Ούλ’ εντάμαν…. με τον Καλεντερίδη(ν). Έρθεν !….

Έχουμε φωνή. Καιρός να συναντηθούμε

… και να τα πούμε!

Πολλοί από τους αναγνώστες μας θα θυμούνται εκείνη την περίπτωση  με την Pontos-Visa πριν από 5 χρόνια με τις  οφσόρ εταιρείες σε κάποια εξωτικά άιλαντς,  και την την χρήση του εθνικοπατριωτικού συνθήματος «Ουλ’ εντάμαν» . Με την επίκληση αυτή καλούνταν όλοι οι Πόντιοι (δεξιοί και αριστεροί, γκέι και στρέιτ, άντρες και γυναίκες, ανύπαντρες και παντρεμένες, αγίες και καπάτσες, βόρειες και νότιες, σοβιετοπόντιοι, ελλαδιτοπόντιοι, αμερικανοπόντιοι και «λαζογερμανοί», τανιμανιδικοί και παρχαριδικοί) να δανειστούν από τις τράπεζες και να χρεωθούν αναλόγως για να κονομήσουν κάποιοι απ τις οφσόρ –για τον Πόντο πάντα– παίρνοντας το «κατι τις τους» από την προμήθεια.

Ευτυχώς εκείνο το σχέδιο κατέρρευσε μέσα στη γενική κατακραυγή. Ειδάλλως οι καταχρεωμένοι συμπατριώτες μας σήμερα δεν θα έβριζαν τον επιχειρηματία -τον Καλεντερίδη- αλλά  τον Πόντο.

Γιατί στο όνομα του Πόντου και του πατριωτισμού θα είχαν «δεθεί» με τις τράπεζες και τα δάνεια…  Για όποιον έχει ασθενή μνήμη ας πατήσει στο παρακάτω λίνκ για να δει τις δημοσιεύσεις μας: https://pontosandaristera.wordpress.com/?s=Pontos+Visa…..

Το επιχειρηματικό δαιμόνιο όμως του Σάββα Καλεντερίδη δεν υποχώρησε. Η ύπαρξη ενός μεγάλου κοινωνικού χώρου, δραστηριοποιημένου και ανήσυχου υπήρξε σίγουρα μεγάλη πρόκληση, τόσο οικονομική όσο και πολιτική. Εξ άλλου το εγχείρημα του ελέγχου αυτού του κοινωνικού χώρου σε διάφορα επίπεδα, πληροφόρησης-ιδεολογίας-οργάνωσης το είχε επιχειρήσει πρώτος ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης, εκ των ‘Ιταλών’ του ΠΑΣΟΚ, που ανήκε στην παπανδρεϊκή εκδοχή του παλιού ΠΑΣΟΚ και μπορεί να θεωρηθεί ως τμήμα της αριστερής του πτέρυγας.  Για το εγχείρημα κυριαρχίας δημιούργησε το ΚΕΠΟΜΕ, αλλά και το δευτεροβάθμιο ΟΠΣΒΕ και εξέδιδε τη εφημερίδα «Πόντος» υπό τον Φ. Φουντουκίδη. Να σημειωθεί ότι ο Χαραλαμπίδης δεν δίστασε να υιοθετήσει και μέσα που βρισκόταν εκτός των αποδεκτών από το νομικό μας πολιτισμό.

 Το εγχείρημα του Χαραλαμπίδη απέτυχε παταγωδώς για δύο κύριους λόγους:  
-συνάντησε την έξυπνη αντίδραση και υπονομεύτηκε από τα παλιά εδραιωμένα, ντερεμπέικης κοπής, συμφέροντα (σαν το περί την Παναγία Σουμελά την βερμιώτισσα, περιβάλλον) που ήταν άμεσα διασυνδεδεμένα με το ΠΑΣΟΚ και
-την πολιτική και οργανωτική ανικανότητα, του Μιχ. Χαραλαμπίδη που δεν μπορούσε να διαχωρίσει το εφικτό από το επιθυμητό, το οποίο βεβαίως υπότασσε στα πολιτικά του συμφέροντα -έτσι όπως ο ίδιος τα αντιλαμβάνονταν.

Ο Χαραλαμπίδης, ο οποίος  έχει μεγάλο τμήμα θετικής συμβολής, άφησε μια πολύ μεγάλη αρνητική κληρονομιά  στον ποντιακό χώρο.
Πρώτα στο ιδεολογικό πεδίο, όπου οι ερμηνείες που κατέθεσε με τη συνέργεια και κάποιων ιστορικών, ήταν εντελώς λάθος όσον αφορά τα πληθυσμιακά μεγέθη και την περιγραφή του ιστορικού πλαισίου.
Το χειρότερο όμως ήταν ο τοπικισμός, ο φανατισμός και ο εθνολαϊκισμός που εμφύσησε στους οπαδούς του. Τα συναισθήματα αυτά, που διαχύθηκαν στον υπόλοιπο ποντιακό χώρο, βασίζονταν στην καλλιέργεια εντελώς εγωιστικών και απομονωτικών τάσεων και στην περιφρόνηση των υπόλοιπων ελληνικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας και της Ανατολικής Θράκης, που είχαν υποστεί επίσης τη γενοκτονική βία του τουρκικού ρατσισμού.

Κομμάτι της χαραλαμπιδικής κληρονομιάς υπήρξε σε πρώτη φάση και ο ίδιος ο Σάββας Καλεντερίδης στρατιωτικός και κατάσκοπος στην υπηρεσία της ΚΥΠ-ΕΥΠ, ο οποίος μετά την εμπλοκή του (χωρίς τη συμμετοχή του στο έγκλημα, όπως έγραψε) στην σημιτο-παγκαλική προδοσία του Οτσαλάν, συνεργάστηκε με τον Χαραλαμπίδη. Παραιτήθηκε από την υπηρεσία του, εντάχθηκε στο κόμμα που ίδρυσε ο Χαραλαμπίδης  (Δ.Π.Ε.) και κατέβηκε ως υποψήφιος βουλευτής του. Ο εθνολαϊκιστικός λόγος του Χαραλαμπίδη επικάλυψε την όποια αριστερή του προέλευση και τον οδήγησε σε παραφύσιν συμμαχίες, όπως αυτή με τον παλαιο-Δεξιό Καλεντερίδη, αλλά και αρκετούς άλλους αντίστοιχους.

Όμως σύντομα ο Χαραλαμπίδης θα έρθει σε σκληρή σύγκρουση με τον Καλεντερίδη. ‘Εχοντας μια ιδιαίτερη πληροφόρηση από πηγές τις οποίες ποτέ δεν παρουσίασε, τον ενοχοποίησε ως συνένοχο της παράδοσης Οτσαλάν.

 Η ρήξη του Καλεντερίδη με τον Χαραλαμπίδη και η προσκόλλησή του πρώτου στο άρμα του επιχειρηματία Μελισσανίδη δημιούργησε νέες συνθήκες. Ο Μελισσανίδης, που επιχειρούσε πετυχημένα στο χώρο της διακίνησης του πετρελαίου, είχε και αυτός φιλοδοξίες επί του ποντιακού χώρου. Φαίνεται ότι στο πρόσωπο του ομοϊδεάτη του πρώην κατάσκοπου, βρήκε τον ικανό συνεργάτη. Έτσι ο Καλεντερίδης μετατράπηκε στον απαραίτητο άνθρωπό του έλαβε το ρόλο του διαμεσολαβητή μεταξύ της «μάζας» και του  Μελισσανίδη. Το πρώτο δείγμα της προσωπικής προσπάθειας του Σ.Καλ. ήταν η δημιουργία του εκδοτικού οίκου Ινφογνώμων και η έκδοση εφημερίδα. Όπως φαίνεται τότε εκφράστηκε η απόφαση επιρροής -και επικυριαρχίας, εάν υπάρξει δυνατότητα- στον ποντιακό χώρο,  ο οποίος στερουνταν πολιτικής και φυσικής ηγεσίας. Παράλληλα διαμόρφωνε προνομιακές πολιτικές σχέσεις με Δεξιά και Δεξιότερα σχήματα.

Έτσι, το σχήμα και την κοινωνικοπολιτική παρέμβαση που είχε ονειρευτεί ο παπανδρεϊκός και αριστερός Χαραλαμπίδης, την πραγματοποιεί τώρα ο Σάββας Καλεντερίδης.

Ο Καλεντερίδης κινήθηκε έξυπνα και υπόγεια, με τον τρόπο που είχε εκπαιδευτεί. Προσπάθησε να δημιουργήσει δίκτυα επιρροής, κάποια εκ των οποίων ενισχυόταν και εξαρτιόταν οικονομικά από τον Μελισσανίδη, ο οποίος ούτως ή αλλιώς του έδινε κύρος  με την οικονομική του επιφάνεια. Και στο πολιτικό επίπεδοκινήθηκε έξυπνα ο Καλεντερίδης. Δεν δημιούργησε εντάσεις και συγκρούσεις. Φόρεσε το συναινετικό προσωπείο και προσπάθησε να δημιουργήσει ακόμα και προνομιακές σχέσεις με την Αριστερά και ειδικά ανθρώπους του ΚΚΕ. Υποβάθμισε εντελώς το θέμα των σταλινικών διωγμών κατά των Ποντίων της ΕΣΣΔ, αναδείχθηκε στην Ελλάδα από ανένταχτους πολίτες που προέρχονταν από την Αριστερά. Δεν είναι τυχαία η έκδοση σημαντικών έργων που αφορούν την Κατοχή και τον Εμφύλιο αλλά και τη δράση των Ποντίων κομμουνιστών το Μεσοπόλεμο και βρίσκονται στον αντίποδα των δικών του αντιλήψεων. Παράλληλα, ο άνθρωπος με τον οποίο προσπάθησε -και τα κατάφερε- να κυριαρχήσει στο χώρο των συλλόγων της Αττικής και να επηρεάσει και τον κεντρικό της ΠΟΕ ήταν ένα οργανωμένο μέλος του ΚΚΕ από το Λαύριο.

Βασικά όμως η πολιτική στόχευση του Καλεντερίδη κινήθηκε γύρω από τη Δεξιά και δεξιότερα, με αιχμή του δόρατος τη συμμετοχή του στην εφημερίδα «Δημοκρατία». Η ύπαρξη προνομιακών σχέσεων με  κύκλους της Νέας Δημοκρατίας και της συγκυβέρνησης, του επέτρεψε να έχει σημαντικό ρόλο στις περσινές εκλογές για το δευτεροβάθμιο της ποντιακής ομοσπονδίας στην Αθήνα.  Σε μια περίεργη σύγκλιση συμφερόντων της Περιφέρειας του Σγουρού (που ευτυχώς ηττήθηκε), με επιχειρηματικά συμφέροντα και εξαγορασμενους Πόντιους (και πολλούς πασόκους), παίχτηκε ένα ενδιαφέρον πολιτικό παιχνίδι το οποίο παρουσιάσαμε στο κείμενο: Γιατί πρέπει να βγει η Δούρου στην περιφέρεια Αττικής

Το ότι οι απόψεις του Σ.Καλ. ήταν δεξιότερα της Νέας Δημοκρατίας αποδείχτηκε από την υιοθέτηση εκ μέρους του όλης της ακροδεξιάς, αντιπροσφυγικής, απολογητικής φιλολογίας που διατυπώθηκε γύρω από την  αναθεώρηση της Δίκης των 6 που ξεκίνησε από ακροδεξιούς, μεταξικούς και φιλοβασιλικούς κύκλους. Απόψεις που δεν αποδέχτηκαν οι νεοδημοκρατες και έχουν απορρίψει μετά βδελυγμίας σημαντικά στελέχη με τους οποίους συστεγάζεται σήμερα στην εφημ. «Δημοκρατία». Βέβαια ο Σ.Καλ. κάνει και ανοίγματα προς την πατριωτική κεντροδεξιά (;) όπως προκύπτει από την πρόσφατη κοινή εκδήλωση με τον Γιώργο Καραμπελιά.   Για το θέμα της αποδοχής της άποψης του Πρωτοπαπαδάκη για την Δίκη των 6 και για τις ευθύνες της Μικρασιατικής Καταστροφής,  σε προηγούμενη ανάρτησή μας είχαμε γράψει:

—————————————

Η ποντιακή συνέργεια στην ακροδεξιά απάτη

Το πιο εντυπωσιακό απ’ όλα είναι ότι η ακροδεξιά αυτή προσπάθεια πλαστογραφίας της ιστορίας βρήκε ευήκοα ώτα -για πολλοστή φορά- στους συντρόφους  ομοϊδεάτες τους. Έτσι, είδαμε αυτό το ψευδές κείμενο να αναπαράγεται από το ιστολόγιο του κ. Καλεντερίδη: http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2014/09/13-1922.html#.VDZxLGd_uVM

Το ερώτημα είναι αμείλικτο προς τον κ. Καλεντερίδη:
ΓΙΑΤΙ ΚΑΛΥΠΤΕΙ ΚΑΙ ΑΘΩΩΝΕΙ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΣΤΕΙΛΑΝ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΣΦΑΙΡΑ ΣΤΟ ΠΟΝΤΙΑΚΟ ΑΝΤΑΡΤΙΚΟ;

Ξαφνιαστήκαμε για άλλη μια φορά, αλλά σύντομα θυμηθήκαμε το λαϊκό ρητό:
“Κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει“..

————————————-

Σε σχέση με το  Pontos-News, το νέο Μέσο που αγόρασε ο Καλεντερίδης  από τους δημιουργούς τους, εντάσσεται στη γενική στρατηγική που έχει εκπονήσει εξ αρχής και αφορά τον έλεγχο της πληροφόρησης του ποντιακού και ευρύτερα προσφυγικού χώρου, αλλά και όσων ενδιαφέρονται για τα θέματα αυτά, όπως και για τα ελληνοτουρκικά (για τα οποία ο Σ.Καλ. έχει μια καλή εποπτεία και δημιουργική ματιά). Για την εδραίωση των θεσμών που δημιουργεί φαίνεται ότι επενδύει αρκετά χρήματα προσλαμβάνοντας κάποιους δημοσιογράφους εγνωσμένης αξίας ή ιστορικούς που έχουν γνώση της ρωσικής γλώσσας με στόχο να εδραιώσουν το Μέσο και στους Έλληνες των κρατών της πρώην ΕΣΣΔ, ρωσόφωνους κατά πλειονότητα. Φαίνεται επίσης  ότι κατάφερε να πάρει μαζί του και κάποια από τα παλιά στελέχη του χαραλαμπιδικού χώρου, (που μόλις μυρίστηκαν «ψητό» έτρεξαν πίσω από το νέο αφέντη).

Από άποψη σοβαρότητας όμως το Pontos-News φαίνεται ότι πάσχει σοβαρά, ολισθαίνοντας σε επιπόλαιες και ανόητες πράξεις, όπως η προβολή του μύθου Κ. Κουκίδη.  Δείτε το σχετικό κείμενό μας με τίτλο:  «Μα πόσο ανόητοι μπορεί να είστε; Η μούφα με τον Κουκίδη  ξαναπήρε σάρκα και οστά»

Σε ιδεολογικό επίπεδο το Μέσο αυτό φαίνεται ότι θα κινείται στο γνωστό μοτίβο:
–δεν ενοχλούμε την όποια εξουσία,
–μετατρέπουμε την προσφυγική εμπειρία σε φολκλόρ,
–προβάλλουμε την ακροδεξιά, παλαιοελλαδίτικη, αντιμικρασιάτικη εκδοχή,
–καλλιεργούμε την κλαψιάρικη θρηνητική ανάμνηση των χαμένων πατρίδων,
–προβάλουμε τη γενοκτονία ηθικιστικώς, χωρίς το κοινωνικό και ιδεολογικό φορτίο που κουβαλά
–κατευθύνουμε τις συλλογικές αντιδράσεις στα θέματα που επιλέγουμε,
–πουλάμε όποτε μας δίνεται ευκαιρία και κάποιο προϊόν που πρακτορεύουμε,
–κατευθύνουμε τις ψήφους των ψηφοφόρων εκεί που εμείς θέλουμε.

Μακάρι να διαψευστούμε!

………….

Όσον αφορά τα ενημερωτικά θέματα, νομίζουμε ότι  το νέο Μέσο δεν θα προσφέρει κάτι περισσότερο από αυτό που ήδη υπάρχει: E-Pontos, Pontos.gr, mikrasiatis.gr, κ.λπ.

Το δυνατό του σημείο γι αυτούς που ενδιαφέρονται για το βάθος των πραγμάτων θα είναι τα ελληνοτουρκικά, τα κουρδοτουρκικά και τα ζητήματα της Μέσης Ανατολής. Κάτι είναι κι αυτό!

Οι ευθύνες των προηγούμενων

Ένα τέτοιο Μέσο, όπως το Pontos-News, θα έπρεπε να έχει φτιαχτεί από χρόνια από τα δευτεροβάθμια όργανα του ποντιακού ελληνισμού. Όμως η ηγετική ομάδα ουδέποτε έδειξε τέτοιο ενδιαφέρον, προσανατολίζοντας τις δράσεις προς τα χορευτικά δρώμενα και υποβαθμίζοντας απελπιστικά την πραγματική κοινωνική, ιδεολογική και πολιτική διάσταση που έφερνε το νέο ποντιακό ριζοσπαστικό κίνημα. Καταγγέλθηκε ότι έβαλε τους χορούς πάνω και απ΄ το επιτακτικό ζήτημα της αποκατάστασης των νέων προσφύγων ομογενών από την πρώην ΕΣΣΔ.   Για την εξαθλίωση της μεγάλης ομοσπονδίας (ΠΟΕ) ακέραια ευθύνη φέρνει και ο ίδιος ο Καλεντερίδης.

Θα μπορούσαν να το έχουν φτιάξει επίσης οι πασόκοι της Αθήνας, οι οποίοι για πολύ καιρό κυριάρχησαν στα πράγματα. Είτε μέσω της ΟΠΣΝΕ και του ΚΕΚ «Νόστος» που διέθετε, είτε μέσω του πολιτιστικού κέντρου «Ψωμιάδειον» που δημιουργήθηκε με αξιόλογες -αλλά άτυχες- χορηγίες. Δυστυχώς οι πασόκοι μας,  αποδείχτηκαν εξαιρετικά ανίκανοι και ατομιστές. Κολλημένοι  στην πασοκική εξουσία για το μόνο που νοιάστηκαν ήταν η  συνδικαλιστική τους εδραίωση και η χρήση των συλλογικών μέσων και αγαθών για το ίδιον ταπεινό όφελος. Το αποτέλεσμα ήταν η παταγώδης και θορυβώδης κατάρρευσή τους και η ανάδυση στο προσκήνιο είτε των αφελών δεξιούληδων τύπου Παρχαρίδη (μαζί με τον εσμό των σφουγγοκωλάριων), είτε των σοβαρών Δεξιών -παλαιοκομματικής προέλευσης- τύπου Καλεντερίδη.

Από την άλλη, η Αριστερά  βίωνε το δικό της Βατερλώ, όσο αφορά τα ζητήματα που άπτονταν του ζητήματος της Ανατολής και των αιτημάτων που έθεταν οι απόγονοι των προσφύγων του ’22. Το ΚΚΕ ήταν εξαρχής αντίθετο με την ανακίνηση τέτοιων ζητημάτων, έστω και αν ψήφισε θετικά στις αναγνωρίσεις των Ημερών Μνήμης. Κάποια μέλη του νεοσταλινικού ΚΚΕ ζεύτηκαν εδώ και καιρό στο άρμα των Καλεντερίδη-Μελισσανίδη. Εξαιρετική περίπτωση υπήρξε η δεύτερη σημαντική συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, η ΚΟΕ, στην εφημερίδα της οποίας (Δρόμος της Αριστεράς) έγινε εκείνο το πολύ σημαντικό αφιέρωμα στη Γενοκτονία με τα κείμενα των Τούρκων ιστορικών.

Από τη λεγόμενη ανανεωτική Αριστερά υπήρξε μια μικρή αλλά αποτελεσματική αντίδραση τους Αρνητές της Γενοκτονίας που κυριαρχούσαν στην «Αυγή» αλλά και σε κάποιους από τους μηχανισμούς (μέσα κι έξω από τον Σύριζα) που προέρχονταν απ΄τον παλιό Συνασπισμό, το Ρήγα και τις τροτσκιστικοειδείς ομάδες. Στην κατηγορία αυτή (των Αρνητών) εντάσσονται και διάφορα κραυγαλέα πρόσωπα, που αναπαρήγαγαν αυτούσια της ακροδεξιά κεμαλική επιχειρηματολογία (σαν τον Νάσο Θεοδωρίδη) ή πιο «εξευγενισμένα» που αναπαρήγαγαν απλώς τα τουρκικά επιχειρήματα και μας κάρφωναν στους Τούρκους κεντροδεξιούς συντρόφους τους. Ο χώρος αυτός της Αριστεράς βρίσκεται σε μια ενδιαφέρουσα εσωτερική διαδικασία να δει με άλλο μάτι την Ιστορία, απ’ ότι την βλέπει η σημιτο-παπανδρεόφιλη ομάδα της «Αυγής» και των συν αυτής και να σταματήσει να αποτελεί έναν από τους τελευταίους κληρονόμους της αντιπροσφυγικής αντίδρασης (που πρώτοι εγκαινίασαν οι ακροδεξιοί, συνέχισαν οι βενιζελικοί και αποθέωσε ο δικτάτορας Ιωάννης Μεταξάς).

—————-

Σ΄αυτούς που θα πάνε στην ταρατατζούμ εκδήλωση του Καλεντερίδη στο «Παλάς», που δεν έχουν συμφέροντα, οικονομικά ή πολιτικά και διατηρούν ακόμα την αυτονομία τους, τους χαρίζουμε το παρακάτω ποίημα του Γιάννη Ρίτσου:

ΠΡΟΦΥΛΑΞΕΙΣ

Ισως να κυβερνας ακομα τη φωνη σου-

αυριο, μεθαυριο, καποτε,
την ωρα που οι αλλοι θα φωναζουν κατω απο τις σημαιες ,
φωναξε κι εσυ,
μοναχα προσεξε να κατεβασεις το κασκετο σου
χαμηλα,πολυ χαμηλα,
μη δουν πού κοιταζουν τα ματια σου,
οσο κι αν ξερεις πως αυτοι που φωναζουν
δε βλεπουν πουθενα.