-Ο Καραμανλής, ο Κουκοδήμος και ο Μουσταφά Κεμάλ

Πρέπει να τιμούν οι Νεοέλληνες  τον Ατατούρκ;

Στο τέλος της επίσκεψής του στην Τουρκία  ο Κωστας Καραμανλής, ως πρωθυπουργός της Ελλάδας, κατέθεσε στεφάνι στο Μαυσωλείο του Μουσταφά Κεμάλ Πασά, του μετονομασθέντος Ατατούρκ (πατέρα των Τούρκων). Και έγραψε στο Βιβλίο Επισκεπτών κάτι που θύμιζε τις παλιότερες, βραχύβιες προσπάθειες των Ελ. Βενιζέλου και Ατατούρκ για εμπέδωση της ελληνοτουρκικής φιλίας.

Για άλλη μια φορά οι διαμαρτυρίες των προσφυγικών οργανώσεων έπεσαν στο κενό!

Σε μια περίοδο που στο εσωτερικό τα πράγματα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο, με μια Νέα  Δημοκρατία μέσα στο τέλμα των σκανδάλων (μεταξύ Κουκοδήμου, Ζαχόπουλου και Αδριανού) και της διαφθοράς, ο Καραμανλής εζήλωσε τη δόξα του Γιώργου Παπανδρέου (ο οποίος επίσης  βαρύνεται για το τέλμα στο ΠΑΣΟΚ) και κατέθεσε στεφάνι στο Μαυσωλείο.

Κατ’ αρχάς, δημοσιεύουμε στο Π&Α κείμενα για  όσους θα ήθελαν να πληροφορηθούν για τον ιστορικό  ρόλο των Ελευθερίου Βενιζέλου και Μουσταφά Κεμάλ Πασά.  Μ’ ένα απλό κλικ επί των ονομάτων θα οδηγηθείτε στα αντίστοιχα κείμενα.

 Αριστερά : Ο Ελευθέριος Βενιζέλος πρότεινε τον Μουσταφά Κεμάλ για Νόμπελ Ειρήνης

Δεξιά: Ο Ιωάννης Μεταξάς υπήρξε ο μεγαλύτερος λάτρης του Ατατούρκ στην Ελλάδα. Μετωνόμασε την Οδό Αποστόλου Παύλου σε  Οδό Κεμάλ Ατατούρκ το 1938 και χάρισε το (τάχα) σπίτι που γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στο τουρκικό κράτος

                                                  

Πάντως θα έπρεπε να σημειώσουμε ότι ο φιλο-ατατουρκισμός υπήρξε βασικό  στοιχείο της μετά το ’22 πολιτικής των ελλαδικών ελίτ. Αυτό εκφράστηκε και συμβολικά τόσο με την απόφαση του Βενιζέλου το 1931 να προτείνει τον Ατατούρκ για Νόμπελ Ειρήνης, όσο και της πολιτικής  του «εθνικιστή-αντικομμουνιστή» δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά, που υπήρξε από τους πιο θερμούς και ειλικρινείς ατατουρκολάγνους στην Ελλάδα. Ο Μεταξάς είχε δωρίσει το υποτιθέμενο σπίτι του Μουσταφά Κεμάλ πασά στη Θεσσαλονίκη στο τουρκικό κράτος, αφού πρώτα το είχε αγοράσει με τα λεφτά του δημοσίου από τον ιδιώτη που το κατείχε. Και επιπλέον μετωνόμασε την Οδό Αποστόλου Παύλου σε Οδό Κεμάλ Ατατούρκ. Η πράξη αυτή του Μεταξά υπήρξε η ύψιστη΄Ύβρις προς τον προσφυγικό ελληνισμό που αποτελούσε πλέον  την πλειονότητα των κατοίκων της Θεσσαλονίκης.

Η Οδός αυτή στην πόλη των προσφύγων θα πάρει και πάλι το παλιό της όνομα το 1955, μετά το πογκρόμ κατά της ελληνικής μειονότητας στην Κωνσταντινούπολη.

 

Αριστερά: Ο Γιώργος Παπανδρέου, ως υπουργός Εξωτερικών,  καταθέτει στεφάνι και τιμά τον Κεμάλ Ατατούρκ

Μέση: Η καταστροφή της Σμύρνης (και όλης της Ιωνίας), μετά το τέλος του τριετούς ελληνο-τουρκικού πολέμου, υπήρξε το εν ψυχρώ έγκλημα του Μουσταφά Κεμάλ Πασά ενάντια στον άμαχο πληθυσμό που είχε εγκαταλειφθεί στο έλεός του από την «μητέρα-πατρίδα» (που δεν είχε κανένα πρόβλημα στη συνέχεια -και έως σήμερα- να τον τιμά αδιαλείπτως)

Δεξιά: Ο Κώστας Καραμανλής, ως πρωθυπουργός της Ελλάδας, καταθέτει στεφάνι και τιμά τον Κεμάλ Ατατούρκ στο Μαυσωλείο του.

                                     

Και αν όλα αυτά μπορούσαν και συνέβαιναν την περίοδο που ακόμα οι πρόσφυγες του ’22, η ιστορία τους και οι ευαισθησίες τους ήταν απόβλητες από το σύστημα εξουσίας, δεν νοούνται μετά τη δεκαετία του ’90.

Τη δεκαετία του ’90  έρχεται η ουσιαστική πολιτική γεφύρωση ντόπιων-προφύγων και μπορούμε να μιλήσουμε πλέον για την πλήρη υπέρβαση του κοινωνικού Διχασμού.  Η επίσημη δημοκρατική Ελλάδα αποδέχεται τα αιτήματα ενός μεγάλου κινήματος πολιτών,  ενσωματώνει την εμπειρία των προσφύγων και θεσπίζει με την ομόφωνη ψήφιση νόμων, δύο επίσημες Ημέρες Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στην Ανατολή από τον  τουρκικό εθνικισμό: τη 19η Μαϊου για τη Γενοκτονία στον Πόντο και τη 14η Σεπτεμβρίου για το σύνολο της Μικράς Ασίας.

Η θέσπιση αυτή σημαίνει ότι η επίσημη Ελλάδα θεωρεί πλέον τον Μουσταφά Κεμάλ Πασά ως έναν από τους ενόχους της Γενοκτονίας αυτής.

Και στο σημείο αυτό εδώ φτάνουμε στις ουσιαστικές αντιφάσεις  της ελληνικής διπλωματικής αντίληψης, με τις ιδεολογικές και πολιτικές αλλαγές του εσωτερικού ελλαδικού χώρου.

Κατά συνέπεια, η επίσκεψη στο Μαυσωλείο του Κεμάλ Ατατούρκ τόσο  του Γιώργου Παπανδρέου ως υπουργού Εξωτερικών, όσο και η πρόσφατη του Κώστα Καραμανλή προσκρούουν πάνω στα δημοκρατικά κεκτημένα όσον αφορά τα ζητήματα Μνήμης.  

Θα μπορούσε να γίνει κάτι διαφορετικό;

Φαίνεται ότι η επίσκεψη στο Μαυσωλείο περιλαμβάνεται στο Πρωτόκολλο που διέπει τις επίσημες επισκέψεις ξένων στην Τουρκία. Όμως υπάρχει ένα προηγούμενο που δημιουργεί κεκτημένο. Ο αντίστοιχος Ιρανός επίσημος επισκέπτης ζήτησε και παρεκάμφθη το σημείο αυτό του Πρωτοκόλλου. Οι  Ιρανοί, όπως και όλος ο ισλαμικός κόσμος,  έχουν μια απαξιωτική θεώρηση για τον ιστορικό ρόλο του Μουσταφά Κεμάλ, ο οποίος κατήργησε το ισλαμικό Χαλιφάτο και πρόσβαλε βάναυσα το ιερό βιβλίο τους, το Κοράνι.

Γιατί οι δικοί μας πρέπει να είναι λιγότερο αξιοπρεπείς από τους Ιρανούς ομολόγους τους και να προτιμούν να προσβάλουν μια σημαντική πληθυσμιακή μερίδα των σύγχρονων Ελλήνων αλλά και τη δημοκρατική ευαισθησία μας, τιμώντας ένα δικτάτορα, μιλιταριστή ακραίο εθνικιστή που βαρύνεται και με τις Γενοκτονίες των Ελλήνων της Ανατολής; 

Ειδικά όταν όλα αυτά τα έχει δεχτεί ομοφώνως η Βουλή των Ελλήνων;

Μήπως γιατί και τη Βουλή, και τις ευαισθησίες του ελληνικού λαού τις έχουν γραμμένες στα παλαιότερα των υποδημάτων τους…. όπως δηλώνουν τα προσφατα σκάνδαλα και η απίστευτη διαφθορά;   

Επίσης, ένα από τα εντυπωσιακά -και προσβλητικά παράλληλα- «σήματα» του τελευταίου καιρού είναι ότι οι ακροδεξιοί έχουν ενσωματώσει στην επιχειρηματολογία τους τη σφαγή της Σμύρνης, τη γενοκτονία των Ποντίων, τον αντικεμαλισμό των προσφύγων κ.λπ.

Έχουμε βρεθεί σ’ εκείνη την κωμικοτραγική στιγμή, που οι πολιτικοί απόγονοι του νεοελληνικού φασισμού και του Ιωάννη Μεταξά, να σκίζουν τα ιμάτιά τους  γιατί ο Καραμανλής κατέθεσε στεφάνι στο Μαυσωλείο του Ατατούρκ!!!

Όπως επίσης, αυτό που περνάμε με  τους χρυσαυγίτες  κάθε χρόνο στις 19 Μαϊου, κατά την πορεία στην τουρκική πρεσβεία. Όταν προσπαθούμε με δικές μας ομάδες περιφρούρησης -ακόμα και με τη βοήθεια της αστυνομίας- να τους πετάμε έξω από τα μπλοκ μας… Φαίνεται ότι θα δούμε πολλά ακόμα με την μεταστροφή του άσπρου σε μαύρο και αντιστρόφως!  

(Οι τρεις υπεύθυνοι της τελικής φάσης της γενοκτονίας στην Ανατολή: Κεμάλ, Ινονού, Τοπάλ Οσμάν)

   

Για την ειδησεογραφική κάλυψη της επίσκεψης Καραμανλή στην Τουρκία βλέπε [ΕΔΩ]