτι μπορεις να εμπνευσεις παθιασμένη αντισταση στην τυχον αναθεωρηση της Δικης των εξη οταν οι Εξη εκτελεστηκαν …
αλλά νομίζω και δικο μου δικαιωμα οπως και ολων οσων ακουσαμε τους πατεραδες και τις μαναδες μας να λένε τι τραβηξαν απο τους ταγματασφαλίτες τους Χιτες και λοιπούς κυνηγους αριστερων κεφαλων και συνεργατών των Ναζί και Ζησαμε και στο πετσι μας την μετεμφυλιακή Δεξια και την Χουντα
να αντιστεκομαστε παθιασμένα στην προσπαθεια αποκακατασατσης της ‘χαμενης τιμής των Ταγματασφαλητων » απο τους ιδεολογικους τους απογονους…
και να μη κρατώ σταση Ποντιου Πιλατου οταν καποιοι επιχειρουν την αποκατασταση αυτή ..
Νοσφεράτε…
μα και οι ηγέτες των ταγματασφαλιτών εκτελέστηκαν ή αυτοκτόνησαν …
Τέλος πάντων… αλλού είναι το πρόβλημα!
–Στην εξασθένιση της ιστορικής μνήμης των παιδιών και εγγονών των προσφύγων,
–στον περίεργο αγνωστικισμό για τα μικρασιατικά που επιβλήθηκε στις επόμενες των γενεών, τόσο από την εξουσία, όσο και απ’ την αριστερά και
–στην ένταση των γεγονότων της δεκαετίας του ’40 που διατηρείται μέχρι σήμερα.
Εξάλλου ο δεξιός αναθεωρητισμός από τα μικρασιατικά πρωτοξεκίνησε, όταν λατρεύτηκε και ‘δω το «παιδί της πόλης» , ο Ατατούρκ, ως μέγας προοδευτικός και δημοκράτης και θεωρήθηκε ότι οι νεότουρκοι ναζί ήταν προοδευτικό επαναστατικό κίνημα. Όταν αμφισβητήθηκαν οι γενοκτονίες ως φαντασιώσεις και «εθνικισμός των προσφύγων».
Ή νομίζεις ότι αυτά είναι μικρότερης σημασίας;
Μ-π
Kοιτα Μ-π .Ο καθενας εχει την προσωπική και οικογενειακή ιστορια τους τις επιλογές του και τις αντοχες τους ..
Για παραδειγμα ..Για μενα πολύ πολύ μεγαλΗ σημασια εχει η Δεξια αναθεωρηση της Ιστοριας που εγινε περυσι με το κατ΄αναθεση στο Ιδρυμα Καραμανλή Βιβλιο ιστοριας της Γ λΥΚΕΙΟΥ(και που αντικατεστησε το κατα γενική ομολογια(εκτος φασιστών) πολύ καλό προηγουμενο) και τα εντελώς πετριεργα θεματα που μπηκαν στις εξετασεις …
Για σας μπορει να μην ηταν τοσο σημαντικό που στα παιδια της Γ Λυκειου εξωραιζεται ο Μεταξάς ..Για μενα εχει ..
Οπως εξαιρετική σημασια εχει για μενα , να μήν Δεχτώ καμια κολυμπηθρα του Σιλάμ για τους ταγματασφαλήτες ειτε ηταν Πόντιοι ειτε οχι
( και νομίζω και για τον Μουμουλ με τον οποιο μας συνδεουν
και δεσμοι αιματος και κοινης ..ανωριμοτητας συμφωνα με την διαπιστωση του ωριμου του σχ 26)
Καλά αυτά κατάλαβες από αυτά που γράφω;
Φυσικά και είναι πρώτιστης σημασίας η αντιμετώπιση του δεξιού αναθεωρητισμού όσον αφορά την αποκατάσταση των ταγματασφαλιτών.
Απλώς αυτό που σου λέω είναι ότι ο αναθεωρητισμός είναι πολύ ευρύτερος και ένας από τους σημαντικούς άξονες -για μένα και όχι μόνο- είναι και τα μικρασιατικά.
Όσον αφορά το βιβλίο Ιστορίας της Γ’ Λυκείου… έτσι είναι όπως τα λες! ‘Ομως οι δικές μου αντοχές μετά από 16 περίπου μήνες συγκρούσεων για το ρεπούσειο έργο -πλήθος ηθικών και ιδεολογικών πιέσεων βοηθούντων- είχαν εξαντληθεί τελείως. Άλλά δεν μπορώ να μην παρατηρήσω ότι και συ δεν κάθησες να γράψεις ένα συγκροτημένο κείμενο για να το ανεβάσουμε…
Αν δεν δουλεύουμε όλοι, πάντα θα γίνονται τα μισά και πάντα θα γκρινιάζουμε γιατί αυτά που πρέπει να γίνουν είναι παρα μα πάρα πολλά και τρεις εθελοντές δεν επαρκούν!
Μ-π
Ψυχραιμία. Καί τά δύο είναι σημαντικα θέματα καί δε΄ν εχει σημασία νά προσπαθούμε νά αποδείξουμε ότι τό ενα είναι πιό σημαντικό απο΄τό άλλο. Νά ενωθούμε σέ ένα κοινό ΜΕΤΩΠΟ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΜΝΗΜΗΣ. Εχει σημασία νά αναδυθούν οι λευκες σελιδες της προσφυγικής Ιστορίας, διότι ο θύτης είναι καί σήμερα ο ίδιος έναντι τού Κουρδικού καί τού Κυπριακού λαού, καθώς καί έναντι τής Ελλάδας(Τουρκικός Εθνικισμός μέ τόν φασιστικό Καμαλικό του χαρακτήρα).
Επίσης γιά τόν ίδιο λόγο πού η συμφιλίωση τών λαών δέν περνάει μέσα από την Σολομόντιο ισομερή απόδοση ευθυνών, καί τόν συμψηφισμό βιαιοτήτων,((ανα)θεώρησητύπου Ιού, Ρεπούση κλπ), γιά τον ‘ιδιο λόγο η συμφιλίωση τών δύο μερών τού εμφυλίου δέν περνάει
μέσα από την εξίσωση τών αντιπάλων, πολύ περισσότερο όταν αυτή η αναθεώρηση επιχειρείται από τήν ηθικά κατάπτυστη πλευρά τών συνεργατών τού κατακτητή.Αυτό δέν σημαίνει ότι ξεκινούμε έναν νέο διχασμό. Ειναι ο αγώνας της μνήμης ενάντια στήν λήθη, είναι η στοιχειώδης άμυνα για την υπεράσπιση ανθρώπων καί αξιών γιά τίς οποίες αξίζει κανείς νά ζεί καί νά πεθαίνει. Οι ιδέες της ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ απέναντι σε ιδεολογίες και πολιτικές πού εξαχρειώνουν τόν ανθρωπο (Φασισμός, μισαλλόδοξος εθνικισμός), οι ιδέες τής ΠΑΛΗΣ γιά συλλογικά αγαθά μέ προσωπικο΄κόστος καί Θυσίες απέναντι στό αέναο βόλεμα (Δοσίλογος στήν κατοχή, εθνικόφρονας μετά). Αυτό δεν ακυρώνει τό δικαίωμα μας γιά κριτική ματιά στά δικά μας,ουτε παρανομοποιεί αυτήν την κριτική. Ομως δέν προτάσει τις αδυναμίες σάν πρόσχημα γιά νά απαλλάξει τούς Θύτες..
το καλυτερο (πολύ καλυτερο απο τι θα μπορουσα εγώ να γραψω ) αρθρο για το απιστευτα Δεξιο και Αντιπαιδαγωγικό βιβλιο της Γ Λυκειου ειναι του Ιστορικου Σπυρου Μαρκετου απο τα Νεα ..Και σουχω δωσει το Λινκ ..
Τελος παντων κιεγώ δεν καταλαβαινω γιατι μου Φωνάζεις ..; Την αποψη μου ειπα βρε αδελφέ ..Και δεν σουπα να μην ασχοληθεις με τη Δικη των Εξι ..Καποιες επιφυλαξεις ειχα για το πόσο μπορει καποιος κοσμος να ενδιαφερθει για ολα αυτά ..
Απο τους Ποντιους συγγενεις μου κανεις δεν μου μετεφερε καμμια μνημη μισους ουτε κατά των Τουρκων ουτε κατά του Κεμάλ ..Μπορει να την κρατουσαν μεσα τους ..Τον Ποντιο παππου μου τον σκοτωσαν στο Ξυλο τα Καθαρματα οι Ταγματασφαλήτες εκει γυρω στο 44 επειδή ειχε τα παιδια του στην Αντιατση ..Απο την Γιαγια μου ακουσα πολά για οσα τους επεφυλαξε ο Μεταξάς αλλά ελαχιστα για τους Τουρκους (ισως καποια νοσταλγια για τα χρονια στην πατριδα αλλά περα αυτου ουδεν ) Απο τον πατερα ιστοριες για τους Γερμανους , τους συνεργατες τους και την μεταχειριση που επεφυλαξε στους Αγωνιστες της εθνικής αντιστασης το Μετεμφυλιακό κρατος ..Απο τους υπολοιπους συγγενεις τα Ιδια ..Κανεις δεν μου μιλησε ποτε για τη δικη των Εξη , για την οποια εμαθα σε πολύ μεγαλύτερη ηλικά ..Δεν δικαιουμαι να πιστευω οτι μαλλον δεν τους πολυενοιαζε ;. Και γιατί παρακαλώ να νιαζει τους χαροκαμμενους προσφυγες που Τοτε δεν ειχαν κυριολεκτικά στον Ηλιο μοιρα , το πως βγαζαν τα ματια τους Βενιζελικοι και Αντιβενιζελικοι;
Χαίρομαι που συμφωνούμε σε γενικές γραμμές. Είναι αλήθεια ότι οι Πόντιοι, παρότι βενιζελικοί, ήταν πιο αποστασιοποιημένοι από τις ελλαδικές συγκρούσεις εκείνης της εποχής, απ’ ότι οι υπόλοιποι πρόσφυγες. Ίσως γιατί ένα πολύ μεγάλο μέρος τους είχε έρθει από Καύκασο και Νότια Ρωσία και κουβάλουν μια περιπλάνηση 4 τουλάχιστον ετών πάνω τους (από το ΄18).
Ακριβώς από τη μοιραία για τους πάντες Συνθήκη του Μπρεστ Λιτόφσκ.
Πολυχρονίδη μια χαρά τα είπες και θεωρώ ότι συμφωνείς με τη διαπίστωση ότι όλοι πρέπει να δουλεύουμε. Γι αυτό λοιπόν ανασκουμπώσου, γιατί αν περιμένουμε απ’ τον Ομέρ… άσπρη μέρα δεν θα δούμε!
Κάνε ένα κείμενο για το ταξίδι σου στον Πόντο. Ένθεσε (θήκον απ’ες) και τις πολύ ενδιαφέρουσες φωτογραφίες και στείλτο μας.
Μ-π
Φίλε Πόντε,
Ενώ σε θεωρώ ένα άκρως φιλικό(ιδεολογικά και συναισθηματικά κυρίως) μπλογκ, ταυτόχρονα είσαι το μοναδικό μπλογκ σε όλη τη βλογόσφαιρα που νιώθω αδύναμος και αμήχανος στο τι και πως να σχολιάσω…
Τα θέματά σου, όπως αυτό το οποίο διάβασα με μεγάλη προσοχή, είναι θέματα που τα έχω διαβάσει προ αμνημονεύτων χρόνων, βρίσκονται σε βιβλία τα οποία είναι όλα τους σκονισμένα στη βιβλιοθήκη μου, τα στοιχεία αυτών των βιβλίων, έχουν καταγραφεί αρχικώς έντονα στο μυαλό μου, και που τώρα θαμπώνουν και φθείρονται με το πέρασμα του χρόνου, παραμένουν κρυμμένα πίσω από μια αναμνηστική αχλή. Όταν αυτά τα θέματα τα συναντώ σε ζωντανές συζητήσεις σε παρέες, αλλά και σε χώρους όπως ο δικός σου, μου προκαλούν μια γλυκόπικρη νοσταλγία από πράγματα και γεγονότα που δεν έζησα (αλλοτινά διαβάσματά μου) και που εντούτοις μου ασκούν ακόμη τη γοητεία τους μέσα από την ατμόσφαιρα που αποπνέουν.
Όσο δηλαδή οι απόψεις μου τείνουν να συμφωνήσουν με το φίλο Πάνο που επίσης εκτιμώ, άλλο τόσο τείνουν να διαφωνήσουν. Βρίσκομαι δηλαδή σε μια διαρκή αμηχανία, αναποφάσιστος, αλλά και γοητευμένος με τη ιδιαίτερη ματιά σου στα πράγματα, αλλά και στα παρελθόντα κοινωνικά και ιδεολογικά γίγνεσθαι. Εξού και η … έκπληξή μου όταν μου ανέφερες για την δίκη των εξ στο μπλοκ μου!
Ουφ…Στα είπα.
Αυτοί είναι πάνω-κάτω οι λόγοι της απουσίας μου από τα σχόλιά σου, ενώ παραμένω ένας από τους πιστότερους αναγνώστες σου. Κατάγομαι από τις Κυδωνίες, από παππού που σκοτώθηκε σε μάχη με τους Τούρκους για ένα άσπρο άλογο που δεν ήθελε να τους παραδώσει. Δεν αποκλείεται να πρόκειται για μύθευμα, οι συγγενείς μου πάντως αυτό υποστηρίζουν, εμένα με βολεύει γιατί κολακεύει την ύπαρξή μου, so I leave it at that.
Φίλε Πόντε,
Σε παρακαλώ να δεις με συμπάθεια την ειλικρίνειά μου. Ο εαυτός μας δεν είναι ένας, αλλά πολλοί. Δεν δαμάζονται εύκολα.
Θα με πείραζε αφάνταστα να σταματήσει αυτή η ιδιαίτερη ματιά σου, να εκφράζεται.
ρΙΧΝΟΝΤΑς ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΞΑΝΆ στο σχολιο 26 (για το οποιο απροσεχτα εκανα το λαθος να πω οτι περα απο το απιστευτα αλαζονικο και »Υπερανω »Υφος συμφωνω επι της ουσιας )Προσεξα το εξής
»Οι ιστορικές “σχολές” ας βγάλουν τα μάτια τους, μεταξύ τους. Και θεμιτό είναι – και ενδιαφέρον! Και, τελικά, ας επικρατήσουν τα πειστικότερα επιχειρήματα. Αν έχεις το (ιστορικό) δίκιο με το μέρος σου, γιατί φοβάσαι τον κύκλο του κάθε Νικολόπουλου και τους εγγονούς του κάθε Τσολάκογλου;
————
Ε παιδια
Υπαρχει μια Τεραστια διαφορά μεταξύ της αναψηλαφισης της Δικης των Εξι Με την Τυχον αναψηλαφιση των Δικών των Δωσιλόγων της Κατοχής απο καποιους νοσταλγους της εποχής τους …
Η διαφορά – ειναι η εξής ..
Οτι και να πουμε για τον Γουναρη, Πρωτοπαππαδακη και λοιπους .. Οσα εγκληματικά Λαθη οση ανικανοτητα και να επεδειξαν ..
Εντουτοις αποτελουσαν μια Νομιμη , Δημοκρατικα Εκλεγμενη Κυβερνηση ,,Που εκπροσωπουσε Τοτε μια τεραστια Παραταξη..(ΤΗΝ ΑΝΤΙΒΕΝΙΖΕΛΙΚΉ , ΚΑΙ ΠΟΥ ΕΚΛΕΧΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΤΟΤΕ ΙΣΧΥΟΝ σΥΝΤΑΓΜΑ (ΤΟΥ 64/1911)
οι Τσολακογλου ηταν Κυβερνηση Κουισλιγκ (οπως λεγονταν Ατιμωτικά ολοι οι Δοτοι Απο τις κατοχικές κυβερνησεις των Ναζί,
Προδοτες με καθε σημασια της λεξης ( της κοινωνιας του εθνους αλλά και την Νομική )
Οι Τσολακογλου δεν ειχαν καμμια Νομιμοποιηση… Το εγκλημα τους δεν εγκειται στις μετεπειτα πραξεις τους(που και αυτες
βεβαιαως ηταν εγκληματικές με το παραπανω )
αλλά και μονο στο Γεγονός οτι Δεχτηκαν να αναλαβουν τηνΔοτη απο τους Ναζί εγκληματιες Εξουσια
αυτό και μόνο συνιστουσε Και συνιστα εσχατη Προδοσια …
Οπως και για την χουντα ..Περα απο τις λοιπές προδοσιες και μονο το γεγονός οτι στραφηκαν κατα του Συνταγματος και της Δημοκρατιας συνιστά Προδοσια και Υπερτατο εγκλημα ..
Μπορει για καποιους ολα αυτά ( Νομιμοτητα , Συνταγματα , Εγληματα των Κουσισλιγκ κλπ ) να συνιστουν Γελοιοτητες και να …γελάνε »(οπως το λεει καθαρά το σχ 26)…
Υπάρχουν και αλλοι ομως που δεν γελάνε επειδή καποιοι θεωρουν Γελοια την ιδια την προσφατη Ιστορια της Χωρας μας,η την Δημοκρατια, και θεωρουν οτι ο καθε Συνεργατης των Ναζί Κουσλιγκ Τσολακογλου μπορει και να .δικαιωθει ..
ή αυριο μεθαυριο ο παπαδοπουλος, παττακος και λοιποι χουνταιοι ..
Λοιπόν Μ-π (που μουλεγες οτι δεν εκανα τιποτε για το απιστευτο Βιβλιο της Ιστοριας Γενικης παιδειας της Γ Λυκειου που δοθηκε κατ’ αναθεση και χωρις διαγωνισμου στους του Ιδρυματος Καραμανλή και τους ακαδημαικους του)
Το Βρηκα και μονος μου
(κουραστηκα βεβαια αλλά τελικά πρεπει να ταο κανω μονος
ειναι σε αυτή την αναρτηση ..Σχ 21 και κατω ..Πολλα σχολια και δικα μου και η αναφορά στην κριτική του Μαρκετου
Το πιο ενδιαφερον βεβαι ειναι οτι ανακαλυψα και μια επιθεση του Ιστορικου που αναφερει ο Κυριος του σχ 26 για να Βαφτισει τον Τσαους Αντον …Αντιστασιακό σε ενα εντελώςκαινουριο και πρωτοπωριακό Ποστ οπου συνεχιζεται το παλαιο τροπάρι να θεωρειται η Εθνική Αντισταση κατά των Γερμανών Ιταλών Βουλγαρων Φασιστών και συνεργατων τους ως…Εμφυλιος (ο οποιος μαλιστα ξεκινά και το ’43 )
Την επιθεση που κανει ο Ιστορικός μας βεβαια οπως θα δειτε δεν την κανει κατά του Απιστευτου Βιβλιου αλλά κατά του Μαρκετου και
μαλιστα επειδή τολμά να κανει κριτική στο κατ’ αναθεση Βιβλιο
Οπως θα δειτε βεβαια φτανω εν τελει στο σημειο να αποκαλύψω στα τελευταια μου σχολια οτι οι Χιτες του Γριβα ηταν ..Χιτες….
Εκει φτασαμε αγαπητοι μου ..
Και προφανώς ο Κατηφορος δεν εχει πατο ..
Θα επεξεργαστω τα σχολια μου αυτά για να τα κανω αναρτηση και στο Μπλογκ μου
οΠΩς ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΕ ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΜΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΔΕΤΧΏ ΚΑΙ ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ ΚΑΙ ΠΟΛΛΟΙ ΑΛΛΟΙ
ΤΟ »ΤΙ ΕΛΑΣ , τΙ πΑΟΤΖΗΔΕς , τΙ ΤΑΓΜΑΤΑΣΦΑΛΉΤΕς τΙ εΛΑΣΙΤΕς , τΙ ΧΙΤΕΣ Τι ΕΑΜΙΤΕΣ » τΙ ΕΘΝΙΚΉ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ Τι Συνεργασια με τους Γερμανους »
ΝΑ ΚΑΙ Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ
Ροϊδη,
μας συγκινείς. Γιατί εκφράζεις αυτό που νοιώθει ένα μεγάλο μέρος της γ’ προσφυγικής γενιάς, που ενώ από τη μια δεν έχει χάσει τη σύνδεση και το συναισθηματισμό προς τη Μικρά Ασία, εν τούτοις νοιώθει και μια αμηχανία…. την οποία νοιώθαμε και μεις κάποτε.
Noσφεράτε,
-η άποψή μου ήταν ότι εσύ θα έπρεπε να έχεις κάνει ένα σχετικό κείμενο. Γιατί η κριτική προς το βιβλίο ιστορίας της Γ’ λυκείου που έκανε ο Μαρκέτος ή τα «Νέα» γενικότερα, έγιναν ως αντίδραση σε όσα είχαν προηγηθεί για το ββλίο της Στ’ δημοτικού. Δεν έγινε αυτόνομα, αλλά οι υποστηρικτές της Ρεπούση άρχισαν να προσπαθούν να πάρουν τη ρεβάνς. Έτσι βγήκε και έτσι ήταν!
-λόγος για εξεύρεση επιχειρημάτων για τους Εξι, ώστε να μη συγκρίνονται με την κυβέρνηση Τσολάκογλου δε νομίζω ότι υπάρχουν. Η κάθε δύναμη λειτούργησε στην εποχή της με καταστροφικά, σε ηθικό και πολιτικό επίπεδο, αποτελέσματα.
Φυσικά, αν τους Έξι τους δω ως εγγονός ή ως πολιτικούς προγόνους ή με διάφορες αστικές τυπικότητες, μπορεί και να τους συμπαθήσω (ως ιστορικό ρόλο, φυσικά). Αν τους δω ως απόγονος των θυμάτων που δεν είχαν τότε την ελληνική υπηκοότητα για να διαμορφώσουν το ελλαδικό εκλογικό αποτέλεσμα, θα τους θεωρήσω ισοδύναμο του Τσολάκογλου και κάτι παραπάνω.
Γιατί ο Τσολάκογλου και τα Τάγματα υπηρέτησαν τον κατακτητή. Όμως την επαύριο της απελευθέρωσης ο γεωγραφικός χώρος, όπου είχαν δικαίωμα να κατοικούν Έλληνες παρέμεινε το ίδιο. Όμως με την πολιτικη των Έξι αποκλειστικά, δικαιώθηκαν γενοκτονίες και ο γεωγραφικός χώρος, όπου είχαν δικαίωμα να κατοικούν Έλληνες μειώθηκε δραματικά.
Μ-π
Έχω ζητήσει αναθεώρηση της άδικης απόφασης για τον διωγμό των πρωτοπλάστων από την Εδέμ.
Πιστεύω ότι τους προστάτευε το ενοικιοστάσιο και ότι εκδιώχθησαν αδίκως και βιαίως.
Η αναψηλάφηση της υπόθεσης θα γίνει στον «Άγιο» Πάγο.
Όποιος έχει νόμιμο συμφέρον μπορεί να δηλώσει (συμ)παράσταση.
Μ- π
αν εκανες τον κοπο να διαβασεις τα σχολια σε δικήσας αναρτηση θε εβλεπες οτι Κριτική στο κατ’ αναθεση βιβλιο στυς »ακαδημαικους » του Ιδρυματος Καραμανλή
Δεν εκανε μονο ο Σπυρος Μαρκετος αλλά και ο Γ Μαργαριτης ο ιστορικός ..
Ενώ τον ρόλο του »υπερασπιστη » του Νεου Βιβλιο ανκαταλαβα καλά και αντεπιτιτεθεμενου στον Μαρκετο ανελαβε ο παλιος μου γνωριμος ο Τασος ..
Τωρα μπορει να θεωρεις οτι και Γ Μαργαριτης κανει κριτική στο βιβλιο επειδή θελει εκδικηση ….Δικαιωμα σου ..
Ε οσο για μενα εχω παμπολλα γραψει στο Δικοσας μπλογκ για το Βιβλιο .. Ομως οπως ξερεις ουτε ιστορικός ειμαι με την ειδικευση που απαιτεται ουτε Οδοντιατρος για να εχω τις απιτουμενες γνωσεις για να μπορω να ασκησω πληρη κριτική..
Απο την αλλη νομιζα οτι οι πιο αρμοδιοι να μιλήσετε για την περιπτωση του Αντον Τσαους ειστε εσεις και μαλλον εσύ .Εκανα λάθος … Ευτυχώς που υπαρχει και ο Vripol
Dew jan;a thn anarthsh kai sxolia
Αρκετα με τα ακροδεξια-φασιστοειδη γουρουνια.
Η ιστορια φιλε μου εχει «γραψει» για ολους.
Σωστη κριση λοιπον και ψυχραιμα.
Εχω βαρεθει να κανω διαλογο-αντιλογο με τετοια υποκειμενα χρονια τωρα σε διαφορα forum!
Tην καλησπερα μου
Νοσφεράτε…
Δεν την ξερω την περίπτωση του Τσαούς Αντών! Μόνο μέσα από τα βιβλία του Χ»αναστασίου και του Μαραντζίδη είχα κάποια πληροφόρηση.
Όμως μαθαίνω συνέχεια!
Μ-π
http://www.enet.gr/online/online_text/c=110,id=53201536
Oh My God!Ποιός διαβάζει Μαρατζίδη?!
παρτιζανα,
εγώ πάντως όχι. Και αυτό γιατί δεν έτυχε!
Αλλά γιατί το λες;
Ομέρ, ο κόκκινος Τσαούς-Ομέρ
Για περάστε και από δω. Κάτι έχω ετοιμάσει για σήμερα…
Mια πολύ ενδιαφέρουσα και αποκαλυπτική συζήτηση γίνεται στο «Αντίβαρο» τώρα.
http://www.antibaro.gr/articles/pontos/2008-10-07-18-30.html
Νομίζω ότι ειδικά εσάς του μπλογκ «Πόντος και Αριστερά», όπως και τους αναγνώστες σας που έχουν αντίστοιχες ευαισθησίες θα πρέπει να τους ενδιαφέρει τρομερά.
Εδώ προκάλεσε το ενδιαφέρον σε μένα τον Κρητικό!
Διαβάστε τι απίστευτα πράγματα γράφει ένας εκεί που σας πρότεινα:
«**Όσο υβριστικό και αν ακούγεται. Η ιστορική αλήθεια είναι ότι οι Πόντιοι δεν πολέμησαν. Όλα αυτά περί Ποντιακού αντάρτικου είναι παραμύθια της χαλιμάς. Δεν θα τους έσφαζαν οι Τούρκοι αν πολεμούσαν. Ας μην έτρεχαν στις εκκλησίες και ας έπεφταν στο πεδίο της τιμής. Οι Τούρκοι στον Πόντο ήταν λιγότεροι. Όχι άλλη αχαριστία λοιπόν από την μεριά των προσφύγων και όχι άλλες κατηγόριες. Ότι έπαθαν το άξιζαν γιατί απλά δεν πολέμησαν όσο σκληρό και αν ακούγεται.**
* Οι Ελλαδίτες στρατιώτες και αξιωματικοί του ‘22 πολεμούσαν 10 χρόνια από το ‘12. Μην κατηγορούμε άλλο το Ελληνικό κράτος που πρόσφερε τα παιδιά του στους αγώνες του Έθνους και τις πολιτικές καταστάσεις τις εποχής, ούτε τον Βενιζέλο και τον Κωνσταντίνο. Ας έβαφαν και οι Πόντιοι τις ‘’στολάρες’’ τους με αίμα και ας ξόδευαν μέχρι τελευταίου τα φυσίγγια που φοράν στους χορούς τους σήμερα, όπως έκανε ο προπάππους μου στο Κάλε – Γκρότο και τόσοι άλλοι.»
Ζωνιανίτη ευχαριστούμε για την παραπομπή.
Είναι πολύ αποκαλυπτική συζήτηση. Είδες ότι τελικά ότι και να γίνει, όσο και να προσπαθούν να το παίξουν φιλο-πρόσφυγες, το παλιό αποκρουστικό πρόσωπο τους ακολουθεί. Είδα σ’ ένα νεοφασιστικό περιοδικό, στο «Πάτρια», να υπάρχουν απ’ τη μια κείμενα για τη γενοκτονία των Ποντίων και την καταστροφή της Σμύρνης και από την άλλη αφιερώματα και ύμνοι στο Μεταξά. Η απόλυτη ιδεολογική παραφροσύνη και σύγχυση.
Ομέρ
Στο μεταξύ, στην Ισπανία, αντί να επικρατήσει ο δεξιός αναθεωρητισμός, ακυρώνεται ΚΑΘΕ αμνηστία κατά (φασιστικών) Εγκλημάτων.
http://www.enet.gr/online/online_text/c=111,dt=17.10.2008,id=98501872
«Εισαγγελέας αίρει την αμνηστία για τις «εξαφανίσεις» επί Φράνκο»
Ε ναι ..Στην Ισπανια ξεκινησε του παιχνιδι του »Δεξιου Ανθεωρητισμου» Και τους Γυρισε Μπουμεραγκ ..
(οπως θα γινει και εδώ )
[…] πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση μ’ αφορμή το κείμενο του ιστορικού Βλάση Αγτζίδη για τη Δίκη των Έξι […]
Στην ίδια λογική με την οποία επιρρίπτονται ευθύνες στον Εθνεγέρτη Βενιζέλο και εάν καταδικάζουμε τις προθέσεις και όχι τα αποτελέσματα (γιατί επί Βενιζέλου πάρθηκαν αποφάσεις αλλά δεν υπήρξαν συνέπειες) θα πρέπει να ξαναδικάσουμε και…τους αγωνιστές του 1821 για την ριψοκίνδυνη απόφασή τους να τα βάλλουν με την πανίσχυρη (και όχι αφοπλισμένη όπως το εκατό χρόνια αργότερα) οθωμανική αυτοκρατορία. Η κατάληξη αυτού του εγχειρήματος, σε περίπτωση που δεν παρενέβαιναν οι Μεγάλες Δυνάμεις καταλυτικά, δεν νομίζω να ήτανε λιγότερο καταστροφική για τον Ελληνισμό. Δεν μπορείς για την ίδια πρόθεση τον έναν να τον κάμεις εθνικό ήρωα και να τον γιορτάζεις κάθε χρόνο και τον άλλον να τον στέλνεις στρατοδικείο.
Η αναψηλάφιση της δίκης είναι άλλο τόσο σωστή όσο και η εκτέλεση των έξι υπευθύνων (αν και κατεμένα θα έπρεπε να εκτελεστεί και ο μεγάλος απών της φοβερής εκείνης εθνικής μας προσπάθειας ο Ι. Μεταξάς), γιατί το ότι ήτανε υπεύθυνοι για την καταστροφή, αυτό είναι αυταπόδεικτο, αλλά το ότι οι πράξεις και (προπαντώς) οι παραλήψεις των ήτανε προιόν προδοσίας είναι κατεμένα το ίδιο ψέμματα!
Ανιστόρητοι θλιβεροί φανατικοί ΜΑΛΑΚΕΣ… Είναι δυνατόν να συντηρείτε το διχασμό που επέβαλλαν οι αγγλογάλλοι στην ελλάδα μέσω του Μπενιζέλου τους στη σημερινή εποχή? Είναι δυνατόν να αγνοείτε τα γεγονότα και να κραυγάζετε συνθήματα? Είστε πόντιοι εσείς? Τουρκόσποροι γνήσιοι είστε, ου να μου χαθείτε κοπρόσκυλα, προδότες της φυλής σας, τυφλωμένοι φανατίλες…
«Ελεύθερε Έλληνα» (θου φυλακη τω στόματί μου!!!)
Κατά παραβίαση των αρχών μας αφήνουμε το υβριστικό σχόλιό σου μόνο και μόνο για να αντιληφθούν οι αναγνώστες μας ότι αντιλήψεις, σαν αυτές που είχαν οι παρακρατικοί του Ιωάννη Μεταξά το ’16 όταν έπνιγαν στο αίμα τους Μικρασιάτες πρόσφυγες -που είχαν καταφύγει στο λεκανοπέδιο για να γλυτώσουν από το σπαθί του Νεότουρκου φασίστα- είναι ακόμα παρούσες και ζωντανές.
Και ότι ο μεγαλύτερος εχθρός, αυτός που οδήγησε στη Μικρασιατική Καταστροφή, όπως και στην Καταστροφή της Κύπρου, είναι εσωτερικός.
Και όσοι νομίζουν ότι έχουμε ξεχάσει τους εθνοπροδότες…. είναι γελασμένοι
Οι αδμινίστορες
————————————————
Εσύ τελικά με ποιόν είσαι;
Με τον Τάσο τον Κωστόπουλο, τη Ρεπούση, τον Γκίκα, το Βορίδη, το Μιχαλολιάκο;
Μας μπερδέψατε που να σας πάρει!!!
Ίδια είναι τα σκατά
δεξιά κι αριστερά
Από τότε που μας τέλειωσε ο κομμουνισμός στη μαμά-Ρωσία, είστε σαν τις πουτάνες που ψάχνετε για πάτρονο… Ακόμα και το Βενιζέλο υιοθετήσατε για αριστερό, αυτόν που καθιέρωσε την ιδεολογία σας ως ιδιώνυμο έγκλημα. Καταλαβαίνω τη νοοτροπία σας, γεννημένοι δούλοι, δεν τη μπορείτε την ελευθερία, χρειάζεστε οπωσδήποτε νταβατζή.
«πουτάνες»,»νταβατζή»….
Ρέ σύ Τρουμπιώτη, μήπως ήθελες να γραψεις στό «Πούτσος καί Γαμιστερά» καί τά μπέρδεψες εξ αιτίας τής αγραμματοσύνης σου;
“Ελεύθερε Έλληνα” (θου φυλακη τω στόματί μου!!!)
Κατά παραβίαση των αρχών μας αφήνουμε το υβριστικό σχόλιό σου μόνο και μόνο για να αντιληφθούν οι αναγνώστες μας ότι αντιλήψεις, σαν αυτές που είχαν οι παρακρατικοί του Ιωάννη Μεταξά το ‘16 όταν έπνιγαν στο αίμα τους Μικρασιάτες πρόσφυγες -που είχαν καταφύγει στο λεκανοπέδιο για να γλυτώσουν από το σπαθί του Νεότουρκου φασίστα- είναι ακόμα παρούσες και ζωντανές.
Και ότι ο μεγαλύτερος εχθρός, αυτός που οδήγησε στη Μικρασιατική Καταστροφή, όπως και στην Καταστροφή της Κύπρου, είναι εσωτερικός.
Και όσοι νομίζουν ότι έχουμε ξεχάσει τους εθνοπροδότες…. είναι γελασμένοι
Οι αδμινίστορες
————————————————
Εσύ τελικά με ποιόν είσαι;
Με τον Τάσο τον Κωστόπουλο, τη Ρεπούση, τον Γκίκα, το Βορίδη, το Μιχαλολιάκο;
Μας μπερδέψατε που να σας πάρει!!!
Μη στενοχωριέσαι Ομέρ.
Τα φασισταριά ίδια είναι, είτε τουρκικά είτε ελληνικά.
Εξάλλου κοινή είναι η ευθύνη τους για τη σφαγή της Ιωνίας.
Και καλά τους τα λες: ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ!
Θενκς Ματσουκέτε!
Ομέρ
Με τον Τάσο τον Κωστόπουλο, ΟΜΕΡ
Τασος ο αστειος……..αντε καλα γελοιος
ΧΑ ΧΑ ΧΑ
Με τρομάζει η ευφυΐα κάποιου…………μάλλον είναι κάτι κλίμακες ποιο πάνω από εμάς………άλλωστε ποτέ δεν έγινε γενοκτονία………….ο Κεμάλ ήταν φίλος και εμείς μαλάκες……………επίσης κανένας ακροδεξιός δεν έσφαλε σε βάρος κάποιου πρόσφυγα………..και γη δεν είναι στρόγγυλη………………είναι σωστή γωνία…………..
τα λόγια είναι περιττά…………..μπράβο στον Μεταξά τον αριστερό……….
άρχοντας ήταν και είναι ……………….ΖΗΤΩ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ……………
σχ 68
μην ξανα-κατηγορισεις αυτόν τον άγιο άνθρωπο……….είπε το ΟΧΙ…………..
και τι όχι…….με ορχιδέες
ο νεραντζης τι ειναι? κοντρα στον τρεμοπουλο?
[…] -Δίκη των Εξ: Η Ακροδεξιά […]
γιατι ντε κ καλα να υπαρχουν δεξιοικ αριστεροι?γιατι βρε σεις δεχεστα ταμπελες?η δικη των εξι καλως εγεινε κ καλως εκτελεσθηκαν.δεν ηταν μονο κατηγροι βενιζλικοι αλλα κ αντιβενιζελικοι.δικτατορια τους δικασε κ καλα εκανε.βεβαια εδω τηνλεμε επανασταση κ οχι χουντα.καπιοι επρεπε να πληρωσουν σκληρα κ ετσι εγεινε.επαναστασεις(χουντες)εχουν σωσει την ελλαδα σε ολητην ιστορια..δεν ειναι ακροδεξιοι αυτοι.ο πρωτος που εσπασε το συνταγμα(ξενοφερτο) ηταν ο καποδιστριας.τι λετε λοιπον?ο βενιζελος προσπαθησε να κανει κινημα…χουντα το εκανε προθυπουργο…Ελληνες ηταν και ειναι…ο βασιλιας δεν ηταν ελληνας.εξω λοιπον..ολοι οι αλλοι ομως ηταν δικοι μας..καποιοι απο τους προγονους σας που δεν ηταν τσιρακια κανενος
[…] σχετικές με την προσπάθεια αναθεώρησης της ιστορίας [ ΕΔΩ] , [ΕΔΩ] , [ΕΔΩ] και […]
H ιδεολογική σύγχυση της ακροδεξιάς μέσα από τα δημοσιεύματα του αντιβενιζελικού τύπου:
http://dimitrisdoctor2.blogspot.com/2009/03/2.html
doctor
——————————————————
ΜΕ ΤΙΣ ΕΥΛΟΓΙΕΣ ΤΟΥ ΑΛΑΦΟΥΖΟΥ
——————————————————
Στην Ολομέλεια του Αρείου Πάγου η απόφαση για επανάληψη ή όχι της «δίκης των 6» του 1922
Το Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου με την υπ΄ αριθμ. 1533/2009 απόφασή του παρέπεμψε στην Ολομέλεια του ΑΠ, να κριθεί οριστικά εάν θα επαναληφθεί ή όχι η αποκαλούμενη «δίκη των 6» που έγινε το 1922, μετά την Μικρασιατική καταστροφή, καθώς οι απόψεις των αρεοπαγιτών του Τμήματος ήταν αντίθετες (3 έναντι 2) και ελήφθησαν με διαφορά μιας ψήφου.
Το 1922 μετά την Μικρασιατική Καταστροφή εκδηλώθηκε στρατιωτικό κίνημα υπό τους συνταγματάρχες Πλαστήρα και Γονατά και τον αντιπλοίαρχο Φωκά, που προκάλεσε την παραίτηση της κυβέρνησης Τριανταφυλλάκου και του Βασιλιά Κωνσταντίνου (14 Σεπτεμβρίου 1922) υπέρ του υιού του Γεωργίου Β’.
Στη συνέχεια στην Αθήνα συγκροτήθηκε Επαναστατική Επιτροπή, η οποία έκανε εκτεταμένες συλλήψεις αντιβενιζελικών πολιτικών. Σε μεγάλη διαδήλωση 100.000 ανθρώπων στην Πλατεία Συντάγματος στις 9 Οκτωβρίου τέθηκε το αίτημα εκτέλεσης των υπευθύνων της τραγωδίας.
Οι Πάγκαλος, Οθωναίος, Χατζηκυριάκος αλλά και ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου απαίτησαν εκτελέσεις. Οι Πλαστήρας, Δαγκλής, Γονατάς ζήτησαν να γίνει κανονική δίκη. Οι δύο πλευρές συμβιβάστηκαν και αποφασίστηκε η ίδρυση Εκτάκτου Στρατοδικείου.
Επικεφαλής της ανακριτικής επιτροπής ανέλαβε ο υποστράτηγος Θεόδωρος Πάγκαλος. Στο πόρισμα της Επιτροπής (24 Οκτωβρίου), παραπέμφθηκαν να δικαστούν στο Έκτακτο Στρατοδικείο με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας οκτώ πρόσωπα, που έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο την περίοδο 1920-1922, οι:
Δημήτριος Γούναρης, 59 ετών, πρώην Πρωθυπουργός,
Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης, 68 ετών, πρώην Πρωθυπουργός,
Νικόλαος Στράτος, 50 ετών, πρώην Πρωθυπουργός,
Νικόλαος Θεοτόκης, 44 ετών, υπουργός Στρατιωτικών στην Κυβέρνηση Πρωτοπαπαδάκη,
Γεώργιος Μπαλτατζής, 56 ετών, υπουργός Εξωτερικών στις κυβερνήσεις Γούναρη, Πρωτοπαπαδάκη,
Ξενοφών Στρατηγός, υποστράτηγος, ε.α., 53 ετών, υπουργός Συγκοινωνιών στην κυβέρνηση Γούναρη,
Μιχαήλ Γούδας, υπονάυαρχος ε.α., 54 ετών, υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση Γούναρη,
Γεώργιος Χατζηανέστης, αντιστράτηγος, 59 ετών, Αρχιστράτηγος Μικράς Ασίας και Θράκης.
Η δίκη διεξήχθη από 31 Οκτωβρίου έως 15 Νοεμβρίου 1922 στην Παλαιά Βουλή. Το Στρατοδικείο κήρυξε παμψηφεί τους μεν Γεώργιο Χατζηανέστη, Δημήτριο Γούναρη, Νικόλαο Στράτο, Πέτρο Πρωτοπαπαδάκη, Γεώργιο Μπαλτατζή και Νικόλαο Θεοτόκη επιβάλλοντας την ποινή του θανάτου και τους Μιχαήλ Γούδα και Ξενοφώντα Στρατηγό επιβάλλοντας την ποινή των ισοβίων δεσμών. Διέταξε την στρατιωτική καθαίρεση των Γεωργίου Χατζηανέστη αρχιστράτηγου, Ξενοφώντος Στρατηγού υποστράτηγου και Μιχαήλ Γούδα υποναυάρχου, ενώ επέβαλε και χρηματικές ποινές.
Αμέσως μετά, ο επαναστατικός επίτροπος Νεόκοσμος Γρηγοριάδης μετέβη στις φυλακές Αβέρωφ, όπου εκρατούντο οι έξι και τους ανακοίνωσε την καταδικαστική απόφαση και ότι η εκτέλεση θα γίνει σε δύο ώρες. Δύο φορτηγά τους παρέλαβαν και τους μετέφεραν στον Γουδή, όπου εκτελέστηκαν.
Στον Άρειο Πάγο αίτηση επανάληψης της δίκης υπέβαλε στις 20.1.2008 ο Μιχάλης Πρωτοπαδάκης ο οποίος είναι εγγονός του Πέτρου Πρωτοπαδάκη, υποστηρίζοντας ότι υπάρχουν νέα γεγονότα και νέες αποδείξεις που καθιστούν πρόδηλη την πλάνη περί των πραγμάτων κατά την διεξαγωγή της δίκης το 1922.
Η πλειοψηφία του Ποινικού Τμήματος (Γ. Μάμαλης αντιπρόεδρος και οι αρεοπαγίτες Ν. Κωνσταντόπουλος και Π. Ρουμπής) τάχθηκε υπέρ της επανάληψης της δίκης των 6, καθώς έχουν αποκαλυφθεί νέα άγνωστα γεγονότα, σύμφωνα με τα οποία οι έξι ήταν αθώοι. Οι τρεις αρεοπαγίτες επικαλούνται επιστολές και αγορεύσεις στη Βουλή του Ελευθερίου Βενιζέλου.
Η μειοψηφία, δηλαδή, οι αρεοπαγίτες Ν. Ζαίρης και Κ. Φράγκου πρότειναν να απορριφθεί η αίτηση επανάληψης της δίκης, υποστηρίζοντας ότι τα στοιχεία που προσκομίστηκαν δεν θεμελιώνουν την βασιμότητα της επανάληψης της δίκης των 6. Ακόμη, η μειοψηφία υποστηρίζει ότι όσα ανέφερε υπέρ των έξι ο Ελευθέριος Βενιζέλος αποτελούν «προσωπικές του κρίσεις και εκτιμήσεις και όχι νέα γεγονότα». Τέλος, επικαλούνται οι δύο αρεοπαγίτες ότι δεν υπάρχει η καταδικαστική απόφαση σε βάρος των 6 και τα πρακτικά της δίκης.
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_arti … 009_285879
ΜΥΝΗΜΑ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ.ΦΤΙΑΞΤΕ ΠΡΩΤΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ(ΜΑΖΙ ΚΙ ΕΓΩ)ΓΙΑ ΝΑ ΦΤΙΑΧΤΕΙ ΕΠΕΙΤΑ ΚΑΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ
[…] αυτό η Μοναρχία με τις υπογραφές των Κωσταντίνου, Γούναρη και Ρούφου παρέδιδε τους Έλληνες της Μικράς Ασίας […]
[…] -Δίκη των Εξ: Η Ακροδεξιά αντεπιτίθεται… ! […]
—————————————————————-
Εχαριστώντας τον Ασαρτσικλή για την παράθεση αυτών των στοιχείων
—————————————————————-
ΔΙΚΗ ΤΩΝ ΕΞ. Συνεδρίαση 31ης Οκτωβρίου 1922
Αίθουσα της Βουλής
Ενάτη π.μ. τη 31η Οκτωβρίου 1922
Συνεδρίασις Πρώτη
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να εισαχθούν οι κατηγορούμενοι. (Προσέρχονται οι κατηγορούμενοι και καταλαμβάνουν τας θέσεις των).
Ν. ΖΟΥΡΙΔΗΣ (Επαναστατικός Επίτροπος): Εισάγω την κατηγορίαν κατά των κατηγορουμένων Δημ. Γούναρη και λοιπών, επί εσχάτη προδοσία.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να προσέλθη ο κ. Γούναρης. (Προσέρχεται και δηλοί οτι ονομάζεται Δημήτριος Γούναρης, ετών 55, γεννηθείς εν Πάτραις, επάγγελμα δικηγόρος. Αναφέρει οτι έχει κατηγορηθεί άλλοτε ως υπουργός της κυβερνήσεως Σκουλούδη).
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έχετε συνήγορον;
Δ. ΓΟΥΝΑΡΗΣ: Τον κ. Σωτηριάδην.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να προσέλθη ο κ. Στράτος. (Προσέρχεται και δηλοί οτι ονομάζεται Νικόλαος Στράτος, ετών 50, γεννηθείς εν Αθήναις, επάγγελμα πρώην δικηγόρος. Αναφέρει οτι έχει κατηγορηθεί άλλοτε ως αρχηγός αποπείρας συνωμοσίας κατά της ζωής του κ. Βενιζέλου. Της κατηγορίας αποδειχθείσης αβασίμου, απηλλάγη δια βουλεύματος. Έγγαμος και πατήρ δύο τέκνων. Δηλοί οτι συνήγορον διορίζει τον κ. Κωνστ. Τσουκαλάν).
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να προσέλθη ο κύριος Πρωτοπαπαδάκης. (Προσέρχεται και δηλοί οτι ονομάζεται Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης, γεννηθείς εν Απειράνθω της Νάξου, ετών 61, επάγγελμα μηχανικός, έγγαμος και πατήρ 3 τέκνων, ουδέποτε κατηγορηθείς. Συνήγορον διορίζει τον κ. Παπαληγούραν).
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να προσέλθη ο κ. Θεοτόκης. (Προσέρχεται και δηλοί οτι ονομάζεται Νικόλαος Θεοτόκης, γεννηθείς εν Κερκύρα, ετών 43, επάγγελμα κτηματίας, έγγαμος, ουδέποτε κατηγορηθείς. Συνήγορον διορίζει τον κ. Ρωμανόν).
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να προσέλθη ο κ. Μπαλτατζής. (Προσέρχεται και δηλοί οτι ονομάζεται Γεώργιος Μπαλτατζής, γεννηθείς εν Σμύρνη, ετών 54, έγγαμος, πατήρ δύο τέκνων, επάγγελμα κτηματίας, κατηγορηθείς δια την συνωμοσίαν κατά της ζωής του κ. Βενιζέλου και απολυθείς δια βουλεύματος. Συνήγορον διορίζει τον κ. Παπαληγούραν).
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να προσέλθη ο κ. Στρατηγός. (Προσέρχεται και δηλοί οτι ονομάζεται Ξενοφών Στρατηγός, γεννηθείς εν Κερκύρα, ετών 52, έγγαμος, πρώην αξιωματικός, κατηγορηθείς κατά την δίκην του Επιτελείου και αθωωθείς. Συνήγορον διορίζει τον κ. Οικονομίδην).
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να προσέλθη ο κ. Γούδας. (Προσέρχεται και δηλοί οτι ονομάζεται Μιχαήλ Γούδας, γεννηθείς εν Αθήναις, ετών 54, πρώην αξιωματικός, έγγαμος, κατηγορηθείς δια διαφόρους αιτίας κατά το διάστημα 1917-1920. Συνήγορον διορίζει τον κ. Σωτηριάδην).
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να προσέλθη ο κ. Χατζανέστης. (Προσέρχεται και δηλοί οτι ονομάζεται Γεώργιος Χατζανέστης, ετών 58, γεννηθείς εν Αθήναις, έγγαμος και πατήρ τέκνου, αντιστράτηγος. Απουσιάζοντος του συνηγόρου του κ. Δουκάκη, ο Πρόεδρος διορίζει τον κ. Τσουκαλάν).
Παπαληγούρας και Σωτηριάδης ζητούν την ανάγνωση ονομάτων των δικαστών και κατόπιν η υπεράσπισις ζητά την εξαίρεσιν των στρατιωτικών Φλωριά, Ζάγκα, Κατσαράκη και Βουτσαρά. Αντικαθίστανται αμέσως δια των αναπληρωματικών Ζωγράφου Μιχαήλ, Κανάρη Λεωνίδα, Σκανδάλη Γεωργίου και Καραπαναγιώτη Βύρωνος.
Εν συνεχεία ο συνήγορος Τσουκαλάς υποβάλει ένστασιν κατά του κύρους του κατηγορητηρίου και κατά του νομίμου της εισαγωγής των εντολέων ημών ενώπιον του αυτού Δικαστηρίου.
…..
Ν. ΖΟΥΡΙΔΗΣ (επ. επίτροπος): Αι ενστάσεις, τας οποίας υποβάλλει η υπεράσπισις, είναι απαράδεκτοι, διότι αντιτίθενται εις το πνεύμα της Επαναστάσεως και το δίκαιον, το οποίο εδημιούργησεν. Οι λαοί, κ.κ. Στρατοδίκαι, έχουν όχι μόνον το δικαίωμα, αλλά και υποχρέωσιν ακόμη, οσάκις κακοδαιμονούν να αμύνωνται και να ζητούν βελτίωσιν της θέσεώς των. Εκ του δικαιώματος τούτου της αμύνης εκπορεύεται το δίκαιον της Επαναστάσεως, το οποίον αναγνωρίζουν όλοι οι Λαοί.
…….
Ν. ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ (επ. επ.): Σεις νομίζετε οτι είνε δυνατόν η Ελλάς να ατιμασθή, να καταπέση από της μεγάλης και ενδόξου Ελλάδος των πέντε θαλασσών εις την μικράν και άτιμον Ελλάδα, χωρίς να δώση κανείς λόγον αυτής της καταστροφής.
…….
Απερρίφθησαν άπασες ενστάσεις και η συνεδρίασις διεκόπη δια την 9.30 π.μ. της 1ης Νοεμβρίου 1922.
………….
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΙΣ ΔΕΥΤΕΡΑ 1η Νοεμβρίου 1922
……..
ΖΟΥΡΙΔΗΣ (επαναστατικός επίτροπος): Δια τους αξιωματικούς οι οποίοι παρέμενον εδώ (εις Αθήνας), τι γνωρίζετε;
ΠΑΠΟΥΛΑΣ (μάρτυρας): Ότι είχον τα μέσα να κατορθώνουν να μένουν εδώ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εκ των απομακρυνθέντων αξιωματικών υπήρχον ικανοί, οι οποίοι ηδύναντο να χρησιμοποιηθώσι και έπρεπε να χρησιμοποιηθώσι;
ΠΑΠΟΥΛΑΣ: Υπήρχον και έπρεπε.
ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ (επ. επίτροπος): Ενθυμείσθε μίαν εγκύκλιον αρκετά καυστικήν του υπουργού των Στρατιωτικών, περί των αξιωματικών των παραμενόντων εδώ; Μετά την εγκύκλιον αυτήν τι έγινε; Σας έστειλαν αξιωματικούς ή σας έστειλαν τραυματίας;
ΠΑΠΟΥΛΑΣ: Αυτοί εκάθηντο εις το «Ντορέ» και έκαμνον κριτικήν δια τον αρχιστράτηγον.
…………
ΧΑΒΙΝΗΣ (στρατοδίκης): Είνε δυνατόν ένας αρχιστράτηγος να μεταφέρη εκ του μετώπου στρατόν εις την Θράκην, και μάλιστα, όπως ο υπαρχηγός του επιτελείου της Στρατιάς κ. Σαρηγιάννης λέγει, περί τας 25 χιλιάδας έως 30, χωρίς να υποστή κλονισμόν το μέτωπον;
ΠΑΠΟΥΛΑΣ: Δεν υπάρχει αμφιβολία, διότι πάντες γνωρίζομεν ποίαν μείωσιν υφίσταται, διότι γνωρίζω, εκ πείρας, ότι οσάκις αποσπάται εν σώμα, έχει επίδρασιν η απόσπασις επί των στρατιωτών.
ΧΑΒΙΝΗΣ: Η απόσπασις τι σκοπόν είχε;
ΠΑΠΟΥΛΑΣ: Καθώς έμαθον, η απόσπασις είχε σκοπόν δια τας επιχειρήσεις προς την Κωνσταντινούπολιν. Εζήτησαν την γνώμην μου και είπον, ότι εύχομαι να επιτύχη. Το ζήτημα λύεται. Φοβούμαι όμως μήπως αι Δυνάμεις δεν επιτρέψωσι την είσοδον εις Κωνσταντινούπολιν και θα έχουμε τον αντίκτυπον αλλαχού.
ΧΑΒΙΝΗΣ: Γνωρίζετε μετά την απαγόρευσιν των Συμμάχων να προελάσωμεν εις Κωνσταντινούπολιν, πόσες ημέρες παρήλθον από της ημέρας εκείνης μέχρι της ημέρας, καθ’ ήν ήρχισεν η επίθεσις;
ΠΑΠΟΥΛΑΣ: 25-30 ημέραι.
ΧΑΒΙΝΗΣ: Εάν ήσθε αντιστράτηγος και εβλέπατε ότι η επιχείρησις εις Κωνσταντινούπολιν δεν επετρέπετο, τι θα εκάμνατε;
ΠΑΠΟΥΛΑΣ: Αυτοστιγμεί θα μετέφερον τας δυνάμεις εις το μέτωπον.
ΧΑΒΙΝΗΣ: Πως κρίνετε την διαταγήν του αρχιστρατήγου;
ΠΑΠΟΥΛΑΣ: Κακήν.
ΧΑΒΙΝΗΣ: Μόνον;
ΠΑΠΟΥΛΑΣ: Εγκληματικήν.
……
ΠΑΠΟΥΛΑΣ: Ο κ. Σιώτης ήτο μέλος της Επιτροπής Αμύνης εν Κωνσταντινουπόλει. Κατά μήνα Φεβρουάριον 1922 ήλθεν εις την Σμύρνην και παρεκάλεσε να παρουσιασθή ενώπιόν μου. Ήλθε και παρουσιάσθη. Μου λέγει: «Στρατηγέ, γνωρίζομεν ότι η απόφασις των Δυνάμεων θα είνε δυσμενής, δυσμενεστάτη, και ότι θα εκκενώσωμεν την Μικράν Ασίαν. Δεν φρονείτε ότι κατόπιν τόσων θυσιών, κατόπιν τόσου αίματος, πρέπει να κηρύξωμεν τουλάχιστον μίαν αυτονομίαν και να σώσωμεν τους πληθυσμούς; Και εν Κωνσταντινουπόλει καθώς και εν Σμύρνη και, ως αντιλαμβάνομαι, ο στρατός έχουν πεποίθησιν προς υμάς».
Απαντώ: «Δεν αποκρούω αυτήν την σκέψιν, αυτήν την εργασίαν σας. Είμαι σύμφωνος. Αλλά δια να γίνη τούτο, δια να κηρύξωμεν αυτονομίαν, πρέπει να έχωμεν και την έμμεσον υποστήριξιν της Κυβερνήσεως».
……..
ΠΑΠΟΥΛΑΣ: Την επομένην ημέραν επεδόθη η απόφασις των Δυνάμεων, δια της οποίας ωρίζετο η εκκένωσις της Μικράς Ασίας. Με εκάλεσε το Υπουργικόν Συμβούλιον να δηλώσω περί της εκκενώσεως ή μη. Εδήλωσα εγγράφως ότι, κατόπιν των θυσιών, τας οποίας υπέστημεν εν Μικρά Ασία, και κατόπιν του αίματος, με το οποίον εποτίσαμεν αυτήν, δεν είνε επιτετραμένον να εγκαταλείψω την Μικράν Ασίαν. «Εάν θέλετε να εκπληρώσητε αυτήν την εντολήν, την οποίαν έχετε από τας Δυνάμεις, τότε αφήσατέ με να ανακηρύξω αυτονομίαν. Εάν όμως και εις τούτο δεν συμφωνήτε, τότε να με απαλλάξετε από την διοίκησιν της Στρατιάς, διότι εγώ δεν εννοώ να μείνω εκεί και να βλέπω την κατάστασιν αυτήν, διότι τότε δεν θα λειτουργήση ο νους, αλλά η καρδία».
ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ (επ. επ.): Σας ετόνισαν εν τω υπομνήματι του Πατριαρχείου, από του κέντρου της Κυβερνήσεως, ότι η απώλεια της Μικράς Ασίας θα συνεπιφέρη και την απώλειαν της Θράκης;
ΠΑΠΟΥΛΑΣ: Μάλιστα, την καταστροφήν. Αυτά ήσαν κατά Μάρτιον. Μετά δύο ημέρας, διότι εγώ ήμην υπό παραίτησιν αφού δεν ενέκριναν την γνώμην μου.
………
ΖΟΥΡΙΔΗΣ (επ. επ.): Ηκούσατε εάν αξιωματικοί, οι οποίοι είχον εκπεμφθή εντεύθεν, εδίδασκον ότι η επιχείρησις της Μικράς Ασίας απετέλει γάγγραιναν δια την Ελλάδα και ότι πρέπει να λείψη;
ΠΑΠΟΥΛΑΣ: Βεβαίως. Το είδον εις τας εφημερίδας.
ΖΟΥΡΙΔΗΣ: Εμάθατε ότι ο συνταγματάρχης Ζεγγίνης, όστις είχεν υπό τας διαταγάς του 5.000 ανδρών, παρεδόθη εις 1.000 τσέτας;
ΠΑΠΟΥΛΑΣ: Έμαθον, δεν γνωρίζω όμως…
ΖΟΥΡΙΔΗΣ: Αν τούτο είνε αληθές, είνε αποτέλεσμα της εθνικής πολιτικής της γαγγραίνης της Μικράς Ασίας, η οποία δεν ανήκει εις την πρωτοβουλίαν των αξιωματικών αυτών;
ΠΑΠΟΥΛΑΣ: Να παραδοθή αυτός ο συνταγματάρχης, έχων 5.000 άνδρας, να παραδοθή εις 1.000 τσέτας, θα είπη ότι ετρελάθη, εάν αυτός ο λόγος ήτο. Διότι δεν μπορώ να δεχθώ ότι το στράτευμα έπαθε τοιούτον πανικόν, ώστε να σηκωθή να φύγη.
……….
ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ (επ. επ.): Παρακαλώ κ. αντιστράτηγε, οι εκεί χριστιανικοί πληθυσμοί, οι εν Σμύρνη, οι μη Έλληνες, γνωρίζετε αν ήσαν ευνοϊκοί υπέρ τοιαύτης τινός λύσεως; (αυτονομία)
ΠΑΠΟΥΛΑΣ: Ήσαν, μάλιστα.
ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ: Δηλαδή επροτίμων αυτό το σχέδιον της αυτονομίας, περί του οποίου ωμιλήσατε τώρα, από την ανακατάληψιν της Σμύρνης υπό του Κεμάλ;
ΠΑΠΟΥΛΑΣ: Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι επροτίμων την αυτονομίαν.
ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ: Υπήρχε, παρακαλώ, διάθεσις και εκ μέρους μουσουλμανικού πληθυσμού, μη Τουρκικού, να υποστηρίξη την τοιαύτην λύσιν;
ΠΑΠΟΥΛΑΣ: Βεβαίως. Ήσαν οι Κιρκάσιοι.
ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ: Αντετάχθησαν οι ενταύθα κυβερνώντες εις τοιαύτην λύσιν;
ΠΑΠΟΥΛΑΣ: Δεν την απεδέχθησαν.
…………..
ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ (επ. επ.): Εάν κατείχομεν ημείς την Ερυθραίαν και ίσως και άλλην τινά χερσόνησον εν τη Προποντίδι, της Κυζίκου, ηδυνάμεθα να μείνωμεν εις την Θράκην; Θα υπήρχε ζήτημα εγκαταλείψεως της Θράκης;
ΠΑΠΟΥΛΑΣ: Όχι βεβαίως .
………….
ΛΥΕΤΑΙ Η ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΙΣ ΔΙΑ ΤΗΝ 2α ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1922
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΙΣ ΤΡΙΤΗ
2 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1922
ΣΩΤΗΡΙΑΔΗΣ (συνήγορος): Κατηγορούμεθα ότι δια διαφόρων ενεργειών εκλονίσαμεν το ηθικόν του στρατού εκ Μικράς Ασίας, επροκαλέσαμεν την κατάργησιν του Μικρασιατικού μετώπου, την εισβολήν εχθρικών στρατευμάτων και την παράδοσιν φρουρίων, πόλεων, χωρών και λοιπών εις τον εχθρόν. Επεθύμουν να μάθω την γνώμην σας κ. μάρτυς. Φρονείτε, εάν υπήρξαν τοιαύται ενέργειαι, ότι αι ενέργειαι αυταί ήσαν προβεβουλευμέναι, σκόπιμοι, γενόμεναι ειδικώς δια να βλάψουν την πατρίδα, ενυπάρχει δηλαδή ή έννοια του δόλου εις τας πράξεις των κατηγορουμένων;
ΠΑΣΑΡΗΣ (μάρτυς – αξιωματικός επιτελείου): Έχω την πεποίθησιν ότι δεν ήσαν σκόπιμοι. Τον δόλον τον αποκλείω.
ΣΩΤΗΡΙΑΔΗΣ (συν.): Δηλαδή εάν υπήρξαν άστοχοι ενέργειαι, επαναλαμβάνω, δεν υπήρξαν σκόπιμοι.
ΠΑΣΑΡΗΣ (μάρτυς): Υπήρχε μία κατεύθυνσις, η οποία ήτο, κατά την γνώμην μου, εσφαλμένη.
ΣΩΤΗΡΙΑΔΗΣ (συν.): Δηλαδή ήσαν ενέργειαι πεπλανημέναι και όχι δόλιαι.
ΠΑΣΑΡΗΣ (μάρτυς): Μάλιστα.
…………………..
Ν. ΣΤΡΑΤΟΣ (κατηγορούμενος): Όταν, και μετά την υπόμνησίν μου ότι η γνώμη σας αύτη, ως συνταγματάρχου επιτελούς, θα εβάρυνε σοβαρώς επί των αποφάσεων της Κυβερνήσεως, ετονίσατε το αδύνατον της ανασυγκροτήσεως του στρατεύματος, τι σας είπον, τι έκαμα;
ΠΑΣΑΡΗΣ (μαρ.): Κατελήφθητε από λυγμούς, εκαλύψατε τα μάτια σας με το μαντήλι και απεσύρθητε προς το παράθυρον.
Ν. ΣΤΡΑΤΟΣ (κατ.): Σας ερωτώ. Εκείνος που προδίδει εν επιγνώσει την πατρίδα του, διότι δι΄ αυτό κατηγορούμαι, καταλαμβάνεται από λυγμούς προ της εικόνος της καταστροφής δια την οποίαν αυτός ειργάσθη;
ΠΑΣΑΡΗΣ (μαρ.): Αναμφιβόλως όχι.
………………
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γνωρίζετε ποίος ήτο ο αντικειμενικός σκοπός της προελάσεως πέραν του Σαγγαρίου;
ΣΟΥΜΙΛΑΣ (μάρτυς – Δτής Μεραρχίας): Ο αντικειμενικός σκοπός εις εμέ δεν ήτο γνωστός, ελέγετο ότι ήτο η κατάληψις της Αγκύρας, γνωστόν εις εμέ δεν ήτο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εις περίπτωσιν, κατά την οποίαν ο στρατός κατελάμβανε την Άγκυραν, νομίζετε ότι η επιχείρησις θα απέδιδεν ωφελήματα;
ΣΟΥΜΙΛΑΣ (μαρ.): Εγώ νομίζω ότι ουδέν ωφέλημα θ’ απεκομίζομεν, διότι αν κατελαμβάνομεν την Άγκυραν, ο εχθρός θ’ απεσύρετο εις την Σεβάστειαν και αν κατελαμβάνομεν την Σεβάστειαν έτι απώτερον. Η κατατρόπωσις του εχθρού δεν ήτο δυνατή.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Που αποδίδετε την ανάγκην της αποχωρήσεως εκ των σημείων, εις τα οποία εφθάσατε κατά την προέλασιν;
ΣΟΥΜΙΛΑΣ (μαρ.): Εις το κλονισθέν ηθικόν των ανδρών.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Και πόθεν προήλθεν ο κλονισμός του ηθικού των ανδρών;
ΣΟΥΜΙΛΑΣ (μαρ.): Εκ τω μεγάλων απωλειών.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Εκ της όλης επιχειρήσεως, ποίος νομίζετε ότι ωφελήθη περισσότερον, ο εχθρός ή ημείς; Από στρατιωτικής απόψεως, επαναλαμβάνω.
ΣΟΥΜΙΛΑΣ (μαρ.): Περισσότερον ωφελήθη ο εχθρός παρά ημείς.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ποίον θεωρείτε υπεύθυνον της ωφελείας αυτής του εχθρού;
ΣΟΥΜΙΛΑΣ (μαρ.): Ότι υπήρξε σφάλμα της Ελλάδος η μετάβασις εις Μικράν Ασίαν.
………..
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Περιήλθεν εις γνώσιν σας αν δημοσιογραφικά όργανα εν γένει, αι εφημερίδες, έγραφον ότι ο πόλεμος εν Μικρά Ασία είνε άσκοπος;
ΣΟΥΜΙΛΑΣ (μαρ.): Δεν το γνωρίζω.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αν εγράφη και είνε γνωστόν, πως το χαρακτηρίζετε, και ποίαν επιρροήν πιστεύετε σεις ως στρατιωτικός ότι δύναται να έχη επί του ηθικού του στρατού;
ΣΟΥΜΙΛΑΣ (μαρ.): Μεγίστην επιρροήν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πως δικαιολογείτε την τάσιν, η οποία παρετηρήθη, αθρόας παραδόσεως μονάδων τινών εις τον εχθρόν κατωτέρας δυνάμεως; Ως στρατιωτικός δεν είνε δυνατόν να μη αναμετρήσητε μόνος σας δια να ανεύρετε τους σκοπούς ή αν όχι τους σκοπούς, την ψυχολογικήν πίεσιν. Δεν σας εγεννήθη καθόλου εις την ψυχήν σας πώς αυτός ο στρατός ο ελληνικός, κατέληξε εις αυτό το σημείον να παραδίδεται αθρόως;
ΣΟΥΜΙΛΑΣ (μαρ.): Βεβαίως, ως εις πάντα στρατιωτικόν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Όταν ηρωτήσατε την ψυχήν σας και είδατε ότι ένας στρατός, ο οποίος ενίκα επί δεκαετίαν, ένα πρωί κατέληξε να παραδίδεται, τι εσκέφθητε;
ΣΟΥΜΙΛΑΣ (μαρ.): Η γνώμη μου είνε ότι οι αρχηγοί αυτοί δεν ήσαν ικανοί να τηρήσουν την θέσιν, την οποίαν έπρεπε να τηρήσουν.
………….
ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ (επαν. Επίτροπος): Η παράτασις του αγώνος επέφερε κλονισμόν;
ΣΟΥΜΙΛΑΣ (μάρτυς): Οι στρατιώται εκουράσθησαν, είνε γεγονός αυτό.
ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ (επ. επ.): Αι επανειλημμέναι αποτυχίαι, επέφεραν κλονισμόν;
ΣΟΥΜΙΛΑΣ (μαρ.): Αυτό ελέχθη.
ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ (επ. επ.): Να πάρουν τον στρατόν να τον πάνε εις την Πόλιν και να τον εμποδίσουν αι Δυνάμεις, δεν είνε λόγος τούτο να επιφέρη κλονισμόν;
ΣΟΥΜΙΛΑΣ (μαρ.): Εγώ ατομικώς το εξέλαβον ως αστείον.
ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ (επ. επ.): Εις τον στρατόν επέφερε κλονισμόν;
ΣΟΥΜΙΛΑΣ (μαρ.): Όλα αυτά είχον επίδρασιν εις το ηθικόν του στρατεύματος.
ΖΟΥΡΙΔΗΣ (επ. επ.): Η συναίσθησις του στρατεύματος ότι εξεπέσαμεν από τας συμμαχίας, είχεν επιρροήν επί του ηθικού του;
ΣΟΥΜΙΛΑΣ (μαρ.): Δεν εξεύρω αν τα εσκέπτετο αυτά ο στρατός.
ΖΟΥΡΙΔΗΣ (επ. επ.): Εις σας εγεννήθη το ερώτημα, εάν είμεθα σύμμαχοι ή όχι των Μεγάλων Δυνάμεων;
ΣΟΥΜΙΛΑΣ (μαρ.): Έβλεπον, ότι μολονότι σύμμαχοι, κατεδιωκόμεθα υπ’ αυτών.
……………….
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Περί πλουτισμού του εχθρού υπό στελεχών, γνωρίζετε τίποτε κατόπιν της επιχειρήσεως, εάν αυτό έδωκεν ελπίδας εις τους εν Κωνσταντινουπόλει αξιωματικούς, οι οποίοι συνέρρευσαν;
Γ. ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ (μάρτυς –αξιωματικός επιτελείου): Μετά τας εκλογάς, αυτή είνε η αντίληψίς μου κ. Πρόεδρε, διότι επήγα κατ’ επανάληψιν εις Κωνσταντινούπολιν και συνεζήτησα ευρέως με διαφόρους. Οι Τούρκοι εκ του αποτελέσματος των εκλογών ανεθάρρησαν. Ηύξησαν δι’ αυτούς αι πιθανότητες ότι το κίνημα του Μουσταφά Κεμάλ θα επετύγχανε και φυσικά η αύξησις των πιθανοτήτων αυτών έκαμε πολλά στελέχη του Τουρκικού στρατού, τα οποία ενόμιζαν έως τότε ότι δεν θα ήτο δυνατόν να τα βγάλη πέρα με τον Ελληνικόν στρατόν, να πεισθούν ότι ο Μουσταφά Κεμάλ θα ηδύνατο να διεξαγάγη νικηφόρως τον πόλεμον και έσπευσαν και επλούτισαν τον στρατόν του Μουσταφά Κεμάλ με στελέχη ικανά. Αυτό φαίνεται εκ του εξής: Πρό της 1ης Νοεμβρίου του 1920 αι δυνάμεις του Κεμάλ ήσαν μάλλον ομάδες υπό διαφόρους αρχηγούς από στελέχη επαγγέλματος στρατιωτικού και μη εξ επαγγέλματος. Και σας προσθέτω τον Κιρκάσιον Ετέμ και άλλους. Απετέλουν ομάδας μη συγκροτημένας. Ο στρατός ο συγκροτημένος του Μουσταφά Κεμάλ, ήρχισε να φαίνεται μετά την 1ην Νοεμβρίου. Φρονώ ότι η συγκρότησις του στρατού του Κεμάλ ήρχισεν εκ του αποτελέσματος των εκλογών.
………………….
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πως εξηγείτε την κατάρρευσιν του μετώπου την 13ην Αυγούστου;
ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ (μαρ.): Η εκστρατεία της Μικράς Ασίας, κατά την γνώμην μου, ήτον καταδεδικασμένη εις αποτυχίαν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Από πότε; Από της αποβάσεως;
ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ (μαρ.): Όχι. Εφ’ όσον ο Μουσταφά Κεμάλ ευρίσκετο αποκεκλεισμένος από ξηράς και θαλάσσης δεν ηδύνατο να αναπτυχθή εις την δύναμιν εις την οποίαν ανεπτύχθη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ώστε ομιλείτε περί της εκστρατείας από των εκλογών.
ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ (μαρ.): Από των εκλογών και εντεύθεν, αφ’ ής απεξενώθημεν από τους Συμμάχους και ηυνοήθη ο Κεμάλ από τους Συμμάχους, από της ημέρας εκείνης ο στρατός ημών έφθινεν, ηλαττούτο η δύναμίς του από ημέρας εις ημέραν, διότι η εκεί παραμονή του δεν απέδιδε καρπούς, διότι δεν εισήρχοντο στελέχη απολύτως ικανά και ο κύριος λόγος ήτο η παράτασις της εκστρατείας, ενώ απεναντίας ο Κεμάλ ενισχύετο, ενισχύοντο δε και αι ελπίδες του περί της τελικής επιτυχίας του.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γνωρίζετε ότι ο στρατός ήξευρεν ότι δεν επέρχεται τέρμα εις την κατάστασιν αυτήν;
ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ (μαρ.): Από ημέρας εις ημέραν ηδραιούτο η ιδέα αυτή, από ημέρας εις ημέραν επερίμενε την αναγνώρισιν του Βασιλέως, όλαι αι εφημερίδες ετόνιζον ότι επέκειτο η ανάκτησις των συμμαχιών, δεν το εβλέπαμεν, προεβαίνομεν εις επιχειρήσεις και εχειροτέρευεν η κατάστασις και τέλος η εκστρατεία της Κωνσταντινουπόλεως, επειδή δεν επέτυχε, έπεισε τον στρατόν ότι η εκστρατεία της Μικράς Ασίας ήτο άσκοπος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γνωρίζετε εάν ο στρατός επίστευσεν ούτως ή άλλως, είτε διαλυόμενος είτε μη, ότι την Μικράν Ασίαν θα την εγκαταλείψη;
ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ (μαρ.): Βεβαίως, αλλεπαλλήλως αι εφημερίδες διέδιδον τούτο.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Επήγαιναν εφημερίδες εις το μέτωπον;
ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ (μαρ.): Επήγαιναν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Υπήρχε λογοκρισία;
ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ (μαρ.): Υπήρχε. Γνωρίζω ότι αι εφημερίδες επήγαιναν, εγώ τουλάχιστον κατά δύο μήνας έκαμα περιοδείαν ολοκλήρου του μετώπου, οποίας εφημερίδας εύρισκον εις Αθήνας τοιαύτας εύρισκον και εις το Εσκή Σεχήρ. Η λογοκρισία επενέβαινεν από καιρού εις καιρόν. Εν πάση περιπτώσει γνωρίζω ότι ο στρατός από ημέρας εις ημέραν έχανε το ηθικόν του, έφθινε, διότι έβλεπεν ότι παρετείνετο η εκστρατεία χωρίς ν’ αποδίδεται πολιτικόν τι κέρδος.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γνωρίζετε εάν εγένετό ποτε αντιπατριωτική διδασκαλία εις τους στρατιώτας;
ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ (μαρ.): Δεν το γνωρίζω. Το δημοσιευθέν προ ημερών περί ανακοινώσεως του συνταγματάρχου Σκυρού το ήκουσα, εξ ιδίας αντιλήψεως δεν το γνωρίζω.
…………
ΧΑΤΖΑΝΕΣΤΗΣ (κατηγορούμενος): Δεν μου λέγετε, σας παρακαλώ, ησχολήθητε εις τας μεταφοράς , μπορείτε να μου πήτε εάν ολόκληρος ο πληθυσμός επρόκειτο να συγκεντρωθή εις Σμύρνην, πόσος χρόνος απητείτο; Είχατε κάμει την μελέτην αυτήν;
ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ (μαρ.): Περίπου 600 χιλιάδες ήτο ο πληθυσμός. Εάν υπολογίσωμεν ότι ήσαν 300 χιλιάδες εις την Σμύρνην, έπρεπε να μεταφορθώσι 300 χιλιάδες εκ του εσωτερικού εις την Σμύρνην. Πως θέλετε την μεταφοράν των, σιδηροδρομικώς;
ΧΑΤΖΑΝΕΣΤΗΣ (κατ.): Με όποιον μέσον θέλετε.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ (μαρ.): 20 ημέρας. … Εγώ είχον υπολογίσει ότι δια να γίνη εκκένωσις της Σμύρνης απητούντο 9 μήνες.
………..
Διακόπτεται η συνεδρίασις δια την 3ην Νοεμβρίου 1922
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΙΣ ΤΕΤΑΡΤΗ
3 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1922
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κατά το διάστημα από του Νοεμβρίου του 1920 μέχρι του Αυγούστου του 1922 τίνα υπηρεσίαν εξετελέσατε, πού ήσθε;
ΣΠΑΗΣ (μάρτυς – αξιωματικός επιτελείου): Μέχρι του 1921 ήμην εις το Επιτελείον του Γ Σώματος Στρατού. Από του Μαϊου του 1921 μέχρι της 14ης Αυγούστου εις το 12ον σύνταγμα πεζικού της 7ης Μεραρχίας. Ετραυματίσθην εις τον Σαγγάριον, διεκομίσθην εδώ, ενοσηλεύθην επί τρίμηνον και κατά Μάϊον επέστρεψα εις το Βόρειον συγκρότημα. Αλλά μετά παρέλευσιν ολίγου καιρού εξεδιώχθην απ’ εκεί ως Βενιζελικός και ετέθην υπό τας διαταγάς της διοικήσεως της Στρατιάς. Κατόπιν δε με απέστειλαν εις την ανεξάρτητον Μεραρχίαν, εις το 53ον σύνταγμα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Πώς εξεδιώχθητε ως Βενιζελικός;
ΣΠΑΗΣ (μάρτυς): Ο διοικητής του συντάγματος, αντισυνταγματάρχης Βουγιούκας με κατήγγειλεν ως Βενιζελικόν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έτσι; Υπήρχε καταγγελία; Την είδατε;
ΣΠΑΗΣ (μάρτυς): Μάλιστα.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Είχατε αφορμάς;
ΣΠΑΗΣ (μάρτυς): Ο διοικητής του συντάγματος προσεπάθει να διοχετεύση εις την ψυχήν των ανδρών, ότι ο αγών εν Μικρά Ασία είνε άδικος, ότι είνε μία γάγγραινα δια την Ελλάδα και μια πληγή πυορροούσα και ότι το ταχύτερον έπρεπε να φύγωμεν απ’ εκεί.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ο συνταγματάρχης αυτός προσεπάθει να μεταβιβάσει εις τους στρατιώτας και τους αξιωματικούς τοιούτου είδους φρονήματα και σεις αντετάχθητε εις αυτό;
ΣΠΑΗΣ (μάρτυς): Αυτό δεν το απέκρυπτε από κανένα, το έλεγε παρουσία των αξιωματικών, εγώ δε ως υποδιοικητής του συντάγματος εξανέστην και ήλθον εις ρήξιν προς αυτόν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τι ρήξιν; Είπατε τίποτε εις τον συνταγματάρχην;
ΣΠΑΗΣ (μάρτυς): Μάλιστα, είπον, ότι ο τρόπος της διοικήσεως αυτού δεν είνε πατριωτικός, ότι με αυτά τα οποία έλεγε προς τους στρατιώτας ειργάζετο αντιπατριωτικώτατα και ότι η Μικρά Ασία δεν είνε ούτε γάγγραινα, ούτε πληγή πυορροούσα και χαίνουσα, αλλ’ ότι είνε χώρα ελληνική. Βεβαίως δεν ενόουν ότι πρόκειται περί της περιοχής του Εσκή – Σεχήρ και Αφιόν – Καραχισάρ, εις την οποίαν ευρισκόμεθα τότε, αλλ’ ενόουν εγώ την Μικράν Ασίαν, την κατωκημένην υπό Ελλήνων. Την επομένην ο κ. αντισυνταγματάρχης έκαμεν εμπιστευτικήν αναφοράν προς τον μέραρχον, η οποία διεβιβάσθη εις το Σώμα Στρατού, το οποίον διηύθηνεν ο κ. Πολυμενάκος, ο οποίος διέταξε να παρουσιασθώ ενώπιον αυτού, και ο οποίος όταν παρουσιάσθην, με παρετήρησε.
………….
ΧΑΤΖΑΝΕΣΤΗΣ (κατηγορούμενος): Λέγετε εις την κατάθεσίν σας, ότι εδώ δεν είδατε τουφεκισμόν φυγάδων. Ποίοι φαντάζεσθε, ότι πρέπει να εκτελούν τους τουφεκισμούς φυγάδων;
ΣΠΑΗΣ (μάρτυς): Όλοι οι πατριώται αξιωματικοί.
ΧΑΤΖΑΝΕΣΤΗΣ (κατηγορούμενος): Όχι ο αρχιστράτηγος ο ίδιος;
ΣΠΑΗΣ (μάρτυς): Και αυτός.
ΧΑΤΖΑΝΕΣΤΗΣ (κατηγορούμενος): Γνωρίζετε ότι έδωκα διαταγήν την 17ην Αυγούστου, εις την οποίαν έλεγον, ότι έχει έκαστος ανώτερος αξιωματικός το δικαίωμα να φονεύη πάντα κατώτερον, όταν ούτος είνε φυγάς;
ΣΠΑΗΣ (μάρτυς): Τοιαύτη διαταγή δεν ήλθεν εις ημάς.
ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ (επαναστατικός επίτροπος): Το να εκβιάζη ο ανώτερος τον κατώτερον κατά την μάχην, γνωρίζετε, εάν είνε επιβεβλημένον εις πάντας τους στρατούς και εις όλα τα κράτη και εις αυτούς ακόμη τους Μπολσεβίκους; Έστω και με την κουμπούρα;
ΣΠΑΗΣ (μάρτυς): Ο κανονισμός διαγράφει ότι εις τοιαύτας περιστάσεις δύναται ο ανώτερος να μεταχειρίζεται και βίαν.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ (στρατοδίκης): Είχετε τελείως αποθεραπευθή εκ του τραύματος, όταν ανελάβατε υπηρεσίαν εις το μέτωπον;
ΣΠΑΗΣ (μάρτυς): Όχι, δεν είχον αποθεραπευθή.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ (στρατοδίκης): Υπήρχον άλλοι αξιωματικοί, οι οποίοι εγύριζαν εδώ εις τα καφενεία;
ΣΠΑΗΣ (μάρτυς): Υπήρχον πολλοί εδώ, αλλά και εις την Σμύρνην.
……………….
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΡΑΛΛΗΣ (μάρτυς – πρώην βουλευτής): Η πρότασις διαιτησίας εγένετο υπό τον όρον της αποδοχής της εκ μέρους αμφοτέρων των εμπολέμων, η δε Τουρκία απεδέχθη την πρότασιν. Ο κ. Καλογερόπουλος εζήτησεν όπως λάβη την συγκατάθεσιν της Εθνοσυνελεύσεως, διότι επρόκειτο περί παραιτήσεως από εδάφους, το οποίον είχε παραχωρηθή εις την Ελλάδαν, δυνάμει της Συνθήκης των Σεβρών, Πράγματι του παρεχωρήθη σχετική προθεσμία και είνε γνωστόν ότι εις τας 15 Φεβρουαρίου η Εθνοσυνέλευσις παμψηφεί απέρριψε την πρότασιν περί διαιτησίας. Κατόπιν της απορρίψεως ταύτης ανεχώρησεν ο κ. Γούναρης εις Λονδίνον προς ενδυνάμωσιν της αντιπροσωπείας, αφ’ ετέρου δε αι Δυνάμεις υπέβαλον νέαν πρότασιν. Η πρότασις αύτη άφηνε την Θράκην εις την Ελλάδα και προέτεινον να γίνη αυτονομιακόν καθεστώς εν Μικρά Ασία, υπό Χριστιανόν ηγεμόνα, αλλ’ επειδή η Τουρκία εζήτησε τέσσαρας εβδομάδας όπως απαντήση επί της προτάσεως αυτής, ο κ. Γούναρης ισχυρίσθη ότι κατά το διάστημα αυτό δεν δύναται να αδρανή ο ελληνικός στρατός, διότι θα διέτρεχε τον κίνδυνον, εν περιπτώσει αρνητικής απαντήσεως εκ μέρους της Τουρκίας, να ευρεθή η Ελλάς προ αιφνιδιασμού, και τότε διετάχθη η επίθεσις του Μαρτίου και έχομεν την πρώτην αποτυχίαν.
………….
ΖΟΥΡΙΔΗΣ (επαναστατικός επίτροπος): Η Ελλάς προς της 1ης Νοεμβρίου ήτο σύμμαχος των Μεγάλων Δυνάμεων;
ΡΑΛΛΗΣ (μάρτυς – πρώην βουλευτής): Μάλιστα.
ΖΟΥΡΙΔΗΣ (επ. επ.): Που το στηρίζετε, υπήρχε γραπτή συμφωνία;
ΡΑΛΛΗΣ (μάρτυς): Δεν υπήρχε γραπτή συμφωνία, αλλά κατά τον Ευρωπαϊκόν πόλεμον, λόγω της συμμετοχής της εις τον πόλεμον έγινεν αναγκαστικώς σύμμαχος.
ΖΟΥΡΙΔΗΣ (επ. επ.): Αι πιστώσεις, αι οποίαι εδόθησαν εις Βενιζέλον των 750 εκατομμυρίων, είνε πράξις αποδεικνύουσα την συμμαχίαν, διότι αι πιστώσεις αυταί δεν εδίδοντο παρά μόνον εις συμμάχους;
ΡΑΛΛΗΣ (μάρτυς): Πάντως αν δεν αποδεικνύουσι την συμμαχίαν, αποδεικνύουσι την εύνοιαν.
ΖΟΥΡΙΔΗΣ (επ. επ.): Η απόβασις ελληνικών στρατευμάτων εις διάφορα σημεία, βοηθουμένων από τα αγγλικά πυροβόλα του αγγλικού στόλου, αποτελεί πράξιν συμμαχικήν;
ΡΑΛΛΗΣ (μάρτυς): Βεβαίως.
ΖΟΥΡΙΔΗΣ (επ. επ.): Απλώς ως σύμμαχοι; Διότι θα μου επιτρέψητε να έχω την αντίληψιν ότι προσεκλήθη ως μεγάλη σύμμαχος Δύναμις. Έχετε γνώσιν των απωλειών, τας οποίας έσχομεν εν Ουκρανία;
ΡΑΛΛΗΣ (μάρτυς): Όχι.
ΖΟΥΡΙΔΗΣ (επ. επ.): Επίσημος έκθεσις του Υπουργείου των Στρατιωτικών αναβιβάζει τους νεκρούς και τραυματίας εις 288. Μπορείτε να μας προσδιορίσητε τα αγαθά, τα οποία προέκυψαν εκ της εκστρατείας εκείνης; Δια της εκστρατείας εκείνης εκερδήθη διπλωματικώς, διότι μεταγενεστέρως εχάθη, το ζήτημα της Βορείου Ηπείρου.
ΡΑΛΛΗΣ (μάρτυς): Είχεν ανταλλάγματα.
ΖΟΥΡΙΔΗΣ (επ. επ.): Είχεν ως αποτέλεσμα την κατακύρωσιν της Θράκης εις την Ελλάδα;
ΡΑΛΛΗΣ (μάρτυς): Πιστεύω ότι η Ελλάς δεν έπρεπε ν’ ανελάμβανε τοιαύτην εκστρατείαν, αν δεν εξησφάλιζεν ωρισμένα ανταλλάγματα.
ΖΟΥΡΙΔΗΣ (επ. επ.): Η εντολή των Μεγάλων Δυνάμεων, όπως η Ελλάς καταλάβη την Μικράν Ασίαν. Απορρέει εκ της εκστρατείας εκείνης;
ΡΑΛΛΗΣ (μάρτυς): Αυτό δεν δύναμαι να το βεβαιώσω.
ΖΟΥΡΙΔΗΣ (επ. επ.): Γνωρίζετε σελίδα της πολεμικής ελληνικής ιστορίας, η οποία να απέδωκε μεγαλύτερα οφέλη εις την ελληνικήν επικράτειαν από την εκστρατείαν της Ουκρανίας;
ΡΑΛΛΗΣ (μάρτυς): Γενικώς η συμβολή της Ελλάδος εις τον Ευρωπαϊκόν πόλεμον, έδωσεν αναμφισβητήτως μεγάλα οφέλη εις τους Συμμάχους.
ΖΟΥΡΙΔΗΣ (επ. επ.): Επιμένω εις το ζήτημα της Ουκρανίας, διότι είνε μια σελίς του καθεστώτος του Βασιλέως Αλεξάνδρου, η οποία εντός της αιθούσης αυτής και εκτός και δημοσιογραφικώς εχαρακτηρίσθη ως πράξις εξυπηρετήσασα τα ξένα συμφέροντα, ενώ η αλήθεια είνε ότι η Γαλλία και η Αγγλία δια της εκστρατείας εκείνης εξυπηρέτησαν τα ελληνικά συμφέροντα.
…………..
ΛΥΕΤΑΙ Η ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΙΣ ΔΙΑ ΤΗΝ 4ην ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΙΣ ΠΕΜΠΤΗ
4 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1922
ΖΟΥΡΙΔΗΣ (επαναστατικός επίτροπος): Δεν μου λέγετε την κρίσιν σας και ως εκ της κοινωνικής σας θέσεως, πως είχατε μελετήσει το ζήτημα αυτό; Παραιτουμένου εγκαίρως του Βασιλέως, θα ηδύνατο να σωθή η κατάστασις;
ΦΩΚΙΩΝ ΝΕΓΡΗΣ (μάρτυς): Περί τούτου είμαι σχεδόν βέβαιος, διότι και η Γαλλία και η Αγγλία είχον επηρεασθή από την άφιξιν του Βασιλέως, διότι ο Βασιλεύς είχεν οπωσδήποτε δείξει εχθρικήν στάσιν κατά τον πόλεμον με τας συνεννοήσεις του με την Γερμανίαν.
ΖΟΥΡΙΔΗΣ (επ. επ.): Αι διάφοροι ανακοινώσεις του πρωθυπουργού εις την Βουλήν, αι διάφοροι ανακοινώσεις προς τον Πατριάρχην, αυτά όλα αποτελούσι σαφή και κατηγορηματικήν ανακοίνωσιν των προθέσεων των Μεγάλων Δυνάμεων επί του θέματος της παλιννοστήσεως του Βασιλέως;
ΝΕΓΡΗΣ (μάρτυς): Δεν υπάρχει αμφιβολία, διότι αι Δυνάμεις αμέσως έδωσαν όπλα εις τον Κεμάλ, και η Γαλλία και η Ιταλία, και πάντοτε το εβεβαίωσαν.
………….
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να μας ειπήτε αν γνωρίζετε εις ποίον σημείον ευρίσκοντο τα εθνικά ζητήματα κατά την 1ην Νοεμβρίου και ιδία θα σας καθορίσω το Βορειοηπειρωτικόν, το Δωδεκαννησιακόν, το Θρακικόν και το της Ιωνίας.
ΚΩΝ/ΝΟΣ ΡΕΝΤΗΣ (μάρτυς – πρώην διπλωματικός υπάλληλος): Η λύσις του ζητήματος της Βορείου Ηπείρου δεν είχε περιληφθή εντός συνθήκης συντετελεσμένης. Υπήρχε μόνον απόφασις του Ανωτάτου Συμβουλίου, η οποία επεδίκαζε την Βόρειον Ήπειρον εις την Ελλάδα. Η απόφασις εκείνη επρόκειτο να τηρηθή μυστική, μέχρις ότου επιλυθή το όλον Αδριατικόν ζήτημα. Μετά την επίλυσιν του Αδριατικού ζητήματος θα εδημοσιεύετο και θα εξετελείτο, θα περιελαμβάνετο δε φυσικώ τω λόγω εντός κειμένου συνθήκης επισήμου. Το Αδριατικόν ελύθη τον Οκτώβριον του 1920, ολίγας ημέρας, 15 ημέρας, υποθέτω, προ των εκλογών. Απέκειτο συνεπώς εις τας μετανοεμβριανάς Κυβερνήσεις να ζητήσουν την εφαρμογήν της αποφάσεως του Ανωτάτου Συμβουλίου, τον καταρτισμόν της Συνθήκης, δια της οποίας θα παρεχωρείτο η Βόρειος Ήπειρος εις την Ελλάδα, και να προβή αύτη εις την κατάληψιν της περιφερείας αυτής. Αυτή ήτο η θέσις του Βορειοηπειρωτικού ζητήματος. Αν δεν κατωρθώθη εκ των υστέρων η απόφασις του Ανωτάτου Συμβουλίου να λάβη την μορφήν Συνθήκης και να περιέλθη η Βόρειος Ήπειρος εις την Ελλάδα, πραγματικώς τούτο οφείλεται εις το ότι ευθύς μετά τας εκλογάς η Ελλάς ήλθεν εις αντίθεσιν προς τας Μεγάλας Δυνάμεις.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Να το εξετάσητε γενικώτερον δια να μη επανέρχεσθε. Εις ποίον σημείον ευρίσκετο το Δωδεκανησιακόν;
ΡΕΝΤΗΣ (μάρτυς): Το ζήτημα των Δωδεκανήσων είχε λυθή δια Συνθήκης επισήμου, η οποία υπεγράφη εις τας Σέβρας χωριστά από την συνθήκην της Τουρκίας, μεταξύ Ιταλίας και Ελλάδος. Εϊχεν εξάρτησίν τινα εκ της Τουρκίας κατά τούτο, ότι η Τουρκία παρεχώρει την κυριαρχίαν εις την Ιταλίαν, η δε Ιταλία δια της χωριστήςσυνθήκης μετά της Ελλάδος παρεχώρει τας νήσους εις την Ελλάδα, πλην της Ρόδου, με ορισμένας τινάς προϋποθέσεις. Δεν έλειπε τίποτε άλλο παρά η επικύρωσις αυτής εκ μέρους των ενδιαφερομένων Κρατών των Συμμάχων.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Της Δυτικής Θράκης;
ΡΕΝΤΗΣ (μάρτυς): Το ζήτημα της Δυτικής Θράκης είχε δύο στάδια. Το πρώτον περιείχετο εις την Συνθήκην του Νεϊγύ, δηλαδή Συνθήκην ειρήνης μεταξύ των Συμμάχων και της Βουλγαρίας. Η Βουλγαρία έχανε τα εδάφη της Δυτικής Θράκης, παρεχώρει δε εις τας προεχούσας Δυνάμεις αυτά με την υποχρέωσιν την ρητήν να αποδεχθή εκ των υστέρων την τύχην, την οποίαν αι Μεγάλαι Δυνάμεις θα ήθελον καθορίσει. Η παραχώρησις της Δυτικής Θράκης εις την Ελλάδα εγένετο δι’ άλλης συμβάσεως μεταξύ των Μεγάλων Δυνάμεων και της Ελλάδος, η οποία υπεγράφη επίσης εν Σέβραις. Είχεν εκτελεσθή αυτή. Το έδαφος στρατιωτικώς κατείχετο υπό της Ελλάδος και διοικητικώς επίσης είχε περιέλθει εις τας χείρας της Ελληνικής διοικήσεως. Απέμενεν ανταλλαγή επικυρώσεων, η οποία θα κατετίθετο εις την Γενικήν Γραμματείαν της Διασκέψεως των Παρισίων, ώστε να τεθή εν ισχύι η Συνθήκη εκείνη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Της Ανατολικής Θράκης και της Ιωνίας;
ΡΕΝΤΗΣ (μάρτυς): Τα ζητήματα αυτά ερρυθμίζοντο δια της Συνθήκης ειρήνης μετά της Τουρκίας, η οποία υπεγράφη εν Σέβραις την 28/10 Αυγούστου 1920. Η Ανατολική Θράκη περιήρχετο εις την Ελλάδα με πλήρη κυριαρχίαν, με σύνορα εξαιρετικώς ευνοϊκά δια την Ελλάδα. Επίσης παρεχωρείτο η Ιωνία με ωρισμένας προϋποθέσεις, γνωστάς άλλως τε. Και η Συνθήκη αυτή είχεν εκτελεσθή. Δηλαδή κατήχοντο αι περιφέρειαι αυταί υπό του ελληνικού στρατού και η διοίκησις ετελείτο εν ονόματι της Ελλάδος υπό ελληνικών διοικητικών αρχών, υπελείπετο δε η ανταλλαγή επικυρώσεων δια την Συνθήκην. Αν προσέκοψεν εις την εκτέλεσιν μετά τας εκλογάς εις την εφαρμογήν, τούτο δεν οφείλεται εις αντίθεσιν στρατιωτικήν, ούτε εις τα Βαλκάνια, ούτε εις την Ανατολήν. Οφείλεται εις την αντίθεσιν την πολιτικήν, η οποία εδημιουργήθη μεταξύ της Ελλάδος και των Μεγάλων Δυνάμεων.
………..
ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ (επαναστατικός επίτροπος): Αν λάβητε την πραγματικήν κατάστασιν, η οποία υπήρχε προ της 1ης Νοεμβρίου, υπήρχε στρατός Γαλλικός εν Κιλικία;
ΡΕΝΤΗΣ (μάρτυς): Υπήρχεν 90 χιλ. στρατός, ο οποίος εμάχετο εναντίον των Κεμαλικών.
ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ (επ. επ.): Δύο Μεραρχίαι Αγγλικαί εις Νικομήδειαν;
ΡΕΝΤΗΣ (μάρτυς): Μάλιστα.
ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ (επ. επ.): Και εις ποίαν κατάστασιν ευρίσκετο ο κεμαλικός στρατός;
ΡΕΝΤΗΣ (μάρτυς): Ήτο συμμορίαι μόνον. Η προέλασις η οποία εγένετο τον Ιούνιον του 1920 το απέδειξεν, αφού το πυροβολικόν μας δεν είχεν αντίστασιν.
ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ (επ. επ.): Τα παράλια της Μικράς Ασίας, δια των οποίων εφωδιάζετο ο Κεμάλ ήσαν εν αποκλεισμώ;
ΡΕΝΤΗΣ (μάρτυς): Βεβαίως.
ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ (επ. επ.): Λοιπόν αν δεν εξεπίπταμεν της συμμαχίας και εγίνετο αυτή η εκστρατεία εις Άγκυραν, ήτο δυνατόν να αντιστή ο Κεμάλ;
ΡΕΝΤΗΣ (μάρτυς): Διατί να φθάσωμεν μέχρις Αγκύρας; Δεν υπήρχε τοιαύτη ανάγκη. Οι κατηγορούμενοι ησθάνοντο τοιαύτην ανάγκην, ως και δια την Κωνσταντινούπολιν και έλεγον ότι αν ηδυνάμεθα να ασκήσωμεν πίεσιν κατά των κεμαλικών δια της καταλήψεως της Κωνσταντινουπόλεως, θα επετυγχάνομεν την ειρήνην. Αλλ’ ημείς είχομεν την συνθήκην των Σεβρών, η οποία εν άρθρω 36 έλεγεν ότι αν η Τουρκία δεν εφήρμοζε την Συνθήκην των Σεβρών, θα εξέπιπτε της κυριαρχίας της Κωνσταντινουπόλεως. Δεν θα είχομεν λοιπόν ανάγκην ουδέ αιματοχυσίας, ουδέ οικονομικής εξαντλήσεως. Δια της προελάσεως κατά της Κωνσταντινουπόλεως θα επετυγχάνομεν την ειρήνην. Αν δε εγεννάτο ανάγκη και περαιτέρω εκστρατείας, αυτό θα ήτο προς επαύξησιν των ελληνικών διεκδικήσεων.
……………..
ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ (επαναστατικός επίτροπος): Αν ηκολουθείτο η πολιτική, δια την οποίαν δις ο ελληνικός λαός έδωσεν εντολήν να ακολουθηθή, και εξηρχόμεθα από του 1915 εκ της ουδετερότητος, τι φρονείτε εκ των αποτελεσμάτων, θα ήτο ο Κωνσταντίνος Αυτοκράτωρ εν Κωνσταντινουπόλει;
ΡΕΝΤΗΣ (μάρτυς): Δεν ήτο δυνατόν να συμπράξη μετά των δημοκρατικών κρατών.
ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ (επ. επ.): Αν ηκολούθει, αν ανελάμβανε την αρχιστρατηγίαν του στρατού της Ανατολής αντί του Ντεσπραί, θα επήγαινεν ή όχι;
ΡΕΝΤΗΣ (μάρτυς): Βεβαίως.
ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ (επ. επ.): Ποίος πταίει, αν αντί να είνε ο Κωνσταντίνος ήτο ο Ντεσπραί; Δεν νομίζετε ότι πταίουν οι αντιταχθέντες εις την πολιτικήν εκείνην;
ΡΕΝΤΗΣ (μάρτυς): Πταίει η Δυναστεία.
ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ (επ. επ.): Βεβαίως, αλλά και οι εξυπηρετούντες τα συμφέροντα τα δυναστικά.
ΡΕΝΤΗΣ (μάρτυς): Την πρωτοβουλίαν την είχεν η Δυναστεία. Οι πολιτευόμενοι επλησίασαν την Δυναστείαν δια να συγκροτήσουν εν κόμμα ισχυρόν προς αντιμετώπισιν του άλλου κόμματος.
ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ (επ. επ.): Ποία ήσαν τα αληθή αίτια ή όχι, αι αφορμαί του πολέμου;
ΡΕΝΤΗΣ (μάρτυς): Τι σας χρειάζεται;
ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ (επ. επ.): Θα έλθω απ’ ευθείας εις το ερώτημά μου. Δια ποίους λόγους ένα κράτος μένει ουδέτερον;
ΡΕΝΤΗΣ (μάρτυς): Δια τα συμφέροντά του.
ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ (επ. επ.): Όταν απειλούνται τα συμφέροντά του; Ηπειλούντο τα συμφέροντα της Ελλάδος εξ αιτίας του ευρωπαϊκού πολέμου;
ΡΕΝΤΗΣ (μάρτυς): Βεβαίως.
ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ (επ. επ.): Δια ποίους λόγους η Τουρκία κατήλθεν εις πόλεμον ως σύμμαχος των Κεντρικών Αυτοκρατοριών;
ΡΕΝΤΗΣ (μάρτυς): Δι’ εσωτερικούς και εξωτερικούς λόγους. Εσωτερικούς και προς εξόντωσιν των μη τουρκικών στοιχείων.
ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ (επ. επ.): Διεξεδίκει μήπως ελληνικάς χώρας;
ΡΕΝΤΗΣ (μάρτυς): Βεβαίως.
ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ (επ. επ.): Η Βουλγαρία ήτο δυνατόν να έχη βλέψεις, ώστε να μεγαλυνθή εις βάρος της Ελλάδος;
ΡΕΝΤΗΣ (μάρτυς): Βεβαίως.
ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ (επ. επ.): Μήπως φρονείτε ότι και προ της υπάρξεως γερμανικού στόλου απειλούντος πλέον αυτήν την κοσμοκρατορίαν της Αγγλίας, υπήρχεν άλλο ζήτημα, κατά το οποίον ο γερμανισμός ήθελε να επεκταθή εις την Ανατολήν και αυτό εδημιούργησε την ανάγκην υπάρξεως στόλου και όλα τα άλλα;
ΡΕΝΤΗΣ (μάρτυς): Υπήρχε σχέδιον ολόκληρον.
ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ (επ. επ.): Υπήρχε σχέδιον του γερμανισμού, δια της Αυστρίας, να κατέλθη προς την Θεσσαλονίκην;
ΡΕΝΤΗΣ (μάρτυς): Αυτό ήτο ανέκαθεν το σχέδιον του γερμανισμού.
ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ (επ. επ.): Δεν νομίζετε ότι αυτή ήτο η αφορμή από 100 ετών της κηρύξεως του ευρωπαϊκού πολέμου, προκειμένου περί της ανάγκης να κατέλθη η Αυστρία εις Θεσσαλονίκην;
ΡΕΝΤΗΣ (μάρτυς): Ο σκοπός ήτο διπλούς, διότι η συμμαχία της Σερβίας μετά της Γαλλίας έθετεν εις κίνδυνον την Αυστρίαν, η οποία επεθύμει να κατέλθη προς την Θεσσαλονίκην.
ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ (επ. επ.): Ώστε η ουδετερότης της Ελλάδος ημπορούσε να γίνη, αφού η Αυστρία προσπαθούσε να αρπάξη την Θεσσαλονίκην, η Βουλγαρία με το μέρος των Κεντρικών, η Τουρκία με το μέρος των Κεντρικών, μπορούσε να υπάρξη ουδετερότης;
ΡΕΝΤΗΣ (μάρτυς): Ήτο υποχρεωμένη η Ελλάς ν’ αντιταχθή εις το συγκρότημα το γερμανικόν και εν ή περιπτώσει εξήρχετο νικήτρια η Γερμανία, πάλιν ο συλλογισμός παρέμενεν ορθός, διότι είχε συμφέρον να προστατεύση τα συμφέροντά της και δια την Βαλκανικήν και δια τους Έλληνας της Μικράς Ασίας και της Θράκης.
…………….
ΧΑΤΖΑΝΕΣΤΗΣ (κατηγορούμενος): Διέταξα ή δεν διέταξα, να έλθη από την Θράκην μία Μεραρχία;
ΒΑΛΕΤΤΑΣ (μάρτυς – αξιωματικός επιτελείου): Μάλιστα.
ΧΑΤΖΑΝΕΣΤΗΣ (κατηγ.): Πόσον καιρόν έκανε να έλθη;
ΒΑΛΕΤΤΑΣ (μάρτυς): Δεν ενθυμούμαι, αλλά ήργησε πολύ.
ΧΑΤΖΑΝΕΣΤΗΣ (κατηγ.): Ποίαν ημέραν έφθασεν, ενθυμείσθε;
ΒΑΛΕΤΤΑΣ (μάρτυς): Την 23.
ΧΑΤΖΑΝΕΣΤΗΣ (κατηγ.): Ενθυμείσθε τι συνέβη με αυτήν την Μεραρχίαν;
ΒΑΛΕΤΤΑΣ (μάρτυς): Οι άνδρες δεν ήθελον να αποβιβασθούν και εστασίασαν.
…………..
ΛΥΕΤΑΙ Η ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΙΣ ΔΙΑ ΤΗΝ 5ην ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1922
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΙΣ ΕΚΤΗ
5 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1922
…………..
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ταγματάρχης Παναγάκος.
(Προσέρχεται ο ταγματάρχης Παναγάκος, όστις ερωτώμενος παρά του κ. Προέδρου, απαντά ότι ονομάζεται Παναγάκος Π., γεννηθείς εν Σπάρτη και κατοικών εν Σέρραις, ετών 37, άγαμος).
Γ. ΧΑΤΖΑΝΕΣΤΗΣ (κατηγορούμενος): Κύριε μάρτυς, ποίαν υπηρεσίαν σας ανέθηκα όταν ανέλαβα την διοίκησιν της Στρατιάς Μικράς Ασίας και ποία ήσαν τ’ αποτελέσματα της εργασίας ταύτης;
Π. ΠΑΝΑΓΑΚΟΣ (μάρτυς): Μοι ανετέθη η εκκαθάρισις της φρουράς Σμύρνης. Δια της διαταγής ταύτης η Στρατιά διέτασσε να εκαθαρισθή η φρουρά Σμύρνης από πάντας τους μη μετασχόντας του πολέμου, συμφώνως δε ταύτη, θα παρέμενον εις την Σμύρνην οπλίται τραυματίαι, βοηθητικοί, οι κρατηθέντες δι’ ελαφράς υπηρεσίας, οι έχοντες αδελφόν φονευθέντα και οι ανήκοντες εις την κλάσιν του 1912. Ιδιαιτέρως ετονίζετο, ότι έπρεπε να μετάσχωσιν εις τον στρατόν οι εκ Μικράς Ασίας καταγόμενοι. Η Στρατιά ετόνιζεν ότι οι Μικρασιάται είχον διπλήν υποχρέωσιν να λάβωσι μέρος εις τον στρατόν του Μετώπου. Εις την φρουράν Σμύρνης υπήρχον 15 χιλιάδες οπλίται. Εκ της εκκαθαρίσεως δε τάυτης προέκυψε κέρδος 3.000 οπλιτών, οι οποίοι διετέθησαν εις το μέτωπον. Επίσης αντικατεστάθησαν και πάντες οι οπλίται οι μη έχοντες αρκετήν υπηρεσίαν. Η εντύπωσις η παραχθείσα εκτ ης τοιαύτης εκκαθαρίσεως, ήτο πραγματικώς λίαν ικανοποιητική, παρήγαγεν αληθή ανακούφισιν εις τον στρατόν του μετώπου. Επρόκειτο επίσης ν’ αντικατασταθώσι και οι αξιωματικοί οι έχοντες πολλήν υπηρεσίαν μετώπου, αλλά τα γεγονότα, τα οποία επήλθον, εματαίωσαν την προσπάθειαν ταύτην.
ΧΑΤΖΑΝΕΣΤΗΣ (κατηγ.): Ενθυμείσθε εάν επεξετάθη η ενέργεια αύτη και εις την ενδοχώραν, δηλαδή εις σώματα, τα οποία υπήγοντο εις την Ανωτέραν Στρατιωτικήν Διοίκησιν;
ΠΑΝΑΓΑΚΟΣ (μάρτυς): Μάλιστα. Επρόκειτο ν’ αναλάβω εγώ και την υπηρεσίαν ταύτην, αλλ’ επειδή δεν ηδυνάμην να την αναλάβω, ένεκα πολλών δυσχερειών, ανετέθη εις άλλους αξιωματικούς, οίτινες μεταβάντες εις Οδεμήσιον και αλλαχού, προέβησαν εις την εκκαθάρισιν.
ΧΑΤΖΑΝΕΣΤΗΣ (κατηγ.): Ενθυμείσθε τον αγώνα, τον οποίον κατέβαλον ειδικώς δια τους τυχόντας αναβολής κατατάξεως, κατόπιν της τοιαύτης εκκαθαρίσεως, και οι οποίοι ήσαν χωμένοι εις διάφορα γραφεία και καταστήματα, ιδιωτικά μαγαζειά κλπ;
ΠΑΝΑΓΑΚΟΣ (μάρτυς): Ενθυμούμαι ότι επήλθον αρκεταί προστριβαί υπηρεσιακαί μεταξύ της Αρμοστείας, η οποία υπεστήριζαν ότι οι υπάλληλοι ήσαν απαραίτητοι, και της Στρατιάς, ήτις εζήτει την αντικατάστασίν των, αναλαμβάνουσα την ευθύνην να τους αντικαταστήση δι’ ετέρων καταλλήλων οπλιτών, εκ του μετώπου ερχομένων.
ΧΑΤΖΑΝΕΣΤΗΣ (κατηγ.): Γνωρίζετε εάν, προς αποφυγήν της τοιαύτης υπηρεσίας, πολλοί εξ αυτών κατέφυγον εις ξένους προξένους και άλλοι προέβαλον την ιδιότητα του ραγιά;
ΠΑΝΑΓΑΚΟΣ (μάρτυς): Έγιναν πολλαί προστριβαί και ήρχισαν παραστάσεις ξένων προξένων, καθ’ όσον ενθυμούμαι.
………………
ΠΑΝΑΓΑΚΟΣ (μάρτυς): …Ως έμαθον εις την χαράδραν του Ακάρ Νταγ, όπου εγένετο η πλήρης αποσύνθεσις του Β΄ Σώματος Στρατού, ίσως και προγενεστέρως, οι οδηγοί κατεχόμενοι υπό πανικού, επέταγαν τα φορτία, τα οποία έφεραν τα ζώα, εκαβάλλαγαν και έφευγαν. Επετούσαν δε ό,τι εύρισκαν επάνω, αποσκευάς αξιωματικών, υγειονομικόν υλικόν και γενικώς τα εφόδια του στρατού. Ενθυμούμαι μάλιστα ότι όταν εφθάσαμεν εις την Χίον είχε γίνει εμπόριον των στρατιωτών, οι οποίοι εξεποίουν αποσκευάς και είδη αξιωματικών, τας οποίας ελεηλάτησαν.
……………
ΧΑΤΖΑΝΕΣΤΗΣ (κατηγ.): Ενθυμείσθε αν ηθελήσατε να επιβάλητε την τάξιν σεις εν όλη τη δραστηριότητι, η οποία σας διακρίνει και σας ηπείλησαν;
ΠΑΝΑΓΑΚΟΣ (μάρτυς): Ναι, απεπειράθησαν τρις να με σκοτώσουν. Και ως έμαθον, έγιναν τοιαύται απόπειραι και κατ’ άλλων αξιωματικών. Μερικούς και ετουφέκισαν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Γνωρίζετε αν ετουφέκισαν αξιωματικούς, διότι τους εθεώρουν κατασκόπους;
ΠΑΝΑΓΑΚΟΣ (μάρτυς): Μάλιστα, το γνωρίζω. Πιθανώς αυτό να ήτο πρόσχημα, κύριε Πρόεδρε, διότι πρέπει να είπω ότι όταν εξεκενούτο το Ουσάκ αφέθησαν ελεύθεροι περί τους 800 κατάδικοι, οι οποίοι κυρίως εδημιούργησαν όλας τας καταστροφάς. Εκ συζητήσεων, τας οποίας έκαμα με αξιωματικούς, έμαθα ότι εχαρακτήρισαν αξιωματικούς ως κατασκόπους δια να τους δέσουν και να τους πάρουν τα χρήματά των. Νομίζω ότι οι βανδαλισμοί ούτοι είνε έργον των φυγάδων αξιωματικών από Ουσάκ και Αφιόν, διότι έμαθα ότι και εις Προύσαν έγιναν τοιαύτα κρούσματα.
ΧΑΤΖΑΝΕΣΤΗΣ (κατηγ.): Κύριε μάρτυς, εξηγήσατε τι εννοείτε: «Εθεώρησαν Έλληνας αξιωματικούς κατασκόπους»;
ΠΑΝΑΓΑΚΟΣ (μάρτυς): Του εχθρού. Έγινεν ανάλογον επεισόδιον εις τον σταθμόν Γιουνίκιοϊ. Ένα άλλο επεισόδιον έγινεν εις τον σταθμόν του Μπανάζ.
ΧΑΤΖΑΝΕΣΤΗΣ (κατηγ.): Παρακαλώ, κ. μάρτυς, στρατιωτικοί ήσαν οι κατάδικοι, οι οποίοι ήσαν εις το Ουσάκ;
ΠΑΝΑΓΑΚΟΣ (μάρτυς): Μάλιστα. Είχον συλλάβει ένα και αφού τον έδεσαν και τον έδειραν κατά τρόπον σκληρόν, του επήραν ό,τι χρήματα είχε μεθ’ εαυτού και τον έφεραν εις ημάς ως κατάσκοπον, και προέκυψεν ότι ήτο Κερκυραίος και τον αφήκαμεν ελεύθερον. Ταύτα ελάμβανον χώραν ίσως εκ των ταλαιπωριών και των αϋπνιών, διότι οι στρατιώται εκοιμήθησαν κατ’ εντολήν των μονάδων μεταξύ Σαλιχλή και Φιλαδελφείας, δηλαδή μετά παρέλευσιν 8 ημερών. Δεν γνωρίζω επακριβώς εάν εις τας 14 και 17 εκοιμήθησαν, πάντως από τας 16 και εφεξής και μέχρις ότου έφθασαν τα τμήματα εις το Σαλικλή, ουδεμία διαταγή προς ανάπαυσιν εδόθη, διότι ήτο ανάγκη να φύγουν, έπρεπε ν’ απομακρυνθούν, και δι’ αυτό οι άνδρες εκινούντο ως φάσματα. Ίσως εκ των αϋπνιών και των κοπώσεων είχον πάθει και διαστροφήν. Είχομεν πολλά παραδείγματα οπλιτών, οι οποίοι παρεφρόνησαν, άλλων οι οποίοι ηυτοκτόνησαν.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Σεις που αποδίδετε αυτήν την κατάστασιν εις την οποίαν απέληξεν ο στρατός; Αυτός είνε ο στρατός που εγνωρίσατε;
ΠΑΝΑΓΑΚΟΣ (μάρτυς): Ο στρατός είχεν υποστή μετά τας επιχειρήσεις του Σαγγαρίου κόπωσιν. Εφθάρη. Το καλόν υλικόν είχε τεθή εκτός μάχης, διότι είνε γνωστόν ότι κατά τας μάχας το εκλεκτόν υλικόν χάνεται, η εκστρατεία παρετείνετο, έμενον εις χώρον εχθρικόν, αι στερήσεις, αδείας δεν έπαιρνον, αι οικογένειαί των υπέφερον, είχον ανάγκας. Παράτασις του πολέμου. Πολλάκις εις τας εφημερίδας ανεγράφοντο δηλώσεις των μελών της Κυβερνήσεως ότι θα είχομεν ειρήνην, ότι τον χειμώνα θα είνε στα σπίτια τους, αλλ’ όλα αυτά διεψεύδοντο και επομένως αποκαρδίωσις εξεδηλούτο. Αι διαμάχαι αι πολιτικαί των αξιωματικών, ασφαλώς επέδρασαν, αλλά προ παντός, κύριε Πρόεδρε, επέδρασε σωματικώς δια την αποκαρδίωσιν του στρατού ο κομμουνισμός.
Δυστυχώς, προέκυψε δε τούτο εξ ανακρίσεως, η επίδρασις του κομμουνισμού είχεν αποτελέσματα ολέθρια δια το ηθικόν του στρατού. Εις Ουσάκ έγιναν ανακρίσεις. Δεν γνωρίζω εάν είχεν υποβληθή το πόρισμαν εις την Στρατιάν εκ μέρους δικαστικού συμβούλου του Φρουραρχείου Σμύρνης, αλλ’ υπήρχε και φάκελος ολόκληρος εκ του οποίου απεδεικνύετο αυτό το οποίον σας εξέθηκα. Η έδρα ήτο το Ουσάκ, διακλάδωσις δε εφ’ ολοκλήρου του μετώπου. Ενθυμούμαι ότι επί της προκατόχου διοικήσεως απηγορεύετο η αποστολή φύλλων του «Ριζοσπάστου» εκ μέρους της Στρατιάς. Οι ενδιαφερόμενοι όμως απέστελλον τον «Ριζοσπάστην» σκεπασμένον με άλλας εφημερίδας και τον έστελλον εις το μέτωπον. Προ παντός εφρόντιζεν ο εχθρός να στέλλη «Ριζοσπάστας» δι’ αεροπλάνων. Συνήθως όμως διά προκεχωρημένων φυλακίων μας έστελλεν. Η εντύπωσις, την οποίαν αποκομίζω μετά την διάσπασιν του μετώπου, δίδει την απόλυτον πεποίθησιν ότι κυρίως αυτό επέδρασε. Δεν ηξεύρω εάν επιτρέπεται να λεχθή επισήμως αυτήν την στιγμήν ό,τι ήκουσα κατά την διάρκειαν της φυγής.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Δεν έχει σημασίαν εάν το ηκούσατε από ένα ή δύο.
ΠΑΝΑΓΑΚΟΣ (μάρτυς): Το ήκουσα δυστυχώς, από πολλούς, από ομάδας.
…………………
Ν. ΣΤΡΑΤΟΣ (κατηγορούμενος): Κύριε μάρτυς, προηγουμένως ανεφέρατε περί επιδράσεως κομμουνισμού παρά τω στρατεύματι. Ήθελον να πληροφορήσητε το Δικαστήριον, εάν γνωρίζετε ότι υπήρχον στοιχεία εις το μέτωπον ανταποκρινόμενα προς τους εδώ κομμουνιστάς ή εάν εγένετο προπαγάνδα δια των εφημερίδων μόνον;
ΠΑΝΑΓΑΚΟΣ (μάρτυς): Δεν γνωρίζω. Αι γενόμεναι ανακρίσεις εις Ουσάκ και Μαγνησίαν, απέδειξαν την ύπαρξιν κέντρου κομμουνιστικού εις το Ουσάκ με διακλάδωσιν εις το μέτωπον. Εντεύθεν απεστέλλοντο εφημερίδες και διάφορα φυλλάδια κομμουνιστικά εντός δεμάτων.
ΣΤΡΑΤΟΣ (κατηγ.): Το εν Ουσάκ κέντρον απετελείτο εκ πολιτών ή στρατιωτών; Ή ήσαν πολίται και στρατιώται;
ΠΑΝΑΓΑΚΟΣ (μάρτυς): Μόνον μεταξύ της φρουράς και κυρίως του αποσπάσματος τηλεγραφητών.
ΣΤΡΑΤΟΣ (κατηγ.): Κατά την υποχώρησιν μεταξύ των υποχωρουσών ομάδων εγένοντο εκδηλώσεις κομμουνιστικαί;
ΠΑΝΑΓΑΚΟΣ (μάρτυς): Βεβαίως. Έσπαζαν τα όπλα τους και εφώναζον: «Ζήτω ο Κεμάλ».
ΣΤΡΑΤΟΣ (κατηγ.): Ανεφέρατε τας τοιαύτας κομμουνιστικάς ενεργείας εις την Κυβέρνησιν; Μήπως συνεπεία τούτου διετάχθη παρά της δικαστικής αρχής η καταδίωξις του κομμουνιστικού κέντρου Αθηνών, ούτινος οι αρχηγοί εφυλακίσθησαν συνεπεία εντάλματος του Εισαγγελέως;
ΠΑΝΑΓΑΚΟΣ (μάρτυς): Δεν ηξεύρω.
ΧΑΤΖΑΝΕΣΤΗΣ (κατηγ.): Τας ανακρίσεις ποίος τας διέταξεν εις Μικράν Ασίαν; Δεν γνωρίζετε εάν τας διέταξα εγώ;
ΠΑΝΑΓΑΚΟΣ (μάρτυς): Όχι. Το πόρισμα της ανακρίσεως υπεβλήθη μίαν εβδομάδα προ της επιθέσεως του εχθρού.
ΘΕΟΤΟΚΗΣ (κατηγ.): Πράγματι υπεβλήθη το πόρισμα της γενομένης κατά των κομμουνιστών ανακρίσεως δέκα ή δώδεκα ημέρας προς της εχθρικής επιθέσεως υπό της Στρατιάς. Εν τω μεταξύ διετάχθη η σύλληψις των αρχηγών του κομμουνιστικού κέντρου Αθηνών. Εκ της γενομένης ανακρίσεως απεδείχθη ότι η ενέργεια ήτο πολύ σημαντικωτέρα παρ’ όσον υπετίθετο και η πολιτική δικαιοσύνη ητήσατο όπως λάβη γνώσιν της ανακρίσεως της γενομένης υπό της στρατιωτικής δικαιοσύνης της Στρατιάς. Τι εγένετο κατόπιν δεν γνωρίζω.
……………..
ΧΑΒΙΝΗΣ (στρατοδίκης): Ενθυμείσθε ότι Θραξ βουλευτής, εννοήσας τον κίνδυνον της πατρίδος του και ανελθών εις το βήμα ίνα είπη ότι η πατρίς είνε υπεράνω όλων, ο βουλευτής αυτός εγιουχαϊσθη και ηγέρθη κάποιος άλλος βουλευτής και του εφώναξεν «Έξω οι Θράκες»;
ΣΤΡΑΤΟΣ (κατηγ.): Ελύθη το ζήτημα αυτό, Ηγέρθη πρώτος ο κ. Γούναρης και κατόπιν εγώ ως αρχηγός της αντιπολιτεύσεως και επροστατεύσαμεν τον βουλευτήν αυτόν.
……………….
ΖΟΥΡΙΔΗΣ (επαναστατικός επίτροπος): Ολόκληρος ο πληθυσμός της Μικράς Ασίας της ευρισκομένης υπό την επιρροήν του Κεμάλ, μπορείτε να πήτε πόσον υπελογίζετο;
ΠΑΛΛΗΣ (μάρτυς): Τον υπελόγιζα, κ. Επίτροπε, περί τα 10 εκατομμύρια.
ΖΟΥΡΙΔΗΣ (επ. επ.): Εκ των οποίων πόσους ημπορούσατε ν’ αφαιρέσητε ως αντιτιθεμένους εις την πολιτικήν του Κεμάλ, και μη δυναμένους να συμπράξουν, υπολογίζετε δηλαδή τους Έλληνας, τους Αρμενίους;
ΠΑΛΛΗΣ (μάρτυς): Μπορεί κανείς να ειπή εν όλω, διότι είνε αραιοί οι άλλοι πληθυσμοί.
ΖΟΥΡΙΔΗΣ (επ. επ.): Εν περιπτώσει κηρύξεως ενός κινήματος, το οποίον θα έφερεν εθνικόν χαρακτήρα δια τους Τούρκους τι δύναμις μάχιμος ημπορούσε να παραταχθή;
ΠΑΛΛΗΣ (μάρτυς): Θεωρητικώς 1 εκατομμύριον, πρακτικώς πολύ ολιγώτεροι.
ΖΟΥΡΙΔΗΣ (επ. επ.): Τοσούτον μάλλον, καθόσον είχεν υποστή διαφόρους αποκλεισμούς.
ΠΑΛΛΗΣ (μάρτυς): Απόδειξις είνε ότι μετά δύο έτη περίπου προσπαθειών, κατά πληροφορίας μας, ο τουρκικός στρατός ανήλθεν εις 150 – 170 χιλιάδας στρατού περίπου. Αυταί είνε αι πληροφορίαι.
ΖΟΥΡΙΔΗΣ (επ. επ.): Ο πληθυσμός της Κρήτης ηξεύρετε πόσος είνε;
ΠΑΛΛΗΣ (μάρτυς): Άλλοτε ήτο 300 χιλιάδες.
ΖΟΥΡΙΔΗΣ (επ. επ.): Σήμερον είνε περί τας 360 –370. Εκ των 300 αυτών χιλιάδων, σας δίδω την πληροφορίαν ότι 170 χιλιάδες περίπου είνε Χριστιανοί και 130.000 Τούρκοι.. 170 χιλιάδες τι μάχιμον δύναμιν ηδύναντο να δώσουν;
ΠΑΛΛΗΣ (μάρτυς): Θεωρητικώς 17 χιλιάδας.
………………
Ν. ΣΤΡΑΤΟΣ (κατηγορούμενος): Ήθελον παρακαλέσει επίσης το εξής: Εάν ενθυμήσθε την 24ην – 25ην Αυγούστου ελήφθη εν τηλεγράφημα της Γενικής Διοικήσεως Θράκης περί αθρόων λιποταξιών, αίτινες είχον λάβει χώραν εν Θράκη εκ της Μεραρχίας Σκαρλάτου. Εξακριβωθέντος ότι οι λιποτάκται αυτοί είχον διασπαρή εις την χώραν και εκακοποίουν πολίτας Έλληνας το γένος και Μουσουλμάνους, Έλληνας υπηκόους, εστάλησαν διαταγαί βιαίας συλλήψεως;
ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ (μάρτυς – Τμηματάρχης Υπουργείου Εσωτερικών): Εγράψατε την διαταγήν με τα χέρια σας. Εδιατάξατε απόσπασμα ιππικού να σταλή προς καταδίωξιν, και εστάλη η διαταγή σας εις την Ανωτέραων Διοίκησιν Χωροφυλακής Θράκης υπ’ αριθμόν 30 εμπιστευτικού πρωτοκόλλου, καθώς και εις το 4ον Σώμα Στρατού και εις την Γενικήν Διοίκησιν.
ΣΤΡΑΤΟΣ (κατηγ.): Επίσης αν ενθυμήσθε την 28ην Αυγούστου, ημέραν κατά την οποίαν ήμην παρητημένος μετά της όλης Κυβερνήσεως, ήλθον εις Πειραιά τρία ατμόπλοια, εν προ μεσημβρίας, έτερον το απόγευμα, έτερον την εσπέραν πλήρη στρατού ασυντάκτου, πυροβολούντος και διαταράσσοντος την τάξιν εν Πειραιεί και μετέβην εις Πειραιά.
ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ (μάρτυς): Όταν ήλθε το τηλεγράφημα αυτό μας ήλθε καταρράκτης, διότι δεν εγνωρίζαμεν τι να κάμωμεν, διότι ήτο στρατός ασύντακτος, ο οποίος ηδύνατο να εκτραπή εις βιαιοπραγίας και δεν ήσαν στρατιώται εις Πειραιά να τους αναχαιτίσουν, και ομολογώ ότι κατήλθατε μόνος σας εις τον Πειραιά και ημποδίσατε την αποβίβασιν των στρατιωτών παρά τας αποδοκιμασίας των.
……………
ΛΥΕΤΑΙ Η ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΙΣ ΔΙΑ ΤΗΝ 7ην ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1922
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΙΣ ΕΒΔΟΜΗ
7 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1922
ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΥ ΧΑΤΖΑΝΕΣΤΗ
….Μόλις έφθασα εις Μικράν Ασίαν, δεν ελησμόνησα φυσικά ότι ήμην και διοικητής του Δ΄ Σώματος της Θράκης. Ασχέτως δε προς πάσαν απόφασιν περί εγχειρήματος εσκεπτόμην να ενισχύσω τον στρατόν της Θράκης, διότι έτρεμον ως διοικητής Θράκης μη τυχόν συμβή τίποτε κατά την απουσίαν μου, εφ’ όσον ευρισκόμην εις κίνησιν επί δέκα ημέρας. Είχον υπόψη εκείνο το περίφημον σχέδιον – απαίσιον θέλω να είπω- το οποίον, και από στρατιωτικής και από πολιτικής απόψεως, μόνο στενή αντίληψις ηδύνατο να συλλάβη. Κατά το σχέδιον τούτο, επειδή αι δυνάμεις της θράκης ήσαν ανεπαρκείς, είχεν αποφασισθή όπως, εν περιπτώσει εισβολής κομιτατζήδων (διότι, παρά τον θρυλούμενον αφοπλισμόν, είχον ορισθη παρά την βουλγαρικήν μεθόριον περιοχαί επιστρατεύσεως, αι οποίαι, εν δεδομένη στιγμή επιστρατευόμεναι, ηδύναντο ν’ αποδώσουν 12 -15 χιλιάδας κομιτατζήδων), είχεν αποφασισθή, λέγω, διότι περί αποφάσεως πλέον επρόκειτο, αποφάσεως δε της Διοικήσεως της Στρατιάς Θράκης, και επί τη βάσει του σχεδίου αυτού, το οποίον είχεν εκπονήσει ο επιτελάρχης Θράκης Πάσσαρης, είχον δοθή όλαι αι οδηγίαι και διαταγαί προς τα σώματα περί του πρακτέου, εν περιπτώσει εισβολής κομιτατζήδων να εγκαταλειφθή όλη η Ανατολική και όλη η Δυτική Θράκη και να συμπτυχθή ο στρατός εις μίαν περιοχήν έχουσα κέντρον τον κόλπον του Ξηρού και αφήνουσαν έξω το τε Δεδεαγάτς και την Ραιδεστόν. Αυτή η σπάθη του Δαμοκλέους ήτο δι εμέ κάτι το αφόρητον και, ως προείπον, έτρεμον, εφ’ όσον ευρισκόμην ακόμη εις Αθήνας. Όταν έφθασα εις Μικράν Ασίαν, και το τονίζω αυτό διότι εις την κατάθεσιν του κ. Πάσσαρη αναφέρεται ότι εστάλησαν σώματα εις Θράκην εκ Μικράς Ασίας πριν ή φθάση ούτος εις Μικράν Ασίαν, πράγματι έστειλα δυνάμεις εις Θράκην, διότι δεν ηδυνάμην εγώ ο Αρχιστράτηγος τεσσάρων Σωμάτων Στρατού να ενδιαφέρωμαι περισσότερον δια το Αφιόν Καραχισάρ παρά δια την Θράκην. Υπήρχε και εκεί εχθρός και εχθρός εκ βουλγαρικού στρατού και όχι μόνον εκ κομιτατζήδων, ώστε δι’ εμέ ο κίνδυνος της Θράκης ήτο εξ ίσου μέγας, όπως και εν Μικρά Ασία. Δεν εγίνοντο επιχειρήσεις εν Μικρά Ασία, εθεώρησα δ’ ότι έπρεπε να ενισχύσω την Θράκην….
….Εφρόνουν, κύριε Πρόεδρε, Ότι η στρατιωτική μικρασιατική ενέργεια ήτον απολύτως αδύνατον να επιτύχη καθ’ οιανδήποτε εποχήν, αφ ης ήρξατο, αφόσον δεν εξησφαλίζετο ο αφοπλισμός της Τουρκίας, τον οποίον περιελάμβανε η Συνθήκη των Σεβρών. Ήτο απολύτως αδύνατον ένας στρατός, οιοσδήποτε, ευρισκόμενος επί μιας χώρας μεμακρυσμένης σχετικώς από την Ελλάδα, ο οποίος έχει ως βάσεις μίαν βάσιν εν Σμύρνη και μίαν δευτερεύουσαν εις Μουδανιά, ήτο απολύτως αδύνατον να σταθή εκεί, έχων απέναντί του 9.000.000 τουρκικού πληθυσμού και εκ του οποίου ηδύνατο να σχηματισθή ένας στρατός, θάττον ή βράδιον, εφ’ όσον, λέγω, τα εφόδια, τα οποία είχεν η Τουρκία και η της Κωνσταντινουπόλεως, η οποία ως προς τούτο ήτο σύμφωνος με τον Κεμάλ, δεν απηγορεύετο να δίδωνται εις αυτόν. Αλλά δεν ήτον μόνον ούτος ο κίνδυνος. Ήτο γνωστόν ότι υπήρχε μεταξύ των Ρωσσικών Σοβιέτ και του Κεμάλ συνεργασία εν αρχή. Όπως ήτο γνωστόν, κατόπιν τα πράγματα μετεβλήθησαν επί πολύ. Λοιπόν η Ελλάς, ευρισκομένη επί του μικρασιατικού εδάφους, δεν θα ήτο δυνατόν ν’ αντιστή εις την εχθρικήν πίεσιν, εφ’ όσον ο ανεφοδιασμός αυτού του στρατού εγίνετο, και να λύση το ζήτημα στρατιωτικώς. Κατ’ εμήν γνώμην, χωρίς να θέλω να επεκταθώ εις λεπτομερείας, αι οποίαι δεν με αφορούν, σφάλμα είνε από την πρώτην επιθετικήν επιχείρησιν, η οποία εγένετο προ του Μαρτίου, της οποίας όλα τα άλλα είνε συνέπειαι….
….Η λογοκρισία απέδειξεν ότι εξησκείτο μία προπαγάνδα, η οποία ήτο διαλυτική. Κατεσχέθησαν γράμματα προς στρατιώτας παρ’ αξιωματικών, οι οποίοι τους προέτρεπον εις αντιπειθαρχικά πράγματα. Επίσης ήτο ο κομμουνισμός, ο οποίος επέδρα επί των στρατιωτών και το οποίον κατέθηκε ο μάρτυς ταγματάρχης Παναγάκος. Οι στρατιώται είχον σχηματίσει την ιδέαν ότι του κάκου σκοτώνονται εκεί κάτω, αφού δεν πρόκειται να κερδίσωμεν τίποτε, και ότι αδίκως σκοτώνονται επί τρία έτη και δεν συντελούν εις το να δοθή μία λύσις. Επίσης είχαν χαθεί όλα τα «κεσέμια», όλοι οι επίλεκτοι αξιωματικοί. Και εφ’ όσον μεν δεν εξεδηλούτο ο κίνδυνος, είχον υποσχεθή να κρατήσουν τας θέσεις των, αλλά την στιγμήν καθ’ ήν εδόθη αφορμή, αμέσως η αγάπη προς την ζωήν, η ιδέα της αυτοσυντηρήσεως, ο πόθος να επανίδωσι την καλύβην τους, την μητέρα τους, υπερίσχυσε και έπαυσε πλέον η συνοχή. Δεν μπορώ αλλέως να εξηγήσω κι εγώ. Είναι εν φαινόμενον, το οποίον μόνον εις ψυχολόγος ή στρατοδίκης ημπορεί να κρίνη. Επολέμησα και εις τους τρεις πολέμους. Θεωρώ το υλικόν το ελληνικόν άριστον, θεωρώ ότι σπανίως ημπορεί να ευρεθή ένας άλλος στρατός υφιστάμενος τους κόπους και τας κακουχίας με περισσοτέραν αντοχήν, αλλά την αντοχήν δεν ημπορεί να την υπερβή ακινδύνως. Έδωσαν ό,τι μπορούσαν. Ενομίζατε ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν ήσαν ζωντανοί. Ενομίζατε πως ήσαν αυτόματα. Το μόνον το οποίον ηρώτων, ήτο που ήσαν αι Δυσμαί. Πανταχού έβλεπον τσέτας. Αυτό το φαινόμενον πρέπει να εξηγηθή ψυχολογικώς και όχι από στρατιωτικής απόψεως. Την στιγμήν κατά την οποίαν εξεδηλώθη αυτό, ουδεμία προσπάθεια, κανείς ανώτερος διοικητής δεν ήτο δυνατόν να διορθώση την κατάστασιν. Νομίζω ότι ήτο μοιραίον….
….Κύριοι Στρατοδίκαι, νομίζω ότι πρέπει να εξάρω ότι η Παλαιά Ελλάς – και λέγων Παλαιά Ελλάδα εννοώ και τας νήσους του Αρχιπελάγους και την Κρήτην – όλη η μετά τον πόλεμον του 1913 εστραγγίσθη υπό πάσαν έποψιν, υπό έποψιν πόρων, υπό έποψιν χρήματος, υπό έποψιν ανδρών, έδωσεν αίμα χιλιάδων, έκαμεν ό,τι ήτο ανθρωπίνως δυνατόν να γίνη. Δεν ήτο δυνατόν να της ζητηθή τίποτε περισσότερον. Τας εφεδρείας έπρεπε να μας δώση η Μικρά Ασία, υπέρ της οποίας ηγωνίζετο ο ελληνικός στρατός. Τας εφεδρείας έπρεπε να μας δώση ο ελληνικός πληθυσμός της Κωνσταντινουπόλεως….
….Κύριοι Στρατοδίκαι, Δεν έχω άλλα να προσθέσω. Καταλήγω εις το εξής: Αναμένω εντελώς ήρεμος την ετυμηγορίαν σας. Τόσον ήρεμος, όσον είνε η συνείδησίς μου, η οποία δι’ εμέ είνε το υπέρτατον κριτήριον. Υπέρτατον, διότι είνε Αγία αυτή καθ’ εαυτήν μέχρι του Θεού. Αλλ’ αισθάνομαι την ανάγκην να σας είπω και κάτι τι, το οποίον πιέζει τα στήθη μου. Ουδεμία ποινή, ούτε η βαρυτέρα, δεν θα είνε οδυνηροτέρα από τους διαρκείς εξευτελισμούς και τα ταπεινώσεις και το μαρτύριον, το οποίον υφίσταμαι επί 1,5 μήνα όχι μόνον ως άτομον, αλλά και ως αντιστράτηγος ιδίως!
……………………
Διακόπτεται η συνεδρίασις δια την 9.30 πμ της 8ης Νοεμβρίου 1922
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΙΣ ΟΓΔΟΗ
8 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1922
ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΥ ΘΕΟΤΟΚΗ
….Ότε συνεζητήθη το πρώτον η ιδέα του εγχειρήματος κατά της Κωνσταντινουπόλεως, εδήλωσα τότε και εγώ και τα λοιπά μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου εις τον στρατηγόν Χατζανέστην, ότι πρέπει να μελετηθή τοιούτον εγχείρημα υπό έναν όμως όρον, υπό τον όρον ότι δεν θα ελαμβάνοντο δυνάμεις ή μάλλον δεν θα καθίστατο ασθενέστερον το Ασιοατικόν μέτωπον δια τοιούτου εγχειρήματος. Τούτο εδήλωσα κατηγορηματικώς. Ενθυμούμαι μάλιστα, ότι όταν ο στρατηγός Χατζανέστης επέστρεψε μετά την επιθεώρησίν του εκ Θράκης και μας ανεκοίνωσε τους αριθμούς, τους οποίους θα είχεν ανάγκην εν Θράκη, τότε τω εδηλώθη κατηγορηματικώς, ότι υπό τοιούτους όρους είνε αδύνατος η εκτέλεσις τοιούτου εγχειρήματος, διότι δεν εννοούμεν να ελαττωθή το μέτωπον το Μικρασιατικόν και να εξασθενήση. Ο στρατηγός ανεχώρησε και μετέβη εν τω μεταξύ εις Σμύρνην. Εϊχε διορισθή εν τω μεταξύ και αρχηγός της Στρατιάς Μικράς Ασίας. Μεταβάς εις Σμύρνην επεθεώρησε το εκεί μέτωπον και τας μετόπισθεν υπηρεσίας και τότε επείσθη αυτό ο ίδιος ότι θα ηδύνατο άνευ βλάβης της μαχητικής δυνάμεως του Μικρασιατικού μετώπου, να αποσύρη ωρισμένας δυνάμεις εις Θράκην. Επείσθη φαίνεται τόσον σαφώς, ώστε δεν εζήτησε καν την άδειαν της Κυβερνήσεως περαιτέρω, αλλ’ εξ ιδίας πρωτοβουλίας, ευρεθείς πλέον εν Μικρά Ασία ήρχισε να αποστέλλη στρατεύματα προς την Θράκην….
….Δια τον στρατόν τον ιδικόν μας η ατυχία αυτή, κατά την εμήν γνώμην, δεν είνε ανεπανόρθωτος. Διότι είνε αναμφισβήτητον, ότι παρ’ όλας τας δυστυχίας, τας οποίας επεσώρευσεν η Ελλάς κατά τους τελευταίους μήνας, εν μένει κέρδος, ότι ο στρατός ο ελληνικός, ο εθνικός, θα δύναται να αποταθή προς την επερχομένην γενεάν και να είπη αυτή: Εγώ έκαμα εν πήδημα τρομακτικόν. Επήδησα το Αιγαίον και έφθασα εκεί όπου τα δικαιώματα τα ελληνικά εξαπλούνται, αναμφισβητήτως, ιστορικώς και εθνολογικώς. Επί των μερών αυτών, επί των οποίων έχομεν δικαιώματα αναμφισβήτητα ιστορικά και εθνολογικά, έθηκα υποθήκην και υποθήκην ιεράν, υποθήκην πρώτης τάξεως, διότι εις τα πεδία της Ανατολής έγραψα το ελληνικόν όνομα με αίμα ελληνικόν. Έθεσα ορόσημα εκεί και τα ορόσημα τα λευκά, τα οποία βλέπετε εκεί, είνε οι σταυροί οι ελληνικοί, οίτινες δεικνύουν τους τάφους των ελληνικών τέκνων, τα οποία απέθανον εις τους τόπους αυτούς τους ελληνικούς. Σεις η επερχόμενη γενεά έχετε το επιτακτικόν έργον να θωρακισθήτε και να υπάγητε το ταχύτερον να εκτελέσητε την υποθήκην, την οποίαν ημείς εθέσαμεν επί των Μικρασιατικών πεδίων. Το τοιούτον οπωσδήποτε είνε όφελος ημών, δια την φυγήν ημών. Μη απατώμεθα. Η Ελλάς δεν θα ησυχάση πολιτικώς παρά την ημέραν εκείνην, καθ’ ην το Αιγαίον θ’ αποτελέση λίμνην ελληνικήν. Έχω δε την ακράδαντον πεποίθησιν ότι ημέραι ευτυχίας θα έλθωσι δια την Ελλάδα, ημέραι δόξης θα επανέλθωσι και ότι δεν είνε μακράν η ημέρα εκείνη, καθ’ ην πράγματι θα εκπληρωθή ο ιστορικός ημών προορισμός και το Αιγαίον θα γίνη λίμνη ελληνική. Τότε δε η Ελλάς θα ησυχάση.
ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΥ
ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΠΑΛΤΑΤΖΗ
….Εις τα μελέτας ταύτας, κύριε Πρόεδρε, Η Κυβέρνησις δεν κατέληξεν εις απόφασιν, ουδέ εική και ως έτυχεν, ουδέ αμελετήτως. Είχε λόγους και λόγους σπουδαίους να πιστεύη ότι η επιχείρησις προς την Κωνσταντινούπολιν πιθανόν και να ευωδούτο εντελώς, πάντως όμως θα εχρησίμευε σπουδαίως και δια την επίσπευσιν της συγκλήσεως της Συνδιασκέψεως και δια την βελτίωσιν των όρων της ειρήνης.
Δεν θέλω να εξετάσω, κύριε Πρόεδρε, το ζήτημα τούτο από στρατιωτικής απόψεως, διότι εξητάσθη ήδη παρά του κ. Θεοτόκη, και δια μακρών επί τούτου θα απασχολήση το Δικαστήριον ο κ. Στράτος. Αλλά από πολιτικής απόψεως, αυτό το οποίον το κατηγορητήριον το ωνόμασε παιδαριώδες, αυτός ο Άγγλος αρμοστής εν Κωνσταντινουπόλει το ωνόμασε μίαν ελληνικήν επιτυχίαν, διατυπώσας την φράσιν «ότι εάν η Ελλάς έκαμεν αυτό δια να φθάση εις την ειρήνην, βεβαίως το επέτυχεν» και τούτο δύνασθε να το εύρητε εις το Υπουργείον των Εξωτερικών.
Η ευμένεια της Αγγλίας δεν μας εγκατέλιπεν ούτε κατά τας τραγικωτέρας στιγμάς, διότι το ενδιαφέρον αυτής υπήρχεν αδιάπτωτον και κατά τας ημέρας κατά τας οποίας συνέβησαν τα δυστυχήματα της Μικράς Ασίας.
Χωρίς να επεκταθώ, κύριε Πρόεδρε, ως προς τα ζητήματα τα αφορώντα τας σχέσεις ημών μετά της Γαλλίας, υπείκων εις υμετέρας συστάσεις, νομίζω ότι η κατηγορία της διαστάσεως των συμμαχιών δεν ηδύνατο να στηριχθή, αφού η μεν στάσις της Γαλλίας κατά την αντίληψιν ημών υπηγορεύετο από γενικωτέρας πολιτικής, η δε στάσις της Αγγλίας υπήρξε διαρκώς και αδιακόπως ευμενής προς ημάς μέχρι της τελευταίας στιγμής, κατά την οποίαν εγκαταλείπομεν τα υπουργικά εδώλια. Περί δε της Ιταλίας, ότι ασφαλώς δεν υπήρξε δυσμενεστέρα προς ημάς.
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΙΣ ΕΝΑΤΗ
9 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1922
ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΥ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ
….Κατά την ημετέραν γνώμην από του 1917 μέχρι του 1920 ο Βενιζέλος υπήρξε δικτάτωρ της Ελλάδος δια της εξωτερικής επιβολής το πρώτον και δια της επιβολής της εκτελεστικής εξουσίας το δεύτερον. Καθ’ όλον το διάστημα από του 1910 μέχρι του 1915 υπήρξε δικτάτωρ της αληθεία ψυχική εκδηλώσει του ελληνικού λαού και ουδαμού θεωρώ ότι δι’ εμέ είνε αντικείμενον μνήμης κακής η εποχή κατά την οποίαν συνειργάσθην μετ’ αυτού….
….Μεταξύ των άλλων με επεσκέφθη ο κ. Μεταξάς, ο οποίος δεν είχε κάμει ακόμη εμφάνισιν ως αρχηγός. Λέγω ταύτα διότι ηρωτήθην εν τη απολογία μου. Ήλθεν ο κ. Μεταξάς παρ’ εμοί και ανέπτυξε την γνώμην ότι τα ζητήματα της χώρας είνε αδύνατον να λυθώσι παρά δια καταστροφής, είνε αδύνατον οιαδήποτε δύναμις εκ της Ελλάδος να συντελέση εις την διόρθωσιν των πραγμάτων. Μου λέγει, μείνε έξω, είσαι ο απομένων πολιτικός, μη λαμβάνης μέρος, άφησε να καταστραφή ο Γούναρης μαζί με την κατάστασιν.
Ετινάχθηκα ολόκληρος. Η απάντησίς μου ήτο ότι εάν πρόκειται περί μιας επί τοις χιλίοις ή επί του εκατομμυρίου ελπίδος να εξυπηρετηθώσι τα συμφέροντα της χώρας καλύτερον, είνε καλύτερον να βάλω την πλάτην μου υπό το κρημνιζόμενον οικοδόμημα με τον κίνδυνον να την σπάσω, αλλά την υπηρεσίαν μου να την προσφέρω, παρά να μείνω έξω της ενεργείας και να διατηρήσω υπέρ εμού την ωφέλειαν.
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΙΣ ΔΕΚΑΤΗ
10 Νοεμβρίου 1922
ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΥ
ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΓΟΥΝΑΡΗ
(γραπτό υπόμνημα)
…Δεν είνε δε ακριβές το λεγόμενον εν τη κατηγορία ότι το συνεπεία του Μικαρασιατικού ατυχήματος καταληφθέν υπό του εχθρού έδαφος ήτο μέρος της Ελληνικής Επικρατείας. Ούτε δικαίω ούτε πράγματι αληθεύει τοιούτος ισχυρισμός. Δικαίω η συνθήκη των Σεβρών ουδέποτε επεκυρώθη υπό ουδεμιάς των υπογραψασών αυτήν Δυνάμεων, ούτε υπό της Ελλάδος, ούτε επομένως επικυρώσεις αντηλλάγησαν, ούτε τα κατά τους όρους της συνθήκης νομικά αποτελέσματα επήλθον ποτέ, αλλ’ ούτε και αν επήρχοντο τα αποτελέσματα ταύτα θα προσηρτάτο εις το Ελληνικόν Κράτος το δια των όρων της συνθήκης αποσπώμενον της Τουρκίας τεμάχιον του Μικρασιατικού εδάφους. Αλλ’ ούτε και πράγματι ήτο μέρος της Ελληνικής Επικρατείας το έδαφος τούτο.
Όχι μόνον η Ελλάς ουδέποτε προσήρτησεν, ουδ’ ηδύνατο κατά τους όρους της συνθήκης να προσαρτήση αυτό, αλλά και ουδέποτε εξησφάλισε την κατοχήν αυτού ανενόχλητον από τον εχθρόν, αφ’ ου επρόκειτο ν’ αποσπασθή το τεμάχιον τούτο. Η Κεμαλική εξέγερσις προσελκύουσα και συγκεντρούσα περί εαυτήν όλας τας τουρκικάς δυνάμεις, ήρξατο αφ’ ης η Ελλάς απεβίβασε τον στρατόν αυτής εις το Μικρασιατικόν έδαφος, ολονέν δε ογκουμένη και οργανουμένη, παρουσίαζε διαρκώς αύξουσαν αντίστασιν κατά της εφαρμογής των όρων της συνθήκης, προς καταστολήν της οποίας αντιστάσεως, η Ελλάς εξηκολούθει μαχομένη. Ουδέν εδαφικόν τεμάχιον της Μικράς Ασίας, κατέστη ποτέ κεκτημένον μέρος της Ελληνικής Επικρατείας, ούτε δικαίω ούτε πράγματι. Το Ελληνικόν Κράτος διεξήγε πολεμικόν αγώνα, ίνα, επικρατούν του εχθρού, όχι αποκτήση αυτό, αφού ούτε κατά την συνθήκην των Σεβρών θα εγίνετο προσάρτησις, αλλ’ αποσπάση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και οργανώση εις ειδός τι αυτονομίας υπό την αιγίδα την Ελληνικήν. Δια την εκκρεμότητα δε ακριβώς ταύτην της εν Μικρά Ασία καταστάσεως και δεν επεκυρώθη η συνθήκη των Σεβρών υπ’ ουδεμιάς των υπογραψασών αυτήν Δυνάμεων, διότι η κύρωσις της συνθήκης εξηρτήθη εκ της επικρατήσεως της Ελλάδος επί της αντιδρώσης κατά της συνθήκης Κεμαλικής εξεγέρσεως. Ώστε δεν πρόκειται περί απωλείας κεκτημένου Ελληνικού εδάφους, αλλά περί αποτυχίας επιχειρήσεως, τεινούσης εις απόσπασιν του εδάφους αυτού από της Τουρκίας. Δια την αποτυχίαν της επιχειρήσεως αυτής ουδεμίαν φέρομεν ημείς ευθύνην. Επράξαμεν ό,τι ήτο ανθρωπίνως δυνατόν, ίνα επέλθη η επιτυχία. Η αιτία, δι’ ην αύτη δεν επετεύχθη, έγκειται όχι εις τα εν τω κατηγορητηρίω διατυπούμενα αίτια, αλλ’ αλλαχού. Και δεν βαρύνει ημάς. Και εξηγούμαι:
Η Ελλάς συμμετέσχεν εις τον παγκόσμιον πόλεμον άνευ ουδεμιάς συμφωνίας, ούτε συνεπώς συμμαχίας, μετά των Μεγάλων Δυνάμεων, παρά το πλευρόν των οποίων επολέμησεν. Ουδεμίαν αι Δυνάμεις ανέλαβον υποχρέωσιν, ουδεμίαν έδωκαν υπόσχεσιν, εις ουδεμίαν προέβησαν δήλωσιν προς την Ελλάδα ότι καθιστώσι κοινόν αυτών πολεμικόν σκοπόν οιονδήποτε εκ των εθνικών σκοπών της Ελλάδος. Και όταν ακόμη επήλθεν η μετά της Τουρκίας ανακωχή, ουδαμώς ελήφθησαν υπ’ όψιν οι εθνικοί σκοποί της Ελλάδος, ίνα κανονισθώσι τα της ανακωχής κατά τρόπον εξασφαλίζοντα την πραγμάτωσιν των εθνικών σκοπών δια της εξασφαλίσεως της ανικανότητος της Τουρκίας ν’ αντεπεξέλθη κατ’ αυτών. Δεν γνωρίζω ποίαν θέσιν έσχεν η Ελλάς κατά τας περί ανακωχής διαπραγματεύσεις. Δεν αμφιβάλλω ότι δεν έλειπε παρά τοις Συμμάχοις η πρόθεσις να δειχθώσιν ευνοϊκοί προς τας Ελληνικάς εθνικάς βλέψεις μετά την προθυμίαν των θυσιών ην εξεδήλωσεν η Ελλάς, ήτις και εξηκολούθει ακόμη και κατόπιν πρόθυμος εις πάσαν θυσίαν προς εξυπηρέτησιν των Συμμαχικών συμφερόντων, φθάσασα και μέχρι της αποστολής Ελληνικού στρατού εις Ουκρανίαν, συνεπαγαγούσης όχι μόνον τας γνωστάς στρατιωτικάς ζημίας, αλλά τον όλεθρον των εν Ρωσσία ακμαίων Ελληνικών κοινοτήτων. Δεν αμφιβάλλω επίσης ότι την τότε Ελληνικήν Κυβέρνησιν και τους στρατιωτικούς αυτής συμβούλους δεν διέφυγεν η επιτακτική ανάγκη να συμφωνηθή δια της ανακωχής ο πλήρης αφοπλισμός της Τουρκίας και να επιδιωχθή η άμεσος και ασφαλής εκτέλεσις της συμφωνίας αυτής. Και δεν δύναμαι να εννοήσω πως τούτο δεν εγένετο. Το φυσικόν ήτο, η Ελλάς αυτή να αναλάβη την εκτέλεσιν του αφοπλισμού και μάλιστα να περιέλθωσιν εις αυτήν και τα εξ αυτού όπλα και εφόδια, ίνα εν ανάγκη χρησιμοποιήση αυτά προς καταστολήν πάσης Τουρκικής αντιστάσεως, έστω και αν κατόπιν δια της οριστικής συνθήκης της ειρήνης θα διετίθεντο ταύτα άλλως, διότι ως φαίνεται και εκ της Βουλγαρικής συνθήκης και εκ της των Σεβρών, επεκράτησεν η αρχή, η Ελλάς ήκιστα να ληφθή υπ’ όψιν κατά την διανομήν των όπλων και εφοδίων των εκ του αφοπλισμού των ηττηθέντων περιελθόντων εις τους νικητάς.
Διατί δεν ανετέθη εις την Ελλάδα η εκτέλεσις του Τουρκικού αφοπλισμού, η τόσον φυσική, αφού η Ελλάς είχε το πρώτιστον εν τούτω συμφέρον, δεν γνωρίζω. Αλλά δεν εγένετο μόνον τούτο. Ο αφοπλισμός ενηργήθη ατελέστατα. Και αυτά δε τα αφαιρεθέντα πυροβόλα όπλα και λοιπά εφόδια δεν απεμακρύνθησαν των μερών εις τα οποία προχείρως συνεκεντρώθησαν εν των μέσω ογκωδών Τουρκικών πληθυσμών, αλλά και ατελέστατα δι’ ανεπαρκών Συμμαχικών δυνάμεων εφυλάσσοντο. Δυστυχώς η τότε Ελληνική Κυβέρνησις δεν κατώρθωσε να διαγνώση ή δια καταλλήλων ενεργειών αποτελεσματικώς να αποτρέψη τον εντεύθεν κίνδυνον…
Η ΑΠΟΦΑΣΙΣ
ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΔΙΚΕΙΟΥ
15 Νοεμβρίου 1922
Εν ονόματι του Βασιλέως των Ελλήνων Γεωργίου Β΄.
Το Έκτακτον Επαναστατικόν Στρατοδικείον συσκεφθέν κατά Νόμον.
Επειδή εκ της αποδεικτικής διαδικασίας προέκυψαν τα επόμενα πραγματικά περιστατικά.
Άπαντες οι κατηγορούμενοι εκ συστάσεων μετ’ άλλων εν γνώσει όντες ότι η εις την Ελλάδα επάνοδος του Βασιλέως Κωνσταντίνου, λόγω των κατά την διάρκειαν του παγκοσμίου πολέμου εχθρικών αυτού πράξεων κατά των Δυνάμεων της Συνεννοήσεως, ήθελεν είσθαι επιβλαβής εις τα εθνικά δίκαια και ιδία ότι εκλόνισε την συνθήκην των Σεβρών, ήτις ως προς την παραχώρησιν της Ανατολικής Θράκης είχε επικυρωθή υπό της Ελληνικής Βουλής και είχεν αύτη εκτελεσθή δια της κατοχής υπό της Ελλάδος της Θράκης, και προσαρτηθείσης ταύτης, ειργάσθησαν δια διαφόρων μέσων, και δη δια ψευδών διαδόσεων και δια της αποκρύψεως των εντεύθεν κινδύνων εις τα εθνικά συμφέροντα, υπέρ της επανόδου του Βασιλέως Κωνσταντίνου, επιτευχθείσης δε ταύτης εξεδηλώθη αμέσως η απειληθείσα δια των γνωστών διακοινώσεων μεγίστη δυσμένεια των Δυνάμεων κατά της Ελλάδος, ου ένεκεν εξέπεσεν αύτη της Συμμαχίας και εστερήθη ούτω της επικουρίας των Συμμάχων προς επιβολήν της συνθήκης των Σεβρών.
Καίτοι δε η Ελλάς απεμονώθη διπλωματικώς και εστερήθη της βοηθείας των Δυνάμεων, εν τούτοις ούτοι απεφάσισαν παντί σθένει να στηρίξωσιν εις τον Θρόνον τον Βασιλέα Κωνσταντίνον επί θυσία των εθνικών συμφερόντων, όπως υπό την αιγίδα της σταθεράς βάσεως του Θρόνου νέμωνται τας διαφόρους εξουσίας του Κράτους και προς τούτο αφ’ ενός μεν δια ψευδών αισιοδόξων ανακοινώσεων απέκρυπτον από τον Λαόν την αλήθειαν, ήτοι τον κίνδυνον, ον διέτρεχον τα εθνικά συμφέροντα, αφ’ ετέρου δε δια της τρομοκρατήσεως της Κοινής Γνώμης επεδίωξαν την κατάπνιξιν της εκδηλώσεως πάσης διαμαρτυρίας εκ μέρους του Λαού. Αποκρύψαντες την έκπτωσιν της Ελλάδος εκ της Συμμαχίας και την εντεύθεν βλάβην των εθνικών συμφερόντων, απεφάσισαν να ρίψωσιν επί του Ελληνικού Λαού βάρος ανώτερον υπό πάσαν έποψιν των δυνάμεών του και εν γνώσει των κινδύνων της καταστροφής των εθνικών δικαίων, ην απεδέχοντο, ανέθηκαν αποκλειστικώς εις αυτόν την δια των όπλων επιβολήν της συνθήκης των Σεβρών, ήτις θα εφηρμόζετο ευχερώς τη συνδρομή των Μεγάλων Δυνάμεων, εάν η Ελλάς δεν εξέπιπτε της Συμμαχίας. Αφού δε εστέρησαν το στράτευμα ικανών και δεδοκιμασμένων αρχηγών μονάδων και άλλων αξιωματικών και ωδήγησαν αυτό από αποτυχίας εις αποτυχίαν κατά τας διαφόρους επιχειρήσεις, επήλθε τελικώς η μάχη του Σαγγαρίου, καθ’ ην πλέον κατεδείχθη το αδύνατον της επιβολής της συνθήκης εις τον εχθρόν δια των όπλων.
Και μετά τούτο όμως οι κατηγορούμενοι και άλλοι συστασιώται αυτών, αντί να παύσωσι να κρύπτωσι την αλήθειαν ότι η παραμονή του Βασιλέως εις την Ελλάδα ήτο επιβλαβής εις τα εθνικά συμφέροντα, τουναντίον εν γνώσει πλέον τελούντες της ασφαλώς επερχομένης καταστροφής, ήρχισαν εντατικώτερον δια των ως άνω ιδίων μέσων των ψευδολογιών και της τρομοκρατίας να ενεργώσιν όπως υποστηρίξωσι τον Βασιλέα, ούτινος ο Θρόνος εκλονίζετο, ούτω δε δια της παρατάσεως της Μικρασιατικής εκστρατείας επήλθεν ο στρατιωτικός κάματος και ο ηθικός κλονισμός του στρατού και η οικονομική εξάντλησις της χώρας, τουθ’ όπερ επήνεγκε τον συγκλονισμόν του Μικρασιατικού μετώπου, όπερ μετά τινα χρόνον επρόκειτο αυτομάτως να καταρρεύση.
Αντί δε ν’ ασκήσωσι πάσαν την επιρροήν των εις τον Βασιλέα ίνα ούτος παραιτηθή και σωθή ούτω το εθνικόν οικοδόμημα, δηλούντες αυτώ ότι εν περιπτώσει αρνήσεώς του θέλουσιν ούτοι παραιτηθή, και καταστήσωσι τούτο γνωστόν αρμοδίως, εξ εναντίας ο Γεώργιος Χατζανέστης ανέλαβεν αυτός να εκτελέση την αποφασισθείσαν σκηνοθεσίαν της εκστρατείας της Κωνσταντινουπόλεως, αποσπάσας αρκετάς δυνάμεις εκ του Μικρασιατικού μετώπου εις Θράκην, επί τω τέλη να επιτευχθή επίθεσις εκ μέρους του εχθρού, καθ’ ην ηττωμένου του Ελληνικού στρατού επέλθη ο τερματισμός της εκκενώσεως της Μικράς Ασίας και της Θράκης, ήτις ήτο συνέπεια συνήθης ευπρονόητος του ως άνω επιδιωκομένου σκοπού των κατηγορουμένων, και ούτως ενήργησε την παράδοσιν εις τον εχθρόν αποθηκών πλήρων παντοειδούς υλικού.
Επειδή, εκδηλωθείσης της επιθέσεως του εχθρού την 13ην Αυγούστου, κατά την διάρκειαν ταύτης εκ προθέσεως παρέδωκεν εις τον εχθρόν μεγάλα τμήματα της παρ’ αυτού διοικουμένης Στρατιάς της Μικράς Ασίας και δια διαφόρων μέσων προυκάλεσε την απέναντι του εχθρού φυγήν του στρατού και ημπόδισε την ανασυνάθροισιν αυτού, παρακινηθείς εις τούτο εκ προθέσεως υπό των λοιπων κατηγορουμένων.
Επειδή προέκυψεν ότι οι εκ των κατηγορουμένων Μιχαήλ Γούδας και Ξενοφών Στρατηγός εξετέλεσαν τας ανωτέρω πράξεις εν μετρία συγχύσει, άρθρον 87 του κοινού Ποινικού Νόμου.
Επειδή αι πράξεις αύται προβλέπονται υπό των άρθρων 56, εδ. 3.57, 123 εδ. 3.224 του κοινού Ποινικού Νόμου, 194 εδ. 1.4.259 και 178 της Στρατιωτικής Ποινικής Νομοθεσίας, 109.21 και 23 του κοινού Ποινικού Νόμου και 10 του από 12 Οκτωβρίου 1922 Διατάγματος της Επαναστατικής Επιτροπής περί συστάσεως και λειτουργίας Εκτάκτου Στρατοδικείου προς εκδίκασιν των κατά των υπαιτίων της εθνικής καταστροφής κατηγοριών.
Δια ταύτα
Κηρύσσει παμψηφεί ενόχους τους κατηγορουμένους:
1)Δημήτριον Γούναρην
2)Νικόλαον Στράτον
3)Πέτρον Πρωτοπαπαδάκην
4)Νικόλαον Θεοτόκην
5)Γεώργιον Χατζανέστην
6)Ξενοφώντα Στρατηγόν
7)Μιχαήλ Γούδαν
8)Γεώργιον Μπαλτατζήν
1)Ότι από κοινού συμφέροντος κινούμενοι συναπεφάσισαν την εκτέλεσιν της αμέσως επομένης αξιοποίνου πράξεως και ένεκα ταύτης συνομολογήσαντες προς αλλήλους αμοιβαίαν συνδρομήν από της 3ης Νοεμβρίου 1920 μέχρι τέλους Αυγούστου 1922 εν Αθήναις και αλλαχού του Κράτους συνώμοσαν και συναπεφάσισαν περί πράξεως εσχάτης προδοσίας και συνυπεχρεώθησαν προς αλλήλους προς ταύτη, ήτοι δια της δια ποικίλων μέσων συστηματικής εργασίας προς κλονισμόν του ηθικού του εν Ιωνία μαχομένου στρατού, δια της προβεβουλευμένης μεταφοράς μεγάλης δυνάμεως στρατού εκ του Μικρασιατικού μετώπου επί σκοπώ εξασθενίσεως αυτού και άλλων διαφόρων μέσων ενήργησαν εκ προθέσεως την παράδοσιν εις τον εχθρόν αποθηκών πλήρων πολεμεφοδίων, όπλων, πυροβόλων και παντός άλλου πολεμικού υλικού, ανηκόντων εις την Επικράτειαν.
2)Τον κατηγορούμενον Γ. Χατζανέστην, τέως αρχηγόν Στρατιάς Μικράς Ασίας, ως υπαίτιον του ότι εν Σμύρνη και αλλαχού από της 13ης Αυγούστου 1922 μέχρι της 23ης ιδίου μηνός και έτους εκουσίως και προθέσεως παρέδωκε προς τον εχθρόν μεγάλα τμήματα της παρ’ αυτού διοικουμένης Στρατιάς Μικράς Ασίας και δια διαφόρων μέσων προυκάλεσε την απέναντι του εχθρού φυγήν μεγάλων τμημάτων του στρατεύματος και παρημπόδισε την ανασυνάθροισιν αυτού.
Τους δε λοιπούς:
1)Πέτρον Πρωτοπαπαδάκην
2)Δημήτριον Γούναρην
3)Νικόλαον Στράτον
4)Ξενοφώντα Στρατηγόν
5)Νικόλαον Θεοτόκην
6)Μιχαήλ Γούδαν
7)Γεώργιον Μπαλτατζήν,
ότι ενώ ο Γεώργιος Χατζανέστης, αρχηγός ων της Στρατιάς Μικράς Ασίας από 13 μέχρις 23 Αυγούστου 1922, εκουσίως και εκ προθέσεως παρέδωκεν εις τον εχθρόν μεγάλα τμήματα στρατού και παρημπόδισε την ανασυνάθροισιν αυτού, ούτοι εκ προθέσεως παρεκίνησαν αυτόν εις την εκτέλεσιν της ανωτέρω αξιοποίνου πράξεως, προστάξαντες και παραγγείλαντες αυτόν και συμβουλεύσαντες αυτόν μετ’ απάτης, πειθούς και φορτικότητος.
Καταδικάζει
Παμψηφεί τους μεν Γεώργιον Χατζανέστην, Δημήτριον Γούναρην, Νικόλαον Στράτον, Πέτρον Πρωτοπαπαδάκην, Γεώργιον Μπαλτατζήν και Νικόλαον Θεοτόκην εις την ποινήν του θανάτου.
Τους δε Μιχαήλ Γούδαν και Ξενοφώντα Στρατηγόν εις την ποινήν των ισοβίων δεσμών.
Διατάσσει
Την στρατιωτικήν καθείρεσιν του Γεωργίου Χατζανέστη, αρχιστρατήγου, Ξενοφώντος Στρατηγού, υποστρατήγου και Μιχαήλ Γούδα, υποναυάρχου, και επιβάλλει αυτοίς τα έξοδα και τέλη και δια προσωπικής των κρατήσεως.
Επιδικάζει παμψηφεί χρηματικήν αποζημίωσιν υπέρ του Δημοσίου και κατά:
1)Δ. Γούναρη δραχμών διακοσίων χιλιάδων,
2)Ν. Στράτου δραχμών τριακοσίων τριάκοντα πέντε χιλιάδων,
3)Π. Πρωτοπαπαδάκη δραχμών πεντακοσίων χιλιάδων,
4)Γ. Μπαλτατζή δραχμών ενός εκατομμυρίου,
5)Ν. Θεοτόκη δραχμών ενός εκατομμυρίου,
6)Μ. Γούδα δραχμών διακοσίων χιλιάδων.
Εκρίθη, απεφασίσθη και εδημοσιεύθη.
Αθήναι, 15 Νοεμβρίου 1922
Ο Πρόεδρος
Α. Οθωναίος
Ο Γραμματεύς
Ι. Πεπόνης
……………………………
ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ
Την 11 και 30 π.μ. της σήμερον εις τον παρά του Γουδή χώρον εξετελέσθη εν πλήρει στρατιωτική τάξει η θανατική εκτέλεσις των εξ καταδικασθέντων υπό του Εκτάκτου Επαναστατικού Στρατοδικείου υπευθύνων της Μικρασιατικής Καταστροφής, ήτοι των απαρτισάντων το Συμβούλιον των Πέντε, πολιτικών Π. Πρωτοπαπαδάκη, Δ. Γούναρη, Ν. Στράτου, Γ. Μπαλτατζή και Ν. Θεοτόκη, και του Αρχιστρατήγου της ήττης Γ. Χατζανέστη.
Της εκτελέσεως προηγήθη η στρατιωτική καθαίρεσις και η θεία μετάληψις εν ταις φυλακαίς Αβέρωφ. Οι νεκροί, μεταφερθέντες πάραυτα εις το Α΄ Νεκροταφείον, παρεδόθησαν εις τους οικείους των προς ταφήν. Προ της εκτελέσεως οι κατάδικοι, ερωτηθέντες περί της υστάτης θελήσεώς των, ουδέν είπον.
πολύ ενδιαφεροντα ντοκουμέντα
παντως ανθυμαμαι καλώς ο Βενιζελος ηταν εντελώς αντιθετος με την τελικη ετελεση των εξη ..Με το επιχειρημα οτι αυτο θα οδηγουσε σε φαυλο κυκλο αντεκδικησεων
μετξύ Βεννιζελικών και αντιβενιζελικών ..
και μαλλον και για αλλους λόγους βεβαια δικαιωθηκε απο την μετεπειτα ιστορια του Ελληνικου Μεσοπολεμου..
Απο την αλλη αν δεν γινοταν η δικη και δεν καταδικαζοταν οι εξη πιθανον να ειχαμε πραγματική κοινωνικη επανασταση…Και αυτή νομιζω ηταν η αξια -της καταδικης και της εκτελεσης . Να εκτονώσει κατα το δυνατον την Απιστευτη Κοινωνική αγανακτηση απο τ απιστευτο μεγεθος της Ηττας και της τραγωδιας ..
εν τελει ς ουτε οι αντιβενιζελικοι αλλά υτε και οι Βενιζελογενεις δεν διεφυγαν απο την γοητεια που ασκουσε τοτε ο μεσοπολεμικός Φασισμός του Μουσολινι στις κυριαρχες ελίτ
Αντί δε ν’ ασκήσωσι πάσαν την επιρροήν των εις τον Βασιλέα ίνα ούτος παραιτηθή και σωθή ούτω το εθνικόν οικοδόμημα, δηλούντες αυτώ ότι εν περιπτώσει αρνήσεώς του θέλουσιν ούτοι παραιτηθή, και καταστήσωσι τούτο γνωστόν αρμοδίως, εξ εναντίας ο Γεώργιος Χατζανέστης ανέλαβεν αυτός να εκτελέση την αποφασισθείσαν σκηνοθεσίαν της εκστρατείας της Κωνσταντινουπόλεως, αποσπάσας αρκετάς δυνάμεις εκ του Μικρασιατικού μετώπου εις Θράκην,
»
Καλά ειδικά αυτος ο Χατζηανέστης επρεπε να αθωωθει Λόγω απιστευτης Εξυπναδας.. Ιδιοφυια ηταν ο ανθρωπος ..
Σουυ λέει: Θα παω στην Κωνσταντινουολη θα την καταλάβω και μετα΄ θα πώ στον Κεμάλ : Σου δινω ην Κων /Πολή μου δινεις τη Σμυρνη; Πανεξυπνος … Σαινι
Η «Καθημερινή» (17-11-2009) δημοσιεύει ένα κείμενο του Βλάση Αγτζίδη με τίτλο «Η Σμύρνη και οι νεοελληνικές ενοχές» σελ. 15.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_17/11/2009_361623
Επίσης σήμερα (18-11-2009) στην ΕΡΤ-3 στην εκπομπή «Ανιχνεύσεις» ο Παντελής Σαββίδης θα έχει αφιέρωμα στις προσπάθειες αναψηλάφησης της Δίκης των Εξι από τους υπεύθυνους της Μικρασιατικής Καταστροφής και της προσπάθειες των απογόνων τους για αθώωσή τους.
ANAKOINΩΣΗ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΨΗΛΑΦΗΣΗ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΤΩΝ ΕΞΙ
Με αφορμή την προσφυγή στον Άρειο Πάγο με την οποία ζητείται η αναψηλάφηση της δίκης των ΄Εξι, από την ΄Ενωση Σμυρναίων εκδόθηκε η ακόλουθη ανακοίνωση:
«Θεωρούμε, εξαιρετικά άστοχη τη διαδικασία προκειμένου μάλιστα για δίκη που δεν είχε ποινικό αλλά πολιτικό χαρακτήρα. Διότι και σ’ αυτή την περίπτωση, η αναψηλάφηση πολιτικό χαρακτήρα θα έχει, θα προκαλέσει νέο διχασμό και θα «ξύσει και πάλι τις παλιές πληγές».
Η εκστρατεία για αποκατάσταση των καταδικασθέντων της δίκης των έξι, έχει μια νομική και μια ιστορική διάσταση. Κατά το καθαρά νομικό, δηλαδή το ποινικό σκέλος, η παρέλευση ακόμη και τόσων δεκαετιών δεν εμποδίζει την κίνηση της διαδικασίας αναψηλάφησης σε περιπτώσεις όπου οι κληρονόμοι του καταδικασθέντος επιδιώκουν την αποκατάσταση της μνήμης του προσκομίζοντας νέα στοιχεία. Εν προκειμένω, ωστόσο, δεν φαίνεται να γίνεται λόγος για νέα στοιχεία, παρά μόνο για μεταγενέστερες πολιτικές εκτιμήσεις. Χωρίς νέα αποδεικτικά στοιχεία, όμως, δεν θα μπορούσε να διαλευκανθεί ο βαθμός αμέλειας ή η δυνατότητα πρόβλεψης των αποτελεσμάτων συγκεκριμένων στρατιωτικών ενεργειών, οι δε σύγχρονοι ιστορικοί, δημοσιογράφοι ή στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες, αγέννητοι κατά τη στιγμή των κρινομένων γεγονότων, είναι εξ ορισμού αναρμόδιοι να καταθέσουν τη δευτερογενή επιστημονική γνώση τους ως υποκατάστατα ζώντων μαρτύρων. Επί πλέον, οι ειδικές περιστάσεις υπό τις οποίες είχε εκτυλιχθεί η δίκη των έξι καθιστούν αδύνατο το να υπεισέλθει ο σημερινός δικαστής στη θέση του παλαιοτέρου και να διορθώσει τυχόν λάθη του, καθώς το σημερινό νομικό πλαίσιο που διέπει τη δικαιοδοσία αλλά και την ουσία της υπόθεσης είναι παντελώς ασύμβατο προς εκείνο που ίσχυε τη στιγμή της δίκης, ενώ δεν νοείται καi επανάληψη ποινικής διαδικασίας για πράξεις που σήμερα πια εκφεύγουν κάθε ποινικής αντιμετώπισης.
. Σημαντική, κατανοητή και συμπαθής η προσπάθεια των οικείων των καταδικασθέντων για αποκατάσταση της καλής φήμης των προγόνων τους, αλλά πιό σημαντική είναι η διατήρηση της ηρεμίας και της συνοχής της Χώρας.
Κατά συνέπεια και ως απόγονοι των θυμάτων της Μικρασιατικής Καταστροφής αντιμετωπίζουμε ως πρόκληση και σπίλωση της μνήμης των δεκάδων χιλιάδων αδικαίωτων νεκρών μας την απόπειρα αυτή.
Κάνουμε έκκληση στην ολομέλεια του Αρείου Πάγου να απορρίψει κάθε εισήγηση για αναψηλάφηση της Δίκης.
—————————————————————–
ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ ΘΑ ΑΠΟΦΑΝΘΕΙ ΟΡΙΣΤΙΚΑ Η ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
—————————————————————–
Πρόταση στην Ολομέλεια του Αρείου Πάγου για επανάληψη της «δίκης των 6» του 1922
19/11/2009 20:59:00
Ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Αθαν. Κονταξής (βασιλικών και ακροδεξιώνπεποιθήσων κατά πως λέγεται) ενώπιον της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου τάχθηκε ουσιαστικά υπέρ της επανάληψης της «δίκης των 6» που έγινε το 1922, μετά την Μικρασιατική καταστροφή.
Η υπόθεση της «δίκης των 6» απασχόλησε την Ολομέλεια του ΑΠ μετά από παραπομπή από το Ποινικό Τμήμα, καθώς οι αρεοπαγίτες του εν λόγω Τμήματος αποφάσισαν για το θέμα αυτό με διαφορά μιας ψήφου (3-2).
Ειδικότερα, η πλειοψηφία του Ποινικού Τμήματος τάχθηκε υπέρ της επανάληψης της δίκης των 6, καθώς έχουν αποκαλυφθεί νέα άγνωστα γεγονότα, σύμφωνα με τα οποία οι έξι ήταν αθώοι.
Η μειοψηφία πρότεινε να απορριφθεί η αίτηση επανάληψης της δίκης, υποστηρίζοντας ότι τα στοιχεία που προσκομίστηκαν δεν θεμελιώνουν την βασιμότητα της επανάληψης της δίκης των 6.
Στον Άρειο Πάγο αίτηση επανάληψης της δίκης υπέβαλε στις 20 Ιανουαρίου του 2008 ο Μιχάλης Πρωτοπαπαδάκης, εγγονός του Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη, υποστηρίζοντας ότι υπάρχουν νέα γεγονότα και νέες αποδείξεις που καθιστούν πρόδηλη την πλάνη περί των πραγμάτων κατά την διεξαγωγή της δίκης το 1922.
Ο Αθαν. Κονταξής υποστήριξε ότι εσφαλμένα παραπέμφθηκε το ζήτημα στην Ολομέλεια λόγω της διαφοράς μιας ψήφου, καθώς αυτό ισχύει μόνο στις περιπτώσεις των αναιρέσεων και όχι για τις αιτήσεις επανάληψης των δικών. Κατά συνέπεια ισχύει η απόφαση του Τμήματος που έχει ταχθεί υπέρ της επανάληψης της δίκης.
Το 1922 μετά την Μικρασιατική Καταστροφή εκδηλώθηκε στρατιωτικό κίνημα υπό τους συνταγματάρχες Πλαστήρα και Γονατά και τον αντιπλοίαρχο Φωκά, που προκάλεσε την παραίτηση της κυβέρνησης Τριανταφυλλάκου και του Βασιλιά Κωνσταντίνου (14 Σεπτεμβρίου 1922) υπέρ του υιού του Γεωργίου Β’.
Στη συνέχεια, συγκροτήθηκε στην Αθήνα Επαναστατική Επιτροπή, η οποία έκανε εκτεταμένες συλλήψεις αντιβενιζελικών πολιτικών. Σε διαδήλωση 100.000 ανθρώπων στην Πλατεία Συντάγματος, στις 9 Οκτωβρίου, ζητήθηκε η εκτέλεση των υπευθύνων της τραγωδίας.
Οι Πάγκαλος, Οθωναίος, Χατζηκυριάκος αλλά και ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου απαίτησαν εκτελέσεις. Οι Πλαστήρας, Δαγκλής, Γονατάς θέλησαν κανονική δίκη. Οι δύο πλευρές συμβιβάστηκαν και αποφασίστηκε η ίδρυση Εκτάκτου Στρατοδικείου.
Επικεφαλής της ανακριτικής επιτροπής ανέλαβε ο υποστράτηγος Θεόδωρος Πάγκαλος. Με το πόρισμα της Επιτροπής (24 Οκτωβρίου), παραπέμφθηκαν να δικαστούν στο Έκτακτο Στρατοδικείο με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας οκτώ πρόσωπα, που έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο την περίοδο 1920-1922, οι:
Δημήτριος Γούναρης, 59 ετών, πρώην πρωθυπουργός,
Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης, 68 ετών, πρώην πρωθυπουργός,
Νικόλαος Στράτος, 50 ετών, πρώην πρωθυπουργός,
Νικόλαος Θεοτόκης, 44 ετών, υπουργός Στρατιωτικών στην Κυβέρνηση Πρωτοπαπαδάκη,
Γεώργιος Μπαλτατζής, 56 ετών, υπουργός Εξωτερικών στις κυβερνήσεις Γούναρη, Πρωτοπαπαδάκη,
Ξενοφών Στρατηγός, υποστράτηγος, ε.α., 53 ετών, υπουργός Συγκοινωνιών στην κυβέρνηση Γούναρη,
Μιχαήλ Γούδας, υπονάυαρχος ε.α., 54 ετών, υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση Γούναρη,
Γεώργιος Χατζηανέστης, αντιστράτηγος, 59 ετών, Αρχιστράτηγος Μικράς Ασίας και Θράκης.
Η δίκη διεξήχθη από τις 31 Οκτωβρίου έως τις 15 Νοεμβρίου 1922 στην Παλαιά Βουλή. Το Στρατοδικείο παμψηφεί επέβαλλε στους μεν Γεώργιο Χατζηανέστη, Δημήτριο Γούναρη, Νικόλαο Στράτο, Πέτρο Πρωτοπαπαδάκη, Γεώργιο Μπαλτατζή και Νικόλαο Θεοτόκη την ποινή του θανάτου και στους Μιχαήλ Γούδα και Ξενοφώντα Στρατηγό την ποινή των ισοβίων δεσμών. Διέταξε την στρατιωτική καθαίρεση του αρχιστράτηγου Γεωργίου Χατζηανέστη, του υποστράτηγου Ξενοφώντος Στρατηγού και του υποναυάρχου Μιχαήλ Γούδα, ενώ τους επέβαλε και χρηματικές ποινές.
Αμέσως μετά, ο επαναστατικός επίτροπος Νεόκοσμος Γρηγοριάδης μετέβη στις φυλακές Αβέρωφ, όπου κρατούντο οι έξι και τους ανακοίνωσε την καταδικαστική απόφαση και ότι η εκτέλεση θα γινόταν σε δύο ώρες. Δύο φορτηγά τους παρέλαβαν και τους μετέφεραν στο Γουδή, όπου εκτελέστηκαν.
http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=114128
Η Ελλάδα είναι μια θλίψη. Ειδικά όταν οι βασιλοχουντικοί ορίζουν το τι θα γίνει.
Κάπως το είχε πει ο Κονδύλης!!!
Ομέρ
…θλίψη
Οι ποντιακές και οι μικρασιατικές οργανώσεις, οι άμεσα ενδιαφερόμενοι, σε μια εκκωφαντική σιωπή…
η αριστερά που τρώγεται με τα ρούχα της..
και οι φωνασκούντες «υπερπατριώτες».. τουμπεκί ψιλοκομμένο..
ως συνήθως… ακριβοί στα πίτουρα και φτηνοί στ αλεύρι…
————
«Δική μου είναι η Ελλάς
με την κατάντια της γελάς
Της λείπει το ’να της ποδάρι
βρε και το παίξανε στο ζάρι
Εγώ θα είμαι ρε δικτάτορας
κι ο κόσμος στάχτη αν θα γίνει
Ο ένας θα μ’ ανάβει τον λουλά
κι ο άλλος θα τον σβήνει..»
———————-
σημ. Π&Α
Το παραπάνω τραγούδι είναι των Αιμίλιου Σαββίδη και Σώσου Ιωαννίδη το πρωτοερμήνευσε η Ρόζα Εσκενάζυ το 1935
ΝΑ ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜ. «ΕΥΞΕΙΝΟΣ ΠΟΝΤΟΣ» ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ:
—————————————————–
Αυτοί έσωσαν την τιμή του προσφυγικού ελληνισμού
Του Βλάση Αγτζίδη (*)
«…φοβάμαι ότι τα ποντιακά σωματεία κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου. Ο Άρειος Πάγος αποφασίζει με την υποστήριξη πολύ κόσμου την αναθεώρηση της δίκης των έξι. Μπορείτε να διανοηθείτε τι σημαίνει αυτό αν το εντάξετε στην σημερινή εποχή; Όλο το ζήτημα εγγράφεται στη λογική της αναθεώρησης της ιστορίας, της απόσεισης του εθνικού βάρους, ώστε να παιχθεί το παιχνίδι χωρίς κοινωνικές δεσμεύσεις από τους φορείς του κράτους και τους περί αυτού. Όπως ισχυρίζονται, η εγκατάλειψη του μικρασιατικού ελληνισμού, κατά την αποχώρηση του στρατού, αλλά και όλη η υπόθεση της μικράς πλην εντίμου Ελλάδος, έγινε από πατριωτικό καθήκον και όχι για λόγους προδοσίας. Σε κάθε περίπτωση, δεν μπορεί η δικαιοσύνη να αναθεωρεί την ιστορία, αυτό είναι έργο της επιστήμης.
Μου προκαλεί όμως εντύπωση η σιωπή των μικρασιατών και ιδίως των ποντίων. Δεν αισθάνονται οτι τους αφορά; Και τότε πως γίνεται να μιλάνε για γενοκτονία;»
Έτσι είδε την απόπειρα για αναψηλάφηση της Δίκης των Εξ ενόχων της Καταστροφής του ελληνισμού της Ανατολής, ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους διανοούμενους, κοινωνιολόγος και πρώην πρύτανης. Τις απόψεις του φρόντισε να τις μοιραστεί με αγωνία για τις υπόγειες μεθοδεύσεις ύποπτων αντιπροσφυγικών-ρεβανσιστικών κύκλων.
Στην Ολομέλεια του Άρειου Πάγου
Στις 19 Νοεμβρίου, το αίτημα της αναψηλάφησης της Δίκης των Εξ απασχόλησε την Ολομέλεια του Αρείου Πάγου μετά από παραπομπή από το Ποινικό Τμήμα, καθώς οι αρεοπαγίτες του εν λόγω Τμήματος αποφάσισαν για το θέμα αυτό με διαφορά μιας ψήφου (3-2). Ειδικότερα, η πλειοψηφία του Ποινικού Τμήματος τάχθηκε υπέρ της επανάληψης της δίκης των Εξ. Το επιχείρημα της πλευράς Πρωτοπαπαδάκη -που ζητά την επανάληψη της Δίκης και επί της ουσίας αθώωση των υπευθύνων της Μικρασιατικής Καταστροφής και των θυτών τελικά του ελληνισμού της Ανατολής- είναι ότι υπάρχουν νέα άγνωστα γεγονότα, σύμφωνα με τα οποία οι έξι ήταν αθώοι. Το «νέο στοιχείο» που επικαλείται η πλευρά των θυτών είναι μια δήλωση του Βενιζέλου του ’29. Είναι προφανές ότι μια τέτοια δήλωση δεν αποτελεί νέο στοιχείο. Ειδικά όταν αυτή έγινε σε μια εποχή που οι διαχειριστές των κρατικών συμφερόντων προσπαθούσαν να κλείσουν τις εσωτερικές και εξωτερικές αντιδικίες και έφτασαν μέχρι του σημείου να προτείνουν ακόμα και τον Μουσταφά Κεμάλ για Νόμεπελ Ειρήνης.
Όσον αφορά τον Άρειο Πάγο το θέμα αρχικά παραπέμφθηκε στο Ποινικό Τμήμα, όπου με μια περίεργη μεθόδευση, που μετέτρεψε το Τμήμα από δικαστή σε προκατειλημμένο ιστορικό, αποφασίστηκε οριακά (3-2) να γίνει αποδεκτό το αίτημα του Πρωτοπαππαδάκη. Η μειοψηφία πρότεινε να απορριφθεί η αίτηση επανάληψης της δίκης, υποστηρίζοντας ότι τα στοιχεία που προσκομίστηκαν δεν θεμελιώνουν την βασιμότητα της επανάληψης της Δίκης των Εξ.
Έτσι, λόγω της οριακής πλειοψηφίας το ζήτημα παραπέμφθηκε στην Ολομέλεια του Αρείου. Κατά την αρχική εισαγωγή του θέματος στην Ολομέλεια στις 19 Νοεμβρίου, ο αντεισαγγελέας κ. Αθ. Κονταξής τάχθηκε υπέρ της επανάληψης της Δίκης των Εξι του 1922. Ο κ. Κονταξής επισήμανε ότι οι υποθέσεις παραπέμπονται στην Ολομέλεια λόγω διαφοράς μιας ψήφου (2-3) μόνο στις περιπτώσεις των αναιρέσεων και όχι στις αιτήσεις επανάληψης δίκης. «Κακώς» λοιπόν παραπέμφθηκε στην Ολομέλεια, τόνισε ο κ. Κονταξής, προσθέτοντας ότι ισχύει η απόφαση του Τμήματος που έχει ταχθεί υπέρ της επανάληψης της δίκης. Η οριστική απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου αναμένεται να εκδοθεί ως το τέλος του χρόνου.
Η προσφυγική κινητοποίηση
Καθ’ όλη τη διάρκεια , μέχρι την έναρξη της συζήτησης στην Ολομέλεια του Άρειου Πάγου, αρκετές προσφυγικές οργανώσεις, εκπροσωπώντας τα θύματα των εγκληματικών πράξεων των Εξ υπευθύνων της Καταστροφής του ελληνισμού της Ανατολής, εξέδωσαν ανακοινώσεις και Ψηφίσματα διαμαρτυρόμενες γι αυτήν την διαδικασία. Οι οργανώσεις αυτές έσωσαν κυριολεκτικά την τιμή του προσφυγικού ελληνισμού και απέδειξαν ότι το στοιχείο της Μνήμης δεν έχει εξαφανιστεί,, ότι οι απόγονοι των προσφύγων του ‘22 διατηρούν την κοινωνική τους αξιοπρέπεια και πραγματοποιούν αγωνιστικές παρεμβάσεις όπου αυτές απαιτούνται.
Τέτοια κείμενα που εκδόθηκαν και στάλθηκαν στον Άρειο Πάγο, ενσωματώθηκαν στο σχετικό Φάκελο και συνοδεύουν το αίτημα Πρωτοπαδάκη για αναψηλάφηση της Δίκης των Εξ.
Παραθέτουμε στη συνέχεια τα κείμενα αυτά με μόνο κριτήριο την ημερομηνία έκδοσης:
ΨΗΦΙΣΜΑ 19Ου ΠΑΜΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΗΠΑ-ΚΑΝΑΔΑ
Με αφορμή την προσφυγή στον Άρειο Πάγο με την οποία ζητείται η αναψηλάφηση της Δίκης των Εξ , θεωρούμε, εξαιρετικά άστοχη τη διαδικασία προκειμένου μάλιστα για δίκη που δεν είχε ποινικό αλλά πολιτικό χαρακτήρα. Διότι και σ’ αυτή την περίπτωση, η αναψηλάφηση θα έχει πολιτικό χαρακτήρα και θα διχάσει για άλλη μια φορά τον ελληνισμό.
Δηλώνουμε ότι η απόπειρα αναψηλάφησης της Δίκης των Εξ που επιχειρείται στην Ελλάδα από διάφορους κύκλους είναι άτοπη και προσβλητική για τους απογόνους των θυμάτων της πολιτικής των Εξ. Η πολιτική που άσκησαν από τον Νοέμβριο του 1920 έως και το Σεπτέμβριο του 1922 χαρακτηριζόταν από εμπάθεια, συνειδητή υποβάθμιση της θέσης της Ελλάδος από το συμμαχικό στρατόπεδο, περιφρόνηση των Ελλήνων της υπό διάλυση Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που είχαν υποστεί ήδη την πολιτική γενοκτονίας από τους Νεότουρκους. Ως απόγονοι των θυμάτων της Γενοκτονίας που συνέβη στον Πόντο και της Μικρασιατικής Τραγωδίας, θεωρούμε ιταμή και απαράδεκτη πρόκληση στη μνήμη των χιλιάδων νεκρών την επιχειρούμενη, μέσω δίκης, «αθώωση» των υπευθύνων της μεγαλύτερης καταστροφής, που υπέστη ποτέ το ελληνικό έθνος. Οποιαδήποτε παρόμοια διαδικασία μας βρίσκει αντίθετους και δηλώνουμε ότι θα προστατεύουμε τη μνήμη των προγόνων μας με κάθε νόμιμο μέσο.
Κάνουμε έκκληση στην ολομέλεια του Αρείου Πάγου να απορρίψει κάθε εισήγηση για αναψηλάφηση της Δίκης, αφήνοντας την όποια απόφαση στην αδέκαστη κρίση της ιστορίας.
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ «ΈΝΩΣΗΣ ΣΜΥΡΝΑΙΩΝ» (Αθήνα)
«Θεωρούμε, εξαιρετικά άστοχη τη διαδικασία προκειμένου μάλιστα για δίκη που δεν είχε ποινικό αλλά πολιτικό χαρακτήρα. Διότι και σ’ αυτή την περίπτωση, η αναψηλάφηση πολιτικό χαρακτήρα θα έχει, θα προκαλέσει νέο διχασμό και θα «ξύσει και πάλι τις παλιές πληγές».
Η εκστρατεία για αποκατάσταση των καταδικασθέντων της δίκης των έξι, έχει μια νομική και μια ιστορική διάσταση. Κατά το καθαρά νομικό, δηλαδή το ποινικό σκέλος, η παρέλευση ακόμη και τόσων δεκαετιών δεν εμποδίζει την κίνηση της διαδικασίας αναψηλάφησης σε περιπτώσεις όπου οι κληρονόμοι του καταδικασθέντος επιδιώκουν την αποκατάσταση της μνήμης του προσκομίζοντας νέα στοιχεία. Εν προκειμένω, ωστόσο, δεν φαίνεται να γίνεται λόγος για νέα στοιχεία, παρά μόνο για μεταγενέστερες πολιτικές εκτιμήσεις. Χωρίς νέα αποδεικτικά στοιχεία, όμως, δεν θα μπορούσε να διαλευκανθεί ο βαθμός αμέλειας ή η δυνατότητα πρόβλεψης των αποτελεσμάτων συγκεκριμένων στρατιωτικών ενεργειών, οι δε σύγχρονοι ιστορικοί, δημοσιογράφοι ή στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες, αγέννητοι κατά τη στιγμή των κρινομένων γεγονότων, είναι εξ ορισμού αναρμόδιοι να καταθέσουν τη δευτερογενή επιστημονική γνώση τους ως υποκατάστατα ζώντων μαρτύρων. Επί πλέον, οι ειδικές περιστάσεις υπό τις οποίες είχε εκτυλιχθεί η δίκη των έξι καθιστούν αδύνατο το να υπεισέλθει ο σημερινός δικαστής στη θέση του παλαιοτέρου και να διορθώσει τυχόν λάθη του, καθώς το σημερινό νομικό πλαίσιο που διέπει τη δικαιοδοσία αλλά και την ουσία της υπόθεσης είναι παντελώς ασύμβατο προς εκείνο που ίσχυε τη στιγμή της δίκης, ενώ δεν νοείται καi επανάληψη ποινικής διαδικασίας για πράξεις που σήμερα πια εκφεύγουν κάθε ποινικής αντιμετώπισης.
. Σημαντική, κατανοητή και συμπαθής η προσπάθεια των οικείων των καταδικασθέντων για αποκατάσταση της καλής φήμης των προγόνων τους, αλλά πιό σημαντική είναι η διατήρηση της ηρεμίας και της συνοχής της Χώρας.
Κατά συνέπεια και ως απόγονοι των θυμάτων της Μικρασιατικής Καταστροφής αντιμετωπίζουμε ως πρόκληση και σπίλωση της μνήμης των δεκάδων χιλιάδων αδικαίωτων νεκρών μας την απόπειρα αυτή.
Κάνουμε έκκληση στην ολομέλεια του Αρείου Πάγου να απορρίψει κάθε εισήγηση για αναψηλάφηση της Δίκης.
Πανελλήνια Ομοσπονδία Μικρασιατικών Σωματείων
Με αφορμή την πρόσφατη συζήτηση γύρω από την αναψηλάφηση της Δίκης των Έξι, τα σχετικά δημοσιεύματα και τη νέα εκδίκαση της υπόθεσης στον Άρειο Πάγο, η Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Μικρασιατικών Σωματείων (ΠΟΜΣ) θεωρεί τα ακόλουθα:
Είναι πάγια θέση όλων μας ότι η Ιστορία είναι ΜΙΑ, γνωστή σε όλους μας και δεν μπορεί να αλλοιωθεί μετά από 87 ολόκληρα χρόνια. Εμείς ως Μικρασιάτες δεύτερης γενιάς και οι νεότερες γενιές, είμαστε αντίθετοι σε κάθε προσπάθεια διαστρέβλωσης των ιστορικών γεγονότων και όξυνσης των παθών.
Η «Μικρασιατική Τραγωδία» παραμένει ανοιχτή πληγή στον Προσφυγικό Ελληνισμό της Καθ’ ημάς Ανατολής και οι έννοιες της «Γενοκτονίας» και του «Ξεριζωμού» ποτέ δεν έπαψαν να μας ταλανίζουν. Ως συνέπεια των άνωθεν, θεωρούμε πρόκληση στη μνήμη των προγόνων μας την τυχούσα «αθώωση» των καταδικασθέντων και δηλώνουμε ότι θα προστατεύσουμε τη μνήμη τους με κάθε νόμιμο μέσο, καθώς αυτός είναι ο ρόλος και το χρέος των Μικρασιατικών Συλλόγων και της Ομοσπονδίας μας.
ΨΗΦΙΣΜΑ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΩΝ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑΣ «Η ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ»,
Με απόφαση του Δ.Σ. αρ. πρακτ. 614/9-11-2009, εξέδωσε το παρόν Ψήφισμα, αφορμής δοθείσης της προσφυγής, στον Άρειο Πάγο, ενός των απογόνων των Εξ καταδικασθέντων και εκτελεσθέντων, ως υπευθύνων της Μικρασιατικής Καταστροφής, με την οποίαν αιτείται η αναψηλάφιση δίκης των, προς αποκατάσταση της μνήμης και απαλλαγής των από το στίγμα της Εσχάτης Προσδοσίας.
Ως απόγονοι, δεύτερης και τρίτης γενιάς Μικρασιατών, που υπέστησαν τα πάνδεινα εκδιωκόμενοι από τις πατρογονικές τους εστίες, βασανιζόμενοι και βιαζόμενοι, διότι έτσι το αποφάσισαν κάποιοι, αρνούμαστε να δεχθούμε, έστω και σαν ιδέα την αναψηλάφιση της ελληνικής Δίκης της Νυρεμβέργης.
Θα ήταν προσβολή, ασέβεια και ασυγχώρητο λάθος προς του ςχιλιάδες νεκρούς πρόσφυγες προγόνους μας. Το μόνο που θα καταφέρει μια τέτοια ενέργεια θα είναι ένας νέος διχασμός, αφού θα είναι δίκη πολιτικού χαρακτήρα και όχι ποινικού.
Ως μέλη συλλόγου που έχουν ακόμη νωπές τις μνήμες των προγόνων τους, είμαστε κάθετα αντίθετοι με την προσφυγή στο Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας και την αναψηλάφιση της Δίκης του Νοεμβρίου του 1922.
—————————————————–
αφου αναψηλαφουν την Δικη των 6
ας αναψηλαφήσουν και τις στημένες δικες των εκτακτων στρατοδικειων του εμφυλιακου μοναρχοφασισμου οπου χιλιαδες Αγωνιστές αλλά και εφηβοι βρισκαν καθημερινά τον θανατο..την καθε Αυγή με τα χαραματα ..και θαβονταν σε ομαδικους ταφους
Αυτών την μνημη – αυτών Που αγωνστηκαν εναντια στον Φασισμο ,τον φασιστα κατακτητη και τους συνεργατες του-ποιος θα δικαιώσει ;
«Αυτών την μνημη – αυτών Που αγωνστηκαν εναντια στον Φασισμο ,τον φασιστα κατακτητη και τους συνεργατες του-ποιος θα δικαιώσει ;»
Πάντως όχι ο Άρειος Πάγος, του οποίοιυ η απόφαση για επανάληψη της Δίκης των Έξ βρωμάει βασιλοχουντισμό.
Αγαπητοί μου
Ο Μπελογιάννης και όλοι οι άλλοι χιλιάδες αγωνιστές δεν έχουν ανάγκη από καμιά «δικαίωση» κανενός αρείου .. και κανενός φερέλπιδος «ιστορικού».
Είναι δικαιωμένοι στην μνήμη του Λαού και της Ιστορίας.
Άλλοι έχουν την ρετσινιά …και αυτή δεν βγαίνει με ετεροχρονισμένα μπακαλόχαρτα….
mumul
παντως μετά απ΄αυτό θα ΕΠΡΕΠΕ οσοι διατηρουν στη Μνημη τους τον αγωνα αυτου του ΛΑΟΥ εναντια στους ΦΑΣΙΣΤΕΣ να διεκδικησουν την επαναψηλαφηση της Δικης Μπελογιαννη ..
Για να μην εχει δικαωμα στην αποκατασταση της ..τιμης της μονο η Βασιλοχουντοφασιστικη δεξια
Αντίλογος στα επιχειρήματα των υποστηρικτών της νομιμότητας της «δίκης των εξ»
Έχουμε αναφερθεί εκτενώς στο παρελθόν για την «δίκη των εξ» και πιστεύω πως είχαμε αποδείξει αρκετά πειστικά ότι δεν ήταν «δίκη» παρά μια παρωδία δικαστικής διαδικασίας με προαποφασισμένο αποτέλεσμα για το οποίο οι κατηγορούμενοι στερήθηκαν ακόμα και του αυτονόητου δικαιώματος της έφεσης του.
Παρατηρήσαμε όμως ότι υπάρχουν κάποιες βαθιά ριζωμένες λανθασμένες (κατά την γνώμη μας) αντιλήψεις για την κρίσιμη περίοδο 1918-1922 που ανακυκλώνονται ευρέως διαδικτυακά. Αυτές επικαλούνται πολλοί προσφυγικοί σύλλογοι και ιστορικοί (Βλάσης Αγτζίδης) συναρμολογώντας ένα νέο κατηγορητήριο για τους «έξι» ζητώντας με πάθος την εκ νέου καταδίκη τους. Καλό όμως είναι να ακούγονται και άλλες απόψεις επί των θεμάτων αυτών. Θα αναφερθώ σε αυτές όσο πιο συνοπτικά μπορώ.
ΑΠΟΨΗ ΠΡΩΤΗ «Η εκλογική ήττα του Βενιζέλου στις εκλογές του 1920 προήλθε από την αντιπολεμική πολιτική του «οίκαδε» και της «μικράς και εντίμου Ελλάδος» που εξήγγειλε η «Ηνωμένη Αντιπολίτευσις» του Δ. Γούναρη»
Αυτό όμως δεν ισχύει (η μάλλον δεν ισχύει μόνο αυτό). Την τριετία 1917-1920 ο βενιζελισμός έδειξε σκληρότητα και αυταρχισμό προς τους πολιτικούς του αντιπάλους με χιλιάδες απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, εξορία και εκτοπισμούς πολιτικών, σκληρή λογοκρισία, αθρόες εκτελέσεις φυγόστρατων κτλ Η «ηνωμένη αντιπολίτευσις» επικαλέστηκε μόνο την επιστροφή στην νομιμότητα και στην δικαιοσύνη. Οι αντιπρόσωποι της δεν ανέφεραν σε κανένα προεκλογικό τους λόγο (τουλάχιστον από αυτούς που έχω διαβάσει) για απαγκίστρωση από την Μικρά Ασία. Άλλωστε και όταν ήρθε στην εξουσία η «ηνωμένη αντιπολίτευσις» δεν ακολούθησε τέτοια πολιτική αλλά υποστήριξε την προσπάθεια απελευθέρωσης της Ιωνίας ως κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή.
ΑΠΟΨΗ ΔΕΥΤΕΡΗ «Οι σύμμαχοι μας (Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία), μας εγκατέλειψαν επειδή επέστρεψε ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος. Ο Γούναρης και συν αυτώ γνώριζαν ότι με την επιστροφή του Βασιλιά θα έχαναν κάθε έρεισμα στο εξωτερικό»
Υπάρχουν τουλάχιστον 5 περιπτώσεις (μια από αυτές εδώ)κατά τις οποίες οι Βρεττανοί (Γουίλσον, Λόυδ Τζώρτζ, Τσώρτσιλ, Κώρζον)και οι Γάλλοι ιθύνοντες (Κλεμανσώ, Πουανκαρέ)είχαν προειδοποιήσει τον Ελ. Βενιζέλο ότι δεν θα βοηθούσαν την Ελλάδα ούτε οικονομικά ούτε στρατιωτικά κατά την εμπλοκή της στην Μ. Ασία. Για όσο καιρό ήταν πρωθυπουργός ο Βενιζέλος η Ελλάδα δεν δέχθηκε την παραμικρή βοήθεια από τους Συμμάχους (πηγή «Καθημερινή»). Διαβάσαμε στον κ. Αγτζίδη για «πιστώσεις» που μας έκαναν οι σύμμαχοι. Καλό είναι να μας δώσει την ιστορική πηγή που περιλαμβάνει η αναφέρει τις «πιστώσεις» αυτές. Η επιστροφή του Βασιλιά το μόνο που προμήθευσε τους συμμάχους μας ήταν μια καλή δικαιολογία που επικαλέστηκαν. Δεν ήταν όμως η αιτία της συμπεριφοράς των συμμάχων απέναντι μας μετα τον Νοέμβριο του 1920. Επίσης να υπενθυμίσω ότι η επαναφορά του Κωνσταντίνου ήταν διακηρυγμένη προτεραιότητα την «ηνωμένης αντιπολίτευσης» κατά την προεκλογική περίοδο (και ίσως αποτέλεσε και σημαντικό συντελεστή της εκλογικής της νίκης).
ΑΠΟΨΗ ΤΡΙΤΗ «Παράλληλα στο Μέτωπο εκδιώκονται οι εμπειροπόλεμοι αξιωματικοί ως βενιζελικοί και αντικαθίστανται από απειροπόλεμους βασιλικούς. Ουσιαστικά διαλύουν το αξιόμαχο του ελληνικού στρατού, όχι μόνο με τις αποτάξεις και τις διώξεις αλλά και με την παράλογη συνέχιση των επιχειρήσεων στα βάθη της Μικράς Ασίας.»
Ούτε αυτή η θέση είναι ακριβώς σωστή. Όταν εξελέγη η «ηνωμένη αντιπολίτευσις» όφειλε να επαναφέρει, για λόγους δικαιοσύνης, τους αξιωματικούς που είχε αποτάξει ο βενιζελισμός για τα πολιτικά τους φρονήματα. Από τους βενιζελικούς αξιωματικούς που απομακρύνθηκαν από το μέτωπο, μια ομάδα (Κονδύλης) εγκατέλειψε αυτοβούλως την θέση της και μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη όπου συνωμοτούσε κατά της νέας κυβέρνησης. Μόνο λίγοι ανώτατοι αξιωματικοί αντικαταστάθηκαν (π.χ. ο Πλαστήρας έμεινε στην θέση του) και σίγουρα οι εκκαθαρίσεις που έγιναν ηταν το 1/4 από αυτές που είχαν κάνει οι Βενιζελικοί την τριετία 1917-1920 σύμφωνα με τον Michael Llewellyn Smith.
ΑΠΟΨΗ ΤΕΤΑΡΤΗ «Αντιλαμβανόμενη τις αρνητικές εξελίξεις, η κορυφαία οργάνωση των Μικρασιατών υπό την επωνυμία «Μικρασιατική Άμυνα» ζητά την αλλαγή πολιτικής με την ανακήρυξη ξεχωριστού Ιωνικού Κράτους και τη δημιουργία Μικρασιατικού Στρατού. Ο στρατηγος Παπούλας υπολόγιζε ότι ο στρατός αυτός θα ανέλθει σε 80.000 άνδρες. Παρότι οι σύμμαχοι στη Διάσκεψη των Παρισίων του Μαρτίου του ’22, ζητούν απ’ την Ελλάδα να συνθηκολογήσει με τον Κεμάλ και να εγκαταλείψει τη Μικρά Ασία, οι κυβερνήτες της Ελλάδας αποφασίζουν την απόρριψη των μικρασιατικών αιτημάτων και τον μη εξοπλισμό του ελληνικού πληθυσμού.»
Αυτό το επιχείρημα είναι ομολογουμένως εντυπωσιακό! Η Ελλάς την εξιστορούμενη εποχή είχε υπό τα όπλα 200.000 εμπειροπόλεμους εκπαιδευμένους άνδρες, με έμπειρους ανώτατους αξιωματικούς, επιμελητεία, υγειονομικές υπηρεσίες, αεροπορία αναγνώρισης, πυροβολικό, μεταφορικά μέσα κτλ. Τι ακριβώς θα έκαναν οι 80.000 Μικρασιάτες μόνοι τους? Εκτός αυτού γιατί οι ίδιοι Μικρασιάτες δεν προσήλθαν ως εθελοντές όταν έγινε το κάλεσμα από την Ελληνική Κυβέρνηση (προσήλθαν πολύ λίγοι εθελοντές καθώς οι ζώνες που ελέγχονταν από τον Ελληνικό στρατό δεν ήταν επίσημα Ελληνικό έδαφος και δεν ήταν δυνατόν να γίνει επίσημη κανονική στρατολογία). Επίσης αποκρύπτεται το γεγονός ότι η «μικρασιατική άμυνα» είχε ξεκάθαρα πολιτικά βενιζελικά κίνητρα, διαπραγματεύθηκε μυστικά από την ελληνική κυβέρνηση με τους Άγγλους, αλλά σύμφωνα με τον Μάικλ Λιούιν Σμιθ «οι Βρετανοί δεν θεωρούσαν ότι υπήρχε στέρεα βάση στα λεγόμενα των αντιπροσώπων της οργάνωσης».
Τελειώνοντας θα ήθελα να εκφράσω έναν προβληματισμό που έχω για ένα υφέρπον μίσος που νιώθω να αναδύεται μέσα από τις σκέψεις πολλών απογόνων μικρασιατών και ποντιών κατά των προγόνων των συμπατριωτών τους της Παλαιάς Ελλάδας. Σίγουρα οι παλαιοελλαδίτες δεν φέρθηκαν με τον καλύτερο τρόπο (υπήρξαν αρκετά κρούσματα ρατσισμού) στους τότε πρόσφυγες που σε αθλία κατάσταση κατέκλυσαν τα προάστια των αστικών κέντρων και τις μακεδονικές πεδιάδες. Οφείλουμε όμως να υπενθυμίσουμε και τις θυσίες που αναγκάστηκαν να καταβάλλουν οι Έλληνες της Παλαιάς Ελλάδος για την υπόθεση της Μικράς Ασίας που ήταν τόσο υλικές (οι πρόσφυγες αποτέλεσαν μια μόνιμα ανοιχτή οικονομική πληγή για την Ελλάδα σε πολύ δύσκολες εποχές που τελικά την οδήγησαν στην πτώχευση το 1931) όσο και ανθρώπινες (χιλιάδες έλληνες προερχόμενοι από την Παλαιά Ελλάδα είτε τραυματίστηκαν είτε βρήκαν τον θάνατο στην Μικρά Ασία, ενώ η παρατεταμένη απουσία τους από τις οικογένειες τους τις εξάντλησε οικονομικά και τις οδήγησε στην φτώχεια και την ανέχεια). Είναι δύσκολο λοιπόν ένας απλός μέσος άνθρωπος να υποβάλλεται συνεχώς σε βαρύτατες θυσίες και να μην αντιδράσει, να μην στραφεί κατά αυτών που νομίζει ότι ευθύνονται για την δυστυχία του και την κακοδαιμονία του.
Καλό είναι λοιπόν να μην υποδαυλίζουμε τα πάθη αλλά να εξετάζουμε την θέση και τα προβλήματα όλων την εποχή εκείνη όσο πιό αντικειμενικά γίνεται. Επίσης καλό θα ήταν η Ιστορία μας να εξετάζεται με μια διάθεση για ενότητα και σύνθεση και όχι με διάθεση για φιλονικία και διάσπαση.
ΠΗΓΕΣ
– Να αντιδράσουμε στην αναψηλάφηση της Δίκης των Εξ (Βλάσης Αγτζίδης)
– https://pontosandaristera.wordpress.com/2009/09/13/13-9-2009/
»106.Αντίλογος στα επιχειρήματα των υποστηρικτών της νομιμότητας της “δίκης των εξ”
Έχουμε αναφερθεί εκτενώς στο παρελθόν για την “δίκη των εξ” και πιστεύω πως είχαμε αποδείξει αρκετά πειστικά ότι δεν ήταν “δίκη” παρά μια παρωδία δικαστικής διαδικασίας με προαποφασισμένο αποτέλεσμα για το οποίο οι κατηγορούμενοι στερήθηκαν ακόμα και του αυτονόητου δικαιώματος της έφεσης του.»
θα ηταν ενδιαφερον να μαθουμε την αποψη του παραπάνω σχολιαστη για τις χιλιαδες παρωδιες δικης με τις οποιες εκετελεσθηκαν με συνοπτικές διαδικασιες αγωνιστες του Δ. Σ αναμεσα στους οποιους και πολλοι εφηβοι απο τους υπηρετες του μοναρχοφασισμου και Αγγλαμερικανων κατα την περιοδο του εμφυλιου…
Πήγα από του φιλίστορος και εντύπωση μου έκανε η αρχική του δήλωση για την ουσία και την αξία των τοποθετήσεών του:
«Η κεντρική κατευθυνση όλων των τοποθετήσεων μου είναι η ανίχνευση και η στοιχειοθέτηση μιας ιστορικής ενατένισης χωρίς Μαρξιστικά και αριστεριστικά απωθημένα».
Δηλώνει εμμέσως αυτό που είδα καθαρά. Ότι δηλαδή ενατενίζει την ιστορία με τα υπόλοιπα απωθημένα.. Και με μεγάλη ένταση απ’ ότι φαίνεται.
Πιθανόν να σχετίζεται με τους απόγονους των Εξ, οπότε δικαιολογείται η προσπάθεια και η εμμονή.
Ομέρ
«Πήγα από του φιλίστορος και εντύπωση μου έκανε η αρχική του δήλωση για την ουσία και την αξία των τοποθετήσεών του:
“Η κεντρική κατευθυνση όλων των τοποθετήσεων μου είναι η ανίχνευση και η στοιχειοθέτηση μιας ιστορικής ενατένισης χωρίς Μαρξιστικά και αριστεριστικά απωθημένα”.
Δηλώνει εμμέσως αυτό που είδα καθαρά. Ότι δηλαδή ενατενίζει την ιστορία με τα υπόλοιπα απωθημένα.. Και με μεγάλη ένταση απ’ ότι φαίνεται.»
από τόσα κείμενα μου, μόνο αυτό σου έμεινε?
άρα απέτυχα…
είμαι κατά όλων των στημμένων δικών.
είτε δεξιών (δίκες στην αμερική για κομμουνιστές, διώξεις επί μεταξά), είτε αριστερών (ξέρετε τουχασέφσκι, ανταρτοδικεία κτλ)
δεν χρειάζεται φοβερή σκέψη για να καταδικάζεις κάτι που είναι προφανώς απάνθρωπο και λάθος!
απορώ πως δεν το βλέπετε…
————————————————————-
Δείτε στη σημερινή «Καθημερινή» κάτι σχετικό:
————————————————————-
Ιδεολογικές αγκυλώσεις και η «δίκη των έξι»
Του Βλαση Αγτζίδη*
H μελαγχολία είναι το μόνο συναίσθημα που ταιριάζει σ’ αυτόν που παρακολουθεί τα ιδεολογικά δρώμενα στη σημερινή Ελλάδα. Χαρακτηριστικά είναι τα θέματα που συζητήθηκαν περισσότερο την τελευταία περίοδο: η αναψηλάφηση (μετά από 87 χρόνια) της Δίκης των Εξ πρωταιτίων της Μικρασιατικής Καταστροφής και η αποκατάσταση του Στάλιν στο 18ο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος. Αυτά δηλώνουν ότι η Ελλάδα κλείνεται ολοένα και περισσότερο στον εαυτό της.
Καθηλώνεται στο παρελθόν με έναν αρνητικό τρόπο και μέσω αυτού φαίνεται να προσεγγίζει την πραγματικότητα. Αναδεικνύεται παράλληλα η αδυναμία επικοινωνίας, εφόσον αντί της αναζήτησης της ενιαίας ιστορικής αφήγησης, ως σύνθεση των επιμέρους ερμηνειών, επιλέγεται η ακριβώς αντίθετη πορεία.
Η απόπειρα αναψηλάφησης της Δίκης των Εξ, πάντως, συγκροτεί την πιο αποκαλυπτική στιγμή της νεοελληνικής μας καθήλωσης. Οσοι υποκίνησαν τη διαδικασία αυτή επικαλέστηκαν τον τερματισμό του Διχασμού. Ομως φάνηκε πως αγνοούσαν ότι τη σημερινή ελληνική κοινωνία δεν την απάρτιζαν μόνον οι απόγονοι των ψηφοφόρων των μοιραίων εκλογών του 1920. Κατάφεραν να πυροδοτήσουν την επανεμφάνιση του Διχασμού, στη σημερινή εκδοχή του οποίου συμμετέχουν και οι απόγονοι των θυμάτων της πολιτικής των Εξ.
Χαρακτηριστικές είναι οι διαμαρτυρίες των προσφυγικών οργανώσεων που στάλθηκαν στον πρόεδρο του Αρείου Πάγου. Και τα επιχειρήματά τους είναι αξιοσημείωτα, όταν υποστηρίζουν ότι οι Εξ με την πολιτική τους εκείνη την εποχή:
– διευκόλυναν το τουρκικό εθνικιστικό κίνημα για να νικήσει,
– οδήγησαν στην κατάπτωση του αξιόμαχου του στρατού με τη ρεβανσιστική τους πολιτική μετά τον Νοέμβρη του 1920, κατά άξιων κατά κοινή ομολογία αξιωματικών του Μετώπου,
– επέτρεψαν τους 120.000 Τούρκους εθνικιστές να νικήσουν 200.000 ελληνικό στρατό που ήταν και καλύτερα εξοπλισμένος,
– δεν απέστειλαν ούτε μια σφαίρα ούτε έδωσαν οπoιαδήποτε βοήθεια στους Ελληνες αντάρτες του Πόντου, οι οποίοι μόνοι τους έδωσαν έντιμα τον άνισο αγώνα,
– εξαπάτησαν τους ψηφοφόρους τους με συνθήματα «μικρά πλην έντιμος Ελλάς» και «Οίκαδε» και τελικά διέβησαν την Αλμυρά Ερημο,
– δεν δημιούργησαν 2η γραμμή άμυνας έξω από τη Σμύρνη, γιατί απλώς ήθελαν να βρουν την ευκαιρία και να φύγουν,
– διέλυσαν οικονομικά την Ελλάδα, ενώ ήξεραν ότι θα σταματήσουν οι οικονομικές επιχορηγήσεις των συμμάχων εάν επαναφέρουν στον θρόνο τον γερμανόφιλο Κωνσταντίνο,
– θυσίασαν συνειδητά τα συμφέροντα της «πατρίδας» στο όνομα των συμφερόντων του θρόνου,
– απαγόρευσαν τον εξοπλισμό των Μικρασιατών και την ανακήρυξη Ιωνικού Κράτους,
– τη στιγμή που αποφάσισαν την εγκατάλειψη της Μικράς Ασίας (Ιούλιος 1922), νομοθέτησαν την απαγόρευση εξόδου από την Ανατολή όλων των Ελλήνων και την παράδοσή τους στο έλεος του Μουσταφά Κεμάλ,
– απαγόρευσαν την έξοδο του ελληνικού και αρμενικού πληθυσμού μετά την ήττα του Αυγούστου του ’22, ενώ «συνωστιζόταν» στην προκυμαία της Σμύρνης λίγο πριν κάψουν την πόλη οι Τούρκοι στρατιώτες, για να μη δημιουργηθεί «προσφυγικό πρόβλημα» στη Μικρά πλην Εντιμο Ελλάδα.
Την πολιτική τους αυτή ανέδειξε με τον αποκαλυπτικότερο τρόπο η τουρκική εφημερίδα Yeni Giun, που κυκλοφόρησε στην Κωνσταντινούπολη τις μέρες της νίκης των κεμαλικών, δημοσιεύοντας τις φωτογραφίες των Γούναρη-Στράτου, μεντόρων της κυβέρνησης Πρωτοπαπαδάκη υπό τον τίτλο: «Γούναρης-Στράτος: Οι σωτήρες της Τουρκίας».
Η απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου να δεχτεί την εισήγηση Κονταξή, που βασίστηκε σε μία μόνο ψήφο του ποινικού τμήματος, φέρνει και πάλι στην επιφάνεια τον παλιό Διχασμό. Και αυτό τη στιγμή που οι συνέπειες της πολιτικής των Εξ σήμερα κορυφώνονται. Κυρίως με την αμφισβήτηση του στάτους του Αιγαίου από τη εθνικιστική Τουρκία που διαμορφώθηκε ως απόρροια της Μικρασιατικής μας Ηττας. Η εξέλιξη αυτή με την απόφαση της Ολομέλειας ίσως να έχει και μια θετική πλευρά. Ισως να συζητηθούν για πρώτη φορά επί της ουσίας τα γεγονότα εκείνης της εποχής και ο τρόπος εμπλοκής των κύριων πολιτικών ελλαδικών δυνάμεων, του παλαιοκομματισμού που εξέφραζε η Μοναρχία και το Λαϊκό Κόμμα, του βενιζελισμού και της Αριστεράς της «μικράς πλην εντίμου», όπως εκφραζόταν από το ΣΕΚΕ.
Η ύπαρξη πλέον μιας σχετικά ώριμης προσφυγικής ιστοριογραφίας, μπορεί να κάνει αυτή τη συζήτηση ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_23/12/2009_384542
filistor
με τη γενική αυτή αρχή που ορίζεις σημαίνει ότι θα ήσουν υπέρ της αναψηλάφησης της Δίκης των ηγετών των ΝΑΖΙ που καταδικάστηκαν στη Νυρεμβέργη, των δοσίλογων που καταδικάστηκαν στην Ελλάδα μετά την Απελευθέρωση, μεταξύ αυτών και του Τσολάκογλου και του Ράλλη.
Επίσης, καταδικάζεις απερίφραστα απ’ ότι καταλαβαίνω κάθε πράξη όπως αυτή της εκτέλεσης του Μουσολίνι και του Τσαουσέσκου.
για την περίπτωση της νυρεμβέργης αναμφίβολα ναι. ασχέτως της απέχθειας που μου προκαλεί ο ναζισμός, η δίκη αυτή μόνο δίκη δεν ήταν.
παραβιάστηκε η παλαιότερη νομική αρχή που υπάρχει καθώς ο νόμος που καταδίκασε τους ναζί φτιάχτηκε αφού τελέστηκαν τα εγκλήματα που προέβλεπε.
οι δίκες των δοσίλογων προφανώς οφείλουν να ξαναγίνουν.
για τις άλλες δυό περιπτώσεις δεν καταλαβαίνω γιατί τις αναφέρεις…
🙂
«Αυτά δηλώνουν ότι η Ελλάδα κλείνεται ολοένα και περισσότερο στον εαυτό της.»
για να μην κλειστεί κι άλλο, θα δίνεται στο εξής κι η ελληνική ιθαγένεια σε κάθε τουρίστα που διαμένει μόνιμα 5 μήνες στην ελλάδα. αφού δεν μπορούν να διώξουν τους έλληνες, που είναι ο πιο εθνοκεντρικός, φασίστας, απολίτιστος λαός, θα τους τους κάνουν με νόμιμο τρόπο «κοινότητα» (σαν τους ελληνοκύπριους).
«για να μην κλειστεί κι άλλο, θα δίνεται στο εξής κι η ελληνική ιθαγένεια σε κάθε τουρίστα που διαμένει μόνιμα 5 μήνες..»
Είναι μια λύση κι αυτή. Αφού και μεταξύ μας ξένοι και άγνωστοι είμαστε.
Ίσως οι Αφγανοί και οι Πακιστανοί να είναι μια λύση!
Ομέρ
114.για την περίπτωση της νυρεμβέργης αναμφίβολα ναι. ασχέτως της απέχθειας που μου προκαλεί ο ναζισμός, η δίκη αυτή μόνο δίκη δεν ήταν.
παραβιάστηκε η παλαιότερη νομική αρχή που υπάρχει καθώς ο νόμος που καταδίκασε τους ναζί φτιάχτηκε αφού τελέστηκαν τα εγκλήματα που προέβλεπε.
οι δίκες των δοσίλογων προφανώς οφείλουν να ξαναγίνουν.
για τις άλλες δυό περιπτώσεις δεν καταλαβαίνω γιατί τις αναφέρεις…
Comment από filistor | Δεκεμβρίου 23, 2009 »
Καιρός λοιπόν
να ξεκινησει η εκστρατεια για την αναψηλαφιση της καταδικης σε θανατο μερικών χιλιαδων αγωνιστων της Ελευθεριας και του ΔΣ. απο του εθελοδουλους των Αγγλοαμερικάνων και προηγουμενως των Ναζί
Κουτούρντησες βρε «no pasaran» με τον Μπελογιάννη και τους υπόλοιπους αγωνιστές της ελευθερίας….
Είπαμε….αυτοί ήσαν μιάσματα…
Ενώ οι άλλοι..
Οι άλλοι τι κάνανε….να λίγο χώμα δώσαν , λίγη πατρίδα πουλήσαν…στην Μικρασία, στην Κατοχή, στην Κύπρο….
Σιγά τα λάχανα, γιατί να μην ξαναγίνει η δίκη…
ε αν ο καθε Δωσιλογος Συνεργατης Των Ναζί δηθεν »εθνικοφρονας» δικαιουται αναψηλαφισης της δικης οπως μας λεει εδώ ο κ, Φιλίστωρας
Γιατί να μην τηνν δικαιουνται και οι Χιλιαδες αγωνιστες της Λευτεριας και παληκαρια του ΕΑΜ και Δημοκρατικου Στρατου που εκτελεστηκαν με συνοπτικές διαδικασιες και Παρωδιες δικης κατα την διαρκεια του εμφυλίου ;
όταν εω αναψηλάφιση για τους δοσίλογους, προφανώς θα είναι δυσμενής για αυτούς.
υπενθυμίζω ότι εκείνα τα δικαστήρια ήταν ιδιαιτέρως επιεική απέναντι τους, λόγω των «δεκεμβριανών» που είχαν προηγηθεί.
η αναψηλάφιση μιας δίκης δεν σημαίνει ότι αναγκαστικά το αποτέλεσμα θα αλλάξει…
εν τελει θα μας πεις αν εισαι υπερ της αναψιλαφισης των δικών των χιλιαδων αγωνιστών της ελευθεριας απο τους Λακέδες του Μοναρχοφασισμου και των Αγγλοαμερικάνων;
Η μόνο για τους δοσιλογους κοπτεσαι;
Για να ξεβρομίσει αυτός ο ταλαίπωρος τόπος από τα κάθε φασιστοειδή και κάθε εθνο προδότη, θα χρειαστεί να στήνεται κάθε εβδομάδα από δέκα ΓΟΥΔΙ και πάλι δεν θα τελεύσουμε. Κάθε μέρα και νέοι ρουφιανοι γεννούνται.
Οι πατρίδα μας έχει μετεξελιχτεί σε μηχανή αναπαραγωγής Ρουφιάνων, Φαγάδων του εθνικού πλούτου, Ληστές των ασφαλιστικών ταμείων, Εμπρηστές των εθνικών μας δασών, καταπατητές δημόσιας γης, Έμποροι σε πάτρια εδάφη και των εθνικών μας συμφερόντων, και τελειωμό δεν έχει..
Φανταστείτε να γίνουν και αναψηλαφήσεις παλαιών εγκλημάτων; θα χρειαστούμε οχτακοσια χρόνια και δεν θα τελειώσουμε
[…] -Δίκη των Εξ: Η Ακροδεξιά αντεπιτίθεται. […]
[…] -Δίκη των Εξ: Η Ακροδεξιά αντεπιτίθεται… ! […]
Βρήκα ένα κείμενο των ακροδεξιών υπέρ των Εξι:
http://www.neos-forum.com/viewtopic.php?f=13&t=15092
H ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ ΕΠΙΤΙΘΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΩΡΑ …
Η ακροδεξιά πάντα επιτίθεται όταν βρει το θύμα. Μοιάζει με κροκόδειλο, που λουφάζει στα θολά νερά, και μόλις φτάσει κοντά στο θύμα, ορμάει καταπάνω του. Και ότι αρπάξει.
[…] -Δίκη των Εξ: Η Ακροδεξιά αντεπιτίθεται… ! […]
[…] των κυκλωμάτων που επιχειρούν τη λεγόμενη “αναψηλάφηση της Δίκης των Έξι“ […]
[…] -Δίκη των Εξ: Η Ακροδεξιά αντεπιτίθεται… ! […]
[…] ιστολόγιο. Αφορμή για άλλη μια φορά είναι η αθώωση των Εξι, τα μικρασιατικά και η πολιτική της Ελλάδας τότε. […]