-Πόντος και ΠΠΣΠ
Στους νεώτερους η βραχυγραφία «ΠΠΣΠ» δε λέει πολλά πράγματα … Και μάλλον με το δίκιο τους! Για τους λίγο μεγαλύτερους, που έζησαν την μεταπολιτευτική φοιτητική ζωή, σίγουρα κάτι λέει!
H ΠΠΣΠ, (Προοδευτική Πανσπουδαστική Συνδικαλιστική Παράταξη), όπως μας πληροφορεί ο Καναλιώτης, εισήγαγε για πρώτη φορά στην Ελλάδα τη μορφή της πολιτικής “παράταξης” και έτσι διερευνήθηκε η έννοια της και η λειτουργία της. Ακολούθησαν η ΠΣΚ και οι άλλες.
Μέσα λοιπόν από την ΠΠΣΠ και από τη δυνατότητα διαλεκτικής προσέγγισης της Ιστορίας – τελείως απρόοπτα και εκτός κάθε πρόβλεψης- καρποφόρησαν κάποιες γόνιμες απόψεις για τον Πόντο και τα όσα συνέβησαν εκεί κατά τα τραγικά χρόνια 1914-1923. Ακόμα, βαθμιαία γονιμοποιήθηκε και μια κριτική στο σταλινισμό που ανέδειξε για πρώτη φορά το ζήτημα της διαστρέβλωσης του σοσιαλισμού, των σταλινικών διώξεων κατά των Ελλήνων της Σοβιετικής Ένωσης και των υπόλοιπων άτυχων μειονοτήτων. Καθώς επίσης, την παραγνώριση της ύπαρξης των σημαντικών ελληνικών κοινοτήτων στην ΕΣΣΔ και την καθεστωτική προσπάθεια εξάλειψης των τοπικών πολιτισμών στην Ελλάδα και μεταξύ αυτών και του ποντιακού .
Ας επιστρέψουμε όμως στην αρχική αφήγηση:
«Μέσα λοιπόν στην παράταξη της ΠΠΣΠ, υπήρχε και η ΠΠΣΠ Μαθηματικού στην Αθήνα. Ήταν μια ομάδα νέων ανθρώπων, φοιτητών του Μαθηματικού, που είχαν παρόμοια ενδιαφέροντα, όπως την ενασχόληση με τα κοινά και την πολιτική, την ίδια ιδεολογική και πολιτική θεώρηση, την ίδια κοσμοθεωρία για την εξέλιξη της κοινωνίας, παρόμοιες αναφορές και ιστορικά διδάγματα από το ελληνικό αριστερό κίνημα. Αυτά που μας ενέπνεαν ήταν η εξέγερση του Πολυτεχνείου, η ιστορία του αριστερού κινήματος, ειδικά στην αντίσταση ενάντια στους ιταλούς/γερμανούς και τον εμφύλιο πόλεμο.»
Κάποια από τα μέλη της ΠΠΣΠ Μαθηματικού έξω από την Ιατρική Σχολή Αθηνών
«Αυτοί οι νέοι άνθρωποι είχαν την ιστορική τύχη (ή/και την ατυχία) να ανήκουν στο πιο προβληματισμένο προοδευτικό και δυναμικό κομμάτι της τότε κοινωνίας (το φοιτητικό) και ταυτόχρονα σε μια ιστορική παράταξη του φοιτητικού κινήματος και μάλιστα σε μια περίοδο που και η αγορά αναψυκτικού από το περίπτερο είχε στοιχεία πολιτικής κίνησης. Γιατί όλα ήταν πολιτική από το 1974, μέχρι ίσως και το 1981.»
Αυτή ακριβώς η άκρατη πολιτικοποίηση έφερε σε κάποιους και τους πρώτους προβληματισμούς για το ποντιακό ζήτημα, για τη Γενοκτονία. Συνέβη ακριβώς εκείνη η διαδικασία, που στη μαρξιστική μας γλώσσα την θεωρούσαμε ως το ποιοτικό άλμα που προκαλεί η ποσοτική συσσώρευση!!!
Το φαινόμενο αυτό της γονιμοποίησης των απόψεων για τον Πόντο από άτομα που προήλθαν από την ΠΠΣΠ, το θίξαμε στο άρθρο που αναδημοσιεύσαμε και είχε ως τίτλο «ΠΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ. 
Μια πρώτη προσέγγιση, μιας δύσκολης σχέσης«
Στο άρθρο αυτό που γράφτηκε το 2006 διαβάζουμε: «Έχουν περάσει ήδη δώδεκα χρόνια από τότε που θεσπίστηκε μια επίσημη νέα επέτειος, η 19η Μαϊου, ως Ημέρα Μνήμης της γενοκτονίας των Ποντίων. Ήταν η κατάληξη ενός ριζοσπαστικού ποντιακού κινήματος που είχε εμφανιστεί στα μέσα της δεκαετίας του ‘80 και είχε ως πρωτεργάτες ανθρώπους που προέρχονταν από δύο πολιτικές τάσεις διαφορετικές και αντιμαχόμενες μέχρι σήμερα: την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά και τους «Ιταλούς» του Πασόκ. »
Σε επίπεδο κοινωνικής συλλογικής έκφρασης, αυτό το ρεύμα ιδεών εκφράστηκε μέσα από την οργάνωση το 1986 ενός νέου, ριζοσπαστικού τότε, ποντιακού συλλόγου. Της (παλιάς) «Αργώς» στην Καλλιθέα της Αττικής. Εκεί συνέβη ένα μοναδικά πρωτότυπο γεγονός…. Αρκετά χρόνια πριν τη διάλυσή της ΕΣΣΔ, υπήρξε συνάντηση αυτού του ρεύματος -όπως γεννήθηκε από κάποια παιδιά που είχαν την εμπειρία της ΠΠΣΠ- με τους νέους Πόντιους πρόσφυγες από τη Σοβιετική Ένωση. Αυτή η συνάντηση ήταν κυριολεκτικά εκρηκτική.
Οι διαφορετικές πορείες και οι διαφορετικές εμπειρίες, δημιούργησαν κάποιες μοναδικές συνθέσεις που αποτυπώθηκαν στις πρώτες προκηρύξεις, στις αφίσες, στα ποντιακά φεστιβάλ που άρχισαν να διοργανώνονται από το 1986.
Παράλληλα το ρεύμα αυτό των ιδεών θα επηρεάσει και την Οικολογική Εναλλακτική Ομάδα Κιλκίς που όσον αφορά τους περί του Πόντου προβληματισμούς, θα εκδώσει δύο εξαιρετικές προκηρύξεις τότε: μία στα ελληνικά και μία στα αγγλικά.
Μελλοντικά, μιλώντας για την ιστορία του ριζοσπαστικού ποντιακού κινήματος, θα δημοσιεύουμε αυτό το πολύτιμο -για όλους και όχι μόνο για τους ερευνητές- αρχειακό υλικό….
1987: Συμμετοχή σε πολιτική κινητοποίησητων Ποντιακών Συλλογων Αργώ και Ευκλείδης. Κάπου έξω απ’ το Πολυτεχνείο στην Πατησίων…
74 Σχόλια »
Σχολιάστε
[Μια αριστεροποντιακή διαδικτυακή κολεχτίβα]
“Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια.
Στο μυαλό είναι ο Στόχος,
το νου σου ε;”
-”ΠΟΝΤΟΣ και ΑΡΙΣΤΕΡΑ”: Ποιοί και Γιατί……….
ΑΡΕΙΟΣ ΠΑΓΟΣ: Αθώωσαν τους υπεύθυνους της Μικρασιατικής Καταστροφής….
ΑΝΑΘΕΜΑ!
Το πρωτοσέλιδο τουρκικής εφημερίδας (Αύγουστος ’22) με τις φωτογραφίες των Γούναρη και Στράτου και τον τίτλο:
«ΓΟΥΝΑΡΗΣ-ΣΤΡΑΤΟΣ: ΟΙ ΣΩΤΗΡΕΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ»
Η Διεθνής στα ποντιακά
(από την ΕΣΣΔ του Μεσοπολέμου)
Η Διεθνής (κ.ά) στα ποντιακά ,
όπως τραγουδήθηκε στην Ελλάδα,
σε απαγγελία μπάρμπα Γιάννη Ταμτάκου με συνοδεία didgeridoo
«Σαράντα Μήλα Κόκκινα» από τον Μάνο Κατράκη
ΔΙΑΒΑΣΤΕ:
-Σφαγή της Σμύρνης: ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!
-H Λούξεμπουργκ, ο Πόντος και το εθνικό ζήτημα
Τα μνημεία των προσφύγων του ’22
Για τις διαφημίσεις της WordPress
ΓΛΥΠΤΟΘΗΚΗ (Πόντος-Μικρά Ασία-ΕΣΣΔ)
Δρόμος της Αριστεράς
Ενα blog για τον Εμφύλιο
Σχόλια
Trisnastivaliotromot… στη 100 χρόνια από τη Μικρασιατική… Agtzidis Vlassis στη -Ο ανορθολογισμός του Νίτσε κα… παντελης ορφφανιδης στη -Φέσι το ελληνικόν… Βλάσης Αγτζίδης στη Οι περιπέτειες της ουκρανικής… Αφώτιστος Φιλέλλην στη -Πολυτεχνείο ’73: (όσο κ… Agtzidis Vlassis στη -Ο Φαλμεράιερ και η συνέχεια τ… Ανδρέας στη -Oι Έλληνες στο μαχνοβίτικο… Ανδρέας στη -Καλό ταξίδι παππού Γιώργ… Ανδρέας στη -Στο Σαλάτς του Κιλκίς και άλλ… Ανδρέας στη -Οι Ουϊγούροι, η Κίνα, ο παντο…
Toυ Taner Akçam
Mόλις κυκλοφόρησε
Για τη Μνήμη και το Τραύμα
Σοβιετικός Μεσοπόλεμος
Οι δικοί μας Καυκάσιοι
Πόντος και Αριστερά 
Σε λίγο θα μας πεις οτι για ΌΛΑ φταίει η ΠΠΣΠ!!!
Μα σοβαρολογείς ότι δεν ξέρουν ποιοί ήταν οι ΠουΠουΣουΠούδες?
Άλλο πάλι και τούτο. Εγώ σε αμπούλα ζω?.
Ναιλί εμάς και βάι εμάς …
χμ..χμ..να κάνω μια ερώτηση; ΠΠΣΠ και Β πανελλαδικη μετά την πορεία του πολυτεχνείου το 1980 και κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 80 που πήγαν; Πότε επιτέλους θα ανοίξει ένας διάλογος για την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά της δεκαετίας του 70 καθώς και για την πλήρη υποχώρηση της το 80. Εννοώ τα αίτια της ουσιαστικά διάλυσης της…
Άρη εσύ είσαι μάλλον της άλλης κατηγορίας: «Για τους λίγο μεγαλύτερους, που έζησαν την μεταπολιτευτική φοιτητική ζωή, σίγουρα κάτι λέει! «
Ομέρ
ε μαλλον τα πραγματα (δω περα μεσα) εχουν ξεφυγει εντελώς
Πολύ συντηρητικό σε βρίσκω βρε δάσκαλε.. Μπροστά στο απρόοπτο κολώνεις 8)
Ομέρ
Μάλλον σε τάραξε το τσιτάτο του Μπακούνιν. Απ΄ότι είδα ήταν το εισαγωγικό σ’ ένα άρθρο για τον Πόντο που δημοσιεύτηκε στο Convoy πριν από καμιά 20αριά και πλέον χρόνια. Τις υπόλοιπες παρατηρήσεις σου στον «Μαρξιστή-Πεσιμιστή» 8)
Εγώ περαστικός είμαι και ένα απλό αντμινιστρέισον κάνω!!
Ομέρ
Λοιπόν απο δω και περα μαλλον ο Τιτλος Π &Α παραμεριζεται
ΚΑΙ ΑΝΑΔΥΕΤΑΙ Ο ΝΕΟΣ
οι ΠΟΠΙΠΙΣΙΠΗΔΕΣ
————————–
Κατα τα αλλα βλεπω να συνεχιζεται η προσπαθεια ΑγιοποιΗσης τηςΠιΠιΣιΠι μαθηματικου και να αποσιωπάται η προσφορα των Λοιπων ΠιπισιΠΙδων
– ————
Μια παρατησηρη επι της Φωτο
ακριβώς ετσι ντυνονταν οι ιπισιπυδες και οχι μόνο Τοτε
Αλλα οι Πιπισιπιδες ακριβως ετσι ντυνονται και ΤΩΡΑ
«…ακριβως ετσι ντυνονται και ΤΩΡΑ»
Δηλαδή, τίποτα δεν έχει αλλάξει!!! Καλό αυτό, μου άρεσε….
Μια πρώτη κουβέντα για την ΠΠΣΠ κ.λπ. -μεταξύ πάρα, μα πάρα πολλών άλλων- έγινε στο:
Ομέρ
«..Κατα τα αλλα βλεπω να συνεχιζεται η προσπαθεια ΑγιοποιΗσης τηςΠιΠιΣιΠι μαθηματικου και να αποσιωπάται η προσφορα των Λοιπων ΠιπισιΠΙδων..»
Πεστα νοσφεράτε, πέστα…
mumul
Ενδιαφέρον κείμενο.
Θα ήθελα να μάθω ποια ήταν η προσφορά των κνιτών την ίδια εποχή; Υπάρχει άραγε κάτι;
Οι υπόλοιποι πασόκοι, πλην Ιταλών, τι άποψη είχαν;
Επίσης, ποιά ήταν η στάση των Δεξιών;
H προσφορά των Κνιτων εκεινη την εποχή ητο Σπουδαία..
( ιδιως στα γεγονοτα του Χημειου – αλλά οχι μόνο)
Οι Κνίτες εκείνη την εποχή διαγκωνίζονταν ποιός θα μάθει καλύτερα τις πρακτικές της Ομοσπονδίας Οικοδόμων.
Οι Ιταλοί ακόμη δεν είχαν διαμορφώσει ρεύμα εντός ΠΑΣΟΚ με τα γνωστά χαρακτηριστικά της μετά το 1985 ιδεολογικής προσφοράς του Χαραλαμπίδη.
Οι Δεξιοί ήταν άφαντοι και προσπαθούσαν να απογαλακτιστούν από τα οργανωμένα χουντικά σταγονίδια, μέσα από κολωνακιώτικα κομματικά πάρτυ. Λίγο αργότερα, όταν δεν είδαν χαϊρι, μπήκαν στο πνεύμα του Αβέρωφ και άρχισαν να παίρνουν κεφάλι με Σαμαρά, Μιχαλολιάκο, τον άλλο τον Μανιάτη από τον Πειραιά, το φαρμακοποιό (δε θυμάμαι το όνομά του) κλπ.
Στη Νεολαία ΠΑΣΟΚ και στην ΠΑΣΠ υπήρχε ιδεολογικοπολιτικό ψάξιμο, ειδικά μετά τη σύνοδο της Χαλκίδας, αλλά Τζουμάκας κλπ καθάρισαν τη μπουγάδα για καμιά δεκαριά χρόνια.
Αν εξαιρέσουμε την κίνηση Τζιόλα και τα επεισόδια της βόρειας Ελλάδας, φως ιδεολογικό στα εθνικά ζητήματα υπήρξε μετά το 85 με το Χαραλαμπίδη. Αποκορύφωμα το Νταβός.
Βάλτε και λίγο Γεννηματά πού εμφάνισε και υπερασπίστηκε τον εθνοκεντρισμό το 1990.
Αυτά τα ολίγα. Πάντως η ΠΠΣΠ αποτελούσε πάντα εικόνα θελκτική για τους μετέπειτα. Ειδικά αφού πολλά στελέχη της τα επόμενα χρόνια «εισόδισαν» στο ΠΑΣΟΚ και το μπόλιασαν.
Ολίγα και αποσπασματικά και συνεχίζουμε…
Ξέχασα να γράψω για την προσφορά του Ρήγα την ίδια περίοδο, σύντροφοι.
Ωραία πάρτυ, προχωρημένα ντυσίματα, ωραίες γκόμενες και αβανγκάρντ περιοδικάκια. :}
sorry, αλλά τα απωθημένα δύσκολα ξεκόβονται!
Τον θυμήθηκα το φαρμακοποιό, Μανωλάκος παιδιά, Μανωλάκος! Αφού ούτε οι νεοδημοκράτες μετά δεν τον άντεξαν και τον διέγραψαν!
Asarcikli,
οι κνίτες τότε λάτρευαν τον Μπρέζνιεφ, τον Αντρόποφ, τον Γκορμπατσώφ και προσπαθούσαν να αποδείξουν ότι καλώς έγινε η επέμβαση των σοβιετικών τανκς στην Τσεχοσλοβακία και ότι ο Βιντέλα ήταν ένας εν δυνάμει επαναστάτης. Η μεταφυσική τους αυτή προσέγγιση αντανακλάστηκε και στους περί Πόντου προβληματισμού. Σε κάποια ζητήματα που συζητήθηκαν μαζί τους εκείνη την εποχή, η προσέγγισή τους είχε έναν απίστευτο πρωτογονισμό και βασιζόταν σε αναμάσημα των εκτός πραγματικότητας πρωτόλειων προσεγγίσεων, όσων θα εκδιώξει το ΚΚΕ από τους κόλπους του είτε μετά το ’23 είτε μετά το ’26. Οι κνίτες ποτέ -έως σήμερα- δεν «στρώθηκαν στη δουλειά» για να δουλέψουν σοβαρά τα ζητήμάτα αυτά. Αμύνονται στην όποια κριτική ασκείται και σε όσες νέες υποθέσεις εργασίες κατατίθενται, μ’ ένα σκληρό μεταφυσικό κομματικό πατριωτισμό…
Οι Δεξιοί είχαν αντιδράσει έντονα στην προσπάθεια να μπουν πολιτικά ζητήματα σε σχέση με τον Πόντο. Η ξενοδουλεία τους ήταν τέτοια εκείνη την εποχή, ώστε η κριτική προς την Τουρκία ή τους Αμερικανούς αντιμετωπιζόταν ως εξτρεμισμός. Αντέδρασαν έντονα στις πρώτες προσπάθειες αναγνώρισης για τη Γενοκτονία. Ακόμα και όταν το αίτημα άρχισε να έχει μεγάλη κοινωνική υποστήριξη αυτοί συνέχισαν να αντιδρούν. Τότε πρωτοχρησιμοποιήθηκαν τα επιχειρήματα που αποθεώθηκαν από τον Κωστόπουλο στις μέρες μας. Το εντυπωσιακώτερο παράδειγμα ήταν ο Ισαάκ Λαυρεντίδης! Καλός Πόντιος από τη μια αλλά επίσης καλός Δεξιός από την άλλη. Αντέδρασε αμφισβητώντας το ίδιο το γεγονός της Γενοκτονίας και εξισώνοντας τα θύματα με τους θύτες. Είναι καταπληκτικό το πόσο μοιάζει η επιχειρηματολογία του Κωστόπουλου μ’ αυτή του Λαυρεντίδη….
Απ΄την άλλη, στο «Σχολιαστή» γύρω στο ’87 νομίζω, δημοσιεύτηκε ένα κείμενο του Βλ. Αγτζίδη που συνυπογράφει και ο Τάσος Κατιντσάρος, αφιέρωμα στις σταλινικές διώξεις και σ’ έναν επιζώντα των Γκουλάγκ : τον Παύλο Κερδεμελίδη. Στο εισαγωγικό σημείωμα αυτού του άρθρου γινόταν εκτενής αναφορά στη Γενοκτονία, στο κίνημα για Ελεύθερο Πόντο, στην άγνωστη ιστορία του ελληνισμού της Ανατολής, στις προσπάθειες των Ποντίων να επηρεάσουν τον Τρότσκι που τότε ήταν «Κομισάριος Εξωτερικών Υποθέσεων» κ.λπ..
Το ότι πέρασε αυτό το κείμενο και αυτές οι καινοφανείς αναφορές σε ένα περιοδικό σκληρής γραμμής και ελέγχου, καθώς και ότι δημοσιεύτηκαν και κάποιες σχετικές παρεμβάσεις σε τεύχη του «Σχολιαστή», σημαίνει ότι θα μπορούσε πρώιμα να ξεκινήσει στο χώρο που προέκυψε από την Β’ Πανελλαδική μια σοβαρή συζήτηση για όλα αυτά τα ζητήματα. Και αυτό θα ήταν ευεργετικό και για την Αριστερά αλλά και για το ποντιακό κίνημα.
Δυστυχώς, το κλείσιμο του «Σχολιαστή» μαζί με την αναγκαστική απορρόφηση πολλών νέων ακτιβιστών Ποντίων από τις καινούργιες κοινωνικές και πολιτικές ανάγκες της εποχής, δεν επέτρεψαν την εξέλιξη αυτής της διαδικασίας. Βέβαια κάποια συζήτηση έγινε τότε σ’ ένα περιοδικό της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς νομίζω λεγόταν «Κόκκινο πάνω στο Μαύρο» ή κάπως έτσι. Αν θυμάμαι καλά και στο αναρχικό περιοδικό «Άνθη του Κακού» υπήρχαν κάποια κείμενα για τη συμμετοχή των Ποντίων στο Μαχνοβίτικο Κίνημα κ.λπ.
Εκείνο τον καιρό πρωτεύον ζήτημα έγινε η αντιμετώπιση του νέου προσφυγικού προβλήματος. Οι προσπάθειες τότε επικεντρώθηκαν στη διαμόρφωση των συνθηκών αποδοχής των νέων προσφύγων από την πρώην ΕΣΣΔ και στη συμμαχία με κάθε κοινωνική δύναμη θα μπορούσε να ανακουφήσει τους ανθρώπους αυτούς από τα δυσβάστακτα βάρη της προσφυγιάς….
Στη διεύρυνση της κοινωνικής αποδοχής των προσφύγων αυτών, είχαν ρίξει το βάρος όσοι από τους νέους Πόντιους τότε συνομιλούσαν με την ομάδα του «Σχολιαστή». Η έλλειψη όμως ακόμα και στοιχειώδους αντιρατσιστικής συνείδησης και δράσης από την ομάδα αυτή, αλλά και πολλούς ακόμα του ευρύτερου χώρου, συνέτεινε στην απομάκρυνση αυτών που θα μπορούσαν να συζητήσουν επί της ουσίας για τα ζητήματα ιστορίας και ιδεολογίας…
Η απόκλιση θα λάβει τερατώδεις διαστάσεις όταν η ομάδα του «Ιού» πλέον θα αρχίσει να εκφράζει με τρόπο ρατσιστικό κάποιες εκτιμήσεις της για τους Πόντιους πρόσφυγες και ο Κωστόπουλος θα ολοκληρώσει με την δράση του και τις απόψεις του τη στάση των Δεξιών της δεκαετίας του ’80 (που οδηγούσαν στην πλήρη απενοχοποίηση του τουρκικού εθνικισμού και στη δικαιολόγηση των εθνικών εκκαθαρίσεων που αυτός διέπραξε) .
Μ-π
@ Ομέρ #4
σην ξενητείαν έμνε ασό ’75 … νέπε
Αντίσταση στον Νεο-οθωμανισμό !
http://vripolidis.blogspot.com/2009/11/blog-post_4135.html
Καί μή μού πέις Κιαμουλάκο, ότι ο πατριωτισμός μου είναι εθνικιστικός..
Είναι ταξικότατος: Οι μεταπρατική Ελληνικη αστική τάξη ξεπουλάει τό κράτος-έθνος.
Δεν παράγει τίποτα, επιβιώνει ροκανίζοντας ΕΣΠΑ, κάνει δουλιές κυρίως εμπορικές (εισγωγές), άρα γλύφωντας τίς χωρες που παράγουν, μεταξυ των οποίων και η Τουρκία.
Είναι ενδοτική και εθνομειοδοτική.
Συμφέρον για την διατήρηση και την ανάπτυξή του Ελληνικού Εθνους-Κράτους, έχουν μόνο οι απόκληροι, πού δεν μπορουν να φύγουν στο Λονδίνο με το πρώτο μπάμ και πού η μοναδική τους προσδοκία είναι μια Ελλάδα ανεξάρτητη, με αποκεντρωμένη και κοινωνικά διίκαιη ανάπτυξη.
Οπως τότε, Κιαμουλίνο, με τό ΕΑΜ….
Αντίσταση στίς Θερμοπύλες..
Αντίσταση στό Ματζικέρτ..
Αντίσταση και Επανάσταση το 1821..
Επανάσταση το 1912 και τό 1919 (Βαλκανικοι- Μικρασία)
Αντίσταση στόν Πόντο 1916-1923
Αντίσταση το 40-41 στην Αλβανία και στα Οχυρά
Αντίσταση στην κατοχή.
Αντίσταση των μέν έναντι των δέ στον Εμφύλιο..(μεγάλη κουβέντα)
Αντίσταση και Επανάσταση το 1955 στην Κύπρο..
Αντίσταση στην Χούντα 1967-1974
Αντίσταση (αποσιωπόμενη) το 1974 στην εισβολή
Αντίσταση στον Νεο-Οθωμανισμό.
Καί μη μου πείτε ότι ειμαι εκτός θέματος:
ΠΠΣΠ: Πολυχρονίδης Πρόεδρος Σεφτέλων Πόντίων 🙂
Γιωρίκα Vripol,
Διάβασα τις προγραμματικές δηλώσεις και είμαι έτοιμος να ενταχθώ. Που κάνω αίτηση για τη νέα Π.Π.Σ.Π.; 🙂
Βρε Βριπόλ και βέβαια είσαι εντός θέματος! Θέλει και συζήτηση;
Μόνο που τους ..άμησες οθωμανικώς το ποστ 😉
Και τώρα που τα βλέπω προσεκτικότερα αυτά που έγραψες, τι ασπρόμαυρη λογική είναι αυτή;
Τι Θερμοπύλες; τι Εθνική Αντίσταση; Όλο αντιστάσεις είμαστε!
Πούσαι Νοσφεράτε να πέσουν τα μαλιά σου; Αν σου έχουν μείνει κάποια βέβαια. Νομίζω ότι θα συμπαραταχθώ με τον Κιαμουλη. 😉
Συγνώμη παιδιά, δεν ήθελα να συμβάλλω και γω στον εκτροχιασμό της καλής συζήτησης για τη σχέση Πόντου και εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς… αλλά δεν άντεξα.
Ααα, Ματσουκάτε, δεν σού είπα:
Δεν πιστεύω ότι το Ελληνικό Εθνος ειναι γέννημα της Νεωτερικότητας.
Πιστεύω στην συνέχεια, ειδικά του Ελληνικού έθνους, πού βασίζεται στην επίγνωση της ελευθερίας των «κοινών» του, απο τούς κρητομυκηναϊκους χρόνους έως και τίς παρυφές του 20 αιώνα.
Εξ ού και οι Θερμοπύλες μαζί με τά Οχυρά..
Ετσι για να την σπάσω στους Κιτρομηλίδηδες και την Θάλεια Δραγώνα, στην Ρεπούση και στον Λιάκο του CDRSEE
Βριπολίδη, κάτι σου συμβαίνει σίγουρα αλλά δεν είναι του παρόντος χρόνου. Ελπίζω κάποια στιγμή να καταφέρουμε να συμφωνήσουμε. Εν τω μεταξύ να ξέρεις ότι με εξιτάρει η κατευθείαν εξ αίματος συγγένεια του Λεωνίδα και του Βασίλειου του Βουλγαροκτόνου με τον Κισά Μπατζάκ, τον καπετάν Κώττα, τον Ανδρούτσο και τον Γεωργάκη Ολύμπιο.
Αλλά ας επανέλθουμε στο βασικό αντικείμενο του πόθου: τη συνάντηση Πόντου και εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, όπως μας ζητά και ο Ματσουκάτες.
Ομέρ
«εξ αίματος συγγένεια »
Ομέρ, μην διαστρευλώνεις όποιον διαφωνείς.
Δεν είπα εξ αίματος. Πολιτισμική είναι η συγγένεια.
Οταν το τραγούδι λέει «τραντέλλεναν εσκότωσαν, Ρωμαίικον παλληκάριν», και τραγουδιέται απο το 1000μχ, αυτος που το τραγουδάει έχει επίγνωση της σχέσης των Ελληνων με τους Ρωμιούς.
«Τραντέλλενας» βρε σύντεκνε βριπολίδη σημαίνει ο «πάρα πολύ γενναίος». Και «Έλλενος» ή «Έλλενας» σημαίνει απλώς ο «γενναίος». ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΘΕΤΟ!
Δεν έχει καμιά σχέση ο «Έλλενας» της ποντιακής μεσαιωνικής λαογραφίας με τον εθνικά Έλληνα. Πιθανόν η ανάμνηση του παλιού γενναίου Έλληνα, δημιούργησε ένα νέο επίθετο που χρησιμοποίησε ο απλός ελληνόφωνος ρωμαίικος πληθυσμός.
Ομέρ
Ε, το ότι ο Ελλενας σημαίνει «απλώς» ο γενναίος, είναι για σενα τόοοσο ουδέτερο και τυχαίο;
Aχα,
αν η μισή μου καρδιά βρίσκεται στον Γιαγκ Τσε ποταμό
..η άλλη μισή στον Αλυ ποταμό βρίσκεται!
πέρα από τα όρη του Ταύρου 🙂
Όχι βρε βριπολίδη, Έλληνες ήταν που ονομαζόντουσαν Ρωμαίοι χωρίς να ξέρουν ότι ήταν Έλληνες με την κοραϊκή σημασία του όρου, όπως και οι πραγματικοί Τούρκοι δεν ήξεραν ότι ήταν Τούρκοι και αυτοονομάζονταν απλώς μουσουλμάνοι και τους τούρκους όταν πρωτοεμφανίστηκαν με τους νεότουρκους τους ονόμαζαν «γκιαούρηδες», άπιστους.
Χέσε μέσα εν ολίγοις. Λείπει κι ο Νοσφεράτος, ο οποίος μόλις είδε τσιτάτο του Μπακούνιν σε άρθρο για τους Πόντιους την εποχή που ήταν κι αυτός ΠΠΣΠ, σήκωσε τα χέρια ψηλά και την έκανε με μικρά πηδηματάκια.
Διόνυσε, απλώς εξαιρετικό!
Ομέρ ο μπακουν(ρ)οπόντιος
@Ματσουκάτες
«ποιά ήταν η προσφορά των κνιτών την ίδια εποχή»
Και για αυτό έχω υλικό διαφωτιστικό απο το πατάρι μου…
Δες το No KKE No change
Σύντροφοι και συντρόφισες,
ΝΑΡΙΤΕΣ και ΝΑΡΙΤΙΣΣΕΣ,
όλοι(ες) πηγαίνετε αμέσως στου Καναλιώτη για να πάρετε και σεις το δώρο σας δια στόματος/χειρός Φλωράκη…
Και να αναφωνείσετε:
«Στερνή μου γνώση, να σ’ είχα πρώτα!»
Ομέρ no_kke_no_change
Βριπόλ, πατρίδα μ’,
Σου λέει τίποτα το χωρίον Guzeloluk στο Torul της Αργυρούπολης;
40° 30′ 20.16″ N
39° 6′ 33.12″ E
Τεμέτερον το χωρίον έν το 40°12’35.70″N 39°28’51.88″E
Είδα, ατό ντό είπες με. Κι α σην Αρδασαν μακράν έν.
Κι αμον τεμετερον το χωρίον, σα μακρα και σα κρυφα εν.
Τεσόν το χωρίον εν αούτο;
Συμβολή στην προσφορά «..των Λοιπων ΠιπισιΠΙδων..»
…του Μπακούνιν σε άρθρο για τους Πόντιους την εποχή που ήταν κι αυτός ΠΠΣΠ,
Μπα; και …Μπακουνιν; Οχι Σταλιν; βρε βρε βρε
—————
βριπολαααααααααααααααα!
Παρών !
βριπολ, είσαι παλικάρι
Νοσφεράτε, νομίζω ότι το χάος και η σύγχυση υπήρχε κι απ’ τη δικά σας εποχή. Γιατί τώρα που το λες το συνειδητοποιώ και εγώ: Άκου εκεί; Τσιτάτο του Μπακούνιν από (σταλινικούς)πιπισιπήδες;
Είναι ολοφάνερο ότι από τότε κάτι δεν πήγαινε καλά! Οπότε με καμιά 30αριά χρόνια καθυστέρηση ήρθε το ΚΚΕ να αποκαταστήσει την ανωμαλία 8)
Γιάννη μου θύμισε ένα λαϊκό τσιτάτο:
Βρήκε ο Έλλην τη γενιά του
κι αναστέναξε η καρδιά του.
(ή κάπως έτσι!!!) 8)
Ομέρ ο χνίτης
τωρα… για το αν ηταν ελληνες που ονομαζονταν ρωμαιοι ή το αντιστροφο..
βρε παιδα ..
το πως ονομαζεται καποιος δεν ειναι αδιαφορο σε σχεση με το ειναι ..
Αν ηταν θα ειχαμε το εθνος ως κατι το καθ’εαυτό ανεξαρτητως ονοματισμου του .. Ομως κατι τετοιο ειναι εξορισμου ανυπαρκτο
και αυτο ειναι το νοημα της ρησης του Βιτεγκεσταιν
» για οσα δεν μπορουμε να μιλαμε καλυτερα να σωπαινουμε΄΄
Δηλαδή
αυτο που ηταν οι ..ελληνες πριν αυ-ετρεονοματστουν ελληνες ανηκε σε ενα διαφορετικό συμπαν σημασιων
Το ιδιο μπορουμε να καταλαβουμε και για τους Ποντιους
Οι Ποντιοι – – με τρομερες διαφορές μεταξύ τους οσο ζουσαν στον Ποντο
Γινονται=ονοματιζονται ..Ποντιοι μόνο εκ των υστερων … Μετα την Καταστροφή ..
Και μάλιστα αρκετά χρόνια μετά την καταστροφή ..
Μ- π πότε αρχιζει η ονομασια »Πόντιοι» για τους χριστιανικους προσφυγικους πληθυσμους;
Φίλε Μ-π
Για μας τους άνωθεν των 50 που ζήσαμε εκείνη την καταπληκτική εποχή της μεταπολίτευσης , και που ο καθένας μας με τον έναν η τον άλλον τρόπο έχει της παρακαταθήκες του,θέλω να επισημάνω τα εξής. Κατ΄ αρχήν πρέπει να πούμε ότι η ΠΠΣΠ ήταν η φοιτητική παράταξη της Οργάνωσης Μαρξιστών λενινιστών Ελλάδας (ΟΜΛΕ ) η οποία ήταν κυρίως προσανατολισμένη στην Μαοϊκή εκδοχή του Κομμουνιστικού οράματος στην ελληνική πραγματικότητα. Οι δυνάμεις που είχε ήταν κυρίως στον φοιτητικό χώρο, στους άλλους χώρους ήταν ελάχιστη έως ανύπαρκτη ,Η φρασεολογία τους, άκρατος επαναστατικός βερμπαλισμός και τίποτα παραπάνω,για το ποντιακό ζήτημα και την μικρασιατική καταστροφή δεν είδα να έχουν κάποιες επεξεργασίες , η μεγάλη πορεία του Μάο και η πολιτιστική επανάσταση τους ενδιέφερε πιο πολύ. Αργότερα από την ΟΜΛΕ προέκυψαν τα δυο Μ-Λ το ΜΛΚΚΕ και το ΚΚΕ( μ λ ) . Όσον αφορά τους Κνίτες που τόσο απαξιωτικά αναφέρεσαι ,δεν ήταν ακριβώς έτσι τα πράγματα ,πρέπει εδώ να αναφέρουμε ότι το ΚΚΕ και η ΚΝΕ ήταν τότε (και σήμερα) δομημένα οργανωτικά σύμφωνα με τα σοβιετικά πρότυπα του ΚΚΣΕ δηλαδή,και άρα οι όποιες αναζητήσεις έπρεπε να συνάδουν με την (μεγάλη σοσιαλιστική πατρίδα) και της επεξεργασίες που έκανε το ιστορικό Τμήμα του ΚΚΣΕ ,Αλλά όπως σε κάθε ζωντανό οργανισμό υπάρχει αμφισβήτηση και αναζητήσεις και για το ποντιακό ζήτημα έτσι και στο χώρο του ΚΚΕ και της ΚΝΕ υπήρχε . Ένα παράδειγμα θα αναφέρω χαρακτηριστικό στο οποίο πρωτοστάτησε ο κ. Ευθυμιάδης (αυτός ο γνωστός που είχες την δικαστική περιπέτεια μαζί του ) .Η λογική αυτών για το ποντιακό ζήτημα κυρίως κινούταν και κινείται στο καλός Τούρκος ο κρεμασμένος Τούρκος και με βάση αυτό κατηγορούσαν το ΚΚΕ και την ΚΝΕ για όλα τα δεινά που περάσαν όλοι οι μικρασιατικοί πληθυσμοί που ανταλλάχθηκαν από το 22 και ύστερα , βέβαια η πρόκληση αυτή απαντήθηκε κυρίως με βάση την ανάλυση που έκανε στο βιβλίο του ο Κ. Μαρξ για το ανατολικό ζήτημα ,παίρνει λοιπόν την εφημερίδα ο Ευθυμιάδης και ανεβαίνει στα γραφεία του ΚΚΕ απειλώντας με μηνύσεις και βρίζοντας, και ζητά τους λόγους για τους οποίους πήρε το ΚΚΕ αυτές τις θέσεις η απάντηση βέβαια ήταν (άσε τις βρισιές και κανε ότι νομίζεις) ,αυτά για να ξέρουμε και να μην ισοπεδώνουμε τα πάντα . Για το ζήτημα της γενοκτονίας το οποίο το έχεις αναγάγει σε υπ΄ αριθμόν ένα πρόβλημα και πιστεύεις ότι επειδή ασχολείσαι εσύ ότι πρέπει να απασχολεί το σύνολο της κοινωνία ,ξέρεις Μ-π μερικές φορές οι άνθρωποι ζουν μέσα από ένα μύθο τον οποίο τον αναγάγουν σε υπ ΄αριθμόν ένα γεγονός για τον εαυτό τους και αναζητούν την οποία καταξίωση τους από το περιβάλλον και την κοινωνία μέσα από αυτόν τον μύθο.
Μα ο Μ-π παραπάνω μιλάει για πολλά κι όχι μόνο για τη γενοκτονία. Για τον Στάλιν, τους σοβιετικούς, τη δεξιά και την τότε στάση της, τους πρόσφυγες, αυτούς που τους είπαμε ρωσοπόντιους. Όλα αυτά είναι αρκούντως πικάντικα και ενδιαφέροντα για κάποιον πολιτικοποιημένο της μεταπολίτευσης. Δεν καταλαβαίνω γιατί ο Κιαμούλης κολλάει μόνο στη γενοκτονία που απ’ ότι ξέρω δεν είναι μόνο «κόλλημα» του Μ-π αλλά και πολλών άλλων και ενός ολόκληρου κοινωνικού χώρου πια και όχι με τον τρόπο «καλός τούρκος, ο νεκρός τούρκος» αλλά με τον τρόπο τον αριστερό που ξέρει να ξεχωρίζει το λαό από τα οργανωμένα εθνικιστικά κέντρα.
Ελπίζω να μην υπάρχει από παλιά καμιά εκκρεμότητα μεταξύ Κιαμούλη και Μ-π και φάω κατά λάθος καμιά αδέσποτη μιας και μπαίνω σφήνα ανάμεσα στα πυρά. Αν υπάρχουν εκείνα τα κείμενα του ΚΚΕ, Ευθυμιάδη κ.λπ. μήπως μπορείς να τα στείλεις τους αριστεροπόντιους να τα αναβάσουν για να διαμορφώουμε και εμείς άποψη; Όχι ότι δεν σε πιστεύω Κιαμούλη, αλλά είδαν τόσα τα ματάκια μας, έγιναν τόσες αλλαγές αυτά τα 20 χρόνια που πέρασαν από τότε… Και μιας και οι αριστεροπόντιοι ανοίξαν μια ιστορία με παλια κείμενα που σχετίζονται με το ποντιακό, ίσως θα μπορούσαν να ανέβουν και τα δικά σας.
Ο Στάλιν δέχεται μια αντιπροσωπεία εργατών από τα Ουράλια και με το που φεύγουν συνειδητοποιεί πως δεν μπορεί να βρει πουθενά την πίπα του. Φωνάζει λοιπόν τον Μπέρια να τους σταματήσει στην έξοδο και να διερευνήσει μήπως κάποιος απ’ αυτούς του την είχε «σουφρώσει».
Περνάει κανένα μισάωρο και ο Στάλιν βρίσκει την πίπα κάτω απ’ το γραφείο του. Τηλεφωνεί λοιπόν στον Μπέρια και του ζητάει ν’ αφήσει την αντιπροσωπεία να φύγει. Ο Μπέρια όμως του απαντά:
– Λυπάμαι σύντροφε, αλλά από την αντιπροσωπεία οι μισοί ήδη ομολόγησαν την κλοπή, ενώ οι άλλοι μισοί πέθαναν κατά την ανάκριση.
Μπράβο Theo
Την έφαγες για λάχανο την χαλιμά.
Αν σε πάρουν χαμπάρι τα νηπιαγωγεία θα σε προσλάβουν να ψυχαγωγείς τα νήπια
Nosferate, (σχ. 40)
πρόσεξε μήπως, λέγοντας ότι τα ονόματα έχουν καθοριστική σημασία («το πως ονομαζεται καποιος δεν ειναι αδιαφορο σε σχεση με το ειναι») αντιτίθεσαι στη θέση σου που έχω διαβάσει πολλές φορές, ότι τα ονόματα είναι άδεια περιεχομένου. γιατί δεν γίνεται και τα δύο μαζί
Γιαννη Γινεται
Τα ονοματα και γενικά οι λεξεις ειναι αρχικά ΑΔΕΙΑ σημαινοντα
Συνήθως νομιζουμε οτι πρωτα ερχονται τα σημαινομενα και μετά τα σημαινον
Δηλαδή νομιυμε οτι πρωτα βλεπουμε τη θαλασσα και λέμε την λέξη Θαλασσα ..
Ομως στην πραγαματική ζωή συνβαινει Ακριβώς το αντιθετο
Για θυμισου εκεινη την κταδικασμένη απο τα Μοναρχοφασιστοειδή δεξια Δολοφονικα καθαρματα στη Ψυχή βαθεια ΄΄
την εβηβη ανταρτισσα που το Πρωι με την Αυγή θα πεθανει (απο τους σαδιστες πΡοδοτες Βρωμερους Δολοφονους ΄του μεριανοδουλου Μοναρχοφασισμου ) και ρωτάει με αγωνια :
Πες μου πώς ειναι η Θαλασσα; Δεν ξερωπως ειναι η θαλασσα.
Τι σημαινει αυτό; Σημαινει οτι το νοημα , το περιεχόμενο Η θαλασσα ως παραγματικό νοημα της λέξης θαλασσα ερχεται Πατνταεκ των Υστερων
Πρωτα ακουμε γι αυτήν , Ακουμε η βλεπουμε ενα Αδειο σημαινον και το Γεμιζουμε Εκ των υστερων με σημαινομενο ή μαλλον σημαινόμενα
Αλά και με μεταφορές και φαντασιωσεις
Η λέξη θαλσσα ειναι και μια μεταφορά
Και τη φανταζομαστε σαν μια Γυναικα –
Αλλά στα ιταλικά το Σημαινον Θαλασσα ειναι Αρσενικό »il Mare »
και εκει σημαινεται με αλλες συνδηλωσεις ….
Τωρα η Λέξη Ελληνας
κατα τον 19 ο αιωνα και μετα
Φορτιζεται με παμπολλες εκ των Υστερων σημασιες
Αλλα αυτά μου φαινετια τα εχουμε ξαναπει
δηλαδή να το πώ αλλιως ..
Το πραγματικό το ειναι ποτε δεν υφισταται σκετο
το ειναι πάντα ντυνεται -σκηνοθετειται απο τις φαντασιωσεις και τις δηλώσεις μας γιαυτό
και βεβαια αυτό το ντυσιμο ειναι και το ειναι που μπορουμε να γνωρισουμεε νοηματοδοτώντας το
το αλλο (Ο Αλλος) το ανοματιστο που ειναι και τοαπειρως μεγαλύτερο ΠΑΝΤΑ μας διαφευγει
αΝ ΚΑΙ ΕΙΣΒΑΛΛΕΙ που κι που στην σκηνοθετημενη μας Πραγματικοτητα – δηλαδή οτι ονοματισαμε σχεδον σταθερά- ως το Ανοικειο – δλαδή αυτο που δεν μπορουμε να χωρεσουμε σε ετικετες σε κουτακια να συμβολοποιησουμε να σημανουμε
Νοσφεράτε, ο όρος «Πόντιος» (στη δημώδη) ή «Ποντικός» (στην καθαρεύουσα), χρησιμοποιούνταν από παλιά για να προσδιορίσει τη γεωγραφική προέλευση κάποιου. Ακόμα και σε κάποια επιστολή του Παύλου, χαρακτηρίζεται ο ευαγγελιστής -νομίζω- Λουκάς «Ποντικώ τω γένει». Υπάρχει όμως και άλλη λειτουργία και χρήση του όρου. Π.χ. το προσδιοριστικό «Πόντιος» στον Πιλάτο, οφείλεται στο γεγονός ότι στάλθηκε από τη Ρώμη στον Πόντο για την καταστολή μιας λαϊκής επανάστασης.
Στα νεώτερα χρόνια το «Πόντιος» αρχίζει να χρησιμοποιείται από διανοούμενους του Πόντου για να προσδιοριστεί γεωγραφικά και μόνο η προέλευση των συγκεκριμένων Ελλήνων. Ο λαός αυτοονομάζεται «Ρωμαίος» δηλαδή «Ρωμιός», ενώ στη λαογραφία υπάρχει και ο όρος «έλλενας» με τη σημασία που ανέφερε πιο πάνω ο Ομέρ. Σημαντικό ίσως να είναι το στοιχείο ότι το επίθετο «έλλενας», δηλαδή γενναίος, απαντάται μόνο στους ελληνόφωνους Πόντιους.
Πολιτική-εθνικοτοπική σημασία, τόσο στους ελληνόφωνους όσο και στους τουρκόφωνους Πόντιους ο όρος αυτός, θα λάβει την περίοδο του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα στον Πόντο (1914-1923). Σε καμιά περίπτωση η σημασία του όρου δεν έβγαινε από τα όρια της ευρύτερης εθνικής κατηγορίας. Ούτε ποτέ ο όρος αυτός πήρε εθνοτικό περιεχόμενο. [Εξαρτάται βεβαίως το εύρος ορισμού της έννοιας «εθνοτικός».] Συστηματικά θα χρησιμοποιηθεί από την επαναστατική αστικοδημοκρατική ομάδα των Ποντίων, που διεκδικούσε πολιτική χειραφέτηση, και πάντα ως σύνθετος όρος «Έλληνες Πόντιοι»...
Πάντως η ισχυρότατη αυτοδήλωση του λαού ήταν «Ρωμαίος» για τους ελληνόφωνους και «Ουρούμ» για τους τουρκόφωνους.
Τα παραδοσιακά τραγούδια του Πόντου, ακόμα και τα αντάρτικα αντιτουρκικά τραγούδια, είτε στα ελληνικά είτε στα τουρκικά, χαρακτηρίζουν το λαό ως «ρωμαίικο».
Στη συνέχεια και στην προσφυγιά θα αρχίσει η συστηματικότερη χρήση του όρου «Πόντιος» από τους διανοούμενους του ποντιακού χώρου. Η ανάγκη προσδιορισμού στη νέα υποχρεωτική πατρίδα είναι πιο επιτακτική. Όμως στο λαό οι παλιοί όροι θα χρησιμοποιούνται ανελλιπώς και οι παραδοσιακές διαφορές θα είναι έντονα παρούσες. Η ενιαία ταυτότητα θα αποτελέσει μεταγενέστερο χαρακτηριστικό και θα εμπεδωθεί μάλλον με τη μεταπολίτευση. Οι διαφορές των πληθυσμιακών ομάδων που προήλθαν από τον Πόντο ήταν εντονότατες. Στα δύο άκρα του φάσματος θα βρεθούν οι ελληνόφωνοι αριστεροί Ποντοκαυκάσιοι απ’ τη μια και οι τουρκόφωνοι δεξιοί δυτικοπόντιοι απ’ την άλλη. Η απλοποίηση αυτή γίνεται για να κατανοηθεί περισσότερο το σχήμα. Οι ενδιάμεσες αποχρώσεις ήταν επίσης αρκετές και σημαντικές.
Μόνο μετά τη μεταπολίτευση θα αρχίσει η μαζική στροφή στην εθνικοτοπική ταυτότητα. Τα αίτια και οι συνθήκες έχουν αναλυθεί σ’ ένα άρθρο που αναδημοσιεύσαμε παλιότερα. Δείτε το εάν σας ενδιαφέρει η συγκεκριμένη περίπτωση. Το επίσης ενδιαφέρον είναι ότι το ιδεολογικό μέσο υπέρβασης των παλιών διαχωρισμών υπήρξε το αίτημα για την αναγνώριση της Γενοκτονίας και η πλατειά συνειδητοποίηση των κοινών ιστορικών εμπειριών πριν τον πολιτικό διχασμό. Ακριβώς αυτό το νέο ιδεολογικό ρεύμα, αλλά και η κίνηση ιδεών που θα εμφανιστεί απ’ τα μέσα της δεκαετίας του ’80 θα προκαλέσει αμηχανία στην παραδοσιακή Αριστερά και θα την οδηγήσει να λειτουργήσει ενστικτωδώς αρνητικά και απορριπτικά.
Και από ‘δω πάμε στην περίπτωση της Πτολεμαϊδας.
Kiamul
όταν διάβασα το σχόλιό σου (σχ. 41) δεν μπόρεσα να καταλάβω το επιθετικό και λιγάκι προσβλητικό προς το τέλος ύφος σου. Τη θεματολογική ποικιλία -και όχι το μονοδιάστατο που μου προσάπτεις- την κατάλαβε ο Ματσουκάτες, ο οποίος παρότι προέρχεται από τη Ματσούκα, δείχνει προσεκτικότερος εσού. Για να σου πω την αλήθεια, στην αρχή σκέφτηκα να αγνοήσω το σχόλιό σου και να αδιαφορήσω. Στη συνέχεια όμως σκέφτηκα ότι είναι μια καλή ευκαιρία να συζητήσουμε για τις απαρχές αυτού που ονομάζουμε «ριζοσπαστικό ποντιακό κίνημα». Και η περίπτωση της Πτολεμαϊδας έδινε την καλύτερη αφορμή.
Βέβαια υπήρχε το ζήτημα του ύφους σου και της αναίτιας απαξίωσής μου. Εκεί μεσολάβησε ο Λένιν για να το ξεπεράσω! Σκέφτηκα ότι με τον Kiamul μπορεί να μη γνωριζόμαστε προσωπικά. Όμως είμαστε σε κάποιο βαθμό «σύντροφοι». Τουλάχιστον στην εξωτερική εκλογική συμπεριφορά. Και για μας τους «συντρόφους» δεν ισχύουν οι κανόνες καθωσπρεπισμού και ευγένειας, που ισχύουν στην υπόλοιπη κοινωνία. Θυμήθηκα λοιπόν τον Λένιν, που στη Διαθήκη του περιέγραφε αυτήν ακριβώς τη διαφορά συμπεριφοράς. Έγραφε λοιπόν: “Ο Στάλιν, είναι υπερβολικά βάναυσος, κι αυτό είναι ελάττωμα που μπορεί να είναι ανεκτό ανάμεσά μας και στις επαφές που έχουμε σαν κομμουνιστές, γίνεται όμως ανυπόφορο μειονέκτημα για εκείνον που κατέχει το πόστο του Γ.Γ….….”
Έτσι που λες, ο Λένιν με προσγείωσε και νάμαι!
Η αναφορά μας στην ΠΠΣΠ στην παραπάνω ανάρτηση σχετιζόταν με τις επιρροές που δεχτήκαμε και μας οδήγησαν σε τελείως προσωπικές πορείες για μια άλλη αναζήτηση μ’ αφορμή τον Πόντο. Η ΚΝΕ εκείνη την εποχή, καλώς ή κακώς, ανάδιδε όλη τη μούχλα ενός γραφειοκρατικοποιημένου συντηρητικού μηχανισμού, που σε επίπεδο κοινωνικών και πολιτικών αγώνων είχε παράγει λίγο πριν (1973) τη θεωρία για τους 300 προβοκάτορες που δημιούργησαν το Πολυτεχνείο και λίγα χρόνια αργότερα (1979) τα περίφημα ΚΝΑΤ.
Αντίθετα στη μαοϊκή ΠΠΣΠ, όσο κι αν ακούγεται παράξενο, από τα τέλη της δεκαετίας του ’70 άρχισαν να επωάζονται στη βάση, απόψεις περί οριζόντιας δομής, άρχισε να ασκείται κριτική στο δημοκρατικό συγκεντρωτισμό και να υπάρχουν οι πρώτες σκληρές συγκρούσεις με την καθοδήγηση. Απ’ αυτή την κοινωνική και πολιτική μήτρα βγήκαν οι πορείες, που οδήγησαν σε μια άλλη προσέγγιση του ποντιακού ζητήματος και σε μια προσπάθεια να ανιχνευτεί η πραγματική ιστορία στη περιοχή μας.
Η άρνηση των σταθερών και η αμφισβήτηση της πλήρους κυριαρχίας των ιδεοληψιών απέναντι σ’ όλα, αυτά οδήγησε τότε (’85-’86) στη διαμόρφωση μιας αριστερής ποντιακής κριτικής, που με τα σημερινά δεδομένα θα μπορούσε να θεωρηθεί ακραία και εξτρεμιστική. Οι πρώτες προκηρύξεις της «Αργώς» στη Καλλιθέα μιλούσαν για «Έλληνες αστούς», είχαν καθαρή αντικαπιταλιστική θέση και επιπλέον ασκούσαν έντονη κριτική στο σταλινισμό. Δεν είναι τυχαίο ότι η ασφάλεια τότε «είχε φάει τον κόσμο» για να εντοπίσει τους «Πόντιους τροτσκιστές» που εξέδιδαν εκείνες τις Ανακοινώσεις και λίγο αργότερα θα χρησιμοποιούσαν τις αναλύσεις του Μπακούνιν για να κατανοήσουν τον ίδιο τον Πόντο….
Τη στιγμή που κάποιοι κυρίως πασόκοι, γοητεύτηκαν απ’ αυτή την προσέγγιση και προσπάθησαν να οργανώσουν τις πρώτες εκδηλώσεις τους στην Πτολεμαϊδα συνάντησαν όλο το συντηρητισμό, την αδυναμία μια βαθύτερης ταξικής ανάλυσης εκείνης της περιόδου (1914-1923) και την εν τέλει ανταγωνιστική και φοβική στάση του μηχανισμού του ΚΚΕ της πόλης. Αναφέρομαι φυσικά στα κείμενα που δημοσιεύτηκαν τότε (μάλλον Οκτώβρης ’86) στην εφημερίδα «Μάχη».
Η ανυπαρξία ευελιξίας και φαντασίας από τα τοπικά στελέχη του ΚΚΕ η παντελής έλλειψη δυνατότητας ακούειν τον άλλον, οδήγησαν στην απουσία της Αριστεράς από καινοφανείς διαδικασίες συγκρότησης ενός μεγάλου κοινωνικού κινήματος που διεκδικούσε εφενός τη δική του, κλεμμένη απ’ την εξουσία, Μνήμη κι απ’ την άλλη έθετε επί τάπητος μεγάλα ζητήματα που αφορούσαν άμεσα την Αριστερά: Σταλινισμός, τρόπος διαμόρφωσης εθνών-κρατών στην περιοχή μας, εξουσία και πρόσφυγες στην Ελλάδα, πολιτισμική καταστολή και οικονομική λεηλασία, αποκρύψεις και σιωπές στη νεοελληνική ιδεολογία και τόσα άλλα.
Η συγκεκριμένη στάση του ΚΚΕ, που ήταν επιθετική και προκλητική μαζί, θα αποτρέψει την αξιοποίηση των νεών απόψεων από την Αριστερά και θα επιτρέψει την κυριαρχία στην Πτολεμαϊδα της Ομάδας Χαραλαμπίδη-Φωτιάδη και των συγκεκριμένων απόψεών τους. Δυστυχώς απ’ την ομάδα αυτή της Πτολεμαϊδας ο χαραλαμπιδισμός θα αντλήσει τα πιο φανατικά και εμπαθή στελέχη του. Τόσο ο Κοσμέτες, όσο και εγώ θα γευτούμε τις φασιστικές τους πρακτικές.
Όμως αυτή η εξέλιξη θα συμβεί την περίοδο μετά το ’87. Το ’86, που αναφέρεσαι εσύ, τα κείμενα των πτολεμαϊδιωτών είναι ακόμα δάνεια από την «Αργώ», όπως και η έκθεση φωτογραφίας που αναρτήθηκε τότε στην κεντρική πλατεία της Πτολεμαϊδας.
Δυστυχώς η Αριστερά της Πτολεμαϊδας πέρα από τη γκρίνια και τους αφορισμούς δεν έκανε απολύτως τίποτα για να αντιπαρατεθεί ουσιαστικά, χωρίς να μηρυκάζει εκτός εποχής και πραγματικότητας παλιές ξεπερασμένες απόψεις. Ακόμα και όταν πριν από τρία (νομίζω) χρόνια η φασίζουσα -σε επίπεδο κοινωνικής συμπεριφοράς- αυτή ομάδα, διοργάνωνε την ύστατη παρακρατική της συγκέντρωση στα Κομνηνά, η απουσία της Αριστεράς ήταν εκκωφαντική……
Πάντως συνηγορώ στο αίτημα του Ματσουκέτη να μας στείλεις εκείνα τα παλιά κείμενα για να δούμε και να θυμηθούμε. Εξάλλου από τότε πέρασαν 23 χρόνια.
Μ-π
Nosferate,
διαφωνούμε. κανένας δεν άκουσε για τη λέξη θάλασσα απλώς, σαν κενή νοήματος λέξη. αλλά όταν άκουσε ταυτόχρονα έμαθε ρωτώντας, άσχετα αν την είδε μετά 10 χρόνια.
αλλά το ποστ ειναι άσχετο και δεν συνεχίζω
Ας ακουγομε ενα μακρυν και οπουρνα λεωμ τ΄αλλα http://www.youtube.com/watch?v=2st4I4feKhQ
Ο Γιάννης δικαίως σχολίασε το επιχείρημα του Νοσφεράτου ως εξής: «κανένας δεν άκουσε για τη λέξη θάλασσα απλώς, σαν κενή νοήματος λέξη. αλλά όταν άκουσε ταυτόχρονα έμαθε ρωτώντας, άσχετα αν την είδε μετά 10 χρόνια.»
Αν δεν κάνω λάθος, πριν την ακούσει ο ορεινός άνθρωπος και τη γεμίσει στη συνέχεια με περιεχόμενο, την εφηύρε ο παραθαλάσσιος για να περιγράψει αυτό που ρεαλιστικότατα έβλεπε και κάποια στιγμή, όταν μετεβλήθη σε λογικό ον, συνειδητοποίησε ότι υπάρχει.
Δάσκαλε Νοσφεράτε ,
νομίζω ότι χειρότερο παράδειγμα δεν μπορούσες να διαλέξεις 8)
Ομέρ
μη βιαζεσαι Ομερ (ξερω οτι μουχεις πολλά απωθημενα αλλά δεν ειναι τοσο ευκολο ..Η Ημιμαθεια ιναι χειροτερη της αμαθειας ξερεις )
Ασφαλώς και οι πρωτες λέξεις ειχαν να κανουν με τις Ονομασιες του ατικειμενικου κοσμου
Αλίμονο
Ομως για δες τα εκατομμυρια λεξεων εικονων και αλλων σημαινοντων που κυκλοφορουν στην εποχή μας διαχυτα…
Η δες -το ειπα πιο πριν αλλά δεν προσεχεις πως γινεται η Γλωσσικη αναπτυξη του καθενος μας
Η Μηπως φανατζεσαι οτι στα μωρακια για να μαθουν την λεξη θαλασσα τους .. Βουτανε πρωτα στη Θαλασσα
ΤΕΣΠΑ
τι να πουμε τι;
και ας γυρισουμεστη Λεξη Ελληνας που μεχρι τις αρχες του 20 αιωνα ειχε πολαπλες σημασιες μαλλον αρνητικές στον Χριστιανικό κοσμο της Ρωμιοσυνης
Υπάρχει και μιασχετική μελέτη του ΚΑΚΡΙΔΉ
Δε βιάζομαι δάσκαλε και δε σου έχω ΚΑΝΕΝΑ απωθημένο. Το σχόλιό μου το έγραψα σχεδόν 24 ώρες μετά από την τοποθέτησή σου.
Θα μπορούσαν την θάλασσα να μην την ονομάσουν έτσι, αλλά να την πουν «αστροφεγγιά». Τότε, ανεξάρτητα απ΄το πώς θα μάιθουν τα μωράκια μπάνιο με τη λέξη «αστροφεγγιά» οι παραθαλάσσιοι, οι ορεινοί, τα μωρά και οι γέροι θα εννοούσαν αυτό τα απέραντο γαλάζιο πράγμα που μέσα του έχει κάτι παράξενα όντα με λέπια, που αν σε ρουφήξει σε πέθανε.
Ομέρ ο ημιμαθής
Μήπως αυτή τη συζήτηση να την πάμε στις «Μεταμορφώσεις-2» ;;;
Ομέρ
Να σου πω την αλήθεια Μ-π το ερέθισμα για να σχολιάσω την τοποθέτηση σου δεν ήταν αυτό καθ ΄αυτό το σχόλιο, αλλά η παρουσία σου στην εκπομπή του Σαββίδη στην ΕΡΤ- 3 για την δίκη των 6. Ξέρεις Μ- π εκείνο που με τρελαίνει πιο πολύ μαζί σου και με μερικούς εδώ σ΄ αυτό το σαϊτ είναι ο προσανατολισμός σας ,που αναγορεύσατε σε κυρίαρχο πρόβλημα την γενοκτονία και την μικρασιατική καταστροφή (λες και σταμάτησε η ιστορία στο 22) και για το σήμερα πολύ λίγα πράγματα ,σύντροφε από το 22 μέχρι σήμερα περάσαν περίπου 90 χρονιά είχαμε σ΄ αυτό το χρονικό διάστημα (όχι ότι πρέπει να ξεχνάμε και να μην αναζητούμε και να διδασκόμαστε από την ιστορία ) γεγονότα και εξελίξεις στην Ελλάδα και σ΄ όλο τον κόσμο τα οποία μας αφορούν και όχι γενικά και αόριστα, απ΄ αυτά εξαρτάται η ζωή μας το μέλλον των παιδιών μας ,η πραγματικότητα σήμερα είναι πολύ βάρβαρη σ΄ όλα τα επίπεδα και πιστεύω ότι οποίος δεν την αντιλαμβάνεται τόσο το χειρότερο για αυτήν . Δεν ξέρω αν ήσουν στην ΠΠΣΠ άλλα πρέπει να πούμε ότι η ΠΠΣΠ είχε κατ΄ εξοχήν Σταλινικό προσανατολισμό ,εμμέσως πλην σαφώς μέσα από το παράδειγμα σου με παρουσιάζεις υπερβολικά βάναυσο ,αλίμονο σε μας που αναζητούμε το καλύτερο και δικαιότερο για την ανθρωπότητα όλη , κι΄ αν αυτό είναι βαναυσότητα, ο μονοσήμαντος προσανατολισμός του σαϊτ με το ποντιακό ριζοσπαστικό κίνημα και τους εθνικοπατριωτισμούς του τι είναι! Πολλές φορές από τις τοποθετήσεις ορισμένων εδώ μέσα μου δίνεται η αίσθηση ότι το αυγό του φιδιού επωάζεται και εδώ.
Για τα κείμενα θα τα ψάξω αν τα βρω θα τα στείλω
kiamul, από αφορισμούς όμως είσαι και πρώτος. Σκέψου μήπως και η δικιά σου προσέγγιση τροφοδοτεί τον εκφασισμό της κοινωνίας μας με την προβολή ενός αντιπαθητικού προσώπου που δεν πείθει πλέον κανένα. Ούτε και τον Δελαστίκ! 8) Μόνο στον ποντιακό χώρο φαίνεται ότι επιβιώνει αυτός ο συντηρητισμός και η άρνηση που εκφράζεις.
Εδώ βρε φίλε τολμάνε οι απόγονοι των έξι εγκληματιών δεξιών που πολύ καλώς τιμωρήθηκαν και ήταν και ελάχιστοι σε σχέση με το έγκλημα που διαπράχτηκε, να ζητούν την αθώωση των «παππούδων» τους και συ μας λες ότι κακώς ασχολούμαστε;
Ευτυχώς να λες που ασχολούμαστε και μεις -και κάποιοι λίγοι άλλοι φυσικά- αλλιώς ο Όργουελ θα είχε αρπάξει αυτή την κοινωνία από το μυαλό και θα την είχε εκσφενδονίσει σε κάποιο ανύπαρκτο και φανταστικό βασίλειο του παραμυθιού.
Ευτυχώς πάντως που συμφωνούμε μεταξύ μας για τη δεκαετία 1940-1949.
Πάντως το ότι μας ενδιαφέρει η ιστορία του Πόντου και της Ανατολής, δε συγκρούεται ούτε με την πολιτική ούτε με την κοινωνική συμπεριφορά του καθένα μας που συμμετέχει σε τούτο το μπλογκ. Γι αυτό, επειδή με έθιξες και μένα τώρα μ’ αυτή τη γενίκευσή σου, που σου προκαλεί η αίσθησή σου, σου λέω να είσαι πιο προσεκτικός όταν καταγγέλεις και βρίζεις. Δεν ξέρω αν ο Μ-π σε βλέπει ως σύντροφο και σου επιτρέπει να είσαι προσβλητικός απέναντί του, εγώ όμως δε σου επιτρέπω.
Ομέρ ο επωαζόμενος
Κιαμούλη, πολύ τραγικά τα παρουσιάζεις τα πράγματα. Δεν είναι έτσι. Και εκεί που ετοιμαζόμουν να κάνω συμμαχία μαζί σου αντιδρώντας στην εθνική υπερηφάνεια του Βριπολίδη αρχίζω να μετανοιώνω. Όσον αφορά αυτό που λες για την εκπομπή για τη δίκη των έξη κ.λπ. δεν καταλαβαίνω τι σε τρέλανε, αφού ήταν πολύ συγκεκριμένο το θέμα. Αμα δε σου άρεζε θα μπορούσες να πατήσεις το κουμπί και να αλλάξεις κανάλι. Όπως είναι κουτό να ζητάς σε μια εκπομπή για το φαινόμενο του θερμοκηπίου να μιλά ο άλλος για τον πόντο, έτσι είναι κουτό σε μια εκπομπή για τη μικρασιατική καταστροφή όπου οι αντίπαλοι ήταν οι απόγονοι των παλιών βασιλικων με τις ίδιες όμως θέσεις, να μιλάνε για άσχετα πράγματα.
ομερ δεν σε αποκαλεσα Ημιμαθή
Λεω απλώς οτι η ημιμαθεια συνηθως παροσιαζεται ως ο ευκολος δρομος
Ξανασκεψου λίγο σε παρακαλώ αυτά που σου λέω
1 Οι λεξεις παντα εχουν μια αποσταση απο τα Πργματα
2. Πρωτα μαθαινουμε τις λέξεις και μετά τις αντιστοιχουμε με πραγματα
3. Στο μεσοδιαστημα τις φορτιζουμε με φανατσιωτικές σημασιες οι οποιες παραμένουν και αφου γνωρισουμε τα πραγματα στα οποια αναφερονται…
Αυτο εννοώ και μη τρομαζεις ουτε να ειρωνευσαι οταν μιλώ για προτεραιοτητα του σημαινοντος εναντι του σημαινομενου
Τωρα
Υπαρχει βεβαια και το Λερναιο κειμενο για το οποιο μαθαμε απο τον Νικο Σαραντακο
συμφωνα μετο οποιο η Ελληνική γλωσσα εχει ταχα μου ενυπαρκτη σχεση με τα πραγματα
και αυτο υιοθετησε και εκεινος ο Ευριπίδαρος ο Υπουργαρας Παιδειας και μιλησε για το ΕΝ ΤΕΡΟΝ ως παραδειγμα της Υπαρτατης σοφιας της κλεισμενης εις την Ελληνικήν γλωσσαν \ Και ο καθηγητης Φιλοσοφιας ο Βωκος αναρωτηθηκε τοτε
» Τι ρεει εντος του εγκεφαλου του Υπουργου της Ν. Δου Παιδειας
Νοσφερατος ο απελπισμένος (απο τον Ομερ αλλά και το τεκνον του τον Βρουπολ)(κι εσυ τεκνον Βρουπολ;
Αχχχχ πουλίκαμ ΟΜΕΡΙΚΑ εξέρτς οι παλεοί μουν έλεγαν Γαρκά εμάθιζα και βούδεα καμίαν ‘κι είχα δηλαδη (δαμαλια εκπαιδευα και βοδια ποτε δεν ειχα) αχα και τεσετερον
«Και εκεί που ετοιμαζόμουν να κάνω συμμαχία μαζί σου αντιδρώντας στην εθνική υπερηφάνεια του Βριπολίδη αρχίζω να μετανοιώνω…»
Ματσουκάτε:
«Μετάνοιωσες, αλλάαα σ’ έχω ξεχάσει..
Η πονεμένη μου καρδιά,
βρήκε αλλού παρηγοριά,
και αν μετάνοιωσες, το τραίνο, τόχεις χάσει» 🙂
(Στέλιος Καζαντζίδης, δίσκος «γυρισμός», 1972)
Ομέρ, λές:
«Ευτυχώς πάντως που συμφωνούμε μεταξύ μας για τη δεκαετία 1940-1949.» ;
ΚΙ΄ΕΙΠΕΤΕ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΚΡΥΝ ΤΗΝ ΚΑΪΤΕΝ ΕΡΕΧΤΕΑΤΟ ΓΙΟΚΣΑ ΓΙΟΚ
Όμορφο! Ήρθε και την κατάλληλη στιγμή…
Από που είναι; Από το «Καφενείον Ο ΕΛΑΣ» της Ακριτίδου;
Ομέρ
Κιαμουλίνο, είναι υπέροχο.
Εσύ ποιός είσαι;
Όποιος το βρει , μια δωρεάν συμμετοχή στο επόμενο παρακάθι..:)
mumul
Mumul, τό ερώτημα έν ρητορικόν..
Ο Κιαμουλίνος έν ατός με τα μαλλίν άμον καφούλ’, π’ ετοπλάεψεν τό παραβαν κι εξέβεν σ’ υστερνά α σην κουζίναν.. 🙂
Μπα, νομίζω ότι ο Kiamul πρέπει να είναι ο άλλος με τα ψαρά μαλλιά, αριστερά αυτού που υποθέτεις βριπολίδη. Είναι πιο σοβαρός, πιο σκεπτικός και μου πάει περισσότερο στην εικόνα του, όπως την έχω δημιουργήσει στο μυαλό μου.
Ομέρ υποθέτων
Kiamul ας μη συνεχίσουμε εδώ τη συζήτηση. Ελπίζω κάποια φορά να την κάνουμε προσωπο με πρόσωπο στην Πτολεμαϊδα, χωρίς τα φίλτρα και τους κώδικες του διαδικτύου. Απλώς θα σε παρακαλούσα να δεις με περισσότερη προσοχή το σχόλιο 48 χωρίς να αφήνεις το θυμικό να σε επηρρεάσει, παρακάμπτωντας φυσικά και αγνοώντας τα παραθέματα από τον Λένιν. Είναι μια άλλη ερμηνεία και μια άλλη οπτική για τα ίδια γεγονότα που ζήσαμε και οι δυό μας πριν από 23 χρόνια. Και για να γράψουμε την πραγματική ιστορία για το τι συνέβη τότε θα έπρεπε να καταθέσουμε τις εκτιμήσεις μας και να προσπαθήσουμε να τοποθετηθούμε απέναντι στα πράγματα με μια απόσταση που την επιβάλλει η χρονική απομάκρυνση. Ίσως με τη μέθοδο αυτή να καταλήξουμε και σε κοινή ερμηνεία. Καλή αντάμωση στα Καϊλάρια!
Μ-π
με την ευκαιρια να ευχαριστησω παλι τον Μ-π γα την απαντηση στοσχ 48
του ερωτηματος που του εθεσα
»αυτο που ηταν οι ..ελληνες πριν αυ-ετρεονοματστουν ελληνες ανηκε σε ενα διαφορετικό συμπαν σημασιων
Το ιδιο μπορουμε να καταλαβουμε και για τους Ποντιους
Οι Ποντιοι – – με τρομερες διαφορές μεταξύ τους οσο ζουσαν στον Ποντο
Γινονται=ονοματιζονται ..Ποντιοι μόνο εκ των υστερων … Μετα την Καταστροφή ..
Και μάλιστα αρκετά χρόνια μετά την καταστροφή ..
Μ- π πότε αρχιζει η ονομασια ”Πόντιοι” για τους χριστιανικους προσφυγικους πληθυσμους;»
«Έφυγε» η συντρόφισσα Μαριάννα Μπρεκάση
Η Μαριάννα δεν παραιτήθηκε ούτε επαναπαύθηκε ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές. Διαρκώς πάλευε να αλλάζει τον εαυτό της και να στέκεται στο ύψος των περιστάσεων με μοναδικό σκοπό να ανατρέψει τη δύσκολη κατάσταση για τους «από κάτω».
Η Μαριάννα αποτελεί παράδειγμα για όσους ήταν κοντά της και ειδικά για την ΚΟΕ Θεσσαλονίκης κι ας έφυγε νωρίς. Για αυτό το λόγο, μία δέσμευση έχουμε: να συνεχίσουμε αυτό που άφησε στη μέση. Αυτό θα ήθελε και η Μαριάννα.
Η κηδεία θα γίνει την Τετάρτη 13 Γενάρη, στις 13:00 στον Άγιο Ιωάννη Καλαμαριάς. Η ταφή θα ακολουθήσει στα κοιμητήρια της Κρήνης.
Τρίτη 12 Γενάρη 2010
ΚΟΕ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
————–
http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=516591
———————–
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1120709
—————————-
Ηταν εξαιρετικός ανθρωπος . Ενα υποδειγμα αξιοπρεπειας .
Λυπηθηκα πολύ.
[…] -Πόντος και ΠΠΣΠ […]
Hi there!