Πόντος και Αριστερά

……. 'μώ τον νόμο σ' !

-Τα ΟΧΙ του Μεταξά

Σκεφτόμασταν να τιμήσουμε τη σημερινή επέτειο μ’ ένα αφιέρωμα διαφορετικό. Να παρουσιάσουμε όλα τα «Όχι» που είπε ο Ιωάννης Μεταξάς στην πολυκύμαντη ζωή του. Γενικά φαίνεται ότι ήταν ο άνθρωπος των ΟΧΙ… 

Έμεινε όμως γνωστός μόνο για το μοναδικό ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου και αυτό σίγουρα τον αδικεί.

Φαντάζομαι ότι καταλαβαίνετε ποια «ΟΧΙ» εννοούμε.

(Πάρτε μια γεύση από το δικό μας The Metaxaς Project ) :

-Το «ΟΧΙ» στην Αντίσταση ενάντια στους Βούλγαρους και τους Γερμανούς το 1916, όταν οι πρώτοι επιτέθηκαν στην Ελλάδα και ο Μεταξάς διέταξε το 4ο Σώμα Στρατού να τους παραδόσει αμαχητί την Ανατολική Μακεδονία και το ίδιο να παραδοθεί στις Κεντρικές Δυνάμεις.  Μέχρι το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, 6.500 Έλληνες στρατιώτες έζησαν στο στρατόπεδο αιχμαλώτων στο Γκέρλιτζ της Γερμανίας εξ αιτίας του Μεταξά.

-Το «ΟΧΙ» στους Μικρασιάτες πρόσφυγες το Νοέμβρη του 1916, όταν οι συμμορίες των «Επίστρατών» του, έπνιξαν την Αθήνα στο αίμα τους και τους ανάγκασαν να «συνωστιστούν» στο λιμάνι του Πειραιά, να προσπαθήσουν να ανέβουν στα πλοία των συμμάχων  για να διαφύγουν τη βία των φανατισμένων «ομοεθνών» τους. Τους προετοίμασαν έτσι γι αυτό που θα ακολουθούσε με τις ευλογίες του Μεταξά, 5 χρόνια μετά, στην προκυμαία της Σμύρνης.

-Το «ΟΧΙ» στη Μικρασιατικη Εκστρατεία

-Το «ΟΧΙ» στην πρόταση να αναλάβει την αρχιστρατηγία του Μετώπου, με αποτέλεσμα αυτή να αποδοθεί στον ανίκανο Χατζηανέστη με τα γνωστά αποτελέσματα

-Το «ΟΧΙ» στη Δημοκρατία, την οποία κατέλυσε με το πραξικόπημα της 4ης Αυγούστου

-Το «ΟΧΙ» στο σεβασμό των πολιτικών του αντιπάλων

-Το «ΟΧΙ» στην ελευθερία των στιχουργών. Επέβαλε για πρώτη φορά τη λογοκρισία στα τραγούδια.

-Το «ΟΧΙ» στη «Βαρβάρα τη ζωντοχήρα» που κυνηγούσε «έναν κέφαλο βαρβάτο/ όμορφο και κοτσονάτο» !!!

-Το «ΟΧΙ» στα τραγούδια των προσφύγων. Απαγόρευσε το ρεμπέτικο τραγούδι και τις γλυκειές μελωδίες της Ανατολής (τα μπεμόλια, που λένε αυτοί που γνωρίζουν!) Θεωρούσε ότι δεν είναι αρκούντως δυτικά!

-Το «ΟΧΙ» στο σεβασμό της ιστορικής μνήμης των προσφύγων της Μικρασιατικής Καταστροφής, όταν το 1938 δώριζε στο τουρκικό κράτος το υποτιθέμενο σπίτι του Μουσταφά Κεμάλ πασά και μετονόμαζε την Οδό Αποστόλου Παύλου σε Οδό Κεμάλ Ατατούρκ.

….εάν ψάξουμε αρκετά θα βρούμε και άλλα «ΌΧΙ» αυτού του «μικρού ανθρώπου«, όπως τον απεκάλεσε  ο συντροφός του στο Λαϊκό Κόμμα, εξίσου μανιακός αντι-πρόσφυγας, ο Γεώργιος Βλάχος,  τότε εκδότης της «Καθημερινής»  ή του «Γιαννάκη«, όπως τον αποκαλούσε η Βασίλισα Σοφία των Χοετζόλερν!

Σας υποσχόμαστε ότι στην επόμενη επέτειο, ή και ενδιάμεσα, το δικό μας The Metaxaς Project, θ’ αρχίσει να αποδίδει καρπούς!

Στην παρακάτω διεύθυνση μπορείτε να δείτε το πρωτοσελιδο του «Ελεύθερου Βήματος», όπου δημοσιεύεται η απόφαση για μετωνομασία της Οδού Αποστόλου Παύλου σε Οδό Κεμάλ Ατατούρκ μεσούσης της δικτατορίας Μεταξά.:

http://sarantakos.files.wordpress.com/2009/05/eb1938-11-12-1.pdf

thelitleman

Από του Ιωάννου

27/10/2008 - Posted by | -Ιδεολογικά, -Μεταξάς, -Nεοελληνικός ανορθολογισμός, φασισμός

55 Σχόλια »

  1. Μπράβο παιδιά. Επίκαιρη, χρήσιμη και έξυπνη παρουσίαση.

    Στου GiaNT βρήκα αυτά τα επίσης ενδιαφέροντα στοιχεία:

    «Κατά την διάρκεια των Νοεμβριανών βάση του βιβλίου «Ελευθέριος Βενιζέλος, 1864-1936 – Η μεγάλη πορεία – Απο το ανάθεμα στην αποθέωση»

    Πιο εκτεθειμένες στο διωγμό [από τους Βασιλικούς] ήταν τρείς ομάδες: Οι έμποροι οι Κρητικοί και οι πρόσφυγες. […] σελ. 98

    […] στην περίπτωση των εκατό με τριακοσίων, ανάλογα με τους διάφορους υπολογισμούς, νεκρών προσφύγων, οι οποίοι ανώνυμοι και άγνωστοι μεταξύ αγνώστων και θαμμένοι σε μαζικούς τάφους […] σελ. 99

    […] οι πρόσφυγες σκοτώθηκαν επειδή ήταν πρόσφυγες: Οι δολοφονίες αποτελούσαν εν ψυχρώ και απρόσωπα εγκλήματα μίσους, το οποίο είχε καλλιεργηθεί συστηματικά από τα μέσα ενημέρωσης. […] σελ. 100

    […] είχε απαλλάξει [η κυβέρνηση] την πρωτεύουσα από αρκετές χιλιάδες άλλους πρόσφυγες, στέλνοντας τους να αποδεκατιστούν από την πείνα και τις επιδημίες σ’ ένα αυτοσχέδιο στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Σούδα.[…] σελ. 100

    […] στον Πειραιά η παρουσία του συμμαχικού στόλου και η άμυνα οπλισμένων ομάδων Κρητικών, απέτρεψαν τις επελάσεις που σχεδίαζαν οι επίστρατοι [οι οπίοι είχαν άτυπα αρχηγό τον Μεταξά (wikipedia)]. Ωστόσο πλήθη Βενιζελικών και προσφύγων – προοιωνίζοντας τις σκηνές που θα ζούσε λίγα χρόνια αργότερα στη Σμύρνη – συγκεντρώθηκαν στις αποβάθρες του λιμανιού, φορτωμένοι με ότι μπορούσαν να κουβαλήσουν και ελπίζοντας να βρουν πλοία φυγής. […] σελ 100 «

    Eπίσης αναφέρει ότι:

    «Σύμφωνα με το λεύκωμα των υπό την αιγίδα της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος Τεκτονικών Στοών, Αθήνα 1998, σελ.47

    Ο Μεταξάς ήταν Μασόνος

    Είχε φτάσει στον τριακοστό βαθμό της μασονίας. Ανήκε στην Στοά «Ησίοδος», στην οποία είχε διατελέσει σεβάσμιος την περίοδο 1921-1923.

    Σχόλιο από Ματσουκάτες | 27/10/2008

  2. ΟΧΙ όμως δεν μπορούσε να πει απο το αγαπημένο του σπορ.

    Τον βασάνιζε όμως η ενασχόληση με αυτό. Έβγαινε απο τις αρχές του. Τόσο πολύ, που έγραφε στο προσωπικό του ημερολόγιο «…πάλι χτες βράδυ πριν κοιμηθώ αμάρτησα…»

    Σχόλιο από Καναλιώτης | 28/10/2008

  3. »αμάρτησα…» ε; σιγα την αμαρτια…

    Σχόλιο από Νοσφεράτος | 28/10/2008

  4. μπράβο.
    Μάς τάχουν ζαλίσει με τον «Μεταξά που είπε το ΟΧΙ»

    Σχόλιο από asymmetros | 28/10/2008

  5. Xαίρομαι που δεν ξεχνάμε…

    Σχόλιο από vloutis | 28/10/2008

  6. εκεινο που τον σωζει στην ιστορική μνημη ειναι ακριβώς αυτό που ο ιδιος απεχθανοταν : αυτες οι μικρες χειροποιητες αμαρτιες ..που μαλλον εδειχναν οτι στο βαθος βαθος ειχε κι αυτός ανθρωπινα παθη και επιθυμιες και δεν ηταν ο ΑΠΟΛΥΤΟΣ οππορτουνιστής…Μακαρι να συνεχιζε ακαταπαυστα και να μην ανακατευοταν με την πολιτική ..

    Σχόλιο από Νοσφεράτος | 28/10/2008

  7. Θερμα συγχαρτηρια!!!
    Μπραβο σας,ειστε καταπληκτικοι..Γνωστα ιστορικα θεματα αλλα δυστυχως ελαχιστοι τα κατεχουν…
    babis

    Σχόλιο από babis | 28/10/2008

  8. Ωραίον!

    Σχόλιο από GiaNt | 28/10/2008

  9. Το “ΟΧΙ” στην πρόταση να αναλάβει την αρχιστρατηγία του Μετώπου, με αποτέλεσμα αυτή να αποδοθεί στον ανίκανο Χατζηανέστη με τα γνωστά αποτελέσματα»

    Δηλαδή ; Αν την αναλαμβανε Δεν θα ειχε αναλογα αποτελέσματα ; Σιγά …

    Παντως σας Θυμιζω και ενα ΝΑΙ που ειπε ..Ενώ Απαξιωσε να ασχοληθει με την Μικρασιατικη εκστρατεια και φροντισε να την βγαλει την Ουρα του απεξω (και ποτες μου δεν καταλαβα Πως γινεται αυτό Ειδικά για ανωτατους αξιωματικους σαν τον Μεταξά)

    ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΆ Ζητησε να αναλάβει την Πρωθυπουργια Εν Μεσω της Καταστροφής ..Ηταν τοτε που ο Γ . Βλαχος της Καθημερινης ειπε το :»Φυγε απο δω ανθρωπε ΜΙΚΡΕ»

    Σχόλιο από Νοσφεράτος | 28/10/2008

  10. Το “ΟΧΙ” στα τραγούδια των προσφύγων. Απαγόρευσε το ρεμπέτικο τραγούδι και τις γλυκειές μελωδίες της Ανατολής (τα μπεμόλια, που λένε αυτοί που γνωρίζουν!) Θεωρούσε ότι δεν είναι αρκούντως δυτικά!

    Η ύφεση στο πεντάγραμο συμβολίζεται με ένα b. Έτσι το Σι μπεμόλ είναι το Σι ύφεση. Αυτό γνώριζα και διαβάζοντας για τα μπεμόλια σκέφτηκα οτι είναι υφέσεις (ή και διέσεις) που κάνουν τις χρωματικές σε ένα τραγούδι αυτού του είδους (πχ αμανές) και το κάνει να προσομοιάζει ή να έχει παρει στοιχεία απο βυζαντινή μουσική.

    Είναι μόνο αυτό;;;

    Διαβάστε την συνέχεια που δίνει πολλές πληροφορίες και gia τις απαγορεύσεις του Μεταξά (για τα ΟΧΙ του είναι το θέμα μας)…

    Αγαπητοί Φορουμίτες, πριν λίγο καιρό είχα ρωτήσει τον Κώστα Φέρρη για ένα θέμα που με ενδιέφερε, σχετικά με τα μπεμόλια που έκοβε η λογοκρισία του Μεταξά και την εμπλοκή του Τσιτσάνη σε αυτό. Μου απάντησε και την απάντηση είδα σήμερα. Θα συμφωνήσετε ότι το θέμα ενδιαφέρει γενικότερα, γιαυτό και το παραθέτω:

    «Νίκο,

    Μόλις τώρα επιστρέφω στο Δίκτυο, ύστερα 1,5 μήνα περίπου αναγκαστικής απουσίας, κι ύστερα από αναβάθμηση του υπολογιστή, και απολύμανση από τους ιούς που μας καταστρέψανε… Βρήκα… 1.406 μηνύματα, και θα μου πάρει ίσως μιά βδομάδα γιά να τα διαγράψω. Στάθηκα όμως στο δικό σου, κι είναι η πρώτη απάντηση σε παλιά μηνύματα που στέλνω. Σου απαντάω λοιπόν κάπως εκτεταμένα, γιατί είναι ίσως η ευκαιρία να διηγηθώ μιάν από τις σημαντικές στιγμές της δικής μου ρεμπετολογικής έρευνας.

    Θεωρώ τον εαυτό μου υπερήφανο, που αποκάλυψε γιά πρώτη φορά την ιστορία με τα μπεμόλια, που προκάλεσε όχι μόνο έκρηξη, αλλά και αναθεώρηση γιά πράγματα που πιστεύαμε ως τότε. Η ιστορία έγινε ως εξής: Το 1975, ανέλαβα με άλλους τέσσερις συναδέλφους, να «στήσουμε» (δηλαδή να κάνομε μιά σειρά εκπομπές ειδικού τύπου ντοκυμαντέρ, πειραματιζόμενοι γιά να ορίσουμε το στύλ και τη δομή) της εκπομπής «Παρασκήνιο». Ας σημειώσω εδώ πως σ’ ένα χρόνο μέσα το καταφέραμε, κι αυτό είναι το στυλ που κρατάει αυτή η εκπομπή ως σήμερα.

    Ύστερα από δυό-τρεις εκπομπές που έφτιαξα («Λυρική Σκηνή», «Νίκος Ξυλούρης» κ.λ.) μου δόθηκε παραγγελία να κάνω κάτι γιά την απονομή του Χρυσού Δίσκου στον Βασίλη Τσιτσάνη, κι αυτό γιατί τον ήξερα από παλιά και μπορούσα να μιλάω μαζί του ανοιχτά. Πήγαμε φυσικά στην απονομή με κάμερα, πετύχαμε μιάν εντυπωσιακή σκηνή με όλους τους «Μεγάλους» (Θεοδωράκη, Λοϊζο, Μαρκόπουλο, κ.λ. κ.λ. κ.λ.) που σχολιάζανε την «κατάντια του Ελληνικού τραγουδιού», κι ο Θεοδωράκης μάλιστα ειρωνεότανε το «Υπάρχωωωωωω» και τον Καζαντζίδη, κι όλο μιλούσανε γιά λεφτά, λεφτά, λεφτά, λεφτά, κι όλο τρώγανε, τρώγανε, τρώγανε, τρώγανε τα μεζεδάκια του μπουφέ. Αυτή η σκηνή μου έφερε έναν τεράστιο τίτλο «ΜΠΡΑΒΟ ΦΕΡΡΗ !!!» ΄πούβαλε η Μαρία Παπαδοπούλου στα Νέα.

    Φυσικά δε μπορούσα ν’ αρκεστώ σ’ αυτά, και δώσαμε ραντεβού στο σπίτι του Τσιτσάνη, τ’ απόγευμα, γιά να γυρίσουμε την κύρια συνέντευξη. Πρέπει να σημειώσω πως ηχολήπτης στο συνεργείο ήταν ο -νεοφώτιστος τότε ρεμπετόφιλος- Γιώργος Παπαδάκης. Και πως συνεργάτης μου – δημοσιογράφος, ήταν ο Δημήτρης Γκιώνης της Ελευθεροτυπίας.

    Πριν αρχίσει η συνέντευξη, μας είπε πως αυτός ο «Χρυσός Δίσκος» (ήταν τα ποτ-πουρί σε LP με εξώφυλλο το κομπολόϊ, από τα παλιά διπλά 45άρια, Μπιθικώτσης κ.λ.) είναι… χάρτινος! Επιστρέφοντας σπίτι του από τη δεξίωση, είχε πάει ο αθεόφοβος σε φίλο του χρυσοχόο, που ένγαλε τη διάγνωση πως ο δίσκος δεν είναι συμπαγής χρυσός, αλλά… απλώς επιχρυσωμένο χαρτόνι, και πως γι αυτό οι εταιρίες εξαπατούν! Αυτό με φούντωσε, κι αποφάσισα να τον… στριμώξω στη συνέντευξη, στη σκοτεινή περίοδο του Μεταξά, και της υποκατάστασης του Βαμβακάρη (όπως νομίζαμε ως τότε) από τον Βασίλη Τσιτσάνη. Έτσι άφησα τον Γκιώνη να ολοκληρώσει τις δικές του ερωτήσεις («Πως γράψατε τη «Συννεφιασμένη Κυριακή» κ.λ. κ.λ.), και πήρα τη σειρά μου στο θέμα «Μεταξάς και Λογοκρισία» (ας μην ξεχνάμε πως είμαστε μόλις ένα χρόνο μετά την πτώση της χούντας, και δίνομε μεγάλες μάχες γιά την κατάργηση της λογοκρισίας).

    Απέναντί μου, on camera, ο Τσιτσάνης βρέθηκε αμήχανος. Καταλάβαινε πολύ καλά που το πήγαινα, απ’ την άλλη δεν ήθελε να με κακοκαρδίσει γιατί ήτανε της μόδας να είσαι αριστερός, κι άρχισε να λέει (αμήχανα) κάτι γιά το ότι «κοίτα να δεις, η λογοκρισία πάντα υπήρχε. και ο καλλιτέχνης δε μπορεί να επηρεάζεται απ’ αυτό, αλλά να κάνει το έργο του, προσαρμοζόμενος (δεν είναι η λέξη που χρησιμοποίησε) στις επιταγές της κοινωνίας. Εκεί πάνω, STOP, Ο οπερατέρ, Θοδωρής Μαργκάς, μας σταματάει, γιατί τέλειωσε το φιλμ και πάει να φέρει καινούργιο «σασσί» (κασέτα το λένε σήμερα). Χαλαρώνουμε. «Να σβύσω τα φώτα;» με ρωτάει ο ηλεκτρολόγος. «Όχι μωρέ, θα ξαναρχίσουμε αμέσως»! Κατεβαίνουν οι τόνοι, Και με ρωτάει ο Τσιτσάνης: «Γράφομε τώρα;» Από ένστικτό, γυρνάω να δω τον Παπαδάκη, και βλέπω τη μπομπίνα του Νάγκρα να γυρνάει. Ο Γιώργος με κοιτάει με νόημα, «Όχι, Βασίλη, του λέω ακαριαία, διάλειμμα». Κι αρχίζει:

    «Κοίτα να δεις…» Στο μεταξύ ο Μαργκάς έχει φορτώσει τη μηχανή με φιλμ, με κοιτάει πονηρά, του κλείνω το μάτι, κι αυτός πατάει το κουμπί!
    «Κοίτα να δεις… Λέμε λογοκρισία και λογογρισία, αλλά η λογοκρισία του Μεταξά χρειαζότανε, κι έκανε καλό!» ΜΠΟΜΠΑ! ΑΝΑΤΡΙΧΙΛΑ! «Δηλαδή;»
    «Να σου πω. Ο Μεταξάς είχε βάλει στη λογοκρισία έναν πολύ σοβαρό κύριο, τον κύριο Ψαρούδα!»
    ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ: Ιωάννης Ψαρούδας, εξαιρετικός μουσικολόγος της εποχής, κλασσική παιδεία, στην ομάδα Ζαλοκώστα (Ξημερώνει αυγή δροσάτη…) γιά την κάθαρση του Ελληνικού πολιτισμού από ξενόφερτα στοιχεία -ή κάπως έτσι- κ.λ. κ.λ. Πατέρας της κας Ιωάννας Ψαρούδα-Μπενάκη.

    «Αυτός ο Ψαρούδας λοιπόν, μας απαγόρευε τα μπεμόλια. κι εγώ βοηθούσα τους συναδέφους μου να διορθώνουν τα τραγούδια τους γιά να περνάνε τη λογοκρισία»!
    «Τι είναι τα μπεμόλια, Βασίλη;»
    «Άκου να δεις:»
    Και πιάνει το μπουζούκι του. «Όταν του Μάρκου του κόψαν τον τίτλο «Αλανιάρα», δεν είχε πρόβλημα, γιατί την έκανε «Παιχνιδιάρα». Όμως του Μάρκου τούρχονταν «Κάθε βράδυ θα ΣΕΕΕΕ,,,, θα ΣΕΕΕΕΕ… περιμένω», και τσίριζε αστό το ΣΕΕΕΕ…, που ήτανε μισό τόνο πάνω απ’ αυτό που ξέρομε. «Αυτό το ΣΕΕΕΕ…, είναι μπεμόλι. Γι αυτό κι εγώ τον βοήθησα το Μάρκο, και του διόρθωσα αυτό το ΣΕΕΕΕ… κι έτσι πέρασα το τραγούδι από τη λογοκρισία του Ψαρούδα.»

    Η ταραχή όλου του συνεργείου ήταν τέτοια, που κοντέψαμε να προδωθούμε. Το πήρε όμως χαμπάρι ο Γκιώνης, κι ήρθε να μου ψιθυρίσει: «Αυτό που κάνεις είναι απαράδεκτο! Είναι δημοσιογραφικά αντιδεοντολογικό!» Στα μουλωχτά και μ’ ένα δολοφονικό βλέμμα, του ψιθύρισα: «Άντε χάσου από μπροστά μου και μη μου το χαλάσεις, γιατί θα σε σφάξω!» Και συνέχισα, δήθεν αδιάφορα: «Δηλαδή, θες να πεις Βασίλη, πως ο Ψαρούδας ήθελε να κάνει το τραγούδι μας Δυτικότροπο, ή «Ευρωπαϊκό» όπως λέγατε τότε;» Χαμογέλασε πονηρά, και είπε: «Πιό Ελληνικό λέω εγώ…» Και συμπληρώνει εξομολογητικά: «Κοίτα να δεις… Ο Μεταξάς, ήταν Κεφαλλονίτης. Κι εγώ τότε έγραψα ΚΑΤΙ ΚΑΝΤΑΔΕΣ…. ΚΑΤΙ ΚΑΝΤΑΔΕΣ….» Είναι η φράση που σώζεται στην ταινία μου, ειπωμένη από τον Νίκο Καλογερόπουλο.

    Η συνέχεια ήρθε μόνη της. Πήγαμε και στα Τρίκαλα, και τραβήξαμε τον Κίτσο στο Ουζερί, να κυκλοφορεί μούργος και γυρνώντας τις πλάτες στην κάμερα, ενώ οι πελάτες σχολιάζανε πόσο μεγάλος μουσικός είναι και πόσο πικραμένος με τον αρεδφό του. Πήραμε και συνέντευξη από την αδερφή του, που προκάλεσε σύγκρουση στην οικογένεια, γιατί ο Βασίλης τους είχε απαγορεύσει να μιλάνε στην τηλεόραση με απειλή να τους κόψει το επίδομα. Όλα αυτά είναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΔΙΑΣΤΑΥΡΩΜΕΝΑ, και ΑΠΟ ΠΡΩΤΟ ΧΕΡΙ.

    Στο μοντάζ, ο Γκιώνης διαφώνησε με τη χρήση του μέρους της «συνέντευξης» που γυρίστηκε εν αγνοία του, αλλά στο τέλιος εντυπωσιάστηκε από την όλη εκπομπή και το δέχτηκε. Βγαίνει η εκπομπή στον αέρα, και…. ΜΠΑΜ ΗΚΟΥΣΘΗ ΣΤΥΟΝ ΑΕΡΑ! Ήμουνα τυχερός που η Μαρία Παπαδοπούλου με συμπαθούσε και αντιπαθούσε αυτούς που προβάλλονται με αριστερές θέσεις ενώ είναι συντηρητικοί, κι έγραψε ΠΡΩΤΗ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΜΕΡΑ την πιό διθυραμβική κριτική που μου γράψανε ποτέ.

    Ο Τσιτσάνης έλειπε στη Γερμανία, κι εκεί έμαθε τα μαντάτα. Μου μήνυσε λοιπόν «να κρυφτώ, γιατί όταν έρθει στην Ελλάδα θα με καθαρίσει!!!» Φυσικά και η έκφραση αυτή είναι καθαρά μάγκικη, και δε σημαίνει πως το εννοούσε. Το μήνυμα μου τόπε μιά συνάδελφός μου σκηνοθέτις (μακαρίτισσα τώρα) που ήτανε και περιστασιακή του γκόμενα! Με ξεφώνισε δημοσία στα Εξάρχεια, και της έσουρα τον αναβαλλόμενο. «Ο Τσιτσάνης έχει το δικαίωμα να με καθαρίσει, αλλά εσύ δεν έχεις το δικαίωμα να τον πιάνεις στο στόμα σου.»

    Η συμφιλίωσή μου με τον Τσιτσάνη έγινε 5 χρόνια αργότερα, όταν έκανα μιά τεράστια μουσική εκπομπή (ξεπέταγμα) με 80 τραγουδιστές (από Μπέσυ Αργυράκη μέχρι Μάκη Χριστοδουλόπουλο, κι από Βίκυ Μοσχολιού ίσαμε Γλυκερία κα βάλε). Όταν ήρθε η σειρά του Τσιτσάνη, κατέβηκα στο πλατώ, τραπέζια γεμάτα κομπάρσους, και πλησίασα μιά χαζογκόμενα. ενώ ο βοηθός μου πήγε να έιδοποιήσει τον Τσίλια ναρθεί. Και την ώρα που περνούσε (με την Ελένη Γεράνη και τους άλλους, και το μπουζούκι στο χέρι, βγάζω μιά βροντερή φωνή χωροφύλακα: «Σήκω πάνω μωρή:» Τρέμοντας η καημένη η τύπισα σηκώθηκε στη θέση της σε στάση προσοχής, κοντοστάθηκε κι ο Τσιτσάνης. «Ποιός είναι ο κύριος που είναι μπροστά σου;» Κόκκαλο η μικρά. «Δεν ξέρω, κύρις Κώστα…» «Αν ήμουνα ο Μουσχουντής, τώρα θα σ’ έχωνα μέσα!» Η κοπελιά δεν κατάλαβε τίποτα, αλλά ο Βασίλης -νομίζω πως» συγκινήθηκε… « Τι να σε πω, ρε τσόγλανε… Έχε χάρη ποτυ είσαι έξυπνος, κι αγαπάς το τραγούδι μας.»

    Με τη μαρτυρία αυτή, κατέρρευσε ο μύθος πως «ο Μεταξάς απαγόρευσε το μπουζούκι», αλλά αποκαλύφθηκε (όπως διασταυρώθηκε αργότερα από την Αγγέλα Παπάζογλου) πως τα μεγάλα θύματα της λογοκρισίας του Μεταξά, ήταν η Σμυρνέϊκη (του Πειραιά) Κομπανία, δηλαδή τα σαντουρόβιολα και οι Βυζαντινοί τρόποι που οι Αθηναίοι ονόμαζαν Τουρκομερίτικους. Γι αυτό και σήμερα, η αντίδρασή μας γιά όσους ψάχνονται στους «Τούρκικους δρόμους και μακάμια» σε σχέση με το ρεμπέτικο, είναι ίσως κάπως υπερβολική. Αυτό οφείλεται στο ότι αυτοί που εντρυφούν σ’ αυτό (π.χ. ο φίλος μας και εξαιρικός Παπαϊωάννου, με τον οποίο λίγο έλειψε… να πλακωθούμε στο παρελθόν) άθελά τους και αναγκαστικά, χρησιμοποιούν τα ίδια επιχειρήματα που χρησιμοποιούσαν οι εχθροί μας τότε Ελληναράδες, γιά να πολεμήσουν το τραγούδι που θεωρούσαν «Τουρκομερίτικο» και του πρόσφυγες που ονόμαζαν «Τουρκόσπορους».

    Αν νομίζεις πως το σημείωμα αυτό έχει ενδιαφέρον και γιά τους άλλους, κατέβασέ το στο Φόρουμ, γιατί εμένα θα μου πάρει 5-6 μέρες να μπω.»

    Και η δική μου ερώτηση στον Κώστα Φέρρη αλλά και στο Φόρουμ, αν ξέρει κανείς: Εγώ είχα την εντύπωση ότι τη φράση «μας είχε ο Μεταξάς και κόβαμε τα μπεμόλια» την είχα διαβάσει σε συνέντευξη του Τσιτσάνη σε εφημερίδα (ή περιοδικό) που κάκιστα δεν κράτησα. Μήπως κάποιος θυμάται ή κράτησε κάτι σχετικό στο αρχείο του;

    Τα βρήκα στο http://www.rembetiko.gr/forums/showthread.php?t=17551

    Σχόλιο από Καναλιώτης | 28/10/2008

  11. ————————————————————————

    Μια ενδιαφέρουσα συζήτηση που γίνεται στο Ιντιμίντια μ’ αφορμή το κείμενό σας. Σας τα μεταφέρω εδώ

    ————————————————————————

    συζήτηση πάνω σε αυτό το αρθρο

    919320 Προς τον βενιζελικόν

    από ένας Μπαρμπής 2:07πμ, Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2008

    Αφού λοιπόν κατηγορείς το Μεταξά ως «προδώτη της Μεγάλης Ιδέας» που παρέδωσε αμαχητί τη Μακεδονία στους Βούλγαρους και τους Γερμανούς,γιατί δε λες και για το Βενιζέλο που ήθελε να δώσει στους Βούλγαρους την καβάλα;

    Για τη Μικρασιατική Εκστρατεία δεν το σχολιάζω. Προφανώς είσαι εθνικιστής οπαδός της.

    Για τους διωγμούς των προσφύγων,καλά τα λες γενικώς,αλλα θέλω ποιο συγκεκριμένα γράμματα. Γνεικώς κι εγώ λέω ότι είμαι αστροναύτης; Θέλω αποδείξεις (γεγονότα,ημερομηνίες) για αυτά που λες!

    Μάθε επίσης ότι το μπλογκ στο οποίο αθρογραφείς,το pondosaristera,είναι ένα blog καλλιέργειας εθνικού μίσους μεταξύ του ελληνικού και του τουρκικού λαού (και το παίζουν και…»αριστεροί» τρομάρα τους!)

    ——————————————–

    919356 Κάθε πράγμα στον καιρό του…

    από 11:09πμ, Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2008

    Μα τώρα τα φασισταριά τιμούνε τον Μεταξά… Για τον Βενιζέλο, τούτάχουμε σούρει ικανοποιητικά. Ψαξε στο μπλογκ μας και θα τα βρεις,

    Όσο για τα Μικρασιατικά φίλε μου, απλώς είμαι Μικρασιάτης κομμουνιστής και ουχί παλαιοελλαδίτης.

    Εξάλλου, από την ίδια τη φύση μας, θάταν αφύσικο να είχαμε την ίδια άποψη για την ιστορία.

    Αλλά τώρα η συζήτηση δεν είναι για το τι έγινε στη Μικρά Ασία, αλλά ποιές είναι οι αντιφάσεις των νεοναζί που ομνύουν στον πατερούλη τους, τον Μεταξά.

    ——————————————–

    919360 Εμείς και η αντικεμαλική Αριστερά

    από Π&Α 11:25πμ, Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2008

    Ο πρόπαραπάνω φίλος γράφει κάτι εξαιρτετικά άδικο για μας. Εμεις φίλε μου έχουμε άριστεες σχέσεις με την αντικεμαλική Αρσιτερά και όλη η οργή μας είναι για τους εθνικιστές και φασίστες και της τουρκίας και της Ελλάδας.

    Η τραγωδία εδώ είναι ότι κάποιοι δεν μπορούν να ξεχωρίσουν το λαό από την εξουσία, τον φιλοφασίστα από τον αντιφασίστα και πάει λέγοντας.

    Μ’ ένα πρόχειρο ψάξιμο βρήκα αυτά :

    -En guzel deniz, henuz gitilmemis olandir (Nâzım Hikmet)

    -Οι δικοί μας Τούρκοι

    -Που πάει η Τουρκία; Οι αντικεμαλικοί μιλούν πλέον!

    -KAZIM KOYUNCU anisina…..

    -Hrant Dink HOŞCAKAL

    –Το άρθρο του VAHIT TURSUN στη “Radikal”

    – Ελλάδα-Τουρκία: Οι στέρεες γέφυρες φιλίας

    και πολλά άλλα…

    ——————————————–

    919395
    Σχόλια

    από 2:30μμ, Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2008

    Το “ΟΧΙ” στη Μικρασιατικη Εκστρατεία

    Και καλά έκανε νομίζω. Ο άνθρωπος (κακός,στραβός και ανάποδος, όπως θέλετε πείτε τον) ήταν καλός στρατιωτικός και έβλεπε ότι θα χανόταν ο πόλεμος. Και δικαιώθηκε

    Το “ΟΧΙ” στην πρόταση να αναλάβει της αρχιστρατηγία του Μετώπου, με αποτέλεσμα αυτή να αποδοθεί στον ανίκανο Χ”ανέστη με τα γνωστά αποτελέσματα

    Σε παραπέμπω στο παραπάνω

    Το “ΟΧΙ” στο σεβασμό της ιστορικής μνήμης των προσφύγων της Μικρασιατικής Καταστροφής, όταν το 1938 δώριζε στο τουρκικό κράτος το υποτιθέμενο σπίτι του Μουσταφά Κεμάλ πασά και μετονόμαζε την Οδό Αποστόλου Παύλου σε Οδό Κεμάλ Ατατούρκ.

    Αυτό είναι στα πλαίσια της γενικότερης προσπάθειας προσέγγισης των Νεότουρκων.

    Μαζί σου ενάντια στα φασισταριά αλλά να βλεπουμε και κάποια πράγματα αντικειμενικά.

    ——————————————–

    919510 πω πω διαφορές πούχουμε;

    από μικρασιάτης 8:29μμ, Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2008

    Τελικά, παρόλο που πέρασαν 86 χρόνια από τότε, πολλές από τις διαφορές αλλά και πολλές από τις υπόγειες συμφωνίες εκέινης της εποχής, παραμένουν μέχρι σήμερα.

    Έτσι, ίδια άποψη (με το Μεταξά) έχουν για το τι θα έπρεπε να γίνει στη Μικρά Ασία -τη στιγμή που κατέρρεε για πάντα μια Αυτοκρατορία και ο μόνος διάδοχος ήταν ο ακραίος φασισμός και ρατσισμός των Νεότουρκων που ήδη είχαν πνίξει όλη την Ανατολή στο αίμα το δικό μας και των Αρμενίων- και πολλοί από τους αντίπαλούς του. Φαίενται ότι η δικοί μας φυσική παρουσία ενοχλούσε πολλούς στην Ελλάδα!!!

    Κάποιοι, και ο Μεταξάς μεταξύ αυτών είχαν την άποψη ότι έπρεπε οι Ελλαδίτες να μας εγκαταλείψουν στη μοίρα μας…. Και τελικά βέβαια μας εγκατέλειψαν, αφού έκαναν ότι προσπάθησαν!

    Και στη συνέχεια οι ίδιοι, φαινομενικά πολύ διαφορετικοί, για μας είχαν την ίδια αντιμετώπιση. Παράδειγμα τα σμυρναίικα και τα ρεμπέτικα τραγούδια που την ίδια εποχή τα είχε απαγορεύσει και ο Μεταξάς και το ΚΚΕ.

    Κάποτε, η Αριστερά θα πρέπει να συζητήσει χωρίς κόμπλεξ και αγκυλώσεις το τι πραγματικά έγινε, ποιές τάξεις συγκρούστηκαν στην περιοχή, πώς εκφράστηκαν οι λαοί, τι έλεγε η Λούξεμπουργκ και τι δεν έκανε το ΣΕΚΕ.

    Αλλά μη σας χαλάω τώρα τη γιορτινή ατμόσφαιρα!

    ——————————————–

    919530 προς @π

    από μανολ 9:16μμ, Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2008

    προς @π

    «Όσο για τα Μικρασιατικά φίλε μου, απλώς είμαι Μικρασιάτης κομμουνιστής και ουχί παλαιοελλαδίτης.

    Εξάλλου, από την ίδια τη φύση μας, θάταν αφύσικο να είχαμε την ίδια άποψη για την ιστορία»

    μ’ αρέσει που διαχωρίζεις τον μικρασιάτη από τον παλαιοελλαδίτη κομμουνιστή…………… για σένα οι αντίληψη, η γνώμη και θέση ενός κομμουνιστή
    για ένα συγκεκριμένο γεγονός ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΙΚΟ να διαφέρει και σε περιπτώσεις να είναι αντιθετική σε αυτή ενός άλλου (κομμουνιστή) λόγω της καταγωγής του..

    Όταν λες μικρασιάτης κομμουνιστής θες να μας πεις ότι μένεις στη Μικρά Ασία ή ότι μεγάλωσες εκεί; Ή ότι έζησεσ τα γεγονότα τουλάχιστον του 22; Πόσων χρόνων είσαι παππού;

    Από τη φύση σας.. τώρα γι’ αυτό τι να πω; τι σόι φύση έχεις εσύ βιονικέ κομμουνιστή; αυτή του τουρκοφάγου; Μεγάλη Ιδέα και π**τσες μπλε

    ——————————————–

    919540 Ας πάμε λίγο παραπέρα…

    από 9:46μμ, Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2008

    Τουλάχιστον αρχίσαμε να τα συζητάμε. Και φαντάζομαι ότι ούτε και συ διαφωνείς με το ότι πρέπει να προσεγγίζουμε χωρίς ταμπού τα γεγονότα του ιστορικού παρελθόντος, που ποτέ δε συζητήθηκαν μέσα στο κίνημα. Εδώ δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι ο Μπεναρόγια, ο πατέρας της πολιτικής αντίληψης που σήμερα πολλοί αποδέχονται, διαγράφτηκε το 1923 ως «πράκτορας του ταξικού εχθρού» και ο ίδιος κατέληξε αργότερα στο Ισραήλ , αναζητώντας μια «μητέρα-πατρίδα».

    Εμείς κατά καιρούς τα κουβεντιάζουμε. Ελπίζω αυτό να μην ενοχλεί! Μια τέτοια κουβέντα έγινε μ’ αφορμή το κείμενο Η Λούξεμπουργκ, ο Πόντος και το εθνικό ζήτημα

    Ξέρεις τι συμβαίνει; Κάποιοι από μας που μεγαλώσαμε μέσα στις μεταφυσικές βεβαιότητες της αριστεράς, αρχίζουμε και ψάχνουμε λίγο παραπέρα. Αν αυτό ενοχλεί, σόρι!

    Αλλά μη ξεχνάς ότι το τέλος της νεοτερικότητας επιτρέπει τέτοιες αναζητήσεις και επιστροφές!

    ——————————————–

    919544 Εξηγηθείτε σωστά ρε παιδιά

    από πιανίλ 10:00μμ, Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2008

    Και εξηγείστε στο Μονόλο, ότι δεν πρόκειται ούτε περί αλυτρωτισμού, ούτε περί εθνικισμού και ρεβανσισμού αλλά μόνο και αποκλειστικά για τη διευκρίνηση κάποιων ιστορικών γεγονότων. Τι ενόχληση είναι αυτή που προκαλείται όταν αμφισβητούνται τα ιερά και τα όσια. Έλα Εφρέμ στον τόπο σου!

    Και καλό θα ήταν να τους πείτε χωρίς πολλές ευγένειες, να αφήνουν στο σπίτι τους το ρατσισμό τους και να βγάλουν το Μεταξά που έχουν στο κεφάλι τους.

    ——————————————–

    http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=919259

    Σχόλιο από Ματσουκάτες | 28/10/2008

  12. Έχει πλάκα, αλλά ένας εθνικιστής μεταξικός, σε μια άλλη συζήτηση στο «Αντίβαρο», όπου μετέφερε ο Κιλκισιώτης «τα Οχι του Μεταξά», έγραψε:

    «Όσον αφορά στα «ΟΧΙ» του Μεταξά, θα ήταν περίεργο αν το συγκεκριμένο ιστολόγιο άφηνε να περάσει μία χρονιά τέτοια επέτειος και να μην ασχοληθεί με το να ματαιώσει την αδιαμφισβήτητη προσφορά του Ιωάννου Μεταξά στο Έπος της Αλβανίας. Έχουν ψύχωση μαζί του, όπως όλοι οι αριστεροί, όχι διότι τους ταλαιπώρησε με εξορίες και φυλακίσεις, αλλά διότι αυτός έθεσε φιλολαϊκά μέτρα σε εφαρμογή, τα οποία αυτοί ούτε να υποσχεθούν δεν μπόρεσαν!!

    Προσπαθούν πάση θυσία να ακυρώσουν το έργο του, αλλά οι ιστορικές αλήθειες δεν αλλάζουν.»

    ————————————————

    Γι αυτό να βολτάρεται άφοβα στο διαδίκτυο. Για να δείτε την ποικιλία των απόψεων. Πάντως σήμερα σας την έπεσαν οι μεταξικοί και ο ….μανόλ 🙂

    Σχόλιο από Ματσουκάτες | 28/10/2008

  13. ————————————————————————————-
    Περί του ψεύδους της φιλεργατικής πολιτικής του Μεταξά
    ————————————————————————————-

    1) Ο Μεταξάς θέσπισε τις συλλογικές συμβάσεις μεταξύ της διορισμένης απ’ αυτόν μεταξικής ηγεσίας και του μεταξικού κράτους. Υποκρισία και κάκιστη Φάρσα! (Δ. Στρατή, «Συλλογικές συμβάσεις εργασίας», 1958, σ. 23)

    2) Το ΙΚΑ ο Μεταξάς απλώς το εγκαινίασε λόγω πραξικοπήματος. Αφού είχε ιδρυθεί το 1934 με τον νόμο 6.298 «περί κοινωνικών ασφαλίσεων» του 1934 (Γ. Κουκουλέ, «Για μια ιστορία του συνδικαλιστικού κινήματος», 1983, σ. 80).

    3) Στη συνέχεια, αφού το εγκαινίασε, δάνεισε υποχρεωτικά όλα τα αποθεματικά του στο κράτος. Δηλαδή έβαλε στο χέρι όλα τα λεφτά των κρατήσεων των εργαζομένων. Μπροστά στη μεταξική πολιτική, ωχριά το πρόσφατο σκάνδαλο των ομολόγων.

    4) Η περιβόητη «βοήθεια στους αγρότες» ήταν η εξυπηρέτηση των μεγαλοκτηματιών και η τοκογλυφική εκμετάλλευση των μικρών παραγωγών από την Αγροτική Τράπεζα (Χρ. Ευελπίδη, «Η Γεωργία στην Ελλάδα», 1944, σ. 140).

    5) Η φιλεργατική πολιτική του Μεταξά θα βρει την πλήρη αποθέωσή της το Μάιο του 1936, με τους 12 νεκρούς της μεγάλης εργατικής εξέγερσης στη Θεσσαλονίκη. Δύο χρόνια μετά θα διαπράξει το τεράστιο έγκλημα κατά του ελληνισμού, με την εξαγορά από ιδιώτη του σπιτιού του Κεμάλ και τον δωρισμό του στο τουρκικό κράτος, το οποίο θα το μετατρέψει στο τουρκικό προξενείο της πόλης. Και βέβαια στην ονομασία της Οδού Κεμάλ Ατατούρκ.

    Αυτός ήταν ο Μεταξάς και έχουν δίκιο όσοι ασκούν κριτική στο βίο και στην πολιτεία του. Εκτός εάν πρέπει να ξεχάσουμε. Αλλά ευτυχώς ακόμα ο ελληνικός λαός δεν υπέστη λοβοτομή, ούτε από τους Νεοταξίτες του 2008, ούτε από τους παλιούς Νεοταξίτες του 1936.

    Σχόλιο από Κιλκισιώτης | 28/10/2008

  14. Σας ευχαριστούμε για τα σχόλια, τις πληροφορίες και τα καλά λόγια.

    Μια από τις πιο αστείες φάσεις της μεταξικής λογοκρισίας ήταν η απαγόρευση του τραγουδιού «Βαρβάρα» (του Τούντα που τραγουδούσε ο Γιοβάν Τσαούς) που κυνηγούσε «Ένα κέφαλο βαρβάτο/ όμορφο και κοτσονάτο…»

    Θεωρήθηκε -κακώς- ότι μιλούσε για την κόρη του Μεταξά και έτσι έγινε ανάρπαστο μέχρι την απαγόρευσή του και μετά απ’ αυτής ήταν το πλέον λαοφιλές άσμα στην δικτατορούμενη Ελλάδα.

    Διηγείται ο Στελλάκης Περπινιάδης (Ρεμπέτικη Ιστορία 1, Κ. Χατζηδουλή, εκδόσεις ΝΕΦΕΛΗ)

    «Μετά λίγο καιρό από τη δικτατορία Μεταξά, που έγινε το 1936, τραγούδησα τη «Βαρβάρα» του Παν. Τούντα, όπου στο δίσκο παίζει ο Γιοβάν Τσαούς και η παρέα του. Η δικτατορία θεώρησε το τραγούδι «άσεμνο» και «προκλητικό», γιατί είπαν ότι έχει ύποπτους στίχους και όχι ηθικούς. Λίγες μέρες μετά την κυκλοφορία του, το τραγούδι απαγορεύτηκε, αλλά είχε προλάβει να γίνει πάρα πολύ μεγάλη επιτυχία και να τραγουδιέται σ’ όλη την Ελλάδα. Η αστυνομία γύριζε και μάζευε τις «Βαρβάρες» από τα μαγαζιά και από τους πλανόδιους φωνoγραφητζήδες. Έπαιρνε τους δίσκους, τους έσπαγε και έκανε μηνύσεις σ’ εκείνους που τους πούλαγαν. Δεκάδες χιλιάδες δίσκους της «Βαρβάρας» έσπασε η Ασφάλεια και έκανε αμέτρητες μηνύσεις σε καταστηματάρχες και φωνoγραφητζήδες.

    Τ’ αποτέλεσμα ήτανε, να πάνε στο δικαστήριο κατηγορούμενοι, όλοι αυτοί που πούλαγαν δίσκους, με βασικούς κατηγορούμενους το Θεμιστοκλή Λαμπρόπουλο (γιατί στην «ΚΟΛΟΥΜΠΙΑ» είχε γυριστεί ο δίσκος), τον Παν. Τούντα, γιατί ήταν ο δημιουργός του τραγουδιού και ο υπεύθυνος φωνογραφήσεων της εταιρείας και όλους, όπως είπα, τους καταστηματάρχες. Η δίκη έγινε στην Αθήνα και προκάλεσε πάταγο. Χιλιάδες κόσμος, από όλες τις κοινωνικές τάξεις, ήρθαν για να παρακολουθήσουν τη δίκη. Επί το πλείστον, είχαν έρθει γυναίκες, της λεγόμενης αριστοκρατίας. Η ουρά του κόσμου που ήθελε να μπει στο δικαστήριο είχε φτάσει τα πολλά χιλιόμετρα, ενώ οι αστυφύλακες, που είχαν στείλει για να τηρήσουν την τάξη, ήταν περισσότεροι και από τον κόσμο που είχε έρθει για να παρακολουθήσει.
    Εγώ κλήθηκα και παρουσιάστηκα να καταθέσω σαν ο πρώτος και βασικός μάρτυρας, επειδή ήμουνα ο εκτελεστής του τραγουδιού στο δίσκο. Εμένα με επέπληξε ο Εισαγγελέας, γιατί, είπε, έφτασα στο σημείο να τραγουδήσω ένα τόσο άσεμνο και προκλητικό για τα ήθη, τραγούδι. Δικαιολογήθηκα, δασκαλεμένος από το δικηγόρο, ότι ήμουν τραγουδιστής και μάλιστα με αποκλειστικό συμβόλαιο και ήμουν υποχρεωμένος να τραγουδήσω τα τραγούδια που μου έδινε ή εταιρεία που με πλήρωνε. Είπα ακόμα ότι, κατά τη γνώμη μου, επειδή έχω τραγουδήσει αμέτρητα τραγούδια, οι στίχοι του τραγουδιού είναι σατιρικοί και όχι άσεμνοι. Τότε γύρισε ο Εισαγγελέας και μου είπε το θρυλικό: «Καταντήσαμε, όλοι οι Έλληνες και οι Ελληνίδες να έχουν κάτω από τη μασχάλη τους και από μιά Βαρβάρα…».

    Ο Τούντας είχε φέρει ένα δικηγόρο από τον Πανελλήνιο Μουσικό Σύλλογο, ο οποίος προσπάθησε να εξηγήσει στο δικαστήριο, ότι δεν είναι άσεμνο και προκλητικό, το να πάει η κάθε Βαρβάρα με το καλάμι της και να περιμένει να τσιμπήσει ο κέφαλος. Το ψάρι λέγεται κέφαλος και δεν είναι προκλητικό, αν η Βαρβάρα τον κρατάει στα δυό της χέρια, και, από τη χαρά της, να λιγώνεται από τα γέλια. Παρά τις προσπάθειες του δικηγόρου και τις καταθέσεις των μαρτύρων υπερασπίσης (είχε έρθει και ο Φαλταιτς, που εντυπωσίασε με την κατάθεση), καταδικάσθηκε ο Τούντας και αναγκάσθηκε να πληρώσει ο άνθρωπος και τις χρηματικές ποινές όλων των καταστηματαρχών και των φωνογραφητζήδων Πήρε, μετά από συνεννόηση με το Λαμπρόπουλο, όλα τα βάρη απάνω του. Και έτσι αθωώθηκε ο Θεμιστοκλής και όλοι οι άλλοι. Υπεύθυνος φωνoγραφήσεων της εταιρείας ήταν ο Τούντας και αυτός καταδικάσθηκε…

    Ισχυρίζονται ότι απαγορεύθηκε το τραγούδι, επειδή, τάχα, έλεγαν Βαρβάρα την κόρη του Μεταξά. Αυτό εγώ δεν το παραδέχομαι και άλλωστε ποτέ δεν έμαθε κανείς για τις ενέργειες του ίδιου του Μεταξά. Μπορεί ο κόσμος να νόμιζε κάτι τέτοιο και μπορεί να ήταν μιά αιτία που ο κόσμος έτρεχε σαν τρελός να αγοράσει το δίσκο, αλλά ουσιαστικά, δε νομίζω ότι απαγορεύτηκε για το λόγο αυτόν το τραγούδι του Τούντα.

    Γεγονός πάντως είναι, ότι αμέσως μετά την καταδικαστική απόφαση, συνεστήθη Επιτροπή Λογοκρισίας, την οποίαν αποτελούσαν ο Πράτσικας και ο Ψαρούδας…»

    Σχόλιο από Πόντος και Αριστερά | 28/10/2008

  15. Έγραψα πολλά μέχρι το 36. Μετά περίλαβε ο Μεταξάς και γράφαμε αλλιώτικα. Με φώναξαν στην λογοκρισία και μου είπαν. Θα σταματήσεις από αυτό το γράψιμο, δε θα γράφεις τέτοια πράματα. Δεν ξέρω ποιοί είναι εκεί στη λογοκρισία. Τους έχει το κράτος. Δεν ξέρω ποιοί είναι, ούτε σε ποιό υπουργείο υπάγονται, αν και έχω τόσα χρόνια τώρα. Αυτοί θα με ξέρουν γιατί γράφω τόσα χρόνια (…)

    Δηλαδή από εκεί που έγραφα μάγκικα βαριά, καθεαυτού βαριά μάγκικα, ε, πολύ μάγκικα, κάθησα κι έγραψα κάτι πιο… Δηλαδή αυτοί τα λόγια κυνηγάγανε δεν τους νοιάζει για τη μουσική. Δεν εμπόραγα εγώ να κάνω διαφορετικά. Εδώ ήτανε λόγος. Ό,τι έλεγε ο Μεταξάς έπρεπε να γίνει. Τότες λίγο πριν αρχίσει η λογοκρισία έγραψα τους Π ρ ω θ υ π ο υ ρ γ ο ύ ς. Το χω τραγουδήσει εγώ σε δίσκο πριν ν’αναλάβει ο Μεταξάς πέντε μήνες έξι. Πρόλαβα και το είπα. Αυτό δεν επαίρναγε από τη λογοκρισία. Πήγε καλά.

    ΜΑΡΚΟΣ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ

    Σχόλιο από planitas | 29/10/2008

  16. Πάντως οι ακροδεξιοί έχουν ξεσαλώσει με τον Μεταξά. Βλέπω το μπλογκ των νεο-ναζί της Χρυσής Αυγής να είναι πρώτο με κείμενο όπου αναγράφεται «Τα Οχι θέλουν Μεταξάδες» και από πάνω ή από κάτω τους ανάλογα, εσείς με το «Τα ΟΧΙ του Μεταξά«.

    Εύγε!

    Σχόλιο από Zωνιανίτης | 29/10/2008

  17. Αν ρωτήσουμε «τι γιορτάζουμε κάθε 28η Οκτωβρίου» ένα μαθητή, είτε είναι μαθητής Νηπιαγωγείου είτε είναι μαθητής Λυκείου για το «όχι που είπε ο Ιωάννης Μεταξάς» θα μας πει.
    12 χρόνια πλύση εγκεφάλου είναι αυτή

    Σχόλιο από Allu Fun Marx | 29/10/2008

  18. ΠΩΣ ΝΑ ΜΗ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΑΦΟΥ ΤΟ ειπε και ο Ψωμιαδης που ΞΕΡΕΙ απο Ιστορια

    [ Πριν 3 χρονια οταν καποιοι αναρχικοι κατεβασαν την ελληνικη σημαια απο τον Λευκο πυργο ο ΨΩΜΙΑΔΗΣ ειπε την ΙΣΤΟΡΙΚΗΝ φραση (την θυμαμαι απέξω:): »Ποτέ μεχρι τωρα , ΣΤΑ ΔΥΟΜΙΣΥ ΧΙΛΙΑΔΕς ΧΡΟΝΙΑ ιστοριας της Πόλης , ΔΕΝ ΚΑΤΕΒΗΚΕ η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ απο τον ΛΕΥΚΟ ΠΥΡΓΟ » (ολοι οι παρισταμενοι Ειδημονες της Ιστοριας της Πόλης τoν χειροκροτησαν ) ]

    Σχόλιο από Νοσφεράτος | 29/10/2008

  19. Ο Μεταξάς δυστυχώς έχει γίνει ένας σάκος του μποξ εξ ευωνύμων και ένας υπερμεθυμένος αδριάντας εκ δεξιών.
    Πρέπει όμως να διατρέξουμε οριζόντια την ιστορία και όχι κάθετα, και να δούμε τα τότε κοινωνικά συμφραζόμενα και να κρίνουμε με τα δεδομένα της εποχής και όχι του σήμερα.
    Ένα μεγάλο λάθος που κάνουν όλοι είναι ότι ταυτίζουν τον Μεταξά με την χούντα του 67. Μιλάμε για δύο εντελώς διαφορετικές περιπτώσεις.
    Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε ότι το 1909, όλοι οι προοδευτικοί άνθρωποι, οι φοιτητές και γενικά κάθε σώφρων και εχέφρων πολίτης που είχε απηυδήσει από την ανεπάρκεια και την ανικανότητα των πολιτικών ήταν υπέρ του στρατιωτικού κινήματος!
    Ο Μεταξάς είπε το όχι διότι ήταν αγγλόφιλος και ορθώς ήταν αγγλόφιλος τότε διότι η Ελλάς ως ναυτική δύναμη δεν είχε καμία τύχη αν δεν ήταν στο ίδιο στρατόπεδο με την Αγγλία.
    Επίσης, η ΕΟΝ του Μεταξά έβγαλε τις γυναίκες από το σπίτι και δημιούργησε συλλογικότητες και μία έξαρση του πατριωτισμού χωρίς τα κιτς και την κακογουστιά της χούντας των συνταγματαρχών.

    doctor

    Σχόλιο από doctor | 29/10/2008

  20. Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι ο Μεταξάς ήταν ένας άγγελος.
    Εξόρισε και εξόντωσε τους πολιτικούς του αντιπάλους και ήταν ένας άνθρωπος της εξουσίας.
    Όμως η απόλυτη δαιμονοποίηση ή η απόλυτη θεοποίηση υπακούουν σε δογματισμούς και όχι σε step by step αποτίμηση των πεπραγμένων του.
    Δεν μπορεί ένας εθνικιστής να πράξει κάτι το καλό; Ίσως η Αριστερά να δογματίζει ασύστολα όταν θεωρεί ότι ένας δικτάτορας είναι a priori ανίκανος να κάνει κάτι καλό.
    Όπως φυσικά δογματίζουν και οι ακροδεξιοί που θεωρούν ότι ένας δικτάτορας δεν δύναται να κάνει λάθος.

    doctor

    Σχόλιο από doctor | 29/10/2008

  21. Σωστά! Ο Μεταξάς ήταν αυθεντικός φασίστας, ενώ οι χουντικοί καραγκιόζηδες «ελληνοχριστιανοί»… Καλά όλα τ’ άλλα, αλλά εκείνο το «χωρίς τα κιτς» τι τόθελες δόκτορά μου;

    Μ-π

    Σχόλιο από Πόντος και Αριστερά | 29/10/2008

  22. χα χα Νοσφεράτε. τρελλό γέλιο.

    Σχόλιο από Γιάννης | 29/10/2008

  23. Γιάννη,

    στο πλαίσιο του προγράμματος «The Metaxaς Project», φαντάζομαι ότι θα έχουμε τη συνεργασία σου με τηνένταξή σου στην επιστημονική ομάδα. Οκ;

    Και τη δική σου Νοσφεράτε!

    Μ-π

    Σχόλιο από Πόντος και Αριστερά | 29/10/2008

  24. Μ-π,
    εντάξει, αν και,
    νομίζω ότι, για να μπει κανείς στο πρότζεκτ, θα έπρεπε να λέει συνέχεια «όχι». αυτό με τα τόσα όχι του μεταξά με θυμίζει το παραμύθι με τη βασιλοπούλα που έλεγε όλο όχι και ο πατέρας της υποσχέθηκε πως θα την πάντρευε με όποιον την κατάφερνε να πει το ναι, και αφού προσπάθησαν πολλοί, δοκίμασε ένας βοσκός ο οποίος την ρώταγε όλο σε στύλ «αμα σε ταίσω εγώ, θα σε κακοφανεί;» και («να σε φιλήσω;» «-όχι!») «άμα φιλήσω, θα σε κακοφανεί;» «-όχι!», ώσπου εν τέλει την κρεβάτωσε.

    Σχόλιο από Γιάννης | 29/10/2008

  25. To πιο ωραιο ανεκδοτο για το ΟΧΙ (που το λεω συνεχεια ) ειναι εκεινο με το » Μικρο χαριτωμενο Βατραχακι Θες να με παντρευτεις; » Οχι ,Οχι ,Οχι »

    το πρωτοειδα εδώ στον Π &Α ..Δεν θυμαμαι που ομως ..
    Το ειχε βαλει αν θυμαμαι καλά ο Μ-π

    ..πΟΥ ΕΙΝΑΙ ;

    Σχόλιο από luciferidis | 29/10/2008

  26. Σχετικά με το ακόλουθο :

    «-Το “ΟΧΙ” στη Δημοκρατία, την οποία κατέλυσε με το πραξικόπημα της 4ης Αυγούστου»

    Ο Μεταξάς την 4η Αυγούστου ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ.Η εξουσια του ανατεθηκε ειρηνικα απο τη Βουλη. Δεν έχει καμία σχέση η 4/8/1936 με την 21/4/1967

    Και να ηθελε ο Μεταξάς να κάνει πραξικόπημα , δεν είχε αυτή τη δυνατότητα , αφού είχε αποστρατευτεί από το Στρατό πολλά χρόνια πριν , οπότε το 1936 , δεν είχε -ως απόστρατος- Στρατό υπό τις διαταγες του.

    Σχόλιο από Ιων Δραγούμης | 29/10/2008

  27. »Η εξουσια του ανατεθηκε ειρηνικα απο τη Βουλη.,,»,

    -την οποια και καταργησε βεβαια..Η μήπως ηταν και κοινοβουλευτικός;Μηπως ητο και υπερ της κοινοβουλευτικής Δημοκρατιας;ή Αντιθετως διακυρησσε » Η Ελλάς ειναι κρατος Αντικοινοβουλευτικόν , κρατος Ολοκληρωτικόν…»;

    Σχόλιο από luciferidis | 30/10/2008

  28. http://oxitometaxa.wordpress.com/

    Σχόλιο από ΟΧΙ στον ΜΕΤΑΞΑ | 30/10/2008

  29. Οι πορτοφολάδες της ιστορίας

    Είναι να γελά κανείς με τους πορτοφολάδες της Ιστορίας. Σε κάθε μεγάλο ιστορικό γεγονός σπεύδουν, σαν κοράκια, να τραβήξουν από την ιστορία, τσάμπα, την αφρόκρεμα των γεγονότων.

    Πρώτοι και καλύτεροι οι πατριδοκάπηλοι απατεώνες και οι καθεστωτικοί σφετεριστές της ιστορίας: οι πολιτικοί έμποροι κάθε απόχρωσης και παντός καιρού.

    Την ίδια καθεστωτική, σφετεριστική δημαγωγία ζούμε και σήμερα για την 28η Οκτωβρίου και το ηρωικό, αντιστασιακό έπος του ελληνικού λαού.

    Αχαλίνωτος, δημαγωγικός σφετερισμός του «ΟΧΙ», ιδιαίτερα αποκρουστικός από την ακροδεξιά ρητορική: από τους «γόνους» των αποτρόπαιων δικτατορικών καθεστώτων, από τους υμνητές του Μεταξά, του Βασιλιά, των χουντικών και των λογής-λογής δικτατορικών καθεστώτων.

    Οι ιδεολογικοί υμνητές και τα πολιτικά τέκνα των πιο αποτρόπαιων μορφών εξουσίας του κεφαλαίου, σπεύδουν σήμερα, σαν κοινοί «κλεφτοκοτάδες» να «κλέψουν» την αφρόκρεμα του «ΟΧΙ» που βροντοφάναξε ο ελληνικός λαός στο φασισμό: Στην αποτρόπαια αυτή γκριμάτσα της καπιταλιστικής εξουσίας που θαυμάζουν και υμνολογούν…

    Και αυτός ο δημαγωγικός σφετερισμός, ο οποίος κυριολεκτικά αναποδογυρίζει τα πράγματα, ισοπεδώνει την ιστορία και εμφανίζει τους πατριδοκάπηλους σαν αγωνιστές των «εθνικών πεπρωμένων» επιτυγχάνεται με ένα διπλό δόλιο τέχνασμα:

    α). Με την ηρωποίηση του Μεταξά, ο οποίος είπε το «ΟΧΙ» και την ολοκληρωτική παρασιώπηση του αγωνιστικού ΟΧΙ του ελληνικού λαού.

    β). Με την αφηρημένη χρησιμοποίηση της έννοιας «πατριώτης» και «Έλληνας». Οι γενικεύσεις και οι απροσδιοριστίες συγχωρούν τις αμαρτίες. Θα εξηγήσουμε παρακάτω.

    Το «ΟΧΙ» του Μεταξά

    Αυτοί που έχουν, σήμερα, σαν ίνδαλμα το δικτάτορα, κερδοσκοπούν αγρίως πάνω στο «ΟΧΙ» του Μεταξά.

    Αποκρύπτουν, δολίως, όμως, τούτα τα ουσιώδη:

    α). Ο Μεταξάς, ως ο στυγνός, δικτατορικός εκφραστής του μεγάλου κεφαλαίου ήταν δεμένος με τον αγγλικό ιμπεριαλισμό. Το ελληνικό κεφάλαιο και η Ελλάδα ήταν αγγλικό φέουδο ΤΟΤΕ. Συνεπώς ο Μεταξάς, ως ο εκφραστής του κεφαλαίου, ήταν με το συνασπισμό του αγγλικού ιμπεριαλισμού και το «ΟΧΙ» του ήταν υπαγορευμένο από αυτή τη θέση.
    Παρασιωπάτε, λοιπόν, δολίως, ότι τα συμφέροντά του οικονομικού, συνακόλουθα και πολιτικού κατεστημένου της Ελλάδας, ήταν συνυφασμένα μ’ αυτά του αγγλικού ιμπεριαλισμού, ενάντια στο γερμανοϊταλικό ιμπεριαλιστικό συνασπισμό, στον μεταξύ τους οξύτατο ανταγωνισμό, που οδήγησε στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
    Αποκρύπτετε, παντελώς, ότι το δικτατορικό καθεστώς του Μεταξά, παρά την ιδεολογική του συγγένεια, ιδιαίτερα με το γερμανικό ναζισμό, ουδέποτε τόλμησε να αμφισβητήσει τη διαπλοκή της άρχουσας τάξης με τον αγγλικό ιμπεριαλισμό.

    β). Επίσης αποκρύπτετε εντελώς ότι το «ΟΧΙ», του Μεταξά ήταν εξαναγκαστικός μονόδρομος και από μια άλλη πλευρά.
    Δεν ήταν μόνο το ελληνικό κεφάλαιο υπέρ του «ΟΧΙ», αλλά σύσσωμος και ο ελληνικός λαός. Ο Μεταξάς δεν είχε ΚΑΜΙΑ άλλη επιλογή.

    Το να παρασιωπούμε αυτούς τους παράγοντες και να λέμε ότι ο Μεταξάς είπε το «ΟΧΙ», εξαπατούμε τον κόσμο και ηρωποιούμε ένα δικτάτορα «πιόνι» του αγγλικού ιμπεριαλισμού.

    Οι αφαιρέσεις καλύπτουν τις αμαρτίες

    Όταν δεν προσδιορίζεις συγκεκριμένα τις έννοιες «πατριώτης» και «Έλληνας» καταλήγεις στην απάτη και σε πολιτικά εκτρώματα, συνακόλουθα συγχωρείς τους προδότες και τους πατριδοκάπηλους.

    Πατριώτης δεν μπορεί να είναι ΠΟΤΕ ο υπηρέτης των ξένων ιμπεριαλιστικών συμφερόντων. Γι’αυτό το κεφάλαιο εξ ορισμού δεν έχει πατρίδα και δεν είναι «πατριωτικό». Απλώς εκμεταλλεύεται τα πατριωτικά αισθήματα για τα συμφέροντά του και τα προδίδει, ανά πάσα στιγμή, όταν προστάζουν τα συμφέροντά του.
    Το ελληνικό κεφάλαιο και οι πολιτικοί του υπηρέτες, ιδιαίτερα οι δικτάτορες, δεν υπήρξαν ΠΟΤΕ πατριώτες. Τα συμφέροντα των ξένων ιμπεριαλιστών υπηρετούσαν. Η ελληνική ιστορία είναι διδακτική…

    Το να αποκαλούμε, συνεπώς, «πατριώτες» τους κεφαλαιοκράτες, μεταπράτες του διεθνούς ιμπεριαλισμού, τα πολιτικά τους φερέφωνα και τους «λακέδες» τους, σημαίνει ότι είμαστε απολογητές τους και «όργανά» τους. Με ένα σκοπό: Να διαστρεβλώνουμε και να αλλοιώνουμε την έννοια του πατριωτισμού…

    Τέλος τι σημαίνει «Έλληνας». Έλληνες ήταν και οι γερμανοτσολιάδες και οι δωσίλογοι της κατοχής. Έλληνες είναι και οι οικονομικοί μας άρχοντες, και οι πολιτικοί τους που ξεπουλάνε την Ελλάδα στο πλανητικό κεφάλαιο. Από μόνη της η λέξη «Έλληνας» δεν λέει ΑΠΟΛΥΤΩΣ τίποτα. Είναι μια φρασούλα για να εξαπατά και να εξισώνει το λύκο με το αρνί, το θύμα με το θύτη, τους αγωνιστές με τους προδότες…

    Και αυτό η ιστορία το έχει αποδείξει πολλές φορές. Και στο έπος του 1940 ήταν οι αγωνιστές «Έλληνες» που κρατήσανε το βάρος της ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ (Έλληνες με χρώμα) και οι δωσίλογοι «Έλληνες» που συνεργάστηκαν με τους κατακτητές (και αυτοί με συγκεκριμένο χρώμα) και οι «ουδέτεροι», «Έλληνες» που συνεργαζόντουσαν με τους Άγγλους για να έρθουν να τρυγήσουν τους καρπούς των αγωνιστών «Ελλήνων». Και αυτοί με συγκεκριμένο ιδεολογικό και πολιτικό χρώμα.

    Μιλάμε γενικά για «Έλληνες» και «Πατριώτες» για να συγκαλύψουμε το βρώμικό ρόλο και το χρώμα κάποιων «Ελλήνων» σφετεριστών του πατριωτισμού και των αγώνων του ελληνικού λαού.

    Να γιατί οι αφαιρέσεις είναι δόλια τεχνάσματα απάτης που καλύπτουν τις αμαρτίες…

    (αναδημοσίευση από το περιοδικό «Ρεσάλτο»)

    http://evia-blog.blogspot.com/2008/10/blog-post_7610.html

    Σχόλιο από Πόντος και Αριστερά | 30/10/2008

  30. ————————————– Βρήκα μια ενδιαφέρουσα συζητηση στο Αντίβαρο με αφορμή τις μαθητικές παρελάσεις, όπου χρησιμοποιήθηκαν στοιχεία δικά σας και συμμετείχε και ο «Κιλικισιώτης» ————————————– 1 Κυριακή, 26 Οκτωβρίου 2008 Ιωάννης1 Επίκαιρο το άρθρο. Δυστυχώς εκτός από τους αριστερίζοντες πολιτικούς υπάρχουν πλήθος αριστεριζόντων εκπαιδευτικών που προσπαθούν να σταματήσουν τις παρελάσεις. Η γενιά του … Πολυτεχνείου, αυτή η καταστροφική αριστερίστικη γενιά που σπούδασε λίγο και νόμισε ότι τα έμαθε όλα, που ζημώθηκε με την αθεϊα και την αδιαφορία για την Εκκλησία, τώρα είναι δάσκαλοι των ελληνοπαίδων αρκετοί από αυτούς. Και έτσι προσπαθούν να υποβαθμίσουν τον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου και να αναδείξουν τον αγώνα των φοιτητών στο Πολυτεχνείο. Μάλιστα η ΟΛΜΕ (γνωστή για την αριστερή της κλίση ή καλύτερη την αθεϊστική της κατεύθυνση) προ 3 ετών (αν θυμάμαι καλά) έβαζε στο ίδιο κατάλογο ηρώων το Δαβάκη, τον Λαμπράκη και τον Τεμπονέρα!!! Έλεος. Όσοι όμως μπορέσαμε να ξεφύγουμε από τα δίχτυα της αριστερής αυτής ομάδας… ας κρατήσουμε τις παρελάσεις, ας κρατήσουμε τα Θρησκευτικά στα σχολεία ( http://thriskeftika.blogspot.com ), ας ενισχύσουμε την αγάπη των μαθητών για το Έθνος με κάθε τρόπο κι από όποιο πόστο ο καθένας μπορεί. —————————————————- 2 Κυριακή, 26 Οκτωβρίου 2008 Κιλκισιώτης Καλό είναι να επισημαίνουμε σε όσους ασκούν κριτική στις μαθητικές παρελάσεις ότι στη Σοβιετική Ένωση από την αρχή της δημιουργίας της γιορταζόταν η Οκτωβριανή Επανάσταση με παρελάσεις των μαθητών, όχι μόνο των σχολείων αλλά και των νηπιαγωγείων («Οκτωβρόπουλα) τα έλεγαν! Επίσης, με μαθητικές παρελάσεις τιμούν στην Κούβα την επανάσταση του Κάστρο και το ίδιο συμβαίνει και στην χώρα του Τσάβες. Υπάρχει μια παροιμία στο χωριό μου που λέει: «Δουλειά δεν είχε ο διάβολος……………» —————————————————- 3 Κυριακή, 26 Οκτωβρίου 2008 imago Αυτό δεν είναι τίποτα σε σχέση με αυτό που συμβαίνει εδώ στην Γερμανία. Στην ίδια λογική αποφεύγονται επιμελώς φράσεις όπως: καθοδηγητής (Führer) ο γερμανικός λαός (das deutsche Volk) θερινό εξάμηνο σε συντομογραφία (SommerSemester = SS, όπως WinterSemester WS = χειμερινό εξάμηνο) αποφαιστικότητα (Entschlossenheit) το πριν το 1933 δημοφιλές όνομα Adolf και άλλα παρόμοια, για ευνόητους λόγους. Τις παραδόσεις και τα μάτια μας! —————————————————- 4 Κυριακή, 26 Οκτωβρίου 2008 Κιλκισιώτης Στη Γερμανία συμβαίνει πολύ καλώς! Και λίγη είναι η αυτολογοκρισία τους… Έπνιξαν την Ευρώπη στο αίμα με τα das deutsche Volk, και την Entschlossenheit του Führer Adolf ! Σε μας δεν έχει καμιά λογική αυτό που γίνεται! —————————————————- 5 Κυριακή, 26 Οκτωβρίου 2008 Κώστας Δ. Αυτοί οι οποίοι είναι εναντίον τών μαθητικών καί στρατιωτικών παρελάσεων δέν έχουν κανένα πρόβλημα μέ τίς παρελάσεις τών ομοφυλοφίλων (gay parades). Τουναντίον τίς υποστηρίζουν καί ένα μεγάλο ποσοστό απ΄ αυτούς συμετέχουν ευχαρίστως σ’ αυτές. Επίσης, σύμφωνα μέ την λογική αυτών τών ηλιθίων καί προδοτών, μιάς καί ο Μεταξάς ιδρυσε τό ΙΚΑ καί εφάρμοσε το οκτάωρο εργασίας, τότε πρέπει καί αυτά νά καταργηθούν ώς φασιστκά. —————————————————- 6 Κυριακή, 26 Οκτωβρίου 2008 Δημήτρης Τ. Πολύ σωστά τα λέει ο φίλος Κώστας Δ. πιο πάνω. Και πράγματι, δεν μπορώ να καταλάβω ποιά είναι επιτέλους αυτή η εθνικιστική παιδεία που μας αναφέρει η Αντιρατσιστική Θεσσαλονίκης; Κάθε χρόνο και σε κάθε επέτειο ρωτούν τα παιδιά τι γιορτάζουμε και απο τους 100, μόνο δυο ή τρεις απαντούν σωστά. Αυτό είναι αποτέλεσμα εθνικιστικής παιδείας; Νομίζω πως οχι. Έχω τελειώσει το σχολείο σχεδόν δεκαπέντε χρόνια πριν. Ακόμα θυμάμαι την άρνηση και την δυσφορία των περισσοτέρων, αν οχι όλων, να συμμετάσχουν στις παρελάσεις. Ποιά εθνικιστική παιδεία θα οδηγούσε τα παιδιά σε τέτοιες αντιδράσεις; —————————————————- 7 Δευτέρα, 27 Οκτωβρίου 2008 Πατριώτης Κάθε χρόνο δύο φορές, βαρέθηκα πια να διαβάζω τα περί παρελάσεων. Πώς κόλλησε εκείνο το παραμύθι των αριστεριστάδων ότι είναι κατάλοιπο τηε δικτατορίας του Μεταξά δεν ξέρω. Ξέρω, όμως, ότι έχει αποδειχθεί περίτρανα ότι είναι ψέμμα. Διαβάστε εδώ:http://www.greekalert.com/2007/10/blog-post_25.htmlhttp://www.greekalert.com/2007/10/blog-post_30.html @ Κιλκισιώτη: Διαφωνώ κάθετα με την άποψή σου ότι «Στη Γερμανία συμβαίνει πολύ καλώς! Και λίγη είναι η αυτολογοκρισία τους… Έπνιξαν την Ευρώπη στο αίμα με τα das deutsche Volk, και την Entschlossenheit του Führer Adolf !» Παρουσιάζεις μία στεγνή επικρατούσα main stream) αντίληψη της Ιστορίας, αλλά δεν είναι του παρόντος για να αναλύσομε το θέμα. Απλώς, έμαθες να βλέπεις την Ιστορία όπως την έγραψαν οι νικητές. Οι Γερμανοί είναι αξιολύπητοι με την πλύση εγκεφάλου που τους έχουν κάνει και τις ενοχές που τους έχουν δημιουργήσει. —————————————————- 8 Δευτέρα, 27 Οκτωβρίου 2008 imago Μην χάνουμε λοιπόν τον χρόνο μας με την ανάλυση των επιχειρημάτων εκείνων που υποστηρίζουνε ανάλογα εχγειρήματα. Στόχος τους είναι και παραμένει ένας και μοναδικός. Να καταστήσουνε την παιδεία, εκτός από απολιτιστική και αεθνική για να μπορούνε να φοιτούνε χωρίς προβλήματα τα χιλιάδες μεταναστόπουλα στα ελληνικά σχολεία. Βέβαια εάν το πούνε ευθέως θα υποστούνε και τις συνέπειες για αυτό καμουφλάρουνε τις απόψεις τους με «ανησυχίες» για ρατσισμούς και εθνικισμούς. Είναι πάντως προφανές, ότι εάν συνεχιστεί η ανεξέλεγκτη εισροή (λαθρο)μεταναστών στην χώρα και σε συνδιασμό με την άκριτη και αθρώα νομιμοποίησή των, θα δημιουργηθούνε τετελεσμένα τα οποία δεν θα μπορεί πια κανένας Έλληνας πατριώτης να αγνοήσει προσπαθώντας να αρθρώσει αντίλογο! —————————————————- 9 Δευτέρα, 27 Οκτωβρίου 2008 Κιλκισιώτης Πατριώτη γράφεις: «…έμαθες να βλέπεις την Ιστορία όπως την έγραψαν οι νικητές.» Δηλαδή ως Έλληνας, που οι Ναζί -διαμέλισαν την Ελλάδα και την έδωσαν λάφυρο στον εαυτό τους, στους Ιταλούς και στους Βούλγαρους, -που έκλεψαν κάθε τρόφιμο του ελληνικού λαού με αποτέλεσμα να πεθάνουν εκατοντάδες χιλιάδες από την πείνα, -που ο ελληνικός λαός εξαιτίας τους έχασε μια πολύτιμη δεκαετία και τα καλύτερα των παιδιών του, -που τα αντίποινά του στις πράξεις αντίστασης ήταν εξαιρετικά βίαια και βάρβαρα, -που συνέχισαν την πολιτική γενοκτονίας του ελληνισμού, που άρχισαν οι δικοί τους Χοετζόλερν από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, -που εξαιτίας της βάρβαρης γερμανικής γεωπολιτικής και ρατσιστικής αντίληψης, μέσα σε 30 χρόνια (από το 1914-1944) οι Έλληνες έχασαν πάνω από 1.5 εκατομμύριο ζωτικό και ακμαίο πληθυσμό, πώς θα έπρεπε να βλέπω την ιστορία; Οι Γερμανοί, ω! «πατριώτη», είναι οι βασικοί υπεύθυνοι για τη συρρίκνωση του ελληνισμού. —————————————————- 10 Δευτέρα, 27 Οκτωβρίου 2008 Ευάγγελος Τριανταφύλλου Το αίτημα για την κατάργηση των παρελάσεων του Ελληνικού Στρατού και των μαθητών των Ελληνικών σχολείων βρίσκει τεράστια απήχηση μεταξύ των θυμάτων της Ρεπούσιας προπαγάνδας και των καλοθελητών οι οποίοι χρηματίζονται από τις Μ.Κ.Ο. του αγαπητού μας George Soros ή από άλλα ευαγή ιδρύματα της CIA. Ακολουθεί ένα «αντιφασιστικό» παράδειγμα… ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ Αντιρατσιστική Αντιφασιστική και Αποχρεμπτική Πρωτοβουλία για την εμπέδωση της Παγκοσμιοποίησης, παράρτημα Νέας Φιλαδέλφειας. Αγαπημένοι μας σύντροφοι και συντρόφισσες, Οι μαθητικές παρελάσεις είναι ένα φασιστικό κατάλοιπο που δημιουργεί εμπόδια στην προσπάθειά μας να ολοκληρώσουμε την απελευθέρωση των Ελλήνων από τα δεσμά του εθνικισμού και του Ναζισμού. Η αντικατάστασή τους με Gay Parade [παρελάσεις ομοφυλόφιλων] είναι ένα από τα απαραίτητα βήματα για την μετάβασή μας στην πολυπολιτισμική κοινωνία της ελευθερίας και των δικαιωμάτων των λαθρομεταναστών που όλοι ονειρευόμαστε. Αντί να επιδεικνύουμε τα όπλα μας, καλό θα ήταν να σκεφτούμε το δέος που θα ένοιωθαν οι Τούρκοι μόλις συνειδητοποιούσαν τον αριθμό των συμμετεχόντων και τον παλμό του πλήθους υπό τον ήχο των μαστίγιων καθώς και την επίδειξη όλων των αξεσουάρ που διαθέτουμε. Αντισταθείτε λοιπόν στους εχθρούς του λαού που δημιουργούν τεχνητά σύνορα για να χωρίζουν τους λαούς μεταξύ τους, και τον πλανήτη από την Αμερικανική Ηγεμονία. Πείτε ΝΑΙ στην ελεύθερη λαθρομετανάστευση ΝΑΙ στην ελεύθερη χρήση ουσιών ΝΑΙ στους γάμους ατόμων του ίδιου φύλου ΝΑΙ στο ελεύθερο και Δημοκρατικό Ιράκ —————————————————- 11 Δευτέρα, 27 Οκτωβρίου 2008 Δημοσθένης Οι ορισμοί τους οποίους παραθέτει στην αρχή του το ίδιο το άρθρο νομίζω ότι δίνουν με σαφήνεια την απάντηση. Άλλο πράγμα είναι ο εθνικισμός κι άλλο ο εθνισμός. Και αναμφισβήτητα ο πρώτος είναι απολύτως καταδικαστέος, ενώ ο δεύτερος όχι μόνο επιδιωκτέος, αλλά και διαφυλακτέος ως κόρη οφθαλμού. Εξάλλου όλοι οι προηγούμενοι πατριωτικοί αγώνες έγιναν με όπλο τον εθνισμό κι όχι τον εθνικισμό. Καλό και βολικό βέβαια είναι να καταδικάζουμε τους άλλους για τις απόψεις τους, αλλά θα πρέπει να σκύβουμε -αν θέλουμε να είμαστε πνευματικοί άνθρωποι που επιζητούν την αλήθεια -με προσοχή και στα λεγόμενά τους. Να ξεκαθαρίσω κάτι. Δεν έχω καμία σχέση ούτε με το ΣΥΡΙΖΑ, ούτε και με κάθε είδους εθνικισμό (τον οποίο παρεμπιπτόντως θεωρώ εγκληματικό και ως ιδεολογία και ως πολιτική πράξη) και δεν με ενδιαφέρει τι συμβαίνει ή συνέβαινε σε άλλες χώρες -επειδή θεωρώ ότι ούτε οξύνει, ούτε αμβλύνει την επιχειρηματολογία μου. Αγαπώ την πατρίδα μου, την παράδοσή της, την ειρήνη και τη συνεργασία των λαών και μάχομαι γιαυτήν, αλλά την ιδιαιτερότητά μου ως λαός την προασπίζομαι ως το πολυτιμότερο ζήτημα της ύπαρξής μου και πολεμώ ανυποχώρρητα τις αντιλήψεις του CDRSEE και των ομοϊδεατών του, των οποίων τους στόχους πολύ καλά γνωρίζω. Επίσης δεν έχω – κι ούτε το επιθυμώ – να έχω καμία σχέση με όλες αυτές τις ομάδες, ομαδάρες ή ομαδούλες των διαφόρων «Πρωτοβουλιών»ή «αντί». Θέλω, λοιπόν, σαν απλός πολίτης – καυχιέμαι να θεωρούμαι σκεπτόμενος – να καταθέσω κι εγώ την άποψή μου – είμαι εκπαιδευτικός σε Γυμνάσιο – σχετικά μετο ζήτημα των «υποχρεωτικών μαθητικών» παρελάσεων. Και αυτό είναι το ζήτημά μας και όχι γενικώς οι παρελάσεις. Φυσικά παρελάσεις γινόταν πάντα από την αρχαιότητα (οι πομπές των μινωιτών όπως απεικονίζονται στα ανάκτορα ήταν παρέλαση στην ουσία της, η ιερή πομπή των Παναθηναίων επίσης, οι περιφορές των επιταφίων και των λιτανειών ακόμη, οι θρίαμβοι στη Ρώμη και στο Βυζάντιο επίσης, οι στρατοί των φεουδαρχών και των μοναρχών της δυτικής Ευρώπης μετά τις νικηφόρες μάχες τους επίσης, η παρέλαση των συντεχνιών στην Οθωμανική Κων/πολη το ίδιο, κ.τ.λ., κ.τ.λ.) μέχρι και σήμερα. Άλλο όμως είναι το να βάζεις υποχρεωτικά παιδάκια του Νηπιαγωγείου (και δε θα διστάσω να δηλώσω την αντίθεσή μου για την παρέλαση των Νηπιαγωγείων και σχολείων στη Σ.Ε και σε όποιες άλλες χώρες συμβαίνει που γράφει σε σχόλιό του ο κ. Κιλκισιώτης), του Δημοτικού του Γυμνασίου και του Λυκείου να παρελαύνουν «υποχρεωτικά και με στρατιωτική αναπτυξη, βηματισμό και τάξη» κι άλλο η ελεύθερη και πανηγυρική έκφραση του πατριωτικού φρονήματος όπως περιγράφονται και στις πηγές που πολύ σωστά παρατίθενται στην απάντηση του συντάκτη του άρθρου. Οι παρελάσεις – όπως γίνονται – πράγματι καλλιεργούν το μιλιταριστικό πνεύμα και πράγματι δέν αφήνουν τους μαθητές να δουν με κριτικό μάτι τα ιστορικά γεγονότα. Τα σχολικά μας βιβλία της Ιστορίας, όντως καλλιεργούν όχι την ιδέα του έθνους και της πατρίδας, αλλά την έννοια του εθνικισμού και της εθνικιστικής ιδεολογίας άλλοτε άμεσα κι άλλοτε – κυρίως – έμμεσα. Σε ένα από τα τμήματα της Β΄Γυμνασίου που διδάσκω Ιστορία από τα 25 παιδιά του τμήματος τα 11 είναι παιδιά οικονομικών μεταναστών από τη Βουλγαρία, (2 από Γερμανία, 2 από Ρωσία, 2 από Μ. Βρετανία και 9 από την Ελλάδα). Αλήθεια μπορείτε να διανοηθείτε τι συμβαίνει μέσα στην τάξη όταν διδάσκουμε όλα αυτά που αναφέρει το βιβλίο για τους λαούς αυτούς (εκτός βέβαια από τη Μ. ΒΡΕΤΑΝΙΑ -τώρα τελευταία και της Γερμανίας και Ιταλίας – της οποίας το εγκώμιο πλέκεται στις περισσότερες περιπτώσεις, ενώ αμβλύνεται η κάθε εχθρική στάση και πράξη της εναντίον της πατρίδας μας – δε νομίζω ότι θα προκληθώ να αναφερθώ σε συγκεκριμένα σημεία των βιβλίων!!!). Γιατί τα παιδιά αυτά ήδη έχουν πάρει και συνεχίζουν να παίρνουν από τις πατρίδες τους ή τους γονείς τους και το οικογενειακό τους περιβάλλον καίριες και διαφορετικές πληροφορίες για τη δική τους Ιστορία, καλλιεργώντας τον δικό τους εθνικισμό – και όχι εθνισμό! Θεωρώ, λοιπόν, πως όλα αυτά είναι τόσο σοβαρά θέματα που μια επιπόλαια και απροβλημάτιστη θέση – θέαση δε επιτρέπεται σε ανθρώπους, που πονάμε τόσο για την πατρίδα μας, όσο και για την Παιδεία μας. «Εθνικό είναι μονάχα το αληθινό» έλεγε ο καημένος ο Σολωμός. Αλλά εμείς τον έχουμε ξεχάσει!!! Αναφερόμαστε στο Μακρυγιάννη – και πολύ καλά κάνουμε – που είπε πάρα πολλά και σωστά πράγματα. Ξεχνάμε όμως ότι ο Μακρυγιάννης ήταν ο μεγαλύτερος εχθρός και πολιτικά αντιδραστικός εναντίον των Ελλήνων προσφύγων (ετερόχθονες τους λέγανε στην εποχή του) που έφταναν στην τότε μικρούλα Πατρίδα, ελπίζοντας σε σωτηρία και επιβίωση; Εν κατακλείδι δεν πιστεύω ότι με τις παρελάσεις αυτού του τύπου (του μιλιταριστικού και ορθώς μεταξικού γιατί με αυτήν την μορφή ο σπιθαμιαίος δικτάτορας τις επέβαλε) η αγάπη προς την πατρίδα δεν καλλιεργείται. Αντίθετα μάλιστα η εμπειρία μου μού δείχνει ότι τους αποξενώνει. Επιπλέον το ατομικιστικό και άκρως ανταγωνιστικό κλίμα που εκπορεύεται από κάθε εξωτερική πηγή πληροφόρησης και εξουσίας, δεν αποξενώνει απλώς τα παιδιά που καταλαβαίνουν ότι αυτές είναι οι αιτίες για την απώλεια κάθε ήθους, εντιμότητας και όλων των άλλων αξιών (για να μην αναφέρομαι σε όλες) που απωλέστηκαν ανεπιστρεπτί, αλλά τα κάνουν να τους γυρίζουν εντελώς και αποφασιστικά την πλάτη. Επιπρόσθετα θέλω να ανακαλέσουμε στη μνήμη μας, αλλά να στήσουμε και ευήκοον, στην καθημερινή σχεδόν απαξίωση του Ελληνικού λαού από τους επίσημους – πλην απογοητευόμενους κάθε φορά που ο λαός μας διαφωνεί με τις επιλογές – εντολές των εκπροσώπων του, καθώς και των αργυρώνυτων κονδυλοφόρων και μικροφωνοχρηστών! Ας δούμε ακόμη και πως μεταχειρίστηκαν – και μεταχειρίζονται – αυτόν τον λαό οι ασκήσαντες και ασκούντες σε βάρος του την εξουσία!!! Ανάμεσα σ’ αυτές δυστυχώς απόλλυται και η έννοια της πατρίδας!!! Σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία. —————————————————- 12 Δευτέρα, 27 Οκτωβρίου 2008 Κιλκισιώτης Χρήσιμος ο παραπάνω προβληματισμός του Δημοσθένη. Ψάχνοντας στο διαδίκτυο -μέρα που είναι- βρήκα ένα ενδιαφέρον κείμενο στη γιάφκα των αριστεροποντίων. Το αφιερώνουν στα πολλά ΟΧΙ του δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά. Το παραθέτω ασχολίαστο: «Σκεφτόμασταν να τιμήσουμε τη σημερινή επέτειο μ’ ένα αφιέρωμα διαφορετικό. Να παρουσιάσουμε όλα τα «Όχι» που είπε ο Ιωάννης Μεταξάς στην πολυκύμαντη ζωή του. Γενικά φαίνεται ότι ήταν ο άνθρωπος των ΟΧΙ… Έμεινε όμως γνωστός μόνο για το μοναδικό ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου και αυτό σίγουρα τον αδικεί. Φαντάζομαι ότι καταλαβαίνετε ποια «ΟΧΙ» εννοούμε. (Πάρτε μια γεύση από το δικό μας The Metaxaς Project ) : -Το «ΟΧΙ» στην Αντίσταση ενάντια στους Βούλγαρους και τους Γερμανούς το 1916, όταν οι πρώτοι επιτέθηκαν στην Ελλάδα και ο Μεταξάς διέταξε το 4ο Σώμα Στρατού να τους παραδόσει αμαχητί την Ανατολική Μακεδονία και το ίδιο να παραδοθεί στις Κεντρικές Δυνάμεις. Μέχρι το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, 6.500 Έλληνες στρατιώτες έζησαν στο στρατόπεδο αιχμαλώτων στο Γκέρλιτζ της Γερμανίας εξ αιτίας του Μεταξά. -Το «ΟΧΙ» στους Μικρασιάτες πρόσφυγες το Νοέμβρη του 1916, όταν οι συμμορίες των «Επίστρατών» του, έπνιξαν την Αθήνα στο αίμα τους και τους ανάγκασαν να «συνωστιστούν» στο λιμάνι του Πειραιά, να προσπαθήσουν να ανέβουν στα πλοία των συμμάχων για να διαφύγουν τη βία των φανατισμένων «ομοεθνών» τους. Τους προετοίμασαν έτσι γι αυτό που θα ακολουθούσε με τις ευλογίες του Μεταξά, 5 χρόνια μετά, στην προκυμαία της Σμύρνης. -Το «ΟΧΙ» στη Μικρασιατικη Εκστρατεία -Το «ΟΧΙ» στην πρόταση να αναλάβει της αρχιστρατηγία του Μετώπου, με αποτέλεσμα αυτή να αποδοθεί στον ανίκανο Χ»ανέστη με τα γνωστά αποτελέσματα -Το «ΟΧΙ» στη Δημοκρατία, την οποία κατέλυσε με το πραξικόπημα της 4ης Αυγούστου -Το «ΟΧΙ» στο σεβασμό των πολιτικών του αντιπάλων -Το «ΟΧΙ» στην ελευθερία των στιχουργών. Επέβαλε για πρώτη φορά τη λογοκρισία στα τραγούδια. -Το «ΟΧΙ» στα τραγούδια των προσφύγων. Απαγόρευσε το ρεμπέτικο τραγούδι και τις γλυκειές μελωδίες της Ανατολής (τα μπεμόλια, που λένε αυτοί που γνωρίζουν!) Θεωρούσε ότι δεν είναι αρκούντως δυτικά! -Το «ΟΧΙ» στο σεβασμό της ιστορικής μνήμης των προσφύγων της Μικρασιατικής Καταστροφής, όταν το 1938 δώριζε στο τουρκικό κράτος το υποτιθέμενο σπίτι του Μουσταφά Κεμάλ πασά και μετονόμαζε την Οδό Αποστόλου Παύλου σε Οδό Κεμάλ Ατατούρκ…. ….εάν ψάξουμε αρκετά θα βρούμε και άλλα «ΌΧΙ» αυτού του «μικρού ανθρώπου», όπως τον απεκάλεσε ο συντροφός του στο Λαϊκό Κόμμα, εξίσου μανιακός αντι-πρόσφυγας, ο Γεώργιος Βλάχος, τότε εκδότης της «Καθημερινής» ή του «Γιαννάκη», όπως τον αποκαλούσε η Βασίλισα Σοφία των Χοετζόλερν! » —————————————————- 13 Τρίτη, 28 Οκτωβρίου 2008 Δημήτριος Ξενητεμένος Διαφωνώ με την δαιμονοποίηση της λέξης Εθνικισμός και την επί το αρνητικότερον αντιδιαστολή της με τις λέξεις «εθνισμός» και «πατριωτισμός». Το τί πιστεύει ο (κάθε) Μπαμπινιώτης λίγο με απασχολεί. Είναι προφανές ότι κάθε ένας, ειδήμων ή όχι, χρησιμοποιεί τον όρο με την ερμηνεία που τον «βολεύει». Είμαι βέβαιος ότι αν ανατρέξετε σε αρκετά παλαιότερα λεξικά, ο όρος «Εθνικισμός» δεν έχει την αρνητική σημασία του σήμερα. Αν, μάλιστα, αναλογισθείτε ότι πολλοί σήμερα ερμηνεύουν την λέξη αυτή με γνώμονα την δυτική ρίζα (national-) και το ειδικό βάρος που προσέλαβε μετά τον 2ο Π.Π., το λάθος είναι προφανές. Άλλο πράγμα ο «εθνικισμός» και άλλο το «nationalism». Ο κακός, υπερβολικός, επιθετικός «εθνικισμός, ή «εθνισμός», ή «πατριωτισμός» ή και ‘γω δεν ξέρω τί, εκφράζονται με την λέξη «σοβινισμός». Σας προτρέπω να κάνετε μία έρευνα για την ιστορική προέλευση της λέξης αυτής. Πραγματικά θα δείτε ότι η ετυμολογία του όρου «Σοβινισμός» παραπέμπει (επακριβώς μάλιστα) στην κακή έκφραση της αγάπης προς την πατρίδα και χαρακτηρίζει απόλυτα τις «πατριωτικές» αυτές πράξεις που -κακώς- στρέφονται κατά άλλων εθνών και λαών. Είναι καιρός νομίζω να απαιτήσουμε, με το να χρησιμοποιούμε την λέξη «εθνικισμός» με θετική και μόνο έννοια (που είναι και το σωστό), την αποκατάσταση της γλωσσικής αυτής αυθαιρεσίας. Μιά αυθαιρεσία που στόχο έχει το κέρδος καθαρά κομματικής ωφέλειας από τις γνωστές-άγνωστες ομάδες ακραίων πολιτικών θέσεων. Και το γεγονός αυτό και μόνο καθιστά τους «ρέκτες» εμπνευστές ως άτομα χαμηλής έως μηδαμινής εμπιστοσύνης, την δε γλωσσική τους «παρέμβαση» τουλάχιστον ύποπτη. —————————————————- 14 Τρίτη, 28 Οκτωβρίου 2008 Κιλκισιώτης Δημήτριε Ξενητεμένε ενώ έχεις δίκιο στην ανάλυση των όρων, φοβάμαι ότι η εξέλιξη δεν είναι αντιστερέψιμη. Δηλαδή, ενώ ο εθνικισμός υπήρξε ένα πολύ σημαντικό ιστορικό φαινόμενο, που στις απαρχές του ανέλαβε να μετασχηματίσει τις φεουδαρχικές κοινωνίες και να τις οδηγήσει στον εκσυγχρονισμό και στα σύγχρονα έθνη-κράτη, σήμερα σημαίνει κάτι διαφορετικό. Πιθανότατα την κύρια ευθύνη να φέρει ο γερμανικός ρομαντισμός που από απελευθερωτική δύναμη τον σε ρατσισμό και φυλετισμό. Και μ’ αυτόν ως πρόσχημα προκάλεσε την παγκόσμια τραγωδία του Β’Παγκοσμίου Πολέμου. Σήμερα βλέπουμε ότι και στον όρο «εθνικισμός» συμβαίνει κάτι που έχει συμβεί με πάρα πολλούς όρους, δηλαδή το αρχικό του περιεχόμενο μετεβλήθη. Έτσι, σήμερα τείνει να θεωρείται ότι ο «εθνικισμός» σημαίνει «σωβινισμός» και «ρατσισμός». —————————————————- 15 Τρίτη, 28 Οκτωβρίου 2008 triantafilidis arage giati ta tileoptika diktia ton ntavatzidon omou meta tis ethnikis[?} tileorasis eno tin imera tou aids vazoun dipla sto simataki tous ena kokino kaskolaki gia na thimizoun tin sigekrimeni mera ,eno tin imera prostasias tou perivalontos ntinoun to sima tou kanaliou me prasino filo kai paei legontas kathe treis kai ligo ,gia simera oute mia simaioula gia na timisoun aytous pou tous epitrepoun na xtizoun plouti stis plates tou laou kai na kathivrizoun tin patrida to ethnos kai tin istoria?pio poli aksia exoun oi kapotes apo to ethnos?kala gia to alafouzio skai parartima tou evreikou lobby ton ipa kai tis presvias den to sizitoume..ntropi.tha rthei omos i nemesis tou xronou.. —————————————————- 16 Τρίτη, 28 Οκτωβρίου 2008 Π.Τσίρος Βρε αφήστε αυτά τώρα! Σήμερα είναι 28 Οκτωβρίου. Χρόνια Πολλά. —————————————————- 17 Τρίτη, 28 Οκτωβρίου 2008 ΄Ελλην Μακεδών Ζήτω η 28 Οκτωβρίου 1940! Ζήτω η ΕΛΛΑΣ, Ζήτω ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ! —————————————————- 18 Τρίτη, 28 Οκτωβρίου 2008 imago «Τα σχολικά μας βιβλία της Ιστορίας, όντως καλλιεργούν όχι την ιδέα του έθνους και της πατρίδας, αλλά την έννοια του εθνικισμού και της εθνικιστικής ιδεολογίας άλλοτε άμεσα κι άλλοτε – κυρίως – έμμεσα. Σε ένα από τα τμήματα της Β΄Γυμνασίου που διδάσκω Ιστορία από τα 25 παιδιά του τμήματος τα 11 είναι παιδιά οικονομικών μεταναστών από τη Βουλγαρία, (2 από Γερμανία, 2 από Ρωσία, 2 από Μ. Βρετανία και 9 από την Ελλάδα). Αλήθεια μπορείτε να διανοηθείτε τι συμβαίνει μέσα στην τάξη όταν διδάσκουμε όλα αυτά που αναφέρει το βιβλίο για τους λαούς αυτούς (εκτός βέβαια από τη Μ. ΒΡΕΤΑΝΙΑ -τώρα τελευταία και της Γερμανίας και Ιταλίας – της οποίας το εγκώμιο πλέκεται στις περισσότερες περιπτώσεις, ενώ αμβλύνεται η κάθε εχθρική στάση και πράξη της εναντίον της πατρίδας μας – δε νομίζω ότι θα προκληθώ να αναφερθώ σε συγκεκριμένα σημεία των βιβλίων!!!).» Ακριβώς αυτό εννοούσα με τα προβλήματα που δημιουργεί η εθνική παιδεία. Φίλτατε Δημοσθένης, το όντως υπαρκτό αυτό πρόβλημα που έχω τονίσει και εγώ, δεν λύνεται με την αλλαγή των σχολικών βιβλίων ή την κατάργιση των υποχρεωτικών «μιλιταριστικών παρελάσεων» (πράγμα παράλογο εξάλλου αφού ο κάθε πολίτης είναι υποχρεωμένος να υπηρετεί την πατρίδα και μάλιστα χωρίς να τον απασχολεί κάθε φορά η κριτική ανάλυση των «ιστορικών γεγονότων» εκτός και εάν υποστηρίζετε στην ίδια λογική και την κατάργηση της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας) αλλά με τον περιορισμό τέτοιων αναλογιών σε μαθητές αλλοδαπούς στις σχολικές τάξεις! Υ.Γ. εντύπωση μου προκαλεί πάντως, ότι αναφερόμενοι μερικοί στα εγκλήματα των ναζί μιλάνε για Γερμανούς και αναφερόμενοι στα εγκλήματα των τούρκων μιλάνε για κεμαλικούς εθνικιστές. —————————————————- 19 Τρίτη, 28 Οκτωβρίου 2008 Κιλκισιώτης imago, να ένα σημείο που συμφωνούμε απολύτως. Για τα γεγονότα εκείνης της εποχής θα έπρεπε να λέμε οι Γερμανοί Ναζί, οι Ιταλοί φασίστες, οι Βούλγαροι φασίστες…. Είναι άδικο να φορτώνουμε σ’ έναν ολόκληρο λαό τα εγκλήματα που προκάλεσε μια πολιτική του παράταξη, έστω κι αν ο λαός την επέλεξε να τον διακυβερνήσει. —————————————————- 20 Τρίτη, 28 Οκτωβρίου 2008 imago Δυόμισι ποστς πιο πάνω ο χρήστης Πατριώτης σας λέει ότι είναι άδικο να υποστηρίζεις την αυτολογοκρισία που σου έχουν επιβάλλει οι νικητές και οι εγχώριοι συνεργάτες και εσύ του απαντάς: «Οι Γερμανοί, ω! «πατριώτη», είναι οι βασικοί υπεύθυνοι για τη συρρίκνωση του ελληνισμού.» και μετά έρχεσται και λέτε ότι συμφωνούμε επιτέλους… Υ.Γ. δυστηχώς βλέπω ότι υπάρχει μια διάθεση εκ μέρους σας να αθωώσετε τον τουρκικό λαό για τα διαπραχθέντα εγκλήματα ρίχνοντας τα όλα στους Hohenzollern ή μεταφέροντας χρονικά την μεταποίηση του εθνικισμού σε κάτι «ρατσιστικό» και «φυλετικό» στην εποχή της επικράτησησς του εθνικοσοσιαλισμού. Παραβλέπετε ωστόσο, όπως και πολλοί άλλοι που προσπαθούνε να αντικαταστήσουνε τον όρο εθνικιστής με μια πολιτικός ορθώτερη λέξη, ότι Εθνικισμός είναι πάνω από όλα μια αντίδραση, ένα αίσθημα που λίγο σχέση έχει με την λογική και άρα με την αρετή και ηθική αλλά πολύ σχέση έχει με την εκάστοτε επικρατούσα κατάσταση (δεν είναι τυχαίο ότι για παράδειγμα ο εθνικοσοσιαλισμός έχει τις ρίζες του στην ίδια την γερμανική κοινωνία και εκφράζει κατά βάθος την ανησυχία για το μέλλον του γερμανικού έθνους μετά την συνθήκη των Βερσαλλιών). —————————————————- 21 Τρίτη, 28 Οκτωβρίου 2008 Ανδρέας Σταλίδης Ο Δημήτριος Ξενιτεμένος έχει δίκιο. Η λέξη «εθνικισμός» έχει δύο εκδοχές, την ακαδημαϊκή και τη δημοσιογραφική. Η πρώτη έχει συνάφεια με το έθνος-κράτος και είναι ορολογία που προέκυψε κυρίως τον 19ο αιώνα. Αφορά στο κίνημα εθνικής ολοκλήρωσης, δηλαδή συμπερίληψης όλων των πληθυσμών με κοινή εθνική συνείδηση στην ίδια πολιτική οντότητα. Ο «εθνικισμός» αυτός δεν μπορεί να έχει ούτε αρνητική, ούτε θετική χροιά. Ο λόγος είναι ότι αποτελεί ιστορική πραγματικότητα. Σήμερα, η ακαδημαϊκή εκδοχή του όρου αφορά κυρίως σε αποσχίσεις από παγιωμένα έθνη-κράτη, και θα μπορούσε να ειπωθεί ότι ούτε αυτή η ερμηνεία έχει αρνητικά χαρακτηριστικά (υπό προϋποθέσεις – δηλαδή να μην επεκτείνεται το αίτημα σε παράνομες δραστηριότητες, τρομοκρατία κοκ). Η δεύτερη εκδοχή είναι εντελώς κατασκευασμένη. Όταν ένας ιστορικός όρος δεν μπορεί να χωνευτεί από τον μέσο άνθρωπο, τότε αντικαθίσταται η ερμηνεία του από μία στερεότυπη με καθαρά αρνητική χροιά. (φαινόμενο που μάλλον αγγίζει τον λαϊκισμό). Έτσι, χρωματίζεται με «σατανικά χρώματα» και ρίπτεται αφειδώς εδώ κι εκεί με σκοπό την ταύτισή του με την ακροδεξιά. Γίνεται όχημα στην ενοχοποίηση του (υγιούς) πατριωτισμού. Από τον Τάσσο Παπαδόπουλο μέχρι τις αντιδράσεις για το βιβλίο Ιστορίας, αλλά και τόσα άλλα θέματα στην Ελλάδα, η «κατηγορία» του «εθνικιστή» έχει την πρωτοκαθεδρία. Ο Μπαμπινιώτης έχει χαμένο το παιχνίδι εξ αρχής, διότι επιχειρεί να διαχωρίσει και να διασώσει ό,τι μπορεί, παίζοντας όμως με τους κανόνες των επικυρίαρχων ιδεολογικοπολιτικών ρευμάτων στη χώρα. Η Ελλάδα έπαψε δια παντός να είναι «εθνικιστική» χώρα το 1922. Ως τότε ήταν «εθνικιστική» εν συνόλω και χωρίς καμία ιδιαίτερη βαρύτητα στην «ακροδεξιά». Ίσα ίσα μάλιστα, που η δεξιά πτέρυγα κατηγορείται ορισμένες φορές από την αριστερά για ακριβώς το αντίθετο! Για διαφορετικούς λόγους όμως, έχει να αντιμετωπίσει τον «εθνικισμό» ορισμένων γειτόνων. Η Αλβανία λόγω καθυστέρησης ζει σήμερα τον 19ο αιώνα των λοιπών Βαλκανικών λαών (ιδρύθηκε άλλωστε μόλις το 1913), τα Σκόπια βασίζονται στον εθνικισμό τους για να τροφοδοτήσουν την ασφάλειά τους (ως κατασκευασμένη εθνότητα), και η Τουρκία οικοδομήθηκε εξ αρχής με το εθνικιστικό κριτήριο. [Αυτά με τον ουδέτερο χαρακτήρα του «εθνικισμού», ως ιστορική πραγματικότητα.] Η «δημοσιογραφική» εκδοχή δεν εδράζεται πουθενά στην ιστορία. —————————————————- 22 Τρίτη, 28 Οκτωβρίου 2008 X. K. Σχόλια στο κείμενο του Δημοσθένη Α Αγαπητέ Δημοσθένη, η Πολιτεία θεσμοθετεί ό,τι θεωρεί σημαντικό, ώστε να το διασφαλίζει. Ως θεσμός οι παρελάσεις είναι δεσμευτικές για τα σχολεία, που σημαίνει: για τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές. Αν ο δημόσιος εορτασμός δεν ήταν θεσμοθετημένος, δηλ. υποχρεωτικός, απλούστατα, δε θα τελούταν. Διότι ό,τι είναι ιδιωτική υπόθεση δεν μπορεί να διοργανωθεί ως δημόσια εκδήλωση. Και, ως γνωστόν, η τέλεση των παρελάσεων απαιτεί τη λήψη συγκεκριμένων μέτρων και μεγάλη προετοιμασία από τους Δήμους. Σου θέτω, λοιπόν, τα εξής δύο ερωτήματα: α) Κατά τη γνώμη σου η εορταστική κατάφαση των αγώνων για την ελευθερία και την εθνική ανεξαρτησία και η απόδοση τιμών προς τους λαϊκούς αγωνιστές της ελευθερίας θα έπρεπε να αφεθεί στην προσωπική διάθεση του καθενός ή να είναι θεσμός της Πολιτείας; β) Τα σχολεία θα έπρεπε, κατά τη γνώμη σου, να μετέχουν στο δημόσιο εορτασμό ή όχι; Β Δύο παρατηρήσεις επί του ισχυρισμού σου ότι οι παρελάσεις είναι «μιλιταριστικού και μεταξικού τύπου, γιατί με αυτήν την μορφή ο σπιθαμιαίος δικτάτορας τις επέβαλε». α) Μάταια εμμένεις στη – μορφική, έστω – σχέση του Μεταξά με τις παρελάσεις. Το άρθρο του Χ. Κορκόβελου καταρρίπτει πανηγυρικά αυτόν τον ισχυρισμό. Δε χρειάζεσαι παρά άλλη μια ανάγνωσή του. β) Οι μαθητικές παρελάσεις καμιά σχέση δεν έχουν με το μιλιταρισμό! Όπως καμία σχέση δεν έχουν με το μιλιταρισμό και οι στρατιωτικές παρελάσεις εν Ελλάδι! Μιας και είσαι – καθώς λες καθηγητής – ξέρεις ότι τις έννοιες δεν πρέπει να τις χρησιμοποιούμε κατά το δοκούν και με αλλοιωμένο νόημα, διότι τότε βαρυνόμαστε με το αδίκημα της παραχάραξης. Σου γνωστοποιώ, λοιπόν, τον ορισμό του μιλιταρισμού από το Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής του Ινστιτούτου Νεοελληνικών Σπουδών του Α.Π.Θ. μιλιταρισμός: «κυριαρχία του στρατού στα πλαίσια μιας κοινωνίας ή ενός κράτους, η οποία εκδηλώνεται ως υποταγή όλων των δραστηριοτήτων στη στρατιωτική σκοπιμότητα και στην προετοιμασία για πόλεμο». Αν επιμένεις πως έχουν πράγματι σχέση οι μαθητικές παρελάσεις με τον (ορθά νοούμενο) μιλιταρισμό, οφείλεις να το τεκμηριώσεις. Γ Γράφεις αγαπητέ Δημοσθένη: 1ο. «Τα σχολικά μας βιβλία της Ιστορίας, όντως καλλιεργούν όχι την ιδέα του έθνους και της πατρίδας, αλλά την έννοια του εθνικισμού και της εθνικιστικής ιδεολογίας άλλοτε άμεσα κι άλλοτε – κυρίως – έμμεσα». Ερωτώ, φίλτατε: Γιατί δεν προσκομίζεις καμία απόδειξη των ισχυρισμών σου; Δε νομίζεις πως το οφείλεις στους συνομιλητές σου; 2ο. Γράφεις, επίσης: «Σε ένα από τα τμήματα της Β΄ Γυμνασίου που διδάσκω Ιστορία από τα 25 παιδιά του τμήματος τα 11 είναι παιδιά οικονομικών μεταναστών από τη Βουλγαρία, (2 από Γερμανία, 2 από Ρωσία, 2 από Μ. Βρετανία και 9 από την Ελλάδα). Αλήθεια μπορείτε να διανοηθείτε τι συμβαίνει μέσα στην τάξη όταν διδάσκουμε όλα αυτά που αναφέρει το βιβλίο για τους λαούς αυτούς…δε νομίζω ότι θα προκληθώ να αναφερθώ σε συγκεκριμένα σημεία των βιβλίων!!!» Να, όμως, που αυτό ακριβώς σε προκαλώ να κάνεις, αγαπητέ Δημοσθένη. Αναφέρσου, σε παρακαλώ, σε συγκεκριμένα σημεία του βιβλίου, ώστε να αποδείξεις πως μιλάς υπεύθυνα. Χ. Κ. —————————————————- 23 Τρίτη, 28 Οκτωβρίου 2008 Πατριώτης @ Κιλκισιώτη: Σου έγραψα ότι έμαθες να διαβάζεις την Ιστορία όπως την έγραψαν οι νικητές, αναφερόμενες σ’ αυτά που έγραφες για τους Γερμανούς κι εσύ απαντάς «δηλαδή σαν Έλληνας που… κλπ». 🙂 Δεν κατάλαβες καθόλου τι εννοώ. Να σου το κάνω πιο απλό. Όταν η Ιστορία γράφεται από τους νικητές, τότε δαιμονοποιείται ΔΙΚΑΙΩΣ -Η- ΑΔΙΚΩΣ ο ηττημένος και φορτώνεται αυτός όλο το φταίξιμο, κάτι που ασφαλώς ούτε ιστορικά στέκει, ούτε ηθικά. Άσχετη, λοιπόν, η απάντησή σου. Διαβάζω και στην συνέχεια την ανταλλαγή μηνυμάτων με τον imago και βλέπω, Κιλκισιώτη, ότι μάλλον πρέπει ξεκαθαρίσεις στο μυαλό σου τι ακριβώς θέλεις. Διαφωνώ επίσης και μ’ αυτό που γράφεις για τον εθνικισμό: «Πιθανότατα την κύρια ευθύνη να φέρει ο γερμανικός ρομαντισμός που από απελευθερωτική δύναμη τον σε ρατσισμό και φυλετισμό. Και μ’ αυτόν ως πρόσχημα προκάλεσε την παγκόσμια τραγωδία του Β’Παγκοσμίου Πολέμου.» Χονδροειδέστατο σφάλμα και μπερδεύεις πολλούς όρους μαζί, π.χ. «ρατσισμό και φυλετισμό», που είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα. Ποια η διαφορά; Άνοιξε όποιο σοβαρό λεξικό θέλεις και θα δεις ότι ο ρατσισμός στα ελληνικά λέγεται φυλετισμός (razza = φυλή). Ούτε, βέβαια, οι Γερμανοί έφταιξαν για την ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΤΙΚΗ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ παραποίηση της έννοιας του εθνικισμού και του πατριωτισμού από την αριστερίστικη θολοκουλτούρα, που τα κατέστησε συνώνυμα περίπου του … φασισμού!!! Γνωστά είναι αυτά, νομίζω, λίγο ή πολύ. Όσον αφορά στα «ΟΧΙ» του Μεταξά, θα ήταν περίεργο αν το συγκεκριμένο ιστολόγιο άφηνε να περάσει μία χρονιά τέτοια επέτειος και να μην ασχοληθεί με το να ματαιώσει την αδιαμφισβήτητη προσφορά του Ιωάννου Μεταξά στο Έπος της Αλβανίας. Έχουν ψύχωση μαζί του, όπως όλοι οι αριστεροί, όχι διότι τους ταλαιπώρησε με εξορίες και φυλακίσεις, αλλά διότι αυτός έθεσε φιλολαϊκά μέτρα σε εφαρμογή, τα οποία αυτοί ούτε να υποσχεθούν δεν μπόρεσαν!! Προσπαθούν πάση θυσία να ακυρώσουν το έργο του, αλλά οι ιστορικές αλήθειες δεν αλλάζουν. —————————————————- 24 Τρίτη, 28 Οκτωβρίου 2008 Πατριώτης @ Χ.Κ. και Δημοσθένη Στην εγγραφή μου (7) Δευτέρα, 27 Οκτωβρίου 2008, παραθέτω δύο συνδέσμους που καθιστούν σαφές ότι οι παρελάσεις δεν είναι κατάλοιπο της δικτατορίας του Μεταξά, κάτι που «πέρασε» επίσης μεταπολιτευτικά από την αριστερά, όπως και το αίτημα κατάργησής των. Έπρεπε να υπάρχει λόγος για το αίτημα, έρεισμα και εφηύραν την ανιστόριτη αυτή «καραμέλα». Σε μία εποχή όπου η λαίλαπα της Νέας Τάξης προσπαθεί να σαρώσει τα πάντα, να ισοπεδώσει αξίες και συνειδήσεις και προπαντός την εθνική αυτογνωσία, η οποία είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο στα σχέδιά της, η αριστερά προσφέρει άριστες υπηρεσίες, διότι έχει χαλαρή εθνική συνείδηση. Υπηρετεί την ΝΤΠ, εναντίον της οποίας νομίζει ότι αγωνίζεται. Αναφέρομαι στην «προοδευτική» αριστερά, η οποία έσπευσε να πανηγυρίσει για τον βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας, να στηρίξει το «σχέδιο» Ανάν, το οποίο τώρα με την βοήθειά της επιστρέφει στην Κύπρο, να συγγράψει το «πόνεμα» της Ρεπούση, να υπογράψει την δήλωση «ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΤΗΝ ΛΕΜΕ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» (μία δήλωση που αναφέρεται στην ΠΓΔΜ και είχε κάνει την εμφάνισή του πριν δύο χρόνια (πού αλλού;) στην «Ελευθεροτυπία», να φωνασκεί υπέρ της κατάργησης των συνόρων και της άμεσης νομιμοποίησης όλων των λαθρομεταναστών, χωρίς βέβαια να διευκρινίζει πού θα βρουν όλοι αυτοί δουλειά, ώστε να μην το ρίξουν στην παρανομία, κλπ. κλπ. —————————————————- 25 Τρίτη, 28 Οκτωβρίου 2008 Σάββας Λαζόπουλος Ακόμη δεν έχουμε εορτάσει τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση του 1821 κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και όσων εκείνων, κρατούντων μεν την «ελληνική γλώσσα αλλά,όχι και ελληνική συνείδηση», που εναντιώθηκαν και κατεδίκασαν την επανάσταση. Όχι όμως και την απελευθέρωση μας. Ευτυχώς, γιατί τώρα «διεκδικούν» περιουσίες απλών ανθρώπων, των εν τη ελευθέρα Ελλάδι κατοικούντων. Σαν αυτούς, οι επερχόμενοι «νεοέλληνες» φιλευλεύθεροι αρχών και κανόνων, βολεμένοι και πλουσιοπάροχα ζώντες, που αρνούνται και πολεμούν τις αρετές για τις οποίες κάποιοι άγνωστοι νεκροί επολέμησαν και θυσιάσθηκαν, για όλους μας! Είναι οι ίδιοι που θα λακίσουν σε ασφαλή σημεία της υφηλίου για να αρχίσουν, και πάλιν, δυστυχώς τα ίδια! Εμείς, -όπως έλεγε κάποιος ήρωας-, τους τιμούμε και απλά παρελαύνουμε για να προσκυνήσουμε την θυσία τους. Αυτοί, αρνούνται την θυσία, ως έωλη και μάταιη,…και αρνούνται την ελευθερία τους. Στα τσακίδια! Χρόνια Πολλά. Για την 28 Οκτωβρίου 1940 και, τους Ήρωες της που μας έκανας περήφανους! —————————————————- 26 Τρίτη, 28 Οκτωβρίου 2008 Κιλκισιώτης Περί του ψεύδους της φιλεργατικής πολιτικής του Μεταξά 1) Ο Μεταξάς θέσπισε τις συλλογικές συμβάσεις μεταξύ της διορισμένης απ’ αυτόν μεταξικής ηγεσίας και του μεταξικού κράτους. Υποκρισία και κάκιστη Φάρσα! (Δ. Στρατή, «Συλλογικές συμβάσεις εργασίας», 1958, σ. 23) 2) Το ΙΚΑ ο Μεταξάς απλώς το εγκαινίασε λόγω πραξικοπήματος. Αφού είχε ιδρυθεί το 1934 με τον νόμο 6.298 «περί κοινωνικών ασφαλίσεων» του 1934 (Γ. Κουκουλέ, «Για μια ιστορία του συνδικαλιστικού κινήματος», 1983, σ. 80). 3) Στη συνέχεια, αφού το εγκαινίασε, δάνεισε υποχρεωτικά όλα τα αποθεματικά του στο κράτος. Δηλαδή έβαλε στο χέρι όλα τα λεφτά των κρατήσεων των εργαζομένων. Μπροστά στη μεταξική πολιτική, ωχριά το πρόσφατο σκάνδαλο των ομολόγων. 4) Η περιβόητη «βοήθεια στους αγρότες» ήταν η εξυπηρέτηση των μεγαλοκτηματιών και η τοκογλυφική εκμετάλλευση των μικρών απραγωγών από την Αγροτική Τράπεζα (Χρ. Ευελπίδη, «Η Γεωργία στην Ελλάδα», 1944, σ. 140). 5) Η φιλεργατική πολιτική του Μεταξά θα βρει την πλήρη αποθέωσή στης το Μάιο του 1936, με τους 12 νεκρούς της μεγάλης εργατικής εξέγερσης. Δύο χρόνια μετά θα διαπράξει το τεράστιο έγκλημα κατά του ελληνισμού, μετην εξαγορά από ιδιώτρη του σπιτιού του Κεμάλ και τον δωρισμό του στο τουρκικό κράτος, το οποίο θα το μετατρέψει στο τουρκικό προξενείο της πόλης. Και βέβαια στην ονομασία της Οδού Κεμάλ Ατατούρκ. Αυτός ήταν ο Μεταξάς και έχουν δίκιο όσοι ασκούν κριτική στο βίο και στην πολιτεία του. Εκτός εάν πρέπει να ξεχάσουμε. Αλλά ευτυχώς ακόμα ο ελληνικός λαός δεν υπέστη λοβοτομή, ούτε από τους Νεοταξίτες του 2008, ούτε από τους παλιούς Νεοταξίτες του 1936. Επίσης κ. «Πατριώτη», μην αποκαλείται «αριστερούς» όσους ασκούν κριτική στο γερμανικό ναζισμό ή στον Μεταξά. —————————————————-

    Σχόλιο από Zωνιανίτης | 31/10/2008

  31. ΣΥΝΕΧΕΙΑ………………

    ————————————————

    27 Τετάρτη, 29 Οκτωβρίου 2008 Πατριώτης

    Το ότι θέσπισε συλλογικές συμβάσεις και καθόρισε κατώτατους μισθούς, εγώ το θεωρώ πρόοδο, ασχέτως του αν η ηγεσία της «Εθνικής Συνομοσπονδίας» ήταν διορισμένη απ’ αυτόν. Ο πρώην πρόεδρός της ΓΣΕΕ και μέλος του ΚΚΕ, Αριστείδης Δημητράτος, ήταν ο πρόεδρός της και υπουργός εργασίας, ο οποίος έθεσε σε εφαρμογή μέτρα που είχαν μεν ψηφισθεί, αλλά δεν είχαν ποτέ τεθεί σε εφαρμογή, θεσπίζοντας παράλληλα και νέα.
    Το ΙΚΑ ιδρύθηκε το 1934 και πρώτος του πρόεδρος ήταν ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος. Το θέμα είναι πότε άρχισε να λειτουργεί. Λειτούργησε, λες, λόγω … πραξικοπήματος; (!) Και το 8ωρο, η απαγόρευση εργασίας των ανηλίκων, η υποχρεωτική ασφάλιση με συμμετοχή του εργοδότη (όπως ακριβώς είναι σήμερο), η υποχρεωτική άδεια με επίδομα, το δώρο Χριστουγέννων-Πάσχα, για να αναφέρω μερικά μόνο; Θα τα ακυρώσομε όλα, επειδή ο Μεταξάς ήταν δικτάτορας;

    Και τι σχέση έχει η φιλεργατική πολιτική του Μεταξά με τους … νεκρούς της εργατικής εξέγερσης του Μαΐου; Δηλαδή, να τα ανακατέψομε όλα, μπας και τα καταφέρομε να τον μειώσομε;

    Το ότι για πρώτη φορά στην Ελλάδα το 1938 θεσπίστηκε Αστικός Κώδικας (μέχρι τότε χρησιμοποιούσαν τον Ιουστινιάνειο Κώδικα), το θεωρώ πρόοδο, όπως και όλα τα παραπάνω κι ας λένε οι προκατειλημμένοι τα φληναφήματά των.

    «Δύο χρόνια μετά θα διαπράξει το τεράστιο έγκλημα κατά του ελληνισμού, μετην εξαγορά από ιδιώτρη του σπιτιού του Κεμάλ και τον δωρισμό του στο τουρκικό κράτος, το οποίο θα το μετατρέψει στο τουρκικό προξενείο της πόλης. Και βέβαια στην ονομασία της Οδού Κεμάλ Ατατούρκ.»

    Τεράστιο έγκλημα … κατά του ελληνισμού; Γιατί; Αμφιβάλλω αν καταλαβαίνεις τι γράφεις καθ’ υπαγόρευση μάλλον.

    Διάβασε και το άρθρο του Γ. Κεκαυμένου «Ο Μεταξάς το ΟΧΙ και η Δημοκρατική Παράταξη εδώ:http://www.antibaro.gr/articles/history/metaksas-oxi.html

    «Επίσης κ. «Πατριώτη», μην αποκαλείται «αριστερούς» όσους ασκούν κριτική στο γερμανικό ναζισμό ή στον Μεταξά».

    Δεν αποκαλώ αυτούς αριστερούς, αλλά εκείνους που προσπαθούν να ανασκευάσουν την ιστορία χαλκεύοντας γεγονότα. Πότε, άλλωστε, άσκησε κανείς κριτική στον γερμανικό ναζισμό και τον είπα αριστερό; Μήπως δεν ξέρεις τι διαβάζεις (το πιθανότερο);

    ————————————————

    28 Τετάρτη, 29 Οκτωβρίου 2008 Κιλκισιώτης

    Δηλαδή εσείς κ. «Πατριώτη» που προσπαθείτε να «ρίξετε στα μαλακά» το ναζισμό και την πολιτική του γράφοντας:

    «Όταν η Ιστορία γράφεται από τους νικητές, τότε δαιμονοποιείται ΔΙΚΑΙΩΣ -Η- ΑΔΙΚΩΣ ο ηττημένος και φορτώνεται αυτός όλο το φταίξιμο, κάτι που ασφαλώς ούτε ιστορικά στέκει, ούτε ηθικά.»

    Δηλαδή μπορεί να έχουμε ΑΔΙΚήσει το ναζισμό και ΑΔΙΚΩΣ να του προβάλλουμε τα όσα διέπραξε κατά της ανθρωπότητας και κατ’ ημών των ιδίων; Πώς λέγεται αυτή η απόπειρα αθώωσης της ναζιστικής βαρβαρότητας; Και ειδικά όταν αυτό εκστομείται τη μέρα του ΟΧΙ, την ημέρα που άρχισε η Ελληνική Αντίσταση στο φασισμό και το ναζισμό;

    Αλλά ξέρω! Το γράφεις με σαφήνεια για όλους εμάς που απεχθανόμαστε το ναζισμό αποδομώντας την αντίληψή μας για την πρόσφατη ιστορία:

    «… έμαθες να βλέπεις την Ιστορία όπως την έγραψαν οι νικητές. Οι Γερμανοί είναι αξιολύπητοι με την πλύση εγκεφάλου που τους έχουν κάνει και τις ενοχές που τους έχουν δημιουργήσει.»

    Οπότε οι «αξιολύπητοι Γερμανοί» περιμένουν κάποιους σαν τον «πατριώτη» να τους ξαναεμφυσήσουν την παλιά πατριωτική περηφάνεια!

    Αν αυτή η προσέγγση δεν είναι προσβολή προς τους νεκρούς μας και τους αγώνες του έθνους, δεν ξέρω ποια θα μπορούσε να είναι και τι περισσότερο κακό ηθικά έκανε η Ρεπούση και οι υπόλοιποι αποδομιστές;

    ————————————————

    29 Τετάρτη, 29 Οκτωβρίου 2008 Πατριώτης

    Συγγνώμη για την πολλαπλή αποστολή του ιδίου κειμένου.

    30 Τετάρτη, 29 Οκτωβρίου 2008 Πατριώτης
    άκυρο λόγω διπλής αποστολής

    ————————————————

    31 Τετάρτη, 29 Οκτωβρίου 2008 Πατριώτης

    Καλά σου είπα ότι δεν καταλαβαίνεις τι διαβάζεις. Αρκεί που το καταλαβαίνουν άλλοι.
    Όταν λέω ότι καταδικάστηκαν μόνον ηττημένοι, δεν με ενδιαφέρει αν αυτοί οι ηττημένοι είναι ναζί ή ό,τιδήποτε άλλο, αλλά ο ΤΡΟΠΟΣ απιονομής «δικαιοσύνης». Οι νικητές δεν ΕΧΟΥΝ το δικαίωμα να δικάζουν ηττημένους, διότι το δικαιωμά τους αυτό βασίζεται στο ότι είναι νικητές. Τι σχέση έχει αυτό με την δήθεν προσπάθειά μου να «ρίξω στα μαλακά» τον ναζισμό;

    Αν δεν καταλαβαίνεις τι διαβάζεις, δεν μπορώ να σου το βάλω και με το κουτάλι στο στόμα. Αρκετά βγάλαμε την συζήτηση εκτός θέματος κι εκτός αυτού δεν είμαι ο κατάλληλος για να εξηγώ περισσότερο αυτό που καθένας με τον κοινό νου καταλαβαίνει. Δεν θα ασχοληθώ περισσότερο με τις ανοησίες που γράφεις.

    ————————————————

    32 Τετάρτη, 29 Οκτωβρίου 2008 ΠΑΝΔΩΡΑ

    Aναλογιζόμενη τις εκατοντάδες τόμους που έχουν γραφτεί από έγκυρους ιστορικούς (B.Anderson, Gellner, Hobsbawm κ.α) και διανοούμενους για το ευρύτατο θέμα του Εθνικισμού,

    Τις συγκρούσεις, το αίμα, τους διωγμούς και τις υλικές και ανθρώπινες καταστροφές που έχει προκαλέσει η ενσάρκωση αυτής της έννοιας στα ιστορικά γεγονότα της νεωτερικότητας,

    Την ιστορική διαδρομή του ευρωπαϊκού φαινομένου του Εθνικισμού, από τα τέλη του 18ου αιώνα μέχρι τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο και τη μετάλλαξή του από δύναμη δημιουργική και απελευθερωτική (βλ. Ελληνική Επανάσταση) σε δύναμη καταστροφής (βλ. Ιμπεριαλισμός, 2 Παγκόσμιοι Πόλεμοι κ.ά) και τις συνδηλώσεις του όπως Ναζισμός, Φασισμός, Ολοκληρωτισμός κλπ,

    Τον τρόπο συγκρότησης των νεωτερικών κρατών, είτε με τη μορφή της απελευθέρωσης από έναν «ξένο κατακτητή» είτε με την βίαιη επιβολή μιας κυρίαρχης εθνότητας έναντι άλλων, είτε με την απόσχιση από πρώην αυτοκρατορίες, που εμπεριείχε πάντοτε τη βία και την προσφυγή στην εθνικιστική ιδεολογία ως την αναγκαία για την προώθηση των στόχων και σκοπών του εθνικού κράτους,

    Τις ιστορικές υπερβάσεις (δεδομένης της κατάρρευσης των εθνικών κρατών) που κατάφεραν οι ευρωπαϊκοί λαοί στην συλλογική τους νοοτροπία (πολλοί εξ αυτών έγιναν κράτη μόλις το 1919) μετά την ναζιστική λαίλαπα και την γεωγραφική και ιδεολογική διαίρεση (σιδηρούν παραπέτασμα) της Ευρώπης από τις 2 υπερδυνάμεις, το 1945 ώστε να δώσουν σάρκα και οστά στην Ευρωπαϊκη Ιδέα με την πολιτική ενοποίηση και την εγκαθίδρυση της ειρήνης στην τραγική ήπειρο,

    Δεν έχω παρά να φωνάξω… «Μαύρη είναι η νύχτα στα βουνά!» Διότι :

    Το άρθρο και τα σχόλια που παρατέθηκαν, συνιστούν άριστο παράδειγμα εφαρμογών της εθνικιστικής στρατηγικής, είτε πρόκειται για τον δημιουργικό εθνικισμό του 19ου αιώνα, είτε για τον καταστροφικό του 20ου.

    Είναι γνωστό ότι τα εθνικά σύμβολα, η εθνική λογοτεχνία και γλώσσα, οι λαϊκές παραδόσεις, το εκπαιδευτικό σύστημα, ο εθνικός στρατός αλλά και ένα ιστορικό παρελθόν που εφόσον υπάρχει (πχ παλιά έθνη) κατασκευάζεται με βάση την κυρίαρχη οπτική του παρόντος, στοχεύουν στην αναγκαία εθνική ομογενοποίηση προς την ανώτερη κουλτούρα και την υποταγή του πολίτη στους νόμους του κράτους (κ της κυρίαρχης πλειοψηφίας) προκειμένου να εξυπηρετηθούν οι ανάγκες και τα εθνικά συμφέροντα.

    Απο το ύφος, το περιεχόμενο και τα συμφραζόμενα, λοιπόν, αυτών των σχολίων, είναι ολοφάνερο το αποτέλεσμα της ανεπαρκούς και παρωχημένης διδασκαλίας της Ιστορίας στην ελληνική εκπαίδευση. Αν και θεωρώ απαράδεκτο και αφαιρετικό τον «συνωστισμό των Ελλήνων στην προκυμαία της Σμύρνης» επειδή δεν προβάλει με σαφήνεια και ακρίβεια την ιστορική πραγματικότητα του εξαναγκαστικού διωγμού των προσφύγων, ωστόσο το πολυ καλό εγχειρίδιο του Δασκάλου εκθέτει αναλυτικά και με σαφήνεια τη σύγχρονη μέθοδο διδακτικής της ιστορίας. Δεν γνωρίζω πόσοι μπήκαν στον κόπο να το διαβάσουν προσεκτικά αποφεύγοντας τις προκαταλήψεις που όλοι μας κουβαλάμε.

    Κατανοώ βέβαια τη δυσκολία εφαρμογής της μεθόδου από μεγάλο μέρος του ελληνικού διδακτικού προσωπικού για την οποία δεν ευθύνεται μόνο η γνωστική ανεπάρκεια αλλά και ο γενικότερος σχεδιασμός της διδακτικής ύλης, των μεθόδων, εποπτικών μέσων κλπ σε επιτελικό επίπεδο.

    Σε κάθε περίπτωση, δεν θα πρέπει να παραβλέπουμε ότι σε έναν διαρκώς μεταβαλλόμενο σύγχρονο κόσμο, με ρευστά σύνορα σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας, η Ιστορία θα πρέπει να κινείται προς την δύσκολη οδό της συμφιλίωσης και της συναίνεσης και όχι της διχόνοιας και των αντιπαραθέσεων, που τόσα δεινά έχουν επιφέρει στην ανθρωπότητα. Βεβαίως το ιστορικό παρελθόν κατασκευάζεται, πως αλλιώς θα το γνωρίζαμε εκ των υστέρων. Μπορούμε όμως να επιλέξουμε τα τεκμήρια και τις πηγές εκείνες που προβάλλουν με τη μεγαλύτερη δυνατή αντικειμενικότητα το παρελθόν, έτσι ώστε να ακούγονται όλες οι «φωνές» και όχι μόνο οι «μεγάλες αφηγήσεις». Είναι άλλωστε και αυτό συνέπεια της νεωτερικότητας σε μια επιστήμη του Ρομαντισμού του 19ου αι., όπως είναι η «επιστήμη της Ιστορίας», από την στιγμή που ο «ανώνυμος λαός» (αντικείμενο μελέτης πλέον) ήλθε στο προσκήνιο της σύγχρονης ιστορίας διαδραματίζοντας ενεργό ρόλο. Να έχουμε υπόψη μας δε, από το ίδιο ιστορικό γεγονός δεν βιώνουμε όλοι την ίδια θετική/αρνητική εμπειρία και συνεπώς δεν διαμορφώνουμε ενιαία αντίληψη για την ιστορικότητα.

    Ή ιστορική μνήμη είναι προφανές ότι δεν διατηρείται με στρατιωτικές πόσο μάλλον με μαθητικές παρελάσεις, αλλά με την σωστή για την εποχή μας διδασκαλία, με την επίγνωση ότι απευθύνεται σε μαθητές με διαφορετικές κουλτούρες, ήθη, παραδόσεις, συλλογικές συνειδήσεις και εμπειρίες και οφείλει να προσαρμόζεται πάνω σ’ αυτή την πολυφωνία, να την αναδημιουργεί και να την αναδιανέμει.

    Ναι… η αισθητική της παρέλασης ταιριάζει και σε καθεστώτα ολοκληρωτικά (όπως υπήρξε και ο σταλινισμός) και το εθνικιστικό (όσο και φιλελεύθερο) παρελθόν της ανάγεται στον Ναπολέοντα που πρώτος έθεσε τα θεμέλια του σύγχρονου κράτους. Η απελευθερωμένη Ελλάδα – ένα νεωτερικό εθνικό κράτος – του ρομαντικού εθνικισμού του 19ου αιώνα δεν θα μπορούσε παρά να την υιοθετήσει όπως τόσα και τόσα σύγχρονα έθνη-κράτη.

    Τα στιγμιότυπα στις τηλεοπτικές ειδήσεις είναι εύγλωττα (όταν δεν μπερδεύουν την 28η με την 25η) … «Οι Ελληνες έκαναν ψηφοφορία και ανέθεσαν στον Ι. Μεταξά να πει ΟΧΙ στους Ιταλούς» (28.10.08 μαθήτρια Γυμνασίου που συμμετέχει στην παρέλαση στο Σύνταγμα). Αραγε να ντράπηκε ο δάσκαλος της …

    Και επιτέλους… ο Ψυχρός Πόλεμος τελείωσε με την πτώση του τείχους του Βερολίνου και συγχρόνως κατέρρευσε η σοβιετική φιλοσοφία ενώ στις μέρες μας κλονίζεται και η αμερικάνικη φιλοσοφία και ό,τι την συνιστά… Για πόσο ακόμα θα πιπιλάμε τις ίδιες «εθνικές» απολιθωμένες καραμέλες ;

    Υπάρχουν σύγχρονοι άνθρωποι που υποστηρίζουν την νομοτελειακή ύπαρξη του ελληνικού έθνους-κράτους (ή του καθε έθνους); Ποιος είναι ο τελικός σκοπός του; Mε ποιό τρόπο οι αναχρονιστικές νοοτροπίες που συνέχουν τις δομές του (κοινωνικές, οικονομικές, πολιτικές, πολιτισμικές) θα άντιμετωπίσουν τις σύγχρονες προκλήσεις;

    ————————————————

    33 Τετάρτη, 29 Οκτωβρίου 2008 Κιλκισιώτης

    Πανδώρα, αν δεν μας τσουβάλιαζες όλους με μια βολική απόρριψη, η συμβολή σου θα ήταν μεγαλύτερη!

    «πατριώτη», το άχημο για σένα είναι ότι αρκετοί πλέον στην Ελλάδα ξέρουν να διαβάζουν κάτω από τις περίτεχνες εκφράσεις και να εντοπίζουν τις κρυμμένες προθέσεις.

    Καταλαβαίνω πολύ καλά ότι αγωνιάς για την απόδοση δικαιοσύνης για τους ηττημένους Ναζί!!!! Μόνο που η αγωνία σου και η ουδετερότητά σου περιορίζονται απελπιστικά στο θέμα αυτό.

    Επειδή όμως πια η ελληνική κοινωνία έχει ξυπνήσει αρκετά, μπορεί να καταλάβει τον αναθεωρητισμό, είτε προέρχεται από την αποδομητική νεοταξική Αριστερά και τους νέους της συντρόφους -τους νεοφιλελεύθερους δεξιούς- είτε από την παραδοσιακή ακροδεξιά, της φιλο-ναζιστικής συμπεριλαμβανομένης. Και νάσαι σίγουρος ότι θα αντιδράσει, όπως στην περίπτωση Ρεπούση, όταν εξανάγκασε την κυβέρνηση να αλλάξει την υποστήριξή της και να αποσύρει το αναθεωρητικό πόνημα -που είχε την ίδια ακριβώς ουδέτερη θέαση με σένα.

    Αλλά για το συγκεκριμένο θέμα, θα έπρεπε πρωτίστως να μιλήσει ο συγγραφέας του κειμένου, που έδωσε την αφορμή για την αψιμαχία αυτή.

    ————————————————

    34 Τετάρτη, 29 Οκτωβρίου 2008 imago

    @ΠΑΝΔΩΡΑ
    Μια ερώτηση.
    Εάν γνωρίζατε ότι η κα. Ρεπούση ήτανε στα φοιτητικά της χρόνια μέλος μιας εθνικοσοσιαλιστικής οργάνωσης, θα αντιμετωπίζατε με το ίδιο ύφος το συγγραφικό της δημιούργημα?

    Υ.Γ. Ο «συνωστισμός στην προκυμαία της Σμύρνης» ήτανε όντως μια ατυχής επιλογής, αλλά πιστεύετε αλήθεια ότι οφείλετε σε κάποιο λάθος της συγγραφικής ομάδας ή εξυπηρετεί κάποιον στόχο?

    ————————————————

    35 Τετάρτη, 29 Οκτωβρίου 2008 Πατριώτης

    Αν διάβαζες, όπως λες και καταλάβαινες, θα έβλεπες π.χ. και την αγωνία μου για την απονεμόμενη δικαιοσύνη στο ICTY, ένα δικαστήριο που λειτουργεί με το «Σύνδρομο της Νυρεμβέργης» (έχεις τον όρο ακουστά;).(*) Θα έβλεπες ότι η ίδια «δικαιοσύνη» απενεμήθη και στο Ιράκ. Καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε ο Σαντάμ Χουσεΐν για εγκλήματα που διέπραξε κατά των Κούρδων το 1984!!! Και ποιος θα δικάσει αυτούς που τον δίκασαν για τα πολλαπλά δικά των εγκλήματα στο Βιετνάμ, το Αφγανιστάν, το Ιράκ και όχι μόνο; Κι αν δικάστηκε γι αυτό που τον κατηγόρησαν, γιατί τον δίκασαν το 2007 και όχι το 1991, όταν και πάλι τον είχαν νικήσει; Ή μήπως δεν βλέπεις (το πιθανότερο) ότι καταδικάστηκε προς παραδειγματισμό του τι παθαίνει όποιος αντιστέκεται στην Υπερδύναμη;
    Κιλκισιώτη, έχεις την νοοτροπία του προβάτου, που σκέφτεται όπως του υποδείξει ο βοσκός. Αυτή είναι η διαφορά μας. Σε ένα μονάχα έχεις δίκιο: Ότι ο κόσμος ξύπνησε παντού, όχι μόνο στην Ελλάδα και δεν δέχεται τα καλοσερβιρισμένα παραμύθια της απονομής τάχα μου δικαιοσύνης (sic) από τους «καλούς» (νικητές) στους «κακούς» (ηττημένους). Ίσως λίγοι Αμερικανοί να έμειναν πια, που έχουν την δική σου αγελαία νοοτροπία.

    (*)Δεν αμφιβάλλω ότι επικροτείς και την τους βομβαρδισμούς στην Σερβία, αφού οι Σέρβοι εγκληματίες έκαναν εθνοκαθάρσεις, όπως και το ΔΙΚΑΙΩΜΑ απονομής δικαιοσύνης στους χασάπηδες Μιλόσεβιτς και Κάρατζιτς από τους καλούς ΝΑΤΟϊκούς. Δεν βαριέσαι, όλα αυτά τα καθάρματα κρυφοναζήδες ήσαν, έτσι; Αν ξύπναγες, θα καταλάβαινες ότι μιλώ για ΔΙΚΑΙΩΜΑ απονομής δικαιοσύνης και όχι για το αν οι ναζί ήσαν, ή δεν ήσαν εγκληματίες. Ασφαλώς ήσαν, αλλά η δικαιοσύνη έπρεπε να απονεμηθεί από αμιγώς ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ δικαστήριο, άλλως από ουδέτερο διεθνές, το οποίο, όμως, θα καταδίκαζε και τους Συμμάχους για τον εγκληματικό βομβαρδισμό της Δρέσδης, για την Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Κατάλαβες; Μπα! Πρόβλημά σου.

    ————————————————

    36 Τετάρτη, 29 Οκτωβρίου 2008 Κιλκισιώτης

    Κάποια χρήσιμα στοιχεία για τους νοήμονες από το βιβλίο :
    «Ελευθέριος Βενιζέλος, 1864-1936 – Η μεγάλη πορεία – Απο το ανάθεμα στην αποθέωση»

    Κατά την διάρκεια των Νοεμβριανών (του 1916) βάση του βιβλίου

    Πιο εκτεθειμένες στο διωγμό [από τους Βασιλικούς] ήταν τρείς ομάδες: Οι έμποροι οι Κρητικοί και οι πρόσφυγες. […] σελ. 98

    […] στην περίπτωση των εκατό με τριακοσίων, ανάλογα με τους διάφορους υπολογισμούς, νεκρών προσφύγων, οι οποίοι ανώνυμοι και άγνωστοι μεταξύ αγνώστων και θαμμένοι σε μαζικούς τάφους […] σελ. 99

    […] οι πρόσφυγες σκοτώθηκαν επειδή ήταν πρόσφυγες: Οι δολοφονίες αποτελούσαν εν ψυχρώ και απρόσωπα εγκλήματα μίσους, το οποίο είχε καλλιεργηθεί συστηματικά από τα μέσα ενημέρωσης. […] σελ. 100

    […] είχε απαλλάξει [η κυβέρνηση] την πρωτεύουσα από αρκετές χιλιάδες άλλους πρόσφυγες, στέλνοντας τους να αποδεκατιστούν από την πείνα και τις επιδημίες σ’ ένα αυτοσχέδιο στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Σούδα.[…] σελ. 100

    […] στον Πειραιά η παρουσία του συμμαχικού στόλου και η άμυνα οπλισμένων ομάδων Κρητικών, απέτρεψαν τις επελάσεις που σχεδίαζαν οι επίστρατοι [οι οπίοι είχαν άτυπα αρχηγό τον Μεταξά (wikipedia)]. Ωστόσο πλήθη Βενιζελικών και προσφύγων – προοιωνίζοντας τις σκηνές που θα ζούσε λίγα χρόνια αργότερα στη Σμύρνη – συγκεντρώθηκαν στις αποβάθρες του λιμανιού, φορτωμένοι με ότι μπορούσαν να κουβαλήσουν και ελπίζοντας να βρουν πλοία φυγής. […] σελ 100 “

    Eπίσης αναφέρει ότι:

    Σύμφωνα με το λεύκωμα των υπό την αιγίδα της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος Τεκτονικών Στοών, Αθήνα 1998, σελ.47

    Ο Μεταξάς ήταν Μασόνος

    Είχε φτάσει στον τριακοστό βαθμό της μασονίας. Ανήκε στην Στοά «Ησίοδος», στην οποία είχε διατελέσει σεβάσμιος την περίοδο 1921-1923.

    ————————————————

    37 Τετάρτη, 29 Οκτωβρίου 2008 imago

    «Ωστόσο πλήθη Βενιζελικών και προσφύγων – προοιωνίζοντας τις σκηνές που θα ζούσε λίγα χρόνια αργότερα στη Σμύρνη – συγκεντρώθηκαν στις αποβάθρες του λιμανιού, φορτωμένοι με ότι μπορούσαν να κουβαλήσουν και ελπίζοντας να βρουν πλοία φυγής. […] σελ 100»

    Εσάς προσωπικά μπορεί να σας βολεύει να σταματά το κείμενο στην παρατήρηση, ότι «οι πρόσφυγες σκοτώθηκαν επειδή ήταν πρόσφυγες«. Για όποιον δεν ενδιαφέρεται να χρησιμοποιήσει αυτό το κείμενο ως μέσο για να καλλιεργήσει κλίμα εναντίον του ελληνικού κράτους (συγκρίνοντας κατά απαράδεκτο τρόπο τα γεγονότα του 1916 με την καταστροφή της Σμύρνης) της δεξιάς, πολύ σημαντικό είναι ότι οι πρόσφυγες φαίνεται ξεκάθαρα ότι υπέστησαν τα ίδια με τους Βενιζελικούς και τους Κρητικούς (που μαζί με τους πρόσφυγες στην ουσία ήτανε και αυτοί Βενιζελικοί). Προφανώς λοιπόν η ηγεσία της δεξιάς έβλεπε στους πρόσφυγες, οπαδούς του Βενιζέλου που σε συνδιασμσό με την παρουσία του συμμαχικού στόλου και εκείνη των Κρητικών κινούσε τα αμυντικά της αντανακλαστικά.
    Βέβαια αυτή την εκτίμηση την κάμω, όχι επειδή έχω κάποια διάθεση να δικαιολογήσω τα γεγονότα (τουναντίον μάλιστα) αλλά για να αποδείξω ότι η φράση «οι πρόσφυγες σκοτώθηκαν επειδή ήταν πρόσφυγες» είναι εκ του πονηρού και κατά βάθος ανθελληνική!

    ————————————————

    38 Τετάρτη, 29 Οκτωβρίου 2008 Κιλκισιώτης

    imago γράφεις:

    «…η ηγεσία της δεξιάς έβλεπε στους πρόσφυγες, οπαδούς του Βενιζέλου που σε συνδιασμσό με την παρουσία του συμμαχικού στόλου και εκείνη των Κρητικών κινούσε τα αμυντικά της αντανακλαστικά.»

    Ακριβώς αυτό είναι! Οι πρόσφυγες σκοτώθηκαν επειδή ακριβώς οι πρόσφυγες ήταν βενιζελικοί και αυτό γιατί ο βενιζελισμός εκείνη την εποχή εξέφραζε τον αλύτρωτο ελληνισμό και την τάση για εθνική ολοκλήρωση, σε αντίθεση με το παλάτι της «μικράς πλην εντίμου Ελλάδος».

    Υπάρχει ένα κείμενο του Ίωνα Δραγούμη όταν, ως ενάντιος του Βενιζέλου, ζούσε στο Παρίσι όπου θεωρεί ότι εχθροί της Ελλάδας ήταν ο Βενιζέλος και οι συμπαραστές του Κρητικοί και Μικρασιάτες. Αυτό το θεωρεί εν μέσω Μικρασιατικής Εκστρατείας.

    Πρόκειται για μια φοβερή και ακατανόητη εποχή, όπου οι Μικρασιάτες και οι Κρητικοί βρίσκονταν από τη μια πλευρά και το Παλάτι και οι κομμουνιστές από την άλλη.

    Η φράση που σε ενόχλησε έτσι αναγράφεται στο βιβλίο…

    ————————————————

    39 Πέμπτη, 30 Οκτωβρίου 2008 imago

    Δεν διαφωνώ στο ότι η στάση της δεξιάς έναντι του ανατολικού εγχειρήματος ήτανε εξ ολοκλήρου λανθασμένη και καταστροφική για την χώρα.
    Με το σχόλιο για την φράση «σκοτώθηκαν επειδή ήτανε πρόσφυγες» ήθελα απλά να αναδείξω την δόση ανθελληνισμού που ενυπάρχει σε αυτή την φράση. Γιατί όπως είπα, δεν σκοτώθηκαν επειδή ήτανε πρόσφυγες αλλά επειδή ήτανε οπαδοί του Βενιζέλου. Επομένως δεν ήτανε θύματα του παιχνιδιού εξουσίας αλλά μέρος του με αποτέλεσμα να ερεθιστούνε τα αντιδραστικά αντανακλαστικά της δεξιάς ηγεσίας και του παλατιού.
    Αυτή η επανεκτίμηση για τους λόγους που επακολούθησαν διώξεις των προσφύγων φέρνει στο φώς την αντίθεση δεξιάς – κέντρου ως πολιτικό παιχνίδι (στο οποίο πήρανε μέρος και οι πρόσφυγες) και καταρήπτει τον ισχυρισμό ότι πρόκειται για μια γενικότερη αποστροφή της δεξιάς έναντι του ανατολίτικου Ελληνισμού, πράγμα εξάλλου παράλογο, όπως έχω τονίσει, αφού επί κυβέρνησης Γούναρη η θυσίες του Ελληνικού στρατού γιγαντώθηκαν αν και ήτανε φανερό από τις αρχές του 1922 ότι η υπόθεση ήτανε χαμένη.

    Θα παραθέσω μια μαρτυρία για να υποστηρίξω την θέση μου:

    «Απαίσιοι πραγματικώς είναι οι εδώ Έλληνες, εκτός ελαχίστων. Επικρατεί Βενιζελισμός ογκώδης και κατά την l5ην Δεκεμβρίου [σημ.: εορτή του Αγίου Ελευθερίου] είχον κλείσει σχεδόν όλα τα καταστήματα. Θα ήξιζε πράγματι να παραδώσωμεν την Σμύρνην εις τον Κεμάλ δια να τους πετσοκόψη όλους αυτούς τους αχρείους, οι οποίοι φέρονται ούτω κατόπιν του φοβερού αίματος όπερ εχύσαμεν εδώ.»

    Πρίγκιψ Ανδρέας προς Μεταξά, 21 Δεκεμβρίου 1921

    ————————————————

    40 Πέμπτη, 30 Οκτωβρίου 2008 Χ. Κ.

    Χ. Κ.
    ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ

    Σύγχυση και ρηχότητα διατρέχουν το κείμενό σου, Πανδώρα.
    «Η ενσάρκωση της έννοιας του εθνικισμού», λες, έφερε τις τρομερές αιματοχυσίες και καταστροφές τα χρόνια της νεωτερικότητας.
    Πρωτότυπη, όντως, η προσέγγισή σου! Πρόκειται για εξαιρετική ερμηνεία της ιστορίας! Για όλα φταίει «η ενσάρκωση μιας έννοιας»! Κατάφερες να φορτώσεις σ’ έναν αποδιοπομπαίο τράγο, – τον εθνικισμό – όλα τα δεινά της ανθρωπότητας κατά τη νεωτερική εποχή!! Οποία αποθέωση της μονοσήμαντης αιτιοκρατίας!

    Αλήθεια, είναι δυνατόν να μην αναγνωρίζεις τη σύγχυση που διατρέχει το κείμενό σου, όταν αναλογίζεσαι «Τις συγκρούσεις, το αίμα, τους διωγμούς και τις υλικές και ανθρώπινες καταστροφές που έχει προκαλέσει η ενσάρκωση αυτής της έννοιας στα ιστορικά γεγονότα της νεωτερικότητας, Την ιστορική διαδρομή του ευρωπαϊκού φαινομένου του Εθνικισμού, από τα τέλη του 18ου αιώνα μέχρι τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο και τη μετάλλαξή του από δύναμη δημιουργική και απελευθερωτική (βλ. Ελληνική Επανάσταση) σε δύναμη καταστροφής (βλ. Ιμπεριαλισμός, 2 Παγκόσμιοι Πόλεμοι κ.ά) και τις συνδηλώσεις του όπως Ναζισμός, Φασισμός, Ολοκληρωτισμός κλπ».
    Αχταρμάς πραγματικός! Σε τι να πρωτοσταθεί κανείς; Ο εθνικισμός ήταν, λες, καταστροφική δύναμη κατά τη νεωτερικότητα, αλλά όχι κατά τον 19ο αιώνα. Μα ο 19ος αιώνας εντάσσεται στη νεωτερικότητα! Ισχυρίζεσαι, δηλαδή, ότι κατά τη νεωτερικότητα ο εθνικισμός ήταν και καταστροφικός ήταν και απελευθερωτικός! Αυτοαναιρείσαι, όπως αντιλαμβάνεσαι!

    Πρωτότυπη και η άποψή σου πως ο Ιμπεριαλισμός, ο Ναζισμός, ο Ολοκληρωτισμός, οι 2 Παγκόσμιοι Πόλεμοι, ήταν απότοκα και συνδηλώσεις του εθνικισμού! Όλα τα κακά κι ανάποδα του κόσμου ανάγονται σ’ ένα και μοναδικό δεινό: τον εθνικισμό! Η αποθέωση του πιο τυφλού αναγωγισμού, της πιο φτωχής αιτιοκρατίας!
    Κατάφερες να εξοβελίσεις ολότελα από το ιστορικό γίγνεσθαι και την πάλη των τάξεων και την υλική διάσταση των κοινωνικών φαινομένων και κάθε πνευματικό – πολιτιστικό παράγοντα. Απέμεινε μόνος κι έρημος ο εθνικισμός να πασχίζει να ερμηνεύσει τα πάντα!!!

    Θα σε παρακαλούσα να εξηγήσεις τα εξής:
    Α) Ποια είναι τα εγγενή και ουσιώδη γνωρίσματα του εθνικισμού, που τού προσέδιδαν την δημιουργική δύναμη, που του αναγνωρίζεις, κατά τον 19ο αιώνα ως τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο; Διευκρινίζω: Μιλώ για τα ΕΓΓΕΝΗ ΚΑΙ ΟΥΣΙΩΔΗ γνωρίσματά του.

    Β) Ποιες δυνάμεις επέδρασαν ώστε μια απελευθερωτική δύναμη να μεταλλαχθεί στο αντίθετό της; Υπαινίσσομαι τούτο: Αν υπάρχουν δυνάμεις τόσο ισχυρές ώστε να μεταστρέψουν τον εθνικισμό από δύναμη απελευθερωτική στο αντίθετό του, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να εγκαταλείψεις τον αναγωγισμό και την αιτιοκρατία, και να πάψεις να αντιμετωπίζεις τον εθνικισμό ως το πασπαρτού της ιστορίας! Και βέβαια χρειάζεται να σκύψεις πολύ καλύτερα πάνω στην ίδια την ιστορία, ώστε να ακούσεις τι έχεις να σου πει.

    Ο τρόπος που αναφέρεσαι στη διδασκαλία της ιστορίας, τις παρελάσεις, την εθνική συνείδηση κ.α. αποκαλύπτει πως το Joint History Progect του CDRSEE και τα λεφτά των ΗΠΑ, του Σόρος και των λοιπών «συντρόφων» έχουν πιάσει, πράγματι, κάποιο τόπο.

    Μπορείς να μας πεις, αλήθεια, τι θα απέμενε να αποδοκιμάζεις, αν από την αναφορά σου: «στην νομοτελειακή ύπαρξη του ελληνικού έθνους-κράτους (ή του κάθε έθνους);», αφαιρούσες τη λέξη «νομοτελειακή»;

    Τέλος, αυτά που γράφεις για το βιβλίο της Ρεπούση δείχνουν δύο τινά: ή δε φρόντισες να διαβάσεις τις θεμελιωμένες σε ακράδαντα επιχειρήματα κριτικές, ή η κριτική σου ικανότητα έχει (επί του συγκεκριμένου) σοβαρά αμβλυνθεί.

    Χ. Κ.

    ————————————————

    41 Παρασκευή, 31 Οκτωβρίου 2008 Κιλκισιώτης

    Πανδώρα,

    το «κουτί της Πανδώρας» δεν το άνοιξε η «ενσάρκωση του εθνικισμού» αλλά η ιστορική αναγκαιότητα του περάσματος από τη φεουδαρχία στον καπιταλισμό, όπως ερμήνευσαν οι κλασικοί κοινωνιολόγοι. Η αντίληψη αυτή που αντιμετωπίζει μια τέτοιας έκτασης και βάθους ιστορική διεργασία ως υποκείμενη στον ανθρώπινο έλεγχο είναι βαθύτατα ιδεαλιστιή και παραπέμπει μάλλον στον πλατωνισμό.

    Επίσης γράφετε: «Τον τρόπο συγκρότησης των νεωτερικών κρατών, είτε με τη μορφή της απελευθέρωσης από έναν «ξένο κατακτητή» είτε με την βίαιη επιβολή μιας κυρίαρχης εθνότητας έναντι άλλων, είτε με την απόσχιση από πρώην αυτοκρατορίες, που εμπεριείχε πάντοτε τη βία και την προσφυγή στην εθνικιστική ιδεολογία ως την αναγκαία για την προώθηση των στόχων και σκοπών του εθνικού κράτους… »

    Εδώ, επισημαίνεται κάτι το προφανές ως ιδιαίτερο και πρωτόφαντο. Μα αυτή ακριβώς η ένταση χαρακτήριζε όλα τα ιστορικά περάσματα. Και το πέρασμα από τις υπερεθνικής θρησκευτικές ιδεολογίες στην εποχή των εθνων-κρατών υπήρξε ένα τέτοιο περάσμα.

    Με την ιδεαλιστική αντιμετώπιση ξεχνάμε τη βασική αρχή της διαλεκτικής και το γεγονός ότι το μόνο νομοτελειακό γεγονός στην ιστορία του ανθρώπου ήταν το ότι «η βία υπήρξε η μαμή της ιστορίας» και της εξέλιξης! Θυμάσαι ποιός είπε το τελευταίο.

    Η δαιμονοποίηση του εθνους-κράτους, μετατρέπει αυτήν ακριβώς την ιστορική διεργασία σε δαιμονική προσέγγιση. Κάτι που δεν δικαιολογείται σε επιστήμονες. Το ότι αυτή η ηθικιστική αντίληψη της ιστορίας, που φαίνεται σήμερα να επικρατεί σε αρκετούς της ομάδας που ομνύουν στον Hobsbawm, αναδεικνύει για άλλη μια φορά το ετερόφωτο και την φτώχεια ενός μεγάλου μέρους της νεοελληνικής διανόησης, είτε χωρίς είτε με εισαγωγικά.

    Επίσης, για να κλείσω και τις παρεμβάσεις μου για το ζήτημα του Ι. Μεταξά και των αντιφάσεών του, να παραθέσω μόνο ένα απόσπασμα από τα χειρόγραφα κείμενά του που δημοσιεύτηκαν στα «Πολιτικά Θέματα», όπου ουσιαστικά δηλώνει ότι ακολουθεί τελικά το δρόμο του Βενιζέλου και αναγνωρίζει τη σημασία της συμμαχίας με την Αγγλία, 24 χρόνια από τη στιγμή που ως γερμανόφιλος πυροδοτούσε τον Διχασμό και υπονόμευε τη συμμαχία αυτή με επακόλουθο τα γνωστά δεινά!

    «…Ήδη μετά την άδικον επίθεσιν της Ιταλίας, η πολιτική την οποίαν ακολουθώ είναι η πολιτική του αειμνήστου Βενιζέλου. Διότι είναι η πολιτική του συνταυτισμού της Ελλάδος με την τύχην της δυνάμεως, διά την οποίαν η θάλασσα είναι ανέκαθεν όπως και διά την Ελλάδα, όχι το εμπόδιον που χωρίζει αλλά η υγρά λεωφόρος που συνδέει. Βέβαια εις την ιστορίαν μας την νεωτέραν δεν είχομεν μόνον ευγνωμοσύνης λόγους και αφορμάς διά την Αγγλίαν, της οποίας άλλως τε η μεταπολεμική, πολιτική των τελευταίων ιδίως ετών, είναι πολιτική μεγίστων και ιστορικών αγγλικών ευθυνών [15]. Αλλά τας ευθύνας της αυτάς η Αγγλία τας αποδίδει σήμερον με την υπερήφανον αποφαστικότητα λαού μεγάλου, σώζοντος την ελευθερίαν του κόσμου και του πολιτισμού.

    Διά την Ελλάδα η Αγγλία είναι η φυσική φίλη και επανειλημμένως εδείχθη προστάτρια, ενίοτε δε η μόνη προστάτρια. Η νίκη θα είναι και δεν μπορεί παρά να είναι δική της. Θα είναι νίκη του Αγγλοσαξωνικού κόσμου, απέναντι του οποίου η Γερμανία, η οποία αφού έως τώρα δεν ηδυνήθη να επιτύχη οριστικόν αποτέλεσμα, είναι καταδικασμένη να συντριβή…. «

    (από το χειρόγραφο σημείωμα του Μεταξά που δημοσιεύτηκε στα «Πολιτικά Θέματα»)

    24 ακριβώς χρόνια μετά το σκληρό Διχασμό, ο φανατικός αντίπαλος του Βενιζέλου, θα αναγνωρίσει το προφανές σε οποιονδήποτε έχει μια στοιχειωδη θεώρηση της γεωπολιτικής.

    ————————————————

    Σχόλιο από Zωνιανίτης | 31/10/2008

  32. Πολύ ενδιαφέρον ο διάολογος Zωνιανίτη απλά ήταν δύσκολο να τον παρακολουθήσω όλο. Ήταν λίγο «σεντόνι» όπως λέμε. Τον βρήκα ενδιαφέρον όμως.

    Σχόλιο από cortlinux | 31/10/2008

  33. Ζωνιανίτη,

    ευχαριστούμε για την «μεταφορά». Ήταν όντως χρήσιμος ο διάλογος. Ευχαριστούμε και τον Κιλκισιώτη που χρησιμοποίησε κάποια στοιχεία από εδώ.

    Όσοι ενδιαφέρονται για τις μικρές και αδιόρατες πλευρές μιας μεγάλης σύγκρουσης, έχουν την ευκαιρία να τις εντοπίζουν σε τέτοιες σύγχρονες συζητήσεις.

    Μ-π

    Σχόλιο από Πόντος και Αριστερά | 31/10/2008

  34. Συνέχεια για τα μπεμόλια….

    Ακούστε ένα σύγχρονο μουσικό κομμάτι με πάρα πολλά μπεμόλια… 🙂

    [audio src="http://www.fileden.com/files/2008/10/31/2167974/bemoli0.mp3" /]

    Σχόλιο από Καναλιώτης | 04/11/2008

  35. Ωρέ Καναλιώτη
    που το θυμήθηκες ετούτο το μπεμόλι ?
    Μόνο δεν θυμούμαι από Alabama είναι για από Alatsata ?
    Ίσως κι από Sevdiköy

    mumul

    Σχόλιο από Πόντος και Αριστερά | 04/11/2008

  36. Τι Alabama τι Alatsata…

    Ο κόσμος είναι μικρός

    Σχόλιο από Καναλιώτης | 04/11/2008

  37. Νοεμβριανά

    Κείμενο 1ο: Ένας δημοσιογράφος περιγράφει μία σκηνή από τους δρόμους της Αθήνας κατά τα Νοεμβριανά (Πηγή: Χρ. Χουρμούζιος Τα κατά την 18ην και 19ην Νοεμβρίου 1916 και επέκεινα, τυπ. Εσπερίας, Λονδίνο 1919, σ. 102):

    Κάτι μεταξύ κυνηγών και Μπόερς πολεμιστών ωμοίαζον οι εθελονταί οίτινες μη δυνηθέντες ή προλαβόντες να φορέσουν στολήν, εγύριζαν περίπολοι με ρεπούμπλικαν, μάνλιχερ, ξιφολόγχην και φυσεκλίκια. Πολλοί από αυτούς περιφερόμενοι με μόνιππα κατεσκόπευον τα υπερώα, ιδίως των υπόπτων ξενοδοχείων και μπαμ! Έστελλον τας σφαίρας εις τους ελλοχεύοντας προδότας. Κάποιος είπεν εις μίαν τοιαύτην περίπολον: «Για πουλιά πάτε, πατριώτες; -Τι πουλιά μωρέ! Για αρκούδες … βουλγάρικες»!

    Κείμενο 2ο: Περιγραφή της πρώτης μέρας των κατά τα Νοεμβριανά (Πηγή: Χρ. Χουρμούζιος Τα κατά την 18ην και 19ην Νοεμβρίου 1916 και επέκεινα, τυπ. Εσπερίας, Λονδίνο 1919, σ. 94):

    Τα καταστήματα εκλείσθησαν, αι οδοί ηρημώθησαν, η συγκοινωνία ενεκρώθη. Ο Βενιζελικός κόσμος ευρίσκετο υπό το κράτος εύλογου τρόμου … δεν ήργησαν να σημειωθούν και αιματηρά επεισόδια … Η νυξ της αιματηράς ημέρας διήλθε ζοφερά και βαρεία και πλήρης αγωνίας δι΄ολόκληρον τον φιλήσυχον πληθυσμόν της πόλεως. Ήδη από των πρώτων εσπερινών ωρών πάσα κυκλοφορία ανά τας οδούς είχε διακοπεί. Η κίνησις των τραμ ανεκόπη επίσης, διαταγή δε της Κυβερνήσεως δεν ανήφθησαν και οι δημοτικοί φανοί.

    Κείμενο 3ο: Περιγραφή των διώξεων εναντίον των βενιζελικών κατά τα Νοεμβριανά (Πηγή: Χρ. Χουρμούζιος Τα κατά την 18ην και 19ην Νοεμβρίου 1916 και επέκεινα, τυπ. Εσπερίας, Λονδίνο 1919, σ. 99):

    Μεθ΄ εκάστην έκρηξιν πυροβολισμών των επιστράτων περίπολοι σπεύδουσαι αποκλείουν την καθ΄ ης η απόπειρα οικίαν ή κατάστημα και συλλαμβάνουν μεθ΄ ύβρεων και δεινών προπηλακισμών και κακοποιήσεων τους εντρόμους Βενιζελικούς ενοίκους, οίτινες δέσμιοι ή συρόμενοι εν μέσω λογχών οδηγούνται εις το Φρουραρχείον υπό το στίγμα ομοιομόρφου άπαντες κατηγορίας, συνωμοσίας κατά του καθεστώτος και εσχάτης προδοσίας … Και είνε χαρακτηριστικόν το επεισόδιον το οποίον αφηγείται η Εσπερινή περί ενός εκ των συλληφθέντων τούτων, όστις απαγόμενος υπό της περιπόλου και εκσυριττόμενος υπό του πλήθους διεμαρτύρετο προς το πλήθος, του οποίου εζήτει να κινήσει την συμπάθειαν, ότι «αυτός δεν ήτο Βενιζελικός, αλλά μόνο κλέπτης»!

    Κείμενο 4ο: Περιγραφή των διώξεων εναντίον των βενιζελικών κατά τα Νοεμβριανά (Πηγή: Χρ. Χουρμούζιος Τα κατά την 18ην και 19ην Νοεμβρίου 1916 και επέκεινα, τυπ. Εσπερίας, Λονδίνο 1919, σ. 115):

    Παντού όπου εισήρχοντο οι άτακτοι και οι άλλοι οπλοφόροι της Κυβερνήσεως, η εισβολή των χρησιμοποιείται προς διαρπαγήν και λαφυραγωγίαν. Οι συλλαμβανόμενοι θεωρούνται ως προγεγραμμένοι, των οποίων η ζωή εξαρτάται πράγματι μόνον εκ της καλής θελήσεως των αιχμαλωτιστών των. Η περιουσία των θεωρείται ως περιουσία καταδίκων επιθανατίων, την οποίαν δύνανται να διαθέσουν κατά βούλησιν οι «τίμιοι» άνθρωποι, οι αναλαβόντες το καθήκον να μολύνουν τα όπλα των εις το αίμα των «προδοτών».

    Κείμενο 5ο: Η Εντολοδόχος Επιτροπή του Πανελληνίου Συνδέσμου των Συντεχνιών κάλεσε τον ελληνικό λαό στο Πεδίο του Άρεως για να συμμετάσχει στον τελετουργικό αναθεματισμό του Βενιζέλου. Στην τελετή ο μητροπολίτης Αθηνών, περιστοιχισμένος από την Ιερά Σύνοδο, έριξε τον πρώτο λίθο λέγοντας (Πηγή: Χρ. Χουρμουζιοσ Τα κατά την 18ην και 19ην Νοεμβρίου 1916 και επέκεινα, Λονδίνο 1919, σ. 195)

    «Κατά Ελευθερίου Βενιζέλου συλλαμβάνοντος Αρχιερείς και επιβουλευομένου Βασιλείαν και Πατρίδα ανάθεμα έστω».

    Κείμενο 6ο: Λογοτεχνική μαρτυρία: ο Δημοσθένης Βουτυράς στο διήγημά του «Μέρες τρόμου» (1932) εστιάζει το θέμα του στα Νοεμβριανά και στη μάχη της Αθήνας μέσα από τη ζωή μιας απλής οικογένειας. Ο νεαρός γιος απευθύνεται στον πατέρα του

    Όλοι τα ίδια είνε. Καταχτητές! … Όσο διοικούν αυτοί, οι μπεμπέδες, θα αιματοκυλιέται ο κόσμος! … Τι Κάιζερ, τι Τσάρος, τι Πρόεδρος! Όλοι το ίδιο είνε μόνο τα ονόματα αλλάζουν! … Κ΄ έπειτα για να τα πούμε και όπως τα θέλεις: Όταν παλεύουν άλογα βαρβάτα τι θέλει το πετειναράκι να μπει στη μέση; (…) δεν το ξέρει κείνος, ο Βενιζέλος σου δα, πως ένα πάτημα από φιλικό πόδι αλόγου, θα το συντρίψει; (…) Είμαι κατά των πολέμων, γιατί, το μικρότερο, μόνο η Ειρήνη φέρνει την ευτυχία: ο πόλεμος, και νικηφόρος να ΄νε, τη φτώχεια και την ατιμία!

    Χαρακτηριστικός είναι και ο τρόπος που τελειώνει το διήγημα με το μονόλογο του νεαρού ήρωα:

    Μελαγχολία όμως τώρα αισθάνθηκε να τον κυκλώνει.

    – Μα γιατί λυπούμαι, είπε, γιατί λυπούμαι; Εμένα η πατρίδα μου και του κάθε καλού ανθρώπου, που αισθάνεται, όχι την ψεύτικη ελευθεριά, που μέσα μας φυλακίζει το κράτος και το έθνος, η πατρίδα είνε η κάθε γωνιά η ελεύθερη που ΄χει ανοιχτόν ορίζοντα! Είνε το μέρος που μένουν πολίτες ελεύθεροι, τίμιοι και καλοί και το κράτος δεν υπάρχει να στραγκαλίσει τη σκέψη και να ρουφήξει ιδρώτα και αίμα!

    Κείμενο 7ο: Λογοτεχνική μαρτυρία: Το μυθιστόρημά του Κώστα Παρορίτη «Ο Κόκκινος Τράγος» (1924) διαδραματίζεται από τα μέσα Νοεμβρίου 1916 ως τα μέσα της επόμενης χρονιάς. Όταν ένας φοιτητής επισημαίνει ότι η τιμή της πατρίδας τού επιβάλλει να αντισταθεί στους Γάλλους την παραμονή των Νοεμβριανών, ο ξυλουργός Λείψανος του απαντά:

    Άλλη είναι η πατρίδα η δική σου κι άλλη η πατρίδα του πλούσιου. Αυτό είναι το σωστό, φτάνει μόνο να το σκεφτείς και μοναχός σου. (…) Λοιπόν, απόχτησε πρώτα πατρίδα δική σου κι ύστερα βλέπουμε για την τιμή της.

    Κείμενο 8ο: Λογοτεχνική μαρτυρία: Ο Αντώνης Τραυλαντώνης στο μυθιστόρημά του Λεηλασία μιας ζωής (1934) κάνει εκτεταμένη αναφορά στα Νοεμβριανά. Την ιστορία αφηγείται ένας νέος δικαστικός, ο Αγγελής, ο οποίος στις αρχές του 1917 έφτασε στην Αθήνα επιδιώκοντας προαγωγή:

    Ήταν Γενάρης του 1917, δύο μήνες σχεδόν ύστερ΄ από κείνα τα τρομερά Νοεμβριανά.

    Ο κόσμος όλος άνω – κάτω. Το κράτος μας βρίσκονταν σε διάλυση. Το μισό είχε υποδουλωθεί από τους Αντάντηδες, το άλλο μισό αλληλοτρώγονταν και μέρα με την ημέρα κολοβώνονταν περισσότερο.
    Ο Φουρνιέ, ο Γκυγεμέν, ο Ροκφέιγ, ο Έλλιοτ, ο Μποσδάρι, οι Σενεγαλέζοι, κυριαρχούσαν στη ζωή και στην ψυχή όλων.
    Λίγο πριν, είχε γίνει το ανάθεμα του Βενιζέλου, και ίσως να βρίσκονταν ακόμα στην κορυφή του σωρού το αιματωμένο κεφάλι του αποκεφαλισμένου ταύρου, που είχαν στήσει εκεί για να συμβολίζει την καρατόμηση.
    Ο αποκλεισμός εστένευε, και από το Κερατσίνι στέλνονταν ή περιμένονταν κάθε στιγμή τα τρομερά τελεσίγραφα.
    Η πείνα δεν είχε ακόμα πάρει την απελπιστική έκταση και ένταση που πήρε αργότερα, το ψωμί όμως ήταν μαύρο, ανακατωμένο με κριθάρι (το χαρουπόψωμο βγήκε αργότερα), κι ο φωτισμός είχε ελαττωθεί τόσο, ώστε από τις δέκα το βράδυ και η Ομόνοια ακόμα ήταν κατασκότεινη.

    Επιμέλεια συλλογής πηγών: Ιωάννα Ηλιοπούλου

    http://www2.e-yliko.gr/htmls/Fyyl/Istoria/fikeim4.aspx

    ———————————————————-

    Tα ξεχασμένα Νοεμβριανά
    Του Μιχαλη Ν. Κατσιγερα
    Στην πολιτική τα πράγματα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Με βάση το αξίωμα αυτό, η επιλογή του Βενιζέλου να συμπαρατάξει κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο την Ελλάδα με την Εγκάρδια Συνεννόηση, ήταν σωστή. Το ελληνικό κράτος επεκτάθηκε, αν και ο Ελληνισμός συρρικνώθηκε στα νέα διευρυνθέντα όρια του κράτους αυτού. Οσοι τότε, με επικεφαλής τον βασιλιά Κωνσταντίνο, ήθελαν την Ελλάδα ουδέτερη, δεν δικαιώθηκαν από την έκβαση των πραγμάτων. Από τον στενό κύκλο των κωνσταντινικών επιτελών, μόνον ο Μεταξάς ισοζύγισε –αν μπορεί να υπάρξει ισοζύγιο στην Ιστορία– την ενεργό συμμετοχή του στο ουσιαστικά φίλο προς τις Κεντρικές Αυτοκρατορίες στρατόπεδο των ουδετεροφρόνων. Το ισοζύγιο αυτό αποκαταστάθηκε για τον Μεταξά με την από το 1934 συνειδητή και ρεαλιστική στροφή του και αποδοχή της άποψης ότι η Ελλάδα, χώρα της Μεσογείου, έπρεπε να παραμείνει εντεταγμένη στο σύστημα πολιτικών και στρατιωτικών δεσμών της Μεγάλης Βρετανίας, ενόψει και του επερχόμενου Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτό τον βοηθούσε, άλλωστε, και στην πραγμάτωση της φιλοδοξίας του να του ανατεθεί η διακυβέρνηση της χώρας, κάτι που, μερικώς, του εκχωρήθηκε το 1936.
    Αν η πολεμική προσπάθεια που ακολούθησε, το 1940, είχε την καθολική επιδοκιμασία των Ελλήνων, μάλιστα σε επίπεδο ηγεσίας από τον Γεώργιο Β΄ έως τον Ζαχαριάδη, το αντίθετο είχε συμβεί κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Τότε η Ελλάδα διχάστηκε, λόγω και έργω, καθώς οι εμπόλεμοι διεκδικούσαν και εκβίαζαν τη συμμετοχή της. Οι πλέον επιθετικές –λόγω και της ευκολότερης από στρατιωτικής απόψεως γι’ αυτές πρόσβασης– ήσαν οι δυνάμεις της Συνεννόησης, κυρίως η Γαλλία και η Βρετανία, οι οποίες ήδη από τον Σεπτέμβριο του 1915 κατέλαβαν τη Θεσσαλονίκη και τέσσερις μήνες αργότερα την Κέρκυρα, για να ακολουθήσει ναυτικός αποκλεισμός της Ελλάδος καθώς ο Κωνσταντίνος και οι ελεγχόμενες από αυτόν κυβερνήσεις δεν έστεργαν να συνεργαστούν με την εγκαρδίων αισθημάτων Συνεννόηση.
    Ενα από τα πλέον χαρακτηριστικά επεισόδια της περιόδου εκείνης είναι τα Νοεμβριανά, των οποίων σήμερα, 18 Νοεμβρίου, είναι η ενενηκοστή επέτειος. Δύο εικοσιτετράωρα πριν από την ημέρα εκείνη του 1916 –και ενώ η Ελλάδα είχε χωρισθεί στο κράτος της Θεσσαλονίκης υπό τον Βενιζέλο και στο κράτος των Αθηνών υπό τον Κωνσταντίνο–, ο επικεφαλής της ναυλωχούσης στον Πειραιά συμμαχικής ναυτικής μοίρας του στόλου της Ανατολής, Γάλλος αντιναύαρχος Νταρτίζ ντυ Φουρνέ, ζήτησε από τη βασιλική κυβέρνηση των Αθηνών την παράδοση πολεμικών σκαφών και άλλου αμυντικού υλικού. Η κυβέρνηση αρνήθηκε και στις 18 ο Φουρνέ αποβίβασε 3.000 από τους άνδρες του στο Φάληρο και στον Πειραιά, ενώ μέρος αυτών κατέλαβε θέσεις μέσα στην ελληνική πρωτεύουσα. Συνέβη όμως αυτό που δεν περίμενε ο κ. αντιναύαρχος: Δυνάμεις από τους φιλοβασιλικούς Συνδέσμους Επιστράτων συγκρούσθηκαν με τους εισβολείς. Σκοτώθηκαν ή τραυματίσθηκαν 194 ξένοι και 82 Ελληνες. Ο Φουρνέ απέσυρε τους άνδρες του, για να καθυποταχθεί η αυθάδης νότια Ελλάδα αργότερα. Τότε, οι βενιζελικοί πολίτες –κατά τεκμήριον φίλοι της Συνεννόησης– εγκαταλείφθηκαν στην τρομοκρατία των Επιστράτων, οι οποίοι έκαψαν, λεηλάτησαν και σκότωσαν 35.
    Πρόκειται για ένα επεισόδιο μάλλον ξεχασμένο σήμερα, ακόμα και από την πλειονότητα της δυτικοτραφούς ιντελιγκέντσιας. Οι γενικές ιστορίες της Ελλάδος του 20ού αιώνα –όταν αναφέρονται σ’ αυτό– μάλλον το υποβαθμίζουν. Ο λόγος είναι ευνόητος: Η ιστορία ανήκει στους νικητές. Και οι επίστρατοι, τους οποίους ασφαλώς και πατριωτικό φρόνημα, έστω εξ «ευγενούς τυφλώσεως», διακατείχε κατέναντι των ξένων, κέρδισαν τη μάχη των Αθηνών, αλλά έχασαν τον πόλεμο.

    http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_363302_18/11/2006_205791

    ————————————————————

    Edo i apopsi tou «Rizospasti»

    http://www.adslgr.com/forum/archive/index.php/t-61024.html

    ————————————————————–

    Σε ποιά Θεσσαλονίκη ήρθε ο Βενιζέλος;

    http://poseidon20.anatolia.edu.gr/history_web_final_s03/ethniki_amina.htm

    ————————————————————–

    Σχόλιο από Πόντος και Αριστερά | 12/11/2008

  38. Στις θεαματικότερες πρωτοβουλίες της Εκκλησίας κατά του Σατανά και της πολιτικής εκπροσώπησής του ανήκει αναμφισβήτητα το περιβόητο «ανάθεμα» κατά του Βενιζέλου-Βελζεβούλ που οργανώθηκε τον Δεκέμβριο του 1916 στο κέντρο της Αθήνας. Την εποχή αυτή, ο Διχασμός βρισκόταν στο αποκορύφωμά του: ο Βενιζέλος παρέμενε ακόμη στη Θεσσαλονίκη επικεφαλής της κυβέρνησης της Εθνικής Άμυνας, ενώ στη βασιλική και μόλις βομβαρδισμένη από τον γαλλικό στόλο Αθήνα επικρατούσε πλήρης ακυβερνησία. Στο κλίμα αυτό, οργανώνεται στην πρωτεύουσα μια ογκώδης αντιβενιζελική πορεία που, με την Ιερά Σύνοδο στην κορυφή της, κατευθύνεται στο Πεδίο του Άρεως για να αναθεματίσει τον Σατανά της πολιτικής ζωής του τόπου. Εκεί, ο καθένας ρίχνει μια πέτρα και επαναλαμβάνει την κατάρα του Αθηνών Θεόκλητου κατά του Βενιζέλου:

    «Κατά Ελευθερίου Βενιζέλου φυλακίσαντος αρχιερείς και επιβουλευθέντος την βασιλείαν και την πατρίδα ανάθεμα έστω». Στις γραμμές που ακολουθούν, η Πηνελόπη Δέλτα, οικογενειακή φίλη και συνεργάτρια του Βενιζέλου, θυμάται το «ανάθεμα» και το περιγράφει με αηδία:

    Οταν, μετά τα Νοεμβριανά του 1916, ο αξιοθρήνητος μητροπολίτης Αθηνών Θεόκλητος έκανε το περίφημο ανάθεμα, άντρες, γυναίκες, παιδιά, κυρίες και κύριοι του λεγομένου ‘καλού κόσμου’, πήγαν φορτωμένοι πέτρες μεγάλες και μικρές και τις έριξαν, μάζα άμορφη, στο Πεδίον του Άρεως, αναθεματίζοντας το ‘Σατανά’, το ‘Βελζεβούλ’, τον ‘προδότη’, που εκείνη την ώρα, με όλη τη δύναμη του δαιμόνιου μυαλού του, με όλη την ένταση της θελήσεώς του, μάζευε και οργάνωνε στρατό, για ν’ απωθήσει τους Βουλγαρο-Τούρκο-Γερμανούς και να ελευθερώσει την Ανατολική Μακεδονία, που είχε δώσει ο Κωνσταντίνος και η κυβέρνησή του στους Βουλγάρους.

    Η άμορφη αυτή, σιχαμένη μάζα από πέτρες όλων των μεγεθών και σχημάτων, άσπριζε εκεί, όλη μέρα, στα χώματα του Πεδίου του Άρεως. Τη νύχτα, πιστοί, θλιμμένοι πατριώτες, πήγαιναν κρυφά και στόλιζαν με λουλούδια της εποχής, τις άσχημες πέτρες. Το πρωί, οι αρχές έβαζαν και μάζευαν βιαστικά τ’ αφιερώματα αυτά των πιστών. […]

    Η μητέρα μου έφερε βαριά το ανάθεμα. Το θεωρούσε ασχημιά και ντροπή και, θεοσεβούμενη όπως ήταν, έτρεμε μην πάθει τίποτε ο Βενιζέλος, που τον αναθεμάτισε η εκκλησία.

    Ένα από τα πρώτα βράδια που ήμαστε όλοι συναγμένοι στο πατρικό, έφερε την ομιλία αυτήν και παρακάλεσε το Βενιζέλο να προκαλέσει μια τελετή, όπου πάλι η εκκλησία να σηκώσει το ανάθεμα.

    Ο Βενιζέλος άναψε.

    -«Όχι, βέβαια, κυρία Μπενάκη, δε θα το κάνω αυτό ποτέ!», αναφώνησε. «Το ανάθεμα θα μείνει, και κάτω από το ανάθεμα θα νικήσομε, θα ελευθερώσομε τη Μακεδονία και θα τσακίσομε τους Βουλγάρους. Όχι μόνο δε θα ζητήσω να σηκωθεί το ανάθεμα, αλλά και θα μείνουν οι πέτρες εκεί που έπεσαν στοίβα, να ξέρει και να θυμάται ο κοσμάκης πως είμαι αναθεματισμένος, και όμως πως η νίκη θα είναι δική μας…»

    Κάποιος είπε: «Δε θα μείνουν πολύ οι πέτρες! Ήδη μίκρανε η στοίβα, και κάθε νύχτα μικραίνει…»

    Ο Βενιζέλος έβγαλε τις φωνές.

    -«Δεν εννοώ να γίνει αυτό!», αναφώνησε. «Δε θέλω να χαθεί η απόδειξη αυτή του αναθέματος! Θα βάλω φύλακες! Εννοώ να μείνουν οι πέτρες όπως είναι, να τις βλέπουν κάθε μέρα οι περαστικοί και να ξέρουν τι ανόητα, τι μάταια πράγματα που είναι οι κατάρες της εκκλησίας!»

    -«Είναι όμως μια ασχημιά στο Πεδίο του Άρεως, κύριε Πρόεδρε», είπε ο πατέρας μου, που αν και παραιτημένος, δεν ξεχνούσε πως υπήρξε Δήμαρχος Αθηναίων.

    -«Θα υποστούμε και την ασχημιά αυτή, κύριε Μπενάκη», αποκρίθηκε ο Βενιζέλος, «θα την υποστούμε για την ανατροφή του λαού, που πρέπει να μάθει την αξία της εκκλησιαστικής κατάρας όσο και της ευλογίας της, όταν γίνεται η εκκλησία όργανο πολιτικών παθών».

    (Αρχείο της Π. Σ. Δέλτα, Α΄, «Ελευθέριος Βενιζέλος», επιμέλεια Π. Α. Ζάννας, Ερμής, Αθήνα 1978, σ. 279-280).

    Σχόλιο από Πόντος και Αριστερά | 12/11/2008

  39. Εν κατακλείδι, ας αναρωτηθούμε: Τι θα συνέβαινε, αν εκείνο το δραματικό πρωινό της 28ης Οκτωβρίου η Ελλάδα είχε πει ΝΑΙ – όπως έκαναν στη ροή του Πολέμου τόσες άλλες χώρες;

    Ο τότε Κυβερνήτης Ιωάννης Μεταξάς, στις 30 Οκτωβρίου 1940, σε έναν μνημειώδη αλλά και προφητικό λόγο του προς τους ιδιοκτήτες και αρχισυντάκτες των αθηναϊκών εφημερίδων, αφ’ ενός μεν, είχε προβλέψει ότι τελικά τον πόλεμο θα κέρδιζαν οι Άγγλοι, αφ’ετέρου όμως, είχε προεξοφλήσει ότι, αν αντί του ΟΧΙ είχαμε πει ΝΑΙ, η Ελλάδα θα ετριχοτομείτο. Με ένα κράτος των Αθηνών, περιορισμένο κατά κύριο λόγο στην ηπειρωτική Ελλάδα, να καθίσταται προτεκτοράτο των Ιταλών. Με τη Δυτική Θράκη και την Ανατολική Μακεδονία προσαρτώνται από τους Βουλγάρους. Και με την Κρήτη και ορισμένα νησιά του Αιγαίου να καταλαμβάνονται για ευνόητους λόγους από τους Άγγλους.

    Μια τέτοια δε εξέλιξη των πραγμάτων θα είχε τεράστιες, και άκρως αρνητικές για τη συμμαχική υπόθεση, πολιτικές, ηθικές και στρατιωτικές συνέπειες. Πολιτικές, στα Βαλκάνια τουλάχιστον, γιατί θα εξωθούσε τη Γιουγκοσλαβία, τη Βουλγαρία, αλλά και αυτήν την Τουρκία να προσεγγίσουν ακόμη περισσότερο τον Άξονα ή και να ευθυγραμμισθούν με αυτόν. Ηθικές, γιατί θα αποθάρρυνε πλήρως κάθε σκέψη αντιστάσεως κατά του Άξονος. Και σρατιωτικές, γιατί δεν θα είχε φθαρεί ο ιταλικός στρατός στην Αλβανία. Κυρίως, όμως, η Γερμανία δεν θα είχε αναγκασθεί να διεξαγάγει τον Απρίλιο – Μάιο την εκστρατεία κατά της Ελλάδος. Και συνακόλουθα δεν θα καθυστερούσε η εξαπόλυση της επιθέσεως κατά της Σοβιετικής Ενώσεως κατά πέντε, τουλάχιστον, εβδομάδες.

    από: [ΕΔΩ]

    Σχόλιο από Πόντος και Αριστερά | 26/11/2008

  40. Το καθίκι…

    Σχόλιο από Dr.Sato | 11/12/2008

  41. Το τελευταίο ΟΧΙ της 4ης Αυγούστου

    .

    Το δικτατορικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου ΟΧΙ μόνο αρνηθηκε να δεχτεί τις υπηρεσίες των πολιτικών κρατουμένων,που προσφέρθηκαν να πάνε να πολεμήσουν στο μέτωπο εναντίον του εισβολέα,αλλά έφτασε στο σημείο να διαπράξει το πιο αποτρόπαιο έγκλημα και να παραδώσει τους πολιτικούς κρατουμένους ,αντίπαλους του καθεστώτος,στην πλειονότητα τους κομμουνιστές,στους ναζι κατακτητές.

    Απο τους 1870 κρατούμενους (κομμουνιστές,σοσιαλιστές,δημοκράτες,αντιφασίστες)που βρέθηκαν κρατούμενοι στα διάφορα στρατόπεδα στις 27 Απριλίου 1941,κατόρθωσαν να δραπετεύσουν οι 670.Από τους 1,200 που παραδόθηκαν στους ναζί κατακτητές οι 677 εκτελέστηκαν από τους ναζί κατά την διάρκεια της κατοχής και οι άλλοι 64 πέθαναν απο την πείνα και από τις ασθένειες.Τελικά,απο τους 1200 τους οποίους παρέδωσαν,μόνο οι 459 διεσώθησαν.Εξήντα δύο απ’αυτούς λευτερώθηκαν από τον Αη Στράτη,σε επιχείρηση του ΕΛΑΝ στις 17 Ιουλίου 1943.

    «Εθνική Αντίσταση 1940-1945» Μανώλης Γλέζος εκδόσεις Στοχαστής σελ 147.

    Σημείωση,ένας απο αυτούς που παραδόθηκε στους Ναζι,ήταν και ο Ν.Ζαχαριάδης,γενικός γραμματέας του ΚΚΕ που σταλθηκέ στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου. Γλύτωσε από το φοβερό στρατόπεδο των αντικομμουνιστών Ναζί -παρότι γ.γ. ενός κομμουνιστικού κόμματος- και στη συνέχεια, των Αμερικανών και Βρετανών βοηθούντων (;) , ήρθε στην Ελλάδα.
    Άλλο ένα παράξενο γεγονός της νεοελληνικής ιστορίας!

    metwpoistorias.blogspot.com/

    Σχόλιο από Ζαχαριάδης | 08/01/2009

  42. Δείτε τη νέα εφημερίδα «Ποντιακά Νέα» που αναδημοσιεύει το κείμενο για τα ΟΧΙ του Μεταξά:

    Click to access pn_d_2008.pdf

    Σχόλιο από Πόντος και Αριστερά | 15/01/2009

  43. Να μια ενδιαφέρουσα συζητηση που κάναμε στο φόρουμ:

    Ο Ιωάννης Μεταξάς, ο αυνανισμός και οι πατριδοκάπηλοι απατεώνες

    Σχόλιο από Κιλκισιώτης | 02/02/2009

  44. Δείτε τι εκπληκτικό απόσπασμα από το Ημερολόγιο του Μεταξά αλίευσα στο διαδίκτυο:

    «5-1-1941 Κυριακή , 70ή ημέρα (του πολέμου). Ελαφρύς χειμώνας .

    Συννεφιά.

    Φέρνουν τα καθίσματα του κήπου.

    Τι ωραία που είναι.

    Πόσο μακρυά είμαι από την ηδονήν της ζωής.

    Θα μας συγχωρέση Θεός (δύο λέξεις σβησμένες) το 1915;

    «Φταίμε όλοι.

    Και ο Βενιζέλος ακόμη.

    Τώρα αισθάνομαι πόσο έφταιξα».

    Από το Ημερολόγιο του Ι. Μεταξά εικοσιτέσσερις (24) μέρες πριν τον θάνατό του.

    ———————————

    Για τον Ελ. Βενιζέλο, το μεγάλο του αντίπαλο κατά την κρισιμότερη περίοδο της νεότερης ελληνικής ιστορίας, είπε:

    «Ελευθέριος Βενιζέλος!
    Σπανίως, από καιρού εις καιρόν, εμφανίζονται εν τη ιστορία ισχυροί άνδρες, ως ισχυρά μετέωρα, εις άλλους εμπνέοντα τον σεβασμόν και εις άλλους το δέος. Ενώπιον τοιούτων ανδρών διαιρούνται αυτομάτως οι άνθρωποι εις φίλους και εχθρούς. Ουδείς μένει αδιάφορος, ουδείς μένει ουδέτερος. Πας τις, αν δεν είναι ενθουσιώδης φίλος των, θα είναι άσπονδος εχθρός των. Ο περί αυτούς αγών δεν σταματά ούτε προ του θανάτου. Συνεχίζεται περί τον νεκρόν των, περί την σκιάν των, περί την μνήμην των.
    Τοιαύτη μεγάλη και ισχυρά φυσιογνωμία υπήρξεν ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Έδωσε το όνομά του και έθεσεν την σφραγίδα του εις ολόκληρον περίοδον της νεώτέρας ιστορίας της Ελλάδος. Από αυτόν προέρχονται η ονομασία των αντιπάλων του. Με το όνομά του συνδέεται αναποσπάστως η ωραιοτέρα και τραγικωτέρα εποχή της νεωτέρας Ελλάδος. Πως είναι δυνατόν να κρίνη αμερολήπτως η σύγχρονος γενεά τοιαύτας μεγάλας φυσιογνωμίας;
    Αλλά υπάρχει μια μεγάλη σελίς της ιστορίας, προ της οποίας κύπτουσιν ευλαβώς και οι φίλοι και οι εχθροί. Η εποχή δηλαδή, κατά την οποίαν ο Ελευθέριος Βενιζέλος , σημαιοφόρος της ανεγνωρισμένης Ελλάδος, ηγούμενος της πολιτικής της, ενέπνευσε το έθνος την αυτοπεποίθησιν και το ώθησε προς την νίκην και την δόξαν»
    .

    ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΕΤΑΞΑΣ στην Βουλή ένα μήνα (22/4/1936) μετά τον θάνατο του ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

    Σχόλιο από Ματσουκάτες | 09/02/2009

  45. […] και ακροδεξιών δοξασιών. Επιπλέον είναι λάτρης του Ιωάννη Μεταξά -του πλέον ατατουρκόφιλου Ελλαδίτη ηγέτη- και οπαδός […]

    Πίνγκμπακ από -Οι “Ιταλοί” πάνε ακροδεξιά; « Πόντος και Αριστερά | 16/06/2009

  46. […] κυρίως στην παλαιοελλαδική Δεξιά, στο Παλάτι, τον Ιωάννη Μεταξά, στο Λαϊκό Κόμμα. Όμως στην κατεύθυνση αυτή συνήργησαν […]

    Πίνγκμπακ από Μικρασιατική Καταστροφή: ένα έγκλημα της Δεξιάς « Πόντος και Αριστερά | 13/09/2009

  47. […] -Τα ΟΧΙ του Μεταξά […]

    Πίνγκμπακ από -Το ύστατο “ΟΧΙ” ενός μικρού ανθρώπου… « Πόντος και Αριστερά | 26/10/2009

  48. Στις 11 Νοεμβρίου 1938 το φασιστικό Δημοτικό Συμβούλιο της Θεσσαλονίκης υπό τον Κοσμόπουλο -που διόρισε ο δικτάτορας Μεταξάς- στη συνεδρίασή του που για να «τιμήσει τον Τούρκο ηγέτη τήρησε ενός λεπτού σιγή και αποφάσισε ομόφωνα να δώσει το όνομά του σε τμήμα της οδού Απ.Παύλου της Θεσσαλονίκης, όπου ευρίσκεται η οικία του αποθανέντος ηγέτη» (από την εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ ΒΗΜΑ, 12/11/1938).

    Σε τηλεγράφημα του Ιωάννη Μεταξά με αφορμή το θάνατο του Κεμάλ Ατατούρκ αναφέρεται ότι η ελληνική κυβέρνηση: «αποτίουσα φόρον τιμής εις την μνήμην του περιφανούς αρχηγού, του γενναίου στρατιώτου, του πεφωτισμένου αναμορφωτού της Τουρκίας, η Ελλάς ουδέποτε θα λησμονήσει ότι ο πρόεδρος Κεμάλ Αττατούρκ υπήρξε ο κύριος θεμελιωτής της Ελληνοτουρκικής συνεννοήσεως και ότι σφυρηλάτησε τους δεσμούς της αδιαλύτου φιλίας, ήτις ενώνει τις δύο χώρες μας εν τω κοινώ ιδεώδες της ειρηνικής συνεργασίας. Θα διατηρήσει πιστώς την συγκινημένης ανάμνησιν του μεγάλου εκλιπόντος, του οποίου το κραταιόν έργον θα κατευθύνη δια παντός τα τύχας του ευγενικού τουρκικού έθνους»

    Σχόλιο από Μεταξόπουλος | 08/11/2010

  49. […] Γιώργου Παπανδρέου δικαιώνει το φασίστα δικτάτορα  Ιωάννη Μεταξά, που χάρισε στο τουρκικό κράτος το σπίτι που […]

    Πίνγκμπακ από -Κεμάλ Ατατούρκ, ο δολοφόνος! « Πόντος και Αριστερά | 30/09/2011

  50. […] -Τα ΟΧΙ του Μεταξά […]

    Πίνγκμπακ από -Ο ΔΙΚΤΑΤΟΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟ «ΟΧΙ» « Πόντος και Αριστερά | 27/10/2011

  51. […] -Τα ΟΧΙ του Μεταξά […]

    Πίνγκμπακ από Ο ΔΙΚΤΑΤΟΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟ «ΟΧΙ» …….. « ΕΘΝΟΣ | 27/10/2011


Σχολιάστε